CLUB NEDERLAND. Foto gemaakt tijdens de rit door Friesland

BMW

CLUB NEDERLAND

Foto gemaakt tijdens de rit door Friesland

JAARGANG NR. 9

November 2008

IN DIT NUMMER 1. Informatie van het bestuur.

2. 3. 4. 5. 6.

Verslag rit Friesland Verslag Luxemburg De bijzondere hobby van Willy Huysmans Uitnodiging voor het 10 jarig bestaan (dit gaat definitief door!!!!) De bijzondere hobby van Hans Germeraad

Deze nieuwsbrief doen wij u digitaal toekomen. Reacties graag naar [email protected]

Met heel veel dank aan Roland Vet voor zijn bijdrage aan deze nieuwsbrief

BMW

CLUB NEDERLAND

Beste Leden, Zoals velen van u reeds weten maar vele anderen misschien nog niet hebben Petra en ik besloten ons geluk te gaan zoeken op Bonaire. Wij gaan half december verhuizen naar dit, voor ons, kleine paradijs. Het betekent natuurlijk wel dat wij hierdoor minder bij de club betrokken zullen zijn en dat ik mijn bestuursfunctie ook zal neerleggen. Wat neven activiteiten zal ik voor de club voorlopig blijven doen. Wij hebben in de afgelopen 10 jaar met veel plezier ons ingezet voor de club en hier ook inmiddels goede vrienden leren kennen wat natuurlijk heel leuk is. Wij wensen jullie allen veel veilige en plezierige kilometers en natuurlijk tot ziens. Ben & Petra Kooman

AGENDA 2009 18 Januari 2009 Algemene Leden Vergadering en nieuwjaarsborrel 28 Maart 2009 Feest avond ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan Z1 club BESTUUR: Voorzitter:

Jolanda Pisters

Tel. 0475-320482

e-mail: [email protected]

Secretaris:

Cock Moerkerk

Tel. 070-3466826


Penningmeester:

Bob Halsema

Tel. 0577-462080


Evenementen

Wim Kamer

Tel. 035-6830201


Algemeen

Ben Kooman

Tel.0180-614314


WWW.BMWZ1.NL. Adres Secretariaat: De Achterste Singel 11 6002 ND Weert E-Mail: [email protected]

