BRABANT ANT 2005 BRABANT 9, 10 11 2005 - 09 9, 10 11 - 09 18 23
JAARGANG 10 NR. 2
VAN DE REDACTIE MAGNAZINE
JAARGANG 10 – NUMMER 2 Het Magnazine wordt viermaal per jaar uitgegeven door de Magna Motor Club. Het clublidmaatschap bedraagt €35,- per motor/ per jaar. (Nieuwe leden: + €5,- inschrijfgeld.) Alle gegevens in dit blad zijn met zorgvuldigheid vergaard. De redactie kan echter geen verantwoordelijkheid nemen voor: • Tussentijdse wijzigingen in de gegevens, onjuistheden in de informatie, alsmede zet- en drukfouten. • Uit deze informatie voortvloeiende contacten en overeenkomsten tussen de lezers van dit blad en de daarin vermelde instanties en/of personen. MMC maakt deel uit van het Honda Platform. Redactie, Ontwerp en Vormgeving
COLOFON
Roy Augustijn
[email protected]
Nostalgie is wat ik zie!!!! wie herkent de cover??? 10 jaar zijn we al een clubje, er is veel gebeurd, gedaan gezien en gereden…….. Dus er zijn vast nog wel mensen die in al die jaren dat ze lid zijn wel iets aparts hebben meegemaakt. DEEL DAT MET ONS DMV EEN STUKJE VOOR HET VOLGENDE MAGNAZINE..
Oplage 200 stuks
MAGNAFREAK
Bankrelatie ABN/Amro 61.79.36.943
Van de voorzitter
KVK Breda V 40284527
De zomer is inmiddels weer aangebroken en dit betekend dat we er dit jaar al de nodige activiteiten op hebben zitten. We zijn begonnen met onze deelname aan de motorbeurs, verder waren er de tourtochten, de buitenlandrit, etc. Ook dit jaar is dit alles weer goed verlopen. Bij deze wil ik dan ook graag iedereen bedanken die zich hiervoor heeft ingezet!
Voorzitter Jac mertens Ulensvaaren 35 6086 GB Neer 0475-593426
[email protected] Penningmeester/vice-voorzitter Wim Schutte Albert schweitzersingel 200 3822 BX Amersfoort 033 – 4553329
[email protected] Secretaris/Ledenadministratie Ad Meesters Cyclaamstraat 43C 4921 JB Made 0162 - 683414
[email protected] Internet/webmaster Roy Augustijn Wilhelminastraat 1 7621 TR Borne
[email protected] public relations
Graag wil ik jullie van harte uitnodigen op ons decenniumfeest dat op 9, 10 en 11 september wordt gehouden in Oisterwijk. Ik hoop ieder van jullie hier te mogen begroeten.
Rene schutte
[email protected]
2
Met een goed MAGNA gevoel, Jac
INHOUD MAGNAZINE 2 . COLOFON/VAN DE REDACTIE 3 . INHOUDS OPGAVE
6 . MAGNAFREAK 7 . OOIT KOMT ER ZO’N MOPED 10 . HET LICHT 13 . TECHNIEK 17 . CAPIVARA 18 . MEIRIT 2005 23 . TECHNIEK 2
INHOUDSOPGAVE
5 . VAN DE VOORZITTER
25 . BUITENLANDRIT 2005 29 . JAARFEEST 30 . NOSTALGIE 32 . ROB’S COLUMN 35 . ZOMER RIT 2005
3
4
Van de voorzitter
Ledenvergadering 14 november 2004, bespreken, plannen van tourtochten, motorbeurs, jaarfeest en andere motorzaken voor het nieuwe motorseizoen. Dat we het nieuwe jaar heel anders zouden beginnen had echter niemand kunnen denken……… Op 12 februari kreeg ik een telefoontje van Sandra; Danny was overleden. Ik kon het niet geloven; Danny Eisinga dood, mijn vriend, onze motorvriend. Wat nu? Na het verwerken van de eerste schok besloot ik eerst alle bestuursleden van dit onwerkelijke nieuws op de hoogte te brengen, vervolgens heb ik een condoleance register op de site van de Magna motorclub laten zetten om zo ook de rest van onze leden te informeren. Op de dag van de crematie hebben we met enkele van onze leden Danny begeleid met de motor tijdens zijn laatste rit van Maastricht naar Heerlen. Tijdens de crematie, die door veel van onze leden werd bijgewoond, werden door enkelen van hen een aantal mooie momenten en herinneringen met en aan Danny voorgelezen, daarna hebben we nog met een laatste muzikale groet afscheid van hem genomen. Dit was erg indrukwekkend. Bij deze wil ik Sandra, namens mijzelf en de overige leden van de Magna motorclub, heel veel sterkte wensen bij het verwerken van dit grote verlies. Jac Omdat niet iedereen bij de crematie aanwezig was bij deze nogmaals onze herinneringen aan Danny…………..
Danny je zult je wel afvragen waarom wij hier met zijn vieren staan. Het antwoord is simpel. Gedeelde smart is halve smart en met zijn vieren is dit dus nog minder. Wij willen jou graag vertellen hoe jij in onze herinnering staat gegrift. Dat doen wij door het vertellen van gebeurtenissen die er binnen de magnamotorclub hebben plaats gevonden. Hebben wij het over Danny dan hebben wij het natuurlijk ook over Sandra want zij hoort zeer zeker bij de herinneringen.
5
De eerste ontmoeting met Danny was in Trois Pont in België tijdens de buitenlandrit. Daar kwam Danny naar binnen en wij deden van schrik een stapje achteruit. Wat was dat voor een persoon, een dikke buik, een kale glimmende kop. Na enige aarzeling toch maar een praatje gemaakt en al snel kwamen wij er achter dat de eerste indruk totaal fout was. Van Danny hoefde niemand enige kwaad te verwachten
De eerste rit samen met Danny. Daar kwam hij aan op zijn magna. Een hoop herrie uit de uitlaten en wat direct opviel is het rare helmpje dat boven op dat ronde hoofd stond. Aan de voorzijde niets anders dan die enorme grijns. Deze grijns liep van oor tot oor. Deze reuze grijns zullen wij ons ook altijd blijven herinneren.
Een andere fraaie herinnering is een voorval in Schotland. Hier voerde Danny een truck met een lepel uit. Lepel in de mond en slaan maar. De samenwerking met Henk was perfect. 29 mannen en vrouwen piesten bijna in hun broek van het lachen terwijl er 1 iemand (het slachtoffer van deze grap) uiterst serieus zijn best bleef doen. Nog steeds in Schotland samen met Henk samen een kale kop samen een grote lange lerenjas en samen een donkere zonnebril, het gevolg was een heel kort optreden en de rest van de avond werd door jou gevuld met grappen en grollen
Het verhaal van de tent komt ook snel boven drijven. Op het jaarfeest in Brabant kwamen Danny en Sandra in het donker aan. Snel werd de tent opgezet en kon het feest beginnen. Achteraf weten wij waarom Danny en Sandra in het donker aankwamen. De bungalowtent was uit een voorhistorisch bouwjaar en stond echt in het midden van alle andere tenten. Diezelfde tent was mee op het volgende jaarfeest in Groningen. Daar werd er afscheid van deze tent genomen en de tent verdween daar snel over de Groningse heg.
Een andere herinnering. Op de terugreis vanuit Schotland komt Danny naast ons rijdend. Uit zijn gebaren begrijp ik dat mijn duopassagier in slaap is gesukkeld. Danny knijpt zijn koppeling in en geeft een flink gas. De herrie die uit de uitlaten kwam maakte mijn passagier op een minder prettige manier duidelijk dat slapen achterop niet langer kon.
5A
Danny en het huwelijksfeest. Danny had eerder dat jaar een weddenschap verloren en moest daarom een optreden verzorgen tijdens een huwelijksfeest. Een uurtje voor het bewuste optreden ging Danny zich omkleden, de zenuwen begonnen een beetje op te steken dus eerst maar een bacootje. Daarna zijn stem op peil brengen met nog een paar bacootjes en dan het podium op. Eerst nog gekleed in een lange jas en een paar grote laarzen maar al snel ontdeed Danny zich van deze last. Daar stond hij dan gekleed in een schattig roze gekleurd en pikant sexy pakje en daar zong hij dan het “oerend hard” het magna lied.
