Bratsj, Gwar, Kórtsjoela, neurie ik zachtjes op de veerboot Eilandhoppen in. Kroatië

‘Bratsj, Gwar, Kórtsjoela, neurie ik zachtjes op de veerboot’

Eilandhoppen in

Kroatië

www.reizen.nl februari 2007


Eilandhoppen in Kroatië? Maar dat kan toch alleen in Griekenland? Niks hoor. We stappen op rommelige veerboten en gaan op de bonnefooi naar drie eilanden voor de Kroatische kust: Bracˇ, Hvar en Korcˇula. ‘Welkom vriend!’ Tekst: Anne Wesseling

b Fotografie: Paul Tolenaar

Het Bracˇ-mysterie Zoveel valt er niet te beleven op Bracˇ. Waarom is het eiland dan toch zo charmant?

B

Brač betekent ‘de dikke’ en de hoofdstad heet Bol, dat is alvast iets om onbezorgd blij van te worden. Het eiland telt dertienduizend inwoners op een stukje grond van grofweg veertig bij twaalf kilometer – langzaam genieten dus, want voor je het weet sta je weer aan het water. Vanaf het haventje van Supetar, waar de bootjes ongeduldig aan hun touwen trekken, rijden we bijna stapvoets naar Bol. Het is juni, in de berm bloeit de brem. De schapen schuieren tussen wijnstokken en steengroeven.

kroatië Vliegtuigretour CO2-uitstoot: 330 Bomen: 16 Compensatiekosten: € 6,82 (uitleg, zie pag. 23)

Slapen bij de Gigantjes

Als we om acht uur bij het haventje van Bol parkeren, is alles dicht, behalve één klein reisbureautje op de kade, waar ze helemaal niet raar kijken dat ik zo zonder enige reservering binnen kom zeilen. We reizen namelijk op de bonnefooi. Slapen bij de mensen thuis is het idee. Is dat nou wel slim, vroeg ik nog bij het Kroatisch Verkeersbureau. Já, dat was echt geen probleem, je gaat gewoon naar een van die vele reisbureautjes, of je belt gewoon aan bij mensen met een bord ‘apartmani’ in de tuin, of je vraagt het gewoon in een restaurant – echt, overnachten bij de mensen thuis is in Kroatië heel gewoon en véél leuker dan een hotel.


Het lijkt warempel inderdaad wel heel gewoon. Ik neem het eerste wat ze me aanbieden, en even later rijden we achter een man in een blauwe auto aan die ons afzet bij Villa Nena, op een heuvel iets buiten het centrum. Nena staat ons al op te wachten. Even denk ik dat Mieke Stemerdink van de Gigantjes naar Kroatië is geëmigreerd: blond getoupeerd haar, ogen met uitzicht op zee, een stem die als een beekje je oor binnenkabbelt. Gasten? Wat leuk nou toch! Die appartementen zijn geweldig. Ruim en schoon en de meubels komen volgens mij van Ikea. We zijn weer thuis! Er is een patio met uitzicht op het klooster, de cipressen en de bloeiende tuin van Nena – die trouwens nog even twee biertjes komt brengen, want we zullen wel dorst hebben, en verder vinden we het wel, hè? Als er iets is, gewoon beneden even bellen. Het eerste woord Kroatisch dat we leren is živili. Proost!

‘Gasten? Wat leuk!’ Eigenaresse Nena van VIlla Nena op Bracˇ staat ons al op te wachten.

Olijfolie uit Skrip

Bol is bekend vanwege de gouden hoorn, een landtong met fijnkiezelstrand, maar de volgende ochtend hoeven we dáár alvast niet heen, want daar staat de zon niet naar. De drakengrot, de tweede attractie, is e www.reizen.nl februari 2007

