D’r Noeëte Kweëler Verenigingsblad Koninklijk Kerkraads Mannenkoor St. Lambertus
Kerstnummer
Jaargang 2004, nummer 12 (december 2004)
Voorwoord
Beste leden, Inmiddels is het 8 maanden geleden, dat ik tijdens de jaarvergadering tot jullie voorzitter gekozen ben. De maanden zijn omgevlogen. Meestal betekent dit, dat er weinig obstakels op de weg hebben gelegen. De sfeer en saamhorigheid in onze vereniging kunnen zondermeer uitstekend genoemd worden. Met als resultaat: een hoog repetitiebezoek en een zeer goede opkomst bij uitvoeringen. Bovendien zit het aantal nieuwe leden gelukkig enigszins in de lift, dankzij de inbreng van ieder van ons. Ook het muzikale element is de afgelopen maanden ruimschoots aan bod gekomen, middels goed verzorgde uitvoeringen. In dit kader noem ik als hoogtepunt, ondanks de vreselijke regenbui, de Carmina Burana. Al met al prijs ik mij gelukkig en ben ik trots, voorzitter te zijn van dit prachtige ambitieuze koor. Het is alweer een aantal maanden geleden, dat de Noeëte Kweëler verscheen. Tijdgebrek en mankracht zijn hier debet aan. Robert van Bussel en ik hebben een aantal jaren de kar getrokken. Helaas is mijn tijd nu beperkter, vandaar dat ik mij als redactielid teruggetrokken heb. Gelukkig heeft Robert in Luc Plummen een nieuwe maat gevonden. Ik ben ervan overtuigd, dat met deze samenwerking, ons verenigingsblad een goede toekomst beschoren is. Uiteraard maak ik in dit voorwoord ook van de gelegenheid gebruik, jullie namens het bestuur prettige feestdagen en een gelukkig en gezond nieuw jaar te wensen.
Hein Dijksma, voorzitter
Colofon Voor kopij, informatie, weetjes et cetera… Redactie:
Robert van Bussel Luc Plummen
045-5326790 045-5463091
E-mail:
[email protected] E-mail:
[email protected]
Secretariaat: Website:
Willem van der Putten 045-5410897 http://www.kkm-lambertus.nl
E-mail:
[email protected]
1
Interview met Jan Mertens Interviewers: Luc Plummen en Robert van Bussel Dit interview is het twaalfde in een reeks die gehouden wordt met markante cq. prominente persoonlijkheden binnen en buiten het koor. Als dirigent van Lambertus voldoet Jan natuurlijk ruimschoots aan het genoemde profiel. Jan, laat eens in het kort je leven de revue passeren. Ik ben in 1968 in Bilsen (België) geboren. Ik ben een nakomer en heb nog twee oudere zussen waarvan de jongste zeven jaar ouder is dan ik ben. Mijn familie is zeer muzikaal, mijn vader was en is de secretaris van de plaatselijke harmonie en speelt klarinet, mijn moeder speelt piano, mijn beide zussen zingen of hebben gezongen en een van hen speelt ook nog klarinet. Van jongs af aan heb ik al diverse instrumenten bespeeld en ben daar ook in Eigenbilsen meteen beroemd mee geworden. Toen ik ongeveer vier of vijf jaar oud was stond ik al in heel het dorp bekend als de jongen die twee blokfluiten tegelijk door zijn neusgaten kon bespelen!
ik toentertijd de jongste dirigent van een harmonie in Limburg. Toen ik koordirectie studeerde ben ik ook meteen dirigent van een kerkkoor in Maastricht geworden.
Het is ook wel leuk om te vertellen hoe ik dwarsfluit ben beginnen te spelen… mijn vader wilde natuurlijk dat ik klarinet ging spelen zoals hij maar mijn moeder vond dat ik hobo moest gaan spelen… om de vrede in het gezin te bewaren ben ik toen maar dwarsfluit gaan spelen.
Daarmee komen we natuurlijk op de vraag hoe je bij Lambertus terechtgekomen bent ! In Maastricht studeerde ik onder Ludo Claessen die via via ter ore was gekomen dat er bij KKM St. Lambertus een repetitor werd gezocht zodat de toenmalige dirigent René Verhoef geen tweemaal uit Den Haag naar Kerkrade hoefde af te zakken.
Vervolgens ben ik naar de muziekschool gegaan en daar ben ik, behalve met dwarsfluit, nog met andere instrumenten in aanraking gekomen zoals: cello, klarinet, saxofoon, piano. Op al deze instrumenten én op zang ben ik op de muziekschool afgestudeerd.
Ludo vroeg mij daarom of dat niets voor mij was. Ik vond dat in eerste instantie helemaal niks… René Verhoef was eerste dirigent, Hub Pasmans tweede en ik dan de repetitor die het vuile werk mocht doen. Ludo heeft mij toen overgehaald met de argumenten dat Lambertus een goed koor is en je nooit wist wat er ooit nog eens van kon komen. Ik kende de mannenkoorwereld en dus ook Lambertus toentertijd helemaal niet. Maar op aandringen van Ludo heb ik toch maar een afspraak gemaakt met Jos Lejeune die toen voorzitter was. Op de vrijdagavond waarop we de afspraak hadden ben ik toen drie kwartier te laat verschenen omdat Kerkrade toch heel ergens anders bleek te liggen dan ik aanvankelijk gedacht had ! René Verhoef was ondertussen al naar huis… maar ik heb toch nog een gesprek gehad met Hub Pasmans en een aantal bestuursleden. Vervolgens heb ik daar bijna een half jaar niets meer van gehoord en ik was het dus ook compleet vergeten. Totdat ik op een ochtend, ik lag nog in bed, een telefoontje kreeg van Jos Lejeune dat ik kon beginnen !
Vervolgens ben ik via een tussenstop in Leuven naar het conservatorium in Brussel gegaan om mijn dwarsfluit vaardigheden te perfectioneren. Daarna ben ik nog op het conservatorium in Maastricht koordirectie gaan studeren. Ondertussen ben ik getrouwd met Veerle die ik heb leren kennen als een studente die bij mij dwarsfluit kwam studeren. Met haar heb ik nu twee kinderen Pieter en Liene. Een leuk detail is dat op de dag van dit interview Liene 6 jaar is geworden. We vieren de verjaardag morgen dus ik hoef nu niet thuis te zijn ! Al tijdens mijn opleiding ben ik begonnen met dirigeren in de HaFaBra wereld. Met achttien jaar werd ik de dirigent van de harmonie in ons dorp, waar ook de hele familie in speelde. Daarmee was
2
Iemand die gewoon zijn best doet als zanger… maar ook als koorlid ! Iemand die zich inzet voor het koor dat is minstens zo belangrijk !
Ik ben dus als repetitor bij Lambertus begonnen en dat ging eigenlijk best goed totdat ik op een dag een telefoontje kreeg dat ik diezelfde avond nog naar Kerkrade moest komen om deel te nemen aan een crisisberaad omdat KKM en zijn dirigent uit elkaar waren gegaan. Mijn vrouw Veerle zei me nog voor dat overleg dat als ze met kandidaturen gingen werken dat ik toch heel voorzichtig eens moest vragen of ik me niet kandidaat mocht stellen. Toen ik echter bij het overleg binnenstapte werd mij al direct gevraagd of ik niet het dirigentschap wilde overnemen.
