Dankwoord Acknowledgments Marieke Bolling
Dankwoord
268
Dankwoord Dankjewel, danke sehr, thank you, merci beaucoup, muchas gracias... Het leven van de afgelopen vier jaar is voor mij een veelbewogen en internationaal gebeuren geweest, zowel in onderzoekssferen als privé. Eigenlijk zou dit dankwoord in minstens drie verschillende talen geschreven moeten worden, maar laat ik het nu toch maar (grotendeels) bij het Nederlands houden, mijn eigen moedertaal.
Bloed, zweet, tranen en veel benodigde tijd waren mij voorspeld bij aanvang van mijn
promotieonderzoek eind 2005. Destijds dacht ik: “Ach, het zal wel loslopen”, en: “Vier jaar, waar heb je die in hemelsnaam voor nodig?!” Vier jaar bleek uiteindelijk geen overbodige luxe, en over zweet en tranen was ook niks teveel gezegd. Met dat bloed is het gelukkig meegevallen… Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Vele lieve, intelligente en handige mensen hebben op diverse wijzen bijgedragen aan de totstandkoming van dit proefschrift, en zonder hun hulp was ik nooit op deze pagina beland. Bij dezen dus uit de grond van mijn hart aan familie, vrienden, collegae, en anderen die op wat voor manier dan ook hebben bijgedragen aan dit proefschrift: ik ben jullie ongelofelijk dankbaar voor alles en zal het nooit vergeten. Een aantal mensen in het bijzonder zal ik nu noemen: Allereerst zou ik graag mijn promotor, Professor Marcel Jonkman, willen bedanken. Je enthousiasme voor wetenschap en kliniek werken aanstekelijk. Ik heb veel respect voor je snelle manier van denken en nakijken van stukken. Vanaf het begin van het promotieonderzoekstraject heb je me zeer veel vrijheid en vertrouwen gegeven en dat heb ik altijd zeer gewaardeerd. Wanneer het nodig was, was je er altijd (o.a. om de hoofd- van de bijzaken te onderscheiden … ). Ik denk dat onze karakters elkaar op onderzoeksgebied goed aanvullen en hoop dat dit in de toekomst mag blijven voortduren: aan de ideeën zal het niet liggen! I would also like to thank the members of the reading committee: Professor Maarten van den Berg, Professor Irwin McLean and Professor Richard Sinke, thank you for reading and judging the manuscript of my thesis! I am grateful to all the co-workers in the Netherlands and abroad for their invaluable help and co-operation in several of the studies presented in this thesis.
Professor Anna Bruckner; Jamie Fischer and Cynthia Curry, thank you very much
for your co-operation in the LAEB study. In dezen ook Marije... enthousiast en veel gedaan: dankjewel en veel succes met je eigen toekomstige promotieonderzoek, dat er zeker ook zal komen!
Van de afdelingen Genetica, Cardiologie en Pathologie in het Groningse: Professor
Albert Suurmeijer, Professor Maarten van den Berg, Gilles Diercks, Jan Jongbloed, Peter van Tintelen, Henny Lemmink, Ludolf Boven en Gerwin Janssen: uitgebreid dank voor jullie inzet, ondersteuning en ideeën, jullie hebben ongelofelijk veel werk verzet voor dit proefschrift.
Ook mijn dank aan de mensen in het zuiden des lands, Maastricht: Michel van Geel, 269
Dankwoord Maurice van Steensel, Reno Bladergroen en Mieke Willemsen, dank voor al het werk dat jullie gedaan hebben. Ik hoop dat onze samenwerking mag blijven voortduren in de toekomst en dat we nog maar een hoop gezelligheid mogen hebben op komende congressen in binnen- en buitenland.
Professor de Visser en Eleonora Aronica, hartelijk dank voor de hulp en input in de
plectine EBS-MD-DCM studie. In particular, I would like to thank Professor Irwin McLean and Frances Smith, and all the others in the McLean lab. Thank you for your hospitality in Dundee and having me in your lab for a while. These were important days to get me going with the work on the complicated PLEC1 gene, invaluable for this thesis. Besides that I had a very good time with you in Dundee! Dan mijn paranimfen: Marjon en Peter. Van collega’s zijn jullie in de afgelopen jaren tot goede vrienden geworden. De congressen met jullie waren (en zijn) altijd een feest! Daarnaast natuurlijk de gezellige etentjes (lang leve Cervantes!), sneak previews, koffiebreaks om 18 uur ´s avonds, goede discussies en zelfs gezamenlijke artikelen. Oneindig veel dank voor de hulp met dit proefschrift en de organisatie rondom de promotie. Met jullie aan mijn zijde kan het 21 april niet meer mis gaan! Ik hoop dat er in de toekomst nog vele gezamenlijke onderzoeksprojecten mogen volgen! Alle mensen van de afdeling dermatologie UMCG: dank voor jullie interesse en hulp, op welke manier dan ook: van fotografie tot een geïnteresseerde vraag op de gang tot luisteren naar mijn uiteenzettingen tijdens een presentatie. Dank aan mijn mede arts-assistenten voor de collegialiteit. Dan: Wing-Yan, Nynke, Simone, Mariya, en Gerda: niet alleen collega´s maar ook vriendinnen, dat er nog maar vele gezellige avondjes mogen volgen! En voor mijn ‘partners in crime’ (mede-promovendi) Peter, Gerda, Antoni, Wing-Yan, Jacqueline, en Mira: heel veel succes op jullie weg naar de promotie, en als ik kan helpen: met alle plezier!