Danny, jóng doe rieds altied mèt ós mèt (Danny, jongen jij rijdt altijd met ons mee)
5B
MAGNAFREAK Geweldig, dat is wat ik vindt van deze club, waarvan ik al 9 jaar deel uit maak. Mijn eerste kennismaking met de magnamotorclub was op de motorbeurs in Utrecht, ik keek er een beetje vreemd op, er stond daar iemand in de stand in een turnpakje of iets dergelijks, en droeg alle oorlogskleuren op het gezicht die je je maar bedenken kon. Ik dacht wat is daaat………… moet ik daar lid van worden…. Nee doorlopen dan maar. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan dus wij weer terug, toch nieuwsgierig en het was toch dé club voor mijn motor. Een maal aan de praat bleken het toch wel aardige mensen te, maar ja wie kiekt eerst de kat uut de boom in Twente….., dus toch maar lid geworden. Het eerste evenement welke ik mij kan herinneren was het jaarfeest in Noorbeek, we kwamen met een graad of dertig met een motor of 8 vanuit Twente naar Limburg gereden. Een maal aangekomen werden we verwelkomd en meteen binnen 5 minuten verwacht voor de zeskamp, helemaal gaar en meteen naar de zeskamp. Na de bbq hadden we corvee!! En in de voor avond was daar JAC met de video van een vorig evenement (welk ben ik ff kwijt). En s’avonds was het natuurlijk feest geweldig gezellig. Zondags weer naar huis alleen jammer dat het begon te regenen en pas op hield tijdens de tussenstop en weer begon toen we verder reden. We waren allemaal doorweekt en hadden het verschrikkelijk koud. Als ik er aan terug denk zie ik ons nog voor de stoplichten in Almelo staan met naast me een klappertandende Micheal Wijnholds,. Het was een geweldige ervaring en de eerste echte kennismaking met veel mensen die er nu nog bij zijn. Ik kan mij voorlopig niet voorstellen dat ik deze club zal verlaten. En nu……, Zijn we alweer 10 jaar een motorclub door dik en dun, in voor en tegenspoed, en zo hoort het ook. Dus laten we dat vieren met z’n allen en op naar de volgende 10 jaar.
6
6
Ooit komt er zo’n moped…… Wim Spies (aka WimV65) Ik ben getrouwd met Mildred en we hebben 2 zonen, Marlon (14) en Brandon (10) Ik ben werkzaam als uitvoerder Storingen & Onderhoud bij een energiebedrijf. Mijn grootste hobby’s zijn motorrijden en computer. Hier volgt mijn verhaal: In 1980-haal ik na gelest te hebben (13 lessen incl. afrijden) mijn rijbewijs B. Ik vervolg direct met het A-tje, zo’n pakket van 6 lessen en dan examen doen. Mijn vader had toen een BMW r75/5 en mocht ik met zo’n blauw/witte L en proefrijbewijs mee rijden. Omdat ik toen ook een auto had en nog student was, bleef het daar dan ook voorlopig bij. Na lange tijd en veel auto’s gereden te hebben, met daarbij die voortdurende droom….. Zowel mijn vrouw als ik reden een eigen auto, echter ik wilde een dienstauto. Beide auto’s zijn toen ingeruild voor 1 grotere auto (Toyota RAV4) die we nu nog hebben. Dus al die tijd moest ik steeds maar denken aan een motor, ik had tenslotte mijn rijbewijs hiervoor. En in 2001 kwam die droom uit. Eigenlijk was ik op zoek naar een Shadow, Virago of Vulkan. En nee, ik wilde niet zo’n buikschuivert. Tot ik een berichtje las van een collega die zijn Magna verkocht. Wist ik veel wat een Magna was dus ff bellen en zoeken op het WWW. Ik ben gaan kijken en rijden en nog eens kijken …….dit was hem gewoon zonder nadenken. Een 1100cc is eigenlijk veel te zwaar om na 21 jaar weer op een motor te stappen maar als je je kan beheersen met je rechterhand, dan lukt dat wel. De 1e rit alleen en rustig aan, viel wel een beetje tegen maar hierna ging het steeds beter. Hierna ben ik met veel enthousiasme begonnen met zoeken naar alles wat maar te maken heeft met de Magna V65 oftewel VF1100C. Al snel kwam ik terecht bij deze club waar ik nu inmiddels 4 jaar lid van ben. Toen ik de Magna gekocht had moest er wel het een en ander aan gebeuren: accu was slecht, achterband (kreeg ik nog van de vorige eigenaar) moest vernieuwd worden, rem- en koppellingsolie moest vervangen, er zou een schot in de demper los zitten? Voorband zag er ook niet meer uit (haarscheurtjes) En ook heel belangrijk: het uiterlijk moest worden verfraaid. De vorige eigenaar heeft er dag en nacht, weer of geen weer mee gereden.
7
Het chroom en aluminium moest nodig gepoetst. Zeker voordat ik de 1e toerrit met de club ging maken. Ik herinner me nog die dag, verzamelen in Vianen A27 met daarna een rit over de dijk langs de lek richting Rhenen en via Cothen weer naar huis. Prachtig weer die dag en wat gaaf man, alleen maar Magna’s. Okee en een paar vreemde eendjes. Daarna tot en met nu de nodige ritten met de club gehad met gelukkig meestal mooi weer. Dat rijd prettiger en zit nu eenmaal wat makkelijker buiten op een terras met een glaasje prik en een uitsmijter. Iedere keer weer een geslaagde rit met de nodige miles om er te komen, een rondje van +/- 60 miles te rijden en weer veilig naar huis natuurlijk. De V65, ik doe er het meeste zelf aan, onderhoud zoals: filters, bougies en olie. Maar ook de grotere revisies heb ik reeds gedaan zoals: de voorvorkkeringen vervangen en de remklauwrevisie in combinatie met het “laten” poedercoaten van de velgen. Zaken als synchroon stellen van carbs en afstellen van de klepspeling, laat ik nog ff aan de techneut over omdat ik daarvoor de tools nog niet heb. Ik heb in 2002 het werkplaatshandboek gekocht en dat gaf in 1e instantie de nodige leesvoer. Wat een dikboek zeg. Daarnaast was er het oude forum en die van Eiskoud.nl Deze hebben mijn ook van de nodige informatie voorzien om reparatie zelf aan te pakken. Het blok splitsen zoals we nu kunnen lezen op het forum, ik vind het knap maar durf dat zelf nog niet. En verder: poetsen, poetsen en poetsen. Al dat chroom en aluminium moet natuurlijk wel blinken. En daarvoor moeten de handjes uit de mouwen. Helaas heb ik geen verwarmde stalling en ziet de V65 er na de winterslaap niet uit. Ik heb hem de laatste keer laten inslapen met een vettige spray en een OptimateIII. Nee, geen tectyl, maar een spray om die oxidatie enigszins tegen te gaan. Dat is deze keer dan ook aardig gelukt, en poetst veel makkelijker schoon. Ik probeer de V65 zoveel mogelijk origineel te houden en met een zo laag mogelijk budget. Ermee rijden en onderhouden kost ook allemaal geld. Zo had ik de hoge sissibar (ik had hem zonder kussentje) veranderd, dankzij Snoekie, in een kortere versie. Vind ik persoonlijk mooier. Inmiddels is ook het zadel, zat een scheur in, vervangen dankzij Chris. Hij had een ander zadel nodig voor zijn project en ik zocht een goeie. En oja…. en heb ik de runninglights weer brandend door een stickertje uit de fitting te halen. Het mag niet maar ik vind het “origineler” en mooier. Ik hoop met deze V65 jullie nog vele malen te treffen met ritten, where ever…………. Groet Wim Spies.
