Al sinds het ontstaan van leven. door Wim Verbrugge

Al sinds het ontstaan van leven …….

door Wim Verbrugge

1

Inleiding Het boekje ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’, bestaat uit delen. In deel 1 besteedde ik aandacht aan een aantal signalen van een falend immuunsysteem. Daarin vertelde ik dat tot op de dag van vandaag ziekten worden gezien en behandeld als afzonderlijke aandoeningen. Dat is te verklaren door het feit dat we al een paar duizend jaar uitgaan van het bestaan van een groot aantal verschillende ziekten. Is de gedachte dat we te maken hebben met vele afzonderlijke ziekten met ieder een eigen oorzaak nog wel de juiste, vroeg ik mij af. Ik opperde dat we ons meer zouden kunnen realiseren dat vrijwel iedere aandoening een uitingsvorm is, uitgaande van één bron, een falend immuunsysteem. Als dat afweersysteem, we hebben er twee, niet goed kan functioneren dan kan het niet anders dan dat daardoor problemen ontstaan. Het immuunsysteem is een briljant stuk natuur. Als je daar meer inzicht in hebt, lees de signalen begrijpt, dan kan je vaak nog op tijd zijn met een effectieve behandeling. Naar mijn overtuiging zou de therapie in het bijzonder gericht moeten zijn op ‘reparatie’ van het ‘defecte’ afweersysteem. Maria Montessori, je weet wel van de gelijknamige school, had als uitgangspunt voor het kind: ‘leer het mij zelf te doen!’ Ons afweersysteem zegt in feite net zoiets. Je gezondheid en herstelvermogen liggen in je immuunsysteem verankert. Daarom wil ik in dit deel daaraan enige extra aandacht schenken. En aan ons DNA. Ik zal proberen uit te leggen hoe het DNA haar opdrachten tot het maken van bepaalde hormonen verloopt en de opmerkelijke rol van water daarbij. DNA, het immuunsysteem, hormonen, daaraan ontlenen we ons leven. Het is daarom meer dan de moeite waard om er nog het een en ander over te vertellen. En, naar aanleiding van vragen van lezers, wat dieper in te gaan op mijn bewering dat LDL – het slechte cholesterol, juist heel goed is en statines, de cholesterol verlagende medicijnen m.i. niet goed zijn. Van lezers die bekend zijn met kanker kreeg ik het verzoek om meer te vertellen over wat kankercellen precies zijn en waarom ze zo moeilijk te vernietigen zijn. En hoe ze zich verspreiden. Ook zal ik het hebben over bestaande behandelings-inzichten, ongeacht of die ‘regulier’ of ‘alternatief’ zijn, zolang ze maar op deugdelijke wetenschappelijke gronden berusten. Immers, iedereen heeft recht op alle voorhanden zijnde informatie. Iedereen heeft ook het recht zelf voor een bepaalde behandeling te kiezen.

2

Aangeboren immuunsysteem Bij de geboorte maken we onze entree in de wereld die gevuld is met vele levensvormen, waarvan een aantal voor het tere baby-gestel zeer schadelijke. De natuur is zo vriendelijk een baby al te hebben uitgerust met een effectief verdedigingssysteem. Dit noemen we het aangeboren immuunsysteem(aspecifiek deel). Dit stuk natuur wordt nog eens extra ondersteund door het nuttigen van moedermelk. Het verdedigingssysteem heeft tot doel indringers of veranderde eigen cellen te bestrijden. Indringers, zoals bacteriën of virussen en veranderde cellen moeten vernietigd worden. Het immuunsysteem reageert op ziekmakende indringers of niet correcte cellen door de immuunrespons. Daarin werkt een groot aantal cellen en moleculen samen. Naast de bescherming tegen virussen, bacteriën en parasieten wordt het immuunsysteem ook wel ingezet om afvalstoffen of zieke lichaamscellen als kankercellen op te ruimen.

25 Miljoen doden door Pestepidemie (1347-1399) Het immuunsysteem is onderverdeeld in een aspecifiek (aangeboren) en adaptief (verworven) deel. Het aspecifieke deel is snel werkzaam, maar minder specifiek, vandaar de naam aspecifiek, voor de ziekteverwekker (pathogeen). Het adaptieve deel daarentegen past zich aan de pathogeen aan, dat is een uitermate slimme zet, maar dit kost tijd. Meestal een dag of vijf. Het resultaat is dat het uiteindelijk een sterke afweer wordt. Je lichaam is daarna vaak langdurig beschermd tegen deze ziekteverwekker. Om je een idee te geven hoe sterk en hoe lang de afweer tegen een bepaalde ziekmaker is moeten we de geschiedenis in. Lang geleden, rond het jaar 1347 landde een schip met koopwaar aan in Marseille. Men wist dat aan boord de Pest heerste. Winstbejag werd belangrijker gevonden dan het gezondheidsrisico. Het gevolg was dat de Pest miljoenen doden veroorzaakte in geheel Europa. Wie het kon, ontvluchtte de steden. Een totale ontwrichting was het gevolg.

3

Waarom stierf niet iedereen? Waarom zijn de voorvaderen, van wie wij afstammen, niet aan de Pest bezweken en anderen wel? Het antwoord is: omdat hun immuunsysteem met dit pathogeen (ziekmaker) kon afrekenen. Het was het tweede deel, het adaptieve, van het immuunsysteem dat deze geweldige klus klaarde. Dit immuunsysteem geeft vaak langdurige bescherming zei ik hiervoor. In ons lichaam is heden ten dage nog steeds de afweerstof tegen de Pest aantoonbaar. Ik vertel je dit verhaal om je een indruk te geven van de onvoorstelbare mogelijkheden van ons immuunsysteem. We zijn onder de indruk van een raket naar de maan, maar wat we zelf ‘in huis hebben’, ons immuunsysteem, overtreft die prestatie vele malen. Het is daarom mijn vaste overtuiging dat de weg van gezond naar ziek en van ziek naar gezond, daar ligt. Maar laat ik de draad weer oppakken en verder gaan met uitleggen wat het immuunsysteem is. We hebben dus twee afweersystemen. Beide vormen van afweer bevatten zowel humorale als cellulaire componenten. Even uitleggen.

Enzymen in de tegenaanval Humorale componenten zijn enzymen. Ze bevinden zich in de lichaamsvloeistoffen. Bijvoorbeeld in het bloed. Humorale componenten remmen zelf de pathogeen (ziekteverwekker) of activeren andere enzymen of cellen die de pathogeen opruimen. Cellulaire componenten zijn de assistenten. De cellen die werken voor het immuunsysteem, zoals de witte bloedcellen.

Witte bloedcellen eten ziekteverwekkers op De witte bloedcellen zijn dus de cellen van het immuunsysteem die zich in het bloed of in de lymfevloeistof bevinden. De cellulaire componenten vinden we terug in zowel het aspecifieke als het adaptieve immuunsysteem. Fagocyten en lymfocyten zijn vrij bekende witte bloedcellen. Fagocyten fagocyteren. Zo heet dat. Dat is het opnemen van de pathogenen, de ziekmakers, in de cel door blaasjes in het celmembraan (het jasje van de cel) te maken en zo de pathogeen te omvatten, en zo af te breken in lysosomen. Dus: witte bloedlichaampjes eten als het ware de ziekteverwekker op.

4

Specifieke kenmerken Elke cel of molecuul heeft specifieke structuren op het oppervlak. Dat noemen we epitopen. Lymfocyten ontwikkelen antistoffen specifiek voor epitopen op het vreemde materiaal (ziekteveroorzakers). Iedere antistof is specifiek voor een bepaald antigen. Dus voor iedere lichaamsvreemde snoeshaan wordt een apart stofje gemaakt, waardoor die het loodje legt. Om dat stofje te kunnen ontwikkelen moet je dus eerst een beetje ziek worden. Zodra een antistof is gebonden aan zijn antigen (ziekmaker) wordt die nog makkelijker als vreemd beschouwd, en opgeruimd door fagocyten (de opeet witte bloedlichaampjes) Bovendien hindert de binding van antilichamen het functioneren van de pathogeen, en word je niet doodziek. Je ziet dat je afweersysteem bijzonder slim te werk gaat. Wil je weten hoe we er ooit aan zijn gekomen?

Onze immuunvoorgangers, de kraakbeenachtige vissen De meeste meercellige organismen bezitten een immuunsysteem dat uit een aangeboren immuniteit bestaat. Dat zijn letterlijk vooraf geprogrammeerde reacties op ziekteverwekkers. Het adaptieve immuunsysteem, waarbij de immuunreactie aan het pathogeen wordt aangepast, verscheen in de evolutie pas met de komst van kraakbeenachtige vissen. De organismen die een adaptief immuunsysteem bezitten, bezitten ook een aangeboren immuniteit en veel van de mechanismen die een rol spelen in het immuunsysteem behoren tot beide systemen. De hogere gewervelde dieren en alle zoogdieren hebben zowel een aangeboren als aanpassingsimmuunsysteem. Voortaan dus heel beleefd zijn tegen de visboer.

Eerstelijns- en tweedelijns-afweer Aspecifieke afweer. De aspecifieke afweer houdt ziekteverwekkers buiten het lichaam. Het maakt geen onderscheid tussen de soorten indringers en is op te delen in de eerstelijnsafweer, de buitenkant van het lichaam, en de tweedelijnsafweer, de witte bloedcellen. De eerstelijnsafweer is een mechanische barrière die het binnendringen van bacteriën, virussen en schimmels tegengaat. Vooral de huid vormt de eerstelijnsafweer. Er zijn echter, omdat organismen niet helemaal door de huid beschermd kunnen worden, nog andere systemen die het lichaam beschermen, 5

zoals de slijmlaag van de darmen, luchtwegen en genitaliën. Hoesten, niezen en braken zijn een reactie van het lichaam tegen indringers. De dekweefsels vormen de grens tussen het inwendige en het uitwendige milieu. Ook de spoelende werking van tranen en urine houdt indringers buiten het lichaam. Mocht een ziekteverwekker toch het lichaam binnendringen, stuit deze op de tweedelijnsafweer. Deze lijn bevindt zich in het bloed, in weefselvloeistof en in lymfevaten. Deze afweerlinie bestaat uit diverse typen witte bloedcellen.

NK-cel kan scannen De eerste soort witte bloedcel die een indringer tegenkomt is een macrofaag, welke werkt volgens fagocytose (opeten van de indringer). Bepaalde structuren die niet in het lichaam horen bevorderen de fagocytose. Na de fagocytose worden de antigenen van de indringer op een MHC II-molecuul ‘geprint’ waarna de specifieke afweer (Cellulair en Onder NK-cel. Boven doelcel humoraal) wordt bevorderd. Een tweede soort witte bloedcel is een NK-cel. NK-cellen zijn constant bezig de cellen die ze tegenkomen te 'scannen' op MHC-I-moleculen, die de ‘print’ presenteren van de eiwitten die in de cel geproduceerd worden. Als een dergelijk vreemd eiwit aangetroffen wordt door de scannende NK-cel, wordt die cel vernietigd. Andere witte bloedcellen zijn: neutrofiele granulocyten: (neutraal) granulum = korrel; De kern ziet er 'korrelig' uit en kleuren bij een kleurstof met neutrale pH) dendritische cellen monocyten (Grieks: monos = alleen; een celkern) eosinofiele granulocyt (kleuren met eosine) mestcellen (deze bevinden zich niet in het bloed maar in de weefsels die in contact staan met de buitenwereld) basofiele granulocyten (kleuren met een basische kleurstof). Dit stukje was misschien wat gecompliceerd. Ik heb mijn best gedaan om je inzicht te geven in dat slimme immuunsysteem anders blijft het een vaag begrip.

Als het immuunsysteem start, hoe stopt het dan weer? Bij een ontsteking zie je roodheid, zwelling en pijn optreden. Dat is de ontstekingsreactie, of deftig de inflammatoire respons geheten. Dat heeft de typische mogelijkheid om met het eiwit in de cel met de naam TMED7 een deel van het immuunsysteem stop te zetten nadat een infectie succesvol verwijderd is. Zonder TMED7 zou het immuunsysteem ongecontroleerd doorwerken, met nadelige gevolgen voor het lichaam. Verderop

6

zal ik vertellen hoe het immuunsysteem kan falen omdat kankercellen het om de tuin kunnen leiden.

Je kind laten rotten Het immuunsysteem heeft als eigenschap dat wanneer we een eerste besmetting door een ziekteverwekker overleven, we over het algemeen immuun zijn bij een herhaalde aanval van dezelfde ziekteverwekker. Het aanpassings-immuunsysteem of lerende immuunsysteem, is gebaseerd op immuuncellen. Dat zijn de witte bloedcellen. Die worden door stamcellen in het beenmerg geproduceerd. Deze cellen ontwikkelen zich vaak in lymfoïde organen: de lymfeknopen, beenmerg of thymus. Het adaptieve immuunsysteem heeft tijd nodig om zich te ontwikkelen. Zeg maar, om te leren. Bij een infectie duurt dat bij mensen circa 5 dagen en zal op den duur evolueren (letterlijk) tot een zeer specifieke afweer. Het geheugenonderdeel is een uniek onderdeel van het adaptieve immuunsysteem. ‘Je kind laten rotten als het ziek is’ onderwees, onder luid gelach, eens een van mijn leermeesters. Zo’n idiote uitspraak vergeet je nooit meer. Het was de inleiding tot de volgende uitleg: als een kind een ziekte opdoet, de kleuterschool is daar ideaal voor, dan moet je het immuunsysteem van het kind de gelegenheid geven om haar werk te doen. Te leren met welke ziektemaker het van doen heeft en de antistof voor het hele verdere leven te maken. Dat duurt een aantal dagen. De temperatuur van het patiëntje loopt op. Het kind voelt zich echt beroerd. Je maakt je zorgen. De neiging om in te grijpen met medicijnen is verleidelijk, maar fout. Fout, omdat je daarmee het immuunsysteem blokkeert te leren. Niets doen is de juiste therapie! Bij te hoog oplopende lichaamstemperatuur, koelen. Natte lakens zijn beter dan antibiotica. Uitzieken, het immuunsysteem de klus laten klaren. En je kind is levenslang beschermd. Met vaccinatie proberen we dit ook te bereiken. Groot probleem is dat bij vaccinatievloeistoffen nogal wat vragen zijn gerezen en de fabrikanten weigeren om antwoord te geven over de precieze inhoud ervan. Gebleken is uit onafhankelijk onderzoek dat aan antigriepvaccin kwik (thiomersal) wordt toegevoegd en in plaats van een fragment van het griepvirus te gebruiken, een fragment van het HIV-virus is gebruikt. Nu dit bekend is groeit de weerstand tegen vaccinatie.

7

Cellulaire afweer Dit is een immuunrespons, gericht tegen intracellulaire micro-organismen (virussen, bacteriën). Daarvoor beschikken we over T-cellen, vernoemd naar de thymus. Vandaar de T. Er zijn 2 typen T-lymfocyten. T-helpercellen (CD4-positief) cytotoxische T-cellen (CD8-positief)

Heb je tot hier volgehouden? Als je tot hier bent gekomen heb ik bewondering voor je uithoudingsvermogen. Het is niet de makkelijkste kost. Had je me maar niet moeten vragen om even uit te leggen hoe en wat het immuunsysteem is. Nu zit je mooi met mij opgescheept. Als ik je nog een beetje mag plagen, komt er nog een stuk. Allemaal immuungedoe kreun je? Tja, ik kan het ook niet helpen dat je dat allemaal in je hebt. Ik hoop voor je dat het ook goed werkt. Er zijn echter zoveel mensen met een falend immuunsysteem, die soms erg ziek zijn. Het is voor iedereen die ziek is, niet ziek is, of behandelaar is, m.i. noodzakelijk is om de allerbelangrijkste eigenschappen van ons afweersysteem te begrijpen. Ooit leerde je lopen, verkeersregels, beroepsopleiding etc. etc. Over het belangrijkste, ons eenmalige leven en hoe we dat in stand kunnen houden, weten veel mensen niet zo veel. Dat is jammer, want dat zou een heleboel gezondheidsproblemen hebben kunnen voorkomen als ze het wel zouden hebben geweten. Dat gebrek aan wetenschap probeer ik een beetje te verhelpen. Gaan we nog een stukje door?

