Burrenpost. We zijn er weer. Dit nummer: 32e jaar nummer121 september 2006

Burrenpost

32e jaar nummer121 september 2006 Borgerink

Dit nummer: een lijstje van 2 Kroonburren, Burren die dit jaar of volgend jaar een kroonjaar hebben.

3 Robert en Mariette 50 jaar. De website 4 Cyberburren. wordt goed bekeken. Wat naspeuringen in het Archief van Alkmaar.

We zijn er weer We zijn vier maanden van huis geweest, maar nu beginnen we weer op gang te komen. Jullie hebben deze keer ruim een jaar moeten wachten op de Burrenpost. Misschien dachten jullie wel: ‘Hij houdt er mee op’, maar ik ga nog wel even door. Wel onregelmatig dus, jullie moeten maar afwachten wanneer er weer een Burrenpost komt. Het hangt er vanaf hoeveel kopij ik heb en wie weet kan iemand daar wat aan doen! Dit nummer heeft weer een gevarieerd aantal artikelen, deze keer met een nogal hoog ‘Leijen gehalte’ er valt nu eenmaal veel over deze familie te vertellen en ze leveren wat aan! Hierboven een mooie foto van vader en moeder met Leo en Wil, die ik bij Jacques vond. Hieronder een kiek van Robert en Mariette, de tweeling van Jacques en To, zij werden 4 mei 50 jaar. Tot de volgende keer!

van Corrie en 5 Schilderijen Henk en een foto uit ongeveer 1935 van de familie Burgering aan het strand. briefkaart die opa Nardus 6 Een verstuurde aan de suikertantes en alles wat daar verder mee te maken heeft. en Henk in Canada, 7 Corrie reisverslag Burren van de Karel de 8 De Grotelaan, deel 21. We schrijven 1948 ‘Toen was geluk heel gewoon’. bijdrage van achterneef 10 Een Jos Leijen en een Leijenverhaal van Jaap Duin.

14 Burrenpraet, wel en wee verslag van een bezoek 15 Een aan Hetty Romkema Kulker uit Canada. knipsels uit een 16 Wat Duinstreek van net even na de 2e Wereldoorlog.

2

Bp

Kroonburren in 2007 en 2008

Burrenpost Familieblad van en voor de familie Burgering, aanverwante relaties en andere belangstellenden. Verschijnt onregelmatig. We streven er naar om de inhoud voor de verschillende groepen van abonnees zo interessant mogelijk te maken. U kunt ook zelf artikelen insturen die een relatie hebben met de familie Burgering of aanverwante families. Redactie: A.H. (Henk) Burgering, Wilgenlaan 7, 2636 HT Schipluiden Telefoon: 015-3809839 E-mail: [email protected]

Jacques Burgering Henk Burgering Robert Burgering Mariëtte Burgering Vronie Keesman-Burgering Jaap Besteman Laura Erkelens Eelco Burgering Ben Beentjes Sjors Kleinwee Anna Burgering Daphne Mous Kees Burgering Joke Mooij-Burgering Ivo Govers

Bergen Schipluiden Bergen Bergen Heiloo Schoorl Amsterdam Veenendaal Limmen Breukelen Bergen Schiedam Schoorl Ommen Alkmaar

Van de redactie

Administratie: J.C. (Jan) Burgering, G.A.Overdijckingstraat 33, 1333 JK Almere Telefoon: 036-5292785 Postbank 9375377

16 kantjes volkrijgen is toch wel een hele klus. Het is echter weer gelukt. Ik probeer in dit krantje ‘voor elk wat wils’ er in te zetten. Ik kan me voorstellen dat voor de volgende generatie niet altijd alle artikelen interessant zijn. Veel van de personen kennen ze niet en Bergen is ook voor iedereen niet een plaats waar ze elke dag komen.

Website: http://home.kabelfoon.nl/~burdap U kunt ook in Google Burgering invoeren, u zult ons meestal bovenin vinden. Abonnee worden? U kunt abonnee worden door 5 Euro per jaar over te maken op gironummer 93775377 t.n.v. J.C.Burgering Losse nummers: 2 Euro

2007 4 januari 80 8 januari 70 4 mei 50 4 mei 50 29 mei 60 6 augustus 70 28 augustus 30 25 september 50 12 oktober 60 28 november 10 2008 1 februari 20 7 februari 20 13 februari 70 25 juli 60 15decembe 30

Niettemin ik weet niet veel anders te verzinnen en probeer door middel van oude foto’s e.d. er een soort historisch blaadje van te maken. Toch is dit natuurlijk bij uitstek de plaats waar de nieuwtjes, het wel en wee van de familie, vermeld kunnen worden. E-mail daarom je nieuwtjes bij voorkeur met een foto er bij en ik maak er dan een soort kroniek van. En .. als de 16 kantjes vol zijn komt de volgende Burrenpost. Voorlopig nog niet betalen. Zoals ik in de vorige Burrenpost al aankondigde betaalt u 5 Euro voor drie nummers. Degenen die in 2006 hun abonnementsgeld hebben voldaan hebben na dit nummer nog recht op twee nummers. Als je eventueel nog wat moet betalen laten wij dit horen. Rest mij nog jullie en mezelf veel inspiratie te wensen zodat het niet al te lang duurt voordat de volgende Burrenpost verschijnt

Er zijn nog enkele exemplaren van het Burrenboek, bij Els in de het kantoor van de Duinstreek te koop. We maken geen nieuwe druk meer dus als je er nog een wilt hebben haast je. De prijs is nog steeds 10 Euro.