8
8
Het licht schijnt op: Na al enige tijd lid te zijn van de Magnamotorclub vind ik het wel tijd om ook maar eens iets in het clubblad te schrijven. Deze rubriek lijkt me uitermate geschikt om te beginnen. Sommigen van jullie kennen me al omdat ik toch probeer bij alle activiteiten van de club betrokken te zijn. Mijn naam is Frans Timmermans, op het Net ook wel genaamd, Magnatude. Ik ben getrouwd met Tineke, die niets van “brommers” af wil weten en er ook niets mee heeft. Ik heb vier kids, Maarten (22), Hanneke (21), Juliette (18) en Beatrijs (12). Daarnaast hebben we nog een aantal dieren 2 Bernen Sennen, konijn, hamster etc. Zo dat was de introductie. Mijn voorliefde voor motoren stamt al van hééééeél lang terug. Ik moet terug gaan naar de jaren eind zestig / begin zeventig van de vorige eeuw. (goh, wat klinkt dat oud). Ik was net brommerrijp en had er verscheidene, van Solex, Mobylette, Sparta, Kreidler en Tomos, Puch waarbij het aspect snelheid al om de hoek kwam kijken. Ik weet me nog te herinneren die keer dat ik op mijn gemodificeerde Puch met Tomos blok (of was het andersom) eens weer van Zeist (mijn toenmalige verblijfplaats en de plek waar ik het grootste deel van mijn jeugd heb doorgebracht) naar Utrecht reed. Het zal in ’69 zijn geweest dat ik op weg was naar mijn stamkelder aan de Oude Gracht: Sarasani. Dus komend vanuit Zeist, langs de Bilt en onderdoor bij de Berenkuil (rotonde aan het begin van de Biltstraat in Utrecht, sta ik dus te wachten en in mijn hoofd te swingen bij de verkeerslichten. Wordt er opeens op mijn schouder getikt… ik kijk opzij en zie daar een motoragent staan..die gebaart mij om naar de kant te gaan. Zegt ie “Ik reed al een tijdje achter je (vanaf de Bilt) en je reed te hard. Zou je door willen rijden naar Bureau Paardenveld? “Nou ja.. aan zo’n vriendelijk verzoek geuit door het toenmalige handhavend gezag geef je als “langharig tuig” toch maar gehoor. Te meer daar ik toch stil stond en er van ontsnappen geen sprake zou zijn. Okee, bleek ik op dat gammele ding van mij 85 gereden te hebben, (had ik zelf niet in de gaten gehad, want er zat geen snelheidsmeter op én “het ging wel lekker”). Dus uiteindelijk na twee weken kon ik de brommer ophalen. Geen cylinder meer, geen carburateur, geen tandwielen en ook mijn stuur was verwijderd want dat was veel te hoog. Resultaat van deze ervaringwas dat ik weer een ander blok met bijbehoren moest regelen en daarna weer lustig verder ging.
10
10
In diezelfde periode was ik samen met wat kornuiten al aan het sleutelen aan allerlei gemotoriseerde transportmiddelen, varierend van de fiets met hulpmotor, bromfiets tot motorfietsen en auto’s. Hierbij een plaatje van een heel mooie Matchless 500cc. Zo’n fiets was de eerste fiets waarop ik gereden heb. Alleen zag die er niet zo origineel meer uit. We praten nu over ’71. en zoals we nu ook weer over ’s Heren wegen rijden zo was dat toen ook zo. En dat na de film Easyrider, dat was dus je voelen als een vrijgevochten vogel rijdend door Nederland en gedeeltelijk Europa. In ’74 is er een nier bij mij verwijderd en mocht ik van de artsen geen! Motorfiets meer rijden. Dit tot opluchting van mijn moeder. Ik ben toen maar overgestapt op sportwagens, en dat gaf weer zorgen bij mijn moeder. Maar ja, de motorfiets is toen lange tijd uit het oog verloren En pas bij het scheiden van de eeuw kwamen de kriebels weer omhoog. Noem het “midlife” crisis of onderdrukt verlangen naar een stukje vrijheid. Feit is dat ik in 2000 weer! het felbegeerde papiertje ben gaan halen. En dat is gelukt. In de jaren daarvoor had ik al eens die fiets gezien met die vier markante pijpen omhoog. Ik vond en vind dat zo karakteristiek en ook zo eigenzinnig dat dat mij direct aansprak. Dus toen ik weer aan het lessen was begon ik ook rond te kijken welke fiets ik wilde hebben. Warbij die fiets met die vier pijpen steed in mijn achterhoofd zat. Ik wist alleen niet welk merk en welk type het was. Dus dat was lastig zoeken. Maar er was ook nog een andere gegadigden in het veld. Ook een V4 maar met slechts twee pijpen, maar met een gigantische uitstraling (van dat vermogen wist ik op dat moment nog niet). Het was de V-Max. en ook de Ducatie Monstro 900 was een fiets die me enorm aanspreekt. Dus toen ik in Giessendam bij een motorzaak aan het rondneuzen was, stond daar een prachtige Hertog. 900 cc, matzwart met carbon en lederen bekleding over de tank. Leek zo uit MadMax te komen en klonk prachtig. Maar……. Was een beetje te duur. Dus verder gestapt, Staat daar een prachtige zwart / zilveren V-Max. Prijs was ook goed en goede raad is duur. Dus opgetogen naar huis en overleggen….”nou je doet maar”. Dus de week daarop weer terug en ………….fiets weg. Balen! Maar toen stond daar ineens die fiets met die vier pijpen. Twee zelfs. Dus gekeken, gevoeld, gestreeld, er op gegaan en verloren.
11
Toen, na overleg achteraf, de fiets gekocht. Een heel mooie, in prima staat, volkomen origineel met accessoires zwarte Honda VF750CJ uit 1988. Maar omdat ik zelf nog niet mocht rijden (ik heb wel een proefrit gemaakt (zonder rij bewijs) ) hebben ze de fiets bij mij thuis gebracht en heb ik hem zelf in de garage geduwd. Dat was september 2000. Voor het bewijs opgegaan in november en …..gezakt. Te weinig gekeken…was ik het uiteraard niet mee eens, ik gebruikte mijn spiegels overvloedig vond ik, meer zelfs dan dat ik in de auto zit. Maar ja gewoontes die je in meer dan dertig jaar met de auto hebt opgebouwd verleer je niet zomaar. En dus begin januari 2001 weer op….nu wel geslaagd. En ondanks de sneeuw en kou toch lekker op de fiets. Rijd heerlijk alleen die houding….ik kreeg verdomme pijn in mijn rug, en dat met een herstelde hernia was dat toch al een zwakke plek. Wat nu. Fiets weg en een andere kopen? Maar die uitstraling, dat vermogen, die acceleratie, die uitstraling, die impact, waar vind je dat. Of…. Uitzoeken hoe je dit kunt oplossen. Eerst analyseren waar het pijn doet en hoe je dit kunt verlichten. Toe bleek dat als ik mijn bekken iets naar voren kantelde de druk op de rug flink verminderde. Dus eerst het stuur naar voren gekanteld en een posje gereden. En dit bleek voor mij te helpen. Hoera, uit de brand!!! En zoals velen wil je uiteindelijk toch iets eigens hebben. Voor de één is het ultime een perfect originele fiets, voor de ander is dit een volledig omgebouwde en gechopte fiets, die je bijna niet meer herkent als de originele fiets. Ik zit er een beetje tussen in. Een flink aantal aanpassingen maar die vier originele pijpen daar blijf ik vanaf. Die horen er op, de hoek waaronder de pijpen staan, de diameter van de pijpen, dat geeft allemaal dat robuste, eigenzinnige en vrijgevochtene beeld. Dit was een licht op mij, ik geef het licht door aan Jac Mertens. Jac houdt het schijnsle gericht en doe je verhaal, geef daarna de lamp weer door.
12
Frans a.k.a. Magnatude
Checklists niet startende motor Eerst een checklistje voor als de startmotor wel goed en snel genoeg draait, maar de motor niet aanslaat. 1 Zit er benzine in? Dom, maar het komt nog steeds voor dat er 4 uur gezocht is en er een blondje aan komt lopen die vraagt of er eigenlijk wel benzine in zit. Sta je echt voor paal. 2 Staat de killswitch/ dodemansknop goed? Bij veel motoren zal dan de startmotor ook niet rond draaien, maar controleer het toch maar even. 3 Vonkt ie? Vonkt ie zonder bougiedoppen minimaal 1 cm op massa? Zo niet, ontsteking herstellen. Controleer gelijk even de weerstand van de bougiedoppen. De meest gebruikte doppen zijn 5 of 10 kilo ohm. Is de weerstand oneindig gooi er dan maar een nieuwe op. 4 Krijgen de carburateurs benzine? Dit is makkelijk te controleren door de aftap schroeven onderaan de carburateurs open te draaien. Eventueel water en/ of hele oude benzine in de vlotterbak ben je dan ook gelijk kwijt 5 Loopt ie op ether? Er zijn speciale spuitbussen "startpilot" (=ether) te koop, die je in de luchtinlaat kunt spuiten. Zo ja, waarschijnlijk carburatie probleem. 6 Heeft ie compressie? Zo niet, even een beetje olie in de cilinders doen en kijken of ie dan meer compressie heeft. Met olie erin,meer compressie betekend zuigerveren, geen verschil betekend meestal kleppen.