B-lymfocyten gaan naar school Antistoffen worden geproduceerd door B-lymfocyten, die behoren tot de witte bloedcellen. Dit deel van ons afweersysteem is in staat om onderscheid te maken tussen wat tot ons eigen lichaam behoort en wat vreemd is in ons lichaam, zoals bacteriën, virussen maar ook bloedcellen met een afwijkende bloedgroep. Het afweersysteem herkent niet de volledige lichaamsvreemde structuur maar slechts een eiwit- of een suikeronderdeel hiervan, dat antigeen genoemd wordt. Deze B-lymfocyten zijn ook weer waard te beschrijven. Ze worden niet gemaakt en gelijk in het diepe gegooid. Oh, nee! Ze gaan via de kleuterschool, naar de basisschool en zo hogerop.

8

De opleiding van een B-lymfocyt De B-lymfocyten worden gemaakt in het beenmerg vanuit lymfoïde stamcellen. Een jonge B-lymfocyt, die nog nooit eerder een antigeen heeft ontmoet, maakt een primaire antistof die het als zogenaamde B-cel receptor (BCR) op het celmembraan vertoont. De B-lymfocyten verlaten nu het beenmerg om naar de secundaire lymfoïde organen, zoals lymfeklieren en milt, te gaan. Hier zullen de Blymfocyten voor het eerst antigenen ontmoeten. Aangezien een B-lymfocyt veel verschillende primaire antistoffen kan maken, zijn er slechts enkele cellen die het gepresenteerde antigeen kunnen binden. Om echter de B-lymfocyt aan te zetten om zijn antistof te gaan moduleren, zodat dit beter past, en om er voor te zorgen dat de B-lymfocyt zich gaat vermenigvuldigen, is er een tweede soort cel nodig van het specifieke afweersysteem: de T-helper lymfocyt. Alleen wanneer er binding van zowel een antigeen als van een T-helper lymfocyt aan de B-lymfocyt plaatsvindt, kan er differentiatie en proliferatie optreden. Deze uitrijping van een B-lymfocyt vindt plaats in de secundaire lymfoïde organen. De uitgerijpte B-lymfocyt kan of een plasmacel of een memory B-lymfocyt worden. De plasmacel verlaat de secundaire lymfoïde organen om zich naar het beenmerg te begeven. Hier bevinden zij zich in het juiste milieu om grote hoeveelheden antistoffen te gaan produceren. De memory B-lymfocyt blijft in de circulatie en zal tijdens een tweede invasie van een antigeen snel weer antistoffen van dezelfde specificiteit kunnen maken. Wanneer een antistof aan een antigeen bindt, wordt een immuuncomplex gevormd, dat door weer andere witte bloedcellen uit onze bloedbaan verwijderd wordt. Er is meer te vertellen. Ik zal je de tot de 5 klassen van de tot de familie van de immunoglobulinen behorende plasmacellen: IgA, IgD, IgE, IgG, IgM en de soms vage scheidslijn tussen aangeboren en aanpassings-immuunsystemen en de kruising tussen die immuunsystemen, besparen.

Immunodeficiëntie Je hebt gelezen dat we een aangeboren en een verworven(lerend) immuunsysteem hebben. Immunodeficiëntie is een niet, of niet voldoende functionerend immuunsysteem; er zijn aangeboren of verworven vormen van. Een voorbeeld van een aangeboren afwijking van het immuunsysteem is SCID (Severe Combined Immuno Deficiency Syndrome), dat voorkomt bij zeer jonge kinderen. Verworven immunodeficiëntie komt voor bij aandoeningen van het immuunsysteem zoals aids (het "Verworven Immuun Deficiëntie Syndroom"), een besmettelijke ziekte, die door het Hiv wordt overgebracht, dat degeneratie van het immuunsysteem van het lichaam veroorzaakt. Het kan ook wel veroorzaakt worden door medicijnen, bijvoorbeeld bij transplantatie-patiënten. 9

Overactief immuunsysteem Een "overactief" immuunsysteem is het kenmerk van een groot aantal verschillende auto-immuunaandoeningen, zoals diabetes mellitus type I , multiple sclerose (MS), psoriasis, en reumatoïde artritis (reuma). In deze ontbreekt de zelf-herkenningscapaciteit van het immuunsysteem en het valt een deel van het eigen lichaam van de patiënt aan, als ware het vreemde, dus vijandige stoffen. Bij reuma moet vooral het kraakbeen het ontgelden. Om het iets duidelijker te maken kijken we even naar het immuunsysteem in een plant. Bij zelf-bestuivende planten zal een stuifmeelkorrel die op stigma van een bloem landt een stuifmeelbuisje onderaan de steel naar de stempel voor bevruchting verzenden. Een stuifmeelkorrel van een genetisch andere plant zal niet ontkiemen, of het stuifmeelbuisje, zodra dat gevormd is, zal in de steel desintegreren. In kruis-bestuivende soorten, desintegreren de eigen stuifmeelkorrels, terwijl de niet-eigen korrels ontkiemen en bevruchten. Toch moeten niet alle cellen van buiten worden vernietigd aangezien sommigen voor voeding moeten worden geassimileerd. Daarom moet het immuunsysteem de capaciteit hebben om eigen en niet-eigen te ontdekken. Het afweerstelsel moet de capaciteit hebben om toekomstige gevaren te behandelen.

De contraspionage dienst Dendritische cellen zijn ook onderdeel van het immuunsysteem. Deze cellen moeten niet verward worden met dendrieten in de neurologie. Dendritische cellen hebben hun naam te danken aan de vorm die de cellen hebben. Dendritische cellen hebben in het menselijk lichaam twee taken. 1: Ten eerste zijn ze betrokken bij de eerste reactie van het lichaam op pathogenen (lichaamsvreemde stoffen/ziekteverwekkers). Zij controleren voortdurend het lichaam op de aanwezigheid van deze pathogenen. Ze liggen daarom op plaatsen waar pathogenen binnendringen, zoals de huid en slijmvliezen. Zodra een dendritische cel een pathogeen tegenkomt zal hij geactiveerd worden en vervolgens cytokines en chemokines maken die dit pathogeen onschadelijk proberen te maken. 2: Hun tweede taak volgt onmiddellijk op de eerste en is onderdeel van het adaptieve immuunsysteem. Dendritische cellen hebben de eigenschap om pathogenen te kunnen opnemen en hun antigenen aan de buitenkant van hun celmembraan te presenteren. Daarom heten ze ook wel antigeen-presenterende cellen (APC's). Zodra ze een pathogeen hebben opgenomen migreren ze via lymfevaten naar de lymfeklieren (o.a. de thymus) waarin zij antigenen aanbieden aan naïeve CD4 T-cellen en CD8 T-cellen, waarna deze prolifereren in volwassen T-helpercellen. Dendritische cellen spelen hierbij ook een rol in 10

immuunregulatie waarbij T-cellen die autoreactief werken (en dus eigen weefsel aanvallen) apoptose ondergaan bij binding aan het antigeen wat lichaamseigen is (auto-antigeen). Populaties Dendritische cellen worden opgedeeld in twee subpopulaties: conventionele dendritische cellen en plasmacytoide dendritische cellen. Conventionele dendritische cellen bevinden zich in epitheel en maken bij activatie de ontstekingsmediatoren IL-6, IL-12 en TNF-alpha. Deze cellen spelen een rol bij de adaptieve immuunrespons. Plasmacytoide dendritische cellen bevinden zich door het gehele lichaam als precursorcellen (voorlopercellen). Pas nadat ze geactiveerd worden nemen ze de dendritische vorm aan en maken vervolgens veel IFN-alpha. Hun eventuele rol in de adaptieve immuunrespons is onderwerp van wetenschappelijke discussie.

Ra ra wie ben je? Je kent het kinderspelletje wel. Voedingsadviseurs, ik wil ze niet gelijk tot deskundigen bombarderen, bedachten: ”je bent wat je eet’. Leuk bedacht, maar dat je geen kadetje bent had je al ontdekt. Dus gaan we ons maar liever bezighouden met wat we werkelijk zijn. Om daar achter te komen moeten we eerst maar eens vaststellen hoe oud je bent.

11

Hoe oud denk je dat je werkelijk bent? Dat is makkelijk zal je zeggen, en je vult in gedachten je verjaardagenleeftijd in. Weet je hoe oud je echt bent? Je bent miljoenen jaren oud! Je bent namelijk zo oud als je DNA. Je DNA werd gevormd bij de eerste ontwikkeling van leven en het samengaan van het menselijk DNA en oer-viraal DNA. Ons DNA bestaat voor 17% uit dat oude virus-DNA. Daarvan hoef je niet te schrikken, we doen het er al een aardig poosje mee en dat lukt heel aardig. Die samenwerking met vreemde microben is voor ons heel voordelig. Ons immuunsysteem hebben we er aan te danken. Ons ‘verbrandingssysteem’ de mitochondriën zijn oude bacteriën die zich in alle lichaamscellen bevinden en zich daar keurig hebben aangepast en ons in staat stellen voedingstoffen te verbranden. De mens is uniek met unieke helpers. Ons DNA, daar hadden we het over, zijn eiwitten. Als je de naam in één keer foutloos kan uitspreken verdien je compliment. Desoxyribonucleïnezuur! Het bevindt zich in alle lichaamscellen.

Hoe ziet het eruit? DNA bestaat uit twee strengen die om elkaar heen draaien, de zogenaamde dubbele helix. In 1953 vonden Watson en Crick uit hoe die strengen precies draaien. Op het DNA liggen onze genen. Zo’n 25.000 stuks. Sommige bronnen noemen 30 a 40.000. Wie zou over meer genen beschikken: mensen of planten? Je zou geneigd zijn te denken dat mensen dat zullen zijn. Maar, dan heb je het mis. Planten hebben twee maal zoveel genen als wij. Planten zijn ons wat aantal genen betreft dus dik de baas. Alle genen van een organisme noemen we het genoom. DNA of Desoxyribonucleïnezuur is een molecuul waarin alle erfelijke informatie van alle bekende organismen is vastgelegd. Het zit opgeslagen in de kern van elke cel. De gedraaide strengen zijn met elkaar verbonden door stikstofbasen, 12

Adenine (A), Thymine (T), Cytosine (C) en Guanine (G). A wordt gekoppeld aan T. C wordt gekoppeld aan G. Op deze manier wordt het DNA als het ware 'geschreven'. De informatie uit het DNA wordt omgezet naar eiwitten, die dingen kunnen regelen in het lichaam, zoals het regelen van de hormonen tot het vervoeren van zuurstof. De relatie tussen DNA en eiwitten is essentieel voor levende organismen. Een proteïne is een overvloedig en complex molecuul. Ze zijn belangrijk voor het vormen van de lichaamsstructuur (structurele proteïnen), boodschappers, enzymen, hormonen enz.

Het DNA in het menselijk lichaam bestaat uit 46 chromosomen, 23 van de vader en 23 van de moeder. Op die chromosomen liggen genen, wat een bepaalde DNA-volgorde is. Van elk gen heeft iemand een kopie van zijn vader en een van zijn moeder. DNA wordt daarom vaak gebruikt om te kijken of bepaalde mensen familie van elkaar zijn.

Ik zei hiervoor al dat je al miljoenen jaren oud bent. Teilhard de Chardin, paleoloog, omschreef het als: ‘wij zijn de laatste wagon van een trein van voorgangers’. En zo is het. Als ik dat op een lezing zeg, komt onveranderlijk de opmerking: ‘maar we zijn toch geëvolueerd, en niet het zelfde als de oermens’. Van de wezenlijke ‘mensachtige’ eerstelingen kunnen we ons geen enkele voorstelling maken. Als er gesproken wordt over een oermens dan gaat het over de mens van pakweg 150.000 tot maximaal 450.000 jaar geleden. Als je weet dat ons DNA zich aanpast met de snelheid van slechts een ½ procent per miljoen jaar, dan is het duidelijk dat we toch aardig moeten overeenkomen met onze opa die achter een mammoet aan zat.

Hij zou zomaar bij je binnen kunnen lopen.

13

DNA ‘katrol’ De DNA-strengen zijn als een telefoonkabel of een touw. Deze katrol maakt het mogelijk de extreem lange DNAstrengen in de kleine celkern te laten passen. Simpel gezegd: deze katrol zorgt ervoor om DNA efficiënt te verpakken in kleine ruimtes. De lengte van het DNA is 2 meter per cel. De mens bezit 100.000 miljard cellen. De totale lengte van het DNA is 2 x 100.000.000.000.000 = 200.000.000.000.000 meter. Dit komt dus overeen met 200.000.000.000 km. De afstand van de aarde tot de zon is 150 miljoen km. De lengte van het DNA is dus vele malen langer dan deze afstand. En dat zit allemaal in jouw lichaamscellen opgeborgen.

Onze kopieermachine Behalve DNA, hebben we nog iets. Dat heet RNA. RNA is een neef van DNA. RNA lijkt qua chemische structuur sterk op DNA, en net als DNA is RNA opgebouwd uit een lange keten van nucleotiden. RNA hoort net zoals DNA tot de nucleïnezuren. RNA dient voor het kopiëren van genetische informatie die is opgeslagen in het DNA. Het wordt in organismen geproduceerd tijdens de transcriptie, dat is het proces waarbij DNA wordt gekopieerd naar RNA. De volgorde van de nucleotiden bepaalt de genetische informatie waarvoor het RNA codeert. Alle cellulaire organismen gebruiken messenger RNA, afgekort mRNA, voor het overbrengen van de genetische informatie die de eiwitsynthese regelt. Daarnaast bevindt RNA zich in veel virussen als genetisch materiaal in plaats van DNA.

14

DNA sterk waterafhankelijk Zoals ik het beschreven heb, leerden we het. DNA stuurde de andere systemen aan zoals het hormonale systeem. Vrij kort geleden werd ontdekt dat het DNA niet rechtstreeks de andere systemen aanstuurt, maar dat de aansturing via een enzymsysteem verloopt. DNA stuurt een boodschap naar het enzymsysteem en het enzym geeft de opdracht aan bijvoorbeeld het hormonale systeem. De overdracht van DNA naar het enzymsysteem loopt via een waterbrug. Wat we hier zien is dat DNA voor haar opdrachten waterafhankelijk is. Het zal je duidelijk zijn dat het water op dit niveau geen water kan zijn dat vergeven is van gifstoffen. Is dat wel het geval, en dat is het bij heel veel mensen, dan kan je verwachten dat er problemen op de loer liggen. Waterstofbruggen, ook aangeduid als H-bruggen, komen onder meer voor tussen watermoleculen, waar ze van groot belang zijn voor de fysische eigenschappen van water. Die pas ontdekte waterbrug tussen het DNA en enzymsysteem kan alleen goed functioneren als er geen gifstoffen in zitten, het pH neutraal is (pH7.36), dus niet zuur is, en bestaat uit kleine clusters. Water is opgebouwd uit moleculen, twee waterstof moleculen en één zuurstof molecuul. 5 moleculen vormen een cluster, en alle clusters samen is water. Uit de kraan, of in flessen verpakt, water bestaat uit clusters van 15 tot 30, en meer moleculen per cluster. De mens bestaat voor 75% uit water. Met dit water worden uiterst verfijnde waterstof ‘constructies’ gevormd. We zijn ons daarvan niet bewust. Water is er zoveel, oceanen, rivieren, gletsjers, meren, het zwembad, of vijvertjes voor onze goudvissen, en het komt zo maar uit de kraan. Water is zo gewoon, dat we er nauwelijks aandacht aan willen schenken. Totdat …., er opeens geen water meer uit de kraan komt. Totdat …, het stinkt en niet te drinken is. Totdat …, je ziek blijkt te zijn door …. water. In deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’ is beschreven welke gifstoffen er in ons drinkwater zitten en wat de oplossing is. Als je niet over deel 1 beschikt stuur dan een E-mail naar: [email protected] . Je ontvangt het dan gratis.