Jan, hoe vind jij op het moment de “cultuur” binnen KKM St. Lambertus ? Op dit moment is het weer in orde. Een tijdje geleden was het even wat minder. Er werd toen veel geroddeld onderling en het is een tijdje wat onrustig geweest. Gelukkig is dat nu weer wat bijgetrokken. Ik heb ook het gevoel dat men weer wat meer van elkaar accepteert en elkaar wat meer respecteert. Volgens mij komt dat ook door de nieuwe voorzitter: mensen hebben graag duidelijkheid en dat biedt de nieuwe voorzitter.
Het was echter wel een spannende tijd want acht maanden nadat ik het dirigeerstokje overnam, moesten we op concours in Maastricht… maar gelukkig houd ik wel van een uitdaging !
Wat betreft de concertreis naar Ierland… vond jij dat een echte concertreis ?
In de beginperiode was er veel onzekerheid bij de leden: “Kunnen we de stukken voor het concours wel aan ?" Kan Jan dat wel aan… hij is nog zo jong !” Maar ik leerde toen al een van de beste kwaliteiten van KKM kennen als we het moeilijk vinden en onzeker zijn dan leveren we de beste prestaties ! Dus wonnen we het concours in Maastricht en versloegen onze concurrenten met ruime voorsprong.
Nee dat was geen echte concertreis. Dat was een kooruitstapje waarbij we ook een aantal keren gezongen hebben ! Voor het koor als groep was het heel goed maar muzikaal was het wat te min. Ik denk persoonlijk dat als we als koor muzikaal het onderste uit de kan willen halen en ons echt willen presenteren dat we dat beter kunnen doen tijdens een galaconcert dat we zelf hier in Kerkrade organiseren dan tijdens een concertreis. Tijdens een concertreis heb je het muzikale deel veel minder in de hand en moet je altijd vertrouwen op lokale organisatie en omstandigheden. Het is voor veel koren moeilijk om op een concertreis leuke en uitdagende concerten te organiseren.
Jan, na dat concours in Maastricht was de stemming binnen het koor opperbest, er was weer zelfvertrouwen, men durfde er weer voor uit te komen dat men bij KKM zong. Nadien is dat zelfvertrouwen weer een beetje weg geëbd. De laatste tijd echter heb ik het gevoel dat het weer terugkomt. Weet jij hoe dat komt ?
Concertreizen… ik vind ze leuk… heel leuk… maar om er echt artistiek naar uit te kijken… nee !
Volgens mij hoort dat bij het werken naar en het bereiken van een hoogtepunt zoals het winnen van dat concours, maar ook bijvoorbeeld de “Walpurgisnacht” met Maasbracht op het WMC of het meedoen aan de Aïda in Maastricht. Na een hoogtepunt barst je korte tijd van zelfvertrouwen en daarna zakt dat weer in. Het kan jammer genoeg wel eens wat langer duren voordat de stemming en het zelfvertrouwen weer terugkomt… maar bij Lambertus komt het altijd terug !
Jan, hoe verloopt jouw communicatie met het bestuur ? Goed. Nu op dit moment zeker. Het is een periode wat minder geweest maar dat had ook te maken met het feit dat de vorige voorzitter geen zanger was en voor KKM geen andere binding met de koorwereld had. Met al zijn goede bedoelingen was het dan toch moeilijk om op het juiste niveau te communiceren.
Je moet er ook altijd aan denken dat je niet altijd op het hoogste niveau kunt acteren. Je moet ook de rustige periodes koesteren want alleen als je tot rust gekomen bent dan kun je je weer opladen voor een nieuw hoogtepunt.
Heb je het gevoel dat je muzikaal je ei kwijt kunt binnen Lambertus ? Ieder dirigent wenst natuurlijk een koor dat uitsluitend uit professionals bestaat… mensen die je een partituur in de hand kunt duwen en dan er vanuit kunt gaan dat je dat de volgende week kunt uitvoeren. Maar voor een amateurkoor, dat KKM St. Lambertus toch is, doen we het heel goed ! Er zijn veel slechtere koren en maar weinig betere !
Jan, hoe ziet een goed koorlid, wat betreft karaktereigenschappen, er volgens jou uit ? Iemand die elke week heel graag naar de repetitie komt, iemand die geïnteresseerd in wat we in het koor doen, iemand die, naar eigen vermogen het onderste voor zichzelf uit de kan probeert te halen.
3
Het enige wat ik echt graag zou willen is dat het repetitiebezoek wat meer op peil zou zijn !
Het Horster Mannenkoor heeft met een variant op die persoonlijke werving maar liefst tien (!) nieuwe leden binnengehaald. Zij hebben hun leden verplicht allemaal minimaal twee namen uit hun persoonlijke kring te noemen waarvan de leden op zijn minst het vermoeden hadden dat die misschien wel eens interesse zouden kunnen hebben om te komen zingen. Dat betekende zestig leden en dus 120 namen. Al deze personen kregen een brief waarin ze uitgenodigd werd om kennis te maken met het koor. Daarna zijn al deze personen persoonlijk benaderd in een persoonlijk gesprek of telefonisch. Van de groep vielen er meteen natuurlijk een hele hoop af maar er bleven er ongeveer dertig over die wellicht interesse hadden. Deze dertig zijn op een proefrepetitie uitgenodigd. Deze repetitie is wat leuker omkleed dan normaal met wat hapjes en drankjes, er werden wat leuke niet al te moeilijke stukken gezongen. Van de mensen die op de proefrepetitie kwamen zijn er uiteindelijk tien lid geworden, hetgeen een buitengewoon goed resultaat is voor een eenmalige actie !
Is dat niet een probleem bij alle koren ? Nee hoor ! Alleen bij de koren in het zuiden van Limburg ! In Horst en Venray hebben we niet alleen meer leden maar ligt het repetitiebezoek op gemiddeld 92 % ! Terwijl dat bij KKM beduidend lager ligt… maar ook bijvoorbeeld in Brunssum is het net als hier bij tijd en wijle schrikbarend ! Heb je een idee waar dat aan kan liggen ? Volgens mij is dat gewoon een mentaliteitsprobleem. In het zuiden hoeft het allemaal niet zo nodig en in het noorden heeft men blijkbaar wat meer verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van de andere koorleden. Heb je nog ideeën om nog een stuk verjonging en daarmee een vernieuwender mentaliteit in het koor te krijgen ? Er zijn heel veel koren die heel veel tijd en geld geïnvesteerd hebben om nieuwe en jongere leden te krijgen waarbij het helemaal niets of heel erg weinig heeft opgeleverd. De enige methode die volgens mij werkt is de methode waarbij de leden zelf in hun persoonlijke kring gaan werven. Daarmee zijn de laatste tijd toch ook al weer een klein aantal nieuwe leden binnengekomen.