Eilandhoppen kroatië gesloten. Op het hoogste uitkijkpunt van Brač begint het te regenen en te stormen, dus in de belendende berghut gooien ze nog maar een extra houtblok op het vuur als ik binnenkom. Ja, morgen regent het ook, waarschijnlijk regent het die ganze Zeit, verzuchten ze, we krijgen nog tot maandag, regen, regen, regen. ‘Heb ik wat gemist?’ vraagt Tolenaar de fotograaf, terwijl hij de druppels van zich afschudt. ‘Neu… Koffie?’ Als we de ruitenwissers gevonden hebben, rijden we naar Skrip en doen onderweg een wedstrijdje wie er tien keer achter elkaar Skrip kan zeggen zonder zijn tong te breken – niemand wint. Skrip is het oudste dorp van het eiland en ligt op een plateau. De Romeinse begraafplaats is zo overwoekerd dat je er nauwelijks wat van ziet, maar op het pleintje ruikt het naar kamperfoelie en staat een oude vrouw in een bloemenschort te wenken en te gebaren. ‘Úlje, úlje!’ roept ze. Ik snap er helemaal niks van, dus even later staan we in de schuur, waar ze een zware houten deksel van een granieten trog tilt en er met een emaillen beker iets uitschept waarvan ik in het duister niet kan zien wat het is. Proef! Met je vinger! Ah, olijfolie. De schuur is een uitdragerij van ouwe apparaten en plastic vaten waarvan je denkt, wat zou daar nou in hemelsnaam in zitten. Ze pakt wijnglazen. Drink! We doen zaken aan de keukentafel. Ze heet Vanja Radojkovi en mijn liter olijfolie krijg ik mee in een omgespoelde spa-fles. Ze drukt me nog snel een grote bos munt uit de voortuin in mijn handen, voor de thee. Ik heb een adrésje, bedenk ik in de auto. Als er nou iemand jubelt over mijn sla of zo, niet dat dat nou vaak gebeurt, maar stel dat, dan kan ik nonchalant zeggen ‘oh, dat komt zo, ik haal mijn olijfolie altijd bij Vanja Radojkovi in Skrip, op het eiland Brač. Vanja perst de olijfolie namelijk helemaal zelf en de olijfboom staat met zijn wortels in de Romeinse opgravingen, en tja, dat próef je natuurlijk.’ Over kneuterweggetjes rijden we naar Splitska en Pučišća, waar we gaan zitten voor een kopje kava aan de baai. Ik veeg de waterdruppels van mijn stoel en denk eens even diep na over de zin van het leven en het raadsel van Brač. Het is een leuk eiland en we hebben het geweldig naar ons zin, maar hoe kómt dat? Aan het weer kan het niet liggen. De kneuterweggetjes misschien? Dat getuttel in de schuur met Vanja en de olijfolie in de trog? Dat je, waar je ook heen gaat, binnen een half uur over zee uitkijkt? We gaan nog maar een eindje rijden. De klaprozen in de berm kunnen er zelf ook niet over uit hoe verbijsterend rood ze zijn.

De Hvar-hallucinatie Woest en desolaat is het oosten van Hvar, maar aan het eind van de weg breekt het eiland open en kom je tot rust in de stadjes Stari Grad en Hvar.

O

Om van Brač naar Hvar te komen, tuffen we eerst op een ronkende veerboot naar Makarska op het vasteland. In de houten tafeltjes zijn namen gekrast: Vita, Milan, Ivac, Andrea. Buiten verdwijnen de heuvels van Brač zachtjes in een steeds dichter wordende mist. Op het vasteland rijden we eerst een stukje naar het zuiden, om dan aan te monsteren op de ferry naar Hvar. We leunen over de reling. Paul zegt: ‘Het doet me denken aan het Gardameer.’ Ik zeg: ‘Het lijkt warempel Schotland wel.’

Hvar heeft iets van een uit de kluiten gegroeid kikkervisje. Met de punt van zijn staart raakt hij bijna het vasteland, maar de bedrijvigheid zit in de kop, in het westen, in Stari Grad en in de hoofdstad Hvar. Om daar te komen volgen we een desolate weg die zich langs de ruggengraat van het eiland slingert – we hebben de zee afwisselend links en rechts, tot het zo donker is dat je helemaal geen zee meer ziet, alleen het licht van de koplampen en de weg. Een computergame lijkt het na een tijdje, spookachtig, en omdat ik net de e

Foto’s links: in het haventje van Supetar trekken niet alleen de bootjes ongeduldig aan hun touwen. Foto rechts: de rotskust in het noorden van Hvar is een uitgelezen plek om de hink-stap-sprong te oefenen.