15

DNAardigheid Soms stuit je op onderzoeken waarbij je je afvraagt of het wel een echt onderzoek betreft of sprake is van science fiction uit de Flower Power tijd. Ondanks deze bedenkingen wil ik het je niet onthouden. Ik beloofde immers dat ik zonder onderscheid te maken informatie zou geven. We zijn een heel eind gekomen met het ontraadselen van DNA. Dat er bijzondere eigenschappen zouden bestaan werd gepubliceerd door Pjotr Garjajev’s: ‘Programmering door middel van taal’. De Russische bionatuurkundige en moleculair bioloog Pjotr Garjajev en zijn collega’s verkenden ook het vibrationele gedrag (trillings-verschijnsel) van DNA. Levende chromosomen functioneren als een holografische computer waarbij gebruik wordt gemaakt van endogene DNA laserradiatie. Dit betekent dat als men een laserfrequentie richt op DNA en daarmee de golflengte van DNA, de genetische informatie verandert. Omdat de basisstructuur van DNA-paren en taal hetzelfde is hoeft DNA niet gedecodeerd te worden. Men kan simpelweg woorden en zinnen van de menselijke taal gebruiken. Levend DNA reageert altijd op door taal gemoduleerde laserstralen en zelfs radiogolven. Dit verklaart op een wetenschappelijke manier waarom zaken als affirmaties (psychologische definitie: positief zinnetje dat je zo goed in je hoofd opneemt dat je er echt in gaat geloven . w.v.) en hypnose zulke sterke effecten kunnen hebben op mensen en hun lichaam. Het is normaal en natuurlijk dat ons DNA reageert op taal. Terwijl westerse onderzoekers enkelvoudige genen uit DNA-strengen halen, creëerden de Russen apparaten die het metabolisme van cellen kunnen beïnvloeden door middel van gemoduleerde radio- en lichtfrequenties. Op deze wijze zouden zelfs genetische defecten kunnen worden gerepareerd. Ze vingen daarnaast informatiepatronen op van specifiek DNA en voegden het elders toe, waardoor een ander genoom ontstond. Kikkerembryo’s werden veranderd in salamanderembryo’s door simpelweg informatiepatronen van het DNA uit te zenden. Hier kwam geen enkel snijwerk aan te pas. Mensen die bekend zijn met esoterie en spiritualiteit gaan er vanuit dat ons lichaam geprogrammeerd kan worden door middel van taal, woorden en gedachten. Dit zou nu ook wetenschappelijk verklaard en bewezen zijn. De frequentie moet precies goed zijn en dit verklaart waarom niet iedereen er even goed in is. Het individu dient aan het innerlijk en de persoonlijke ontwikkeling te werken om bewuste communicatie met het DNA op gang te brengen. De Russische wetenschappers ontdekten bovendien dat ons DNA 16

verstorende patronen kan veroorzaken in het vacuüm, waardoor gemagnetiseerde wormgaten kunnen worden geproduceerd. Wormgaten zijn microscopische equivalenten van de zogenoemde Einstein-Rosen bruggen in de nabijheid van zwarte gaten. Het verhaal van Pjotr Garjajev vond ik te bijzonder om het niet te vermelden. Wat de werkelijke wetenschappelijke waarde ervan is zullen we moeten afwachten.

Prof. Garjajev is nog niet klaar met ons. Laten we hem nog even blijven volgen.

Hypercommunicatie Dit zijn tunnels die verschillende gebieden in het universum met elkaar verbinden via welke informatie buiten tijd en ruimte om kan worden verstuurd. Het DNA trekt deze informatiedeeltjes aan en stuurt ze door naar ons bewustzijn. Dit proces van hypercommunicatie (telepathie, channeling) is het meest effectief wanneer je ontspannen bent. Stress, zorgen, of hyperactiviteit houden succesvolle hypercommunicatie tegen of de informatie wordt geheel verstoord. In de natuur wordt hypercommunicatie al miljoenen jaren succesvol toegepast. De georganiseerde levensstroom in insecten toont dit wellicht het beste aan. De moderne mens kent het begrip als intuïtie. Wanneer een mierenkoningin van haar kolonie wordt afgescheiden, zullen de werksters volgens plan blijven doorgaan. Wanneer de koningin sterft stopt al het werk in de kolonie. Blijkbaar verstuurt de koningin de ‘bouwplannen’ middels het groepsbewustzijn. Het maakt niet uit waar ze zich bevindt, zolang ze maar in leven is. Hypercommunicatie bij mensen vindt het meest plaats wanneer iemand plotseling toegang krijgt tot informatie die niet behoort tot zijn of haar kennis. Dergelijke hypercommunicatie wordt dan ervaren als inspiratie of intuïtie. Jarenlang droomde een 42-jarige verpleger dat hij gekoppeld was aan een soort kennis-CD-ROM . Verifieerbare kennis werd naar hem verstuurd die hij zich ’s morgens tijdens het ontwaken 17

herinnerde. Wanneer hypercommunicatie plaatsvindt, vinden in zowel het DNA als de mens zelf supernatuurlijke fenomenen plaats. De Russische wetenschappers bestraalden DNA-monsters met laserlicht. Op het scherm ontstond een golfpatroon. Toen ze de monsters verwijderden bleef het golfpatroon bestaan. Dit toont dat energie buiten tijd en ruimte om nog altijd door de geactiveerde wormgaten kan reizen nadat het DNA verwijderd is. De bijwerkingen van hypercommunicatie bij mensen worden vaak omschreven als onverklaarbare elektromagnetische velden in de nabijheid van de betrokken persoon. Elektronische apparaten kunnen geïrriteerd raken en uren buiten werking blijven. Wanneer het elektromagnetische veld langzaam oplost werken de apparaten weer normaal. Vele genezers en natuurkundigen herkennen deze effecten uit hun werkterrein: hoe beter de atmosfeer en de energie, hoe slechter apparaten werken. Hopelijk is dit een geruststelling voor velen omdat je niet onhandig bent maar goed in hypercommunicatie. Nieuwetijdskinderen De onderzoekers denken dat mensen met volledige individualiteit die het groepsbewustzijn weer bereiken goddelijke krachten krijgen en de vormen op Aarde zouden kunnen veranderen. De mensheid beweegt nu in de richting van een dergelijk groepsbewustzijn. Meer dan 50 procent van de kinderen wordt bestempeld als een probleemkind wanneer ze naar school gaan omdat het systeem iedereen bij elkaar gooit en aanpassing vereist. Maar de individualiteit onder kinderen vandaag de dag is zo sterk dat ze weigeren zich aan te passen. Meer helderziende kinderen worden geboren. Deze kinderen streven naar het groepsbewustzijn wat niet langer onderdrukt kan worden. Weer kan moeilijk beïnvloed worden door een enkel individu. Met behulp van een groepsbewustzijn is het gemakkelijker te beïnvloeden. Dit is niets nieuws voor inheemse stammen. Het weer wordt sterk beïnvloed door de Schumann resonantie van de Aarde. Dezelfde frequenties worden ook in onze hersenen geproduceerd en kunnen het weer beïnvloeden wanneer veel mensen tegelijk hun denken synchroniseren. Een moderne beschaving gebaseerd op groepsbewustzijn heeft dus nooit milieuproblemen of schaarste omdat men met behulp van de mentale krachten controle over de energieën heeft van de thuisplaneet. Realiteit leren begrijpen DNA is tevens een organische supergeleider die bij lichaamstemperatuur werkt. Kunstmatige supergeleiders werken alleen bij extreem lage temperaturen tussen -200 en -140 graden Celsius. Bovendien kunnen alle supergeleiders licht en dus informatie opslaan. Onder bepaalde omstandigheden kunnen wormgaten zichzelf organiseren waaruit bepaalde vacuüm-domeinen ontstaan waarin bijvoorbeeld zwaartekracht kan worden omgezet in elektriciteit. Vacuüm domeinen zijn ballen van geïoniseerd gas die grote hoeveelheden energie bevatten. Er zijn gebieden in Rusland waar ze vaak worden gezien. Russische wetenschappers ontdekten dat deze ballen kunnen worden gestuurd door middel van gedachten. De domeinen zenden lage frequenties uit die ook geproduceerd worden in ons brein. Dit verklaart waarom ze met behulp van onze gedachten kunnen worden gestuurd. Mensen die bekend zijn met de esoterie en spiritualiteit produceren ook zichtbare ballen of kolommen van licht ten tijde van diepe meditatie of energetisch werk. Vroegere generaties die hypercommunicatie en vacuüm domeinen ervoeren waren ervan overtuigd dat ze werden bezocht door een engel. Denk je eens in met welke vormen van bewustzijn je kunt communiceren wanneer je toegang krijgt tot hypercommunicatie. Mensen met dergelijke 18

ervaringen hebben geen last van hallucinaties. Ze leren enkel onze realiteit beter begrijpen, aldus onze Russische onderzoekers.

Nobelprijswinnaar ontdekt ‘teleportatie’ DNA Luc Antoine Montagnier (Chabris, 18 augustus 1932) is een Franse arts en viroloog. Hij won samen met Françoise Barré-Sinoussi en Harald zur Hausen de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde van 2008.Montagnier studeerde natuurwetenschappen op de universiteit van Poitiers en ontving in 1960 zijn doctoraat van de Universiteit van Parijs. Montagnier werd onderzoeksdirecteur van het Centre National de la Recherche Scientifique in 1974 en in 1985 verbond hij zich als professor aan het Pasteur Instituut. Dr. Montagnier is vooral bekend geworden door zijn ontdekking in 1983, waar hij ontdekte dat het Human Immunodeficiency Virus (HIV) de oorzaak is van AIDS. Deze ontdekking leidde rechtstreeks tot de ontwikkeling van een test voor het opsporen van de aanwezigheid van HIV in de bloed. De Amerikaanse wetenschapper Robert Gallo beweerde een jaar later dat hij degene was die HIV ontdekt had. Maar in 1992 bepaalde de wetenschappelijke gemeenschap dat Montagnier voor deze ontdekking moest worden gecrediteerd. Voor deze ontdekking ontving hij in 1994 de Dr. A.H. Heinekenprijs voor de geneeskunde en in 2008 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde. Bij een experiment met DNA is een vrij bizar bijeffect waargenomen. De DNA blijkt geteleporteerd tussen twee glazen testbuizen. De befaamde bioloog en Nobelprijswinnaar Luc Montagnier heeft met zijn nieuwste experiment veel stof doen opwaaien in de wereld van kwantummechanica. Teleportatie van DNA Volgens de publicatie van Montagnier bestond het experiment uit twee buisjes, waarvan er één gevuld was met water en één bacterie-DNA bevatte. Het geheel was omhuld door een zwak elektromagnetisch veld van 7 Hz. Achttien uur en een polymerase-kettingreactie later, had het DNA zichzelf tot ieders stomme verbazing ‘afgedrukt’ op het water. Met andere woorden, de DNA was detecteerbaar in het water en had zich dus geteleporteerd, of eigenlijk gedupliceerd. Een vreemd onlogisch detail is dat de DNA wel eerst verdund moest worden voordat het experiment werkte. Montagnier heeft de resultaten voor de zekerheid vergeleken met eenzelfde situatie waar minder tijd overheen ging en ook nog zonder of met een zwakker elektromagnetisch veld. Het effect werd in die scenario’s echter niet waargenomen. Ongebruikelijke kwantumeffecten Het afdrukken van DNA op water is een kwantumeffect. Die bevinding op zich is echter niet eens het meest verwonderende aspect van het experiment. Iets wat nog meer verbazing oogst, is de relatief lange tijd waarin het fenomeen zich manifesteert. Van soortgelijke kwantumfenomenen wordt namelijk algemeen 19

aangenomen dat ze zich slechts fracties van een seconde openbaren en niet seconden, minuten, laat staan uren lang. Verder doen ze zich doorgaans alleen voor bij lage temperaturen dichtbij de nul Kelvin. Er wordt heftig gediscussieerd over wat dit voor implicaties heeft. Het blootleggen van een proces dat de onderliggende kwantumfactoren van de natuur bij kamertemperaturen toont, zou een schokgolf door de wetenschappelijke wereld doen gaan. In de wetenschap, en zeker bij dergelijk schokkende resultaten, is het echter een goede gewoonte om eerst de reproduceerbaarheid te testen. Dat zal door andere wetenschappers moeten gebeuren, voordat de conclusies algemeen aangenomen worden als waarheid. Op het moment zijn er namelijk nog wat sceptici onder de onderzoekers. Zo vindt onderzoeker Klaus Gerwert van de Ruhr-Universität in Bochum het “moeilijk te geloven dat informatie gedurende een dergelijk lange periode opgeslagen kan worden in water.” Zo zegt hij in New Scientist magazine. Speculatie De ware implicaties van deze ontdekking zijn nog lastig in te schatten. Het zou kunnen betekenen dat ‘het leven’ in staat is om kwantumeigenschappen van de natuur te gebruiken om zichzelf op subtiele wijze te projecteren of eigenlijk af te drukken, met als doel voortzetting van zichzelf, ofwel voortplanting. Een andere mogelijke uitleg van wat er in dit experiment naar voren komt, zou zijn dat het leven zelf een complexe projectie is van dit soort kwantumfenomenen en dat het leven er zelfs in grote mate afhankelijk van is, maar dat dit zo lastig detecteerbaar is dat we nog ver verwijderd zijn van een goed begrip hiervan. Een theorie die nog meer gezocht is, en wat Montagnier dan ook zeker niet suggereert, zou zijn dat het watermolecuul kwantumeigenschappen heeft die we nog niet kennen, maar die misschien in de toekomst zouden kunnen verklaren waarom water zo belangrijk is voor het fenomeen ‘leven’. Dit nog naast het feit dat water bijzonder gemakkelijk chemische verbindingen aangaat. Mogelijk wordt ooit ontdekt dat water een goed medium kan zijn waarop DNA zich kan kopiëren met behulp van kwantumprocessen. Dit zijn echter nogal speculatieve gedachten. De befaamde bioloog en Nobelprijswinnaar Luc Montagnier heeft met zijn nieuwste experiment veel stof doen opwaaien in de wereld van kwantummechanica.

20

Kanker In deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’ vertelde ik al het een en ander over kanker. Daarop kreeg ik een aantal verzoeken om meer informatie. Dat wil ik graag doen. Over de behandelingen zoals we die kennen, chemo, bestraling, is alles wel te vinden op de sites van ziekenhuizen, patiëntenverenigingen, etc. Wat ik ga doen is informatie geven over andere zienswijzen. Nadrukkelijk wil ik iedereen erop wijzen dat ik alleen informatie verstrek. Niet meer en niet minder. Die informatie is bedoeld voor behandelaars, patiënten, familie van patiënten, belangstellenden. We leven gelukkig in een (nog beetje) vrij land. Ik mag nog (een beetje) zeggen wat ik wil. En jij? Jij mag zelf uitmaken welke behandelingswijze je prefereert. Iedere behandelaar is in de eerste plaats adviseur. Er is er maar één die de uiteindelijke beslissing neemt, en dat is de patiënt zelf. Ik maak er hier een punt van omdat in sommige gevallen de adviseurstaak vergeten wordt en er grote druk op de patiënt wordt uitgeoefend om een bepaalde therapie te accepteren. Van mij hoef je dat niet te verwachten. Ik geef informatie om je in staat te stellen zelf een keuze te kunnen maken.

