Dan ben je een staartstudent! Al lang aan t werk en nóg geen diploma?

16e jaargang 15 september 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | foto: Pepijn van den Broeke

2

Al lang aan ‘t werk en nóg geen diploma?

! t n e d u t s t r a a t s n e e e j Dan ben

Introductieweek eerstejaars Hanzehogeschool in de Belgische Ardennen

Tot je zadel in de blubber en

achterstevoren de rivier af

Kennismaking en een hechte groep kweken zijn de hoofdthema’s voor de introductieweek in de Belgische Ardennen. Een verse lading studenten, bijna zevenhonderd, mountainbiken, kayakken, wandelen, klimmen, vlotvaren en tokkelen tijdens de outdoorweek. Het miezert en dat de betekent dat de rotsen van de Ardennen glad zijn. Het deert Celine Dolfing (18) niet en ze springt naar beneden van een veertig meter hoge klif. ‘Dit is te gek’, schreeuwt ze naar boven in de hoop haar klasgenoten van Vastgoed en Makelaardij (V&M) te motiveren. De Hottonrots is de hoogste abseil die in de introductieweek gebruikt wordt en vergt het nodige lef. Voor Celine geen probleem. ‘Ik ben wel sportief en hou van een beetje adrenaline. Kayakken is ook leuk maar geef mij maar dit soort dingen.’ Gek genoeg twijfelt ze nog wel of ze de volgende dag meegaat met de mountainbikers die het befaamde modderpad, met geulen vol drek van wel veertig centimeter diep, gaan fietsen. Een echt bikkelparcours waar op de eerste dag iedereen zwart van de modder uit terugkwam. Dirk-Jan Jansen (20), die vlak na Celine neerploft op vaste grond is wel van plan te gaan. ‘Als we daarna nog kunnen douchen, dan wel.’ V&M zit op locatie Sportpoint. Houten chalets boven op een heuvel met uitzicht over een vallei. De makelaars in de dop kunnen het snel goed met elkaar vinden. Maar ja, dat moet ook wel als je direct met elkaar een vlot moet bouwen om de rivier af te peddelen of als je een half uur na aankomst al op een mountainbike zit om door de bossen te knallen. ‘Iedereen kan goed met elkaar opschieten en ik ken intussen ook al behoorlijk veel klasgenoten’, aldus Dirk-Jan. ‘We doen ook dingen waarbij je elkaar moet vertrouwen dus dan gaat het ook snel.’ In de avonden op Sportpoint is het vooral gezellig. Met ruim 73 man is het kleine groepshuis ook lekker vol. Dirk-Jan: ‘We moesten zo snel mogelijk elkaars namen leren kennen en als je een fout maakte dan werd er iets op je gezicht getekend.’ Die kunstzinnige tekeningen bleven er bij de meesten tot het einde van de avond opzitten en bij som-

migen zelfs nog de hele volgende dag. Waar bij schoolkampen meestal op de laatst avonden pas gedanst wordt staat deze groep V&M studenten keurig op de tweede avond al op de tafels te springen. Hollandse meezingers, Housemuziek en skihut doen het vooral goed en de lijst met verzoeknummers is oneindig. Er wordt dan ook aardig gemopperd als om één uur ’s nachts de muziek uitgaat en de bar dicht terwijl de zaal nog vol staat. Op de locatie Adventure Hill is lawaai een iets groter probleem vanwege de buren, en is de sfeer daarom erg relaxed. Ook vanwege het plotselinge verschijnen van de zon. Hier zitten de studenten

2 HANZEMAG WOENSDAG 15 september 2010 [2]

van Bedrijfseconomie en Accountancy op donderdagmiddag lekker te chillen. Marieke Janssen(16) en Wilma Naaijer (17) zijn het er roerend over eens: het is een topweek. ‘Van te voren zagen we er allebei tegen op, maar nu blijkt het hartstikke leuk,’ zegt Marieke. ‘En je leert heel makkelijk veel mensen kennen uit je klas.’ Wilma vindt vooral de samenwerking die bij verschillende opdrachten komt kijken leuk. ‘Op de eerste dag was iedereen een beetje schuw, maar daarna sta je al snel met zes man heel dicht bij elkaar op één autoband.’ Wilma is ook groot fan van de kayaktocht die over de Ourthe werd gemaakt. ‘Echt lachen, alhoewel het

dobberen beter ging dan het peddelen. Het leek net of die boot liever achterstevoren wilde dan vooruit.’ Het leukste onderdeel moet volgens Marieke nog komen. Zij kijkt al uit naar de laaste dag waarop ze de trapezesprong mag doen. De tien meter hoge wankele paal, vanwaar je naar een trapeze springt die op twee meter hangt, wordt meestal als één van de engste onderdelen ervaren. Veel enger bijvoorbeeld dan de Tokkelbaan. En daar durfde de zestienjarige kickboxer de dag ervoor nou net weer niet af.

Tekst en foto: Gijs Hardeman

INHOUD Pagina 5

Franz Joseph Gellert promoveert: ‘Vergrijzing is juist goed’

Pagina 6

Versus Studentenstop?

Pagina 7

Welcoming Day. ‘Waarom zijn jullie in hemelsnaam naar Groningen gekomen?’

Pagina 8/9

Staartstudenten. De centen én de alternatieve afstudeerroute onder de loep

Pagina 10

Staartstudent-begeleider Iekje Smit: ‘Laat de inspectie maar komen, wij zijn koosjer’

Pagina 11

Staartstudent Jasper Wiefferink: ‘Afstuderen op mijn eigen bedrijf leek me ideaal’

Pagina 13

Staartstudent Robin Hofstra deed zeven jaar over zijn studie omdat de motivatie ontbrak

Pagina 14/15

Margje Rupert wint Hannie Schaftprijs: ‘Moord is het laatste middel om de eer te zuiveren’

Pagina 4int

ESN-Groningen president Willemijn Boskma Welcomes New International Students

8/9 11 2int Hoofdredactioneel

13 5int

Dat was even schrikken voor de Hanzehogeschool deze zomer. Diplomafraude. Het is zo’n beetje het ergste waar een hogeschool van beschuldigd kan worden. De HG was er dan ook als de kippen bij om de geruchten snel de kop in te drukken. Inderdaad, er bestaan trajecten die er voor zorgen dat studenten die al aan het werk zijn maar nog steeds hun diploma niet hebben, alsnog kunnen afstuderen. Maar die trajecten vallen volgens de HG volledig binnen de regels en van fraude is geen sprake. Een verdere uitleg ontbreekt echter, en daardoor roept het bijna net zo veel vragen op als de ongefundeerde beschuldiging van weblog Geenstijl. Want hoe werken die trajecten dan precies? Hoe beoordeel je studenten zonder ze te examineren? En waarom zijn er alleen bij Communicatie & Media al vier(!) verschillende trajecten? Dan maar zelf op onderzoek uit, dachten we bij HanzeMag.

14/15

Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Want naast het verduidelijken van de assessments en trajecten wilden we ook nog een beeld geven van de kosten van een staartstudent. Want hoe je het ook wendt of keert, daar gaat het uiteindelijk toch om. En als dat allemaal al niet pittig genoeg was, bleek ook nog eens dat verschillende mensen binnen de HG behoorlijk huiverig waren om over dit onderwerp te spreken. Onbegrijpelijk, want juist duidelijkheid en openheid kan het begrip voor dit soort trajecten doen toenemen en het idee wegnemen dat het hier gaat om schimmige een-tweetjes tussen studenten en docenten. Chris Wind

[2] 2010 15 september WOENSDAG HANZEMAG 3

HBO-monitor: hbo-student is recessieproof De werkloosheid van pas afgestudeerde hbo’ers is in 2009 gestegen van 1,9 tot 5,4 procent. De stijging doet zich vooral voor onder hbo’ers die een voltijdopleiding hebben afgerond. Onder afgestudeerden van deeltijdstudies is de werkloosheid zeer laag. Dit blijkt uit de HBO-monitor 2009, een onderzoek onder zeventienduizend afgestudeerden met een hbo-diploma. Die zagen hun uurloon dalen van € 14,70 in 2008 naar € 14,40 in 2009. Afgestudeerden aan het kunstonderwijs verdienen het minst (€ 10,40 per uur). Verder trekt de monitor louter positieve conclusies. Van verdringing op de arbeidsmarkt is volgens de onderzoekers geen sprake: 83 procent van de afgestudeerden heeft een functie waarvoor een hbo-diploma vereist is. Bovendien zijn vier op de vijf afstudeerders erin geslaagd een baan in het vakgebied van hun opleiding te vinden. Positieve resultaten vinden de onderzoekers: ‘de hogescholen leveren studenten af die recessieproof zijn.’ IFM-studenten gaan buurten bij VanHarte Dertig studenten International Facility Management steken een dag lang de handen uit de mouwen in Resto VanHarte aan de Goudlaan in Groningse wijk Vinkhuizen. Resto VanHarte zet in het hele land buurtrestaurants op waar wijkgenoten elkaar kunnen ontmoeten en kunnen deelnemen aan wijkactiviteiten. In Vinkhuizen wonen veel studenten die volgens buurtbewoners en enige gemeentelijke politici veel overlast veroorzaken. De IFM-studenten en het VanHarte-bestuur denken dat het vooral schort aan goed contact tussen de verschillende bewonersgroepen. Op 16 september draait het wijkrestaurant volledig op de studentvrijwilligers die tussen de gangen door de wijkbewoners leren kennen. Matrassendomino Het wereldrecord staat op 65 matrassen, dus dat moet makkelijk kunnen. Zo denkt de ACLO-jubileumcommissie erover. Op 27 september wil de jubilaris (de koepel van de Groningse studentensportverenigingen wordt 65 jaar) vijfhonderd mensen achterover op hun matras laten vallen op de Grote Markt. De matrassen zijn er en de gemeente is akkoord. Het enige wat ontbreekt is een meute studenten die de boel in beweging wil brengen. Studenten die een plaatsje in het boek Guinness World Records willen bemachtigen, kunnen zich aanmelden via www.aclolustrum. nl. Bij het vorige lustrum vestigde de ACLO een wereldrecord kussenvechten. HG steunt Pootaardappelacademie Het kenniscentrum Arbeid van de Hanzehogeschool gaat de Pootaardappelacademie bijstaan bij vragen over arbeid en personeel. De Pootaardappelacademie is een project dat LTO Noord in 2009 startte om de deskundigheid van de zestig in pootgoed gespecialiseerde boerenbedrijven in Groningen en Friesland te bundelen. Door schaalvergroting in de pootgoedsector zullen de bedrijven de komende jaren steeds vaker personeel in dienst moeten nemen. Voor antwoorden op de vragen die daarbij rijzen (maak ik gebruik van uitzendkrachten, van zzp’ers of van vaste krachten?) zet het kenniscentrum Arbeid een kennisbank op. Daarnaast zal het kenniscentrum onderzoek doen naar arbeidsvraagstukken in deze branche.


Survivalruntopper Jochem Bruggink geeft een demonstratie op het nieuwe adventuresport-terrein aan de Bunders, vlakbij het Koninklijk Versneller Instituut. Het terrein werd op 9 september officieel geopend door collegelid Marian van Os. Het trainingsterrein is bedacht en uitgevoerd door studenten van het Instituut voor Sportstudies. De Hanzehogeschool en de Rijksuniversiteit hebben het project financieel mogelijk gemaakt. Het terrein wordt overdag gebruikt door studenten van HIS. In de avonduren is het terrein beschikbaar voor ACLO-kaarthouders.

