Brief. Nieuws. Nieuws vanuit Intact door Anne-Marie Luiten. Juli 2009

Nieuws

Brief Juli 2009

Nieuws vanuit Intact door Anne-Marie Luiten De zomer is in Nederland nu echt begonnen! Terwijl ik dit schrijf is het kwik in het kantoor al boven de 30 graden uitgestegen! Voor de mensen die nu vakantie hebben en kunnen genieten aan een waterplas heerlijk, voor anderen die nog even de laatste loodjes moeten afleggen iets minder, maar vooruit….. niet klagen.

De seminargids 2008- 2009 is ‘op’ en er wordt druk gewerkt aan een nieuwe gids met hierin de nieuwe planning. Voorafgaand aan de verschijning van de gids kan ik de eerstvolgende seminars aanbevelen: 25/26/27 september 2009 : groepsleiders seminar in Zenderen • (aspirant) groepsleiders • minimaal 10 - maximaal 18 deelnemers • door Anne-Marie Luiten

Begin juni hebben we samen met Caritas Duitsland weer een zeiltocht gehad op het IJsselmeer en de Waddenzee. Ook hier prima weer met af en toe een buitje regen ( voor de stof zullen we dan maar zeggen) Het was een fantastisch treffen tussen, soms oude bekenden, en soms nieuwe deelnemers van de zeiltocht. Ook dit jaar weer een te gekke groep van deelnemers die zorgeden voor een goede sfeer aan boord. Zie voor een sfeer verslag en foto`s verder in deze nieuwsbrief en onze website www.intactzelfhulp.nl Voor het volgend jaar hebben we alvast optie genomen op de Nieuwe Zorg, het schip van schipper Egbert Stofbergen. Voor degene die ook/ weer mee willen noteer alvast in je agenda: 19 juni t/m 26 juni 2010!!!

Het leiden van een zelfhulpgroep is voor een aantal mensen een aantrekkelijke gedachte. Het idee eindelijk eens iets met je ervaring te kunnen doen voor je lotgenoten lonkt. Maar waarom heb je die behoefte eigenlijk? Wat zijn je echte motieven? Welke verantwoordelijkheden brengt het groepsleiderschap met zich mee? En is het leiden dan eigenlijk nog wel leuk? De volgende onderwerpen komen aan de orde: • Wat verwacht ik van mezelf? • Wat verwacht ik van mijn groep? • Hoe zorg ik ervoor dat mijn eigen zelfhulp voorop blijft staan? • Rollen binnen de groep • Verantwoordelijkheid binnen de groep

Aanmelden kan op het mailadres van InTact: [email protected] of telefonisch: 0570 500 132. Wil je ook mee met deze geweldige ervaring, geef je dan bijtijds op want ook deze keer geldt, vol is vol!

Verder in deze zomer nieuwsbrief een aantal verslagen van deelnemers aan de seminars en ingezonden kopij van groepsleden van InTact zelfhulp. Iedereen bedankt voor jullie bijdrage en blijf zo door gaan! Ik sluit af en wens iedereen een mooie en zonnige zomer , voor de mensen die weg gaan, gezond weer thuis komen. Maar voor allemaal een zomer vol mooie momenten die zorgen voor inspiratie voor het nieuwe seizoen!

Geluk Gelukkig zijn is niet krijgen wat we verlangen maar tevreden zijn met wat we hebben. Kwaliteit van het leven heb je niet voor het kiezen. Geniet van hetgeen je is gegeven Er valt zoveel te verliezen.

1 Telefoon 0570 - 500100 E-mail [email protected]

Verslag seminar vallen en opstaan

meer te gebruiken naar een permanente verandering resulterend in niet meer te gebruiken, echter gaat dit niet zonder vallen en opstaan.

