Clubblad nr. 5 oktober clubblad. van. Recreatie en Toer Fiets Club Delft 73. Verschijnt zes keer per jaar. Aangesloten bij de

Clubblad nr. 5 oktober 2010

clubblad van Recreatie en Toer Fiets Club Delft ‘73

Verschijnt zes keer per jaar

Aangesloten bij de

ALGEMENE INFORMATIE RTFC DELFT ‘73 Bestuur Functie Voorzitter

Naam Maarten Blokland Oosteinde 17, 2611 VA Delft Rene van den Berg Rodenrijseweg 80, 2651 BV, Rodenrijs Nico Zuijdervliet Parkzoom 2, 2614 TG, Delft Leo Kalkman Herman Gorterhof 43, 2624 XL, Delft Aad van der Graaf Vijverlaan 257, 2923 TC, Krimpen a/d IJssel

Contact 06-23481108 [email protected] 010-8447099 [email protected] 015-2157635 [email protected] 015-2620094 [email protected] 0180-522155 [email protected]

Functie Toercommissie

Naam en adres n.n.b.

Contact

Advertenties en distributie

Philip Nieuwenhuyse Sandinoweg 4, 2622 DX, Delft

015-2561092 [email protected]

Seniorencommissie

Frans van der Aart Buitenhofdreef 80

015-8890088 [email protected]

Mekelweg 20 (TU Wijk)

015-2563322

Vice voorzitter Secretaris Penningmeester Bestuurslid

Commissies

Clubhuis HSV “Blue Birds”

Lidmaatschap Contributie Deelname clubtocht

Hoofdleden Gezinsleden Leden Niet-leden

€ 47,50 per kalenderjaar € 44,50 per kalenderjaar gratis € 1,50 per keer

Opzegging

Schriftelijk, voor 1 december van elk jaar. Na 1 december wordt het lidmaatschap automatisch verlengd.

ING Bank

Rekeningnummer 6592.12.013 ten name van RTFC Delft ‘73

Clubblad Redactie Raddraaier

Aad van der Graaf Karin Straathof

0180-522155 015-2628207

[email protected] [email protected]

Verschijningsdata

medio februari medio april medio juni medio augustus medio oktober medio december

Kopij inleveren voor 20 januari Kopij inleveren voor 20 maart Kopij inleveren voor 20 mei Kopij inleveren voor 20 juli Kopij inleveren voor 20 september Kopij inleveren voor 20 november

Oplage

80

VOORWOORD Beste fietsvrienden, Het is alweer half september, een beetje herfstig met regen en temperaturen die naar de 15 graden beginnen te zakken. Het officiële fietsseizoen begint af te lopen en daarmee komt ook het traditionele clubkampioenschap tijdrijden op 31 oktober 2010 alweer in zicht. Mijn fietskilometers zijn dit jaar wat achter gebleven door het vele reizen. Morgen, zondag 19 september, ga ik de 3000 fietskilometers volmaken, en misschien kan ik met het winterfietsen nog het een en ander goedmaken en toch nog richting de 4000 km komen voor 2010. Voor een terugblik (zie ook het stukje over A/B van Karin in deze Raddraaier) op het fietsseizoen is het wellicht nog een beetje vroeg, maar ik wil hier toch alvast één punt onder de aandacht brengen. Niet de ledenaanwas dit keer, maar het fietsen zelf, en wel de veiligheid en organisatie van de racefietserij. We hebben aan het eind van het vorige jaar en ook dit jaar geregeld met wat grotere groepen gefietst, en dan heb ik het over groepen van 10 of meer. Ik heb m'n eigen ritjes in clubverband even nagelopen. Dat waren er 24, waarvan 8 met minder dan 5 fietsers, 10 met 5 tot 9 personen, en dan nog 6 met 10 of meer rijders. Voordat jullie gaan denken dat ik een zuurpruim ben, wil ik eerst zeggen dat ik op zondag altijd met veel plezier op de fiets zit en ook vind dat we een geweldige club hebben. Ik ben zelf een A-fietser, en die groep is meestal klein - nooit groter dan 8 fietsers als ik erbij was. De zes keer dat ik in een groep van 10 of meer fietste was steeds als er, om wat voor reden dan ook, geen A-groep was. En als er geen A-groep is, is het dus een gemengde groep met daarin B-fietsers, en dat wil dus zeggen dat de snelheid volgens afspraak tussen de 23 en 27 km/u moet liggen. Er vielen me in de grote groep een aantal dingen op: 1) de snelheid was hoog met gemiddelden tussen 26.6 en 28.4 km/u; 2) er werd niet consequent 'voor' en 'tegen' geroepen of anderszins gewaarschuwd; 3) er was niet altijd een of één wegkapitein; ook anderen bepaalden de route, en niet door tijdig aanwijzingen aan de voorrijder te geven maar door zonder

