Céline ... la plus belle du monde ! Intro Eind april 2013 pakte de media uit met groot nieuws, wat de show-business betreft. Céline Dion
komt naar het Antwerpse Sportpaleis ! De data werden gefixeerd op donderdag 21 en vrijdag 22 november 2013 ! Feitelijk toch sensationeel 'news', want het gold geen wereldtournee ... wél een 'tussendoortje', met alleen optredens in Antwerpen (2) en Parijs (5). In de Frans hoofdstad zijn dat er uiteindelijk 7 geworden. De keuze voor Antwerpen kan misschien verrassend genoemd worden, maar het Sportpaleis is, en blijft, toch nog altijd de grootste (overdekte) evenementen tempel van het land. En gerenoveerd ! Daar kan 'Paleis 12' in Brussel niets aan verhelpen. Bovendien werd Céline Dion voor vijf jaar (13/14 en 16 mei 2008) in Antwerpen ingehaald als een ware 'godin', wat ze blijkbaar nooit vergeten is ! Vandaar dat ze opnieuw voor “ het Sportpaleis ” koos. Het betreft het derde optreden van de Canadese nachtegaal in ons land, want op woensdag 16 juni 1999 trad ze ook al op in het Koning Boudewijn stadion te Brussel, voor méér dan 50.000 toeschouwers !
Hattrick We hadden de eer en het genoegen er telkens te kunnen/mogen bij zijn. Een soort van “hattrick”
dus, bij wijze van spreken. Toch meegeven dat “hattrick” uit de cricket sport komt en geldt als een bepaalde prestatie, door één speler driemaal in dezelfde wedstrijd geleverd. In de voetbal-sport geldt dat drie doelpunten in één wedstrijd, waarbij de 'zuivere' “hattrick” er in bestaat drie doelpunten na elkaar te scoren ; in één speelhelft en zonder dat de tegenpartij daartussen ook scoort. M.b.t. Céline Dion passeerden er dus volle veertien jaar ; veranderden we van eeuw ; genas haar 'husband' René Angélil van keelkanker ; nam ze een een 'break' om voor hem te zorgen ; trad ze daarna terug op ... met, o.a., zéér veel shows in het 'Caesars Palace' in Las Vegas ; deed ze twee wereld-tournees, in 1999 onder de noemer 'Let's talk about Love' en in 2008 'Taking Chances'. Maar het belangrijkste was toch wel het feit dat ze op 25 januari 2001 beviel van een eerste zoon en d.d. 23.10.2010 van een tweeling ... ook twee zonen ! Wat dus ook een “hattrick” is !
C-Live Het is een van de verschillende organisatoren van muzikale evenementen, en andere, waarvan de
zetel in Luxemburg gevestigd is. Zo'n organisators werken altijd met 'pers attachés', die instaan voor het contact met 'de pers'. Ze kunnen evenwel ook nog andere zaken op hun actief hebben, wat organisaties van evenementen betreft en andere speciale diensten, zoals het verzorgen van Public Relations voor het ene of andere bedrijf of andere zaken . Merkwaardig genoeg bekwamen we in 1999 onze 'pers-accreditaties' rechtstreeks van de organisator C-Live zélf. Uiteraard dient men lid te zijn van de ene of andere Journalisten Vereniging om zoiets te kunnen aanvragen vragen.
In 2008 lag Céline Dion, althans haar optreden in Antwerpen, aan de basis van een aangename
relatie -waarvoor we hen danken- met Pre-Text P.R. & Events, waarvan de maatschappelijke zetel in het administratieve gedeelte van “het Sportpaleis” gevestigd is. De organisator, C-Live, had ons toen naar hen verwezen en na een onwaarschijnlijk scenario, met enkele misverstanden, waren we er dus bij op vrijdag 16 mei 2008. Later, voor andere gelegenheden waarvan C-Live de organisator was, namen we dus altijd contact op met Pre-Text P.R. & Events en konden, als-dus-danig, o.a., zowel André Rieu, als Charles Aznavour, als Johnny Halliday bewonderen. Sinds iets méér dan een jaar is C-Live van 'pers-attaché' veranderd en behartigt/behandelt “Full Options” de diverse aanvragen van de “media”. De aangevraagde 'accreditaties' worden weliswaar steeds in extremis afgeleverd, wat min of meer te begrijpen is, maar dat houdt soms moeilijkheden in ... zeker als men gebruik maakt van het openbaar vervoer ! Wat 'on the day' het geval was. Ruimschoots op tijd de 'honoratie' van onze aanvraag gehad -met hartelijke dank- maar wel zorgend voor problemen ! - 1 -
No way back !