Op vrijdag 22 mei begon het seminar met een heerlijke maaltijd waar de locatie in Zenderen o.a. zo populair is. ’s Avonds werd het voorstelrondje gedaan met een enkele nieuwe gezichten, maar de meeste deelnemers waren oude bekenden en was het vooral een vrolijk weerzien en een hernieuwde kennismaking. In totaal waren er veertien deelnemers onder leiding van Peter en Willem. Zaterdag werd er hard gewerkt waarbij veel onderwerpen aan de orde kwamen zoals kernkwaliteiten en de valkuilen. Hierbij werd in kleine groepen nagedacht welke moeilijkheden hij/zij tegenkomt en de valkuilen te herkennen om niet in een terugval te komen, door daar een kernkwaliteit tegenover te zetten. Peter heeft in een vorig leven architectuur gestudeerd en vergeleek het leven met een woonhuis met kelder (verleden), woonkamer (heden), en de zolder(toekomst) waarbij de eerste zes jaar een grote invloed hebben op de verdere levensloop.

Verder werd o.a. de drama driehoek behandeld waar bij het moeilijk is de rol van redder, aanklager en slachtoffer te benoemen en deze te doorbreken om vervolgens met de verslaving aan de slag te gaan. De zaterdag werd afgesloten met een lach en een traan waarbij we onze favoriete cd werd afgespeeld waar ieder zijn persoonlijke gevoelens bij had. Na een weer heerlijke maaltijd werd er een spelletje gedaan of wat gelezen en na een verkwikkende nachtrust en wederom heerlijk ontbijt werd de zondag ingevuld met de eindevaluatie. Tot slot mochten de deelnemers een positieve kernkwaliteit noemen van de andere deelnemer, waarbij het leidersduo (met korte ei) werd overladen met complimenten voor hun presentatie en een zeer geslaagde seminar. Gert

We kregen ook meer inzicht in de cyclus van terugval naar een gemotiveerde beslissing niet

LOSLATEN IS: 08. niet oordelen noch veroordelen maar de andere mens laten zijn

01. niet onverschillig zijn, maar aanvaarden dat je het niet in de plaats van een ander kunt doen

09. niet alles willen beredderen maar de andere zijn eigen leven laten leiden

02. niet de banden verbreken maar bewust worden dat de ander zijn vrijheid nodig heeft

10. is niet bemoederen maar de andere de werkelijkheid laten ontmoeten

03. niet passief zijn maar de lessen trekken uit de gevolgen van de daden

11. is wegwerpen noch verwerpen 12. is niet opjagen, preken of opspelen maar proberen je eigen zwakte te zien en ze in te schatten

04. de onmacht erkennen dat het eindresultaat ons niet toebehoort 05. niet verwijten of beschuldigen maar het beste uit jezelf laten komen

13. niet de dingen aanpassen aan je eigen verlangen maar elk moment aannemen zoals het zich aanbiedt

06. niet de zorg dragen voor anderen maar met hen omgaan

14. geen spijt hebben van het verleden maar leven met het heden

07. niet het in hun plaats gaan doen maar hen aanmoedigen het zelf te proberen

EN GROEIEN NAAR DE TOEKOMST.

2

Column Mijn bank Wouter van Doorn Zondagmorgen een uur of tien. Ik hijs me in mijn trainingspak, trek mijn Asics loopschoeisel aan en begin met duidelijke tegenzin aan een serie uitgebreide rek- en strekoefeningen. Ren daarna tien trappen af, open de deur naar buiten en zet me vervolgens in een langzame draf in beweging. Mijn lijf en mijn geest protesteren beide. Na zo’n vijftien minuten van horten en stoten (en veel gesteun) begint de bekende cadans en herkent mijn lijf de lichamelijke inspanning als enigszins aangenaam. Een uur later keer ik terug, bezweet, vermoeid maar ook voldaan plof ik op de bank. Hetzelfde ritueel herhaalt zich vaak ook nog op een andere dag van de week.

