Berichten. BovenBouw. Voorwoord. Colofon. Jaargang 2 Nummer 5 Zomer 2008

BovenBouw

Berichten Jaargang 2 | Nummer 5 | Zomer 2008

26 Verbondenheid in liefde en trouw 28 Kooruitvoering 29 Vondelrevue 30 Het vuur terug in de jaarfeesten 31 Klas 7: Impressie werkweek 32 Wist je dat... 32 Periode Dierenverzorging 34 Klas 10: De schoonheid van de biologieperiode 36 De eindexamens 38 Klas 11: Op zoek naar de graal 40 De oorlogskus van Lysistrata, eindtoneelstuk klas 12 42 Mijn ultieme zomerervaring 43 Gedichten uit klas 10 43 Haiku’s, door Elard Pijnaken

Voorwoord Welkom in het middenkatern van de Seizoener: de welbekende Bovenbouwberichten van het Rudolf Steiner College. Een nummer vol zomerse zindering! De Vondelrevue, de kooruitvoering, de eindproductie, het St. Jansfeest. Maar ook over periodes is veel te vertellen. Vorig jaar werd de Seizoener met het zomernummer op onze school geïntroduceerd. Inmiddels is er een evaluatie geweest in het klassenouderoverleg. Er klonken positieve geluiden en waardering. Er wordt naar de Seizoener uitgekeken, er zou zelfs om gevochten worden wie ‘m het eerst mag lezen… Ook leerlingen zeggen regelmatig meer te doen dan alleen plaatjes kijken! Ik zou graag zien dat ook leerlingen redactioneel aan de slag gaan met de Seizoener. Hierbij nodig ik je uit zélf iets in te brengen. Meld je bijvoorbeeld als illustrator, interviewer, columnist, recensent van boeken, fotograaf of regel een

Colofon

adverteerder. Ambieer je bijvoorbeeld een carrière in de journalistiek, dan is dit een goede manier om ervaring op te doen.

Bovenbouwberichten is een uitgave van het Rudolf Steiner College in Rotterdam.

Deze uitnodiging is ook bestemd voor ouders die een bijdrage zouden willen leveren. Zo wordt de Seizoener een tijdschrift van ons allemaal. Een prettige zomervakantie toegewenst. Geniet van de rust en een goed boek. Veel leesplezier! DIANA ROZENDAAL REDACTIE

Foto: Judah Rozendaal

Spreek mij aan of mail [email protected].

Redactie Thea van Veen Diana Rozendaal Kopij kunt u sturen naar [email protected] Deadline voor de volgende Bovenbouwberichten: 5 september 2008 De herfstseizoener met Bovenbouwberichten als middenkatern verschijnt omstreeks 29 september. Rudolf Steiner College Vondelweg 87-89, 3031 PT Rotterdam T 010 413 41 58, F 010 411 20 91 email: [email protected] www.rudolfsteinercollege.nl

SEIZOENER

25

LEERKRACHTEN

Verbondenheid in liefde en trouw

Dit stuk komt op papier de dag nadat mij het bericht bereikte dat de vrouw van Ben van der Heide, onze collega die in augustus met pensioen gegaan is, is overleden, twee maanden nadat bij haar een ernstige ziekte was geconstateerd. Gisteren zat ik met ouders en een andere collega tegenover een leerling, die in een aantal opzichten vastloopt. Wij willen die jonge mens zo graag laten zien dat het ook anders kan.

Z

o maar twee gebeurtenissen die alles met de titel van dit stuk te maken hebben. Met Ben van der Heide heb ik jarenlang samengewerkt en vele gesprekken gehad over ons gezamenlijk ideaal, over de toekomst van onze school, over pedagogie en antroposofie, over de huidige tijd en wat er van ons gevraagd wordt om de religio, de verbinding met de geestelijke wereld, vorm te geven. We zijn heel verschillend, maar het was het ideaal dat ons verbond. En ook met dat jonge mensenkind heb ik al menig gesprek gehad, uitdagend en bemoedigend, vanuit een tastend begrip van wat de ander meemaakt. Want wat was ik vroeger zelf als 15-jarige verlegen en teruggetrokken! Ik geloof in de innerlijke kracht van de ander, maar ik zie ook dat er nu wellicht deskundige hulp nodig is om een stap verder te komen op de weg naar de toekomst. Tegelijk zijn er ook duidelijke grenzen en afspraken te stellen, want het schoolwerk moet wel gedaan worden. Ik raak ontroerd door de

26

SEIZOENER

liefdevolle zachte betrokkenheid van de ouders en door de open vragende houding van mijn nog jonge en onervaren collega, die echt zoekt naar een weggetje naar de toekomst in haar vakgebied samen met die leerling.

Vanuit vrijheid de keuze maken voor de ander Het eerste woord dat in mij opkwam toen ik met het thema rondliep was: vrijheid. Niet uit plicht of noodgedwongen, maar vanuit vrijheid de keuze maken voor de ander, voor dat werk, voor die verantwoordelijkheid. Zoals de leraar die in de tweede wereldoorlog samen met zijn leerlingen gedeporteerd wenste te worden; de man die uit liefde voor zijn demente vrouw zelf voor haar wenst te zorgen; de vrouw die haar depressieve partner niet in de steek laat; de jonge islamitische homo die trouw blijft aan zijn eigen aard, ook als dit een breuk met zijn familie inhoudt; of die vriendin van mij, die trouw blijft aan haar eigen lichaam en dat in liefde accep-

teert, ook al brengt de conditie van dat lichaam veel problemen met zich mee. Als je met mensen spreekt die op zo’n wijze trouw zijn, dan klinkt er vaak : “Ik kan niet anders dan zo handelen,” of “Ik houd toch van hem.”. Soms als een vanzelfsprekendheid, soms als vrucht van een lange worsteling. Trouw zijn vanuit innerlijke vrijheid komt voort uit trouw zijn aan je zelf, aan je roeping, aan de liefde. Vrijheid kun je beleven als je vanuit die trouw de verantwoordelijkheid neemt voor wat op je pad komt.

