archief,activiteiten, ledenlijst, aanmeldformulier e.d. zijn te vinden op

NOC Nieuwsbrief 13

Nieuwsbrief 13 september 2013

Vooraf Activiteitenoverzicht najaar 2013 Personalia Vrijwilligerswerk via PUM (en Lilianefonds) Verslag strijd om de NOC bokaal Verslag excursie naar Amsterdam

Vooraf Voorwoord Voor u ligt onze nieuwsbrief nummer 13 met wetenswaardigheden over de activiteiten die de afgelopen maanden door het NOC zijn georganiseerd. Ook is er een verslag opgenomen over het vrijwilligerswerk dat twee van onze leden onder auspiciën van de PUM in het buitenland verrichten. Zoals aangekondigd is inmiddels ook de samenstelling van de werkgroep gewijzigd. Tot slot wens ik een ieder veel leesplezier. Namens de werkgroep, Wim Bredewold Mail reacties en/of vragen naar [email protected] of neem contact op met één van onderstaande werkgroepleden : Peter Migchielsen, email [email protected] , tel. 06-10296931 Wim Bredewold, email [email protected] , tel. 06-53170973 Mail ook als u de nieuwsbrief niet meer wenst te ontvangen.

Nieuws/archief,activiteiten, ledenlijst, aanmeldformulier e.d. zijn te vinden op www.rocmn.nl/over-ons/oud-collegas

Activiteitenoverzicht najaar 2013 Donderdag 5 september Opening cursusjaar 2013/2014 ROCMN De Fabrique Westkanaaldijk 7 Utrecht vanaf 16.30 uur aanmelding is gesloten Donderdag 19 september Uitleg/rondleiding project stationsgebied Plaats : Vredenburg 40 Utrecht Inloop : vanaf 09.45 uur Aanvang : 10.00 uur aanmelding is gesloten

Woensdag 16 oktober Herfstwandeling Vertrek : De Rotisserie Veenendaalsestraatweg 50 Elst/Rhenen Inloop : vanaf 12.30 uur Uitnodiging volgt binnenkort Vrijdag 15 november Cultureel Erfgoed Amersfoort Smalle Pad 5 Amersfoort Begintijd : ca 12.30 uur (incl lunch) Uitnodiging volgt in oktober

Onder voorbehoud Maandag 16 december NOC diner Newtonbaan Nieuwegein

Donderdag 9 januari Nieuwjaarsborrel Creative College Brandenburchdreef Utrecht

Personalia - Wijziging werkgroep. In onze vergadering van 17 juli 2013 heeft de werkgroep afscheid genomen van twee werkgroepleden die ook bij de oprichting van het NOC betrokken waren. Volgens het opgestelde roulatieschema beëindigden Ineke Boelhouwer en Jan Moret hun werkzaamheden in de werkgroep. Wim Bredewold bedankte namens alle NOCleden in een warm betoog Ineke en Jan voor hun inzet en voor de plezierige manier waarop beiden dat gedaan hebben en onderstreepte dat met een passend afscheidsgeschenk in de vorm van een boek : "de geschiedenis van Utrecht" ( een canon van utregs verleden) van Anne Doedens . Ineke en Jan worden in de werkgroep opgevolgd door Jenny Wesselink en Ad Raaijmakers.

Vlnr : Wim Bredewold, Ad Raaijmakers, Hans le Comte, Ineke Boelhouwer, Jan Moret,Truus Lodder, Jenny Wesselink, Peter Migchielsen