24 augustus 2008 “Wat dacht je waar ?” als variant op een gezegde van Herman Finkers toen we de uitnodiging zagen om op 24 augustus een Noord-Nederland-rit mee te beleven. ’t Gekke is dat je vanuit Midden-Nederland altijd het/een idee hebt dat reizen naar de Achterhoek, Limburg en Zeeland zo gebeurd is maar naar het Noorden rijden veel meer tijd in beslag neemt. Dat viel evenwel behoorlijk mee want binnen anderhalf uur waren we in de buurt van Dokkum, waar we probeerden Sint Annaparochie in te voeren in de TomTom. Dan zie je maar weer eens dat je geografische kennis te wensen over laat als je de naam alleen al probeert in te voeren : is het nu St. of Anna Parochie etc.; na een paar keer invoeren lukte het toch nog. In de buurt aangekomen dacht ik even dat we weer in Brabant zaten : Jacobieparochie, Vrouwenparochie, Mannenparochie, Vroeger een parochie, Bijna een parochie en eindelijk Sint Annaparochie, kennelijk ontstaan in de 80-jarige oorlog toen de katholieke Spanjaarden een koersje verkeerd op zee hadden uitgezet, vervolgens een paar religieuze enclaves stichtten en toen verwoestend door de rest van Nederland trokken. Aangekomen op de plaats van bestemming viel direct de bedrijfsnaam “RKV” op, door ons gelijk vertaald in Rooms Katholiek Visverbod; al snel bleek dat we hiermee fout zaten omdat er een klein Vissertje bleek rond te lopen waarmee in ieder geval door één van de twee (of beiden ?)het visverbod was overtreden. Een geweldige ontvangst door René en Kirsten Visser, waarmee de bedrijfsnaam ook direct verklaard werd … en we zo ongeveer door de gehele familie met aanverwanten (leek wel een half dorp) gefêteerd werden op koffie, drankjes en hapjes met niet in de laatste plaats een rondleiding door hun nieuwe locatie met een onvoorstelbare hoeveelheid Z1-materialen (en ook Z4-onderdelen); zeker de moeite waard voor degenen die hun Z1 eens aan een revisie willen onderwerpen (zonder Martin de Valk hiermee iets te kort te willen doen !) Tot m’n niet geringe verbazing bleken er ook nog eens een 15-tal Z1’s aanwezig te zijn, waaronder zelfs een van een heel aardige Duitser (kan dus gewoon wel) die toch van heinde en ver gekomen waren. Limburgers hebben we niet gezien, of doordat het te ver was (begrijpelijk) ‘of dat ze de Friese taal niet kunnen verstaan (ook begrijpelijk); van het Bestuur was niemand aanwezig omdat die hun roes nog aan het uitslapen waren na het 12 ½-jarig huwelijksfeestje van Jolanda en Patrick (helemaal begrijpelijk). Om half twaalf werd door René een korte uiteenzetting gegeven over de ochtendrit van ca. 50 kilometer door het Friese land waarna de hele meute op weg ging en via een aantal onuitspreekbare – laat staan schrijfbare – dorpjes naar een soort dijkmonument leidde, welke ooit nog eens door Hans Wiegel ‘ ingezegend’ was met een ongetwijfeld Haags-Fries accent, waardoor niemand hem meer begreep (gebeurd hem overigens dagelijks …) De lunch werd genoten op de oorspronkelijke “staete” De Klinze waar Kirsten en Renee die ochtend een ‘echte Friese lunch hadden gemaakt (croissantjes, Beemsterkaas en Fries paardenvlees) welke door sommigen werd aangelengd met een lekker glas rode wijn; een pracht locatie, voor eenieder die eens daar in de buurt wil logeren een aanradertje !

Vervolgens het tweede deel van de rit met nog eens ca. 50 kilometer door stadjes (!) als Aldtsjerk, Oentjserk en Gytsjerk (vandaar dat de Limburgers er niet waren) via Franeker naar De Mieden aan de Ballensvaart (tja, ik kan het ook niet helpen) waar de slotborrel werd gehouden en Roland Vet zeer terecht een dankwoord hield voor Kirsten en René, waarbij hij trachtte een Friese familie tot bedaren te brengen wat natuurlijk niet lukte omdat deze hem weer niet konden verstaan ! Niet onvermeld mag blijven de stop iets buiten Gytsjerk bij het ElfstedenMonument aan de prachtige rivier (?) de Murk, waar in Fries (nee, niet Delfts) Blauwe tegeltjes honderden deelnemers van de Tocht der Tochten met een fotoafdruk waren ingemetseld; opvallend dat er geen enkel Z1-lid op te zien was … Ook de rit door Franeker was een bezienswaardigheid vooral toen iemand later aan de borrel uitlegde dat het wereldberoemde Planetarium aldaar een museum van opgezette Friese authentieke vogeltjes zou zijn geweest … Kirsten en René BEDANKT !

Frank & Lucy Wegman

Luxemburg 19-22 september 2008 Weekendje Luxemburg begon vrijdagsochtends in Kerkrade, stralend weer echt een weekendje om met de Z1 te rijden. Nico en Marian hadden apart voor de Z1 een rondleiding van 1 ½ uur geregeld in Rolduc We werden gastvrij ontvangen door onze gids een man met veel grapjes en humor. Bij het begin gelijk al van jullie hebben haast daarom heb ik een pakje papieren zakdoekjes (van het merk tempo)bij me en als ik die omhoog steek dan weten jullie wat je te doen staat Hij vertelde dat Rolduc onderverdeeld kon worden in 5 tijdperken: 1 ste Roldusc 1104-1819 De Abdij 2 de Rolduc 1831-1843 Het kleinseminarie bisdom Luik 3 de Rolduc 1843-1946 Algemeen onderwijsinstituut 4 de Roldus 1946 -1970 Klein seminarie bisdom Roermond 5 de Rolduc 1970 – nu Congrescentrum -Groot seminar sinds 1974

