cranio
biodynamische craniosacraaltherapie bij fibromyalgie en CVS
Ladi Verlaet Lic. Kinesitherapie Gediplomeerd craniosacraaltherapeut
Voorwoord De benaming “ biodynamische craniosacraaltherapie” is een hele mond vol. Voorheen sprak men in onze opleiding van integrale craniosacraaltherapie. Het is eenvoudiger om gewoon over “cranio” te spreken. Er zijn weliswaar verschillende benaderingen binnen de craniowereld doch ze hebben allemaal een gemeenschappelijke oorsprong. Om de leesbaarheid te verbeteren heb ik BCST, wat staat voor Biodynamische craniosacraaltherapie vaak vervangen door cranio. Ladi verlaet Feb 2015
2
Inhoudsopgave Voorwoord ....................................................................................................................... 2 Inhoudsopgave ................................................................................................................. 3 Woord vooraf ................................................................................................................... 5 Waarom koos ik eigenlijk voor deze aandoeningen?.......................................................... 6 Hoofdstuk 1 – De Vierdimensie visie ............................................................................... 10 1.
De lichaamsdimensie ........................................................................................................................ 10
2.
De emotionele dimensie ................................................................................................................... 10
3.
De mentale dimensie ........................................................................................................................ 11
4.
De vierde dimensie: De Essentie. ..................................................................................................... 15
Hoofdstuk 2 .................................................................................................................... 19 1.
Een klinisch pad voor de behandeling van CVS en FM ....................................................................... 19
2.
Het aanleren van de UNIVERSELE CONNECTIE .................................................................................. 22
3.
Een proces van veranderingen .......................................................................................................... 29
4.
Myofasciale Core Therapie ............................................................................................................... 32
Hoofdstuk 3 .................................................................................................................... 35 1.
Wat is eigenlijk Biodynamisch Craniosacraaltherapie of cranio? ....................................................... 35
2.
Een beetje geschiedenis .................................................................................................................... 39
3.
Enkele spotlights ............................................................................................................................... 41
4.
Wat is dat energetisch potentieel nu eigenlijk? ................................................................................ 44 4.1.Wat is de potency? .......................................................................................................................... 44 4.2. Hoe krijg je als therapeut zicht of voeling op die potency? ............................................... 46 4.2.1. Wat is het fulcrum? ........................................................................................................................ 46 4.2.2. Wat is de midlinedynamiek? ................................................................................................ 47 4.2.3. Wat is het stillpointpotentieel? ............................................................................................. 48
5.
De Biodynamische Craniosacraaltherapie sessie .............................................................................. 49 5.1. Stap 1: Bronnetje opzoeken ........................................................................................................ 50 5.2. Stap 2: Het relationele veld en de Holistic Shift ....................................................................... 51 5.3. Stap 3: Het Lichaamscontact ..................................................................................................... 51 5.4. Stap 4: Het Inherent Treatment Plan .......................................................................................... 51 5.4.1.Verbale begeleiding ................................................................................................................ 52 5.4.2. De seekingfase ......................................................................................................................... 53 5.4.3. De Stilling en de Setting fase ................................................................................................ 53 5.4.4. De reorganisatiefase............................................................................................................... 54 5.4.5. De afsluiting ............................................................................................................................... 54 5.4.6. De feedback ............................................................................................................................. 54
Besluit ............................................................................................................................ 56 3
De getuigenverslagen. .................................................................................................... 57 1.
Feedback 1........................................................................................................................................ 59
2.
Feedback 2........................................................................................................................................ 60
3.
Feedback 3........................................................................................................................................ 61
4.
Feedback 4........................................................................................................................................ 66
5.
Feedback 5........................................................................................................................................ 70
6.
Feedback 6........................................................................................................................................ 70
7.
Feedback 7........................................................................................................................................ 76
8.
Feedback 8........................................................................................................................................ 76
Geraadpleegde werken ................................................................................................... 78
4
Woord vooraf
D
e motivering om rond dit thema te werken lag eigenlijk voor de hand. Reeds jaren worstelt men in de medische wereld met de ziektebeelden van CVS & FM. Lange tijd waren het geen ‘erkende’ aandoeningen. Men wist er geen blijf mee.
Men sprak bij fibromyalgie van seronegatief reuma, spierreuma, artrose. Het was allemaal vaag gedefinieerd. Bij CVS werden nog grotere vraagtekens geplaatst. Door
doorgedreven onderzoek is men nu tot duidelijke criteria gekomen om beide
ziektebeelden te definiëren.
Het is niet het opzet van dit werk om een theoretische
beschrijving te geven van deze
aandoeningen, en de criteria die bepalend zijn
om in
aanmerking te komen voor deze welomschreven pathologieën te benoemen. Graag zou ik mijn eigen traject dat ik
gevolgd heb in de behandeling van deze
aandoeningen gedurende mijn carrière en de laatste drie, vier jaar in het bijzonder willen verduidelijken. De reden waarom mijn aandacht naar deze doelgroepen gaat is voornamelijk omdat ondanks het vele onderzoek er weinig therapeutische vooruitgang te merken is. Ondanks alle inspanningen die
geleverd worden
door integere en gemotiveerde artsen en
therapeuten is er zelden een spectaculaire verbetering te merken. De aandoening fluctueert een beetje tussen niet goed, niet slechter of stabiel. Ik heb in mijn lange carrière nooit iemand écht weten te genezen. Het is voor iedere therapeut zeer frustrerend om geen resultaten te boeken. Het gebrek aan resultaten heeft er mij steeds toe aangezet te blijven zoeken naar invalshoeken om toch maar wat positiefs te kunnen realiseren. In de loop van mijn loopbaan heb ik zowel reguliere, erkende therapieën bestudeerd als alternatieve zienswijzen. Met de combinatie van manuele therapie, diepe dwarse fricties , stretching, acupressuur of chiatsu en voetreflextherapie boekte ik vrij behoorlijke resultaten. Ze waren echter van vrij korte duur. De meeste patiënten waren er toch tevreden mee, want hun levenskwaliteit was op korte termijn wat beter. Echte, blijvende resultaten werden echter niet in het vooruitzicht gesteld. De patiënten werd verteld er mee te leren leven. Elke kinesitherapiepraktijk had patiënten met deze diffuse klachten. Ze hadden de naam ‘therapieresistent’ te zijn en waren voor vele non- professionals mensen met ingebeelde ziektes die enkel leefden om te kunnen profiteren van de sociale zekerheid, of die smeekten 5
om aandacht. Ze konden vaak niet rekenen op de steun van hun omgeving. Gezien de negatieve medische onderzoeksresultaten was ook de mening van de medische wereld op zijn zachtst gezegd verdeeld. Er waren de believers
en de non-believers. Dokters die
geloofden dat er een somatische aandoening aan de grondslag lag en dokters die dachten dat het tussen de ‘oren’ zat. Iedere kinesist en
manuele therapeut zal nochtans door
eenvoudige palpatietechnieken voelen dat voornamelijk de fibromyalgiepatiënten over een hypertoon musculair systeem beschikken, meerbepaald de posturale musculatuur, die voor de rechtopstaande houding zorgt. Dit systeem zorgt er ook voor dat het lichaam ten allen tijden paraat staat om zich te verdedigen, ondermeer de m. iliopsoas voor de rug en m. trapezius en de m. scalenus in de cervicale regio, zijn de belangrijkste. Die wetenschap heeft mij altijd gesterkt in de echtheid van de klachten van deze mensen. Doorheen de opleiding aan het Reliantie Instituut heb ik echter verworven
een kennis en inzicht
om anders naar het ontstaan van ziekten en aandoeningen te kijken dan
voorheen. Het is belangrijk dit tracé van veranderende inzichten in mijn therapeutische visie te beschrijven. Hieruit zal blijken dat door anders naar iets te kijken, vanuit een andere invalshoek, men een totaal ander inzicht krijgt over bepaalde zaken. Dit toont dan ook aan dat door op een andere wijze naar een fenomeen te kijken, men ook andere dingen ziet, voelt of opmerkt. Het heeft mij ook het diepe besef gegeven dat door anders te kijken, te voelen, te denken en te begrijpen men een grote rijkdom aanboort die voor patiënten en cliënten, maar ook voor de therapeuten zelf een weldaad betekenen. opleiding is het me stilletjes aan duidelijk geworden waarom CVS en
Doorheen de
fibromyalgieklachten
zo moeilijk te behandelen zijn. Graag zou ik in dit werk een verslag uitbrengen van die transformatie in denken die aan de grondslag ligt van de toch opmerkelijke resultaten die we boeken bij de behandeling van Fibromyalgie en het Chronisch vermoeidheidssyndroom.
Waarom koos ik eigenlijk voor deze aandoeningen?
H
et is een hele grote uitdaging om een toch quasi onoplosbaar geachte aandoeningen te nemen voor deze studie. Het vertrekpunt was voor mij de stelling: Ik ga de inzichten en de stellingen van de opleiding toetsen aan een groep quasi therapie resistente patiënten en zien wat dat geeft.
Intuïtief wist ik dat hier een braakliggend terrein klaar lag. Bij het begin van het tweede jaar begon er al wat inzicht te komen dat CVS en FM binnen de inzichten van de opleiding een doelgroep was die in aanmerking kwam voor behandeling. Er zijn zeer veel aandoeningen waar Biodynamische Craniosacraal Therapie zijn diensten bewijst.
Stress,
angsten,
burn-out,
rouwverwerking,,
depressies,
posttraumatisch
stresssyndroom, hyperventilatie, hoofdpijn, migraine,ADHD, geboortetrauma’s enz. 6
Ik koos deze aandoeningen omdat ze duidelijke ziektebeelden zijn van hoe een ziekte in het leven van mensen binnensluipt en als vergif traag en stilletjes zijn vernietigingswerk uitvoert. Door mij te verdiepen in hoe lichaam en geest samenwerken, en te gaan lezen over hoe leven in de diepste zin ook in elkaar zit, ben ik tot het besef gekomen dat ons mentaal systeem ons emotioneel systeem gebruikt om vervolgens ons lichaam te teisteren en te gebruiken als grote afvalcontainer. Al deze stappen in evolutie van denken hebben klaarheid gebracht in een complexe doolhof van ingewikkelde systemen die de aanzet zijn tot het
lijden van de mens. Stap voor stap zal ik je deelgenoot laten worden van dit
transformatieproces en dan zal
er hopelijk meer duidelijkheid zijn voor de lezer.
Dit
veranderingsproces is er slechts kunnen komen omdat er toch al veel vragen bij mij leefden naar aanleiding van mijn jarenlang kinewerk. Als gediplomeerd universitair opgeleid kinesist wordt er verondersteld dat je denkt en werkt vanuit wetenschappelijk perspectief. Dat wat je doet dus ‘bewezen’ en door onderzoek onderbouwd is. Ik ga daar ook mee akkoord. Voor alles waar een ‘evidence based therapy’ voorhanden is, blijft dit de meest aangewezen benadering. Dat is klaar en duidelijk. Maar bij veel aandoeningen is het inderdaad niet zo klaar en duidelijk. Wat doen we met mensen die aandoeningen hebben waar het allemaal wat moeilijker ligt? De kinesist is de aangewezen therapeut naar wie mensen met moeilijkheden die wat moeilijker liggen verwezen worden. Het is voor mij altijd een uitdaging geweest om meer te begrijpen over hoe een mens écht in elkaar zit, welke kracht eigenlijk het letsel organiseert. Het is duidelijk dat als een voetballer of atleet een sportblessure heeft, er voor ‘evidence based therapy’ gekozen wordt. Dat zijn de gemakkelijke en eenvoudige handelingen waar meestal een gunstige en natuurlijk herstel op volgt. Bij die blessures is er duidelijkheid, er is een trauma, een spierscheur of er is een breuk en dat zal door middel van de huidige klassieke medische therapeutische methodes adequaat behandeld worden en genezen. Anders ligt het echter bij dieper gewortelde aandoeningen. We zullen dieper ingaan op de vraag waarom deze complexe aandoeningen zoals CVS en FM zo slecht begrepen worden door de reguliere geneeskunde. Het is de plicht van de reguliere geneeskunde om vanuit hun visies problemen te onderzoeken en uit te spitten. De vooruitgang van de kennis op geneeskundig vlak is onwaarschijnlijk geëvolueerd de laatste decennia. De technologische ontwikkeling heeft een onwaarschijnlijke progressie mogelijk gemaakt in de medische wereld. De kleinste molecule is te traceren, een zero zero zero-hoeveelheid van een stof kan men terugvinden in bloed of urine. Over de kennis van de materiële wereld kent men dus onwaarschijnlijk veel. Dat is zeer goed en we dienen die evolutie verder zetten. De wetenschap moet blijven verder zoeken naar meer kennis en inzicht in de materiële wereld. Ook de medische wereld moet blijven zoeken naar al wat er zich in het materiële lichaam afspeelt. Door de kennis van 7
de exacte wetenschap weten we dus ook dat er niet veel specifieke fysieke aantoonbare tekorten zijn bij mensen met CVS en FM. Door die kennis te benutten en erop te vertrouwen dat dit zo is kunnen we verder kijken dan de wereld van het zuiver fysieke.
Al eeuwen zeggen we dat een gezonde geest in een gezond lichaam samen gaan. Mens sana in corpore sano. Het is een vaak aangehaald citaat uit de satiren van de Romeinse keizer Juvenalis. Doch als we spreken van geest, gaan velen denken dat het tussen de oren zit. Mensen trekken dan al een bedenkelijk gezicht en die lichaamstaal laat aan duidelijkheid weinig over. Verder gaan we aantonen dat het toch allemaal wat complexer is dan dat , maar dat de puzzelstukjes op het einde allemaal mooi op hun plaats vallen. Ik ga in vogelvlucht die elementen aanhalen die er doorheen de driejarige opleiding voor gezorgd hebben dat wat je straks leest over de getuigenissen van mijn patiënten begrijpelijker wordt. Jarenlang behandel ik mensen met langdurige bedlegerigheid en ook palliatieve patiënten. De zachtheid en tederheid waarmede die laatste groep behandeld dient te worden hebben mij - na lang te twijfelen- de zekerheid gegeven dat er vanuit de evidence based therapy geen resultaten konden voortkomen. Zachte aanrakingen, zachte voetreflextherapie, stille open aandacht. Voelen en luisteren naar het lichaam van de zeer zieke mens, voelen en tasten op een subtiele wijze deden mij vermoeden dat er een soort lichaamsintelligentie actief was die dingen opnam. Dat er een soort communicatie was waardoor er verbetering kwam. Palliatieve patiënten bleven weliswaar zwaar ziek maar er veranderde toch iets. Dat ‘iets’ was moeilijk te vertalen, het was subtiel. Een zwaar zieke man vertrouwde me toe dat hij nooit beseft had wat een kinesist kon beteken in de moeilijke situatie waarin hij verzeild was geraakt. Hij verlamde na uitgezaaide longkanker. De zachte aanrakingen en wat voetreflextherapie en de leuke gesprekken waren voor hem en zijn gezin een verademing in de tristesse van hun situatie. Maanden hebben we zo nog kunnen doorgaan, wat eigenlijk medisch gezien niet te verwachten was. Ik was verwonderd, de oncoloog en de familie ook. Ze getuigden dat ze zelfs in hun moeilijke situatie nog echt gelukkig waren. De kwaliteit van hun relatie was daar natuurlijk ook ondersteunend en bepalend in.
Doch ook de palliatieve
ondersteuning had voor hen een ware helende en ondersteunende kracht. Hoe dat kwam wist ik toen nog niet maar het was mij toen toch al jaren duidelijk dat er zo iets moest zijn.
8
Toen er zich een opleiding Kinesitherapie in de palliatieve zorg aandiende ben ik in contact gekomen met Craniosacraaltherapie. Marijke Baken kwam erover spreken en had tevens een boekje mee : Craniosacraaltherapie, voor en door iedereen, geschreven door haar en Etienne Peirsman. Dat werd een startpunt om te komen tot andere inzichten en mensen ook eens op een andere manier te benaderen en te voelen. Enkele jaren later diende er zich een opleiding aan in de
het Reliantie
Instituut voor Craniosacraal Integraal therapie. Deze unieke opleiding verbindt de rijke
kennis
en
ervaring
van
2
werelden
met
elkaar.
Ze
verbindt
de
Craniosacraaltherapie van Sutherland en opvolgers, als Dr. Rollin Becker en Franklin Sills met de Inner Tuning® visie van Marie- Christine Meersch. Het is het verbinden van deze twee kennispolen die als het ware een sterke synergie ontwikkelen en een resonantie teweegbrengt zonder weerga met de klassieke kennis die ik zelf al opgedaan had in mijn professionele loopbaan. Doorheen de opleiding ben ik ook op struikelblokken gestoten. De denkpatronen die ik doorheen mijn leven opbouwde, mijn associatiesysteem sputterde af en toe heftig tegen. Over het menselijk associatiesysteem wordt verder meer uitleg gegeven. Ik had mij voorgenomen de rit toch uit te zitten en mijn geest open te stellen voor alles wat op mij af kwam. Ik ben ook veel gaan lezen en stuitte al snel op Deepak Chopra. Het lezen van quantumgenezing zette mijn wereld echt op zijn kop. Doch ik kan nu alleen maar beamen dat deze klassiek gevormde endocrinoloog onwaarschijnlijke visies naar voor brengt die ons duidelijk maken dat het leven mogelijks toch nog anders kan bekeken worden dan dat de klassieke wetenschap het doet. Hoe meer je Chopra leest, hoe duidelijker en aannemelijker bepaalde abstracte dingen des levens worden. Hij brengt ons terug naar het ontwikkelen van meer zelfbewustzijn, vertelt ronduit over de relatie tussen het geesteslichaam en het fysieke lichaam en leert ons terug te keren naar de essentie van het leven: gezond en gelukkig leven. Als je Chopra leest lijkt dat ook echt niet zo moeilijk te zijn! En dat is dikwijls ook zo! Vele mensen lijken gelukkig en gezond te zijn zonder dat hen dat veel moeite kost. Anderen hebben het daar door allerlei kruisen
vaak ons therapeutisch
redenen moeilijker mee. Deze mensen
pad. Met
de visies vanuit Biodynamisch
Craniosacraal Therapie gekoppeld aan de 4 dimensie -visie van Marie Christine Meersch,
ondersteund
door
inzichten
van
Deepak
Chopra
en
andere
wetenschappers en filosofen bewandelen we met deze mensen een nieuw therapeutisch pad. Het is dit parcours dat ik ga bespreken en toepassen op mijn 9
populatie van CVS- en FM- patiënten. Ik zal trachten zo openhartig te zijn als mogelijk en ik wil de lezer er wel op attenderen dat sommige zaken vanuit ons klassiek denken soms moeilijk te verstaan zijn . Doch, heb geen vooroordelen en dompel je onder in de bijzondere wereld van de Biodynamisch
Craniosacraal Integrale
Therapie. Het is verbluffend! Eerst komt de 4 dimensie- visie van MC Meersch aan de beurt. Het werken vanuit een denkconcept maakt dat ons mentaal systeem gemakkelijker begrijpt waarover het gaat. Het concept van MC Meersch gaat er vanuit dat er drie dimensies zijn die onze persoonlijkheid vormen, het ik. Dat zijn de LICHAAMSDIMENSIE, de EMOTIONELE DIMENSIE en de MENTALE DIMENSIE. De vierde dimensie krijgt als symbool een uitroepteken en benoemen we met de ESSENTIE, het veld van intelligentie dat van nature aanwezig is in alles wat is.
Hoofdstuk 1 – De Vierdimensie visie 1. De lichaamsdimensie Ze is de meest duidelijke en best gekende door iedereen. Het is het zichtbare en voelbare gedeelte van ons leven. Het is het onderwerp waar de geneeskunde op studeert en werkt en leeft in het hier en nu. Over de lichaamsdimensie weten we ook als leken meer dan genoeg, per slot van rekening hebben we er zelf allemaal één en we weten tot wat dat lijf allemaal in staat is. Doch anders bekeken is het lichaam meer dan alleen maar vorm. Het is op dieper gelegen niveau, een veld van energie. We zullen dat verderop verduidelijken.
2. De emotionele dimensie De emotionele dimensie heeft in tegenstelling tot het lichaam geen vorm. Het is een toestand. Het is een toestand die uitgelokt wordt door omstandigheden. Er dienen condities aanwezig zijn vooraleer er zich bv. een
verdriet manifesteert. Ons
emotioneel systeem heeft zich doorheen de evolutie gevormd tot wat en wie we nu zijn. Het is die dimensie die maakt dat we hebben kunnen overleven doorheen onze evolutie. Het heeft ons geleerd hoe we ons tegen gevaren allerhande kunnen verdedigen om te overleven, maar ook hoe we als sociaal wezen met elkaar
10
omgaan. Alle emoties gaande van blijheid, vreugde en geluk maar ook boosheid, angst, verdriet, woede, verbazing, walging, afkeer, schaamte, schuldgevoel, trots, seksuele jaloezie zijn evolutionair noodzakelijk geweest om het als mens te brengen tot wie we nu zijn. Al deze emoties zijn nodig om als sociaal wezen te kunnen functioneren. Mark Nelissen beschrijft in zijn boek: De breinmachine, de biologische wortels van emoties en gevoelens vanuit een darwinistische kijk op emoties. Hij beschrijft op een luchtige en aangename manier hoe complex deze dimensie is, hoe groot het belang is van emoties voor het menselijk sociaal gedrag, voor de intermenselijke communicatie, wat het belang is van bv. empathie naar de anderen toe. Hij beschrijft ook helder welke chemische reacties emoties uitlokken in het brein en welke impact ze hebben op het lichaam. We zullen verder zien hoe belangrijk deze dimensie is in relatie tot het ontstaan en onderhouden van ziektepatronen.
3. De mentale dimensie Ons mentaal systeem bevat een groot aantal verschillende tools om zijn complexe taak te vervullen. Het bevat o.a. het verbanden leggend vermogen, het logisch redeneren, het beheert de geheugenstocks, maakt keuzes en bepaalt selecties, kan logisch en rationeel denken, bezit de creativiteit, verbeeldend vermogen. Het is ook de sturende dimensie. Het bevat ons associatiesysteem. Het associatiesysteem is van zeer groot belang in ons leven. Het systeem wordt opgebouwd vanaf het aller-prilste begin van ons leven en zal een groot deel van ons leven bepalen en beïnvloeden. Het bepaalt hoe we zullen leven en werken. Het bepaalt ons gedrag en onze meningen die we over alles en nog wat
hebben. We beschouwen het als ons
grootste goed en er wordt in onze maatschappij veel geld gestoken in onderwijs om het mentaal systeem te ontwikkelen en die ontwikkeling heeft de mensheid op enkele honderden jaren een gigantische kennis en veranderde wereld opgeleverd. Voornamelijk het veranderende denken sinds Descartes, met een gigantische vooruitgang op het vlak van de positieve wetenschappen heeft duizelingwekkende veranderingen
veroorzaakt in het leven van de mensheid. Op de evolutionaire
tijdsbalk zijn de veranderingen van de laatste honderden jaren buiten proportie. Als je bedenkt dat er honderd jaar geleden nauwelijks elektriciteit was en dat de eerste auto’s pas rondreden en dat er vandaag maanlandingen zijn en dat internet overal in elke ruimte draadloos aanwezig is en dat de capaciteit van de laptop waar ik nu aan zit te werken vijftig jaar geleden de grootte van een hele fabriek zou 11
ingenomen hebben. Die veranderingen hebben zich ook voltrokken op medisch vlak.
