bronnen: ANS, KerkNet, Rorate, FMA, DBV Jg. 16 – nr. 38 – 11 december 2015
INHOUD INTERNATIONAAL 1 2 3
Video van het jubileumjaar: “Ik zeg jullie dat Giovanni Bosco lééft!” Don Bosco International wordt lid van EuroChild “Kinderen te koop!” Een verslag over kindslaven in Benin
VLAANDEREN & NEDERLAND 4 5 6 7 8 9
De Salesiaanse Familie ontmoet elkaar regionaal: regio Antwerpen Afscheid van Rik Biesmans van Oud-Heverlee Een nieuwe Doctor in de Wijsbegeerte Vrijwilligerswerk in Swaziland met Jeugddienst Don Bosco Kerstmarkt van Jeugddienst Don Bosco Kerstmarkten ten voordele van de straatkinderen van Congo
1
Adventsmensen Adventsmensen zijn geen naïeve dromers. Zij leven nu, met een groot hart, een waakzame blik, met beide voeten op de grond. Zij zien wat in de samenleving ingaat tegen Gods droom. Ze hebben oog voor onrechtvaardigheid, voor zoveel mensen in armoede, voor mensen die uitgesloten worden, voor wie niet welkom is in onze samenleving. Ze leggen zich niet neer bij die feiten. Omwille van God die mens is geworden staan ze op en bundelen hun krachten. Ze komen op voor de waardigheid van mensen, ze brengen vrede en verzoening en scheppen ruimte voor gastvrijheid. Ze laten God opnieuw Mens worden. Federatie Kana
2
INTERNATIONAAL 1
Video van het jubileumjaar: “Ik zeg jullie dat Giovanni Bosco lééft!”
Rome (ANS) 8/12/2015 – Een jaar van genade, van feest en vernieuwd engagement om te leven met jongeren en voor jongeren – dat is het jubileumjaar bij de tweehonderdste verjaardag van de geboorte van Don Bosco. En op 8 december stelde don Ángel Fernández Artime, de Algemeen Overste van de salesianen, aan de Salesiaanse Familie de video van het jubileumjaar voor: “Ik zeg jullie dat Giovanni Bosco lééft!” Don Bosco leeft nog vandaag, daar waar jongeren iemand nodig hebben die hen opvoedt en vormt, en die dit met liefde doet. Salesiaan is iedereen wiens hart op het ritme van het leven van arme jongeren slaat, en die de jongeren in Christus herkent, en Christus in de jongeren. Dat is wat het jubileumjaar ons nalaat. En dat is ook de boodschap die de Algemeen Overste, op de dag waarop we het Jubileumjaar van de Barmhartigheid aanvatten, wil overbrengen aan de brede beweging van mensen die zich inzetten voor de redding en het geluk van de jongeren. Je kunt de video van het jubileumjaar met Nederlandse ondertiteling bekijken door hier te klikken. (vertaling: Steven Pinnoo)
2
Don Bosco International wordt lid van EuroChild
Brussel (ANS) 3/12/2015 – Op 27 november aanvaardde Eurochild, het Europese netwerk dat opkomt voor kinderen, Don Bosco International als een van zijn leden. Don Bosco International heeft de laatste jaren al met Eurochild samengewerkt, bijvoorbeeld met een bijdrage in de ‘Schriftelijke verklaring over investeren in kinderen’ die deze week werd ondertekend in het Europees Parlement. Eurochild is op dit ogenblik actief in diverse terreinen die de salesiaanse aanwezigheid in Europa raken: kinderrechten kinderarmoede opvoeding en zorg voor jonge kinderen ondersteuning van ouders en gezinnen participatie van jongeren en kinderen kinderen en alternatieve zorgen Het laatste voorbeeld van de samenwerking tussen beide organisaties was een initiatief in het Europees Parlement ter gelegenheid van de internationale dag van de kinderrechten. Op
3
