De blik richt zich dus vooruit, op volgend seizoen. Een klasse hoger, lager of een schepje erbij om dan wél in het linkerrijtje

//ALIES

De blik op vooruit

Terwijl we ons door de laatste restjes winter buffelen, is dit toch echt al de zomer-editie van de Swammer. Want seizoen 2012/2013 zit er al bijna op. De eerste kampioenen zijn gehuldigd, de degradanten kregen schouders om op te huilen. Met nog een paar speelrondes te gaan zijn er ook nog teams die proberen de P/D te halen of te voorkomen.

De blik richt zich dus vooruit, op volgend seizoen. Een klasse hoger, lager of een schepje erbij om dan wél in het linkerrijtje te eindigen. Maar ik wil toch ook nog even terugkijken. Want het was een mooi Swammerseizoen. Met versterking in de redactie, in de persoon van Nienke uit D1. En daar zijn we maar wát blij mee, want naast redactielid kunnen we haar inmiddels ook onze vaste columniste noemen. Super!

Maar niet alleen door de redactie wordt driftig geschreven om de Swammers te vullen. Daar doen menig VVA’ers aan mee. Al is het alleen maar door baby’s voort te brengen. Ook in deze editie tref je weer nieuwe volleyballertjes-in-spe aan. Ook H1 en D1 beginnen hofleverancier te worden, niet qua baby’s (daarvoor moest je dit seizoen echt bij H2 zijn), maar wel qua verslagen. Hulde!

Laat dit een aanmoediging zijn voor iedereen: heb je een leuk idee voor een stukje in de Swammer? Tip het de redactie via [email protected] of schrijf het zelf. Vinden we altijd leuk! Geniet van de laatste Swammer en dan zit het er echt op. We gaan de zaal uit, het zand in, de zomer tegemoet.

Tot volgend seizoen, het Lustrumseizoen!

2

nummer drie | d ' a m s t e r s w a m m e r 2012-2013

//DAURIARD

Van Dau. bedankt!

//OS 2012

Dan let je even niet op en staan de laatste wedstrijden van het seizoen al weer bijna op het programma. Nog 1 of 2 rondes en de activiteiten verplaatsen zich weer massaal naar buiten. Dat het seizoen zo snel voorbij vliegt lijkt mij een goed teken. En dat is niet meer dan logisch…..Geweldige thuisspeeldagen, mooie potjes volleybal, een fantastische ploeg vrijwilligers, goede sfeer, leuke teamgenoten, een soepele organisatie, top feestjes en alles wat onze club maakt tot wat hij is. Allemaal dankzij jullie, gewoon de leden van onze club. Jullie geven onze vereniging kleur. Heel erg bedankt voor jullie inzet het afgelopen seizoen. En dan volgend jaar….dat wordt bijkans nog leuker. We vieren dan namelijk ons lustrum, de voorbereidingen zijn in volle gang en het belooft echt een waanzinnig feest te worden. Let dus goed op de website, Facebook en je mail voor aankondigingen. Een hele fijne zomer gewenst. We zien elkaar medio augustus weer in de hal.


4

//jong talent coachend en producerend

H2

Laat die schaal maar komen!

Wat valt er melden? Nou, om aan het begin van dit seizoen in het team te komen moest je ofwel jong talent zijn, of jong talent op de wereld brengen. Daarnaast heb je iets met heren 1. Je slooft je uit op de training van het eerste en staat je mannetje of; Heren 1 mooi was die tijd, ik speel in het tweede naar volle tevredenheid.

Deze spannende mix onbekend en herkend talent moest de basis vormen voor een prachtig seizoen, samen met onze liefde voor de bal, bier en bittergarnituur. Gemeenschappelijk doel: je uitleven in woord en daad tijdens de wedstrijden en aan het eind van het seizoen met de Schaal op het Museumplein! ..... (of was het met een schaal bittergarnituur in het zonnetje op het balkon van de BW). Om iets van deze spannende mix te begrijpen stel ik de mannen even voor. Richard De Romario van ons team. Hij lijkt soms wat afwezig maar scoort o zo vaak uit

onverwachte hoek. Zijn bovenhandse techniek is de reden dat middens tegenwoordig de set-up overnemen maar dat compenseert hij met een foutloze serve. Ward, de Leonel Marshall van de lage landen en talent van eigen bodem. Springt ongekend hoog en prikt dan vervolgens vernederend de bal binnen de drie meter, super-enthousiast en superkritisch op zichzelf en anders zorgt zijn maat Guido wel voor de nodige reflectie. Theo De Messi with glasses, zo van de Zaanse Copacabana geplukt, onnavolgbaar voor velen en soms voor zichzelf. Draait

dubbele diensten op de maandag en woensdag en is supersub voor zowel Lodewijk als PB in H1. Gaat een mooie toekomst tegemoet! Bryan Laat zien dat er ook goeie dingen uit Venezuela kunnen komen. Is net als Ward een jumper en heeft een goeie linkse maar kent zijn eigen krachten nog niet! Zorgt voor de Samba in het team, sinds kort verhuisd naar Haarlem maar daar kun je gelukkig niet volleyballen. Guido Onze stylist met de onvervalste Amsterdeense tongval. Ook al talent van eigen bodem die zijn mo-

dus heeft gevonden in de combi Ajax vs VVA. Heeft zijn roeping gevonden in het liberoschap en vormt een dynamisch duo met Ward. Zorgt ervoor dat H2 sinds kort weet dat er ook teamboetes bestaan. Dirk, na een jaar trainerschap van heren 2 was de overgang naar ons een piece of cake, ervaren midden die zelf ook nog wel eens een verrassend setje wil geven, heerlijk aan te spelen op alle middenposities. Daarnaast ook trainer van H3 dat dit jaar ongekend hoog staat dus zijn methodes passen goed bij de aanwezige spelers.