Foto: Luuk Steemers

Foto: Luuk Steemers

Na de zomervakantie verhuisde de Zernikeshop voor relatiegeschenken van de Rijksuniversiteit en de Hanzehogeschool naar de A-vleugel van Zernikeplein 7. ‘Dit is een veel centralere plek voor de meeste mensen’, zegt Riet Timmer (rechts op de foto), ‘dichtbij de andere winkels zoals de reproshop. In de Zernikeshop ligt het accent op kleding. Vooral de hooded sweaters zijn erg in trek. Daarnaast verkopen we bijvoorbeeld ook pennensets, wijn, horloges en badges voor open dagen en congressen.’

Franz Joseph Gellert promoveert op teamprestaties en leeftijd Marketingdocent Franz Joseph Gellert (56) van Betriebswirtschaft promoveerde op 8 september aan de Universiteit van Tilburg op een proefschrift over de invloed van leeftijd op teamprestaties.

‘Vergrijzing is juist goed’ Foto: Luuk Steemers

Welke teams onderzocht u? ‘Ik heb werkteams onderzocht in de auto-industrie en in de zorg. Om precies te zijn bij Volvo Zweden en in verzorgingshuizen in Duitsland. Ik hoopte dat ik in twee volkomen verschillende bedrijfstakken overeenkomstige patronen zou kunnen vinden.’ Is dat gelukt? ‘Totaal niet. In de auto-industrie stelde ik vast dat de teamprestaties verbeterden als er meer 45-plussers in het team kwamen. In de zorgverlening zijn de teamprestaties beter naar mate er meer vertrouwen in elkaar en respect voor elkaar is. Op zich niet onlogisch. In de auto-industrie staat iemands functie precies omschreven en is er weinig vrijheid daarvan af te wijken. In de zorgverlening gaat het juist om relaties met elkaar en met patiënten.’ U bekeek ook de relatie tussen ‘persoonlijke groei en leeftijd’. ‘Die informatie kreeg ik via een online vragenlijst voor midden- en kleinbedrijven. Het verraste me dat er geen directe relatie bleek te bestaan tussen leeftijd en leerprestaties. Wel zie je dat mensen meer groeien in een omgeving waar leren wordt gestimuleerd.’ Wat is de eindconclusie? ‘Dat teams met leden van verschillende leeftijden goed presteren als men elkaar vertrouwt en respecteert. Door de vergrijzing zal het aantal oudere werknemers stijgen. Werkgevers hebben daar zeer ten onrechte een pessimistisch beeld bij. Ze kunnen juist profiteren van de groeiende groep veteranen.’ Luuk Steemers

Dr. Willy nam hbo-fusie onder de loep Op last van onderwijsminister Wim Deetman fuseerden vierhonderd hbo-instellingen eind jaren tachtig tot zo’n zeventig hogescholen. Over deze operatie schreef toenmalig heao-directeur Willy Vrijlandt (82) een proefschrift waarop hij promoveerde aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Waarom was het op de ene hogeschool zo moeizaam en waarom ging het elders van een leien dakje? Ik heb de gang van zaken op vier hogescholen vergeleken, waaronder de twee voorlopers van de huidige Hanzehogeschool: de Rijkshogeschool Groningen (RHG) en de oude Hanzehogeschool. De Rijkshogeschool was een paraplu voor heel veel verschillende opleidingen. Dat zorgde meteen voor strubbelingen.’ Waarom moesten die scholen dan toch fuseren? ‘Het ministerie meende dat scholen doelmatiger zouden werken als ze zelf verantwoordelijk zouden zijn, met name voor de financiën. Voor de oude Hanzehogeschool was dat geen probleem. Het barstte er van de economen. Andere hogescholen hadden die deskundigheid niet. Sterker nog, vroeger moest de directeur een vakdeskundige zijn: de baas van Fysiotherapie moest een fysiotherapeut zijn. Na 1986 werd van directeuren iets heel anders gevraagd. Ook dat gaf grote spanningen.’ De RHG versleet rap twee Colleges van Bestuur. ‘Ik concludeer dat het niet anders kón gaan. Zo’n proces heeft gewoon tijd nodig. Het oude zeer moet eruit. De Hanzehogeschool en de Prinses Julianaschool voor Toegepaste Huishoudwetenschappen, moesten in 1986 samen verder. Dat deed Prinses Juliana pijn. Dan moet je als grote club heel voorzichtig zijn, de ander niet voor het hoofd stoten.’ Uw nuchtere boodschap is dat tijd alle wonden heelt. ‘Ik heb als twaalfjarige Rotterdamse jongen meegemaakt hoe de Duitsers de stad platbombardeerden. Dat hakte erin, maar ik ga er nu gerust een paar dagen op vakantie. Graag zelfs.’ Hoe moet ik u nu noemen, dr. Vrijlandt? ‘Zeg maar Willy, dat doet mijn vrouw ook.’ Enkele exemplaren van Willy Vrijlandts Scholen werden hogescholen, de schaalvergroting in het hoger beroepsonderwijs in de jaren tachtig van de vorige eeuw liggen in de HanzeMediatheek.


Versus Studentenstop?

SP-fractievoorzitter Eelco Eikenaar vindt dat de HG, de RUG en de Gemeente Groningen moeten stoppen met het werven van studenten omdat er onvoldoende nieuwbouw is om de studenten te huisvesten. Fractievoorzitter Student en Stad Rebecca Krüders vindt dat de SP studenten stigmatiseert.

Eelco Eikenaar (31), fractievoorzitter SP

Rebecca Krüders (26), fractievoorzitter Student en Stad

‘Er is momenteel onvoldoende nieuwbouw om de studenten op te vangen. Overlast in sommige wijken is het gevolg.’ Dat zegt SP-gemeenteraadslid Eelco Eikenaar. ‘Ik ben niet tegen de aanwezigheid van studenten in de stad, integendeel, dat maakt Groningen levendig. Ik vind ook niet dat studenten in een campus aan de rand van de stad moeten worden gepropt. Het is een groot goed dat studenten in de stad wonen tussen andere stadjers. De klachten beginnen pas op het moment dat er te veel studenten per straat zijn. De mensen klagen dan over de studenten die allemaal om de beurt een feestje geven. ‘In veel wijken kopen huisjesmelkers gezinswoningen op. Die panden worden vaak verwaarloosd. Het laat de huisjesmelkers vaak koud hoe het met de sfeer in een buurt is. Ze weigeren vaak ook te voldoen aan de nul-decibelregeling zodat de huizen gehorig zijn. ‘De snelheid waarmee nieuwe studentenpanden worden gebouwd, kan de groei van het aantal studenten niet bijhouden. Ik wil daarover een discussie. Andere partijen zijn er niet happig op die discussie te voeren. We kunnen de problemen niet langer negeren. Anders krijg je in sommige wijken ongewenste toestanden, mensen die het recht in eigen hand nemen. Een aantal wijken waar sociale problemen zijn, zitten in de gevarenzone, bijvoorbeeld Selwerd. ‘De economische stimulans van een studentenpopulatie heeft ook een keerzijde. Hanzehogeschool, Rijksuniversiteit, en het Universitair Medisch Centrum Groningen zijn natuurlijk grote werkgevers en studenten geven veel geld uit in de stad. Maar vanwege het hoge aantal studenten, zijn er ook meer bijstandsgerechtigden. Studenten verdringen lager geschoolden bij bepaalde banen, zoals in call centers. ‘Ik kan studenten niet verbieden in Groningen te studeren, dat zou ik ook niet willen, maar je kunt toch kritisch kijken naar de groei. Je moet kijken hoeveel nieuwbouw gereed komt, en daarop zouden de onderwijsinstellingen hun wervingsbeleid moeten aanpassen. Zeker als je onvoldoende panden kunt realiseren moeten ze geen grootscheepse wervingscampagnes opstarten.’ Tekst en foto: Luuk Steemers

‘De SP stigmatiseert studenten. Als gezinnen zich in Groningen willen vestigen, zeg je toch ook niet: dat wordt lastig? Het is aan de Hanzehogeschool en de RUG om te bepalen hoeveel studenten ze willen werven. De gemeenteraad heeft het probleem aan zichzelf te wijten. Ze hebben de groei van het aantal studenten onderschat. Bovendien levert studentenhuisvesting de woningcorporaties weinig op. Daarom wordt er te weinig gebouwd. Student en Stad heeft een motie ingediend om plannen te maken voor de periode na 2014. Door weerstand in de wijken hebben we zo weer twee jaar vertraging. ‘De economische opbrengst van studenten is 1,2 miljard per jaar. Studenten leveren een hoop werkgelegenheid op. Dat betekent niet dat we de overlast op de koop toe moeten nemen. Er is een lichte stijging van overlast, maar de laatste jaren lichten de media de problemen heel erg uit. De rotte appels halen het nieuws. Trouwens, ook de intolerantie van wijkbewoners neemt toe. ‘We kunnen de levensstijl van studenten niet veranderen. Eerstejaars gaan voor het eerst op kamers: nieuwe vrienden, een nieuw leven. Dan vergeet je wel eens dat je ook nieuwe buren hebt. Praten is de oplossing. Student en Stad probeert via de studentenverenigingen studenten aan te sporen contact te maken met hun buren. Maar ook buren kunnen initiatief nemen. Dan is het eerste contact er niet pas op het moment van overlast. ‘Doordat er niet meer dan vijftien procent aan vergunde studentenpanden in een wijk mogen zijn, hebben de problemen zich verplaatst naar andere wijken. Om het aanvragen van vergunningen te ontwijken, laten huiseigenaren minder dan vier studenten in hun panden wonen, dat zorgt ervoor dat er meer dan vijftien procent aan studentenpanden zijn. Misschien moeten er strengere voorschriften komen zodat huiseigenaren huurders kunnen aanspreken op ongewenst gedrag. Ervoor zorgen dat ze hun voortuintje bijhouden, vuilniszakken opruimen en geen snoeiharde muziek draaien. Eén op de vijf Stadjers is nu eenmaal student, dat brengt leven in de stad. Daardoor is het trouwens superveilig op straat, want er is altijd wel iemand wakker.’ Tekst en foto: Rina Tienstra

voor tegen

Een kleine zeshonderd buitenlandse studenten krijgen hun eerste les Nederlandse cultuur op de Welcoming Day. ‘Waarom zijn jullie in hemelsnaam naar Groningen gekomen?’