10



11

eilandhoppen kroatië Drie kwartier later: we zitten nog steeds aan de keukentafel. Moeder Tereza haalt wijn en chocoladekoekjes, zoon Joska belt even een vriendin om eens voor ons te informeren naar de vertrektijden van de boot naar Korčula en vader ligt plat op de bank met een been over de rugleuning. Hij bromt iets onverstaanbaars en wuift met één hand. ‘Hernia-operatie’, legt Tereza uit met een knikje in zijn richting, ‘maar hij zegt doe maar of je thuis bent.’ Ik voel me bezwaard dat ik de hele schaal kersen zit leeg te eten, maar Tereza is resoluut: ‘Kind, ze komen uit de tuin, éét!’ We wilden nog naar een restaurant? Wat een onzin. Als Tereza kaas en brood op tafel zet, hebben de mannen het inmiddels over voetbal. Nog even en ik trek mijn schoenen uit, zeg tegen pa ‘schuif ’s op’ en kruip met een wijntje in een hoekje van de bank om daar naar Desperate Housewives in het Kroatisch te gaan kijken. Voor de appartementen moeten we buitenom naar een aparte ingang. Schilderijtjes van Rakker aan de muur en een authentieke retrokeuken. Uitzicht hebben we niet, maar wat geeft het. Morgen gaan we naar het strand. Ontbijt aan de haven

Omdat het café aan de haven geen ontbijt serveert, doe ik ’s morgens wat inkopen bij de supermarkt. De slager heeft een potlood achter zijn oor, waarmee hij de prijs van de worst op de verpakking schrijft. Een potlood achter een oor – het doet me net zoveel plezier als de olijfolie in de schuur van Vanja. We scheuren hompen brood af op een muurtje bij de

Foto’s linkerpagina: Hvar is een levendig slenterstadje dat de haven omarmt. Linksonder: doorkijkje in de oude stad. Onder: Hvar haven ligt er warm bij in de avondzon.

haven, werken dat naar binnen met brokken kaas en rolletjes vlees en verklaren tevreden dat dit het lekkerste ontbijt is dat we in tijden hebben gehad. Daarna is er werk aan de winkel. Wáár is hier het zandstrand? Het schiereiland ten noorden van Stari Grad ziet er op de kaart veelbelovend uit. We rijden over een onverharde landweg, langs een muurtje van gestapelde stenen, tot de weg zo smal wordt dat we eigenlijk niet meer verder durven. Het is dan nog een kwartiertje lopen over een steenslagpad tot aan de zee, naar wat een prachtig verlaten baaitje moet wezen. Dat is het ook, maar je snapt meteen waarom het zo verlaten is, want strand, dat is hier een rotspartij met louter staanplaatsen. Een paar zeevogels spelen krijgertje in de golven en ik ben de hele tijd bang dat ze te pletter zullen slaan. Nee, voor de zandstranden hoef je hier niet heen. Ik sta op een rotsblok en kijk uit over zee. ’t Is evengoed prachtig natuurlijk. Hvar, op de zuidwestpunt van het eiland, is een levendig slenterstadje. Een lang breed plein loopt van de kerk naar het water en omarmt de haven, waar plezierjachten liggen te pronken tussen de vissersboten. In het Fortica Spanjola, bovenop de heuvel, is een kleine tentoonstelling van uit zee opgeviste amforen en een gevangenis met cellen in de vorm van een pizzapunt. We eten in een van de restaurants aan de rechterkant van de haven, met zicht op de oude stad die er warm bijligt in de avondzon. Wat heeft een mens eigenlijk nodig om op reis gelukkig te zijn? Een warme trui, een zacht klotsende zee, wiegende bootjes en vissers in oranje overalls, die elkaar een tros toewerpen. Vang! e

Kroniek van Kroatië heb zitten lezen verwacht ik steeds dat er in de berm lokale historische figuren zullen opduiken – de Grieken, de Romeinen, de Byzantijnen, hoe zat het ook alweer… ergens tussen de Ottomanen en maarschalk Tito raak ik de draad kwijt en laat ik de fotograaf verkeerd afslaan, zodat we toch nog even verdwalen – wat best knap is, op een eiland met één doorgaande weg. Dat Hvar ‘de lange’ betekent, hoeft niemand ons meer uit te leggen. Met een wijntje op de bank

Als we om tien uur ’s avonds in Stari Grad (‘oude stad’) arriveren, zou ik me het liefst in een anoniem hotelbed laten vallen, met een biertje uit de minibar en CNN op de buis. Maar het enige hotel dat we vinden is van zo’n blokkendozerige troosteloosheid dat ik mijn moed toch maar bij elkaar raap en aan ga bellen bij wat vriendelijk uitziende huizen met een bordje ‘apartmani’ in de tuin. Deur 1: een jonge vrouw kijkt boos en doet gauw de deur weer dicht. Deur 2: een twintiger met de ogen van Robert de Niro. Zijn hele gezicht licht op als hij ons ziet, alsof er nu iets heel leuks staat te gebeuren. ‘Moeder!’, roept hij naar achteren, ‘we hebben bezoek!’