aankondiging af te slaan als de voorste rijders al rechtdoor gegaan waren; 4) er werd niet in een aaneengesloten groep gefietst; de groep lag soms in 2 of 3 subgroepjes uiteen, vooral na stoplichten, bochten, bruggen, etc...; 5) het rouleren gebeurde niet systematisch: mensen gingen er links èn rechts af; mensen kwamen van achterop ineens helemaal naar voren. Ik kan de lijst nog verder aanvullen, maar ik denk dat het beeld wel helder is: er wordt (te) slordig gefietst. Gelukkig heeft dit (nog) niet tot ongelukken geleid, maar wel tot bijna-ongelukken, onvrede en frustratie. Overigens is hiermee niet gezegd dat het in de kleine groep allemaal wel gedisciplineerd is, integendeel, maar in mijn ervaring doet het er daar minder toe, gewoon omdat het een kleine en veelal goed op elkaar ingespeelde groep is. Wat moeten we daar nu allemaal mee? Nou, daar moeten we het maar eens over hebben. Op de fiets, in de Raddraaier, misschien ook op de ledenvergadering. In uw bestuur is de veiligheid en organisatie van het racefietsen in ieder geval al onderwerp van gesprek. Wat ik er zelf van vind? Alleen een voorzetje: Ik denk dat de racefietsers onder ons graag een beetje dóórfietsen - sommigen wat harder dan anderen - daarin sportiviteit en gezelligheid zoeken, en heelhuids samen thuis willen komen. En dat de meesten van ons niet gek op regels zijn en al helemaal niet op veel regels. Regels dus alleen waar nodig om na een lekker en gezellig ritje tevreden en ongeschonden thuis te komen. Wat betekent dat in de praktijk voor onze clubritten? Wat mij betreft het volgende: 1) in de clubruimte, en dus niet pas bij het hek, wordt duidelijk hoe (A en B ieder apart óf A en B samen), waarheen, hoever en ook nog maar even hoe hard er gefietst wordt, en wordt - door handopsteken - gecheckt hoe groot de groep(en) is/zijn en wie in welke groep zit; 2) bij groepen groter dan 10 (of misschien zelfs 8) is er een vooraf in de clubruimte aangewezen wegkapitein, die een aantal regels en afspraken bewaakt: de route, de snelheid, de voorrijder(s), het smal en aaneengesloten houden van de groep, de waarschuwingen, het roulatiesysteem. De wegkapitein is verantwoordelijk maar kan een aantal groepsleden, liefst voor vertrek en daarmee meteen duidelijk voor iedereen, vragen een deel van de regels

namens haar/hem uit te voeren, waarbij het nooit zo is dat één taak door meerdere mensen wordt uitgevoerd. U nog veel zonnige najaarskilometers toewensend, Maarten Blokland, Voorzitter Tenslotte nog twee mededelingen: i) Op 31 oktober is het traditionele clubkampioenschap tijdrijden. Anders dan anders, en ook anders dan op zondag 3 oktober op de club werd gezegd, wordt er deze keer gestart vanaf Theeschenkerij Het Rieten Dak, Middelweg 3, 2616 LV te Delft (015-2124714, www.hetrietendak.nl), waar u zich vanaf 08:45u kunt inschrijven onder opgave van de door u te rijden gemiddelde snelheid. De vereniging biedt alle leden, dus ook niet-rijders, een door Het Rieten Dak verzorgd luxe ontbijtbuffet aan tussen 09:00 en 10:00 u. Voor autorijders met navigatie: Tweemolentjeskade 100 invoeren. De eerste rijders vertrekken dan om 10:00u vanaf Het Rieten Dak. De finish zal zijn bij het clubgebouw. ii) Op 22 november wordt de jaarlijkse Najaarsvergadering gehouden, in het clubgebouw. De koffie staat klaar vanaf 19:30u, en de vergadering begint om 20:00u. Op de agenda staan de bekende punten zoals de uitslag van het tijdrijden, de dit jaar gereden kilometers, de jaarherinneringen (zie elders in deze Raddraaier). Na afloop van de vergadering geeft het bestuur geïnteresseerde leden graag de gelegenheid informeel met elkaar van gedachten wisselen over zowel het racefietsen als het toerfietsen. Hiertoe zullen we aan twee tafels (1x racefietsers, 1x toerfietsers) een open gesprek voeren waarin leden hun ervaringen, gedachten, wensen, etc.. naar voren kunnen brengen en bediscussiëren. Het bestuur wil graag luisteren naar wat er zoal leeft onder de leden met betrekking tot het toerfietsen en het racefietsen (zie ook hierboven en elders in deze Raddraaier). Dat leidt wellicht tot ideeën en voorstellen om onze fietsactiviteiten verder te verbeteren.

karlas fietsen Bartokpad 4. tel. 015-2572545. Elektrische fietsen specialist

ZWANEZANG OP DE FLANKEN VAN DE STELVIO (knockin’ on heavens door) Herman Limburg 4 jaar geleden juli 2006: Samen met Jan Vlietstra, Paul Kuitenbrouwer en Hugo Moore sta ik aan de voet van de Stelvio. Temperatuur 20/21 graden. De Stelvio ismeest beruchte klim van Europa. Een gigant met 48 bochten, waarvan de top op 2760 meter ligt. Een klim van 26 kilometer met een gemiddelde van 8%. We vertrekken tegelijkertijd en al snel nemen Jan, Paul en Hugo wat voorsprong. Echter na een paar kilometer kom ik Paul tegen….hij stopte bij een watervalletje om z’n bidon te vullen. Vrij snel daarna haalde ik Jan en even later ook Hugo in. Dat geeft moraal en gestadig vergroot ik m’n voorsprong. Aangekomen bij bocht 33 stopte ik om een banaantje te consumeren en evt. op een van de jongens te wachten. Er kwam niemand en na een kleine 10 minuten vervolgde ik m’n weg. Met een uiterste krachtinspanning en pijn in de poten veroverde ik bocht na bocht…. en kwam tenslotte zegevierend op de top. 4 jaar later juli 2010: Weer aan de voet van de Stelvio. Nu met Jan Vlietstra, Rob Koks, Peter en Danny Croese en Peter v/d Bel. Temp. 29/30 graden. Bij het vertrekpunt stond het zweet al op m’n rug, maar ik was vol goede moed. Bidons tot de nok gevuld. We vertrokken gelijktijdig en begonnen vol verwachting en angst aan de klim. Al snel lagen we uit elkaar. Na 1 km. lag ik achteraan en dacht de klim is nog lang en van lieverlee als we in hogere regionen belanden wordt het wat frisser. Dat pakt meestal uit in mijn voordeel. Alhoewel het bloedheet was ging het de eerste 2 km. best redelijk. Toen het parcours steiler werd schakelde ik naar m’n lichtste verzet. Shit, shit dat gaat niet goed….m’n ketting schoot door. Bijna een paniek aanval…..Jesus ik moet nog zo’n eind. Terugschakelen dat ging naar wens, maar terug naar m’n

