Beste leden, De redactie, Marianne Leer

Nr. 2 2015

CLUBORGAAN Vereniging voor Watertoerisme “Schelde”, Vlissingen Opgericht 9 juni 1934 Adres:Jachthaven en Clubgebouw “de Klip”: Prins Hendrikweg 4, 4382 NS Vlissingen. Tel:0118 465912; Website: www.vvwschelde.nl E-mailadres: [email protected] Bankrekening: nr.: NL 14 RABO 0313936811 tnv. Penningmeester VVW “Schelde”. Samenstelling van het bestuur: Voorzitter:

vacature

Secretaris / Vice-voorzitter:

S. Bijlsma Lisztlaan 13 E-mail: [email protected]

4384 KM Vlissingen Tel:0118-479403

2e secretaris:

A. de Groot

Penningmeester

D.A. Altena Vrijburgstraat 45 E-mail: [email protected]

4386 GT Vlissingen Tel: 0118-466581 4387 AH Vlissingen Tel: 0118-463791

2e Penningmeester:

vacature

Havencommissaris:

P.W. Busé

Havenmeester:

J. de Lange Beatrixstraat 11 Email: [email protected]

Bestuurslid

J. Meijer

Boomwei 6

4373 BA Biggekerke Tel: 0118-552066 Tel: 06-22447945

Havencommissie:

P.K. de Visser

Oranjestraat 2

4361 EE Westkapelle Tel: 0118-572064

Idem:

vacature

Ereleden:

A.M. Leer, A.L. Maas J. Vroegindeweij

Evenementencommissie:

D.D. van Limbergen Singel 174 E-mail: [email protected]

4382 LR Vlissingen Tel: 06-12199593

Redactie clubblad:

Marianne Leer Gr.v.Prinstererlaan 116 E-mail: [email protected]

4384 CK Vlissingen Tel: 0118-472178 Tel : 06-49978663

Helmgras 11

Heideveld 10

4386 GP Vlissingen Tel: 0118-466952 4388 JH Oost-Souburg Tel: 0118-471097

P.F. Roos, J. Simonse

Netty van Zalinge Tel:06-21992380 Hilma Weezepoel Tel:0118-418007

Advertenties, ingezonden stukken worden geplaatst buiten verantwoordelijkheid van het bestuur en de redactie. Overige stukken in het “Cluborgaan” vallen onder de verantwoordelijkheid van het bestuur. *************

1

Beste leden, Hierbij het tweede clubblad van dit jaar. We hebben wederom weer een aantal leuke reisverslagen en een verslag van de duo-tochter Sfaeren. Een stukje van de douane met de waarschuwing om geen verdachte pakketjes uit de Schelde te vissen. Anita en Dick vieren met hun Kind of Blue een jubileum van 10 jaar wereld omzeiling. Ze zijn nu in Suriname en we hebben begrepen dat hun plan is om volgend jaar naar Nederland te komen. Voor mij, de redactie, zijn er grote veranderingen op komst. Dik gaat voor zijn werk voor anderhalf jaar naar Surabaya voor de bouw van twee fregatten voor de Indonesische marine. En ik ga mee en zal daar een groot deel van de tijd verblijven. We willen ook daar onze vakantie gaan invullen. Het clubblad blijf ik voorlopig verzorgen en Hilma Weezepoel en Netty van Zalinge gaan hierbij helpen. Met de tablet, internet, Skype, mail en overige moderne media houden we contact en zullen we regelmatig terugkomen naar Nederland om familie, kennissen, de jachthaven en de boot te bezoeken. We wensen jullie allemaal een goed vaarseizoen met veel mooi weer en veilig terug in de haven met mooie verhalen voor in het clubblad. Iedereen weer bedankt voor zijn bijdrage, veel leesplezier, De redactie, Marianne Leer.

Omdat de hoofdredactrice van ons clubblad Marianne Leer, binnenkort met haar man, onze penningmeester Dik Leer, voor langere tijd naar Indonesië vertrekt, gaan wij Hilma Weezepoel en Netty van Zalinge, haar vanuit Vlissingen proberen te ondersteunen. Marianne blijft vanuit Indonesië gewoon het clubblad redigeren. (als we toch geen internet hadden!!!) Wij gaan proberen om dingen die ze uit "Verweggistan" niet kan "coveren", voor haar op te pakken. Zo blijft de redactie vanuit Vlissingen toch direct aanspreekbaar en kan het verzenden van het clubblad vanuit Vlissingen gewoon doorgaan. We hopen dat de "Leertjes" een geweldige tijd gaan doormaken in Indonesië en misschien kunnen we via een redactionele bijdrage, mee genieten van hun belevenissen. De ondersteunende redactie leden: Hilma Weezepoel en Netty van Zalinge. Voor het 3e clubblad van 2015 gelieve de kopij in te leveren vóór maandag 7 september 2015, bedankt! e-mailadres: [email protected]

2

Van de bestuurstafel Dank aan u allen dat u op 24 april in grote getalen aanwezig was en daarmee de uitreiking van de Koninklijke onderscheiding aan Hans tot een zeer memorabele en gezellige ochtend hebben gemaakt. Volledig verrast, dat was Hans, zelfs toen de Burgemeester aan hem vroeg of hij al enig idee had waarom hij daar zat, was “het kwartje” nog niet gevallen. Ridder Hans! Het bijkomend effect van het bezoek van de Burgemeester aan de jachthaven is dat ze sfeer kon proeven, kon ervaren dat we actief zijn (het clubhuis was vol om 9.30 uur) en dat we nog steeds voor een of andere vorm van uitbreiding zijn. Er is bij de Burgemeester nu ook een beeld van de haven en zaken worden daardoor misschien wat minder abstract. Waar het toe zal leiden weet ik niet, want verder zijn er geen ontwikkelingen te melden. We wachten nog steeds op een uitgewerkt plan van het vervangen van de stalen damwand en uitbreiding van havencapaciteit is al helemaal niet aan de orde. Wat we wel weten is dat de werkzaamheden voor dit najaar op de rol staan en dat de Gemeente de mening is toegedaan dat wij zelf voor de vervangende steiger en boxen verantwoordelijk zijn, financieel en uitvoerend. We hebben een brief gestuurd naar het college van B&W waarin we onze zorg uitspreken over het uitblijven van de plannen op schrift. Dhr. Verboom heeft deze toegezegd en weet ook dat we ze juridisch gaan laten toetsen, maar de zomer staat voor de deur dus de tijd dringt en er gebeurd niets. Ook t.a.v. de horecavergunning vordert het niet. Op 12 januari kregen we een schrijven van de Gemeente waarin duidelijk werd gemaakt dat de Vereniging geen vergunning krijgt voor het schenken van sterke drank in de winter. In dat zelfde schrijven werd de mogelijkheid aangegeven om tegen dit besluit bezwaar aan te tekenen, dat hebben we uiteraard gedaan. Op 6 februari is deze brief aan de balie in ontvangst genomen op het stadhuis. Je krijgt dan een ontvangst bevestiging. Sindsdien taal nog teken. We blijven het volgen en zullen u informeren zodra er iets te melden valt. In het bestuur zijn enige zaken gewijzigd, Dik Leer gaat voor zijn werk naar Indonesië en legt zijn bestuurstaak, na weer vele jaren, neer en John Meijer is toegetreden tot het bestuur. Dik, dank voor je inzet voor de Vereniging, met een korte onderbreking maakte je ruim 15 jaar deel uit van het bestuur, als 2de penningmeester verantwoordelijk voor een aantal financiële zaken, maar ook voor techniek konden we een beroep doen op je de kennis en kunde. Het is jammer dat je het bestuur verlaat, maar de reden is duidelijk je toekomst ligt voorlopig (enige jaren) in Indonesië. Dat Dik naar Indonesië gaat betekent dat Marianne mee kan, en dat ook gaat doen. Dus de redactie van het clubblad wordt over enige tijd gevoerd vanuit Indonesië, met extra ondersteuning door Netty van Zalinge en Hilma van Weezepoel vanuit Vlissingen. 3

Zo worden we van zelf een internationale vereniging. Dank Marianne dat je wil blijven meewerken aan ons clubblad, dank Netty en Hilma dat jullie Marianne daarbij gaan ondersteunen. Rest mij u een mooie zomer en veel vaarplezier toe te wensen. Siewert Bijlsma, Secretaris/vice Voorzitter

Nieuwe leden: Sinds het laatste clubblad hebben we 2 nieuwe leden mogen verwelkomen.  Peter Every uit Vlissingen, hij gaat een motorboot kopen.  Piet Brouwers uit Oudenbosch, hij ligt al een aantal winters in onze haven met een visboot. Het is de bedoeling dat we in de toekomst aan de nieuwe leden gelijk vragen om meer info; we bedoelen hier mee info voor een stukje in het clubblad zodat de lezers een goed inzicht krijgen wie en wat de nieuwe leden zijn. Vanaf deze plek wens ik de nieuwe leden een fijne tijd bij ons op de haven. Dick Altena, leden administratie [email protected]

Zeilwedstrijd of Vaartocht en ‘s avonds Barbecue op de haven!! Progamma op zaterdag 13 juni 2015 10.00 - 10.30 uur Palaver en Briefing Zeilwedstrijd 12.00 - 16.00 uur Zeilwedstrijd (Start 12.00) 12.00 - 16.00 uur Vaartocht langs de Boulevard 17.00 - 18.00 uur Aankomst jachthaven, schippersborrel en uitslag 18.00 - ???? uur Barbecue Tot ziens op de jachthaven, Arie de Groot. (aanmelden via de website)

4

Even voorstellen Onlangs is mij gevraagd, als kersvers bestuurslid, mijzelf voor te stellen in ons clubblad. De meeste leden zullen mij zeker van gezicht wel kennen, maar toch. Ik ben John Meijer en behoor tot de “jongeren” binnen de club. Ik ben getrouwd met Marian Meijer en samen hebben wij twee zoons, Jelle (16jr.) en Yoeri (14jr.) In het dagelijks leven werk ik als projectleider bij bouwbedrijf De Delta en Marian als apothekersassistente bij Scheldezoom Farmacie. Onze beide matrozen zitten nog op het voortgezet onderwijs en gaan gelukkig alle twee, nog graag mee aan boord. Wij wonen in Biggekerke en zijn omringd door een, wat ik tegenwoordig vind, veel te grote tuin. Al sinds het jaar 2000 liggen wij met onze boot ‘s winters in winterberging bij de vereniging en heb ik deelgenomen aan de winterwerkzaamheden. Zomers lagen wij in Veere bij Marina Veere. Nu voor het eerst het hele jaar door hier in de haven. Qua ligplaats zwerven wij nog en liggen momenteel tussen de Zeezot van Rob Besse en de Madalin van Rinus de Nooijer. Wij hadden tot 5 jaar geleden een motorboot, de Saltash en tegenwoordig zeilend met de Green Saga. Sommigen associëren mij met de Morning Light, maar dat is niet correct. Ik ga wel regelmatig mee vissen met Peter de Visser, want het vissen, daar is het bij mij ook ooit mee begonnen. Met een speed-visboot erop uit vanaf het strand bij Zoutelande om op wrakken te gaan vissen. Ook heb ik, inmiddels lang geleden, samen met Peter op de middelbare school gezeten. Wij hebben al die jaren met veel plezier in Veere gelegen, onze jongens zijn daar als het ware opgegroeid, maar in de weekends is het daar gemiddeld meer luieren dan echt zeilen. Nu vanuit Vlissingen zijn we zo buitengaats. De Green Saga is daar ook voor gemaakt, een echte wereldomzeiler, een boot die in haar bestaan werkelijk overal geweest is. Bij ons is ze in feite met pensioen. We hebben er best wel al een aantal leuke tochten mee gemaakt, echter de 4 weken bouwvak bepalen de grenzen. Als organisatietechneut hoop ik mijn steentje bij te kunnen dragen voor de vereniging. Wij bezitten met z’n allen een prachtige vereniging en dat kan alleen als we ons daar allemaal voor inzetten. Iedereen uiteraard op z’n eigen wijze. Uiteraard sta ik open voor ideeën, suggesties, kritiek enz. Kortom, laat het horen! Met vriendelijke groet, John Meijer. 5

Onderscheiding, Naïef als ik was werd ik op 24 april. jl. naar de haven "gelokt", omdat de burgemeester zou komen. Met de reden dat ik redelijk veel ervaring had met de contacten bij de gemeente Vlissingen. Die ochtend vond Esse dat ze ook wel mee wilde gaan en dat ik mijn colbert maar aan moest trekken. Welnee was mijn antwoord: gewoon met m'n dagelijkse kloffie is voldoende. In de voorafgaande dagen had ik mij voorbereid op de laatste 10 jaar met de uitbreidingsplannen van onze haven en was strijdvaardig voor de confrontatie met een delegatie van het gemeentebestuur. Bij binnenkomst zag ik dat het clubhuis geheel gevuld was met leden. Ik dacht nou, die bijeenkomst heeft dan toch veel belangstelling. Zij willen nu ook weleens horen wat de burgemeester te vertellen heeft. Terloops vroeg ik aan Dick Altena welke wethouder en ambtenaar er mee zouden komen. Echter dat kon hij niet zeggen. Vond het toen wel raar. Alleen de burgemeester! Siewert gaf aan dat ik bij de andere commissieleden van havenuitbreiding Ger en Adri moest gaan zitten. Echter de burgemeester mevrouw Demmers-van der Geest kwam samen met een voor mij onbekend gevolg. Plus een doos en een bouquet bloemen? Ik werd al snel uit de droom geholpen. De burgemeester vertelde dat ze niet voor de jachthaven kwam en dat zij de opdracht van de wethouders had gekregen daar ook niets over te zeggen. Maar dat ze voor mij kwam! Zij noemde in een vriendelijke toespraak allerlei positieve momenten uit mijn levensloop. Waarna zij mij de versierselen van de Koninklijke onderscheiding heeft opgespeld. Dicht bij mijn hart. Want dat is een van de strikte voorschriften van deze onderscheiding. En op mijn polo-shirt! Na de felicitaties van alle aanwezigen en nadat ik iedereen bedankt had hebben we onder het genot van een drankje en een hapje heerlijk in het zonnetje op het terras na zitten keuvelen. Geheel overrompeld en toch met trots heb ik die dag de versierselen gedragen. Bedankt Siewert, Dick, Ger, Adri, leden en anderen plus Esse, zij die hebben bijgedragen aan deze bijzonder mooie dag. Hans Vroegindeweij, Oud-voorzitter Nb.: Van deze gebeurtenis is op verschillende manieren ruchtbaarheid gegeven, zoals publicaties in allerlei kranten. Zelfs in de Staatskrant. Hierdoor heb ik veel lieve reacties gekregen van familie, vrienden, leden, oud-“duotochters”, collega’s uit het verleden en zelfs van de commissaris van de Koning in Zeeland.