Jan, wat ben jij de komende jaren met KKM van plan ? Goh, we zijn vrij intensief bezig om toch wel leuke projecten op stapel te zetten en dat lukt ook wel naar mijn idee. We proberen Lambertus op de plaats te houden waar ze thuishoren. Ik zou heel graag nog eens naar een wedstrijd gaan met Lambertus. Ik denk dat we dat wel weer eens zouden kunnen gebruiken. Ik zeg niet nu maar wel binnen twee jaar of zo. Ik zou graag eens naar een wedstrijd in het buitenland willen gaan. Eens iets anders. Nu is weer zo’n mannenkoorfestival geweest in Zutphen maar daar had ik eigenlijk geen zin in om met Lambertus mee te doen. Niet omdat we er wel of niet zeker van zouden zijn of we winnen, maar ik wil niet steeds tegen dezelfde koren zingen. Maar wel competitie? Ja, ik houd wel van competitie. Houdt het koor ook van competitie ? Ja, zeker weten… en zeker als ze winnen ! Het kan natuurlijk ook averechts uitpakken, als we niet winnen? Ja, maar daar moet je voor zorgen dat dat niet kan. Als je goed voorbereid bent en er alles aan gedaan hebt dan kunt je niet afgaan. Ik denk dat ik muzikant genoeg ben om dat vooraf in te kunnen schatten !
4
bestaan deze commissies ook en we komen op hun initiatief ook zeer regelmatig, minimaal 2 maandelijks, bijeen. Bij Lambertus ontbreekt helaas dit initiatief en zoals gezegd vind ik het niet mijn taak om dat naar mij toe te trekken.
Toen we in Maastricht gezongen hadden, was je toen na afloop al overtuigd dat we gewonnen hadden… Ja, ik had de punten uiteraard nog niet gezien, maar ik was daar wel zeker van. Het grootste probleem was dat ik onze grootste concurrent “Het Oranjekoor uit Schinveld” niet zelf gehoord had. We hadden gewoon heel goed gezongen. Ik ben ervan overtuigd dat we de werken die we daar zongen zoals het “Ave Maria” en de “Stopwatch” nu zelfs beter zouden kunnen zingen en dus weer zouden kunnen winnen. We kennen elkaar nu wat langer, toen was alles vrij zenuwachtig en nu gaat dat een stuk soepeler. Ik kon mij toen gewoonweg niet voorstellen dat wat wij daar notabene als amateurkoor gepresteerd hadden, door een ander koor kon worden overtroffen. Ik was toen we gezongen hadden vrij zeker van mijn zaak, ook toen we erheen gingen. We waren immers goed voorbereid.
Jan, als je binnen het koor op slag iets zou kunnen veranderen, wat zou dat dan zijn? Ik zou graag met 20 mannen meer zijn. Dat zou het koor, de koorklank, zeer ten goede komen, maar bovenal vind ik ook dat we te kwetsbaar zijn vooral bij grotere projecten. We moeten nu regelmatig op anderen terugvallen bij grote concerten. Maar ja, ten eerste moet er dan wel iets aan gedaan worden en dat is toch werk van de langere adem en er wordt nu (bijna) niets aan gedaan. Gelukkig komen de laatste maanden weer incidenteel via, via nieuwe leden binnen. In het voorbeeld van Horst kwamen uiteindelijk 10 nieuwe leden tegelijk. Voor ieder individueel was daarmee de drempelvrees veel minder. Ze hadden ook meteen een verbondenheid met elkaar en konden binnen het koor gemakkelijker aarden dan wanneer mensen alleen in een grote groep terechtkomen
Natuurlijk ben je zenuwachtig als je pas 8 maanden bezig bent. Er hing een zwaard boven mijn hoofd en er stonden er genoeg klaar om daar eens flink mee te gaan zwaaien en te snijden. De collega’s en de notabelen uit de muziekwereld.
Jan, je hebt ooit aangegeven een man te zijn voor tien jaar, je bent nu 5 jaar bij ons koor. Blijf je nog 5 jaar en ben je dan weg ?
Heb je concrete ideeën ten aanzien van een wedstrijd in het buitenland? Er zijn legio mogelijkheden, zoals in Italië bijvoorbeeld.
Dat denk ik wel ja, ik zie mijzelf hier geen 25 jaar dirigeren. Dat heeft niets met het koor te maken, dat ligt aan mij. Ik heb eerdere ervaringen waaruit ik opmaak dat na 10 jaar de chemie op is, daar ben ik van overtuigd. Uiteraard kunnen dat naargelang de planning ook 11 of 12 jaar worden, maar dan is het naar mijn idee goed geweest. Mijn ambitie is niet om een speld te krijgen omdat ik 25 jaar lid van Lambertus ben. Op een gegeven moment is het gewoon goed geweest. Ik denk ook nog steeds aan een buitenlands avontuur, niet nu, niet volgend jaar maar misschien binnen 5 jaar wel? Ik ben daar nu niet mee bezig, ik zou dat ook nu nog niet willen, maar ik houd er wel nog steeds rekening mee omdat mij ik dat al jarenlang heb voorgenomen. Uiteraard heb je ook vrouw en kinderen waar je rekening mee moet houden, maar dan nog als de kans komt zal ik hem zeker grijpen en ik ben ervan overtuigd dat mijn gezin dan achter mij staat.
Dus mogelijk in combinatie met een concertreis? Ja, bijvoorbeeld, maar ik denk hierbij meer specifiek aan een weekeinde. Die wedstrijden spelen zich af op zaterdag en zondag en je gaat er dan van vrijdag t/m maandag naar toe en je bent alleen met de muziek bezig. Zo’n weekeinde bestaat dan alleen uit eten, drinken en zingen in de vorm van repetities en de uiteindelijke wedstrijd. Heb je dit ook al met het bestuur besproken? Eh…. nee. Ik heb wel met onze voorzitter gesproken en hem aangegeven dat ik nog wel eens aan een wedstrijd zou willen deelnemen, maar concreet hebben we het daar nog niet over gehad. Onze muziekcommissie komt maar heel zelden bij elkaar, hoe komt dat?
Daarbij denk ik dat het voor het koor ook niet slecht is als er na verloop van tijd een andere dirigent voor het koor staat. In de afgelopen jaren zijn wellicht wat veel wisselingen geweest, dat is zeker ook niet goed. Maar na een periode van 10 á 12 jaar is dat in mijn ogen zeker niet slecht.
Omdat de muziekcommissie niet het initiatief neemt om bij elkaar te komen. Ik vind niet dat dat van mij uit moet komen. Ik ben zeker niet tegen een muziekcommissie, integendeel vijf personen weten immers meer dan een. Binnen de andere koren
5
kwaliteit en muzikaliteit vereist. Maar dit is ook Lambertus. De ene keer een concert geven, de andere keer op Rolduc in de openlucht een aantal liedjes ten gehore brengen, dat hoort er gewoon bij. Het laatste brengt wellicht in de toekomst weer wat op, wie weet. Daarom moet je dat naar mijn mening ook niet uit de weg gaan.
