Dag 10, 1 augustus Van Vernal (Ut.) naar Moab
We rijden rustig door boeren dorpjes naar Duchesne. In de late morgen kunnen we ons hart ophalen: lekker motorrijden, bochten insturen en oppassen:"Open Ranch”. Cowboys drijven per paard het vee nog bij elkaar. Plotseling na een bocht meer dan duizend “LongHorns”. Iedereen is weer bij de tijd: oppassen!!!
We vertrekken met bewolkt weer en rijden over de 139 naar het zuiden door de bergen met een groot deel door het dal naast een drooggevallen rivierbedding, die helemaal begroeid is. We mogen weer zelfstandig rijden en ik maak er gebruik van om vlot door de bochten de bergrit te rijden naar een ander dal toe, heerlijk gewoon. Het wordt steeds warmer en we passeren Dinosaur, een plaatsje net over de grens in Colorado. Ik ben er achter waar nu al die hekken langs de steppe wegen voor zijn: dit is om de sneeuw tegen te houden bij snow wizzards (Jacqueline weet ook alles --).
We rijden een stuk over de Interstate en slaan af op weg naar de Scenic Route 128 West. We zien een zware bui in de verte en trekken ons regenpak maar weer eens aan. De regenbui valt uiteindelijk mee, maar we houden ons regenpak aan langs de 128, wat erg warm is. De Colorado River ligt langs de 128 en de 128 eindigt naast Arches park en Moab, waar we in Motel6 logeren.
Voor dat we gaan eten, gaan Jacqueline, Piet, Jan en ik naar het Arches park. Wat een indrukwekkend park is dit, zeg, zoveel mooie sculpturen. Het lijkt wel of het park leeft. Ik heb geprobeerd een aantal beelden op de foto te vatten.
Ik ben van het hotel vertrokken met mijn regenpak aan over mijn lange rennersbroek en trainingsjack. Maar dat wordt me toch te heet en ik trek het regenpak uit, waarna de rennersoutfit overblijft, geen gezicht natuurlijk…., maar wel lekker koel in de avondwarmte.
We komen nog een Reinier auto tegen --. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A long panorama of the "Parade of Elephants
Arches National Park is of course famous for the red arches of Entrada sandstone that occur there in great profusion, and the visitor center sells a map showing the location of over 1,000, ranging in size from Landscape Arch with an 290 foot (89 meter) span to small cavities 3 feet across, which is the minimum dimension for an opening to be officially classified as an arch. But there are also many other striking rock formations scattered over the park's 73,000 scenic acres.
A panoramic view of sandstone fins of the Fiery Furnace.
Arches National Park is a U.S. National Park in eastern Utah. It is known for preserving over 2000 natural sandstone arches, including the world-famous Delicate Arch, in addition to a variety of unique geological resources and formations. In some areas, the forces of nature have exposed millions of years of geologic history. The extraordinary features of the park create a landscape of contrasting colors, landforms and textures that is unlike any other in the world. The park is located just outside of Moab, Utah, and is 119 square miles (310 km2) in size. Its highest elevation is 5,653 feet (1,723 m) at Elephant Butte, and its lowest elevation is 4,085 feet (1,245 m) at the visitor center. The Organ is an impressive "sandstone fin." The national park lies atop an underground evaporite layer or salt bed, which is the main cause of the formation of the arches, spires, balanced rocks, sandstone fins, and eroded monoliths in the area. This salt bed is thousands of feet thick in places, and was deposited in the Paradox Basin of the Colorado Plateau some 300 million years ago when a sea flowed into the region and eventually evaporated. Over millions of years, the salt bed was covered with debris eroded from the Uncompahgre Uplift to the northeast.
A panoramic view of Tower of Babel. The national park lies atop an underground evaporite layer or salt bed, which is the main cause of the formation of the arches, spires, balanced rocks, sandstone fins, and eroded monoliths in the area. This salt bed is thousands of feet thick in places, and was deposited in the Paradox Basin of the Colorado Plateau some 300 million years ago when a sea flowed into the region and eventually evaporated. Over millions of years, the salt bed was covered with debris eroded from the Uncompahgre Uplift to the northeast. During the Early Jurassic (about 210 Ma) desert conditions prevailed in the region and the vast Navajo Sandstone was deposited. An additional sequence of stream laid and windblown sediments, the Entrada Sandstone (about 140 Ma), was deposited on top of the Navajo. The weight of this cover caused the salt bed below it to liquefy and thrust up layers of rock into salt domes.