- Even voorstellen…

Mijn naam is Jenny Wesselink. Op mijn 60e verjaardag, 29 maart 2012, heb ik in de collegezaal aan de Vondellaan in Utrecht mijn laatste college aan (oud)collega’s gegeven. In 1973 was ik op de Laan van Puntenburg gestart met mijn onderwijsloopbaan. Na mijn afscheid heb ik mij als lid van het Netwerk Oud Collega’s opgegeven. Een half jaar later deed ik mee aan de eerste activiteit: De herfstwandeling. En… ik kende daar één oud collega! Vervolgens was ik aanwezig bij het symposium in het College Gezondheidszorg , het kerstdiner, de nieuwjaarsbijeenkomst, de petanque wedstrijd en de excursie naar Amsterdam. Ik vind het interessant om oud collega’s te spreken. Sinds een paar maanden zit ik in de werkgroep. Ik verheug me op de komende activiteiten en hoop weer veel nieuwe gezichten te zien! Ik ben Ad Raaijmakers, gepensioneerd docent Horeca – Catering en Facilitaire opleidingen. Wij wonen 2,5 jaar op Houten, voorheen Nieuwegein. Ik ben geen stilzitter, dus verveel ik mij niet sinds mijn pensionering, vrijwilligerswerk, toezichthouder examens, biljarten, tekenen – schilderen, kaarten(bridge, klaverjassen),fietsen, vakanties, en uiteraard koken. Als NOC – lid, hebben wij regelmatig meegedaan met de aangeboden gezellige activiteiten. Sinds 17 juli 2013 heb ik het van Ineke Boelhouwer overgenomen, en ik hoop samen met de werkgroepleden de opgezette doelstelling, voort te kunnen zetten. Als werkgroep wil je toch graag weten waar je ex collega’s, zijn gebleven, en hoe het met hun is vergaan. We hopen uiteraard dat meer oud – collega’s zich zullen aanmelden.

- Nieuwe leden Het afgelopen half jaar hebben we de volgende leden mogen verwelkomen : Carin Aarts, Maartje Beumer, Piet van Beusekom, Dick den Boer, Anneke Boers, Ellis Cornelissen, Paul Dam, Lieneke Dieleman, Dieke Felix, Guus Fricke, Gonnie Grietjes-ten Brink, Elly ten Katen-Janssen, Hennie van der Leeuw, Cor van Leeuwen, Loes van der Mee, Joke van der Meer, Ad Monster, Jeannette Osse-Dierx, Margaret Paige, Mieke Paans-Romaans, Rikus Schoenmakers, Alfred Stap, Anja Tetrode, Pauline Tuijnman- van Raaij, Marianne Veenendaal, Sonja de Vries, Tjeerd de Vries, Marian Weijer, Ans Wijnands-Smit, Robert De Wolf, Henk Zondag. Oproep : Ken je vertrekkende collega’s ? Informeer ze over het bestaan van het NOC !!! Mocht je ideeën hebben voor activiteiten : laat het ons weten !!!!

- Fysiek postadres De communicatie tussen de werkgroep en de leden wordt in principe per email gevoerd. In uitzonderlijke gevallen (bijv. overlijden) kan het handig zijn om te beschikken over een fysiek postadres. Ons adres voor dit soort gevallen is : Claudia van Eijk Postbus 3065 3502 GB Utrecht

Vrijwilligerswerk via PUM (en Lilianefonds) Mans Schram en Wim Bredewold, twee van onze NOC-leden, doen vrijwilligerswek via PUM en Lilianefonds. Hieronder een beschrijving van hun werkzaamheden en ervaringen.

DE PUM PUM Netherlands senior experts is een non-profit organisatie die bedrijven uit ontwikkelingslanden en opkomende markten adviseert die geen commerciële consultancy kunnen betalen. Zij doet dit door deze bedrijven, op hun verzoek, te koppelen aan Nederlandse professionals die hun jarenlange ervaring onbetaald inzetten voor een betere wereld. PUM beschikt over een netwerk van 3.200 vrijwilligers die jaarlijks in zo’n zeventig landen meer dan 2.000 projecten uitvoeren. Een project duurt ca. twee weken. De PUM werd 35 jaar geleden opgericht door werkgeversvereniging NCW, met steun van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het aanvragen van een missie is niet gratis voor de bedrijven, zij betalen de verblijfkosten (hotel, maaltijden en lokaal transport) van de expert. De PUM betaald de vliegreis, verzekering en een DSA (daily subsistence allowance), die verschilt per land. De bedrijven zorgen er dus voor dat ze goed gebruik maken van de expert, want het is toch een behoorlijke kostenpost. Voor meer informatie kun je terecht op de website van de PUM, www.pum.nl