Verder dat er eerst alleen een houten kapel heeft gestaan nadat deze afbrandde werd er een stenen crypte gebouwd waar overheen later de kerk is gebouwd De crypte ligt nu onder het hoofdaltaar . De Crypte en het klooster worden toegewijd aan de Maagd Maria en de aartsengel Gabriel( ook daar had onze gids een flauwe grap iedereen weet wie Gabriel is enz ja zei die toen hadden ze ook al ivf waardoor Maria is zwanger geraakt) Het bijzondere van deze crypte is dat het allemaal verschillende zuilen heeft In de crypte is nog een sarcofaag waarvan men dacht de begraafplaats was van Ailbertus van Anthoing, maar dat bleek niet waar te zijn. Onze gids had erge haast en heeft verder niet veel verteld over de kerk nog wel even over de afbeeldingen in de prachtige gebrandschilderde ramen. Ook hebben we de bisschoppelijke vertrekken nog bezocht het bleek: als de bisschop voor een paar dagen kwam hij zijn eigen werk- en slaapvertrekken had en zijn eigen fles cognac. In de bisschoppelijke kamer hing een drieluik met een prachtig houtsnijwerk.

Ook hebben we de prachtige Rococo bibliotheek nog bezocht waarbij hij vertelde dat de meest kostbare boeken daar niet meer bewaard werden maar in het archief. De bibliotheek wordt nu ook gebruikt voor concerten etc. Samen met de gids heb ik nog even op de vleugel gespeeld. Na de lange wandeling werden we door Nico en Marian getrakteerd op koffie met echte Limburgse vla onder in de kelder van het klooster. Tegen een 12 uur zijn we gaan rijden aan de hand van de route die Nico en Marian hadden uitgezet. In verschillende groepen zijn we richting Vianden vertrokken

De rit naar Vianden was geweldig over mooie rustige weggetjes waar het goed toeren was. S’avonds waren we een van de laatste die aan kwamen bij het hotel Het was nog prachtig weer en konden nog lekker even een drankje buiten op het terras nuttigen

De kamers waren super helemaal nieuw En het was lekker slapen na zo’n dagje open rijden.