12



13

eilandhoppen kroatië

De Korcˇula-code Marco Polo trok op de kaart een cirkel om het eiland Korcˇula en schreef ‘Hier ben ik geboren’. Waarom vertrok hij naar China, als je op Korcˇula zulke lekkere wijnen hebt?

P

Plaats: het autodek van de ferry naar Korčula. Vanaf een veilig plekje sta ik met stijgende bewondering het geschuif en gepuzzel te bekijken. Een man in een overall gebaart woest naar onze Stilo: ‘Nee, díe baan moet je hebben, sukkel, díe baan, réchts! Oh, moeder, toerísten, gék word ik d’r van!’ Fotograaf Paul, tot razernij gedreven, draait zijn autoraampje open en maakt nu ook woeste gebaren: ‘Maar ik ga achteruit inparkeren, snáp dat dan!’ Misschien moet ik daar wel even voor waarschuwen. Die veerboten zijn geweldig leuk, maar er zijn momenten dat je liever op de fiets was gekomen. Boven gaan we in een hoekje bij zitten komen. Paul (de beste fileparkeerder van Amsterdam!) zit nog na te mopperen. ‘Hier, koffie,’ zeg ik. ‘Pak een reisgids, kijk uit het raam, poets je cameralenzen. Wist je dat ze op Korčula echt gewéldige wijnen hebben?’ Bakermat van Marco Polo?!

Korčula-stad is gebouwd op een rond uitstulpinkje land. Een enkele heuvel, met het eiland verbonden

door een smalle landtong. Op de top van de heuvel staat een kerkje en alle straten daaromheen lopen steil naar beneden. Het is een bijna middeleeuwse openbaring, zo lieflijk en mooi. ‘Zijn er kamers in de oude stad?’, is dan ook mijn eerst vraag bij de VVV. ‘Gut, híj heeft wel kamers’, zegt de VVV-dame met een knikje naar een jongen die verderop wat onderuit gezakt in een stoel zit. ‘Leuke kamers?’, vraag ik hem. ‘Eerste verdieping’, zegt hij, ‘om de hoek, loop maar even mee, kun je kijken.’ De kamers zijn oké. Bed, kast, badkamer, schoon. Even zoeken naar de handdoeken, want die liggen in de kast. Als ik uit het raam ga hangen zie ik links de kerk en rechts de haven, en als Marco Polo op de stoep zou staan, zou hij zeggen: jongens, wat leuk, d’r is hier niks veranderd! Ante runt de tent met zijn broer en ze wonen een verdieping hoger. Weer die gemakkelijke nonchalance: hier is de sleutel, jullie vinden het verder wel toch, als er wat is, roep je maar.

Die kamers bij particulieren, ik kan er niet over uit hoe ontspannen het eraan toe gaat. Gedragscode: informeel. Het is alsof je bij verre familie logeert, bij de tak waar altijd een bed voor je klaarstaat, als je maar niet doet alsof je op visite komt, want dan moeten ze de ramen gaan lappen en daar houden ze niet van. ‘In juli en augustus moet je trouwens wel reserveren’, zegt Ante, ‘er zijn maar honderd particuliere kamers in de oude stad en in de zomer komen er dagelijks tweeduizend auto’s de ferry afrijden. Kun je nagaan.’ Buiten regent het inmiddels zo hard dat de vlaggen er niet meer tegenop kunnen wapperen. Het stratenplan van Korčula heeft een visgraatmotief. Dat is enorm handig met het oog op een verkoelende bries bij hittegolven, maar de regenpijpen komen rechtstreeks uit op die smalle straatjes en na tien minuten hoosbuien is de stad een kolkende verzameling riviertjes. Ik ren bergop naar het kerkje en het water klotst bijna rond mijn enkels. We vluchten naar binnen. In het museum naast de kerk bekijk ik de tekeningen van Tiepolo, de boeken en het zilverwerk. Bij de pizzeria zien we hoe deeg wordt gemaakt. Bij de juwelier koop ik een bedeltje in de vorm van een vis.’Handgegoten, weet je. Niet in een mal, zoals in de fabriek’, zegt de goudsmid, terwijl hij het visje voorzichtig in papier wikkelt. Hij leerde het e

14


Foto boven: ‘Zou dit Arcadië zijn?’ Onderweg naar Korcˇula verschijnt er een regenboog. Rechts: de straatjes van Korcˇula-stad lopen steil vanaf het kerkje naar beneden. Linkerpagina: baai bij Pupnatska Luka.


