ADELANTE
D E L A N T E
België-Belgique P.B. 2580 Putte 8/6071
Nr. 37 van jan-feb-maa 2009
VZW ‘t Mayakind van nu. Een scholenproject ten voordele van de Mayakinderen in Comalapa Guatemala
-1-
www.mayakind.be
Gisteren is slechts een herinnering. Morgen is slechts een droom. Maar vandaag prettig geleefd maakt van gisteren een prettige herinnering en van iedere komende dag een droom vol hoop. Geniet daarom van vandaag Indiaans gezegde
-2-
in deze Adelante 3
Inhoud
4
Voorwoord
7
Speciale hulp welkom
11
Señora Carmen Alicia
12
Lieve in Pacaya
16
Nieuws van vertaalbureau Vrijwilligerswerk
16
Pagina
18
Schrijven
19
Bedankjes
Speciale hulp welkom: Een actie organiseren ten voordele van het Mayakind, sommigen deden het al.
Pagina
Adelante
7
12
Lieve naar Pacaya: Een actieve vulkaan beklimmen, iets voor durver met conditie
januari, februari, maart 2009, nr. 37.
Driemaandelijks infoblad over de activiteiten van de VZW ’t Mayakind van nu Contactadres ’t Mayakind van nu Kastanjeweg 33 3140 Keerbergen 015/23.49.35 0499/70 45 70
[email protected] www.mayakind.be
Pagina
16
Vrijwilligerswerk: Lieve is na enkele maanden in Guatemala terug thuis, een echte levenservaring
Bankrekening 979-6063394-26 Redactie August Verswyvel Johan Verswyvel Lieve Schoon Geert Stevens Liesbeth Zwaan Verantwoordelijke uitgever August Verswyvel
Pagina
19
Bedankt: Iedereen bedankt voor de steun. Wie iets speciaal deed vind je terug in deze Adelante.
-3-
Voorwoord Hoe staat het met de nieuwjaarsbeloftes? “En een goede gezondheid!” “En het beste hé!” De plechtige beloftes op de eerste dag van een frishelder jaar leven nog vaag tussen onze herinneringen. Maar best dat die beloftes ons niet meer klaar voor de geest staan. Helemaal vergeten? Nee toch! Want belofte maakt schuld. Wij kunnen die beloftes nog eens bij elkaar rapen en eens zien wat wij ervan gebakken hebben. Oei, dat is geen groot succes. Omdat de wensen die wij aan iemand doen afhangen van de persoon die de wens krijgt. Ik kan er niet voor instaan dat hij die wens gaat uitvoeren of dat zij rekening gaat houden met die wens. Ik kan iemand een goede gezondheid wensen maar als die zijn gezondheid niet verzorgt dan kan mijn wens nooit uitkomen. Als die niet “meewerkt” met mijn wens, dan kan die ook nooit uitkomen. Wensen die ikzelf kreeg kunnen ook niet uitkomen omdat ik geen zin heb om mee te werken met die wens of omdat ik die wens niet serieus neem. Een goede gezondheid? Vergeefs. Ik ga nog altijd even laat slapen en ik heb ’s morgens nog evenveel last om wakker te worden. Ik eet nog altijd (veel te) veel en beweeg nog altijd te weinig. Ik maak mij nog dikwijls zenuwachtig en lach te weinig. Ik dub nog altijd bubbels in mijn kop en geniet nog altijd niet van zo’n gelukzalige foertdag. Wensen van anderen? Ik hoor ze maar half, ga er niet op in en vergeet ze na enkele minuten. Als wij nu eens wensen aan onszelf zouden doen. Dan kunnen wijzelf erbij helpen dat ze uitkomen of ervoor zorgen dat ze niet uitkomen. Ik wens dat ik altijd gezond blijf … dit is een lange termijn, kans om de wens te vergeten. Wij gaan in ‘t klein beginnen. Ik wens dat ik vandaag gezond word! Rustig aan, geen paniek, efkens gaan zitten, een mopje lezen, tv op tijd uit, wat tussen mijn slaplantjes gaan genieten, mee lachen met een kleuter. Ja dat gaat! Of zijn het te veel inspanningen op één dag. Dan maar eentje: voldoende water drinken. Of me vandaag niet kwaad maken. Op de ganse dag niet? … me deze avond niet kwaad maken. Ik slaag erin
-4-
ervoor te zorgen dat ik één dag gezond kan zijn. En morgen … de andere dag.