In het nu tegemoet treden ‘Waar twee mensen samen zijn in mijn naam, ben Ik in hun midden”. Dat wordt liefdevolle werkelijkheid als je vanuit een houding van vrije onbaatzuchtigheid zoekt naar de kern van de ander. Als dat al geldt voor één werkelijke ontmoeting, van mens tot mens, van ik tot ik, hoeveel meer moet dat dan niet gelden in een langdurige relatie van mensen die van elkaar houden! Overigens gaat het niet alleen om het houden van de ander, maar ook om het houden van je zelf en je zelf laten liefhebben door de ander. Het is de kracht van de liefde, die zo’n relatie voedt en kwaliteit geeft. Het vuur van de liefde kan veel vormen aannemen: Oplaaiend of warm en rustig, een zachte gloed of verborgen onder sintels, nog net aanwezig, wachtend op de ademkracht, de verbinding met de Geest. Levenskunst is het om in het nu tegemoet te treden wat zich voordoet, open en eerlijk, je zelf en de ander serieus nemend en vrij latend. Het gaat om geven en ontvangen, houden van mensen, je werk aanvaarden, je zelf vergeven om de gemiste kansen, het onvolmaakte zegenen, je levenslot accepteren, hopen en verwachten als een kind, je zelf omarmen. In de geschiedenis met mijn werkkring en met relaties met mensen heb ik vele valkuilen leren kennen en de moeite die het kost om je zelf daarin tot ontwikkeling te brengen.

Verbinden met de eigen levensbron De zomer is bij uitstek het jaargetijde om de deuren open te gooien, in de vakantie mensen te ontmoeten, verliefd te raken, je te verbinden met de wereld en de mensen, nieuwe ervaringen op te doen. ‘Waar levenswegen samenkomen,’ luidt de aanhef van onze eigen grondsteenspreuk. Daarmee aangevend dat in elke ontmoeting het lot kan spreken, dat in elke mens of vraag of gebeurtenis die op je weg komt, kansen gegeven worden om je te verbinden, om je hart te laten spreken, om trouw te zijn aan je mens-zijn. Het is mijn overtuiging dat het voor mijn collega wiens vrouw overleed, wat betekent als ik in gedachten en gebed ruimte voor hem en zijn gezin maak. En ik vertrouw er op dat in de ontmoeting met die leerling een vonkje is ontstaan, een zaadje is geplant dat tot wasdom zal komen. Ik hoop dat voor ieder die deze tekst gelezen, heeft er ergens een woord, een gedachte, een zin is geweest die hem of haar verbinden kan met de eigen levensbron, als een bemoediging of bevestiging voor onderweg. TEKST: PAUL PEETERS

Vakanties schooljaar 2008-2009 • herfstvakantie : • kerstvakantie : • voorjaarsvakantie : • paasvakantie : • meivakantie : • hemelvaartsvrij : • 2e pinksterdag : • zomervakantie :

20 – 24 oktober 2008 22 dec – 2 januari 2009 23 – 27 februari 10 – 13 april 27 april – 8 mei 21 en 22 mei 1 juni 13 juli - 28 augustus

Overige vrije dagen: • 3 en 4 november • 5 maart

K O R T I N G S B O N Bij inlevering van deze bon ontvangt u op uw entreekaart voor Archeon: • Korting volwassenen € 1,75 • Korting jeugd € 1,25 (4 t/m 9 jaar) Deze bon is geldig t/m 2-11-08 voor maximaal 4 personen per bon. Niet geldig in combinatie met andere kortingsacties en niet inwisselbaar tegen contant geld.

Archeonlaan 1, 2408 ZB Alphen a/d Rijn. Tel.: 0172 447744

Kijk voor de evenementen van Archeon op onze site: www.archeon.nl !

leerkracht wiskunde en jaargangcoördinator klas 10

SEIZOENER

27

RUDOLF STEINER COLLEGE -

LEERKRACHTEN

De Kooruitvoering een recensie Wat was er toe geleefd naar deze dag! Wat was er goed voorbereid. Wat was er ook veel zorg besteed aan de logistiek tijdens de generale repetitie. Voor het eerst in de historie van de school zouden de leerlingen van het Rudolf Steiner College een avondvullend programma brengen in de grote zaal van de Doelen.

I

n een uitverkochte zaal stroomden deze avond de mensen binnen, vol verwachting en met in de hand een zeer verzorgd programmaboekje met een overzichtelijke indeling en kleurige foto’s. Daarna zochten de kinderen hun plaats op het podium en het eerste van de reeks concerten kon beginnen.

Klas 7 De 7e klassen o.l.v. Raoul Boesten, openden de avond met Bodysounds. Een verrassende, ritmische ‘oefening’ waarin de ‘bodies’ als instrument te zien en te horen waren. Ingetogen en in mooie harmonie klonk het Lo yissa goy, dat door Rens van der Veen op gelijke wijze werd begeleid op de piano. Samen met een leerlingenorkest was het Ej uknjem te horen. Trillende violen en een als uit de verte klinkende trompet wekten nieuwsgierigheid en verwachting. Daarbij nog de klanken van panfluit, gitaar en piano maakten samen met de percussie dit lied tot een mooi Slavisch klinkend geheel. Het heerlijke, echt Engelse Morning has broken, werd fris en zeer verstaanbaar met ‘English tongue’, gezongen! Bij The lion sleeps tonight, was hier en daar wat onregelmatigheid te bespeuren, maar dat is niet verwonderlijk bij een best lastig lied. Het vuur was duidelijk tot het laatst bewaard; het zeer ritmische Sin nje , begeleid door het djembéensemble en een (niet te missen) koebel, wekte veel enthousiasme, maar was te kort om er echt even in te duiken. Dit gold, wat mij betreft, ook voor enkele van de voorgaande nummers.

Klas 11 en 12 Na een perfect lopende en oogstrelende ‘wisseling van de wacht’ klonk o.l.v. Hans Barkmeijer het Gloria van Antonio Vivaldi door de 11e en 12e klassen. Er stond een volwaardig koor qua bezetting, maar zeker ook qua klank. Een mooi samenspel tussen zangers en een zeer professioneel spelend strijkkwartet

28

SEIZOENER

van het Amsterdams conservatorium. De solopartijen werden door de vier solisten: Rosa, Nina, Silke en Laura prachtig en helder vertolkt. Het Adoramuste klonk hemels en de lastige altpartij in het Miserere nobis werd met verve gezongen! Alle damessolisten hierbij een grote pluim! De heer Harimada Kusuma wist op prachtige wijze dit werk op de piano te begeleiden.