Kanker is een overlevingsmechanisme van lichaamscellen Kanker komt vaak onverwacht en hard aan bij wie de diagnose kanker te horen krijgt. Op zo’n moment voel je de grond onder je wegzakken. Paniek, en de vraag waarom, en hoe kan dat gebeuren. Toch gaat er in de meeste gevallen een ontstaansproces van jaren aan vooraf. Ons lichaam geeft ons tijdens die periode permanent signalen dat er iets mis is, maar deze aanwijzingen of symptomen worden, in overeenstemming met de klassiek visie van ziekten, onderdrukt met medicijnen. De taal van onze lichaams-natuur wordt niet verstaan. Kanker hoeft in de meeste gevallen geen vreselijke ziekte te zijn die je plotseling overkomt, het is een overlevingsmechanisme van lichaamscellen die proberen te overleven in een lichaamsmilieu van toxines, afvalstoffen, verzuring, zuurstoftekort, te korten aan noodzakelijke voedingsstoffen, stress etc. Door een drastische wijziging van je levenswijze, voeding, ontzuring, zuurstofvoorziening, stress-factoren, zelfs de manier van denken, kan je de ontstaansredenen van kanker in veel gevallen wegnemen en je lichaam weer in een gezonde conditie brengen. Als je kanker hebt zal je deze streng klinkende maatregelen absoluut moeten toepassen wil je een goede kans maken op herstel. Wil je jezelf proberen te vrijwaren kanker, zal je deze maatregelen ook preventief kunnen toepassen. Een dergelijke wijziging in je leefpatroon blijkt in de praktijk aanzienlijk eenvoudiger dan je op het eerste gezicht zou denken. Begin voortaan je inkopen te doen vanuit de gedachte: alles wat je overgrootmoeder in de supermarkt niet zou herkennen moet je laten liggen, en alles wat meer dan 5 ingrediënten met onuitspreekbare ingrediënten bevat, moet je niet kopen. Orthomoleculaire geneeskunde kan daarbij de goede begeleiding geven. Traditionele geneeskundigen, zichzelf regulier noemend, kijken in de meeste gevallen met weinig sympathie en begrip naar andere vormen van geneeskunde. Zij noemen die alternatief. En alternatief deugt niet is hun stelling. Enige onderbouwing ontbreekt daarbij. Als bewijs wordt nogal eens gewezen op het overlijden van de actrice mevrouw Millekamp. Dat daarbij medisch gezien het een en ander totaal fout was wil ik niet tegenspreken. Je zou daarom kunnen stellen dat de alternatieve geneeskunde één overlijdensgeval zou kunnen worden aangerekend. Wat niet wordt verteld dat er op het zelfde moment een reeks van 21

zaken aan het licht kwam, zeer recent nog de zaak Steur-Jansen die opzettelijk verkeerde diagnoses stelde, valsheid in geschrifte pleegde etc. etc. Ook wordt gezwegen over weinig verheffende zaken als de over elkaar rollende medisch specialisten, of ziekenhuisafdelingen die gesloten moeten worden omdat de hygiëne te wensen overlaat. Hoe gelijk heb je dan met de bewering dat alternatieve behandelaars per definitie niet zouden deugen, terwijl in eigen kring nog dagelijks de grootste blunders worden gemaakt. Zou enige bescheidenheid dan niet meer op zijn plaats zijn? Ben ik dan volledig op de hand van alternatieve hulpverlening? Nee beslist niet. Mijn vorming was ‘regulier’, om het zo maar even te blijven noemen. Bij de alternatieve hulpverleners loopt zeker een aantal kneuzen rond. Daar ben ik het helemaal mee eens. Bij de reguliere hulpverleners is dit helaas net zo. Vlak voor ik naar Spanje vertrok heb ik er nog een stevig aangepakt via het Regionaal Medisch Tuchtcollege Zwolle. Deze dokter ging daar zwaar onderuit. Bij enkele andere gelegenheden heb ik letterlijk met de vuist op tafel geslagen om ze tot de orde te roepen teneinde hun vak fatsoenlijk uit te oefenen. Zowel regulier als alternatief heeft dus zwakke broeders in haar gelederen. Enige bescheidenheid van beide kanten zou niet onwelkom zijn. Met het zonder kennis te hebben van wat de ander doet, gewoon eens kijken wat die daarmee bereikt, doet toch geen pijn? Wie geneest heeft gelijk! En wat schetst, onverwacht, mijn, overigens blijde, verbazing? Regulier en complementair (net woord voor alternatief) rijden ineens een stukje op één spoor.

Een integrerende lijst met voedingssupplementen voor kankerpatiënten In de kankerzorg heeft men vastgesteld dat een meerderheid van de patiënten zelf op zoek gaat naar complementaire therapieën waaronder voornamelijk voedingssupplementen. Helaas melden patiënten dergelijk gebruik nauwelijks aan hun dokter/oncoloog uit angst dat zij niet ernstig worden genomen. Zelfs in sommige gevallen worden uitgekafferd. Wil de dokter het vertrouwen van zijn/haar patiënt behouden dan is het opportuun dat de behandelende arts openstaat voor een totale, holistische aanpak waarbij zowel de conventionele als de complementaire mogelijkheden worden overwogen en besproken. Om een wederzijds wel overwogen beslissing te kunnen maken, stelde de integratieve oncologie een basislijst van voedingssupplementen ter beschikking aan artsen die dergelijke informatie wensen te bespreken met hun patiënten. De lijst bestaat uit: curcumine, glutamine, vitamine D3, Maitake paddenstoelen, visolie (of omega 3 vetzuren), groene thee, mariadistel, Astragalus, melatonine en probiotica. Elk supplement staat beschreven met basisinformatie, klinische studies, bijwerkingen en eventuele interacties met medicijnen. De informatie is bedoeld om artsen en andere zorgverleners te voorzien van basis up-to-date informatie. Wat hen in staat stelt om de risico’s en het verwachtingspatroon aan hun patiënt te schetsen. Bron: Integr Cancer Ther. 2013 Sep;12(5):369-84. doi: 10.1177/1534735412473642. Epub 2013 Feb 25. Integrating dietary supplements into cancer care. Frenkel M, Abrams DI, Ladas EJ, Deng G, Hardy M, Capodice JL, Winegardner MF, Gubili JK, Yeung KS, Kussmann H, Block KI. University of Texas, Houston, TX, USA.

22

Voorzichtig begin We kunnen hier spreken van een voorzichtig begin. Ik ben daar blij om. Waarom juist voor genoemde middelen is gekozen wordt niet uitgelegd. Wat mij wel opvalt, is dat sterk ontzurende middelen ontbreken, terwijl dat juist zo belangrijk is. Een gemiste kans. Waarom dat zo belangrijk is zal ik uitleggen. Dat de patiënt zijn behandelend arts niet informeert is niet goed. In mijn Praktijk heb ik ook meermalen meegemaakt dat de patiënt van behandeling wisselde en zijn behandelend arts dat niet durfde te zeggen. Ik dring er altijd op aan dat wel te doen. Ten eerste is het wel zo fatsoenlijk. Ten tweede zet je je dokter op het verkeerde been want die denkt dat zíjn behandeling succesvol is. Daarom bij dezen een dringend verzoek om open kaart te spelen. Zeg wat je van de behandeling vindt die je volgde en waarom je voor een andere behandeling kiest. Je dokter weet zo goed als zeker niets van orthomoleculaire geneeskunde omdat hij/zij daar niet voor geleerd heeft. Ook niet van voeding. Dat is zijn vak niet. Daarvoor wordt naar de diëtiste verwezen. En die studeerde geen geneeskunde. Dat is vaak een lastige situatie. Je kunt je behandelaar daarom niet kwalijk nemen dat die het niet weet. Vervelend is wel dat behandelaars vaak wel een uitgesproken mening hebben over datgene wat ze niet weten. Als patiënt mag je naar alle meningen luisteren, dus ook naar deze, en bepaal je uiteindelijk zelf wat je met jouw lijf, jouw leven, jouw ziekte doet. Dat is een hele verantwoording, dat besef ik heel goed. Daarom moet je je heel goed oriënteren.

Kanker door zuurstoftekort in de lichaamscel In deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’, besprak ik een waterfiltersysteem dat veel giftige stoffen, die in alle soorten drinkwater voorkomen, uit het water kan halen, en water levert dat rijk is aan zuurstofionen. Waarom dat laatste, de rijkdom aan zuurstof in water, van het grootste belang is, gaan we een stuk terug in de medische geschiedenis. AD 1931.De sleutel van kanker is toen al aangetoond door de Duitse Nobelprijswinnaar Prof. Dr. Otto Warburg. Hij bewees dat een vermindering van het zuurstofgehalte met 35% een cel ertoe aanzette om, hetzij te sterven, dan wel kankerachtig te worden. De natuur heeft namelijk iedere cel het vermogen gegeven om zonder zuurstof via fermentatie te overleven. Cellen moeten normaal hun energie krijgen door zuurstof op te nemen en te gebruiken in de celademhaling, de respiratieketen geheten. De hamvraag is dan ook hoe wij voldoende zuurstof in die cellen krijgen, en welke de oorzaken zijn van een tekort aan zuurstof. Het tot stand kunnen brengen van een optimale zuurstofvoorziening van iedere lichaamscel zou een grote stap kunnen zijn in de behandeling van kanker. Zuurstof zou de redding brengende basis zijn. Iedere cel heeft het vermogen om via fermentatie te overleven als deze onvoldoende zuurstof krijgt. Dit noemt men de anaerobe glycolyse of fermentatie. Dat is een levensnood-zakelijk primitief verdedigingsmechanisme van de cel om te overleven. 23

Daarvoor wordt de cel een ‘grootgebruiker’ van …. suiker! Dat is de brandstof voor die cel. Hiervan zal je wellicht opkijken! Suiker. Suiker heeft bijna de gelijke moleculaire structuur als Vitamine C. Beiden strijden als het ware om voorrang om in de lichaamscel te komen. Suiker wint. Vitamine C delft het onderspit. Zo raken we Vit. C als antioxidant in de cel kwijt. Nu mag je even met mij mee-dokteren. Wat zou er gebeuren als je zorgt voor extra zuurstof in de lichaamscellen plus veel Vitamine C.? En gelijk de zuurgraad van het lichaamsvocht om de cel, zou veranderen in een basisch milieu? En dan nog voldoende supplementen met een brede werking? Tot slot dan nog middelen om de kankercellen in te kapselen (die zijn er!) Dan zou je wel eens een bijzonder goede kankerbehandeling in handen hebben. Goedbedoelende onderzoekers zijn het erfelijke pad ingeslagen door zich te richten op het verkeerd genetisch programmeren van cellen in plaats van te focussen op de biochemie van de cel, die dringend zuurstof nodig heeft. Door tientallen jaren in deze richting te kijken, hebben kankeronderzoekers in de afgelopen 30 jaar maar weinig vooruitgang geboekt. Berichten die wel al net zo lang horen luiden: ‘over 10 jaar …….. ! Ja hoor … natuurlijk! De komst van de chemotherapie en bestraling heeft de kankerpatiënt nogal wisselende voordelen gebracht. Soms is de behandeling succesvol, maar vaker was het minder succesvol. Te vaak niet meer dan een langer en erger lijden. Op de vraag wat kanker nu eigenlijk is zou je moeten antwoorden dat het een laatste waarschuwing en allerlaatste kans is om de levensomstandigheden van de lichaamscellen drastisch te verbeteren. Wat te doen? Daarvoor moet je nadrukkelijk het primaire mechanisme, oxygenatie genoemd, proberen te begrijpen en toepassen. Kanker is immers een probleem van de hele stofwisseling en niet een plaatselijk probleem van een weefsel of orgaan. De bewerking van voedsel en onjuiste voedingsaanbevelingen veranderden het moderne voedingspatroon op een zodanige manier, dat het zuurstoftransport in het lichaam ernstig is tekort gaan schieten. De primaire oorzaak van kanker is in weinig gevallen genetisch, maar in hoofdzaak het gevolg van het teniet gaan van een optimale zuurstof absorberende functie van de biljoenen cellen. Een tekort aan essentiële vetzuren speelt ook een belangrijke rol. Het begrip essentieel is overigens een onjuiste benaming, alle vetzuren zijn essentieel. Het verschil tussen essentieel en niet essentieel is, of we ze wel, of niet zelf kunnen aanmaken. Essentieel zijn ze allemaal. De conclusie van Prof. Warburg, dat zuurstofgebrek van de lichaamscellen, cellen kan aanzetten tot ontwikkeling tot kankercel kan ik geheel onderschrijven. Een ander, net zo belangrijk, gegeven is de uitkomst van een recent onderzoek waarbij werd vastgesteld dat een kankercel is omgeven door verzuurd lichaamsvocht. Een pH-waarde van het de cellen omringende vocht van lager dan pH 7 zou al tot kankercelvorming kunnen leiden. In mijn praktijk heb ik jarenlang bij iedere cliënt de pH gecontroleerd. Vrijwel niemand bereikte de noodzakelijke pH-waarde van 7,36. Dit wordt veroorzaakt door onze Westerse voedingsgewoonte die garant staat voor een flinke chronische verzuring van ons lichaam. Dat de kwalijke toevoegingen aan voedingsproducten daar nog een schepje bovenop doen heb je al in deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’ gelezen. Uitgaande van deze wetenschappelijk onderbouwde gegevens zou je mogen verwachten dat het eerste behandelingsprotocol bij kanker (ook bij een vermoeden daarvan) zou bestaan uit:

24

1. Verbeteren van het pH niveau. (Niet via pH-meting in het bloed, dat is altijd ± 7,4) 2. Adviseren van water met een overvloed aan zuurstof-ionen. 3. Voedingsadviezen (levende voeding i.p.v. lege-hulzen-voeding met gifstoffen) en non-toxische lichaamverzorgingsproducten. 4. Mineralen/Vitamine suppletie ter verbetering van falend immuunsysteem. 5. Een ketogeen-dieet, zoals onze I.R.O.M voedingsmethode. Bij het ketogeen-dieet wordt de inname van koolhydraten sterk beperkt. Prof. Keckwik, Dr. Pawan en Dr. Chalmers deden jarenlang onderzoek naar de reden van adipositas (vetzucht). Zij vonden één reden: de te grote inname van suiker. Op basis daarvan heb ik een eigen onderzoek gedaan. Daarbij ontdekten we 30 medische oorzaken van gewichtstoename. Daarop heb ik een voedingsprogramma ontwikkeld waarbij zoveel als men wil gegeten kan worden en per week gemiddeld 1.23 kilo overtollig lichaamsvet wordt verloren. Bij deze voedingsmethode worden door het lichaam ketonen gemaakt. Met strips is te meten hoeveel. Nu blijkt uit onderstaand onderzoek dat ketonen een anti- carcinogene werking hebben. Kankercellen gebruiken suiker als ‘brandstof’. Ontneem je de kankercellen dat, dan belemmer je ze in hun bestaan of groei. De onderzoekers stellen dat een ketogeen dieet moeizaam toe te passen zou zijn. Dat is niet waar. Het door mij ontwikkelde dieet voldoet aan de eisen, is zeer eenvoudig en smakelijk toe te passen. Maar dat kunnen de onderzoekers Chang, Olson, en Schwartz niet weten. Ketogeen dieet en hersentumoren Hersentumoren (gliomen) zijn een moeilijk te behandelen vorm van tumoren. Veelbelovend is het ketogeen dieet, maar doeltreffendheid ervan is enkel gebleken uit casestudies. Het ketogeen concept is eenvoudig: hersentumoren gedijen het liefst op glucose, dus wanneer we ze in de plaats daarvan ketonen aanbieden, dan zullen ze afsterven. Ketonen worden onder bepaalde omstandigheden door de lever aangemaakt: tijdens vasten, koolhydraatrestrictie en mogelijk ook uit kokosvetten. Deze logische gedachte is betrekkelijk eenvoudig te bewijzen. Onderzoekers van de universiteit van Michigan (VS) namen de proef op de som: ze bekeken 22 biopsieën van hersentumoren. Inderdaad zagen ze een toename van enzymen die glucose verbranden en een daling van enzymen die ketonen kunnen verwerken. Dit betekent echter niet dat tumoren hun capaciteit om ketonen te verbranden helemaal verloren hebben. Veel zal afhangen van patiënt tot patiënt: elke tumor is weer anders. Een biopsie-analyse bij een patiënt zal in de toekomst nodig zijn om te bepalen of een ketogeen dieet - dat moeizaam toe te passen is! - al dan niet succesvol zou kunnen zijn. Referenties: Chang HT, Olson LK, Schwartz KA. Ketolytic and glycolytic enzymatic expression profiles in malignant gliomas: implication for ketogenic diet therapy. Nutr Metab (Lond). 2013 Jul 5;10(1):47

