aris_0_1
Aris
De paarse krokodil van de planeet Bil Deel 1: Hoe Aris aan zijn naam kwam.
insidecover
bract1 Aris, de paarse krokodil van de planeet Bil Deel 1: Hoe Aris aan zijn naam kwam.
Auteur en copyright (2012): Kees−Jan Hermans kees@pink−frog.com Redactie: Eric Casteleijn Mariette Hermans Met dank aan: Joshua Hermans Niets van deze uitgave.. etc
bract2
aris_1_1 Dit is de maan. Die ken je wel. Of als je de maan niet kent: dat is die grote, lichtgevende bol die je ’s avonds in de lucht kunt zien staan. Soms is het geen bol, dan is het een halve bol, en soms zelfs dat niet: dan is de maan alleen een klein, lichtgevend nageltje aan de donkere hemel. Ze draait om de aarde; dat wist je vast ook. Maar wat je misschien nog niet wist: het is net alsof ze met een onzichtbaar touwtje aan de aarde vast zit. We zien altijd dezelfde kant van de maan. Gek he ? Dat komt omdat de maan precies even snel ronddraait als dat zij om de aarde heen draait. Daardoor zien we de achterkant van de maan dus nooit. Het is net alsof de maan iets te verbergen heeft. 1
aris_1_2 Dit is de achterkant van de maan. Die kan je dus niet zien. Dat kan niet, omdat de achterkant van de maan nooit even gezellig naar ons toegedraaid is. Dat komt door dat onzichtbare touwtje, weet je nog ? Maar gelukkig hebben we tegenwoordig raketten, ruimteschepen en satelieten en van die dingen meer, en dus sturen we die erop af om foto’s te maken van de achterkant van de maan. Da’s wel zo makkelijk.
2
aris_1_4 Dit is de planeet Bil. Die kunnen we ook niet zien, omdat ’ie precies achter de maan staat. Het houdt niet op met de dingen die we niet kunnen zien vandaag. En het is alsof de planeet Bil op haar beurt weer met een touwtje aan de maan vastzit. Ja, daar heb je weer zo’n touwtje. Daar komt nog bij dat het een hele kleine planeet is. En dus kunnen we haar niet zien; de maan staat er gewoon voor. En ook de mensen die foto’s maken van de achterkant van de maan met satelieten, hebben er nooit aan gedacht om even de andere kant op te kijken. Gewoon uit luiheid, denk ik. Tot nu toe weet dus nog niemand van de planeet Bil en haar bewoners. Maar dat gaat veranderen.
3
aris_1_8
Hier zie je alweer de planeet Bil, maar dan van dichtbij. Hij lijkt hij een beetje op een aardappel. Een aardappel begroeid met bloemen. Billenbloemen zijn dat, en die zijn eigenlijk heel groot. Ze kunnen wel zo groot worden als een huis, en wat je hier ziet, zijn allemaal grote billenbloemen.
En dus is de planeet Bil wel klein, maar ook weer niet zo klein. Is de planeet Bil ook bewoond ? Woont er iemand op de planeet Bil ? Ja. Ja, er woont wel degelijk een iemand op de planeet Bil. 4
aris_1_9 Op de planeet Bil woont een paarse krokodil. Hier ligt hij te slapen onder dekentjes van billenbloemenbladeren. Het is geen mooi plaatje, dat geef ik toe, maar voor een ander plaatje hadden we twee weken moeten wachten. Want zo lang duurt de nacht op de planeet Bil. En de dag ook. Dus misschien begrijp je het wel: dat zijn lange dagen. En lange nachten. Gelukkig kun je dan wel goed uitslapen, en dat doet de paarse krokodil van de planeet Bil dan ook. Daar is hij goed in.
Heeft deze paarse krokodil van de planeet ook een naam? Nee, die heeft hij niet. Van namen heeft hij nog nooit gehoord, maar ook dat gaat veranderen. Tot die tijd heet hij gewoon ’de paarse krokodil van de planeet Bil’. Wil je ook weten wat de paarse krokodil van de planeet Bil doet als hij niet slaapt? 5
aris_1_11
Na twee weken hard slapen in een bed van geurige billenbladeren, onder het licht van een hele grote maan, wordt de paarse krokodil van de planeet Bil wakker, en begint zijn dag. Dan werkt hij in de moestuin. Hier ploegt hij, zaait hij,
en stampt hij de billenbloemen in de zachte billengrond. Het stampen is heel belangrijk, weet hij. Zonder goed stampen geen goede billenbloemen. En zonder billenbloemen geen billenbladeren. En die zijn lekker! Maar wel een beetje scherp.
