BUNNIK 2011,
VRIJDAG;
Het eerste weekend van het nieuwe jaar is voor de meeste mensen de tijd om de boel weer op orde te krijgen en de aangekomen kilootjes weer zo snel mogelijk zien kwijt te raken. Zo ook bij de vv Wernhout waar men steevast dit weekend aangrijpt om de al hechte groep nog meer te kneden naar een sterke formatie met als hoofddoel de competitie een passend slot te geven. De locatie waar we in 2011 keihard zouden gaan werken aan deze missie was Bunnik. Voor de oudere onder ons was dit de 2e maal dat we hier neerstreken en de jonkies keken iets of wat ongemakkelijk hun ogen uit. Wat zou er buiten de sportieve activiteiten nog allemaal gaan plaatsvinden onder de rook van Utrecht?? Een ding was zeker, het zou een weekend worden met een internationaal tintje aangezien Kamil van de partij was en vooral omdat Dion Ludovicus Johannus de Meijer de Engelse taal tot in de puntjes beheerst. Om 2uur zouden we vertrekken en zoals wel vaker reden we om kwart over 2 gezamenlijk weg. Onderweg was het zweten geblazen of we de file die zich vormde al dan niet konden ontwijken. Het werd zelfs zo erg dat de tomtom-kabel van Stijn het er warm van kreeg. Aangekomen kregen we de beschikking over 4 slaapkamers met elk een inlog code. In 1 lange heul was plek voor 12 personen. Hier werd voornamelijk Ludovicusiaans gesproken, en was het een strijd wie op z’n tillufon du mooist muziekjes kon ten gehore brengen. Leuk overdag maar ’s nachts iets minder! Blijkbaar lag er ook een vrouwvolluk op de kamer aangezien er regelmatig een witte mobiel aan de lader lag met behoorlijk foute foto’s in het geheugen. Deze was gekocht omdat dit personage de reclame erg grappig vond destijds. Na een korte uithoor sessie bleek het echter om een reclame van VW te gaan maar dit even terzijde. Een andere kamer werd opgevuld door de voornamelijk jongste garde die ’s morgens vrolijk werden gewekt door de Slijpers van Parijs. De kamer daarnaast was voor de technische staff; Buiks, Jurgen en de Jaan aangevuld met Kees die er wel voor zou zorgen dat de trainer ’s morgens op tijd gewekt zou worden. En de laatste kamer had een bovenverdieping waar de love suite werd toebedeeld aan Wouter en Mark Suikerbuik. Laats genoemde maakte een toch wat nerveuze indruk na de planning die Wouter voor de aanstaande nacht allemaal maakte. Ook had deze kamer 1 heel vervelend bed met een harde onlogische lattenbodem. Jeroen nam de zware last om zich over dit bed met 4 poten omhoogstaand dit weekend te ontfermen (toen het kamp al zo goed als voorbij was merkte hij dat je het ook gewoon om kon draaien). Ondertussen arriveerde er een groep Duitse Duikers die in hetzelfde gebouw als ons (sociaal gezelschap als we zijn) incheckte, altijd gezellig. Tot zover de nutteloze info waarna het nu tijd word om wat inhoudelijks te melden over de eerste avond. Regelneef Ali had friet bij de plaatselijke snackbar gereld met voor ieders een frikadel en een kroket en ja, dat lusten ze allemaal wel. Na dit kinderfeestje werd er nog wat gekaart, geschoofd (guPowerNap’d) en alvast ingedronken in de bar van het aangrenzende kasteel. Hier kon overigens ook worden geschaakt en gedamd waarbij Mark S. met een wel heel merkwaardige opstelling begon. Blijkbaar heeft hij tijdens de feestdagen regelmatig een potje met z’n toekomstige zwager gespeeld met hun eigen opgestelde regels aangezien deze met de damstenen over gehele het speelveld begon te bewegen. Kamil bleek een meesterlijke schaker, maar nou was z’n tegenstand misschien ook niet de allerbeste schaker. Ook werd het
gezelschapsspel Halli Galli uit de kast gehaald waarbij het de bedoeling was om de tegenstander middels een belletje de handen van elkaar open te halen hetgeen prima lukte!