Klas 8 Na de pauze brachten de 8e klassers het Ave Verum Corpus van W.A. Mozart. Dit prachtige werk behoeft weinig woorden. Het werd waardig gezongen en op zeer eigen wijze en met vaste hand gedirigeerd door Victor Lange, zelf 8e-klasser! Ik merkte dat ik hierdoor met mijn aandacht meer bij de jonge dirigent was en de wijze waarop hij zich van zijn taak kweet, dan dat ik het Ave Verum heb beleefd. Er komt beslist nog een volgende kans. Ook hier was er de betrouwbare begeleiding van het strijkkwartet. Voor het tweede deel van dit optreden was gekozen voor een Cantate van Buxtehude: ‘Nichts soll uns scheiden von der Liebe Gottes’ en nam de heer Barkmeijer de leiding weer over. Hier maakte de solozang van Jasmin (alt) en Nina (sopraan) grote indruk door helderheid en schijnbaar gemak! Voor de begeleiding waren Harimada Kusuma en het strijkkwartet weer te horen. Tezamen met het ingetogen Ave Verum was het een wat zwaar onderdeel in deze avond en wellicht ook voor deze leeftijd?

Klas 9 en 10 Met de gezamenlijke 9e en10e klassen en als solisten de muziekdocenten Boesten en Barkmeijer werd de avond afgesloten, en hoe! De Misa Criolla van Ramirez (van duidelijk recentere datum) was verfrissend en verrassend! Het ritme was aanstekelijk en de zaal veerde echt op! De zang van beide heren maakte dat er bij mij een ‘bijna kippenvel’ gevoel ontstond. De percussie en de pianopartij zorgden voor de lekkere, ritmische begeleiding. Prima gelukt! Groot enthousiasme klok door in het daverend applaus dat deze avond besloot en er werd grif een toegift gegeven uit de Misa Criolla. Ook vanaf deze plek nogmaals grote hulde voor de bouwers van deze avond: Allereerst de beide dirigenten die het weer voor elkaar hebben gekregen!! De solistendames! Alle instrumentenbespelers! Het strijkkwartet uit Amsterdam! Een extra eervolle vermelding voor Harimada Kusuma die het leeuwendeel van de avond van begeleiding heeft voorzien! Dank voor deze rijke avond! TEKST: ANJA HUPKES

LEERKRACHTEN

Vondelrevue Als je het mij vraagt: Het was een fantastische avond. Met prachtige liedjes, originele optredens, creatieve presentaties, mij achter

Kan je goed stofzuigen?

Ja natuurlijk. Mijn vrouw en ik hebben drie kinderen, dus om haar alles alleen te laten doen lijkt mij geen goed idee. Ik doe van alles in het huishouden. Ik zet de vuilniszak buiten en doe de afwas.

latend met een hoofd vol inspirerende

Heb jij de stiekeme wens om een bekende Nederlander te zijn?

gedachten. En een diepe, zeer onrealisti-

Nee hoor. Echt niet.

sche wens om ooit te kunnen free runnen.

Ben je echt fan van Queen?

M

aar laten we eerlijk zijn, de ster van de avond was niemand minder dan meneer Amegnekou. Stofzuigen zal nooit meer hetzelfde zijn, altijd zal ik denken aan de immense afro-pruik en de magie van de Hema rookworst. Om echte ster eer aan te doen, heb ik hem opgezocht voor een diepte-interview. Uit zeer betrouwbare bron heb ik vernomen dat je eerst hebt overwogen jouw act in een blauwe bikini te doen, waarom is dit niet doorgegaan? Nee, dat is nooit de bedoeling geweest. Het was wel de bedoeling dat ik met een stofzuiger en in een sexy jurk zou gaan. Met nepborsten. En ook nog jarretels en op hoge hakken. In eerste instantie zou ik het ook alleen doen, maar de groep werd steeds groter en daar paste mijn rol niet meer zo in. Ik wilde erg graag dat de kinderen mij eens van een andere kant zouden zien dan die van leraar. Dat ze zouden ontdekken dat ze ook met en om mij kunnen lachen.

Heb je ooit je haar echt zo gehad? Hahahaaa! Ja, op de basisschool. Ik heb er ergens foto’s van, maar die moet ik dan even opzoeken. (Leerlingen, grijp je kans om hiernaar te vragen!).

Niet echt nee. Ik vind dat liedje heel leuk, maar verder houd ik er niet zo van. Mijn lievelingsmuziek is toch Jan Smit. Echt waar. En vroeger had ik heel veel casettebandjes van Julio Iglesias.

Hoeveel worsten zijn erdoorheen gegaan tijdens het oefenen? Nee joh, het oefenen ging zonder. En eerlijk gezegd vond ik de worst niet zo lekker, een beetje rauw. Maar dat heb ik niet laten merken tijdens de show.

Wat vond jij het mooiste optreden van de Vondelrevue? Ik vond vooral de presentatie heel goed! Ze hadden alles zo goed in elkaar gezet en alle stukjes goed bedacht. Ja weet je, alle leerlingen hebben echt heel hard gewerkt, ik zou niet kunnen zeggen wie ik het beste vond. Dat vind ik ook oneerlijk. Kortom, zowel meneer Amegnekou als de andere artiesten hebben een onuitwisbare indruk gemaakt op heel veel mensen. En zoals zijn dochter het de volgende ochtend samenvatte, zegt misschien nog wel het meest: “Papa, mag ik ook bij jullie op school als ik naar de middelbare school ga?” TEKST: SANNE VELDKAMP

leerkracht klas 7 FOTO: DIANA ROZENDAAL

SEIZOENER

29

RUDOLF STEINER COLLEGE

LEERKRACHTEN

Het vuur terug in de jaarfeesten We zijn een vrijeschool met jaarfeesten, natuurlijk, want jaarfeesten horen bij de vrijeschool.

Z

o is er bij ons het Michaelsfeest met allerlei activiteiten voor de verschillende leerjaren (avonturentocht, smeden, sponsorloop, interviews afnemen, workshops). Dan is er de adventsperiode met zijn speciale sfeer en verhalen, waarin het Paradijsspel (leraren/leerlingen) en het Kerstspel (12e-klassers) worden opgevoerd. En in januari een opvoering van het Driekoningenspel, soms opzienbarend, met koninginnen in plaats van koningen of meer traditioneel. Dan blijft het een tijdje rustig totdat we in juni het St. Jansfeest vieren door met zijn allen naar het strand te gaan: zonnen, kersen eten, zwemmen en sporten. Het loopt allemaal goed en de jaarfeesten zijn een fijne onderbreking van het schoolleven, toch leeft de vraag of er met een vernieuwende blik naar de jaarfeesten kan worden gekeken. Het was dan ook snel beslist toen aan de leraren tijdens de Pedagogische vergadering gevraagd werd wie zich daarmee zouden willen bezig houden. Het werden: Mirjam de Gooijer, Hellen Scheepers, Laura Vink en Hanne van Asch. Ideeën zouden er uit moeten róllen, want ‘je hoeft je toch alleen maar een beetje bezig te houden met de achtergronden,’ dachten wij…. Nou, niet dus! Het werd ons algauw opnieuw duidelijk dat oude vormen en tradities alleen van binnenuit en met de nodige aandacht en tijd te verlevendigen zijn! Ook de leerlingenraad wordt betrokken bij de plannen om de jaarfeesten te vernieuwen. We hebben allereerst een enquête onder leraren en leerlingen gehouden. Dat geeft een zekere basis om op verder te bouwen. Als jaarfeestengroep willen wij het vuur terug in de jaarfeesten! Jullie ook? In de het middenkatern van de Seizoener zullen we om beurten vanuit onze persoonlijke ervaring een jaarfeest belichten.