De
vorderingen op farmaceutisch vlak met het ontwikkelen van de
organische scheikunde, de kennis van de moleculaire structuren, het ontrafelen van de genetische structuren, kortom het menselijk mentaal systeem heeft op enkele decennia gigantische revolutionaire veranderingen teweeggebracht, waar wij eigenlijk met moeite nog bij stilstaan. Wij vinden het allemaal evident, het hoort bij ons leven. Het behoort tot ons associatiesysteem dat alles is wat het is. Wat voor onze kinderen evident is en alledaags, was voor onze grootouders vaak onbestaande. Mijn grootvader geboren in 1892 heeft geweten dat de radio werd uitgevonden. Vandaag hebben alle kinderen in de rijke westerse wereld GSM, game boys, computers enz. Die veranderende wereld lijkt vanzelfsprekend , het is immers onze realiteit. Het zit dus in ons associatiesysteem dat de dingen zo zijn. Het nu bestaat uit de huidige realiteit. Het associatiesysteem bevat die dingen die hier en nu aan de orde zijn. We zullen verder zien dat het vooral ons associatiesysteem is dat in ons leven een en ander kan ontwrichten. We gaan zien dat het mentaal systeem de kracht heeft van een koerspaard dat op hol slaat en de neiging heeft te veel van onze aandacht te trekken en zo onze aandacht weghoudt van andere essentiële zaken in ons leven. Het is
namelijk zo dat we doorheen ons leven
houdingen en instellingen creëren. Deze houdingen en instellingen worden bepaald door onze opvoeding, door wat we ervaren hebben in ons leven. Iedereen bouwt doorheen zijn leven een eigen authentiek netwerk uit van houdingen en instellingen. Van onze instellingen zijn we ons echter maar voor 30% bewust en 7O% onbewust. Aan deze instellingen kunnen we niets veranderen, ze zijn verankerd in onze persoonlijkheid en zijn opgebouwd doorheen je levenspad, geschraagd door je associatiesysteem. Je associatiesysteem gelooft alleen wat je voor waarheid aanneemt. Dat laatste zinnetje is een van de belangrijkste sleutelzinnen uit heel het concept dat hier ter sprake komt. Ik herhaal. Ons associatiesysteem gelooft enkel dat wat het voor waarheid aanneemt. Dit zinnetje heeft voor mij duidelijk gemaakt waarom je niet verstaan of begrepen wordt als je met vernieuwende inzichten op de proppen komt. Waarom je niet begrepen wordt als je het over energetisch werk hebt. Ik begrijp ook dat artsen hun wenkbrauwen fronsen als je spreekt over CS Biodynamisch. Ze kennen het niet. Ofwel lachen ze je uit,ofwel vinden ze je ‘gaga’. Dus ik begrijp dat ik niet kan begrepen worden door iemand die niet vertrouwd is met die materie. Gezien vanuit het oogpunt van de andere zou het niet goed zijn
12
dat je zo maar geloofd wordt omdat je een paar lumineuze invallen hebt. Het is pure zelfverdediging om niet alles klakkeloos te geloven wat iemand anders vertelt. Iedereen bouwt dus zo zijn waarhedensysteem op. Dat geldt zo voor ieder individu, maar dat geldt ook voor mensengemeenschappen. Iedere cultuur bouwt zo zijn eigen dingen op die het gelooft en normaal vindt. Iedere cultuur maar ook elk tijdstip in de geschiedenis heeft zijn eigen waarheden ontwikkeld. Tradities en gewoonten zijn cultureel bepaald. Ook als we ze niet begrijpen of verstaan, hebben ze het recht er te zijn. We zullen verder zien dat het vermogen mededogen te hebben, steunt op de capaciteit openheid te hebben voor het zijn van de andere in alle omstandigheden en condities. Dit wil zeker niet zeggen dat je er mee akkoord gaat. In die zin dienen we ook vanuit historisch standpunt begrijpen dat vernieuwende medische inzichten niet erg welkom zijn als ze niet komen uit de vertrouwde en vertrouwen gevende wetenschappelijke hoek. Ik begrijp bepaalde wetenschappers best als ze zeer kritisch kijken naar hetgeen waar wij mee bezig zijn. Het zal hen geen veilig gevoel geven als we het hebben over de midtide ritmes van het Craniosacraalsysteem,
laat
staan
over
het
stillpointpotentieel
of
de
midlinedynamiek. Ik begrijp best dat bepaalde wetenschappers geen vertrouwen hebben in fenomenen die ze niet kunnen zien of waarvan ze de taal niet direct begrijpen. Ook voor mezelf heeft het volharding gevraagd om op dat onbekende terrein te wandelen. De vertrouwde pakbare en bevatbare wereld is inderdaad eenvoudiger te vatten en veel veiliger. Ik heb mij gedurende de opleiding dan ook vaak afgevraagd waarnaar al die nieuwe dingen mij zouden leiden. Ik heb mijn intuïtie en mijn nieuwsgierigheid laten primeren op mijn zekerheden en vertrouwde, gekende zaken. Nu ben ik blij dat ik doorgezet heb. Nooit hadden mijn patiënten de resultaten geboekt die we nu samen boeken. De drie voornoemde dimensies (mentale, emotionele en fysieke) samen zitten natuurlijk allemaal in datzelfde persoontje. Ze vormen onze persoonlijkheid! Ze worden gestuurd door het associatiesysteem en wordt ook wel eens Persona genoemd ( Latijn voor Masker ). Marie Christine Meersch zegt hier het volgende over:
13
‘ De Persona of persoonlijkheid doet zijn best om ergens te komen volgens ‘zijn’
normen en waarden (ook met zijn beperkingen). Niettemin is onze Persona
of
persoonlijkheid nooit te veroordelen. Dat is Transpersoonlijk denkgoed en visie waarop Inner Tuning® gebaseerd is en dat sluit nauw samen met de biodynamische benadering’. Wij zijn als persoon begiftigd met verstand, emoties en een fysiek lichaam. We zijn elk een uniek wezen met verlangens, betrachtingen, fysieke en psychische behoeften. We zijn sociale wezens die graag samen dingen doen. We hebben nood aan liefde, tederheid, erkenning, waardering. We zorgen graag voor onze kinderen en kleinkinderen. We hebben zorg voor ouderen en zieken. We zien en ontdekken de wereld graag en wonen graag in een net en leuk huis. Maar is er iets dat verder gaat dan deze zichtbare wereld. Wat organiseert dit alles? Vroeger sprak men op school over mysteries. Het goddelijke, het bovennatuurlijke. Sinds de komst van de positieve wetenschappen bestaat er enkel nog de materiële wereld. We geloven maar wat we zien. Maar zoals Deepak Chopra en vele andere wetenschappers al langer aangaven, zijn energie en materie eigenlijk uitdrukkingen van hetzelfde. Op een dieper vlak is materie eerst energie en dan pas materie. Als we naar één lichaamscel gaan die eigenlijk alle informatie bezit over je persoon en deze onder de microscoop ontleden, zien we dat die samengesteld is uit miljoenen moleculen die op hun beurt samengesteld zijn uit duizenden atomen, atomen die weer samengesteld zijn uit een atoomkern en elektronen die er rond draaien tegen een gigantische snelheid. Tussen kern en elektronen is er alleen leegte. Een atoom heeft de kern als een graantje op de middenstip van een voetbalveld. De elektronen draaien in de tribune rondjes. Daartussenin is er niets, daar is leegte. In de kern kunnen we nog een trapje afdalen en komen we terecht in de kwantumwereld waar er eigenlijk van materie geen sprake is. Hier zitten we op het gebied van trillingen en vibraties. Als we het even zo zien is de vastigheid van ons lichaam al minder groot dan onze zintuigen doen geloven. Het frequentiespectrum dat onze zintuigen waarneemt is door de natuur zo ontworpen dat we op die manier voldoende informatie krijgen die nodig is voor ons leven. Als we alles zouden waarnemen dan zou blijken dat ons lichaam groter is dan we zien. Wetenschappers van topniveau denken dat het bewustzijn zich in die leegte bevindt en dat er zich op dat niveau een veld van intelligentie actief is dat alle leven organiseert.
14
Dat brengt ons bij::
4. De vierde dimensie: De Essentie. Is dit de redder? Bij het uitroepteken aangekomen in de opleiding was ik toch een beetje op mijn ongemak. Ik dacht dat het over God zou gaan. Dat zou voor mij moeilijk gelegen hebben want ik heb mij van het goddelijke en het kerkelijke al dertig jaar en meer afgewend en wou niet weer in die richting gaan. Ik heb wel veel respect voor mensen die wel religieus zijn en ik mag zeggen dat ik er fantastische mensen heb leren kennen. Die mensen blijken veel begrip te hebben voor ons Craniosacraal werk en de meditatieve inslag die erbij hoort. Zo bezien komen we door meditatie en het weggaan uit het sturende brein in een gewaar zijn van de werkelijkheid die naar de diepte van het leven gaat. We komen tot de organiserende stilte en dat is een mystieke ervaring. Voor mij is dat geen religieuze ervaring, wel een diepmenselijke en een rijke voeling met de werkelijkheid. We komen tot een contact met een diepere werkelijkheid, met de Essentie. De Essentie is een potentieel dat van nature aanwezig is in het leven. Het is die oerdrive die de natuur organiseert. Chopra noemt het een veld van oneindige intelligentie. Niets is zomaar. Als we naar de sterrenhemel kijken, komen we als mens onze kleinheid tegen. We zijn als minuscuul wezen een deel van een groter geheel. We zijn een partikeltje in heel de grootsheid van dit alles. Deze Essentie zit dan ook vervat in elke cel van ons lichaam, zelfs in elk atoom en subatomair deeltje, in elk kwantum en nog kleiner. Heel ons lichaam, dat ongeveer 50 biljoen cellen bevat, is doordrongen van die intelligentie. 50 biljoen cellen die allemaal bezig zijn aan hetzelfde
werk
op
hetzelfde
moment:
het
reproduceren van DNA op
een
onwaarschijnlijk accurate manier en dat 70, 80, ja zelfs 100 jaar en meer aan een stuk. In gunstige levensomstandigheden zal elk levend organisme zich voluit kunnen ontwikkelen vanuit de potentie die er in aanwezig is en die het opgebouwd heeft doorheen zijn evolutie. Een bloempje bloeit als er licht, water en voedsel aanwezig is. Onder goede omstandigheden doet het zijn ding. Doorheen de evolutie van miljoenen jaren zijn er zeer complexe levensvormen ontstaan. De mens zit op de hoogste trap van die evolutie. Door de ontwikkeling van z’n mentaal systeem heeft hij bij wijze van spreken heel de wereld bedwongen en naar zijn hand gezet. Het 15
positief wetenschappelijk denken heeft sinds Descartes een waterval van kennis doen ontstaan. Ontdekkingen en uitvindingen volgden elkaar op met een gigantische snelheid. Die kennisvlucht heeft de mensheid op een duizelingwekkend hoog niveau gebracht. Het heeft ook de hybris
ontwikkeld die van ons maakt dat
we denken alles naar onze hand te kunnen zetten. Heel die evolutie heeft grote bijdrage geleverd aan de vooruitgang van de mensheid. Deze vlucht vooruit heeft ons mogelijks toch blind gemaakt voor de negatieve kanten die er uit ontstaan zijn. De gevolgen voor het milieu zijn nauwelijks nog te overzien, natuurlijke bronnen geraken uitgeput, klimatologische veranderingen enz. Dat materialisme waarin we nu vervallen zijn leidt tot een onhoudbare situatie in de wereld. Deze trend is niet enkel desastreus voor de wereld zelf, maar tevens voor de mensheid. Ons mentaal systeem is de bewaker geworden van ons leven. Door onze hoge opleidingsgraad zijn we het mentaal systeem gaan overvragen. Naast de enorme voordelen van die opleidingsgraad, worden we in het westen meer en meer geconfronteerd met de nadelen van die evolutie. Het is klaar en duidelijk dat die opleidingsgraad zeker en vast moet behouden blijven en in heel de wereld zouden alle mensen degelijke opleiding dienen te krijgen. Toch is er
een onevenwicht
binnen het mentale
systeem waardoor er veel problemen ontstaan. Het is een evolutie die zo gegroeid is.
Het rationele aspect van ons brein wordt overvraagd.. Steeds wordt er een
beroep op gedaan, om oplossingen te vinden voor problemen waarvoor het eigenlijk niet zo geschikt is. Het gaat door zijn associatief vermogen als een raspaard te keer en blijft steeds elektriciteit
produceren met als gevolg dat het brein zeer
veel bètagolven produceert. Door je brein te langdurig in bètagolven te laten functioneren put je het uit.
Als die gedachtestromingen
negatieve emoties
uitlokken veroorzaken die met de snelheid van het licht ergens in je lichaam een spanning, die als onaangenaam ervaren wordt. Iedereen kent wel het gevoel dat wanneer je naar een moeilijk examen moet gaan dit ergens in je lichaam problemen oplevert, bv maagproblemen of aanhoudende buikkrampen. Een waterval van gedachten produceert geen oplossingen maar compliceert en bezwaart het leven van veel mensen en dat kan leiden tot moeilijk omkeerbare ziekteverschijnselen zoals FM en CVS. Iemand vroeg: “Moeten we ons verstand dan niet meer gebruiken?” Jawel je moet natuurlijk je verstand gebruiken maar enkel voor die dingen die het verstand kan 16
oplossen. Ons westers denken heeft voornamelijk onze linkerhersenhelft ontwikkeld. De wereld van de logica, van de techniek, het rationele nuchtere denken. Kortom, het op school geleerde. Dit is zonder enige twijfel heel nuttig en absoluut noodzakelijk, maar de capaciteiten van onze rechterhersenhelft zijn daardoor in het gedrang
gekomen.
Daar
zitten
meer
de
intuïtieve
mogelijkheden:
onze
fantasiewereld, het artistieke, het spirituele en het religieuze en ook het geloven in dingen, het idealiserende, het ‘ervoor gaan’. Het mentaal systeem gebruik je om problemen op te lossen die logisch zijn en die je vooruit helpen in het dagelijkse leven. In de wereld van de materie en de lineaire tijd, in het hier en nu. Ieder die een beroep uitoefent, gebruikt zijn mentaal systeem om binnen zijn competenties problemen op te lossen. Ik vertel mensen die piekergedrag vertonen dat piekeren nooit een oplossing oplevert. Mochten ze door piekeren een oplossing vinden voor een probleem dan mogen ze mij er steeds voor opbellen, zelfs midden in de nacht. Piekeren
brengt
nooit
oplossingen,
het
creëert
enkel
problemen
bij
!
Het is dan ook een eigenschap van de linkerhersenhelft: door analyse oplossingen trachten te zoeken en die zelden vinden. Voor bepaalde menselijke problemen gaan we beter andere kanalen aanspreken om tot oplossingen en inzichten te komen. Inderdaad we gaan terug naar de Essentie, en misschien weet onze Even een overzicht over de verschillende functies van linker en rechter hersenhelft. Met dank aan: http://www.grenswetenschap.nl/blogs/Linker-of-rechterhersenhelft/ Het linkerdeel van uw hersenen maakt gebruik van onder andere de volgende functies: -Gebruik van logica -Detail georiënteerd -Feiten -Woorden en taal -Heden en verleden -Wiskunde en wetenschap -Weten -Bevestigen -Orde en patroon percepties -Realiteitzin -Modellen en strategie -Praktisch -Veilig Het rechterdeel van uw hersenen maakt gebruik van onder andere de volgende functies: -Gebruik van gevoel -Holisme -Verbeelding -Symbolen en afbeeldingen -Heden en toekomst -Filosofie en religie -Geloofssystemen 17
-Waardering -Ruimtelijke perceptie -Fantasie -Mogelijkheden -Risico's De linkerhersenhelft is nuchter en wil feiten, de rechter kan fantaseren en is creatief. Vandaar de belangstelling voor kunst en muziek bij mensen waarvan de rechterhersenhelft sterk is. De linker probeert een ander te begrijpen, de rechter probeert de ander aan te voelen. De rechter hersenhelft speelt waarschijnlijk een belangrijke rol in zaken als intuïtie, inspiratie, helderziendheid en andere paranormale vermogens. Bij de meeste mensen zijn beide hersenhelften min of meer los van elkaar actief en werken zij elkaar vaak zelfs tegen, wat inhoudt dat je iets kunt denken of willen waar het gevoel het niet mee eens is. Bij de gemiddelde man lijkt de samenwerking slechter te zijn dan bij de gemiddelde vrouw. Soms wint het gevoel, soms het denken en zegt ons gevoel iets anders. Het beste is dat beide samenwerken, wat zelden het geval is
rechterhersenhelft daar wel raad mee. Sommigen zeggen dat je menselijke problemen
moet
oplossen
met
gezond
boerenverstand.
Dat
gezond
boerenverstand zit in de natuur van de mens ingebakken. Hij wordt ermee geboren, het zit in zijn diepste vezels, in zijn Essentie. We zien de Essentie als een energetisch potentieel. Het is een kracht die van nature uit aanwezig is in de dingen. Om Einstein te citeren: “ Hij die denkt dat er in de natuur geen perfecte ordening is, dwaalt. Het is als in een drukkerij waar een dik boek klaar staat in loodletters, men die zou doen ontploffen en de nieuwe volgorde van de letters weer een perfect leesbaar boek zou zijn.” Om Einstein nogmaals te citeren: “Niet kennis is belangrijk maar de verbeelding. Die verbeelding is nodig om complexe zaken ‘simpel’ uit de doeken te doen.” Die verbeelding is nodig om complexe aandoeningen als CVS en FM te begrijpen. Ze kunnen niet begrepen worden als we enkel de fysieke kant van het leven bekijken en onderzoeken. We dienen naar het hele Wezen te gaan en op een holistische manier te komen tot een inzicht in heel z’n problematiek. De grote pioniers die de craniosacraaltherapie ontwikkelden hebben door hun creatieve verbeelding een concept ontwikkeld dat op basis van empirisch verkregen
inzichten geleid heeft naar een sterke en
theoretisch goed onderbouwde therapie. We gaan er vanuit dat gezondheid een potentieel is met de kracht vanuit de Essentie. In die zin geloven we dat gezondheid in een organisme aanwezig blijft als de condities om gezond te zijn aanwezig blijven. Ziek zijn wordt aanzien als een
18
afwijking van het gezondheidspotentieel. Door omstandigheden te creëren waar gezondheid terug kan gedijen kan men terugkeren naar dit gezondheidspotentieel. Via metacommunicatie en Inner Tuning®, Biodynamische Craniosacraaltherapie, Myofasciale core therapie, aanleren van de Universele Connectie (UC)of zich te verdiepen in andere meditatieve methodes
komen we terug op het pad dat naar
gezondheid leidt.
Hoofdstuk 2 1. Een klinisch pad voor de behandeling van CVS en FM Als er zich een nieuwe patiënt met CVS of FM aanmeldt, wordt na een rondje anamnese steeds begonnen met een uurtje uitleg over de 4-dimensie visie van MC Meersch. We starten met de Inner Tuning® kader (zie fig1). voorgaande
duidelijk
dat
een
patiënt
met
een
Het is vanuit het
lange
therapeutische
voorgeschiedenis, gekenmerkt door vele mislukkingen niet zomaar weer aan een therapeutisch avontuurtje begint. De meesten zijn moegestreden en therapie moe. Ze zijn het vechten ook moe. Ze zijn hopeloos omdat ze vaak ook niet begrepen, verstaan en aanhoord worden. Ze hebben vaak veel onderzoeken achter de rug en zijn daar vaak ook vragende partij voor om toch maar zeker te zijn dat ze niets anders hebben dan de ziekte CVS of FM. Zo gaan we in de praktijk te werk: We nemen plaats op een gemakkelijke stoel, niet frontaal en ook niet naast elkaar, maar zowat een 25 tal graden gedraaid, zodat er een spontaan en goed gevoel ontstaat om een conversatie aan te gaan. Eerst vertelt de patiënt zijn verhaal, zijn gevolgde therapieën, gekregen onderzoeken Ik heb de laatste twee jaar ondervonden dat een intakegesprek, vanuit de invalshoek van MC Meersch, er een is dat de patiënt een beter inzicht geeft op het ziektebeeld én het waarom van het onderhouden ervan. Ik wil toch even aanstippen dat dit geldt voor alle aandoeningen die ik behandel met CS Biodynamisch. Figuur 1: de vier dimensie- visie volgens Marie- Christine Meersch Essentie
Lichaamsdimensie
Emotionele dimensie
Mentale dimensie
19
Ik leg hen omstandig uit met het Inner Tuning® kader van de 4-dimensie-visie, hoe ze vanuit hun houdingen en instellingen die ze opgebouwd hebben vanuit hun hele leven emotionele patronen ontwikkeld hebben die op hun beurt in dat lichaam geslopen zijn. Ik leg hen uit dat elke emotie in het lichaam kruipt met de snelheid van het licht. Die emotie zet zich inderdaad in het lichaam vast. Zoals het lichaam moet reageren op gevaar om te overleven, gaat een emotie die verwekt wordt door gedachten dezelfde kanalen in het lichaam alarmeren en het lichaam brengen in een toestand van alertheid of in een toestand van vechten of vluchten. CVS en FM patiënten hebben in de loop van hun leven bepaalde conditioneringen in hun leven ingebouwd vanuit hun houding en instelling zodat ze eigenlijk de gevangene geworden zijn van hun eigen zijn. Door de onbewuste spanningen die constant het lichaam teisteren ontstaat er een waterval van klachten, gaande van spierpijn, gewrichtspijn,
maagpijn,
hoofdpijn,
duizeligheid,
evenwichtsstoornissen,
stemmingswisselingen, angsten, depressiviteit en extreme vermoeidheid die weinig beter wordt met rusten en slapen. Deze klachten trekken de aandacht en worden zo vaak het onderwerp van medische onderzoeken die meestal weinig opleveren. Dit is voor deze patiënten zeer frustrerend. Gezien de onbewuste instellingen voor 70% hun eigen ding doen, geraken deze mensen in een patstelling waar ze zelf niet meer uit kunnen geraken. Het lichaam en de geest zijn met elkaar in een conflict. In zijn boek Kwantumgenezing beschrijft Deepak Chopra het als volgt: Kwantumgenezing is het vermogen van één modus van het bewustzijn (de geest) om de onjuistheden in een andere modus (het lichaam) spontaan te corrigeren. Het is
een
geheel
gesloten
proces.
We
zouden
ook
kunnen
zeggen
dat
kwantumgenezing vrede brengt. Wanneer het bewustzijn is versplinterd begint het een oorlog in het geestlichaamstelsel. Deze oorlog vormt de achtergrond van veel ziekten, omdat hij de oorzaak is van
wat de huidige geneeskunde de
psychosomatische component noemt. De rishi’s (oude Indische wijzen)
zouden
20
misschien spreken over ‘de angst die wordt geboren uit dualiteit’ en deze oorlog niet beschouwen als een component maar als de voornaamste oorzaak van alle ziekten; In feite zijn de klachten van de patiënten smeekbeden van het lichaam om er iets aan te doen. Gezien hun mentale dimensie vasthoudt aan vastgeroeste principes blijft de klacht gehandhaafd. De patiënt gaat in de macht tegen zichzelf, gaat nog beter zijn best doen en geraakt zo nog dieper vast in het moeras. Ik vertel hen over de hersengolven, over hoe de miljarden hersencellen in ons brein,de neuronen via hun dendrieten, axonen genoemd, connecties met elkaar maken en dat er op die manier meer connecties tussen hersencellen bestaan dan dat er in heel de kosmos sterren aan de hemel staan. Het is belangrijk dat ze weten dat door denkprocessen elektrische stromen ontstaan. We leggen het verschil uit in hersengolven. Dat bètagolven de snelste zijn en gebruikt worden bij inspannende mentale activiteiten zoals studeren en nadenken. Dat alfa- golven ontstaan als we de ogen sluiten en dat er tèta-golven
en delta golven ontstaan bij slapen,
mediteren en ook bij craniosacraaltherapie. Het is wetenschappelijk aangetoond bij slaaponderzoek dat CVS en FM- patiënten verhoogde hersenactiviteit ontwikkelen waardoor het lichaam niet genoeg recupereert. Het wordt bij CVS als een van de oorzaken gezien voor het ontstaan en onderhouden van de aandoening. Het is voor de patiënt goed te weten dat er neurofysiologische processen mee aan de grondslag liggen van hun problemen. Er wordt besproken dat de therapie erop gericht is iets te doen aan de fundamentele oorzaak van hun probleem, dat we gaan naar de wortels van het ‘kwaad’. We gaan samen terug op zoek naar een verloren gegaan gezondheidspotentieel dat nog steeds latent aanwezig is in hun systeem maar zijn weg is kwijtgeraakt op het levenspad. Ik leg hen uit dat we naar dat vierde blokje op zoek gaan, het uitroepteken, de Essentie en dat de weg ernaartoe niet zo moeilijk is. Ik vertel hen dat we dat gaan doen met BCS therapie. Dat dit gaat over verplaatsing van hersenvochten doorheen het ruggenmergkanaal en dat we subtiele bewegingen voelen in de schedelbotten en dat we allerlei ritmes voelen en dat we daar onze aandacht op richten.