18 en 19 november werden kinderen uit heel Europa (Italië, Moldavië, Kosovo, Bulgarije, Frankrijk, Ierland, Litouwen en het Verenigd Koninkrijk) in Brussel uitgenodigd om er met Europese Parlementsleden en medewerkers van de Europese Commissie te spreken over hun engagement en hun rol in het besluitvormingsproces. Na diverse workshops konden kinderen en volwassenen hun ervaringen rond de participatie van kinderen uitwisselen in kleinere groepen. Zij spraken ook over de moeilijkheden die een betekenisvolle participatie van kinderen belemmeren en verzamelden ideeën over hoe de besluitvorming met betrekking tot kinderen en jongeren op een Europees niveau zou kunnen verbeteren. (vertaling en bewerking: Steven Pinnoo)
3
“Kinderen te koop!” Een verslag over kindslaven in Benin
Cotonou, Benin (ANS) 4/12/2015 – Julio werd ontvoerd en als slaaf verkocht, Joel was de leider van een bende die kinderen ontvoerde voor de slavenhandel. Hun verhaal wordt verteld door Sergio Ramazzotti, die voor het tijdschrift ‘Africa’ een verslag schreef over de kinderhandel tussen Benin en Nigeria. Wij presenteren hier enkele uittreksels. De oude naam voor Benin was Dahomey. Het land was beroemd om de kwaliteit van zijn slaven. Maar slaven vormen nog altijd het belangrijkste exportproduct van het land: je hoeft alleen de leeftijd te veranderen (vandaag gaat het om kinderen), de vervoerwijze (per auto) en de bestemming (Nigeria). […] Joel: “In de getto’s van Cotonou heeft iedereen zo zijn eigen handeltje – dat van ons was het ontvoeren van kinderen. We ontvoerden hen ’s nacht, van tussen de straatkinderen hier in de stad of op een verlaten weg in de dorpen.” […] Julio: “Ik zal nooit vergeten wat me overkwam. Mijn ouders maakten ruzie, en op zekere dag zei mijn vader mij met hem mee te komen. Hij vertelde dat we de volgende dag naar mijn grootmoeder in Nigeria zouden gaan.” […] Julio werkte hard om zichzelf en zijn grootmoeder te kunnen onderhouden, maar op zekere dag verkocht ze hem aan een koppel voor 30.000 naira (135 euro). Voor hen moest hij als slaaf werken. Het laatste wat zijn grootmoeder tot hem zei, was: “Vandaag moet je lijden en hopen dat je morgen iets hebt.” Julio: “Iedere ochtend stond ik op om vijf uur om het huishouden te doen en hun kinderen naar school te brengen. Daarna moest ik tien of twaalf uur lang water verkopen op de markt, soms tot ’s avonds laat.’ […]
4
Joel: “Het schokte niemand dat we kinderen verkochten, want het ging vooral om straatkinderen. Het leek wel alsof ze al dood waren. Sommigen van werden ook vermoord. Ze werden naar Nigeria gebracht en daar vermoord. Hun hoofd en hun hart werd er gebruikt in voodoorituelen. […] Het ging om een groot aantal kinderen. Sommigen zijn in Nigeria achtergebleven om contact te houden met de mensen die hen gekocht hebben. Er waren ook twee politiemannen uit Benin betrokken. Ze leenden ons zelfs politieuniformen uit zodat we ons nergens zorgen over hoefden te maken.” […] Julio werd in zijn nieuwe thuis mishandeld, hij werd er zelfs gefolterd toen het geld op was. Hij werd als slaaf doorgegeven aan een van de kinderen van het koppel, en opnieuw werd hij veelvuldig geslagen. Uiteindelijk werd hij opgemerkt door de Nigeriaanse politie, die hem terugstuurden naar hun collega’s in Benin. Daar vertrouwde de politie hem toe aan de salesianen in Benin, zoals daar gebruikelijk is. Zij zijn bijna de enige