6

7

8

9

Wetenswaardigheden vaargebied 2015. Hieronder heb ik de voor ons belangrijkste nieuwtjes op het gebied van wijzigingen in het vaargebied, zoals besproken in het overleg met de KNWV samengebundeld, soms voorzien van een aanvulling of persoonlijk commentaar. De inspringende teksten zijn letterlijk overgenomen uit verslagen van het overleg. Westerschelde De strekdam voor Breskens is vorig jaar versterkt. De voet is versterkt en er zijn stenen gestort. Bij laagwater daarom niet te kort langs de oostelijke havendam de haven van Breskens uitvaren. Er is verzocht om nog een ton te plaatsen om dit te markeren, maar dat is tot op heden niet gehonoreerd. Gezien de bezuinigingen verwacht ik niet dat de ton er komt. Marnix Lippens meldt dat bij Cadzand door de RYCB is begonnen met de aanleg van een nieuwe jachthaven. De opening is gepland in het voorjaar van 2016. Er komen ongeveer 100 ligplaatsen van min. 12 meter. Actuele zaken op het gebied van Vaarwegmarkering en Hydrografie In de Westerschelde zijn 3 AIS markeringen aangebracht. Dit zijn boeien die er in werkelijkheid niet liggen, maar wel op een AIS scherm zichtbaar zijn. Ze worden ook wel AtoNs (Aids to Navigation) genoemd. Zie ook een artikel hierover in het mei nummer van Zeilen. Deze ligt momenteel op 3 plaatsen in de Geul van Walvisvaart en werkt via AIS. Dit mag alleen op plaatsen waar geen andere betonning kan worden gelegd. Dit betreft nu de GvR 1, 3 en 5. Kanaal door Walcheren. In 2015 zijn er 3 Blauwe Golven per dag, van 1 april t/m 30 sept. Er is voor 2016 en later een ander regiem in studie, waarbij het hele jaar door overdag konvooivaarten voor jachten wordt toegepast, met een doorvaarttijd van iets minder dan 60 min. Daarnaast zou de pleziervaart mee kunnen liften met de binnenvaart. Die zou dan van de brugwachters het verzoek krijgen wat langzamer te varen. Men dacht aan 7 keer per dag, wij hebben dat als te weinig beoordeeld. Verder hebben we afgesproken het bij onze achterban te peilen. Vertrek Keersluisbrug Aankomst Doorvaarttijd Stationsbrug 9.28 uur 10.27 uur 59 minuten 12.28 uur 13.27 uur 59 minuten 14.58 uur 15.57 uur 59 minuten Vertrek Stationsbrug Aankomst Doorvaarttijd Keersluisbrug 9.25 uur 10.18 uur 53 minuten 12.25 uur 13.18 uur 53 minuten 14.55 uur 15.18 uur 53 minuten

10

Oosterschelde Oliegeul Steiger betonhaven In de betonhaven zijn de door de Gemeente Veere gesubsidieerde steigers weggehaald. De palen zijn nu ook weg. Er zijn weinig mogelijkheden voor andere steigers. Zeelandbrug In het voor-najaar worden op de klappen van de Zeelandbrug nieuwe slijtlagen aangebracht. Prov.Zeeland wil gedurende twee keer drie aaneengesloten weken tussen 7.30 en 16.30 slechts één opening doen, nl. om 12.30. Over dit plan is een bespreking op 16 maart geweest. MZI’s Oosterschelde Er worden MZI-vergunningen uitgereikt voor de periode tot en met 31 dec 2018. In de Oosterschelde zijn de locaties:  Neeltje Jans, als in 2014  Vuilbaard, als in 2014  Schaar van Colijnsplaat, nieuw gebied, ten noorden van de tonnen SvC 10 t/m SvC 12  Vondelingenplaat, alleen de noordkant, maar groter dan in 2014 (in ontoegankelijk gebied)  Een klein stukje bij de O 18, iets verschoven t.o.v.2014  Geen MZI meer op het Nonenplaatje en tegen de Z-kant van de Roggenplaat Versobering Rijkswaterstaat moet bezuinigen en heeft versoberingen ingevoerd. Voor de bediening van de sluizen Roompotsluis, Zandkreeksluis, Bergsediepsluis en Grevelingensluis wordt in stille uren (winter, nacht) minder personeel ingezet. Daardoor kunnen langere wachttijden voorkomen. Bij alle vier sluizen wordt nu vermeld: Meldt u zich voor schutting via marifoon, telefoon of praatpaal bij de sluis. Krammersluizen RWS is vorig jaar gestart met een proef om op een andere manier de zout/zoetwater scheiding in de Krammersluizen te regelen. Dit gaat m.b.v. een bellenbaan in plaats van het wisselen van het water. De nieuwe methode maakt sneller schutten mogelijk. De bellenbaan heeft vorig jaar voor behoorlijk wat problemen gezorgd. Zo zijn schepen die met een te lage vaart door de bellenbaan voeren onbestuurbaar geworden en hadden schepen die in de bellenbaan stillagen problemen met het koelwater. In de verslaglegging hieronder wordt hier niet direct over gesproken. RWS vindt de proef dan ook geslaagd en wil dit jaar ook de tweede sluis voorzien van een bellenbaan. Hieronder staan wel de aanbevelingen waarmee ze de problemen hopen te vermijden. De pilot bij de Krammerjachtensluis is afgerond. De toegepaste techniek is effectief en zorgt voor een sneller schutproces. Ook biedt het perspectief op lagere beheer-en onderhoudskosten. RWS bereidt nu de start voor van een planuitwerking om de nieuwe techniek in de Krammersluizen in te bouwen. 11

Hierover wordt binnenkort een besluit genomen waar u nader over geïnformeerd zult worden. Verbetervoorstellen  De sluisdeur eerder dicht: beter sneller dan zoveel mogelijk boten mee  Bij een schutting van de Oosterschelde (Zijpe) naar het VolkerakZoommeer de ruimte tussen de sluisdeur en de trap vrijlaten  Onderzoeken of een rood kruis op de muur aangebracht of de stopstreep verlegd moet worden om de vrije ruimte te markeren  In een situatie dat een schip op de bellenbaan stilligt: bellenscherm uitzetten  In drukke perioden: waterscherm uitzetten (minder stroming)  Onderzoeken of pictogrammen/borden kunnen worden aangebracht om aan te geven dat bij invaren geldt: 1 voor 1 invaren en afstand houden  Onderzoeken of de ingesproken tekst (bandje bediening) een update kan krijgen, zodat meertalig recreatievaart geïnformeerd kan worden

Optimistrecord!!!! 28-04-2015 Mijn kleine nichtje Jentl die een nieuw Optimistrecord heeft gezet rond de opgespoten eilanden voor Dubai “The World”, iets meer dan 20 mijl in 4.48. Puffel Hi everyone, I would just like to inform you that I am very grateful that you had sponsored me for Dubai Offshore Sailing Club. (D.O.S.C.) round the world sailing trip. I’ve set a new record in the optimist of 4 hours and 48 minutes. Kind regards, Jentl Hanemaaijer

12

De 36e Zeeuwse Duotocht van V.V.W. ”Schelde” Woensdag 23 september t/m zondag 27 september 2015 Vier dagen lang met je zeilmaat zeilen door de Delta. Van Blankenberge tot Rhoon en van Willemsdorp tot West Repart. Op de briefing vlak voor de start krijg je de zeilaanwijzingen met daarin een aantal verplichte havens en vaargeulen. De route bepaal je zelf. De snelheid van je schip is daarbij niet het belangrijkste, meting is ook niet nodig. Wel belangrijk is de planning. De windverwachting voor de vier dagen, het getij (er zijn ook droogvallende havens!), de stroming en de openingstijden van bruggen en sluizen bepalen de volgorde waarin je de opdracht uitvoert. En buiten de havens en kanalen mag je de motor natuurlijk niet gebruiken. Alle schepen worden via Track en Trace live op internet gevolgd door de jury. Maar ook het thuisfront kan op die manier meeleven met de tocht der Zeeuwse zeiltochten. En het in het verleden zo beruchte schrijven van journalen kan vrijwel achterwege blijven. Tactiek, zeiltechniek, zeemanschap, doorzettingsvermogen en kennis van de Delta bepalen uiteindelijk wie de tocht reglementair uitvaren, en de prestatieprijzen in de wacht slepen. Die prijzen worden direct na de finish in Vlissingen tijdens een feestelijke mosselmaaltijd uitgereikt. Bovendien kun je daar de andere deelnemers en de thuisblijvers vertellen over de vier onvergetelijke dagen.

Regelmatig is aan ons, als organisatie van de Zeeuwse Duotocht en bestuur van VVWSchelde, de vraag gesteld of we een Duotocht “Light” kunnen organiseren. We zijn daar tot nu toe nooit op in gegaan omdat we vinden dat een Duotocht niet gemakkelijk mag zijn. De Zeeuwse Duotocht is als het “zwaarste zeilevenement van Zeeland” spreekwoordelijk zwaar, anders is hij die naam niet waardig. Toch hebben we onze gedachten laten gaan over een verkorte versie van de Zeeuwse Duotocht. Omdat de naam Duotocht “Light” al min of meer is ingeburgerd willen we deze naam handhaven. Maar dat wil niet zeggen dat deze “Light” licht en gemakkelijk wordt. De Duotocht “Light” is er voor iedereen, maar speciaal bedoeld voor: Zeilers die niet kunnen beschikken over vier aaneengesloten vrije etmalen. Zeilers die willen kennismaken met het fenomeen Duotocht.

13

Oudgedienden die langzaam willen afkicken van de verslaving die Duotocht heet. De zeer intensieve “Light” versie duurt twee etmalen. De “Light” wordt gezeild tijdens het tweede deel van de bestaande, vier etmalen durende, Zeeuwse Duotocht. Er wordt bij de Duotocht “Light” iets minder gevraagd van het uithoudingsvermogen, maar planning, kennis van de Deltawateren en de weersvoorspelling zijn des te belangrijker. De kortere tijd geeft immers weinig mogelijkheden voor een meerdaagse planning. En een dag veel of weinig wind heeft een grotere impact dan wanneer je vier dagen beschikbaar hebt. De Duo-Light puntsgewijs: De Duotocht “Light” start op de vrijdag van de Zeeuwse Duotocht om 19.00 uur. Het captainsdinner en de briefing zijn voor de Duotocht en de Duotocht “Light” op de woensdagavond 18.00 uur van de Zeeuwse Duotocht. De Duotocht Light kent geen verplichte rust. Een deel van de verplichte opdrachten van de Zeeuwse Duotocht vervalt voor de Duotocht “Light” deelnemers. De punten items (keuzehavens enz) van Duotocht “Light” zijn gelijk aan die van de Zeeuwse Duotocht. De finish van beide tochten is gezamenlijk in Vlissingen. Er is een aparte uitslag voor de Zeeuwse Duotocht en de Duotocht “Light”. De Duo “Light” is niet licht! Sal en Willem. (www.vvwschelde.nl & www.duotocht.nl) P.s.: wij kunnen nog zogenaamde >volgers< gebruiken die de deelnemers met track en tracé volgen.

Jeugdzeilen in het voorjaar

14

Wijnproeverij, 7 febr. 2015. Hoewel het al even geleden is en Doede vast al weer bezig is aan de volgende, wil ik het toch nog even hebben over de wijnproeverij. Hele mooie wijnen werden gedronken door zeer enthousiaste leden. We kregen er heel veel informatie over en voor Vera en mij sprong de Saint Veran La Baradiere, een Bourgogne Blanc uit 2011 er bovenuit. De andere proevers vonden hem niet lekker. Zo zie je dat smaken enorm kunnen verschillen. En dat maakt die proeverij zo leuk: er waren 7 Franse wijnen te proeven. Tijdens de pauze nog 3 Nederlandse [die we eigenlijk geen van allen lekker vonden]. Waar krijg je de kans om in zo’n ongedwongen sfeer zoveel wijnen op één avond te kunnen proeven? Begeleidt door stokbrood en kaasjes? Voor 17,50 euro? Gewoon in ons eigen clubhuis! Dus grijp je kans volgend jaar. Ik heb al ingeschreven! Bedankt Roos en Doede!

Trommeldemonstratie, bij de laatste Keek-op-de-Week in maart. 15

Laatste deel van de Plexat door Frankrijk en België. En dan hebben we een ligdag met van allerlei klusjes zoals olie verversen, vetpomp vullen, wc hendel smeren enz. Daarna de wal op met lakens en slopen die gewassen moeten worden. En dan blijkt hoe groot het aan de andere kant van de heuvel is waarbij we ook nog verkeerd rijden en bij Nanterre waar een bord met een platte grond staat maken we rechtsomkeert om nu de goede afslag te nemen en bij het VVV de weg naar de wasserette te vragen. Eenmaal terug aan boord is het goed toeven in de kuip met een boek bij een aangename temperatuur en afwisselend zon en wolken. Na een rustige nacht kunnen we er weer tegen en vervolgen onze toer stroomafwaarts naar de eerste en laatste sluis van vandaag. Oproepen geen antwoord nog een keer en ja zeg ze weten toch hoe het werkt, de sluis staat open en we kunnen gelijk invaren. We varen rustig de rivier af waarbij we onderweg opgelopen worden door een rivier cruise boot van het formaat die op de Rijn varen, dat hebben we hier nog nooit gezien, later hoor ik dat je er een 8 daagse cruise mee kunt maken tussen Parijs en de Seine monding en retour. We zien hem terug in Conflans waar ze afmeren tegen een tweede daar liggende cruise boot. Voor de rest ligt het hier hartstikke vol met lege beroepsvaart of opgelegd of vakantie houdend, ze liggen met plekken vier dik. We draaien hier de Seine af en de Oise op en dan is het net of je op halve kracht gaat varen want van voorstrooms wordt het tegenstrooms en het loopt op de Oise lekker door dus dat merk je wel. Je merkt het ook aan de vele meegevoerde rommel dus is het goed opletten om diverse zaken te ontwijken. We meren af aan het drijvende steigertje bij Jouy le Moutier, het is altijd vrij als we hier langs komen, geschikt voor één boot maar heerlijk om te liggen. Als je de wal oploopt kom je in een park terecht dat `s avonds om 20.00 afgesloten wordt met toegangshekken, dan moet je dus wel binnen zijn anders heb je een probleem. Morgen fietsen. We blijven vandaag hier liggen om te fietsen want er is heel wat te zien hier in de omgeving. We rijden eerst naar Vaureal, een plaats die de laatste jaren gigantisch gegroeid is tot een voorstad van Parijs. Het is wel een redelijke klim om op hoogte van de plaats te komen maar dat moet dan maar. We rijden naar het centrum en dan weet je niet wat je ziet het lijkt wel of je in Noord Afrika terecht gekomen bent, een Fransman is een zeldzaamheid het is er druk rond het winkelcentrum, de kapiteinse zou zich hier alleen zijnde niet lekker voelen. Pal naast het centrum zijn een aantal op regeringsgebouwen lijkende flats gebouwd in een halve cirkelvorm en aan de andere kant rechthoekige gebouwen. Alles is in glas en witte beton uitgevoerd en reeds vanaf de Oise bij het doorvaren te zien. Blijken het toch gewoon flat woningen te zijn want er hangen mensen maar ook beddengoed uit een aantal openstaande ramen. We lopen met de fiets aan de hand over het plein naar de opening aan de waterkant, een schitterend panorama ligt voor ons met een dalend 16

terrein naar de Oise en in de verte kun je de gebouwen van Parijs als achtergrond zien. Naar de Oise toe loopt er een lange trap die op een groot platform uitkomt waarop 12 grote witte zuilen staan, vandaar gaat er weer een trap verder naar beneden die op een honderden meters lange fiets en wandelbrug uitkomt waarbij je eerst onder een schitterende overkapping doorloopt. Steek je de rivier over dan kom je in een kilometers groot fietswandel en ontspanningsgebied terecht, je komt ogen te kort. Wil je er meer over zien dan moet je op Google Eart Vaureal Frankrijk aanklikken en dan het gebied met bovenstaande foto opzoeken, je vindt er tientallen foto`s van wat daar te zien is, helaas kon ik geen foto`s maken omdat mijn camera het af liet weten.