bij de les

Ze zijn gewaarschuwd, de buitenlandse nieuwkomers

Foto: Luuk Steemers

Een vader vraagt z’n zonen om hem te helpen met een karweitje. Zoon 1 zegt: ‘Sorry, pap, ik heb geen tijd.’ Zoon 2 is welwillend: ‘Tuurlijk, geen enkel probleem.’ Vervolgens komt zoon 2 niet opdagen. ‘Welke zoon reageerde het best op het vaderlijk verzoek?’ Bijna zeshonderd studenten denken diep na. Het antwoord komt van de vraagsteller, Iekje Smit, docent International Communication op de Hanzehogeschool (HG). ‘Een Nederlander zal waarschijnlijk zeggen dat zoon 1 het best reageerde. Zoon 1 sprak de waarheid, daardoor gaf hij de vader de mogelijkheid maatregelen te treffen. Maar in andere culturen is zoon 2 juist degene die juist reageert. Die toonde door zijn antwoord dat hij de intentie had om zijn vader te helpen. Dat het er niet van kwam staat daar min of meer los van.’ Dit voorbeeld toont aan dat de beoordeling van gedragingen afhankelijk zijn van de waarden die in een cultuur gemeengoed zijn. ‘Het probleem’, stelt Smit, ‘is dat mensen die waarden onbewust uitdragen. Zo ís het nu eenmaal, zo doe je dat.’ In het contact met mensen uit andere culturen

is het zinnig om die onuitgesproken waarden expliciet te maken, anders is de kans op wederzijds begrip verkeken. ‘Geert Hofstede, één van de goeroes van interculturaliteit schreef al: culturele verschillen zijn op z’n best iets vervelends en vaak een ramp.’ Ze zijn dus gewaarschuwd, de studenten die op vrijdag 3 september zijn neergestreken in het Atrium voor de Welcoming Day. Ze zijn afkomstig uit maar liefst zestig landen en het spreekwoord zegt: ieder land zijn trant. De kans op vervelende ervaringen in Groningen is dus groot. Ervaringsdeskundige Smit: ‘Toen ik van Amerika naar hier kwam, leerde ik al snel dat je al een heel eind komt als je naar de klok leeft. Nederlanders vinden het erg prettig als je op de afgesproken tijd aanwezig bent. Als je een Nederlander vraagt of hij eens langs komt, is de kans groot dat hij z’n agenda trekt voor een afspraak ergens volgende week.’ De serieuze omgang met tijd is sowieso een Nederlands trekje. ‘De meeste Nederlanders maken een strikt onderscheid tussen werk en vrije tijd.’ Smit toont een afbeelding van een

broodtrommel. ‘De meest gehoorde klacht van buitenlandse studenten is dat de kantines zo’n beperkt aanbod hebben. Dat komt doordat Nederlanders massaal hun lunch van huis meenemen.’ ‘Waarom’, vraagt Smit zich af, ‘waarom zijn jullie in hemelsnaam naar Groningen gekomen? Groningen, jullie kunnen het niet eens uitspreken. Laten we het eens proberen... Gro-ning-en.’ Uit zeshonderd monden stijgt gegorgel op. ‘Nog een keer! Laat die keelklanken klinken!’ GGGGGroningen. ‘Ha, dat gaat best aardig. Ik stel voor dat jullie vandaag om de paar minuten Groningen zeggen. Als je vanavond keelpijn hebt, dan weten jullie dat het begint te komen.’ Serieuzer zijn Smits adviezen over het onderwijs. ‘De gang van zaken op scholen was voor mij de echte cultuurschok. Dat zal voor jullie niet anders zijn. Je wordt geacht vragen te stellen. Véél vragen. Bovendien is het volstrekt normaal om je mening te geven en de aangeboden lesstof te betwisten. Daar

houden Nederlandse docenten erg van. Waar ze niet van houden, en ik weet echt nog steeds niet waarom, is het geven van positieve feedback. Laat je niet ontmoedigen: als je wilt weten wat de docent van je werk vindt, moet je dat gewoon vragen.’ Iets dergelijks geldt voor cijfers. ‘In Amerika bijvoorbeeld, vindt iedereen hoge cijfers belangrijk. In Nederland is men vaak tevreden met een zes. Dat is trouwens goed om te weten, jongens en meisjes, een zes is een voldoende.’ Door onbewuste waarden expliciet te maken, kunnen buitenlandse studenten misverstanden voorkomen. En het is goed om Nederlandse rituelen op hun merites te beoordelen. ‘Op 5 december vieren we Sinterklaas. Ik had een paar vrienden die geschokt waren door het achterliggende verhaal: brave kinderen krijgen cadeautjes van de Sint, stoute kinderen gaan in de zak van Zwarte Piet. Ze vonden het pedagogisch onverantwoord en een tikje racistisch. Maar Sinterklaas is gewoon een leuk feest. Niet alles ís wat het lijkt, en dat is bij jullie thuis net zo.’ Boudewijn Otten


Staartstudent kost pas geld als hij uitvalt

Uitreiken van diploma

levert 15.000 euro op

De bekostiging van het hoger onderwijs verandert, en dat is maar goed ook. De misverstanden die het huidige systeem veroorzaakt zijn dan uit de wereld. Maar het rijk blijft de hogescholen belonen voor het uitreiken van diploma’s. Terecht. Er bestaat flink wat verwarring over de bekostiging van langstudeerders, de zogeheten staartstudenten. Henk Pijlman, voorzitter van het College van Bestuur, stelt dat de Hanzehogeschool ‘géén middelen krijgt voor staartstudenten en dat we de eerdere bijdrage zelfs moeten terug moeten betalen’ (HanzeMag, 1 september). Pijlman noemt dat ‘redelijk buitensporig’. Dat is ook zo, als je de bijdrage van het rijk ziet als een onvoorwaardelijke subsidie, en niet als een ontvangen voorschot. Maar dat is de rijksbijdrage op de keper beschouwd wel: een voorschot. Een hogeschool ontvangt voor iedere student die staat ingeschreven zo’n vijfduizend euro per jaar. Het maakt niet uit of het een eerstejaars is of een zesdejaars. Voor een zesdejaars heeft een hogeschool dus in totaal dertigduizend euro ontvangen. Als die zesdejaars op het eind van zijn zesde jaar z’n diploma haalt, vindt er een verrekening plaats. De bekostigingsregels stellen namelijk een maximum van vier aan het aantal bekostigde jaren. Dat betekent dat een hogeschool voor die zesdejaars twintigduizend had mogen ontvangen. Het verschil, de ontvangen rijksbijdrage voor de jaren 5 en 6, moet worden terugbetaald. Maar een hogeschool krijgt ook een beloning voor het uitreiken van een diploma. Deze zogeheten diplomabonus is een bedrag ter hoogte van een half jaar rijksbijdrage, dat wil zeggen: tweeënhalfduizend euro. Dus ja, al met al krijgt de school een rekening van zo’n 7.500 euro voor een staartstudent die na het zesde jaar afstudeert, maar die rekening is terug te voeren op het bedrag dat de hogeschool als voorschot kreeg in de jaren na zijn vierde inschrijvingsjaar. Interessant is wat er gebeurt als een student de hogeschool verlaat zónder diploma. Dan ontvangt de school 1,35 maal de rijksbijdrage van vijfduizend euro: dat is 6.750 euro. (Dat is voor een uitvaller in het eerste jaar financieel aan-

trekkelijk voor hogescholen, de school maakt dan immers 35 procent winst.) Als studenten ná het eerste jaar uitvallen, moet de hogeschool in de buidel tasten. Let wel: het zijn nog steeds de voorgeschoten rijksbijdragen (de som van de jaarlijkse vijfduizend euro) die de hogeschool moet terugbetalen. Als een student er na het zesde jaar de brui aan geeft en de school zonder diploma verlaat, heeft de hogeschool recht op 6.750 euro. Maar het rijk had al zes jaar achter elkaar vijfduizend euro overgemaakt. Het verschil, zo’n 23.000 euro, moet de hogeschool terugbetalen. Als we het, in detail ook nog eens ingewikkelde, systeem ontdoen van allerlei complicerende factoren, resteert een simpele rekensom. De maximale bijdrage die een hogeschool voor een student die wél zijn diploma haalt krijgt is 22.500 euro (4,5 maal vijfduizend euro). De minimumbijdrage (voor een uitvaller) is 6.750 euro. Het verschil, een kleine zestienduizend euro, is wat de hogeschool verdient door een diploma uit te reiken. Cynici menen dat hogeschooldirecteuren zo tuk zijn op die zestienduizend euro dat ze diploma’s weggeven. Dat is inderdaad mogelijk, maar bewijzen voor deze diplomafraude zijn niet geleverd. Mocht er een hogeschool of directeur zijn die geneigd is tot diplomafraude, dan wordt hem per 1 januari de voet dwars gezet. De belangrijkste verandering van het nieuwe bekostigingssysteem dat in januari in werking treedt, is dat het rijk de hogescholen sowieso betaalt voor ieder jaar dat een student staat ingeschreven, maar nooit langer dan vier jaar. Daarmee zal de verwarring over het terugbetalen van rijksbijdragen vermoedelijk uit de wereld zijn. Ook de financiële prikkel om een student in het eerste jaar weg te sturen verdwijnt op 1 januari. De diplomabonus blijft wel bestaan, maar dat is vanaf januari de enige financiële grond die een hogeschool tot onethisch handelen


zou kunnen aanzetten. Anderzijds is de diplomabonus een beloning voor wat ieder serieus onderwijsinstituut en iedere serieuze docent zou moeten doen:

Illustratie: Xiao Feng Chiu en Mathieu van der Bij

een student zo begeleiden dat hij niet uitvalt maar zijn diploma haalt. Boudewijn Otten

Abelius Reitsma bestrijdt aantijgingen van diplomafraude

‘ICM fraudeert niet, mede dankzij die alternatieve afstudeerroute’ Het Instituut voor Communicatie & Media (ICM) biedt een alternatief afstudeertraject aan langstudeerders, de zogeheten staartstudenten. Deze zomer verschenen berichten in de pers waarin ICM van diplomafraude werd beticht. Onzin, vindt Abelius Reitsma, juridisch adviseur van de Hanzehogeschool. Wat is dat, een alternatieve afstudeerroute? ‘Ik vermoed dat sommige media die benaming alleen al verdacht vinden. Alternatief, daar zit een luchtje aan.

Juridisch gesproken is het niet meer of minder dan ‘anders dan gangbaar’. Een alternatief traject is een maatregel of regeling die de gangbare regelgeving aanvult. De student en de opleiding

kunnen zich erop beroepen. Daarom staat in die ICM-regeling duidelijk op papier waaraan ze zich moeten houden. Zo kunnen langstudeerders die minder dan tweehonderd van de 240 studiepunten hebben gehaald er geen beroep op doen. Verder beschrijft de ICM-regeling wat de student wél moet doen om zijn diploma te halen, zoals bijvoorbeeld het opstellen van een portfolio en het afleggen van een assessment. Dat is geen sinecure.’ Toch is de schijn van gesjoemel ontstaan. ‘Het afgelopen jaar zijn acht langstudeerders die aan het traject deelnamen gezakt. Als het traject een wassen neus zou zijn, had ICM ze toch een diploma gegeven? Dat kregen die studenten juist niet. Ik zeg: mede dankzij die regeling.’ Zouden dan niet alle opleidingen die trajecten moeten beschrijven? ‘Dat hangt samen met de derde voorwaarde die je aan een alternatief traject stelt: de regeling moet gelden voor een gróep studenten. Dat is bij andere opleidingen niet het geval, die richten zich op de individuele staartstudent. Ze kijken welke extra voorzieningen en begeleiding een staartstudent nodig heeft om zijn getuigschrift te halen. Zo is het mogelijk dat studenten steeds weer struikelen over hetzelfde vak. De opleiding kan dan extra begeleiding bieden. Als iemand moeite heeft met Engelse spreekvaardigheid, kan de opleiding hem wijzen op cursussen die daarvoor worden aangeboden. Die behoefte is dus per individu verschillend, het is maatwerk.’ Dat maakt de controle niet makkelijk. ‘De basis daarvoor ligt vast in de Onderwijs- en Examenregeling. De Examencommissie van de opleiding toetst of de student aan de voorwaarden heeft voldaan die de wet en de opleiding aan het uitgeven van een getuigschrift stelt. Die commissie is verantwoordelijk. Als een begeleidend docent een student

vrijstellingen wil geven, zal hij daarvan de commissie moeten overtuigen. Dat is geen makkie, dunkt mij. De commissie opereert onafhankelijk.’ En als de staartstudent aan de directeur vraagt of er wat te regelen valt. ‘Dan is hij aan het verkeerde adres. De dean heeft niets te zeggen over het uitreiken van een getuigschrift. In de wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, de WHW, zijn die zaken strikt gescheiden. De examencommissie gaat over het kennen en kunnen van de student, de dean over het in- en uitschrijven van studenten en dat is aan regels gebonden.’ De docenten in de examencommissie zijn ondergeschikten van de directeur. ‘De dean zou de examencommissie onder druk kúnnen zetten. Maar hij moet er juist voor zorgen dat de onafhankelijkheid en de deskundigheid van de commissie wordt gewaarborgd. Het naar zijn hand zetten van de hele commissie is dus vrijwel uitgesloten. Een serieuze examencommissie zal dat niet laten gebeuren. De docenten in de commissie verdedigen de kwaliteit van hun opleiding, de waarde van hun vak én de waarde van het getuigschrift. Bedenk eens wat het zomaar weggeven van diploma’s zou inhouden: een sjoemelende directeur, een incompetente examencommissie en een student die een papiertje krijgt waarvan hij weet dat hij er niet voor in aanmerking komt. Al met al is het jammer dat ICM van diplomafraude wordt beticht. Ze hebben het daar juist heel goed geregeld. Als de media zich een beetje in de materie hadden verdiept, hadden ze dezelfde conclusie getrokken als ik: ICM reikt niet zomaar diploma’s uit en pleegt zeker geen fraude. Maar voor genuanceerd onderzoek was in de meeste gevallen kennelijk geen tijd.’