De ervaringen van Mans Schram. Mijn eerste kennismaking met de PUM was in de tijd dat ik in Burkina Faso (toen Boven Volta) werkte van 1978-1982. We kwamen een oude (in mijn ogen dan) man tegen die hielp een fabriek op te zetten. Hij was al gepensioneerd en was uitgezonden door de PUM. Hij moet een van de eersten geweest zijn. Veel later toen Han, mijn vrouw, en ik vrijwilligerswerk deden in Rwanda (2007 en 2008) voor VSO kwamen we twee PUM-mers tegen. Zij waren zeer enthousiast en deden leuke projecten. Arnout, een oud-docent natuurkunde, adviseerde een bedrijf die zonnepanelen installeert en Willem adviseerde een kwekerij van bomen en planten. Dat leek mij ook wel wat. Nog voor we terug naar Nederland kwamen heb ik mij aangemeld via de website. Begin 2009 waren we terug en werd ik uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek. Ze vonden mijn ervaring (in Afrika en als adjunctdirecteur in het MBO) interessant genoeg om mij op te nemen als expert in hun database. De eerste missie heb ik gedaan toen ik nog werkzaam was op ROCMN. MIJN MISSIES Mijn eerste missie was in september 2009 in Bobo Dioulasso, Burkina Faso bij Institut Supérieur des Filières Professionalisantes, een private school

voor hoger beroepsonderwijs met opleidingen Financiën en Boekhouding, Marketing en Management, Administratief Management en Human Resource Management. Ik dacht dat ik erheen ging om een identificatiemissie te doen in het kader van VEHICLE (Vocational Education for HIgher Categories and LEvels. VEHICLE is een meerjarig programma met als doel het beroepsonderwijs te verbeteren door samenwerking met het Bedrijfsleven (klinkt bekend, toch?). Het Instituut dacht dat ik drie modules college kwam geven gedurende vier weken . Kennelijk is er iets misgegaan in de communicatie. Uiteindelijk heb ik college gegeven in een module management van fabricageprocessen. Gelukkig was er een boek met de te geven stof (in het Frans). Ik was de eerste week net in staat de studenten een les voor te blijven. In het weekend in het voren te werken, zodat ik gedurende de tweede week een soort audit (curricula, stages, resultaten administratie, financiën etc.) kon doen om te beoordelen of de school in aanmerking kwam voor het VEHICLE- project. Helaas ontbrak de tijd om ook het bedrijfsleven in het onderzoek mee te nemen. Mijn conclusie was dat het een actieve school is die een aantal zaken goed georganiseerd had. ISFP wilde graag verdere samenwerking met de PUM en ondersteuning op een aantal gebieden zoals het ontwikkelen van het

systeem Bachelor, Masters, PhD, lesstof ontwikkelen in samenwerking met het bedrijfsleven, training van docenten op specialistische onderwerpen, hulp bij het aanvragen van de financiering van een nieuw gebouw en de introductie van een kwaliteitszorgsysteem. Wat erg leuk was dat ik weer terug in Ouagadougou (hoofdstad met vliegveld) het weekend de gelegenheid had om mijn oude “gardien” (nachtwacht/tuinman), die vier jaar voor me gewerkt had, weer te zien. Het ging hem en zijn familie goed. Het volgende project was in september 2010 in Kaapstad, Zuid Afrika bij FHW Time Management Solution. Dit is een bedrijf dat een soort mobiele prikklok had ontwikkeld voor de landbouw sector (groente en fruitteelt). In deze sector is heel veel seizoenarbeid en deze moet geregistreerd worden. Voor het oogsten in hoeveelheden geoogst product (manden, kg o.i.d.) in verband met stukloon en voor overige werkzaamheden (ploegen, zaaien, wieden etc.) gewerkte uren in verband met uurloon. Elke werknemer kreeg een soort chip die langs een apparaat “geswiped’ kon worden. Dit apparaat werd ’s avonds aan de computer gehangen en de gegevens werden gesynchroniseerd. Verder was het programma gekoppeld aan een loonadministratiesysteem (verschillende), zodat de lonen correct konden worden berekend. Ook kon worden ingevoerd welke werkzaamheden werden gedaan door de verschillende werknemers. Voordelen: minder onenigheid over de lonen, statistische gegevens over werkzaamheden en kosten. Er was heel veel tijd en energie gaan zitten in de ontwikkeling en programmering van het systeem. Het probleem was dat er te weinig van verkocht werd om de investering terug te verdienen. De vraag was dus om te helpen een marketingplan te maken zodat zij hun marktaandeel konden vergroten en toegang konden krijgen tot financiering. Hoewel ik geen marketingman ben weet ik wel e.e.a. over het maken van een marketingplan. Het is in principe hetzelfde als het maken van een ontwikkelplan: analyse van de interne en externe factoren, SWOT-analyse, sleutelproblemen, opties, prioriteiten en actieplan. Samen met de twee directeuren/eigenaren is het marketingplan ontwikkeld. Verder heb ik naar de financiën gekeken en enkele aanbevelingen gedaan om beter inzicht in baten en