niet-gouvernementele organisatie die dergelijke gevallen kan behandelen. Zij doen dit al twintig jaar, met een netwerk van opvangplaatsen en vluchthuizen, verspreid over het land. Zij beschikken ook over een groep mannen die, met grote persoonlijke risico’s, in de plaats van de politie op de markten patrouilleren om de kindersmokkelaars te onderscheppen. […] Vandaag heeft Julio zijn opleiding tot kleermaker bijna voltooid. Hij spreekt nu vloeiend Frans; voorheen heeft hij die taal nooit kunnen leren omdat hij al als slaaf werd verkocht voordat hij naar school kon gaan. Joel gaf zijn leven een heel andere wending toen hij vader werd. “Ik keek naar mijn kinderen en dacht: hoe zou ik me voelen als iemand hun van me wegnam?” Julie en Joel behoren tot de jongeren die door de salesianen uit de wereld van de kinderhandel werden gered, samen met ongeveer 3.300 andere jongeren alleen al in het jaar 2014. (vertaling: Steven Pinnoo)
5
VLAANDEREN & NEDERLAND 4
De Salesiaanse Familie ontmoet elkaar regionaal: regio Antwerpen
Sint-Pieters-Woluwe (DBD) 7/12/2015 – De Salesiaanse Familie van de regio Antwerpen ontmoette elkaar op zaterdag 5 december bij de gastvrije salesianen van Don Bosco te Vremde. Een kort verslag… We waren met 24. Het programma was uiteraard hetzelfde als voor Brabant-West en Oost- en WestVlaanderen: in de voormiddag zochten we mooie pareltjes in het Charter van de Salesiaanse Familie. Wilfried Wambeke gidste ons in de namiddag doorheen het nieuwe opvoedingsproject. Wat een waardevol en rijk document! Een schat voor de Salesiaanse Familie en al onze werken en zendingstaken. Ook gezinnen vinden er bouwstenen om de opvoeding vorm te geven. De ontmoeting kreeg veel ruimte bij het onthaal, het aperitiefje en de heerlijke maaltijd. We rondden de dag af met de eucharistieviering. De strenna (jaarspreuk) van 2015 kwam er uitdrukkelijk aan bod. (Eric Haelvoet)
6
5
Afscheid van Rik Biesmans van Oud-Heverlee
Oud-Heverlee (DBD) 9/12/2015 – Het afscheid van Rik Biesmans was al maanden een feit, maar het was nog niet gevierd. De drukte van eind augustus en begin september hadden dat belet. Maar nu is het er van gekomen. En wel op 8 december. Kan er een betere datum gevonden worden dan deze die in het leven van Don Bosco en de salesianen een grote betekenis heeft? Dat bracht Carlo Loots ook ter sprake toen hij in naam van ons allen even inging op de aanwezigheid van Rik in de gemeenschap van OudHeverlee. Met spijt in het hart moest hij o.m. vaststellen dat de taalkwaliteit in onze gemeenschap erop achteruit gegaan is sinds Rik verhuisd is. Hij merkte ook op dat de oude kranten nu in hun geheel naar de papierslag gaan en niet meer ontdaan worden van enkele artikels die in het verleden grondiger gelezen en becommentarieerd werden door Rik. Maar het meest zullen we Rik missen om zijn bedachtzaamheid. Of het nu ging om de commentaar op een wielerwedstrijd, om een beschouwing over een krantenartikel of over het meest fundamentele item van het kloosterleven, Rik formuleerde zijn gedachten altijd bedachtzaam en voorzichtig, zelfs minzaam maar ook altijd helder. Om hem in zijn toekomstig studiewerk te stimuleren kreeg hij een nieuw boek over Franciscus van Sales van Boenzi Joe, Saint Francis de Sales. Life and Spirit. Wie weet groeit er nog een conferentie uit. Eer het zover was, hadden we al – met alle bewoners en werkers in huis – stevig genoten van een uitstekende receptie en waren we al moe en voldaan van een prima diner waarvoor de econoom en ons aller Diane had gezorgd. Het zal u niet verwonderen dat Rik het laatste woord vroeg en ons meenam in de laatste zoektocht van zijn studiewerk en ons duidelijk maakte hoe minzaamheid ook in zijn huidige omgeving een dagelijkse uitnodiging blijft. (Piet Stienaers)