Boudewijn Otten


De Iekje-route van Communicatie & Media

‘Laat de inspectie maar komen, wij zijn koosjer’ Het Instituut voor Communicatie & Media (ICM) is de enige school van de HG die staartstudenten een officieel alternatief traject aanbiedt. Afgelopen zomer berichtte weblog GeenStijl dat een diploma halen bij ICM wel erg makkelijk was. Begeleider Iekje Smit en directeur Maja Gadourek bestrijden dit. ‘Het is volkomen onzinnig om te denken dat we zomaar diploma’s weggeven. Natuurlijk wil de school graag dat studenten afstuderen. Maar geef een paar studenten te makkelijk een diploma mee en daar gaat je reputatie. Dat is het toch nooit waard?’ Iekje Smit trekt zich de ophef over diplomafraude behoorlijk aan. Ze is dit jaar projectleider Staartstudenten bij Communicatie & Media en is ervan overtuigd dat alles volgens de regels verloopt. Ook directeur Maja Gadourek wil graag wat zaken ophelderen. Zo is het verhaal dat ICM vier verschillende alternatieve trajecten heeft een misverstand. ‘Er is slechts één alternatief assessmenttraject, zoals we dat noemen. De drie andere moet je zien als ondersteuning. We geven bijvoorbeeld scriptieworkshops aan studenten die vastlopen bij het schrijven van hun scriptie. Of, wanneer je op twee tentamens na afgestudeerd bent, hoef je niet meer een jaar ingeschreven te staan, maar kun je mondeling tentamen doen. Grappig genoeg is van dat laatste nog nooit gebruik gemaakt. Vaak is een gesprek over alternatieve mogelijkheden om af te studeren al genoeg om de studenten extra te motiveren alsnog via de reguliere weg hun studie af te maken.’ Smit zag de afgelopen tijd heel wat staartstudenten breed glimlachend binnenlopen. ‘“Ik heb het toch gehaald”, kwamen ze me trots vertellen, “ik heb die mondelinge tentamens niet meer nodig.”’ ‘Fijn is dat, dat door het aandacht te geven, je studenten ook al een zetje geeft om er wat harder tegenaan te gaan.’ Weggevertjes Het afgelopen jaar haalden 36 ICM-studenten hun diploma via de alternatieve route. Dat was 77 procent van het totaal aantal studenten dat aan het traject begon. Volgens Smit geeft dat ook wel aan dat het niet gaat om weggevertjes. ‘Het is zeker geen makkelijk traject. Je moet sowieso tweehonderd van de 240 punten hebben, twee aanbevelingen uit het werkveld en daarnaast is minimaal één

jaar werkervaring in de communicatieve sector vereist. Vervolgens moet je via een assessment kunnen aantonen dat je beschikt over de competenties die je in de opleiding hebt gemist. Dat gaat via een productportfolio, een zelfreflectierapport en een mondelinge presentatie waarin je een casus moet presenteren. Tot slot wordt je dan nog ondervraagd door de assessmentcommissie.’ Volgens Gadourek is het assessment traject al in 2008 goedgekeurd door de examencommissie en valt het onder hun supervisie. ‘Dat is een neutraliteitswaarborg. Het moet nog blijken wat er precies aan de hand is bij hogeschool Inholland, maar door al die ophef vind ik het nodig om zo open mogelijk over dit soort trajecten te spreken. We werken graag mee met de Onderwijsinspectie: we zijn er zeker van dat wat we doen koosjer is.’ Smit ziet de discussie over staartstudenten ook als een kans om met een andere blik naar het hoger onderwijs te gaan kijken. ‘Iedereen wil stevig aan de slag met competency-based learning. Dan moet je je ook realiseren dat alleen de schoolse methodiek niet toereikend is. Daarmee doe je geen recht aan levenslang leren.’

bedienen. Voor ondernemende studenten willen wij trajecten ontwikkelen, maar dan wel trajecten die geaccredi-

teerd kunnen worden en leiden tot een hoogwaardig diploma.’ Chris Wind

Denkers en doeners Gadourek zou het liefst zien dat studenten al aan het begin van hun studie meer keuzes zouden krijgen. ‘Ik zou graag meerdere trajecten willen hebben. Eén met een lening waarbij studenten snel en geconcentreerd hun studie doorlopen. Daarnaast een duaal traject, waarbij studenten kunnen werken en leren tegelijk, maar dan wel met diploma-erkenning. Maar daar moeten eerst duidelijke criteria voor komen, zodat duidelijk is wat wel en niet kan.’ Het ergert Gadourek dat staartstudenten vaak als kneusjes worden gezien. Er zitten volgens haar zeer succesvolle studenten tussen die door het bedrijfsleven een prachtig aanbod krijgen. ‘Er zijn daarnaast ook gewoon doeners en denkers. We hebben meer flexibiliteit nodig om de doeners beter te kunnen

10 HANZEMAG WOENSDAG 15 september 2010 [2] Illustratie: Xiao Feng Chiu en Mathieu van der Bij

Staartstudent Jasper Wiefferink ‘Afstuderen op mijn eigen bedrijf

leek me ideaal’

Foto: Luuk Steemers

Jasper Wiefferink (25) ontving in juli een uitnodiging om deel te nemen aan een afstudeer-assessment. De vijfdejaars Communicatiesystemen voelde wel iets voor zo’n alternatief afstudeertraject. En? Geslaagd? ‘Nee, jammer genoeg niet. Ik hoop begin 2011 af te studeren.’ Waarom studeer je niet gewoon af? Met 240 studiepunten en een scriptie? ‘Afgelopen zomer werd ik gebeld of ik mee wilde doen aan een afstudeerassessment, wat betekent dat ik kan afstuderen op mijn eigen bedrijf. Daarop kreeg ik een vrij dreigende brief dat ik sinds 2005 als student sta ingeschreven en dat ik voor 1 september 2011 afgestudeerd moet zijn. In de brief stond ook dat de school de mogelijkheid aanbiedt om op een alternatieve manier af te studeren, mits je bepaalde studieresultaten had. Uit mijn jaar zijn er 42 studenten benaderd voor die alternatieve route. Ze laten er geen gras over groeien.’ Hoe is je studie tot nu toe verlopen? ‘Ik heb eerst drie jaar Communicatie gestudeerd, maar kwam erachter dat die studie niets voor mij was. Te veel tekstbegrip en communicatieplannen schrijven. Toen kwam de overgang naar de schools en ieder jaar ging alles anders. Ik werd er doodziek van. Tijdens mijn

stage dacht ik: dit wordt ’m niet en ben ik geswitcht naar Communicatiesystemen. In dat jaar heb ik ook het bedrijf van mijn opa overgenomen. Dat slokte steeds meer tijd op. Dus afstuderen op mijn eigen bedrijf leek me ideaal.’ Ligt jouw bedrijf in het verlengde van je studie? ‘Nee, dat nou weer niet. Ik heb een financieel adviesbureau met 35 klanten waarvoor ik de financiële administratie doe. Aangiftes, belasting, jaarrapporten, eigenlijk hetzelfde werk dat een accountant doet, alleen mag ik geen accountantsverklaring afgeven. Maar ik doe ook webdesign en dat heeft natuurlijk alles met mijn studie te maken.’ Wat hield die alternatieve route in? ‘Ik moest een CV opstellen, een portfolio maken met producten uit de praktijk, ik moest twee brieven van aanbeveling overleggen van klanten en een zelfevaluatierapport schrijven waarin ik beschreef in hoeverre ik in de praktijk de kennis en vaardigheden van de ontbrekende vakken heb toegepast en de benodigde hbo-competenties

heb verworven. Ik heb alles netjes voor 11 augustus ingeleverd en was klaar voor het gesprek en de presentatie eind augustus.’ Waar liep het mis? ‘Mijn hbo-competenties waren niet goed en de door mij beschreven cases gingen niet diep genoeg. Ik vind dat de voorlichting over het assessment veel te summier was. Ik kreeg een half A-viertje met informatie over afstuderen op mijn eigen bedrijf en dacht dat alles kon en mocht. Dat uit mijn praktijkervaring zou blijken dat ik de competenties in huis had. Ik wist eigenlijk niet wat er van me werd verwacht. Zoveel grafische opdrachten heb ik nu ook weer niet, omdat mijn core business de financiële administratie is.’ Ga je nu je scriptie schrijven of kun je nogmaals een alternatieve route doen? ‘Tot december ga ik mijn laatste vakken halen en ik heb nog een paar websites in het verschiet liggen. Als ze me weer een alternatieve route aanbieden, wil ik die graag doen. Ik geloof dat de onderwijsinspectie nu eerst gaat kijken of zo’n

alternatieve route wel door de beugel kan. Ik geloof dat het traject zeker wel deugt, alleen het voortraject niet. Een week voor het assessment kreeg ik de papieren waaraan de beoordeling moest voldoen. Kort dag! Als de informatie eerder was gekomen, had ik me anders voorbereid. Ik was hartstikke blij dat ik een paar van die rotvakken niet meer hoefde te doen, waarvan sommige niet eens meer worden gegeven. Maar het pakte jammer genoeg anders uit.’ Ze geven je diploma dus niet om maar van je af te zijn? ‘Nee, je moet echt bewijzen dat je je diploma waard bent. Ik vind wel dat praktijkervaring opweegt tegen een scriptie. Er wordt niet te licht over gedacht, zoals sommige media suggereerden. Je moet sowieso tweehonderd punten halen, het enige dat je niet hoeft te doen is die scriptie. Daarvoor in de plaats krijg je het assessment. Het zou me trouwens niet verbazen als de beoordeling door al die media-aandacht nu strenger wordt.’