21
2. Het aanleren van de UNIVERSELE CONNECTIE Tijdens die eerste sessie komen we ook toe aan de UC©, de Universele Connectie. Ik leg hen uit dat de therapie een meditatief element heeft en dat het de eerste opstap is naar het komen tot een nieuw soort bewustzijn. Het is een opstapje om te komen tot stillness. Vanuit UC© kan je de ervaring hebben meer ruimte in te nemen en tot een andere voeling te komen tot je lichaam en de ruimte rondom jou. Dat je tot een heel andere voeling komt met je lichaam. Ik zeg hen dat het een van de wonderlijkste dingen is die je in je leven kan leren. Ik geef het dagelijks oefenen van de UC© mee als huiswerk. Patiënten dienen tijd maken dit te oefenen. Het brengt hen dichter tot hun wezen, hun wezenlijke natuur, dichter bij de bron dichter bij de essentie. Zoals blijkt uit de verslagen van de patiënten wordt het voor sommigen vaak hun troost en toeverlaat. Ik vertel hen dat het de gemakkelijkste manier is om het raspaard van de mentale te leren temmen. Je hebt je UC©. altijd bij jou. Het moet een kracht zijn die de macht van de mentale bedwingt. Al van de eerste sessie, bij het uitvoeren van de UC©leren we voeling te krijgen met de energetische stromingen waarvan we waarnemer worden door onze aandacht erop te richten. We brengen de aandacht naar de hartstreek en trachten zo de bioelektromagnetische stromingen tussen onze lichamen te voelen. Negen op de tien keer lukt dat vanaf een eerste sessie. Op die manier geraken de patiënten snel vertrouwd met onze werkwijze. Voor de meesten is het soms wat raar, “kinky”, zei iemand, maar ze staan er quasi altijd voor open. Ze vinden het zelfs leuk. Zeker mensen die yoga of andere oosters gerichte sporten of therapieën gevolgd hebben vinden het best normaal. Voor de westerse mens lijkt het zeer apart. Eens je er mee weg bent is het de gewoonste zaak van de wereld. Het is voor ons westerse mensen misschien jammer dat we nooit eerder met die zaken in aanraking gekomen zijn, want ze zijn een ware verrijking! Eens het in je associatiesysteem zit is het de gewoonste zaak van de wereld. Je kan op de volgende pagina kennis maken met de tekst van de UC©. Deze opstap naar het leren gaan naar een ander soort bewustzijn dan het rationele, werd verwoord door de Amerikaans filosoof en psycholoog William James(18421910): 22
Ons normale bewustzijn, het rationeel bewustzijn zoals we het noemen, is niet meer dan een bepaalde vorm van bewustzijn terwijl eromheen, slechts gescheiden door het dunste scherm, een potentieel ligt aan totaal verschillende bewustzijnsvormen. We kunnen leven zonder een vermoeden te hebben van hun bestaan, maar breng de benodigde stimulans in werking en bij het minste geringste zijn ze er in hun volle rijkdom. De UC©is inderdaad al een opstapje om te komen tot andere bewustzijnsvormen. De eerste sessie wordt afgesloten met het meegeven van twee brieven. Een tekst met de beschrijving van de UC© en een tekst afgeprint van de website van het Reliantie Instituut met de mooie uitleg over hoe CS Biodynamisch werkt (zie verder). Ik vraag hen deze brief regelmatig te herlezen, vertel hen dat hij niet zo gemakkelijk is, maar dat hun aandoening ook niet zo gemakkelijk is. Ook zeg ik erbij dat
die brief ongelooflijk veel info bevat en dat hij hun leven zal veranderen…. In
volgende sessies wordt steeds begonnen met een evaluatie van de voorbije week. Dit contact verloopt weer vanuit een specifieke open houding, niet frontaal maar lichtjes zijdelings geroteerd t.o.v. elkaar. We laten het woord aan de patiënt en stellen eigenlijk zo weinig mogelijk vragen, wat gezien mijn klassieke opleiding zeer moeilijk is. We luisteren met aandacht en gaan sommige woorden of zinnen herformuleren. Door herformulering wordt het associatiesysteem in werking gezet en uit die herformuleringen kunnen ook voor de patiënt dingen duidelijk worden. Het wordt ook moeilijker om theater te spelen. Als therapeut ga je ook zeer nauwlettend toekijken naar subtiele houdingsveranderingen en gelaatsuitdrukkingen, we noemen dit kalibreren. Het is door te kalibreren dat je meer te weten komt dan enkel en alleen uit het verbale, door non-verbale communicatie kom je vaak meer te weten dan uit wat gezegd wordt. Gaandeweg, doorheen het therapeutisch traject komt de patiënt zijn struikelstenen tegen, gaandeweg beseft men vaak dat schijnbaar banale zaken je gedrag en leven volledig beheersen. Gaandeweg leert men in de mate van het mogelijke die valkuilen te vermijden. Deze zienswijze, ontwikkeld door Marie- Christine Meersch, levert een zeer grote bijdrage om mensen met o.a. FM en CVS zelf tot het inzicht te laten komen over waar hun leven mogelijks verkeerd loopt. Even een voorbeeld van hoe een emotie zich in het lichaam vastzet.
23
M. 56 jaar en al jaren in behandeling voor FM komt op een dag op behandeling en zegt dat ze nog nauwelijks op de fiets kan rijden omdat haar rechterheup pijn doet, echt veel pijn. Ja zie je wel, die heup is versleten he!
Nu dat weer, wanneer gaat
dat nu eindelijk een keer stoppen. Ze is boos omdat ze pijn heeft en ze is machteloos omdat ze er niets aan kan veranderen. M. werd voorheen door mij behandeld met klassieke manuele therapie en kine en doet aquagym in het UZ. Ik heb haar stap voor stap richting CSI therapie gestuurd. M. is landbouwingenieur en dus een zeer wetenschappelijk onderlegde dame.
24
UC© (UNIVERSAL CONNECTION). Via de UC —methode creëert men: - een verbinding met de Aarde - een verbinding met de Kosmos - een verbinding met Zichzelf Door zowel met de Aarde als met de Kosmos als met Zichzelf in een specifieke relatie te gaan, creëert men een soort ervaring die met deze soort relatie overeenstemt: Eénheidsbeleving. Via de U.C. komt men in 3c -toestand, waarbij de meerdere dimensies van de mens in aanlijning komen, en waardoor het intuïtief kanaal mogelijks geactiveerd kan worden. Het is iets als de stekker die aangesloten wordt op de Essentie, de Intelligentie ... De UC-procedure: 1. De aandacht brengen naar de bovenkant van de schedel. Je een witte, transparante lichtbundel voorstellen ... op een afstand boven je ... die comfortabel voelt. Je beslist om dit licht te beschouwen als symbool voor datgene datje in Essentie bent en je op een ritme dat jezelf kiest ... te laten vullen met dat licht. 2. Je laat deze lichtbundel via de bovenkant van je schedel binnenstromen ... - Dit licht vult helemaal je schedelholte, doorstroomt je nek en keel ... naar je schouders ... en via je bovenarmen, naar je onderarmen, handen en vingers ... tot in je vingertoppen. - Het licht doorstroomt dan helemaal je borstkas ... vooraan, achteraan, de zijkanten ... Het vult je buikholte en bekkenholte ... tot tegen je wervelkolom. - Het licht stroomt langs je bovenbenen, doorheen je knieën, onderbenen, naar je voeten ... en vanaf je hielen tot de punten van je tenen. - Dan laat je het licht vanuit je voetzolen de aardbodem binnenstromen en zich vertakken in een massa kleine stralen ... Eén daarvan gaat dieper en dieper de aardbodem binnen tot in het centrum van de aarde waar een enorme bol wit licht is ... het "licht van de Aarde". - De lichtstraal die van bij jou komt ... dringt deze bol licht binnen en die twee soorter, licht gaan zich mengen. Er ontstaat hierdoor een helderder... en nog schitterender wit licht. - Nu laatje dit licht naar het aardoppervlak toekomen ... naar jezelf toe ... 3. Dat licht laatje binnenkomen via je voetzolen en het doorheen je voeten naar je onderbenen stromen... je bovenbenen ... - Dan vult het opnieuw je bekken- en buikholte ... en doorstroomt je borstkas ... - Het stroomt doorheen je schouders naar je bovenarmen, ellebogen, onderarmen ... naar je handen ... vingers ... en vingertoppen. - Dan stroomt het licht vanuit je schouders ... doorheen je nek en keel ... vult opnieuw je schedelholte ... en via de bovenkant van je schedel stroomt het heel ver de Kosmos in. - Je visualiseert eventjes hoe je helemaal gevuld bent met dat witte licht en via je voetzolen verbonden bent met het licht van de Aarde ... en via de bovenkant van je schedel verbonden met de Kosmos. Je kiest eventjes in die ervaring te gaan van 3-éénheid en je formuleert eventjes je naam ... naar jezelf toe. ©2000 Marie-Christine MEERSCH & vzw het Inzicht • Vorming rvwte4' T ~ UC® (Universal Connection®) • v.4 • 1/1
25
Brief van de website van het Reliantie Instituut.
Cranio Sacraal Therapie We dance around the ring and suppose while the secret sits in the middle and knows - R. Frost – Reeds in 1899 werd door Dokter William Sutherland bewezen dat de schedel beweegt en dit voortkomt door de pulsing van hersen- en ruggemergvloeistof. Via onderzoek, opmerkelijke resultaten en steeds verder ontwikkelde technieken door Dr. Rollin Becker, Dr. John Upledger, Dr. Franklyn Sills, e.a. groeide Cranio sacraal Therapie uit tot een volwaardige therapie. Die merkwaardige evolutie binnen Cranio sacraal Therapie deed 4 verschillende methoden ontstaan, elk met een ander uitgangspunt en een andere bedoeling, en elk functionerende als Totaal Therapie: - Structurele Craniosacraal Therapie - Biomechanische Craniosacraaltherapie - Somato Emotionele Craniosacraaltherapie - Biodynamische Craniosacraaltherapie Cranio sacraal Integraal Therapie verwerkt elementen uit 3 methodes die al naargelang noodzaak kunnen gebruikt worden, maar focust vooral op de Biodynamische principes van Dr. Franklyn Sills, al dan niet in combinatie met Procesgerichte begeleiding en Inner Tuning® Traumawerk. Alles wat in het lichaam gebeurt volgt eigenlijk één grote getijdenstroom, die vanuit zijn natuuraard, vloeiend en beweeglijk is. Deze komt voort uit een oorspronkelijke dynamiek in het lichaam (Midline) van waaruit alle systemen van het lichaam zich gingen ontwikkelen. en voortdurend in stand gehouden worden. Zo zijn ook alle cellen van het lichaam op hun eigen manier afgestemd op die Kernkracht. De bio-getijdenstroom die gecreëerd wordt door de pulsing van het hersenvocht is nauw verbonden met die midline dynamiek. Het ritme ervan wordt beschouwd als de 'ademhaling' van hersen-en zenuwstelsel en regelt alle fysiologische stelsels zoals spijsvertering, ademhaling, hormoonstelsel, zenuwstelsel, circulatie-stelsel, uitscheidingsstelsel, huid, enz .... Via dit Cranio sacrale ritme dat vibreert tussen schedel (cranium) en heiligbeen (sacrum) kan men eigenlijk luisteren naar de bewegingstaal van het lichaam. Door verschillende fysieke, emotionele en psychische oorzaken kan het Cranio sacrale ritme verstoord geraken. Men ontdekte dat er zich bij dergelijke storingen, traumavortex kan ontwikkelen. Deze kan men beschouwen als een soort energetische cystes die het algemeen welzijn van de persoon verstoren. Door een specifieke Interactie op gang te brengen met de traumavortex kan deze geleidelijk aan zijn impact op het organisme loslaten. Hierdoor ontstaat er opnieuw flow en beweeglijkheid in het systeem zodat evenwicht en herstel kan volgen op meerdere niveaus: lichamelijk, psychisch, emotioneel. Dit is ook bijzonder efficiënt voor de trauma verwerking van de persoon. Door verfijnde methodiek, samen met zijn gegrond en dynamisch aanwezig zijn, zoekt men in een sessie Craniosacrale Integraal Therapie, een welbepaalde communicatie op gang te brengen met de dynamiek in het lichaam van de cliënt. Dit gebeurt meestal non-verbaal. Gezien Biodynamische Craniosacraal een sessie als een relatie beschouwt, met de mens in al zijn dimensies, kan het nodig zijn om subtiel verbaal te ondersteunen in leren de somatische ervaring dragen en begrijpen. Hierdoor kan de cliënt dan ook op een psychische manier actief meewerken aan zijn proces. Elk mens heeft ook zijn persoonlijk verleden dat op zijn eigen manier beleefd en vertaald werd, alhoewel men zich daar maar gedeeltelijk van bewust is. Niettemin zit dit geregistreerd in het onbewuste domein van de psyche maar eveneens in de cellengeheugens. Elk mens draagt als het ware zijn eigen persoonlijke lasten en trauma's met zich mee. In het dagelijkse leven komt men deze tegen o.v.v. twijfels, frustraties, emotionele of fysieke ongemakken. 26
Maar dikwijls ontstaat er ook trauma bij geboorte, ongeval, door opvoeding, ernstige stresssituaties of andere. Onze denkpatronen, die we als bescherming hanteren om de gevolgen van een trauma te minimaliseren, hebben de gewoonte zich met elkaar te verbinden. Ze vormen een complex netwerk waarin niet zo eenvoudig verandering kan gebracht worden. Doordat de Biodynamische Craniosacraal therapeut heeft leren werken vanuit een relationeel veld en stillness, worden net dié specifieke omstandigheden gecreëerd waarbij 1 ongemak ontkoppeld kan worden van al de rest. Wanneer de therapeut zich bewust kan zijn van dat speciale moment, kunnen er nog diepere processen op gang komen. De cliënt komt als het ware in een psychische toestand, waarbij bewuste en onbewuste processen in balans komen (Being-state), een dieper weten geactiveerd wordt en er trauma verwerking kan ontstaan zonder dat de persoon er veel last van heeft. Het Mind-Body systeem verwerkt iets of laat iets los op dat eigenste moment. Soms wordt er zelfs een emotie op een zachte manier naar buiten gebracht en is er Inzicht. Men zou het kunnen benoemen als een zuivering van de oorspronkelijke verwonding waardoor de cliënt de belemmerende tendensen en condities die er psychisch en fysiek waren, kan overstijgen. Zo ontstaat er Space en is er plaats voor iets nieuw. Dit hele proces van reorganisatie, integratie en trauma verwerking kan enkele minuten duren maar evengoed uren, dagen, weken in beslag nemen. Cranio sacraal Integraal Therapie werkt rond het opnieuw verbinding creëren met de organiserende kern kracht (Midline) door die bepaalde ruimte te creëren die het organisme nodig heeft om opnieuw te kunnen ADEMEN in de ruimste zin. Dat heeft een uitwerking op het totale mens zijn. Een behandeling Cranio sacraal Therapie volgens de Integraal methode, wordt ingeleid door een kort gesprek als opening tot de rest van de sessie en waarbij de Cranio sacraal therapeut al signalen kan opvangen uit de lichaamstaal en de manier waarop de persoon zijn ongemak beleeft en vertaalt. Cranio sacraal Integraal Therapie biedt efficiënte ondersteuning bij rugklachten en hernia's, hoofdpijn en migraine, maag- en darmproblemen, tandpijnen, hormonale stoornissen, schildklierproblemen, huidproblemen, slapeloosheid, stress, energiegebrek, uitputting, burnout en cvs, fibromyalgie, immuniteitsproblemen ... maar evengoed bij depressie en eenzaamheid, angsten en verdriet, leer- en gedragsproblemen, adhd, reflux, dyslexie, huilbaby's, ... Deze tekst is, met kleine veranderingen, afkomstig van de website van het Reliantie Instituut. http://www.reliantie.org
27
Ze kreeg enkele sessies Biodynamische CS therapie, vond het wel altijd goed maar ze kon niet begrijpen dat haar heuppijn kon weggaan met cranio. Voor haar was die pijn van mechanische aard, dus moest die fysiek aangepakt worden. We doen ons babbeltje en ik voel dat ze echt wel met iets verveeld zit. Ik vraag of er toch niet iets is wat haar zeer dwars zit. Ik vraag of er mogelijks een struikelsteen op haar weg gekomen was de laatste tijd. “Ja!”, zegt ze boos, “ Ik wil niet dat mijn kleinzoon (5 jaar) ook boer wordt zoals zijn vader! Dat is geen leven, zo moeten werken, ik zie dat mijn schoonzoon die belangstelling voor de boerenstiel aan het aanwakkeren is, en ik wil dit niet!” Gans haar fysionomie is boosheid, ze kijkt ontgoocheld en triestig. Ik vraag haar subtiel of ze daar gaat in slagen? Waarop ze zegt dat ze dat toch gaat proberen. Ik vraag haar voorzichtig of dat wel o.k. is? Komt het je toe dit te verhinderen? Niet gebiedend maar zachtjes
met voorzichtige intonatie, zeker niet betweterig of
belerend. Ik leg haar uit dat ze’ in de macht’ aan het gaan is tegen iets wat ze moeilijk zal kunnen veranderen. Ik leg haar de vierdimensie visie uit en dat ze door haar boosheid en gram haar lichaam weer aan het teisteren is. Ik leg haar uit dat haar heuppijn veroorzaakt wordt door die emotie waar ze zich al een hele tijd in opjaagt. Ik zeg dat we met cranio haar heuppijn zullen trachten weg te nemen en dat ze lessen kan trekken uit het voorval. We doen een sessie cranio en er vindt een enorme ontlading in die heupzone plaats. Later zullen we op dat ontladen terugkomen. Na de sessie is de heuppijn inderdaad nog nauwelijks voelbaar en M. zegt dat heel die kant veel losser zit dan voor de sessie en dat ze eigenlijk toch verwonderd is. “Wacht maar of ik terug op mijn fiets geraak”, zegt ze al lachend, “dan pas ga ik geloven dat mijn heup echt beter is.” En het was beter want het fietsen ging probleemloos. Dit voorval is ongeveer 1 jaar geleden. M. komt nog sporadisch. Ik kom haar soms tegen als ze op wandel is met haar hondje. “Ik kom niet veel meer hé,” zegt ze al lachend. “Eigenlijk ben ik beter. Met de cranio en ook de inzichten om geen problemen te maken waar er geen zijn is mijn leven zeer veel veranderd. Jouw nieuwe visies zijn juist,” zegt ze. “ Ik kijk anders tegen het leven aan, doe UC©, en ben terug een gelukkige vrouw geworden. Het leven is simpel en ik ben tevreden. En als ik eens terug vastzit spring ik wel eens binnen voor een cranio.” Terwijl ze dit zegt
28
beweegt ze met haar handen van boven naar onder, bedoelend, ‘al de energiekanalen weer eens open te zetten.’ Je kan wel stellen dat M. een hele transformatie heeft ondergaan. Ze is tot het besef gekomen dat
op de manier waarop ze bezig was ze haar eigen lichaam
saboteerde en is doorheen de therapie meer aangelijnd met haar Essentie. Door mentale veranderingen toe te laten en te kiezen voor niet meer in de macht te gaan tegen onoplosbare toestanden heeft ze aanvaard dat de dingen zijn wat ze zijn. Ze is daardoor ook veel gelukkiger geworden. Ze kent terug de flow in haar leven
en is door de meditatieve elementen, die ze regelmatig toepast, meer
gegrond, meer geworteld en tot een groter zelfbewustzijn gekomen. Ze heeft als het ware ook leren keuzes te maken die haar dienen. Doorheen de therapie komen de mensen gemakkelijker
tot het maken van
gepaste, juiste, goede en stevige keuzes. Hun kieskracht ( uit de essentie )groeit omdat ze minder in de kiesmacht gaan
(de mentale). Door meer aangelijnd te
zijn met de essentie en de intuïtie, gaat keuzes maken veel gemakkelijker en spontaner, de keuzes komen als het ware van zelf naar boven borrelen. Als ik haar nu tegenkom met haar hondje straalt ze gewoon. Ze vecht niet meer tegen het leven, ze heeft er weer van leren genieten!!! Het is heel verheugend om als therapeut te zien dat - na jaren tegen een berg ellende te vechten -
je door nieuwe visies een wereld opent waarvan je het
bestaan nog zelfs niet vermoedde.
Tientallen andere verhalen zou ik kunnen
brengen. Daar waar het nuttig is om het theoretisch kader te ondersteunen zal ik dat graag doen.
3. Een proces van veranderingen Het is ook belangrijk dat de patiënt
begrijpt en beseft
dat het therapeutisch
parcours dat opgestart wordt een proces van veranderingen inhoudt, en dat er zich niet plots, als zou het uit de lucht vallen er een wonder gaat voordoen. Er wordt daarom ook gevraagd om regelmatig iets te noteren in de loop van de behandelingsperiode. Bv. * Zijn er kleine veranderingen? * Voel ik mij soms beter? * Ben ik minder moe? 29
* Heb ik minder pijn? * Neem ik minder medicatie? Door zelfreflectie en stil te staan bij je eigen proces ben je ook weer meer bewust van kleine of subtiele veranderingen. Ook kan men door
die reflecties bewust
worden dat bepaalde ergernissen gedurende een dag leiden tot pijn en/of uitputting. Zo leert men ervaren dat er een oorzakelijk verband is tussen die pijn en vermoeidheid en de gedachtemolen die er mogelijks was. Het moet er hen ook op attenderen dat dit molentje door even naar een rustpunt te gaan, bijvoorbeeld door even UC© op te roepen, weer even stil wordt gezet. Ik leer hen er bewust voor te kiezen niet in gedachtestromingen te gaan die hun gezondheid niet dienen. Toen K. enkele maanden in behandeling was, constateerde ze plots dat ze eigenlijk veel minder naar de apotheker moest gaan. Ze werd er zich plots van bewust dat ze minder pijnstillers nam. Niettegenstaande ze zich nog vaak moe voelde en pijn had, realiseerde ze zich toch dat er subtiel al iets veranderd moest zijn. Het is daarom van groot belang te beseffen dat er zich een proces afspeelt en dat het herstelproces er geen is dat gaat van zeer slecht naar plots zeer goed. Het is een traject van vallen en opstaan. Het is leren dat wanneer er verbetering optreedt er een terugval kan zijn. Omdat men zich beter voelt denkt men plots weer alles aan te kunnen en op die manier overschrijdt men weer grenzen. In die zin leer ik hen met een grafiekje (fig. 2) hoe ze hun curve van de belastbaarheid in de tijd dienen te leren bewaken. Patiënten proberen als ze zich beter voelen zo snel mogelijk weer meer te doen dan ze eigenlijk al kunnen, CVS- en FM patiënten zijn op deze regel geen uitzondering. Het is voor hen dan altijd weer teleurstellend als ze na een periode van verbetering weer hervallen. Door metacommunicatieve technieken komen ze er vaak toch uit dat ze weer ergernissen hadden of dat er gedachtestromingen aanwezig waren die hen tot een herval brachten. Het spreekt voor zich dat men er zich niet altijd bewust van is aangezien ons associatiesysteem voor 70% onbewust is. Het is juist door de therapie dat er zich ook in het onbewuste deel van ons associatiesysteem wijzigingen zullen voltrekken. Het zal komen door de aanlijning van de vier dimensies dat er zich een diep herstel zal installeren in je lichaam, met een
blijvend karakter, als men zich aan z’n eigen
grenzen weet te houden.