Boos was ik erover en als ik eraan terugdenk nog. Hoewel ik er nu heel soms ook milder naar kan kijken en mijn eigen rol in het geheel beter kan zien. Ik ben vaak te verwachtingsvol geweest en heb me lang afhankelijk op gesteld. Overigens denk ik da mijn hoge verwachtingen in de psychiatrie toch ook steeds maar weer gevoed werden door veelal welwillende hulpverleners. Het had me zeker geholpen, achteraf bezien, als ik ook hun dilemma’s en hun menselijke onmacht en beperkingen had gehoord. Het contact was dan vast gelijkwaardiger geweest en mijn eigen rol en verantwoordelijkheden duidelijker.

Dat lopen is een van de strategieën om te ontkomen aan wat ik ‘de bank’ noem, wat feitelijk staat voor een toestand waarin ik me letterlijk en figuurlijk steeds meer terugtrek uit de wereld. Niet meer weet hoe ik verder moet en me letterlijk op de bank overgeef aan gevoelens van angst, wanhoop en hopeloosheid. In mijn lange gang door de psychiatrie zijn daar allerlei etiketten op geplakt, zoals depressie, persoonlijkheidsstoornis, gegeneraliseerde angststoornis en extreem vermijdingsgedrag. Die diagnostiek heeft weinig van me heel gelaten en de meeste behandelingen hebben veelal niet tot het gewenste effect geleid.

Tja, en daar stond ik dan uitbehandeld buiten om leuke dingen te gaan doen. Geen idee hoe het moest, maar door de boosheid in ieder geval gemotiveerd om ervoor te zorgen dat de gestelde prognose niet zou uitkomen. Zeg maar, reactieve koppigheid in de trant van ‘ze’ zullen geen gelijk krijgen en mij zien ‘ze’ in de psychiatrie niet meer terug!

Sterker eigenlijk nog : na vijf opnamen in ruim tien jaar tijd was ik nog altijd niet echt bekend met mijn binnenwereld en begreep ik nauwelijks waarom ik steeds weer op ‘de bank’ belandde, alsof het me slechts overkwam.

Mezelf dat voornemend was het vooral zaak alert te blijven, goed te kijken naar wat er met me gebeurde en het heft in eigen hand te nemen. Had ik vroeger het idee dat alles zich buiten mij om, zich in mij voltrok en ikzelf niet kon sturen, nu weet ik wel beter. Maar daarmee is het niet perse makkelijker geworden. Nu moet ik tenslotte handelen op het moment dat ‘de bank’ in zicht komt. Ik moet handelen, niet anderen om mij heen, niet een hulpverlener, nee ikzelf. Tenslotte is het mijn leven, mijn kwetsbaarheid en dus ook mijn ‘bank’.

Ik hoor trouwens – over mijn binnenwereld gesproken – nog regelmatig de stem van mijn psychiater tijdens de eerste opname: “Dat zijn gevoelens meneer Van Doorn, dat zijn gevoelens.’’ Zijn standaardreactie op iets wat ik vertelde over voor mij vreemde sensatie in mijn lijf. “Oh”, dacht ik daarna, niet wetend waar de man het over had. Na de laatste opname in 1991 vertrok ik met een slechte prognose naar huis: grote kans op desintegratie en suïcide. Met daarnaast de boodschap: ‘stel je verwachtingen in het leven bij –lagervoor- en ga leuke dingen doen’. Meer tegenstelling en minder hoop kun je een mens in mijn ogen niet bieden.

Eerst moest ik goed leren kijken naar mezelf, hoe ik toch steeds weer op het kreng terechtkwam. Dat heb ik wel helder gekregen. Het begint sluipenderwijs met iets wat ik moeilijk