Loes Vader


De Anja-route van Sociaal Pedagogische Hulpverlening

‘Ik doe geen concessies aan de kwaliteit’ Anja van den Bosch begeleidt staartstudenten bij Sociaal Pedagogische Hulpverlening. In de afgelopen vier jaar heeft ze minstens zestien langstudeerders met achterstanden naar een diploma begeleid. ‘Zodra iemand na het vierde jaar studievertraging heeft, komt hij op mijn lijst. De problemen liggen bijna altijd bij de afstudeeropdracht. Mensen die al bezig zijn samen met een andere student

komen er bijna altijd wel uit. Het wordt een stuk ingewikkelder bij mensen die al jaren een fulltime baan hebben en kinderen. Die komen bijna niet meer aan de afstudeeropdracht toe. Eén van

Illustratie: Xiao Feng Chiu en Mathieu van der Bij


de langstudeerders op mijn lijstje is nog in de vorige eeuw begonnen.’ Anja van den Bosch is sinds een jaar of vijf speciale studieloopbaanbegeleider voor staartstudenten bij de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening waar ze al twintig jaar werkt. Dat Van den Bosch goed op de hoogte is van de vakkenpakketten van nu en afgelopen jaren komt goed van pas. ‘In de loop van de tijd zijn sommige studieonderdelen verdwenen. Daardoor moeten er soms vervangende studieonderdelen ontwikkeld worden voor studenten die zo’n niet meer bestaand programma kunnen volgen om de betreffende competenties toch te kunnen behalen. Dat is veel werk, maar gelukkig komt dat niet zo vaak voor.’ De afgelopen vier jaar heeft Van den Bosch zo’n veertig staartstudenten begeleid. Er is een groot verschil tussen studenten die nog regelmatig op school komen en mensen die al langer uit beeld zijn.‘Ik probeer altijd eerst een afspraak te maken, wat best lastig is bij mensen die al jaren een baan hebben en nooit meer hier komen. Die lezen vaak hun Hanze e-mail niet en de adressen zijn soms veranderd. Dan moet ik via de ouders aan een nummer zien te komen. Soms voel ik me net een detective.’ Nooit opgeven ‘De problemen van studenten lopen nogal uiteen. Gebrek aan tijd komt het meest voor, maar taalproblemen spelen bijvoorbeeld ook een rol. Als er sprake is van psychische problemen, probeer ik studenten zover te krijgen dat ze naar een decaan gaat die kan ze doorverwijzen naar een training of therapie.’ Sommige mensen hebben het zo druk dat het Van den Bosch niet lukt ze over te halen. ‘Laatst sprak ik iemand die twee zware banen had en ook nog voor twee kinderen zorgde. Die heeft meer tijd nodig. Maar opgeven doe ik nooit. Na verloop van tijd probeer ik het opnieuw. Het komt voor dat studenten zich uitschrijven en opgeven. Natuurlijk is dit werk voor SPH financieel gunstig, maar ik denk vooral aan het belang van de student. Al die jaren voor niets collegegeld betalen is gewoon zonde.’

‘Als het me lukt een afspraak te maken, probeer ik de studenten te verleiden om de afstudeeropdracht weer op te pakken of een nieuw onderwerp te kiezen, wat ook dikwijls voorkomt. Ik probeer dan met ze mee te denken en vanuit de eigen situatie een oplossing te vinden. Vaak kom je dan op zaken die studenten alléén niet bedenken. Iemand die vrijwilligerswerk deed voor een scoutingvereniging is op die manier uiteindelijk afgestudeerd op een adviesplan voor de gemeente over huisvesting voor zijn club. Ik begeleid de langstudeerders een stuk intensiever dan gewone studenten van wie ik afstudeerbegeleider ben. Ik nodig ze uit om extra hoor- en werkcolleges te volgen op het gebied van praktijkgericht onderzoek in het derde en vierde jaar . Het kan motiverend werken om weer andere studenten tegen te komen.’ Trots Ze is er trots op dat ze de afgelopen vier jaar zo’n zestien staartstudenten naar een diploma heeft begeleid. ‘De opleiding is daar ook blij mee. Ze hebben het aantal uren dat ik heb voor de begeleiding van langstudeerders uitgebreid van veertig naar vijfenzestig uur per jaar. Ik verwacht trouwens dat het aantal vertraagde studenten de komende jaren sterk gaat terug lopen omdat de doorstroomeisen de laatste jaren zijn aangescherpt. Een student mag bijvoorbeeld niet meer aan het vierde jaar - specialisatie en afstudeerprojectbeginnen als het tweede en derde nog niet geheel is afgerond.’ Streng ‘Hoe leuk het ook is om langstudeerders zover te krijgen dat ze afstuderen, ik doe geen concessies aan de kwaliteit. Daar zijn we bij SPH streng in. Het afstudeerproject vinden we heel belangrijk. Daar staan dan ook maar liefst 26 European credits voor. Het is essentieel dat je leert een onderzoeksstructuur op te zetten, systematisch te onderzoeken en te rapporteren. Dat mensen op basis van elders verworven competenties hun studiepunten halen, komt bij SPH niet voor.’ Luuk Steemers

Staartstudent Robin Hofstra

Foto: Luuk Steemers

‘Rineke heeft me er fantastisch doorheen gesleept’

Robin Hofstra (30) deed zeven jaar over zijn studie. De motivatie ontbrak. Hij opende zijn Hanzemailbox niet meer en negeerde brieven van de opleiding. Totdat Rineke Daatselaar zich ermee ging bemoeien. ‘Ze gaf me weer zelfvertrouwen.’ ‘Ik heb zeven jaar over mijn studie gedaan, met tussenpozen van twee jaar waarin ik helemaal niets deed. De motivatie ontbrak gewoon. Ik had niet het gevoel dat Facility Management een verkeerde keus was, helemaal niet zelfs. Maar persoonlijk zat het niet in orde. Mensen kunnen je honderd keer vertellen dat je je studie moet afmaken, maar als het kwartje niet valt, doe je er uiteindelijk niets mee. Het moet uit jezelf komen. ‘Het ging mis tijdens mijn derdejaarsstage. Ik had net een minor eventmanagement gedaan. Ik voelde me niet happy op m’n stage-adres. Het leek me voor beide partijen beter om te stoppen. Ik moest op zoek naar een nieuwe stage. Die vind je ook niet een, twee, drie. Daar begon mijn eerste studievertraging. ‘Op een gegeven moment stond ik achter de bar bij de nieuwe Sportopleiding van het Alpha College bij Kardinge en

kwam ik aan de babbel met de Facility Manager. Ik kon onderzoek doen naar de veiligheid van het gebouw. ‘In oktober 2008 werd mijn scriptie voor de tweede keer afgekeurd. Achteraf besefte ik dat dat ook meer dan terecht was. In augustus was mijn stufi gestopt en stond ik voor de keus: werken of de bijstand in. Via een studiegenoot kwam ik bij het callcenter van de ING terecht. Daar werkten veel studenten. Ik werd weer geconfronteerd met het feit dat ik geen diploma had. Toch wel zonde zo met de haven in zicht. ‘Ondertussen had ik alle oproepen van school genegeerd en durfde ik ook mijn Hanze-mailbox niet meer te openen. Negeren, dan bestaat het niet meer. Kop in het zand. Afstuderen werd een blok aan mijn been. ‘Toen kreeg ik een brief dat ik geen gewone student meer was, maar een zogenaamde staartstudent. Ik was ondertussen zesdejaars. Uiteindelijk

nam ik contact op met Rineke Daatselaar, de begeleider van staartstudenten. Ze is absoluut mijn redding geweest. Een perfecte begeleider. Ze gaf me weer zelfvertrouwen. Juli vorig jaar hadden we ons eerste gesprek. We spraken af dat ik die zomer de lesstof weer eens zou bekijken. Na de zomer zouden we een plan van aanpak maken. Er stonden uiteindelijk maar twee kleine opdrachten open en twee grotere, waaronder mijn scriptie. ‘Ik begon met de twee kleine opdrachten. Dat voelde als een persoonlijke overwinning. Ik had ze voor december klaar. Er kwam weer ruimte in mijn hoofd en ik dacht: ik kan het dus tóch. Ik kreeg zelfs zin om door te knallen. Toen nog de scriptie en een gebruikersonderzoek. ‘Ik heb dus geen alternatieve route of zo iets gedaan. Ik heb gewoon mijn punten gehaald en mijn scriptie geschreven. Als ik het even niet zag zitten was Rineke

er. Eigenlijk meer als mental coach. Met woorden als: twijfel niet aan jezelf, je kunt het, lees dat boek eens of dat, je bent niet de enige. Zo pepte ze me op. Dat had ik echt nodig. Ze heeft me er fantastisch doorheen gesleept. ‘Toen bleek dat mijn toenmalige stagebegeleider naar Japan ging, heb ik vaart achter mijn scriptie gezet. Ik had inmiddels dondersgoed in de gaten wat er aan miste en daar zijn we aan gaan werken. Daarna was het goed. Geloof me, ze hebben het me echt niet cadeau gegeven. In het westen doen ze daar misschien heel gemakkelijk over, maar hier zijn we daar te nuchter voor. Doe most der veur waarken. ‘Half juni had ik mijn afstudeergesprek. Toen ik mijn ouders belde dat ik was afgestudeerd, viel er een gigantische last van mijn schouders. Het is jammer van de verloren tijd, maar het maakt me de persoon die ik nu ben. Ik voel me bevrijd. Dit papiertje nemen ze me niet meer af!’ Loes Vader

[2] 2010 15 september WOENSDAG HANZEMAG 11 13

‘Moord is het laatste middel om de eer te zuiveren’

Foto: Luuk Steemers

KASPER

Studente HBO-Rechten wint

Hannie Schaftprijs

Margje Rupert (23) heeft tijdens de opening van het hogeschooljaar de Hannie Schaftprijs 2010 in de wacht gesleept met haar eindscriptie. ‘Eer men het weet’ gaat over het signaleren, stoppen, voorkomen en beschermen van (mogelijke) slachtoffers van eergerelateerd geweld. De ambitieuze Rechtenstudent maakt zich oprecht druk over onrecht. Eergerelateerd geweld? Is dat zoiets als eerwraak? ‘De werkdefinitie van eergerelateerd geweld is: elke vorm van geestelijk of lichamelijk geweld gepleegd vanuit een collectieve mentaliteit in een reactie op een schending van de eer van een man of vrouw waarvan de buitenwereld op de hoogte is of dreigt te raken. Deze definitie is opgesteld in 2005 en hoewel ie nog veel in gebruik is, is ie naar mijn idee niet sluitend meer. Ik zou willen toevoegen dat de context bepalend is of geweld wel of niet eergerelateerd is. Vaak denken mensen dat eerwraak hetzelfde is als eergerelateerd geweld, maar eerwraak is het laatste middel om de eer te zuiveren. Moord. Er zit een gelaagdheid in eerzuivering die kan gaan van uithuwelijken, de vrouw of dochter in huis opsluiten, terugsturen naar het land van herkomst of bijvoorbeeld uitstoting uit de gemeenschap. Eerwraak is dan de laatste stap in die gelaagdheid.’ Is het probleem te wijten aan de islam? ‘Sinds de jaren zeventig, door de komst van de gastarbeiders, wordt het gezien als een tropisch fenomeen dat gerelateerd is aan de islam. Maar het is een cultureel bepaald fenomeen dat is ontstaan op het platteland van patriarchale gemeenschappen. Dat is Nederland niet meer. Maar in bepaalde landen leeft die cultuur nog. Als er mensen uit zulke gemeenschappen naar Nederland komen, wordt het dus ook ons probleem.’ Zijn alleen vrouwen slachtoffer? ‘Veelal wel. Er is een verschil tussen mannelijke en vrouwelijke eer. Bij mannen uit zich dat in masculien gedrag. Het tonen van je mannelijkheid door je vrouw en je zus te beschermen. Vrouwelijke eer uit zich in seksuele onbevlektheid. Make-up, hand in hand lopen met een jongen en ongehuwd een seksuele relatie aangaan, schenden de eer van de vrouw. Maar homoseksuelen,

mannen die hun masculiniteit niet tonen en de traditionele rol weigeren zijn ook slachtoffer. Ook als een man vreemdgaat, is dat een vorm van eerschending.’ Klopt het dat eergerelateerd geweld zwaarder wordt bestraft dan gewoon geweld? ‘Ja, dat klopt. In veel gevallen wordt aan het motief van het geweld een strafverzwarende omstandigheid toegekend.’ Waar komt jouw bevlogenheid vandaan? ‘Ik heb stage gelopen bij het Openbaar Ministerie. De officier die mij begeleidde, heeft het onderwerp in haar portefeuille. Zij vroeg mij dit onderzoek te doen. Ja, ik maak me druk over dit soort dingen. Op de middelbare school deed ik al vrijwilligerswerk en een inzameling voor een dorp in Kameroen voor het bouwen van een waterput. Als ik me ergens voor inzet, doe ik dat voor de volle honderd procent. Ik heb steeds meer persoonlijke affiniteit met het onderwerp gekregen, hoewel ik het in mijn eigen omgeving niet ken.’ Hoe wil je deze vorm van geweld voorkomen? ‘Ik heb een samenwerkingsverband voor de drie noordelijke provincies ontwikkeld voor organisaties die te maken krijgen met eergerelateerd geweld zoals de politie, het Openbaar Ministerie, het Advies- en Steunpunt Huiselijk Geweld en zo nog een aantal organisaties. Het creëren van een draagvlak is de eerste stap tot realisatie van de samenwerking. Ik wil een integrale aanpak creëren voor het stoppen en voorkomen van dit geweld en zodoende de (mogelijke) slachtoffers beschermen. In het noorden is de kennis op dit gebied minimaal, door samenwerking en ervaringen uitwisselen krijg je een veel effectievere aanpak. Het OM heeft me gevraagd het plan te realiseren.’