In het bijzonder wil ik noemen: Hendri, de ‘baas’ van het lab. Met jou heb ik mijn eerste
artikel geschreven en mijn eerste schreden op onderzoeksgebied gezet. Samen met Marcel heb je me aangestoken met het onderzoeksvirus. Dankjewel voor alle goede gesprekken!
José, altijd meelevend en zeer bedreven in de omgang met de blaren en wonden van
EB-patiënten. Zeer gewaardeerd door hen vanwege deze kundigheid, het overbrengen hiervan en je medeleven. Ik heb veel van je geleerd en waardeer je gezelligheid en het soms broodnodige hart-onder-de-riem zeer! Dat we in de toekomst nog maar veel mogen samenwerken!
Miranda, jij hebt me geleerd te PCR-en en vooral ook RNA-se vrij werken, wat niet
altijd zonder slag of stoot ging. Ontzettend bedankt voor al je hulp en vooral niet te vergeten: gezelligheid! En de whisky proeverij en mijn eerste duiklessen zal ik ook niet gauw vergeten! Janny en Gonnie, ik ben jullie zeer dankbaar voor alle coupes die jullie voor me gesneden hebben! Guus, jij hebt mijn eerste klungelige activiteiten in het lab aanschouwd en me geholpen met je 270
Dankwoord gezelligheid en goede humeur, dankjewel. Misschien herinner je je nog dat je zei: ik ga pas met pensioen wanneer jij gepromoveerd bent! Wel Guus, bij dezen! Maar ik hoop stiekem dat je nog wel even blijft! Ook Duko, niet zoveel samengewerkt, maar altijd enthousiast en bereid te helpen, bedankt! Uiteraard dank aan alle lieve mensen in de privésfeer, die in de afgelopen jaren altijd klaar zijn blijven staan ondanks mijn chronische gebrek aan tijd! In het bijzonder Willem en Annie, Barry en Irene (en kleine Jasper sinds kort!), en de Bagheera-meiden Kaatje, Sanneke, Bobo, Nan, Sanne, Emilie, Clarine, Jo, Pien, Noor en Maartje. Bovenal, mijn lieve ouders: Hans en Mieke, dank voor het warme, humorvolle, gastvrije en veilige nest, waar jullie me in hebben laten opgroeien, en wat altijd warm en welkom is gebleven, ook nadat ik uitgevlogen was. Het voelt zo goed om te weten dat jullie er, no matter what, altijd voor me zijn en weten te motiveren!
Eveline (Lien), zusje, wat hebben wij saampies al veel lol en tranen beleefd. Ook altijd
een goede afleiding en afwisseling van de studie en te hard werken;-). Door de drukte van het promotieonderzoek en een vriend in het buitenland zagen we elkaar de afgelopen tijd niet zo vaak als we beiden wel zouden willen. Toch is die band nooit minder geworden. Afgelopen voorjaar in Dahab was weer een vakantie om in te lijsten, ik moet alweer lachen als ik er aan denk! Dat er nog maar vele mogen volgen, love you! En, vergeet niet: Don’t worry, be happy, leven is als spelen aan de voeten van God (zoals onze wijze, lieve opa van Es waarvan we beiden veel hebben gehouden eens zei).
Dan opa Bolling (oop), eindelijk de promotie! Misschien heb je dat niet zo door, maar
jij hebt daar zeker je steentje aan bijgedragen! Ik heb altijd genoten van onze gesprekken, die variëren van aandelen en economie (en uiteraard Philips), politiek, geschiedenis, tot je tijd in Oslo, Kopenhagen, Baranquilla en de oorlogstijd. Maar ook over concerten, dansen, vriendjes, kon prima gekletst worden. Stiekem heb ik mijn lekenpraatje al op jou geoefend! Dankjewel, lieve oop, en dat er nog maar vele goede gesprekken en uurtjes samen mogen volgen. End of 2005, just before I was about to start my work on this thesis, a guy in an orange (what’s in a colour?!) shirt walked into my life on an island in the Atlantic Ocean and was crazy enough to drive from Stuttgart to Amsterdam to pick me up from Schiphol in the middle of the night so that I could start my new job the following day: starting the work that is presented in this thesis! A very good move, and so here we are four-and-a-half years later, my love! Altogether we have sponsored a complete train wagon by now…but it was definitely worth it. Ulrich, thank you for all the amazing times together and that you love me enough to have stood by me the past four years with all my scientific ups and downs (´I can do it, I can’t, I can do it, I can’t, I can do it, etc…´)! When I really thought that I was the worst girlfriend and friend in the world because I had so less time and was always working, you gave me the feeling that it was allright and said that you 271
Dankwoord were proud. You never complained, contrary, you even supported me. I love your critics given in a very considerate, yet honest way. The weekends at your place made this thesis! Thank you! Halt mich noch ein bißchen…
272