3 Telefoon 0570 - 500100 E-mail [email protected]

vind (bijvoorbeeld een werkklus) of iets waar ik me voor schaam. Ik vind dat ik het zo maar even moet kunnen oplossen, word er onrustig van en algauw gaat me beheersen. Voor ik het wee lijkt er niets anders te bestaan. Ik kom niet op het idee er even afstand van te nemen, even iets leuks ge gaan doen. Alle energie is op het probleem gericht. Dat groeit uit tot een ware obsessie waardoor mijn leven beheerst wordt. Het put me geheel uit en het enige wat ik nog doe is….m denken, denken en….nog eens denken. En dan kan het heel hard gaan. Ga aan mezelf twijfelen, maak me zorgen over wat anderen ervan zullen denken – en dat terwijl ik zo langzamerhand weet dan anderen juist vaak helemaal niet denken. Vervolgens springt ook mijn rugzak met levensbagage nog open, en komen als vanzelf de oude boodschappen uit mijn jeugd te voorschijn: “Jij kunt ook niks” en “je deugt ook nergens voor”. De bijbehorend gevoelens steken de kop op, de depressie is in aantocht en de bank staat klaar.

gasten. Verder is het voor mij van belang dat ik dagelijks regelmatig naar buiten ga. Lange wandelingen maak en buiten sport. Het levert energie en een leger hoofd op. Bovendien mijn vindt mijn lijf het lekker. Nog wat andere strategieën die mij helpen om de bank te mijden: * met andere mensen delen wat me bezighoudt – het helpt me te relativeren waardoor er minder beren op de weg komen; * een maatje voor mezelf trachten te zijn en mild naar mezelf te kijken; * altijd trachten de buitenwereld in te gaan, bewust contact zoeken hoe slecht ik me ook voel en hoe lastig ik het ook vind, altijd blijven gaan e me niet verstoppen; * voldoende tijd alleen met mezelf doorbrengen; * de oude negatieve boodschappen weerleggen, zoals die van ‘jij kunt ook niets en jij deugt ook nergens voor; * klassieke muziek beluisteren ter ontspanning; * niet roken en in slechte tijden geen alcohol; * maatschappelijk relevante activiteiten vervullen, zoals werken in de cliëntenbeweging en het Trimbos-instituut. Maar het belangrijkste is misschien nog wel het spreekuur, dat ik dagelijks met mezelf probeer te houden. dan kijk ik zorgvuldig hoe het met mezelf gaat en maak ik ruimte voor alles wat me bezighoudt. Een spreekuur waarin ik mijn gedachten en gevoelens toesta – en vooral ook die welke ik liever niet had. Dat toestaan zonder censuur heb ik de laatste vier jaren geleerd van mijn huidige psychiater. Daardoor ken ik mezelf beter dan ooit en kan dus steeds eerlijker en beter met mezelf omgaan. Het helpt me mezelf beter te sturen.

Dan weet ik nu dat ik hard moet ingrijpen, want de volgende fase is me geheel terugtrekken, stekker van de telefoon eruit, alles afzeggen, niet meer naar buiten gaan en me overgeven aan destructieve gedachten en ellendige gevoelens. Dit wetend heb ik in de loop der jaren allerlei strategieën uitgeprobeerd om niet meer op het kreng terecht te komen. Ik weet niet meer waar ik wat vandaan heb, van mensen om me heen, uit boeken, zelfhulpgroepen en een enkele hulpverlener. Zo help het mij bijvoorbeeld om, bij voorkeur met anderen, dingen te doen – ook al kan ik er van tevoren erg tegen opzien -, zoals naar de film gaan, een dag wandelen, winkelen door een vreemde stad slenteren, naar een concert gaan, samen met mensen eten en voor anderen koken. Mijn favoriete recept: Ik neem een ovenschotel en bekleed deze met vier plakken bladerdeeg. Vervolgens als vulling geblancheerde broccoliroosjes met een mengsel van gebakken knoflook, tomaat en ui. Stukjes gorgonzola en geraspte pittige kaas door het groetenmengsel. En over het geheel drie geklopte eieren met Italiaanse kruiden, zout en peper. Daarna de opstaande randen van het bladerdeeg over de vulling vouwen en met extra reepjes bladerdeeg het geheel als een raster afdekken. Nog wat eigeel voer de bovenkant en dan kan de ovenschaal de voorverwarmde over in (op 225 graden). Na drie kwartier kan de schotel opgediend worden. Vooraf een licht soepje; ijs, koffie en koffieboontjes toe. Altijd succes en goed voor vervolgactiviteiten met mijn