30
M. vertelde mij dat ze veel boosheid had en dat die boosheid er was omdat ze haar in het UZ niet begrepen, dat ze er zeker van was dat er iets niet in orde was met haar spijsvertering. Men wou blijkbaar geen bijkomende onderzoeken uitvoeren omdat haar pathologie voor de artsen duidelijk genoeg gedocumenteerd was. Dat ‘niet-begrepen’ worden deed boosheid ontstaan en die boosheid is een sterke emotie die zijn weg naar het lichaam probleemloos weet te vinden onder de vorm van een spanning in de spieren die op die wijze in verzuring gaan wegens te hoge tonus waardoor een normale doorbloeding verhinderd wordt. Tevens zullen de Belasting
Y3 X3 Y2 Y1
Supermens
X2
X1
Gezond persoon
CVS- en FM-patiënt
Tijd Fig 2. Curve van de belastbaarheid in de tijd Supermens zal bij Y3 in de rode zone komen en zijn systeem uitputten. Indien hij blijft presteren onder de curve X3 blijft hij binnen zijn limieten. De limieten van de CVS-FM patiënten liggen beduidend lager. Bij navraag situeren ze de belastbaarheid nog een heel stuk lager dan op fig. 2 te zien is. Ieder individu heeft een eigen curve en het is een zoektocht in het leven om daarmee in balans te kunnen zijn. We mogen allemaal eens over de lijntjes kleuren maar te veel in de rode zone zal zich altijd wreken. Ik gebruik dit tekeningetje voor een uitgebreid scala van aandoeningen. Het geldt voor ieder individu,dat als men in de rode zone vertoeft er zich onherroepelijk problemen zullen voordoen. Deze problemen kunnen zich zowel op fysiek of psychisch of mentaal vlak voordoen. Het geldt als knipperlicht bij CVS- en FM-patiënten om bij mindere periodes in te zien dat ze hun limieten dienen te kennen en te respecteren.
31
vliezen rond de spieren, de fascia’s, die
de spiervezels omringen en een
steunweefsel vormen van structuur, veranderen van losmazig bindweefsel
naar
vastmazig verharde fascia. Op die wijze komt in het lichaam alles wat dichter op elkaar te zitten, wat aanleiding geeft tot het ontstaan van spanning door het gebrek aan de natuurlijke ruimte van zowel spieren maar ook komt er een verhoogde belasting op de botten, de wervels en organen. Kortom, heel het spanningsniveau in het lichaam stijgt. Dit leidt tot het reeds eerder vernoemde klachtenpalet, omdat er op een bepaald niveau van spanning een limiet bereikt is die onomkeerbaar is zonder ingrijpende behandeling. De behandeling die de meest fysiek ingrijpende is om op het directe spanningsveld van het lichaam te werken is het Myofasciale Core Therapie.
4. Myofasciale Core Therapie Deze therapie leunt het dichtst aan bij mijn klassiek kinewerk en wordt daardoor ook het best begrepen door nieuwe patiënten. De therapie vormt a.h.w. een eerste opstapje naar energetisch biodynamisch Craniosacraal werk… Maar toch is het werk met de fascia ook energetisch. Ik citeer Etienne Peirsman. De fascia is de ‘geheugentank’ van onze structuur. In dit ‘web’ vinden we onze hele levensgeschiedenis terug. Alle verwondingen, al het ‘uit-het-evenwicht’ gehaalde, alle verlangen naar heling worden herinnerd door de fascia. Door letterlijk iemand aan te raken kan je het hele herinneringssysteem op gang brengen. Op elke plek kan een herinnering uit het weefsel naar boven komen die zich kenbaar maakt via een emotie. In feite weet je nooit wat je precies aanraakt. En daarom is het zo belangrijk om met je handen te leren luisteren. Bij de opstart van een behandelingsplan bij FM patiënten zal de pijn als eerste boosdoener in het daglicht gesteld worden. Nek- en lage rugpijn zijn de vaakst gehoorde klachten. We starten dan met het behandelen van die pijnklachten door te beginnen met Myofasciale Core werk. Dit werk laat ons toe om op vrij snelle en adequate manier ruimte te creëren op die plaatsen waar er zich in de loop van vele jaren een onomkeerbare spanning heeft opgebouwd. Deze spanning situeert zich meestal in de lage rug en de nek. In de lage rug bevindt zich de m. Iliopsoas, bestaande uit drie spieren, de psoas major en minor en de m. iliacus. We spreken kortweg over de psoasspier. De psoasspier is een van de belangrijkste spieren van 32
het menselijk lichaam. Omwille van zijn centrale positie in het lichaam is ze van groot belang geweest om onze rechtopstaande houding te ontwikkelen maar ze is ook van essentieel
belang in ons vecht- en vluchtsysteem.
Ze stelt ons in staat te
vluchten, ons snel uit de gevarenzone te brengen, te vechten als het moet en kan, of om ons te freezen als laatste wanhoopsdaad. Dit laatste is een manier om te gebaren dat je dood bent en geen bedreiging meer vormt voor de agressor. Bij de moderne mens zijn die stressoren geen wilde dieren meer maar de dagdagelijkse beslommeringen van het leven die voor een opeenhoping van spanning kunnen zorgen die onomkeerbare
gevolgen heeft voor heel het lichaam. Een verhoogde
psoasspanning leidt onherroepelijk tot beschadiging van de tussenwervelschijven met discushernia’s en andere majeure beschadigingen tot gevolg. Sinds ik kennis heb over de gevolgen van een verkrampte en verkorte Psoasspier behandel ik alle lage rugklachten met MFC-werk. De resultaten ervan zijn zeer goed in die gevallen dat er nog geen onherroepelijke schade is vastgesteld in de tussenwervelschijven. Vaak zie ik postoperatieve discusherniapatiënten waarvan de pijnklachten vaak niet veel beter zijn dan voorheen. Meestal verbeteren de klachten met MFC-werk. Mocht men meer het belang inzien van de juiste tonus te brengen binnen het MFC-systeem, en voor de lage rug is dat de psoasspier zou er veel ruglijden kunnen vermeden worden. Binnen sessies cranio omschrijf ik het MFC-werk als dweilen. Het is het opkuisen van belastingen uit het verleden die zich opgestapeld hebben in de fascia. Gans ons leven is als het ware in het geheugen van
de fascia opgeslagen. De fascia is
verschrompeld en zal niet uit zichzelf terug verslappen tot losmazig bindweefsel wat het van nature uit is. Van nature is de fascia plastisch en zijn de spieren elastisch. Een spier kan verlengen en verkorten, ze is elastisch. De fascia is plastisch, ze zal door er aan te trekken niet veranderen. Ze kan dan misschien scheuren, wat de meest voorkomende weefselbeschadiging in ons lichaam is. De fascia is plastisch en dat kunnen we vergelijken met een plastiekzak waar je met je vingers in duwt. Je zal merken dat je vingers er blijven instaan. Op die wijze creëren we op een efficiënte en snelle wijze terug de nodige ruimte, zowel in de fascia en spier zelf als in de omgeving waar ze zijn spanning manifesteert, en de organen hindert in hun functies. In concreto gaan we de spier (de m. psoas major) opzoeken in zijlig of buiklig. We zoeken rustig en ontspannen contact en palperen tot we op een verharde spier 33
komen, lateraal van de wervelkolom. We ontwikkelen met onze vingertoppen een druk die zeker niet bruuskeert, doch wel gevoeld moet worden. Het is dansen op een dun koord tussen pijn doen en toch deugddoend aanvoelen. Het is het therapeutische samenspel van de gever en de ontvanger om op een veilig aanvoelende en leuke wijze tot contact met elkaar te komen. Stilaan merk je dat het lichaam van de patiënt meer ruimte en diepgang toelaat. Er ontstaat al een fascia release in één sessie. In ruglig doen we hetzelfde voor de m. iliacus die aan de binnenzijde van het bekken loopt. De therapeut brengt de vingers over de bekkenrand en zoekt de m. iliacus op. We herhalen dezelfde strategie en zoeken ook hier naar de opgebouwde spanning in dit spiergedeelte van de psoas en zullen weer de nodige ruimte trachten te creëren. Vervolgens brengen we de vingers naar het middenrif en duwen we zacht de vingers onder de ribben en zoeken ook hier ruimte te creëren. Nekklachten hebben ook hun specifieke boosdoeners. Voornamelijk m. trapezius maar ook de scaleniusspieren zullen door fasciale verkortingen aanleiding geven tot het ontstaan van hevige en recidiverende nek- en hoofdpijnklachten met of zonder vertigo en evenwichtsstoornissen. Het is ook belangrijk te weten dat veel uitstralende pijnen en zinderingen in de bovenste ledematen veroorzaakt worden door occlusie van zenuwen en bloedvaten in de scalenuspoorten. Eenvoudigweg deze poorten weer vrij maken met MFC-therapie en veel klachten verdwijnen razendsnel op een eenvoudige en natuurlijke wijze! Het zou ons te ver leiden hier zeer diepgaand op in te gaan, doch het is duidelijk dat dit ‘dweilen’ zoals ik het noem van groot belang is voor het direct comfort van de patiënt. Het maakt hem ook duidelijk dat er wel degelijk een aanwijsbare fysieke component is voor het ontstaan en onderhouden van hun pijnpatronen. Ik vertel hen dat dit pas een opstapje is naar de zoektocht naar de oorzaak van die spanning. Ik vertel hen ook dat het niet de spieren en de fascia’s zijn die de spanning zelf opbouwen maar dat die spanning georganiseerd wordt vanuit hun diepere zijn en dat ze zich daar maar ten dele bewust van zijn. MFC- werk is één facet van het integrale biodynamisch craniosacraalwerk. Het leunt dicht aan bij het manuele therapiewerk en
de voetreflexologie die ik vroeger
toepaste bij FM-patiënten. De patiënten hadden er tijdelijke resultaten mee. Ze
34
waren er tevreden over, het hielp hen toch een beetje, al was het soms maar een paar uren of een paar dagen. Uit de getuigenverslagen van de patiënten met een zeer lange voorgeschiedenis zal blijken dat het spoor dat we nu gaan bewandelen van een nog heel andere orde is en er in slaagt hun levens weer in de rails te brengen, en ze op dat goede spoor te houden, voor sommigen nog met af en toe eens een sprongetje in de berm… Het
spreekt
voor
zich
dat
mensen
met
zeer
langdurige
klachten
reeds
weefselschade hebben opgelopen en dan ook gevoelig blijven voor die letsels. De meesten weten ook die schade te onderscheiden van het energetisch herstel dat zich wel voltrekt. Ze zijn best tevreden dat ze terug een normaal leven kunnen uitbouwen en beleven en nemen er een aantal fysieke ongemakken gerust bij. Er is vaak een berusting en aanvaarding dat die er zijn en dat ze zijn wat ze zijn. Er treedt ook daarin een relativering op en het levert hen minder ergernis op, want die ergernis is op zijn beurt weer een enorme negatieve trigger naar nog meer pijn. En dan zijn we weer bij de vicieuze cirkel aanbeland waaruit zo moeilijk te ontsnappen viel… Tot slot geef ik de patiënten ook een oefenschema mee om zelf deze spieren en fascia’s op de optimale spanning te houden.
Hoofdstuk 3 1. Wat is eigenlijk Biodynamisch Craniosacraaltherapie of cranio? Het volgende onderdeel van de therapie waarover ik het wil hebben zal voor de leek de moeilijkste om te begrijpen zijn. Dit onderdeel kan maar tenvolle begrepen worden door als therapeut een uiterst voortgezette training te volgen, of door de therapie gedurende een langere periode te beleven. Het spreekt voor zich dat de therapeutische opleiding vereist dat je de therapie zelf ondergaat. Het is dan ook door de eigen ervaringen en transformaties tijdens de opleiding dat je een breder en meer uitgebalanceerd zicht krijgt op het geheel van de therapie. Zoals uit de getuigenverslagen zal blijken, hebben de patiënten het ook moeilijk om het aan anderen uit te leggen. ‘Ik ben er dan ook maar mee gestopt’, zei een van mijn patiënten.
35
Biodynamische Craniosacraaltherapie is een ervaring, een beleving. Ze kan daardoor aan een leek of iemand die er geen kennis van heeft niet uitgelegd worden zonder dat hun associatiesysteem gaat tegenspartelen. Er komt een gevoel van onbehagen over je als je geconfronteerd wordt met iets wat binnen je eigen levenservaring onbekend is. In de kantlijn wil ik toch de ervaring van N., een patiënt, meegeven. Hij was in behandeling voor de ziekte van Guillain-Barré, dit is een ernstige
neurologische
aandoening
die
zich
kan
voordoen
na
een
immuniteitsstoornis en die behoort tot de auto-immuunziekten. Deze ziekte wordt in het
ziekenhuis
behandeld
met
cortisone
en
weerstandsverhogende
medicatie(gammaglobulines). Ze kan dodelijk zijn maar leidt in de meeste gevallen tot een quasi volledig herstel binnen 1 à 2 jaar. Gezien de ernstige neurologische problemen, coördinatiestoornissen, evenwichtstoornissen en krachtvermindering in alle spieren,
waardoor zelfs stappen bijna onmogelijk wordt, is een algemeen
revalidatieprogramma noodzakelijk. Naast het klassieke revalidatiewerk schakelden we al vlug over op cranio.
Het herstel was spectaculair en de patiënt was
enthousiast zijn ervaringen met onze therapie te delen met zijn vrienden. Op een dag komt hij de praktijk binnen en zegt: “nu moet je wat weten, één van mijn vrienden zegt, na over de therapie gesproken te hebben, dat het ongeloofwaardig is”. N. was verbouwereerd van die reactie en analyseerde nogmaals die woorden en zegt:“ niet waard geloofd te worden”. Had hij nu nog gezegd – “ongelooflijk”, dat had ik nog kunnen verstaan. Ik moet er wel bij vertellen dat toen N.l bij zijn neef, die arts –acupuncturist is, vertelde over zijn therapie deze meteen zeer enthousiast was en het een natuurlijke zaak vond aangezien het een aandoening van het ruggenmerg is en Craniosacraal net daarop werkt. De homeopathische arts van N. vond de evolutie ook zeer natuurlijk om dezelfde reden. De neuroloog kon niet begrijpen dat hij op die tijd zo veel beter was, want hij had dat nog nooit gezien. De resultaten die we hadden bereikt na twee à drie maanden zouden pas na een vol jaar in het vooruitzicht gesteld zijn. Dit is maar één van de vele reacties die patiënten krijgen op hun enthousiasme over hun ‘mysterieuze’ verbetering. Als je probeert te begrijpen waarover het volgende gedeelte gaat, moet je, zoals ik gedaan heb tijdens de opleiding, je opengestellen voor iets waarvan je het bestaan eigenlijk niet vermoedt of begrijpt. Nu weet ik dat wat we doen eigenlijk zeer eenvoudig en natuurlijk is. We gaan gewoon op een 36
andere manier naar het lichaam van de andere ‘luisteren met de handen’ maar eigenlijk met heel ons lichaam aanwezig zijn bij het lichaam van de andere. Het is meer onze zintuigen laten waarnemen, gaan in de stilte en openstaan voor wat er zich aandient. Het is binnen gaan in een ‘andere ‘ wereld dan de zichtbare, het is binnenkomen in een perceptuele wereld, waar van alles gevoeld wordt, waar men ritmes en golven voelt, het is in aanraking komen met een dieper georganiseerde vorm van zijn, het is komen in een andere vorm van ‘gewaar zijn’. Het is een fascinerende en boeiende wereld waarin je terecht komt zonder het gevraagd te hebben. Het is een ongekende wereld voor de leek,
maar hij is voor iedereen
onmiddellijk bereikbaar. Graag zou ik naar de mythe verwijzen die Marijke Baken aanhaalde in haar boek, Craniosacraal-Therapie, voor en door iedereen, en hoe zij zelf de therapie ervaart en beleeft. “De oudste mythe die ons overgeleverd werd, vertelt hoe Inanna, de grote godin van de bovenwereld, afdaalt naar de onderwereld, naar het rijk van haar zuster Ereshkigal én hoe zij anders dan voorheen terugkeert. De ontmoeting tussen Inanna en Ereshkigal heeft beiden onherroepelijk veranderd: waar voorheen hun werelden gescheiden waren, is nu een doorgang geschapen tussen de boven-en de onderwereld, die zowel in de ene als in de andere richting vruchtbaar zal blijken. Wat deze mythe in beelden poogt te beschrijven, hoe er diep in onszelf rijkelijk mogelijkheden tot transformatie voorhanden zijn. Zij liggen daar verankerd tot we er aan toe zijn ons leven om te buigen naar wat het werkelijk nodig heeft. Verankerd tot ze aangeraakt worden…Soms melden ze zich nadrukkelijk aan. Dat kan in de vorm van een stil sluimerend knagen dat maar niet wijken wil, of onder de druk van een brutaal gebeuren dat plots alles-zoals-het-was overhoop gooit, maar altijd is er ‘iets’ dat indringend genoeg blijkt om ons vrijwillig of noodzakelijkerwijs tot voor de poort te brengen die naar de onderwereld leidt. De mythe van Inanna is het verhaal van een inwijdingsweg. Zowel bij geboorte als ons sterven gaan we daar doorheen, maar eveneens krijgen we in de loop van ons leven talloze oefenmogelijkheden om te leren hoe nauw ‘leven’ en ‘dood’ met elkaar verweven zijn, en hoe de
‘onderwereld’ door alles heen onze meest
krachtige levensimpulsen bewaart.
37
Toen ik 1995 een eerste sessie had voelde ik hoe ik meegevoerd werd in de diepten van mijn lijf en hoe ik eindelijk toegang kreeg tot ruimten waarvan ik al lang vermoedde dat ze er waren, maar waar ik slechts sporadisch contact mee kreeg. Het liet me niet meer los. En ook al benoemde het niemand zo, sindsdien ervaar ik craniosacraal als een inwijdingsweg. Een weg die mij-meer dan ooit te voren via lichaamswerk, dans, eutonie- in contact brengt met mijn lijf en met alle kennis die ik alleen daar kan halen. En van daaruit kom ik ook weer elke keer terug-anders dan voorheen. …Craniosacraal biedt een mogelijkheid om het contact te herstellen met wat afgesloten, verwaarloosd, genegeerd, miskend, verguisd of eenvoudigweg vergeten was. De cranio-sacrale weg brengt ons in een ruimte waar heling mogelijk wordt. Het is in die ruimte dat we ons gedragen weten of geborgen in een nooit aflatend ritme dat stilte en rust brengt. Het is in die ruimte dat er helderheid kan komen omtrent onszelf, helderheid over wat het leven werkelijk van ons wil, over hoe we onszelf belazeren en over wie we in wezen zijn. Het is in die ruimte dat we de kracht kunnen terughalen die ons erfrecht is; de kracht om met open armen te ontvangen wat het leven ons geven wil-in welke gedaante dat ook is. Cranio-sacraal brengt je in een ruimte waar niets hoeft, waar niet ‘gedaan’ wordt, waar geen diagnose gesteld wordt, waar geen oordelen zijn. En precies daardoor gebeurt er zo veel.” Deze tekst van Marijke Baken blijft mij steeds beroeren omdat hij op een krachtige en duidelijke wijze weergeeft wat craniosacraal therapie beleven is voor haar. Zoals zal blijken uit de getuigenissen van mijn patiënten zal iedereen zijn eigen belevenis verwoorden, zal iedereen zijn eigen verhaal hebben over de tocht naar die‘onderwereld’, naar die andere wereld die eigenlijk op een dieper niveau het fundament is van alle leven, die eigenlijk het leven organiseert, ontwikkelt, ontplooit en bepaalt. Franklin Sills beschrijft in zijn boek Craniosacral Biodynamics, Volume two, op p.4 38
“I realise that the longer I practice this work, and the more clinical experience I accumulate, the less I know. Sutherland used to say that all you know goes ‘behind the curtain’. This is not a curtain of ignorance, but is more about a deepening appreciation of the mystery of life. I can never ’know’ this mystery. I can only let go and enter into a relationship with it. Even ideas I have written about in these volumes simply go behind the curtain into a place of unknowing. This is the heart of my clinical practice. Likewise, I can never know the needs of another person and their system. Nor
can I know an other’s
system as well as that person can know
themselves. Nor can I diagnose, analyze, or understand what needs to happen in another’s healing process. I have seen this over and over again. It is very humbling. Yet within the darkness of unknowing, clarity arises. The Intelligence takes over and I am shown the way to proceed. Somehow practitioners must come to a place within themselves that allows them to hear and respond to the unfolding intensions of the Breath of Life. I find that the crux of this is a growing ability to listen to the whole of a person’s system with an open heart, without agenda. This is based upon a mind that is still and totally at rest within itself. Within this field of awareness, all of my diagnostic knowledge and procedures, and therapeutic techniques and interventions, literally go ‘’behind the curtain’’ within the humbling process of simply listening to the whole of that person’s living form and the Stillness and Health that center it. As the Inherent Treatment Plan unfolds, the potency of the Breath of Life leads the way. The particulars come to the forefront as a factor of the intentions of the Breath of Life, not as a response to my interventions or analysis.” Als we de woorden van Marijke Baaken en Franklin Sills even laten bezinken dan beseffen we toch dat we met BCS-therapie op een heel andere manier naar ziekte en gezondheid kijken dan de klassieke westerse wetenschappelijke benadering.
2. Een beetje geschiedenis In een supersonische vogelvlucht gaan we even de “Fundamentals” van de therapie samenvatten. Garner Sutherland, DO (1870-1954) en zijn
collega’s
osteopaten ontdekten een subtiele beweging in de schedelbeenderen bij palpaties maar eigenlijk is erin heel het lichaam een soort ademhaling in de beenderen, de membranen en de vloeistoffen van het lichaam.
39
In het eerste jaar van de opleiding werden we eigen gemaakt met het voelen van deze subtiele ritmes. Het leren voelen van de bewegingen van de verschillende schedelbeenderen en de subtiele ritmes die veroorzaakt worden door het hersenpompje dat het cerebrospinaal vocht rondpompt van cranium naar sacrum en dit in 8à14 cycli per minuut. Er is uitzetting bij stijgende druk en inkrimping bij dalende druk.
