Berlijn 25-27 oktober 2011 ‘City to City Europe’ Door Ds.Philip De Coster Met een zeven man sterke delegatie trokken we eind oktober vanuit Vlaanderen naar Berlijn om daar de conferentie ‘City to City Europe’ bij te wonen. Een netwerk van ‘kerkplanters’ ‘City to City Europe’ staat voor een Europees netwerk van kerkplantingsinitiatieven waarbij Tim Keller en de Redeemer Presbyterian Church die hij in 1989 opstartte in Manhattan, New York het grote voorbeeld is. Het initiatief bleek tegemoet te komen aan een onverwachte spirituele honger onder de inwoners van New York. De kerk kende van bij de start een explosieve groei zodanig dat er momenteel op drie verschillende locaties in Manhattan, vijf kerkdiensten gehouden worden op zondag, die samen ongeveer vijfduizend bezoekers tellen. Het evangelie van Gods genade, uitgelegd op een schriftgetrouwe manier, is de belangrijkste inspiratiebron voor Redeemer, New York. Verder is er een duidelijke visie die gericht is op de stad. Zoals Paulus het evangelie bracht in de grote steden van zijn tijd, moeten ook wij nu het evangelie laten klinken in de steden om van daaruit samenleving en cultuur aan te spreken en te beïnvloeden. ‘City to City Europe’ heeft die visie overgenomen van Redeemer en probeert kerkplantingsprojecten te stimuleren in de grote Europese steden. De conferentie in Berlijn was bedoeld om de mensen van verschillende Europese projecten bij elkaar te brengen om samen na te denken over kerkplanting in Europa. Een Vlaamse delegatie De zevenkoppige delegatie uit Vlaanderen bestond uit de volgende mensen: Kommer Groeneveld, predikant van de Christelijke Gereformeerde Kerk in Deurne; Guido Groeneveld eveneens uit Deurne; Leo Proot, predikant van de International Community Church in Gent; Mathew Lamos van de International Presbyterian church in Gent (de Turkstalige gemeente die op zondagmiddag samenkomt in ons gebouw); Dinand Krol, predikant in het Zeeuws-Vlaamse Terneuzen die als voorzitter van het Deputaatschap Steun Gent van nabij betrokken is bij het evangelisatiewerk in Vlaanderen en tenslotte uit onze eigen gemeente: Jeroen Suys en ikzelf. Dat we met zoveel mensen uit Vlaanderen op de conferentie aanwezig waren, was op zich al positief. Het was niet alleen gezellig ’s morgens allemaal samen aan de ontbijttafel of ’s avonds nog even ontspannen in de bar van het hotel. Het gaf ook mogelijkheden tot nadenken en gesprek over de lezingen en workshops vanuit een eigen Vlaams perspectief. Het betekende ook dat we als Vlamingen opgemerkt werden tussen de bijna 500 deelnemers aan de conferentie (uit meer dan 150 steden in 27 landen). In de slotviering op donderdag werd er gebeden voor de verschillende landen en steden die op de conferentie vertegenwoordigd waren en zo was er ook een moment van bijzondere voorbede voor Vlaanderen. Tim Keller Voornaamste spreker op de conferentie was Tim Keller himself. In drie lezingen (the gospel-centered church, the urban church, the holistic church) zette hij zijn visie op kerkplanting en kerk-zijn uiteen. In zijn eerste lezing wees hij op de centrale plaats van het evangelie. Daar moet de stuwende kracht voor het werk van uit gaan. Allerlei programma’s en methoden moeten altijd ondergeschikt blijven aan het evangelie. In zijn tweede lezing wees hij op het nog steeds groeiende belang van de grote steden in onze samenleving. Ook al kan de stad soms een vijandige omgeving zijn (ontkerstening, criminaliteit, …), toch biedt de stad ook veel positieve mogelijkheden. We zullen als christenen daar moeten aanwezig zijn en van de mogelijkheden gebruik maken om het evangelie uit te dragen in heel de samenleving. De laatste lezing (the holistic church) vond ik persoonlijk de boeiendste. Een lezing met concrete toepassingen ook voor ons gemeente-zijn in Gent. ‘Holistische kerk’ is misschien een wat duister begrip. ‘Holisme’ en het bijvoeglijk naamwoord ‘holistisch’ zijn afkomstig van het Griekse woord ‘holon’ wat ‘geheel’ betekent. Het idee is dat christen-zijn en kerk-zijn niet iets is wat je enkel op bepaalde momenten van de dag of de week doet (tijdens je dagelijkse stille tijd, tijdens de