20 september 2008 Vianden Luxemburg Het beloofde een mooie dag te worden en dat werd en bleef het. We reden deze dag met 4 auto’s, eerst maar eens het geladen route schema met elkaar vergelijken, de ene tom blijkt niet altijd de andere tom, maar met behulp en instructies van de hoofd tom jan gils kwamen we er voorlopig wel uit. Wat een werk moet het geweest zijn om alle routes er in te zetten, er zijn heel wat kilometers aan vooraf gegaan. Vooruit parkeerplaats af brug over rechts af en dan even verder links af, maar neen, was er een zaterdagsmarkt, alles afgezet, daar had Tom niet opgerekend, we wilden toch wel op de route komen, nagevraagd, 7 a 8 km verder zou er een afslag zijn, die kant op kwamen er al weer Z1’s terug. Per saldo bijna een uur gereden en niet veel opgeschoten, edoch toch op de route gekomen na onderweg Bob nog te hebben gesproken die keek of zijn schaapjes op het goede spoor zaten. Wat een prachtige omgeving het leek wel of we op een hoogvlakte reden, wat een rust. We hebben heel wat haarspeldbochten gereden niet van die lange zoals in de bergen, maar met zeer korte afstanden tussen de bochten, je kreeg er spierpijn van. We hebben ons niet de tijd gegund om het mooie kasteel in beaulieu te bekijken. Diekirch was de aanrader om te eten. Toeristisch plaatsje met een soort vrij markt Met een muziek tempel waar een soort thai chi met muziek gegeven werd.. Wat te eten, we streken neer bij een pizzaria vanwege het mooie weer buiten, het bijzondere was echter binnen, het bleek tevens een italiaanse winkel te zijn de tafels stonden tussen de schappen, wellicht een nieuwe trend ? De porties waren niet mis, we bestelden een kleine pizza die al heel royaal was, maar de salade nicoise sloeg alles, of je een week niet gegeten had, Theo doorgaans een prima eter had er de grootse moeite mee. Ja dan weer verder genieten maar weer van de prachtige omgeving het leek wel verkeerslichten vrij. Na nog een bakkie te hebben gedaan was de rit van 154 km alweer voorbij. Het was wel genieten, wellicht hoef je helemaal niet naar de hoge bergen hier is alles bij de hand en niet te ver. Zaterdagavond is de uitgangsavond, een ieder extra opgedoft voor het diner naar bleek met muziek. De zanger toetsenist bleek een nederlander die al 30 jaar in luxemburg woont. Hij deed zijn uiterste best om tussen de gangen door de goegemente te verlijden om een dansje te maken, maar dat lukte niet echt, er blijken maar een paar enthausiaste mannen te zijn die zich lieten verlijden, derhalve teleurgestelde dames die dat kennelijk meer in zich hebben. Wat een muzikant niet altijd door heeft is dat je tijdens het eten toch weleens met je tafelgenoten wilt praten, maar die versta je bijna niet. Resultaat er stonden meer mensen bij de bar dan op de vloer, kennelijk was men niet zo gecharmeerd van dit genre, maar merel kreeg een aantal heren zover om de vloer te komen, waar de bijrijder van Ron zicht ontpopte als een weder geboorte van Andre Hazes. De muzikant wilde afsluiten maar ja de volhouders vonden dat maar niks en hij gaf toe. De volgende ochtend vernam ik wel dat hij een van de laatste was die vertrok. Bij de bar was het gezellig met 2 dansende dames op de tafel, wellicht iets voor een volgende keer wie is de best zingende Z1 dame of een karaoke competie. Weer was er een plezierige dag voorbij Roland

Het is zondagmorgen en het beloofd weer een mooie dag te worden. De alcohol van de vorige avond heeft wel “lichte”sporen in ons hoofd achtergelaten, maar och, alles went. De zon schijnt en het is droog. Als we van ons balkon naar beneden kijken zien we de eersten al weer staan te dringen voor het hek om bij hun auto te kunnen om op pad te gaan.

Wij nemen iets meer tijd en we gaan op ons gemak naar beneden voor het heerlijke ontbijt. De kok heeft weer overal aan gedacht en zelfs de eitjes wat langer gekookt zodat ze niet allemaal van onze ei-lepeltje lopen en we ze heerlijk kunnen oppeuzelen.De zieken zijn weer beneden dus iedereen kan gezond en wel aan de rit beginnen. Eerst moet er nog wel eventjes door het bestuur vergadert worden over de doorgang van het feest van het 10-jarig bestaan van de club. Wat bleek namelijk, er hadden zich zeer weinig leden aangemeld voor het feest in 2009 om het 10-jarig bestaan gezamenlijk te vieren. E.a. was al eerder door een teleurgestelde Ben aan de aanwezigen medegedeeld. Gelukkig waren er tussentijds nog wat nieuwe aanmeldingen gekomen zodat het bestuur alsnog besloot om het feest door te laten gaan. Conclusie was derhalve: Het is zeker de moeite waard om het feest door te laten gaan.

Richard was ondertussen (nog wel te voet) met de dames naar het dorp toe en komt uiteindelijk als kasteelheer met zijn harem in het kasteel aan na beklimming van de berg waarop het kasteel ligt. Wij hadden het kasteel al dikwijls vanaf ons balkon kunnen zien en hoefden ons dus niet zo in te spannen, we zijn tenslotte lid van een autoclub.