twee en dertigste jaar nummer 121, september 2007

Bp

Robert en Mariette 50 jaar

3

Op 4 mei werden Robert en Mariette 50 jaar. De broers en zusters hadden voor Mariette een extra groot feest georganiseerd. Mariette hoefde zelf niets te doen, ze werd in de nieuwe kleren gestoken en hield er ook nog een reis naar Lourdes aan over. Corrie en ik zaten in Kroätie. Hieronder mijn bijdrage aan het feestboek.(HB) Als jongeman van 20 jaar kreeg ik voor het eerst te horen van Mariëtte ergens op de Lünenburgerheide in Duitsland. Per veldpost kwam het geboortekaartje tot me. Ik was dienstplichtig militair en we waren met de kanonnen op oefening. Een bijzondere verassing, temeer omdat ik ook als peetvader van Mariëtte werd benoemd. Eigenlijk hoort de peetvader bij de doop aanwezig te zijn, maar daar kan ik me niets van herinneren. Waarschijnlijk werden Mariëtte en Robert, zoals toen gebruikelijk, kort na de geboorte gedoopt dus wegens mijn plichten aan het vaderland was ik er niet bij. Enige tijd later mocht ik mijn Een niet al te beste foto tussen de schuifdeuren, bij To petekind echter aanschouwen. en Jacques. Peetoom Henk met de tweeling, geflanIn april 1959, Mariette was toen 2 jaar oud, kwam ik keerd door de peetantes Dien en Riet. Riet was de bij Jacques en To in huis. Het was wel even wennen. kraamverpleegster. Moeder Bur op de achtergrond Ik was 22 jaar en ging op zaterdagavond wel eens heeft er lol in. op stap. Ik sliep bij de andere jongens Harry en Robert Het heeft de familie Jacques en To Burgering niet en de meiden sliepen in het aangebouwde gedeelte. altijd meegezeten. Kort na mijn trouwen openbaarde Mariëtte moest mij op zondag rakelings passeren en zich bij To reuma. Het was natuurlijk een lijdensweg. dat kon ze bijna nooit zonder mij te kriebelen of net Als we echter in de Karel de Grotelaan op visite even wakker te maken. Voor mij was het de vorige kwamen,merkten we er niet zoveel van. To kon zich avond laat geworden, maar het jonge gezin was opladen en hield zich flink. Als ik dan later iemand zondagsmorgens vroeg wakker. Als ik echter wakker van de familie sprak die vertelde dat het zo erg was werd en dat satanische donkere kopje zag kon ik met To, dan kon ik dat niet beamen. Ik had haar daar nooit boos op worden. Een paar jaar later moest immers kort geleden nog vrolijk pratend aangetroffen. ik ploegendienst lopen en wel eens overdag slapen. Ook met Mariëtte gaat niet alles naar wens. Wie Mariette moest me dan wekken. Dat deed ze op een had gedacht dat die vrolijke spring-in-het-veld ooit in speciale manier. Ze dook met haar volle gewicht op de rolstoel zou belanden? Toch zie ik dat je, ondanks haar vredig slapende peetoom! Al met al heb ik, dat, altijd vrolijk blijft en zelfs op badminton gebied gedurende de vier jaar dat ik in het vrolijke gezin het tot Nationaal kampioene hebt gebracht. M’n was, een prettige tijd gehad en heb ik vooral genoten petje af voor zoveel doorzettingsvermogen! van dat gezellige Mariëtje. Robert was in mijn belevening toen een wat rustiger type. Je zou het nu niet zeggen, maar Mariëtte was vroeger nogal een overheersend type. Robert was wat meer bezadigd en liet me gelukkig wat meer met rust. Het zou niet best zijn als ik toen twee van die plaaggeesten had gehad. Na mijn trouwen brak voor mij een hectische tijd aan. Problemen bij de Shell in Amsterdam en mijn huisvesting in Bergen. Alles was opgelost toen ik in Rijswijk een baan met huis kon krijgen. Jammer dat ik Bergen en dus ook Mariëtte moest verlaten. Gelukkig kwam Corrie ook uit de Noord-Hollandse contreien en hebben we toch nog veel contact gehad met de Karel de Grotelaan 26. We gingen dikwijls naar de beat-mis van kapelaan Overtoom, onze jongens vonden dat prachtig. Na de mis koffiedrinken, dan aan de wandel en om een uur of vier weer in de ‘eend’ naar huis naar Rijswijk of Delft. twee en dertigste jaar nummer 121, september 2006

4

Bp

Cyberburren De website wordt nog steeds goed bekeken. Ook zijn er nu en dan aardige reacties. Kortgeleden nog een reactie van een nazaat van de familie Quax. Ze bleek in Bergen te wonen. In november heb ik haar opgezocht, ze bleek in de Breelaan in Bergen te wonen, nota bene in het huis waar vroeger de vriend van moeder, Han van den Berg, woonde. Haar naam is Anna Quax en ze bleek een achterachternicht van mij te zijn. Haar man heeft een eiken paaltje, nr. 52, geplaatst bij het graf van onze overgrootmoeder Catharina Quax, die getrouwd was met overgrootvader Hendrik. Ze waren weliswaar op het eerste klas kerkhof begraven, maar een grafsteen kon er blijkbaar niet af.

melingen achter, Agatha trouwde met Jacobus Hoebe. Onze opa Nardus was dus de enige die nog voor nakomelingen van die tak met de naam Burgering kon zorgen. Hij heeft zich niet onbetuigd gelaten, want samen met Vrouwtje Leijen kregen ze uiteindelijk tien kinderen, acht zonen en twee dochters. Deze zonen en dochters kregen dertig kinderen, waarvan veertien van het mannelijk geslacht die de naam Burgering konden doen voortzetten.