Bijbelstudie en de kerkdiensten, …). Christen-zijn is iets wat je hele leven tekent en kleurt; 24 uur per dag, 7 dagen op 7 ben je christen. Dat heeft bepaalde consequenties die Tim Keller zeer sprekend onder woorden wist te brengen. (in een volgende Leiedraad wil ik daar apart nog verder op ingaan) Amerikaans enthousiasme Naast de lezingen van Keller was er ook aandacht (onder andere door middel van korte filmpjes) voor concrete gemeentestichtingsprojecten in verschillende Europese steden: Berlijn, Parijs, Rome, Londen, Amsterdam, … En hoewel Tim Keller een heel sterk maar anderzijds ook bescheiden verhaal had neergezet, klonk er soms in de verhalen over de projecten een wat overdreven triomfalisme. De Redeemer-kerk in New York werd door Tim Keller zeker niet voorgesteld als het wereldwijd na te volgen voorbeeld, maar sommige kerkplanters konden niet nalaten te spreken over de ‘amazing’ resultaten die bereikt werden door toepassing van de Redeemer-methode. Er klonk in die verhalen dikwijls een Amerikaans enthousiasme door dat ons niet hemaal ligt. Waarmee ik ook weer niet wil zeggen, dat dit enthousiasme helemaal verkeerd is. Misschien missen we dat juist ook ergens!? Gods eer Het Amerikaans enthousiasme had ook een tegenpool op de conferentie in de persoon van de Nederlander Stefan Paas die een lezing hield met als titel: A European Perspective on Urban Church Planting (een Europees perspectief op kerkplanting in steden). Hij stelde pertinente vragen: Waarom nog kerken stichten in Europa? Is groei het doel van die missie? De kern van zijn antwoord op deze vragen klonk als volgt: het doel van kerk-zijn, het doel van nieuwe kerken stichten is: Gods eer. Het komt er in de eerste plaats op aan dat kerk en kerkleden getuigen zijn van het evangelie van Jezus Christus. Dat is wat ons moet motiveren, niet de groei, niet de aantalen, die zijn daaraan ondergeschikt. De woorden van Stefan Paas relativeerden het Amerikaans enthousiasme en klonken ook zeer bemoedigend voor de projecten die geen spectaculaire groei kennen. Denk maar aan onze eigen situatie in Gent. Dat beide geluiden een stem hadden op de conferentie vond ik zeer waardevol. De organisatoren verdienen een pluim voor deze evenwichtige keuze van de verschillende sprekers. Aan het eind was de algemene indruk over onze deelname aan de conferentie dat het goed was om in Berlijn te zijn en deel te nemen aan deze internationale bijeenkomst. Tussen de lezingen en workshops door zie en spreek je talloze mensen en kun je contacten leggen. Je blijft op de hoogte van wat er leeft aan actuele ideeën over zending, evangelisatie en kerkplanting. Je steekt er altijd iets van op wat je in je eigen situatie kunt toepassen. En de aanwezigheid op een dergelijke conferentie zorgt er ook voor dat het werk in Vlaanderen breder bekend wordt. Het mag in Europa en zelfs daarbuiten bekend zijn dat er ook in Vlaanderen christenen wonen die tot Gods eer getuigen willen zijn van het evangelie van Jezus Christus. Philip de Coster
Pakistaanse Asia Bibi mishandeld in cel Asia Bibi. LAHORE – De in Pakistan om haar christelijk geloof gevangenzittende Asia Bibi is in haar cel mishandeld. Een
verklaring van haar echtgenoot dat zijn vrouw niet slecht zou zijn behandeld, is door hem onder druk naar buiten gebracht. Dat meldde de Amerikaanse nieuwsdienst Compass Direct maandag. Vorige week maakten diverse internationale media melding van de mishandeling van de Pakistaanse Asia Bibi, moeder van twee kinderen en stiefmoeder van drie anderen, die sinds meer dan een jaar in de cel zit. Bibi werd in november 2010 ter dood veroordeeld omdat ze de profeet Mohammed beledigd zou hebben. De verklaring over de mishandeling werd korte tijd later ingetrokken, nadat de echtgenoot van Bibi, Ashiq Masih, publiekelijk verklaarde dat zijn vrouw niet slecht was behandeld. Naar nu blijkt legde hij deze verklaring onder druk van gevangenispersoneel af. Dat dreigde hem het recht om zijn vrouw te bezoeken, te ontnemen. Asia Noreen, zoals Asia Bibi ook