lasten van de verschillende producten te krijgen (kostenplaatsen). In november 2010 ben ik weer naar het ISFP geweest in Bobo Dioulasso. Omdat er het een en ander mis was gegaan mocht ik nog een keer de identificatie missie doen. De nadruk moest liggen op onderzoek naar de bereidheid van het bedrijfsleven om samen met het instituut te werken aan de verbetering van het onderwijs. Hoewel ik van te voren een e-mail had gestuurd met het verzoek om afspraken te maken met de Kamer van Koophandel en een aantal grotere bedrijven was er niets geregeld. De ontvanger was op missie geweest en had de mail een dag voor mijn komst gezien. Nog afspraken maken was niet mogelijk. Dit is overigens niet mijn ervaring in Afrikaanse landen. Eigenlijk waren de school, maar ook de bedrijven niet klaar voor een intensieve samenwerking. De bedrijven in Bobo Dioulasso zijn vaak dependances van de vestiging in Ouagadougou en hebben geen bevoegdheden. De conclusie was snel getrokken ISFP is geen geschikte kandidaat voor het VEHICLE project. We hebben toen besloten dat ik de administratieve organisatie analyseer en we gaan werken aan kwaliteitszorg, dat wil zeggen een Strategisch Plan (2010-2015) en een Actieplan (2010-2011) ontwikkelen. Wat betreft de administratieve organisatie heb ik naar de taakbeschrijvingen gekeken (zeer uitgebreid en veel doublures), naar de administratieve processen (veel niet beschreven), het gebruik van de computer (beperkt, en geen veiligheidsprocedure om de gegevens te bewaren). Op al deze gebieden heb ik aanbevelingen gedaan ter verbetering. Daarnaast heb ik laten zien hoe je beter van de computer gebruik kan maken en een back-up procedure voorgesteld. In vier vergaderingen hebben we gewerkt aan kwaliteitszorg: 1. SWOT-analyse, 2. Doelstellingen voor 2015 (SMART geformuleerd), 3. De strategieën en 4. De prioriteiten en doelstellingen per jaar. De tijd was te kort om het Strategisch Plan en het Actieplan te voltooien, maar alle noodzakelijke elementen om deze uit te werken zijn aanwezig.

In september 2011 ben ik naar Kayes, Mali (in het westen tegen de Senegalese grens) bij Collège Technique Moderne de Kayes (CTM) geweest. Deze school is een school voor beroepsonderwijs met opleidingen Secretariaat, Boekhouden, Bouwtekenen en Electrotechniek. Er is een tekort aan docenten op hoger niveau. De docenten zijn van middelbaar niveau (zelfde niveau als de school). De opdracht was docenten secretariaat en docenten machineschrijven te scholen in hun vak en in methodologie (pedagogiek en didactiek). Toen ik daar aankwam bleken de docenten van CTM niet beschikbaar. Het was nog vakantie en ze waren niet gemotiveerd omdat het salaris van afgelopen jaar nog niet was betaald. De directeur zelf had de laatste 14 maanden nog geen salaris gehad. Hij werkte nu bij een andere organisatie Autremonde. Hij neemt ontslag zodra hij zijn salaris heeft gekregen. Autremonde is een organisatie die leerlingen van basisscholen en scholen voor voortgezet onderwijs ontvangt en bijlessen geeft, een bibliotheek en een computerlokaal heeft.