7
6
Een nieuwe Doctor in de Wijsbegeerte
Oud-Heverlee (DBD) 8/12/2015 – Op 3 december ll. was het zo ver: met een mooie uitnodiging op zak die vermeldde dat Dhr. Arnald Mahesh Irudhayadason zijn proefschrift tot het verkrijgen van de graad van Doctor in de Wijsbegeerte zou verdedigen, togen we naar de KULeuven… De titel van het proefschrift alleen al was een hele boterham: De Ethiek van menselijke verbetering. Een kritische evaluatie van het streven naar perfectie. Eer we wisten wat die titel inhield, zagen we de statige zaal van het ‘Filosofenkot’ vollopen: medebroeders, medestudenten, Indische en andere vrienden van de doctorandus, vrienden van het huis van Oud-Heverlee, zelfs familie die uit Zwitserland was gekomen, Indische medebroeders uit Duitsland en uit Rome. Toen uiteindelijk de jury had plaatsgenomen, kon Mahesh beginnen. Hij deed dat met vaste stem en met overtuiging. En dan was het aan de examinatoren. Die zwaaiden veel lof toe, die met een glimlach en een dankwoordje werd onthaald, maar stelden ook een aantal fundamentele en praktische vragen. De ene hield zich daarbij aan de toegewezen tijd, een andere moest daaraan herinnerd worden door de voorzitter. Met heldere stem en appellerende expressiviteit antwoordde Mahesh op de gestelde vragen. De jury nam er de tijd voor om te delibereren om dan met vreugde te komen meedelen dat doctorandus Mahesh de titel van Doctor in de Wijsbegeerte werd toegekend. Applaus op alle banken. Dat werd gevierd tijdens een verzorgde receptie waar we ook te weten kwamen dat de jury opgetogen was door het geleverde werk en de degelijke verdediging. Als jullie nu nog willen weten waarover de thesis gaat, lees dan even verder: de dissertatie vormt een kritische evaluatie van het streven naar menselijke verbetering. Zij analyseert de normatieve
8
significantie van de menselijke natuur door haar te interpreteren vanuit het perspectief van de menselijke kwetsbaarheid. Zij verdedigt de houdbaarheid van het onderscheid tussen behandeling en verbetering in de biomedische ethiek. Zij onderzoekt verder de basisfactoren die het menselijke verbeteringsproces aansturen. Met het oog op de vraag of de menselijke verbetering ons leven beter maakt, gaat de dissertatie na of een gezonder leven, of een langer leven, ook bijdragen tot een beter leven. Uiteindelijk stellen wij (dat is Mahesh) voor om concrete plannen tot menselijke verbetering geval per geval te onderzoeken. We willen dus niet het hele project van menselijke verbetering grofweg afwijzen. Wanneer menselijke verbetering verantwoord en ethisch is, hebben wij er geen problemen mee om haar te laten implementeren. Aan tafel, bij een bescheiden Italiaan, werd met de professoren, medebroeders en vrienden nog gezellig nagekaart over die heerlijke gebeurtenis. (Piet Stienaers)
7
Vrijwilligerswerk in Swaziland met Jeugddienst Don Bosco