bekendstaat, zou op 5 oktober mishandeld zijn door een vrouwelijke gevangenbewaarder. Gevangenisdirecteur Ghafoor Anjum ontkende vorige week in eerste instantie dat er geweld tegen Bibi was gebruikt. Ook haar man zei dat Asia Bibi niets was overkomen. Naar nu blijkt was de directeur kort na de vermeende mishandeling bij de cel van Bibi. Anonieme bronnen meldden tegenover de nieuwsdienst Compass Direct dat Bibi geen ernstige verwondingen heeft opgelopen. De gevangenisdirecteur heeft de desbetreffende gevangenbewaarder inmiddels voor drie maanden geschorst. Asis Bibi zou het moeilijk hebben in de gevangenis. Na het incident, waarbij ze uit zelfverdediging terugsloeg, zou het gevangenispersoneel het haar op alle manieren moeilijk proberen te maken. De overheid overweegt Bibi daarom over te plaatsen naar een andere gevangenis. Het ministerie van Binnenlandse Zaken onderzoekt de zaak. Volgens Compass Direct heeft gevangenispersoneel inmiddels verschillende verhalen de wereld in geholpen over het incident, om de werkelijke toedracht
van de mishandeling te verhullen. De zaak-Asia Bibi ligt in Pakistan extreem gevoelig. De kwestie staat symbool voor de onderdrukking van christenen en het recht dat moslims menen te hebben om christenen te doden of het land uit te jagen. In het achterliggende jaar werden in Pakistan de voormalige gouverneur van Punjab Salman Taseer en toenmalig minister van Minderheden Shahbaz Bhatti vermoord omdat ze pleitten voor de vrijlating van Asia Bibi. Moslimactivisten hebben al aangekondigd dat mocht Asia Bibi daadwerkelijk vrijkomen, ze op de stoep van de gevangenis door hen vermoord zal worden. Een woordvoerder van de gevangenis waarin Bibi verblijft, zegt dat het incident tragisch is, omdat Pakistan er alles aan doet om Bibi te beschermen. „De locatie waar ze gevangen wordt gehouden, hebben we maandenlang geheim kunnen houden, maar dat is nu voorbij. We hebben de allerbeste maatregelen genomen om haar veiligheid te garanderen. Ze zit vast in een eenpersoonscel met 24 uur per dag camerabewaking. Meer dan tien bewakers zijn rondom haar cellencomplex actief. Ze mag niets eten dat ze krijgt aangereikt van ongeauthoriseerd
personeel. Asis is veilig in onze gevangenis en we doen alles om haar beveiliging op peil te houden.” Mumtaz Qadri, de lijfwacht die oud-gouverneur Taseer vermoordde is eerder deze maand ter dood veroordeeld. Na protesten van moslims werd de rechter die hem veroordeelde, Pervez Ali Shah, door het hooggerechtshof in Lahore ontheven van zijn functie. De dochter van Taseer, de journaliste Shehrbano Taseer, ontving zaterdag in New York een mensenrechtenaward voor de wijze waarop ze in de maanden na de moord op haar vader publiekelijk opkwam voor minderheden in Pakistan. Shehrbano bracht de afgelopen maanden in kaart hoe in haar land honderden mensen het slachtoffer worden van de beruchte blasfemiewetten, waaronder ook Asia Bibi ter dood werd veroordeeld. Ze riep de regering op om stappen te nemen tegen intolerantie. Woordvoerders van een belangengroep voor christenen in Pakistan roepen regeringsleiders wereldwijd intussen op om de druk op hun land te verhogen. „Het lijden van de Pakistaanse christelijke minderheid is goed gedocumenteerd, maar de wereld blijft met de handen op de rug toekijken”, stellen ze in een verklaring op internet. Volgens Pakistaanse christenen denken bijna alle moslims in Pakistan dat christenen handlangers zijn van het Westen. Het aanvallen van christenen zou hetzelfde zijn als een aanval op het Westen. De blasfemiewetten zouden om het minste of geringste misbruikt worden om christenen te vervolgen. Een leerling in de achtste klas van een basisschool in Abottabad zou aangeklaagd zijn voor blasfemie om het enkele feit dat ze een woord verkeerd gespeld zou hebben. „Westerse landen daarentegen sturen christenen terug die politiek asiel aanvragen. GrootBrittannië laat zelfs geen enkele Pakistaanse vluchteling binnen. Terugkerende christenen hebben vervolgens de zware taak om aan de Pakistaanse grenswacht uit te leggen waarom ze in een ander land geweigerd zijn.