Ze hebben een paar onderwijsassistenten en docenten van scholen voor voortgezet onderwijs (vrijwilligers) die de leerlingen verder helpen. Dus in plaats van de docenten van CTM te trainen heb ik de medewerkers van Autremonde lesgegeven. Later kwamen er nog twee docenten machineschrijven van CTM bij. In de ochtend hebben we gewerkt aan pedagogie: discussie over de problemen bij lesgeven, de verschillende manieren van lesgeven, de problemen van verschillende niveaus in een klas en de voor- en nadelen van groepswerk, leerstijlen en lesvoorbereiding. Verder hebben ze in groepjes van 2 lessen (biologie, aardrijkskunde, informatica, geschiedenis en wiskunde voorbereid en gegeven. Deze lessen hebben we nabesproken. Tot slot hebben we met eenvoudige middelen (rijstzakken en viltstiften) didactisch materiaal gemaakt. In de middag heb ik informatica gegeven, individueel op ieders niveau, Excel, PowerPoint, Word en machineschrijven (ik had software om te leren typen gekocht). In maart 2012 kreeg ik weer een missie in het kader van VEHICLE. Deze keer een identificatiemissie in Kumassi, Ghana bij Ramseyer Vocational Technical Institute, een school voor beroepsonderwijs met vier opleidingen namelijk Blocklaying & Concreting, Catering, Fashion Design en Elektrical Installation s. Om te beoordelen of de school in aanmerking komt voor het VEHICLE programma wordt de school geaudit. Dit is tegelijkertijd de nul-meting.

Ook heb ik met vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven gepraat over Ramseyer en hun interesse en bereidheid met het instituut samen te werken.

Het eindresultaat is een projectplan en een concept samenwerkingsovereenkomst. Mijn conclusie was dat deze school zeker mee kan doen in het VEHICLE programma. Met name omdat zij al op eigen initiatief stages hebben (niet in het curriculum) en al begonnen waren met een Strategisch Plan op te stellen. In het projectplan staan drie doelstellingen: 1. verbeteren van het curriculum van Fashion Design met inbreng van de sector, 2. Trainen van docenten in Methodologie (docenten zijn vaak wel in het vak opgeleid, maar niet als docent) en 3. Versterken van het management, met name kwaliteitszorg en financiën. In ons oorspronkelijke plan wilden we het curriculum van alle opleidingen verbeteren, maar in overleg met de projectleider VEHICLE is dit beperkt tot 1 opleiding. In september is het project goedgekeurd en ben ik tot projectleider benoemd. Als projectleider onderhoud ik de contacten met Ramseyer en coördineer ik de verschillende experts (Fashion Design en Methodologie) en de missies. Vervolgens kreeg ik in april 2012 het verzoek om een vervolgopdracht te doen bij FHW Time Management Solutions in Kaapstad, Zuid Afrika. Deze keer ging het om samen een Ondernemingsplan te maken ten behoeve van het aantrekken van financiële middelen en om het bedrijf aantrekkelijk te maken voor overname. Het resultaat was nog steeds te laag ondanks een duidelijke verbetering. In het plan hebben we op grond van de gekozen strategie (inzet van meer verkopers in de provincies met de meeste groente en fruittelers) doorgerekend wat de te verwachten omzet, kosten en winst kunnen zijn. Bij een realistische toename van de verkopen is een goed rendement te realiseren. Bij realisatie zou dit bedrijf goed verkocht kunnen worden. Mijn laatste missie was naar Ramseyer eind november om het project te starten en de samenwerkingsovereenkomst te laten ondertekenen. Het bleek dat de directeur waarmee ik in maart het projectplan had gemaakt was overgeplaatst naar een andere school. De nieuwe directeur was in september gekomen. Hij was nog niet volledig op de hoogte van het VEHICLE project; hij heeft zich eerst op andere terreinen ingewerkt. Het Strategisch Plan was dus niet afgemaakt en er was geen Advisory Board geïnstalleerd. We zijn hard aan de slag gegaan om het Strategisch plan af te maken. Het was een moeizaam proces; de mensen die eraan meewerkten waren niet voldoende vrijgemaakt om

het werk te doen en het was moeilijk om afspraken te maken. We hebben het Strategisch Plan toch kunnen afronden. Het Actie Plan niet, dat zouden ze zelf doen in december. Uiteindelijk was het Actie Plan in mei klaar. Er werd ondertussen al wel aan gewerkt. Toen de expert Fashion Design kwam was de Advisory Board geïnstalleerd en heeft zij met hen vergaderd. Binnenkort gaat er een expert Methodology heen om de docenten te trainen. Waarschijnlijk ga ik weer in november om het Actieplan 2013 te evalueren en een Actieplan voor 2014 samen met hen te maken.