Terug aan boord maken we een picknick plek op de wal om daar van de warme hap te genieten. En dan moet er weer een stukje gevaren worden stroomopwaarts de Oise volgende die met grote meanders door het landschap kronkelt. We passeren eerst Cergy met een kleine maar leuke haven, nemen vlot de sluis van Pontoise en varen op de stad aan. Bij het doorvaren van Pontoise blijkt daar een lange nieuwe steiger te zijn gelegd en we besluiten om hier te blijven voor een nachtje en als je dan geen stroom en water gebruik lig je er nog gratis ook. De middag gebruiken we voor en rondje langs het kasteel en de oude omwalling met een mooi zicht op de omgeving. Vervolgens hebben we voor de verandering eens een bewolkte dag met aangename temperatuur dus mooi om weer een stukje te varen. Na 13 km hebben we de eerste sluis bij L`isle Adam waar je ook een haven hebt waar twee bootjes kunnen liggen dus kun je er nooit liggen. Na weer 13 km de sluis van Boran waar je boven de sluis een ruime voorziening hebt om af te meren maar vandaag niet want het is weekend en de hele kade ligt vol met binnenvaart dus dat betekend dat we er nog een stukje bij doen om vervolgens af te meren bij St.Leu waar een kade is voor drie bootjes en geen verdere voorzieningen. Er ligt al een jachtje maar die vaart na een poosje weg en hebben we het rijk alleen. Verder geen pleziervaart gezien vandaag. En dan hebben we weer een zonnige dag met een planning die zegt dat we afmeren waar we uitkomen dus zien we wel wat en waar dat wordt. De sluizen liggen op 13 tot 15 km uit elkaar dus valt er best lekker te varen door

17

al de kronkels in deze rivier waar we nu maar weinig afmeer gelegenheden tegen komen. We passeren Creil een grote stad maar faciliteiten voor pleziervaart zijn hier 0,0. Bij Maxence is er een goede kilometer voor de sluis aan stuurboord kant een kade waar we voorheen een keer gelegen hebben, afmeer voorzieningen zijn er niet dus is het afmeren aan boomstronken en dikke takken, we slaan het deze keer over en nemen vlot de sluis, ook boven deze sluis is er een flink stuk wallekant waar je prima af kunt meren maar we zijn nog vroeg en varen dus door. En dan komen we na 45 km varen gewoon bij de sluis van Compiegne aan waar we de sluismeester aanroepen om te weten welke sluis we krijgen. Er is aan bakboord een kleinere sluis, aan stuurboord een grote maar daar zit een eiland tussen en je kunt ze niet beide gelijk zien. Een eindje boven de sluis heb je een tankstation voor de binnenvaart en de pleziervaart dus daar maken we gelijk gebruik van om de tank op te toppen zodat we tot Vlissingen geen probleem hebben. Vervolgens heb je de keuze tussen de stadskade aan de stuurboordkant van het vaarwater, geen bolders, dus vast maken aan de betonkoppen van de kade muur, of je vaart een stukje door naar de jachthaven, dit was vroeger een gemeentehaven maar is nu overgedragen aan de vereniging die er zijn thuishaven had en als er plaats is mag je er liggen, gratis en voor niks en dat geldt ook voor de, wat provisorische douche die overigens goed werkt. Uit goed fatsoen laat je een bijdrage voor de clubkas achter dan kun je nog eens terugkomen. Je hebt in de stad een tamelijke supermarkt maar het is wel een lekkere tippel er naartoe, de bakker is vlakbij. Aangezien we van plan zijn om morgen naar Longeuil te varen op 6 km van hier willen we daar voor de komende dagen shoppen. Vandaag het laatste stukje van de Oise en dan wordt het weer kanaaltje varen dus tegen 10.00 uur gaan we op pad en is het uitkijken bij de kruising van de Oise en de Aisne waar het vrij smal is en er zo een spits om de bocht van de Aisne kan komen. Dat zelfde geldt voor het laatste stukje Oise het is er vrij smal en als je een tegenligger van 800 of 1000 ton hebt is het moeizaam passeren. De sluis van Longeuil heeft een grote en kleine sluis, als we er aan komen vaart er net een tegenliggende spits in de kleine bakboord sluis en aangezien de grote op groen staat varen daar dus in. We liggen al een poosje maar er gebeurt verder niets dus de vraag is heeft de sluismeester ons wel gezien? Om dat zeker te stellen de trap op en naar het bedieningshuis en dan blijkt dus dat hij ons niet gezien heeft en brengt gelijk de zaak in werking om ons te schutten. Na de sluis is er aan bakboord een lange lage kade met hier en daar een bolder en voor de rest een hele rij boompjes waar een draad omheen kan en die tevens voor een stukje schaduw zorgen als het warm weer is. Verder geen voorzieningen maar ja het kost ook niets. Nog even de provisie kast aanvullen en de rest is luieren.

18

Vandaag staat er 18 km op het programma en dat brengt ons naar het Canal du Nord dus nog 1 sluis op dit kanaal en dan worden het de sluizen met 6 meter verval op het Canal du Nord en aangezien we uit het dal komen is het omhoog sluizen. Wil je dit gemakkelijk doen dan moet je zorgen om af te meren aan de bakboordkant van de sluis, het water stroomt erin vanaf de stuurboordkant van de sluis dus wordt je vanzelf bij de wand gehouden, je moet wel steeds verpakken en er zit circa 2 meter hoogte verschil tussen de bolders. Aangezien het kanaal op het hoogste punt geen water aanvulmogelijkheid heeft wordt het water bij de sluizen deels opgevangen in een bekken naast de sluis, vandaar de zijdelinkse instroom, het overige verlies moeten ze compenseren door het water terug op te pompen. Daarom staat bij elke sluis een flink pomphuis want er gaat een gestage stroom binnenvaart schepen door de sluizen, dit is ook de reden waarom je als pleziervaart nogal eens vertraging oploopt op dit kanaal. Er varen namelijk flink wat dubbele spitsen, twee in span, die de gehele sluis vullen waardoor je niet mee kunt, er varen ook zogenaamde Canal du Nord schepen gebouwd op de maximale afmetingen van deze sluizen. Je kunt dus alleen mee met een enkele spits of met een sluis waar je alleen schut als er geen beroepsaanbod is, de beroeps krijgt wel altijd voorrang ook al lig je al even te wachten. Het zit deze keer mee en we kunnen gelijk en alleen invaren en dat is bij de volgende sluis ook zo. We meren af boven de sluis van Noyon waar er een lange kade is, als je er blijft liggen dan zover mogelijk van de sluis af want `s avond komen er gegarandeerd spitsen om te overnachten en zo`n dubbele is toch 80 meter. We gebruiken deze plek ook om te shoppen voor de komende dagen want tot Peronne kom je niets meer tegen en de supers in Peronne stellen niet zoveel voor. Dus fietsen er af en op naar het winkel gebied. Het mag dan een grote Auchan super zijn die van Lecrerk zijn stukken beter, hier is de groente al zo oud en verlept dat ze het in Nederland niet in de schappen zouden durven leggen. En dan gaan we weer over op de standaard starttijd van 9.00 uur na vooraf de boot droog gemaakt te hebben, de dauw lijkt hier op een flinke regenbui. En dan gebeurt bij de eerste sluis wat ik net beschreven heb, er komt een beroeps de sluis uit en voor ons ligt er een te wachten dus meren we af want dit duurt nog even. Net als we aan de beurt zijn komt er een dubbele spits aan die gelijk invaart dus liggen we nog even. Dan kunnen we en mooi alleen dus eenmaal in het ritme van de stroom kun je vervolgens sluis op sluis zo door varen. Bij de ruim 1 km lange tunnel, het Souterrain de Panneterie, ligt de dubbele spits nog te wachten op doorvaart, eenrichtingsverkeer, als deze vervolgens als eerste invaart gaan we er op gepaste afstand achteraan want je vaart wel in zijn uitlaatgassen en dat is niet lekker. Bij de derde sluis komt er net een beroeps de sluis uit maar er liggen aan onze kant twee dubbele te wachten 10 minuten later zijn het er drie dus is het tijd om met de sluismeester te overleggen. Hij gaat eerst de dubbele schepen schutten en dan is het onze 19

beurt ongeacht wat er nog bijkomt. Intussen komen er nog twee motorjachten bij en dan zul je het zien als we aan de beurt zijn is er geen beroepsvaart meer te zien! pas als we in de sluis liggen komt er in de verte een de bocht om. We meren af aan het stukje kade in Bethencourt niet de mooiste plek maar veel anders is er niet. En dan is vandaag 29 km varen geweest met drie sluizen maar ben je van 9.00 uur tot 16.05 uur aan de slag geweest. Een heel rustige nacht tot ik onder de morgen wakker wordt van iemand die met regelmaat met een hamer op een stalen pen aan het slaan is, ik draai op mijn rug om het beter te horen en dan blijkt het mijn slapie te zijn die probeert om iets of iemand te imiteren. De eerste sluis die we vandaag aanvaren gaat gelijk op rood/groen en komt leeg onze kant op, lagen we gisteren in de rij te wachten nu is er geen boot te bekennen, het is maar net hoe je het treft. De tweede sluis staat op rood, aanroepen via de marifoon maar geen reactie dus dan de hoorn erop en dat helpt er wordt iemand wakker. In Peronne aangekomen is er alleen nog plaats aan het lage ponton de steiger is vol bezet, verder geen probleem. Vandaag wat zon en een wolkje maar met 28 graden best uit te houden. Wasgoed verzamelen om morgen een paar wasjes te draaien en dan vanavond frietjes wat lang geleden is, van het frietkraam op de camping. De camping loopt in de namiddag weer helemaal vol met veel Nederlanders die op weg naar huis hier een tussenstop maken je hoort het gelijk aan de geluiden die uit het kleine zwembad komen, het vindt gretig aftrek bij de jeugd. Een ligdag/wasdag alleen zal het niet zijn om buiten te drogen want het is regen en buien vandaag, daarnaast is de wasmachine en de droger bepaald niet van de laatste mode dus gaat alles heel moeizaam en daarnaast weten ze heel goed van de prijs, die is Parijsachtig!! Om 8.10 uur gooit onze Belgische buurman los en vaart richting de sluis, wij doen dat om 8.30 uur en varen daarna de haven uit waar net een spits voorlangs loopt die richting de sluis gaat waar wij ook heen moeten dus op een rustig gangetje er achteraan. Bij de sluis ligt de Belg te wachten, de spits vaart in en de Belg sluit er bij aan waarna wij als laatste invaren. Deze combinatie houden we vijf sluizen vol, en deze sluizen is het stuurboord afmeren om bij de wal te blijven. Het zijn de laatste vijf sluizen omhoog daarna volgt een vlak stuk met de lange tunnel en vervolgens gaan we de trap weer af. Na de vijfde sluis gebaart de schipper van de spits dat we op kunnen lopen, voor de motorboot niet zo`n probleem maar voor ons wel want ook de spits blijft stevig doorvaren, eenmaal voorbij lopen we niets op hem uit. Het is wel een voordeel in de tunnel, het souterrain de Ruyalcourt, met een lengte van 4354 meter en in het midden een passeer gedeelte waar tegemoet komende scheepvaart je passeert, de spits loopt hier aanzienlijk 20

trager terwijl wij op bijna normale snelheid er door lopen, zodoende vaar je niet een dik uur in de uitlaatgassen. Op 8 km na de tunnel sluis nummer 7 waar we voor de sluis afmeren om de dag vol te maken. Na lange tijd alleen Franse zenders te hebben gehad op de radio ontvangen we hier weer een Belgische zender en hebben we na lange tijd weer info ten aanzien van de wereld om ons heen waar eigenlijk weinig veranderd is dus hebben we eigenlijk niets gemist, rustig is het wel. De beroepsvaart is de volgende morgen al vroeg in de weer, op zich niet erg want al wat weg is daar hoeven wij niet op te wachten. Maar…… om 8.15 uur slaat het potdicht van de mist en moeten we tot vlak bij sluis varen om deze te zien, deze komt leeg onze kant op en kunnen we invaren. Het is wel rustig varen en oriënteren op de walkant maar het gaat. Na de vierde sluis begint het open te trekken en krijgen we wat meer zicht, wel alle respect voor de binnenschippers die met een dubbele spits waarvan ze de voorkant niet kunnen zien, laat staan de sluis waar ze op aanvaren maar op de radar het schip netjes dat smalle gat invaren, petje af. We waren van plan om in Arleux te overnachten, je moet daar een plekje zoeken tussen de voor de wal liggende binnenvaart die meestal al dubbel afgemeerd ligt. Je hebt er een supermarkt maar het is ook de stad van de gerookte knoflook waar je ook loopt je ruikt maar één ding het roken of gerookte knoflook het plaatsje is er wereldberoemd om. Helaas ligt alles stampvol geen gaatje te vinden dat hebben we nog nooit gehad maar ja het kan gebeuren dus zit er niets anders op dan door te varen. Je kunt hier twee kanten op namelijk door het Canal de la Sensee naar de Schelde (L`Escaut) en deze afvaren via Valencien naar Gent, of via Douai– Lille en de Leie naar Gent, we kiezen voor dit laatste. Dat houdt wel in dat we nog drie sluizen te gaan hebben. Ook hier is het druk maar minder dan op het Canal du Nord omdat veel schepen richting Valencien varen, ook zijn de sluizen hier een maatje groter dus kan er meer in. In Douai heb je eigenlijk maar één goede plek om af te meren en dat is de stad doorvaren en dan de afslag aan stuurboord nemen richting de nu afgesloten Scarpe, deze vaar je niet in maar stuurboord aanhoudende vaar je de stad weer in onder een brug door, let op er staat wel stroom doordat ze dit kanaaltje doorspoelen. Je denk in eerste instantie waar kom ik terecht maar na een goede kilometer vaar je de bebouwing in met een pracht van een kade waar zelden iemand ligt, er staat wel een hekwerk op de rand maar daar zitten poortjes in waardoor je de wal op kunt, een ideaal plekje. Van hier loop je zo naar het centrum en loop je even terug en de brug over waar we onderdoor gevaren zijn dan sta je zo bij een intermarché die van allerlei lekkers voorzien is. Ideaal plekje ook om er op uit te trekken met de fiets want er is genoeg te zien in de omgeving omdat het gebied rond de Scarpe vroeger één van de grootste kolenmijn gebieden was waarvan je nog allerlei restanten en herinneringen terug vind. Zo heb je een 20 km van Douai de plaats Lewarde met een fantastisch mijn museum, we hebben er best wat gezien maar dit is echt super en vol met verrassingen die ik niet ga 21

verklappen die moet je zelf ervaren. Een bijkomend gemak is dat je er een restaurant bij hebt waar je heerlijk kunt eten en aangezien we daar niet vies van zijn maken we er gretig gebruik van.

We nemen node afscheid van Douai, maar we zijn hier beslist niet voor de laatste keer, en gaan op pad naar Lille met zo`n 44 km varen en dat met maar 1 sluis dus wel heel gemakkelijk. Na 6 km passeren we een plas met verbinding naar het kanaal daar ligt de jachthaven van Courcelles, vroeger een leuk haventje met een oud baasje als havenmeester en een douche gebouwtje buiten de haven waarvan je de sleutel kreeg. Nu is de zaak in andere handen en gemoderniseerd, je moet oppassen anders ga je aan de grond en er is een moderne sanitaire unit gekomen, de haven wordt beheerd door een paar jonge snuiters die het eigenlijk niet interesseert en de prijs is meer dan verdubbeld, dat schiet bij ons verkeerd dus deze staat bij ons op de zwarte lijst. We passeren de afslag naar Duinkerken en dat betekend ook dat we de meeste beroepsvaart achter ons laten. We pakken vlot de sluis van Don en varen steeds meer door een industrie gebied ten teken dat we Lille naderen. In Lille heb je twee plaatsen om af te meren, een haventje bij de wijk Lomme in een zijarm van het kanaal en in het industrie gedeelte dus dat trekt ons beslist niet. Een tweede mogelijkheid is de oude arm te volgen richting de binnenstad waarbij je rond de Citadelle vaart, het is wel zaaks bij het invaren een stukje uit de bakboord wal te blijven anders ga je aan de grond, datzelfde gebeurt je op de stuurboord helft, daartussen is het ongeveer 1,6 meter diep. Je kunt tot bijna aan het oude, vroegere binnenvaart, sluisje varen. Voorheen had je aan de linkerkant het bos en aan de rechterkant een lawaaierige autoweg maar dat is verleden tijd, het is veranderd in een wandel boulevard met enkele bolders op de wal en krammen in de muur en deze laatste moet je zeker benutten want er komen `s nachts uitgaanders uit de stad langs en die willen nog wel eens leuk doen. Van hieruit sta je zo in het drukke centrum van de stad maar is het ook mooi om de fiets te pakken en 22

een rondrit door de stad te maken want er is heel wat moois te zien (info bij het Toeristisch Bureau) en als je van shoppen houd dan is er te veel om op te noemen. We hebben hier een nacht doorgebracht dat we tegen de wal bleven liggen maar dat is ons slecht bekomen, om 1 uur `s nachts werd ik wakker door voetstappen op het dek en toen ik naar buiten ging bleken er twee jongedames die in de stad waren stappen, op weg naar huis onze buiskap als een mooi zitje zagen om de laatste drankjes weg te werken, ik heb ze dus op andere gedachten gebracht en ze weer op pad naar huis gekregen. Een half uur later weer voetstappen, aan het achterschip erop en van voor er weer af, een paar knullen die dat schijnbaar leuk vonden, dat waren wel de laatste natuurlijk. Ik heb een dreg anker naar het midden van het kanaal gesmeten en de boot een dikke meter uit de wal getrokken, die sprong heeft tot heden nog niemand durven wagen en wij liggen er een stuk rustiger door. Ja, en dan moet je toch weer verder dus na de onderbroken nacht gaan we richting de Belgische grens, het weer is niet best er dreigt regen en onweer maar we zien wel. Het begint met een sluis na een goede kilometer varen waar we even moeten wachten tot een beroeps er uit gevaren is en wij er in kunnen. Tijdens het schutten barst een flinke onweersbui los met bakken water die naar beneden komen en dan zien we wat dit tot gevolg heeft in heuvelachtig gebied. We varen door het kanaal en van overal stroomt water het kanaal in, de riolen kunnen het lang niet aan en overal zie je water in watervallen het kanaal instromen maar dat er de nodige zooi mee komt laat zich raden. En dit eerste stuk is toch al een vreemd gedoe want een stuk van het vaarwater is met lichten geregeld vanwege een moeizame doorvaart bij Wambrechies alleen ik heb dat nog nooit op groen gezien, de eerste keer hebben we hier een poos liggen wachten en niets gezien dus wachten we nu niet meer maar varen gewoon door en nooit meer iets gemerkt. Na een kilometer of tien passeren we weer een haventje namelijk dat van Deulemont het ziet er leuk uit dus bij een voorgaande passage heb ik gepoogd om er in te varen, al direct in de havenmond ging ik vol aan de grond en tot overmaat van ramp kwam er net een grote beroeps langs schuiven die ook nog een 20 cm water wegzoog, toch wel een poosje geduurd eer we weer vrij waren, dus wees gewaarschuwd en vaar er niet in. Vervolgens varen we de Leie op waar de grens met België ongeveer in het midden van de rivier ligt. We passeren de sluis van Comines en meren af in de jachthaven van Wervik, deze was vroeger gratis maar ze zitten nu achter de centjes aan dus moet je betalen, verder geen probleem alleen je moet er geen water tanken het koste mij de tank leeghalen en schoonmaken. Je kunt hier leuk fietsen en je hebt er leuk tabaksmuseum. Een kilometer of zeven verderop heb je Menen waar je kunt kiezen uit de jachthaven Franstalig of de kade Nederlands talig. De ene kant van de gekanaliseerde rivier is Belgisch de andere kant is Frans deze scheiding uit zich vooral in de taal de Belgische