1989: Hanne van Asch springt als klein meisje over het vuur op de Rudolf Steiner School in Prinsenland.

De sprong Je rook het vuur al voor je het zag En wanneer je het zag wilde je maar een ding Springen er overheen Het moment om echt te gaan was aangebroken Je stond klaar, alleen of met anderen Je blik was gefocust, je benen moesten het werk doen Je rende, je zette af en je sprong ‘Even, heel even leek het of ik daar hing in de lucht los van de aarde de warmte van het vuur onder mij de stralen van de zon boven mij’ Dan met je voeten weer veilig op de grond… Nog een keer!

Hoe zou ik St. Jan op de bovenbouw willen vieren: Voor de bovenbouw zou ik het springen over het vuur mee willen nemen naar het strand... De adrenaline, de vreugde, de vrijheid, de zon en de warmte. Het samen vieren van de zomer die komt. Een lang lint van leerlingen uitzinnig van vreugde. Vliegeren, toernooien met sport en spel. Ontspanning na het verzetten van werk. Het delen van zomerfruit en meegebrachte versnaperingen. Saamhorigheid.

Een vurige groet namens de jaarfeestengroep! TEKST EN GEDICHT: HANNE VAN ASCH TEKST: LAURA VINK EN HANNE VAN ASCH

30

SEIZOENER

jaarfeestengroep

KLAS 7

Impressie werkweek klas 7 De ‘Watersnoodramp’ In een tipi slapen wij, in de week van 12 mei. In een gezellige tent,

Wat mij het meeste is bijgebleven van de werkweek? Naast dat we helemaal waren verregend zijn me ook andere dingen bijgebleven. Als ik ’s morgens vroeg wakker werd, hoorde je overal vogels zingen en roepen. Sommige vogelstemmen die ik hoorde herkende ik, maar veel ook niet.

waar iedereen elkaar kent. Overal spulletjes en dingen op de grond, het zwierf letterlijk overal rond. ‘s Avonds lekker kletsen en niet slapen, dit deed ons ‘s ochtends wel wat gapen. Na een harde werkdag in het bos,

Ook is me erg bijgebleven dat we in het bos liepen en dat we een gil voor ons hoorden. Iemand had zwijnen gezien en was daarvan geschrokken. Ik keek om me heen of ik de zwijnen ook kon zien. Eerst zag ik ze niet, maar daarna zag ik ze achter de bomen rennen. Het waren er twee: Een mannetje en een vrouwtje. TEKST: LILIAN DE RUITER, KLAS 7B

braken plotseling regen en onweer los. Hierdoor kwam onze tipi onder water te staan, het leek wel of we moesten vluchten voor een grote oceaan. Alles in onze tent was nat, wat waren wij het kamp toen even zat. Gelukkig vonden we snel een ander bed en heeft het rode kruis ons met kussens en slaapzakken gered. Uiteindelijk was het een bijzonder kamp, met als herinnering de ‘’WATERSNOODRAMP’‘. TEKST: LEANNE DEKKER, KLAS 7B

SEIZOENER

31

KLAS 7

Wist je dat… • Klas 7abd samen op werkweek gingen naar landgoed Welna? • Dat het een kamp in de bossen is, met echte indianen tipi´s? • Het 30 graden was toen we vertrokken? • Een deel van de bagage in het w.c.-hokje van de bus moest, omdat sommige leerlingen bagage voor een maand mee hadden?

Periode Dieren

in klas 8 Deze periode duurde twee weken: van 14

• De tipi´s nog niet strak stonden toen we aankwamen en wij ze in een mum van tijd strak hebben gezet?

tot 25 april. We hebben in deze periode ver-

• Dit kwam door de goede tipi-kwaliteiten van onze leerlingen?

schillende dingen gedaan. We zijn naar het

• Prioriteit nummer 1 de bikini was? • De eerste nacht niemand heeft geslapen?

dierenasiel geweest, hebben kinderboerderij

• We de hei hebben gered van bebossing? • De everzwijnen ook dol waren op tipi´s?

de Kraal en kinderboerderij de Wilgenhof

• Het de derde dag zo hard regende dat je kon zwemmen tussen de tipi´s?

bezocht en in de klas les gehad over dieren

• Je ook in de tipi´s kon zwemmen? • De matrassen en tassen al een duik hadden genomen

en dierenverzorging.

voordat wij het wisten? • Niemand hierdoor meer droog kon slapen? • De leiding een noodplan moest bedenken? • De leerlingen ondertussen warme chocolademelk en speculaas aten? • We toen met 6 auto´s 75 leerlingen hebben geëvacueerd? • Onze verblijfplaats Het Woelige Nest heette? • Daar echte slaapzalen waren met matrassen en stapelbedden? • Veel leerlingen dit leuker vonden dan tipi´s? • Het Rode Kruis ons heeft gered met slaapzakken en wegwerpkussens? • Iedereen toen lekker droog en warm kon slapen? • We de volgende dag ontbeten in Het Woelige Nest aan echte tafels? • Het maar bleef regenen en we niet meer terug naar het kamp konden?

W

e ging met de klas op de fiets naar het asiel en daar kregen we een rondleiding door het gebouw. Als er een dier wordt gevonden door iemand, of als een dier door de dierenambulance wordt gebracht (het dierenasiel werkt samen met de dierenambulance), worden ze gechipt, gecastreerd of gesteriliseerd. Ze worden onderzocht of ze geen ziektes hebben. Dit alles in afwachting van een nieuw baasje. In het asiel zaten eigenlijk alleen maar honden en katten. We hebben de hondenverblijven gezien, ze zaten apart in hokken, maar als ze wilden konden ze naar buiten. En in de kattenverblijven zaten de meeste katten bij elkaar in grote hokken buiten of grote hokken binnen. Er waren ook konijnen, maar die hadden een eigenaar. Ze moesten alleen geopereerd worden. Verder zagen we de kantine, operatiekamer en de quarantainehokken.