13
14
Hier een checklistje voor als de startmotor niet wil draaien. Eerst even de stomme dingen die je aan niemand wil vertellen als je ze vergeten bent. De favoriet, staat de killswitch/ dodemansknop juist? Staat de motor in zijn vrij? Is de zijstandaard ingeklapt. Bij een SUZUKI, heb je de koppeling ingeknepen? Dan de echte storingen. 1. de startmotor draait wel maar te langzaam controleer de accu spanning belast, dwz meet de spanning van de accu zelf op het moment dat de startknop is ingedrukt. Komt de spanning boven de +/- 9 volt dan is de accu goed. Onder de +/- 9 volt is de belastbaarheid van de accu niet goed genoeg. (kan dus gewoon ontladen zijn, het vloeistof nivo kan te laag zijn etc.) 1.2. De accu is goed, maar nog steeds draait de startmotor te langzaam. controleer de spanning belast tussen de startmotor aansluiting en het motorblok. Onder de +/- 9 volt betekent een spannings verlies in de aansluitkabels (meestal slechte verbindingen) of het startrelais (zie 4), boven de +/- 9 volt een startmotorprobleem (meestal koolborstels of collector) 2. De startmotor draait helemaal niet. Controleer eerst de accuspanning (zie 1) 3.De startmotor draait niet en de accu is goed. Controleer of de startmotor wel spanning (minimaal 9 volt) krijgt (zie 1.2) 4. Het startrelais controleren. Als hij helemaal niet klikt is er misschien iets met het stuurstroompje mis (zie 5). Een relais is gewoon een schakelaar, die met een klein stuurstroompje bedient wordt. Wat geschakelt wordt zijn de twee dikke draden, waarvan er 1 naar de accu en de ander naar de startmotor gaat. Om die schakeling te controleren zet je de voltmeter over de 2 dikke aansluitingen en meet je hem belast (dus weer met de startknop ingedrukt). Als er meer dan 1 volt wordt aangegeven kun je beter het relais vervangen* . Bij meer dan 3 volt gewoon direkt een nieuwe halen* .
15
15
5. Het stuurstroompje van het startrelais controleren. Zet de voltmeter over de twee dunne draden van je startrelais. Met de startknop ingedrukt hoort hier minstens 10 volt spanningsverschil over te staan. Komt er minder spanning op te staan, dan heb je ergens een onderbreking. Meestal is dat de koppelings schakelaar, de jiffy schakelaar of gewoon een niet goed werkende startknop. Het eenvoudigste controle middel is gewoon 1 voor 1 de schakelaars door te verbinden met b.v. een stukje ijzerdraad of een paperclip. * als je iets toch gaat vervangen kun je meestal beter eerst uit elkaar slopen om te kijken hoe het werkt en of je het niet zelf toch kan fixen. -Chris/Magnamaniac © www.magnamaniac.com www.magnamaniac.com/forum
OPROEPJE…. Voor het jaarfeest hebben we een stacaravan gereserveerd op de camping voor ons 2tjes. aangezien er meer slaapplaatsen in zo'n caravan zitten, kunnen we nog meer mensen kwijt. We zoeken dus mensen wie interesse hebben om mee de stacaravan te huren. Als je interesse hebt kun je bellen 0492-517761. Chris & Susanne.
16
Pisnichten. Het is al weer wat jaren geleden, maar ik weet nog precies hoe het gesprek verliep.”Hey buurman, mag ik je even wat vragen?”vroeg hij, terwijl hij verlekkerd over mijn honda leunde.”Welke scoot kan ik straks het beste kopen?” Ik maakte mij direct ernstig zorgen over twee zaken. Allereerst de hoeveelheid kwijl die uit zijn mondhoeken droop als hij naar mijn motor keek, dit zou niet alleen tot terminale uitdrogingsverschijnselen kunnen leiden, maar het gaf ook vlekken op mijn tank. Ten tweede vond ik het niet prettig om als scooter expert bekend te staan. Maar ach, ook ik ben jong geweest. Over een maandje zou hij zestien worden,en het geld voor een tweewieler brandde in zijn zak. Ik ken dat gevoel. Een scooter? Antwoordde ik geshockeerd.”Scooters zijn voor pisnichten. Een beetje vent neemt een schakelbrommer.”Pisnichten? Scoots zijn cool!” verdedigde hij zich. Alleen als je van chemische toiletten op twee wielen houdt hield ik hem voor. Luister. Over twee jaar wil je je echte rijbewijs halen. En als ik je goed ken ook je motor rijbewijs,hij knikte bevestigend, en streelde de tank van mijn honda. Zijn speeksel klieren deden hun best om nog meer kwijl te produceren dan biologisch gezien mogelijk was. Scooter zuigen, vervolgde ik mijn betoog. Zelfs als ik zeg dat het plastic koffiemolens zijn, dan is dat nog te veel eer. Je geeft gas,je remt,je rijdt op een setje opgeblazen autopet banden van bart smit, voor de kwaliteit van het plastic zou lego zich schamen,en gevoel voor motorrijden zal je er nooit door krijgen. Maar een leuke schakelbrommer komt wél een beetje in de buurt. Leer op zo’n ding rijden,en je rijdt op je eerste motorrijles zo weg. De dag na zijn verjaardag stond hij weer op de stoep. Ik heb een tweedehands Aprilia RS 50 gezien,kun jij effe kijken of het wat is?Het ding zag er zowaar goed onderhouden uit, had geen schade, en reed als een tijger. De koop was snel gesloten. Een paar uurtje waren voldoende om hem vertrouwd te maken met de wereld van schakelen, koppelen, en de geheimen van de voor en achterrem. Dit weekend had mijn buurjongen zijn eerste motorrijles. Én? vroeg ik hem,hoe ging het?Geweldig! kwam er met een zucht uit. Net wat jij zei: ik kon zo opstappen en er mee wegrijden. Maar wat een power hebben die dingen! Ik wilde nog wat zeggen over de power van een 25 kw er, maar hield wijselijk mijn mond. Wel teeeeeering duur, die rijlessen klaagde hij. Tja, voor dat geld kan je ook een leuke scoot kopen,antwoordde ik. IDIOOT, riep hij terug, ik ben geen PISNICHT Capivara.
17
17
Meirit 2005. Na 2x een proefrit om de route uit te zetten en te controleren (Bedankt GertJan en Leo) is het zondag 1 Mei dan toch zo ver, de Meirit van 2005 gaat verreden worden. Ik ben op zich eigenlijk wel wat nerveus, vaak genoeg met een grotere groep motoren gereden, maar nog nooit als leider. Zo ook het follow-up systeem wat we willen introduceren binnen de Magnaclub, vaak genoeg gebruikt, maar nog nooit als 1e man welke de posities aan moet wijzen waar de “richtingaangevers ” moeten gaan staan. Aanmeldingen voor de rit zijn er voldoende, we verwachten zo’n 45 motoren met hun berijders en passagiers. Er zullen diverse nieuwe leden voor het eerst meerijden. Als we omstreeks 10.45 bij Motel Nobis in het gezelschap van Eelke (hij is de avond tevoren al aangekomen en rijdt op mijn VF750F) arriveren, zien we al verschillende magna’s geparkeerd staan met hun berijders gezellig keuvelend elkanders motoren keuren. Anderen zitten reeds op het terras van een verkoelend drankje of koffie te genieten in het lekkere zonnetje. Het is al zeker de 20 graden gepasseerd en zal ook nog wel warmer worden, het weer is e Magnaclub goed gezind dit jaar. Tegen twaalven is toch wel iedereen wel gearriveerd en is na een drankje (en sommigen een hapje) gemotiveerd om te vertrekken. Na een korte uitleg over hoe we vandaag gaan rijden en waar we eindigen vertrekt de stoet vanaf het parkeerterrein. Alles loopt voorspoedig en iedereen gaat netjes op de aangewezen plaatsen staan om de richting aan te geven. Hierbij komt toch wel het gemak van een passagier naar boven. Ik kan mooi mijn handen aan m’n stuur houden en me concentreren op de weg en het verkeer voor (en naast en achter) mij, terwijl Susanne steeds de aanwijzingen kan geven voor de in te nemen posities van de volgers.