Aangezien ik niet verwacht dat dit 1-2-3-4-5-protocol zal worden omarmd door behandelaars die chemo en bestraling voorstaan, ligt de keuze automatisch bij de patiënt zelf. Hoe je de zeer gevaarlijke zuurgraad van je lichaam kan verbeteren en je de gevaarlijke onvoldoende zuurstofvoorziening van je lichaamscellen enorm kan verbeteren zal ik verderop uitleggen. 25

Waarom besteed ik zoveel aandacht aan kanker? Wel, het is mij gevraagd en het is een zo groot probleem, dat je er wel veel aandacht aan moet schenken. En het wordt een steeds groter probleem. Er bestaat nu al geen familie meer waarin geen gevallen van kanker voorkomen. 1 op de 5 personen krijgt kanker. Dat is de situatie van dit moment. Intussen gaan we al naar 1 op de 3 personen. En over 50 jaar zouden we allemaal overlijden aan kanker, is een sombere prognose. Nu kunnen we twee dingen doen. 1. De kop in het zand steken, of 2, maatregelen nemen. Is het werkelijk zo erg wordt wel eens gevraagd. Mijn antwoord is: ja, zo erg is het. Vergeet niet dat we allemaal dagelijks kankercellen maken. Zolang die door het immuunsysteem worden opgeruimd is er niets aan de hand. Maar vergeet niet dat zo goed als zeker je immuunsysteem al lang niet meer in optimale conditie verkeert. En vergeet ook niet dat je zo goed als zeker al heel lang lijdt aan chronische verzuring. Dit is geen onnodige bangmakerij maar de harde werkelijkheid waar ik in de vele jaren als behandelaar mee te maken heb gehad. De conclusie is geen andere dan dat het tegenwoordig bij iedereen kan toeslaan. We hebben simpelweg geen tijd meer om nog eens rustig af te wachten. Het is tijd om te handelen!

Kanker doodsoorzaak nummer één Bijna zes op de tien mensen overlijden aan kanker of hart- en vaatziekten. Dat blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. In 2012 overleden bijna 141.000 Nederlanders. Hiervan stierf 30,8 procent aan kanker. Hart- en vaatziekten waren verantwoordelijk voor 27,2 procent van de overlijdens. De derde in de groep veel voorkomende doodsoorzaken zijn longziekten. Vooral ouderen sterven aan een longontsteking. De sterfte aan kanker nam toe van 27 procent in 1997 tot bijna 31 procent in 2012. Bij mannen heeft deze ziekte in 2005 de rol van hart- en vaatziekten als doodsoorzaak nummer één overgenomen. Vrouwen overlijden nog steeds iets vaker aan hart- en vaatziekten. Longkanker Meer dan een kwart van de mannen die aan kanker sterven, gaat dood aan longkanker. Daarnaast overlijdt ruim 12 procent als gevolg van darmkanker en ruim 10 procent aan prostaatkanker. Sinds 2007 heeft longkanker ook bij vrouwen het hoogste aandeel in de totale kankersterfte. In de laatste 15 jaar is het aantal vrouwen dat overleed aan longkanker meer dan verdubbeld. Borstkanker komt op de tweede plaats bij vrouwen, met bijna 16 procent van de kankersterfte, gevolgd door darmkanker met een aandeel van 13 procent. Ziekte De meeste mensen overlijden door een ziekte. Minder dan 5 procent overleed in 2012 door een niet-natuurlijke doodsoorzaak, zoals zelfdoding, vallen of een verkeersongeval. Bron: CBS - Laatst gewijzigd op: 17-09-2013

26

Zoals je wel weet bestaan er vele soorten kanker. Dat wil zeggen dat kanker zich op verschillende plaatsen kan ontwikkelen. Er is een soort kanker die zich erg sluipend kan ontwikkelen, omdat die doorgaans zeer langzaam groeit en heel lang geen aanleiding tot klachten kan geven. Om die reden wil ik die er uitlichten. Ik heb het over prostaatkanker.

Prostaatkanker steeds vaker op jongere leeftijd Gewoonlijk wordt prostaatkanker geassocieerd met oude mannen. Vaak is dat juist, want het merendeel van de patiënten is 65 jaar of ouder. Tegenwoordig komt de ziekte steeds vaker op jongere leeftijd voor. De prostaat is een onder de mannelijke blaas liggende klier. Hij lijkt qua vorm en grootte enigszins op een kastanje. In de cellen van de klierbuisjes van de prostaat kan kanker ontstaan, waardoor het prostaatweefsel verandert en de prostaat groter en/of harder wordt. Bij ongeveer 9000 Nederlandse mannen wordt jaarlijks deze kankervorm vastgesteld. Zonder dat mannen het weten lijden er veel meer mannen aan deze aandoening. Prostaatkanker groeit vaak zo langzaam, dat veel zeer oude mannen er geen last van krijgen. Ze overlijden eerder aan een andere oorzaak, dan dat ze klachten krijgen door prostaatkanker. Bijna driekwart van degenen bij wie prostaatkanker wordt vastgesteld, is ouder dan 65 jaar. Daarmee lijkt het voornamelijk een oude-mannen-aandoening. Helaas blijkt dat steeds meer jongere mannen (vanaf een jaar of veertig) prostaatkanker krijgen. Jongere mannen zijn daarop niet verdacht, maar zouden dat wel moeten zijn. Omdat prostaatkanker zo langzaam groeit, geeft de ziekte vaak lange tijd geen klachten. Soms wordt prostaatkanker pas ontdekt wanneer er uitzaaiingen zijn. Van alle mannen bij wie de diagnose prostaatkanker is gesteld, leeft gemiddeld . 80 procent vijf jaar na de diagnose nog. Als er geen uitzaaiingen zijn is dit percentage hoger. Uitzaaiingen komen overigens pas in een laat stadium van de ziekte voor. Deze cijfers zeggen uiteraard niets over iemands individuele situatie. Het is zeer aan te bevelen om er bijtijds bij te zijn en bij vermoeden van een prostaatklacht je huisarts te raadplegen. Je kunt eerst jezelf controleren. Klachten die kunnen wijzen op een prostaatafwijking: 1. vaker moeten plassen dan normaal, 2. moeite met urineren, 3. pijn en een branderig gevoel bij het urineren, 4. nadruppelen en/of een zwakke straal, 5. troebele of bloederige urine Als je bekend bent met enkele van deze klachten wil dat nog niet zeggen dat je prostaatkanker hebt. Deze klachten kunnen namelijk ook voorkomen bij een urineweginfectie of een prostaatvergroting. Als je enkele van deze klachten bij jezelf herkend maak dan in ieder geval een afspraak met je huisarts. 27

Deze kan via rectaal onderzoek voelen of er prostaatafwijkingen zijn. Dit kan worden gecombineerd met de PSA-test, waarmee de hoeveelheid eiwitten in de prostaat wordt vastgesteld. Deze test geeft helaas niet een 100% zeker resultaat, maar een betere is er op dit moment nog niet. Een verhoging van de hoeveelheid eiwitten zou kunnen wijzen op prostaatkanker. Bij een vermoeden van prostaatkanker zal kunnen worden doorverwezen naar de uroloog. Die zal het eerste onderzoek en de PSA-test kunnen herhalen, maar kan tot meerdere zekerheid van de diagnose onderzoek doen door middel van echografie, waarbij de prostaat in beeld wordt gebracht. Of er kan een biopsie worden gedaan waarbij minieme stukjes weefsel worden weggehaald. Als de diagnose vaststaat, kan door een MRI-scan gekeken worden hoe omvangrijk de kanker is en of er uitzaaiingen zijn. De uroloog zal dan adviseren welke behandeling gevolgd kan worden. Die kan bestaan uit gehele of gedeeltelijke verwijdering van de prostaat. De prostaat kan inwendig én uitwendig worden bestraald (radiotherapie), of allebei. Ook kan hormonale therapie geadviseerd worden waarbij met synthetische hormonen wordt getracht het ontstaan en de groei van kankercellen in de prostaat te stoppen. Een andere mogelijkheid is een chemotherapie-kuur. Behandelaars maken soms de keuze te wachten met behandelen in het geval de tumor nog weinig klachten veroorzaakt en maar heel langzaam groeit. De oorzaak van kanker ligt in het onvermogen van het immuunsysteem om met kankercellen af te rekenen. Geen der genoemde gangbare kankerbehandelingen houdt daar rekening mee. Het laatste signaal van het wankelende immuunsysteem wordt niet herkend en niet in de behandeling meegenomen. De oorzaak blijft dus onbehandeld. We weten sinds 1931 dat iedere kankercel is omgeven door een verzuurd milieu. We weten dat kankercellen anaeroob zijn en door middel van fermentatie, van vooral suiker, zich in standhouden en kunnen groeien. We weten dat ontzuring van het lichaamsmilieu op plaats één zou moeten staan. We weten dat kankercellen worden aangetast door zuurstof. We weten, of wel, de behandelaars hadden het kunnen weten. In 1555 noemde de Zwitserse arts Paracelsus verzuring al ‘de basis van alle ziekten’. In 1931 werd dat door de Nobelrijswinnaar prof. Otto Warburg nog eens bevestigt. Talloos zijn onderzoeken die op de gevaren wijzen van chronische acidose (verzuring). Daarom kan er geen sprake zijn van ‘nooit van gehoord’ hebben, maar slechts van niet willen horen. Wat ik zeg klinkt streng en veroordelend. Als iemand zich onaangenaam aangesproken voelt, dan hoor ik graag waarop die zogeheten onwetendheid dan wel moge berusten. Strenge taal? Ja! We hebben het immers niet over een griepje, maar over een dodelijke aandoening met een meestal vreselijke lijdensweg. Dit zowel voor de patiënt als voor diens omgeving. Ik vind dat we alles op alles moeten zetten om deze massamoord op onszelf te stoppen. De waarheid over oorzaak en gevolg onder ogen moeten zien. Behandelingen op elkaar af moeten afstemmen en geen andere medisch gerelateerde zienswijzen op voorhand al moeten afwijzen. Behandelaars roep ik op om af te dalen naar de basis van aandoeningen. In te zien dat we de meeste aandoeningen onszelf aandoen, of laten aandoen, door chronische vergiftiging door ons drinkwater, onze lege-hulzen-voeding, giftig onrijp fruit en groenten, giftige huidverzorgingsmiddelen en cosmetica. Ziekten bestaan niet! Wel zieken. En als aan deze hartstochtelijke oproep nou eens geen gehoor wordt gegeven, vraag je mij fijntjes. Beste lezer ik verwacht zeker niet dat daaraan gehoor zal worden gegeven. Stel je nu eens voor dat dat wel zou gebeuren? Dat zou chaos in het rustige behandelingswereldje veroorzaken. Je dokter zou het er in zijn hart nog mee eens kunnen zijn, maar ook hij is een gevangene van het systeem 28

waarin hij verblijft. Die gaat echt geen risico’s nemen. Wie blijft er dan over? Precies! Jijzelf. Jij hebt de keuze welke behandeling je wilt volgen. Daarom is het zaak je zo uitvoerig mogelijk te informeren. Doe dat ook bij andere kankerpatiënten en familie daarvan. Ook bij familie van overleden patiënten. Die hebben het meegemaakt. Verzamel alles wat je te pakken kan krijgen. Beslis pas dan! Vergeet niet, het is jouw leven! Hiervoor vertelde ik je dat zuurstof belangrijk is, omdat kankercellen daar niet tegen kunnen. Ook vertelde ik je dat iedere kankercel omgeven is door een zuur lichaamsvochtmilieu. Ook vertelde ik je dat voeding belangrijk is en suppletie van tekorten zeer noodzakelijk is. Ik zal je straks uitleggen hoe je deze stappen, als je ze wilt nemen, zou kunnen zetten. Ik herhaal voor de goede orde nog eens dat ik je niet van enige therapie zou willen afbrengen. Dat is mijn taak niet. Ik geef slechts verslag van wat er voor mogelijkheden zijn.

Stel je eens voor dat je kind… Je moet eens voorstellen dat je de boodschap krijgt dat je kind kanker heeft. Stel je eens de lijdensweg voor die dat kind zou moeten doormaken tot het onherroepelijk einde. Weet je hoe jouw leven er dan uitziet? Als je je kind verliest zakt de wereld onder je voeten weg. Je bent radeloos. Vragen als, waarom mijn kind en niet ik, stormen dan door je hoofd. Je leven heeft op dat moment geen waarde meer voor je. Je huwelijk kan er voor altijd door ontwricht raken. Je functioneert als een robot. Voor je gevoel is je leven dan over. Zinloos! Je kind, jijzelf, je gezin, iedereen leeft in een hel. Na het overlijden van je kind ben nog je vele jaren getraumatiseerd. Waarom ik dit zo hard hier neer zet? Het overkwam mij en ik zou het mijn medemens graag besparen. Daarom schrijf ook ik dit boekje. Ik stel je nu drie vragen: 1. Wat zou je ervoor over hebben gehad als je je kind dan zou kunnen redden? Je antwoord zal zijn: Alles! Je zou er alles voor over hebben om je kind te redden en daarmee ook het lijden van je gezinsleden en jezelf. 2. Mijn tweede vraag aan je is: Wat zou je er voor over hebben om je zo’n drama te besparen? Ik heb het nu over maatregelen die kunnen bijdragen aan het voorkomen van kanker. 3. Vraag drie is: heb je er (voor je hele gezin!) minder dan 1 euro per dag voor over? 40 cent! Je antwoord zou ik graag horen. Ik bedoel dat letterlijk. Per E-mail naar: [email protected]

Zuur omgeeft lichaamscellen en worden kankercellen Deze ontdekking leverde prof. Warburg de Nobelprijs op. Als dat heel kort geleden bij een kankeronderzoek nog eens wordt bevestigd, dan zal de eerste vraag moeten worden beantwoord hoe je van dat gevaarlijke zuur af kan komen. Je las in deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’, al dat we voor circa 75% uit water bestaan. Die driekwart van ons is bij bijna iedereen verzuurd. Dat wil zeggen dat de ongevaarlijke neutrale pH waarde lager, meestal gevaarlijk veel lager, is. Gevaarlijk, omdat een zure omgeving van je lichaamscellen de ideale omstandigheid is voor het ontwikkelen van kankercellen. Cellen zijn om te kunnen functioneren afhankelijk van zuurstof. Door zuurstofgebrek kunnen gezonde cellen veranderen in kankercellen. Voor deze ontdekking kreeg Prof. 29

Otto Warburg de Nobelprijs. Recent kankeronderzoek bevestigde dit nog eens. Waardoor verzuren we nog meer? Gifstoffen in en op onze voeding. Een reeks van gifstoffen in ieder kraanwater, waar dan ook. Gifstoffen in flessen water. Water is voedingsstof nummer één. Medicijnen. Al deze stoffen horen niet in ons lichaam thuis. Ze dragen bij tot chronische verzuring. De tegenhanger van zuur is alkalisch. Over verzurende voeding zal ik het verderop nog hebben. Zou het mogelijk zijn om in één klap het volgende te bereiken?: gifstoffen uit het drinkwater verwijderen, alkalisch (basisch) water leveren; water leveren van zeer fijne structuur die in onze lichaamscellen past; enorme hoeveelheden anti-oxidanten leveren; en grote hoeveelheden zuurstof-ionen leveren; Het antwoord is: Ja, dat kan! Er bestaat namelijk één systeem, m.i. het beste ter wereld, dat daartoe in staat is. Uiteraard heb ik er zelf ook één. Het is de moeite meer dan waard om er wat meer over te vertellen. Laat ik beginnen met je vertellen dat je dag in dag uit wordt belaagd door gifstoffen. Die krijg je binnen vanaf het moment dat je geboren bent. Zelfs al daarvoor. Hoera, de cadeautjes voor de boreling staan uitgestald. Sokjes, hemdjes, en waarschijnlijk een verpakking Pampers en een doos vochtige doekjes om de tere billetjes af te vegen. Er zijn meerdere leveranciers van, maar laten we er twee, in Nederland bekende, nemen.