Door zijn nonchalance oogt hij ongevaarlijk maar heeft een o zo dodelijke serve en een killerblock.

Thele De reuzendoder, zelfs de bakstenen zijn bang van ‘m. Lijkt soms iets rustiger sinds ie een koter heeft maar verder moet de boel gewoon kapot! Clubman, al jaren trainer en nu knokkend met D5, sluit regelmatig de BW kantine op tijden dat niemand nog wist dat deze nog open was. Wil gewoon winnen. Quincy Ook wel koning Quincy, pientere gozer en ook al talent van eigen bodem, heeft geen kroning nodig om zijn macht te tonen.

Maarten Barst van de energie en zorgt daarmee voor een flink potje pit in het team. Loopt naast menig blokje dicht ook menig blokje om. Heeft een pijnlijk harde serve waar zelfs geen tussennet tegen bestand is. Wordt daardoor nog steeds gevraagd voor het eerste.

Tristan Heeft altijd nog een kleine zwak voor Zaanstad maar dat gaat wel over. Beheerst op zijn leeftijd al het toucheetje via het blok en lijkt al even handig met de dames. Traint daarnaast met veel enthousiasme de kleinste jochies van de club en brengt zo aardig wat uurtjes in de sporthal rond. En ohja Hardstyle is wat Gabber was voor de oudjes toch?

Daniël En we komen toch niet om de persoon heen die het toch dit seizoen allemaal heeft neergezet. Drillmeister Daniël-san, alias de core stablility

koning, vond toch te weinig tijd om werk (lees H2) en prive (turnen is weer een sport sinds Epke) maar zijn energieke opruiende teksten woede toch node gemist. De schrijver van dit stukje, uit de categorie jong talent coachend en producerend, geniet van het spelletje, van de dynamiek binnen het team en is trots dat het dit seizoen zo goed gelopen is. Dus laat die schaal maar komen!

6


Lieve Teun,

[email protected]

Lieve Teun is nu ook te volgen op facebook Inmiddels niet meer weg te denken bij de club vva. Een steady stroom ‘vrinden’ op facebook, een hulplijn voor menigeen en de clubhulpverlening doet zijn werk. Er zit weer een periode op van een hoop verscheidene gebeurtenissen die de maatschappij heeft bezig gehouden. Van kinderen die bang zijn dat het schimmel van Sinterklaas in hun laatst gegeten hamburger heeft gezeten tot cyberaanvallen die langzaamaan als ons spaargeld oppeuzelen. Op alle vragen heeft Lieve Teun wel een antwoord en woord van advies. Zoals gebruikelijk komt de communicatie tot stand via het welbekende e-mailadres ([email protected]), maar steeds populairder is de Facebookpagina om contact te zoeken met LT. Lieve Teun gaat binnenkort net als alle andere clubleden genieten van een prachtige zomer (die moet er na zo een winter toch wel aankomen schat ik?!) en wenst iedereen een goede, gezonde en sportieve zomer toe. Alle kampioenen, gefeliciteerd! Alle verliezers, volgend jaar beter! Blijf fit en gezond!

Ik ben een vrouw die gelooft in structuur. Hoewel dit in het verleden tot wat minder prettige situaties heeft geleid in de vorm van een bepaald aantal keer de deurklink aflikken en het tuinhekje minimaal acht keer te openen en te sluiten voordat ik de deur uit kon. Dit heb ik tegenwoordig redelijk onder controle. De bepalende factor is eenzelfde mate van structuur. Elke avond om stipt acht uur zit ik achter de buis en krijg ik het nieuws voorgelezen door Sacha de Boer. Dit geeft mij een flinke dosis endorfine waarmee ik de dag weer doorkom. Maar ze gaat weg, ik weet niet hoe ik dit ga opvangen. Heb jij een oplossing voor me? Groet met een tic A.U. Tist Beste Adri, Ik ben het met je eens dat een bepaalde mate van ordening in je leven prettig is en voor mensen zoals jij zelfs een soort van noodzakelijk is. Toch moet daarbij gezegd worden dat er een grens ligt wanneer je het idee hebt dat je spullen moet gaan aflik-

ken om jezelf prettig te voelen. Ik kan niets anders doen dan hopen voor je dat Annechien Steenhuizen hetzelfde niveau gaat halen als het vertrouwde beeld van Sasha. Mocht dat niet het geval zijn heb je een keuze. Of je zoekt serieuze hulp of je schrijft een brief naar de NOS dat het toch Merel Westrik van het vroegere AT5 Nieuws moet gaan worden, zij kan alle problemen in de wereld oplossen. Ik wens je er veel sterkte bij. Een groet met autocue Lieve Teun Lieve Teun, Ik heb zo mijn best gedaan om het clublied van VVA in het kroninglied te laten vertegenwoordigen. Talloze brieven heb ik verstuur met uitleg hoe het ritme gaat, ik dacht zo moeilijk is het toch niet VeeeeeeVeeeeeAaaaaaa. Daar hoeft dan alleen nog maar een beetje een knappe tekst op en het is goed bruikbaar. Maar helaas geen van mijn voorstellen zijn opgenomen in het lied en nu ben ik bang dat ik de teleurstelling niet meer te boven kom. zingende groet K. Oormeisje

Beste Karin, Ik vind het een mooie geste die je hebt geprobeerd voor elkaar te krijgen. Echter uit je brief (red; ingezonden brief is verkort weergegeven) maak ik wel op dat je nog iets te leren hebt op het gebied van tekstschrijfen. Als voorbeeld; LT krijgt met de beste wil van de wereld de tekst “di- kke plofwangen” niet in het VVA ritme. Ook het “Ooooranje toneelstukjeeeee” gaat niet makkelijk in hetzelfde ritme mee. Ik snap dus wel dat de schrijvers van het lied weinig met je inbreng gedaan hebben. Helaas horen teleurstellingen nu eenmaal bij het leven. Je kunt hier echter wel iets uit leren. Je kunt van jezelf herkennen dat je een grote interne drive hebt, dat is een groot goed, wees daar zuinig op. Wanneer je deze drijfveren op de gebieden in het leven richt waar je iets meer talent hebt komt het helemaal goed met het aantal teleurstellingen dat je tegen gaat komen in het leven. gedreven groet Lieve Teun