18
Via diverse voor mij bekende binnenweggetjes slingert de stoet zich door het Brabantse en Limburgse land richting de lunchplaats. Het blijft toch een prachtig gezicht zo’n hele sliert motoren in je spiegels over de hei te zien slingeren. We arriveren bij het pannenkoekenhuis waar men het terras al voor ons heeft vrijgehouden en het bestek al ligt te wachten. Het ligt al een uur te wachten, omdat men verkeerd in de agenda heeft gekeken. Ze dachten dat we er rond 12.30 zouden zijn, terwijl er toch echt staat 13.30. Omdat het parkeerterrein is voorzien van grind hebben we de koffer op “Eelkes” Interceptor gevuld met plankjes voor onder de standaards. Deze mag echter voor het grootste deel gevuld blijven, de meeste Magnisten hebben genoeg vertrouwen in de stevigheid van het grind. Er is geen enkele motor omgedonderd, dus dat vertrouwen was terecht ☺. Het eten en drinken is heerlijk en na een ruim uurtje is het weer tijd om op te stappen en onze weg te vervolgen. Wel is er het eerste falen der techniek: de CBR van een introducé valt vlak voor de oprit bij aankomst van het restaurant stil en is slechts met pijn en moeite en veel zweet van het aanduwen weer aan de gang te krijgen. Zolang hij de motor op toeren houdt blijft deze lopen, anders slaat deze af en is het weer duwen. De accu blijkt overleden, en dit is niet e enige accu met weinig pit. De Magna van Jeroen heeft er ook behoorlijk wat moeite mee om te starten. De 2e helft loopt wat minder voorspoedig met het Follow-up systeem helaas. De afslag naar rechts wanneer we over de Maas heen zijn gaat mis, de aanwijzer is niet blijven staan of staat op een minder duidelijke positie, welke van de 2 is me nog niet helemaal duidelijk, maar een deel van de groep schiet rechtdoor en raakt de aansluiting kwijt. Zelf zijn we hier nog niet van op de hoogte en tuffen een aantal kilometers verder met een iets geslonken groep nog steeds lekker verder, waar we op een probleempje stuitten: een wegopbreking.
19
Van de proefritten zijn we op de hoogte dat er in het dorp aan de weg gewerkt wordt, maar omdat ze door bijna het hele dorp alle wegen aan het vernieuwen zijn wisten we vorige week nog niet wat er nu dicht is. Gelukkig weet ik welke kant we in moeten om e route te kunnen vervolgen en we slaan rechtsaf. Ook hier gaat er iets mis en raken we een paar mensen van de groep kwijt, al heb ik hier nog niets van in de gaten. Het systeem is er op gemaakt dat het kan gebeuren dat je niet als een aaneengesloten groep rijdt, zolang alle richtingaangevers maar op hun positie blijven staan tot de laatste man hen duidelijk maakt weer in te kunnen voegen. Ik weet dat er iets mis is als Susanne me op m’n arm begint te tikken dat haar telefoon gaat. Helaas staan we niet snel genoeg stil en heeft ze niet snel genoeg haar helm af en handschoenen uit om op te nemen. (warm weer, plakkende handschoenen) De beller heeft ook geen nummermelding, dus terugbellen gaat ook niet. We snappen dat er ergens iets mis moet zijn gegaan en besluiten langs de weg te stoppen zodat we bij het volgende telefoontje wel snel genoeg zullen zijn. Dit laat ook niet lang op zich wachten en deze keer is het Eelke, niet dezelfde beller als de 1e keer, hij is bij de wegopbreking verkeerd gereden (stond er niemand meer dan ????) en weet me te vertellen waar hij staat. Ik zeg hem dat ik het groepje op zal komen halen, stap direct op de motor en rij terug. Best lekker om weer ff voluit te rijden na zo’n afstand rustig aan doen, maar de oorzaak is wat minder natuurlijk. Onderweg kom ik Gert-Jan tegen met de 1e groep welke mis was gereden. Omdat ik op dit moment nog niet weet dat er 2 groepen verloren zijn gegaan draai ik een eindje verder weer om en ga G-J achterna (full power, Yeeeeeehaaaaa). Bij hen aangekomen krijg ik dus te horen dat dit niet de groep is naar welke ik op zoek ben en we spreken af dat ik deze groep verder meeneem en G-J de andere groep gaat halen. Hij kent de omgeving waar deze groep zal zijn nog iets beter als ik.
20
Terug bij de hoofdgroep aangekomen wordt mijn verbazing weer wat groter als even later parallel aan de route de “verloren stam” over de grote weg komt langsrijden. Ze pakken de 1e afslag en voegen zich weer bij ons. Nu zijn we weer compleet op G-J na. Snel bellen met de mobiel dan maar dat we weer compleet zijn. Nou….ja…… snel bellen gaat dus niet, we hebben Gert-Jan zijn oude!!!!! nummer nog in onze mobiel staan. Dan doen we nog maar wachten, dat hebben we vandaag toch nog niet gedaan. Jeroen en zijn Introducé besluiten af te haken i.v.m. de accuproblemen en we zwaaien ze uit. Later krijg ik te horen dat ze veilig en zonder verdere tegenslagen thuis zijn aangekomen. En allebei een nieuwe accu aangeschaft hebben. We vervolgen de mooie route langs de maas waar we 1 dorp verder achter 2 dikke tractoren terecht komen zonder ook maar enige mogelijkheid tot passeren. Het is warm, de temperatuur heeft inmiddels volgens mij een hogere waarde als onze snelheid, maar gelukkig is het een aangename omgeving om door te rijden. De tractoren slaan een paar kilometer verder af waar wij rechtdoor gaan en we kunnen weer in een prettiger tempo verder rijden. Via de mooie Limburgse en Gelderse omgeving komen we door Berg en Dal en Groesbeek met de bekende “zevenheuvelenweg”. We hebben hier enorm veel geluk met de 2 stoplichten en het verkeer. Vaak is het hier op een mooie, zonnige zondag enorm druk met motoren en auto’s, maar ik kan bijna de hele tijd het knalgele hesje van Gert-Jan in m’n spiegels ontwaren. Dat wil zeggen dat we er bijna geheel als een groep doorheen zijn gekomen. Even later slaat het noodlot dan toch nog toe, met het einddoel letterlijk in zicht gaat de telefoon wederom. Susanne heeft geleerd van de eerste keer en vist snel de telefoon uit haar zak en schreeuwt: “EEN MOMENTJE!!” in het toestel voordat we überhaupt stilstaan en ze haar helm af kan zetten. Ik zet ook m’n helm af en krijg de telefoon in m’n handen geduwd, het is Gert-Jan. Hij staat een paar honderd meter terug met een klein groepje bij een uitvaller. Er is sluiting in de bedrading ontstaan door een losgetrild beugeltje en de rookwolken kwamen onder het zadel vandaan. Een deel van de bedrading is geheel weggebrand en het biedt een troosteloze aanblik. Als ik er aankom is de ANWB al gebeld en de ongelukkige zegt dat we niet hoeven te blijven bij hem, hij wacht wel in z’n eentje, later zullen we nog van hem (sorry, ik ben de naam weer kwijt, ik ben hopeloos met namen) horen. D ongelukkige achterlatend pikken we de groep weer op voor de laatste 2 kilometer. Zoals ik al zei, met het einddoel in zicht. Moe, warm en dorstig, maar voldaan komen we aan op de Waalkade in Nijmegen. Altijd zijn er hier wel motoren en motorrijders te vinden, zo ook nu weer meer
als voldoende. We nemen afscheid van enkelen die nog ver moeten reizen en toch ook nog op een redelijk uur van de dag thuis willen komen. We wensen hen een veilige reis thuis en vleien ons op enkele terrasjes neer. Een groot glas koude icetea, JA, dat gaat er wel in, heerlijk. De ongelukkige met de uitgebrande Magna komt even later ook nog op de waalkade aan, hij had geen zin meer om op de ANWB te wachten en heeft zelf maar met wat inventiviteit een noodreparatie uitgevoerd, de thuisreis is toch niet zo lang, zo verklaart hij. Nadat we weer afgekoeld zijn maken we ons klaar voor de terugreis naar Helmond. Handen worden geschud, afscheid wordt genomen van degenen welke nog even in Nijmegen blijven, de motor wordt gestart. Op de snelweg is de temperatuur nog niet zo verkeerd, de snelheid geeft een heerlijk verkoelend effect. In Helmond aangekomen nemen we ook weer afscheid van Eelke, hij gaat met de auto weer richting het noorden. Later op de avond krijgen we een telefoontje dat ook hij veilig is thuisgekomen. Op het Forum staan de 1e berichten en foto’s al van thuiskomers. Ik weet niet wat anderen er van gevonden hebben, maar ik heb een gezellige dag gehad, al had ik liever gehad dat alles zonder problemen was verlopen. De motor heeft nu weer zijn 1e langere rit gehad met de nieuwe onderdelen en is klaar voor Schotland. Nu ik dit schrijf en jullie dit lezen hebben we deze heerlijke vakantie en ook de “buitenland”-rit helaas ook weer achter ons liggen. Ik hoop velen van jullie weer op het volgende evenement, of eerder, weer te zien. Chris/MagnaManiac.