Debora Ester
Ik wens dat vele mensen in de wereld een helpende hand gaan uitsteken. Het ambetante is … ik kan ze niet dwingen. Ik wens dat ik vele mensen zou helpen … maar er zijn er zoveel. Wat denk je van: Ik wens dat ik vandaag iemand kan helpen? Mijne peuter om blokken op elkaar te stapelen, mijn kleintje om haar huiswerk te maken, mijn gezellige knoeier om dat vogelkasje toch in elkaar te krijgen, spontaan den afwas gedaan. Allemaal kleine prullen maar wel mogelijk echt. Ik zou heel veel helpen als ik ooit een heel grote som zou winnen. Op die wens heeft niemand vat. Ik ga nu iemand helpen … mag het financieel? … ah ja, natuurlijk. Waar ligt het banknummer van ’t Mayakind van nu? Ik vind het toch wel niet zeker! Zie vooraan in Adelante. … dus uitstellen. Ah
-5-
nee, gezegd is gezegd. Ik stop een biljetje in een envelop en … waar moet die naartoe? Zie ook Adelante. En jij bent in een goede bui: ik neem een petekind … of … ik neem een petekind meer. Dan ben ik er zeker van dat ik elke maand stevig help. Die kans is echt: in het begin van het schooljaar in Guatemala zijn er altijd een tiental nieuwe kinderen zonder peetouders. Deze twee kinderen zijn aan de school begonnen en hebben nog geen peetouder. Wij hopen nu spoedig ook voor hen hulp te vinden.
Ever Evelio
Dank voor het lezen van dit voorwoord (of voorstel) en een dikke dank voor jouw antwoord. Hartelijke groeten aan alle goedwensende mensen. Gust
-6-
Speciale hulp welkom Het gebeurt vaak dat wij buiten de sponsorbijdrage extra geld nodig hebben om sommige kinderen speciale hulp te geven. Het gaat dan om het betalen van onderzoeken in een ziekenhuis en van operaties, steun aan families waarvan de vader of moeder wegvalt, betalen van de studiebeurzen voor leerlingen buiten onze eigen school of uitrusting van de school. Wij zouden het enorm vinden dat wij konden rekenen op enkele peetouders en sympathisanten die in alle creativiteit en durf een activiteit zouden houden om wat extra geld in het laatje te brengen. Nee, dat moet geen grote manifestatie zijn. De juffen en de kinderen van de derde kleuterklas van Sint-Michiel in Keerbergen hebben het gedaan. Zij zijn in groepjes Driekoningen gaan zingen. Voor de arme kinderen bij de Maya’s. Hun enthousiasme heeft geloond. Wij zijn bij die kleuters het zakje met geld gaan ophalen. Zij waren fier op hun prestatie en wij, wij vonden het enig dat die kinderen zich op die manier hebben ingezet. Langs deze: bedankt juffen en kleuters, jullie hebben ons geholpen en zo kunnen wij de kinderen in Guatemala helpen. Bedankt, bedankt! Jullie hebben dat knap gedaan. De directeur van de Gemeentelijke Basisschool in Lint heeft op het kerstfeest voor de familie een omhaling gedaan. De goedgemutste zielen van de familie Verbeeck hebben een aardig sommetje rondgehaald. En wij zijn daarmee ronduit tevreden. Aan de familie Verbeeck: bedankt voor dit warme kerstgeschenk. Jullie weten het al, wij hebben met jullie cadeau een schoolbord gekocht. En nu is het aan de volgende. Ga eens in je luie stoel zitten en laat je hart en hersenen eens werken. Er komt vast iets te voorschijn. Benieuwd wat het wordt: een mini pannenkoekenfestijn, een deelname aan een rommelmarkt, een gesponsorde fietstocht, een frietkot voor de buurt, een carwash met de klas, een deelname aan een quiz of een feestje voor een vijftal koppels. Een heel aparte feestelijkheid hebben wij meegemaakt in de Lagere school in Oetingen. Bij een info over ’t Mayakind waren de kinderen van het vijfde en zesde studiejaar samen met de directrice en hun juffen heel enthousiast. Zij wilden proberen om samen een kindje te adopteren. En ze zijn erin geslaagd. Op 30 januari werd aan de leerlingen de naam van hun kindje bekendgemaakt en werd er een
-7-
heus doopfeest gehouden met geboortekaartjes, doopsuiker, chips en fruitsap. De burgemeester en twee schepen woonden dit doopfeest bij en de burgemeester hield een fel pleidooi om de noodzaak van hulp aan kinderen in het onderwijs te benadrukken. De leerlingen van vijf en zes liepen er fier bij. Dat was hun recht. Nu gaan zij samen met hun juffen zorgen voor de verdere hulp van hun petekind Melanie Jacobed. Een suikerbonendikke dank voor ieder die een stukje van zijn of haar hart met Melanie wil delen.