8

//Nevobo

Lieve Teun, Soms moet je in de spiegel kijken om verder te komen in je leven. Omdat ik vind dat ik dit dan ook zelf moet doen was ik laatst in de Blauw-Withal onderweg naar een spiegel. Daarvoor moest ik vanuit de kantine naar de begane grond en onderweg liep ik tegen een grote blauwe verrassing op. Nee geen Kingsize smurf maar een andere surprise die de beste lui die de eigenaren zijn van de sporthal uit hun hoge hoed hebben getoverd. Natuurlijk ben ik als mentaal instituut volledig voor het feit dat de gehandicapte sporter in de hal ook aan zijn trekken moet kunnen komen maar om daarvoor de bestaande stoellift te vervangen voor een volledig lift terwijl alle sporten op de begane grond zich afspelen lijkt mij toch een te ver gaan. zelfzoekende groet Lieve Teun Beste Teun, Goed van je dat je deze gevoelige vraag durft te stellen. Ik vermoed dat er meerdere clubleden met gefronste wenkbrauwen langs het gevaarte zijn

gelopen. Zeker doordat de gebouwbeheerder nog niet eens in staat is om in een tijdsbestek van een jaar of drie een kleedkamer af te leveren die klaar is EN goed functioneert. Toch is Lieve Teun van mening dat er ten aller tijde in het goede van de mensheid gelooft moet worden en er zal best een reden achter zitten die het nut van het apparaat naar voren laten komen. De raad die ik je kan geven is dat je de volgende keer dat je in de hal bent, dat je onder het genot van een drankje hier en daar eens vraagt naar iemand die je er verder mee kunt helpen. Eén geruststelling, je bent niet gek dat je je hierover verbaasd! groetende groet Lieve Teun

Er is besloten om vanaf het nieuwe seizoen 2013-2014 de reguliere bovenhandse servicepass in alle competities af te schaffen.

Naast de internationale en nationale competitie zal de FIVB spelregel ook op regionaal niveau worden doorgevoerd. De regel geldt alleen voor de servicepass. Het is nog wel mogelijk om de bal na service op bovenhands op te vangen. De reden om deze regel door te voeren is om het spel aantrekkelijker te maken. De onderhandse pass is lastiger te brengen waardoor er langere rally’s worden gespeeld.

Dit mag nog wel!

In de internationale competitie wordt de bovenhandse servicepass al op 1 mei afgeschaft. Bondscoach Edwin Benne geeft op de volleybalkrant al aan dat het voor de Oranje mannen geen probleem wordt: “Zodra we samenkomen in april zullen we direct hierop gaan trainen. Het zal enigszins wennen zijn, maar wij hebben altijd al veel onderhands gepasst.”

//COLOFON d’Amsterswammer is een ienieminie magazine dat gemaakt wordt door vier vrijwilligers binnen vva Hoofdredactie: Alies Lindeboom Bijdragen: Alies LIndeboom, Nienke Aning, Marije de Lange Beeldredactie: Janneke Visser Fotografie: Marcel de Groot, Janneke Visser Ontwerp: Janneke Visser Drukker: IMAGO printing Wil je ook iets vertellen, publiceren of laten zien? Dat mag, graag zelfs. Mail je ideeën, foto’s, mening, tips en trics, liefdesverklaringen en dergelijke naar [email protected]


10

//TSD H1-D1

//23032013


12

D1

Wie zijn onze straatvechters en wie laat zich afbluffen? Na een goed begin van het seizoen zit dames 1 de laatste weken in een wat mindere fase. Waar in de eerste seizoenshelft nog puike resultaten werden geboekt, lijkt er de afgelopen weken wat zand in de machine te zijn beland.

Zo werden de Amsterdammers in de halve finale van de beker nodeloos uitgeschakeld en werd tijdens de superthuisspeeldag van laagvlieger Spaarnestad verloren. Het zorgt voor een dubbel gevoel. Coach Bart Suichies: “Als het goed gaat, kan iedereen volleyballen. Maar daar heb je als het even tegenzit eigenlijk niks aan. Dat maakt deze fase wel weer ontzettend interessant. Hoe gaat het team om met deze tegenslagen en welke spelers staan er nu op? Wie zijn onze straatvechters en wie laat zich afbluffen? Die mentaliteitsverandering is een mentale drempel waar we als team overheen moeten en dat zal ons alleen maar winst opleveren richting komend seizoen.” Met nog een thuiswedstrijd voor de boeg is D1 erop gebrand om het seizoen goed af te sluiten. Tegen koploper Amstelveen werd in de allereerste wedstrijd van het seizoen met 3-1 verloren, maar lagen er kansen op meer. Aanvoerder Karlijn Kroft: “Het is de bedoeling dat we die kleine kansen nu wel grijpen.

Nia

Jurre

Lotte

10-04-2013

15-03-2013

28-02-2013

Lynn

Voor Amstelveen staat alles nog op het spel, dus we zullen niets cadeau krijgen, maar we willen dit seizoen natuurlijk op een waardige manier afsluiten. Er zal geknokt worden voor ieder punt. Het zou mooi zijn als we de dingen die we op training doen ook in de wedstrijd kunnen laten zien.” Al met al kijkt dames 1 tevreden terug op het afgelopen seizoen. Met een smalle selectie en na wat opstartproblemen is er uiteindelijk fris gevolleybald en zijn er mooie resultaten geboekt. Tegelijkertijd is er een serieuze aanzet gemaakt om eigen jeugd structureel bij het team te betrekken en in de nabije toekomst te laten doorstromen. De rek is er wat dat betreft dan ook nog lang niet uit. En juist daar hopen de Amsterdammers de komende seizoenen de vruchten van te plukken.