kleinste verzet, hetzelfde probleem. Grrrr, zwaar klote, grrr…. moet mij dat overkomen….hier heb je een paar maanden voor getraind. Probeerde van alles uit. Schakelde zelfs een keer over op de grote plaat in de veronderstelling, misschien als ik dan terugschakel naar m’n lichtste, dat alles op z’n plaats valt. Dit alles is funest voor het moraal. Met de moed der wanhoop schakelde ik nog 1 keer over op m’n kleinste verzet ….het noodlot slaat toe…..de ketting loopt er af. Afstappen dus en met bezweet lichaam en luid schreeuwend vervloekte ik de complete Romeinse godenwereld. Toch rustig blijven en voor mijn doen had ik de ketting vrij snel weer in het gareel. Alleen m’n lichtste verzet werkte niet. Hoe moet ik in godsnaam zo bovenkomen. Toch maar verder ploeteren. Ik had het vermoeden de anderen liggen al mijlenver voorop. De zon brandde op m’n rug, maar gelukkig ik naderde een tunnel. Daar is het meestal wat koeler. Tot mijn verbazing zag ik Peter aan het eind van de tunnel staan. Hij stond nog net in de schaduw. Hij had zijn helm afgezet en klaagde dat hij zo’n warm hoofd had. Het zweet gutste van z’n voorhoofd. Na een paar minuten vervolgden we onze weg. Na ongeveer 1 kilometer moest ik Peter laten gaan en verdween hij uit het vizier. Het ging uiterst moeizaam en ik dacht het wordt een lijdensweg. Na 2 kilometer gestopt. Het ging niet zoals het moest. Na een paar minuten de draad weer opgepakt. Met veel pijn en moeite een paar kilometer gefietst, waarna gestopt. Door de hitte was het water in m’n bidon lauw geworden. Gatver,…ook niet lekker dus. De dextro’s bleven aan m’n keel plakken. Weer opgestapt en bij bocht 33 gestopt. 4 jaar geleden betere herinneringen bij deze plek. Een oude man van ongeveer 63 (zo oud ben ik bijna zelf) kwam met veel pijn en moeite de bocht door. Ik dacht… probeer bij hem aan te haken. Met een gemiddelde van 7/8 kropen we langzaam bocht voor bocht omhoog. Af en toe keken we elkaar aan, maar zeiden niets. De kracht vloeide weg uit mijn benen en besloot om weer te stoppen. De hitte verlamde me als het ware…nog een tegenvaller het werd niet koeler naarmate we hoger kwamen. De zon brandde uitbundig. Uiteindelijk weer opgestapt. Bijna strompelend omhoog en een stuk verder wederom gestopt. Zittend langs de kant van de weg kwam ik tot de conclusie …ik haal nooit de top. Ik wist van 4 jaar geleden vanaf hier is het nog ongeveer 3 kilometer naar een restaurant dat ongeveer 7 kilometer onder de top ligt. Ik

besloot om met een laatste krachtinspanning daar naar toe te fietsen en daar Jan te bellen om mij met de auto op te halen Al fietsend en lopende naderde ik het restaurant. Het kwam bij mij over als een oase in de woestijn. Bij het restaurant zag ik tot mijn verbazing Jan en Rob staan. Ze hadden gewacht, want ze waren ongerust. Ik vertelde dat ik letterlijk aan het eind van mijn latijn was. Tegelijkertijd komt er een man naar me toe gelopen met een fles water. Hij zei….”take some water”…Dankbaar nam ik een paar slokken. Het was heerlijk koel water. Waarschijnlijk constateerde hij dat ik meer dood dan levend was en stelde voor…..”if you want I can drive you with my car to the top”. Ik reageerde meteen met…”Thank you, thank you….you save my day”. Rob en Jan vervolgden inmiddels hun weg naar de top. Op het terras bij het restaurant kreeg ik een gratis groot glas cola van hem. Zijn naam was Tim en kwam uit DenverColorado en organiseerde elk jaar fietsvakanties in Italië. Met zijn auto begeleidde hij die dag het mag gezegd worden… 3 verdomd mooie Amerikaanse meiden. Tijdens onze autorit naar boven was het leuk om te constateren dat de dames vrij soepel en in mooie cadans omhoog fietsten. Boven aangekomen waren de andere jongens al lang op de top en bij deze een groot compliment voor hun doorzettingsvermogen. Om onder deze moeilijke omstandigheden deze klim te volbrengen,…dwingt respect af. Tot op de dag van vandaag ben ik Tim dankbaar dat ik mee kon rijden.

.

LES LANDES – FRANKRIJK JULI 2010 De mantel der liefde Philip Nieuwenhuyse De hemel was naargeestig purper met donkere, dreigende wolken die op het punt leken te staan open te barsten en hun verpletterende inhoud op de aarde beneden hen te storten. De lucht was zwaar van vreemde dampen, een onbestendig mengsel van zure aarde en harsachtige elementen. Ik kreeg een visioen van een gigantische storm die als een vloedgolf over zee naar land geraasd moet hebben. En dat was een oneerlijk gevecht. De 25 meter hoge sparren waren niet voorbereid, hadden net de winter getrotseerd en stonden met hun wortels als lange dunne tenen ondiep in de rulle zandgrond. De wraak van de Gorgonen moet het geweest zijn. Je weet wel, die monsterlijke mythische zusters met vleugels, klauwen én slangenhaar, waarvan Medusa de bekendste is. Duizenden trotse en fiere sparren sneuvelden in het geweld van de storm, om troosteloos onderuit op het einde te wachten. Hun wortels, als door de natuur gevormde evenbeelden van de levende slangen van Medusa’s haar, tastend naar de hemel en graaiend naar vaste grond waren het zichtbare bewijs van Perseus’ geslaagde poging Medusa’s hoofd af te hakken. Maar haar wraak was verschrikkelijk voor het eens zo lieflijke bos, gezien het enorme aantal ontwortelde en ten dode gedoemde eens zo statige sparren. Daar sta je dan, boven op die heuvel, één voet aan de grond, geheel onvoorbereid naar het resultaat van die verwoestende ruzie te kijken. De miljoenen krekels, in een enorme hoeveelheid naaikransjes aanwezig, probeerden met hun onverstoorbare gezang net te doen of er niets gebeurd was. Als ik mijn ogen sloot, lukte dat een beetje, maar als ik ze dan weer opende, verbijsterde de geknakte wereld me dubbel zo hard. Ik kon wel janken! Maar, toen ik later op dezelfde plek terug kwam, zag ik dat de natuur zich al ging herstellen. Demeter, godin van de aarde,