Dochter Asia Bibi: Steeds als ik haar zie, huil ik Asia Bibi LAHORE – Al ruim een jaar zit Asia Bibi in de gevangenis, ter dood veroordeeld „wegens blasfemie.” Een mensenrechtenactivist interviewde de Pakistaanse christin in haar cel.
Het interview dat de mensenrechtenactivist Xavier Patras William met Bibi had, is gepubliceerd op de website Christians Together. „Toen ik werd gearresteerd”, zegt de Pakistaanse daarin, „werd ik bedreigd door de politie. Een aantal dagen was ik in een shock. Ik bad en vastte... mijn gezin had het heel moeilijk, het werd van de ene naar de andere plek verplaatst. Ik heb de moslims die ons in deze situatie hebben gebracht, vergeven. Ik leef in een kleine cel, en mag er dertig minuten per dag uit. Ik heb toestemming om mijn familieleden elke dinsdag één uur te zien.” Wat de moeder van vijf kinderen van de toekomst verwacht? „Ik bid en vast, ik wil bij mijn gezin zijn, mijn dochters omarmen, hen kussen. Ik wacht op dit moment op een datum waarop het hooggerechtshof het beroep tegen mijn veroordeling behandelt. Ik hoop dat ik word vrijgelaten. Er is een bedrag van 8000 dollar aangeboden door medechristenen, ik laat alles over aan God, ik zal Zijn wil accepteren.” Asia Bibi vraagt in het interview christenen in het Westen om te bidden en iets te doen voor de christenen die in Pakistan worden vervolgd. „Er zijn heel veel andere christenen in gevangenschap die hulp nodig hebben. De mensenrechtenorganisaties hebben hulp nodig in hun strijd voor deze vervolgde mensen.” Over de Pakistaanse blasfemiewet zegt ze: „Het is een wet gemaakt door mensen, maar hij wordt in Pakistan gebruikt om persoonlijke vetes te beslechten. De wet zou herroepen moeten worden, of op z’n minst geamendeerd. Hij heeft zo veel onschuldige levens gekost. Ik ben zelf ook vals beschuldigd.” Volgens Asia Bibi is de algemene situatie van christenen in Pakistan „niet heel best.” „Vooral christenen in dorpen zijn er slecht aan toe. Ze worden mishandeld en vals beschuldigd, en ze missen de middelen om voor hun rechten op te komen. De mensenrechtenorganisaties hebben hulp nodig om deze mensen bij te kunnen staan. Slechts 10 procent van de christenen heeft een goede baan. De overschietende banen in het land zijn voor de christenen.” Ook een dochter van Bibi komt aan het woord. „We bidden en vasten voor onze moeder, zodat ze weer bij ons kan zijn. Ik bezoek haar met mijn vader. Elke keer dat ik haar ontmoet, kan ik me zelf niet goed houden en huil ik. Mijn moeder probeert mijn handen door de tralies vast te houden en zegt: Vertrouw op God, Hij zal me op een dag thuis brengen.”
Bibi: "Ik heb de moslims vergeven"
Op de website van Christians Together is een interview met Asia Bibi gepubliceerd. Een mensenrechtenactivist mocht haar bezoeken in de cel om haar te interviewen: "Ik laat alles over aan God, ik zal Zijn wil accepteren. Ik heb de moslims, die mij in deze situatie hebben gebracht, vergeven" Asia Bibi zit al ruim een jaar in de gevangenis in Pakistan vanwege 'godslastering'. Asia roept Westerse christenen op tot gebed: "In ons land zijn christenen er slecht aan toe. Vooral in de wat kleinere gemeenschappen worden ze mishandeld en vals beschuldigd, zoals ik." In het artikel wordt ook de dochter van de christin aan het woord gelaten: "Als ik mijn moeder bezoek, probeert ze mijn handen door de tralies heen vast te houden. Ze zegt dat we op God moeten vertrouwen omdat Hij haar op een dag thuis zal brengen. Daardoor moet ik iedere keer weer huilen. We bidden en vasten voor onze moeder en ik bezoek haar soms met mijn vader."