6
aris_1_14 En na een dag hard werken, mijmert hij graag een beetje, terwijl hij dromerig in de lucht staart. En als hij dan, net als wij, omhoog kijkt, dan ziet hij, net als wij, de maan. Net als bij ons is de maan soms vol, soms een beetje half, en soms helemaal weg. Maar nog nooit, nooit heeft hij onze planeet, de Aarde, die daar precies achter staat, gezien.
7
aris_2_2
Op een dag liep de paarse krokodil wat te wandelen over de planeet Bil. De maan was vol, de billenbloemen geurden, hij had zojuist van een stukje billenblad gesnoept en keek gelukkig om zich heen. Door dit alles lette hij niet goed op, struikelde hij over een steentje, en viel
in een heel
diep
gat.
8
aris_2_3 Hij rolde halsoverkop naar beneden, en rolde, en rolde. Het duurde verschrikkelijk lang, en toen hij eenmaal stil lag, zag hij dat hij terecht was gekomen in een Hele Diepe Kuil. Maar hij was niet alleen. Naast hem lag nog iets.
9
aris_2_4 Mijn hemeltje, wat een gevaarlijk uitziend ding was dat! Het was wit, en gigantisch. Het leek wel alsof het de planeet had willen opeten. Als een woest dier had het zich ingegraven in de billengrond. Overal lagen harde platen, slangen, scherpe staven en dingen die waar hij geen enkele naam voor kon verzinnen. Zou het leven ? Was het bewoond ? Hij had zoiets nog nooit gezien, en hij werd opeens ontzettend bang.
10
aris_2_5 Hij was zo bang, dat hij, zo vlug als hij kon, weer uit de Hele Diepe Kuil klom, en begon te rennen. Keihard te rennen. Hij rende zo hard en zo vlug en zo lang, dat hij de hele planeet Bil rondrende, en precies toen hij rond was, keek hij achterom.
En zo struikelde hij weer. En viel hij weer in de Hele Diepe Kuil. 11
aris_2_6 Urenlang hield hij zich verborgen achter een grote steen op de bodem van de Hele Diepe Kuil. Urenlang keek hij naar het gekke ding dat zich daar in het midden bevond. Het bewoog niet, maar hij vertrouwde het niet. Eerst schreeuwde hij er een beetje tegen. Zo van hee! En toen er niks gebeurde, kwam hij langzaam tevoorschijn en sloop hij er naartoe.
12
aris_2_7
Maar het was allemaal niet zo eng. Hij wist niet wat het harde, ronde, witte beest dat hier zo verkreukeld lag te liggen precies was, maar het leefde niet. En tussen de rommel die er overal omheen verspreid lag vond hij allerlei interessante spullen, waarvan hij ook niet wist wat hij er mee doen moest. Maar toch. Dit kijker−ding bijvoorbeeld, glom machtig mooi in de maneschijn. Een beetje jammer dat alles wat je er doorheen zag, zo klein werd.
13
aris_2_8 Maar na wat proberen ontdekte hij dat als je het kijker−ding andersom hield, je er geweldig ver mee kon zien! Eindeloos tuurde hij naar de oppervlakte van de maan, en de sterren die er achter stonden. Zijn ogen waren zonder kijker−ding al verschrikkelijk scherp, maar nu kon hij echt de steentjes tellen, en de holletjes, en ook de hele kleine mini−kratertjes.
14
aris_2_9 Nadat hij de maan eens goed van top tot teen bekeken had, richtte hij zijn kijker−ding op de sterren. Vanaf de planeet Bil had je ’s nachts een prachtig uitzicht op de Melkweg. De witte, nevelige rand strekte zich uit tot ver in de hemel en de paarse krokodil genoot van alles wat hij ontdekte. Opeens schoot er iets heel vlug voorbij. Het ging zo snel, dat hij eerst niet wist of het wel klopte, wat hij zag. Toen haalde hij het kijker−ding van zijn ogen en keek naar boven. Hij zag het duidelijk: er vloog een buis met vleugels rond de maan!