vegetatie en vruchtbaarheid had zich er mee bemoeid. De getroffen bodem werd namelijk langzaam groener. Overal uit de vruchtbare aarde schoten fleurige stengels de grond uit die zich breekbaar openden en uitrolden. Varens! Een onnoemelijk aantal ervan bedekten nu al heel voorzichtig, en ook nog eens heel teer, die kapotte stuk geslagen wereld als een zacht, groot groen stuk vloerbedekking. Net of alles ingepakt werd met een teer kleed, alsof er een zachte deken overheen gelegd werd. Als een levend tapijt. Zodat ik, toen ik tenslotte op mijn fiets stapte om mijn weg te vervolgen, al met opgewektere ogen naar het ontluikende luister keek. Het kwam weer goed, voelde ik. Het begin was er. Die varens! Het werk van Moeder Aarde, want bedekt zij uiteindelijk niet alles met de Mantel der Liefde? Philip

CUBKAMPIOENSCHAP TIJDRIJDEN 2010 Op de laatste zondag van oktober (de 31ste) wordt, als afsluiting van het seizoen, het kampioensschap tijdrijden verreden. Deelname is alleen mogelijk voor leden van de vereniging. Het bestuur hoopt op een zonnige fietsdag. De bedoeling is dat u individueel start, maar als u van tevoren aangeeft dat u liever als koppel of in groepsverband wilt starten, kan dit ook. De afstand ligt rond de 53 km en de route is al dan niet uitgepijlt. De spelregels zijn als volgt: 1. 2. 3. 4.

5.

6.

Voor het vertrek geeft u de gemiddelde snelheid op die u denkt te gaan fietsen; Snelheidsmeters worden voor de start van de fiets verwijderd; Afhankelijk van het aantal deelnemers start 2 of 3 minuten een deelnemer; De volgorde van starten wordt bepaald op basis van de vooraf opgegeven gemiddelde snelheid (diegene die de laagste snelheid heeft opgegeven start het eerste). Bij de finish wordt uw eindtijd genoteerd en wordt uitgerekend wat uw gemiddelde snelheid was. De winnaar is diegene die na afloop de vooraf door hem/haar opgegeven gemiddelde snelheid het dichtst heeft benaderd. De uitslag wordt op de Algemene Ledenvergadering op 22 november en in de volgende Raddraaier bekend gemaakt.

Let op: De start is dit jaar bij Het Rieten Dak waar we worden verwelkomd met een gezamenlijk ontbijt. Het ontbijt staat klaar om 9.00 uur. De eerste renner start om 10.00 uur. De finish is bij ons clubhuis.

DE SPLITSING Karin Straathof Vorig fietsseizoen was er enige discussie over de grote van de wielrengroep (te groot) en de verschillende wensen in rijsnelheid. Daarop werd voorgesteld om dit seizoen in twee groepen te gaan rijden met een verschillende rijsnelheid. Voorzitter Maarten vroeg daarbij aan Rene of hij de tweede groep wilde opzetten. Verder werd op de website en in de krant bekendheid gegeven aan het bestaan van twee groepen met een verschil in rijsnelheid. Maar wat betekende dit in de praktijk? Wie behoort nu tot welke groep en waarin onderscheiden zich de twee groepen? Evaluatie van de splitsing. Volgens het woordenboek heeft splitsing de volgende betekenissen: 1. Handeling van verdelen. Bij teamsporten krijg je voor aanvang van het seizoen een brief met de groep waarin je bent ingedeeld. Ook bij andere sporten wordt een indeling op niveau gemaakt. Bij RTFC werd de keuze voor de groep aan de leden zelf overgelaten. 2. Scheuring, verdeeldheid. Het gevolg was in eerste instantie wel enige verdeeldheid. Als ik kies voor groep B, hoor ik dan bij de mindere fietsers? En als ik met de A-groep mee ga, ben ik dan een a-sociale renner, die alleen maar fietst om de andere eruit te fietsen? 3. Het uiteenvallen van de individuen van een bepaalde generatie in groepen met verschillende eigenschappen. Een groep die een aantal jaren met veel plezier met elkaar samen had gereden moest ineens splitsen in twee groepen met verschillende eigenschappen. Maar wat waren de eigenschappen van de nieuwe groepen? Waar op de website werd gesproken van een nieuw op te zetten B-groep bleken de nieuwe leden zich vooral bij de A-groep aan te sluiten en daarbij een stempel op het karakter van de A-groep te drukken. Het leek erop dat in de A-groep de fysieke krachten nog wel eens flink werden gemeten, terwijl de B-groep probleemloos al aan het begin van het seizoen een kleine 150 km wegtrapten. De “oude leden” switchten probleemloos

4.

heen en weer tussen de beide groepen om zo het karakter van de vereniging “samen uit en samen thuis” in beide groepen te verankeren. Plaats waar iets, met name een weg, zich splitst. De keuze van de routes zorgde er misschien toch voor dat de groepen zich uiteindelijk gingen onderscheiden. De Agroep koos vaak voor de bekende routes, Noordwijkerhout (koffiestop de Stip) of Hoek van Holland (Torpedoloods), terwijl de B-groep, onder leiding van Wout en Rene, nieuwe wegen ging verkennen en nieuwe koffiestops vond. Zo ontdekte zij dit jaar de Parel in Leimuiden en theehuis Amstelkade in Amstelhoek.