The Three Gossips.
Dag 11, 2 augustus Van Moab naar Bluff
Vanmorgen brengen we een bezoek aan Arches National Park en/of Canyonlands en via Mexican Hat naar Bluff waar vanavond de B.B.Q. wacht. Maar eerst moeten we nog het eten inkopen bij een Indian Grocery Store. Vandaag ga ik alleen op pad. De rit vandaag is 100 mijl, dus betekent rustig dagje. Maar ja daar kom ik natuurlijk niet voor --. Ik verlaat de groep in de ochtend en ga naar Canyonlands National Park en het Deadhorse Point (State park). Canyonlands heeft een aantal viewpoints die erg ver uit elkaar liggen. Het is dan ook een uitgestrekt gebied. Ik kom onderweg weer de bekende roodstenen formaties tegen met de uitgesleten sculpturen, de lichtinval verandert ook het beeld. Het is een prachtige weg, stil, recht.
Later kom ik weer terug in Moab voor de lunch en om door te rijden naar Bluff. Canyonslands en ook Dead Horse Point is erg uitgestrekt. Sommige stukken zijn zelfs 2 canyons ineen. Eerst is er een gebied uitgesleten en daarbinnen weer één. Ja, en nu naar het volgende avontuur, wat ik nog niet heb verteld (om ze niet nog onrustiger te maken over mijn avontuurlijke inslag --). Het plannen van de benzine is wat lastig als je het verbruik niet hebt bijgehouden. Je vertrouwt op de reisleiding qua tijdigheid en ik weet ook niet de hoeveelheid die in de tank past. Ik had wel een redelijke inschatting van de reserve. Nou, die had ik nodig.
Onderweg naar een viewpoint moest ik de tank op reserve zetten en ik maakte me behoorlijk zenuwachtig uiteindelijk. Eenmaal terug op de grote weg dacht ik eigenlijk dat ik het volgende dorp niet zou halen en mijn gsm had ook geen bereik. Ik heb even stilgestaan en zag bermwerkers voorbij komen met apparatuur. Daar ben ik achteraan gegaan en ze gevraagd naar benzine. Dat hadden ze niet, maar ze wilden wel bellen naar het dorp. Wat blijkt: ze hadden de sheriff’s office gebeld en even later kwam deze aanzetten in een SUV en heeft me gratis en wel benzine geleverd, waardoor ik het volgende dorp kon halen. Pfoehh, weer een escape door de hulpvaardige Amerikanen. De laatste afslag voor een viewpoint heb ik maar overgeslagen vanwege de tijd (22 mijl heen en weer en het was al 16:00 uur).
Onderweg kom ik het punt tegen bij Hole in the Rock, waar de groep wel is stilgestaan (zie de foto’s). Ik ben doorgereden en zag in de verte een regenbui hangen, waarvan ik dacht die ga ik wel omzeilen, nee dus. Helemaal nat natuurlijk in mijn doorwaaipak. Toch doorgereden, de regen was snel over en ik ben weer drooggewaaid. Bij het viewpoint Needles kwam ik eindelijk menselijk leven tegen in het uitgestrekte verlaten land. En wat denk je: komt er een jochie uit de toilet en wordt in het Nederlands gecorrigeerd door zijn moeder, heb ik weer. Eenmaal aangekomen in Bluff, hoorde ik het verhaal aan van de groep. Ze waren bij een museum geweest in Bluff en ditmaal was Piet de groep kwijtgeraakt bij de Hole in the Rock, omdat er niemand op de afslag
was blijven staan. Reinier is er achteraan gegaan op zijn motor. Het droge commentaar van Piet: “hadden jullie je achter een boom verstopt?”.
We slapen in het Kokopelli Inn, waar Han de barbecue aanmaakt en Piet bakt.