Maar de wandelclub was van korte duur ,de vergadering is snel afgelopen en zodoende worden de wandelaars teruggebeld zodat we aan de rit van vandaag kunnen beginnen. Even later komt de wandelclub hijgend binnen om nog een kopje koffie te nuttigen en uiteindelijk is iedereen startklaar. Om kwart voor 12 starten we met 7 auto’s. We rijden eerst langs de wateropslagplaats van de elektriciteitscentrale maar om deze te kunnen bekijken moesten we 3 x 35 treden klimmen en dat viel voor sommige van ons niet mee.

Daarna zijn we aan de heerlijke rit begonnen. Maar zoals bij eerder ritten gingen we al snel lunchen. We kozen een zekere plek nog wel onder een partytent zodat we geen last hadden van de zon maar ook van eventuele buitjes. We mochten er van alles bestellen als we maar allemaal hetzelfde namen want de groep was toch wel erg groot volgens de dienster Voor onze groep was dat een heerlijke omelet met natuurlijk frieten, een andere groep was bij de chinees beland en nog een andere groep hoorden we hadden een heerlijke pizza gegeten.. Tijdens de lunch heeft Bob nog even laten zien dat hij niet alleen een geweldige tocht uit kan zetten, maar ook goed hondentraining kan geven. Hij had het allemaal onder controle, totdat hij uit het zicht was en de hond weer fijn zijn eigen gang kon gaan en de groep hierom natuurlijk hartelijk moest lachen.

Achter Bob rijden is altijd een avontuur, ook dit maal wisten we niet wat ons te wachten stond. Hij probeerde of alle afgesloten wegen (ROUTE BARREE) wel degelijk afgesloten waren, maar zoals we dat van Bob wel gewend zijn kwam hij overal goed weg en bleek op het einde dat alle wegen voor hem en ons wel open waren. We snappen nog steeds niet waarom er zoveel wegen afgesloten waren terwijl er niets te merken was van wegwerkzaamheden. Maar ja. Dat weten we ook weer voor de volgende keer als we weer in Luxemburg gaan rijden.

Tegen 5 uur kwamen we zoals gebruikelijk allemaal weer terug bij het hotel. John zorgde er voor dat alle auto’s goed in de garage terecht kwamen, volgens mij hadden er nog nooit zoveel auto’s gelijk in deze garage gestaan. ’s Avond hebben we weer lekker zitten dineren, daar kwam nog een verrassing bij dat er nog geld over was voor de drank. En je zult het niet geloven, maar op het einde van de avond was er nog steeds 300 euro over van het 1000 euro dranktegoed zodat de grote groep de volgende dag nog een drankje kon nemen. Het was wederom een heerlijke dag geweest met mooi weer en veel gezelligheid.

Ellen en Jan (die van die mooie blauwe Z1)