• De bus gelukkig een dagje eerder kon komen? • Alle natte spullen per vrachtwagen naar school werden vervoerd? • Al die natte spullen een weekendje logeerden op school? • Maandag bijna iedereen zijn spullen weer terug had? • Het een superkamp was? • We iedereen willen bedanken voor de fantastische inzet? ….Nee? Dan weet je het nu. TEKST: SUSANNE KOLFF EN EVA BARENDS

leerkrachten klas 7

32

SEIZOENER

De kinderboerderij We hebben op de twee kinderboerderijen klusjes gedaan: De Kraal en de Wilgenhof. De klas werd in twee groepen verdeeld en als de één naar de Kraal ging, ging de ander naar de Wilgenhof. De groep waar ik in zat, ging als eerste naar de Kraal. Daar hebben we de dieren gevoerd en stallen uitgemest. En toen we naar de Wilgenhof gingen hebben we hetzelfde gedaan. Op boerderij de Kraal waren schapen, melkgeiten, dwerggeiten, muizen, koeien, kippen, een varken, konijnen, cavia’s en een paar kalkoenen. Er was ook een speeltuintje waar de kinderen zich kunnen uitleven. We zijn er twee dagen geweest. De eerste dag kregen we een blaadje met een opdracht erop, alleen die was bestemd

KLAS 8

verzorging

ongeveer vijf uur per dag lopen om zijn energie kwijt te raken. Deze hond is bijzonder, hij heeft een stamboom en een heel beroemde trainer. Hij heeft meer diploma’s dan ik. Voor het leren van luisteren op commando’s en kunstjes doen: Poot, doodliggen, door je benen heen lopen, zit, blijf!

Afsluiting

voor kinderen van 8 jaar. Dat werkt niet. De tweede dag kregen we dus gewoon werkopdrachten van de mensen die daar werken.

Fredo en het dierentuinbezoek Tijdens het bezoek aan de dierentuin Blijdorp was ik ziek thuis. Ik ben er zelf wel vaker geweest. Wat belangrijk is bij een dierentuin is dat er medewerkers met kennis over dieren zijn, zodat je de dieren een fijne sfeer kunt geven. Een goede leefomgeving bijvoorbeeld! In Blijdorp wordt veel veranderd, het gaat goed met de dierentuin, want de leefruimte voor de dieren wordt steeds groter en mooier. Zelda hield een soort spreekbeurt over Fredo, haar hond. Fredo is een bruine labrador, een mannetje. Hij is 2,5 jaar oud. Hij houdt van eten: hij krijgt drie keer dag 250 gram brokken. Hij moet

De excursie naar het dierenasiel maakte wel indruk. Ik vond het zielig, maar de dieren hadden het prima. In de gang zag ik een muur met allemaal vermiste katten en dat waren er wel verdacht veel. Dan denk je: wie doet dat? Waar zijn die katten gebleven? Die twee dagen op de kinderboerderij waren geweldig. Ik heb niet zoveel geleerd, want ik ben zelf min of meer opgegroeid met dieren. Veel wist ik wel. Maar een koeienstal had ik nog nooit uitgemest. Ik vond deze periode echt geweldig. Alleen jammer dat we ook op school les kregen en gewerkt hebben… De excursie naar het asiel en het werken op de kinderboerderij waren tof, net als die dieren. Ik vond het een zinvolle periode. Ik leerde over dieren en ik vind dat belangrijk. Mijn inzet was daardoor goed. Als ik klaar was met een klusje ging ik naar de dieren toe om ze te aaien of te spelen. Ik heb met veel interesse geluisterd naar alles wat is verteld tijdens de excursie. TEKST: ARNOLD MOENEN

klas 8f, Ambachtelijke stroom

SEIZOENER

33

RUDOLF STEINER COLLEGE

De schoonheid van de biologieperiode - klas 10

De dubbele bloedsomloop van de mens als een heen en weer gaan tussen twee buitenwerelden via een binnenwereld

34

SEIZOENER

KLAS 10

Waar moet je heen met je enthousiasme als de biologieperiode is afgesloten? In dit artikel schrijft Ger van de Ven, biologieleraar op het Rudolf Steiner College, de doorstane schoonheidsbelevingen van zich af.

duiken onder in de lever, kortom: we houden ons bezig met onze organen. Het is heerlijk om samen te wandelen, ontdekkingen te doen en ons te verwonderen. Bij deze wandeling houden we ons als vanzelfsprekend uitgebreid bezig met de werking en de functies van de organen, waardoor we leren om biologische processen helder te doordenken. Het gevaar is dat we zo verstrikt raken in deze technische benadering, dat we de innerlijke verbinding ermee verliezen.

Fenomenologie

I

n dit stukje wil ik wat gedachten neerschrijven over de schoonheid van de biologieperiode van de 10e klas. Allereerst is deze schoonheid gelegen in het onderwerp, het gaat over de natuur in ons. Samen wandelen we tijdens de lessen door het nog redelijk ongerepte natuurgebied dat we allemaal met ons meedragen. We struinen door ons maagdarmkanaal met al zijn pittoreske kronkelweggetjes en verschillende stemmingen, we leven mee met ons hart,

Gelukkig kunnen we daar een tweede aspect van de schoonheid tegenover zetten. Naast het pure beschrijven en het functionele verklaren is er namelijk een methode die we kunnen toepassen: de fenomenologie. Een onmogelijk woord. Kort gezegd komt het erop neer dat je de verschijnselen probeert te ‘lezen’. Je benadert de organen en hun werkingen als een beeld en probeert de kwaliteiten ervan te benoemen. Verderop geef ik wat voorbeelden.