Kan het onderwijs daar een rol in spelen? ‘Met name in de vroegsignalering kan een school een belangrijke rol spelen. Studenten die opeens afwezig zijn bij colleges, opstandig gedrag, familie die maar naar school blijft bellen. Dat zijn allemaal voorbeelden dat er sprake kan zijn van eergerelateerd geweld. Het is belangrijk dat mentoren en docenten niet zelf gaan hobbyen. Dan lopen ze het risico dat ze de eerschending groter maken. Ze kunnen beter contact opnemen met iemand die een gedegen advies geeft.’ Ga je doorstuderen? ‘Ja, ik heb net mijn eerste college aan de universiteit gehad. Strafrecht en Criminologie wordt mijn uiteindelijke master. Ik wil een verdiepingsslag maken vanuit het strafrecht. Op het hbo leer je heel doelgericht naar oplossingen te zoeken, je bent heel praktisch bezig. Voor mij is het de ideale combinatie, eerst HBO-rechten en daarna verdieping in de wetenschap. Als je geen togaberoep wilt is HBO-rechten de beste opleiding die er bestaat. Maar tijdens mijn stage is mijn togadroom ontstaan.’ En die droom is? Officier van Justitie… Loes Vader

De Hanzehogeschool reikt om het jaar de Hannie Schaftprijs uit aan studenten die een eindscriptie hebben geschreven waaruit maatschappelijke betrokkenheid spreekt. De prijs bestaat uit een geldbedrag van drieduizend euro en een beeldje van het Hannie Schaftmonument, gemaakt door Truus Menger (medeverzetsstrijder en vriendin van Hannie Schaft).

Boterham Openbaringen komen vaak tot je op de meest vreemde plekken. Dit is uiteraard om de context van het uiteindelijke volledige allesomvattende verhaal, zo mooi mogelijk te maken. Zo ook bij deze revelatie. Alles begon op een vrijdagochtend op het legendarische onzichtbare bankje in de plaatselijke Jumbo, bij de broodafdeling. Twee gratis cappuccino en één warme chocolademelk om de brakheid (het resultaat van de voorafgaande nacht) te bedaren en het filosoferen kon beginnen. Misschien is het handig om te vermelden dat naast mij een goede vriend zat die zich, om het verhaal simpel maar tevens compleet te houden, in precies dezelfde staat bevond als ik. Terwijl mensen ons links en rechts passeerden, druk bezig met hun dagelijkse conditionering, hadden wij onze focus gelegd op het ietwat vreemde woord boterham. Niet wetend dat dit woord meer was dan alleen een beetje vreemd. Het was uniek, uniek in de Nederlandse literatuur. Boter plus ham. Boterham? Het woordenboek vertelt ons dat de definitie van het woord boterham als volgt luidt: snede brood, ondanks diverse pogingen is geen bevredigende verklaring gevonden. Geen van Neerlands etymologen weet waar het woord vandaan komt. Dat draagt natuurlijk bij aan de romantiek van het verhaal. Wat het woord daadwerkelijk uniek maakt is het feit dat boterham bestaat uit twee zelfstandige naamwoorden, boter en ham, die an sich niks met het product te maken hebben. Een boterham is geen ham ván boter, geen ham mét boter, het is sowieso geen ham. Het brood, waarop je boter kúnt smeren en ham kúnt leggen, maar dat hoeft niet eens. Maar boter en ham maken wel deel uit van dezelfde productgroep: de levensmiddelen. Boter en ham zijn allebei levensmiddelen én hun samenvoeging is dat ook. Dat is bij pruimenjam net zo, maar de samenstellende naamwoorden houden verband met elkaar (zonder pruimen geen pruimenjam). Bij boterham is dat verband er niet, boterham is enig in zijn soort. Je gaat je toch afvragen wat er zo belangrijk is aan een snee brood dat hij als uniek bestempeld mag worden in de Nederlandse taal. Ik adviseer iedereen om de eendjes gewoon te blijven voeren en geen grootschalige boterhamverzameling aan te leggen voor hier meer duidelijkheid over is. Kasper van Eerden


cultuur

Geld verdienen in je pauze!

DVD

BOEK

Kick-Ass

De Niet Verhoorde Gebeden van Jacob de Zoet David Mitchell

★★★★

★★★

HanzeMag zoekt twee pittige studenten die één keer in de veertien dagen HanzeMag willen uitdelen in de gebouwen op het Zernike (10 euro p.p.).

MAGAZINE

Daarnaast, een enthousiaste student die HanzeMag op WiebengaComplex wil uitdelen.

SpecialBite

★★★

Interesse? Bel: 050 59555588 Mail: [email protected] Kom langs: Zernikeplein 7, kamer A0.04

a

Capuchontrui voor slechts 25 euro! Bij inlevering van deze bon

Een tijdschrift over eten zonder recepten. Het bestaat! Na de jaargids en de website komt SpecialBite deze zomer met het eerste SpecialBite magazine. Een must have voor de happy few & foodies die hun designkeuken laten oppoetsen door de hulp in de huishouding. Topics over topspots, chefs, events, trends, design, tips en onbeheerst genieten, de smulpapenredactie heeft een baan om je vingers bij af te likken. Smakelijk en humoristisch vertellen ze over trends en missers - ziet je cappuccino eruit als een schuimbad? - in hippe strandtenten. Ze doen een rook-, vlam- en stroomcursus vuur en vlees bij Harm Jan de barbecueman en zijn braaimaten. Ze checken de nieuwste eetplaces to be en drinknieuwtjes zoals glamwodka en testen umami-pasta, de mysterieuze vijfde smaak die nog niet te koop is in Nederland. Hun terrastips (spotterspots) liggen voornamelijk in de Randstedelijke gordel. In Groningen kun je volgens de proevers, ruikers en kijkers het best gespot worden bij ’t Feithhuis, Villa Sasso en Schathoes Verhildersum als je buiten wilt dikkedakken. Best lekker om te lezen met een proseccootje met limoncello onder handbereik. RT

studentkaart.indd 1

Walstraat 34, Groningen 050 8507100

ged. kattendiep 13 groningen www.oceallaigh.nl www.iersepub.nl


cursussen opleidingen KORT lezingen symposia projecten exposities kunstreizen

www.cursussenbk050.nl www.bk050.nl

09-07-2009 9:50:44

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUND OOSTERSTRAAT 44 WWW.VERA-GRONINGEN.NL

EEN SELECTIE UIT HET PROGRAMMA

17 09 22 09 25 09 30 09 01 10

CIRCLE (FIN) GINGER NINJA (DK) JACQUELINE GOVAERT THE EX DESPEECH 01

0(72$/3* $/$025$&(75$&.

08 10 BREAK-FAST XXIX

0(72$%/$&.681(03,5(

09 10 65DAYSOFSTATIC (UK)

VERWACHT

0266*2%$&.727+(=22 9,//$*(567+(7$//(670$121($57+ ...(19((/0((555

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND )5(($/7(51$7,9('$1&(1,*+7

&21&(576029,(6'$1&(1,*+76

ga eens uit ons dak

the art of having fun

werkplaats beeldende kunst

every monday = comedynight twice monthly trad. Irish music session

Zernikeshop Zernikeplein 11 (050) 595 47 55 [email protected] www.hanze.nl/zernikeshop or Universiteitswinkel Oude Kijk in ’t Jatstraat 39 (050) 363 27 00 [email protected] www.rug.nl/winkel

a

Het verhaal áchter De Niet Verhoorde Gebeden van Jacob de Zoet is werkelijk verbluffend. 250 jaar (van 1603 tot 1868) mocht geen buitenlander Japan binnen, alleen voor een Nederlandse handelspost op het eilandje Deshima maakten de heersers een kleine uitzondering. Het wonderlijke gevolg was dat Japanners hun kennis over de buitenwereld uit Nederlandse boeken haalden en dat er een heel gilde van vertalers ontstond. Eén van de mensen die de vertalers behulpzaam waren, fungeert als hoofdpersoon van het boek. Klerk Jacob de Zoet raakt geobsedeerd door een verminkte Japanse vroedvrouw, Orito, de enige Japanse die zich op Deshima mag begeven. De toenaderingen van De Zoet lopen spaak, onder meer door de inmenging van de duistere meester Enomoto die Orito ontvoert naar zijn lugubere tempel waar zij kinderen van verkrachte nonnen op de wereld moet helpen. Schrijver David Mitchell maakt er een zoektocht van waarin De Zoet min of meer tegen wil en dank de held wordt. Spannend is het zeker, mysterieus en een vleugje romantisch. Toch mist de roman iets: de karakters, zelfs dat van De Zoet, blijven een tikje schetsmatig. BO

Platformtheater.nl

Nee, dit is geen gewone superheldenfilm. En nee, ook geen tienerkomedie of actiefilm. Goed, de hoofdpersoon is superheld Kick-Ass, maar hij mist de coolness van Batman of Superman volledig. Dave Lizewski (Aaron Johnson) is een beetje een nerd, die zijn droom om superheld te worden waarmaakt, maar niet voordat hij heel wat klappen heeft moeten incasseren. Klappen is in dit geval een eufemisme, want het geweld in Kick-Ass is loeihard en extreem bloederig, in ware Tarantino-stijl. Maar net als bij Tarantino wordt het geweld zo over de top geserveerd (veruit de meeste slachtoffers worden bijvoorbeeld gemaakt door een heel schattig 11-jarig meisje, HitGirl), dat het meer komisch dan aanstootgevend werkt. Maar een typische tienerkomedie is het dus ook niet. Er valt genoeg te lachen, maar de film raakt ook aan serieuze thema’s. De manier waarop Dave niet alleen vecht tegen slechteriken, maar vooral tegen zijn eigen onzichtbaarheid als verlegen puber, is aandoenlijk. Een film met diepgang, extreem geweld, een klunzige superheld, en een uitstekend acterende Nicolas Cage, kan dat? Je zou zeggen van niet, maar Kick-Ass slaagt glorieus op alle fronten. CW

loco

Yu Bai (20), third-year student International Business & Management: ‘People in the West take a great interest in China, but very often they cannot tell the difference between Chinese, Japanese or Korean culture. I have to explain all the time. So at a certain point I thought: why not show them Chinese culture by dancing? That way you will reach more people. I often performed at shows at my boarding school in Jiang Su. I decided to join the Chinese Student Dance Team Groningen. We do a modern version of traditional Chinese dance, with catchy tunes and dynamic choreographies. Chinese dance is all about emotion: happy, joyful. We dance every year at a big show to celebrate Chinese New year. Last June we did a performance for students at Hanze University. We wish to do that regularly.’ [1] 2010 1 september WOENSDAG HANZEMAG 17 Tekst en foto: Luuk Steemers

In & UIT IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier gratis hun advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 29 september kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 22 september.