15
aris_2_10
De paarse krokodil van de planeet Bil kon zijn ogen niet geloven. Misschien was het, omdat hij nog nooit in de Hele Diepe Kuil geweest was, of dat de buisvogel net aangekomen was. Maar in ieder geval was het iets om in de gaten te houden. Hij wilde net terug gaan naar huis voor het eten, toen de buisvogel nog een keer voorbij vloog.
En nog eens.
En toen nog eens.
16
aris_2_12 Na nog een paar rondjes van de buisvogel, kreeg de paarse krokodil een idee. Hij haalde thuis een stuk touw op, dat hij geweven had van billestengels, en maakte er een knoop in. Met de lus in zijn hand wachtte hij tot hij de buisvogel weer langs zou komen. Op het juiste moment wierp hij zijn lasso uit.
17
aris_2_13 Oempf !
18
aris_2_14
Razend hard werd hij aan het touw voortgetrokken door de buisvogel in zijn reis om de maan heen, maar omdat de maan heel groot is, nou ja, in vergelijking met de planeet Bil dan, duurde het best lang. Hij wist niet helemaal zeker meer, of dit nou wel zo’n goed idee was.
19
aris_2_15
Maar toen ze aan de andere kant van de maan gekomen waren zag hij iets heel wonderlijks: een grote blauw−groene planeet, stond te stralen in de verte. Zo groot, en zo mooi was die, dat hij zijn ogen er niet van af kon houden. Wat een kleuren! Wat een grote, grote planeet! Hij zou graag nog uren willen kijken naar dit nieuw ontdekte wonder, Maar de buisvogel trok hem voort.
20
aris_2_16
Tenslotte doemde de planeet Bil weer op, eerst in de verte, later beneden hem. Hij wachtte tot hij precies over de Hele Diepe Kuil heen vloog en liet toen het touw los. Met een kleine sprong en na een lange, pijnlijke buiteling was hij terug waar hij wilde zijn. Thuis, op de planeet Bil.
21
aris_3_3 Ook tijdens het eten lieten de gedachten aan de blauw−groene planeet hem niet los. Zouden er andere paarse krokodillen wonen? Zouden zij billebloemen eten, of iets anders? Zouden er om de blauw−groene planeet ook buisvogels vliegen, die je kon grijpen met een lasso voor een ritje? Hij wilde wel dat er een manier was, om in contact te komen met de paarse krokodillen van de blauw−groene planeet! Maar hoe? Hij piekerde zich suf. 22
aris_3_2 Hij herinnerde zich dat hij vroeger, als de planeet Bil een beetje wiebelde en de zon boven de maan net opkwam, wel eens gezien had hoe er achter de maan nog een randje van iets anders doorscheen. Een blauw−groen randje. Hij dacht toen dat de maan verkouden was, en hij had een liedje voor haar gezongen, om haar een beetje op te vrolijken: O maan, o maan, je bent nu wat snotterig maar trek het je niet aan. Veeg gewoon je neus af aan het gordijn of een servet en vergeet niet te drinken en ga op tijd naar bed. 23
aris_3_3a
De paarse krokodil voelde zich plotseling erg eenzaam op de planeet Bil. In zijn eentje. Op een kleine rot−planeet. Met een rare buisvogel als enige vriend en een enge Hele Diepe Kuil. Vol met dingen waar hij maar gewoon hele gekke namen voor verzonnen had, en waarvan hij niet eens wist waar ze voor dienden. Hij had zelf niet eens een naam ! Hij nam zich voor om een naam te krijgen. Misschien zou hij er een verzinnen, maar als als dat niet ging, de eerste de best naam te nemen die hij tegenkwam.