 

 

Verbinding van twee touwen of kabels door ineenvlechting der strengen. Maar het meest werd mij dit jaar toch duidelijk dat niemand voor een bepaalde groep wilde kiezen. Iedereen wil het liefst met iedereen fietsen. Werd dit eigenlijk al duidelijk met de nieuwjaarsreceptie waar de wielrenners in grote getale aanwezig bleken te zijn, werd dit nog duidelijker door de immer grote opkomst op zondag. En wekelijks werd er pas om half negen op niet navolgbare gronden een knoop doorgehakt wie met wie mee ging. Ook het ontstaan van een donderdagavondgroep, waarbij niet van een A en een Bgroep geweten wilde worden, tekende de hechtheid van de groep. Mijn conclusie is dan ook dat niet wordt gekozen voor A of B, maar voor (RTF) C.

5.

Party Centrum Onder Ons Kerkpolderweg 8 2625EB Delft tel. 015-2569708. fax. 015-2562898 e-mail: info.onderons.nl Bezoek de Web-site: www.onderons.nl voor de vele mogelijkheden voor groepen

APPELTAART TORPEDOLOODS MET ANDERE OGEN BEKEKEN Karin Straathof Mijn oudste zoon Pim (16 jaar) wilde ook wel eens een stukje wielrennen. Nadat hij een keer een rondje van 10 km met mij had geoefend vond hij dat hij wel klaar was voor het echte werk, 2 uur fietsen leek hem goed te doen. Ik stelde voor om dan een rondje Nieuwe Waterweg te rijden (ca. 50 km). Op mijn vraag of we halverwege een koffiestop met appeltaart zouden inbouwen reageerde hij heel verontwaardigd. Dat hoorde er op zo’n korte afstand niet bij. Zo vertrokken wij op een winderige namiddag richting Vlaardingen. Het eerste stuk werden wat schimpscheutjes uitgedeeld, waarbij Pim regelmatig achterom keek; “mam, je hangt aan het elastiek!”. Dan liet hij zich weer terugzakken en fietsten we weer samen op en vroeg hij mij om hem te coachen. Of hij niet te hard van start ging? Dat leek mij wel, maar hoe temper je een enthousiaste, sterke puber? Na 16 km kwamen we bij de Nieuwe Waterweg en na het pontje bij Maassluis (op 19 km) kwam het echte werk: 7 km tegenwind! Vol enthousiasme gooide Pim zich in de strijd. Ik volgde met moeite, ging ik dit tot het einde volhouden? Gelukkig voor mij zakte het tempo toch al snel en kon ik weer naast hem komen. Ik stelde voor om op kop te rijden en hem uit de wind te houden. Daarop reageerde hij heel boos. Dat was absoluut niet de bedoeling, hij wilde het zelf doen! Vervolgens werd ik steeds naar achteren gedirigeerd als ik zelfs maar naast hem kwam, want alle schijn moest worden vermeden dat ik hem uit de wind hield. Het tempo zakte gestaag, maar hij haalde het! En hij had zowaar nog energie over om de hel van het Westen te beklimmen. Wel stelde hij voor om toch maar die appeltaart te gaan eten. De laatste 2 km naar de Torpedoloods vroeg hij meerdere keren hoe ver het nog was (dat had ik lang niet meer gehoord).

Aangekomen in de Torpedoloods zochten we een lekker plekje in de serre. Ik nam thee met appeltaart zonder slagroom. Pim ging voor sinas met appeltaart met slagroom. Hij vond dat hij dat wel had verdiend. Natuurlijk ging het gesprek over de appeltaartencompetitie. Pim was van mening dat deze appeltaart toch zeker wel een 10 verdiende. Hij had namelijk nog nooit zo’n lekkere appeltaart gegeten. De terugweg naar huis had hij weer genoeg energie om gezellig babbelend naar huis te fietsen. En daar heeft hij het nog dagen gehad over die geweldige appeltaart van de Torpedoloods!

MENZIS FIETSTOCHT VANUIT TIEL. Cor van der Eijk

31 juli 2010

Zaterdagochtend 31 juli vertrok het groepje van Bets om een toertocht vanuit Tiel te maken. Ondergetekende ging ook mee. Wij moesten om klokslag 7.00 uur aanwezig zijn bij het clubhuis om de fietsen op de trailer te plaatsen. Het weer was goed, bewolkt maar droog. We vertrokken ± 7.15 uur van het clubhuis richting Tiel. Daar aangekomen was het een drukte van belang heel veel mensen met racefietsen vertrokken vanaf restaurant “de Betuwe” geheten om deze tocht te volbrengen. We hadden er veel zin in. We vertrokken ± 9.15 uur van de parkeerplaats. De eerste dorpen op onze route waren Echteld en Ochten toen door het leuke plaatsje Kesteren richting de Rijn, deze moesten we oversteken om door het plaatsje Rhenen (Grebbenberg) onze tocht voort te zetten. Wij fietsten het dorp uit om wat ik niet wist achteraf een hele onuitputtelijke klim richting Grebbenberg te maken. Het was voor toerfietsers een helse klim naar boven wat ik niet gauw vergeten zal. Toen was een grote afdaling ± 10 procent naar beneden, dat ging snel. Toen op naar de tweede berg de Wageningseberg, ook al een hele klim met veel loopwerk naar boven. Daar op het hoogste punt ging het weer bergafwaarts richting Heelsum en daarna weer al zwoegend en lopend de Boersberg op. Toen weer een flinke afdaling, voor mij was het een beetje remmen en weer loslaten werk, maar ik kwam heelhuids beneden. Enkele mensen stonden te klappen. Toen op weg naar Doorwerth voor de grootste klim allertijden n.l. de Italiaanseweg genoemd, d.w.z. een hele steile weg met klinkers om naar het hoogste punt van deze berg te fietsen. Voor ons een zware klus hijgend en puffend liepen we naar boven (de fiets van Bets en Lo werden door iemand naar boven gebracht). Lo had het verschrikkelijk moeilijk om te klimmen, maar met trillende benen en al lopend zijn we boven aangekomen. Toen kwamen we bij een controlepost, wij vertelden dat deze tocht heel zwaar voor ons was. Toen vertrokken we weer na een korte stop richting Heelsum, toen door naar Bennekom bij Ede. Daar ging het een stukje over de Ginkelse hei richting Rhenen weer de Rijn oversteken en op naar Lienden. Daar langs de route stonden