Geven en nemen

Kwaliteiten van het bloed en de bloedsomloop Het bloed is een orgaan, maar wel een heel bijzonder orgaan. Het heeft geen vaste vorm omdat het vloeibaar is, het neemt steeds andere vormen aan binnen het lichaam. Het heeft daardoor andere mogelijkheden dan de andere organen. Het verbindt alle delen met elkaar (transportfunctie) en bewaakt de eigenheid (afweer) en de begrenzing (bloedstolling); het zorgt voor heelheid en eigenheid van het lichaam. Het bloedorgaan bevindt zich tussen verschillende polariteiten; tussen het hart en de organen, in de aders en de slagaders en in de kleine en de grote bloedsomloop. De bloedsomloop heeft zijn centrum in het hart en van daaruit gaat het naar de omgeving, waarbij het zich steeds meer verstrooit in de steeds kleiner wordende aftakkingen. Tenslotte verlaat het bij de haarvaten zelfs helemaal de bloedsomloop en gaat het kleurloos op in de organen. In het hart is het bloed helemaal op zichzelf, in de organen geeft het zich over aan de omgeving. De organen zijn een buitenwereld en het hart is de binnenwereld voor het bloed. Door de aders stroomt het bloed vertraagd, met lage bloeddruk weer terug naar het hart. Vanuit het hart stroomt het krachtig met hoge bloeddruk weer de omgeving in, het hart lijkt het bloed te vitaliseren. In de kleine bloedsomloop verbindt het bloed zich intensief met de buitenwereld, het heeft een fysieke ontmoeting met de buitenlucht. In de grote bloedsomloop begeeft het bloed zich in de ‘buitenwereld’ van onze organen, en ondergaat de werkingen ervan. Het bloed gaat

Het derde aspect van schoonheid is gelegen in de inzichten die je dan, al zoekend, in de kwaliteiten van de organen krijgt. Bijvoorbeeld: De longen worden zichtbaar als een ruimte voor ontmoeting tussen buiten en binnen; een heel intieme en intense ontmoeting wordt er mogelijk gemaakt tussen de allesdoordringende buitenlucht en ons eigen bloed. Dat is heel iets anders dan wat er gebeurt in het spijsverteringsstelsel. Hier gaan we het voedsel, een uitgekozen deel van de buitenwereld, op welhaast agressieve wijze te lijf. We ontdoen het nagenoeg van haar eigen karakter, totdat het zich in een vloeibare toestand bevindt. Dan maken we ons heel gericht bepaalde aspecten uit de voedselbrij eigen en stoten de rest af. Zo toont zich het hele proces in het maagdarmkanaal als een stevige, egocentrisch georiënteerde uiteenzetting. De lucht bij een inademing némen we niet, die kríjgen we, doordat het verschil in luchtdruk tussen binnen en buiten zich weer opheft. De ontmoeting van het bloed en de lucht kenmerkt zich door een wederzijds geven en nemen.

Innerlijke herkenning Een vierde aspect van schoonheid is de innerlijke herkenning van de beelden die we aan onze organen ontwikkeld hebben en de inspiratie die ervan uit kan gaan. En dat geldt natuurlijk niet in het minst voor mensen van rond de 16 jaar. Zij hebben het reflexieve karakter van de puberteit al wat afgelegd en krijgen daarmee ook wat meer toegang tot de fijnere nuances van de processen waarin ze leven. Zo is het beleven van de oerbeelden van ontmoeting, uiteenzetting en autonomie een weldaad op hun ontwikkelingsweg.

via het hart, de binnenwereld steeds heen en weer tussen de fysieke buitenwereld en de ‘orgaanbuitenwereld’.

TEKST: GER VAN DE VEN

leerkracht biologie

SEIZOENER

35

RUDOLF STEINER COLLEGE

De eindexamens dat je niet veel meer gaat leren, maar vooral alle lesstof die je moet kennen voor de

Nostalgie

Het laatste begin van je middelbare schooltijd. Al in de eerste lessen wordt je verteld

examens, gaat herhalen. Later in het jaar blijkt dat er nog genoeg te leren valt!

36

D

e feesten die je meemaakt, krijgen iets bijzonders omdat het de laatste zijn op school. De winter komt, de laatste dingen moeten echt af. Proefwerkweek: je cijfers moeten wel voldoende zijn. Het voorjaar treedt in en ongemerkt komt het centraal examen toch snel dichterbij. Er is nog een kans om je laatste schoolexamencijfers mooi af te ronden. De eindsprint begint…

Een nieuw schooljaar, een nieuw begin.

SEIZOENER

Dan komt die ene vrijdag: de dag dat je je laatste reguliere lessen hebt. Het was een mooie dag. We zijn nog een keer met de vwo-vriendinnen, die nog een jaar op school zitten, naar de Appie (AH) gegaan, en hebben veel gedaan wat we anders ook deden, maar nu met een soort nostalgie die je het einde doet laten beseffen. Tijdens de twee weken voor de meivakantie waren er facultatieve examentrainingen, waarin we de laatste puntjes op de ‘i’ konden zetten.

KLAS 11 & 12

Studeren In de meivakantie was het, zoals de meesten zich wel zullen herinneren, prachtig weer. Het was superwarm en niet echt het ideale weer om te leren. In de avonduren was het wat aangenamer en toen heb ik veel kunnen studeren. De drie weken voor de examens leken veel langer dan driekwart maand. Het besef komt steeds sterker boven dat je na je examens niet meer naar school hoeft, niet meer hoeft te leren: dat het vakantie is. Althans bíjna vakantie, want we hebben op de vrijeschool in de 11e natuurlijk nog wel de Parcivalperiode. In het weekend voor de examens merkte ik wel dat ik moe was geworden van al dat leren. Maar ik heb er ook wel van genoten. Heerlijk kunnen leren met een limit: het eindexamen.

Zenuwen Het is zondagavond, de zenuwen worden toch wel duidelijk. Het is me eindelijk gelukt vroeg naar bed gegaan, in de hoop dat de hele week vol te houden, helaas bleek dat ijdele hoop te zijn. Maandagmorgen ben je vrij rustig. Het eerste examen voor havo was Nederlands, maar pas ’s middags. Ik zat nog te leren en opeens werd ik helemaal zenuwachtig; ik moest toch wel om 13.30 uur op school zijn? Het was toch niet om half een? Het kwam allemaal goed. De IJsclubstraat

Geen woord Op het schoolplein zijn al veel mensen samen gekomen. We mochten het gebouw nog niet in. Dat was jammer, want veel leerlingen wilden nog even snel wat doen. Uiteindelijk binnen moesten we onze mobieltjes in een krat leggen, die konden we na de examens weer ophalen. In het lokaal stonden alle tafeltjes los van elkaar. Woordenboeken lagen op tafel en ook stond er een bordje met je naam en kandidaat-nummer. Er werd nog druk door gepraat en heen en weer gelopen. Tien voor half twee, meneer Egberts begint met het voorlezen van de regels. Het is een hele waslijst: je mag geen knisperende etenswaar nuttigen en je mag ook niet alleen naar het toilet. Er wordt geen woord meer gesproken na het openen van de envelop.