Dochter van Dirk-Jan van den Berg (H2)

Bram

Zoon van Marieke van Vliet (D4)

Eén van de belangrijkste dingen waar we, als jeugdcommissie, nu mee bezig zijn, zijn de teamindelingen van de jeugdteams voor volgend jaar. In vergelijking met andere jaren zullen dit jaar veel meer jeugdspelers naar de senioren doorstromen. Hopelijk zijn dit de eerste tekenen van het huidige jeugd- en seniorenbeleid bij onze club. Momenteel spelen er zo’n 100 jeugdleden bij VVA. In Amsterdam zijn wij één van de weinige clubs die jeugd de mogelijkheid biedt om 2x per week te trainen. Hiervoor hebben wij de toplijn opgezet. Wij streven er naar dat van deze 100 jeugdleden elk jaar meer leden 2x per week kunnen trainen. Op dit moment trainen JC1, MC1, MB1 en D6 al 2x per week. Wij gaan er hard voor werken om elk jaar betere resultaten te boeken.

Jari

Dochter van Loes van de Tuuk (D8)

Naast bovengenoemde werkzaamheden, zijn de voorbereidingen voor het jeugdweekend in volle gang (zie elders in de Swammer). Anders dan voorgaande jaren, kunnen dit jaar ook de mini’s één nachtje mee op kamp! Zoals elk jaar zijn wij ook nu weer op zoek naar trainers die komend jaar de jeugd training willen geven. Ook zullen ouders voor komend jaar actiever en nauwer betrokken worden bij de jeugdcommissie en de activiteiten. De jeugdcommissie zelf is ook op zoek naar nieuwe leden. Dit hoeft geen vaste functie te zijn, maar in bepaalde periodes is het erg druk en zou een beetje hulp fantastisch uitkomen. Als je interesse hebt, mail dan naar: [email protected].

//ROGIER


14

Lieve Teun, Ik ben een beetje uit mijn doen. Ik heb naast het volleybal nog een grote hobby en dat is barbecueën. Normaal gesproken ga ik in de lente een beetje mijn barbecuevoorbereidingen treffen zodat ik het barbecueseizoen er weer tegenaan kan. Nu met de winter die we dit jaar achter de rug hebben en de lente die maar uitblijft en uitblijft komt mijn barbecueschema helemaal in de knoop. Wat moet ik doen om dit niet nu al een verloren barbecueseizoen te laten zijn? Weberige groet W.A. Sbenzine Beste Willem, Het is toch wat, Lieve Teun heeft al veel in zijn carrière voorbij zien komen aan gevolgen die een te lange winter en een uitblijvende lente kan hebben, maar die zitten dan meestal in de hoek van depressies en voorjaarsvermoeidheid. Dit is anders! Maar waar LT wel moe van wordt is iemand met een hobby barbecueën, die elke keer als hij het woord barbecueën gebruikt dit volledig uitschrijft. Een tip voor je, gebruik de afkorting, daar maak je mensen blij mee. Daarnaast kan ik je alleen

maar de raad geven dat overcompensatie meestal de weg naar een voldoeninggevende situatie is. Niet anders dan met voedseltekort, slaaptekort is de weg naar een tevreden situatie, datgene wat je mist veel en vaak inhalen. Dus ik heb maar vijf woorden voor je; hup de fik er in!! Geroosterde groet, LT Lieve Teun, Ik vind oranje best een mooie kleur. En ook heb ik niets tegen het Koningshuis dat we hebben in ons kikkerlandje maar ik heb inmiddels wel genoeg van het gedoe rondom de troonwissel. Er gaat een ouwe taart eindelijk met pensioen en er komt een of ander papzak voor in de plaats waar wij als Nederland niets in te kiezen hebben, wat is the big deal?. Omdat ik wel realistisch ben ingesteld ga ik me daar verder niet over opwinden maar het feit dat mijn geliefde Koninginnedag nu niet alleen door alle provinciaaltjes wordt verstiert die de stad bezetten maar door het hele programma rondom dit hele circus dat de stad gaat blokkeren. Lieve Teun, hoe kom ik deze dag door. Kleurige groet, M. Onarch

Beste Monique, De beste tip om de komende invasie te lijf te gaan is toch eentje die ik niet snel geef; vlucht nu het nog kan. Lieve Teun schat in dat het een dag gaat worden met een sfeer van een mix van “de libelle week meets de huishoudbeurs meets een concert van de toppers”. En tenzij je daar mee om denkt te kunnen gaan, wat ik gezien je vraag niet verwacht, kan ik je niets anders aanbieden dat je een goed alternatief vind om deze anders zo feestelijke dag door te komen. De impact die deze sfeer met zich meebrengt beperkt de oplossingen die Lieve Teun voor deze situatie in ernstige mate dat er weinig anders over blijft dan de tegengestelde beweging te maken. Kortom, de polder in of naar de plek waar huishoudbeursmensen zich normaal gesproken ophouden (LT weet gelukkig niet concreet waar dat is..) Zij zijn daar niet op dat moment dus ben je relatief veilig. En dan blijft er altijd nog volgend jaar voor een reguliere feestdag rondom het Koningshuis. Kronende groet, Lieve Teun

De grootste volleybalvereniging van Amsterdam, VVA, is op zoek naar een gemotiveerde penningmeester. Affiniteit met cijfers is geen pré!