30

Kijk eens naar al die ingrediënten! Denk je nu echt dat je die nodig hebt om de billen van je baby af te vegen? Nee, natuurlijk niet! Vergiftiging op babyleeftijd dat is het! Advies: weggooien (wel in het chemisch afvalemmertje a.u.b.) en nooit meer kopen. Water en ietsje zeep dan maar? Lees ook van zeep de ingrediënten a.u.b. Zeep kan sodium laureth sulfate (SLS) bevatten. Kan kanker veroorzaken. Kijk dan gelijk even naar de ingrediënten in babyshampoo. Die zijn ‘geen haar’ beter. De conclusie kan geen andere zijn dan dat je van baby af stelselmatig wordt vergiftigd. Ik weet niet of moderne moeders nog talkpoeder gebruiken. Moet je niet gebruiken. Het kan dezelfde gezondheidsgevolgen hebben als asbest, heeft men ontdekt. Er zijn nog legio andere gifbronnen waar we rijkelijk van mogen snoepen. Ons lichaam past zich wel aan sprak een arts kort geleden. Aanpassen zou inderdaad kunnen. Dat wil zeggen dat ons DNA zich zou moeten aanpassen. Dat kan. Ons DNA past zich een half % per 1.000.000 jaar aan. Ik zou daar niet op wachten! Laten we het maar met elkaar eens zijn dat we allerlei vreemde stoffen binnen krijgen die niet in ons lichaam thuis horen en schadelijk zijn voor onze gezondheid. Eén van de grootste bronnen van gifstoffen is drinkwater. Giftige shampoo kan je laten staan. Water niet. Je zult moeten drinken. Dat ¾ deel van je lichaam, bestaande uit water, zal je op peil moeten houden. Al die gifstoffen zijn belangrijke mede-veroorzakers van daling van de zuurgraad van je lichaam. En zuur is niet goed. De tegenhanger van verzurende stoffen zijn basische stoffen, ook wel alkalische stoffen genoemd. Wat wij moeten doen om van dat gevaarlijke zuur af te komen, wat ¾ van ons lichaam vult, is het vervangen door basisch water. Het zure vochtmilieu rondom je lichaamscellen kan die cellen aanzetten om zich tot kankercellen te ontwikkelen. Dat is nogal wat. En ik weet dat een te hoge zuurgraad bij vrijwel iedereen voorkomt. Daniela Rösler, Redactie medizin.de: ‘De onderzoeken van verschillende wetenschappers tonen aan dat grond- en drinkwater beter bevoorraad zijn dan het gemiddelde medicijnkastje. Zo vindt men cholesterolverlagende middelen, pijnstillers en synthetische hormonen zoals estradiol uit de pil in het water terug.’ Basisch water kan van levensbelang zijn. Als dat zo is, zal je vragen, zijn er dan veel mensen die zich daarvan bewust zijn en uitsluitend basisch water drinken? Als je overstapt op basisch water heet ik je welkom bij het gezelschap de vele miljoenen gebruikers van basisch water. Zij gingen u al voor. In deel 1 van Ziekten bestaan niet! Wel zieken, is een overzicht opgenomen van een reeks van gifstoffen in ons drinkwater, evenals het zogenoemde CAL rapport wat aantoont welke gifstoffen met een bepaalde filter uit het water werden verwijderd. Bijzonder is dat dit water ook een gunstige invloed heeft op diabetes. Zie het diagram hieronder. En een gunstige invloed heeft op overgewicht, 31

samen met het unieke I.R.O.M. afslank-programma waarbij je moét eten om af te vallen.

Je hebt in deel 1 al gelezen dat we een immuunsysteem hebben dat door vergiftiging en ontoereikende voeding gaat tekortschieten in haar functie. Ons lichaam wordt gebombardeerd met gifstoffen door toevoegingen in onze voeding, ons drinkwater, genotsmiddelen zoals tabak en alcohol, milieu, lichaamverzorgingsproducten, cosmetica, snoepjes noem maar op. Alleen al sodium laureth (lauryl) sulfaat, veel voorkomend in shampoo en andere ‘reinigings’-producten is in staat je DNA zodanig te beschadigen dat kanker het gevolg kan zijn. Daarop kreeg ik de vraag of DNA zich herstellen kan. Ja, DNA kan zich herstellen. Soms, als je onmiddellijk de toevoer van gifstoffen weet te stoppen, en dat kan, kan je het geluk hebben van volledig herstel. Dat vergt een verandering van je levensstijl. In de meeste gevallen is sprake van herstel met fouten. Je DNA wordt als het ware wel weer ‘gelijmd’ maar met blijvende fouten die onherstelbaar zijn. Een andere vraag was of ons DNA zich niet aanpast aan onze moderne levensgewoonten/voeding/milieu? DNA-beschadiging en reparatie In tegenstelling tot de misvatting dat ons DNA zich wel eventjes aanpast, is het juist zo dat het DNA wordt beschadigd. DNA-schade kan ontstaan ten gevolge van normale biologische processen zoals het metabolisme, maar ook door omgevingsfactoren zoals UV-straling, gifstoffenbelasting uit voeding, drank, versnaperingen en drinkwater. Gemiddeld treden er op moleculair niveau in iedere cel per dag duizenden beschadigingen op aan het DNA. Bij de mens van nu kan dit aantal makkelijk oplopen tot zo'n 1 miljoen beschadigingen per cel per dag. Veel van deze beschadigingen kunnen zorgen voor schade aan de structuur van het DNA-molecuul. Daardoor kan de transcriptie van een gen beïnvloedt worden. Andere beschadigingen leiden tot potentieel gevaarlijke mutaties. Gelukkig beschikken we over een paar herstelmogelijkheden. Die DNA-herstelmechanismen zijn constant in werking, zodat zo veel mogelijk schade gerepareerd kan worden. Hoe dat gebeurt, is door de Nederlandse enzymoloog Dr. Alexey Cherepanov (Leiden Institute of Chemistry) voor het 32

eerst ‘zichtbaar’ gemaakt. In slow motion liet hij zien hoe een breuk in een streng DNA gedicht wordt. Als er niet continu reparatiewerkzaamheden plaatsvonden, zou het droevig gesteld zijn met ons erfelijk materiaal. Wetenschappers zijn erg benieuwd hoe ons lichaam in staat is het DNA in goede conditie te houden. Inzicht in die processen kan helpen ziekten te voorkomen of te genezen. We kennen het enzym DNA-ligase, dat actief is bij het repareren van breuken in het DNA. Twee andere ingrediënten zijn essentieel gebleken: ATP en magnesium. ATP bestaat vooral uit fosfor, een stofje dat in het lichaam energie opneemt en weer afgeeft. Magnesium is nodig om de reparatie reactie te starten. De hele reactie speelt zich af in een fractie van een seconde en tot nu toe wisten we niet hoe het reparatieproces zich precies voltrekt. Dr. Cherepanov bedacht een manier om dit supersnelle proces gecontroleerd in gang te zetten, door de stappen ervan door koeling te vertragen en zelfs stil te leggen. Hij maakte een ‘chemische film’ van het dichten van een breuk in het DNA. Hij kon zo het proces op cruciale momenten stilzetten, om het daarna weer stapsgewijs verder te laten gaan. Met zijn werk heeft Cherepanov het bewijs geleverd dat het maken van een 3D moleculaire film in principe mogelijk is. Kunstzinnige impressie van het enzym DNA ligase (gekleurd) dat zich om de dubbele helix van DNA klemt om reparaties uit te voeren. Beeld: www.biology-blog.com

33

Het dichtplakken van een gat in DNA De bovenkant van de karakteristieke dubbele helix structuur van DNA, met de breuk. Van bovenaf nadert het ATP molecuul, dat vast zit aan het enzym DNA-ligase. Het magnesium is dan al vrijgemaakt om de reactie te laten beginnen.

In het midden de tussenstap die de onderzoekers ontdekten. Eén verbinding op weg naar reparatie van het DNA is al gelegd, maar de andere is nog niet verbroken.

Hier is te zien hoe het enzym het gat dicht, en daarmee het DNA repareert, gebruikmakend van de energie van het ATP. Het chemische mechanisme van dit proces was controversieel, en is nu voor het eerst gefilmd en in kaart gebracht met hoge resolutie vaste stof NMR.

Kanker is een ziekte van het DNA We weten al lang dat kanker veroorzaakt wordt door veranderingen in het DNA. Deze veranderingen - mutaties - zorgen ervoor dat een gezonde lichaamscel, die eerst keurig functioneerde, op een bepaald moment totaal andere eigenschappen krijgt. Hierdoor wordt het een ontspoorde supercel die maar blijft delen, niet meer communiceert met andere cellen en zich uitzaait naar andere delen van het lichaam om daar een nieuwe tumor te vormen. We komen steeds meer te weten over de veranderingen in het DNA en op welke wijze een gezonde cel ontspoort. Een gezonde cel hoeft maar een beperkte hoeveelheid fouten in het DNA op te lopen om te ontaarden in een kankercel. Mutaties bieden de kankercel bijzondere eigenschappen waardoor deze zuurstofloos en in een verzuurd milieu onsterfelijk kan voortleven. De cel die lang genoeg geteisterd werd om te overleven ontwikkelde zich tot een supercel die alleen voor zichzelf leeft. Specifieke supereigenschappen vinden we bij het celdelingssysteem van de cel. Normaal functionerende lichaamscellen reageren op een signaal voordat ze gaan delen. Dat signaal is een groeifactor-molecuul, die de naaste cellen produceren en via een ‘ontvangst-antenne’ op de cel wordt ontvangen en wordt het 34

‘opdrachtsignaal’ naar de binnenzijde van de cel afgegeven waarna het delen van de cel begint. Kankercellen apen die groeistimulerende signalen na. Ze maken antennes die ook zonder een groeifactor doen alsof ze een signaal hebben gekregen. Hierdoor blijven de kankercellen delen zonder dat daar opdracht voor gegeven is. Je zou kunnen zeggen dat hun moleculaire gaspedaal continue is ingedrukt. Bovendien luisteren kankercellen niet meer naar signalen die ze vertellen te stoppen met delen. Als een tumor groeit, worden de andere cellen eromheen in elkaar gedrukt. Deze cellen sturen als waarschuwing chemische signalen die in een normale cel de celdeling stoppen. Kankercellen zijn ongevoelig voor die stopsignalen en gaan gewoon door met delen. Kortom, hun moleculaire rempedaal werkt niet meer. Het gevolg is dat de tumor blijft groeien ten koste van het eromheen liggende weefsel. Normaal zorgen fouten in het DNA ervoor dat de cel zichzelf doodt om te voorkomen dat deze fouten doorgegeven worden naar de dochtercellen. Cellen hebben hiervoor het zogeheten apoptose-programma. Kankercellen zetten dit zelf-opruimende-programma uit, waardoor ze blijven leven en delen, met de fouten in hun DNA, met alle akelige gevolgen van dien. De tumor groeit en groeit maar door en heeft net als alle lichaamscellen voedingsstoffen nodig. In het bijzonder glucose. De tumor zorgt dat er extra bloedvaten gaan ontstaan door speciale moleculaire signalen aan te maken die de groei van nieuwe bloedvaten stimuleren. Daarmee maakt de tumor het zich ook makkelijk om cellen in de bloedbaan af te geven waardoor ergens anders in het lichaam weer nieuwe tumoren kunnen ontstaan. De tumor wordt zo geheel ‘zelfverzorgend’. Onze lichaamscellen kunnen zich tussen de 50 en 70 keer delen. Iedere lichaamscel heeft daarvoor een automatische cel-deler klok. Na de laatste deling stopt de celdeling. Bij iedere celdeling wordt er een heel klein stukje van een bepaald deel van het DNA ‘afgeknipt’ Dat DNA deel heet telomeer. Bij iedere deling wordt het DNA gekopieerd, en gaat een stukje van het telomeer verloren. Als de hele telomeer op geraakt is sterven de cellen. De telomeren zijn onze doodsklok. Kankercellen hebben een manier gevonden om in hun cellen het verlies van stukjes telomeer tegen te gaan. De cel-delingsteller tikt niet verder en daarmee zijn ze onsterfelijk geworden. Je zou kunnen zeggen dat een kankercel superintelligent is. Een dergelijke cel uitroeien door een bombardement van straling en anti-kankermiddelen blijkt in de praktijk te vaak op een op voorhand verloren oorlog. Zeker als aan de oorzaken niets wordt gedaan. Zolang op de afdeling oncologie nog voeding wordt verstrekt dat in contact is geweest met kankerverwekkende gifstoffen als antimonium, nietgepolymeriseerde-monomeren, giftig drinkwater, voeding met giftige toevoegingen, ‘washandjes’ met giftige reinigingsmiddelen zoals SLS–sodium laureth (lauryl) sulfaat uitdeelt, dan is het dweilen met de kraan open. Over 10 jaar kunnen we kanker genezen …? Hoe zou dat kunnen als je het aap noot mies van kankeroorzaken niet eens kent? Laat ik maar snel op iets positiefs overgaan. In het begin van dit boekje heb ik gezegd dat ik zou vertellen over bestaande behandelings-inzichten, ongeacht of die ‘regulier’ of ‘alternatief’ zijn, zolang ze 35

maar op deugdelijke wetenschappelijke gronden berusten. Immers, iedereen heeft recht op alle voorhanden zijnde informatie. Iedereen heeft ook het recht zelf voor een bepaalde behandeling te kiezen. Daarom wil ik je nu iets laten lezen wat je mogelijk interessant zal vinden, zeker als je bekend bent met kanker.