23

kant vertikt het om Frans te spreken en dat laten ze goed merken. Het stikt er van de winkeltjes maar wel aan de Franse kant. We gaan door naar Kortrijk waar je te maken krijgt met éénrichtings-verkeer, je moet je bij het bord melden en daarna wachten op je beurt en dat is lastig want je kunt nergens afmeren en er loopt een lekker stukje stroom, als het slecht uitpakt kun je best drie kwartier rondjes draaien. De doorgang is in de laatste jaren geheel vernieuwd en ze hebben er echt iets moois van gemaakt vooral de gebouwen en de voorzieningen aan bruggen en fietsbruggen zijn fantastisch om te zien. Je hebt twee mogelijkheden om af te meren in Kortrijk stroomopwaarts van de stad maar dat is een ongezellige plek en je ligt stik op de klots, beter is de haven stroomafwaarts maar dan moet je wel onder de bruggen door kunnen daar lig je prima aan een drijvende steiger die beheerd wordt door een oud pleziervaarder die er op zijn boot woont. En Kortrijk is natuurlijk een stad met een groots verleden dus je moet er wel even de tijd voor nemen om daar aandacht aan te besteden. Van Kortrijk is het maar een eindje van 25 km naar Deinze, je kunt daar het afleidingskanaal nemen om via Schipdonk naar Gent te varen. Maar veel mooier is het om via de kronkelende oude Leie naar de Ringvaart door te steken waarbij plaatsjes als St. Martens Leerne en St. Martens Latem beslist niet overgeslagen mogen worden het is wel altijd een probleem om er een afmeer plekje te vinden maar het is er schitterend mooi. In Gent zijn er diverse mogelijkheden om af te meren namelijk bij de Gentse Leievaarders (niet in het weekend) de jachthaven van Merelbeke vlak bij het voetbalstadion en de AH supermarkt, beide maken het nodig met de fiets naar de stad te gaan. Wil je kort bij het centrum liggen dan moet je van de Leie komende de Ringvaart oversteken en via de oude Leie arm tot in het centrum varen en afmeren bij de Gent Centrum Jachtclub maar er is niet altijd plaats. Over Gent hoef ik niets te vertellen dat er van alles te zien is lijkt me bekend dat je er lekker kunt eten is ook niet nieuw. En dan is de dag daar dat we Nederland weer binnenvaren, vanaf Gent varende over de Ringvaart naar sluis Evergem waar de nieuwe grote sluis nu volop in gebruik is, daarnaast gebruiken ze de oude ook nog maar met enige wachttijd moet je altijd wel rekening houden. Na de sluis de laatste vijf kilometer van de Ringvaart, in dit gedeelte zijn ze volop doende om aan weerskanten van het kanaal over de volle lengte kade te realiseren mede in verband met het Seine – Schelde project. Vervolgens door het havengebied van Gent waar het altijd bruist van de activiteiten, het uitbreiden van de havens en het installeren van nieuwe bedrijven. We nemen een tussenstop in de Sasse jachthaven want we vinden het weer lang genoeg voor vandaag, in de haven naast de oude sluis lig je achter een hek met code en dat vinden we niet handig dus varen we achterom naar de verenigingshaven. 24

En dan vandaag het laatste stukje kanaal naar Terneuzen waar we meestal afmeren in de vroegere haven van de WV Neuzen die nu geprivatiseerd is en van nieuwe steigers voorzien, het is er een stuk aangenamer liggen dan in de buitenhaven met zijn passerende grote scheepvaart, maar goedkoop zijn ze er niet. We gebruiken deze plek ook om met de fiets wat familie bezoekjes af te leggen. En dan is kiezen van het goede tij om weer door te varen met twee mogelijkheden of afgaand water en naar Vlissingen of opkomend tij en via Hansweert, de kapiteinse wil echter niet zo snel weer naar huis dus gaan we voor Hansweert als het tenminste geen vijfje of zesje waait. We varen op de sluis aan met wat extra tijd want je moet niet schrikken als je er twee keer schutten niet bij kunt en dan kan net het tij verlopen. Een uur wachten is normaal, als we eenmaal meekunnen is het daarna een zacht eitje want er staat nagenoeg geen wind dus is het vlak water. Op tijd aanmelden bij de verkeersdienst van Hansweert is ook niet verkeerd want er komen er daar altijd wel het gat uit en wij komen dan eigenlijk van de verkeerde kant, mits je er eerst voorbij vaart maar dan moet je tegenstrooms dat gat in. We steken over tussen de grote jongens door als we zien dat de kust veilig is want er komen er van twee kanten op rij aangevaren. Even wachten voor de sluis en dan invaren en doorsteken naar de Oosterschelde om vervolgens tegenstrooms naar Goes te varen. De sluis van het Goese sas is een vlotte zeker als zoals nu het binnen en buitenwater gelijk zijn en aan beide kanten de deuren open gaan. We hebben het vaarwater hier ook wel eens anders ervaren met een noordwesten windje van een windkracht vijf, dan is het buizen geblazen en stampen tegen de korte golven, gelukkig vandaag niet. Bij de Goese brug is het altijd wel een poos wachten maar daarna duiken we de Werf in waar we de komende drie dagen doorbrengen en zoals het zachtjes aan de gewoonte is de reis afsluiten met een heerlijk diner bij het Binnenhof. De rest is peanuts, van Goes naar het Veerse Meer, nog enkele dagen op het meer doorbrengen, ik wil nu toch weer wel eens mosseltjes eten, en dan is het op de thuishaven aan, daar de fietsen eraf en naar huis in de hoop dat alles daar ook goed is gegaan.

Joop en Fia Verstraeten, van de Plexat.

25

De Duotocht 2014, Sfaeren. Wat er dit jaar aan vooraf ging. Het is in een mooi weekend in september ergens in Zeeland aan boord van de Sfæren. Zeilmaatje: “Inna, heb je je nu al ingeschreven voor de Duotocht?” Inna: “Jouw zeilaanwijzingen zijn echt te veel van het goede voor de Sfæren (een midget 20); ik kan de Duotocht in de huidige vorm nooit uitvaren. Simpelweg te velen mijlen!” Zeilmaatje: ”Onzin, ook de Sfæren kan de Duotocht uitzeilen….. Inna: “Mmmmm…ik zou wel willen…maar ik mis mijn Duotocht maatje Lianne van 2013, ik ben fysiek verre van topfit en ik heb in deze conditie echt een maat nodig die ik 100% vertrouw anders krijg ik te weinig rust…. Als jij nou je werkweek leegmaakt dan wil ik editie 2014 graag met jou varen en dan mag jij mij bewijzen dat de Sfæren de Duotocht uit kan varen”. Zeilmaatje: ”Ik zou best willen maar dat gaat echt niet lukken Inna”. Inna: ”Ja ja…Jij bent toch baas over je managementassistente en je eigen agenda? Als jij wilt varen dan kan jij varen! Je krabbelt nu al terug…of schrikt de ruimte – of beter, het gebrek daaraan – van de Sfæren je af…?” Een paar dagen later in de nieuwe werkweek geeft zeilmaatje Sal bericht aan Inna dat zijn agenda in de Duotochtweek leeg is om als duomaat op te stappen bij Inna aan boord van de Sfæren. Hij doet nog een zwakke poging om de Sfæren in te ruilen voor zijn iets ruimere zeilboot maar daar kan geen sprake van zijn, zo stelt Inna, want nu wil zij haar gelijk krijgen dat het uitvaren met de Sfæren nooit kan lukken.... Twee dagen later ziet Sal het inschrijfformulier van de Sfæren digitaal in zijn Duotocht organisatie mailbox ploffen…Schipper Inna Brockhoff en maat Oscar Lucamano…? Oscar Lucamano??? Een anagram… voor Salomon Cracau…Tjeee, scherpe schipper, dat belooft wat! Sal heeft afspraken gemaakt met Willem (Sal & Willem organiseren samen de Zeeuwse Duotocht) zodat de organisatie, briefing, het volgen enz. enz. gewaarborgd zijn. De Sfæren zal buiten mededinging meedoen vanwege voorkennis van de maat. En, een start voor 23.00 is niet mogelijk want Sal wil absoluut naar z’n woensdagavondcursus. Sal stelt als eis dat de romp van de Sfæren pokvrij is want gang(k) is alles….. Op weg van Burghsluis naar Vlissingen wordt de Sfæren drooggelegd op de Roggenplaat. De avond bij laag water over SB en bij het volgend laag water in de ochtend, op de BB zijde, alsof het tij wist dat dit moest gebeuren vooraf aan een Duotocht. De allerlaatste pokken en wiertjes worden bij laag water van de romp geboend. Met een geweldig resultaat. Het scheepje glijdt werkelijk als een zeepje door het water naar Vlissingen, alwaar het moeiteloos doorglijdt de zeepbel in van vier dagen Duotocht. Het inkoopbeleid. Hoe het loslaten van een degelijke voorbereiding extra ballast veroorzaakt. Oftewel, een Duotocht is ook: weten wanneer je beter niet kunt improviseren. We hebben heel wat foto’s voorbij 26

zien komen van andere schepen en hun voorraad. Flessen water, flessen bier en voer in blik. Op de Sfæren zou de schipper voor de inkopen zorgen, middels strak inkoopbeleid met een degelijke doch goed gecensureerde boodschappenlijst. De maat was meer voor een gezamenlijke strooptocht door de supermarkt (bij voorkeur de drukste van de stad, en bij voorkeur enkele uren voor vertrek, want zo ging het alle eerdere achttien Duotochten ook…). Om maat gerust te stellen dat er niks vergeten zou worden en aan alle wensen zou worden voldaan zijn twee weken voor vertrek ettelijke emailberichten met eetgewoonten, lievelingskostjes, lievelingsmerken, lievelingsverpakkinggroottes, lievelingssapjes (met dop, zonder dop) etc. etc. van maat naar schipper gegaan, waarbij de opmerking van de maat toch steevast was: ik eet alles. En de schipper: ik koop alleen wat je lust. Puntje bij paaltje. Lijstje gemaakt, de ruimen ontruimd, toch maar even samen naar de supermarkt. En daar staat toch zoveel van alles in die schappen! En de keus is zo enorm. En uiteindelijk kocht de maat wat ie dacht dat de schipper lekker vond, en de schipper wat op het lijstje stond (compromis), plus dat wat de maat extra lekker blijkt te vinden als het zich in de winkel toont. Met als gevolg dat we meteen voor de komende twee Duotochten aan voorraden hebben. Minstens, Sal eet nog dagelijks een Duotochtkrentenbol thuis. Maar ja, moet gezegd, we bevonden ons in de luxepositie van een persoonlijke scheepskok-op-bestelling, waardoor het vaste voedsel aan boord het ruim nauwelijks is uit gekomen (op de rucola na dan). Het vertrek: de ‘machtsstrijd’ tussen schipper en digitale ballast wordt beslecht, waarna de rust definitief is verankerd aan boord van de Sfæren. Unaniem beslist schip en bemanning dat het vertrek, voor vier etmalen de Duotocht zeepbel in, richting de Westerschelde zal zijn. Sal kent die Westerschelde op zijn duimpje, en voordat Inna er erg in heeft hangt de Ipad met navigatiekaart met het vernuftig geïmproviseerde ophangsysteem aan het deurtje te zwaaien. Inna lijdt nog onder landstress en wil alle zekerheden loslaten om zich totaal te kunnen inleven in water en boeien. Sal lijdt onder scheepvaartstress, waarbij je niet genoeg hulpmiddelen kan gebruiken om je bedoelingen duidelijk te maken. Oftewel, er moet nog even ingeslingerd worden om tot een harmonische samenwerking te komen. Het waait lekker, de stroom loopt door en de Sfæren, die nergens last van heeft, stuift over de Westerschelde richting Hansweert. Dan komt het Molengaatje. Hier is de door Sal opgedane ervaring extreem nuttig: het is bewezen dat die route vele malen sneller is dan via het Middelgat naar Hansweert. Inna ziet eens geen reden hieraan te twijfelen en concludeert: “Mooi, dan gaan we hier op kompaskoers door die geul, vanaf die boei met een correctie voor de stroom zoveel graden, na zo en zoveel minuten en dat licht dwars dan een beetje bijsturen tot een koers van zoveel graden, en tenslotte uitkomen bij die boei aan de andere kant. Geef mij het roer maar.” De dieptemeter gaat aan. Sal begint sputterend en met enige urgentie in de stem, voor te lezen uit digitaal werk. Dit wordt Inna iets te veel, en commentaar uit die bron wordt aan dek verboden, wat Sal enige moeite kost serieus te nemen, de ogen gefixeerd op dat schermpje met kaartje en bewegend pijltje. Inna blikkend van kompas, 27

naar dieptemeter naar de nacht en weer terug naar het kompas, zich ergerend en eigenwijs de helmstok strak houdend elke keer als er een zogenaamde koerscorrectie wordt gemompeld gebaseerd op digitale informatie. Het visuele resultaat van deze exercitie mag er zijn (zie kaartje). Maar er is méér winst geboekt: Sinds dat moment heeft Sal vrede met de rare hobby van de schipper en kan ook zonder Ipad varen, en tolereert Inna zonder klagen de digitale ballast van een maat aan boord. Sterker nog, later in de tocht ziet ze er tijdens vermoeide momenten wel het voordeel van in om even niet te hoeven spelen met stroom, wind, kompas en nachtelijk lezen, maar gewoon haar wachtje te doen. Wat dan weer tot gevolg heeft dat de maat eindeloos kan slapen omdat schipper niet moe denkt te worden en geen hulp nodig heeft… Winst of verlies? Oefening baart kunst, maar ervaring is de beste leermeester. Oftewel: het comfort zit meestal niet in een klein hoekje. Tja, het moet wel een hele uitdaging zijn om, gewend aan een schip met stahoogte en wandelgangen, je in te durven schepen op een notendop als de Sfæren. Er is daarom uitgebreid geoefend in de haven van Vlissingen hoe je je het best door de kajuit van de Sfæren kunt verplaatsen, en waar de comfortabelste rustplaatsen zich bevinden. Maar dat hangt toch zeer af van de weers- en vaaromstandigheden. En droog oefenen bleek niet afdoende. Uiteindelijk besloot Sal dat de beste plek om te rusten het vooronder moest zijn, zonder extra bedplanken en kussens. De ervaring van Inna werd weggewuifd, en Inna dacht: “Ach, misschien heeft ie wel gelijk, en zit ik te veel vastgeroest in mijn Sfærengewoonten”. Na de sluis bij Hansweert wordt besloten dat Inna de eerste solowacht op zich neemt. Al moet er nadrukkelijk worden beloofd dat er bij tij en onraad absoluut een signaal naar benedendeks wordt afgegeven. Andersom worden er geen afspraken gemaakt. Sal kruipt in het vooronder, eerst nog tussen tassen en zeilen, maar Inna maakt daar kort en bondig een einde aan door het commando: “Tassen aan één kant, jij aan de andere.” In het Kanaal door Zuid-Beveland doet Sal zijn ogen dicht, gladjes schuift het schip door het water. Voor de verkeerspost Wemeldinge gaan de zeilen zoetjes omhoog en niet veel later de motor uit. Noord-westen windje, noord-westelijke koers, richting Brabantsch Vaarwater en het begin van de Geul van de Dortsman. Kruisen dus, en stroom tegen wind. Jolig gaat de boeg van het schip omhoog en omlaag op de golven, dan weer over het ene boord, dan weer over het andere boord. Schipper en schip hebben lol, maar af en toe priemen twee ogen de kajuit in: “Dat ie er niet uit valt! Tjee, die kan zeevast slapen!” Dat ging ruim anderhalf uur zo door, totdat het zwartst van de nacht zich aandient, tegelijk met het begin van de Geul van de Dortsman die in één slag ingestoken moet worden over de ondiepte, tussen de visbakens door om niet op het Brabantsche Vaarwater te hoeven kruisen tussen de binnenvaart door. Ruim van te voren herinnert Inna zich de mogelijkheden van de digitale kaart en besluit Sal te porren. Om zo een diep in slaap zijnde matroos niet te ruw te wekken besloot ze gebruik te maken van het spellings-alfabet om de