---------------------------------------------------------------------------| | | ---------------------------------------------------------------------Canyonlands National Park covers a vast area of rock wilderness in southeast Utah, centered around the confluence of the Green and Colorado rivers. Over millions of years, the rivers and their small tributaries have carved the flat sandstone rock layers into many amazing forms with a wide range of colors. The 530 square miles of the park contain countless canyons, arches, spires, buttes, mesas and a myriad of other spectacular rock formations. The Grand Canyon may be deeper and more dramatic at first sight, but Canyonlands National Park has greater variety, both in the types of geological formations and the possibilities to explore them. It is certainly much easier to find solitude and isolation. The Canyonlands area was only designated a national park in 1964; before this most of the terrain was unvisited, and also largely unvisitable.
Looking over the Green River from Island in the Sky. The rivers divide the park into four districts: the Island in the Sky, the Needles, the Maze and the rivers themselves. While these areas share a primitive desert atmosphere, each retains its own character. The park covers 527.5 square miles (1,366 km2). Canyons are carved into the Colorado Plateau by the Colorado River and Green River. Also quite remote, the separate Horseshoe Canyon unit of the park contains many fine Indian pictographs. False Kiva stone circle. The Island in the Sky district is a broad and level mesa to the north of the park between Colorado and Green river with many overlooks from the White Rim, a sandstone bench 1,200 feet (366 m) below the Island, and the rivers, which are another 1,000 feet (305 m) below the White Rim. The Needles district is located east of the Colorado River and is named after the red and white banded rock pinnacles which dominate it, but various other forms of naturally sculptured rock such as canyons, grabens, potholes, and a number of arches can be found as well. This area was once home of the Ancestral Puebloans, of which many traces can be found. The Maze district is located west of the Colorado and Green rivers is the least accessible section of the park, and one of the most remote and inaccessible areas of the United States. A detached unit to the north, Horseshoe Canyon unit, contains panels of rock art made by huntergatherers from the Late Archaic Period (20001000 BC) pre-dating the Ancestral Puebloans. Rock formations in the Needles district. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Dead Horse Point State Park The high grassy plateau between the Green and Colorado rivers has a long history of ranching and cattle grazing, and one episode is remembered by the name given to a narrow promontory that overlooks a large area of eroded red rock cliffs and canyons on the east side. The story goes that local stockmen rounded up a group of wild horses and corralled them by building a fence across the narrowest part, leaving the herd trapped at the far side. The animals were left too long without water and all died of thirst, so the area became known as Dead Horse Point, and because of its far reaching views over the Colorado valley was declared a state park in 1959.
Dag 12, 3 augustus Van Bluff naar Page, Arizona
¶V0RUJHQVYURHJULMGHQZHPHWGH]RQLQRQ]HUXJRSQDDUWKH9DOOH\RIWKH*RGVHQ Monument Valley. In de middag rijden we door het Navajo gebied en bezoeken Lake Powell. De liefhebber kan daar nog met de boot een tocht maken of lekker genieten van het uitzicht onder het genot van een biertje. We vertrekken na getankt te hebben naar Twin Rocks voor het ontbijt. Ik koop wat spulletjes voor de dames thuis.
Daarna gaan we QDDU*RRVHQHFNZHHU]R¶QELjzondere plaats waar moeder natuur heeft huisgehouden.
We rijden langs Mexican Hat, Valley of the Gods over de San Juan River naar Monument Valley. Langs de kant van de weg staan een aantal stalletjes waar de indianen hun sieraden verkopen. Piet is blij verrast als hij de weg naar Monument Valley herkent uit de film Forrest Gump.
We rijden verder naar Page, waar we logeren in Motel6. Piet, Jan en ik gaan nog even naar de Glen Canyon Dam en Lake Powell.