Problemen dus ... wat het openbaar vervoer betrof, want alleen op vrijdag en zaterdag rijdt de
'nachtbus' van Brugge naar Zeebrugge (laatste rit om 02u10 's nachts) ! Daar maakten we gebruik van op vrijdag 16 mei 2008, maar dat ging dus niet op een donderdag. Er waren enkele opties, die we toch niet zagen zitten. Ergens op de eerste trein wachten ... naar Brugge treinen en dan te voet (per autostop) naar Blankenberge ... of een taxi nemen. Voor die prijs konden we evenwel beter overnachten in Antwerpen. Misschien wel dicht bij Céline Dion, die mogelijk in het “Radisson Blu Astrid Hotel” (*****) op het Astridplein overnachte, vlakbij het Centraal station ? Uiteindelijk bleek ze over-en-weer terug naar Parijs te vliegen, waar ze haar hoofdkwartier had gevestigd. Voor ons werd het wél het Astridplein ! En 'goedkoop' ook, wat dan ook aan de kamer te zien was ... toch wel 'ontnuchterend' ... misschien wel iets in de aard van wat de Monniken in de ene of andere Abdij betrekken ! Desalniettemin proper (ook de toiletten ergens op de gang) en met moderne snufjes, zoals sleutel in een bepaald stopcontact laten om het licht te kunnen aansteken ; zelfs de lift moest in beweging gezet worden door te scannen ! Maar het was in de onmiddellijke nabijheid van het pre-metro station 'Astrid' ... en dus op geen tien minuten van “ het Antwerpse Sportpaleis ” !
Het Antwerpse Sportpaleis Dat was dus “the place to be” voor het optreden van Céline Dion in de Scheldestad. Had een eenvoudige naam meegekregen, want gewoonweg “Céline”, met verwijzing naar haar laatste
Franstalige album “ Sans Attendre ”. In tegenstelling tot voor vijf jaar -en ook in 1999 te Brussel- geen 'centraal podium'. Dat biedt wel de mogelijkheid om het hele Sportpaleis open te stellen, en dus meer toeschouwers, maar is allicht moeilijker voor de artiest(e) zelf als men zich wil omkleden ... wat Céline Dion ook een paar keer doet. Dus podium achteraan in de zaal, kant Ring 'R0' en viaduct, en met 'slechts' 16.000 disponibele plaatsen, waarvan de prijzen niet goedkoop waren !
Toch meegeven dat “het Sportpaleis” prachtig vernieuwd is. Geen verplaatsbare tribunes meer,
alles in beton, en ook geen 'klapstoeltjes' meer maar vaste zitjes met rugleuning en bovendien meer plaats om te 'passeren' ! Ook de uitgangen zijn zeer degelijk omgebouwd, én het sanitair én de drank- en eetgelegenheden. Dat heeft geld gekost en is wel te merken aan de respectievelijke prijzen. Uiteraard heeft dat niets te maken met de prijzen die gevraagd werden om het optreden van Céline Dion bij te wonen. “Het Antwerpse Sportpaleis” stelt de zaal, de locatie, ter beschikking van de organisator ... aan een bepaalde prijs. De rest wordt dan door hen verder afgehandeld. Heeft dat ook betrekking op de “V.I.P. Arrangementen” in het Hospitality Center en, mogelijk, de vernieuwde “Backstage Lounge” ? In alle geval waren die prijzen ook “exuberant” !