Deze zoektocht en dat wat het aan winst oplevert is een sprokkeltocht van jaren en ik beschouw het als mijn voortdurend herstelproces, een worsteling om zo goed mogelijk met mijn psychische kwetsbaarheid en mijn mogelijkheden om te gaan. Al die dingen bij elkaar, en het mislukt echt nog wel eens – ook recentelijk nog -, maken dat ik minder in een spagaat hoef te leven, minder heb op te houden en me minder uit het leven terugtrek. En mijn bank die gebruik ik nu voornamelijk nog maar op een manier waar een bank van oorsprong voor bedoeld is, namelijk op uit te rusten en te ontspannen.

4

Verslag Zeiltocht

plek te komen, dit was hard werken, snel de zeilen omhoog en touwen knopen op een speciale manier. Gelukkig wisten de Duitse jongens wat we moesten doen, want die waren elk jaar nog mee geweest, zo verliep de samenwerking goed. Al varend kwamen we rond 15.30 aan in Makkum, en iedereen ging aan land om het dorpje te verkennen, helaas was het zaterdag en zaten de winkels om 17.00o dicht maar er was genoeg om te bezichtigen. Van zo`n dag op het water word je erg moe en iedereen lag ook al vroeg in zijn hutje. Ik sliep samen met Doortje in een hut, het was er klein maar erg leuk, ik moest wel even uitvogelen hoe ik mijn bed in en uit kwam. Het waren stapelbedden en zoveel ruimte had je er niet, we hebben hier wel erg om moeten lachen.

Op vrijdag 5 Juni stonden Jacq, Doortje en ik met al onze bagage klaar voor vertrek. We werden opgehaald door de mensen uit Berlijn en Osnabrück die uiteraard ook weer meegingen. Volgeladen vertrokken we richting Enkhuizen, onderweg was het gezellig en iedereen had er zin in, in totaal waren we met 19 personen.

De volgende dag, Zondag zijn we rond half 9 uitgevaren want Egbert (de kapitein) had Terschelling op de planning staan. Van Marc(de bootsman) kregen we onder het varen een stukje zeiltheorie, dit was best interessant. We hebben heerlijk op het dek in de zon gelegen, voor een korte broek was het me een beetje te koud maar je kwam lekker tot rust op het water. Tegen 16.00 uur kwamen we aan in Terschelling en zijn we het eiland gaan verkennen. Op zondag zitten de winkels dicht maar het was er zo mooi, dat je dit helemaal niet miste. Nu sloeg het noodlot deze avond toe, een jongen die met ons mee was kwam ineens hinkelend terug en hij had zijn voet verzwikt, Anne-Marie en Christiane zijn met hem naar de dokter geweest en ze konden pas de volgende dag met de veerpond naar Harlingen om foto`s te laten maken. Dit betekende voor Anne-Marie en Christiane dat ze de volgende morgen al om 5.00 uur op moesten staan om zo op tijd te zijn voor de boot. We bleven dus nog 1 dag op Terschelling.