28

verstandelijke vermogens van een slapende maat langzaam op gang te helpen. Sierra Alfa Lima. Geen gehoor. Na drie keer, geen gehoor. “SAL!” “JA!!! HOEVEEL TIJD HEB IK NOG??” “Oh, genoeg, doe maar rustig aan, heb je lekker geslapen?” Na erg lange tijd komt er een wat verwarde Sal aan dek. “Heb je lekker geslapen??” “Ja, best wel, nou ja, lekker gedoezeld, daar rust je ook van uit.” De eerste overstag manoeuvres gaan wat moeizaam met een zwaaiende Sal tussen de kuipbankjes. “Ach Sal, je had niet persé naar buiten hoeven komen, als je de digitale kaart aan wilt doen en benedendeks mee wilt kijken of het goed gaat, is het o.k. “ Dit leverde een dubbele heel vreemde blik op van Sal. Tja, die digitale kaart was inmiddels ongemerkt soepel geïntegreerd in de systemen van de Sfæren en Inna. Maar wat Inna niet wist, was dat Sal eigenlijk een beginnende zeeziekte had ontwikkeld tijdens zijn horizontale houding in de boeg van de Sfæren en het geworstel met kleding benedendeks…. maar blijkbaar rust je daar toch van uit. Vliegende zeepaardjes en het voordeel van een lage mast. Aan het eind van de Geul van de Dorstman komt er licht in de lucht. Sal krijgt een tweede kans om te slapen. Dit keer gewoon op de vloer midscheeps, in de breedte zeevast geborgd door de kajuitbanken en kussens en in de lengte van hiel tot kruin tussen de trapbak en het vooronderruim geklemd. Tegen de stroom in kruipt het schip voorbij Gorishoek en vervolgens gaat ie lekker tot de Bergsediepsluis. De motor blijkt een goede wekker. En als we de sluis uit zijn kijkt een wakkere Sal de kajuit uit, terwijl Inna hem wijst op de zeepaardjes in de lucht. Sal denkt: “die ziet ze vliegen” en twijfelt hardop aan de toerekeningsvatbaarheid van Inna na één nachtje doorzeilen. Als bewijs nog steeds scherp te zijn, heeft Inna gauw een foto gemaakt.

>De Antipodes onder zeil< Prachtige beelden bij Tholen van collega spitsgatters en bruine zeilen. En dan de meesterzet! Sfæren past met haar 9,80 meter hoge mast, onder de 9,80 meter hoge bruggen over het Schelde-Rijnkanaal door. Met die weinige wind is het goed benzine stoken. De bruggenbouwer heeft ooit aan de eigenaar van de Sfæren uitgelegd, dat bruggen altijd bol staan in het midden, dus als je door het midden gaat heb je altijd meer dan de aangegeven hoogte. Een beetje hangen aan één kant om de antenne te sparen. Ach, we 29

hadden nog meters over. Na de eerste brug gaat Inna na haar lange nachtwacht en landstress voor het eerst zelf onder zeil op de vloer tussen de kajuitbanken. Dan zijn we snel op het Volkerak, en het scheelt twee schuttingen en vele mijlen. De meesterzet moest aanvankelijk wel lichtelijk doorgedouwd worden bij de halsstarrige schipper, die standaard kiest voor zeilroutes en nooit voor motorroutes. Principes loslaten blijkt een taaie aangelegenheid. Maar de winst is groot: het inzicht dat principes beperkend zijn doet nieuwe werelden open gaan. Later, na een geweldige nachtelijke motortocht over de Oude Maas, mee surfend in het schroefwater direct achter passerende binnenvaartschepen, stelt Inna zelfs voor een Duotocht te houden waarin het gebruik van zeil verboden is.... Tja, je kan ook doorslaan in je enthousiasme… De perfectie benaderd; persoonlijke scheepskokdinersop-bestelling met afleveringsmogelijkheden in het gehele vaargebied. Vorig jaar tijdens de Duotocht is de bemanning van de Sfæren eenmalig bevoorraad door Martin, met een dubbele portie verse stamppot. Dit jaar wilde Martin het professioneler aanpakken. Wij konden dus rekenen op een heuse scheepskok op afstand, want hij vestigde zich comfortabel met tipi, houtkachel en gaskooktoestel op een camping in Zierikzee. En vervolgens kon er van 10.00 tot 22.00 dagelijks een bestelling voedsel afgeleverd worden, of zo vaak als nodig inclusief hete dranken, benzine en wat al niet meer noodzakelijk mocht zijn. De ervaring van vorig jaar was dat het voedsel behalve zeer voedzaam ook wederom smeuïg en lekker moest zijn. Nou, dat is gelukt. Er is drie keer een zeer creatieve stamppot afgeleverd. Die zo lekker was, dat het hele vat op ging (Martin: “oh, nou goed gedaan Sal en Inna, er zat een kilo aardappels in vandaag”), zo voedzaam dat slapen nauwelijks nodig was (met stoofvlees van wilde runderen uit de natuurterreinen, geroosterde nootjes en creatieve groenten) en zo smeuïg dat je het vat op zijn kop kon houden en er viel niks uit (behalve als je dat boven een net gebadderd bemanningslid wil demonstreren). En als je een hap nam, gleed het toch vanzelf naar binnen. En dan als klap op de vuurpijl: in de vroege zaterdagochtend uurtjes dreef over de haven van Bommenede de geur van vers gebakken pannenkoeken met appel en even verse filterkoffie! Met een omweg naar Strijensas en weer terug. Voor de Volkeraksluis en verlangend naar haar eerste stamppot ontvangst verschijnt Inna – uitgeslapen – bovendeks. De tocht ging verder van het Volkerak naar het Haringvliet en bij de sluis ertussen kregen we onze eerste voedseldistributie van Martin. Met die extra energievoorraad aan boord was het plan het Spui op te gaan met wind in de rug en dan, afhankelijk van tijdstip aankomst Oude Maas, zouden we tegen wind en met de stroom mee het Spui direct weer afzakken. Daarna kon Strijensas dan via het Haringvliet bereikt worden. Maar het werd te laat met de geringe wind om op het lopende tij direct de steven te wenden richting Haringvliet. Dus het werk op de motor via de Oude Maas en Dordtse Kil naar Strijensas om vervolgens via dezelfde weg terug het volgend tij van het Spui naar het zuiden te hebben.

30

Van Strijensas tot Stellendam. Vals beschuldigt en recht gevaren. Een schokkend ontwaken. >Nautisch planningsmoment voor de schutting...en weer op weg, het

Volkerak achter ons latend< Vanaf Strijensas tot het Spui krijgt Inna de tijd om te slapen, wat weinig moeite kost. Voordat ze onder zeil gaat terwijl Sal op de motor de Dordtse Kil opdraait, wordt de trapbak volgestopt met het geliefde gezonde snackvoer van Sal, plus volle thermoskannen theewater, koffie en chocomelk. “En,” vraagt Inna, als ze Sal’s handschoenen in de bak ziet liggen. “Wil je je zeilhandschoentjes nu hebben?” “Nee, geef me mijn motorhandschoenen maar.” Op de Oude Maas zag Sal RWS oplopen en… langszij komen…. De Rijkswaterstater in het gangboord maakte een valse start. “Wat doet u hier in Godsnaam?”…. Sal: “Varen”. Rijkswaterstater: “Heeft u marifoon aan boord?” Sal: “Jazeker, twee stuks”. Rijkswaterstater: “Waarom geeft u geen antwoord als u wordt opgeroepen?” Sal: “Ik ben niet opgeroepen!” Rijkswaterstater: “U heeft op de kruising Kil – Oude Maas de zeevaart en de binnenvaart gehinderd!” Sal: “Op het moment dat ik daar was, tien minuten ervoor tot tien minuten erna voer daar één schip en dat was ik; er was geen binnenvaart en geen zeevaart toen ik daar voer!” Rijkswaterstater: “U bent ook slecht zichtbaar”! Sal, binnensmonds: “… @#8&?@!!”.Met name de lichte irritatie in Sal’s stem doet Inna wakker worden en ze steekt haar hoofd uit het luik. “Ah, een boot van RWS!” Zachtjes vraagt ze Sal of ze mag ingrijpen. De schipper stelt zich voor en vraagt wat het probleem is. Die blijkt meerledig in de rijkelijke fantasie van de ambtenaar in het gangboord op het gele vaartuig. We zouden de scheepvaart in gevaar hebben gebracht door onduidelijk manoeuvres (moet je net Sal hebben, de bron van irritatie was Inna direct duidelijk)….. Rijkswaterstater: ”Doet u soms mee aan die puzzeltocht…?” Inna: ”Puzzeltocht? Nee, wij varen hier voor ons plezier……” De de-escalerende gaven van Inna missen hun uitwerking uiteindelijk niet…. Rijkswaterstater: “Ik adviseer u ten zeerste om de eerste de beste jachthaven in te gaan en verder te varen als het licht wordt; dit is geen water voor recreatie in het donker!” Inna: ”Is dat een advies of een bevel?” Waterstater: “Een advies mevrouw.” Inna: ”Ik zal uw advies zeer zeker in overweging nemen!” Rijkswaterstater: “U gaat mijn advies dus NIET opvolgen?” Inna: ”Ik heb gezegd, dat ik uw advies zeer zeker zal 31

overwegen”. Waterstater: ”Ik adviseer u nogmaals ten zeerste om vooral in Barendrecht te stoppen en wachten tot het weer daglicht is!” Inna: ”Ik zal het zeker overwegen….” Rijkswaterstater: ”Mevrouw, wat doet u hier midden in de nacht op dit drukke vaarwater?” Inna:” Varen, varen voor ons plezier…. wilt u soms even aan boord komen?” Gauw keerde RWS naar het volgende ‘incident’ en wij…? Wij voeren verder…. LANGS Barendrecht, voor ons plezier! Bij de monding, of in dit geval zowat inlaat, van het Spui wekt Sal Inna. Ze treft hem rechtopstaand aan het roer. Of het gaat? vraagt ze. “Nou, het is wel taai, ik kan maar beter niet relaxed gaan zitten. We zijn bij het Spui, de stroom nog een beetje tegen, maar er moet gekruist worden, beter met zijn tweeën.” “Geef me je digitale maat maar, dan doe ik het alleen en kun je gaan slapen.” Dankbaar laat Sal zich met zeilkleding en laarzen nog aan, op de kussen op de kajuitvloer in slaap vallen. In slaap gezongen door het regelmatig ratelen van de lieren en het in zichzelf gemompel van een uitgeslapen Inna bij de korte overstaggen tussen de oevers van Het Spui. De stroming mee neemt allengs toe, en de Sfæren ketst van oever naar oever. Bij het Pontje van Beijerland aangekomen is het rond een uur of vier ‘s nachts, maar het gaat nog gestaag heen en weer, en de stroming is op zijn krachtigst en de wind op zijn zwakst. De pont steekt over, Inna kan dan precies overstag en met boeg zowat op de laadklep schuin het pontje achterna. De Sfæren wordt het schroefwater in geSpuid en daardoor draait het schip. Uiteindelijk varen we de pont achteruit, maar op het zeil, voorbij. Bij de Beningen komt ook het ochtendgloren. Sal ligt nog steeds op zijn rug in de zelfde houding als waarmee zijn diepe rust begon, maar zijn hoofd is bedolven onder een weggegleden slaapzak in het vooronder. Zo te zien ademt hij nog, gelukkig. Wakker worden doet hij echter niet, ook niet als er onder een lekker windje op één boord een rechte lijn getrokken wordt van de Beningen tot aan Stellendam. Een prachtige ochtend. En om de rust niet te verstoren besluit Inna de motor niet te starten. Zachtjes, maar toch met een klein schokje precies op het midden van de boeg landt de Sfæren tegen de steiger. Dat blijkt binnen genoeg te zijn om Sal letterlijk wakker te schudden. Hij kwam van heel, heel ver….. en was er nogal “geschokt” onder zolang te hebben geslapen. Ervaringen op het Haringvliet en Volkerak, huishoudelijke aangelegenheden. Naast het zijn van schipper (en maat) en goochelen met old school navigatie schijnt Inna ook graag de plaat te poetsen in letterlijke zin. Daarvoor is dan wel een schuiver dwars van Tiengemeten nodig die de macaroni door de Sfæren kiepert. Het gebeurde tijdens de heenweg over het Haringvliet. Inna besloot een ei te bakken voor de roerganger. Er schuift nogal wat heen en weer bij de aan de windse koers. Achter het gasfornuis is de bewaarplek van de wok, maar daar die gedekseld was om de macaroni met zalm te bewaren, kon hij niet gezekerd worden. Het ei pruttelt, Inna smeert wat brood. Dan komt er een windvlaag en tegelijkertijd vliegen de hete koekenpan, ei en boter, wok en pasta-inhoud dwars door de hele kajuit. Op wat nagekletter en fokgeklap na is het even bijzonder stil op de Sfæren… Maar al spoedig wordt 32

de stilte overstemt door een luid lachende Inna die schoon schip aan het maken is. Sal snapt er niks van, dat je kunt lachen in zo een ravage, maar Inna zag dat het vooruitzienigheid was geweest géén tomatenpuree in de macaroni te verwerken, dat de kussens op hun doorlaatbare onderkant gewoon nog schoon waren, dat de hete pan geen gat in de lak van de mahoniehouten vloer had gebrand, en ze voelde zich met het schip tegelijk steeds opgeruimder. Uiteindelijk neemt een verbaasde Sal de gehele houten vloer in ontvangst om buiten af te spoelen en begint Inna emmers Haringvliet door de kajuit te jagen. Die er gelukkig even later met de lenspomp in de kuip dan weer uit worden gepompt. Vanuit Stellendam gaat het later terug over dat zelfde Haringvliet, maar nu met een bakstag windje. Bij de Volkeraksluis wordt de tweede (scheeps)lading stamppot aan boord genomen en de Sfæren vertrekt richting Krammersluis. Na de exercitie van een nachtje Spui is Inna wel erg toe aan een dutje, zo erg dat blessures zich beginnen te manifesteren. En half in haar slaap hoort ze dat de wind aantrekt, er teveel zeil op staat, maar ze is niet meer bij bewustzijn. Op het Volkerak klinkt de kreet: “Inna, ik heb je nodig!” In minder dan een tel staat ze in de kuip, in hemd en met blote voeten, te plenzen in een regenbui, midden in de “shippinglane” met bakboord en stuurboord een af en aan van komende en gaande binnenvaart. Geen sluisdeur te bekennen en ook geen havenhoofden. Toch maar de motor starten, want Sal is naar voren en strijkt de genua. Slaapdronken is het Inna een raadsel wat er aan de hand is. Na een tijdje komt Sal terug van het voordek. Inna: “wat is er aan de hand?” Sal: “ik moest alleen maar het voorzeil verwisselen, het is gescheurd, waarom heb je de motor aan gedaan!?!”. Het volgende huishoudelijke klusje heeft zich dus aangediend. Met geblesseerde pols die langzaam opzwelt zit Assepoester in de kajuit 40 cm zeildoek te stikken. Gelukkig is alleen de naad gescheurd. Maar tijd krijgt ze niet. De wind neemt af. Er moet snel ductape aan te pas komen voor de tweede helft, dat schijnt ook veel beter te houden, dan een stiksel.... Zoiets is meer een mannen-klus en met grote ernst en precisie neemt Sal het reparatiewerk over. Spoedig is de genua weer in bedrijf. Na de Krammersluis en de Grevelingensluis slaat de uitputting van de huishouding toe en Inna is dus wederom buiten bedrijf. Gang(k) is alles, en soms verzin je een list. “Ik ga nooit meer roeien op een Duotocht!” Heeft Sal gezegd voor vertrek uit Vlissingen. Het was een soort van voorwaarde om in te schepen. Toen Inna dus wakker werd op de Grevelingen, omdat het schip wel erg weinig bewoog, wist ze dat roeien geen optie zou zijn om de ontstane windstilte te overbruggen. “Hoe laat is het Sal?” “Nou, al lang na de tijd dat we in een verplichte haven moeten rusten, en we komen voorlopig ook niet in zo een haven, we hadden in Bru moeten blijven.” Inna: “Nee, nee, we hebben een uur extra…..jij hebt zelf met Willem die slaapregel gewijzigd juist voor dit soort situaties!” Als we om 23.00 uur afgemeerd liggen in Hoek van Bommenede, dan is het o.k., die punten doen ons niks.” “Tja, maar dat gaat ook niet lukken.” “Dat mag niet gebeuren! Dan moeten we een list 33