Enige tijd later trof ik een advertentie aan waarin waarschijnlijk de notaris vraagt iedereen, die wat te vorderen heeft of schuldig is aan Hendrik Burgering, zich te melden. Dit zou er op kunnen duiden dat Hendrik een kleine zelfstandige was. Waarschijnlijk verkocht hij de opbrengst van zijn landbouwbedrijfje. Trijntje heeft dat van hem overgenomen want als beroep zie je hier en daar bij haar vermeld: landbouwster. Kortgeleden vond ik de advertentie waarin ‘Trijntje Kwaks’ aankondigt dat haar man op 34-jarige leeftijd, na ‘eene kortstondige ongesteldheid’ is overleden. Zij hadden toen vier kinderen, Abert, Nardus, Agatha en Anna, respectievelijk vijf, vier, drie en anderhalf jaar oud. Het laatst geboren kind Petrus was twee weken geleden, twee maanden oud overleden. Het drama is nog niet compleet, want dochter Anna is in 1894 op twintigjarige leeftijd overleden. Drie kinderen bleven dus over Albert trouwde op hogere leeftijd en liet geen nako-

Als je bij Google alleen Burgering intoetst, staan we nog steeds op de eerste plaats. Ook vanuit andere landen is dat zo. Dit is getest in Canada Duitsland Griekenland, Australië, Nieuw Zeeland en Kroätie. Ondertussen heeft de Website een facelift ondergaan, het ouderwetse achtergrondje is vervangen door een rustiger achtergrond, ook de letters zijn groter. Een aanzienlijk gedeelte is toegevoegd over de familie van Corrie, de familie Dapper. Hier staan op het ogenblik ook de portretten op van Corrie, haar broer en zusters en de schoonzuster en zwagers. Wat de genealogie betreft kan je parentelen van de families Burgering, Dapper, Quax en Leijen vinden.


5

Bp

We staan er gekleurd op!

Gerda, de jongste zuster van Corrie is kunstenares. Begin dit jaar heeft ze van al haar zusters en zwagers een portret geschilderd. In juni zijn al deze potretten tijdens en na een Dapper familiedag in de Blinkerd in Schoorl geëxposeerd geweest. Hierboven dus een zwart wit foto van uw redacteur en zijn vrouw Corrie bij het door Gerda geschilderd portret. Wil je het in kleur zien ga dan naar de website. De laatste tijd maakt Gerda veel portretten. Mocht u zich ooit willen laten vereeuwigen dan kan Gerda dat voor u doen, zie haar website: g.dapper.nl.

Burren Website: http://home.kabelfoon.nl/~burdap

Strandleven 1935

De familie Burgering aan het strand: van links af Toon Burgering, Jans Burger - destijds verloofde van Leo Burgering - ,achteraan Anton Bollenbakker - zoon uit het eerste huwelijk van Trien - Trien Kulker-Burgering met op schoot zoon Leo Kulker, Leo Burgering, Cis Zonneveld - verloofde van Piet - , met hoedje opoe Vrouwtje, daarachter Aag, naast opoe Kees en Hetty Kulker, daarachter met zonnebril Jan van den Bogaerde en tenslotte met bolhoed opa Nardus Burgering.Je zou verwachten dat Piet ook bij dit gezelschap zou zijn, hij zal de foto wel genomen hebben. Foto van Cocky Mol-van den Bogaerde.


6

Bp

Carte Postale - Leveslezö Lap - Brevkort etc. Deze foto staat in het BurrenBoek. Ik had toen een slechte copie, maar bij Cocky Mol trof ik een betere versie aan. Als we de foto goed bekijken dan zien we dat er vier volwassenen en negen kinderen op staan. Wie de twee mannen rechts zijn weten we niet. Voor de deur staan opoe Vrouwtje en opa Nardus. Wie het meisje is dat voor opoe staat weten we ook niet, er staat namelijk nog een meisje op de foto, dat is Trien, Aag kan het niet zijn want die is pas in 1909 in Bergen geboren. Misschien was het wel Anna Hoebe, later getrouwd met Jo Grooteman, die heeft er ooit enige tijd verbleven. Van de acht overblijvende kinderen moet er dus nog een afvallen want Nardus en Vrouwtje hadden op dat moment zeven kinderen. Ik vermoed dat de jongeman geheel links er niet bij hoort. En dan wordt het rijtje aldus: Het meisje met het wittie schortje is Trien, daarnaast achtereenvolgens Henk, Piet, Bertus, Jaap, Jan en Cor.

Alida, Aaltje Leijen 1840-1915


Ik heb de foto hieboven wat bijgesneden, maar het is de voorkant van een ansichtkaart. De kaart is gefrankeert met een postzegel van één cent en gedateerd op 1 mei 1906. Links staat er in twaalf talen dat het een briefkaart is. Nardus heeft er met sierlijke krullen simpelweg opgeschreven: ‘Den Dames A en M Leijen, Bergen, Noord Holland. Dat kon in die tijd nog, de postbode Vrasdonk in Bergen kende al zijn klanten persoonlijk. Deze twee dames moest Nardus in ere houden want het waren echte suikertantes van Vrouwtje.

Maria, Ma, Leijen 1855-1908

Hiernaast foto’s van de twee suikertantes Aaltje en Ma. Beide waren zusters van onze overgroot-vader Cor Leijen. Uit de ge-schriften van de Petrus en Pauluskerk kunnen we zien dat de familie Leijen destijds tot de rijke mensen behoorde. Getuige de vele beelden en gouden en zilveren voorwerpen die door leden van de familie aan de kerk geschonken werden. Zo schonken deze twee dames in 1908 samen met een andere mevrouw ‘een kelk met gouden cuppa, versierd met briljanten en een gouden pateen’. Bij Cocky Mol trof ik ook nog een testament aan van Aaltje waarin de kinderen van Nardus en Vrouwtje genoemd werden. Hierover de volgende keer.