15

Kroatië Praktisch

vak van zijn vader, en die weer van zijn vader, en die weer… Korčula is de stad van Marco Polo. Er is geen keihard bewijs dat hij hier geboren is, maar op de kaarten van zijn reizen omcirkelde hij het eiland Korčula en schreef erbij: hier ben ik geboren. Dat hoor ik van een gids in de Marco Polo-toren, de belangrijkste historische attractie van Korčula. Al zijn er geen geboortebewijzen gevonden, het verhaal is best aannemelijk. In de dertiende eeuw viel het eiland tenslotte onder de heerschappij van Venetië en nog steeds heet iedere derde inwoner Polo van zijn achternaam. Ik snap alleen niet waarom Marco zo nodig naar China moest. Je zou hier toch zo willen blijven? Rijden naar de regenboog

Laatste eiland. Van Korčula naar Vela Luka, op de uiterste westpunt op het eiland, waar een trouwstoet toeterend door de straten trekt en het hele gezelschap fusilli met gorgonzola gaat eten bij Pizzeria Casablanca, op een hoog terras met uitzicht op de bootjes in de haven. Bij Vinarija Toreta in het dorp Smokvica proeven we de witte Prošip en andere traditionele wijnen van het eiland, terwijl Falko Baničević (24) in vloeiend Engels

16


Foto boven: nog eenmaal trekt Kroatië alle registers open, op de terugweg van Orebicˇ naar Dubrovnik.

vertelt over de grote uittocht na de Philoxera-epidemie, die in de jaren 1920 de wijngaarden verwoestte. Dat de wijnbouw na de Tweede Wereldoorlog weer opkrabbelde, maar de wijn vervolgens jarenlang verplicht aan de coöperatieve wijnfabriek moest worden afgedragen, waar ze liefdeloos gemengd werd tot een anoniem brouwsel (‘De eikenhouten wijnvaten konden we weggooien’). Dat pas sinds het einde van de burgeroorlog in 1995 particulieren weer wijn mogen maken. Dat met de burgeroorlog opnieuw de malaise intrad (‘er is hier op de eilanden niet gevochten, maar de toeristen bleven weg’), maar dat het nu eindelijk gewoon goed gaat. De wijn is goed. Wij zijn er, dat is ook goed. We nemen een paar flessen mee voor thuis, nog beter. Živili! Een laatste ritje, via de prachtige baai bij Brna terug naar Korčula-stad, waar we nog één keer een ferry zullen nemen, naar het vasteland. Het regent soms zachtjes, maar achter ons breekt de lucht open. Ik pluk nog snel een tak lavendel om te drogen tussen de bladen van mijn reisgids en dan rijden we verder. Naar Korčula: het stadje aan het einde van de regenboog. b

Hoe kom je er? Het mooiste is om heen te vliegen naar Split en terug vanaf Dubrovnik. De goedkoopste tickets die wij vonden (www.vliegtickets.nl en www.cheaptickets.nl) waren voor Amsterdam-Split in april: € 121 all-in bij British Airways (via Londen) en € 231 all-in bij Croatian Airlines (rechtstreeks). Terug v.a. Dubrovnik: € 97 all-in bij British AIrways en € 207 bij Croatian Airlines (rechtsreeks). Per auto vanaf Utrecht naar Split: 1700 kilometer. Geld en prijsniveau 1 Kroatische kuna is € 0,13. Deel de prijzen grofweg door zeven om op euro’s uit te komen. Bier K 7-10, toegang musea en kerken K 5-10, koffie K 7-8, benzine K 7,17 per liter. Pizzeria voor twee personen rond K 200, duurder restaurant in Dubrovnik K 340. Overnachtingen bij particulieren: v.a. € 17,50 p.p. Veerdiensten Ferries opereren van het vasteland naar de eilanden en tussen de eilanden onderling. Let op: wil je met de boot, dan moet je een autoferry (Trajekt) hebben. De meeste veerboten varen meerdere keren per dag. De vijf overtochten die we voor deze reportage maakten (prijsindicatie in euro voor een auto plus 2 personen. b Split – Bracˇ (haven Supetar), reistijd 1 uur, prijs: € 17.