Denk jij dat ons koor over 5 jaar überhaupt nog bestaat, kijkend naar de moeilijkheden om nieuwe leden te vinden ? Zeker weten, al jarenlang wordt gezegd dat de tijd van de mannenkoren voorbij is, maar ik ben ervan overtuigd dat dit een fabel is. Als ik kijk hoeveel leden in de laatste vijf jaren dat ik bij Lambertus ben zijn weggevallen en daarnaast toch aan nieuwe zelfs relatief jonge aanwas weer erbij is gekomen dan ben ik op dat gebied optimistisch naar de toekomst. Daarmee zeg ik niet dat het alleen belangrijk is om jonge leden te werven, integendeel iedereen is natuurlijk welkom. Ik denk dat het ook belangrijk is dat leden, uiteraard naast de passie en aanleg voor het zingen, een bijdrage leveren in algemene zin. Saamhorigheid, inzet, naast het zingen ook op andere wijze betrokken zijn bij het koor zijn belangrijke zaken om de gezamenlijke hobby ook op een fijne wijze te beoefenen. Daarmee creëer je een sfeer waarbij anderen zich ook prettig voelen en makkelijker de weg naar het koor zullen vinden. Ik denk dat wij ons op dit moment op dat gebied gelukkig kunnen prijzen met een aantal mensen die bereid zijn om die extra bijdrage vrijwillig, in eigen tijd en op een prima wijze te leveren. Dit leidt mede ook tot vernieuwing die belangrijk is om “bij de tijd” te blijven. Natuurlijk kun je het ook eens met elkaar oneens zijn, als je dan anderen maar in hun waarde laat en hier op genuanceerde wijze mee omgaat is er niets aan de hand. Eerlijkheid hoeft niet met lompheid gepaard te gaan.
Jan, bedankt voor dit openhartige interview ! Graag gedaan.
Jan, ben jij altijd eerlijk in je oordeel als we ergens gezongen hebben ? Jawel, waarbij je natuurlijk ook altijd de omstandigheden moet laten meewegen. Onlangs hebben we op Rolduc gezongen. Ik vind het dan niet ter zake doen of we daar goed gezongen hebben, dat doet dan in mijn ogen helemaal niet ter zake. Het muzikale oordeel is dan niet gevraagd. Het gaat er dan om dat we als groep, met het aantal zanger waarmee we daar waren, uiteindelijk goed gezongen hebben. De mensen waren uiterst tevreden en daar gaat het dan om. Als mensen bij dit optreden met kritiek komen dan moet je daar helemaal niet op reageren. Als iemand zegt dat het niet helemaal samen was dan is mijn antwoord: Dat zal wel, de ene helft van de noten waaide naar de ene en de andere helft naar de andere kant. Alleen toen de hoornblazers speelden, waaide het niet hard genoeg…. Ik denk dat wanneer ik op het toilet zit en ik laat ene scheet dat het schoner klinkt !! Als je op een podium staat, met een piano erbij en een concert geeft is dat uiteraard wat anders. Dan is
6
Een mooie maar natte Carmina Burana. Na vele maanden voorbereiden was het op 8 juli 2004 dan eindelijk zover: de Carmina Burana werd uitgevoerd ter gelegenheid van de feestelijkheden rondom de Heiligdomsvaart in Maastricht. In samenwerking met de solisten sopraan Ellen Schuring, tenor Kwon Shi Klee en bariton Marc Claessen, het Groot Harmonieorkest der Belgische Gidsen, dameskoor f-em@il, het Kerkraads Vocaal Ensemble en ballet "Kirchroadsjer Meedsjer" kon KKM een lange voorbereidingsperiode afsluiten.
Door het naar achteren schuiven van de orkestleden kwamen de koren ook steeds meer in de verdrukking. Hierdoor kwamen grote delen, van met name het mannelijke gedeelte van de koren, zo ver in de verdrukking dat ze met geen mogelijkheid de dirigent in de gaten konden houden. Een kwartiertje later dan gepland begon, nog steeds in de stromende regen, de uitvoering. Het zal duidelijk zijn dat de grote opgave die de Carmina Burana toch altijd al is op dat moment voor alle deelnemers nog lastiger werd, ook al omdat de waterdamp als een zichtbare mist tussen de koren en de dirigent hing. Helaas kon tijdens de aanvang van het concert het ballet nog niet meedoen. Het zou te gevaarlijk zijn geweest om hen te laten optreden op het, door het water, natte plankier. Na een half uur nam de regen af en keerde het publiek terug naar het middenterrein. Ook werd het plankier gedroogd zodat het ballet nu ook mee kon doen.
Op de betreffende dag was het schitterend weer. 's Middags kwamen allen bij elkaar op een afgesloten gedeelte van het Vrijthof voor de laatste repetities en soundchecks voor de avondvoorstelling. Meteen bleek al dat het podium toch wat klein bemeten was maar hieraan werd door het plaatsen van wat verhogingen direct wat gedaan. Toch was het, zeker op de achterste rij, soms een balans-act om niet van het podium te vallen.
Nu kon dan toch het volledige gezelschap de laatste drie kwartier van de Carmina Burana ten beste geven. Dit werd dan ook met verve gedaan, hetgeen ook buitengewoon door het publiek op prijs werd gesteld ! Onder moeilijke omstandigheden toch een prestatie van formaat neerzetten dat is hetgeen waarvoor KKM St. Lambertus staat !
Na een tweetal uren soundchecks en nog een intensieve repetitie was het dan om 19.30 uur eindelijk perfect. Nog even een hapje eten en dan om 22.00 uur de voorstelling. Om 21.00 uur gingen de poorten open. De tribunes vulden zich en de spanning en verwachting nam toe. Echter... om 21.45 uur werden de eerste druppels gevoeld en vijf minuten later plensde het niet… nee het hoosde ! Vele toehoorders die op het middenterrein hun plaats hadden gevonden vluchtten naar de tribunetrappen. Het orkest moest zijn instrumenten ongeveer 2 meter naar achteren verplaatsen om niet nat te worden. Helaas was hiermee ook de soundcheck van afgelopen middag voor niets geweest daar elk instrument zijn eigen microfoon had met een vaste plaats. Hiermee was jammer genoeg de balans tussen de koren en het orkest enigszins zoek.
7
Patroonsfeest 2004 Na zoveel woorden ontstaat er in een koor toch weer de behoefte om te zingen. Speciaal voor deze gelegenheid hadden wij onze derde dirigent Werner bereid gevonden een tweetal werken voor zijn rekening te nemen. Na een goed en verzorgd “Gegroet mijn Limburg” stal hij de show met een geraffineerde vertolking van Ernani. Onder zijn bezielende leiding hing het koor door middel van onzichtbare draadjes aan zijn handen. Vooral gewaagd waren de ongebruikelijk lange pauzes. Hiermee werd duidelijk de spanning opgevoerd en kon een staande ovatie na afloop niet uitblijven.