CONCLUSIES De missie zijn zeer divers, verschillende opdrachten en verschillende landen. Het is niet altijd makkelijk; je krijgt niet altijd wat je verwacht en je moet je aanpassen. Ook valt het klimaat niet altijd mee; soms is het gewoon te heet. Het is wel altijd ook leuk. Je ontmoet mensen die gepassioneerd hun werk doen, die wat willen bereiken. Ik vind het belangrijk daar met mijn kennis en ervaring aan bij te dragen. Zij hebben een andere cultuur en daar leer ik van. Ook is mijn talenkennis vergroot. Het is ook erg bevredigend, want de mensen waar je mee werkt zijn blij met je bijdrage en laten dat ook merken in woord en gebaar. Er wordt goed voor je gezorgd, elke opdrachtgever naar hun mogelijkheden. Je wordt meegenomen in het weekend om iets te ondernemen en/of je krijgt een leuk cadeau zoals een aktentas met inscriptie, een traditioneel kostuum of een paar shirts. Mocht je interesse gewekt zijn ga naar de website van de PUM: www.pum.nl Daar vind je meer informatie en kun je je CV indienen. Ook ben ik bereid verder door te praten met belangstellenden. Mijn e-mail adres is [email protected] en mijn telefoonnummer 06-81039759.

De ervaringen van Wim Bredewold. Na bijna 38 jaar werkzaam te zijn geweest( als leraar horeca, afdelingsmanager, directeur onderwijs) in het beroepsonderwijs( Gildevaart en later ROCMN) ben ik in 2010 op 63 jarige leeftijd met prepensioen gegaan. Ik heb mijn werk altijd met veel plezier gedaan ,veel geleerd en zou het zo weer doen. Sinds mijn pensionering ben ik vrijwilligerswerk gaan doen bij de volgende organisaties.

(vaak groot) in een van de 150 huisjes wonen op het terrein van de school. Het is dus ook een grote familie en dat geeft een bijzondere sfeer. Ook de meeste studenten wonen in een van de 3 hostels die op het terrein van de school staan. Ook ben ik diverse keren uitgenodigd om een van de mooie wildparken die er in Tanzania zijn waaronder de Ngorogoro krater (wereldwonder en een van de mooiste wildparken ter wereld),Tengeru en Lake Manyara. Kortom met dit vrijwilligersproject ben ik best veel van mijn vrije tijd bezig maar het geeft mij veel voldoening.

Als senior expert bij PUM Momenteel ben ik projectmanager van een project in Arusha, Tanzania. Het project speelt zich af bij het Arusha Technical College. Een school voor beroepsonderwijs op middelbaar en hoger niveau. Het college heeft 1200 studenten waarvan 25% vrouwen. Lijkt wat aanbod betreft een beetje op een ROC. Opleidingen Automotive, Elektrotechniek, Bouw, Transport, werktuigbouw, Irrigatie enz. Het project houdt in dat we de leraren trainen in het geven van meer praktijklessen, ondernemerschap, samenwerking met het bedrijfsleven. Het project is in 2011 gestart en loopt tot 2015. Mijn rol als projectmanager houdt in dat ik moet zorgen voor coachen van het management, contacten tussen school en bedrijfsleven organiseren, werving van pum-experts die de trainingen gaan verzorgen en financiën. Inmiddels ben ik 4 keer op bezoek geweest in Tanzania en binnenkort ga ik er weer voor 2 weken ( zolang duren mijn bezoeken meestal) naar toe. Het werk is leuk en dankbaar om te doen. Ik krijg er veel voor terug (energie) en leer veel van de cultuur. Ook is het leuk dat je de mensen steeds beter leert kennen en wordt je uitgenodigd bij hun thuis.

Tanzania was onder het bewind van Nyerere een socialistische staat en een van de uitvloeisels daarvan is dat de docenten met hun gezinnen

Werkzaamheden voor het Lilianefonds. Voor meer info : zie www.lilianefonds.nl Sinds 2010 ben ik Netwerkvrijwilliger voor het Lilianefonds. Het Liliane fonds geeft hulp aan gehandicapte kinderen in ontwikkelingslanden. Ruim 90.000 gehandicapte kinderen worden jaarlijks ,individueel, geholpen door hun indien nodig aan protheses te helpen, medische hulp en hun een opleiding te laten volgen. Als netwerkvrijwilliger coördineer ik diverse sponsor acties op (basis)scholen, of bij verenigingen en clubs. Verder geef ik lezingen bij Rotary’s , Lions enz. Ook dit is dankbaar werk dat mij veel voldoening geeft en leuk is om te doen doordat je veel nieuwe mensen leert kennen . Naast mijn werk als vrijwilliger houdt ik ook nog tijd over om leuke dingen te doen met mijn vrouw Marijke. We houden van reizen, wandelen en fietsen, sporten(fitness). Ook Marijke is inmiddels al weer een paar jaar gepensioneerd als verpleegkundige maar mag graag zo nu en dan nog eens een paar uurtjes invallen in het woonzorgcentrum in Loosdrecht. Het grote geluk wat we samen hebben is dat we nog gezond en fit genoeg zijn om dit te mogen doen. Daar zijn we dan ook dankbaar voor. We hebben 2 prachtige zoons, Chakra(30) en Keng (26) die inmiddels met hun vriendin op zich zelf wonen.