penningmeester vacature

F U L LT I M E 0 . 0 7 5 F T E - 3 U U R P E R M A A N D + EENMALIG 30 UU R PER SEIZOEN

Over het algemeen valt het qua tijd heel erg mee en heeft het als voordeel dat je het zelf kan inplannen. Geen wekelijkse of maandelijkse deadlines die je moet halen.

ta k e n

• Uitsturen van de facturen voor de leden en vervolgens de incasso van de contributie. (15 uur) • Gemiddeld 2x per maand enkele betalingen doen aan trainers, DMO Nevobo en andere zaken. (2 uur per maand) • Regelmatig checken van betalingen aan VVA. Zowel van sponsoren als leden die handmatig betalen. (1 uur per maand) • Opstellen van de winst en verlies rekening aan het einde van het seizoen en die vergelijken met de begroting en het opstellen van de balans. Archiveren van documenten in mappen en er moet een afspraak komen met de kascommissie. (15 uur) • Algemene bestuurszaken, dus de e-mails, vergaderingen en eventuele extra projectjes.

e nt hou si a st ? Gegadigden voor deze functie kunnen hun belangstelling met Curriculum Vitae en pasfoto richten aan [email protected] Voor meer info: [email protected]


16

//ALIES

MELOEN! HET HELPT ECHT, DAT YELLEN

Bam! Hossa! Venga! Kaboem! Zomaar een greep uit de vele yells die VV Amsterdam rijk is. Eigenlijk moet je ze niet uitschrijven. Yells. Want ze zijn er om uit te spreken. Liever, om uit te schreeuwen. “Kaboem!”, of “Hoppa!”. Na elk gespeeld punt klinken ze in het volleybalveld. Bij beide teams. Het scorende team om het punt te vieren, het andere om het verloren punt te verwerken en de boel op te zwepen voor het volgende punt.

We doen het dus allemaal, dat yellen. Soms met een overduidelijke “Bam!”, maar veel vaker met een onverstaanbare kreet. Heb je je bijvoorbeeld weleens afgevraagd wat dames 5 nu eigenlijk roept? De goede verstaander leert dat ze “K-B” yellen. Op z’n Engels, kee-bie dus. K-B? Navraag bij de dames van het vijfde leert dat dit staat voor “Kill the Bitches!”. Juist. Als de agressie er na zo’n yell nog niet is, dan weet ik het ook niet meer. Yellen in een andere taal dan het Nederlands lijkt populair (ook al is er totaal geen representatief onderzoek aan dit artikel vooraf gegaan). Dames 7 yellt in het Spaans: “Venga!” en Heren 1 zoekt het in het Italiaans. Maar zij hebben dan ook ‘Italian Stallion’ Roberto in hun midden. Hij leerde hen de kreet “Ouepa!” (spreek uit: weppa) en zo was de yell geboren. Een échte gedachte lijkt hier overigens niet achter te zitten, want “die Italiaan roept altijd maar wat”, aldus een bron bij Heren 1 die anoniem wil blijven en met nummer 11 speelt.

Heb je je ooit afgevraagd waar de yell eigenlijk vandaan komt? Het zal je niet verbazen, maar de yell komt overgewaaid uit de Verenigde Staten. Cheerleaders (waarom heeft VV Amsterdam die eigenlijk niet?!?) gebruiken yells bij sportwedstrijden op hoge(re) niveaus, en dus ook bij volleybalwedstrijden, om de spelers aan te moedigen en de wedstrijdsfeer te verbeteren. Het helpt echt, dat yellen. Probeer zelf maar. Bij de jeugd wordt het al aangeleerd. Daar dient zich dan vaak een pijnpuntje aan; want hoe bedénk je een yell? Vaak wordt die spontaan geboren, maar bij mini’s wordt er nog echt werk gemaakt van de strijdkreet. Hoe langer, hoe beter, lijkt daar soms het devies. En zo zijn we allemaal begonnen met “Yell, yell, yell, deze wedstrijd winnen we wel”, of een variant daarop. Een persoonlijke favoriet blijft overigens “Meloen, meloen, meloen, we worden kampioen!”. Bij een yell hoort niet alleen een kreet, maar ook het vormen van een kring met het team, soms gepaard gaande met de handen van de teamleden

die naar het midden gaan en gezamenlijk omhoog komen aan het einde van de yell. Maar teamleden lijken tijdens het yellen vaak ook niet van elkaar af te kunnen blijven. Er worden tikken op schouders, ruggen en, jawel, billen gegeven. Een bijzonder groepsproces wordt waargenomen bij Heren 3. Deze mannen hebben een staccato “Hee! Hee! Hee!” als yell (geen inspiratie, heren?!), en bij elke “Hee!” springt heel Heren 3 in de lucht. Aan het eind van de rit hebben deze Heren dus niet alleen 4 (of 5) sets gespeeld, maar ook nog eens honderden keren in de lucht gesprongen. (G)een wonder dat ze er uitzien zoals ze doen. Nog zoiets. De laatste jaren nog weleens de yell “Tsjakka!” gehoord? Of “Caramba!”? Dat bedoel ik maar, deze waren populair toen Emile Ratelband ook al was doorgedraaid en we nog “Foutje, Bedankt!” riepen. Yells zijn harstikke trendgevoelig. Op naar een nieuw seizoen met hopelijk een heleboel nieuwe, aan trends onderhevige yells. YOLO!


18

//DAPHNE

D2

Het seizoen van de stijgende lijn

Het seizoen van dames 2 kan het best beschreven worden als het seizen van de stijgende lijn. Een opmerkingen die we gedurende het seizoen van Rogier vaak te horen hebben gekregen ; “dames er zit een stijgende lijn in”. Al wilde Rogier die lijn soms graag steiler hebben dan dat hij was..