Geheel volgens traditie begon ons patroonsfeest ook dit jaar in de Lambertus kerk. Tijdens de feestelijke dienst hebben wij speciaal voor onze gouden jubilaris Werner Urlings een aantal werken ten gehore gebracht. Hoogtepunt was toen onze eredirigent Ger Withag de dienst besloot met een majestueus “Gracia”. Dit zal onze jubilaris Werner Urlings zeker aangenaam verrast hebben. Vervolgens hebben we zoals altijd in ons club lokaal “d’r Pungel” heerlijk kunnen genieten van een door het dames- en actiecomité verzorgde maaltijd.
Enigszins uitgehongerd hebben wij ons vervolgens te goed gedaan aan het in overvloed aanwezige gebak. Velen konden de verleiding niet weerstaan om meer dan een keer terug te gaan.
Toen was het tijd om onze jubilaris eens stevig in het zonnetje te zetten. Het komt tegenwoordig niet vaak voor dat een koorlid 50 jaren trouwe dienst op zijn naam kan schrijven. Toch was nu juist dit het geval met onze jubilaris Werner. Een diapresentatie liet na een aanvankelijk moeilijke start een compleet beeld zien van Werners leven. Dat dit niet altijd in chronologische volgorde gebeurde heeft de pret niet mogen drukken. Sterker nog, dit zorgde naast de foto’s zelf voor leuke en amuserende momenten.
Zoals altijd werd ook dit patroonsfeest beëindigd met een Tombola. Omdat er geen enkele prijs gevallen was op een blauw nummer ging ik toch twijfelen aan de eerlijkheid van de trekking en/of de blauwe lootjes wel in de zak aanwezig waren. Na afloop werd deze twijfel gelukkig weggenomen toen ons de zak waarin ook blauwe lotjes zaten getoond werd.
Naast deze gezellige diapresentatie waren er natuurlijk ook huldigende woorden van onze voorzitter en de voorzitter van het KNZV. Ook de cadeaus en een speldje ontbraken natuurlijk niet. Volgens goed gebruik is ons patroonsfeest niet alleen het moment om onze jubilarissen in het zonnetje te zetten maar ook om de nieuwe leden te balloteren. Onze voorzitter had zich, zoals altijd, goed voorbereid en wist hele verhalen over Nico Fiori te vertellen.
Voldaan en terugkijkend op een geslaagd patroonsfeest gingen wij toen huiswaarts.
Marc Schrijvers.
8
Naar aanleiding van het zeer geslaagde patroonsfeest en zijn huldiging laat ons aller Werner Urlings ons meekijken door zijn ogen als hij terugblikt naar `zijn` patroonsfeest….
Een jubilaris blikt terug …….. 50 jaar (actief) lid zijn van KMM St. Lambertus begint niet op de dag waarop het gevierd wordt. 50 jaar lid zijn van een vereniging is meer dan een half leven met al zijn “up’s” en “down’s”. Trots en met eer vervuld kijk ik dan ook terug op 50 jaar lidmaatschap bij dit fantastisch koor.
De loftrompetten om mij te eren werden in stelling gebracht, in eerste instantie door de Voorzitter, waarna de afgevaardigde van het Koninklijke Nederlandse Zangersverbond het officiële gedeelte afsloot met de uitreiking van een oorkonde en het speldje 50 jaar.
Met 25 jaar spreekt men van een mijlpaal, bij 40 jaar zegt iedereen “op naar de 50”. Op 12 september 2004 was het dan zover, een dag om nooit te vergeten.
Het feest werd opgevolgd met de felicitaties van de aanwezigen. Zelfs Burgemeester Jos Som was van de partij. Ik beleefde de vele felicitaties als een van de mooiste momenten van deze dag. Ter afsluiting volgde koffie met gebak met als verrassing een grote taart met daarop een afbeelding van mij. Eigenlijk te mooi om op te eten.
Het voert te ver om de afgelopen 50 jaar de revue te laten passeren, vandaar dat ik me in dit artikel zal beperken tot een terugblik op deze onvergetelijke dag.
In een select gezelschap hebben wij het feest nog tot circa 23.00 uur op een “plezante” manier voortgezet, waarbij veel oude herinneringen zijn opgehaald en veel is gelachen.
Op 12 september werden wij, mijn vrouw Irma, kinderen en kleinkinderen, door de Voorzitter ontvangen in de Mariakapel van onze parochiekerk. In afwachting van hetgeen ons stond te gebeuren werden wij, tijdens het zingen van het openingslied door de Voorzitter naar voren geleid. De eucharistieviering werd op een voortreffelijke wijze voorgedragen door deken Borghans. De mooie woorden die de deken aan mij richtte hebben een diepe indruk op mij gemaakt.
Nu weer alles voorbij is, zijn de repetities weer in volle gang voor de kerstconcerten in Baesweiler. Ik constateer dat de laatste maanden binnen het koor positieve ontwikkelingen in gang zijn gezet. De repetities worden weer goed bezocht en de sfeer is amicaler. Kortom, iedereen lijkt er weer zin in te hebben. De Voorzitter heeft het heft in handen en er worden koppen met spijkers geslagen. Deze positieve ontwikkelingen laten de zon in ons koor weer schijnen.
Op een weergaloze manier vertolkte het koor de opluistering van deze dienst met als toegift de solozang van vriend en ex-dirigent Ger Withag.
Ik spreek dan ook de hoop uit dat we met z’n allen deze positieve lijn blijven doorzetten en de ingeslagen weg vervolgen. Het is in ons aller belang in harmonie en vriendschap en met volledige en onvoorwaardelijke inzet de vereniging te blijven steunen. Voor mij zijn dit namelijk de meest voorname grondslagen waaraan een vereniging, als de onze, zijn bestaansrecht (nu en in de toekomst) ontleent. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we ons geen zorgen hoeven te maken over de toekomst van KKM St. Lambertus.
Na afloop van de eucharistievering werden wij opgewacht in ons verenigingslokaal, alwaar wij getrakteerd werden op een uitgebreide koffietafel. Het feest kon beginnen. De Voorzitter had alles uit de kast gehaald om het mij en mijn familie naar de zin te maken. In een powerpointpresentatie werd mijn leven vanaf de geboorte en mijn leven als koorlid voor het voetlicht gebracht. De meest memorabele momenten en concertreizen werden in beelden op een groot scherm geprojecteerd. Uit de reacties in de zaal kon ik afleiden dat deze momenten bij velen nog op het netvlies stonden alsof ze op de dag van gisteren hadden plaatsgevonden. Dat zegt, denk ik, veel over de belevenissen die wij samen als koorleden hebben mogen beleven.
Tenslotte wil ik van de gelegenheid gebruik maken het bestuur en eenieder die hierin een bijdrage heeft geleverd te bedanken voor de onvergetelijke dag die ik, mijn vrouw Irma, kinderen en kleinkinderen hebben mogen beleven. Met een vriendelijke zanggroet, W. U.
9
Maastricht vier komme !!! (doabei woar de Carmina doa inne sjpatseerjank durch ing meëdjenssjoeël) Ronk 23.00 oer koam de dillejatsioën aa in Kirchracentraal, mui mar mit e jod jeveul zatse zie ziech noch e sjtöndsje in ’t verrainslokaal um och in Kirchroa kond tse doeë van wat zie doa wiet van heem jelaist hant.