"Wie zich niet bekeert, zal verloren gaan" "Toen Jezus begon met prediken, zei Hij tegen de mensen: "Bekeer u, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen". Toen de apostelen begonnen met prediken, zeiden zij tegen de mensen: "Bekeer u en laat u dopen". De laatste jaren heb ik steeds meer gelezen en gehoord van voorgangers in Amerika die zich zorgen maken om de prediking in de evangelische beweging. Klinkt deze duidelijke oproep tot bekering nog wel in onze kerken? Zij spreken over het zogenaamde ‘easy believism’. Dat zouden we kunnen vertalen met ‘het gemakkelijke geloof’." Dat schrijft Oscar Lohuis in het Zoeklicht. "De Amerikaanse evangelist Paul Washer zegt dat door deze zeer oppervlakkige voorstelling van zaken, van wat het inhoudt om christen te worden, massa’s kerkmensen leven in valse gerustheid en op weg zijn naar de eeuwige verdoemenis, ondanks het feit dat zij regelmatig in de kerk zitten. De reden daarvan is dat mensen dan misschien wel een soort belijdenis van geloof hebben gedaan, maar niet tot bekering zijn gekomen." Oscar Lohuis: "Ook wij moeten oppassen dat we niet goedkope genade prediken. Jezus heeft duidelijk gezegd dat iedereen van tevoren de kosten moet berekenen. Bekering betekent honderdtachtig graden omdraaien. Terwijl je voorheen voor jezelf leefde, voor je eigen genot en je eigen eer en je eigen dingen, ga je voortaan voor God en voor je naaste leven. Zonder de bekering is er geen sprake van echt geloof. Er moet een verandering in het hart plaatsvinden, waardoor je de zonde gaat haten en een verlangen naar God en een heilig leven krijgt. Als dat niet is gebeurd, kun je het Koninkrijk van God niet binnengaan. En Jezus spreekt ook over breken met het kwaad en niet meer de duisternis liefhebben, maar komen tot het licht en goede werken gaan doen (vers 19-21). Jezus laat daarmee zien dat gaan geloven ook inhoudt dat je je bekeert. Op veel andere plaatsen is de Bijbel duidelijk: wie zich niet bekeert, zal verloren gaan. Alleen maar Jezus ‘Here, Here’ noemen is niet genoeg."
"Daarom moet er een duidelijke en een krachtige oproep tot bekering klinken in de prediking. We mogen niet afzakken tot een vooral therapeutisch gekleurde boodschap, zo van ‘Jezus kwam om jouw pijn te verzachten en je wonden te genezen’. Er was zo duidelijk een werking van Gods Geest waar te nemen. Jonge mensen zitten niet te wachten op een zoetsappige boodschap waardoor zij alleen maar over de bol worden geaaid. Toen dacht ik: 'Klinkt de bekeringsoproep eigenlijk wel in onze eigen kerken en in mijn eigen prediking?' Want alleen als we de boodschap van Jezus en de apostelen brengen, zal het de Heer welwillend zijn om Zijn Geest opnieuw over ons uit te storten," aldus Lohuis.