Zeer aandachtige leerlingen van de lagere school in Oetingen
Even meegenieten van het doopkaartje: Onze droom werd realiteit Wij geven je hoop op een mooiere toekomst Melanie Jacobed Je krijgt een plaats in ons hart en onze school sinds 1 januari 2009. Peetouders van dit Mayakind: Leerlingen, schoolteam en directie van de Lagere School “De Oester” in Gooik-Oetingen
-8-
-9-
Een zondag om op te eten Op 15 maart 2009 van harte welkom in de zaal Berk en Berm te Keerbergen om tussen 11u30 en 15u te genieten van een heerlijke maaltijd zonder zelf te koken of af te wassen.
Op het menu Een Mexicaans getinte wortelsoep Gekruide balletjes of een kippenbout Met spaghetti met kruidige groentesaus Een koud dessertje … zo koud als een ijsje Dit voor een sponsorprijs van € 16,00 Wil vooraf verwittigen: Liesbeth Zwaan, Schrieksebaan 21, 3140 Keerbergen, via e-mail
[email protected] of op nummer 015/51 45 87 -10-
Het overlijden van señora Carmen Alicia De decemberkoude kondigde een feestelijk kerstmis aan maar in die sfeer vernamen wij met droefheid het overlijden op kerstmorgen van de mama van de familie Calí Coroy. De mama leed aan kanker en vóór enkele maanden hebben wij haar gesteund bij haar operatie.
Angie
“Angie Sherlyn Calí Coroy is het meisje dat samen met twee andere zusjes getroffen is door de dood van de mama. Op kerstavond hield Lieve met de kinderen van haar speelgroepen een kerstfeest. Alle kinderen waren gelukkig met de geschenken en het eten. Ook Angie was erbij, zij was zeer tevreden. Vandaag is de sfeer helemaal veranderd.” Bericht van Ingrid, subdirecteur van de Lagere School In oktober heb ik de mama Carmen Alicia tweemaal thuis bezocht. Bij het eerste bezoek zat ze ingeduffeld bij de stoof bij haar schoonfamilie. Zij had een glimlach op haar gelaat. Zij wilde ons bedanken voor de lening die wij haar gegeven hadden. Alleen daarmee kon zij de operatie bekostigen. De volgende keer zat ze in
-11-
haar bed. Samen met vier anderen zat ik bij haar. Haar drie kleine meisjes brachten mij elk een roosje. Vers geplukt uit hun tuin. Zij sprak heel zacht. De glimlach was verdwenen. Maar dat dit het laatste bezoek aan haar zou zijn kon in de verste verte niet vermoeden. Ik heb Angie geschreven dat zij van die roosjes die ze mij gaf er ook enkele op het graf van haar mama mocht leggen. Samen met haar twee kleinere zusjes. Gust
Lieve naar de Pacaya Alhoewel ik nooit gedacht had dat ik nog een keer zo’n lijdensweg moest ondergaan na de jungle van Tikal stierf ik vandaag voor de tweede keer. Vandaag was de laatste excursie met de oudste groep. Met een 25tal personen trokken wij naar de Pacaya voor wat ik dacht een ontspannend tochtje. Het begon al onmiddellijk met een ongelooflijke steile beklimming waar ik al direct als een van de laatste achterbleef. Aangezien ik last heb van inspanningsastma en daarenboven mijn astmaspuitje nog eens vergat kon ik niet snel genoeg ademen. Mits enkele pauzes onderweg, 2 flessen water en na een beklimming van amper twee kilometer bereikten wij de top, althans dat dacht ik. Ik was al fier dat ik de paarden niet moest nemen die aldoor naar de mensen die het schijnbaar moeilijk hadden riepen: ”Taxi!” Vreemd dat die paarden altijd in mijn buurt bleven. Toen wij aankwamen en ik als dood neerviel zagen wij pas wat ons te wachten stond: de eigenlijke beklimming van de vulkaan moest nog beginnen. Het voorgaande was enkel om de vulkaan te bereiken. Met een zware rugzak vol goede moed en een meloen er boven op trokken wij naar de top. Dit viel ons zwaarder dan verwacht onder de brandende hitte. Vier jongeren gaven op een keerden terug, ik bleef aan de staart met nog twee andere meisjes … ik wou en zou niet opgeven. De vulkaanstenen waren keihard en sneden zelfs in handen en benen als je er tegen schroefde. Twee uur later en een half uur later dan de rest en vele builen en schrammen rijker kwamen we met ons drietjes boven aan …a view to kill!!!