Bp

7

Canada Veel mensen in Nederland hebben er wel familie wonen. Zo rond de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn er veel Nederlander naar Canada geëmigreerd. Zo ook in onze familie. Tante Trien ging in 1954 naar Canada met haar man en vier kinderen. Ook van de familie Leijen ging Lies Leijen met haar man in 1954 naar Canada. Ze vestigden zich allemaal aan de oostkant van Canada. Zelf heb ik ook wel eens vage plannen gehad om uit het drukke Nederland te vertrekken. Het is er echter nooit van gekomen! Toch wilden we wel eens weten wat we gemist hebben en hebben we vorig jaar een trip van vier weken door Canada en een stukje USA gemaakt. We dachten eerst we beginnen aan de oostkant en trekken daarna naar de mooie bergachtige westkant. Toen hadden we echter nog geen idee hoe groot dat land wel is. Er werd ons geadviseerd om toch maar alleen de westkant te nemen en zodoende begon onze tocht in Calgary waar onze huurauto klaarstond bij het vliegveld. Calgary is een grote stad met uiteraard druk verkeer, dat hebben we in Nederland genoeg, dus waren we er snel vertrokken en zaten al gauw in de nationale parken Banff en Jasper. Daar hebben we gewandeld en van de nog ontluikende natuur genoten. Het was weliswaar begin juni maar de zomer begint pas laat. Je hebt ook het idee dat je flink noordelijk zit maar dat is niet waar Calgary ligt op de hoogte van Lille, dus Noord Frankrijk. Na de fraaie parken waar we veel beren en herten hebben gezien zijn we nog westelijker naar Vancouver Island getrokken. Daar hebben we o.a. een tochtje op de Atlantische oceaan gemaakt om walvissen te bekijken. Het tochtje was wel spectaculair met een klein bootje op de metershoge golven, maar behalve een staartvin hebben we geen enkele walvis gezien. Na Victoria, een echte Engelse stad op Vancouver Island, hebben we via Vancouver een trip naar het Yellowstone park in Amerika gemaakt. De tocht door Amerika was ook voor ons bijzonder, zeer rustige wegen zodat we grote stukken op de cruise-control konden rijden. We zijn drie dagen in het Yellowstone park geweest, het was nog voorseizoen dus nog niet al te druk. Ook daar hebben veel wild gezien, buffels beren herten arenden enz. Bijzonder daar zijn de vele pruttelende warmwaterbronnen en fonteinen. De bekendste is natuurlijk ‘The Old Faithful’, precies om de anderhalf uur begint deze geiser te spuiten. Via nog een paar prachtige parken zijn we weer terug naar Calgary gereden.


8

Bp

De Burren van de Karel de Grotelaan deel 21

Rond 1948 Er waren nog vijf van de zeven kinderen thuis. Kees en Jacques werkten bij de spoorwegen en ze hadden verkering. Ik was elf jaar en had het eigenlijk wel naar mijn zin. Wat er aan problemen waren, die er altijd in een gezin zijn, ontging mij. Veel hoefde ik thuis niet te doen. Af en toe schoenenpoetsen of aanmaakhoutjes hakken. Kees Kees was nog in dienst en had verkering met Truus Hink uit Alkmaar. Ze keek meestal een beetje zuur uit haar ogen en zei niet zo veel. Ze was het echter niet zo eens met de toestanden bij ons thuis. Op een zaterdagmiddag kreeg ze plotseling een stevige ruzie met moeder. Ze was toen ineens niet meer zo stil en ik was er getuige van dat ze nogal aan het kijven was. Kees is daarna de deur uit gegaan en in Alkmaar bij familie van Truus Hink in de kost gegaan. Later raakte de verkering uit maar Kees bleef toch in Alkmaar wonen. Hij leidde daar een vrolijk leven en was druk bezig met de KAJotters (Katholieke Arbeiders Jongeren). Hij was in die tijd ook een voorloper van de langharigen, hij is wel eens gesignaleerd met een enorme krullenbol (permanent!) Retraitehuis Ik was inmiddels, omdat ik te jong en te klein was, als misdienaar bij de nonnen van het ‘moederhuis’ van het lijstje geschrapt. Een paar jaar later ging ik samen met mijn vriend Joop Schouten ‘solliciteren’ bij het retraitehuis, werden diverse groepen zoals moeders, dienstplichtigen, mannen enz. geestelijk opgepept. Je zou het tegenwoordig een vormingscentrum noemen. De paters, redemptoristen, deden het vormingswerk en de zusters Ursulinen van Bergen deden het huishoudelijk werk. Moeder Bur ging ook zo af ‘op retraite’ om weer een beetje bij te komen. Het misdienaarregime was daar niet zo streng als in het moederhuis, zowel de paters als de zusters hadden de gelofte van armoede afgelegd, zodat je geen grote cadeau’s kreeg en ook je eigen boterhammetje mee moest nemen.Toch was daar meer te beleven want er waren telkens andere groepen. Met kerstmis waren er meestal Volendammer vissers, allemaal in klederdracht, die tegen het einde van de nachtmis de kapel lieten trillen van hun bulderend gezang. Als de Volendammer vrouwen kwamen waren ze allemaal in klederdracht, dat was een fleurig gezicht! Ook huismoeders in de zomer waren voor ons een speciale sensatie. Er was een pater die heel ‘gevoelig’ kon preken. Soms bij mooi


Kees met ‘lange’ haren. Voor die tijd lang want meestal werd het haar aan de zijkant en achterkant hoog opgeknipt. Het zgn. bloempot model. Op zijn rever is het kajotterspeldje te zien.

weer was er een processie door de prachtige tuin. Er werd dan gestopt bij het ‘rustaltaar’ achter in de tuin en dan met op de achter grond het geluid van allerlei vogels stak de pater zijn preek af het duurde dan niet lang of al1e moeders braken in hevig snikken uit...De dienstplichtigen werden wat steviger aangepakt. Het gebeurde nog al eens dat er onder de preek een stevige knoop viel! Al met al hebben we daar veel lol gehad voornamelijk omdat we erg goed met de kosteres Zr.Arnolda op konden schieten. We zaten toen in de vijfde klas bij meester Groot. De klas zelf was gezellig. Meester Groot was een strenge maar rechtvaardige meester en hij kon prachtig voorlezen. Soms was het wat saai, maar je leerde er wel wat. We speelden na schooltijd veel in de Brembosjes, dat is de plaats waar nu in Bergen Elkshove is. We deden meestal een of ander indianenspelletje (Arendsoog!) onder aanvoering van Frans Nieuwenhuizen. Frans is later de bekende boswachter/schrijver in Schoorl geworden. Missiespelen Tegen de paastijd, in de goede week, werd de zolder van het zomerhuis omgebouwd tot kerk en werd er druk ‘missiegespeeld’. Joop Schouten was daar vooral erg enthousiast voor. Hij was bekend om zijn preken tegen het communisme waarbij altijd zijn overbuurman het moest ontgelden. Moeder Bur vond het ook wel leuk want na afloop kreeg zij de bloemen