Het Petanque-virus sloeg weer toe bij het NOC. De Petanque-middag op 7 maart was een ongekend succes. Niet alleen door het grote aantal deelnemers (32) maar ook door de ongedwongen sfeer en het hoge niveau van spelen door verschillende deelnemers. Je kon zien, dat de deelname aan de voorgaande wedstrijden van het NOC bij menigeen vruchten heeft afgeworpen. Maar onderschat de nieuwkomers niet. Louis, nog nooit in aanraking geweest met bouleballen, won zijn tweede partij met 13-0, voorwaar geen sinecure. Bij hem en uiteraard ook bij anderen zal waarschijnlijk het petanquevirus een vaste plek in zijn leven vinden. De ontvangst en het verloop van de wedstrijden was in goede handen bij de gastheer. Uitleg en assistentie werd er verleend tijdens de wedstrijden en een onafhankelijke scheidsrechter zorgde voor gerechtigheid bij twijfelgevallen. Er werd op de millimeter gekeken wie de winnaar was. Het enthousiasme was onderdeel van menig potje en men moedigde elkaar aan om de bal zo dicht mogelijk bij het butje te gooien. Ook het tireren, schieten of wegketsen was regelmatig op de diverse banen te zien. Soms vlogen de vonken ervan af. In de pauzes was er gelegenheid om van gedachten te wisselen waarbij vakantieherinneringen vaak aan de orde kwamen. Het hoge niveau van het spel manifesteerde zich doordat 4 personen alle 3 wedstrijden gewonnen hebben. (Antoon Oostveen. Thieu Stienen, Suzy Bolsius en Johan de Bont)

Voor Antoon was dit de tweede keer, hetgeen een ongekende prestatie is gezien het niveau van de spelers.

Bij het uitreiken van de bekers en bloemen, gepaard gaand met een applaus voor de winnaars, werd hun op het hart gedrukt om volgend jaar de beker te verdedigen. Beide waren dit zeker van plan en verheugden zich nu al op de uitdaging. We kunnen wederom terugzien op een geslaagde middag.

Helaas is Antoon ons door een triest ongeluk ontvallen en zullen we niet meer van zijn balkunsten en strijdlust kunnen genieten. We zullen hem erg missen. Namens de werkgroep, Hans le Comte

Als het verschil zo nipt is moet het saldo van de voor- en tegenpunten de doorslag geven, wie de felbegeerde wisselbeker en winnaarsbeker mee naar huis mocht nemen. Suzy Bolsius won bij de dames de beker, zij was de enige dame met drie overwinningen, en bij de heren Antoon Oostveen met drie overwinningen en een saldo van 31 (39 voor-8 tegen).

Winnaars: 2008 Sitty van den Pijpenkamp Antoon Oostveen (†) 2009 Hetty Stienen Teus van den Pijpenkamp (†) 2010 Betty le Comte Willem Meester 2011 Joyce Braber Thieu Stienen 2012 Hetty Stienen Ruud Koekkoek 2013 Suzy Bolsius Antoon Oostveen (†)

Excursie naar Amsterdam. Op donderdag 11 april kwamen 52 NOC’ers in regenachtige omstandigheden bij elkaar voor de jaarlijkse excursie, die ditmaal bij het Stadsarchief van Amsterdam startte. We ontmoetten elkaar in café De Bazel, dat zich in de hal van het Stadsarchief bevindt en ontworpen is door architecten Claus en Kaan. Het is er sfeervol en levendig. Vanuit het café hebben we een prachtig uitzicht op de monumentale hal met zijn schitterende vloer van groene en zwarte Venetiaanse glastegels en de hoge witte zuilen die de blik leiden naar het hoge glazen dak. De hal doet denken aan de kantoorhal van het Larkinbuilding uit 1904 dat ontworpen is door de bekende Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright. Karel de Bazel heeft meer ruimtelijke spanning gecreëerd, onder andere door de afstand tussen de kolommen in de hal te variëren en de tweede verdieping tot midden in de hal te laten doorlopen. We hadden nog maar net onze koffie gedronken, werden we naar buiten gestuurd wegens een ontruimingsoefening.