We begonnen het seizoen met een mengelmoesje van maar liefst 12 dames uit het eerste, tweede, derde en nieuwe speelsters bij VVA. Na ongeveer een maandje trainen gingen we vol goede moed voor de eerste wedstrijd op bezoek bij Armixtos. Hier werden we wel even goed wakker geschud, een schandalige 4-0 verlies bevestigde eigenlijk dat we nog niet helemaal op elkaar waren ingespeeld. Of laat ik het omdraaien, helemaal niet! Het eerste gedeelte van het seizoen waren we behoorlijk zoekende en de wedstrijden die we wonnen, wonnen we niet gemakkelijk. We kregen een nieuwe coach, Kamal, maar die verdween zo snel als hij was verschenen. Puntjes sprokkelden we wel binnen maar het gewenste resultaat was er toch niet altijd. Langzaamaan raakten we op de helft van het seizoen steeds meer op elkaar ingespeeld en gingen we meer wedstrijden winnen. Hierdoor kregen we meer zelfvertrouwen en werd ook het individuele spel beter. Ik ben er zelf door een reis

twee maanden tussenuit geweest maar toen ik in februari terugkwam merkte ik wel dat het tempo behoorlijk omhoog was gegaan, wat ook duidelijk in de wedstrijden was te merken (op enkele missers na, lees: Wilhelmina uit).We zijn nu, een wedstrijd voor de laatste, meer op elkaar ingespeeld, beter gaan spelen en staan hierdoor op dit moment vijfde in de competitie. Een resultaat waar we als team zijnde best trots op mogen zijn, ook gezien het feit dat Marleen 3 maanden ziek is geweest, ikzelf 2 maanden weg was en Kristel halverwege het seizoen besloot ermee te stoppen. Ik denk dat ik namens het team spreek als ik zeg dat het een top, gezellig, fantastisch en leerzaam seizoen is geweest. Mede dankzij onze trainers Lodewijk en Rogier, van wie we veel hebben geleerd. Ik hoop dan ook dat we de zogenaamde ‘stijgende lijn’ volgend jaar weer voort kunnen zetten. De laatste wedstrijd is tegen Armixtos en we hebben wat goed te maken, dus BE THERE, 20 april, 15:00 in de Blauwwit! Hopelijk tot dan!

VVA Springbeach in the Sand! Melkflessen kwamen te voorschijn, echte mannen onderscheidden zich van mietjes, en de zaal is toch heel anders dan in het zand,of het net hing te hoog. Kortom het was een ontzettend leuke avond met vele enthousiaste mensen, er werd zand gehapt, hard geslagen, mis geslagen maar vooral veel plezier gemaakt. Er kon natuurlijk maar één winnaar zijn, namelijk het team met de meeste punten! en dit waren de dames Nikeé

Hogenboom en Maaike van der Hoeven. Zij wonnen het beachpakket met bubbels en zonnebrand ter bescherming van de melkflessen! Nogmaals gefelicteerd! Na de tijd werd er natuurlijk nog wat na geborreld, en de echte diehards gingen natuurlijk nog even naar club 8 om een pitcher per persoon te bestellen en 3 keer bittergarnituur met Kaassoufflés! Helaas gaat The Sand ermee stoppen en zullen we een nieuwe locatie moeten zoeken, suggesties zijn altijd welkom. Graag dicht bij club 8.


20

Nienke. column

de truc van de time out

Stel je eens voor, je bent coach en jouw team staat de sterren van de hemel te spelen en als coach hoef je eigenlijk helemaal niets te doen. Je staat volledig ‘zen’ aan de kant en geniet met volle teugen van het spelletje dat gespeeld wordt. Timeouts in overvloed. OF, jouw team passt het liefst achteruit, slaat alle ballen onder het net door en serveert de ene homerun na de andere. Je staat als coach met je handen in het haar, hebt aan twee time-outs veel te weinig en denkt: “Had elk niveau nou maar technische time-outs!” Dan heb je ook nog die wedstrijden waarbij diepe dalen bereikt worden, gevolgd door een piek waarbij je als coach je hart op kan halen, je team kan toch

nog volleyballen. Als coach sta je voor lastige beslissingen. Kun je iets aan de dalen doen door een time-out te nemen? Ga je die timeout nemen of niet? Zo ja, wanneer doe dat? Zo niet, hoe lang ga je die spelers in hun eigen sop gaar laten koken? Of komen ze toch zelf weer uit dat dal? De timing van de timeout blijft ingewikkeld. Hopend dat dit het juiste moment is, neem je als coach een time-out. Komen we bij punt nummer 2: Wat zeg je tegen je spelers?!! Kaart je aan dat het spel nergens op lijkt en dat veel beter gespeeld kan worden? Hoogstwaarschijnlijk hebben de spelers dat zelf ook wel door. Ga je voor de technische aanwijzingen? “Zorg eerst

nou maar dat de pass bij de spelverdeler aankomt, dan kunnen wij zelf gaan bouwen. Kunnen wij eens gaan aanvallen, zou leuk zijn. ” Of kom je terug op afspraken die al zo vaak afgesproken en herhaald zijn? “Als je die bal kwijt moet, speel hem dan naar positie 1.(Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?!)” Dan kun je ook nog kiezen voor de tactische tips. “Serveer op nr. 23, die kan niet passen. Behalve als nr. 45 meepasst als voorspeler. Dan moet daar op geserveerd worden. Twee acties achter elkaar (lees: passen en aanvallen) is te lastig voor die speler.” Zoals nu wel duidelijk is, je hebt genoeg opties om die 30 seconden te vullen in een poging te redden wat er te redden

valt. Daar kwam ik laatst zelf ook achter. Ik heb laatst voor het eerst in mijn volleybalcarrière een wedstrijd gecoacht. Soms werd goed gespeeld, soms ging alles mis. Sta je dan. Je weet dat je een time-out kan nemen, maar ik wist vaak niet wat ik moest zeggen om die meiden weer lekker te laten spelen. Dus nam ik geen time-out. Achteraf had ik hier een gesprek over met iemand van de NeVoBo. Kwam toch iets briljants uit dat gesprek! Blijkt dat je ook een time-out kan nemen en als coach gewoon niets zegt! Dus laat je het de spelers alsnog zelf uitzoeken, maar dan buiten het veld, terwijl je als coach toch iets doet. Hoe geniaal is dat?! Of er

iets uitkomt is een andere vraag. Anders drinken de spelers maar gewoon 30 seconden wat. Ik vind het eigenlijk wel een poging waard.