BROCCOLI Broccoli (Brassica oleracea italica) wordt wel dé wondergroente genoemd. Wanneer in epidemiologisch onderzoek beter wordt gekeken naar welke groenten en fruit het meeste bijdragen aan gezondheidswinst, dan staan de Brassicasoorten ver bovenaan, met broccoli als absolute koploper. Dit heeft waarschijnlijk vooral te maken met de hoge gehaltes aan zwavelhoudende bestanddelen, zoals glucosinolaten, glucorafaninen en vooral sulforafaan. Broccoli is van alle kruisbloemigen de rijkste bron van glucorafaninen, waaruit het lichaam sulforafaan kan maken. Sulforafaan is één van de krachtigste stimulatoren van het fase-2-enzymsysteem. Dit enzymsysteem gebruikt de lever om lichaamsvreemde stoffen het lichaam uit te werken. Tegelijkertijd remt sulforafaan het fase-1-enzymsysteem, waarin soms schadelijke intermediaire verbindingen worden gevormd. Dit heeft zowel gunstige consequenties voor de toestand van het ontgiftingssysteem als ook het antioxidantsysteem, dat zich op systeemniveau openbaart in veel verschillende gezondheidsverbeteringen. Het koken van broccoli remt de vorming van sulforafaan. Dim – Het kankermedicijn in Broccoli Broccoli, kool en spruitjes bevatten van nature de chemische substantie glucobrassicine die tijdens het kauwen wordt afgebroken en omgezet in indol-3carbinol (I3C). Laboratoriumexperimenten hebben aangetoond dat I3C de groei van tumoren terugdringt. Dat verklaart mogelijk ten dele waarom broccoli kanker kan helpen voorkomen, en genezen. Onderzoekers van de Universiteit van Californië in Berkeley hebben ontdekt dat bepaalde bestanddelen van broccoli (indolen, glucosinolaten) het lichaam tegen kanker verdedigen. Ook beschermt broccoli tegen Uv-licht, waarschijnlijk door de stof sulforafaan. DIM Maar dat is nog niet alles. Wanneer broccoli wordt verteerd vormen twee moleculen van I3C een enkel molecuul 3,3-di-indolylmethaan (DIM). DIM zou kanker een halt toe roepen. Het molecuul zorgt ook voor een verhoogde aanmaak van een bepaald eiwit dat kankercellen doodt en voor een verminderde aanmaak van een ander eiwit, waarvan kankercellen juist een verhoogde concentratie nodig hebben om te overleven. Boven versterkt DIM de werking van 36

het immuunsysteem. Een Brits onderzoek heeft daarnaast vermindering van het risico op prostaatkanker met 400 gram broccoli per week aangetoond. De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) zou echter informatie over broccoli als kankermedicijn censureren. Fabrikanten die broccoli (voor dit doel) produceren of verkopen zouden regelmatig het slachtoffer van bedreigingen zijn omdat ze de waarheid vertellen over hoe hun voedsel degeneratieve ziekten helpt voorkomen. Broccoli is niet de enige plant die de aandacht verdient. Mogelijk dat een enkeling dit tot hier gelezen heeft bij het broccoliverhaal de wenkbrauwen al fronste. Dat kan ik begrijpen. We zijn zo gewend dat een behandeling bestaat uit een pil, dat de mededeling dat de behandeling met een plant als onwennig aanvoelt. Dat verschijnsel zien we ook bij sommige stedelingen die zich niet meer realiseren dat een plak ham vorige week nog met zijn neus in de grond wroette. Of dat eieren uit een kip komen en niet uit en doos en melk uit de uier van een koe. We zijn zo ver van de natuur af komen te staan dat we niet meer weten dat medicijnen oorspronkelijk uit planten kwamen. Om de schrik er nog wat verder in te jagen neem ik je mee naar een geneeskrachtig plant. Alleen de naam jaagt je misschien al in de gordijnen. Niet doen! Gewoon rustig doorlezen. Reclame is bedoeld om je te verleiden. Anti-reclame is bedoeld om je weg te jagen. Als ik het woord cannabis laat vallen, hoor ik de anti-stemmen al luid weerklinken. Wat die anti’s niet weten is dat onze hersenen zelf endocannabinoïden maken. Dat zijn lichaamseigen stoffen. Ja, je leest het goed. Als ons lichaam daartoe is uitgerust, is het dan wel juist om zodra het woord cannabis valt in de stress te schieten en meteen te denken aan verboden middelen en illegale praktijken? Laten we het bestaande vooroordeel even opzij zetten en eens bekijken wat er over te vertellen is.

Nature Reviews Cancer ‘Cannabinoïden, de actieve bestanddelen van marihuana, voorkomen tumoren en vernietigen kankercellen’ De Amerikaanse regering weet dit al meer dan 35 jaar maar de media worden ervan weerhouden om deze remedie naar buiten te brengen. De Amerikaanse oorlog tegen drugs is eerder een oorlog tegen het eigen land. Men denkt dat veel ondernemingen belang hebben bij de oorlog tegen drugs. In 2003 werd een studie gepubliceerd in Nature Reviews Cancer waarin een historische en gedetailleerde uitleg wordt gegeven hoe THC (tetrahydrocannabinol) en natuurlijke cannabinoïden kankercellen vernietigen maar normale cellen behouden. De heer Manuel Guzmán uit Madrid ondervond dat cannabinoïden, de actieve bestanddelen van marihuana, tumoren voorkomen. Reactiepaden van de 37

tumor worden omgevormd waardoor de groei stopt en de tumorcellen afsterven. Daarnaast wordt de groei van bloedvaten naar de tumor stopgezet. Volgens Dr. Ethan Russo, een neuroloog en een autoriteit op het gebied van medicinale cannabis, is de Guzman-studie zeer belangrijk. “Kanker komt voor omdat cellen onsterfelijk worden, ze reageren niet meer op signalen om te stoppen met groeien. Normaliter sterven cellen op commando af. Dit proces wordt apoptose genoemd, of geprogrammeerde celdood. Het proces werkt niet meer bij tumoren. THC stimuleert apoptose zodat gliomen, leukemieën en melanomen verdwijnen.” Volgens deze inzichten zouden cannabinoïden kunnen worden ingezet tegen kanker. Ze worden getolereerd door het lichaam en produceren niet de giftige bijwerkingen van een conventionele chemotherapie. Wanneer er een mogelijk geneesmiddel tegen kanker is ontdekt wordt dit normaal gesproken breed uitgemeten in de media. Wanneer het echter om marihuana gaat laat de mainstream media het afweten. Nieuws over de relatie tussen cannabis en het verdwijnen van tumoren verscheen al in 1974. Onderzoekers van het Medisch College van Viriginia werden gefinancierd door het National Institute of Health om bewijs te vinden dat marihuana het immuunsysteem aantast. In plaats daarvan zagen ze hoe THC de groei van drie kankersoorten in muizen afremde. In 1974 deed The Washington Post verslag van die studie. De krant voegde er nog aan toe dat de actieve bestanddelen in marihuana de reactie van het immuunsysteem dat getransplanteerde organen kan afstoten, onderdrukt. Als je zoiets leest dan krijg je toch een andere kijk op deze plant. Ooit waren tomaten giftig, door veredeling is dat eruit gekweekt. Brussels lof was vroeger erg bitter en daardoor minder geliefd. Het bittere bestanddeel is eruit gekweekt. Met Cannabis is net zo gegaan. De stoffen waardoor je ‘high’ wordt zijn er uit gekweekt en zo is een medicinale cannabisplant ontstaan. Bekend als Mediwiet. Mijn eigen ervaring ermee: Ten gevolge van een aanrijding gingen twee rugwervels kapot. Van opereren werd vanwege het risico afgezien. Omdat er nog het e.e.a. defect was geraakt (die wel geopereerd konden worden) waren de nachten een kwelling. In een harnas gezeten zat ik zo’n beetje rechtop in bed. Slapen was vrijwel onmogelijk. Ik verging van de pijn en pijnstillers deden weinig. Een lieve vriendin adviseerde om mediwiet te proberen. Wat had ik te verliezen? Met proberen kom je het aan de weet, nietwaar? Als geboren scepticus had ik er totaal geen vertrouwen in. Braaf nam ik de geadviseerde twee druppels onder de tong. Tot mijn stomme verbazing zakte de pijn en ik sliep als een roos. Na 14 dagen stopte ik ermee. Prima spul was mijn conclusie. Zou ik mijn aanvankelijke weerzin tegen alles wat met drugs te maken heeft hebben volgehouden, dan zou ik mijzelf hebben tekort gedaan. Mijn advies is dan ook om er met een open mind naar te kijken. De berichtgeving in de The Washington Post van 1974, de uitspraak van de topdeskundige als de neuroloog Dr. Ethan Russo, een autoriteit op het gebied van medicinale cannabis, zeggen toch wel iets. Ik dacht dat voor mensen die bekend zijn met kanker en/of chronische pijnklachten, dit onderwerp niet mocht ontbreken.

38

Commentaar op het nieuws (Chemotherapie en visolie in de pers) Op 12 september kopte een persbericht van het UMC Utrecht: "tumoren ongevoelig door visolie". De NOS-radio, het ANP en vervolgens vele media namen dit bericht over met als algemene waarschuwing: gebruik geen visolie bij chemotherapie. Aanleiding was een publicatie van Utrechtse onderzoekers (o.l.v. prof. Emile Voest) in het tijdschrift Cancer Cell (2011 Sep 13;20(3):370-83). De redactie van ORTHO heeft een en ander uitgeplozen en vond: 1. er is in het onderzoek geen kankerpatiënt geweest die visolie toegediend heeft gekregen. Sterker: het onderzoek betrof muizen. 2. het ging niet om chemotherapeutica, maar uitsluitend om platina-bevattende chemotherapeutica. Sterker: andere chemotherapeutica, waaronder het veel toegepaste 5FU, lieten geen negatief resistentie-effect zien. 3. In een radio-interview (>> NOSradio1, 12 september) heeft Voest het steeds over visolie (waarom niet over vis?), maar het ging slechts over één visvetzuur (eicosatetraeenzuur) dat in zeer lage concentraties in een aantal (lang niet alle(!)) visoliesupplementen voorkomt. Dus het gaat zeker niet om EPA en DHA. 4. slechts één aspect (optreden van resistentie) van één vetzuur dat soms in zeer kleine concentraties voorkomt in supplementen (eicosatetraeenzuur), werd geïsoleerd onderzocht. Visoliesupplementen hebben tal van andere, juist gunstige eigenschappen. Bron Dr. Gert Schuitemaker van Ortho-institute – Gendringen - Nederland)

Media rapporteren ‘gekleurd’ Een bedrijf dat afhankelijk is van adverteerders zal op zijn minst willen afzien van voor haar adverteerder zeer onwelgevallige publicaties. Uit ondernemingsbelang is dat te begrijpen. Je bijt nu eenmaal niet in de hand die je voedt. Als lezer moet je dat willen begrijpen. Helaas weet niet iedereen dat en vertrouwt men blindelings de inhoud van een artikel. Als het eigenbelang van de uitgever van een krant of tijdschrift, door eigen onwetendheid, er nog een schepje bovenop legt, of woorden verdraait, dan krijgt de arme lezer simpelweg een portie kletskoek opgediend. Het woord leugens wil ik niet direct gebruiken. Voor iemand die zijn eigen weg probeert te vinden in het ‘behandelings-aanbod’ is het zaak zich zo breed mogelijk te oriënteren. Mijn taak is het om daarbij behulpzaam te zijn. Dat doe ik volstrekt neutraal. Daarbij sluit ik geen enkele behandelingsmogelijkheid uit.

Kankercellen ‘inpakken’ Collageen is een belangrijk onderdeel van ons bindweefsel. Het zorgt voor de stevigheid en elasticiteit van al onze weefsels, waaronder ook onze huid. Collageenvezels bestaan uit proteïne. Twee aminozuren, hydroxylysine en hydroxyproline, zijn belangrijk voor de opbouw van collageen. Lysine zit vooral in dierlijke voedingsmiddelen: vlees, vis en zuivelproducten. Eén uitzondering daarop zijn peulvruchten, de enige plantaardige bron van lysine. Pinda’s, die geen noten zijn, maar peulvruchten, zijn de rijkste plantaardige bron. Proline vind je vooral in eiwit (het wit van een ei) en in tarwekiemen, die veel 39

meer proline bevatten dan men zou verwachten van een plantaardig voedingsmiddel. Vitamine C is nodig om lysine en proline om te zetten in hydroxylysine en hydroxyproline. Vitamine C vind je vooral in bessen, kiwi’s, citrusvruchten, spinazie, paprika en koolsoorten. Voor de aanmaak van collageen is het belangrijk dat je alle essentiële aminozuren in voldoende hoeveelheden binnenkrijgt. Met name plantaardige eiwitbronnen, zoals noten, zaden, pitten, kiemen en peulvruchten. Knoflook, taurine en alfa-liponzuur zijn effectief in het herstellen van beschadigde collageenvezels. Groene thee catechines voorkomen de afbraak van collageen. Anthocyanidinen, die vooral in bessen zitten, helpen de collageenvezels crosslinken (dat is het proces van aan elkaar vasthechten) zodat de structuur van het bindweefsel verstevigt. Volgens onderzoek van Dr. Rath, een voormalige medewerker van de tweevoudige Nobelprijswinnaar Prof. Linus Pauling, is inderdaad de combinatie van proline-lysine-Vit.C in staat een remmende invloed te hebben op uitzaaiing van kankercellen. Kankercellen produceren een enzym om collageen ‘op te lossen’ waardoor de kankercellen zich kunnen verspreiden in het lichaam. Opbouw van collageen zou het logisch antwoord zijn, waardoor de tumor als het ware wordt ingekapseld, aldus Dr. Rath. Lysine en Proline gecombineerd met Vit. C is als supplement verkrijgbaar. Behoudens kankerpatiënten, doen patiënten die Prednison of Prednisolon gebruiken er goed aan om dit supplement te gebruiken. Predisonachtige medicijnen breken collageen af.

Overzicht Tot hier heb ik je heel wat leesstof aangereikt. Hiervoor stelde ik dat een behandeling van kanker, en ook bij een vermoeden daarvan, zou moeten beginnen met wat ik ‘1-5-protocol’ noemde. Dat behandelingsschema zou er als volgt uitzien: 1. Verbeteren van het pH niveau. (Niet via pH-meting in het bloed, dat is altijd ± 7,4) 2. Adviseren van water met een overvloed aan zuurstof-ionen. 3. Voedingsadviezen (levende voeding i.p.v. lege-hulzen-voeding met gifstoffen) en non-toxische lichaamsverzorgingsproducten. 4. Mineralen/Vitaminesuppletie ter verbetering van het falende immuunsysteem. 5. Een ketogeen-dieet, zoals onze I.R.O.M voedingsmethode. Ik zal nu uit de doeken doen hoe je: 1. De zeer gevaarlijke zuurgraad van je lichaam kan veranderen in een veilig basisch vochtmilieu. 2. De lichaamscellen cellen van veel zuurstof kunt voorzien. Wat voor kankerpatiënten van groot belang is omdat kankercellen niet bestand zijn tegen zuurstof. 3. Een enorme hoeveelheid anti-oxidanten binnen krijgt. 4. Heel veel gifstoffen uit het kraanwater worden weggevangen. 5. ‘Lichaamseigen’ water levert . Dat wordt allemaal tegelijk verricht door een heel bijzonder apparaat, dat minder dan 1 euro per dag kost. Dit apparaat is een heel bijzonder waterfiltersysteem. In deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’ noemde ik het al. Het is een ingenieus systeem, volledig computer gestuurd. Samengesteld uit de meest 40

hoogwaardige onderdelen. Daardoor wordt er maar liefst 15 jaar garantie op gegeven. Mijn advies, aan iedereen die bekend is met kanker, is dat dit systeem een absolute must is. Het zou je leven kunnen redden. Met dit systeem volbreng je van mijn 1-2-3-4-5-protocol, de eerste twee. Dit advies geldt ook voor iedereen die zijn gezondheid serieus neemt. Het systeem staat bij mij op het aanrecht naast de kraan. Ook de smaak is beter dan ik ooit proefde. Namelijk heel zacht. Het ziet er zo uit:

Ik heb vrij veel informatie over dit systeem verzameld. Die kan ik je toesturen als je dat wilt. De verkoper is dhr. Luca Groenendyk E-mail: [email protected]

Nummer drie van het 1-2-3-4-5-protocol is goede voeding. Als je boodschappen doet kijk dan op het etiket. De veelal onuitsprekelijke namen beduiden meestal dat het om gevaarlijk stoffen gaat. Probeer producten te vinden waar er geen of in ieder geval minder van in zitten. Helemaal ontlopen kunnen we ze niet meer. Maar wel ons best doen om de beste eruit te pikken. Een klein voorbeeld: In veel voorverpakte worst zit nitriet. In ons lichaam wordt dat omgezet tot nitrosamine, en dat is kankerverwekkend. Dus liever worst zonder nitriet kopen. Lichaamverzorgingsproducten en cosmetica zijn berucht vanwege hun enorme giftigheid. Er zijn veilige en heel mooie producten. Als je daarover informatie wilt stuur dan een E-mail naar mij ([email protected]) Nummer 4 van het protocol is verbetering van je mineralen- en vitaminehuishouding. Hoe kom je weten of je tekorten hebt? Daarvoor heb ik een speciale Gezondheidstest ontwikkeld. Daarmee kunnen tekorten worden opgespoord en vervolgens geadviseerd worden welke aanvullingen het beste kunnen worden genomen. Nummer 5 is het ketogeen-dieet. Dat is een bijzonder prettige en makkelijk toe te passen voedingsmethode die door mij is ontwikkeld. Als je daar meer over wilt weten verzoek ik je mij een E-mail te sturen. Deze methode is alleen in het Nederlands beschreven. Binnenkort zullen we proberen die in het Engels te vertalen.