Daarna genieten we van het zwembad en en het bier. We raken hem flink die avond. We eten in een western tent, ZDDUZHNHQQLVPDNHQPHW³PRQH\RQWKHEDU´-HOHJWKHW geld van die avond daar neer en de barman haalt daar het geld van iedere consumptie van af. Het blijft gewoon liggen, ook als je naar de toilet gaat.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Monument Valley Op de hoge, kale vlakte van Arizona staan de massieve rode zandstenen bergen als ruïnes tegen de lucht afgetekend. De unieke schoonheid van Monument Valley wordt bepaald door rotsen, een heldere lucht en de fantastische schaduwen als de woestijnzon ondergaat. *HRORJHQJHEUXLNWHQGHWHUPµPRQXPHQW¶YRRUGHHURVLHUHVWHQPHW grotere afmetingen. Dit werd gedaan omdat ze vaak op, door de mens gemaakte, bouwwerken lijken. Het landschap van Monument Valley lijkt dan ook bezaaid met vervallen oude ruïnes. De bizarre vormen hebben
aanleiding gegeven tot fantasierijke benamingen. Zo'n 250 miljoen jaar geleden bedekte een ondiepe zee het rode zand. Op de zeebodem zette zich dikke lagen slib af, die het zand tot poreus zandsteen samenpersten. Geleidelijk droogde de zee op en ca.70 miljoen jaar geleden werd de aardkorst opgestuwd. Wat eens de zeebodem was, veranderde in een enorm plateau van zandsteen. Wind en water transformeerden het gesteente eerst tot grote plateaus met kloven en geulen erin, vervolgens tot kleinere tafelbergen en ten slotte tot hoge zuilen. In de droge duinen en op de dorre vlakten kunnen alleen maar konijnen en koudbloedige diersoorten leven, zoals de halsbandleguaan, de padhagedis en de prairieratelslang. De jaarlijkse neerslag bedraagt zelden meer dan 20 cm. De schaarse vegetatie omvat slechts een paar geharde soorten zoals jeneverbes, alsem, pijnboom en cactus, die maandenlang zonder water kunnen. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Page is een stadje in Arizona, dat in 1957 werd opgericht met een heel ander doel dan alle andere Amerikaanse nederzettingen. Page moest onderdak bieden aan de enkele duizenden arbeiders voor de Glen Canyon Dam. Page is genoemd naar John C. Page, een belangrijk persoon voor het realiseren van het project van de Glen Canyon Dam. Page is vooral negatief bekend geworden, doordat de Navajo Indianen, die het gebied tot dan toe bewoonden, werden verdreven. De toenmalige president Eisenhower heeft uiteindelijk de Navajo Indianen een vervangend leefgebied aangeboden in New Mexico. Momenteel heeft Page ongeveer 7.000 inwoners en beschikt de plaats over de grootste elektriciteitscentrale van West Amerika. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Valley of the Gods is a scenic sandstone area near Mexican Hat in the San Juan County, southeastern Utah. It is close to Monument Valley, and has similar rock formations. This is a smaller scale version of Monument Valley, with tall, red, isolated mesas and cliffs standing above the level valley floor, remnants of some ancient landscape.
Rock formations in the Valley of the Gods Aerial view of Valley of the Gods, near Mexican Hat -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Lake Powell is a reservoir on the Colorado River and without doubt the most scenic, stretching 186 miles across the red rock desert straddling the border between Hite, Utah and Page, Arizona (most of it, along with Rainbow Bridge, is in Utah). It is the second largest man-made reservoir in the United States behind Lake Mead. It began filling in 1963 following the completion of a dam across the Colorado River near the south end of Glen Canyon, and was not completely full until 1980, storing 24,322,000 acre feet (30 km³) of water. Lake Powell was created by the flooding of Glen Canyon by the controversial Glen Canyon Dam, which also led to the creation of Glen Canyon National Recreation Area, a popular summer destination. The reservoir is named for explorer John Wesley Powell, a one-armed American Civil War veteran who explored the river via three wooden boats in 1869. Lake Powell is a storage facility for the Upper Basin states of the Colorado River Compact (Colorado, Utah, Wyoming, and New Mexico). The Compact specifies that the Upper Basin states are to provide a minimum annual flow of 8.23 million acre feet (10 km³) to the Lower Basin states (Arizona, Nevada, and California).