Martin Heijse gaat ieder jaar met de prins van dienst een dag op stap, om elkaar een beetje beter te leren kennen onder genot van een drankje en een hapje. Dit jaar was Prins Jos I de "pineut" en was Maastricht het doel om zendelingenwerk te doen. Een hele leuke gezellige dag is het geworden. Op donnesjtiech 16 tseptember trok ronk 14.00 oer ing sjwoar dillejatsioën onger laitoeng van ozze President d’r Martin Heijse en zieng Hoeëgheet Jos I mit d’r boemeltsog in de richtoeng van Maastricht. Ozze preziedent, inne zier moderne miensj, woar bei ’t arrivere van zieng Hoeëgheet Jos I op ’t “stasie” Kirchroa-centraal feste umjang um alle hillië aa tse roffe dat deë hoddels kaatemasjieng in jods naam zienge pinpas wel sjloeke um tswai hen en tseruk keëtjer noa Maastricht tse krieë. Zoe besjaide wie die tswai zunt woare ’t kaate vuur de tswaide klas, “nicht raucher”. De jonge van ’t sjpoor hauwe zie werk jod jedoa, ze wosse wat zie vuur ing sjwoar dillejatsioën op d’r kloemel hauwe, nit wenniër wie drei kaatekniepsere koame ziech tsejeliech aa dene um os kaate tse lösjere. Wieër jong de rees oane tswisjeväl. In Maastricht-centraal aa jekomme dink iech dat de hiezieë hotvolle ziech verjese hauw in de tsiet den ’t woar jinne doa um os offitsiël tse empvange. Noavroag in de ieësjte betste wieëtsjeaf joof och al nit mieë oeskompf uvver dat malleur. Dat noom nit voed dat zie doa al bejonne mit de sjwoar misjoeën die zie moeëte volbringe. Welke misjoeën? Ozze president hat ziech jesjwoare dat heë jiddes joar tsezame mit de jewailieë Hoeëgheet d’r Lambeëtus jeet oesdraache doa woa ’t nuediech is en wie duur weest is dat tusje die Sjtaar jonge nit jemäkkeliech. Die zunt blink! Zie hant jezonge, jemoeld, jebreuzeld, jerauweld, jevlokt en jezuet in zoeë onjeveer jidder wieëtsjaf in Maastricht en vier kanne uch mit vroid verkunde dat vier d’r drei hant jekreië! En dat is vuur Maastricht noch noeëts doa jeweë.
Prins Jos I
Drei beer in drei versjillende wieëtsjafte hant vier op d’r wieët kreië, ing onwarsjainlieë laistung en de kroeën op ing jemuutlieë daach. Os doazieë hat ziech jauw erum jesjproache in Maastricht en hat jeresulteert in e jroeës absjied op d’r hiezieë baanhof doa. Tswai sjwervere, inne op monneka en inne op lofjitaar, sjpillete “auf wiedersehen” en als tsoejaab ’t Wolgalied.
10
Bijna-jaaroverzicht. 28 maart 2004: Concert in Rolduc tbv. Stichting Doe een Wens.
“Wat is dat nu ?” zult u zeggen… een bijnajaaroverzicht. Welnu het is geen volledig jaaroverzicht omdat de laatste Noeëte Kweëler het carnavalsnummer van dit jaar was. Hoewel we nu bijna aan het eind van het jaar zitten mag dit overzicht daarom geen jaaroverzicht heten.
KKM St. Lambertus heeft belangeloos deelgenomen aan een concert tbv de “Stichting Doe een Wens”. Het betreffende concert vond plaats in toneelzaal van Rolduc. Hoewel er jammer genoeg maar weinig publiek aanwezig was zette KKM toch haar beste beentje voor en liet zich van zijn beste kant horen.
We gaan in dit stukje in het kort de activiteiten de revue laten passeren waar KKM het afgelopen jaar mee bezig is geweest, voor zoverre ze niet in een ander artikel binnen deze Noeëte Kweëler aan de orde komen.
23 april 2004: Concert in de Abdij Herkenrode Samen met het Hoeselts Mannenkoor hebben we een prachtig concert gegeven met daarin een aantal werken van Mozart. Er werden ook een aantal werken uitgevoerd uit “Die Zauberflöte”. Diverse solisten verlenen hun medewerking om deze voorstelling op een hoger niveau te tillen. Ook ons aller Paul Jedamzik geeft een prachtige vertolking van “Landerkennung” van Edvard Grieg ten beste waarvoor hij veel bijval oogst. Helaas is de organisatie vergeten een bloemetje voor deze solist te regelen. Op de website van KKM (www.kkmlambertus.nl) wordt dit later alsnog goed gemaakt.
13 maart 2004: Foto/Filmavond Ierlandreis 2002 Tijdens een gezellige zaterdagavond kwamen de mannen van Lambertus met hun partners bijeen in d’r Pungel om een presentatie te aanschouwen van een groot aantal foto’s en dé film van de Ierlandreis. Peter Engels heeft in Ierland het doen en laten van de koorleden op film vastgelegd en hiervan een prachtige video van samengesteld. Jammer genoeg zijn er tijdens de avond een paar problemen met zijn computer waardoor alle speciale effecten uit de video wegvallen. Gelukkig kan Peter het oorspronkelijke materiaal wel laten zien zodat iedereen toch van de video kan genieten. Daarna volgt er een fotopresentatie van de foto’s van Willem van der Putten. Ook worden er nog foto’s van de carnavalsavond en het weidefeest vertoond. De avond krijgt nog een extra feestelijk tintje door het heerlijke warm buffet dat door onze voorzitter gesponsord werd.
21 maart 2004: Hein Dijksma wordt verkozen tot nieuwe voorzitter. Tijdens de algemene ledenvergadering van 21 maart jongstleden werd er door het koor afscheid genomen van Ricardo Offermanns die, door zijn burgemeestersfunctie in de gemeente Roerdalen, het voorzitterschap van KKM St. Lambertus moest neerleggen. Hij memoreerde de afgelopen vier jaren als zijnde zwaar maar ook veel voldoening gevend. Tijdens deze vergadering werd, met overweldigende meerderheid van stemmen, Hein Dijksma als nieuwe voorzitter gekozen. Dhr. Dijksma bedankte de vergadering voor de grote steun. Hij sprak het voornemen uit het koor met grote openheid en directe communicatie te gaan voorzitten, hetgeen veel bijval oogstte. KKM St. Lambertus wenst Hein Dijksma veel succes met zijn nieuwe functie binnen KKM !
Weidefeest 2004
11
was hebben Jan Klaassen en Katrijn de kinderen nog laten schateren van het lachen ! Een prachtige middag !
15 mei 2004: Twee koren concert Horst. Op uitnodiging van het Horster Mannenkoor, waar ons aller Jan Mertens ook het dirigeerstokje hanteert, heeft er op 15 mei 2004 een concert in samenwerking met het Horster Mannenkoor plaatsgevonden. Dit concert dat plaats vond in het Gasthoes in Horst stond in het teken van het 110jarig bestaan van het Horster Mannenkoor. Op het podium liet Lambertus zich weer eens van zijn beste kant zien. Ook de mannen van Horst lieten zich natuurlijk niet onbetuigd en lieten na afloop met vele mooie gezangen aan de bar horen dat ze eerst en vooral een koor van vrienden zijn ! Proficiat Horst !