verzinnen!”, besluit Inna. Inna denkt bij haarzelf aan de mogelijkheid van zelf te gaan roeien. Maar ja, ze beseft wel, dat als ze – in deze conditie – een roeispaan tevoorschijn haalt en ermee naar het voordek gaat, de maat zich verplicht zal voelen het roeien over te nemen vanwege blessures bij, en algehele uitputting van, de schipper. En dat was tegen de voorwaarde, en dwang leidt tot muiterij. Quasi nonchalant zegt ze: “Kunnen we hier niet jagen?” Sal: “Tsss, hier ligt allemaal stortsteen als oeverbescherming voor die poelen, hier valt niets te jagen.” Een list…. Inna neemt contact op met haar collega die werkt op Hoek van Bommenede. Gauw is geregeld dat de Sfæren toestemming heeft om op de werksteiger af te meren. Er zal zelfs zoet water zijn. De persoonlijke uitnodiging om de voltallige bemanning van de Sfæren naar een privé-douche thuis te transporteren en weer terug, wordt afgeslagen door dezelfde bemanning: daar is geen tijd voor, er zal gegeten en geslapen moeten worden als we aankomen. Áls we aankomen…maar ja, nu eerst de gank nog. Nog voordat er een aanvullende overweging heeft plaatsgevonden blijkt Sal al lang en breed aan de peddel te zitten! Geen eens tijd genomen te hebben zijn zeilkleding uit te trekken baadt hij even later in een laagje zweet. Het gaat goed! Inna stuurt in een strakke lijn op Hoek van Bommenede af en voorkomt het remmende dabberen van het schip zo goed als mogelijk. Het roeien ziet er zo mooi, sierlijk en ontspannen uit, dat ze niet snapt dat Sal dat nooit meer wilde doen. Op twee minuten voor elf wordt er afgemeerd aan de werksteiger, helemaal vóór in de haven. De pleziervaartuig-steigers die helemaal achterin de haven liggen, hadden nóóit meer bereikt kunnen worden vóór elfen…. En als beloning bij deze overwinning is er ook nog een straaltje zoet water, zodat de voorraad aangevuld kan worden en er dus ook ‘douche’-water is. Hoe snel je toch aan luxe kunt wennen! De andere ochtend, zaterdagmorgen: Wat er wel een beetje raar uitzag, was de rommel in beide wanten…. laten we het maar de ductape-affaire noemen, resultaat van het ‘professioneel’ plakken van 20 cm genua. Rucola. Oftewel: het effect van gebrek aan privacy aan boord. Na een welverdiende nachtrust, en een nog veel meer verdiende “steigerdouche” de avond tevoren, en de warme herinnering aan pannenkoeken nog fris in het geheugen, ligt de Sfæren in de sluis van Bruinisse te dobberen. Het tochtje van Hoek van Bommenede tot de sluis was niet noemenswaardig inspannend bij een windje 2. Zojuist waren wat polsbandages en pijnstillende medicatie aan boord genomen die Karia had gebracht aan de wachtsteiger. Inna zit – tijdens het schutten – ontspannen op het randje van de kuip met de landvasten in de hand en Sal die rommelt één of ander huishoudelijk klusje, de boterhammen met geitenkaas en rucola voor de schipper, bij elkaar in de kajuit. Iedereen in gedachten verdiept lijkt het. Totdat Inna onbewust een pikant luchtje ruikt en denkt: Ik heb toch echt een schoon T-shirt aangetrokken vandaag, het zal toch niet waar zijn!” En om er zeker van te zijn geen overlast te veroorzaken voor maat en huishouden snuft ze vluchtig even onder de arm. Wat instant een opmerking van Sal naar buiten deed slingeren: “Zit jij nou aan je oksels te ruiken???” 34

Inna voelt zich lichtelijk bekeken en betrapt in haar eigen onderonsje, en dan nog wel door haar eigen maat. Maar Sal bleek niet de enige die schip en schipper niet uit het oog verliest. De blik naar omhoog en daar staat Karia luid lachend op de sluiskade. Blijkbaar trok de Sfæren sowieso heel wat bekijks want ook de opvarenden van een Belgisch schip konden de lach niet inhouden. Sal geeft de boterhammen met geitenkaas, zonder rucola door aan Inna….. Al lang de sluis weer uit, komt Sal een uur later met de mededeling dat hij nog even wat moet opruimen binnen. Hij blijkt een zakje rucola-sla te hebben aangetroffen in de ruimen van het schip. Maar met een niet meer zo frisse inhoud. Sterker nog, de ruimen moesten grondig gelucht worden: de rucola was in vloeibare staat geraakt. Later werd Inna duidelijk dat hij dat zakje ontdekte net voordat Inna haar hygiëne-ingeving kreeg…. en hij het blijkbaar maar weer gauw verstopte… Om de ware toedracht van een onfrisse Sfæren niet publiekelijk kenbaar te maken? Het imago van een schip gaat blijkbaar boven het imago van een schipper…. Het vissertje en zijn vrouw Zaterdagmiddag op een warme en verstilde Keeten (Oosterschelde) is het plan om op de komende vloed snel de Krabbenkreek te beslechten en dan over de eb naar Kats, Colijnsplaat, Betonhaven, Blankenberge en finishen…..Zie je wel dat het kan met de Sfæren! Vanuit Bru op het Keeten staren we lang naar de K1. Na de vrijdagavondoproep van Inna voor een list en het succes ervan, slaakt zij opnieuw dezelfde oproep…. “We hebben weer een list nodig… Sal, jij hebt gisteravond geroeid… ik ga nu jagen…. Ik heb alle lijnen nodig op het voordek…” We laten de Sfæren naar de kant drijven ter hoogte van de KT33. Inna trek haar jagerskleren aan…short, topje, jaagschoenen. Plons. Sal gooit de lijn over de boeg naar Inna en Inna probeert vaste grond onder de voeten te krijgen. Ze legt de jaaglijn over haar schouder en begint te jagen in middeldiep water. Deze list verloopt letterlijk moeizaam omdat de oesterbanken grote diepteverschillen opleveren met voorspelbaar effect op het lopen of zwemmen van Inna. Dit werkt op dit moment en deze plaats niet. Inna komt weer aan boord. “Sal…, Ik ga bomen!” Sal: ”Inna, jij gaat sturen, ik ga bomen… je bent bekaf van je onderwatergejaag!” Sal neemt de vaarboom ter hand en begint over bakboord te bomen. Inna stuurt zo zorgvuldig mogelijk op zicht van de vaarboom richting Oude Veerhaven Zijpe. De vaarboom voelt stabiel op de oesterbanken. De vaarboom blijft steken in de modder tussen de Oesterbanken…. Sal: ”Inna, SPRING!!” Ennn,… Inna springt binnen een fractie van een seconde over de hekstoel om de vaarboom te redden…. Sal (denkt)…”Dit is echt te gek, ik roep ‘spring‘ tegen een vrouw en ze springt….” Inna pikt de vaarboom op en is na enkele zwemslagen weer bij de Sfæren. Inna en vaarboom worden weer aan boord genomen. De bemanning heeft het er maar druk mee. Er moeten zelfs prio-lijstjes gemaakt worden tussen de manoeuvres door: zonnebrand smeren, koffie zetten, rommel ruimen… Sal moet iets drinken, was er ook één van. Sal boomt en peddelt met de vaarboom langs Zijpe waar al snel een mooie oever opdoemt om over de glooiing van de dijk te kunnen jagen. Een klein kwartiertje later brengen we 35

de Sfæren tot op vijf meter uit de kant waar we het heldere Oosterscheldewater al steeds harder noordwaarts zien stromen. Haast is geboden want deze stroom hebben we nodig om Sint Philipsland te kunnen bereiken. Inna gaat te water en loopt het water uit en de dijk op met de jaaglijn over de schouder. Er komt gang(k) in de Sfæren. Inna hangt in het jaagtuig en de jaaglijn sleept met een grote boog door het water. Sal gaat er eens goed voor zitten. Zonnebril op, wat te drinken erbij en relaxed op bodemzicht sturen. Mooi dat jagen… Inna pakt een leeg melkpak op om tussen haar blote schouder en de niet fijnzinnige manilla jaaglijn een barrière te maken. Dat gaat goed…. Roept Inna daar wat? Sal: ”Wat zeg je Inna?” Inna: ”Vergeet je niet te drinken….!” Sal (mompelt): ”Hier was Michiel de Ruyter, alias Bestevaer… niks bij….Dit is het toppunt van zorg voor je bemanning…!” Sal roept: “Doe ik!” Na de eerste bocht…een visser op de dijk… Sal zijn gedachten: “Jeetje…zo’n loos vissertje. Door z’n vrouw het huis uit gejaagd omdat ze het ‘kot’ wil kuisen en hem op zijn scooter naar de Oosterschelde heeft gestuurd… een >Klaas ga alsjeblieft een poosje vissen en loop mij niet voor de voeten< type…..” Sal ziet en hoort dat Inna een soort van gesprek met hem voert wat zal gaan over het asap weghalen van het vistuig…. Kennelijk begreep ons loos vissertje Klaas dat, want Inna kon veilig passeren zonder gehaakt of gesnoerd te worden. Sal was met de Sfæren bijna dwars van het loze vissertje Klaas….Klaas roept of het allemaal wel goed gaat hier…..Sal probeert, verder zonder te veel moeite, uit te leggen dat we met een soort van wedstrijd bezig zijn. De meewarige blik van Klaas spreekt boekdelen…. Sal wilde zeggen, maar deed dat niet (hij dacht het wel)….”Na de volgende bocht….dan ruil ik deze (jaag)slavin in voor een verse……want dit gaat lekker zo…!” Dat laatste bleek – gelukkig – niet nodig want stroom en ook de licht opstekende bries greep Sfæren bij haar kladden. Met Inna weer aan boord (ook zij moest nu drinken) draaiden we de Krabbenkreek in. Als Inna even later de foto’s van het gejaag bekijkt, roept ze uit: “Maar Sal, kijk nou!!! Vind je het gek dat het zo zwaar ging, die lijn sleept meters door het water voordat de Sfæren er aan meegetrokken wordt!!” Sal herinnert zich plots iets en vertaalt dat met: “Ach ja, normaal jaag je ook met de jaaglijn uit de top van de mast…” Het einde van de Krabbenkreek bleek vrij rap bereikt op de staart van de vloed. Exact op kentering zijn we voor de deur van Sint Philipsland. De punten laten we links liggen en we maken direct rechtsomkeert. De wind is ook direct op als met een uitschakelaar. Inna bedacht list zoveel… Het geheime wapen moest aan dek. Sal, met enige gewenning aan slavinnen aldus Inna, kwam slechts langzaam in beweging om de (van Tom) geleende spi op te tuigen. Tien minuten later voer de Sfæren voor het eerst in haar leven onder spi. En wat voor spi…. Imposant groot, oranje en alle zicht ontnemend. Soort superlampion met de avondzon erin. We zagen en voelden geen wind maar de spi trok de Sfæren de Krabbenkreek uit naar het Keeten. Op het Keeten deed even later een licht vlaagje de Spi bewegen en het bleek dat deze spi te groot en eigenlijk onhandelbaar was op de Sfæren, 36

ze voer er zowat in. De spi raakte onklaar in de radarreflector en in het donker zou deze megalampion het (uit)zicht tot nul reduceren. De spi is na enig geharrewar geklaard en geborgen. Inna geeft Sal later de opdracht om een poosje te gaan liggen van al zijn “inspanningen” vandaag.... Moeheid als extra bemanningslid, maar aan ons heeft het niet gelegen! Zonder digitale kaart en dus geheel op kompaskoers wordt de snelste lijn van rede van Stavenisse naar Kats door het donker gepriemd, vlak boven de platen langs van Vondelingsplaat. Kats en dan ‘snel’ richting Colijnsplaat. Met een kenterende stroom en bijzonder weinig wind kost dat al gauw anderhalf uur. Het lijkt wel of de Sfæren last heeft van vermoeidheid. In elk geval heeft Inna dat en ze kan er niet meer onderuit als ze Sal moet porren omdat nét voor het gaatje van de haveningang van Colijnsplaat, de kiel in de bagger steekt. Met vaarboom weer aan boord is tien minuten later ook de op twee-na-laatste verplichting voldaan. Inna geeft eindelijk toe aan de slaap. De Sfæren echter heeft niet gerust, en dat is te merken. Sal ervaart de nachtelijke tocht tot de platen (Middelplaat) voor de betonhaven als eindeloos lang. En misschien was dat ook wel zo, met (te) weinig wind en tegen de stroom in, maar Inna heeft het gevoel dat het in een zucht gebeurd was. Ze moest later van heel ver komen….. Sal: “Kijk we zijn hiér (wijzend op de digitale kaart). Laten we onze truc die we geoefend hebben toepassen. We gaan dwars over de plaat naar de Betonhaven, die geul is niet verplicht, dat scheelt stroom én wind tegen.” “Kijk, Inna, dat daar zijn de lichtjes van de schepen voor anker, daar is de Roompotsluis. Alles gaat goed en de boeien liggen hier aardig goed op hun plek.” Na een kwartiertje meekijken over het water naar blinde tonnen, herhaalt Inna lachend de laatste zin van Sal. Moeheid? Niet moe genoeg om voor anker te gaan. Inna legt de Sfæren vakkundig bij tussen de ankerliggers die al dit nachtelijke moois van de Duotocht moeten missen. Zonder motor te gebruiken gaat na tien minuten bijliggen de fok-bak over en de Sfæren begint weer vaart te lopen de Betonhaven uit. Met een handige truck wordt opnieuw de gehele beboeide geul gemeden om vol goede moed de Roompotsluis te bereiken. Nog mooi op tijd om met het lopende windje de stroom mee te hebben, de zee op…naar Blankenberge! Maar…. de deur zat op slot en de sleutel was kwijt. Een megavloot vissers lag te wachten in de binnenhaven. Het aantal wachtende zeilboten nam gauw toe. De Roompotsluis was pal voor onze neus serieus stuk gegaan en de niet hoopvolle berichten van de sluismeester voorspelden niet veel goeds….Wat een teleurstelling! Alhoewel… aan de bemanning heeft het niet gelegen! Bij het ochtendgloren en onder weemoedig meeuwengekrijs wordt de balans nog eens opgemaakt van vier etmalen in de Duotochtzeepbel: Prima geschipperd door de voltallige bemanning. Géén tactische fouten. Non-stop gevaren. Prima voor schip, elkaar en onszelf gezorgd. Veel lol gehad. Veel geleerd. Excellent team!