Dag 13, 4 augustus Van Page naar Flagstaff (Old Route 66)
Vandaag beleven we het vliegen met een helikopter boven de Grand Canyon, en bezoeken we het Nationale Park zelf. We komen tijd te kort, want vanavond gaan we naar de “Historische plaats aan Old Route 66” met haar Museumclub. Van slapen komt niet veel!! We staan om 6 uur op, wat 2 uur vroeger is dan normaal (mountain time is ook even afgelopen, ggrrrr). Als we onderweg zijn, komen we meerdere zandstenen sculpturen tegen, die weer veel energie uitstralen. Ik heb ze maar gelaten en niet op de foto gezet. Na Bluff rijden we over een berg en komen in een ander landschap terecht, kaal en woestijnachtig.
Het wordt droger, met uitgesleten en gladgeschuurde heuvels met veel kleuren en hier en daar groen uitgeslagen. Als we de Grand Canyon naderen wordt het weer groener met meer bomen. We rijden op eigen gelegenheid door het park en gaan daarna naar de airport. We gaan een helikoptervlucht maken!!!
Voordat we van start gaan, moest ik nog even --. En ja hoor, op dat moment word ik geroepen dat onze vlucht begint.
We zijn zo’n 45 minuten in de lucht. We vliegen 90 knopen (170 km/u) en het lijkt wel of we stil hangen, zo groot en groots is de canyon. De North Rim is ongeveer 500 meter hoger dan de South Rim, daarom is hij ook groener (het is iets
vochtiger). Het is dat de piloot het zei, ik had het hoogteverschil niet in de gaten. De piloot sluit zijn i-pod aan en met “Highway to the danger zone” en Raiders of the lost ark” gaan we de Canyon in. Met “Sweet Home Alabama” en “ Allright now” komen we weer terug. Ik koop de dvd van de vlucht en Joke de groepsfoto, die we later zullen uitwisselen.
We logeren in het Days Inn in Flagstaff, hetzelfde hotel waar ik drie jaar geleden ook gelogeerd heb met USA Motorreizen. En we komen nu een groep van hen tegen. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Grand Canyon National Park Grootte: 4.929 km2, Lengte: 446 km, diepte: max. 1.829 m, breedte: gem. 16 km, max. 29 km De Grand Canyon is een van de meest bekende natuurparken ter wereld. Je ziet hier een van de meest spectaculaire voorbeelden van de effecten die erosie op een landschap kan hebben. De Grand Canyon maakt deel uit van het Colorado Plateau, een omhooggedrukt deel van de aardkorst. Het ravijn is vooral gevormd door watererosie, waarbij de Colorado River de voornaamste factor is geweest. Op sommige plaatsen is ze 70 meter diep, en 90 meter breed. Colorado is een Spaanse naam, en betekent roodkleurig. Deze rode kleur van het water komt van de erosie deeltjes waaruit het meegevoerde slik is samengesteld. De verschillende rotslagen in de canyon reageren allemaal anders op de eroderende krachten, waardoor vele verschillende vormen zijn ontstaan. De levendige kleurenzijn het gevolg van de aanwezigheid van mineralen, veel lagen hebben subtiele rode, gele en groene tinten. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Flagstaff is een behoorlijke plaats, met bijna 60.000 inwoners. Flagstaff is is vooral bekend door haar fantastische ligging in de bergen, omringt door bosrijke gebieden. Flagstaff ligt op nog geen anderhalf uur rijden met de motor naar de ingang van het meest bekende Nationale Park van Amerika, de Grand Canyon. De weg naar de ingang van het park toe is een heerlijke bergweg. Flagstaff wordt gekenmerkt door de vier seizoenen, die elk hun eigen karakter geven aan de plaats. De herfst door de majestueuze gouden kleuren, het voorjaar met ontelbare wilde bloemen, de winter valt er zo’n vier meter sneeuw en met een regenval van ongeveer 70 centimeter is het gebied zeer vruchtbaar.