Bp

9

Het complex van het retraitehuis. Als we ‘s morgens in de winter om half zeven de mis in de zusterkapel moesten dienen kwamen we door het aardedonkere ‘gaspadje’de Loudelsweg op. Dan door de poort de lange oprijlaan naar het zusterhuis. Er waren drie kapellen, een kapel voor de zusters, de grote kapel - ooit door oom Jan Leijen daar neergezet - en een kleine paterskapel. Geheel links is nog de kunstzaal Boendermaker te zien. In die tijd woonde Lucebert daar. Nu is het een villapark geworden, de vijver is er nog. die we uit verschillende perken gepikt hadden. We hadden dan ook extra misdienaars nodig maar omdat ze niet zoveel te doen hadden onder de mis ‘bezondigden’ die zich nog al eens tot het lezen van Dick Bos boekjes van de oudere broers. Dit tot ergernis van Joop. Jan Jan was ondertussen van de ULO af en moest aan het werk, vier jaar leren vond moeder Bur meer dan genoeg. Nu was de ULO een typische kantooropleiding, dus Jan moest naar kantoor, de Raad van Arbeid in Alkmaar. Jan beviel het echter niet zo goed, dus hij vond het na een paar maanden wel best en ging bij Louter in Bergen als kruideniersjongen werken. Daar heeft hij het wat langer uitgehouden.

Ondertussen was hij al stevig aan het vrijen met Ria. Het eerste kleinkind 25 juli 1948 was een bijzondere dag, het eerste kleinkind Joke, dochter van Leo en Lies, was geboren. Ik kan het mij nog goed herinneren. Het was een zondag met prachtig weer dus ik was op het strand en kwam mijn moeder en Rie tegen die met de familie Ory uit Amsterdam op het strand zaten. Daar werd mij het nieuws verteld. Ik was bijzonder trots want ik was op mijn elfde jaar ‘oom’ geworden. Moeder Bur vond het ook prachtig , want ze was niet alleen voor het eerst oma geworden maar ook nog vernoemd.

Deze foto is genomen op de dag dat Joke geboren is. Moeder en Rie aan het strand met meneer en mevrouw Ory, trouwe gasten uit Amsterdam. De foto is vermoedelijk genoemen door dochter Noldie. De jongen op de voorgrond is een kleinkind.

Wordt vervolgd twee en dertigste jaar nummer 121, september 2006

10

Bp

Bericht van Jos Leijen Tussen 1950 en 1959 heb ik aan de Natteweg gewoond. De Natteweg begon vroeger bij de Dorpsstraat. Als het ware het verlengde van de Kruisweg. Vooraan woonden o.a. Ide Min (Idem), vader van Neeltje Maria en Vrasdonk de krantenman. Op de hoek Natteweg/Karel de Grotelaan was de kruidenierswinkel van Joop Leijen. De Natteweg kruiste daarna de Karel de Grotelaan en de Dr.van Peltlaan en ging aan de overkant verder, links had je toen het vormingscentrum ‘De Haaf’ en daarnaast de boerderij van Kuijs vooraan rechts woonde schaatser Jan Akerboom en wat verder op de hoek van de van Borselenlaan woonde de familie Schotten. De landweg, of hoe dat tegenwoordig heten mag was er nog niet. Bij het Zakendijkje, op de hoek woonde de familie Min, ging de Natteweg naar links achter de lange volkstuintjes van de mensen aan het Zakendijkje langs. Op de plaats van de volkstuintjes kwamen later woningen. Tot het einde van de Natteweg, de Baakmeerdijk, is er wat de huizen langs de Natteweg betreft niet veel veranderd. Rechts in de bosjes woonde de componist van Domselaar. Een klein mannetje met een alpinopetje op, die ik veel tegenkwam in gezelschap van een lange statige vrouw. Het land links van de Natteweg was van boer Kuijs en was nog onbebouwd, aan de overkant zag je de huizen van Jan Oldenburglaan. Wij woonden aan het gedeelte dat tegenwoordig Oude Natteweg heet, daar is de situatie niet veranderd. Op de hoek op nummer 35 woonde PvdA man Ploeger. Dat huis is nu gesloopt, nu komt er een Fins houten huis. Op nummer 37 woon-de de onvolprezen Kobus Alderlieste, dan kwamen wij op nummer 39. Op nummer 41 woonde, toen wij er kwamen wonen de familie Wokke, een jonge familie met kleine kinderen. Later woonde daar Jaap Kater die met de dochter van Alderlieste, Wil, getrouwd was. Dan als laatste in de Natteweg woonde daar vrijgezel Jaap Duin. Zo rond 1958 is hij getrouwd met Martha Mars uit Amsterdam. (HB) Beste Henk Zoals je weet hebben mijn vrouw Nicolette en ik in 2004 het huisje gekocht van Japie Duin met al de grond erom heen. Door het goede kontact dat we met de heer Duin hebben zijn er wat verhalen ontstaan omtrent de geschiedenis van dit huisje aan de Oude Natteweg 47.En het verleden heb ik op papier gezet op een zeer regenachtige dag in 2007.

Het oude werkmanshuisje met 3000 m2 grond is gebouwd rond het jaar 1895 en is aangekocht door de vader van Japie voor het bedrag van 1500 gulden. Dat was in die tijd een hoop geld. In het jaar 1919, Japie was toen 2 jaar. Hij heeft zijn hele leven daar op de Natteweg gewoond. Het huisje is vroeger nog een klein cafeetje geweest,daar kon je aan een paar

Het nieuwe huis van Jos Leijen. Op het oog lijkt het niet zo groot, maar er zit nog een grote ruimte onder de grond.