GUIDO DE BRES EN DE NEDERLANDSE GELOOFSBELIJDENIS A. Oudenaarden. De Ned. Geloofsbelijdenis is het oudste reformatorische symbool. (Symbool is een ander woord voor belijdenis en betekent eigenlijk: wachtwoord, herkenningsteken.) Zij werd opgesteld in 1561 door Guido de Brés. Haar latijnse naam is: Confessio Belgica. Deze belijdenis werd in de nacht van 1 op 2 november 1561 over de muur van een kasteel te Doornik geworpen. Deze belijdenis (met nog enkele andere geschriften) was bestemd voor de commissarissen van Margaretha van Parma, die opdracht hadden om in Doornik de nieuwe leer te bestrijden. In deze belijdenis wordt de nieuwe leer uiteengezet, in 37 artikelen. Achter in je Bijbeltje kun je deze belijdenis des geloofs vinden. De opschriften boven de artikelen zijn niét van Guido de Brés. De oorspronkelijke titel boven het geheel luidde: „Der Nederlandse kerken ware christelijke belijdenis, inhoudende de hoofdsom van de leer van God (theologie) en der eeuwige zaligheid der zielen”. De weg der zaligheid Er zijn mensen die beweren dat de Heidelbergse Catechismus voorkeur verdient boven de Confessio Belgica, omdat de Ned. Geloofsbelijdenis maar „theorie" zou zijn. De Catechismus is tenminste bevindelijk. Daarin wordt de weg ter zaligheid duidelijk aangewezen, zeggen ze. Zoals uit de oorspronkelijke titel blijkt, gaat dit. niet op. Ook Guido de Brés wilde de weg ter zaligheid aanwijzen. Als je belijdenis gaat doen, dan is dit ook wel het minimum. De hoofdzaken van de theologie moet je echt wel weten. En vooral natuurlijk de weg ter zaligheid zoals Gods Woord die aanwijst. Enkele artikelen zijn bij sommige mensen bekend: art. 16 over de uitverkiezing, art. 27 over de kerk, art. 36 over het ambt der Overheid. Helaas moet gezegd worden dat de meeste kerkgangers nauwelijks van het bestaan der Ned. Geloofsbelijdenis afweten. Calvinistisch
Om verschillende redenen is dit een echte Calvinistische belijdenis. Guido de Brés heeft deze belijdenis opgesteld aan de hand van de franse Geloofsbelijdenis, waarop Calvijn veel invloed heeft uitgeoefend. De volgorde der artikelen is typisch Calvinistisch: de belijdenis opent met de leer over God. De hoofd-indeling is dan ook: art. 1 t/m 11 Over God. Art. 12 t/m 37 Over Gods werken. (Calvinistische leergeschriften beginnen doorgaans met een „theologie", een leer over God.) Guido de Brés kan als een leerling van Calvijn beschouwd worden. Guido de Brés Guido de Brés was 37 jaar oud toen hij begon met het opstellen van deze belijdenis. Hij had toen al heel wat meegemaakt. Hij werd in 1522 te Bergen in Henegouwen geboren. Kennelijk was hij artistiek aangelegd. We vernemen tenminste dat hij opgeleid werd tot glasschilder. God had echter heel wat anders met hem voor. „Door de gestadige lezing der Heilige Schrift" kwam hij tot bekering. (Een aanbeveling dacht ik, om elke dag op een rustig moment een gedeelte uit Gods Woord biddend te lezen en te onderzoeken.) Overigens is dat „gestadige lezen der Heilige Schrift" vrij laat begonnen. Pas op zijn 18e jaar krijgt Guido de Brés een Bijbel in handen. Langzamerhand rijpt dan het inzicht dat de Roomse kerk dwaalt. Op zijn 25e jaar kiest hij de kant van de Hervorming. Al gauw bemerkt hij de gevolgen. Bij een vervolgingmoet hij vluchten naar Engeland. Daar maakt hij kennis met enkele voormannen in de Reformatie: met Bucer, Joh. a Lasco, Petrus Datheen e.a. Na enkele jaren keert hij terug naar zijn vaderland. Hij geeft het beroep van glasschilder op en wordt rondtrekkend Evangeliedienaar. Hij predikt vooral in de omgeving van Bergen, Valenciënnes en Rijssel. Ook met de pen voert hij de geestelijke strijd: in „De staf des geloofs" verdedigt hij de leer der Reformatie tegen de roomse aantijgingen. Uit dit werk blijkt zijn enorme belezenheid. Vooral op het gebied van de „patres" (= kerkvaders). Zijn grote kennis van de