b Bracˇ(haven Sumartin) – vasteland (Makarska), reistijd 50 minuten. Prijs € 17. b Vasteland (Drvenik) – Hvar (haven Sucˇuraj), reistijd 25 minuten. Prijs € 11. b Hvar (haven Stari Grad) – Korcˇula (Korcˇula stad), let op: slechts 2x per week: op dinsdag en zaterdag (of maandag en vrijdag, afhankelijk van het seizoen). Reistijd 3,4 uur. Prijs € 46. b Korcˇula stad – vasteland (schiereiland Pelješac, haven Orebicˇ): elk uur, reistijd 20 minuten. Prijs € 7,50. Informatie over vertrektijden op www.jadrolinija.hr. Reistijd Ideaal is juni (dan bloeit de lavendel) en september/oktober, hoewel sommige eilandbewoners november als ideale tijd aanwijzen. Georganiseerde reizen Diverse reisorganisaties bieden accommodatie op de eilanden aan. ID RIva (www.idriva.nl) o.m. 8-daags vliegarrangement naar Bracˇ, verblijf in Hotel Elaphusa o.b.v. 4 nachten halfpension en 3 nachten logies/ ontbijt ca. € 900 p.p. Oad Reizen (www.oad.nl) heeft o.m. hotels op Bracˇ, Hvar en Korcˇula. Overnachtingen op Korcˇula v.a. € 27 p.p.p.n in Hotel Liburna. Accommodaties In het hoogseizoen is reserveren

noodzakelijk (zie websites van VVV’s), maar in voor- en naseizoen kun je prima op de bonnefooi reizen. Er zijn hotels, maar veel leuker én goedkoper is logeren bij particulieren. Sobe zijn kamers, wel met eigen sanitair; apartmani zijn kamers of appartementen met eigen sanitair en keuken. Loop binnen bij een van de vele reisbureautjes, bij de Toeristeninformatie, of bel gewoon ergens aan. Twee aanraders: b Bracˇ: Villa Nena in Bol, 2p-appartement € 39 p. nacht (laagseizoen), www.er-corp.com/villanena, tel. +385-(0)21-635257 (Engels en Duits). b Korcˇula: kamers bij Jadranko en Ante Vitaic, Stari grad 34, van mei tot en met oktober. Telefoon

Ante +385-(0)98-9327670 (Engels), [email protected], 2-pk € 32,50 (hoogseizoen € 52). Reisgidsen en kaarten Deze eilandroute is een van de extra routes in de gids ANWB Extra Dalmatische kust (€ 6,50), een handzaam gidsje maar de informatie over deze drie eilanden is wel beperkt. Dat geldt voor alle Kroatië-gidsen. De Trotter Kroatië (€ 14,95) en Lannoos Kroatië, de mooiste reisregio’s en autoroutes (€ 22,50) wijden niet meer dan een paar pagina’s aan elk eiland. De overzichtskaart van Kroatië heeft hetzelfde manco: heel Kroatië staat erop, dus de eilanden zijn klein aangegeven. Je hebt meer aan de plattegronden in de folders van de VVV’s, of koop ter plaatse losse eilandkaarten voor ongeveer K 20. Informatie Kroatisch Verkeersbureau, www. kroatischverkeersbureau.nl en [email protected], tel: 0900-2022102 (op werkdagen geopend tussen 11 en 15 uur, €0,35 p/m). De eilanden hebben ook allemaal eigen websites. Bracˇ: www. supetar.hr, www.bol.hr, www.brac. hr; Hvar: www.hvar.hr; Korcˇula: www.korcula.net. Op deze sites kun je ook kamers en appartementen te boeken. Oordeel van de auteurs ‘Eilandhoppen in Kroatië is perfect als je er even tussenuit wil. Zeker in combinatie met Split en Dubrovnik heb je echt een bijzondere en gevarieerde reis.’

Wijnproeverij Vinarija Toreta in het dorp Smokvica


17

Bratsj, Gwar, Kórtsjoela, neurie ik zachtjes op de veerboot Eilandhoppen in. Kroatië

Recommend Documents