kraampjes met o.a. kersen, deze waren heel erg lekker. Enkelen van ons en ik hebben ze gekocht. Na deze stop ging de laatste kilometers fietsend door de boomgaarden (heel mooi gebied) richting het eindpunt Tiel. Het was voor ons een zware dag geweest maar de tocht was schitterend mooi. Wij gingen ons gezamenlijk afmelden. Toen de fietsen weer op de trailer om vervolgens richting Delft te vertrekken en om ± 16.30 uur waren we weer terug. Het was veel klim en loopwerk deze tocht en we zullen hier nog lang over napraten. Ik zal zeggen op naar de volgende tocht en daar doe ik ook weer verslag van. Fietsvrienden, de allerbeste groeten van Cor van der Eijk.

DE HAARZUILENTOCHT. Cor van der Eijk

21aug

Ik ondergetekende was deze keer van plan om in Utrecht te gaan fietsen. Zaterdags was ik even over zevenen van huis vertrokken om met de trein richting Woerden te vertrekken. Daar eenmaal op het station aangekomen vertrok ik richting Kamerik. Er was veel wind op mijn fietstocht maar de omgeving was heel mooi, weiland, koeien en leuke boerderijtjes. Eenmaal in Kamerik aangekomen was het tijd voor de koffiestop. Op mijn route was een restaurantje maar dat was jammer genoeg niet open. Toen wilde ik verder fietsen tot er ineens een mevrouw naar mij toe kwam met haar fiets aan de hand en zei, heb je zin om bij mij een kopje koffie te drinken? Dat is goed zei ik, we zijn op de fiets gestapt. Ze had een winkeltje (heel klein) in Bijbellectuur. Het was erg gezellig, we hebben samen een babbeltje gemaakt onder de koffie. Ik heb haar bedankt voor de gastvrijheid. Na het plaatsje Kamerik ging het richting de Hollandse Kade, een smal paadje heel erg mooi met Oudhollandse knotwilgen, richting Kockengen een leuk plaatsje. Toen richting Haarzuilen dat was echt genieten van de omgeving. Toen kwam ik in Haarzuilen en ging eerst naar het, let wel! ook wel het “Sprookjeskasteel” geheten. De omgeving was verschrikkelijk mooi, ik ben door de slotgracht naar binnen gelopen en eenmaal op de binnenplaats ben ik een stempeltje voor het boekje gaan halen. Eenmaal binnen zei een jongedame tegen mij dat het kasteel tien jaar geleden nog in adellijk bezit was, maar het is nu in een stichting ondergebracht. Ook was het momenteel in restauratie, het zal eind van het jaar klaar zijn en kan dan weer helemaal bezichtigd worden. Toen ben ik weer verder gaan fietsen naar Haarzuilen zelf voor de broodstop, toen richting Vleuten ook erg mooi, hierna Harmelen waar ik een paar ansichtkaarten heb gekocht en toen kwam het mooiste gedeelte van mijn fietstocht tussen Harmelen en Woerden. Het was echt een schilderachtig weggetje van

kilometers lang. Ik heb genoten, met tussen de 14 en 17 km/uur fietsend naar Woerden. Toen in Woerden aangekomen mijn laatste koffiestop genomen om daarna met de trein weer naar huis te vertrekken. Het was een schitterende route. Cor

INLEVEREN VAN TOERBOEKJES. Het is alweer bijna het einde van het seizoen 2010 en ik zou iedereen willen vragen om de toerboekjes bij mij in te leveren of de door u verreden kilometers van het afgelopen jaar aan mij te melden op de laatste zondag van oktober (clubkampioenschap tijdrijden), zodat ik weer een staatje kan maken om dit weer te kunnen publiceren in het clubblad en tijdens de eindejaars vergadering kan vertellen bij het uitreiken van de herinneringen. Dus gaarne toerboekjes inleveren of de verreden kilometers van dit jaar aan mij doorgeven op 31 oktober of uiterlijk 7 november per telefoon of e-mail. Alvast hartelijk bedankt. Aad van der Graaf E- mail: [email protected] Tel: 0180 522155

ZADELPIJN EN ANDERE DIKWIJLS VOORKOMENDE PROBLEMEN Zoals bekend zijn er velen onder ons die weleens een blessure hebben door een verkeerd afgestelde fiets. Nu is het niet zomaar aan te geven waardoor je een blessure oploopt. Het kan zijn door een te grote of een te kleine fiets, maar het kan ook zijn dat er een te lange voor,- of te korte voorbouw is gemonteerd. Het zadel kan te hoog of te laag zijn afgesteld, het stuur te hoog of te laag staan en zelfs de breedte van het stuur is van belang om de juiste “zit” te hebben. Om maar niet te spreken over de lengte van de trapas waardoor de z.g. “Q” factor niet goed is waardoor je knieën en enkels verkeerd worden belast door draaifrictie. Dit zijn nog maar enkele afstel mogelijkheden die een blessure kunnen veroorzaken en het fietsen minder plezierig maken. Zadelpijn is één van die blessures die het fietsen minder aangenaam maken, en zeker op de langere afstanden en op meerdaagse ritten kan dit zeer vervelend worden. Om het op een doeltreffende manier op te lossen is mijn advies; ga naar een goede sportfiets-handelaar die de mogelijkheid heeft om de zitbotjes op te meten. Door op een hiervoor bestemd speciaal matje te gaan zitten kan een zadel op maat (breedte) worden uitgezocht. Meestal geven deze handelaren een omruilgarantie zodat je een paar weken een zadel kunt uitproberen. Als deze onverhoopt toch niet het beoogde doel bereikt kan je hem dan omruilen. Er zijn n.l. veel verschillende modellen en merken in de handel en allen hebben weer eigen specifieke eigenschappen. En laten we eerlijk zijn, wij zijn ook niet allemaal gelijk. Voor andere afstellingen is het wat lastiger om de goede afstelling te bepalen, hiervoor is wetenschappelijke kennis nodig. Om duidelijk te maken dat er nogal wat mogelijkheden zijn om je fiets af te stellen laat ik je hieronder een lijstje zien met veel voorkomende klachten en oplossingen.