Na dit tijdverdrijf konden we met de taxi richting Utrecht karren. Nadat Najib Ahmali ons keurig op de Neude afzette trok de groep het Utregsu in. Zoals altijd lieten we totaal niet zien waar we vandaan komen. Casual, met een gebogen voorhoofd en onze handen in de zakken was het voor de Utrechters gissen waar onze oorsprong lag. We besloten een chique ogende trendy bar in te gaan genaamd Filemon. Hier dacht Ludovicus nog te horen dat ze het nummer hey Marlous van Zanger Rinus op de draaitafel gooide maar helaas. Verders valt er niet echt veel bijzonders te melden over deze kroeg. Oké, het bier smaakte prima, de humor vloog langs alle kanten voorbij maar de sfeer was niet echt vvW’s en om de gehele avond te verblijven. Al vrij snel gingen groepjes van 3 of 4 man bij de buren kijken om later daar weer te verenigen. Helaas kwamen halverwege de stoet Roy en Bas niet binnen omdat ze hun studentenpas niet bij hadden. Vreemd genoeg waren er toch personen binnen die al lang geleden hun boekentas voorgoed buiten de deur hebben gegooid. Ronald Martens gaf niet op en bleef stug proberen naar binnen te glippen. De Jaan en Buiks probeerde het ook nog als docenten maar niets mocht baten. Het gedeelte wat overbleef verkaste elders en kwamen terecht in café De Zaak. Hier kwamen even later het grootste gros ook naar toe en zodoende konden we gezamenlijk genieten van uitbundig vrijende lesbiennes. Vanzelfsprekend hadden de knuppels van het studentenhuis weer grootse verhalen over bloedmooie vrouwen e.d., maar na het zien van de foto’s zojuist weet ondergetekende dat ook dit weer met het gebruikelijke korreltje zout kan worden genomen. De zaak zette tot grote tevredenheid van Ali de gehele CD “Never mind” van Nirvana op. Vooral het nummer “Breed” deed onze centrumverdediger bijzonder goed. Toen ze ook daarna nog Bombtrack van Race Against the Machine draaide ging hij onder het motto :stoppen op het hoogtepunt naar de overkant om een “broodje ploff” te scoren. Wouter bleef nog even wachten totdat hij volgens oud Utrechts gebruik een glas bier van 1 van de sisser sisters in z’n gelaat had ontvangen. Dit omdat zij (of “hij”) niet graag op camera werd vastgelegd en niet omdat de manier waarop dit gebeurde zullie nie aanstond. Bij sluitingstijd had zowat iedereen zin om wat te bikken en maakte de oversteek naar broodje Ploff. Hier zorgde een oud Utrechtse Hoerenmadam samen met een mevrouw die in de Utrechtse wijk Chinatown woonde voor de snelle bediening. Ludovicus had zin in een grote bloedworst, kreeg Romme dorst en bestelde Lex een heleboel satékroketten (zie filmku int fotoalbum…zorg wel dat op je media-player ‘repeat’ ingesteld staat). De taxirit terug was ook
weer een hele happening. De ons welbekende Arjan Oostvogels van de Bolle Buiken bleek in z’n al zo weinig vrije tijd ook taxi te rijden in Utrecht en omstreken. Het was dan ook bijzonder knap om te zien hoe hij met die grote frietkar zonder brokken te maken z’n weg naar de stay-okay wist te vinden (dit terwijl er halverwege toch echt een real life “blik op de weg” was te zien). Iedereen druppelde in groepjes binnen en aldaar keerde na geluidjes van ; sailing home, de fabeltjeskrant, een rammelende snoepautomaat, een ontiegluk ierietantu toetur(!!!), Volendamse medley, een rammelende snoepautomaat, een lachende baby, tune van eigen huis & tuin, het 1ste maandag van de maand alarm, een terug op z’n poten vallende snoepautomaat, de Efteling tune van de Indische waterlelies, iets van het meest veelzijdige stukje vlees en weer de fabeltjeskrant toch nog in slaap gevallen…zzzzzzzzzz
ZATERDAG;