De Bazel herbergt momenteel een luxe conferentiecentrum met een chique, klassieke uitstraling. De grote Koningszaal en de zes aangrenzende zalen zijn allen in hun oude grandeur teruggebracht. Met hun prachtige parketvloeren met inlegwerk, stucplafonds met kroonluchters, fraaie schouwen, stijlvolle schilderijen, unieke glas-in-lood ramen en door de architect ontworpen Art Deco stoelen en vergadertafels wanen we ons terug in de verfijnde chique uit het begin van de twintigste eeuw.

De excursie werd voortgezet met de lunch, die genoten werd in restaurant Blue, dat hoog in de Kalvertoren gevestigd is.

Na dit oponthoud werd gestart met een rondleiding door het monumentale gebouw “De Bazel” , waarin het Stadsarchief is gevestigd. Het Stadsarchief is het historisch documentatiecentrum van de stad Amsterdam met 35 kilometer archieven, een historischtopografische collectie met miljoenen kaarten, tekeningen, en prenten, een bibliotheek en omvangrijke geluids-, film- en fotoarchieven. De Bazel aan de Vijzelstraat is een monumentaal gebouw. Met het Koninklijk Paleis op de Dam, het Rijksmuseum en het Scheepvaarthuis behoort het tot de meest indrukwekkende historische gebouwen van Amsterdam!

Het programma werd na de lunch voortgezet met een stadswandeling of rondvaart naar keuze.

Wandeling Na de voortreffelijke lunch in restaurant Blue in de Kalvertoren ( je kon het ABN/AMRO gebouw dat we net bezocht hadden in al zijn glorie en omvang duidelijk zien) begaf de wandelgroep zich in de richting van het binnenplein van het Historisch Museum. Daar was het een komen en gaan van groepen, die onder begeleiding van een gids een wandeling door Amsterdam maakten. Onze groep werd in tweeën gesplitst en begaf zich op pad om het Amsterdam van vroeger te ontmoeten. De gids van het Gilde van Amsterdam was een deskundige op vele gebieden, maar zijn specialiteit was de bouwkunst. Uitgebreid werden we, weliswaar begeleid door een regenbuitje, op de hoogte gebracht van de verschillende bouwstijlen. Nadruk werd gelegd op het woekeren met de ruimte in het verleden. Vooral de plaatsing van de trap, binnen of buiten, kwam aan de orde en we stonden verbaasd van de oplossingen. Trappen die meteen na de opening van de deur begonnen, trappen die buiten de gevel gebouwd werden, spiraal trappen en nog andere vormen passeerden de revue.

Ook de bruggetjes over de grachten waren vroeger hoger en veroorzaakten voor de handkarren een probleem om er overheen te komen. De kar-gadoor hielp hier een handje mee en kreeg een paar centen voor zijn hulp. Uiteraard brandde het geld in zijn zak en een neut was snel gekocht. Onze gids wees ons ook op de vele plaatsen waar vroeger de koetsen geparkeerd werden. De desbetreffende “garages” hebben nog steeds de hoge boog bij de ingang en uiteraard moest er een binnenplaats zijn om de koets te keren. We werden gewezen op de verbindingen tussen de grachten (Beulingsgracht genoemd naar een Brabants worstje), die noodzakelijk waren om de bouwmaterialen naar de Dam te vervoeren.

Bovenstaande is een greep uit de wetenswaardigheden van oud Amsterdam. Met recht kunnen we ons aansluiten bij de uitspraak van het Amsterdams Gilde: “Amsterdam leren kennen doe je het beste te voet, samen met een Mee in Mokum gids.”

Rondvaart (impressie)

Na zoveel regen van boven en verrijkt met historische kennis, snakte het lichaam naar een drankje om het vochtverlies weer op peil te brengen. Het Leidse plein was hiervoor de juiste plaats en gaf tevens de gelegenheid om terug te kijken op een zeer geslaagde dag. Ineke en Truus bedankt namens alle deelnemers.