-12-
De Pacaya
-13-
Aangezien ik niet voor niets helemaal naar boven was gekomen, wou ik ook even de krater zien waar het lava mooi klaar lag om uitgespuwd te worden. Ik klom naar boven en wou me met mijn camera boven het kolkend gat begeven. Ik stond al snel weer beneden toen een gloeiend hete damp zeer plots uit het hol werd gespuwd en ik schreeuwend wegliep (ik dacht dat de vulkaan ging uitbarsten). Natuurlijk stond iedereen al snel met mij te lachen. Wij daalden even af en hadden een unieke lunch: bovenop de vulkaan met een zicht op heel Guatemala. Toen dacht ik dat het ergste voorbij was. Afdalen is een makkie … niet bleek dus. Ik sloeg een tiental keren mijn voeten om, kwam vijf keer zwaar ten val en toen ik uiteindelijk het idee kreeg me zittend naar beneden te laten glijden om mijn voeten niet meer te kunnen breken, scheurde de achterkant van mijn broek tot onder helemaal open. Alweer hilariteit alom! Ik kreeg al snel een pull aangereikt om rond mijn middelste te binden … ik zou niet willen dat anderen door het verschieten van het zicht naar beneden zouden vallen. Trillend op mijn benen deed ik er een uur over om af te dalen en alweer als laatste en een stuk stof minder beneden aan te komen. Gelukkig reikte een leraar me al snel de hand om het wat sneller te doen gaan … of ik stond er nu nog. Achteraf moet ik zeggen dat ondanks de pijn het een superervaring was met de “leones” (de groep van 13-14 jarigen). We lachten veel, maakten mooie foto’s en bereikten samen de top. Qua teamspirit kan dit al tellen, vond ik! Eerste schooldag De eerste schooldag in de nieuwe school van Comalapa was vast en zeker een groot succes. Bij uitzondering begon de eerste schooldag pas om 9.30 uur met een plechtige “inauguración”, een plechtigheid om het jaar aan te vatten. De Guatemalteekse vlag alsook de vlag van de school (een mengeling van de Belgische en Guatemalteekse vlag) werden aangebracht door leerkrachten. Dan volgde het Guatemalteekse volkslied waarbij eenieder met de hand op het hart luidkeels meezingt !
-14-
In de klas, geladen met schoolbenodigdheden
Na enkele toespraken van de leerkrachten en directie en de voorstelling van het lerarenkorps, was het ook aan mij om, in naam van alle ‘padrinos’ en ‘madrinas’ in België, een woordje te zeggen over het begin van het nieuwe schooljaar met nieuwe verwachtingen, nieuwe dromen van ouders en kinderen. Het werd een mooi moment maar toch waren er twee uiterst belangrijke personen die ontbraken: Don Augusto en Doña Elena. Als initiatiefnemers van Mayakind en van de nieuwe school voorlopig nog de grote afwezigen! Maar wees gerust, jullie werden een aantal keer aangehaald en in gedachten waren jullie er zeker bij! Alle kinderen stonden met verzorgde kapsels en boekentas op de rug te wachten om als eerste leerlingen ooit de ‘aulas’ binnen te stappen ... En dat ging natuurlijk met veel enthousiasme gepaard. Nadat iedereen ‘gesetteld’ was werd het materiaal, dat jaarlijks door de organisatie van Mayakind wordt aangekocht, uitgedeeld. Zo bijvoorbeeld krijgt ieder kind een zestal schriften, stiften, balpennen, potloden, gom, scherper en passer, naargelang de behoeften van het leerjaar waar ze instappen. Ook ik mocht helpen
-15-
de zakjes met materiaal aan de kindjes uit te delen. Enkele kennismakingsspelletjes met de leerkrachten braken het ijs en het was al snel 12.30 toen de eerste schooldag in de nieuwe gebouwen van Liceo Nuevo Horizonte een historisch feit was... Zie www.mayakind.blogspot.com
Nieuws van het vertaalbureau Sinds de start november 2007 heb ik een netwerk van vertalers om de brieven en kaarten van de kinderen uit Comalapa voor hun peetouders in het Nederlands vertaald te krijgen. Afgelopen jaar zijn er in 4 zendingen 590 poststukken toegekomen, welke vertaald en verstuurd werden. ( portkosten ruim 320 euro) Ik ben mij ervan bewust dat sommige vertalers(sters) vinden dat ze te weinig van mij gehoord hebben, maar dat heeft alles te maken met de vorm en kleurtjes van de kaarten. De laatste zendingen waar zeer gekleurd en onmogelijk in te scannen, zodat ik vooral beroep heb moeten doen op plaatselijke vertaalsters, en ze zijn fanatiek. Bij ons bezoek in maart aan de school en de schrijvertjes, gaan wij proberen dat ze in de toekomst gebruik gaan maken van losse briefjes in hun kleurrijke mooie kaarten, zodat inscannen veel makkelijker is en alle vertalers(sters) hun Spaanse kennis kunnen gebruiken ten voordele van het Mayakind. Bij deze wil ik jullie allemaal bedanken voor de medewerking, want zonder jullie hulp was dit niet mogelijk. Liesbeth Zwaan.