Klacht Zadelpijn

Knieklachten

Oorzaak/locatie klacht Zadel te smal Zadel te hoog

Patella syndroom Frictiesyndroom Knieholte

Nek/schouder klachten

Rugklachten

Pols en handklachten

Te grote afstand zadel/stuur Te korte afstand zadel/stuur Te diep zitten Te grote afstand zadel/stuur Te korte afstand zadel/stuur Bekken te ver voorover gekanteld Compressie ulnaris/medianus

Oplossing Breder zadel Zadel lager Goede fietskleding en hygiëne Zadel hoger en/of naar achteren Zadel lager en/of naar voren Zadel lager en/of naar voren Kortere stuurpen Langere stuurpen Stuur hoger Kortere stuurpen Langere stuurpen Zadelpunt 10-15 graden omhoog en/of stuur omhoog Stuur hoger en/of kortere stuurpen. Frequent van positie wisselen. Extra stuurlint. Fietshandschoenen.

Dit is een overzicht van fietspositie wijzigingen ter correctie van fiets ongemakken door Dr. E Achterberg. Een link naar deze sportarts: http://WWW.fietspositiemeting.nl/fiets-positie-meting

MET HEJA TOURS MOUNTAINBIKEN IN NOORWEGEN. Heman Limburg. Herman Limburg en Jan Vlietstra hebben van 12 augustus t/m 16 augustus meegedaan aan een enerverende mountainbike tocht in Noorwegen. Georganiseerd door Jan en Herman (HEJA TOURS) in samenwerking met het Noorse Velotel. Totaal waren we met 19 fietsers, waaronder 16 Nederlanders, 2 Noren en 1 Spanjool. RTFC-Delft ‘73 was verder vertegenwoordigd door Cor Poot, Rob Koks en Jos Tieleman. Hieronder het verslag van 5 onvergetelijke dagen in het land van de trollen.

Dag 1: Vertrek vanaf Schiphol naar het vliegveld Torp bij Sandefjord. Ongeveer 1 ½ uur vliegen. Sandefjord ligt circa 100 km. ten zuiden van Oslo. Op het vliegveld werden we opgehaald door Tom Martin Biseth. Hij is de eigenaar van Velotel en hij bracht ons naar zijn sportkomplex in Tonsberg. Ongeveer een half uur rijden.

Tom Martin Biseth is professioneel fietser geweest in de tijd van Joop Zoetemelk en heeft o.a. meerdere malen met hem gekoerst. Gedurende de 5 dagen in Noorwegen heeft hij ons begeleid. ’s-Avonds gebruikten we het diner bij Velotel en hebben overnacht in het prachtige sportkomplex, waar o.a. de Noorse langlauf- en ski-elite regelmatig trainen.

Dag 2: De volgende ochtend vroeg op en na het ontbijt vertrokken we om 08.30 uur met een bus van Velotel naar Haugastol. Gedurende een rit van ongeveer 3 ½ uur kon men alvast genieten van de prachtige Noorse natuur. Na een prima lunch ging de grote tocht van 3 dagen beginnen. Het pad waarover we fietsten is ongeveer 100 jaar oud en is destijds aangelegd om materiaal aan te voeren voor de treinverbinding tussen Oslo en Bergen. Een afstand van 500 km. Er werd hoofdzakelijk gefietst over de Hardanger Vidda. Dat is een hoogvlakte tussen Oslo en Bergen. De eerste dag fietsten we ongeveer een afstand van 30 km. over paden die hoofdzakelijk bestaan uit verhard zand en stenen. Het is bergachtig met af en toe uitdagende beklimmingen en afdalingen van een paar

honderd meter. Hier en daar moest men ook afstappen. Onderweg een prachtig panorama met watervallen, sneeuw en gletsjers. Eind van de middag arriveerden we in Finse. (1222 m.) We hebben overnacht in een toeristenhut met allemaal mountainbikers en wandelaars. Een belevenis op zich. ’sAvonds na het diner tijd voor een wandeling en genoten van de zuivere buitenlucht en uitzicht op een van Noorwegens beroemdste gletsjers de “Hardangerjokulen”. Om 23.00 ging het licht uit en werd het stil en genoten we van een welverdiende nachtrust.

Dag 3: Na een stevig ontbijt stond ons een tocht van ongeveer 55 km.te wachten. Het pad waarover we fietsten werd wat smaller en de beklimmingen en afdalingen wat steiler en langer dan gisteren. We fietsten over smalle bruggetjes waaronder watervallen raasden. Imposante vergezichten, we hebben al veel foto’s gemaakt. Onderweg ineens een hut waar wat koffie, koek en wafeltjes genuttigd konden worden. Na een behoorlijke klim bereikten we het hoogste punt van de tocht. 1343 m. Fototoestellen in de aanslag, want iedereen wilde vereeuwigd worden. Daarna stond ons een afdaling van 13 km. te wachten

Die is niet zonder gevaar, dus af en toe afstappen en wandelen kon geen kwaad. De weg ligt af en toe vol met stenen. We fietsten langs denderende watervallen en steile afgronden. Hier en daar sneeuw langs de route. Na deze adembenemen- de afdaling verlieten we de Hardanger Vidda en arriveerden in Fiom. Dat plaatsje ligt aan de beroemde Sognefjord. Om 15.00 uur namen we de boot naar Gudvangen. Een enerverende tocht van ongeveer 2 ½ uur. We verlieten de Sognefjord en vaarden naar de Naerofjord, de mooiste fjord van Noorwegen (behorend tot het werelderfgoed). Een schitterende tocht met aan het eind de oude Viking nederzetting Gudvangen, alwaar we hebben overnacht in typische Noorse hutten. ’sAvonds genoten we van een heerlijk dinerbuffet. Hier overheerste het ware Viking gevoel.