22

//JEUGD

7,8,9 juni

KAMP COMMISSIE

tijd voor het jaarlijkse vva jeugdweekend Op 7, 8 en 9 Juni is het weer zover! Tijd voor het VVA jeugdkamp weekend! Dit volleybalfestijn gaat plaatsvinden in het YMCA in Leusden, een gezellige locatie midden in een bos. De perfecte plek om het kamp te beginnen met een spannend nachtspel, waarna we op een vuurtje marshmallows kunnen roosteren onder het genot van een goed glas limonade.

//ALEX

Weledelgeleerde Vva-leden, Op deze zonnige dag kijk ik naar de opkomende zon en denk ik terug aan een prachtig feest. Een adequate hoofdpijn heb ik wel, maar dat is de moeite waard geweest. Mijn vrouw Maxima ligt nog in haar zijden japon te slapen. De hoeveelheid alcoholische versnaperingen hadden wel iets minder gekund, maar dat mocht de pret niet drukken. Gelukkig heb ik nog een aantal dagen om bij te komen voordat ik officieel koning word. Ik wilde nog even zeggen hoe geweldig ik jullie vereniging vind en ik wil jullie bedanken voor het warme welkom, de meters bier, de shotjes oranjebitter, de vanille sigaren, de lange mensen, de vele maxima’s, maxium, de kroeg fijnhout, de prettige DJ, de creatieve creaties en de prachtige karaoke sessie van het Wilhelmus. Nogmaals mijn Koninklijke dank, en ik zie jullie op 30 april! Met vriendelijke groet, De (bijna) koning Willem.

De zaterdag begint met het ophalen van de bolderkar met een uitgebreid ontbijtbuffet, hageltjes, jam, voor ieder wat wils. Omdat we het leuk vinden om ook de mini’s mee te nemen is het deze keer ook voor hen mogelijk om een nachtje mee te gaan! Als er genoeg aanmeldingen binnenkomen verwelkomen we hun in de loop van de zaterdagochtend op het terrein van het YMCA waar de groep oudere jeugd dan net het volleybaltoernooi aan het afronden is en klaar is voor de lunch! In de middag is er een zeskamp met oa. de beruchte zeephelling, kabelbaan en natuurlijk een enorme hoeveelheid waterballonnen…. Voor we de diner bolderkar op gaan halen heeft iedereen natuurlijk lekker de tijd om ook even iets voor zichzelf te doen, tafeltennissen, volleyballen, frisbeeën en misschien is een douche nemen geen overbodige luxe? ☺

In de avond is het tijd voor het grote chaosspel, daar verklappen we nog niet teveel over, behalve dat het een grote gezellige chaos wordt met verkleedpartijen, rollen wc papier en fantastische prijzen! Omdat die enorme chaos waarschijnlijk zal leiden tot enorme lekkere trek gaan we op de barbecue ons eigengemaakte brooddeeg opwarmen tot heerlijke verse broodjes. De DJ zal uiteraard een muziekje draaien en we hebben ruimte zat om nog een dansje te wagen. Zondag is het alweer de laatste dag en we hopen op een heerlijk zonnetje zodat we bij het Henschotermeer een beachvolleybalt oernooi kunnen houden. Mocht het weer toch roet in het eten gooien wijken we uit naar het zwembad. We hopen dat jullie (weer) zin hebben om mee te gaan!! Op de website www.vvamsterdam kun je je opgeven. Maar wees er snel bij!


24

//WOUTER

Talent...

wat is het en wat moet je er mee?

Wikipedia zegt hierover: Begaafdheid of talent is een bijzonder goed ontwikkelde eigenschap van een bepaald persoon. Het woord wordt gebruikt in verband met vele vermogens. Iemand kan bijvoorbeeld talent hebben voor bepaalde schoolvakken of wetenschappen, werkzaamheden, creatieve uitingen (kunst), sociale interacties et cetera.

Dus als je nu talenten binnen je club hebt dan zit je gebakken? Die zijn vanzelf al zo goed dat je daar niets meer aan hoeft te doen? Naar mijn mening zijn er nog een aantal dingen belangrijk om iemand echt een talent te noemen. Namelijk werklust, plezier en kansen. Daarnaast is volleybal een teamsport. Je moet dus ook een team om je heen hebben waarbinnen het talent zich kan ontwikkelen.Als vereniging speel je dus een grote rol om talent gelegenheid te bieden om zich te ontwikkelen. Binnen VV Amsterdam hebben we een historie van talenten. Een aantal oudjeugdspelers zijn in de eredivisie terecht gekomen. En ook nu lopen er een aantal talenten rond, zowel bij de jongens als de meisjes. Er gaan behoorlijk wat van

onze spruiten naar het regionaal talent centrum en zelfs lopen er een paar stage bij jeugd oranje. Ook is er al één naar het talent team Amsterdam gegaan. Bij H2 spelen jonge jongens en D6 bestaat volledig uit jeugdspelers die ervaring opdoen in de seniorencompetitie. Daaruit blijkt wel weer dat we het als vereniging behoorlijk goed doen als we het hebben over enthousiast maken en plezier geven. Ook hebben we trainers die het beste uit deze jongelingen willen halen. We zijn als vereniging constant bezig met vragen als “wie kunnen we waar de beste kansen geven?” en “Waar is ruimte om zoveel mogelijk mensen te laten spelen waar ze willen spelen?” Ook volgend jaar gaan we de jeugd weer zo veel mogelijk kansen te geven, tot het