37

Op het zeil richting Burghsluis om van daar uit per asfalt dan maar naar Vlissingen te gaan, kwam het bericht over de marifoon dat er weer geschut werd. Terug op het zeil en door de tjokvolle sluis. Op de motor tot de havenhoofden van de voorhaven…. nog steeds gekwalificeerd Duotochtmededinger… maar toen, helaas…, verder op de motor om om 15.00 Vlissingen binnen te lopen. Alwaar dit duoteam opgewacht werd door het walsupportteam.

>Schipper Inna met maat Sal & Schipper Sal met maat Inna als excellent team!< De bemanning van de Sfæren bedankt Willem & Karia voor het opvangen van de werkzaamheden die door Sal zijn verzaakt tijdens deze Duotocht! De bemanning dankt Martin voor zijn fantastische stamppotten en pannenkoekontbijt. Daarnaast danken wij het ontvangstcomité bij de sluis Vlissingen bestaande uit Henk (reder), Martin (scheepskok op afstand), Lianne (2013-duomaat) en Jan (reserveduomaat). Tot slot onze dank aan de gehele Duotochtorganisatie inclusief de volgers en onze mede-Duotochters. Inna Brockhoff & Sal Cracau.

38

Vuurvlieg, laatste deel van de reis naar de Lofoten en Vesteralen, 11 mei t/m 20 juli 2013. Maandag 8 juli naar Festeneset Om 07.30 is het vlaggenparade en verhalen we naar de bunkersteiger. Ontbijten rustig, doen boodschappen en vertrekken rond half tien. Het wordt eentonig, geen wind. Wel wat wolken. Knorren dus weer. Als we de ingang van de Sognefjord passeren komt er wat wind uit het zw. We hijsen fok en grootzeil. Het is net bezeild. Het is een schitterend vaarwater, nauw, tussen veel groene eilanden met lieflijke bossen en veel huisjes. De motor moet af en toe aan. We zijn nog in dubio over de ligplaats voor vannacht als we Festeneset passeren. Hier bunkerden we op de heenreis. Het is een leuk klein plaatsje met en grote aantrekkingskracht. Meren af om 19.30 en koken een Hollandse maaltijd, aardappelen, bloemkool en gehakt. Maken en lange wandeling en begrijpen van een inlandse schone dat het merendeel van de mannen in deze buurt in de offshore werkt. Geen slecht leven, een goede beloning en 2 weken op tegen 4 weken af. Verrijkt met deze kennis leggen we ons te rusten. Dinsdag 9 juli via Bergen naar Kleppe Als we om 07.00 opstaan is het beestenweer. Harde wind recht op de kop en gietende regen. Knorren in the rain! Varend ontbijt. We willen Bergen bekijken. We hebben in nauwe stukken tot 3 mijl stroom tegen, schiet niet hard op. Toch zijn we rond 11.00 in Bergen. De regen wordt minder en we maken een wandeling door de stad. Helaas liggen er 4 grote cruiseschepen die hun passagiers in duizendtallen over de stad uitspugen. Leuke markt maar overvol! We bezoeken het vestingmuseum en bewonderen een meisje dat zegt van beroep steenhouwer te zijn en die doende is een nieuwe fundatie te leggen voor een houten huis dat gerestaureerd wordt. De fundatie bestaat uit brokken natuursteen met een gemiddeld gewicht van 50 kilo. Ze zei dit werk zo leuk te vinden dat ze het wel gratis zou willen doen. Het was opmerkelijk met hoe veel gemak en precisie ze de zware stenen nestelde. Om een uur of drie zijn we uitgekeken en gaan we op weg naar Kleppe. De wind is wat geruimd en het is bezeild. We meren om 19.00 af. Een mooie marina met een clubhuis dat vorige week geopend is. Met goede herinnering aan haring in tomatensaus bij de borrel openen we een blik Fiskebollen. We deinzen terug bij het zien van de inhoud. Onappetijtelijke witte blubberbollen. Bert is de enige die zich er aan waagt. Zijn woorden dat het met een beetje peper en ketchup best te eten is overtuigen geen van de anderen. Toch een borrel en diner. Daarna een wandeling rond de haven. De marina is de uitbouw van een schattig oud haventje omringd door houten pakhuisjes waarvan een aantal al gerestaureerd is. Veel signalen van een rijk vissersverleden. Na het diner een spelletje Ohell en te kooi. Woensdag 10 juli naar Alvestad Al om 07.00 staan de eersten onder de douche, na een rustig ontbijt gaan we op weg richting Stavanger. We hebben tij mee en ondanks het gebrek aan 39

wind schiet het lekker op. Om 11.00 komt er een bries uit het noorden. We zetten de spi. Ruim een uur later en 7 mijl verder moet hij er weer af. We zijn dan in de Boemlafjord. Het wordt halve wind en de wind neemt af. Twee maal slaan we de genua 2 aan doch telkens als we willen hijsen gaat het waaien. Na de tweede keer blijft het waaien. De wind neemt toe tot 35 knoop en we besluiten twee reven te zetten. Het gaat nu hard richting Haugesund. Eenmaal op het stukje open zee neemt de wind verder toe tot 48 knoop. De zee blijft opmerkelijk vlak en Vuurvlieg stuurt gemakkelijk. Voor Haugesund moeten we gijpen om de haven binnen te lopen, ook dat gaat vlekkeloos. In Haugesund zoeken we een oppertje en laten het grootzeil zakken en gaan verder op de fok. Michiel bakt, ondanks de scheepsbewegingen pannenkoeken voor een late lunch. Heerlijk! Tegen zevenen arriveren we in Alvestad. Alweer een voormalig vissershaventje dat wordt omgebouwd tot vakantiedorp. In de haven lopen we vast, dit keer op een harde bodem. We vinden toch een geschikte ligplaats. Tijdens een eerste wandeling zien we veel objecten die op een “museum in wording” duiden. ‘s Avonds wordt dat bevestigd. We treffen de lokale hobbyclub aan, verzamelaars van oude scheepsmotoren en alles wat met de visserij te maken heeft, maar ook radio’s en telefoons. Eigenlijk alles wat mechanisch of elektrisch is. Ze bereiden een open dag voor en een groot aantal motoren moet draaien. Daar er geen knaldempers op de uitlaten zitten geeft dat harde muziek. Rond middernacht laten we de heren spelen en vallen, ondanks de knallende motoren, in slaap.

Een van de vele mooie avonden

Donderdag 11 juli via Stavanger naar Tungevagan Vandaag precies 2 maanden geleden vertrokken begon de reis. We ontbijten met havermout met schenkstroop, heerlijk en vertrekken om 08.00. Verrassing: er is zon en wind! Wind nnw b2. We hijsen de spi en koersen zuid. Met stroom mee lopen we over de 5 knoop. Rond 11.30 neemt de wind af en moet de spi er ook af. Een uur later meren we af in de haven in het centrum van Stavanger. Ook hier liggen weer drie enorme cruiseschepen en 40

is de zonnige stad overvol. Bert herkent het oude Stavanger toen hij hier voor Smit werkte, begin 70er jaren, niet meer. We bezoeken de kathedraal, mooi maar niet indrukwekkend en wandelen rond. Michiel en Hans komen met het voorstel naar “The Anvil”, een beroemde rots in de Lysefjord te varen. Daar de wind totaal is weggevallen is het weer motoren. Gaan een eind de Lysefjord in, niet ver genoeg om The Anvil te zien. Besluiten toch om te keren en gaan naar Tungevagan. Tungevagan is het meest westelijke haventje op het schiereiland van Stavanger. Het blijkt ondiep en ongeequipeerd. Naast de ingang kunnen we net en voldoende diep plekje vinden om te meren. Leggen, bij gebrek aan bolders of ogen op de wal de trossen om kromme, roestige, bouten. Vrijdag 12 juli naar Egersund Als we opstaan is het mooi weer, een zonnetje en een nnw wind b3. Om 10.00 vertrekken we, na een uurtje vervangen we de fok door de genua 2. Dan gaat het misten, zicht minder dan 200 m. Radar en AIS geven geen tekenen van overige scheepvaart. We lopen 7 knoop over de grond. De tocht verloopt verder zonder bijzonderheden. Als we Egersund naderen trekt de mist op en met een stralende zon lopen we de westelijke ingang binnen. Wandelen door het stadje dat Hans erg aan Kristiansand doet denken, misschien minder groot maar net zo mooi en schilderachtig. Oude houten huizen met leuke ornamenten en over het algemeen goed onderhouden. Zaterdag 13 juli Egersund We benutten deze dag om nuttige zaken te doen zoals bunkeren, schoon schip maken en water laden. Hans en Michiel beginnen te pakken en we oriënteren ons op de mogelijkheden van het kopen van gas. Gaan daartoe alle benzinestations af, zonder succes. Ook verdere naspeuringen lopen dood doordat het zondag is. In de middag verzoekt een jonge Duitse solozeilster om hulp. Haar motor is tijdens het varen afgeslagen en wil niet meer starten. We willen haar graag helpen en doen ons best maar kunnen het euvel niet vinden. Daar het de galgenmaaltijd deze reis voor Hans en Michiel is hebben we een uitgebreid diner aan boord. Michiel kookt zalm, aardappels en groente en we drinken er een Chardonnay bij die we contrecoeur bij de Vinmonopol kochten. Met een laatste spelletje kaarten nemen we afscheid van deze dag. Zondag 14 juli Egersund Alweer en dag voor “nuttige zaken”, rond 10.00 brengen we Michiel naar het station, twee uur later valt Hans dezelfde eer te beurt. Bert kijkt nog even naar de motor van de Duitse, alweer zonder succes. Rond 17.00 arriveren Frank en Rolf. Rolf wordt onmiddellijk benoemd tot kok. Benoeming die hij met graagte aanvaardt. Ook deze crew bekijkt de motor, helaas ook zonder succes. Na het diner verhalen en te kooi. Niets gehoord van Dirk. 15, 16 en 17 juli naar Vlieland Rond 02.00 maakt Bert zich toch zorgen over Dirk en belt hem. Hij krijgt hem direct aan de lijn en hij blijkt net aan te zijn en het schip te lopen zoeken. Hij wordt welkom geheten aan boord en lange verhalen worden weggespoeld met een door hem meegebrachte lekkernij. Te laat naar kooi. 41

‘s Ochtends regent het pijpenstelen. Rolf gaat gas en andere boodschappen halen. We stellen het vertrek een uur uit vanwege de regen. Om 10.00 regent het nog maar gaan we op weg. Wind is zw b4-5. De koers naar Vlieland is net bezeild. In de middag worden we begroet door een stel dolfijnen of bruinvissen die een uurtje blijven spelen. Het klaart helemaal op en het wordt een schitterende avond met veel blauwe lucht en “mackerel sky”. De 16e blijft het lekker waaien. We verwisselen de fok voor de genua 2. Het blijft schitterend weer en het schip stuurt zichzelf perfect op deze koers. Tegen de avond ruimt de wind en neemt af.

De terugbrengbemanning op Vlieland, Dirk, Frank, Rolf en Bert. Na uitgezwaaid te zijn door de ” ïron lady” van Egersund

Frank kookt rijst met zoetzure saus en die nuttigen we in de zon. Na het diner is de wind geheel weg en moet de motor bij. Op grote afstand passeren we een enkel schip en boorinstallatie. Verder is de zee leeg en spiegelglad. De 17e verloopt als de 16e geen wind en een gladde zee. In de middag komt er enige bewolking maar geen wind. Om 23.30 lopen we de haven van Vlieland binnen. We zien daarbij twee rode lichten over het hoofd. We vinden een goed plekje en gaan slapen. Donderdag 18 juli naar Den Helder Na het ontwaken gaan we douchen en wandelen naar het dorp, genieten van de zomerse drukte, doen boodschappen en kopen gas. Drinken een kopje koffie op een zonnig terras. Bekijken de catamaran ferry en verbazen ons over de rust die het geheel uitstraalt. Rond 14.00 vertrekken we om zuid van Vlieland om naar Den Helder te varen. Er staat een lekker bries, dat is goed want we moeten ons haasten om op tijd over het wantij te komen. Varen door vaarwaters die op de kaart worden aangeduid als IN en SO. Vooral in de laatste ontmoeten we nogal wat ondiepe plekken en raken we de bodem. In IN krijgen we bezoek van de Marechaussee. Een vrolijke jonge dame neemt al onze gegevens op en vraagt wat onze laatste drie aanloophavens waren van Alvestad, Stavanger en Egersund had ze nooit gehoord. Vervolgens vraagt ze zich af wat we hier doen na zo’n verre tocht. Anwoord: 42

bunkeren in Den Helder. De wind valt weer weg en de motor mag bij. Tegen zevenen lopen we Den Helder aan en meren meteen af aan de bunkersteiger. We reserveren plaats in het clubgebouw van de KMJC om voor het laatste diner van de tocht te genieten van de kookkunst van de beheerders Diaan en Ben. We krijgen een overheerlijke nasi met saté en gaan daarna voldaan te kooi. 19 en 20 juli naar Vlissingen We worden gewekt door de havenmeester die terecht denkt dat we diesel willen kopen. We tanken vol en begeven ons vervolgens richting Marine Museum. Haast hebben we niet, de stroom in het Marsdiep is tot 16.00 tegen. In het museum bezoeken we de oude 3cilinder onderzeeboot Tonijn en verbazen ons hoe mensen in zo’n kleine ruimte konden leven. Volgens de suppoost die zelf lang op de Tonijn had gevaren was het grote voordeel dat iedereen even erg stonk. Iedereen mocht 5 minuten per week douchen. Het museum gaf een aardig beeld van de historie van onze marine, erg duidelijk komt naar voren dat van de grote vloot van weleer weinig meer over is. Net na twaalf vertrekken we richting Vlissingen. Er staat een no windje, b2-3. In het Marsdiep staat het tij nog hard tegen. Om 13.00 kan de spi er bij. Na een half uurtje krimpt de wind een 30 graden en moet de spi er weer af om een uur later weer gehesen te worden. De wind neemt iets toe en met een strakblauwe lucht en een vlakke zee is het een schitterende zeildag. Om half zeven hebben we IJmuiden dwars en om 22.00 gaat de spinnaker er af, we zijn dan bij Indusbank N en melden we ons bij pilot Maas. Die loodst ons veilig door de drukke mond van de waterweg. Hierna vervolgen we de tocht met grootzeil en genua. Het is een schitterende nacht met een halve maan en veel sterren. Om kwart voor zeven draaien we het Oostgat in en passeren Westkapelle. Met stroom mee liggen we net voor 08.00 uur voor de sluis in Vlissingen. Om 08.45 meren we af in de eigen box. Inge komt Frank en Rolf halen. We ruimen het schip op, Dirk maakt zich weer zeer verdienstelijk met sop en dweil en vertrekt daarna geheel voldaan, per trein, naar Rotterdam. Het was een mooie reis!

Voor de statistiek: We tankten 560 liter diesel. Dat betekent dat we 280 uur motorden en daarbij 1400 mijl aflegden. De hele reis was, volgens het log, 3.350 mijl. Vuurvlieg lag 2 dagen verwaaid of verregend doch leed overwegend aan een gebrek aan wind.

43

Berichtje van de crew van de Kind of Blue Domburg, Suriname, 26 mei 2015 Domburg? Ja hoor, als je vanaf zee de Surinamerivier aan de noordkust van Zuid Amerika invaart, kom je langs Nieuw Amsterdam, vervolgens Dordrecht, bij de Hoek van Meerkerk ga je met de rivier mee langs Paramaribo, onder de Bosjesbrug door, dan nog een paar mijlen verder en dan kan je een ankerboei oppakken bij Domburg. Hoe leuk is het niet om in een vreemd land te zijn waar de mensen gewoon je eigen taal spreken. Hoewel met kleine verschillen die het juist zo charmant maken. We zijn hier nu een maand en hebben het geweldig naar onze zin. Maar eerst nog even het verslag van de tocht vanaf Kaapstad naar Suriname. Tijdens de oversteek van de Atlantische Oceaan hadden we een opstapster aan boord, Jolien van Cranenburgh uit Veere. Zij heeft haar eigen bedrijfje in buitensport, met name zeilen, en wilde zich wat meer bekwamen in oceaanzeilen. Voor haar Yachtmaster diploma, waarmee ze ook in het buitenland kan charteren, crewen en zeilles kan geven, heeft ze minimaal 2500 NM en een aantal nachten op zee nodig en dat heeft ze nu ruimschoots. We vertrokken uit Kaapstad voor een inslingertochtje naar Saldanha, nog steeds Zuid Afrika, en zagen tijdens die dagtocht gelijk al walvissen. Van een veilige afstand weliswaar. Van Saldanha langs de kust omhoog naar Walvisbaai in Namibië. Waar weliswaar geen walvis te zien is maar wel duizenden zeeleeuwen, pelikanen en roze flamingo's.