Toerrit Luxemburg Bezoek aan de waterkrachtcentrale van Viande

Het was alweer de laatste dag van een zeer geslaagd weekend en Bob had als afsluiting ons de mogelijkheid gegeven om een bezoek te brengen aan SEO (Société Electrique de l’Our SA) Daar de avond ervoor alle Z1’s in de parkeergarage moesten, was het de vraag of we ze er ook weer op tijd uit zouden krijgen. 35 Z1’s in een garage voor 17 auto’s is nogal veel en de wagens stonden dan ook echt dicht op elkaar. Gelukkig waren we op tijd uit de garage en om kwart over tien blies Bob het vertreksein. Iedereen vertrok (8 Z1’s) behalve John. Een korte rit bracht ons bij de centrale en John sloot zich wat later bij ons aan. Hijzelf zei dat hij niet te laat was, de rest dacht van wel. Bij de centrale werden we ontvangen door Mirjam Petri (bekende naam? Jawel haar zwager is de eigenaar van het hotel waarin wij verbleven) Mirjam woont al 28 jaar in Luxemburg en is gids voor diverse attracties waaronder de centrale. De rondleiding begon met een (Nederlandstalige) film die de werking en de geschiedenis van de centrale beschrijft. De centrale is een zgn. pomp accumulatie-centrale. Voor niet techneuten: een soort hele grote accu waar dmv. water energie wordt opgeslagen om die energie later weer te kunnen gebruiken. In 1959 ging de bouw van start en in 1964 was de opening. Een bijzondere prestatie gezien de afmetingen. Dit werd pas echt duidelijk toen we na de film de centrale zelf ingingen. Een lange gang de berg in geeft toegang tot een met springstoffen uitgehouwen hal van 330 m lang 30 m diep en 17 m breed; zeer indrukwekkend. Water uit een 300 meter hoger gelegen bassin loopt via een aantal in de berg uitgehouwen gangen met erin buizen van 6 meter doorsnede naar de pomp/turbine/generator ruimte. De watercapaciteit van het bassin is voldoende om gedurende 4 ½ uur het elektriciteitsnet te voorzien van stroom gedurende de piekuren. Het water drijft dan een turbine aan die op zijn beurt een generator aandrijft. In de daluren wordt de generator aangesloten op het net als motor en de pomp die aan de andere kant zit pompt water terug naar het spaarbekken. Eenvoudig en geniaal. Als je te veel stroom hebt in het net (nacht) pomp je water in het bassin; als er een tekort is (gedurende de dag op bepaalde uren) wek je stroom op met water uit het bassin. Afsluitend bezochten we het bassin waarvan de “dijk”door een trap met 105 treden te beklimmen was. Ook hier; indrukwekkend zo groot. Dit was ook de plek waar de excursie eindigde en wij namen afscheid van Mirjam en gingen op weg naar huis. Al met al een erg leuke afsluiting van een erg leuk weekend. Arie Bode

Nog wat extra foto’s

Iedereen heel hartelijk dank voor zijn bijdrage en Roland voor het verzamelen. Mijn niet alledaagse hobby Het laatste weekend van het BMW z1 seizoen is alweer achter de rug.Het was de eerste maal dat ik deelnam aan dit overigens prachtige weekend in Luxemburg (dikke pluim voor de organisatie en weerman). Ik was blij verrast toen Roland (jawel, de man van Merel) mij contacteerde over mijn hobby’s en of ik daar iets over kan vertellen, natuurlijk was mijn antwoord. Vanaf mijn jeugd ben ik gepassioneerd door auto’s en dieren, en dan vooral honden. Over auto’s en vooral de BMW z1 kan ik waarschijnlijk niets nieuws vertellen, dus vertel ik graag over mijn passie voor honden. Mijn eerste hond kreeg ik voor mijn 12e verjaardag van mijn oom. De eerste stappen in de africhting begonnen toen ik zelf op 16 jarige leeftijd mijn eerste Duitse herder kocht, en het gehoorzaamheidsprogramma ging volgen. Ondertussen richt ik reeds mijn vierde Duitse herder af in het internationaal erkende “Schutz” programma. Dit programma begint eerst met een toelatingsproef voor “begeleidingshond”. Hierbij wordt de hond beoordeeld op zijn sociaal gedrag en omgang met geleider. Verder bestaat het “Schutz” programma uit drie onderdelen: - speurwerk - gehoorzaamheid - pakwerk Het is dan ook niet zo evident dat de hond geschikt is voor alle drie de onderdelen. Daarom worden deze honden ook gefokt door een selectie van verschillende “bloedlijnen” die elkaar zo goed mogelijk aanvullen. Verder wordt er steeds door de keurfokkers met honden gefokt die vrij zijn van dysplasie aan heupen en ellebogen en de afkomst wordt gecontroleerd door DNA controle. Honden dienen ook alle tanden te bezitten. De honden dienen “aangekeurd” te zijn. Ik train met mijn honden 2 x per week in clubverband in de V.V.D.H. ( Vlaamse Vereniging voor Duitse Herders) – kringgroep te Turnhout (België). In deze club trainen enkel Duitse herdershonden. Er wordt steeds individueel getraind met hulp van een instructeur of pakwerker. Het africhtingniveau ligt hierbij zeer hoog, verscheidene leden van onze club hebben reeds een selectie afgedwongen voor internationale kampioenschapwedstrijden. Zo is er jaarlijks een confrontatie tussen de 10 beste honden van België en Nederland.( De onderlinge tussenstand is 10 x winst voor België tegen 7 x winst voor Nederland !!!!) Dit jaar zijn er 3 leden van onze club voor deze wedstrijd geselecteerd. In 2004 ben ik geslaagd als instructeur afdeling africhting met erkenning van K.K.U.S.H. en W.U.S.V. (*) Dit laat mij toe om ook in wedstrijdverband te fungeren als wedstrijdleider, spoorlegger …. . Voor dit jaar ben ik gevraagd om op het Belgisch Kampioenschap africhting Duitse herders te fungeren als spoorlegger ( 26 oktober a.s.). Hierbij worden voor het onderdeel speuren per hond door een spoorlegger een spoor gelegd. Minimum 1 uur voor de start van de proef. De lengte van dit spoor is ongeveer 600 passen waarbij minimum 4 hoeken van 90° en 3 voorwerpen moeten gevonden worden zonder van het spoor af te wijken, waarbij de geleider 10 meter achter de hond volgt.