5/12/19 december 2004: Kerstconcerten in Baesweiler. Gedurende 3 zondagen in december verzorgt KKM een deel van de traditionele Baesweiler kerstconcerten. Deze concerten hebben een hoogstaand karakter en zijn in twee delen opgesplitst. Het deel voor de pauze is algemeen muzikaal en het deel na de pauze is specifiek op de Kerst gericht. Deze concerten worden traditioneel zeer goed bezocht en KKM doet reeds voor de tweede maal hieraan mee.
18 juli 2004: Weidefeest. Na een jaar vol inspanningen is het goed ontspannen. Het dames- en actiecomité had wederom een weidefeest georganiseerd. Hoewel de weergoden ons niet zo gunstig gezind waren als het voorgaande jaar hebben we het toch gedurende de langste periode droog gehouden. Het was weer een bijzonder gezellig samenzijn met oud-Hollandse behendigheidsspellen en een zeer goed voorziene barbecue. Een compliment voor de organisatie !
10 oktober 2004: Speurtocht. Traditioneel wordt er in het najaar een speurtocht door het dames- en actiecomité georganiseerd. Ook traditioneel was het dit jaar weer een prachtige wandeling door een mooi gebied en in een schitterend najaarszonnetje ! Het leek wel of de weergoden wat goed te maken hadden met het afgelopen weidefeest in het achterhoofd. De vragen waren dit jaar gelukkig niet al te moeilijk op een paar uitzonderingen na zodat de speurtocht uiteindelijk beslist moest worden door de behendigheidsspelen die onderweg en terug in d’r Pungel uitgevoerd moesten worden. Uiteindelijk had dit een terechte winnaar tot gevolg die alweer traditioneel met een overvloed aan fruit naar huis mocht gaan !
4 december 2004: Sint Nicolaasmiddag. Sint Nicolaas met één van de KKM-kinderen.
Ook dit jaar werden de KKM-kinderen en kleinkinderen door de Sint niet overgeslagen. Tijdens een zeer goed bezochte zaterdagmiddag kwam de Sint naar Lambertus om alle aanwezige kinderen een cadeautje te geven. Natuurlijk wist de Sint over ieder kind wel wat leuks of ondeugends te vertellen. Ook dit jaar waren alle KKM-kinderen gelukkig zo lief geweest dat er niet één mee in de zak naar Spanje moest ! Nadat de Sint vertrokken
12
Enquête: Deelname KKM St. Lambertus aan “Die Zauberflöte. Op 14 november 2003, ja alweer meer dan een jaar geleden, werd tijdens de najaarsvergadering de uitslag van bovengenoemde enquête gepresenteerd. Een op zich unieke gebeurtenis in de geschiedenis van het bestaan van het KKM St. Lambertus. Enige scepsis was dan ook duidelijk merkbaar en het aantal leden dat zich inderdaad de moeite nam om hieraan mee te werken viel op zich wat tegen. Toch werd besloten om uit respect voor diegenen die de moeite wel genomen hadden om de enquête in te vullen, de resultaten te presenteren. Daarnaast kan dit feit op zich als representatief voor de situatie binnen het koor gezien worden en daarmee de uitslagen als zodanig ook. De presentatie verliep in een rustige sfeer, iedereen leek toch onder de indruk van de resultaten die naar voren kwamen. De vrees die vooraf bestond dat met deze presentatie wellicht een berg van kritiek naar voren zou komen waaruit mogelijk vervelende situaties konden ontstaan werd gelukkig niet bewaarheid. Integendeel, zowel bestuur als ook de leden herkenden de aandachtspunten, kritiek, verbeterpunten etc. Namens het bestuur deed Hein Dijksma, destijds nog in de rol van vice-voorzitter, de toezegging dat het bestuur de presentatie in een volgende bestuursvergadering uitvoerig zou behandelen. Hij bedankte de enquêteurs voor het vele werk dat zij hierin hadden gestoken. Het gaat te ver om de gehele presentatie binnen dit artikel nogmaals te beschrijven, derhalve zullen we ons hierbij beperken tot de conclusies en aanbevelingen. Wie alsnog behoefte heeft aan de totale presentatie kan deze opvragen bij het bestuur. Daar waar toelichting gevraagd is staan we graag ter beschikking. De enquête was opgedeeld in 5 onderdelen te weten:
Informatiefase (Voorafgaand aan de besluitvorming over deelname) Voorbereidingsfase (Besluit is genomen) Uitvoeringsfase Terugblik (achteraf) Suggesties/opmerkingen
De onderdelen werden uitvoerig gepresenteerd waarbij telkens ter afsluiting een samenvatting werd gegeven van de opmerkingen per fase. In de enquête werd ook gevraagd om een terugblik te geven op de deelname. Hierbij werd het volgende door de leden naar voren gebracht: Als doelstelling in volgorde van belangrijkheid golden: Inkomsten Naamsbekendheid Saamhorigheid Kwaliteit leveren Geen idee De belangrijke winstpunten m.b.t. de deelname door KKM waren volgens de leden: Wij hebben ons werk zeer goed gedaan en inspanning heeft zich betaald gemaakt Saamhorigheidsgevoel Prestatie gevoel PR Opgedane ervaring En op de vraag of men voorstander van soortgelijke projecten in de toekomst was antwoordde men als volgt: Ja 60% Nee 40% Als belangrijkste opmerkingen en suggesties naar aanleiding van de evaluatie kwamen de volgende punten naar voren:
De recettes die in de reiskas gaan moeten verdeeld worden onder diegenen die werkelijk de inspanning geleverd hebben Geschetste problematiek heeft niet alleen betrekking op Alden Biesen maar is exemplarisch binnen de vereniging
13
Communicatierol van “zingende bestuursleden” naar de rest van het bestuur is te gering. Afstand tussen bestuur en leden wordt steeds groter. leden dienen doordrongen te worden van het feit dat het koor projecten nodig heeft omwille van: o Inkomsten o PR o Teambuilding o Verantwoordelijkheidsgevoel o Durf en inzet muzikaal gezien o Meer leden op de repetities aanwezig
Punten ter verbetering voor soortgelijke toekomstige projecten: Aanspreekpunt binnen koor Betere voorbereiding Muzikaal en vooral organisatorisch Samenwerking met andere koren Meer betrokkenheid van bestuur tijdens uitvoering Betrokkenheid dirigent Afspraken nakomen, ook voor de leden Aandeel KKM groter Motivatie leden Tenslotte werd uiteraard ook gevraagd of men een dergelijke evaluatie belangrijk vond, hierop werd als volgt geantwoord: Ja: 99% Nee: 1% Medio 2004 nam het KKM St. Lambertus wederom deel aan een groots spektakel t.w. de uitvoering van de Carmina Burana op het Vrijthof te Maastricht. Naast het feit dat deze uitvoering door een plotselinge hoosbui bijna letterlijk in het water dreigde te vallen, waren ook na afloop hiervan verschillende geluiden van kritiek hoorbaar die een geheel andere oorzaak hadden als ten tijde van de uitvoeringen te Alden Biesen. Ook hier had een evaluatie dus zeker weer nieuwe verbeterpunten kunnen opleveren. Helaas heeft deze evaluatie tot op heden niet plaatsgevonden. Wellicht is het een goede tip voor ons managementteam om eens na te denken over een evaluatie als vast onderdeel bij deelname van ons koor aan grotere evenementen met als doel om hieruit lering te trekken voor de toekomst. Door de aandachtspunten te verzamelen en te bundelen kan hieruit mettertijd een soort van checklijst gegenereerd worden die bij dit soort evenementen kan worden gehanteerd. Wel heeft recent op initiatief van het bestuur een enquête plaatsgevonden m.b.t. de verschillende nevenactiviteiten die door het actiecomité en het damescomité georganiseerd worden. Deze enquête was een rechtstreeks gevolg van de discussies tijdens de laatst gehouden najaarsvergadering. Hiermee is in ieder geval aangetoond dat het bestuur terdege geïnteresseerd is in de mening van de leden en de opmerkingen en aanbevelingen van de leden terdege serieus neemt. Het is dan ook jammer en onbegrijpelijk dat er nog steeds leden zijn die geen medewerking verlenen aan deze enquête. Luc Plummen.