Wat is het daar mooi! Veel zand, dat wel, maar een prachtige omgeving. Wij vonden het wel heel verrassend dat het er zo koud was, 's nachts echt wel een dekentje nodig! De koude Bengualenstroom komt rechtstreeks van Antarctica en dat geeft, in combinatie met de opwarming van de Namibische woestijn, nogal wat mist in dit gebied. Van Namibië zijn we naar Sint Helena gevaren. Een rots in het midden van de Zuid Atlantische Oceaan. Floortje Dessing schijnt er nog niet zo lang geleden geweest te zijn. Diverse mensen hebben ons gemaild dat het zo'n mooi eiland is. Nu waren wij er met iets minder mooi weer dan Floortje, en dan ligt het toch niet echt lekker op 25 meter diep langs een steile rotskust waar de zee lekker tegenaan klettert. Lekker rollen, weinig slaap. We zijn 44

toch gestopt om het eiland te bekijken en inderdaad, het is prachtig. En heel Brits, je waant je eerder op Guernsey dan ergens honderden mijlen voor de kust van Afrika. Van Sint Helena voeren we richting Brazilië. Uit Brazilië kregen we het laatste jaar alleen maar negatieve berichten. Het zou onveilig zijn, jachtclubs zijn onvriendelijk tegenover buitenstaanders, de ene na de andere overval op jachtjes. In de buurt van Sao Luis (nabij het Amazonegebied) is er in februari een Nederlander doodgeschoten tijdens een roofoverval en ga zo maar door. Wij waren dus niet te enthousiast om naar Brazilië te varen, totdat we alleen maar goed nieuws hoorden vanuit de regio Joao Passao. Daar kan je een rivier op en hebben een paar Fransen een soort jachthaventje. Je kan aan een steiger liggen, met water en elektriciteit. Er is een clubhuis, je kunt douchen, de was laten doen, gasfles laten vullen en op loopafstand zijn er wel 2 supermarkten. En het is veilig. Tenminste de laatste jaren zijn er geen vervelende voorvallen geweest. Misschien omdat de buren elke dag een Mariabeeld laten verrijzen onder de klanken van het Ave Maria van een lokaal beroemde saxofonist? In ieder geval komen op dit dagelijks ritueel duizenden mensen af, met bussen worden ze aangevoerd. Dus zeilden we toch naar Brazilië. Het was een zeer voorspoedige tocht. De wind was ergens tussen de 8 en 15 knopen, de zee niet meer dan een meter, de temperatuur werd steeds beter naarmate we meer naar het noorden voeren, het was heel ontspannen zeilen. Behalve dan dat de spi, die al een paar dagen opstond, het bij een plotseling windvlaagje voor gezien hield en de top en een van de lijken los scheurde. Waarschijnlijk toch ook wel een kwestie van materiaalmoeheid. Gelukkig konden we de spi in Jacare door een Duitse zeilmaker laten herstellen. Zodoende nam Jolien in Jacare, Brazilië, afscheid van ons na bijna 2 maanden aan boord te zijn geweest. Het was leuk en gezellig, maar eigenlijk is de Kind of Blue er een beetje te klein voor. Met name hebben we niet voldoende comfortabele slaapplaatsen bij zeegang. Gelukkig hadden we in het algemeen rustig weer waardoor we toch nog redelijk aan onze rust gekomen zijn. Wij hebben in Brazilië nog een uitstapje gemaakt naar de historische plaats Olinda, net ten noorden van Recife. Terwijl we op de bus heen aan het wachten waren, bood iemand ons een lift aan in zijn personenauto tegen hetzelfde tarief als de bus. Dat is daar heel normaal. Handelsreizigers proberen op die manier iets bij te verdienen. En voor ons was het wel zo plezierig want nu werden we afgezet in het historische centrum, vlakbij ons pension. Olinda is een prachtige oude stad die op de Unesco lijst Werelderfgoed staat. We hebben er onze 10e trouwdag gevierd.

45

Van Jacare zijn we in één keer langs de kust van Brazilië naar de Iles du Salut, in Frans Guyana, gevaren. Daar was ook een Franse zeiler en die waarschuwde ons dat er slecht weer aan zou komen, dus zijn naar Kourou gevaren, een rivier op tegenover deze eilanden. Nu viel het met het weer reuze mee, en hebben we ook nog wat van Frans Guyana gezien. Kourou is beter bekend als de plaats waar een raketbasis van de Fransen (c.q. Europa) is. Iedere maand vindt er wel een lancering plaats van met name Ariane raketten, met satellieten aan boord. Van Iles du Salut naar Suriname is slechts één nachtje doorvaren en zo kwamen we dus een maand geleden aan in Suriname. We hebben een auto gehuurd en al wat rondgetoerd in de omgeving. Uiteraard hebben we Fort Zeelandia bezocht (op een zondag, want dan zijn er vrijwilligers die er een rondleiding doen). Het centrum van Paramaribo is ook Unesco Werelderfgoed, maar ziet er een stuk slechter uit dan Olinda. Dat komt voor een deel doordat de bebouwing van hout is, maar ook voor een deel dat de overheid van Suriname geen geld heeft. De panden die in particuliere handen zijn (voornamelijk advocaten- en notariskantoren) zien er een stuk beter uit dan die waar bij voorbeeld de dienst Volkshuisvesting kantoor houdt.

46

We zijn een klein weekje met twee andere jachtjes de Commawijne- en Cottica rivier op geweest. Dorpje, school, voormalige plantage bezocht, zeer indrukwekkend. En toertjes met de dinghies door kreken vol met groen, insecten, vogels, bloemen, zelf tot aan zee gemaakt. Een leuke tocht! Het bevalt ons best hier in Suriname. We zijn trouwens niet de enige “braka's” (blanken) die het hier naar hun zin hebben. Er zijn er de nodige die stukken land kopen, er een huis op (laten) zetten, en hun “oude dag” in het lekkere klimaat van Suriname doorbrengen. Overigens komen er de laatste tijd ook nogal wat oud-Surinamers terug naar hun geboorteland. Niet iedereen is een pensionado trouwens, er zitten hier ook nogal wat vissers uit Harlingen, boeren uit Oost Groningen, en niet te vergeten hordes stagiaires van HBO opleidingen in Nederland. Wiens ouders hier dan op vakantie komen en tegelijk hun kroost op te zoeken. Voorlopig blijven we hier nog tot begin juli. Het orkaanseizoen in het Caribisch gebied begint nu pas en het wordt pas weer veilig zo tegen december, dus echt haast hebben we niet. Het plan is om in juli naar Tobago te varen. Daar komt een vriendin ons vergezellen tijdens haar vakantie. In augustus moeten we haar weer afzetten op het vliegveld van Trinidad. Dan kunnen we de Kind of Blue in orde maken voor het laatste jaar van onze wereldreis. Ons idee is om via de Oostelijke Caribische eilanden, Puerto Rico, Cuba en de Behama's naar Bermuda te varen in het voorjaar van 2016. En vanaf daar naar de Azoren en terug naar Vlissingen. Maar tegen die tijd hebben we allang weer nieuwe berichten gestuurd! Tenslotte: 10 jaar geleden, op 28 mei 2005, zijn wij uit Vlissingen vertrokken. Nu staat er ruim 60.000 NM op de teller en daar komen er nog wel een paar bij! Wil je ons volgen, kijk dan op onze website www.kindofblue.info. Een heel fijne zomer toegewenst! Zeilersgroeten van Dick en Anita. 47

27 mei 2015 PITSTOP VOLVO OCEAN RACE IN DEN HAAG, 16-17-18 juni 2015. Aankomst en vertrek race Het Volvo Ocean Race Festival Den Haag is een tussenstop in het officiële traject van de Volvo Ocean Race 2014-2015 van Lorient, Frankrijk, naar de finish in Gothenburg, Zweden. De zeilers zijn dan al acht maanden onderweg en hebben al zo’n 65.000 km gezeild. Op 16 juni om 17.00 uur zullen de schepen vanuit Lorient vertrekken richting Scheveningen. Wanneer de boten precies de haven van Scheveningen binnen varen hangt natuurlijk af van de wind, maar de verwachting is dat de schepen op 18 of 19 juni in Scheveningen arriveren. De havenhoofden zijn daarbij de ‘finishlijn’. Op zaterdag 20 juni vertrekken de schepen in exact dezelfde volgorde, met dezelfde tussentijd waarop ze binnenkwamen. Een spectaculair gezicht. Speciaal voor de fans zeilen de boten nog een extra ronde voor de Scheveningse kust, alvorens koers te zetten naar de eindfinish in Gotenburg. Watersportactiviteiten Tijdens het Volvo Ocean Race Festival worden er verschillende watersportactiviteiten georganiseerd op het water en op de wal. Er zijn clinics waarbij je zelf een aantal watersporten kan uitproberen zoals; golfsurfen, kiten, windsurfen, suppen en catamaranzeilen. Ook zijn er diverse demonstraties en een aantal wedstrijden, die vanaf de wal en de havenhoofden te volgen zijn. Een publieksspektakel waar iedereen welkom is! Ook zijn er tal van concerten met de volgende artiesten: ANOUK – GOLDEN EARRING – TYPHOON – RACOON – DI-RECT – MISS MONTREAL – NIELSON – GERS PARDOEL Kijk voor alle informatie op: www.volvooceanracefestivaldenhaag.com Kortom een heel spektakel!!

48

Love boat Het was een motorkruiser zoals er meer rondvaren; niet mooi maar wel comfortabel. ‘Zwaluw’ stond er met blauwe letters op geschilderd. Die naam zou ons misschien ontgaan zijn als het bijbootje niet ‘Zwaluwstaart ‘ had geheten. Zijn thuishaven was ergens in het zuiden, maar hij bracht elk jaar een paar weken in onze omgeving door. Een zomergast dus. De schipper was een ruim in het vel stekende veertigplusser met een voorliefde voor de hengelsport en geruite petten. Hij had nog een andere hartstocht ook, maar daarover straks. Zijn metgezellin was donkerblond, sierlijk en een stuk jonger dan hij. In het begin was dan ook niet duidelijk welke relatie die twee hadden. Mijn – onnozele – veronderstelling dat het vader en dochter waren werd door mijn vrouw echter van de hand gewezen. Vrouwen zien zulke dingen scherp. Ze kijken dadelijk naar trouwringen en dat soort kleinigheden. Nee, het was niet zijn dochter, en zéker niet zijn wettige echtgenote. Het was een ‘vriendin’. Nu ja, van mij mocht dat. Ze was een aanwinst voor de haven. Bovendien gaven ze nooit aanstoot (behalve bij het aanleggen), en brachten ook verder de rust en de goede zeden niet in gevaar. Toch bleef de vraag hangen hoe zo’n ouwe bok aan dit groene blaadje kwam. Wat zeg je, waren de druiven zuur? Het zou best kunnen. Maar dat is toch óók niet verboden. Veel contact hadden we overigens niet. Je helpt elkaar allicht met aanleggen en wisselt een paar woorden over het weer. Daar bleef het bij. Zo verging de zomer. Maar op een dag in het volgende voorjaar kwam kapiteinse met een opwindende mededeling: ‘De Zwaluw is er weer, met een àndere vrouw!’ Zo was het. Zwaluwmans had zijn aantrekkelijke bootgenote ingeruild voor een roodharige die er óók wezen mocht. Verdorie, hoe deed die vent dat? Bij ontbreken van uiterlijk schoon moest hij andere aantrekkelijkheden hebben: een mooi karakter, interessante babbels of een prettige bankrekening. Praktisch leek het wel. Hij kon nu al zijn sterke verhalen opnieuw kwijt aan een aandachtig gehoor. Niet dat die twee erg spraakzaam waren. Ze lagen vaak hele dagen geankerd. Zij las veel, zonnend op het achterdek, terwijl hij in de weer was met hengel en leefnet. Het leek een harmonisch stel. Maar ook dit keer was het geen blijvertje. Het volgende voorjaar ontwaarden we een blonde schoonheid, atletisch en welgevormd. Ze had een surfplank ingebracht waarop ze regelmatig rondjes draaide. Zwaluwmans probeerde het zelf ook een keer maar zag er al na een kwartier van af; wat verstandig leek; hij kon zijn energie beter gebruiken. Het vierde jaar – het wordt eentonig maar dat kan ik ook niet helpen - ging hij in zee met een zwartharige verschijning. Deze was artistiek; ze schilderde. En Zwaluws petten volgden de trend met blaartrekkend groen of karmozijn rood. Het deerde hem niet. Hij wandelde weer even opgewekt naast haar en droeg álle tassen. Het spreekwoord zegt dat één zwaluw nog geen lente maakt, maar deze zwaluw was in z’n eentje goed voor vier lentes in successie! Wel vroegen we ons af wat hij met de afgedankte liefjes deed. Zette hij ze -letterlijk- aan de dijk, of overboord? Of had hij, als een eigentijdse Blauwbaard, een klein luguber hokje in het voorschip? Nu zijn er wel andere dingen om je druk over te maken, maar toch bleef de man ons boeien. Soms waagden we ons aan voorspellingen over de vrouw waarmee hij nu weer voor den dag zou komen. Eén keer sloten we er zelfs een weddenschap op af. Jammer genoeg ging die de mist in. Toen de Zwaluw weer in zicht kwam stond alleen de schipper in het stuurhuis. Dat was vreemd. Omdat ik toch een boodschap voor de havenmeester had wandelde ik even langs het schip dat brandstof lag in te nemen. ‘Zo, ook weer in het land’, groette ik. Zwaluwmans deed gehaast. ‘Ja, maar ik moet verder’, riep hij. ‘Ik moet iemand van de bus halen’. Een kwartier later voer hij, sneller dan toegestaan, de haven uit, en weg uit ons leven. We hebben hem nooit meer gezien. Wat er gebeurd is weet ik niet. Hij kan gekaapt, gezonken of in de lucht gevlogen zijn. Maar het blijft vreemd dat daar dan niets over in de kranten heeft gestaan. Hier eindigt mijn verhaal, en beginnen de veronderstellingen. Wie heeft hij die middag bij de bus getroffen? Was het een haaibaai die hem verder het varen belette? Of een engel die zonder morren mee naar ZuidFrankrijk is gegaan? Was het zijn noodlot of –eindelijk– de vrouw van zijn dromen? Niemand die het ons vertellen kan. Mocht je hem dan ook ontmoeten laat het even weten. Het is een motorkruiser zoals er elf in een dozijn gaan. De schipper heeft een zwak voor geruite petten, de hengelsport en vrouwelijk schoon. Zijn gezelschapsdame kan rood, blond of zwart zijn; of –wie weet– doodgewoon grijs. Want iedereen moet ééns kleur bekennen. Overgenomen uit ‘Schaapachtigheden en andere scheepsverhalen, beleefd, overleefd en opgeschreven door Jon Brakelé ‘. Uitgeverij De Alk en Heijnen.

49

agenda 2015 Iedere vrijdagmiddag vanaf Keek-op-de-week 16:00u Za 13 juni 2015 Zeilwedstrijd op de Westerschelde 10.00u Palaver Vaartocht langs de Boulevard 12.00u Start zeilwedstrijd Barbecue op de haven, voor alle leden. 12.00u Start vaartocht Aanmelden kan op de website; 17.30u Uitslag zeilwedstrijd www.vvwschelde.nl (bericht via de e-mail) 18.00u Barbecue Wo 23 sept 2015 t/m zo 27 sept 36e Zeeuwse Duotocht, te volgen via 2015. www.duotocht.nl 6 zondagen in september, Cursus Jeugdzeilen van 10.00u tot 12.00u. Bovenstaande agenda kan aangevuld worden met ideeën, suggesties en uitgewerkte (eet) programma’s van, voor en door de leden. De EK is blij met uw initiatieven!!!!

De petten zijn verkrijgbaar in de kleuren navy en kaki, ze zijn van een goede kwaliteit. Tevens zijn er speldjes, badges voor op de trui en stropdassen. Dit alles is te verkrijgen in het clubgebouw of via Dick Altena. De prijzen zijn: Petten €10,00 Speldjes € 4,00 Stropdassen € 5,00 Badges € 2,00

50