Nadat iedereen vroeg ontwaakte en Ali voor de 6e keer in de douche sprong (wa iest toch nun prompte keirul!), schoof een ieder aan het ontbijt op 3 minuutjes loop afstand. Daar keken alle gasten die er ook verbleven ons iet wat vreemd aan, mar allez…. Het was restjes titsen en daarna snel klaarstomen om datgene waar het weekend pas echt om draait….TRAINEN! Op het fraaie gravel veld van de vv Bunnik werd er geweldig goed getraind en werd onze conditie getild naar een nog nooit eerder gehaald niveau. Jammer dat het maar 1,5 uur duurde want wat vlogen de stukken in het rond. De eindpartijen leverde geen winnaars op maar wel 1 ploeg met losers die als beloning moesten sneeuw-tijgeren. Daarna douchen….bij iedereen niets bijzonders maar bij Dion gebeurde er natuurlijk weer iets absurds. Terwijl hij poedelnaakt z’n rug stond af te drogen kwam er een juffrouw binnen om het wc-papier aan te vullen. In plaats van deze geschrokken meid gerust te stellen zei hij ;”Gif niks…kom mar wur” (wat hij natuurlijk goed bedoelde maar ik ben bang dat deze jonge dame nog steeds in therapie is). Na dit heuglijke feit was het opnieuw aanschuiven voor de door Stinos en Saandur verzorgde lunch. Knakworstjes met bollukus, tomatensoep en wat ammul nog niet meer…heren sjappoo! Na het afruimen karde we richting Utrecht city alwaar we in een pand aan de gracht een voor ons nieuwe activiteit, Crazy88. De presentatie was in handen van 2 jonge dames die de bestelling opnam. Bier was geen probleem totdat ze erachter kwamen dat de tap niet was aangesloten. Carlo stond alweer te stuiteren om dit euvel te verhelpen in samenwerking met die ene met de bril (volgens de meerderheid; hot en fel, volgens Romme; hummul niks). Na een korte uitleg (opdrachten en filmen als bewijs bla,bla,bla…) gingen we in 4 groepen ten strijden.
Een van de opdrachten was om in een café een mooi gedicht te schrijven…..daar gaatie dan; Utrecht, oh Utrecht, prachtige stad,
Met centraal gelegen die 100 meter hoge toren Van prachtige gevels, grachten, gebouwen,
En Wernhoutse naaktlopers, keurig geschoren
Utrecht, oh Utrecht, prachtige stad,
Roltrappen die het zwaar hadden te verduren,
Vaarwel lieve mensen bij treinen met bloemen,
Knuffelende twintigers met overleden GTST figuren. Utrecht, oh Utrecht, prachtige stad,
Met studentenhuizen, vervuild oh zo sneu,
Condooms en ballonnen voorzien van veel lucht, Een wereldse yell met iets van stront beu! (en eventueel nog aansluitend)
FC Utrecht, de club hier gesticht Met trainer jaloers op de licht,
Kalende plekken van Rob en Roger, Ton du Chatinier.
Alleen Ali had daadwerkelijk een fraai gedicht geschreven (wa iest toch nun romantische keirul eej). De felle chick deed de prijsuitreiking en melde de legendarische woorden “zoals bij elke wedstrijd…”. Vanzelfsprekend won het team dat m.m.v. een groep vrijgezellen groep dames (kan ook niet anders met Basje in het team) de meeste punten vergaarde. Als beloning een foejlilluk schilderij en een fles champagne….niet te zuipen, maar men mag een gegeven paard…. eej! Tappas eten was de volgende te neme horde. Vooral Leej de Klaajcrosser keek hier al heel het weekend naar uit. Dion melde onder het eten aan Kamil dat hij onder andere “Big and Small Dakkappellen drawde for work”, meer wil ik niet meer kwijt over dit gesprek want het ging helemaal nergens over (en niet onbelangrijk;ik net iets te ver vandaan). Ook moest er een extra portie komen want anders was de te leggen bodem voor de vvW onvoldoende. Na alles op te hebben gepeuzeld konden we terug naar de auto’s in de parkeergarages. Geweldig om te zien was dat Ali weer super in de stress schoot omdat z’n auto weg was. Het was inderdaad schandalig van het veel te dure beheer dat ze zijn auto precies een etage lager naar hetzelfde vak hadden gesleept! Bij terugkomst kon er een paar uurtjes worden geschoofd en gebuurt. Wesley had blijkbaar kouwe klauwen en lag vredig te dutten mee z’n handen in z’n zakken. Dion schroefde z’n Engels weer wat op (“isn’tniej??”, “Next year I am twentyeight, but now I am sevenuntwenty” ), en zo kwam de volgende stapavond stillaan dichterbij. Om iets over 10 werden de taxi’s weer bestegen. Dit keer bleven we in Bunnik omdat de plaatselijke Brothers verschillende zalen in een loods heeft gestalt waar het wekelijks groot feest is. Een après ski partij stond op het affiche en ja…dat zagen de Werhoutse nerds wel zitten! Ruiten blousen werden uit de kasten getrokken en zo ontspon er een groots feest.