22
Remblokken van de trommelrem vervangen. Voor een beetje handig persoon is dit met wat basisgereedschap goed te doen. Het belangrijkste waar je voor moet zorgen, is dat de motor stabiel en stevig staat, met het achterwiel enkele centimeters van de grond. Aangezien de Supermagna geen middenbok heeft, zul je dit voor elkaar moeten zien te krijgen met een motorlift (makkelijk), krik of houten balkjes (vraagt wat meer inventiviteit) - Draai de moer van de achterwielas los. - verwijder de splitpen, revet en "boutje" van het remanker - draai de stelmoer achter op de remstang los, schuif de remstang helemaal uit het tonnetje. haal het tonnetje uit zijn houder, schuif deze op de remstang en draai de stelmoer weer er op, zodat je de onderdelen niet kwijtraakt. - draai de klembout los op het rechter uiteinde van de achtervork. - trek de wielas met een draaiende beweging uit het achterwiel en de vork. Vang hierbij de tussenbus tussen de wielnaaf en de rechter achtervork op. Trek het wiel naar echt uit het cardanhuis en manoeuvreer het onder de motor vandaan. - Neem de remankerplaat uit het achterwiel. Verwijder alle remstof met een in ontvetter of petroleum ge-drenkte doek. Gebruik geen perslucht, aangezien remstof asbest KAN bevatten. - Controleer de dikte en de oppervlakte van de remvoeringen. Zijn deze minder dan 2mm, hebben ze een dikke glasachtige oppervlaktelaag of zijn ze vervuild met vet of olie, dan moeten ze vervangen worden. Ook bij diepe kras-sen is vervanging aan te raden. - Zoek ook de eventuele oorzaak van de vervuiling (bv een defecte vetkeerring in het wiel) en krassen en verhelp deze.
23
Loshalen van de remschoenen doe je als volgt: - Markeer de positie van de remsleutel op de remnokas (vaak is deze al voorzien van een markering). draai de klembout los waarmee de remsleutel op de vertanding van de nokas vast zit en verwijder de remsleutel. Verwijder de slijtagewijzer en stofring. - Verwijder de 2 splitpennen en geleideplaat waarmee de 2 remschoenen op hun plaats gehouden worden. - Schuif de remschoenen van de scharnierpunten en zorg dat ook de remnokas mee uit zijn boring komt. - Trek de remschoenen iets uit elkaar zodat de nokas er tussenuit kan. kijk goed naar de montagestand van de 2 trekveren en verwijder deze dan. - Maak de nokas, de scharnierpennen en de boring van de nokas goed schoon en vet deze 3 onderdelen daarna LICHTJES in, alsook de contactvlakken van de remnokas waar de schoenen mee uit elkaar gedrukt worden. - Montage van de nieuwe remschoenen gebeurt in omgekeerde volgorde, dus: - Veren monteren, remnokas weer tussen remschoenen plaatsen, remschoenen op de scharnierpennen schuiven. - Nieuwe splitpennen en stofhoes monteren, slijtagewijzer en remsleutel in de juiste stand terugplaatsen en vastzetten. - Remankerplaat weer in het achterwiel plaatsen en achterwiel weer terug onder de motor manoeuvreren. - Achterwiel optillen en in het cardanhuis plaatsen, tussenbus plaatsen en achteras doorsteken. - remanker weer monteren met nieuwe splitpen. - De wielmooer vastdraaien en de klembout op het rechter deel van de vork weer vastdraaien. - Remstang weer monteren en afstellen, het teenstuk van het rempedaal moet een vrije slag van ca. 2-3 cm. hebben. Wanneer de rem niet ingetrapt is, moet het achterwiel vrij kunnen draaien. MagnaManiac
24
Buitenlandrit 2005. Het laatste meiweekend was het dan eindelijk zover> Iemand of iets had er voor gezorgd dat de temperaturen eindelijk waren wat ze moeten zijn als de Magnaclub op stap gaat. Dertig graden en meer werd er door de weerstations verteld. Heerlijk zou het worden zowel door de zon de drank en natuurlijk alle aanwezige leden. Vrijdag 27 mei. 07.00 uur ging de wekker. Dit was eigenlik niet nodig want wij waren toch al wakker. Even onder de douche, aankleden en een hapje eten. Gisteravond had ik alles al op de motor geplaatst want voor het eerst hadden wij geen probleem om alle spullen mee te krijgen. Op mijn nieuwe motor zitten namelijk 3 enorme koffers. Zelfs Jeanine lukte het niet om alle koffers vol te krijgen. Wij hadden met een paar afgesproken om met elkaar naar Valkenburg te rijden. Robin Amanda Henk en Ria waren de gelukkige die met ons mee konden rijden. Een lekker klein groepje dus de verwachting was dat er lekker doorgereden kon worden. Negen uur vertrek richting Henk en Ria en daarna snel door naar wegrestaurant de Lucht (20km voor Den Bosch). De temperatuur begon al aardig tegen de dertig graden te lopen dus verdwenen de handschoenen ook maar in de koffers. Even een bakkie doen en buiten een shagi roken. Ja hoor daar kwamen ook al andere leden die op weg waren naar Valkenburg. En dan komt het eerste probleem. Je klets wat en je klets nog wat en dan nog even met die en voor je het weet sta je een paar uur te kletsen. Eindelijk weer op weg. Van de Valk aan de andere kant van Eindhoven was het volgende doel. Ook daar troffen we natuurlijk weer andere leden en na een lekker lunch reden ook Ad, Wies en Jeroen met ons mee richting het einddoel. Valkenburg werd bereikt en nadat wij de motoren hadden geparkeerd eerst maar een groot glas geel vocht naar binnen gegooid. Dat bier zo lekker kan zijn. Hè hè we zijn er. Genietend van de zon en genietend van alle andere leden die binnen kwamen werd het een schitterende dag. Na alle stof aan de binnenkant verwijderd te hebben was de buitenkant aan de beurt. Lekker zo’n frisse douche. Je wordt er zelfs weer een beetje nuchter van. Aan het begin van de avond genoten wij nog van het lekkere eten en daarna werd er richting het centrum gelopen. Tijdens onze verkenningstocht eerder dit viel ons in het dorp al één speciale kroeg op. ’T Jagerhuis heet deze tent. Live music, voldoende bier en heel gezellige mensen zorgden ervoor dat de avond en ook een
25
25
groot deel van de nacht snel voorbij ging. En toen nog de Emmaberg weer naar boven. Samen met Rob probeerde ik om normaal te lopen maar de trottoirs in Valkenburg zijn wel heel erg slecht. Gelukkig kwam Amanda met de auto langs en die bracht ons maar naar het hotel. Amanda ik ben je eeuwig dankbaar. Terug in Hotel Rido werd er nog even nagepraat over de gebeurtenissen van vandaag waarna ik moe maar tevreden als een blok in slaap viel. Zaterdag 28 mei. De dag dat iedereen aan zou komen omdat op deze dag ook de rit gereden werd. Karel en ik hadden ons goed voorbereid en de Mergellandroute netjes in onze GPS gebracht. Alles zou dus simpel en goed verlopen. Nog de laatste wijzigingen met Frits doorgenomen. De planning was om met 2 groepen (elke groep bestond uit 28 motoren) te vertrekken. Dit lukte prima en vol goede moed begon ook ik met het rijden van de route. Het eerste stuk prima, lekker in een T-shirt (hoe dom kan iemand zijn) langzaam richting Noorbeek. Ondanks de GPS en ondanks de routebordjes lukte het niet echt om de route te rijden maar dat hadden de meeste pas in de gaten toen wij weer bijna bij het hotel waren. Dan maar de snelle weg richting Noorbeek genomen. Daar moest wat gegeten worden en ook daar zouden wij de eerste groep treffen. Tja en toen ging het niet meer allemaal volgens plan in plaats van 2 groepen waren er denk wel een stuk of 8 die of de route verder reden of ergens anders een terrasje ging pakken. (groot gelijk want de thermometer gaf 31,3 graden aan. maar uiteindelijk zijn wij dan toch nog op het Drielandenpunt aangekomen. Hoera wij zijn in het buitenland!!!!!!!!! De telefoon ging. Hè Hans waar blijven jullie, wij zitten al aan het bier. Nou dat liet ik mij geen tweede keer zeggen en omdat wij onze groep toch ook al kwijt waren besloten Leo, Engelien, Roger, Judith en ik om maar de snelweg te nemen en even te genieten van een stukje losrijden. Binnen 10 minuten waren wij bij ons hotel. Wat er toen gebeurde dat kennen jullie al want dat staat ook bij de vrijdag. Drinken-Douchen-Drinken. Het avondeten werd gezamenlijk door de hele groep genuttigd. Ruud en zijn hele team van hotel rido hadden zich geweldig uitgesloofd en het lukte deze mensen om de hongerige troep vol te proppen met sateetje, kippenpoten, hete balletjes gehakt, salades, beenham, frites en wat nog niet meer. Toen nog een lekker ijsjes na. Hierna werd het tijd voor het magna gevoel zoals ik dat al een aantal jaren ken. Wat is dan dit gevoel. Nou simpel lekker gezellig met vrienden onder elkaar, lekker ouwe hoeren onder het genot van een sapje en wat er ook bij hoort is het accepteren van minpunten van de anderen. Weer een heerlijk avond en nacht en weer heel tevreden naar mijn bed.