On stage ! Het voorprogramma Er mag gesteld worden dat we op het gebied van 'contact' leggen geen problemen kennen, dit in
alle bescheidenheid ! Alvorens onze plaats in te nemen ... “Paars 117 – rij 35 – stoel 3”, derde blok rechts voor het podium ... nog een 'babbel' gedaan aan een drank-stand, waar men merkwaardig genoeg en bij manier van spreken, met de duimen stond te draaien. Op de 'eerste verdieping', rondom-om, ... staanplaatsen ... aan een prijs waar men misschien wel een zitje heeft voor de ene of andere wedstrijd in de “Champions League” ! “Babbels” die trouwens zeer interessant waren ... met een begeleidster en iemand van de Security, die dan wél in dienst waren van de “Sportpaleis groep” ! Daarna onze plaats opgezocht voor het voorprogramma, wat er steevast is bij een optreden van Céline Dion ! Ze had daarbij zelf haar keuze al gemaakt nà een programma op 'TV5 Monde' ... “Céline Dion” (24 november 2012) ... toen de persoon in kwestie er ook al optrad met het koor van het Russische Rode Leger. Keuze, die op zaterdag 16 november 2013 nog kracht werd bijgezet, tijdens een uitzending op France 2 over Céline Dion ... “C'est votre Vie”. - 2 Om 20 uur maakt de knappe bijna 39-jarige 'Parisien' -ziet er veel jonger uit- zijn opwachting in “het Antwerpse Sportpaleis” ... Vincent NICLO ! Heeft een voorkeur voor nummers van de betreurde
Luis Mariano, wat hij ook meegaf, maar begon met “Bésame Mucho”, van de Mexicaanse songwriter Consuelo Velazquez -met 'accent aigu' op de 'a'- ... lied dat al dateert van 1940 ! Werd al door zeer vele artiesten gecoverd. Min-puntje aan het optreden in “het Antwerpse Sportpaleis” ... Vincent Niclo stond helemaal alleen op het podium, zonder band, orkest of wat dan ook ! Dan weet men al hoe laat het is. Bovendien was de “click”, van op onze plaats, zeer goed te horen -bij elke song- als men de soundtrack opzette. Desalniettemin schitterende stem ... ga maar eens naar you tube om u daarvan te vergewissen ! Vervolgde met “La Belle de Cadix”, een operette uit 1945 van Francis Lopez waarmee Luis Mariano beroemd is geworden. “O sole Mio” is een van de bekendste Italiaanse liederen, geschreven door Giovanni Capurro met muziek van Eduardo di Capua. Dateert al van ... 1899 ! ... en werd ook uitgebracht door de grootste tenoren, zoals Enrico Caruso, Mario Lanza, Luciano Pavarotti, Andrea Bocelli ... maar ook anderen, als Bryan Adams (met Pavarotti) als Tony Martin en zelfs Elvis Presley (It's now or never) ! Vincent Niclo vervolgt met “Maman, la plus belle du Monde” ... van de Parijse compositeur Fernand Bonifay. Zou een bewerking zijn van het Italiaanse lied 'La più bella del mondo” uit 1956 van Marino Marini -niet te verwarren met de gelijknamige beeldhouwer !-. Song die niet alleen door Luis Marino werd gebracht, maar ook door, o.a., Tino Rossi, Dalida, Henri Salvador en Michèle Torr. Ook knap door Vincent Niclo gebracht, maar in't Sportpaleis dus ... u weet wel !!! Wij maakten er onze hoofding van... “Céline...la plus belle du monde”. Voor 'la Québecoise' moest 'the audience' toch nog even wachten, want eerst draafde nog een gedeelte van het Russische Rode Leger op om de Parisien te begeleiden met “Ameno” ... song uit 1996 van de Franse componist Eric Lévi. Is een zgn. 'New Age' song, van de groep Era (+eRa+). Waarop de song nu eigenlijk betrekking heeft hebben we niet kunnen achterhalen, of toch niet helemaal. Zal wel niets te maken hebben met het gelijknamige dorpje ? Of toch, want zou rustig (quiet) betekenen ... of heeft het iets met de godsdienst te maken ? Kan immers staan voor Amen ... of het zij zo. In alle geval was het “Ameno en out” voor Vincent Niclo, die toch heel wat fans blijkt te hebben ! Vrouwelijke, wellicht/allicht, want knappe kerel ! En dan werd het wachten ... aftellen zowaar ... voor die andere knappe verschijning, waarvoor iedereen voor gekomen was ... Céline DION !
Céline ... la plus belle du Monde / 1 Nine O'clock ... de “musiciens” hadden hun plaatsen ingenomen en daar verscheen ze bovenaan
de trap op de bühne. Een zeer sober podium, nu niet in het vierkant met de verschillende groepen muzikanten die vanuit dat podium naar boven kwamen, in de vier hoeken. Céline Dion was sober gekleed. Strakke marine blauwe broek en zwarte gesierde blouse met diepe, vleeskleurige, uitsnijding vooraan, tot aan het middel, en goudkleurig bandje om de hals. Ze heeft ineens het Sportpaleis mee met “Dans un autre Monde” ... released in 1999 en van de hand van JeanJacques Goldman (die we verder J.J.G. gaan noemen). Ineens meegeven dat we ons onthouden om te specificeren uit welke albums de songs komen, het zou ons ook te ver leiden maar het waren er een tiental ! Ook, ineens, meegeven dat er verschillende songs bijwaren die ze, zowel in 1999 als 2008 al in haar live repertorium had opgenomen. Verrassend genoeg klonk het, o.i., nu meer 'volwassen' ... “ La Dion ” is intussen (sinds 1999) dan ook veertien jaar ouder ... en zij niet alleen trouwens !