De CAST lunchconcerten Dinsdag 21 september – Brasilka (Braziliaans/Balkan) – Van OlstToren. Woensdag 22 september – Jazzy Johnson (DJ) – Academie Minerva. Dinsdag 28 september – Dina Drinks Tea (pop) – Van DoorenVeste. Wereldrecordpoging De ACLO wordt dit jaar 65 en dit moet gevierd worden! Op maandag 27 september wordt het lustrumfeest ingeluid met de Wereldrecordpoging levend-matrassendomino. Hiervoor hebben wij jouw hulp nodig! Kom allemaal op 27 september om 15.30 naar de Grote Markt en laat je samen met 799 anderen vallen voor het wereldrecord!! (www. aclolustrum.nl) Studium Generale Groningen Maandag 20 september - Huub van der Lubbe en Stef Bos - Interview door Jan Douwe Kroeske. Als zanger en tekstschrijver van rockgroep De Dijk heeft Huub van der Lubbe verschillende hits op zijn naam staan, waaronder de single ‘Bloedend Hart’. Stef Bos begon in zijn studententijd als cabaretier en acteur en brak in 1991 door met het lied ‘Papa’. Hij heeft twaalf albums op zijn naam staan, met Nederlands-en Afrikaanstalige liederen. 20.00 – 22.00 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5. Dinsdag 21 september - Op zoek naar eigenheid - Latijns-Amerika. De zoektocht

PZZL 1

2

3

8

4

7 9

5

11

10

12

14 17 21

naar eigenheid, authenticiteit en nationale identiteit is altijd erg belangrijk geweest in Latijns-Amerika. Wat zeggen de veranderingen van de afgelopen 200 jaar over de sociale, etnische en politieke verhoudingen in de Latijns-Amerikaanse samenleving? 20.00 – 22.00 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5. Donderdag 23 september - Kenniscafé – Sporttalent gespot. In ieder jeugdteam zitten wel een of twee spelers die zouden kunnen uitgroeien tot de nieuwe Robin van Persie of Minke Booij. Maar hoe herken je jong sporttalent en hoe kun je ervoor zorgen dat deze uitblinkers ook echt de top halen? Met o.a. Pieter Huistra, coach van FC Groningen. 17.00 – 18.30 uur, Kelder Newscafé, Waagstraat 5. Maandag 27 september - Everything about…. Marine Hotspots. Marine ‘hotspots’ zijn onderzeese gebieden met een grote biodiversiteit. Veel van de diersoorten die er leven zijn nog onbekend. Tegelijkertijd neemt het aantal soorten dat uitsterft door menselijke invloeden drastisch toe. Jeanine Olsen vertelt over het belang van deze gebieden.16.30 – 17.30 uur. ForumImages, Hereplein 73 (voormalige bioscoop Camera), Groningen. Voertaal Engels. Maandag 27 september - Freek de Jonge Interview door Jan Douwe Kroeske. Cabaretier, schrijver, acteur en zanger Freek de Jonge stond met Neerlands Hoop Expres aan de wieg van de Nederlandstalige rockmuziek. Als zanger trad hij op met de Nits en in 1997 scoorde hij een nummer 1-hit met de Bob Dylan-cover ‘Leven na de dood’. 20.00 – 22.00 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5. Dinsdag 28 september - Drugshandel – Tussen genot en gevaar - Latijns-Amerika. Genot, gevaar en geweld kenmerken de internationale drugshandel tussen producerende Latijns-Amerikaanse landen en de markt in de VS en Europa. Hoe wordt het

22

18

13 15

19 23

16

24 25 27

26 28


6 16 1 7 21 11 22 26 20 14 24 7 26 9 5

dubbelzinnige beeld van Latijns-Amerika als bron van genot en gevaar gevoed door de huidige drugsproblematiek? 20.00 – 22.00 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5. Woensdag 29 september - Hanze Lezing Hebbe, hebbe, hebbe – Slaaf van reclame? Bob Fennis. Reclame is in staat je te verleiden tot het kopen van gewenste, maar soms ook ongewenste producten en diensten. Constant worden we blootgesteld aan reclames en advertenties, maar wat voor invloed heeft dit op ons gedrag? Wanneer is iets effectief, wat werkt en wat niet? En hoe kun je als marketeer de weerstand tegen reclame verminderen? 15.30 – 17.00 uur. De Appel, VanOlstToren, Zernikeplein 7. Informatie: Studium Generale Groningen, Oude Boteringestraat 13, tel. (050) 363 5463, www.rug. nl/studium. GSp - Studentenplatform voor Levensbeschouwing. Een plaats voor bezinning, religie, debat en gezelligheid. GSp, Kraneweg 33, tel. 3129926, e-mail [email protected] of www.gspweb.nl. Activiteiten. Twaalf boeiende cursussen, een kloosterweekend, een theatervoorstelling, samen eten, de bar, leuke contacten. Kijk op de site en doe mee! GSp-Nieuwsbrief. Schrijf je in via de website en je krijgt elke donderdag alle actuele informatie in je mailbox. Persoonlijk gesprek. Maak een afspraak met een van de studentenpastores: Anja Diesemer 3061039, Geert Brüsewitz 8500387, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775. Studentendiensten Martinikerk. 19/9 11.30 uur M. Metzlar, 26/9 - 11.30 uur T. Meijlink. Power Yoga Groningen Yoga, Power yoga, Ashtanga yoga, Vinysasa

yoga, Kundalini yoga, Pilates, Taichi, Bodybalance en Body Pump. Studio Hofstraat 11. www.poweryogagroningen.nl. Pedicure Brigitte Munzebrock, telefoon 050 5411554. Voor info: www.pedicurebrigitte.nl. Briljante ideeën – moeite met stijl ? Redding nabij! E. Post 050-3124018 www.eissopost.nl schrijf- en redactiewerk; korting voor studenten.

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 | e-mail: [email protected] | Internet: www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected] Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen - www.toxic2.nl Redactie HanzeMag Illustraties Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu | Sam Peeters | Leo van der Reest | Ricky van Duuren Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

Stripfiguren Horizontaal

Verticaal

1 Harry of Mark van … (6) 4 Snelle gardes (5) 8 Knoop (5) 9 … Paradijsvogel (7) 10 Sur le pont d’… (liedje, 7) 11 …plan of …touille (4) 12 Two yellow zebras (afko, 3) 14 Noorse hoofdstad (4) 15 De gemeente …-Volendam (4) 18 Software Quality Journal (afko, 3) 21 … & Maya (4) 23 Evenaar (7) 25 ‘Het can verkeeren’, zei … (7) 26 Eén van de Molukkeneilanden (5) 27 Huisdier dat je kopzorgen geeft (5) 28 Extract (6)

1 Fundamentele jongenspaling (6) 2 … de Canteclaer van Barneveldt (7) 3 Hardhoutwoud (8) 4 Rivier in een net (4) 5 Volk van Mandela en Mbeki (5) 6 Ex-president van de VS (6) 7 Luxueus (5) 13 Gevoelige kloosterkamer (8) 16 Maatje Obelix (7) 17 Bier waarop Sidonia dol lijkt (6) 19 Vlaamse superman (5) 20 Luchtfietser (6) 22 … 327 of … orange (5) 24 Universal Electronic Medical Record (afko, 4)

De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 30 september. De vorige PZZL is gewonnen door: Remko van der Lei . De oplossing is: PROBLEEMJEUGD. Boudewijn Otten

KLASKE

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Eenzaamheid, ik wist eigenlijk niet wat dat was. Naar Groningen gaan vond ik wel spannend, maar ik dacht dat ik m’n draai wel zou kunnen vinden. Maar nee, het gaat niet en ik weet eigenlijk niet eens waarom. Ik was hartstikke blij dat ik op kamers kon, het dorp waar ik ben opgegroeid had ik wel gezien. Maar nu zít ik op die kamer, en ik vind het eigenlijk maar niks. Ik ken weinig mensen, en ik voel me niet op mijn gemak bij de mensen die ik heb leren kennen. Ook bij m’n klasgenoten vind ik weinig aansluiting. Eén maand Groningen, één maand het echte studentenleven en ik voel me klote. Echt eenzaam. Ik durf al bijna m’n kamer niet meer uit. Ab Beste Ab, Het is misschien een schrale troost, maar je bent echt niet de enige student die zich

voor het eerst alleen op kamers in een onbekende stad klote voelt. Ik kan me goed voorstellen dat je je verloren voelt op zo’n grote school waar je nog niemand kent. Maar bedenk wel, niemand komt je uit je kamer trekken. Jij bent degene die deze situatie kan veranderen. En volgens mij is de enige oplossing: ga dingen dóen. Hou je van sport? Word lid van de Aclo en ga sporten. Kun je niet goed koken? Doe een cursus. Het maakt niet uit wat, als je maar iets doet waardoor je mensen ontmoet. Bij de Usva, het cultureel studentencentrum van de RUG, kun je allerlei cursussen volgen, naar theatervoorstellingen en concerten gaan. Doe iets wat je leuk vindt. Dan ontmoet je mensen die dezelfde passie hebben. Je hoeft niet meteen een beste vriend of beste vriendin te vinden. Maar kom potjandorie wel van die kamer af. Dat vind je moeilijk, maar bedenk: blijven zitten waar je zit, is het allerslechtste wat je kunt doen. Veel studenten hebben zich in het begin precies zo gevoeld als jij nu. En de meesten zeggen dat het wel over gaat. Dus eropuit, jongen. Help! Door al die stortbuien de laatste tijd heb ik heel veel last van wateroverlast. Ik woon namelijk in een souterrain en ieder keer wanneer het hard regent, komt het water uit alle hoeken en gaten te voorschijn. Mijn huisbaas zegt dat hij niets tegen zulk noodweer kan doen en ik maar gewoon moet dweilen. Maar als september en oktober net

zo erg zijn als augustus, zie ik de bui (haha!) al hangen… Wat kan ik doen?? D. Rijfnat Beste D. Sue the landlord! Ik ben geen huurrechtspecialist. Bij lange na niet, maar ik kan me niet voorstellen dat er niets te doen is aan wateroverlast. Dat souterrain van jou is waarschijnlijk behoorlijk verrot. Die ene bui in augustus waarbij het water op bijvoorbeeld de Meeuwerderweg tot aan je knieën stond, was extreem, maar een ‘pittige bui’ moet kunnen. Een bevriende loodgieter vertelde me dat een veel voorkomend probleem bij oude huizen is dat het regenwater niet wordt afgevoerd in het hoofdriool. Eigenlijk een vrij gemakkelijk op te lossen probleem dat je huisbaas ook veel kosten zal besparen. Voor rioolwater dat via de wc naar binnenkomt zou je huisbaas een terugslagklep kunnen laten installeren. Verder zou ik m’n verzekering checken, want voor waterschade ben je vaak verzekerd. Een huiseigenaar is in ieder geval verplicht zijn huis te verzekeren. Verwacht niet dat je huisbaas van de ene op de andere dag de nodige reparaties pleegt. Tot die tijd kun je je behelpen met oude potten, pannen en emmers. Kringloop Mamamini is een uitstekende leverancier. Wil je juridisch advies, dan kun je terecht bij de rechtswinkel van HBO-rechten op de Hanzehogeschool.