*K.K.U.S.H. : Koninklijke Kynologische Unie Sint-Hubertus *W.U.S.V. : Weltunion Schäferverein Persoonlijk vind ik het speurwerk het mooiste onderdeel van het africhtingprogramma. Hierbij moet de hond zelfstandig (zonder invloed of hulp van geleider) de oefening uitvoeren. De geleider kan hierbij enkel vertrouwen op de werklust en de speurcapaciteiten van de hond.

Het zou te ver leiden om alle takken van de hondensport toe te lichten. Maar het belangrijkste bij de hondensport is dat je steeds traint met “een vriend”. Het moeilijke bij africhten van honden is steeds correct zijn bij het aanleren, en nooit te vergeten bij juist gedrag de hond ook te belonen en niet enkel te straffen bij foutief gedrag. Mijn instructeur zegt altijd: als je een hond goed kan africhten zal je zeker ook je kind goed opvoeden ! Verder kan je altijd bezig zijn met je hond, je hoeft er geen afspraak voor te maken. Het kan ten allen tijde, je hond staat steeds “paraat” en is altijd goedgeluimd. Als de mensen ook zo maar waren.

Groetjes van Willy Huysmans En een pootje van Duitse herders Zico en Dax vom Oostweg en sheltie Flash

Voor meer info : website: - www.vvdh.org Of http://home.scarlet.be/vomoostweg/

De andere Hobby van Hans Germeraad. Ik heb twee hobby’s. De ene is natuurlijk mijn Z1. Een van de zeldzame, mooie, zachtgele. Nummer 381. Maar daarover gaat het in dit artikel niet. Mijn andere hobby is vogels kijken en fotograferen. Nederland is een prima land om deze hobby uit te oefenen. In Nederland zijn, dankzij het afwisselende biotoop en omdat we op belangrijke trekroutes liggen, zo’n 360 soorten te zien. En natuurlijk zijn er dan nog een aantal hele zeldzame dwaalgasten. Nou lijkt dat misschien al heel veel, maar op de wereld zijn er in totaal zo’n 10.000 soorten. En dat betekent dat het erg interessant is om in andere delen van de wereld vogels te gaan kijken. Ik heb de afgelopen 30 jaar heel wat vogelreizen gemaakt. In Europa, maar ook veel naar Noord- en Zuid Amerika, onder andere naar Patagonie, en naar Afrika. Het leukste is om steeds een ander klimaat en landschaptype uit te zoeken, zodat je er zeker van bent dat je veel vogels kan zien die je nog nooit eerder hebt gezien. Deze reizen zijn geen familiereizen. Vogels fotograferen betekent veel observeren en geduld hebben. Als je zo maar ergens in een bos gaat zitten is de kans nou eenmaal klein dat er spontaan een vogel voor je lens gaat zitten. Je moet dus weten hoe de vogels zich gedragen, en waar ze graag komen. En vaak is het dan een kwestie van heel lang in een (mobiel) schuilhutje zitten wachten. Kortom, uren en dagen ben je bezig om bepaalde foto’s te maken. Daarmee maak je je niet populair bij vrouw en kinderen. Een echte vogelreis maak ik dan ook niet met vrouw en kinderen als gezelschap, maar met mijn zwager. Die heeft, toevalligerwijs, dezelfde hobby. Volgens sommigen heeft hij dezelfde afwijking. Een van de mooiste reizen die ik heb gemaakt was dit voorjaar. We wilden graag naar Hokkaido, het noordelijkste eiland van Japan. Hokkaido ligt zuidelijker dan