Na die toch wel opzwepende intro volgt het rustige “Parler à Mon Père”, uit 2012 en van
Jacques Veneruso. Ineens meegeven dat àlle songs vergezeld werden van de passende video beelden (of led images ?) op de achtergrond. “Het Sportpaleis” werd er even rustiger door en luisterde daarna, begeesterend, naar “It's all coming back to me now” , een ballade uit 1983 van Jim Steinman. Zou bij het schrijven ervan geïnspireerd zijn door het boek van Emily Bronté 'Woeste Hoogten'. Voor de video-clip van Céline Dion verwijzen naar you tube ! - 3 Zij bracht het in 1996 uit en verwerkte het ook in haar verdere wereld tournees ... en in 'Las Vegas'. Net als het daaropvolgende, ander, kippenvel moment ... “The Power of Love”, song van de Amerikaanse zangeres Jennifer Rush (1984), die ze nog met enkele anderen schreef. Wellicht, maar
zijn wij niet bevooroordeeld ?, toch wel het mooist gebracht door ”La Céline” ! “On ne change pas” brengt terug rust in het Sportpaleis, dateert van 1999 en is, uiteraard, van 'J.J.G.'. Net als “Destin”, van 1995. We proberen de “play-list” te volgen, die niet ter beschikking was ... maar die we op een andere website vonden. Stemt trouwens niet helemaal overeen met onze, persoonlijke, notities ; wat geen afbreuk doet aan ... “Céline ... la plus belle du monde”. Ze mag er trouwens nog altijd zijn, de Canadese, en net als de wijn ... beter met de jaren !
We proberen ook “the band” samen te stellen, numeriek uiteraard. We komen aan 12 muzikanten
en 3 backing vocals. Zal wel, à peu près, correct zijn en worden, verrassend genoeg, deze maal niet voorgesteld. Het zijn trouwens al jàren blijkbaar dezelfden ! “Immensité” ... van, o.a., Nina Bouraoui en Jacques Veneruso (2007) schitterend, net als alle songs als men ze, daarna, nog eens 'nabeleeft' op you tube ! Intussen dartelt Céline Dion nog altijd rond in haar knappe, sexy (!), outfit. Een verandering is nu toch wel nakend, maar eerst nog “Qui peut vivre sans amour ?”, een zeer rustige song daterend uit 2012 van minder bekende songwriters, Elodie Hesme en David Gategno, beiden nog jong in de stiel. Opnieuw eentje van 'J.J.G.', voor de 'costume change' ; “Je crois toi” uit 1999, waarna Céline Dion stilletjes achter de “coulissen” verdwijnt om iets anders aan te trekken. 'Band' en 'Vocals' nemen, op uitstekende wijze, even over !
Céline ... la plus belle du monde / 2 Zeker in haar wit strak broek-pakje met het ontroerende “La Mer et l'enfant”, bovendien
schitterend in beeld gebracht op de screen in de achtergrond ; met familie beelden van Céline, haar gezin en kinderen. Song van David Gategno uit 2012. “Celle qui m'a tout appris”, uit het album 'Sans Attendre' (2012) -ze bracht er daaruit een vijftal- en van Nina Bouraoui en Jacques Veneruso. Tussen haar, vooral Franstalige oeuvre, dan het eerste in het Engels 'on the evening' ... “Where does my heart beat now”, al een tamelijk 'oude' hit (1990), van Robert White Johnson en Taylor Rhodes. Knappe ballade en zeer goed onthaald door 'the audience' in “het Sportpaleis”. Indrukwekkend ook, met de beelden in the back van het podium ... “Terre” van Erick Benzi uit 1998. Deze laatste zorgde ook, met Jacques Veneruso, voor “Tout l'or des hommes” (2003). Opmerkelijk toch 'on the evening', vele “zachtere” songs, zoals ook met “Je ne sais pas” het geval is. Al een tamelijk 'oude' song want daterend van 1995 en dan uiteraard van 'J.J.G.'. ! En dan neemt the band het weer over ... met een solo van de saxofonist en later bijgestaan door de backing vocals ... want Céline Dion verdwijnt opnieuw om iets anders aan te trekken !