11

Bp

steeds even aanwippen om de vorderingen van dichtbij te zien. Op een dag had hij zelfs twee A4 velletjes volgeschreven met bijzonderheden van mijn vader en de familie Leijen, deze brief wil ik jullie niet onthouden en gaat als volgt:

Acht van de negen kinderen uit het tweede huwelijk van Cor Leijen met Toos Schouten, van links af Rozemarijn, Irmgard ,Toos, Truus, Jos, Frans en Regien met op haar schoot Jurriaan. De jongste zoon Jeroen werd een jaar later geboren.

tafels en wat stoelen,een borreltje drinken, vòòr of nadat je naar het land ging om te werken. Het verhaal gaat dat de vrouw van de vader van Arie Kuys altijd op de loer lag om te kijken of Arie wel naar het land ging om te werken. Arie had een rode neus, ik weet niet of dat wat betekent, maar zo een opstekertje onderweg was natuurlijk wel hartverwarmend. Bij de nieuwbouw van ons huis, dat geheel onderkelderd is, heb ik bij de ontgravingen wel het een en ander gevonden, bv een baardman (=een stenen krijk uit de 16 e of 17 e eeuw met in reliëf een baardige kop. red) in de vorm van een driehoek, zo kon deze niet wegrollen, ook heb ik een oude waterput gevonden, met daarin een zelf gemaakte dobbelsteen van een echte kiezel, een zeer oude versleten strekel (=gereedschap om een zeis mee aan te scherpen red.) en wat putemmer hengsels en een oud kolenschepje, allemaal in zeer verrotte staat. Tijdens de ontgraving, heb ik de contouren van een oude nederzetting kunnen ontdekken, dit was te zien doordat er een schutting was gemaakt van een bepaalde houtsoort die mij onbekend was, deze waren netjes naast elkaar gezet op een diepte van ongeveer drie meter en waren bedoeld ter bescherming van de daar toen levende bevolking. Doordat het Enkepad, waar wij aan wonen, al in het jaar 1600 op de kaarten van Blaauw staat, ga ik er van uit dat er deze levensvorm er vroeger is geweest, hetzij door monniken en/of landarbeiders. Al met al een zeer oude en interessante locatie.

Japie Duin: Over Cor Leijen veehouder in Bergen, overleden 2 september 1975 aan een hartaanval. Cor werd geboren in 1901 in Opmeer, als peuter stond hij aan een lang touw aan een boom, uit angst dat hij de hort op ging, er liep namelijk een stoomtrein langs de boerderij. Toen hij drie jaar was ging de familie verhuizen naar het Woud. In mei, want dat was de verhuismaand. De koeien werden toen lopend van Opmeer naar het Woud gebracht, hier deden ze ongeveer een dag en een nacht over. Op het Woud brak voor Cor de schooltijd aan. Elke dag lopend van het Woud naar Bergen (ca.4km). Eerst naar de kleuterschool in het souterrain onder het zusterklooster, daarna naar de St.Ursulaschool. Op weg van huis naar school kwam hij wel eens Huib Half, de visboer met de hondenkar tegen, hij ging dan aan de kant staan en riep ‘poesies’ pak ze. Vaak zagen de honden dan een haas of poes en vlogen ze met kar en al in de bosjes aan de kant. Huib was er dan wel afgesprongen voordat de kar zou omslaan of tegen een boom zou rijden. Dat was lachen geblazen! Soms mocht hij meerijden met Kleverlaan de petroleumboer, dat was dan een buitenkansje. Rond Pinksteren kwamen de Jan Plezierwagens, dan riep hij een pinkstercent, en dan kon er een snoepje af, ook werden er pogingen ondernomen om mee te rijden met de Jan Plezierwagens naar Egmond aan Zee. Naar Bergen aan Zee kon niet, dat was een particuliere weg, daar mocht je niet op. Ook gingen ze op de assen van de wagens zitten,

Cor Leijen en z’n eerste vrouw Pauline, broer Tiago en de drie oudste kinderen bij de boerderij die later is afgebrand.

Tijdens de bouw, gevolgd door Japie Duin, kwam hij


12

Bp Cor Leijen met zijn tweede vrouw Toos Schouten in de open landauwer.

maar daar werden ze al gauw vanaf geranseld met de zweep. Aan de lagere school had hij goede herinneringen, hij had een onderwijzeres Mère Margriet, ze had zo’n biljartkeu, daar hebben veel Bergenaren slechte herinneringen aan. Een straf was een stapel schriften in iedere hand en die moest je omhoog houden. Als je even zakte, kreeg je weer en peut met de biljartkeu. Op een keer was ze de klas even uit, groot jolijt want toen ging Cor op zijn hoofd staan op de bank. Ze had het gezien en de straf was toen niet van de lucht. In die tijd was er een boomgaard Loudelsweg/ Geestweg. Waar bakker Leijen woonde stond een huisje met een halve deur, dan vroegen ze Bet mag ik een appel, als ze die niet kregen, holden ze hard weg en scholden ze Bet snor. Toen Cor 10 jaar was verhuisde hij naar de boerderij Boekel, toen van Arie Kuys aan de Natteweg. Ondertussen was zijn moeder Aafje Nanne overleden, de begravenis had grote indruk op hem gemaakt, de kist werd van uit de R.K.kerk naar de begraafplaats gedragen aan de Ruinelaan de klokken van beide kerken beierde wel een half uur lang. In 1914 brak de oorlog uit, in de koeienstal werden ongeveer 90 soldaten gelegerd, hierbij was ook Siem Schouten die op de Baakmeerdijk woonde. Het feit dat hij dicht bij huis was gelegerd, was een buitenkansje voor Siem, waar hij dankbaar gebruik van maakte, bij de poort stond een schildwacht, maar dat hinderde hem niet, om over land achter de boerderij om naar huis te gaan.