Dit wordt allemaal geregeld door klepjes in het arachnoideum, het
spinnenwebvlies dat zich tussen de dura mater en de pia meter bevindt. Bij dit ritme zijn we nog in staat om te denken. In dit ritme voelen we enkel datgene wat zich onder onze handen afspeelt. Al snel komen we ook in contact met de twee andere ritmes. Buiten het al eerder genoemde snelle ritme (8à 14 cycli/minuut). Wanneer je in het trage ritme terechtkomt merk ja dat je contact krijgt met heel het lichaam (2,5 cycli per minuut). Het zeer trage ritme heeft een cyclus van 100 seconden nodig om een inkrimping en uitzetting te realiseren. Wanneer je in dit ritme terecht komt voel je nog nauwelijks een ritme, alles lijkt stil te staan en je handen hebben het gevoel af en toe naar binnen en naar buiten te gaan. Hier kom je terecht in het contact met de kosmische energie, een voeling van een andere orde. Een contact in de orde van die van de zussen Inanna en Ereshkigal. Het is ook een gevoel van niet meer aanwezig te zijn in de ruimte waar je zit maar versmolten te zijn met heel de ruimte rondom jou… Op het einde van zijn leven benoemde Sutherland dit ‘The Breath of Life’, het is waarschijnlijk ook daardoor dat hij niet meer au sérieux genomen werd door zijn collega’s en dat zijn kennis eigenlijk een stille dood zou sterven. John Upledger heeft verder gewerkt op de principes van Sutherland en maakte de therapie toegankelijk voor iedereen. Hij ging ervan uit dat kennis van anatomie en fysiologie belangrijke elementen zijn, maar dat het volgen van de intuïtie zeker evenwaardig is en misschien nog efficiënter. De BIODYNAMISCHE Craniosacraaltherapie die wij volgen in de opleiding van het Reliantie Instituut is geënt op de werken van Franklin Sills. In 1986 startte hij met een collega osteopaat, Claire Dolby met het uitwerken van een eigen training craniosacraal therapie. Ze deden er jaren over om
een volledig biodynamisch
georiënteerde methode uit te werken. Daaruit ontstonden de standaardwerken: 40
Craniosacral Biodynamics, Volume 1 in 2001 en Volume 2 in 2004. Nu onderwijst hij de methode in Zwitserland, Duitsland, Spanje, USA. Medewerkers van het Karuna Institute onderwijzen de methode wereldwijd. Hij en zijn vermaard instituut hebben de biodynamische craniosacraaltherapie
wereldwijd op de kaart gezet als een
methode van craniosacraal therapie. Onze lesgever Michel Lootens is een van zijn studenten en schreef onlangs het boek: Biodynamische craniosacraltherapie, potency in action. Standaarduitgeverij, 2011. Het bevat de allerlaatste informatie over de huidige benadering en praktijk van de biodynamische methode die eigenlijk zijn oorsprong heeft in het Karuna Institute in Devon (UK)
3. Enkele spotlights Het heeft geen zin om de diepste en voor de leek zeer complexe visies van Sills en anderen hier tot in detail te gaan bespreken. Het vergt immers een studie en een training van jaren om als therapeut zelf voldoende duidelijkheid te verkrijgen, en dit dan nog maar tot op zekere hoogte. Of zoals Rollin Becker zei: “ Trust the tide and get out of the way.” Toch zijn een aantal zaken fundamenteel om te begrijpen hoe het komt dat we resultaten boeken met patiënten waar andere visies minder succes hebben. Ik zal alles eenvoudig en begrijpelijk zoeken uit te leggen. Ik baseer mij hier op de geschriften van Sills, genoteerd door zijn studenten en op internet gezet met de bedoeling deze zienswijzen te verduidelijken en bekendheid te geven. Je kan deze info vinden op www.energyschool.com onder de tittel: “Overview of Biodynamic Cranialsacral Therapy. Based on the teachings and Writtings of Franklin Sills.” Hieronder heb ik enkele fragmenten uit deze tekst vertaald, ze verwoorden op een duidelijke en vrij goed verstaanbare wijze een bijzondere denkpiste waar ik mij na de afgelopen
jaren en opgedane kennis en ervaring enkel volmondig kan bij
aansluiten. “Cranio is een bijzondere benadering over de creatieve organiserende krachten aanwezig in het lichaam, en hoe die krachten in het lichaam werkzaam zijn, hoe verstoringen binnen deze krachten aanleiding geven tot gezondheidsproblemen. Daarbij worden de volgende concepten of denkkaders gehanteerd. 41
*De natuurkrachten bezitten een subtiel ordenend vermogen, dat alles wat is, de schepping, de natuur, aanstuurt, ontwikkelt en onderhoudt. *Doorheen de expressie van deze krachten, van dat ordenend vermogen is er een subtiel en stabiel polyritmische beweging aanwezig en voelbaar, gekend als de ‘Primary
Respiration’
of
de’Primaire
Ademhaling’.
Deze
expansie
–
contractiebeweging is overal aanwezig in de natuur en in al de levensvormen. De oorsprong en mechanisme ervan zijn onbekend. Bij de mens kan dit gevoeld en gepalpeerd worden als een trage en subtiel voelbare verwijding, zich vullende en opreizende beweging gevolgd door een leeglopende, vernauwende, verengende, dalende stroming doorheen de weefsels en de vloeistoffen van het lichaam, gecentreerd door en zich ontwikkelend vanuit de midline. Deze beweging wordt aanzien als een uitdrukking van de ‘Breath of life’ waarover Sutherland reeds sprak als een diepgeworteld en universeel substraat dat een mysterieuze , niet fysieke dimensie doet vermoeden. Niettegenstaande alle mensen die bedrijvig zijn met deze materie en al deze ritmes perfect kunnen percipiëren, blijft een duidelijke wetenschappelijke uitleg onvolledig. *Het in interactie gaan met deze ritmes brengt opmerkelijke medische resultaten teweeg. Deze interacties zijn meer een voelbaar en accepteerbaar proces dan wanneer het een manipulatieve actie van de therapeut zou zijn. Daarom is het voor de CRANIO van het grootste belang zich te ontwikkelen in het leren voelen van al deze subtiele ritmes. Niettegenstaande het niet wetenschappelijk begrepen wordt hoe deze veranderingen plaats grijpen zijn deze fenomenen zeer uitvoerig klinisch bewezen. *
De krachten die leiden tot genezing zijn dezelfde krachten die het lichaam
gemaakt hebben van bij de conceptie. Deze krachten blijven dan ook steeds in het lichaam aanwezig tot aan de dood. De rol van de therapeut is dan ook de krachten van dit ordenend principe te ondersteunen in het lichaam van de cliënt. Dit staat in scherp contrast met de klassieke extern ingrijpende moderne geneeskunde en manipulatieve geneeswijzen. Eerder dan een diagnose te stellen en dan een technische, chirurgische of manipulatieve ingreep te doen is de Biodynamische craniosacraaltherapeutische benadering er een die de condities gaat creëren die de van nature uit aanwezige krachten zowel diegene voelbaar binnen het lichaam
42
en ook diegene die we percipiëren buiten het lichaam, op die wijze gemobiliseerd worden dat ze spontaan aan zelfcorrecte gaan doen en teruggaan naar de oorspronkelijk toestand. Deze benadering heeft reeds zeer veel opvallende resultaten opgeleverd bij tal van aandoeningen. * Cranio is voornamelijk geconcentreerd op het hele systeem van de mens, minder op een geïsoleerd stukje ervan. Gezondheid wordt beschouwd als een geheel van factoren en omstandigheden. Zowel interne als externe factoren zijn er voor verantwoordelijk.” Dit is een summier maar toch voldoende ruim denkkader van waaruit de therapie dient begrepen te worden. Waar nodig zullen nog enkele zaken verduidelijkt worden. Het is ook pas door langdurig de perceptiecapaciteit en sensitiviteit te verfijnen dat het theoretisch denkkader waarbinnen Biodynamisch cranio zich afspeelt door de therapeut begrepen wordt. In de opleiding is het absoluut de verdienste van onze lesgever Michel Lootens om door ons eerst grondig te leren voelen, ervaring te laten opdoen, om op die wijze zelf tot het inzicht of een ‘beeld’ te komen waarover het echt gaat. Pas na te leren voelen, kan je gaan theoretiseren. Michel heeft ons met een oneindig geduld teruggebracht bij: Leren geloven wat je voelt en niet te voelen wat je gelooft! Het vraagt als therapeut een heel leerproces om deze perceptuele skills onder de knie te krijgen en ze zijn het onderwerp van een levenslang leerproces om deze gevoeligheid
te verfijnen
en te vergroten. Iedereen in de opleiding is in staat
geweest om deze skills onder de knie te krijgen, doch iedereen zal door zijn eigen perceptie er zijn eigen interpretatie aan geven, elkeen heeft waarschijnlijk een andere vorm van ‘gewaar-zijn’. Elkeen zal deze vrij abstracte materie anders aanvoelen, percipiëren, interpreteren en begrijpen. De belangrijkste conditie om tot een onbevooroordeelde perceptie te komen is het ontwikkelen van zelfbewustzijn. Zelfbewustzijn is
het fundament voor het aanleren van deze perceptuele
vaardigheden. Daarvoor is het cultiveren van stillness in jezelf zo belangrijk om tot een neutrale waarnemer uit te groeien. Het is van groot belang om -vooraleer naar het lichaam van de patiënt of cliënt te gaan - te luisteren naar je eigen lichaam en te proberen naar een zo groot mogelijke stilte in jezelf te gaan
om je eigen 43
neutraliteit op te bouwen. De therapie vertrekt steeds vanuit die neutraliteit. Het is er onbevooroordeeld zijn met mededogen en een totaal open mind. Het bewustzijn van de kwaliteit van de relatie met de patiënt of cliënt is zeer belangrijk. De therapeut is verantwoordelijk voor het creëren van een relationeel veld waarin de patiënt of cliënt zich veilig, comfortabel, gesteund en geborgen voelt. Het is begeleiden op een subtiele manier waar plaats moet zijn voor subtiele verbale begeleiding, je betrokken voelen en je kunnen inleven zonder echt mee te beleven, maar hij of zij moet zich gesteund en gedragen weten op elk moment in de sessie. Dit kan men een kwaliteit van ‘aanwezigheid’ noemen, die ook ‘gepercipieerd’ en ‘gevoeld’ wordt door de cliënt of patiënt. Hoe realiseren we dat contact met de Patiënt? Het vraagt een klein opstapje via UC, het is gaan naar andere bewustzijnsniveaus zoals de Amerikaans filosoof en psycholoog William James(1842-1910) ons op P.24 reeds vertelde. Dat opstapje is nodig om ons mentaal systeem op een laag pitje te zetten en ons te kunnen focussen op heel ons zijn en kunnen en niet alleen op wat ons denkvermogen vermag. Het is gaan naar de stilte in onszelf en de anderen, het is terugkeren naar onze oerbron, het is teruggaan naar de Essentie , het is teruggaan naar het zich alles energetisch organiserende, het is teruggaan en op zoek zijn naar het in evenwicht brengen van de vier dimensies.
4. Wat is dat energetisch potentieel nu eigenlijk? 4.1.Wat is de potency? Bij de behandeling van CVS en FM is zeker, meer nog dan bij andere aandoeningen het energetisch potentieel, de potency die aanwezig is in ieder lichaam ernstig verstoord. Het is dus van het grootste belang als therapeut deze potency in de eerste plaats te percipiëren, naar kwaliteit en naar kwantiteit. Dan is het de opdracht de aanwezige potency te optimaliseren, zowel op een plaats waar er te kort is als wel in heel het lichaam indien nodig. In zijn boek beschrijft Michel Lootens het als volgt:
44
‘Volgens Sutherland brengt de Breath of Life een Potency , een kracht op gang in levende organismen. Het is die (levens)kracht die de organismen tot leven wekt en die dat leven dan verder in stand houdt. Potency kan men beschouwen als de meest fundamentele levenskracht die in je lichaam werkzaam is.’ ‘Als
die
‘Potency’
(of dat ordenende principe) opgenomen is
door
de
cerebrospinale vloeistof, wordt een getijdenstroming in het lichaam geactiveerd. Voor Sutherland stond het vast dat de vloeistoffen in het lichaam de Potency van de Breath of Life transporteren naar elke cel en elke weefselstructuur in het lichaam.’ Laten we ons potency even anders voorstellen. Ieder mens wordt van nature geboren met ‘zijn’ 100% potency. Zonder ernstige problemen heeft het lichaam de neiging die te behouden. Door omstandigheden , bv een ziekte gaat het lichaam een deel van die potency( bv 30%) voorbehouden om die ziekte te bestrijden. Als
men van de zieke
hersteld is zal de gebruikte
potency 100% terugkeren naar het systeem. Iedereen ondervonden dat er bij een
heeft in zijn leven al
griep een groot deel van je beschikbare energie en
kracht wegvalt. Het lichaam gebruikt die energie voor het herstel en geeft je tevens ook het signaal dat je moet opletten met wat je doet. Dit is van nature uit fijn geregeld. Bij chronisch aandoeningen zoals FM en CVS keert de geblokkeerde potency NIET terug naar het hele systeem. Daardoor blijft hij ook steeds verlaagd en blijven ook de chronische pijnen steeds min of meer en vaak wisselend van locatie aanwezig. Tegelijkertijd nestelt er zich voor de CVS-patiënt een quasi
steeds min of meer
stabiele zware vermoeidheid die niet wijken wil. Om één of andere reden zit de potency gevangen in het onderhouden van de ziektebeelden FM en CVS. Die ene of andere reden vinden we terug in de” 4 dimensie-visie” en het “Inner Tuning®kader dat ze tekent om dat symbolisch weer te geven. Dit wordt tevens beschreven in de brieven die ik meegeef en die komen van de website van de reliantie: www.reliantie.org Ik citeer hier een fragment uit de brief:
45
“Elke mens heeft zijn persoonlijk verleden dat op zijn eigen manier beleefd en vertaald werd, alhoewel men zich daar maar gedeeltelijk van bewust is. Niettemin zit dit geregistreerd in het onbewuste domein van de psyche maar eveneens in de cellengeheugens. Elk mens draagt als het ware zijn eigen persoonlijke lasten en trauma’s met zich mee. In het dagelijkse leven komt men deze tegen o.v.v twijfels, frustraties, emotionele en fysieke ongemakken. Maar dikwijls ontstaat er ook trauma bij geboorte, ongeval, door opvoeding, ernstige stresssituaties of andere. Onze denkpatronen, die we als bescherming hanteren om de gevolgen van een trauma te minimaliseren, hebben de gewoonte zich met elkaar te verbinden. Ze vormen een complex netwerk waarin niet zo eenvoudig verandering kan gebracht worden. Doordat de Biodynamisch Craniosacraal therapeut heeft leren werken vanuit een rationeel veld en stillness, worden net die specifieke omstandigheden gecreëerd waarbij 1 ongemak ontkoppeld kan worden van al de rest.”
4.2. Hoe krijg je als therapeut zicht of voeling op die potency? Het Inherent Treatment Plan, voor het eerst beschreven en op 40.000 waarnemingen gebaseerde concept van Rollin Becker,DO (2000) is een proces dat zich ontvouwt in drie stappen. Om dit beter te begrijpen moet er eerst nog een belangrijke begrip uitgelegd worden, nl. het fulcrum en de midlinedynamiek.
4.2.1. Wat is het fulcrum? Een fulcrum wordt in cranio op verschillende manieren gebruikt. Het is een punt waarrond
energie
georganiseerd wordt. Het is een voelbaar en perfect
waarneembaar fenomeen. Het fulcrum beschouw je best als een wervelwind. In het oog van die wervelwind is er stilte. Dus elk fulcrum is opgebouwd of georganiseerd vanuit die stilte. Het is in die stilte waar eigenlijk niets is dat eigenlijk toch alles is. Het intelligente veld kom uit die stilte. Er zijn natuurlijke fulcrums, zoals het fulcrum van Sutherland, dat bij een bepaalde techniek, de vault hold gevoeld wordt tussen de handen die het hoofd zijdelings vasthouden aan occiput en sphynoidvleugels. Als je de aandacht naar de handen brengt, ontstaat een wervelend elektromagnetisch gevoel in de handen die je een voeling geven over de craniosacrale ritmes. Niet alleen of er in- of uitademing is maar ook of de kwaliteit van die twee ritmes evenwichtig op en neer gaan.
46
Het inner fulcrum is het eigen lichaamsfulcrum dat opgebouwd wordt door het uitvoeren van de UC. Het inner fulcrum zorgt ervoor dat je in je eigen bewustzijn verankerd bent en gegrond aan therapie kan doen. Dat gegrond zijn is van groot belang om zelf voldoende stevigheid en kracht te hebben en je niet te laten meezuigen door de energetische wervelingen van de cliënt. Het inner fulcrum is ook van essentieel belang in het ontstaan van het relatieveld met de cliënt. Als laatste hebben we de
inerte fulcrums. Die kunnen ontstaan op gelijk welke
plaats in het lichaam. Ze kunnen het gevolg zijn van een banaal fysiek trauma, een klop op je arm: het lichaam creëert daar een inert fulcrum om de schade van die klop op die plaats te ‘bevriezen’ om geen verdere schade in het lichaam te laten ontstaan door een vrij onschuldig letsel. Het is eigenlijk lichaamsintelligentie die actief wordt. In het geval van het verhaal van M. ontstond in de heup een inert fulcrum omdat ze zich zeer bezorgd maakte over haar kleinzoon en ze die gedachte niet kon loslaten. Op die manier fixeerde ze haar emotionele energie in de heup, die pas weer kon oplossen als ze werkelijk ook die gedachte kon lossen. Dus zo’n inert fulcrum bezorgt je eigenlijk alleen maar last en hinder. Bij CVS- en FM-patiënten zijn er zeer veel inerte fulcrums aanwezig die zodanig veel potency opslorpen of ‘bezet’ houden dat er voor de rest weinig energie overblijft om op een aangename en levenslustige wijze door het leven te gaan. Het wordt sleuren en trekken om te overleven, de drive geraakt uit hun leven, alles kost moeite om gedaan te worden, het leven is een last geworden, het leven is een sleur.
4.2.2. Wat is de midlinedynamiek? De midlinedynamiek ontstaat al van in het embryonaal stadium. Reeds van bij de mitose (dit is vlak na de bevruchting) is er sprake van polarisering.15 dagen na de conceptie ontstaat er een buisje met cellen dat de notochord genoemd wordt, dit geeft de cellulaire ontwikkeling oriëntatie en richting. Deze notochord verdwijnt als de organen zich gaan vormen. Deze midlinekracht of midline energie blijft levenslang behouden. Alle cellen van ons lichaam blijven levenslang afgestemd op dit energetisch organiserend veld. Dit veld is door de CRANIO-therapeut door training perfect voelbaar. In zeer veel volksgeneeskundige tradities van alle culturen ter wereld komt men daar varianten van tegen. Bij de cranio noemt men dit de 47
bioelectric matrix. (afbeelding uit boek van Sills, Craniosacral Biodynamics, vol 1 p.59) Er is geen leven mogelijk zonder de afstelling van alle cellen ( zo’n 50 biljoen stuks ) van ons lichaam op dit bioelektrisch veld. Het is bij afwijken van dit veld dat er een verstoring
ontstaat binnen het lichaam. Deze verstoring is de oorzaak van
pijnklachten, het ontstaan van ziekten en het onderhouden van klachten. Deze afwijkingen binnen de midline zijn voelbaar onder de vorm van het percipiëren van traumavortexen. Het is door op een specifieke manier in interactie te gaan met het lichaam dat deze zich zullen herstellen, terugkeren naar de midlinedynamiek. Dit zal verder duidelijk worden. Eerst bespreken we nog een mooi en merkwaardig fenomeen binnen de craniowereld.
4.2.3. Wat is het stillpointpotentieel? Bij het in- en uitademen van het craniosacraal pompsysteem kan er een stillpoint ontstaan. Deze ontstaan bij rust en slapen spontaan en hebben een herstellend vermogen. Ze geven ook het gevoel in een nog diepere stilte te komen en een verdiepend en verkwikkend effect te ressorteren. *Bij inademing Als we een stillpoint percipiëren voelen we dat de tide binnen het systeem een opstijgende richting volgt en het vierde hersenventrikel zich dus vult met het cerebrospinaal vocht, dat een invloed zal hebben op de richting die de potency ondergaat. Die zal naar buiten gericht zijn en zal een dynamiserend en vitaliserend effect geven. Dit passen we toe als de cliënt slow is, futloos en een gebrek aan energie heeft.
48
*Bij uitademing Wanneer de tide dalende is en het cerebrospinaal vocht naar her sacrum vloeit, zal er bij het percipiëren van een stillpoint een verdieping van rust ontstaan. Dit gaan we gebruiken bij mensen die geprikkeld zijn, die hyperarousal zijn. Het geeft een diepe rust, het geeft de hersenen een impuls naar vertragen, slow worden, kalm worden. Ook de hersengolven worden trager, we komen tot de traagste ritmes, tèta- en deltagolven, we komen meer in aanlijning met onze natuursaard, meer in contact met de Essentie.
5. De Biodynamische Craniosacraaltherapie sessie Hoe beginnen we nu eigenlijk aan dit gedeelte van de sessie op de tafel. Er werd reeds vermeld dat er een openingsgesprek, een opstartje was, een korte of langere 49
communicatie die over van alles en nog wat kan gaan, bv. hoe het sinds de vorige sessie gegaan is en of er iets speciaals opgevallen is in die tussentijd, of dat er mogelijks aandachtspuntjes zijn voor deze sessie ed. We bespreken hier een standaardsessie, elke sessie kan afhankelijk van de omstandigheden weer anders zijn. De cliënt neemt plaats op de tafel en gaat comfortabel liggen. De therapeut bouwt reeds zijn UC© op van bij het binnenkomen van de cliënt. Dat is een eenvoudige routine en duurt nog geen seconde om op te roepen. Het wordt bijna een zijnstoestand.
5.1. Stap 1: Bronnetje opzoeken De therapeut nodigt de cliënt uit naar een aangename herinnering te gaan of naar een aangenaam lichaamsgevoel, bv het aanvoelen van een warm bad of douche. Bronnetjes brengen de cliënt in een gevoel van wat Chopra, ‘gelukzaligheid’ noemt. Michel Lootens beschrijft het in zijn boek op deze wijze. ‘We vermijden personen ‘op zich’ als resource te nemen, want relationele interactie kan ( zeker met personen die we van zeer nabij kennen) nog al eens wisselend zijn. Personen die voorkomen in een bepaalde situatie kunnen wel, zoals de vakantie die je doorbracht met je familie, het etentje met die vriendin, een bijeenkomst van vrienden’ De meest fundamentele resource is te trachten volledig in het ‘nu’ te zijn. We laten de cliënt even de tijd die op te roepen en vragen na een tijdje waar in het lichaam dit leuk gevoel zich manifesteert. We vragen waar het bronnetje zich in het lichaam manifesteert en hoe het aanvoelt, bv een warm aangenaam gevoel in de polsen, buik, rug… Net zoals een lastige emotie zich onmiddellijk in het lichaam laat gevoelen onder de vorm van een ongemak of spanning zal een leuke gedachte ergens in het lichaam een aangenaam gevoel geven. Dit is al een wonder oefeningetje om terug de verbinding te leren leggen van de geest met het lichaam. Vaak lukt dat van de eerste sessie, maar soms doet men er verschillende sessies over om dit te leren voelen. We vragen de cliënt om zo veel mogelijk bij dat stukje lichaam te blijven dat aangenaam is of bij het bronnetje zelf. De reden om de persoon op tafel naar een bronnetje te brengen is om hem niet te confronteren met 50
zich oplossende traumatische ervaringen uit het verleden. Het herbeleven van een trauma kan hertraumatiserend werken en dat zoeken we helemaal niet te doen. Het is de bedoeling dat het trauma zich vanzelf oplost. Gedurende deze periode wordt er gewerkt aan het opbouwen van het relationele veld.
5.2. Stap 2: Het relationele veld en de Holistic Shift Vanuit de UC© die met de aandacht naar de cliënt gebracht wordt ontstaat er een relationeel veld. De therapeut voelt de versmelting van de bioelektrische velden die rond ieder levend organisme aanwezig zijn. Het ontstaan van de holistic shift wordt gevoeld en ervaren door een versmelting te krijgen van energieën en in een aparte staat van ‘gewaar zijn’ te komen’. Na het ontstaan van de holistic shift komt er écht lichaamscontact.
5.3. Stap 3: Het Lichaamscontact Meestal begint het eerste lichaamscontact aan de voeten. Het is het voorzichtigste en minst doordringende contact. Er wordt over de aanraking onderhandeld. Is ze niet te fel of niet contactvol genoeg? Dit gebeurt allemaal op een zeer zachte, serene en liefdevolle manier.