De vrijdag onopvallende Mark S. had zich voorgenomen om zich deze avond wel te laten gelden. Niets was hem te dol, en voor ons was het dan ook speculeren hoe lang het zou duren eer de stevig gebouwde uitsmijters hem buiten zouden gooien. Allereerst begon onze sympathieke en op alle posities inzetbare mankracht bij al de obers hun broeken naar beneden te trekken en hun
dreigend te melden dat wij heel de avond zo snel mogelijk drank moesten hebben. De andere Mark werkte z’n vaste schema weer maar eens af….11.00u, rustig op de achtergrond met een lekker pilsku….12.00u, voorzichtig op de dansvloer mee un pilsku…..1.00u, goed los op de dansvloer mee 2 pilskus en natte plekken op z’n shirt….2.00u, druk in de weer op een verhoog alwaar hij z’n moves tentoon spreidde…2.15u, stagediven….2.16u,wegkruipen achter de grootste van het stel om er niet uitgegooid te worden….2.18u tot aan sluitingstijd, druk aanwezig en behoorlijk vervelend, cijfer;8+. Ook Kamil voelde geen schaamtegevoelens en deed een halve striptease op ons(!!!) boxblok en ging behoorlijk los op de muziek (en zag er met de bril van Arjan toch nog even verstandig uit). Dion was zoals altijd weer nauwelijks te verstaan, lachte met en om alles en stond ook weer zoals altijd positief in de picture. De man met de beste moves van Wernhout (en met de ergste vorm van ADHD) deed weer een perfecte Michael Jackson imitatie en stond samen met z’n oudste (en maar niet wijzer willen worden) broer ook op het blok waar men voorzichtig hun achterste toonde aan de uitzinnige menigte(!?). Iedereen deed goed en vrolijk mee, maar zoals al eerder gemeld was het Mark S. die iedereen die hem aankeek de lucht in tilde en een rondje met hen ging galopperen. Toen de drukte op z’n maximum zat melde een Wernhoutse snotneus van 20 nog ff heel schappelijk aan de man met de grootste trainingskamp ervaring dat hij wellicht de oudste bezoeker was (en bedankt!) In eerste instantie was het niet echt Après ski achtig maar toen DJ Maurice begon te draaien klopte gewoon alles. De eerste vrouwen werden aangesproken maar de algemene conclusie was toch dat de meeste bezoekers zich de maaltijden tijdens de feestdagen bijzonder goed hadden laten smaken. De avond vloog voorbij….er werden via een lekkertje batterijen doorgesluisd voor de fotoreportage en er werden 2 volle bladen door Mark S. door de zaal gegooid. Even later stond hij te wateren tegen de bar. Toen de obers hem vertelde dat deze hier niet van gediend waren hield hij z’n plas op en leegde deze op het mengpaneel van DJ Maurice. Deze kon er in eerste instantie wel om lachen maar melde dat dit toch wel enige schade kon opleveren aan het apparatuur en verzocht hem ermee te kappen. Ook dit keer weigerde de schaterlachende uitsmijters hem uit de tent te gooien. Toen hij 3 kwartier voor sluitingstijd een toren van 140 glazen ging bouwen en die met een karate trap allemaal aan flarden schopte, liet hij de uitsmijter Bil Jartbal geen andere keus dan hem vriendelijk te verzoeken het pand te verlaten. Vervolgens pakte Mark de arme Bil op en gooide deze persoonlijk naar buiten. Jammer genoeg voor Mark hadden de overige portiers snel de deur op slot gedaan en zodoende kon hi niet meer terug naar binnen. Buiten begon onze Suarez look a like druk te sms-en met zijn collega voetballers.