24
aris_3_4 En van het plan om een naam te vinden werd de paarse krokodil van de planeet Bil weer een beetje vrolijk. En hij had toch ook andere dingen om over na te denken? Zoals de buisvogel. Of hij daar vandaag een ritje mee zou gaan maken. En de Hele Diepe Kuil. Wat hij er allemaal nog meer zou kunnen vinden. Zoals deze fles. Hij had de fles net helemaal leeggedronken bij het ontbijt en hoewel hij niet wist wat er in gezeten had, had hij het toch met smaak tot de laatste druppel in zijn keelgaat laten verdwijnen. Hij slike nog een paar keer tevreden, en goedgemutst blies hij er een paar toontjes op. Wat zou je allemaal nog meer kunnen doen met zo’n fles? En toen gebeurde er iets in hem. Het borrelde. Het bruiste. Omhoog van zijn buik naar zijn hoofd bubbelde het. Als een dikke boer. Het was alsof iets naar zijn hersens moest en alles onderweg opzij duwde: hij kreeg een idee.
25
aris_3_5 Het was een goed idee. Nee, het was een fantastisch idee. Zo een verschrikkelijk fantastisch goed idee was het, dat hij van tafel opstond en danste, schudde met zijn staart, zijn benen in de lucht gooide en met zijn armen zwaaide. Hij zwierde in het rond, gooide al zijn ledematen los en gilde het uit van vreugde.
Hij zou andere paarse krokodillen vinden! Ze zouden hem komen opzoeken! Ze zouden hem een naam geven! Hij zou gezelschap hebben! Hij zou nooit meer alleen zijn! Hij hoefde alleen zijn plan nog maar ten uitvoer te brengen. Hijgend ging hij tenslotte weer zitten. Hij moest even goed nadenken wat voor spullen hij die ochtend allemaal in de Hele Diepe Kuil gevonden had. En omdat het zo’n verschrikkelijk fantastisch goed idee was, wilde hij ook niet meteen beginnen. Hij wilde het als het ware even voor zich op tafel zetten, en er aan ruiken.
26
aris_3_6 Alles had hij ervoor in huis. Op een stukje billenblad tekende hij met een pen, die hij had gevonden in de Hele Diepe Kuil, zijn boodschap voor de paarse krokodillen van de groen−blauwe planeet.
27
aris_3_7 En zo zag het eruit. Het gaf hem een goed gevoel. Alles zat erin: hijzelf, de buisvogel, em de grote groen−blauwe planeet die hij gezien had. Misschien niet allemaal even goed getekend en op de juiste grootte, maar dat hoefde ook niet. De boodschap was duidelijk. Hij wist zeker dat als hij zelf op een dag zelf zo’n mooie brief zou krijgen, dat hij dan onmiddelijk zou begrijpen wat ermee bedoeld werd, en dat hij niet zou rusten voordat hij die andere, paarse krokodil die hier zo mooi getekend was, gevonden had.
28
aris_3_8 Voorzichtig rolde hij het blaadje op en liet hij het in de fles glijden. Hij was wel een beetje bezorgd dat de paarse krokodillen van de blauw−groene planeet de fles niet zouden openmaken, of zouden weggooien, maar dat was het wel waard. Misschien zou hij het nog eens proberen. En bovendien, jezelf tekenen is ook leuk als het voor niks is. Hij duwde de kurk er stevig op.
29
aris_3_9 Gewapend met zijn kijker−ding en de fles, zat hij even later alweer op de buisvogel, die hij nu tot aan de vleugels toe beklom. Nu hij zo dichtbij was, kon hij zijn kameraad eens even goed bekijken. De buisvogel was hard, glad, en rond, met allemaal uitsteeksels op rare plekken. Hij leefde niet, dacht hij, maar je kon nooit weten.
En het deed het hem ergens aan denken. 30
aris_3_10 Er zat ook hier weer een kijker−ding op. Hij keek er even doorheen en vroeg zich af of het ding waar hij gisteren zo bang voor geworden was en de buisvogel iets met elkaar te maken hadden. Was het misschien ook een buisvogel, daar in de Hele Diepe Kuil? Eentje die moe geworden was, of te ver gevlogen had? Er waren veel overeenkomsten tussen deze buisvogel en die in de Hele Diepe Kuil. Hij keek nog eens in het kijker−ding, maar hij zag niks dan zwart.