15.00 uur, de tijd gaat dringen. De samenvatting moet nog geschreven worden. Kwart over vier, nog een kwartier de tijd. Het is me gelukt om net voor half vijf te eindigen. We waren met zijn drieën over…

IJzige kou Op het moment dat ik dit stukje schreef had ik nog twee examens te gaan. De eerste vijf zijn goed gegaan. Ik vond het een heel aparte ervaring en ik hoop het over twee jaar nog eens te mogen doen als vwo-er. Maar het vreemdste vond ik toch wel de ijzige kou die me steeds na het examen overkwam. Dan was het echt zo koud en het was maar moeilijk op te warmen.

Het examen Nog een minuut… Meneer Egberts laat de dikke bruine envelop door iemand voor in de klas controleren of hij echt niet geopend is. De spanning stijgt, de secondes tikken weg, en dan is het eindelijk precies half twee. De schaar knipt door het bruine papier heen en er valt een stilte in het lokaal. Het examen wordt uitgedeeld en bestaat uit twee boekjes: Een boekje met twee lange teksten en een boekje met vragen. Tevens krijg je mooi schrijfpapier met een opdruk van de Vrije School Zuid-Holland. Dat gebruiken ze dus ook in Den Haag en Leiden. Voor het examen moest je een tekst lezen en daar tweeëntwintig 22 soms vrij lastige vragen over maken, van de andere tekst moest er een samenvatting komen van maximaal 220 woorden. De tijd tikt weg, het wordt twee uur. Ik ben net klaar met het lezen van de tekst.

Je hoort bij de school, je bent er een onderdeel van. Zonder jou is het niet compleet. Als een puzzelstukje beweeg je door de school straks heb ik mijn diploma Ben ik een puzzelstukje, dat niet meer past… TEKST: JANTINE LUBBERS

klas 11h5 FOTOGRAFIE: GERT-JAN EGBERTS

jaargangcoördinator klas 11 en 12

SEIZOENER

37

RUDOLF STEINER COLLEGE

Op zoek naar de graal! Worden wie je bent

aan de hand van Parcival

Bij de rondvraag tijdens de Pedagogische Vergadering op donderdagmiddag kon ik mij er niet van weerhouden om mijn enthousiasme over de periode Parcival uit te spreken. “Wat vind ik het geweldig dat ik die periode mág geven. Na deze periode weet je als leerkracht weer helemaal waar je het voor doet!” En een week later toonde ik mijn collega’s enkele van de indrukwekkende eindopdrachten die de leerlingen maakten geïnspireerd door het Parcivalverhaal: een schilderij, een groepsmandala, een collage, een beeldverhaal en een fotoreportage met Barbie en Ken in de rol van Condwiramur en Parcival. 38

SEIZOENER

KLAS 11

D

e periode Parcival is een van de 11e-klasperiodes zoals beschreven in het vrijeschoolleerplan. Leerlingen zijn dan een jaar of 17 en kunnen aan de hand van het verhaal over Parcival nadenken over hun eigen leven. De leerkracht vertelt ‘de Parcival’, het zestien avonturen tellende ridderverhaal van Wolfram von Eschenbach en stelt vragen als:. Ben je ooit op de proef gesteld? Waar geloof jij in? Wat is het doel in jouw leven? Ofwel: Wat is jouw graal? Er ontstaan open gesprekken in de klas en leerlingen doen uitspraken als: .Ik heb mezelf helemaal gevonden!, Inspirerend! Je leert jezelf kennen, ook dankzij de groep. ‘Parcival’ is niet zomaar “een leuk ridderverhaal”. Er zijn al ongelofelijk veel mensen met Parcival bezig geweest: zo heeft hij vele schilders geïnspireerd; Wagner maakte de opera ‘Parsifal’, Huub Oosterhuis herschreef het verhaal in dichtvorm, Jaap ter Haar maakte er een kinderboek en er zijn al vele lezingen gegeven over mogelijke interpretaties van het werk. Vele kinderen, maar ook antroposofische instellingen, zijn vernoemd naar personages uit het verhaal: Cundry, Anfortas of Parcival zelf. Voor mij staat het verhaal over Parcival voor de zoektocht naar je ware ik. Zijn zoektocht is een metafoor voor de weg naar de volwassenheid: van onnozel naar wijs. TEKST EN FOTOGRAFIE: DIANA ROZENDAAL

SEIZOENER

39

RUDOLF STEINER COLLEGE

De oorlogskus van Lysistrata Eindtoneelstuk van klas 12 Vreemd dat stukken als De Titanic, Jungle Book, of Hamlet links bleven liggen en er door de 12e-klassers massaal gekozen werd voor het nogal onbekende Lysistrata naar Aristophanus, een komedieschrijver uit de Griekse oudheid.

40

SEIZOENER

KLAS 12

H

et stuk stelt het buitenissig oorlogje spelen van de mannelijke helft van de mensheid aan de kaak. In de bewerking die ik ervan maakte vinden vredesbesprekingen plaats in een benauwd hotel tussen de regeringsleiders uit het islamitische oosten en het christelijke westen. De onderhandelingen duren maar voort, terwijl de rest van de wereld verandert in een bloedbad. De vrouwen van de regeringsleiders kijken toe totdat ze er helemaal genoeg van hebben. Hieronder een fragment uit het script: Journalist Wereldwijd vindt er op dit moment een boycot plaats. Voorzitter van de Arabische Unie Olie? Journalist Nee, vrouwen! Vrouwen boycotten hun mannen. IN ALLES. President van de Westerse Coalitie HOEZO? Journalist Het spijt me dit te moeten zeggen, maar uw vrouw… Uw vrouw is op de televisie geweest. Haar redevoering is over de hele wereld uitgezonden. Uw vrouw heeft alle vrouwen opgeroepen te staken. Geen aandacht, geen eten, geen zorg voor het bloeddorstig deel van de mensheid: de man. En bovenal, geen lichamelijk contact! Het is oorlog of seks. Er wordt massaal gehoor aan gegeven… President van de Westerse Coalitie Heeft MIJN VROUW dit gezegd?

worden onder het nummer 010 - 413 41 58. Op de website staat de meest actuele informatie. TEKST EN FOTOGRAFIE: ELARD PIJNAKEN