Dag 14, 5 augustus Van Flagstaff naar Phoenix
Via de alt 89 naar Sedona. We hopen dat er weinig verkeer op de weg is, want dan kunnen we lekker doorrijden (het motorgevoel kruipt toch waar het gaan moet!!). We nuttigen onze laatste Breakfast in Sedona en dan naar de I17, maar die steken we over: NO Highway!!. We like touring. De tourleider snapt het precies: lekker motorrijden tot in Phoenix, en als het even kan geen Interstate. We worden bruut gewekt. Er is een verwarring ontstaan omtrent het tijdstip en het ontbreken van de Mountain time. Het is 5:30 uur gggrrrr, de groep is al klaar, dus het wordt haasten. Jacqueline begroet een vreemde motorrijder buiten met “ Han, wat zie je er blitz uit vandaag”. We kijken tegen zijn rug aan en het petje lijkt op die van Han. We gaan binnendoor naar Sedona, door de bergen met de bekende rode steen, een mooie bergrit, wat woon je daar mooi, zeg. Ik kom als eerste aan en even later komt Piet en de groep met Jacqueline nog weer later. Prachtige rit gehad, wel in de schaduw waardoor het wat koud was. De zon is om 7:30 uur al heet en dat belooft wat. In Sedona is het zo heet dat langs de winkelgalerij er water wordt gesproeid. Bij de western store zag ik de jas die ik graag wil hebben, maar net een maatje te klein (achteraf maar goed ook, in Nederland heb ik precies de jas gekocht die ik wilde hebben --). We drinken een goede bak koffie, lopen even rond en gaan weer op pad.
Het wordt nog heter. We komen Phoenix via de highway binnen met 440C. We komen om 14:00 uur aan bij het hotel en een aantal vallen letterlijk om in de schaduw. Het duurde erg lang in Phoenix met al die stoplichten en de motor van Han is uitgevallen, zodat we de motor hebben achtergelaten. Eerst toch geprobeerd te repareren, maar ja helaas niet gelukt. Je voelt het asfalt de hitte uitstralen en de motor is ook nog heet. Ik heb mijn motorpak uitgetrokken, waardoor ik in mijn rennersbroek en jack heb gereden. Dit was een stuk beter, zag er niet uit natuurlijk, maar in dit geval was comfort belangrijker. Ik heb ook goed mijn vocht bijgehouden, dus ik had niet zoveel last. We lunchen laat tegenover het hotel in een restaurant met gigantische porties. Ik neem een wrap die ik voor de helft gebruik als lunch en het 2e deel bewaar ik voor het avondeten. De anderen nemen een fruitschotel die zo gigantisch groot is, dat een gedeelte in de doggy bag meegenomen wordt. Jacqueline wacht de komst van het eten niet af en moet gaan liggen. Ik neem het eten voor haar mee en later die avond gaan we naar de mall waar ze kleren gaat kopen voor het thuisfront. Het is zo heet en de groep voelt zich nog zo beroerd, dat ze het niet zien zitten om de motoren schoon te maken.
In totaal heb ik 3446 mijl gereden (5544,6 km) en ik heb nog even de treeplanken gecontroleerd (sorry Justin, oeps). Ik doe nog wat boodschappen en herpak mijn tassen voor het vertrek de volgende ochtend.
Dag 15, 6 augustus Retourvlucht naar Nederland
’s Morgens staat de shuttle van het Motel al klaar en we vertrekken naar het vliegveld. Het zit er bijna op. Met een vreemd gevoel zien we de desert en Phoenix onder ons liggen op weg naar huis. Dag 16, 7 augustus Aankomst in Nederland
Aankomst in Nederland en we zien elkaar weer terug met de reünie!? De volgende ochtend is het 4 uur of all places. Piet is ook opgestaan (hij vertrekt later) om ons gedag te zeggen. We vertrekken met de hotel shuttle naar het vliegveld. Op de een of andere manier hebben we zodanig ingecheckt dat we allemaal op dezelfde rij zitten behalve Jacqueline. Het vliegtuig heeft problemen en is overboekt. Er wordt aan passagiers gevraagd om tegen een vergoeding om te boeken naar een andere vlucht. Jacqueline maakt hier gebruik van. Uiteindelijk blijkt dat Jacqueline een latere vlucht heeft en eerder op Schiphol aankomt. Wij boarden een half uur te laat, omdat het vliegtuig te laat aankomt. Het vliegtuig heeft ook problemen met de accu’s en de laadapparatuur. We moeten er weer uit en later er weer in en vertrekken 2 uur te laat. Onderweg nog wat mooie plaatjes van de rode rotsen en de skyline van New York waar we overstappen.
Op Schiphol staat Justin te wachten met een canvasfoto van onze groep bij de wigwam (dag2).
