Daniel Buren palmt het Paleis voor Schone Kunsten in 19.02 - 22.05.2016
De internationaal gerenommeerde Franse kunstenaar Daniel Buren is bekend om zijn site-specifieke interventies wereldwijd. Kenmerkend voor zijn creaties is het steeds terugkerende motief van witte en gekleurde strepen die elkaar afwisselen. Door het ruimtelijke en vaak tijdelijke karakter van Burens interventies (zo’n 80% van zijn werken bestaan niet meer!) is het onmogelijk een klassieke retrospectieve tentoonstelling te maken van zijn oeuvre. Een Fresco van Daniel Buren biedt een origineel antwoord op dit dilemma. De grote tentoonstelling is opgevat als een visuele tijdreis waarin Daniel Buren een dialoog op gang brengt tussen zijn eigen ste ste werk, en werk dat hij selecteerde van meer dan 70 kunstenaars uit de 20 en de 21 eeuw. Al die kunstenaars hebben, elk op hun manier, zijn artistieke parcours mee bepaald: van Paul Cézanne, Fernand Léger en Pablo Picasso over Jackson Pollock en Sol LeWitt tot Pierre Huyghe en vele anderen. Bovendien creëert de kunstenaar speciaal voor deze tentoonstelling een nieuw werk: een film die een breed panorama biedt op zijn oeuvre van eind jaren ’60 tot nu, met specifieke aandacht voor de tijdelijke interventies. Deze film wordt voorgesteld als een beeldenmuur (een ‘fresco’) en naast een selectie van Burens eigen werk bevat hij ook archiefbeelden, filmfragmenten, gesprekken, interviews… Ook buiten het tentoonstellingscircuit belooft Buren de dialoog aan te gaan met de architectuur van het Paleis voor Schone Kunsten, met een interventie in de Hortahal. Een Fresco wordt in zijn geheel geconcipieerd en uitgevoerd door Daniel Buren in samenwerking met curator Joël Benzakin, en is specifiek voor de ruimtes van het Paleis voor Schone Kunsten gecreëerd. Het wordt een niet te missen mijlpaal in het oeuvre van Buren.
Persbericht - Daniel Buren. Een Fresco 19.02 - 22.05.2016
Daniel Buren, een korte biografie Daniel Buren (°1938, BoulogneBillancourt) is een van de bekendste hedendaagse kunstenaars en een van de meest invloedrijke van zijn generatie. Sinds het einde van de jaren 1960 geniet hij internationale beroemdheid dankzij zijn in situinterventies. Zijn werk is altijd gelinkt aan een specifieke plaats (een artistieke instelling, de openbare ruimte of in een privécollectie) of situatie. Het overgrote deel van zijn interventies is tijdelijk, maar Daniel Buren heeft ook permanente werken die nu deel uitmaken van de meeste prestigieuze collecties. Een van de bekendste is Les Deux Plateaux (1986), een gigantische, 3000 m² grote installatie op de binnenplaats van het Palais Royal in Parijs. Hij deed interventies in het Georges Pompidou Centrum in 2002, in het Guggenheim in New York in 2005 en in de hoofdbeuk van het Grand Palais tijdens Monumenta 2012. Hij heeft meer dan 2600 tentoonstellingen wereldwijd op zijn naam staan en nam meermaals deel aan de Documenta van Kassel en de Biënnale van Venetië (waar hij in 1986 de Gouden Leeuw won). In 2007 ontving hij de Praemium Imperiale, uitgereikt door de Japanse Keizer – een onderscheiding die geldt als de Nobelprijs voor beeldende kunsten. Sinds 1967 gebruikt Daniel Buren in zijn interventies een terugkerend patroon geïnspireerd op luifels van winkels en bistro’s in Parijs: afwisselend witte en gekleurde verticale strepen die telkens 8,7 cm breed zijn. Buren zocht een teken, een ‘outil visuel’ (visueel instrument), dat zowel binnen als buiten het museum zijn mannetje kon staan. De straat of de tentoonstellingsruimte wordt zo Burens gepriviligeerde werkplek. De gekleurde strepen hebben geen betekenis op zich: ze ontlenen hun zin aan de band met de ruimte waar ze zijn aangebracht. De afwisselende kleurstroken zijn op die manier voor de kunstenaar enkel een hulpmiddel om de ruimtelijke omgeving onder de aandacht te brengen en een uitnodiging aan de toeschouwer om die omgeving met een andere blik te bekijken.