kerkgeschiedenis vind je terug in art. 9 (een heel rijtje ketters), art. 12 (Sadduceën en Manicheën) art. 13 Epicureën, art, 15 Pelagianen enz. enz. Tijdens een van de vele vervolgingen in deze woelige periode in zijn leven, brengt hij een tijd in het buitenland door o.a. bij Johannes Calvijn. Hij krijgt dan een tijdje les van Calvijn en Beza. In verband met de vrij grote invloed die ook Beza op de Heidelberger Catechismus heeft uitgeoefend, is ook deze tweede man van belang. Gevangen De Evangelieverkondiging wordt echter steeds gevaarlijker voor De Brés. Eens weet hij ternauwernood te ontsnappen uit de hand van de vijand. Dat is in Doornik. Dan valt hij in handen van de vijand. In Valenciënnes wordt hij achter slot en grendel gezet. Vanuit de gevangenis schrijft hij ontroerende brieven vooral naar zijn vrouw: „Ik bid u met alle aandrang om u niet buiten de maat te ontroeren uit vrees OM GOD TE BELEDIGEN, Gij hebt immers wel geweten, dat toen ge met mij getrouwd zijt, gij een sterfelijke echtgenoot genomen hebt, die elk moment onzeker van zijn leven was. En toch heeft het de GOEDE GOD behaagd ons samen ongeveer de tijd van zeven jaar te laten en ons vijf kinderen te geven. Zo de Heere gewild had ons langer te laten leven, Hij had daarvoor wel de middelen. Maar het behaagt Hem niet; waarom Zijn Welbehagen geschiede en U ZIJ DIT ALS REDEN AFDOENDE... Toen ik gevangen werd, zei ik tot mezelf: we hebben er
verkeerd aan gedaan door in zo'n groot gezelschap te reizen totdat ik mijn geest hoger richtte om de VOOR-ZIENIGHEID GODS te overdenken. En ik begon toen te zeggen: Mijn God, gij hebt mij doen geboren worden op de tijd en het uur, dat Gij had beschikt en gedurende de ganse tijd van mijn leven, hebt Gij mij bewaard en behoed in treffende gevaren en uit alle bevrijd. En indien heden mijn uur gekomen is om uit dit leven tot U te gaan, UW GOEDE WIL GESCHIEDE! Uw hand kan ik niet ontvluchten. En wanneer ik dit kon, ik zou het niet willen! Daar al mijn geluk in gelijkvormigheid aan Uw wil bestaat. Al deze overwegingen hebben mijn hart zeer VROLIJK EN OPGE-RUIMD gemaakt en zij doen dit nog. En ik bid u, lieve trouwe gezellin, om u met mij te VERHEUGEN en die GOEDE GOD te danken! Voor wat Hij gedaan heeft Troost u in de Heere in uw beproevingen en geef u en uw zaken in Zijn Hand. Hij is de Echtgenoot van gelovige weduwen en de Vader van arme wezen. Hij zal u nooit verlaten...... ” Midden in de nacht wordt hem aangezegd, dat hij zich op de dood moet voorbereiden! Die laatste uren troost en vermaant hij zijn medegevangenen nog. Dan verlaat hij hen met een van blijdschap stralend gezicht: „Het komt mij voor, dat mijn ziel vleugels heeft om naar de hemel op te varen, want ik ben heden genodigd ter bruiloft van mijn Heere, de Zoon van God!” Hij beklimt de ladder naar de galg. De strop wordt om zijn hals gelegd. Hij vermaant het volk nog om de Overheid gehoorzaam te blijven en om in de leer door hem gepredikt te volharden! Dan trekt de beul de ladder onder hem weg Een lief kind van God sterft Het is 31 mei 1567. Guido de Brés is heengegaan. Door de kerk aanvaard Echter de gedachtenis des rechtvaardigen zal tot zegening zijn! Spr. 10 : 7. De belijdenis van Guido de Brés werd niet vergeten. Al gauw werd zijn confessie kerkelijk aanvaard. Spoedig wordt het gewoonte dat ambtsdragers bij wijze van instemming met de chr. leer deze belijdenis ondertekenen. Op de Dordtse Synode van 1618 - 1619, is de authentieke (= echte, originele, onvervalste) tekst van dit symbool vastgesteld. En tot op de dag van vandaag is deze belijdenis van betekenis voor tal van kerken in ons land. Bestudeerd deze belijdenis. Zij is het tenvolle waard. Ze is opgesteld in onderwerping aan Gods Woord en ongetwijfeld in de Vreze des Heeren. En je zult het ervaren, dat ook in dit opzicht deze gedachtenis des rechtvaardigen tot zegening is.