Vrijwilligerswerk: een onbeschrijfelijke, levensverrijkende ervaring Sinds vorig jaar is er de mogelijkheid om gedurende een aantal maanden als vrijwilliger in het project in Comalapa te werken. Lieve heeft de spits afgebeten, en zoals je elders in de Adelante en op haar weblog kan lezen, doet ze dit fantastisch! www.mayakind.blogspot.com
-16-
Ze beleeft er onvergetelijke maanden. Eind februari echter loopt Lieves verblijf in Comalapa ten einde en keert ze terug naar België. We zijn haar nu al zeer dankbaar voor het werk dat ze daar verricht heeft. De kinderen, ouders, leerkrachten en directie zullen Lieve niet snel vergeten. Vooral omwille van haar toewijding en aanstekelijk enthousiasme (letterlijke woorden van de directie) wordt Lieve daar bewonderd.
Lieve met de mensen van de school in Payá
De ervaringen met Lieve, als vrijwilligster zijn zo positief, dat we er zeker mee doorgaan, en aldus zijn we op zoek naar nieuwe vrijwilligers om een aantal maanden in Het Liceo Nuevo Horizonte te werken. De mogelijkheden zijn zeer ruim: Assistentie van leerkrachten en directie Huistaakbegeleiding Engelse les geven Organiseren van sport- en ontspanningsactiviteiten Bijbrengen van hygiëne Huisbezoeken bij de families van de schoolkinderen ….
-17-
Indien je zelf interesse hebt om als vrijwilliger aan de slag te gaan, of iemand kent die dat wil doen, kan je vrijblijvend contact opnemen:
[email protected]. We helpen je dan actief in de voorbereiding. Spaanse lessen in Antigua kunnen vastgelegd worden, naargelang je kennis van het Spaans. Voor de vrijwilligers die de stap zetten, is dit een onvergetelijke, boeiende, levensverrijkende ervaring! Aarzel niet en contacteer ons voor meer inlichtingen! Geert
Naar Guatemala schrijven Voor wie een kaart of brief naar zijn petekind wil sturen hier het adres in Guatemala:
Proyecto Educativo Mayakind Adalberto Poyón Cúmez Para : …………….. hier de naam van je petekind invullen 3a Avenida 2-04, zona 1 San Juan Comalapa - Chimaltenango Guatemala
-18-
Bedankt In het Sint-Lambertus Instituut van Heist-op-den-Berg mochten wij in elke klas info over ’t Mayakind geven. De leerlingen gaan nu wafels en paaseitjes verkopen om ons financieel te kunnen steunen. Veel moed en bedankt aan iedereen! De Zandpoortkerk in Mechelen is onze trouwe sponsor voor het aankopen van boeken. De kerk had met gunstig resultaat 2008 afgesloten en wij mochten met deze gunstige winst een mooie premie ontvangen. Hartelijk dank aan iedereen. Welkomstgeschenken konden wij dit jaar ook weer uitdelen. Dank aan allen die hielpen bij het betalen van die geschenken.
-19-
Verantwoordelijke uitgever: August Verswyvel Kastanjeweg 33 3140 Keerbergen
-20-