Heverlee (JDB) /12/2015 – In september 2015 vertrokken Daniela Pittomvils en Sophie Geuens naar Manzini in Swaziland. Daar werken ze zeven maanden mee als vrijwilliger in Manzini Youth Care (MYC), een opvangtehuis voor kansarme jongeren. Dag Sophie en Daniela, hoe gaat het met jullie? Goed! We zijn hier heel hartelijk ontvangen, dus we voelden ons snel thuis. Ondertussen zijn we helemaal ingewerkt. We hebben wel lange dagen en we werken hard, maar we doen het nog altijd met zeer veel goesting. Lange dagen? Hoe ziet zo’n dag er dan voor jullie uit? We beginnen om 8.30 uur met vrijwilligerswerk op het secretariaat van de organisatie. We proberen MYC meer kenbaarheid te geven via social media en een update van de website. We merken dat veel mensen, zelfs in Manzini, het opvangtehuis nog niet kennen, hoewel het al dertig jaar bestaat. We helpen mee aan het schrijven van sponsordossiers, zo haalden we vorige week 15.000 euro binnen. In de namiddag gaan we met de jongeren aan de slag. Twee keer per week geven we muziekles of begeleiden we de marimbaband. Dit is een groepje
9
jongeren die marimba bespelen, een houten xylofoon. Drie keer per week splitsen we op en gaat de ene naar de kleuterschool en de andere geeft Engelse bijles. ’s Avonds gaan we naar één van de tehuizen om huiswerk te maken en bijles te geven. Dus nu weet je ook waarom we ’s avonds vroeg in ons bed liggen. Zijn jullie daar de enige vrijwilligers? Nee, we zijn met een vijftiental: Nederlanders, Belgen, Duitsers, Engelsen, enzovoort. Het is de eerste keer dat er hier zo’n grote groep vrijwilligers is. Het is zeker voor iedereen aanpassen geweest om samen te leven in één huis, maar sinds we goede afspraken maakten, bijvoorbeeld over de schoonmaak, lukt dit wel. We hebben onze eigen kamer zodat we af en toe toch wat privacy hebben. We koken en eten wel vaak samen en in de weekends trekken we er ook samen op uit. Sophie wordt hier door de anderen zelfs ‘mama’ genoemd. Hoe loopt het contact met de jongeren in het centrum? Het centrum is hier opgedeeld in verschillende tehuizen met jongeren met een andere achtergrond. Sommigen hadden een drugsproblematiek, sommigen zijn mishandeld… dus voor ons was het even zoeken, maar ook voor hen was het niet evident. Er moest eerst een vertrouwensband ontstaan. Maar we denken dat dit na één maand toch zeker goed zit. De meisjes zijn dan weer heel sociaal en zoeken veel contact. Hoe is het leven in Manzini? Manzini is een grote stad. Veel verkeer, kantoren en winkels, onze eigen fitness, veel mensen in beweging… De mensen zijn heel vriendelijk, sociaal en nieuwsgierig. Ze spreken ons spontaan aan, willen weten wie we zijn, wat we komen doen, enzovoort. Zo sprak er iemand van de school ons aan dat hij teleurgesteld was dat we nog nooit spontaan zijn kantoor waren binnengelopen om ons te gaan voorstellen. Wij zien een deur als een grens, zij eerder als een uitnodiging om ergens binnen te gaan. Hoe zou je het nog verder omschrijven? Aan de ene kant merk je dat de bevolking hun tradities wil behouden, aan de andere kant zie je wel dat er al zeer veel invloeden van buitenaf zijn. Op straat zie je mensen lopen in traditionele kledij gecombineerd met een aktetas of een regenjas erover. Het is echt een mix tussen lokale en westerse cultuur. Vele jongeren willen ook wat meer afstand nemen van de ‘regels en sterke tradities’ die de koning het land oplegt. Wat is het