Een Fresco – De tentoonstelling Door het ruimtelijke en doorgaans ook tijdelijke karakter van Daniel Burens werk is het onmogelijk om een klassieke retrospectieve aan zijn oeuvre te wijden. Hoe kan je de rijkdom van zijn werk en de relatie met de context waarin ze gecreëerd zijn in de kijker zetten? Na een eerste poging tot retrospectieve in 2002 in het Centre Georges Pompidou met de tentoonstelling Le musée qui n’existait pas, gaat hij vandaag de uitdaging opnieuw aan. Daniel Buren gaat hiertoe op niet-chronologische en verrassende wijze op zoek naar een manier om de kern van zijn artistieke praktijk te vatten. Dit grote ‘fresco’ van het werk van Daniel Buren zal meer inzicht bieden in de verscheidenheid, het vernuft, de gulheid en het belang van zijn werk. Ze gunt een blik op de onverwachte rijkdom en gelaagdheid van zijn vele interventies, die de meeste mensen nog nooit gezien hebben en die we vandaag vaak enkel nog kennen via de publicaties die erover verschenen zijn. Deze grote expo is bijgevolg een niet te missen mijlpaal voor wie een beter begrip wil krijgen van Burens werk. Ze biedt tegelijk een nieuw perspectief op zijn oeuvre én het Paleis voor Schone Kunsten als tentoonstellingsplek.
De tentoonstelling is ontstaan uit een dialoog tussen de kunstenaar zelf en curator Joël Benzakin en bestaat uit twee grote luiken: een tegendraadse ‘groepstentoonstelling’ en een nieuwe film met archiefmateriaal.
Een ‘groepstentoonstelling’ Voor de ‘groepstentoonstelling’ maakte Daniel Buren een niet exhaustieve selectie van werk van meer ste ste dan 70 kunstenaars uit de 20 en 21 eeuw. Dit luik van de tentoonstelling is opgevat als een visuele tijdreis waarbij Buren een dialoog op gang brengt tussen zijn eigen werk en de geselecteerde werken. Elk van hen heeft zijn artistieke parcours op een of andere manier mee bepaald of beïnvloed, van Paul Cézanne, Fernand Léger en Pablo Picasso over Jackson Pollock en Sol LeWitt tot Pierre Huyghe en vele anderen. Daniel Buren: ‘Elke keuze – van een artiest of van een specifiek werk – vloeit voort uit een richtsnoer dat nauw verbonden is aan het traject dat ikzelf als kunstenaar heb afgelegd. Ik bedoel daarmee bewondering, beïnvloeding, verwantschap, zelfreflectie, stimulatie en projectie, terwijl we de kunstgeschiedenis van de voorbije 150 jaar doorkruisen. Elk werk staat voor een essentieel onderdeel van mijn praktijk, niet een ervan is toevallig gekozen en ik wil benadrukken dat elk werk een essentieel onderdeel vormt van de tentoonstelling.’
De film De tweede belangrijke pijler van deze tentoonstelling is een nieuwe film van en over Daniel Buren. Hij brengt een ruime selectie van zijn interventies samen, van het begin van zijn carrière tot vandaag. De uitgekiende keuze van beelden van zijn werk en de context ervan wordt aangevuld met audiovisueel archiefmateriaal van tentoonstellingen, gesprekken, interviews, debatten, filmfragmenten over Daniel Buren, geluids- en radio-opnames, nieuwe gesprekken en interviews met mensen uit verschillende disciplines over hun relatie met het werk van Daniel Buren. De film wordt voorgesteld als een beeldenmuur waarop tal van vaste en bewegende beelden, woorden en klanken elkaar kruisen. Hij geeft een overzicht van Burens artistiek parcours, gezien door de ogen van de kunstenaar en afgewisseld met hoe anderen dat ervaren. De film is met andere woorden een echt ‘fresco’. Daniel Buren: ‘De film ‘Een Fresco’ is de eerste poging om via beelden een zo volledig mogelijk overzicht te bieden van mijn werk, van de jaren 1960 tot vandaag. Aangezien ik al meer dan 2600 tentoonstellingen achter de rug heb, is het niet de bedoeling om compleet te zijn, maar wel om werken voor de geest te halen die voor het overgrote deel verdwenen zijn en de toeschouwers een zo coherent en volledig mogelijk overzicht te bieden. De film bevat archiefbeelden, oude gesprekken en ook nieuwe die speciaal voor ‘Een Fresco’ zijn opgenomen, film- en videofragmenten en beelden en klanken uit meer dan vijftig jaar creatief werk…’
Performance ‘Couleurs Superposées’ 23 april 2016 Tijdens het weekend van ART BRUSSELS (22-24 april 2016) presenteert Daniel Buren de performance Couleurs superposées in het Paleis voor Schone Kunsten. Couleurs superposées werd voor het eerst opgevoerd in Genazzano (Italië) in 1982 in het kader van het groepsproject ‘La Zattera di Babele’ (Het vlot van Babel). Vijf acteurs krijgen van de kunstenaar de instructie om op een muur verschillende vellen papier met witte en gekleurde stroken te kleven waarbij de witte stroken steeds op elkaar aansluiten. De toeschouwer ontdekt kleuren en vormen die tevoorschijn komen om daarna onmiddellijk terug te verdwijnen. De laatste 20 minuten gaan de acteurs, nog steeds volgens de richtlijnen van de kunstenaar, de pas gekleefde vellen papier weer wegscheuren, waarbij de vorige lagen stukje bij beetje weer tevoorschijn komen. De toeschouwer is dus getuige van de evolutie van het werk, op een schilderij dat nooit af is en waarvan de verschillende fasen enkel als souvenir onthouden worden.