26
27
Zondag 29 mei. 2005 Aan alles komt een eind. Na een flink ontbijt begonnen wij met het inpakken van de spullen. Alles ging weer in de koffers en na een paar keer de trappen op en af zat alles weer op de motor. Omdat een aantal leden al richting huis wilde vertrekken moest de onvermijdelijke groepsfoto nog even snel geregeld worden. Aan de zijkant van het hotel werden de motoren geparkeerd. Toen pas bleek ook hoe groot de groep was. Toch wel weer een mooi gezicht al die MAGNA (-1) op een rijtje. Nadat er door diverse mensen een foto was gemaakt vertrokken langzamerhand de mensen weer. Zo wij ook. Eerst na even tanken en dan op weg naar huis. Amanda reed bij ons voorop en zij had er een lekker gangetje in. De ene na de andere groep werd door ons voorbij gescheurd en al snel hadden wij ook Eindhoven achter ons liggen. Het werd tijd om de inwendige mens van brandstof te voorzien. Na een lekker happie weer doorgereden. Bij Geldermalsen vielen er enkele druppels uit de lucht maar daar bleef het gelukkig bij, zodat de regen dit heerlijke weekend niet konden verpesten. Nu terugkijkend op dit magna-evenement blijkt dat wij ongelooflijke mazzel met het weer hebben gehad. Dit hadden wij natuurlijk verdiend en daarom hebben wij het ook gekregen. Ben nu wel benieuwd waar wij volgend jaar naar toe gaan. Een paar suggesties voor de volgende organisatie: De Eifel, het Sauerland of ergens in de Ardennen, het maakt mij niet uit want met de club is het toch overal gezellig. Hans H.
28
Jaarfeest 2005 in Brabant Het jaarfeest is weer in Brabant en op dezelfde camping als 3 jaar geleden, n.l de Reebok in Oisterwijk. Wij hebben nu vragen van de leden, wat moet ik betalen als ik alleen kom feesten en niet slapen. Daarnaast dezelfde vraag met ik wil wel ontbijten. Kom je op het feest ,dat is op zaterdag betaal je 25 euro pp. Kom je op het feest en ontbijt je betaal je 7 euro extra pp. Deze prijzen zijn per dag voor het ontbijt. Er zijn leden die een caravan gehuurd hebben,slapen wel op de camping en ontbijten. Die betalen de prijs die er voor staat 50 euro voor vr.zat. en zondag. Komt met zaterdag dan is de prijs 45 euro. Wij rijden geen tourrit. Op zaterdagmiddag houden we samenkomst met de leden en oud leden en gasten van andere clubs en genodigden. Kortom een gezellig samen zijn. Degene die wel willen rijden kunnen een rit rijden in het bosrijke gebied in de omgeving van Oisterwijk. Ieder kan op zijn eigen manier een tourtochtje gaan maken, als hij of zij in de middag maar terug is voor de meeting. Vrijdagavond kunnen we in het restaurant van de camping eten voor een gereduceerd tarief, een 3 gangen menu voor 17,50 euro pp. Als je hiervan gebruik wil maken even doorgeven aan mij (AD Meesters), dit in verband met afspraken voor voldoende eten en personeel . Bij het pannenkoekenhuis kun je ook eten, kosten 21.50 euro daar kon ik geen groepskorting krijgen. De keus is aan jullie, bel hiervoor of stuur een mail. Ik denk dat ik het in grote lijnen verteld heb en zou zo zeggen tot het Jaarfeest. Groetjes Ad
29
NOSTALGIE……… MAGNAZINE 1996 1 MAGNAWOORD Ik kan het niet laten om mijn gevoelens omtrent het verschijnen van dit eerste (proef)exemplaar even te uiten. Zonder al te emotioneel te worden schieten tranen van vreugde spontaan in al mijn uitlaten en ik kan jullie verzekeren dat dit een magnafiek gevoel is (probeer ‘t zelf maar eens). Toen wij, magnaten van het eerste uur oftewel de “harde kern” vol enthousiasme een het brainstormen waren geslagen en onze fantasieën en ideeën uitwisselden konden we alleen maar hopen en geloven dat er meerdere types met onze tik rondliepen. Je raakt toch volledig in hallelujah-sfeer als je de artikelen hebt gelezen. En ik sta persoonlijk met beide benen weer op mijn jiffy-stand omdat ik gelukkig niet de enige ben met extravagante gevoelens voor prachtige rondingen en vormen al zijn deze van metaal en polyester en staat er toevallig Magna op. Van Zuid-Limburg tot Zwaag!!! Bedankt Yvonn, Rob V. Bert, Johan, Jaap iedereen kan het lezen... ik ben niet alleen Magnatisch bestraalt, het heerst in heel Nederland (en wie weet nog ver daarbuiten). Schroom niet en voor de draad ermee. Magnaten en Magnolia’s laat het ons lezen in de komende Magnazines, laat ons en de geachte adverteerders niet in de steek. Tot slot nog een serieus advies. Indien je merkt dat hot Magna-gevoel om wat voor reden dan ook minder wordt, ga dan eens praten met je huisarts, Catherine Keyl, Maya Ecksteen, Ricky Lake, Oprah Winfrey, Jerry Springer, Ted troost stichting correlatie of een erkend therapeut. * met vriendelijke groeten,
* (p.s. in geval van twijfel bel mij eerst)
30
NOSTALGIE. MAGNAZINE 1998 4 DE MAGNEUT “Hoe je met veel goede wil, eindeloos geduld, veel gepruts, vieze handen tot aan je oren, je troetelkind leert onder houden en repareren, om er dan tot je stomme verbazing achter te komen dat het ding ineens achteruit rijdt”. In het eerste hoofdstuk zal ik het onderhouds schema van de VF 750 C beschrijven. Vervolgens ben ik van plan een hoofdstuk te schrijven over het opsporen van storingen gevolgd door een hoofdstuk over vervangingen i.v.m. slijtage. Bij het onderhouden en repareren van de motor fiets kan het bijhouden van een logboek als ondersteuning werken. In het logboek kun je de technische gegevens van de motor bijhouden, zoals data en km.stan den bij vervangingen. Dan weet je wanneer je voor het laatst de olie hebt ververst of de ban den hebt vervangen. In het logboek kun je ook de kosten van het onderhoud bijhouden. Op die manier hou je een controlelijst bij van de handelingen die bij b een grote beurt gepleegd moeten worden. Bovendien kun je bij de verkoop van je motor op die manier aandui den dat de motor goed onderhouden is. Het onderhouden en repareren van je motor is bijna : te doen zonder een Nederlandstalig werkplaatshandboek. Ik maak zelf gebruik van “Peters motorhand boek, nr.42, motorfietstechniek HONDA, ISBN 90-6127-183-5”. Bij het schrijven van deze hoofdstukken heb ik ook gebruik gemaakt van dit boek en van mijn eigen ervaringen. Veel succes gewenst Kees Berndes
31