Céline ... la plus belle du monde / 3 Maakt nu haar opwachting in een kort jurkje met hoge kraag en lange mouwen en geschoeid met
stijlvolle zwarte korte botjes. Outfit waarbij haar lange, knappe, benen tot uiting komen ... en zeker en vooral gemakkelijk bij de swingende songs. Drie Engelstalige songs, die allemaal komen uit haar allerlaatste album, uitgegeven op 1 november 2013. Ze begint met de titelsong “Loved me back to life”, van de hand van een trits songwriters ; vervolgt met “Water and a Flame”, dateert al van 2009 en werd toen uitgebracht door Daniel Merriweather, waaraan ook ene Ed White meewerkte. En dan nog “At seventeen”, nog een song van Janis Ian, released in augustus 1975 ... toen Céline Dion net naar de 'grote school' ging ! Een song die ook nog door vele anderen werd gecoverd. Daarna kwamen de “kanjers” ... de 'grote kanonnen' lazen we ergens in een recensie. “S'il suffisiat d'aimer” ... een 'gouwe ouwe' zoals men dat in Holland misschien wel zou zeggen. Dateert al van eind 1998 (altijd de release datum) en van de hand van Erick Benzi en, uiteraard, 'J.J.G.' ! “Het Sportpaleis” ging uit de bol, hoewel het feitelijk een zeer rustige song is ! - 4 En Céline gaat door ! Met nog een kraker, een 'power balade' ... ook al van 1975 en geschreven door Eric Carmen, die het zelf uitbracht. Zou geïnspireerd zijn geweest door een piano concerto van de Rus Sergei Rachmaninoff, daterend van het begin van de twintigste eeuw ... en ze kan daarbij nog eens goed uithalen ook, “ Céline ... la plus belle du monde ”, maar ook met
een nog steeds even schitterende stem, en “All by Myself”. Dan een Franstalig rocknummer ... “J'irai où tu iras“, als we u het release jaar geven weet u wie de schrijver ervan is ... 1996, dus 'J.J.G.' ! Daarna een gekend Engelstalig rocknummer ... ”Love can move mountains”, van de zeer gekende Amerikaanse songwriter Diane Warren, die voor talrijke en gekende artiesten songs schreef. Is daar dus eentje van, al daterend van eind november 1992 ! En dan nog zo'n memorabel 'oudje'. Het magazine 'Rolling Stone' plaatste het zelfs als 33ste van de beste 500 nummers aller tijden. Is van Phil Spector, Jeff Barry en Ellie Greenwich. Voor het eerst uitgebracht in mei 1966 door Ike en Tina Turner. Werd ook nog overgenomen door 'The Supremes' samen met de 'The Four Tops'. Céline Dion heeft het nochtans ook al een heel tijdje op haar repertoire staan ... en persoonlijk vinden we haar versie van “River deep Mountain High” toch nog altijd de beste !
Céline ... la plus belle du monde / 4 Ze laat na dat laatste nummer “het Sportpaleis” helemaal achter in het donker. Uiteraard weet men
dan dat er 'nog' gaat komen. Niet zoals met André Rieu, wiens bis-nummers een concert op zichzelf zijn. Trouwens Céline Dion moet haar vliegtuig richting Parijs halen ! Geen schip, dat toch binnenvaart ... Titanic met eerst, instrumentaal, de “Theme from Titanic” ... waarna een betoverende Céline Dion in een prachtige lange -diep uitgesneden jurk- de trap van de bühne afdaalt. Met lichte vertraging nochtans, want last gehad met het aantrekken van de jurk en daarna, tijdens het zingen, ook met haar 'oortjes' (vooral de linker), wat ze met een professionele vastberaden zelfzekerheid oplost ! “My heart will go on”, de schrijvers van de song zijn James Horner en Will Jennings. Past een verhaal bij, want de twee eerder genoemde song-writers schreven het lied in het geheim. Nadat ze het enkele keren hadden later horen aan de filmproducer, James Cameron, liet deze zich overhalen om het toch maar te bezigen. Céline Dion zélf moest overtuigd worden door manager en echtgenoot René Angélil om het op te nemen, een opname die in één keer en zonder instrumentale begeleiding werd voltooid ! Toch merkwaardig, geeft ook aan dat de Canadese een geweldige stem heeft ... ze was toen net geen 30 jaar ! Werd begin februari 1998 uitgebracht. In de film hoort men meestal het instrumentale, maar bij het begin van de film zou de song door Céline Dion wél gezongen zijn ! Wij kunnen ons dat niet meer herinneren en vonden er ook geen bevestiging van op het internet. Uiteraard wél op you tube, maar dat kan 'gefixed' zijn.