In Enkhuizen zag ik de boot voor het eerst, een zeiltjalk van ongeveer 30 meter genaamd “Nieuwe Zorg”. Nadat we alles aan boord hadden gebracht vertelde de bootsman Marc en de kapitein Egbert iets over de boot. Deze zeiltjalk is van oorsprong een vrachtschip die grondstoffen vervoerde, de laatste jaren is deze omgebouwd tot een woonboot. Egbert heeft deze boot nu 7 jaar en zeilt regelmatig met grote groepen. De eerste dag zijn we niet uitgevaren en hebben we Enkhuizen een beetje verkent. De volgende ochtend na een stevig ontbijt zijn we uitgevaren, er stond goed wat wind en het water golfde flink. Ik had het nog nooit eerder meegemaakt en doordat de wind en het water goed tekeer ging schommelde de hele schip. Alles wat benedendeks in de keuken lag vloog van links naar rechts door de kajuit, ook wij konden niet rechtop staan. We liepen allemaal scheef, hier hebben we erg om gelachen. Voor mij was het een hele gebeurtenis en ik vond het hartstikke mooi om iedereen te zien genieten. Tegen de middag kregen we lekker het zonnetje erbij en het duurde dan ook niet lang voordat we op het dek in het zonnetje lagen, echt het vakantiegevoel. De boot vaart natuurlijk niet vanzelf, we moesten met elkaar samenwerken om van plek naar

5 Telefoon 0570 - 500100 E-mail [email protected]

Eén van de jongens uit Osnabrück had behoorlijk last van zijn kies en hij zag eruit als popey, een behoorlijke ontsteking dus. Zuster Anne-Marie(ondertussen) moest nu dus een tandarts zien te vinden op het eiland, gelukkig is dit gelukt en kon hij er om 18.00 terecht dit was in Midsland (Terschelling) we zijn met ongeveer 8 personen meegegaan om daar in het dorpje even te winkelen. Tegen 20.00 uur waren we terug en de jongens die achter waren gebleven waren bezig met het zelf maken van een pizza.

Deze ochtend hebben we met 11 mensen een fiets gehuurd om lekker het eiland rond te fietsen, dit was echt geweldig. Tegen de middag kwamen ze met de patiënt terug en bleek dat deze jongen een scheur in zijn middenvoetsbeentje had, met zijn voet in het gips strompelde hij nu de rest van de week rond op de boot. Na een heerlijke nacht was ik weer vroeg uit de veren om koffie te zetten voor de mensen die wakker werden, dit deed ik de meeste ochtenden met mijn hutgenootje. Deze ochtend regende het flink en zoals het er nu uitziet blijven we nog 1 dag in Terschelling omdat we nog een patiënt hebben.

Op woensdag 10 Juni konden we weer verder zeilen en we gingen richting Medemblik, de vaart was prachtig en goed weer. In Medemblik scheen nog even de zon en toen barste de regenbui los en goed ook, en heb niet veel kunnen zien van Medemblik. Onderling hadden we het ook gezellig, een studente die mee was uit Duitsland had haar gitaar mee,zij speelde en wij zongen mee, ondanks het weer hebben we het heel gezellig met elkaar gehad. De volgende ochtend zijn we rond half 11 uitgevaren richting Hoorn. Hier kwamen we voor in de middag aan zodat we lekker konden shoppen, dit hebben we dus ook gedaan. Wat een prachtige stad is dit mooie gebouwen, schitterende kerken.

6

Dit zou de laatste avond alweer zijn, en ik heb begrepen dat deze altijd word afgesloten met kleine presentje als aandenken. Marijke en Kevin hadden samen een lied geschreven over deze zeiltocht, over iedereen hadden ze wel iets geschreven en alles in rijmvorm, hier hebben we erg om gelachen. Voor iedereen was er een leuk aandenken aan deze zeilvakantie. De volgende dag zouden we op tijd naar Enkhuizen varen zodat we ook niet zo laat terug kwamen. In Enkhuizen aangekomen kon alle bagage van boord zodat de mannen het dek konden schrobben. Wij hebben de boot weer

Alleen of eenzaam Vreugde of pret Het zijn gevoelens Waar je zo bent ingezet

Leren denken, leren voelen Leren nemen, leren geven Dat is wat ze boven bedoelen Dat is pas het echte leven