41

Nummer 1 en 2 zijn, ongeacht welke behandeling een kankerpatiënt ook volgt het aller belangrijkst. Kankercellen moet je aanpakken bij hun overlevingsstrategie, zonder de gezonde cellen aan te tasten, want die kunnen zich dan weer tot nieuwe kankercellen ontwikkelen. Ontzuren, zuurstofionen, immuunsysteem versterken, gifstoffen vermijden, ketonen aanleveren en collageen-inkapseling. Dat is naar mijn overtuiging de enige juiste weg om kankercellen het leven onmogelijk te maken. Dit, in de meest letterlijke zin van het woord. Daarnaast kan je nog gebruikmaken van de eigenschappen van broccoli en mediwiet. Daarmee heb je een batterij aan mogelijkheden die anders zijn dan de gebruikelijke bestraling en chemo. Hiermee wil ik het hoofdstuk kanker afsluiten. Ik hoop vurig als je bekend bent met kanker dat je goed wilt nadenken wat je zelf wilt. Ik heb niet anders gedaan dan mogelijkheden noemen. De uiteindelijke keuze ligt bij de patiënt zelf of diens ouders/verzorgers.

Te hoog cholesterol en statines In deel 1 van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’ heb ik al uiteengezet dat het inzetten van statines meer kwaad dan goed doen. We hebben een heleboel cholesterolen. Die hebben we niet voor niets. Ze zijn de basis van waaruit hormonen worden gemaakt. Ga je alle cholesterolen bestrijden dan loop je in de val van problemen zoals een hormonale aandoening. Insuline is een hormoon. Je zult er maar suikerziekte van krijgen. Dat zogeheten slechte cholesterol is niet slecht, het is onmisbaar. Super goed noemde ik het. Sta ik alleen in mijn kritiek op het voorschrijven van statines?

Statines verhogen het risico op staar met 27% Amerikaanse onderzoekers controleerden medische gegevens van 14.000 mensen over een periode van meer dan acht jaar. Deze studie vond dat mensen die statines nemen om hart- en vaatziekten te bestrijden, 27 procent meer kans hadden om cataract te ontwikkelen, waarschuwen de onderzoekers. Oudere mensen, omdat ze deel uitmaken van de meerderheid van de gebruikers van statines, zijn er bijzonder gevoelig voor. Bij het onderzoek controleerden ze medische notities van 14.000 mensen gedurende meer dan acht jaar, gelijkelijk verdeeld tussen degenen die ten minste drie maanden statines hadden gebruikt, en die nog nooit statines hadden gebruikt. De onderzoekers stellen dat cholesterol nodig is om gezonde cellen in het oog en de transparantie van de lens te behouden. Meer dan acht miljoen Britten nemen statines - de meest voorgeschreven medicijnen in het Verenigd Koninkrijk. In Engeland schreven artsen, alleen al in 2011, maar liefst 61 miljoen recepten voor statines uit. Deze medicijnen worden alleen gegeven aan patiënten met minstens 20 procent risico op een hartaanval of beroerte, binnen tien jaar. Dr. Jessica Leuschen, van San Antonio Military 42

Medical Center, Texas: 'Deze studie vond dat statines-gebruik kan worden geassocieerd met een verhoogd risico op cataract. Clara Eaglen, van het Koninklijk Nationaal Instituut voor Blind People, zei: "Veel mensen zijn statines voorgeschreven om hun cholesterol te helpen verlagen en als ze zich zorgen maken over hun medicatie moeten zij dit bespreken met hun huisarts alvorens actie te ondernemen. Staar kan veroorzaken dat mensen hun rijbevoegdheid verliezen of uitgesloten worden van het verrichten van werkzaamheden die het zien van fijne details vergen’. Evenals cataract, heeft het onderzoek statines gekoppeld aan een verhoogd risico op het krijgen van type 2 diabetes, constipatie, diarree, hoofdpijn, verlies van eetlust en verlies van gevoel of pijn in de zenuwuiteinden van de handen en voeten. De Medicines and Healthcare Regulatory Products Agency heeft ook gewaarschuwd voor de risico's van slaapstoornissen, geheugenverlies, seksuele disfunctie, depressie en bepaalde longziekten. De oud-chirurg die mij eens verweet dat ik met mijn artikel hierover in de Hallo, patiënten van een behandeling zou weghouden, adviseer ik dit laatste stukje nog eens goed te lezen.

Diabetes Daarover kreeg ik verschillende vragen. De eerste was de vraag waarom de verschijnselen van een beginnende diabetes zolang ‘onzichtbaar’ bleven. Dat komt omdat van hypoglykemie (een te laag bloedsuiker niveau) geen specifieke symptomen heeft. Een te laag bloedsuikerniveau komt vaak voor als beginstadium van suikerziekte. Omdat specifieke symptomen ontbreken, en er een grote variëteit van symptomen mogelijk is, is de diagnose moeilijk te stellen. Daardoor wordt deze metabole stoornis soms minder snel herkend. Als deze stoornis niet of onvoldoende wordt behandeld, kan dat leiden tot gedragsveranderingen, angsten, vermoeidheid, ontstekingsreacties, agressie, woede, etc. Langzaam maar zeker evolueert deze biochemische afwijking tot insulineresistentie, diabetes type-2 en ontwikkelt zich later tot het syndroom-X. Dit is een chronisch stofwisselingsprobleem dat gekenmerkt wordt door de combinatie van • een gestoord bloedsuikergehalte, • hoge bloeddruk, • obesitas • atherogene dyslipidemie (laag HDL cholesterol en hoog triglyceridengehalte) • stoornissen in de bloedstolling (protrombotische toestand). Heel wat andere ziektebeelden worden bovendien ongunstig beïnvloed door een toestand van een te laag bloedsuikerniveau (hypoglykemie). Verraderlijk is ook dat door een candida albicans infectie het bloedsuikerniveau daalt. Candida is een schimmel die leeft van glucose (suiker). Hoe meer koolhydraten men eet des te groter wordt de candida-kolonie in het bloed. En hoe meer de candida suiker opeet, des te meer hypoglycemische verschijnselen, die dan weer niet ontdekt worden. In de meeste gevallen wordt deze oorzaak volledig over het hoofd 43

gezien, terwijl 95% van de Westerse bevolking een candida-infectie heeft. Die moet je als oorzaak zeker in beschouwing nemen als behandelaar. Hypoglykemie wordt wel geassocieerd met nutritionele stoornissen tijdens de zwangerschap. Epigenetische factoren ( dat zijn omkeerbare erfelijke veranderingen in de genfunctie die optreden zonder wijzigingen in de volgorde van de basenparen van het DNA in de celkern) die een significante rol spelen in de latere ontwikkeling van hypoglykemie zijn o.a.: verkeerde voeding, disbalans tussen de macronutriënten, fructose-intolerantie, chronische stress, roken, overdadig koffie en alcohol gebruik, anticonceptiepil, en medicijnen. Het ontoereikende Westerse voedingspatroon (legen hulzen voeding) leidt tot een deficiëntie (tekort) van vitaminen en mineralen. Tekorten aan essentiële voedingsstoffen kan leiden tot conditieverslechtering van de celmembranen. De kwaliteit van de celmembranen bepaalt de effectiviteit van het transportmechanisme van insuline om glucose in de cel te krijgen. Glucose en koolhydraten spelen een uiterst belangrijke rol bij het ontwikkelen van het hypoglykemie metabolisme. Permanente overmaat van glucose in het bloed veroorzaakt insulinepieken om de glucosespiegel constant te houden, waardoor afwisselend de bloedglucose sterk stijgt en dan weer daalt. Het regulerend mechanisme van een aantal hormonen begint mank te lopen tot een downregulatie optreedt. Daardoor worden de insulinereceptoren ongevoelig voor insuline en glucose kan onvoldoende in de cel worden getransporteerd. Bovendien worden de Eiland van Langerhans, de insuline producerende orgaantjes in de alvleesklier en de bijnieren uitgeput, die enerzijds kunnen leiden tot energietekort en abnormale vermoeidheid tot burn-out situaties en anderzijds tot maag- en darmstoornissen met als gevolg dat daardoor weer minder noodzakelijke voedingsstoffen worden opgenomen. Als behandeling dient een bloedsuiker-regulerende voedingsmethode te worden gevolgd (I.R.O.M voedingsmethode – alleen in het Nederlands beschikbaar) voedingsaanvullingen met supplementen, verbetering bevorderen van de Eilandjes van Langerhans, stressfactoren herkennen en proberen die uit de weg te gaan. De verschijnselen van hypoglykemie worden te weinig herkend, waardoor vele mensen helaas niet tijdig op de juiste wijze worden behandeld. De ontwikkeling van hypoglykemie kan voorkomen worden en met de I.R.O.Mgezondheidstest (alleen in het Nederlands beschikbaar) daarop heel goed orthomoleculair behandeld worden met voedingsadviezen en specifieke orthoceuticals (orthomoleculaire middelen) Diabetes bij vrouwen Over het algemeen hebben vrouwen onder de 60 jaar een veel kleinere kans op hart- en vaatziekten dan mannen van dezelfde leeftijd. Echter, bij vrouwen mét diabetes wordt het risico op een hartaandoening maar liefst 4 keer zo hoog, waardoor het ongeveer gelijk wordt met het risico bij mannen. Opvallend was dat diabetes bijna geen effect leek te hebben op het risico van 44

mannen. "Ons onderzoek suggereert dat we beter ons best moeten doen om, bij vrouwen met diabetes, hartziekten te voorkomen", aldus onderzoeker Rita Rastogi Kalyani. "Vrouwen met diabetes hebben op elke leeftijd een verhoogd risico." Voor het onderzoek bestudeerde Kalyani gegevens van meer dan 10.000 deelnemers in drie verschillende studies. Geen van de deelnemers had een geschiedenis in hartziekten. Het verhoogde risico hing bij zowel de mannen als vrouwen niet samen met andere risicofactoren zoals hoge bloeddruk, verhoogd cholesterolniveau en roken. Volgens Kalyani draagt het onderzoek bij aan de groeiende bewijslast voor het feit dat er geslachtsverschillen bestaan bij het risico op hart- en vaatziekten. Mogelijk spelen hormonen of bepaalde genetische factoren een rol. Het kan ook zijn dat mannen en vrouwen anders omgaan met een gezonde leefstijl of therapietrouw, maar dit zal vervolgonderzoek moeten uitwijzen. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Diabetes Care. Diabetes is een niet te onderschatten aandoening met gevaarlijke complicaties. Bekend zijn amputaties en blindheid. Een door mij uitgevoerd onderzoek naar de medische oorzaken van adipositas (overgewicht) leidde uiteindelijk, tot mijn eigen verrassing, het beste afslankprogramma ooit. Bijzonder verheugend was dat met enkele aanpassingen het ook een subliem voedingsprogramma bleek te zijn voor diabetici. Cliënten van mij, overal ter wereld, heb ik daarmee kunnen helpen. Zij konden allemaal hun medicatie gaandeweg aanzienlijk verminderen. Een groot aantal werd zelfs medicijnvrij, en bleven dat ook. Een diabeticus gebruikt gemiddeld 150 gram koolhydraten per dag. Daar moet dan weer een bepaalde hoeveelheid insulinevervangers (medicijnen) tegenover staan. Ik vroeg mij af waarom dat zou moeten en sloeg een andere weg in. De meeste koolhydraten komen uit de boterhammen die we eten. Mijn gedachte was, als we nu eens broodsoorten zouden kunnen maken zonder meel. Meel betekent koolhydraten. Minder koolhydraten, minder insuline-medicijnen. Samen met een geweldige kok zijn we hierin geslaagd. Onze broodjes, crackers, muffins, gebak en taart worden tegenwoordig in heel Europa en Australië gegeten. Als u diabeticus bent, zult u waarschijnlijk nieuwsgierig zijn naar waar die dan wel van gemaakt worden en hoe dat brood en uitziet. De recepten kunt u, tegen een bescheiden vergoeding, bij mij bestellen. Zo zien onze uitvindingen eruit:

45

en …. er zijn al weer nieuwe recepten zoals: kokosmakronen en pancakes. Voor diabetici lijken dit ‘verboden waren’. Wij maakten het mogelijk dat suikerpatiënten hier volop van mogen genieten. Zijn we er dan? Als je bekend bent met suikerziekte dan zal je er misschien van opkijken als ik het hier nog een keer over dat prachtige waterfiltersysteem ga hebben. Dat doe ik niet voor niets. Hieronder staat nog een keer de afbeelding die je al zag op pag. 32. Je ziet twee lijnen. Een gele en een zwarte. De gele is een curve die de (nuchtere) bloedsuikerwaarden over een periode van 5 maanden aangeeft. De tweede (de zwarte) is ook een bloedsuikerwaarde maar dan met gebruik van het water uit het apparaat plus wat supplementen.

46

Je ziet hier de invloed van het gebruik van het water uit hetr watersysteem waarover ik sprak. Bij beiden typen diabetes zie je een flinke verbetering. Als daaraan een grote vermindering van de inname van koolhydraten wordt toegevoegd, plus per dag 50 mgr. Zinkpidolinaat (de Eil. Van Langerhans zijn grootverbruikers van zink) dan begrijp je dat dit een ideale combinatie is waarbij je als diabeticus een enorme sprong voorwaarts kan maken. En met de goede kans op den duur medicijnvrij te worden. De medicijnenbijverschijnselen ontloop je daarmee ook. Ik kan je deze combinatie zeer aanbevelen. Wil je er meer van weten dat kun je het beste een afspraak maken. Ik ben gevestigd in Spanje. Niet naast de deur? Dan is er … Skype! Daarmee is ook een afspraak te maken. Omdat ik nogal eens iets gratis doe, wil het niet zeggen dat een afspraak, op welke manier ook, gratis gegeven kan worden. Dan zou de Stichting I.R.O.M failliet gaan. Neem a.u.b. vooraf even contact met mij op per E-mail: [email protected] Nawoord In de eerste plaats complimenteer ik je voor je volhardendheid als je dit deeltje van ‘Ziekten bestaan niet! Wel zieken’ tot hier hebt gelezen. Ik begrijp best dat er soms wat moeilijke passages in zitten. Dat was helaas onvermijdelijk, ondanks dat ik mijn best heb gedaan het in gewoon Nederlands uit te leggen. Ik kan mij ook voorstellen dat sommige behandelaars zich misschien aangesproken voelen door mijn soms kritische opmerkingen of geheel afwijzen van door hen gevoerde behandelingswijzen. Wie betere oplossingen voor de genoemde gezondheidsproblemen kan noemen nodig ik van harte uit die aan mij kenbaar te maken. Wie weet krijg je me nog een keer zover dat ik een deel 3 schrijf. Voor wie wil overwegen de verantwoordelijkheid voor de eigen gezondheid meer in eigen handen te nemen of voor degenen die het zelf niet kunnen, zal ik altijd beschikbaar blijven. Om met Pim Fortuyn te spreken: At your service! 47

Deze gratis publicatie werd verzorgd door Wim Verbrugge in opdracht van Stichting International Institute for Applied Research and Orthomolecular Medicine (I.R.O.M) De publicatie mag vrij worden gekopieerd, en/of geciteerd mits met bronvermelding (I.R.O.M- Wim Verbrugge Nov. 2013) en je bent vrij die door te sturen naar je relaties.

DEEL 2 ‘ZIEKTEN BESTAAN NIET! WEL ZIEKEN’

Bezoek ook eens onze Website

Website: www.ortho-medicine.com

Je correspondentie graag naar

E-mail: [email protected]

Voor direct contact of afspraak

Tel. 0034. 64.26.73.915

Lange afstand consulten

Skype: wimverbrugge

48