Nederland, maar kent barre winters met pakijs. Het pakijs komt begin februari uit de Beringstraat naar het zuiden drijven. Met de koude Golfstroom. Dat is de reden waarom het daar zo koud is. Bij ons komt de warme Golfstroom uit het zuiden, daar komt de zeestroom uit de richting van de noordpool. Het is er ’s nachts, maar regelmatig ook overdag, 15 – 20 graden onder nul. Het hele eiland Hokkaido heeft weinig inwoners. In het binnenland zijn grote farms, met fries stamboekvee (!), en langs de kust zijn kleine visserdorpjes. Door de kou speelt het leven zich er binnen af. Een gewone toerist heeft er dan ook weinig te zoeken. Maar een vogelaar? Die kan er zijn hart ophalen. Er komen een paar fantastisch soorten voor. Wij gingen speciaal voor een viertal soorten. Maar wel hele grote spectaculaire! De soorten waarvoor wij vooral gingen waren de Japanse Kraanvogel, Stellers Zeearend, Witstaart Zeearend, de Wilde Zwaan en de Blakistons visuil. Er zijn maar een paar soorten visuil in de wereld, en dit is de grootste. De wilde zwaan komt in Nederland in de winter wel voor, maar laat zich in Japan zo prachtig in de sneeuw fotograferen. De zeearenden zijn al eeuwenlang gewend om bootjes door het pakijs te volgen. Dat zijn altijd vissers, die afval en bijvangst over boord zetten. Dat is een makkelijke manier om je ontbijt te vinden als arend. Wij scheepten ’s morgens om 5 uur in op een bootje dat met ons de zee opging. Het was echt koud. Regelmatig even de kajuit in om bij een kacheltje op te warmen. -20 Graden Celsius is niet niets op zee. Maar de meeste tijd waren we buiten lekker bezig: honderden foto’s maken van deze indrukwekkende beesten. Om een indruk te geven: vleugelspanwijdte ongeveer 2,75 meter.

De kraanvogels zijn prachtige vogels. In februari is de balts al begonnen en met een beetje mazzel; zie je een prachtige paringsdans. Schitterend om deze vogels die wel 1,50 meter groot zijn elkaar het hof te zien maken. De Visuil moesten we ’s nachts maken, met flits. We deden dat vanuit de auto. Uurtje of wat wachten terwijl het koud, koud, koud, KOUD! was. Maar het resultaat maakte alles meer dan goed! Schitterende platen. Niet alleen waren de vogelwaarnemingen prachtig, ook de Japanse cultuur maakte op ons veel indruk. Links rijden. Bij het binnen komen schoenen uit en slippers aan, en voor de wc slippers uit en andere slippers aan. Heel beleefde mensen die nauwelijks engels spreken. Richtingaanwijzers en een navigatiesysteem dat je niet kan begrijpen. Alles heel indrukwekkend. Ontbijt met vis, lunch met vis, diner met vis. Kortom, een reis om nooit te vergeten. En voor de techneuten onder u: ik fotografeer met Nikon D300 camera’s met verschillende lenzen. De belangrijkste is de 2.8/300AF-IF-ED-VR, die ik met een converter kan uitbreiden naar 600 mm. Voor de leken onder u: ik fotografeer met een hele grote toeter. Hans Germeraad ([email protected])

Steller’s zeearend Witstaart zeearend Blakinstons visuil Kraanvogel Wilde zwaan.

CLUB NEDERLAND. Foto gemaakt tijdens de rit door Friesland

Recommend Documents