Binnen ging het feest onverstoorbaar door en zelfs een 25ste “Hello” van Martin Solveigh feat. Dragonette ging absoluut niet vervelen, wat een super plaat! Tegen sluitingstijd ging de dampende meute richting parkeerplaats alwaar men Bil vastgebonden en ontdaan van z’n kledij aan een lantaarnpaal zagen zitten. Mark was al wat bedaard en sloot zich vrolijk aan. We begroeten Bil en vervolgde ons pad. Er werd een taxi gevat met 8 stoeltjes. De chauffeur zei dat er wel 13 personen in paste, maar wij merkte dat er echt wel plek was voor een 20-tal varukus. Opvallend was dat de Romme nuchter zich enorm druk maakt dat meneer een gordel aan moet hebben, maar in beschonken toestand de vreemdste capriolen uithaalt zonder verankert te zijn.
Aangekomen bij de stay-okay bleek dat die Duitse duikers de snoepautomaat op de zijkant hadden gegooid. Toen wij deze weer op z’n poten hadden gezet probeerde ze ons in onze kamers op te sluiten (Dion had nog wel een rolletje Motorola mee gevat). Even later werd er opnieuw met de kast geleurd zodat wij de begeleiding wel moesten verwittigen. Deze waren er bijzonder snel en kwamen iedereen persoonlijk hun excuses voor deze irritante mensen maken, en als ze nog 1x lastig waren ze de politie zouden inschakelen, zo….dat zal ze leren! Gelukkig was dit niet nodig en konden we rustig in slaap vallen…..tenminste nadat het intro van Seabert (helpt bedreigde dieren waar hij kan), en weet ik wat niet allemaal door mijn hoofd suisde, zzzzzzzzzzzzz ZONDAG;
Bij het krieken van de dag ontwaakte de uitgewoonde voetbalsterren uit Wernhout weer stilaan. De Duitsers waren al vroeg vertrokken uit schaamte naar wij dachten. Een enkele Wernhoutenaar was nog op tijd voor het ontbijt, een andere ving bot. Iedereen behalve Dennis sprong snel in de douche, want onze goed gebekte speler had een paar uurtjes eerder al een heerlijke golden shower van Wouter ontvangen. Op de terugweg zat Romme weer met z’n spelcomputer te spelen en melde dat hij gisteren voor het eerst had gehoord dat een DJ 2 platen door elkaar mixten (EUREKA!). Gestopt en heerlijk ontbeten bij een tankstation met verse broodjes (broodjes gezond in combinatie met bami). Ook Grant and Forsyth kwamen nog een broodje cowboy vlees eten, terwijl Dion vertelde over een bijgewoond concert van dit duo. Opvallend was het dat we vroeg in Wernhout aankwamen en daar liep het trainingsweekend op een eind. We kunnen wederom terugkijken op een zeer groot succes. Vooral Ali en iedereen die indirect betrokken was bij de organisatie van het gebeuren hartstikke bedankt voor het
wederom onvergetelijke festijn….en nu alweer stiekem uitkijken naar het 2e weekend van 2012!!! (maar natuurlijk sportmannen als we zijn eerst zoveel mogelijk punten oogsten dit seizoen….) Ps., het zou kunnen dat niet ieder hierboven besproken detail op 100% waarheid berust. Wellicht dat het verhaal van Mark S. iets of wat is aangedikt maar hierbij wil deze ervaringsdeskundige even melden dat hij op geen enkele wijze aansprakelijk kan worden gesteld voor misvattingen of eventueel opgelopen schade.