5.4. Stap 4: Het Inherent Treatment Plan CRANIO is gebaseerd op het principe dat er altijd een gezondheidspotentieel aanwezig blijft in het lichaam. Ziekte wordt aanzien als afgeweken van dat gezondheidspotentieel. Er zijn altijd innerlijke bronnen actief in het lichaam, ondanks ziekte en ongemak blijft er zolang men leeft een stuwende drive aanwezig die met de resterende energetische bronnen of energiepotentieel
verder doet. De
therapeut richt zich dan ook op de innerlijke bronnen bij de cliënt, meer dan zich te richten op hoe hij de problemen kan oplossen van buiten uit. Deze werkwijze is een onwaarschijnlijke verandering in de benaderingswijze binnen de gezondheidszorg. Het Inherent Treatment Plan wordt door de therapeut ervaren en gevoeld als een expressie van intrinsieke krachten die komen van binnenin het lichaam of uit het energieveld rondom het lichaam. Het zijn bewegingspatronen die zich ontwikkelen binnen de vloeistoffen of de weefsels, weefsels omvatten spieren, fascia’s maar tevens de botten die aanzien worden als een verhard bindweefsel. Ze zijn een 51
weerspiegeling van de gezondheidstoestand van de cliënt en kunnen verstoord worden door
psycho-emotionele factoren , trauma of nog andere redenen die
verder aan bod komen. Volgens Franklin Sills, houdt het Inherent Treatment Plan dus in dat er altijd nog een gezondheidspotentieel rest zelfs in een ziek lichaam. In die zin moet het lichaam steeds strategieën opbouwen om binnen die ziektetoestand het hoofd boven water te houden. Een gefixeerd letsel (bv. zoals de heup van M. zie p.25) mag dan al pijnlijk zijn en haar
functioneren verstoren, het blijft haar toch dienen in een bredere
overlevingsstrategie. Dit wordt gestuurd door een interne lichaamsintelligentie. Het lichaam past zich dus min of meer aan om met beperkingen om te gaan en er toch het beste van te maken. Deze aanpassing aan moeilijkheden of letsels heeft wel een prijs. Het lichaam offert een deel van zijn energetisch potentieel op om de schade van het letsel te beperken tot de plaats waar het zit. Dit is zowel voor een fysiek letsel ontstaan door trauma of slijtage als voor een emotioneel letsel dat, zoals we bespraken, steeds een lichamelijke weerslag heeft en zich ‘ergens’ gaat nestelen in elke mogelijke plaats in het lichaam het geval.
5.4.1.Verbale begeleiding Door verbale interactie kan de cliënt aandacht vragen voor een pijn die ontstaat op een bepaalde plaats. Die klacht kunnen we verbaal begeleiden, door subtiel te vragen de aandacht naar die plek te brengen, de klacht te beschrijven, bv is er een brandend gevoel? Is er een spanning,
een knagende pijn? We vragen dat de
cliënt met de aandacht bij die pijn blijft en als een journalist waarnemer te worden van zijn klacht.
We vragen de cliënt die pijn nu te aanvaarden als een tijdelijk
ongemak en zeggen erbij dat die pijn hen niet zal schaden. We vragen ook op die plek ruimte te creëren zodat er meer ademruimte komt op die plaats. Het is het proces van pijn of lijden begeleiden vanuit een oprechte betrokkenheid zonder de pijn zelf te willen voelen. Het is er zijn voor de andere vanuit een oprechte intentie er te
zijn
en
te
ondersteunen.
Deze
kwaliteit
van
‘zijn’
wordt
door
de
lichaamsintelligentie van de cliënt ‘gevoeld’ en werkt zeer helend. Het zich gesteund voelen geeft kracht en troost en is zeer ondersteunend. Maar nu terug naar het Inherent Treatment Plan van Rollin Becker.
52
Het is een driestappenplan dat beschrijft hoe we te werk gaan met die inerte fulcrums in een therapeutische setting.
5.4.2. De seekingfase Na de holistic shift, na het bronnen, na het nemen van het lichaamscontact neem je als therapeut een weidse
perceptie op het lichaam van de cliënt. Je krijgt door
met je aandacht naar de midline te gaan niet enkel een gevoel op zijn verloop maar ook of er in het systeem veel of weinig potency aanwezig is. Door met je aandacht naar je eigen lichaam te gaan kan het zijn dat je aandacht bij jezelf getrokken wordt naar een verkramping of een pijn of voel je ergens een inert fulcrum. Dat kan een aanwijzing zijn voor een klacht van de cliënt. Gezien je met je cliënt in een synchroon veld zit is dat niet verwonderlijk.
Je aandacht kan ook
getrokken worden naar een punt in het lichaam van de cliënt. Deze fase kan een tijdje duren
en er zal zich een inert fulcrum aandienen dat
het systeem eruit
gezocht heeft om opgelost te worden. Welke betekenis dit fulcrum heeft weten we niet, hoogstens
hebben we een gevoel van waar het zich lokaliseert.
Eigenlijk
weten we niet wat zich er zich écht voordoet. Rollin Becker zegt zelf : something happens. Deze fase kan naar mijn perceptie, sterk gepaard gaan met veel elektromagnetische trekkingen in de handen en tevens met veel visueel wisselende beelden, die vaak zeer chaotisch en levendig zijn. Ze zijn zeker geen toonbeeld van rust en stilte, het geeft eerder een chaotische indruk.
5.4.3. De Stilling en de Setting fase Er was veel chaos en leven en plots valt heel die levendigheid weg. We komen in een ‘state of balance’ terecht. Er is een inert fulcrum dat zich nu gaat oplossen. Stilaan komt er weer leven op gang en mijn perceptie is dat er bij het oplossen van dit fulcrum zeer veel energie vrijkomt. Visueel betekent het voor mij dat er gigantisch veel zwarte autobandenrook te percipiëren valt op de plaats van het inert fulcrum. Eerst dacht ik dat dit verbeelding was, maar na honderden waarnemingen ben ik zeker dat als er een vuurtje gestookt wordt, er iets grondig wijzigt in het lichaam van de cliënt. Dit weet ik ook omdat de cliënt steeds dingen ervaart die weliswaar verschillen van de mijne maar wel synchroon plaatsgrijpen. Op dit moment zijn er niet alleen essentiële veranderingen op de plaats waar het fulcrum zich oplost, maar ook in het hele systeem van de cliënt veranderen er opmerkelijke zaken. Of om nogmaals de woorden van Dr. Rollin Becker aan te halen.: something happens. 53
5.4.4. De reorganisatiefase Deze wordt gekenmerkt door een veranderingsproces van de midlinedynamiek. Er ontstaat ook meer rust in het systeem. Vaak komt er visueel ook veel meer klaarte aan de horizon en komt men ook in een oneindige weidsheid terecht. Men krijgt als therapeut vaak zelf een zeer verdiepende, heilzame en diepe rust zodat je nog nauwelijks weet waar tijd en ruimte zich bevinden. Je benadert bijna een perfecte stilte, de stilte van waaruit alles ontstaat. Je bent aangelijnd met het al. Er is een intens contact met een ongekende kracht, het is die kracht die alles weer goed maakt, het is die kracht ook die ons mentaal systeem ons niet kan schenken. We komen in aanlijning met de echte alles organiserende intelligentie die maakt dat het leven leuk kan zijn, dat er terug drive in ons leven komt en dat het leven precies veel simpeler is niettegenstaande de problemen die elke mens in zijn leven heeft. We komen in contact met een oneindig stil potentieel: De dynamic stillness. We besluiten de sessie door met de aandacht naar twee cycli in-en uitademing te gaan van het craniosacraal systeem. Dan gaan we enkele malen langs het lichaam van de cliënt strijken om de energiebalans te herstellen. De cliënt mag dan langzaam terugkomen uit z’n rust, terug naar de realiteit.
5.4.5. De afsluiting Vaak ga ik nogmaals aan het voeteinde staan en probeer een visueel zicht te krijgen op het energetisch veld van de cliënt. Ik probeer het relatieveld extra te percipiëren, en ga met de aandacht naar de midline van de cliënt met de bedoeling te percipiëren of er veranderingen zijn opgetreden. Quasi altijd krijg je de visuele perceptie van een opstijgend energetische stroming, die ook door de meer ervaren patiënt of cliënt duidelijk waarneembaar is. Het voelt aan als een stille zachte bries die opstijgend doorheen heel je lichaam vloeit.
5.4.6. De feedback Dan wordt er een feedback gedaan over de sessie. Wat heeft de cliënt gevoeld. Waren er speciale dingen die de aandacht trokken. Bij mij spreekt men vaak over kou hebben na een sessie. Een patiënte zei me dat ze vaak zo koud had na een sessie dat ze zich zelfs nadien in een heet bad niet kon opwarmen. In de praktijk is het hier steeds 22 à 23 C° , dus daaraan zal het niet gelegen zijn.
54
Soms zeggen mensen dat er iets weggegaan is of dat een probleem klaarheid heeft gekregen. Vaak zegt men dat er diepe rust is ontstaan. Deze rust is essentieel om naar tragere hersengolven te gaan wat dan weer nodig is om in het zielenpotentieel, de intuïtieve bronnen te kunnen putten, wijsheid te kunnen opdoen. Het is voor CVS- en FM patiënten zeker van het grootste belang dat ze op een onbewuste manier uit het steeds aandachtstrekkende mentaal systeem kunnen stappen en dat er door de therapie weer een aanlijning is met de vier dimensies en ook dat er tussen het linker- en rechterbrein wat meer evenwicht ontstaat zodat er meer geluk, vreugde en plezier in hun leven kan komen.
55
Besluit Gedurende 3 à 4 jaar ben ik bezig met deze therapie. Eerst leerden we de mechanische craniosacraaltherapie, die zich voornamelijk afspeelt in het snelle ritme. Vanaf het tweede jaar werd de focus meer gelegd op het biodynamische aspect van craniosacraaltherapie en deze speelt zich af in de midtide en de longtide ritmes. Ik ben deze inzichten snel gaan toepassen op de populatie van CVS- en FM patiënten, hier uitvoerig besproken. Het heeft mij veel energie gekost om mijn groepje van +/-10 mensen op de goede weg te krijgen. Toch ben ik blij en fier op de commentaren die ze gegeven hebben. Ze versterken mijn waardering en geloof in de waarde van de therapie. Ik ben terecht fier dat zo moeilijke en quasi niet behandelbaar gewaande aandoeningen op een vrij eenvoudige wijze te be’hand’elen’ zijn. Deze therapie is een waardevolle behandelingswijze in het ondersteunen van de lijdende mens. We slagen er zelfs in hen terug een gelukkig en blij leven te laten beleven. Ik hoop dat deze therapie in de toekomst mag uitgroeien tot een waardevolle complementaire sterkhouder binnen de gezondheidszorg. Veel van wat wij voelen ‘bewegen’
in
het lichaam,
de
stromingen
en
de
ritmes
zullen
ooit
op
wetenschappelijke wijze aangetoond worden. Het wordt tijd dat de wetenschap er werk van maakt. De ontdekkingen die er zullen uit voortvloeien zullen revolutionair zijn. Ik besef ten volle dat dit werk geen wetenschappelijk gefundeerde onderzoek is. Dit is geen dubbel-blind onderzoek. Ik zie trouwens niet in hoe dat dit in deze materie mogelijk is. Toch ben ik ervan overtuigd dat dit klinisch werk resultaat heeft opgeleverd dat misschien een ‘eye opener’ kan zijn naar andere therapeuten en artsen die met een groot hart openstaan voor een zeer grote groep zieke mensen die smeken en hunkeren naar de verbeteringen die mijn groepje patiënten ten dele zijn gevallen. Ik ben hoopvol gestemd!! 26 mei 2011 Ladi Verlaet
56
De getuigenverslagen. Begin 2011 heb ik mijn behandelde patiënten een brief meegegeven met de vraag een feedback over hun ziekteproces te formuleren. Deze was als volgt: Beste nn.
Zoals ik al meerdere keren aankondigde had ik van jou heel graag wat feedback gekregen in het kader van de behandeling met Biodynamische Craniosacraal therapie. Ook myofasciale core therapie om spierfascia’s te verruimen en klassieke massage en manuele therapie stonden op de menu. Ook hebben we veel gepraat en door die gesprekken heb ik nog meer dan vroeger inzicht verworven in jullie ziekte of aandoening. De vier dimensietheorie van Marie Christine Meersch is veel ter sprake gekomen. Jij bent één van de 10 patiënten met deze aandoening die ik ben beginnen volgen sinds 2008. We hebben er allen hard aan gewerkt om te proberen uit de spiraal van pijn en vermoeidheid te geraken die jullie leven al een hele tijd teisterde. Ik zou het leuk vinden om zelf eens jullie inzicht op de therapie en de evolutie binnen je aandoening te vernemen. Niet enkel om mij te plezieren maar ook om mogelijks lering te trekken uit het therapeutisch pad dat we volgden. Graag zou ik met dit nieuw bewandelde pad andere patiënten met CVS en fibromyalgie willen aanzetten tot verandering in hun leven. Ik zou door middel van jullie ervaringen met de Integrale Craniosacraaltherapie een zicht willen krijgen op wat de therapie voor jou leven betekent. Hoe jou groeiproces geweest is. Hoe je reageerde op herval of op een mindere periode. Ook zou ik willen weten wat de meditatieve elementen zoals UC voor jou betekenen. Graag zou ik willen weten of je inzicht hebt verworven in de ziektespiraal die eigen is aan jullie aandoening. Je kan een zeer belangrijke bron aan informatie zijn voor het verkrijgen van meer kennis en inzicht in de complexiteit van je aandoening. Concreet zou ik graag: 1. Een zeer korte anamnese hebben, d.w.z. hoe lang al , hoe invaliderend, welke therapieën er mogelijks al gevolgd werden. 2. Beschrijf je ervaring met mijn therapie. Voelde je veranderingen? Wat betekende dat voor jou? Hoe ervaarde je dat veranderingsproces? 3. Wat was de impact van de inzichten vanuit de vier dimensietheorie, of hoe mentale processen, denkpatronen je emotionele dimensie verstoren en hoe die emoties onmiddellijk een impact hebben op je lichaamsdimensie? Heb je steun aan die inzichten als het eens wat minder gaat? 4. Mogelijks was er herval. Wat betekende dat voor jou? Hoe ging je daar mee om? 5. Hoe bouwde je UC of andere meditatieve elementen in je leven in ? 6. Hoe reageren mogelijks familie en gezinsleden op veranderingen? 7. Tot slot : waar sta je nu en waar wil je nog naartoe.
Het is wel degelijk jou verhaal en de therapie die op de voorgrond staan, niet de therapeut.
57
In de loop van de sessies heb ik regelmatig gevraagd dingen op te schrijven, dingen die je opvielen, bijzondere gedachten, kleine evoluties enz. Het kan nuttig zijn die zaken eens op te zoeken om je te helpen bij je antwoorden. Zou het mogelijk zijn om tegen 14 februari mij te antwoorden op mijn vraagjes? Het spreekt voor zich dat alles anoniem verwerkt wordt en dat de privacy gerespecteerd wordt. Heb je hieromtrent nog vragen, neem dan gerust even contact op. Indien je het moeilijk vindt om dit op papier te zetten, wil ik je ook interviewen. Ik wil je alvast hartelijk danken om mee te werken aan dit klinisch onderzoek.
Ladi
58
Met uitzondering van de eerste getuigenis worden de getuigenissen in willekeurige volgorde weergegeven. De eerste getuigenis komt van mijn eerste patiënt die ik met craniosacraaltherapie behandelde. Het was bij het begin van het tweede jaar waar wij leerden een oog te ontwinden. Het was toen dat ik voor het eerst de energetische stromingen voelde dwarrelen uit het oog van een medecursist. Martin was de eerste die op de tafel lag met een reeds jarenlange aanwezige oogpijn veroorzaakt door fibromyalgie. Hij was voor mij dan ook een zeer grote inspirator en steunpilaar om voor alle fibromyalgie patiënten een ander behandelingsparcours uit te stippelen. Ik ben hem daar ook zeer dankbaar voor. De getuigenissen worden zoveel mogelijk weergegeven in het mij toevertrouwde format, dit omwille van de authenticiteit.
1. Feedback 1. M.(man) 57 jaar. Fibromyalgie ACR criteria + (American College of Reumatology) Beste Ladi, Hier een stukje voorgeschiedenis over mijn gezondheid. De problemen zijn begonnen in mijn puberteit (nu ongeveer 45 jaar geleden) met pijn in al mijn gewrichten, vermoeidheid, geen energie… Iedere ochtend stond ik op met stijfheid en een gevoel van ziekte. Ik had geen energie om te starten met de dag. In die tijd had ik veel contact met dokters, specialisten.. Zij schreven veel zware medicatie voor. Daarnaast kreeg ik ook inspuitingen. Dit alles gebeurde steeds in combinatie met kine, accupunctuur, osteopathie, homeopathie, hydrotherapie… Nergens kon ik terecht met mijn vragen, er was geen duidelijkheid over deze kwaal. Er werd weinig aandacht aan besteed. Pas een tiental jaar geleden heeft een reumatoloog er de naam fibromyalgie aan gegeven, het chronische pijnsyndroom. Toch bleef het een gevecht en zoeken naar een gepaste behandeling. Pas door kennis te maken met een andere huisdokter heb ik een andere behandeling leren kennen: craniosacraal therapie. Deze eerste kennismaking met cranio was heel nieuw en mysterieus voor mij. De therapeut, Ladi, bracht dit goed aan met duidelijke uitleg over deze vorm van therapie. Na een paar sessies was er een verandering te merken: meer energie, fitter dan voorheen. Het was een heel vreemde ervaring, onverklaarbaar maar toch is het beter. Men voelt het aan bij de sessies dat er iets beweegt. Het is moeilijk vatbaar. Na een tiental sessies was ik helemaal fit, had ik veel energie. Ik heb zelfs plafonds geschilderd! Wat vroeger door iemand anders gebeurde. Een volledig jaar ben ik zeer goed geweest. Ook mijn ogen waren aangetast door de fibromyalgie. Door de ontwinding van mijn ogen was na één sessie mijn probleem met mijn ogen verdwenen. Dit was een heel speciale ervaring, een apart gevoel. Ook tijdens de andere sessies had ik het gevoel dat er een spiraal rond mij draaide. Op pijnlijke plaatsen kon de pijn erger worden, toch verdween deze na een poosje. De verbeteringen zijn werkelijk het bewijs dat deze therapie efficiënt is. Mijn humeur, mijn denken, het omgaan met bepaalde situaties… heb ik meer onder controle. Ik kan nu meer relativeren. Het leven is er nu veel comfortabeler op geworden: minder pijn, helder kunnen denken, veel meer energie… Door deze therapie kan ik veel positiever omgaan met mijn omgeving. In de eerste plaats zijn het vooral mijn vrouw en kinderen die dit merken. Daarnaast ondervinden ook mijn omgeving en medemensen deze positieve verandering. Toch is het moeilijk aan te brengen in gesprekken met familie en vrienden. Het is niet makkelijk te verklaren. Ook bij dokters bots je op onbegrip want zij zijn niet bekend met de cranio therapie of misschien kunnen we wel stellen dat ze er niet voor openstaan. Toch zou er meer openbaring of toegankelijkheid moeten
59
komen omtrent deze therapie. Op die manier zouden er vele mensen geholpen kunnen worden die geconfronteerd worden met het chronischvermoeidheidssyndroom of fibromyalgie. Na een periode van één jaar zonder pijn, vermoeidheid… Kortom een topjaar, verloor ik terug mijn energie. Dit was voor mij een zware opdoffer, ik dacht dat ik verlost was van mijn kwalen. Maar door deze terugval dacht ik dat het niet meer goed kwam, ik was een beetje in paniek. Door de cranio sacraal therapie te hervatten, kwam alles geleidelijk terug. Zonder de medewerking van Ladi had ik dit niet kunnen bolwerken. Het valt meteen op in je directe omgeving dat alles terug goed gaat. Bij momenten van stress ga ik naar mijn bronnetje om mij te ontspannen. Ik pas dit iedere avond toe, voor het slapen gaan. Dit brengt me tot rust en bevordert mijn slaapkwaliteit. Momenteel heb ik alles onder controle. Ik zit vol energie en fitheid. Zoals het nu is, hoop ik dit verder vol te houden. Ik voel mij een tevreden mens met een positieve kijk op het leven. Met deze korte samenvatting hoop ik een positieve indruk na te laten over mijn ervaring met cranio sacraal therapie. Laat ons hopen dat er in de toekomst meerdere patiënten kunnen mee genieten van deze therapie. Graag had ik mijn waardering en eveneens mijn dank uitgedrukt aan Ladi, die veel tijd en energie aan mij heeft besteed. Ladi, hartelijk dank dat je deze ervaring met mij wou delen.
Dank u! Vriendelijke groeten, M.
2. Feedback 2 M. (vrouw) 57 jaar, FM ACR criteria Beste Ladi Nu mijn verhaal: Wanneer ik ongeveer 16 jaar was kreeg ik last van een pijnlijke rug en knieën. In die tijd (1970) werd er niet veel aandacht aan besteed : de pijnen werden veroorzaakt door een te snelle groei en daar bleef het bij. Tijdens mijn zwangerschappen was die pijn soms ondraaglijk. Rusten dan maar. Daarnaast kreeg ik meermaals last van een stijve nek. Oorzaak: stress. Al die ongemakken maakten me soms zo moe dat ik ‘s avonds vroeg moest gaan slapen. Maar ’s nachts werd ik meermaals wakker door de pijnen… In 1995 kon ik niet meer en de dokter schreef me een lange ziekteperiode voor. Ik liet me dan behandelen door een kinesist ,door een chiropractor en een osteopaat. De pijnen werden dragelijker maar het ‘moe-zijn ‘ ging niet helemaal weg. Daarnaast nam ik heel wat medicijnen o.a. prozac.
Uiteindelijk ben ik bij U gekomen. U vertelde me dat mijn spieren zeer hard aanvoelen en door een gepaste massage gaf U me een soepelere gevoel maar na 1 dag was dat gevoel spijtig genoeg weg. Door U en door de huisdokter ben ik naar dr Hermans gegaan . Na een aantal onderzoeken was de diagnose: Reumatoïde artritis. Met als gevolg andere medicijnen en ik heb zelf wekelijks inspuitingen gekregen van Ledertrexaat. In het begin was er wat beterschap maar na een 2-tal jaren voelde ik me helemaal slecht. Via de huisarts kwam ik bij dr Aelbrecht en nadien bij dr. De Vulder in de pijnkliniek van UGent. Hydrotherapie was zalig. Bewegen zonder pijn, niet te geloven!
60
In diezelfde periode begon U met Biodynamische Craniosacraaltherapie. In het begin kwam dit vreemd over. Maar na een paar sessies en met de nodige uitleg begon er langzaam iets in mij te veranderen. Ik leerde omgaan met die pijn, ik leerde bewust op mijn houding te letten en me te ontspannen. Ik veranderde naar een job die fysisch en psychisch minder belastend is. Ik kon onze afspraken verminderen. Ik was minder moe , de ontstekingen bleven weg en ik sliep veel beter. Zo wil ik het zeker houden. Intussen , na heel wat onderzoeken in het UZ , zouden mijn pijnen niet te wijten zijn aan Reumatoïde artritis maar aan fibromyalgie. Hoe ik de toekomst zie: leren leven met mijn beperkte beweeglijkheid alhoewel ik zeer graag mijn conditie wil opdrijven, want die staat momenteel zeer laag. Ik probeer om de 14 dagen naar de Hydro te gaan maar ik wil opnieuw fietsen zonder dat ik ontstekingen krijg in de kniegewrichten. Is een elektrische fiets een oplossing voor de knieën en de conditie? Een behandeling onder de vorm van Integrale Craniosacraaltherapie wil ik onderhouden (3 ά 4 maal per jaar). Het geeft me een kracht die je moeilijk kan omschrijven . Het is een wonder wat deze therapie met je geest en met je lichaam doet. Bedankt Ladi ,want door U kan ik veel positiever naar het leven van elke dag uitkijken. M.
3. Feedback 3 M. (vrouw) CVS en FM criteria ACR+
1) Vraag 1:
Anamnese:
Alleen gaan wonen 31/12/2003, daarop volgend scheiding (21 jaar huwelijk, relatie al enkele jaren niet goed en niet meer op de sporen te krijgen ondanks de inspanningen, zware depressie gedaan in november 2002 ) Maart 2007: opnieuw gaan samenwonen met een vrouw met 3 kinderen (verliefd geworden in maart 2003) Gecrasht op school...in ziekteverlof van 12/10/2008 Oververmoeid, burn-out, veel pijnen (ontstekingen schouder Li e Re, ellebogen Li e Re, lage rug, nek...), slaapproblemen... Continu griepgevoel, keelpijn… Op 30 maart 2009 voor het eerst naar UZ in kader van fibromyalgie en CVS. Alle onderzoeken doorlopen. In juli bevestiging van de beide diagnoses.