Op een keer was er appèl, hij was er toen niet. Er werd snel iemand heen gestuurd om hem op te halen, hij was gelukkig net op tijd. Ook was er in die tijd op de plaats van de Oranjebuurt, toen de ziekenweidt, een barakkenkamp voor Duitse deserteurs. Op een nacht waren er een paar ontsnapt en waren de boerderij binnengedrongen. Ze hadden een dag en een nacht in het hooi gezeten, ze hadden hun kleren uitgetrokken en ‘s nachts begonnen ze aan de huisdeuren te morrelen, zijn vader werd doordat primitief alarmsysteem wakker en ging met een kaars polshoogte nemen, daar zag hij de blote mannen, die hem om eten en kleren vroegen. Hij gaf wat ze vroegen, terwijl ze zaten te eten, riep hij Cor, ga als de wiedeweerga, naar de Rustende Jager, waar een feest van het leger aan de gang werd gehouden, onderwijl vroegen de deserteurs hen niet te verraden, maar na een kwartier werden ze ingerekend. Toen Cor 16 jaar was verhuisde hij naar de boerderij Hoop op Zegen aan de Kerkedijk nummer 30. In 1936 verbrandde deze boerderij volkomen door blikseminslag, drie maanden later stond aan de overkant getekend door architect Jan Leijen een nieuwe boerderij genaamd ’Hoeve Berestein’. Deze boerderij staat er nog steeds en wordt gerund door de jongste telg van Cor Leijen Jeroen. De oude geblakerde schuur, die overgebleven was na de brand aan de overkant, heeft er nog heel lang gestaan en deed in de 2de wereldoorlog dienst als opbergplaats voor luistertoestellen van de Nederlandse strijdkrachten, deze oude schuur is in het jaar 1975 in elkaar gestort en verwijderd.

13

Bp Dit zijn de herinneringen van een Bergernaar die vele heb zien komen en gaan, zelf heb ik van mijn ouders vernomen ,dat Cor voordat hij naar school ging, op de boerderij moest helpen, ook moest hij vroeg melken bv en daar soms gebrek aan slaap kreeg, hij heeft geen gemakkelijke jeugd gehad,,en volgens hun, heb ik zelf de vlammen om 3.00 uur n.m. gezien, toen de boerderij in de fik stond, ik kon dat zien vanaf Aagtdorp, waar ik toen werkte, Cor lag toen net een middagdutje te doen, maar kon op tijd gered worden uit de brandende boerderij. Jos Leijen

De kinderen van Cor Leijen Op de valreep kreeg ik van Joop Schouten de onderstaande foto toegestuurd. Daarmee kon ik precies dit gaatje opvullen. Het betreft hier een reünie van de kinderen van Cor Leijen. Totaal zijn dat er 16, zeven kinderen uit het eerste huwelijk met Pauline Mohr en negen kinderen uit het tweede huwelijk met Toos Schouten. Afra en Lies zijn vanaf ongeveer 1954 geëmigreerd naar respectievelijk Nieuw Zeeland en Canada, maar waren in juni in Bergen.

Jaap Duin is in het voorjaar overleden.

Zittend van links af: Pauline, Afra, Lies, Cor en Theo. Staande Rozemarijn, Jurriaan, Jaap, Jos, Toos, Irmgard, Frans, Margreet, Jeroen, Regien en Truus. Hoewel deze foto compleet lijkt waren er drie niet op de bijeen-komst aanwezig, Jaap, Margreet en Regien zijn er later ingemonteerd.


14

Bp

Burrenpraet Na mijn lange afwezigheid was het thuis toch weer even zoeken waar ik alles gelaten had. Ook tijdens die viermaanden had ik hier en daar aantekeningen gemaakt. Jammer ik kan helemaal niets meer vinden, dus hieronder wat Burrenpraet dat ik uit mijn geheugen heb gevist. De volgende keer wil ik deze rubriek een wat meer kroniekachtige inhoud geven. Als u dus nieuwtjes of foto’s hebt stuur ze op, een klein berichtje erbij, en vooral de datum dan kan ik zo in de loop van het jaar het geheel samenvatten.(HB) December 2006/Januari 2007 De drie jongere Burren hebben weer een lustrumjaar, Jan wordt met Kerstmis 75, Jacques wordt op 4 januari 80 en Henk wordt 8 januari 70. Ze hebben het alle drie op gepaste wijze gevierd en gaan op naar het volgende lustrum. Februari 2007 Greet Burgering-Henneman is overleden, ze was 50 jaar. Ze was de vrouw van Harry, de oudste zoon van Jacques en To. Na borstkanker heeft zich later ook acute leukemie ontwikkeld. Ze heeft een maand of vier in Amsterdam in het ziekenhuis gelegen, maar helaas ze kon het niet winnen. Veel van de familie van Haasteren en van de familie Burgering waren bij de uitvaartdienst en de begrafenis aanwezig. De uitvaart werd op verzoek van Harry door pastoor Wanne gedaan. Het ritmisch koor, waar Greet zelf ook lid van was geweest, zong zoals dat in de jaren zestig werd gedaan. Harry voerde ook zelf een aantal keren het woord. Na de dienst volgden velen de rouw-auto te voet naar de begraafplaats. Het was heel indrukwekkend, vooral omdat het op zaterdag was en de stoet door het drukke centrum van Bergen ging. April 2007 Bart woonde niet naar zijn zin in zijn huis in Ypenburg, dus eerst zijn huis daar verkocht en toen wat zoeken in een buurt in Delft waar hij graag wilde wonen. Dat lukte allemaal wel, maar er zaten vier maanden tussen. Per 1 maart moest hij uit zijn oude huis en per 1 juli kon hij pas in zijn andere huis. Hij moest dus vier maanden overbruggen. Voor Corrie en mij dus een kans om er eens vier maanden tussenuit te wippen. De maand maart verbleven we in Schoorl, daar veel gefietst, familie bezocht – natuurlijk lang niet iedereen – en gewoon een beetje geluierd. Daarna twee maanden in Kroatië. Een collega van Bart had daar een appartement. De maand april was prachtig elke dag buiten ontbijten. ’s Avonds werd het wel wat koud maar dan konden we de grote open haard aansteken en dan zaten we bij een gezellig houtvuur. In mei was de temperatuur prima en