Journalist Zodra vrouwen het bericht horen, waar ook ter wereld, keren ze zich af van hun man. De nog volle winkelwagentjes blijven achter in de supermarkt. Pannen blijven leeg. Maar erger nog: de ziekenhuizen waar gewonde soldaten verpleegd dienen te worden, kunnen niet blijven draaien nu vrouwen massaal vertrekken. Weet u wat helemaal verschrikkelijk is? Vrouwen zoeken elkaar op in buurthuizen en hebben het met elkaar reuze naar hun zin. Vooral het vrouwelijke deel van klas 12, dat ook het grootste deel is, verheugt zich op aankomende eindproductie. Het mannelijke deel van de klas is moed aan het verzamelen om zich misschien wel voor altijd over te geven aan het sterke geslacht: de vrouw. Na de eindexamens zijn de repetities volop aan de gang. De voorstellingen zijn op 26, 27, 28 en 29 juni in de theaterzaal (onder voorbehoud) van het Rudolf Steiner College. Kaarten kunnen bij de administratie besteld en afgehaald

SEIZOENER

41

Foto: familie Amersfoort

Mijn ultieme zomerervaring Onverwachte ontmoeting hangend in een beek ‘Het ultieme was dat hangen in die beek.’ 11e-klasser Rose van Amersfoort (17 jaar) ging met haar ouders en een vriendin naar Duitsland en Frankrijk. Ze vertelt over haar strijd met de elementen. ‘Het was heel leuk en gezellig en droog ook vooral. We hebben heel veel gewandeld. Ook in beekjes en dan half in het water vallen. En we hebben gezwommen in de beekjes, gekampeerd en ook watergevechten gehouden.’ Het mooiste en bijzonderste moment vond plaats toen ze in de beek lagen. ‘We gingen over de stenen lopend de rivier op. Er was een brug boven. We hingen daar in de stroming, onszelf vasthoudend zodat we niet meegesleurd werden. Toen kwamen er twee klasgenoten. Wij hingen daar aan die rotsen in die beek en zij zagen ons vanaf de brug. Later, toen we toch een keer uit die beek moesten, stonden zij daar om ons te helpen, wij waren inmiddels al half meegesleurd. Mijn vader nam foto’s en mijn moeder, die was ook bezig met doorwaden. Later waren we bont en blauw, maar het was echt heel grappig.’ Maar waarom was dat dan zo grappig? ‘Omdat je er gewoon echt niets tegen kon doen en je moest je vastklampen. Het was wel grappig als je de ander zag wegglijden. Aaah!’ Meisjesgegil. Een lach.

Een vakantie met één been in het verleden ‘We waren in de jaren negentig op vakantie in Tsjechië. Het was het eerste jaar dat je daar vrij kon reizen. Het was toen nog heel beklemmend, net vanuit het communisme. De winkels bijvoorbeeld waren heel erg donker. Dat was voor de kinderen heel ouderwets. Ik had zelf het gevoel dat ik terugging in de vijftiger jaren. Geen tl-verlichting in de winkels, geen reclame, geen aanbiedingen.’ Vera Klok, leerkracht Engels met drie volwassen kinderen, denkt terug aan een heel bijzondere vakantie. ‘Wij stonden op een camping aan een stuwmeer en daar woonden Tsjechische families de hele zomer. Zo maakten ze kampvuurtjes voor hun tenten in plaats van dat ze gasflesjes gebruikten om te koken. Dat stak allemaal heel erg af bij wat wij deden. Er was ook geen echt stromend water, er waren geen douches. Tandenpoetsen moest je ook in het stuwmeer.’ De verschillen tussen het westerse leven en hoe de Tsjechen het daar gewend waren tot dan toe, waren heel groot. ‘Wij voelden ons overdreven rijk. We konden ook van alles doen. We hebben daar een waterfiets gehuurd. Dat de kinderen daar vrij en onbevangen vanaf doken, was voor mij toen een hele ervaring. Ik durfde dat niet, want ik had steeds maar het idee van “Oh, straks zit er nog een kerktoren en worden ze gespietst.” Ik had heel erg besef van de dorpjes die daar onder water lagen. Ik kon me er niet toe zetten om zomaar overboord te springen.’

TEKST: DIANA ROZENDAAL TEKST: DIANA ROZENDAAL

42

SEIZOENER

Gedichten uit klas 10 Le moulin

Le moulin

De tonen die zich herhalen en ritme en emotie uitstralen Het eerst zo droevige wordt vrolijk en maakt beweging en stromen mogelijk

De weide strekt zich uit Bij het zien van de eerste zonnestralen Gras met dauw omhuld Een blik in de verte Tussen mist en wanhoop door

Herinneren en vroeger, een stromende rivier. Het groeien van een bloem, het leven stroomt door.

Hoge bomen Een schim ontstaat Steeds dichter en dichterbij Sneller en sneller Niet herkenbaar

Rust en beweging in een een samenstelling een horizon met af en toe een boom daar denk ik aan, een droom.

GEDICHT: POL VAN DER PLUIJM, KL AS 10HV2

Rustig kabbelt het beekje Maar onrustig groeit het verlangen Onbereikbaar is het De zon vervaagt het zicht Heel even maar Een moment verblind Dan is het weg GEDICHT: AGNES LAAN, KLAS 10HV2

Haiku’s

door Elard Pijnaken

feest aan de hemel sterren dansen eindeloos melkweg uitgeteld

duinen in bleeklicht zandkorrels draaien in wind mijn voeten spoorloos

licht breekt in water op de gespiegelde wolk bodem blijft zicht baar

de zandweg slingert een dorp van dwarrelend stof valt stil in de zon

de zon groot en rood mijn schaduw is langgerekt snelt de nacht vooruit

water gaat voorbij een ijsvogeltje schiet langs brengt de hemel weg

het water is zwart mijn schaduw vooruit gegaan de zon blijft achter

vlieger op de wind huizen stipjes rood – ver weg wie haalt mij binnen

het water rimpelt rond stenen in de bedding en vouwt de zon op

gras groeit geruisloos een geel gelakte kever is op weg naar blauw

de stad een vogel deuren gaan open en dicht vleugelslag in vlucht

GEDICHTEN: ELARD PIJNAKEN

zon drijft op water meeuwen branden hun vleugels een visser vangt licht

de acacia’s laten bloemen dwarrelen zomersneeuw op stoep

43

Voor al uw dagelijkse biologische boodschappen ga je naar de biologische eetwinkel van Dordrecht

Slaak 2~6 3061 CS Rotterdam 010-4135850 [email protected] www.blaasinstrumenten.nl

Theo Pronk Mariniersweg 33 • 3011 NC Rotterdam