grootste verschil met België? De ‘stereotypes’ worden bevestigd. We zijn heel hard gebonden aan tijd en het nakomen en maken van afspraken. In de Swazicultuur ligt dit anders. Ze beleven hier het aspect ‘tijd’ helemaal anders. Zo hebben we eens drie uur op iemand moeten wachten. Plannen kunnen altijd last minute veranderen. De vriendelijkheid is echter hartverwarmend. Elke keer een hartelijke begroeting of een lach. Hoe waren deze aanpassingen dan voor jullie? We hebben ons op bepaalde vlakken anders moeten opstellen. Daniela heeft bijvoor-
10
beeld heel hard leren relativeren. Natuurlijk hebben we ook moeten leren omgaan met bepaalde frustraties als er weer iets anders liep dan gepland. Dit is een goede oefening. Wat was jullie leukste moment tot hiertoe? Dan denk ik het optreden met de marimbaband voor de ministers van Swaziland, Mozambique en Zuid-Afrika. We wisten dat we moesten optreden, maar niet voor welk publiek. Dus vertrokken we met de jongeren van MYC in onze gewone kleren naar dat congrescentrum. Bleek het daar poepchic te zijn: mooie stoelen met een kleurrijke strik, mannen in maatpak, superveel hapjes en drankjes, enzovoort. Na een echt geslaagd optreden wilden we terug naar MYC vertrekken, tot de bewakingsagent ons zei dat we gerust iets mochten nemen om te eten en te drinken. Je had moeten zien hoe onze jongeren glunderden toen ze dat hoorden. En natuurlijk lieten wij de lekkere hapjes niet aan ons voorbijgaan. Waarom zou je dit vrijwilligerswerk aanraden aan anderen? Het is goed om eens in een andere omgeving te zijn en samen te leven met mensen met andere gewoontes en cultuur. Je leert er veel van. De kinderen hier zijn oprecht blij dat je je om hen bekommert. Je kunt hier echt iets voor hen betekenen. Ze worden zo gelukkig van die kleine dingen die je met hen doet. Sala Kahle!
Wil jij ook vrijwilligerswerk doen met Jeugddienst Don Bosco? Het aanbod kun je ontdekken op www.jeugddienstdonbosco.be. Je kunt er de brochure doorbladeren. Heb je liever een persoonlijk exemplaar van de brochure, neem dan contact op met Fonny Grootjans, 016 24 16 20 of
[email protected]
11
8
Kerstmarkt van Jeugddienst Don Bosco
9
Kerstmarkten ten voordele van de straatkinderen van Congo
Al jaren zet salesiaan-missionaris Eric Meert zich in voor de straat kinderen van Congo. Ook jij kan dit missieproject vooruit helpen door een kerstmarkt in je buurt te bezoeken die het project ondersteunt. Hier volgt een lijst van deze kerstmarkten:
12
Ruisbroek Paviljoentje 11 december ’15 vanaf 14.00 u Lier – Den Bril 11 december ’15 12 december ’15 13 december ’15
van 18.00 tot 22.00 u van 15.00 tot 22.00 u van 15.00 tot 22.00 u
Dilbeek Savioparochie 12 december ’15 van 14.00 tot 21.00 u 13 december ’15 van 10.00 tot 19.00 u Leuven Sancta Maria-school (Tiensestraat naast ingang Stadspark) 12 december ’15 van 12.00 tot 20.00 u 13 december ’15 van 12.00 tot 18.00 u WZC Zonnig Huis (OCMW Halle) 12 december ’15 van 13.00 tot 17.30 u 13 december ’15 van 13.00 tot 17.30 u Neerijse WZC HOF ter MEREN 13 december ’15 van 13.30 tot 17.00 u Buizingen (Turncentrum Start 65) 19 december ’15 van 14.00 tot 20.00 u 20 december ’15 van 10.00 tot 19.00 u Ottenburg kerk 19 december ’15
van 17.00 tot 22.00 u
Bertem pastorij 19 december ’15 20 december ’15
van 16.00 tot 23.00 u van 14.00 tot 20.00 u
Iedereen van harte welkom!
13