Hoe invaliderend?
Ik heb nooit aan mijn vermoeidheid willen toegeven. Ik ben nooit gestopt met bewegen. Ik had wel uitputtingsverschijnselen: bij wandelen, trap opgaan… Zwemmen ging niet meer (ik zwom wekelijks 1 km). Ik ben blijven wekelijks naar de yoga gaan maar ook hier botste ik op mijn grenzen. Na elke beweging had ik last van spier- en gewrichtspijnen.
61
Ik ben te lang blijven vechten. De dag dat ik begon te aanvaarden is mijn genezing begonnen.
Gevolgde therapieën:
Eind 2007, begin 2008: kinesist-acupuncturist
In november 2008 gestart met psychotherapie (ikzelf wist dat het op dat moment geen depressie was en dat is dan ook bevestigd door de psychologe)
Vanaf oktober 2008: kinesitherapie, osteopathie.
Al de voorgaande therapieën hebben weinig tot niks opgeleverd. Er was wel een klein beetje ontspanning op het moment zelf maar het duurde heel kort. De osteopaat durfde me niet verder te behandelen. Hij vond me te broos. Hij dacht toen al aan fibromyalgie en CVS. Vanaf april 2009: Hydrotherapie in UZ. Laatste Hydro 4/1/2010. Aquatherapie in UZ, was wel goed maar effect niet zo groot. Het warme water deed wel deugd. Achteraf altijd wel heel erg vermoeid en veel spier- en gewrichtspijnen. Omdat de trip naar Gent ook heel vermoeiend was ben ik er mee gestopt en vanaf januari 2010 ben ik zelf in het zwembad in Aalter begonnen met een zwemprogramma. Het programma dat ik opstelde om terug naar de 1 km te komen heb ik gebaseerd op start to swim. Na 22 weken had ik de 1 km opnieuw bereikt. Ik heb het zwemmen steeds aangevuld met de oefeningen (in het kleine warmere bad) die ik leerde in UZ. Nu zwem ik nog wekelijks mijn 1 km in ongeveer een half uur. Ik doe erna nog wat extra oefeningen (buik en stretch) in het kleine bad. 10 tal behandelingen in IR cabine (dit was gecombineerd met de hydrotherapie in het UZ). Deze behandeling was ontzettend deugddoend en had heel veel effect. Dit is een warmte die echt in de spieren dringt en je spieren soepel maakt. Mijn droom is een IR cabine in mijn huis!
Mindfulness van Itam in samenwerking met de CM: 8 weken programma in april 2009
In Eeklo had ik al een kennismaking meegemaakt en ik wou hier verder meegaan vandaar dat ik het uitgebreide programma gevolgd heb. Ik had ook al de boeken gelezen en was al zelf aan de slag met meditatie (vooral voor de pijn). Ikzelf heb 62
in die cursus veel geleerd aan het herkennen van negatieve spiralen en het doorbreken van negatieve spiralen. Ik heb ook geleerd meer in het nu te leven.
Sensoriële oefeningen in Alma Eeklo van mei 2009 tot mei 2010
Dit is zeer zinvol. Je leert bewegen op de trage ritmes en zo kan je zelfs met pijn bewegen. Het werd schitterend gegeven. Het was ook volledig mijn ding, het ligt in de lijn van yoga, relaxatie, meditatie. Ik vond het jammer dat dit moest stoppen. Ik doe dat nu nog steeds op mezelf. Ik was één van haar meest gemotiveerde “leerlingen”.
Cranio Sacrale: gestart 7/10/2009, laatste keer 7/10/2010 (1uur om de 14 dagen)
Deze therapie was voor mij de volledige openbaring, de complete bevestiging. Ladi bracht me ook in contact met de Quantumgenezing (boek van Deepak Chopra). Ik ben toen volledig inzicht beginnen krijgen in mijn ziekte. Hoe ik het gekregen heb en meer en meer werd het me duidelijk hoe ik er kon uit geraken. Het draait allemaal om energie. (zie verder onder vraag 2)
Opleiding Quantumtouch (gestart 17 juli 2010)
Omdat ik volop bezig was met die quantumgenezing ben ik “toevallig” in aanraking gekomen met Quantum-Touch therapie. Ik heb me in een impuls ingeschreven voor zo een weekend. Schitterend wat energie doet! In september 2010 heb ik me voor een 2de weekend ingeschreven. Ondertussen ben ik mijn praktijkuren aan het opbouwen. Ik wil zelf een gecertificeerd QT-therapeut worden.
Gezondheidsdrank Xango: sedert begin juli 2010 beginnen drinken
Hier ben ik eind juni 2010 ook “toevallig” mee in contact gekomen. Bovendien nog door iemand met wie ik samen traiteur-banketaannemer studeerde meer dan 10 jaar terug. Dit is een sap gemaakt van de vrucht de Mangostan. De effecten zijn wonderbaarlijk. Ik heb meer energie en mijn ontstekingen zijn aan het verbeteren. Het versterkt de behandelingen van CS en QT.
Medicatie
Redomex (75 mg per dag). Is afgebouwd sedert november 2010. Allerhande pijnstillers en ontstekingsremmers en spierontspanners uitgeprobeerd allemaal zonder succes. Sedert november 2010 neem ik zelden nog iets tegen de pijn. 2) Vraag 2: 63
De CS behandelingen vond ik ongelooflijk ontspannend, ik was altijd heel diep ontspannen. Energie verbeterde maar dat schommelde in het begin nogal vaak. Na een tijd verbeterden de pijnen ook en bleven ze ook een hele tijd beter. Ik nam veel minder pijnmedicatie. Ik was altijd heel blij met de ontspanning. Na een behandeling was ik altijd heel erg moe. Dat kon wel een hele dag duren. In het begin was het effect niet zo lang. Op een bepaald moment zou ik afgehaakt hebben omdat het transport moeilijk was. Maar door meer erover te lezen (ik heb heel veel gelezen en me meer en meer verdiept in het hele proces) ben ik er blijven voor gaan. Het enthousiasme van Ladi is ook echt aanstekelijk. Het is ook mede door de CS-behandelingen (ook meditatie, sensoriële, lezen…) dat ik mijn ziekte ben gaan aanvaarden. En zoals ik al eerder zei toen is de echte genezing begonnen.
3) Vraag 3: De impact van emoties op mijn algemeen welzijn en mijn lichaam is voor mij duidelijk geworden na het lezen van een aantal boeken, door het volgen van de mindfulness en de CS-behandelingen en door de gesprekken met Ladi hierover. En dan ook nog door het volgen van die QT. Eigenlijk valt op een bepaald moment de puzzel ineen. Het wordt allemaal helder als je afstapt van het traditionele en beseft dat alles energie is. Nu kunnen emoties ook soms weer aanwezig zijn maar de kracht is nu dat ik ze leren herkennen heb. Door het feit dat ik onmiddellijk herken kan ik onmiddellijk de schaar zetten in de negatieve spiraal en opnieuw met de kracht van de positieve gedachten aan het werk gaan om mezelf weer op de sporen te krijgen. 4) Vraag 4: Herval was er af en toe eens. In het begin was dat lastig om te aanvaarden zeker omdat je toen wist hoe het voelde om weer energie te hebben, minder pijn te hebben. Maar ook hier leerde ik uit de inzichten die ik gekregen had. Ik leerde om om te gaan met een mindere dag en vooruit te blikken naar de volgende dag die zeker weer een goede zou zijn. Ik heb dat leren aanvaarden. Een mindere dag heeft meestal wel een oorzaak. En dat leer ik ook herkennen en ik probeer dat dan toe te passen maar zoals ik al zei blijft het respecteren van mijn grenzen een constant werkpunt. 5) Vraag 5:
64
Ik doe verder met meditatie. Elke dag start ik de dag met enkele yoga oefeningen of sensoriële oefeningen en meditatie. Als het me even te veel wordt dan zoek ik een rustige ruimte op of ik ga buiten en dan probeer ik bij mijn adem te komen, en zo kom ik bij mezelf en vind ik mezelf terug. 6) Vraag 6: Ik heb altijd heel veel steun gehad aan mijn vriendin. Het is ook door haar dat ik de behandelingen bij Ladi volgehouden heb. Zij voerde me met de auto. Zij zag ook de effecten ervan. Andere familieleden zeggen niet zoveel, velen kunnen niet om met M. die ziek is. Mijn vader zei onlangs dat ik toch echt veel beter ben. Maar als ik over die CS of QT begin dan staan velen sceptisch (eigen kinderen ook).
7) Vraag 7: Ik heb de afgelopen 2 jaren veel geleerd. Ik heb geleerd om mezelf wat af te schermen en niet meer zo kwetsbaar op te stellen. Ik ben hoogsensitief maar ik zie dit nu ook als een kracht. Ik voel meer dan een ander en dat kan je ook positief gebruiken! Ik heb ook beter leren loslaten. Ik heb ook geleerd wat minder perfectionistisch te zijn. Ik was altijd een echte multitasker. Nu leef ik bewuster en meer in het moment. Ik heb mijn eigen grenzen nooit gerespecteerd. Ik was er altijd voor iedereen. Ik leerde hier ook mijn grenzen kennen en wat meer respecteren (blijft een werkpunt). Ik ben in mijn leven ook nooit opgekomen voor mezelf. Ik cijfer me altijd weg, de ander is belangrijker. Dit blijft ook een werkpunt maar ik ga erop nog altijd op vooruit! Ik heb ook de kracht van de positieve gedachten ontdekt en ik blijf hier bewust mee bezig! Nu sta ik op het punt om opnieuw aan de slag te gaan. Ik heb nog geen andere job gevonden maar ik ben er volop mee bezig en het zal me wel lukken. Ik wil ook aan anderen doorgeven hoe ik uit mijn ziekteproces doorgeven. Daar ben ik ook mee bezig omdat te concretiseren. Ik wil zelf QT therapeut zijn en distributeur van Xango. Wat goed is moet je doorgeven, zeker niet voor jezelf houden.
65
Ik heb wel nog eens een dag dat het minder gaat. Maar ik vertelde al dat ik hier leer mee om te gaan en dat het dikwijls gelinkt is aan gebeurtenissen (emoties, slechte slaap…). Ik blijf verder goed bezig en vertrouw op wat er komt en dat het allemaal goed komt.
4. Feedback 4 R. (vrouw) 50 jaar FM en CVS ACR criteria+
Mijn verhaal over de impact van de craniosacraal therapie
Toen ik voor het eerst van deze behandeling hoorde had ik zo iets van ok, het zal wel goed zijn maar ik voel me goed bij mijn fascia therapie maar na een jaar haalde ik niet meer het verwachte resultaat, dan maar weer verder sukkelen met gewone kine en osteopathie
het ging heel slecht met mij, verschrikkelijk veel pijnen en zware aanvallen van vermoeidheid telkens met 4 dagen volledige bedrust ik kon enkel nog ademhalen, alle andere functies stonden op non actief volgens de pijnarts was dit het gevolg van steeds met mijn lichaam in het rood te leven en dan neemt mijn lichaam en geest het over door bij wijze van spreken de stekker uit te trekken en zodoende ik wel verplicht ben om te rusten
via mijn ma hoorde ik dat Ladi beweerde mij te kunnen helpen,mij te kunnen genezen dat vond ik straffe taal, maar toch was ik wel benieuwd naar het effect op mij omdat ik zag hoe mijn moeder haar toestand verbeterde door de behandelingen van Ladi
66
ik zal mijn eerste ervaring nooit vergeten, de totale rust die ik toen ervaarde was nieuw voor mij en de uitleg die ladi gaf was zo logisch, het was terug keren naar de essentie van ons bestaan de totale verbondenheid van lichaam en geest een geheel, ik noem dit terug gaan naar onze oerkracht
ik voelde al heel snel veranderingen, ik genoot er van om naar mijne UC te gaan, om weg te gaan uit mijn denken, maar door de zware gezinssituatie en de vele heftige confrontatie lukte het mij niet altijd, en dit was dan weer een vernietiging voor hetgeen ik al had opgebouwd maar toch voelde ik me sterker dan vroeger, hoe langer ik de therapie volgde hoe beter ik me kon herstellen tijdens een aanval kon ik me ook meer afsluiten en me sterker maken door te zeggen dat niemand het recht heeft om zo tegen mij te roepen en mij te verwijten, ook al voelde ik heel veel verdriet en hartpijn want op zulke momenten wordt er letterlijk op je har ten op je ziel getrapt ook al werd ik verscheurd van verdriet toch kon ik de kracht vinden om me niet plat te laten walsen en dit is zeker een gevolg van de therapie
ik voelde ook een sterke verbetering in de pijn opstoten en de dagelijkse pijnen algemeen, ik kon vlug de pijn medicatie verminderen, mijn pijnmedicatie is nu gehalveerd , er is zelfs een zware pijnstiller weg gevallen, dus op vlak van pijnbestrijding is deze therapie een heel groot succes
op het vlak van mijne cvs is er ook een lichte verbetering, ik luister
67
nu naar de signalen die ik krijg en dan neem ik tijd om naar mijne UC te gaan, ik ervaar nog niet dat de therapie me meer energie geeft maar ik ben toch al tevreden met waar ik nu al sta
ik ben heel tevreden over de therapie,de ervaringen tijdens de sessies waren telkens een hele beleving voor mij, ik heb echt het gevoel dat er al heel wat bagage uit mijne loodzware rugzak is verdwenen, zeker die ene sessie waar ik mij als een klein meisje ervoer ,alsook diegene waarbij mijn hoofd helemaal achteruitging en mijn mond helemaal open stond het was alsof alles eruit moest, de meest speciale ervaring is toch degene waarbij ik totaal geen contact meer had met mijn lichaam, ik ervoer een intense rust, het is onbeschrijfbaar, ik was precies een deel van het universum
ook mijn slaap probleem is sterk verbeterd, wanneer ik vroeger in bed lag kon ik mijn gedachten niet stop zetten ,ik had het gevoel dat mijn hoofd ping ontploffen, nu volg ik de wijze raad van Ladi, kunnen deze gedachten me dienen ? nee! dus weg er mee ik ga dan naar mijn UC en ik laat letterlijk mijn lichaam vullen met het witte licht en dit lukt nu toch al voor 99% wat voor mij een super aangename ervaring is ik heb ook minder last van nachtmerries wat zeker een opluchting is voor mij het heeft mijn leven al heel sterk veranderd, ik stond vroeger al stil bij de essentie van het leven, ik haalde al veel kracht uit de alledaagse kleine wonderen maar dat doe ik nu nog veel meer, ik weet nu heel goed wat "het is wat het is" betekent ik moet er nu het beste van maken voor mezelf op de eerste plaats het moet gedaan zijn met me weg te cijferen voor de anderen
68
want op het einde van de rit sta je er toch alleen voor ik ben er nu lichamelijk en zeker mentaal een heel stuk sterker door geworden
ik kom nu veel meer op voor mezelf, ik voel dat ik sterker en zelfverzekerd in mijn schoenen sta ,dat ik blijf staan achter genomen beslissingen ik heb de kracht gevonden om een heel zware beslissing te nemen ivb met mijn zoon die ik voordien niet kon en ik voel me daar ook heel goed bij ook de verzuurde en onaangename relatie met mijn moeder heeft nu plaatsgemaakt voor een relatie van zorg, behulpzaamheid en toch wel mooie momenten waar ik heel blij om ben
ik ben helemaal niet bang voor een herval want indien dit zou gebeuren dan is Ladi daar om me op te vangen ik ben ervan overtuigd dat wanneer je het je eigen maakt om je te aarden en naar je UC te gaan zoals dat ademen bij het leven hoort je een hele steun zal hebben aan de UC momenten
ik sta nu mijlen ver van waar ik stond voor ik aan deze nieuwe manier van leven begon, ik heb al een paar keer gezegd dat "ik gelukkig ben" onlangs zei ik nog dat "ik blij ben dat ik leef" toen ik dit zei was het wel even schrikken want deze woorden zijn helemaal nieuw voor mij ik heb terug zin in het leven gekregen en dit is te danken aan de inpakt van de therapie op mijn leven
69
5. Feedback 5 M. (vrouw) 66 jaar FM ACR criteria+
Deze dame sukkelt al meer dan 25 jaar met de symptomen van FM. Was jaren geleden reeds in behandeling met nekpijnen na whiplashproblematiek. Volgde reeds kine, manuele therapie, osteopathie, chiropraxie. Nam spierontspanners en ontstekingsremmers. Deze gaven niet het verhoopte succes en wel veel bijwerkingen. Ze is er dan ook vlug mee gestopt. Bij deze therapie ( BSCT ) “Na enkele sessies ondergaan te hebben werd de druk in ’t hoofd minder.” “De algemene pijn was er nog met ups en downs. Naarmate de therapie met niet te grote tussenposes gedaan wordt gaat het steeds beter” “Bij herval weet je dat het na een volgende behandeling weer beter zal gaan.”
M.
6. Feedback 6 D. (vrouw), 55 jaar, CVS en FM ACR criteria+ K. schreef in een begeleidend briefje: Hier zijn al de nota’s die ik gedurende de vele sessies bij jou heb bijgehouden. Er zijn zaken bij die ik al lang had neergeschreven en zaken die ik er heb aan toegevoegd a.d.h.v jou vragenlijst. Het is een klein boekje geworden, vrees ik. Sorry, het werd een gans pakket, dus die moet je er maar bij nemen. Hopelijk kan je er iets mee doen! En anders, weet je toch tenminste wat de therapie met mij heeft gedaan. In ieder geval, ik heb van je opdracht genoten. Voor mij is dit een zeer belangrijk naslagwerk,om te bewaren voor mezelf. Het is mijn helingsproces! Bedankt Ladi! K.
Het zou ons te ver brengen gans de feedback van K. weer te geven. Hij was zeer verrijkend voor haar en ook voor mijzelf, omdat hij mij erg duidelijk het diepe lijden van K. deed
70
aanvoelen. Het deed mij ook beseffen hoe pijnlijk de aandoening is en welke impact hij heeft op de levenskwaliteit van de lijdende mens. Ik geef hier de belangrijkste zaken weer.
Hoe mentale denkprocessen je emotionele dimensie verstoren.