Publicatie De bijhorende publicatie is opgevat als een krant, naar analogie met The Buren Times uit 2005. De publicatie bevat diverse rubrieken waaronder natuurlijk de tentoonstelling, maar ook een overzicht van interventies van Daniel Buren in België en recente locaties waar de kunstenaar actief is geweest. Andere rubrieken belichten de meest markante werken die hij de voorbije tien jaar in Europa heeft gecreëerd en een selectie werken van Buren in heel uiteenlopende domeinen, waaronder theater, dans, mode, muziek en architectuur. Verder bevat de publicatie ook interviews en teksten van en met Daniel Buren, Joël Benzakin, Rudi Fuchs, Luk Lambrecht, Paul Dujardin enz.
Samenwerking met CC Strombeek A Tiger Cannot Change Its Stripes. Een triptiek 09.01 – 10.02.2016, 26.02 - 20.03.2016, 01.04 – 13.05.2016 Parallel met de tentoonstelling Een Fresco in het Paleis voor Schone Kunsten presenteert Museumcultuur Strombeek/Gent een drieluik in nauw overleg met de kunstenaar waarin tal van facetten van zijn zeer ruime oeuvre zullen worden belicht op basis van zijn wereldberoemde strepenmotief van 8,7 cm. In deze reeks wordt aandacht besteed aan Daniel Burens invloeden en generatiegenoten, zoals wijlen Simon Hantaï, Michel Parmentier en Jacques Villeglé, en zijn invloed op een jongere generatie, met Athina Ioannou en Krijn de Koning, zijn performatieve werk en zijn ingrepen in de openbare ruimte, ook in ons land. Daniel Buren zelf realiseert een nieuw werk in situ. Meer info: http://www.ccstrombeek.be/
PRAKTISCHE INFORMATIE Curator : Joël Benzakin Geprivilegieerde partner : Musée national d’art moderne Paris, Centre Pompidou Daniel Buren. Een Fresco 19.02 - 22.05.2016 BOZAR / Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel Open: Dinsdag tot zondag: 10u > 18u (donderdag: 10u > 21u) Gesloten: Maandag Prijzen: € 12-10 (BOZAR-friends) Combitickets: Daniel Buren + Theo Van Doesburg : € 16-14 (BOZAR-friends) BOZAR INFO& TICKETS www.bozar.be –
[email protected] – 0032 2 507 82 00 PERSCONTACT
[email protected] - T +32 2 507 83 89 – M. +32 479 98 66 07
Credits van de beelden : 1. 2. 3. 4. 5.
Photo-souvenir : Sha-Kkei ou Emprunter le paysage, travail in situ, Ushimado (Japon), novembre 1985. Détail. © DB-ADAGP Paris Photo-souvenir : Les Deux Plateaux, sculpture permanente in situ, cour d'honneur du Palais-Royal, Paris, 1985-1986. Détail. © DB-ADAGP Paris Photo-souvenir : Around the corner, travail in situ, in « The eye of the storm », Guggenheim Museum, New York, mars-juin 2005. Détail. © DB-ADAGP Paris Photo-souvenir : Couleurs superposées, Acte II 60', travail in situ, Musée Laforêt, Tokyo, octobre 1982. Détail. © DB-ADAGP Photo-souvenir : Daniel Buren La Ligne rouge, travail in situ, Lac de Teda, Tianjin, Chine, septembre 2005. Détail © DB – ADAGP Paris