Niet alles gaat van ’n leien dakje Niet alles gaat op zijn gemakje Zoeken naar je eigen grens Dan ben je een volwaardig mens

schoon achtergelaten voor de volgende groep. Voor mij was dit de eerste keer zeilen en sinds 17 jaar op vakantie, ik heb er zo van genoten en ben volgend jaar weer van de partij. Als je nog nooit mee bent geweest is dit echt aan te raden, en niemand is zeeziek geweest terwijl de boot toch echt wel flink heen en weer ging. Deze vakantie en alles erom heen zal ik nooit vergeten, ook al leken we op een gegeven moment op een rode kruis boot. Eentje ging terug, één de voet in het gips, één een ontsteking in zijn kies en er was nog een meisje met blaasontsteking. Voor volgend jaar op de checklijst, iedereen langs de dokter en tandarts voor een gezondheidsverklaring. Maar ik kan het zeker iedereen aan raden om dit zelf eens mee te maken, echt geweldig. Deelneemster Sandra

7 Telefoon 0570 - 500100 E-mail [email protected]

VACATURES

GROEPSLEIDERS VOOR NIEUW OP TE ZETTEN GROEPEN OF TER ONDERSTEUNING VAN BESTAANDE GROEPEN Ben je ervaringsdeskundig als (ex) verslaafde of als naaste Ben je als (ex) verslaafde een half jaar clean Kun je goed kunnen luisteren Ben je geduldig Heb je ervaring met problematiek en hoe hier uit te komen Ben je eerlijkheid en oprecht Kun je veiligheid bieden Ben je betrouwbaar Wil je jezelf inzetten voor langere tijd bij onze InTact groepen? Meld je dan aan bij: A. Luiten 0570 500 132 [email protected]

Praktische zaken

Op tijd komen

Het is heel belangrijk dat je op tijd bij de groep bent, als je toch te laat komt aanschuiven is dat toch steeds weer een verstoring van het gesprek. Weet je vooraf dat je wat later bent, dan is het minder storend als de anderen dat weten. Bel dus even een ander lid om dit door te geven.

Afmelden

Wanneer je verhinderd bent om de groep te bezoeken is het raadzaam om dit even door te geven aan de groepsleider, zodat hij/ zij weet hoeveel mensen hij/zij kan verwachten.

Kennismaken met de groepen

Wil je als professional eens kennismaken met de groepen, schroom dan niet even contact te leggen met de groepsleider en een afspraak te maken. Je bent van harte welkom!

Nieuwsbrief InTact per mail

Veel mensen ontvangen inmiddels deze nieuwsbrief per mail. Wil jij dat ook, geef ons dan even een seintje en mail je naam en mail adres naar info@ intactzelfhulp.nl. Wil je hem niet meer ontvangen, doe dan hetzelfde, onder vermelding van ‘Nieuwsbrief InTact STOP’.

Nieuwsbrief InTact als download

De nieuwsbrief InTact is nu ook te downloaden vanaf de website van InTact: www.intactzelfhulp.nl

Nieuwsbrief InTact per post

Kun je door ziekte of omdat je bijvoorbeeld tijdelijk in een kliniek zit niet naar de groep komen, geef dit dan even door en wij sturen, zo nodig, de nieuwsbrief per post naar je toe!

8

Voor meer informatie over InTact: www.intactzelfhulp.nl

Colofon nieuwsbrief InTact

De nieuwsbrief InTact bevat informatie voor allen die lid zijn van of geïnteresseerd zijn in activiteiten van de zelfhulpgroep InTact. Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.

Redactie

Anne-Marie Luiten, Evelien Tualsela en Dyane Nijhof (afdeling communicatie)

Redactiesecretariaat InTact t.a.v. redactie InTact Postbus 154 7400 AD DEVENTER

Drukker

Hassink Drukkers Haaksbergen in Samenwerking met Graphic Improvements

Waar vind ik een InTact zelfhulpgroep? Almelo/Hengelo Deventer Doetinchem Dronten/Harderwijk Enschede Groningen Hardenberg Zutphen Almere

06 10179 710 06 10179 681 06 10179 655 06 10179 563 06 51510 825 06 10179 647 06 10179 668 06 10179 373 06 51311 465