Dag 4: Na een goede nachtrust en een prima buffet-ontbijt vervolgden we onze weg. Deze dag wederom een fascinerende tocht van ongeveer 55 km. Deze tocht ging grotendeels over goed geasfalteerde wegen. Na een kleine 10 km. stonden we aan de voet van de Stalheimskleivene. Dat is een klim van 2

km. met een gemiddeld stijgingspercentage van 20%. Wie hier in één keer naar boven rijdt levert een wereldprestatie. Lopen mag dus ook. Boven is een restaurant waar men onder het genot van koffie en cake kon genieten van een adembenemend uitzicht. Daarna vervolgden we onze weg naar het plaatsje Voss. De weg daar naar toe loopt langzaam gedurende 33 km. naar beneden. Een mooie geasfalteerde weg waar je goed kon afdalen. Moe, maar voldaan aangekomen in Voss bestond de mogelijkheid om te zwemmen. Vervolgens genoten we van een prima lunch in Hotel Fleicher. Een gerenoveerd oud 5 sterren hotel. In de loop van de middag namen we de trein terug naar Haugastol. De treinreis duurde ongeveer 2 ½ uur en bracht ons terug over de Hardanger Vidda. Onderweg genoten van een prachtig uitzicht. Bij Haugastol stond onze bus weer klaar om ons terug te brengen naar Tonsberg. We overnachtten wederom in Velotel.

Dag 5: Na het ontbijt bracht Tom Martin Biseth ons weer naar het vliegveld. Na het afscheid en eenmaal op de terugweg beseften we dat we een “Once in a life time mountainbike trip” hadden beleefd.

In Noorwegen staat deze tocht bekend onder de naam “Rallarvegen.” Volgend jaar organiseren HEJA TOURS en VELOTEL van donderdag 11 augustus t/m 15 augustus wederom deze mountainbike tocht. Dus wie durft van de RTFC-Delft ‘73 volgend jaar het avontuur en deze uitdaging aan????

VERJAARDAGSKALENDER De volgende leden zijn jarig:

Oktober 10 11 13 14 19 21 22 26 27 30

Frits Schneider Rob Koks Bets Strik Arwin de Vetten Jan Vlietstra Riet van Vliet Pierre Kriesels Hen Wolters Bert de Niet Theo Adegeest

November 17 Jozephine Hendriks 17 Peter Venema 21 Nel Klapwijk-Eradus 24 Wilfried van Winden December 3 Wil van Baarle 5 Roel Dik 7 Frans Vogel 9 Jos Tieleman 16 Philip Nieuwenhuyse 17 Maarten Blokland 21 Michel de Graaf 24 Ruud Morien 25 A. Bakker Allemaal van harte gefeliciteerd!

ACTIVITEITENKALENDER 2010

Clubtochten Datum

Naam van de tocht openingsrit met ontbijt (alleen voor zo 7 maart leden) zo 14 + 21 + 28 maart clubtocht zo 4 + 11 + 18 + 25 april clubtocht zo 2 + 9 + 16 + 23 + 30 mei clubtocht zo 6 + 13 + 20 + 27 juni clubtocht club-driedaagse naar Elst (alleen voor vr 4 t/m zo 6 juni leden) zo 4 + 11 + 18 + 25 juli clubtocht zo 1 + 8 + 15 + 22 + 29 aug clubtocht zo 5 + 12 + 19 + 26 sept clubtocht zo 3 + 10 + 17 + 24 okt clubtocht zo 31 oktober clubkampioenschap tijdrijden

Aanvang

Vertrek

9:00

clubhuis

9:00 8:30 8:30 8:30

clubhuis clubhuis clubhuis clubhuis

9:00

clubhuis

8:30 8:30 8:30 9:00 9:00

clubhuis clubhuis clubhuis clubhuis Het Rieten Dak

Vrije toerfietstochten Wanneer

Naam van de tocht

di 20 juli t/m vr 23 juli

Delflandse fietsvierdaagse

zo 5 sept

Randstad fietstoer

Afstanden 35 km 70 km 30 km (uitgepijld) 60 km (uitgepijld) 90 km (uitgepijld) 120 km (uitgepijld)

Aanvang 09:00 - 12:00

Vertrek clubhuis

09:00 - 13:00 09:00 - 13:00 clubhuis 08:00 - 11:00 08:00 - 09:00

Seniorentochten - Dinsdag Datum 13-27 11-25 8-22 6 3-17-31 14-28 12-26

april mei juni juli aug sept okt

Aanvang 10.30 10.30 10.30 10.30 10.30 10.30 10.30

Vertrek Die Buytenweye Die Buytenweye Die Buytenweye Die Buytenweye Die Buytenweye Die Buytenweye Die Buytenweye

Chopinlaan Chopinlaan Chopinlaan Chopinlaan Chopinlaan Chopinlaan Chopinlaan

Seniorentochten - Woensdag Datum 7-21 5-19 2-16-30 14 11-25 8-22 6-10

april mei juni juli aug sept okt

Aanvang 10.30 10.30 10.30 10.30 10.30 10.30 10.30

Vertrek De Wipmolen De Wipmolen De Wipmolen De Wipmolen De Wipmolen De Wipmolen De Wipmolen

Prof. Krausstraat Prof. Krausstraat Prof. Krausstraat Prof. Krausstraat Prof. Krausstraat Prof. Krausstraat Prof. Krausstraat