14
D'r Krisboom D'r pap deë zetst d'r krisboom óp en aaf en tsouw hüet me ne vlók went heë óch erm tse sjoefte sjteet, wail deë nit in d'r sjtender jeet. Heë sjokkelt draa en klopt en zeëgt. doabij ziech óp d'r doem dan veëgt en zienne sjunne wainachtsdroom, verjeet 'm an deë wuste boom. Noen kroamt heë mit ’t engelehoar en sjtröpt ziech in 't keëtsesjnoor. is heë aaf en tsouw tse flot, da valle tsemplieje böl kapot. Endliech sjteet d'r krisboom doa, d'r pap deë kiekt vol sjtoots d'r noa en denkt bij ziech: " 't Hat jeklapd, dat has doe 'm werm ins fain jelapd". Heë lieët ziech in 'ne zessel valle en is tse mui nog vuur tse kalle en went heë doa ligkt noa tse kümme, kan de mam d'r drek óprümme, Hans Stelsmann
15
Wist u dat… • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
Jan Mertens eens de geduld met collega-Belg Werner Urlings verloor en diens partituur op de grond gooide… Werner niet uit het veld geslagen gewoon door zong zonder partituur… God daarna onmiddellijk strafte omdat alle partituren van Jan van de piano vielen… Werner, en de rest van het koor, hierom natuurlijk de grootste lol hadden… Jan zijn partituren opraapte en meteen ook Werner de zijne aanreikte… Het actie- en damescomité hebben besloten om volgend jaar geen carnavalsavond te organiseren… Dit vanwege de “geringe” opkomst van zingende leden… Deze geringe opkomst heel normaal is omdat de ex-prinsen, het bestuur en het actiecomité niet mee worden geteld…
De redactie dit besluit uitermate betreurt… het toch altijd een buitengewoon geslaagde en gezellige avond betrof… we die carnavalsavond eigenlijk niet kunnen en willen missen ! De redactie hoopt dat iemand het stokje van hen zal overnemen… De carnavalsavond niet als traditie binnen KKM kan en mag verdwijnen… Vrijuit zingen in een café nog steeds erg moeilijk is voor Lambertus… We daarvoor soms een goede aanleiding nodig hebben… Er op 3 december jongstleden een “jongemannenkoor” uit Beieren ons verenigingslokaal bezocht… Zij ons spontaan op een prachtig stukje a capella muziek vergastten… Na wat vijfen en zessen Lambertus zich toch ook niet onbetuigd kon laten… Een aantal KKM-zangers hier voor het eerst “Schöne Annabel” publiek uitgevoerd hebben… Het toch wat moeilijk zingen is met 5 baritons, 3 bassen en slechts 1 tweede en 1 eerste tenor… Het toch leuk is om na een repetitie of uitvoering in gezelschap nog wat te zingen !
16
Activiteitenkalender 21 januari 2005 10-17 maart 2005
- Concert in bejaardenoord Imstenrade te Heerlen - Concert voor de Commissie van Bijstand
Plat Went 't ginne duppesjurger geuf, ging kuumkoeësj, ginne kloemel, ginne lauman, ginne kroehkesjtóp... muët sjroebbe oane loemel..
't Kunt nog zoewied, dat viër hoeëg-hollensj mótte kalle! Och Ingelsj is gewunsj, zoe wie me wit... Evvel ós móddersjproak: 't plat va Limburg, dat is nit sjiek, dat huët me lieëver nit!
en went me óch d'r lieëwerik nit mieë kenk lotte fleute, nit kenk fioeële van de pieng, d'r sjtuutbroor nit kuët sjtute.. en ginne sjlapsjwans, sjtichelzak, ginne volle...ginne leëge,
Noe maag ste kindertjes e snoepje geëve; wat e klumke is, dat wit 't wurmke nit. 't Hat noe mooie schoentjes aan zien voetjes.. 't Wit nit, dat e sjeunke aan zie veutje zit!
gee voehloeër, ginne vregeleer....... doa kuët ich nit mieë teëge! Weë sjteeds de vork en óch 't mes oeht de tafella deet hoale, en ging versjette oeht 't sjoat.. dem muëte ze ee moale!
Va höëskes, sjlübkes, zöksjkes en va sjtübkes hat 't ze leëve-daags nog nit gehoeëd. Hoasbingelkes en sjulksjkes, die goof 't al nit mieë, wie 't wich geboare woeëd.
En wens te nit mieë rauwele darfs, nit sjtichele en nit griehne, nit böëke en nit sjoebbe en nit knauzig zieë, gee miensj d'r sjtub oeht de oeëre mië maags bloaze, da hat 't leëve zienge weëd nit mieë! Went e kink nog nit mieë foehtele darf, en 't wit nit, wie 't mót koekverberge, went noeëts mieë zeem of poettes óppen dusj, dat wuër toch get vur zich graasgreun te ergere!
Wat kroeësjele, worbele, broamele zint, dat wit me in d'r Lankgraaf waal; en erbele, kroeëte, bungelkes, die kent me óch zoeë tsemlich uëveral.
Weë inne neëver zich hat goa hat 't gans hoeëg in de bieër, weë van natoer e griehniehzer is vertrukt vur de sjunste wiets ging sjpier.
Zoeë óch: d'r loemelekeël, d'r sjloeb, d'r hóddelskrieëmer, 't eëzelsvuële, de gów blutsj, d'r sjlatevoeëgel en de traatsj, 't gemiemel en 't gejieëmer, de króddel, 't kroehpes, d'r kiebel en d'r knutsj..
Zoeë kenk ich nog waal wieër goa, mar ich dón dat lieëver nit.. 't Gieët nog vöël zoeng sjun, viehs wöëd, mar die verroan ich nit. Eva Mofers-Koenen
17