konden we ook zwemmen in de Adriatische zee. Na twee maanden Kroatië hebben we nog een maand in Schoorl vertoefd. Voor zijn langdurige en vele verdiensten bij de scouting in Bergen heeft Robert een lintje van de koningin gekregen. Hij treedt daarbij in het voetspoor van zijn vader want Jacques is dat in 1981 ook overkomen. Mei 2007 Mariëtte wordt door haar broers en zusters gefêteerd omdat ze vijftig wordt. Ze hoeft helemaal niets te doen, ze wordt in het nieuw gestoken en heeft een prachtige dag. Haar tweelingbroer Robert doet het feest de volgende dag nog eens dunnetjes over. Juni 2007 Therese Kulker-Roesler, de vrouw van Leo Kulker is overleden. Ze was al geruime tijd ziek en ze is 72 jaar geworden. Vorig jaar schreef Leo nog een artikeltje in de Burrenpost. Therese was toen al ziek, maar dat wilden ze niet aan de grote klok hangen. Wij wensen Leo en z’n familie veel sterkte met dit grote verlies. Augustus 2007 De kleindochter van Jan, Zenia von Rotz, heeft deelgenomen aan de youthgames in Aalborg, Denemarken,van 31 juli t/m/ 5 augustus 2007. Twaalfhonderd jeugdige sporters in de leeftijd van 13 tot 15 jaar leverden in 18 takken van sport strijd. Ze waren afkomstig uit de 26 partnersteden van Aalborg. Jaarlijks worden deze spelen gehouden, vorig jaar in Almere en dit jaar in Aalborg.Een soort europese spelen voor de jeugd. Voor atletiek kwam Zenia als lid van Almere 81 terug met 4 medailles Zilver bij kogelstoten, brons bij discuswerpen, brons bij de estafette, en brons bij de Deense estafette. Dat laatste is een estafette, waarbij de eerste loper 100 meter loopt, de tweede 200 meter, de derder 300 meter en tenslotte de vierde 400 meter.

15

Bp

Hetty Romkema-Kulker Dit jaar logeerden Hetty, dochter van tante Trien weer bij Cocky Mol in Bergen. Ik heb verschillende e-mail contacten met haar gehad en dan wil je iemand ook wel eens in levende lijve zien. Voor zowel Hetty als voor mij was het een bijzondere ervaring.(HB)

Voor het huis van Cocky en Kees Mol aan de Lijtweg. Van Links af: Corry Burgering-Dapper, Henk Burgering, Hetty Romkema-Kulker, Cor Romkema, Cocky Mol van den Bogaerde en Kees Mol.

Hetty is een dochter van tante Trien KulkerBurgering. Trien was de derde van de tien kinderen van onze grootouders Nardus en Vrouwtje. Ze was ook de oudste dochter en het was in die tijd heel logisch dat ze Catharina zou heten want de beide grootmoeders heetten Catharina, de moeder van opa Nardus was Catharina (Trijntje) Quax en de moeder van opoe Vrouwtje was Catharina (Trijntje) Winder. Trien is geboren in 1899 op de boerderij de Franschman en is op 91-jarige leeftijd overleden in Canada. In 1919 trouwde Trien met een collega van vader, eveneens rangeerder bij de NS, Henk Bollebakker. Op 25 mei 1920 werd Anton Bollebakker geboren, heel tragisch overleed zijn vader in het najaar van 1920. Trien was dus alleen met haar kind en ging werken bij het mooie huis met de fraaie ronde ramen aan de Breelaan in Bergen ‘De Haemstede’ ik denk dat het een chique verzorgingshuis was. Daar heeft ze gewerkt tot ze Henk Kulker ontmoette, die er kok was. Ze trouwden in 1928 en hebben nog enige tijd in Bergen aan de Kerkelaan gewoond. In 1929 werd Hetty en in 1931 werd Kees in Bergen geboren. Daarna verhuisde het gezin eerst naar Amsterdam waar Leo geboren werd en vervolgens naar Hilversum waar de jongste zoon Hans is geboren. In maart 1953 stapte de familie Kulker op de boot en vestigde zich voorgoed in Canada. Daar zijn alle kinderen getrouwd. Hetty heeft nu twaalf kleinkinderen. Zo af en toe komt ze met haar man Cor Romkema naar Bergen en verblijven dan bij Cocky

Mol, die nog steeds in het huisje van onze grootouders aan de Lijtweg woont. Vooral met Cocky heeft Hetty een goed contact. Zo goed zelfs dat Cocky als lid van de familie is ‘geadopteerd’. Zelf had ik Hetty nog nooit gezien, wij hadden thuis wel een foto van haar. Ik vond dat toen een meisje om verliefd op te worden. Een fijn gezicht en mooi blond haar. Hetty is nu wel wat ouder, maar ze mag nog best gezien worden.

Hetty enkele jaren geleden.


16

Bp

Na de oorlog Mijn schoonzuster Gré SchoutenDapper vond de tweede Duinstreek die na de oorlog verschenen was. Hij bestaat uit één dubelgevouwen A3tje waarin voornamelijk advertenties. Het papier was niet zo best want het geheel was behoorlijk ver-geeld. De ‘Goedkope Groentenhal’ van Gerrit Schekkerman liet weten ‘dat ze er weer waren’. Opa Schouten was ‘nog steeds uw adres’ voor radio en electra. Van de geluidsinstallatie heb ik bij Joop thuis kunnen genieten. We draaiden daar op een elektrische grammofoon 78 toeren platen, diezelfde platen die op de ijsbaan gedraaid werden. Gerrit Swart aan de Stroomerlaan liet weten dat hij weer telefoon had en bij bakker Roos kon je alleen gebak laten maken als je zelf de spullen leverde. Er was nog aan van alles gebrek want als je wat wilde hebben moest je ruilen, de meeste voedingsmiddelen waren op de bon. En ... horlogemaker Gerritsen was een plastronnetje kwijt.(HB)


Burrenpost. We zijn er weer. Dit nummer: 32e jaar nummer121 september 2006

Recommend Documents