“ La Dion ” is echter nog niet aan het einde van haar Latijn, hoewel ze regelmatig met “My heart will go on” afsluit. Er volgt nog “Pour que tu m'aimes encore”, daterend uit midden maart 1995 en ... van 'J.J.G.', uiteraard. Ontroerend nummer dat ook op heel wat bijval kan rekenen. “Le Miracle” sluit het spektakel af. Van de hand van Marie Bastide (lyrics) en Gioacchino Maurici (music). Nog een nieuw nummer, want daterend van begin november 2012. Het einde van een
schitterende “tour de chant” ? Neen !, want ze komt nog éénmaal terug om helemaal solo, zonder begeleiding, “Je ne vous oublie pas” te brengen, van oktober 2005 en Jacques Veneruso. Duurt ongeveer twee minuten en dan verdwijnt ze in de catacomben van “het Sportpaleis”... zij, waarvoor iedereen gekomen was “Céline ... la plus belle du
monde” !
Evaluatie Wat voorafgaat is het relaas van het optreden van Céline Dion in het Antwerpse Sportpaleis,
drie weken geleden op donderdag 21 november 2013. Intussen zit ze al terug in Las Vegas, alwaar ze zich voorbereidt op een nieuwe concertenreeks, die start gaat op maandag 30 december 2013 en eindigt op 31 augustus 2014. Niet dagelijks en onderbroken door twee “time-outs”. - 5 De boog kan inderdaad niet altijd gespannen staan. Daarom geen optredens in de maanden april en mei 2014 en slechts zes in de maand juli 2014, in het begin en op het einde. In totaal toch een zestigtal in het “Caesars Palace” ... alwaar het dan om échte shows gaat, met àlles er op en er aan ! Is onmogelijk in “het Sportpaleis” ... wie dat verwacht had is toch niet goed “up to date”. Anekdote
daaromtrent, na het eerste optreden van André Rieu in Antwerpen ... de opmerking van iemand die ontgoocheld was : “toch niet hetzelfde als op T.V. in Australië te zien was !!! ???” Die hadden het kasteel “Schönbrunn” in “het Sportpaleis” verwacht ... wat uiteraard 'impossible' is !
Céline Dion dus. Het was een schitterende “tour de chant”, zoals men dat pleegt te noemen. Overweldigende stem en zeer knappe verschijning ... nog altijd ! Uiteraard is en blijft wat ze doet natuurlijk het belangrijkste ... zingen ! Tussen enkele songs in sprak ze ook haar publiek zeer ontspannen toe. De 'play-list' was, toegegeven, voor 2/3 in de taal van Molière samengesteld maar dat deerde ons, persoonlijk, niet. Daarover zeuren, in sommige recensies dan toch, is dan ook helemaal misplaats. Ineens meegeven dat er vijf songs uit haar laatste Franstalige album kwamen ... “Sans Attendre” (begin november 2012) en drie uit haar zéér recente Engelse album (begin november 2013) ... “Loved me back to life”. De, ongeveer, twintig andere songs kwamen uit tien andere verschillende albums, waarvan de oudste daarvan uit april 1990 dateerde, die “Unison” werd genoemd. We gaan daar verder niet allemaal over in details treden, toch meegeven dat ze uit haar album “S'il suffisait d'aimer”, release september 1998, toch ook vijf songs bracht.
Als eindconclusie ... het was gewoonweg “af” wat Céline Dion in “het Antwerpse Sportpaleis” te berde bracht. Met een uitermate tevreden gevoel zochten we, daarna, ons kamertje op in het 'klooster' in het centrum van Antwerpen ... een monnik ... met een bevredigend en onvergetelijk gevoel ... “Céline
... la plus belle du monde”
! Marcel Dingemans
- 6 -