talent de club ontstegen dan moet je ze laten gaan. Maar zijn ze hier nog niet klaar voor dan moet je ze het beste proberen te bieden. Ook seniorenteams worden hierbij betrokken. Sommige teams leveren trainers, andere teams verwelkom jeugdige meetrainers en laten ze invallen en weer andere teams zullen opleidingsteams zijn, zoals dit jaar H2. Ook wordt geprobeerd om een derde trainingsavond mogelijk te maken. Iets wat een must is als je het hebt over een hoger niveau binnen een vereniging. We hopen natuurlijk dat de rest van de vereniging ook lol heeft in al die jeugdige talenten Gelukkig zijn er uit verschillende hoeken al enthousiaste geluiden te horen. “Het is fantastisch om talenten zich te zien ontwikkelen.” En wat is er nou leuker om te kunnen zeggen: “Daar heb ik nog mee in een team gespeeld en nu speelt hij of zij eredivisie of misschien zelfs wel in oranje”?


26

//WOUTER

H1

de kortste weg riching champions league Wat een mooi systeem heeft de regiobeker toch. Je speelt tegen promotieklasse en regiodivisie teams in een afvalrace. Zodoende kun je doorgaan tot aan de halve finale door te loten tegen alleen maar promotieklasse teams. Of je loot een team dat in je eigen competitie dik onderaan staat.

Het grappige is dat wanneer je kampioen wordt van de beker, dat je dan het volgende jaar in de nationale beker mag uitkomen. En als je daar een beetje leuk loot kun je door te winnen van tweede en eerste divisie teams te zo bij de laatste vier komen. Niet dat dit ook maar een regiodivisie team is gelukt, maar het is een leuk idee. Wanneer je bij die laatste vier zit (ook wel final four genoemd) heb je kans dat je Europees volleybal mag spelen. Leuk om over te dagdromen. Dit deden wij dan ook volop. Ik zie het wel zitten om tegen een eredivisieteam te spelen, zou toch lachen zijn als ze bij ons in de Blauw-Wit op een kwartje moeten spelen. Maar ja, dan moet je eerst kampioen worden in je eigen beker. Helaas droom voorbij. Het ging voorspoedig. Geen

set verloren richting de halve finale. Alleen maar drienulletjes achter ons naam. Een halve finalepaats was het gevolg. Maar daar ging het mis. Was het onderschatting? Was het overconcentratie? Of zijn we gewoon niet goed genoeg? Vul maar in. Drie nul onderuit in eigen huis, wat baalde ik daarvan. Wat is er nou leuker dan een finale spelen? De competitiewedstrijd ervoor kwam wel dicht in de buurt van een finale wedstrijd. Och, dat had ik gemist zeg. Wat een ongelooflijke sfeer. Opkomen met spotlights, muziek door de boxen, enthousiaste mini’s aan de hand en publiek rondom het veld. Hierdoor wil je wel lekker spelen. Volgens mij kreeg ook het publiek wat ze verdienden, een spannende 5 setter werd het. Zou toch fantastisch

zijn om dat elke thuisspeeldag te hebben? Mij lijkt het wel wat. Het vraagt alleen wel wat van een vereniging. Er zijn altijd mensen nodig die zaken er omheen regelen. Er zijn mensen nodig die de zaalindeling doen of opeens op een ander veld moeten spelen. Wat heb ik een respect voor die mensen. Zo had een heel team deze thuisspeeldag “hun project” gemaakt. En wat hadden de meiden van dames 8 het goed geregeld. Dit soort initiatieven moeten ondersteund worden. Maar ook de mensen die het het hele jaar doen moeten we niet vergeten en helpen waar kan, want dat is niet wat alleen zij verdienen, maar ook wat de club verdient. Ik begin het in ieder geval steeds leuker te vinden bij dit cluppie en ik wil er niet meer weg!

VOOR 20 EURI IS IE AL VAN JOU v e r k r i j g b a a r i n d e m a t e n S - X X L | Vo o r d e j e u g d i n d e m a t e n X S - X L

OF WI L JE LI EVER EEN BI DON, DAT KAN OOK!

bestellen kan bij jenne | D5


28

//ALIES

Pompende beats klinken door de speakers. In het gangetje, laten we er vandaag ‘de catacomben’ van maken, wachten de spelers van Heren1 gespannen tot ze mogen opkomen. Met aan hun hand een mini uit de eigen jeugd.

We schrijven zaterdag 23 maart. De grote VV Amsterdam Thuisspeeldag. Van ’s ochtends tot ’s avonds wedstrijden van ónze club in de BlauwWit-hal. Veel mooier wordt het niet. En toch werd het misschien nog wel mooier dan we van tevoren hadden kunnen bedenken. De activiteitencommissie had werkelijk alles op alles gezet om van de Thuisspeeldag een feest te maken. En daar zijn ze meer dan in geslaagd. Halfcourt voor Dames 1 en Heren 1, met aan de lange kant van het

veld tribunes voor het publiek. En alsof ze het zo geregisseerd hadden, het werden superspannende wedstrijden. Met als hoogtepunt natuurlijk de opkomst van de speelsters en spelers met mini’s. Als echte sterren namen de mini’s hun podium en maakten ze hun entree in de hal, fantastisch! Of, zoals een mini het achteraf verwoordde: “Dit was echt zó vet!”. Hopelijk weet de activiteitencommissie dit vast te houden, en zien we de Thuisspeeldag volgend seizoen terug!

De blik richt zich dus vooruit, op volgend seizoen. Een klasse hoger, lager of een schepje erbij om dan wél in het linkerrijtje

Recommend Documents