Een van de zinnetjes die mij vaak in mijn hoofd worden herhaald is het volgende: Het zijn onze gedachten die ons ziek maken. Daarin heb je mij heel veel geleerd. En ja, zo'n een onnozel zinnetje, kan wonderen doen. Ik heb geleerd, dat het verkeerd is te piekeren, over zaken waar je in eerste instantie niets kan aan veranderen. Want problemen behoren nu eenmaal bij het leven. Zelfs al zouden we morgen op een onbewoond eiland aan onszelf zijn overgelaten, dan zouden zich daar ook problemen stellen die ons stress bezorgen, wees daar maar zeker van. Maar hoe je reageert op die problemen, hoe je een probleem aanpakt, hoe je ermee omgaat, maakt van een probleem een nog groter probleem of zorgt er juist voor dat je gaat nadenken en door een positieve, constructieve, rustige aanpak, lijkt dat probleem plots niet meer van belang en lost het zichzelf op. In tegenstelling tot een jaar of twee geleden, probeer ik bij problemen van welke aard ook, na te gaan hoe belangrijk dat probleem eigenlijk is. Van bij het stellen van dat probleem, ga ik dat al proberen relativeren. Door altijd eerst een rustpauze in te lassen en niet impulsief te reageren. Hoe negatief dat probleem op dat moment ook is, ik probeer daar ook iets positiefs in te zien. Bijvoorbeeld : Als je je niet goed voelt kan je beter wat meer rusten. Gaat dat dan niet echt beter, dan kan je overwegen een arts te raadplegen. Maar het wat rustiger aan doen doet vaak wonderen, echt waar Of : Er is thuis tussen de huisgenoten een discussie, die nogal hoog oploopt. Slaande deuren, geroep en getier, gevolgd door ijzige stilte en vieze gezichten. Vroeger vond ik dat verschrikkelijk. Nu zie ik in dat dit onvermijdelijk is, en soms echt wel eens nodig. Al was het maar om alle partijen eens te doen nadenken over die discussie en de gevolgen. Vroeger ging ik daar in het heetst van de strijd in mee, meestal als scheidsrechter om de gemoederen te bedaren. Nu laat ik hen uitrazen en als de storm geluwd is, ga ik met elk apart praten, zodat ik van elk van hen hun standpunt ken en dan praat ik met hen, over hoe ik dat zie en hoe zij zich dan voelen... Om dan tijdens het eten of op een ander gezamenlijk, maar rustig moment, het er samen nog eens over te hebben. Dan hebben die gesprekken tenminste zin en leveren ze iets op. En zo zijn er hier de laatste tijd veel minder discussies. Want ook zij beginnen anders te reageren vooraleer ze beginnen schelden. En dat allemaal door die cranio van mama. Fantastisch toch? Maar zoiets vraagt tijd, veel tijd. En je moet er ook voor open staan. Je moet willen veranderen. Je moet beseffen dat je vroeger verkeerd bezig was en dat al die spanningen, overbodig zijn en je onnodige stress bezorgen. Er zijn natuurlijk ook stresssituaties die zich voordoen, waar je niet zo makkelijk dezelfde conclusies kunt treffen. En waar je niet zo positief op kunt reageren. Bijvoorbeeld : het overlijden van iemand die je dierbaar is. Ik verloor eind vorig jaar mijn meter. En dat was niet leuk. Maar ze is 85 jaar mogen worden. Ze heeft een mooi leven gehad, gespaard van veel problemen en heeft tot het laatste jaar een relatief goede gezondheid gehad. Dus... zoiets moet je relativeren. Ja, ik mis haar, maar dan koester ik de mooi momenten die we samen hebben gehad en besef ik dat mensen nu eenmaal niet jonger worden en dat sterven bij het leven hoort en dat ik blij en dankbaar moet zijn voor die mooie herinneringen aan mémé. En dan voel ik mij weer beter. 71
Maar twee jaar geleden had ik daar heel anders op gereageerd. Maar door de rust die ik nu in mijn leven ervaar, ga ik veel bewuster met alles om en kan ik alles beter plaatsen. Ik aanvaard wat mij overkomt en relativeer constant de dingen. En probeer uit alle negatieve dingen ook positieve dingen te halen en echt dat helpt. Problemen zijn nog slechts hindernisjes, kleine akkefietjes... die iedereen wel heeft. Maar ze deren mij niet, kruipen niet meer in mijn systeem, omdat ik dat niet meer toelaat. En als het toch gebeurt, dan probeer ik meer te bezinnen en te relativeren en lukt het niet, dan is er nog altijd een sessie bij Ladi. Want die brengt vaak de oplossing, hoe? Vraag het mij niet. Ik denk doordat je het kan delen met iemand, zonder echt te moeten verwoorden wat er juist scheelt, maar door je te concentreren op die negatieve energie en die om te buigen naar positieve gaat het plots weer beter. Was er mogelijks herval? Ondanks alle lof en heil, die de behandelingen bij Ladi, voor mij hebben teweeg gebracht, zijn er nog altijd momenten dat ik mij minder goed voel. Om onverklaarbare redenen. Soms zijn er plots dagen dat ik weer bijzonder moe ben, en dat ik genoodzaakt ben meer te rusten. Maar ik maak mij daar niet meer druk over. Ik ben nu eenmaal sneller vermoeid dan iemand anders en dan is rusten de enige uitweg. Is niet iedereen wel eens moe? Heeft niet iedereen eens een slechte dag? Ja, toch? Bij mij duurt dat gewoon wat langer, en ik moet iets meer rusten. En dan? Soms zijn er dagen dat ik plots weer ontstekingen heb. Op mijn spieren, mijn spijsverteringssysteem dat weer compleet overhoop ligt, heb ik plots weer geen stem, heb ik weer dagen hoofdpijn, ben ik plots zeer duizelig en misselijk, heb ik weer tussenbloedingen, sta ik op vol koortsblazen... En dan ben ik meestal voor een tijdje weer aangewezen op medicatie. En medicatie is voor mij niet leuk, want die hebben vaak ongemakkelijke bijwerkingen. Maar ook die periodes zijn steeds korter, al zijn ze niet verdwenen. Maar we worden er ondertussen ook niet jonger op, dus dat er af en toe iets niet loopt zoals zou moeten is niet meer dan normaal. Vooral concentratie blijft moeilijk. Als ik lang op iets echt gefocust ben, een goed boek lezen, een tekst schrijven op de computer, iets opzoeken wat enige energie vraagt op de computer, naar een voorstelling luisteren, een ingewikkelde film volgen.., dan ben ik daarna heel vaak zo moe, duizelig, verkleumt van de kou, rillerig en als ik niet op tijd daarmee stop heb ik erge hoofdpijn. Ik kan dan echt alleen nog gaan liggen en bekomen tot het over is, wat soms lang duurt. Vooral die vermoeidheid gaat dan enkel weg door te slapen. Maar is er niet ooit eens fybromyalgie, CVS, vastgesteld bij mij? Ja toch, dus. Daar moetje mee Ieren leven. Ik heb dat leren aanvaarden. Ik zie dat als iemand die astma heeft, of suikerziekte... Chronische aandoeningen waar met de juiste ingesteldheid en met de juiste behandeling perfect valt mee te leven. Maar je hebt het natuurlijk wel. En er zijn goede periodes en mindere. Maar er zijn zoveel mensen die er erger aan toe zijn. Gewoon aanvaarden dat het zo is en er positief mee Ieren omgaan maakt het allemaal een stuk makkelijker. Er zijn ook nog steeds dagen dat het psychisch moeilijk is. Omdat je sociaal leven voor een stuk is weggevallen. Ik ben door mijn ziekte mijn werk kwijtgeraakt. En iets anders gaan doen lijkt mij niet aan de orde. Omdat ik nog steeds concentratiestoornissen heb als ik enkele uren aan één stuk moet gefocust zijn op iets. Ik denk dat ik niet meer zou kunnen functioneren in de maatschappij. Ik moet constant keuzes maken. Ook met leuke dingen. Het is of, of en niet meer en en. Dus als ik weer zou gaan werken, zou ik andere dingen moeten laten, die ik nu door thuis te zijn graag ben gaan doen. Omdat ik enorm moet doseren en ik zou dat jammer vinden. Want het zijn die kleine dingen die ervoor hebben gezorgd dat ik mij beter ben gaan voelen en die wil ik niet meer inruilen voor een job. Het is vooral, dat ik besef dat een voltijdse 72
job voor mij niet meer haalbaar zou zijn, maar met een halftijdse job verdien ik niet genoeg om mij een poetsvrouw te permitteren en vaker uit te gaan eten, de gewone huishoudelijke taken te doen... Dus dan blijf ik beter thuis. Ik probeer alles zelf te doen, eten koken, wassen, poetsen... op mijn eigen tempo. En dat is veel trager dan vroeger. Maar als ik iets afgewerkt heb kan ik daar zo gelukkig om zijn, dat dat mijn humeur en fysieke toestand alleen maar ten goede komt. Ik leef niet meer zoals vroeger, van alles moet nu eerst en liefst vlug en tien zaken tegelijk. Neen, ik probeer in de eerste plaats goed voor mezelf en mijn huisgenoten te zorgen. Door overdag te rusten en te ontspannen en actief bezig te zijn. Als mijn man thuiskomt of mijn zoon, probeer ik er te zijn voor hen, want ik maak daar in tegenstelling tot vroeger tijd voor, omdat ik dat belangrijker vind dan wat dan ook. Op die manier ben ik zoveel belangrijker voor hen, dan vroeger, toen ik een echt stresskonijn was als ik zelf van mijn werk thuiskwam. Ik kreeg alles wel voor elkaar uiteindelijk, maar hoe en uiteindelijk ten koste van mezelf en mijn eigen gezondheid. Nooit wil ik nog zo gejaagd en oppervlakkig vooral door het leven gaan. Ik ben mij zoveel beter gaan voelen, door nog slechts energie te stoppen in zaken die belangrijk zijn, zoals mijn man, mijn zoon, mijn familie en goede vrienden, de weinige die uiteindelijk zijn overgebleven, na een paar jaar ziekte. Maar ik geniet nu van elk sociaal contact, in tegenstelling tot vroeger. Ik ben zo van mijn huis gaan houden dat ik het echt zou missen mocht ik morgen weer alle dagen moeten gaan werken. Maar ik mis het sociale contact van collega's wel. En ja, ik zou dat kunnen aanvullen met hobby's, maar zoals ik al zei ik moet enorm doseren en als ik dan moet kiezen dan kies ik ervoor om er te zijn voor mijn gezin. Ik verwen hen zo graag met kleine en grote dingen. Daar haal ik de laatste maanden mijn energie uit. Dat ik altijd tijd heb voor hen, bij grote en kleine problemen, dat elke maaltijd vers is en dat tafelen hier gezellig geworden is, omdat ik elke maaltijd met veel liefde voor hen klaarmaak. Dat vind ik toch een meerwaarde in ons gezin. Dat is iets wat ik toch vaak hoor als er al eens vrienden van mijn zoon komen logeren. En dat geeft mij kracht om door te gaan. Soms overvalt me nog wel eens het gevoel, dat ik zelf niets meer heb om echt naar uit te kijken. Dat ik alleen nog leef om anderen gelukkig te maken. Maar dat is vooral op momenten dat ik mij fysiek minder goed voel. Als ik dan maar weer eens een week veel in bed doorbreng en vaak alleen zit, dan heb ik nog altijd de neiging om te gaan piekeren en zwart te kijken. Ja, ik had mij mijn leven anders voorgesteld, maar dan denk ik wie niet? En wat heb ik tekort? Ik heb ook al heel wat meegemaakt, emotioneel en daar is iedereen het over eens, die dingen eisen hun tol. En had ik toen geweten wat ik nu weet, dan was het nooit zover gekomen. Maar ook die dingen hebben me gevormd en ervoor gezorgd dat ik ben wie ik ben. En ik ben eigenlijk best trots op mezelf. Want ik heb het vaak nog moeilijk, maar als ik kijk vanwaar ik kom, dan heb ik dat niet slecht gedaan. Ik haal zoveel voldoening uit wie en wat ik nu ben. Ik voel mij voor mijn gezin belangrijker dan ooit en dat heeft mij een zeer goed gevoel. Ergens goed in te zijn. En misschien is dat voor de doorsnee vrouw van deze tijd, belachelijk, maar voor mij is dit zo belangrijk om een goede mama te zijn. Daar haal ik mijn energie uit en meer dan dat moet dat voor mij niet zijn. Ik kan daar mee leven, ik voel mij daar zelfs goed bij. Maar het was ooit anders en dat weet ik ook zeer goed. Maar dankzij De therapie van Ladi, heb ik mezelf opnieuw ontdekt, ik was mezelf kwijt en het voelt zo goed weer te kunnen zijn wie je bent, zelfs met je gebreken en tekorten. Want die heeft iedereen. Ja, echt waar. De dingen die je bij Ladi leert, zijn echt onbetaalbaar, voor mensen als ik. Na enkele maanden vallen plots alle puzzelstukjes in elkaar. Je gaat weer beseffen wie je bent, hoe je altijd hebt gereageerd, hoe verkeerd je al die tijd bent geweest, waarom de dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen.. . En plots wordt het leven weer aangenaam en lach je weer en geniet je weer van het leven. Weliswaar anders, maar zoveel intenser, rijper, rustiger, genietender, tevredener... De dag dat je bij Ladi binnenstapt begin je aan een nieuw leven. Ik zou die UC momenten niet meer kunnen missen. Het zou iets moeten zijn waar iedereen op kan terugvallen als het eens wat moeilijker gaat. Het is eigenlijk zeer jammer dat je alleen bij 73
Ladi terecht kan als je eerst door een hel bent gegaan. Maar misschien is dat wel nodig om ontvankelijk te zijn voor de therapie. Zo ervaar ik het toch voor mezelf. En in die optiek, beschouw ik de voorbije jaren positiever. Ik moest eerst zover zijn, voor ik beter kon worden en begon te werken aan mijn herstel. En ik heb veel geluk gehad dat ik bij Ladi ben terecht gekomen. Ik hoor door mijn contact met de groep van het UZ, waarmee ik cognitieve gedragstherapie heb gevolgd, hoe zij evolueren, wat zij allemaal moeten slikken van medicatie. Ok, zij zijn ook vooruitgegaan, maar ik heb ergens toch het gevoel dat het met de cranio beter gaat en dat ik die energie zelfs op hen kan overdragen als we samenkomen. Maar misschien vullen wij mekaar aan omdat we in hetzelfde schuitje zitten en zo mekaar beter verstaan. Nog iets positiefs aan mijn CVS, ik heb aan die mensen vrienden voor het leven, ik had er nooit zulke goede. Mijn gezinsleden hebben het er nog steeds moeilijk mee dat ik niet meer die tornado ben van vroeger. Dat ik vaak afwezig ben en precies in een andere wereld leef. Dat ik veel thuis ben. Dat ik in tegenstelling tot vroeger al eens neerslachtig ben. Dat ik het niet meer verberg als ik mij minder goed voel. Dat ik veel rustiger geworden ben. Dat ik vaak neen moet zeggen ,00k voor leuke dingen. Dat ik minder actief ben. Vooral dat laatste is moeilijk voor mijn zoon van zestien. Maar ze genieten van de dingen die in de plaats zijn gekomen. Ik ben er altijd als zij mij nodig hebben om te luisteren. En stilaan begin ik weer een eigen leven uit te bouwen. Dat doet hen het meeste deugd, dat ik weer plannen maak voor de verre of nabije toekomst. Ik volgde vorig jaar een cursus en bracht die tot een goed einde, al heb ik dat wel gevoeld achteraf. Ik was zo moe, maar zo voldaan. Ik heb het toch maar gedaan. En wie weet misschien doe ik er wel iets mee in de toekomst, maar op mijn tempo, dus traag. Maar ik kom er wel. Ik ben dankbaar voor wat ik heb. En wat komt dat zien we wel. Ik heb opnieuw leren genieten van de kleine dingen in het leven. Elke nieuwe dag, de zon die opgaat en ook weer onder. De kleine vreugdes van elke dag, een zoen, een knuffel, een glimlach, een lief woord... Ik heb geleerd dat uit negatieve dingen vaak positieve dingen groeien, als je er maar voor open staat. Het vraagt oefening, maar relativeren doet echt wonderen. Bedankt Ladi, want door jou heb ik die inzichten leren herkennen. Ik ben iemand anders geworden en daar heb jij aan meegewerkt. Ik hou van mezelf, veel meer dan ik ooit heb gedaan. Ook al besef ik ik dat ik veel tekorten heb. Maar dat zijn geen tekorten, het is gewoon wie ik ben. En dat er mensen zijn die van mij houden juist om wie ik ben en die het heel jammer zouden vinden als ik juist veel zou veranderen. Dankzij jou heb ik geleerd dat ook ik niet perfect hoef te zijn, de anderen zijn dat ook niet. En dat brengt zo'n rust, gewoon te mogen zijn wie je bent en daar nog van te mogen genieten ook. GO WITH THE FLOW... AND NATUR DOES THE REST
Tot slot: Als ik mijn algemene gezondheidstoestand bekijk van twee jaar geleden en nu, dan kan ik niet anders dan stellen dat ik mij beter voel. Ik heb meer energie, als ik inspanningen doe ben ik minder vlug moe en als ik eens heel moe ben, dan blijft die vermoeidheid geen weken meer hangen. En als er toch weer zo'n periode is dan las ik meer ontspanningsmomenten in, omdat ik die dan heel erg nodig heb. Ik heb minder pijn omdat ik op mijn eigen ritme leef, met veel rustmomenten of meditatieve momenten, en dat merk ik als ik die meditatieve momenten al eens door omstandigheden niet kan uitvoeren zoals het hoort. Ik heb gedurende die twee jaar zo weinig mogelijk medicatie genomen. Teneerste omdat het vaak zonder ging, door de cranio, en ook omdat mijn lichaam precies niet goed die 74
ontstekingsremmers en spierontspanners verdraagt. Mijn spijsvertering ligt dan ook compleet overhoop, dus is medicatie zoveel mogelijk te mijden. Toch blijven er periodes dat het echt niet zonder medicatie kan en die moet ik er dan bij nemen. Maar in tegenstelling tot vroeger helpt de medicatie meestal wel voor een tijdje. Ook al bezorgen ze mij vaak een hele resem onaangename neveneffecten. Wat mij vooral opvalt is dat ik nooit antidepressiva heb moeten nemen in tegenstelling tot de andere mensen uit onze groep van het UZ die ik heb leren kennen. Wat ik wil zeggen is eigenlijk het volgende, door de cranio ben ik weer tot mezelf gekomen. Ik heb Ieren aanvaarden dat ik anders ben dan de doorsnee mensen van mijn leeftijd. So What! Ik heb ingezien dat ik al als kind een zeer rustig en kalm kind was. Later met volwassen worden heb ik mij daaraan geërgerd, en altijd maar geleefd op het ritme van anderen, om bij hen op een goed blaadje te staan en aan hun verwachtingen te voldoen. Maar ik ben daarbij mezelf vergeten, met de gekende gevolgen. Iedereen heeft zijn grenzen, en voor de een liggen die veel verder dan voor de ander. Ik besef dat ik heel lang, heel ver over die grens ben gegaan, zonder stil te staan bij de eventuele gevolgen. Nu ik zelf aan den lijve heb kunnen ervaren, wat dat met je lichaam doet op termijn, zou ik iedereen aanraden van naar jezelf te luisteren. Want te is trop en trop is teveel. En als je omgeving, je familie, je partner... of wie of wat dan ook je niet toestaat naar je lichaam te luisteren, dan ben je zo verkeerd bezig. Maar ik geef toe, het is een proces, een helingsproces dat je door moet met vallen en opstaan. Te leren aanvaarden dat je je beperkingen hebt. Maar ik kan eindelijk zeggen, ik ben niet 100% zoals iedereen. Ik ben vlugger moe, ik heb mijn slaap nodig, ik hou niet van drukte, ik ben eigenlijk te rustig voor deze samenleving. En als ik niet op mijn ritme leef dan gaat het goed fout. Dus kies ik voor mijn ritme en als dat niet goed genoeg is voor de anderen dan is dat hun probleem niet het mijne. En ja, er zijn spijtig genoeg nog steeds dagen dat ik mij niet goed voel. Dat ik weer veel pijn heb en dat ik medicatie moet nemen. En er zijn nog steeds dagen dat ik meer moet rusten dan ik eigenlijk wil, en dat zijn de minder leuke. Maar heeft niet iedereen eens een slechte dag? Het is alleen het besef, volledig door de maatschappij te zijn afgeschreven, dat valt zwaar. Ik besef zeer goed dat een professioneel nieuw leven uitbouwen er voor mij niet meer inzit. Dat ik mag blij zijn met wat ik doe voor mijn gezin elke dag opnieuw. En ook al had ik het daar lang moeilijk mee, probeer het mij nu maar eens terug af te nemen. Ik geniet weer van het leven, zoals het nu is en eigenlijk zou ik geen ander leven meer willen. Want ik ben veel liever voor mezelf geworden. En dat werd meer dan tijd. Maar ik ben er nog niet. Er zal nog veel gedweild moeten worden. Maar ik heb weer hoop en dat is lang geleden. Ik hoop dat er een dag mag komen dat ik echt mijn draai weer vind en mij terug goed in mijn vel voel, als vrouw, als partner, als moeder, als... zonder daarbij over mijn eigen grenzen te gaan. En dat ik daardoor andere mensen zou kunnen helpen, om te voorkomen dat ook zij over hun grenzen gaan en moeten belanden waar ik en zoveel anderen al zijn terecht gekomen. Leer weer genieten van de kleine dingen, de zon die elke dag weer opkomt, elke nieuwe dag die ons zomaar wordt aangereikt, de seizoenen, een vogel in de tuin, de bomen en de bloemen, de zee, het bos.., en al de rest komt vanzelf wel goed, want daar kunnen wij als nietig mens vaak toch niets aan veranderen. Leer uit negatieve ervaringen en buig ze om naar positieve energie, je zult er een heel eind verder mee komen. Het vraagt een beetje oefening maar, relativeren doet echt wonderen.
75
7. Feedback 7 M. (vrouw) 42 jaar, FM, ACR criteria+ Beste Ladi, Hierbij een aantal bedenkingen en antwoorden op jouw nieuwjaarsbrief , zeg maar een poging tot het op papier zetten van wat craniosacraal voor mij betekent. Grosso modo 2 jaar geleden, na onze 1 ste kennismaking ervaar ik nog steeds ‘blijheid’ en ‘dankbaarheid’ dat ik CS en uw persoonlijke aanpak mocht leren kennen. Het is 5 uur in de morgen, ik heb dankzij de “bronnetje-gedachte” al een rustgevend half uurtje in bed het langzaamaan –wennen aan de nieuwe dag gevoel ervaren (voeger zou ik slechtgezind opgestaan zijn en de dag sleurend en balend begonnen zijn). Dat alleen al is een cadeautje dat Cs mij gegeven heeft en een geschenk waar m’n man en kinderen van meegenieten. CS heeft me tot blijer en gelukkiger mens gemaakt. Vertrouwen gegeven in de toekomst, in het genezen van mijn ziekte om tot een evenwichtiger en rustiger levensstijl te komen. CS heeft vooral gezorgd voor “flow” in mijn dag en drive in mijn dagelijkse leven; de zin om nieuwe hobby’s aan te gaan en een cursus gezondheidsconsulent te volgen en Mindfull door te trekken naar mijn volledig gezin.
8. Feedback 8 C.( vrouw ) 68jaar, FM, ACR criteria+ Feedback onder vorm van mondeling interview . Gezien de lange therapeutisch voorgeschiedenis in mijn praktijk peilde ik specifiek bij C. naar het verschil in aanpak en het verschil naar levenskwaliteit sinds we craniosacraal therapie zijn gaan toepassen. We zijn de CS therapie mondjesmaat gaan toepassen sinds ik in de opleiding begonnen ben. Nu is cranio de hoofdzaak geworden en wordt de Myofasciale Core en manuele therapie toegepast als complementaire therapie. Ladi : C., je hebt een zeer lange voorgeschiedenis van allerlei klachten. Kan jij verwoorden wat de huidige therapie voor jou betekent? C.: Bij de therapie van vroeger was ik altijd blij dat ik kon terugkomen omdat ik wist dat ik toch ten minste die dag en de dag nadien wat beter zou zijn. Ladi: Kan je zeggen dat er sinds de craniosacraaltherapie veranderingen zijn opgetreden die anders ervaren worden dan bij de vorige therapievormen? C.: Ik ben sinds de cranio veel rustiger geworden. Ik kan beter slapen en ben niet meer met zo veel dingen tegelijk bezig. Ik kan veel dingen beter plaatsen en van mij af zetten ( familiale omstandigheden , een zus met psychiatrische problemen). Mijn moeder heeft mij altijd ‘ingestampt’ dat als zij er niet meer was, ik moest zorg dragen voor haar. Dit heeft steeds zwaar doorgewogen op mij en heeft zeker veel belasting op mij gelegd die moeilijk om dragen was. 76
Ladi: Kan je beamen dat door de veranderde visie op een aantal zaken in je leven er ook minder fysieke klachten ontstaan omdat door die veranderde houding en instellingen er minder storende emoties zijn die je klachten in stand houden? C.: Ik heb geleerd dat de dingen waar ik niets kan aan veranderen moet aanvaarden dat ze zijn wat ze zijn en dat ik daar geen energie moet blijven in steken, want dat is zinloos. Ladi: Besef je dat je ziekte een lange voorgeschiedenis heeft en dat ze uitgegroeid is tot de klachten die je nu hebt? C.: Ik ben al sinds mijn kindertijd zeer vatbaar voor van alles en nog wat. Ik ben altijd een pruts geweest die alles langer en ernstiger had dan andere kinderen, dat heeft altijd thuis geleid tot ergernis bij mijn ouders en ik werd er als het ware voor gestraft. Toen mijn zus geboren is moest ik ook al snel zorgen voor haar en dat legde al een hele druk op mij als kind. Men wist ook dat ik die verantwoordelijkheid op mij nam maar het was altijd voor mij want op de andere broers en zussen konden ze niet rekenen. Dat heeft steeds gewogen op mij en is eigenlijk blijven wegen. Kijk, laatst kreeg ik een brief voor het verlengen van de grafconcessie van mijn ouders. Ik heb beslist mijn handen er van af te houden en sta zelf verbaasd van die beslissing. Ik zou die vroeger zeker niet genomen hebben. Maar ik heb sinds de cranio leren op te komen voor mijzelf en me niet meer te laten doen door jan en alleman. Alles wordt altijd naar mij toegeschoven en wil dat niet meer. Ladi: Kan je zeggen dat er door de therapie een verandering is gekomen in de keuzes die je maakt, de beslissingen die je neemt? C.: Absoluut. Ik heb sinds de therapie krijg, en omdat je er steeds op insprak ingezien dat ik mij druk maakte over dingen die het absoluut niet waard zijn en die ik toch niet kon veranderen. Ladi: Is je levenskwaliteit veranderd sinds de therapie? C.: Ja, in ieder geval! ik kan gemakkelijke tot rust komen. Ik kan er voor kiezen echt eens rust te nemen en wat klassieke muziek op te zetten en daar echt tijd voor te maken en ervan te genieten. Ladi: Herval je nog in oude patronen? C.: Soms wel maar veel minder en het herpakt in ieder geval vlugger in de goede zin. We hebben ook meer sociale contacten en kan er echt weer van genieten want dat was er vroeger bijna nooit meer bij, integendeel, ik ging die contacten echt uit de weg. Ladi: Is het juist als ik de analyse maak dat je betere keuzes maakt dan vroeger en dat je meer opkomt voor jezelf. Wij noemen dat kieskracht. C.: Ja ik kies inderdaad nu vanuit mijn eigen standpunten waar ik vroeger keuzes maakte die mij dikwijls opgelegd werden van thuis uit bijvoorbeeld. Ladi: Ik denk dat ik genoeg weet C.. Is er nog iets wat je kwijt wil, iets wat nog niet vernoemd is?
77
C.: Ik ben je zeer dankbaar voor de therapie en voor al het geduld dat je met mij gehad hebt al die jaren. Ladi: oei C., die woorden wilde ik echt niet uit je mond sleuren hoor!! Ladi: Ik dank je voor deze leuke babbel, en om dit te delen met zo veel anderen.
Geraadpleegde werken Nelissen, Mark, De Brein Machine, Lannoo, Tielt, 2008 Chopra, Deepak, Gezond leven, Utrecht/ Antwerpen, Kosmos,1995 Chopra, Deepak, Quantumgenezing, Utrecht/ Antwerpen, Kosmos, 1992 Chopra, Deepak, Synchronisch leven, Utrecht/ Antwerpen, Kosmos, 2003 Chopra, Deepak, Herontdek je lichaam, hervind je ziel, Utrecht/ Antwerpen, Kosmos,2009 Dr. Aelbrecht, Peter, Homo Energeticus, Antwerpen, Standaarduitgeverij ,2007. Peirsman, Etienne en Baken Marijke, Cranio-sacraaltherapie, Deventer, HankhHermes, 2003 Sills, Franklyn, Craniosacral Biodynamics, Vol. One, California, North Atlantic Books, 2001 Sills, Franklyn, Craniosacral Biodynamics, Vol. Two, California, North Atlantic Books, 2004 Al de scripten en weergaves van de driejarige opleiding aan het Reliantie- instituut. De Website www.energyschool.com Lootens,
Michel,
Biodynamische
craniosacraal
therapie,
Antwerpen,
Standaarduitgeverij, 2011
78