Mooie partij De Martinitoren luidt de ochtend in. Het is zeven uur en de Groninger binnenstad vult zich met het klokkenspel van onze geliefde toren. Achter mij sluit ik de kroegdeuren. Het is de morgen nadat ik voor één van de eerste avonden De Verantwoordelijke was. Ik ben volkomen nuchter. Het was een mooi feest, of een mooie partij, om maar even in studententermen te spreken. De ochtend komt hard aan na een lange avond feesten. De kroeg is leeg en geveegd. Schoon kan ik het niet noemen. Er ligt een flinke drab op de vloer. De gratis liters bier vlogen ons de afgelopen avond om de oren. Het is de ochtend na de inauguratie, het moment waarop de nieuwe leden officieel lid worden van Unitas. Een mooi moment, het begin van het echte studentenleven. Terwijl bij de feestgangers de biertjes er steeds makkelijker ingingen, zag ik de wereld steeds nuchterder. De dansmoves werden raarder en de gesprekken slechter. Broodjes kebab werden in een hap en een slik verorberd. Wat drank al niet met een mens doet. Toen ik vanochtend de kroegvloer stond aan te vegen, legde een mede-Unitater me haarfijn uit hoe gezellig hij het wel niet had gevonden. Hij vond dat iedereen véél te vroeg naar huis was gegaan. Ik zei dat het voor hem ook tijd was om z’n bed in te duiken. Gehoorzaam volgde hij mijn advies op, nadat hij me nog even had toevertrouwd dat het wel erg leuk zou zijn om de stad in te gaan. Bij een laatste ronde door het pand troffen de biertappers en ik nog een verdwaalde, slapende Unitater aan. Toen we hem het pand hadden uitgewerkt, kon de deur achter ons dicht. Het was voorbij. De klokken klinken. Ik besef dat ik er erg netjes uit zie in mijn Senaatspak. Ik kan net zo goed een zakenvrouw zijn, onderweg naar een vergadering. De eerste voorbijganger die ik zie, groet ik met mijn meest opgewekte hoofd. ‘Goeiemorgen!’

Klaske van Sluis

legal alien Studies:

International Business and Management Studies

Country:

Ukraine, 46 million inhabitants, 15 times the size of the Netherlands

Loves:

sports, nature, healthy life

Hates:

really nothing

Maksym Yakovenko (22) Had you ever been in the Netherlands before? ‘Sure. In 2006 I visited Amsterdam. As a matter of fact, it felt as home. Quite the opposite from Germany where I was staying with some friends in Osnabrück. The Germans were not that hospitable. The only thing they seem to be occupied with is work. Work, work, work. Even in daytime the cities are completely desolate. Like in wartime. Amsterdam is quite different. People are interested and helpful. Indeed, just like home.’

Home, where is that? ‘Nikolaev is a town on the Black Sea coast, near Odessa. If you want to look it up, make sure not to take an old map. During the USSR-episode Nikolaev was not on it. It was a closed city, with a large naval and military airport, a shipbuilding yard and so on. I grew up in the nineties, a period when everything changed. There was a lot of crime and poverty. Nowadays it’s a little better. In my opinion Ukraine should become a society like the Netherlands, we have to work on that. One of the major problems is that Ukrainians rarely speak foreign languages.’


You seem to manage quite all right, however. ‘Thank you very much. I went to an English school for eight years, so it isn’t that bad. Moreover, I took the opportunity to take the free lessons American Mormons offered. There were are lots of them in Ukraine. I am a religious man. Christianity is very widespread in Ukraine. To me all Christian denominations are equal.’ Why did you choose for Groningen? ‘I wanted to go to the Netherlands. Hanze University was the first school to react. On

the internet the city seemed pretty cool. Sometimes decisions are taken easily. For a long time I tried to become a professional basketball player. At some point I hád to choose. Either sports or further my studies. So here I am.’ Can you give us a Ukrainian proverb? ‘Bez tryda ne vitawiw i rubki iz pryda. Without any effort, you can’t even catch the smallest fish in the pond.’

Boudewijn Otten

ESN-Groningen president Willemijn Boskma welcomes internationals

‘We want to make their stay in Groningen unforgettable’ If you joined the Introduction week of ESN-Groningen, you might have already met her or at least you’ve seen her dance. Willemijn Boskma is the new president of the Erasmus Student Network, responsible for all your parties, excursions and other fun activities. What was your reason to become active for ESN-Groningen? ‘Last year I studied abroad myself. Being there, in a different country, I noticed how much an organization like ESN could help exchange students find their way around in the new city and country. ‘ I went to Aix-en-Provence, in the south of France to learn to speak French. After seeing a French movie, Coco Avant Chanel, with my friends , I fell in love with the French language. That’s when I decided, rather quickly, to learn that language in France. It was a great experience, I recommend everybody to go study abroad. You’ll get to know people from all over the world, learn a lot about yourself, about different cultures and, not unimportantly: you’ll have an amazing time.’ What does an average workday as president of ESN look like? ‘No day is the same for me, actually. Because we organize so many great activities for the international students, my days are always different. However, on the days when there are few activities, I usually get up early to go to our office to organize meetings and prepare for the upcoming activities. During those office hours the international students can drop by to sign up for our activities, so there’s a lot of contact with them as well.’ What are your personal ambitions as president? ‘I am really driven to make sure that ESN-Groningen will professionalize more this year, that we will expand and get more done for the international Hanze University and University of Groningen students. Both universities believe that internationalization is something really important for their students, the institutions and the city as a whole. As ESN we want to reach out to every international student and make their stay here in Groningen unforgetta-

ble. Try to imagine what it is like if you come to a city you don’t know and in a country where everything is different to what you are used to. It’s very important to make sure that the international students who come to Groningen feel welcome and experience the time of their life.’ What can international students expect from ESN this year? ‘They can expect some great activities like a weekend excursion to the Wadden Sea island of Schiermonnikoog, theme parties, international Sunday dinners and the International Student Night every Monday. Throughout the year we have monthly pub quizzes and integration activities like ice skating, mud walking and celebrating Sinterklaas. Next to these activities we also have a mentor system, which helps you find your way in Groningen. Then there’s a language project, if you are interested in learning a new language. And we have some congresses coming up. For the full event calendar you can check out our website: www.esn-groningen.nl.’ Will there be special activities for Hanze students? Our activities are open to all international students in Groningen! There are no special activities just for Hanze University students, so at our activities you will also get to know students of the University of Groningen. If you are interested in signing up for our activities, or if you have any questions, don’t hesitate to drop by our office at Grote Rozenstraat 23.’ What is your favorite ESN activity? ‘A difficult question. I must say I don’t really have a favourite. We just had our Introduction Week for seven hundred international students, which was a big success and a great week. Besides Introduction Week I really like the Sunday dinners because you can have

Photo: Luuk Steemers Willemijn Boskma (standing) promotes ESN during Welcoming Day at Hanze University

some great conversations while enjoying a lovely dinner. But I also like the theme parties and the excursions. Theme parties because I really love to dance, as some international students might already have noticed,

and because of the sometimes bizarre costumes everybody is wearing. The excursions are really great too, because they can take you to some beautiful places in the Netherlands.’ Chris Wind

[2] 2010 15 SEPTEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 4 INT

International newcomers,

you have been warned!

Photo: Luuk Steemers

Almost six hundred international students attend their first lecture on Dutch culture during Welcoming Day. ‘Why the heck did you come to Groningen?’ A father ask his sons to lend a hand. The first son answers: Sorry, dad, I’m too busy.’ The second son shows his good will: ‘Of course, no problem at all.’ But in the end the second son does not show up to help his father. ‘Which son gave the best response when his father asked for assistance?’Almost 600 students think deep. The answer is given by lecturer Iekje Smit of International Communication of Hanze University, who also asked the question. ‘A Dutchman is likely to say that the first son gave the best response. He spoke the truth, which gave his father the opportunity to look for help elsewhere. But in other cultures the second son’s response will be considered the best. With his positive answer he showed that he had the intention to help his father. That he did not get around to helping his dad, is more or less insignificant.’ This example shows that it depends on the shared values in a particular culture how certain types of behavior will be judged. ‘The problem’, Smit says, ‘is that people are not aware of the fact that they stand for these values. This is just how it is, this is how things

should be done.’ When you communicate with people of another cultural background it makes sense to make these hidden values explicit, otherwise there will be serious miscommunications. Geert Hofstede, one of the gurus of interculturality wrote: cultural values are a nuisance at best and often a catastrophe. So they have been warned, the students who came to the Atrium on Friday 3 September to attend the Welcoming Day. They come from no less than sixty countries and as the saying goes: so many countries, so many customs. So the chance to have nasty experiences in Groningen is rather big. Expert by experience Smit: ‘When I came to the Netherlands from the USA one of the first things I noticed was that you will get far if you live by the clock. Dutchmen will appreciate it if you are present at the appointed time. If you ask a Dutchman to pay you a visit, chances are that he will produce his diary to make an appointment.’ Taking the clock very seriously is a Dutch character trait anyhow. ‘Most Dutch people make a strict distinction between work and leisure.’ Smit shows a picture of

3 INT HANZEMAG 2010 WEDNESDAY 15 SEPTEMBER [2]

a lunchbox. ‘International students complain very often that the canteens offer such a limited range of products. That is because many Dutchmen bring a packed lunch from home.’ ‘Why’, Smit wonders, ‘why, the heck did you come to Groningen? Groningen, you cannot even pronounce the word properly. Let’s have a go… Gro-ningen.’ Six hundred throats produce a loud gurgling sound. ‘One more time! Let’s get the guttural stuff going!’ GGGGGGGroningen. ‘Wow, not bad at all. I suggest that you say Groningen every couple of minutes. If you have a sore throat tonight, you will know that you are getting the hang of it.’ Smit’s tips about education are a bit more serious. ‘The way people go about their business in schools was a regular culture shock to me. This will probably be the same for you. You are supposed to ask questions. Many questions. Moreover, it is perfectly normal to give your opinion and to question the curriculum. Dutch teachers really love that.

What they do not like, and I still have not found out why, is giving positive feedback. Don’t be discouraged: if you wish to find out what the teacher thinks about your work, you just have to ask. ‘The same goes for grades. ‘In America, for instance, everybody thinks high grades are important. In the Netherlands students are often content with a six out of ten. That’s also something you should know, guys, a six out of ten means you passed the test.’ By making hidden values explicit, international students can prevent misunderstandings. And it is a good thing to judge Dutch rituals by their merits. ‘On 5 December we celebrate Sinterklaas. Some friends of mine were shocked by the underlying story: Good children receiving presents from Sinterklaas, bad kids being stuffed into Black Pete’s bag. They thought it was irresponsible from an educational point of view and slightly racist too. But Sinterklaas is just a fun event. Not everything is what it appears to be, just like in your home country.’ Boudewijn Otten

Welcome to Groningen!

During the day Groningen Mayor Peter Rehwinkel welcomes all new international students in the Atrium of Hanze University…

… and at night ESN-Groningen welcomes them to the night life of Groningen! The Orange Party at club &Zo was part of the Welcoming week organized by Erasmus Student Network.

Photos: Luuk Steemers en Pepijn van den Broeke

Wednesday 15 september 2010 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences / email [email protected] / Photo: Pepijn van den Broeke

2

! n e g n i n o r G o t Welcome

Dan ben je een staartstudent! Al lang aan t werk en nóg geen diploma?

Recommend Documents