Magna and the Marlboro man Ik heb heimwee naar de tijd dat wij het nog voor het zeggen hadden op de weg. Mijn brede stuur gaat er weer op en mijn dempers zaag ik eraf. Mijn ouders, de buren en de rest van de straat vervloekten mij, maar ze hadden tenminste wel gehoord dat ik diep in de nacht veilig was thuisgekomen. Met Dennis Hopper en Peter Fonda boven mijn bed viel ik in slaap als een Easy Rider. Gelukkig werd ik wel wakker –want wat er met de heren in de film gebeurde weet elke motorrijder!Weg met mijn getailleerde all-weather jack, daarvoor in de plaats keihard leer met schaafplekken van mijn buitelingen en daaroverheen m’n stinkende vette spijkerbody. Mijn glimmende integraal in de exacte kleur van de motor maakt plaats voor het matzwarte potje met de imposante donkere motorbril. Ik ga mij nog breder maken dan ik al ben. Tegenwoordig horen we ‘gewoon’erbij en dat wil ik niet meer….het is te gevaarlijk!! Het ontzag is weg, we zijn geaccepteerd en dat maakt van ons gemakkelijke prooien voor de vele idioten die zich alles denken te permitteren op de openbare weg. Ik memoreerde het al eerder ze zitten echt niet alleen in auto’s, want steeds vaker verbaas ik mij ook over de mentaliteit van mijn mede collega motorrijders. Vooral ‘de snelle jongens’ op racers maar ook andersoortige tweewielers nemen het niet zo nauw meer met de normen en waarden op de weg. Het is een jungle waar de duurste, de snelste de sterkste, de brutaalste, maar uiteindelijk de allerdomste denkt het helemaal voor elkaar te hebben. Nu het seizoen weer is losgebarsten verbaas ik mij steeds meer en meer. Een heftig G.V.D moment dat mij onlangs overkwam tijdens een rit met een groepje van dertien! motoren in het prachtige Limburg deed mij herinneren aan vroegere tijden toen ik ook al in groepsverband reed, maar dan op een racefiets. Wij reden jaarlijks met een vriendengroep op recreatieve wijze mee in de Elfstedentocht in Friesland. Een geweldig ‘Fiets’ evenement. Een tocht van 230 kilometer die in een dag werd afgelegd. Er deden destijds ongeveer 9000 mensen mee waarvan ieder op zijn eigen houtje en type fiets er een geweldige dag van maakte. Wij reden jaarlijks steeds iets sneller en waren dus qua tijd elk jaar iets eerder binnen. Leuk… maar niet meer dan dat. Terwijl wij in een rap tempo genoten van het landschap, de dorpjes en de mensen om ons heen van jong tot oud gebeurde het volgende.
32
Geroep, geschreeuw en met een klap op mijn schouder werd ik van het fietspad de berm ingeduwd om plaats te maken voor ‘heren’ die er een wedstrijdje van hadden gemaakt. Een pelotonnetje namaak Tour de Francers gehuld in tenues van hun idolen inclusief gele trui reden een ieder die hun ideale wedstrijdritme verstoorde zonder pardon van het fietspad. Dit was geen incident bleek later, want er kwamen steeds meer van deze groepsgekken en het was voor vele echte recreanten dan ook een reden om te stoppen met dit evenement. Twee jaar daarna was ook voor ons de lol er volledig af. Heerlijk baksteensgewijs toerend in het Limburgse met een aardig groepje opeens vanuit het niets ingehaald worden met een waanzinnige snelheid op een kronkelige tachtig kilometerweg. En juist op het moment dat ik bijkom van de schrik door het zojuist gepasseerde jankende geluid, boort zich een tweede kamikazepiloot op een knalgele banaan zich tussen mij en mijn voorganger, in een alles of niets poging om een tegemoetkomende auto te ontwijken. Dat hij niet als gele sticker van de groene auto afgeschraapt moest worden had hij te danken aan mijn snelle reactie, maar of dat in die botte helm is doorgedrongen betwijfel ik ten zeerste. Of het nou een Sukelekoekie of een Kamizaki was is mij totaal ontgaan want zo snel als hij kwam ging hij er ook weer vandoor. Toen de rook was opgetrokken vroeg ik mij wel af, wat hij gezegd zou hebben als Leo de Haas ineens uit de bosjes sprong en hem een microfoon onder de neus duwde met de vraag, “Je hoeft niet te antwoorden, maar heb je een verklaring voor je rijgedrag”? De dreiging komt steeds meer van achteren en blijkbaar ben ik niet de enige die daar last van heeft want uitgerekend deze week zag ik een motorzaak een helm liggen met een bordje ernaast waarop stond: ‘Helm met achteruitkijkspiegel’. Dit ongetwijfeld technisch vernuftig hoogstandje had ik eigenlijk moeten bekijken al was het maar omwille mijn eigen veiligheid. Maar ik kon het niet en dacht gelijk aan mijn eigen vader met zijn Lexus en sensoren in zijn achterbumpers die steeds harder en sneller beginnen te piepen wanneer hij probeert in te parkeren en misschien iets gaat raken. Maar hij parkeert niet meer zegt hij, want hij vindt het geluid van de piepjes te hard!!!!!! AAAARGHHHHH!! Ooit was hij een geweldige rijder maar nu behoort hij tot de categorie die ik als motorrijder zeer scherp in de gaten houdt want, wat achter ze gebeurd interesseert ze niet en wat voor ze rijdt zien ze meestal niet. Maar ja hoe zou ik het doen op die leeftijd. Half september wordt hij Zesentachtig (bij leven en welzijn!)
33
Ik wil die leeftijd ook wel bereiken. Vanaf nu pik ik geen intimidaties meer van gekken en idioten om mij heen. Ik neem het heft weer in eigen handen en laat me door niemand uit het zadel rijden. Breed geschouderd, kop in de wind en met een hoop lawaai tussen mijn benen. Tja… het enige gevaar wat dan nog rest is een ontsnapte Tbs’er met een geweer die mij van mijn Magna afknalt. Misschien een aardig filmscript over een nieuwe generatie Easy Ryders. Met daarbij veel posters van helden als Dennis, Peter, Honda en SuperMagnaMan.
34
ZOMER RIT 2005 Hoi, hier dan informatie over de zomerrit zondag 17 juli 2005 Beuningen ligt aan de snelweg A73 dus waar je ook van afkomt, let goed op dat je op deze snelweg A73 komt. Als je van de A73 af komt rij je Beuningen in, de eerste rotonde ligt MCDonald’s je gaat dan recht door, bij de tweede rotonde bij de Shell ga je ook recht door, ( je kunt hier ook tanken ) Dan kom je bij de derde rotonde hier ga je er rechts af, dan zit je al op de Heemstraweg, Je rijdt door naar de vierde rotonde daar aan ligt de Vrijboom 2000 een groot wit Café niet te over zien.
De samen komst is om 11.00 uur. We vertrekken om 12.00 uur. De rit zal gaan door een gedeelte West Maas en waal,een gedeelte Limburg, en een stuk grens gebied. O.A Beuningen ,Ewijk ,Winssen , affenden , Druten , Leeuwe ,Wijchen , Malden , Groesbeek , Milsbeek, Ottersum. Hier stoppen we, en als je wild kan je hier lekker eten of wat drinken. En als we de buik vol hebben dan rijden we weer verder, Venzelderheide, Groesbeek , Berg en dal , Beek , Ooy , Nijmegen , Weert , Beuningen ( Vrijboom 2000 ) Einde van de rit om 17.00 uur
De rit is 100 a120 km als er geen omleiding zijn. Het is een mooie rit, ik hoop dat we die dag mooi weer hebben en op een grote opkomst, het is nog een rit voor we op vakantie gaan.
Je mag me ook bellen voor info , 024 – 6775780 of 06 - 42232500 Nico Weijers
35
37
38
39