31
aris_3_11 Ergens op aarde, in een nauw kamertje met allemaal computers, besloten op dat moment drie mannen om niet meer te denken aan wat er zojuist op hun schermen voorbij flitste: een groot, paars krokodillen−oog. Ook stampten ze vervolgens het filmpje ervan onder hun voeten plat, en gingen ze extra vroeg naar huis. Een van hen kwam de volgende dag niet meer terug: die wilde daar niet meer werken en werd bibliothecaris. En dat is ook een mooi beroep.
32
aris_3_12
De paarse krokodil zonder naam van de planeet Bil hield zich ondertussen stevig vast aan de buisvogel en samen suisden ze door het heelal. Het duurde weer een flinke tijd, maar uiteindelijk kwamen ze aan de achterkant van de maan, en daar kwam de blauw−groene planeet weer tevoorschijn. Nu was het tijd om te handelen. Hij pakte de fles, hield hem zo ver als hij kon achter zijn hoofd..
33
aris_3_13 en slingerde hem, zo hard hij kon, naar de blauw−groene planeet toe !
34
aris_4_2 Met zijn eigen kijker−ding keek hij de fles na, zo lang hij kon. Die zoefde met een verschrikkelijke vaart op de blauw−groene planeet af, waar hij zo lang mogelijk naar keek. Zijn ogen dwaalden over de groene landen, de blauwe zeeen en de witte wolken. Hij besloot het kijker−ding nog wat verder uit te schuiven. Zo kon je nog verder kijken.
35
aris_4_3 En toen hij nog verder keek, zag hij dingen die stilstonden: rivieren, steden, gebouwen, wegen, en dingen die bewogen: auto’s, mensen. Hij wist natuurlijk van al die dingen niet wat ze waren en waar ze voor dienden, en hij heeft zeker geen enkele andere paarse krokodil gezien door zijn kijker, hangend aan de buisvogel, scherend rond de maan. En hij had nog wel zo gehoopt op andere paarse krokodillen! Maar hij was al zo blij dat met zijn ontdekking, en zo onder de indruk van alle dingen die hij wel kon zien, dat hij het liefst het touw had losgelaten, om nog uren te kunnen kijken.
36
aris_4_6 Sommige mensen bewogen ook heel weinig. Maar dat was niet het belangrijkste: want er begon hem ook iets op te vallen. Krassige kriebeltekens die hij nu al een paar keer had gezien. Ze leefden niet, ze bewogen niet. Maar ze waren echt overal. En ze hadden heel gekke vormen: ’A’, ’W’, ’G’. Waar zouden die dingen voor dienen, en wat hij zich ook afvroeg: waarom zag hij toch steeds dezelfde kriebel−tekens bij elkaar staan ?
37
aris_4_6a
De paarse krokodil van de planeet Bil schoof zijn kijker−ding nog verder uit. Nu kon hij naar binnen kijken in de huizen. Daar zag hij, behalve mensen en andere levende wezens, ook nog veel meer kriebel−tekens. Hele stapelsl!
Het leek wel of de bewoners van de blauw−groene planeet, net als hij, ook op billenblad tekenden met die gekke tekens. In dat geval probeerden ze vast elkaar iets te vertellen. Of hem. En in dat geval, waren er een paar kriebel−tekens, die hij nu al een paar keer bij elkaar had zien staan. En dat was vast niet toevallig. 38
aris_4_7 Drie maal had hij die tekens nu gezien. A.R.I.S. En drie maal was eh.. heel veel. Dit moest zijn naam worden; hij had hem immers zelf gevonden op de blauw−groene planeet. Hij tekende de kriebel−tekens na op de buik van de buisvogel. Hij leerde ze uit zijn hoofd. Hij probeerde ze uit te spreken, maar hij had natuurlijk ook nog nooit leren lezen. Maar toch: Aris. Dat was hij. Wat een prachtige naam! De planeet Bil draaide langzaam weer tevoorschijn, en het werd tijd om afscheid te nemen. Aris, de paarse krokodil van de planeet Bil, wachtte geduldig tot hij de Hele Diepe Kuil weer onder zich voorbij zag glijden en sprong. Veilig landde hij op de bodem van zijn eigen planeet. Hij was moe. Naar huis, naar bed! Genoeg gedaan vandaag. 39
aris_4_8
40
insidebackcover
aris_9_1 Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui
blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi. Nam liber tempor cum soluta nobis eleifend option congue nihil (c) 2012 Kees−Jan Hermans
