50 jaar VOOR DE BESCHERMING VAN DE DIEREN EN DE NATUUR DOOR PROPAGANDA, CULTURELE OPVOEDING EN INSPECTIES

50

n

we Wereldke te au Bl

jaar

PB- PP 

BELGIE(N) - BELGIQUE

De Keten

Het blad van de dierenvrienden en dierenbeschermers Ch a

îne B le

ue Mon

le dia

Erkenningsnr. P002880

lid:NRDB

50ste jaargang - nr. 179 - 1e trim. 2015 - Driemaandelijks orgaan van de Blauwe Wereldketen Internationale vereniging zonder winstbejag, gesticht in 1962, in België goedgekeurd door koninklijk besluit van 15 juli 1964 en toegestaan in Frankrijk door ministerieel besluit van 23 november 1966.

Visélaan 39 - 1170 Brussel - tel.: 02-673 52 30 - fax: 02-672 09 47 - e-mail: [email protected] - www.bwk-cbm.be - P.C.R. BE59 0000 0380 5026 - PNB Paribas BE25 2100 4231 4482

VOOR DE BESCHERMING VAN DE DIEREN EN DE NATUUR DOOR PROPAGANDA, CULTURELE OPVOEDING EN INSPECTIES

Beste leden, Even een kleine herinnering : mocht u uw lidgeld voor 2015 nog niet betaald hebben, mogen wij u vragen dit vooralsnog te willen doen ? Het is voor ons van het allergrootste belang dat wij op uw financiële steun kunnen blijven rekenen. Dagelijks worden we geconfronteerd met problemen omtrent dierenwelzijn en –bescherming. Teneinde hieraan het hoofd te kunnen blijven bieden is het in de eerste plaats van belang dat we hiervoor over de nodige financiële middelen kunnen blijven beschikken. En dit hangt alleen van u af, beste leden, want zoals u weet zijn uw lidgelden en giften onze enige bron van inkomsten. Voor slechts € 15,00/jaar maakt u reeds deel uit van onze grote BWKfamilie. Verder in deze Keten zal u kunnen lezen welke dienstverleningen wij u hiervoor ter beschikking stellen. Bovendien vindt u in deze Keten een klein overzicht van de belangrijkste uitgaven waaraan wij het hoofd moeten bieden. U zal merken dat uw lidgelden en giften goed besteed worden en rechtstreeks (sterilisatie zwerfkatten, voedsel, medicatie, ereloon dierenartsen,...) ten goede komen aan de dieren. Uiteraard zijn er ook de functioneringskosten (drukken van propagandamateriaal, portkosten, enz...) die een flinke hap uit ons budget nemen. U ziet beste leden dat wij uw steun absoluut weten te waarderen. Dus, zit er bij deze Keten een overschrijvingsformulier ? Dan bent u niet meer in orde met uw lidgeld en hopen wij uiteraard dat u het nodige zal doen. Zit bij deze Keten geen overschrijvingsformulier ? Dan betekent dit dat u

in orde bent met uw lidgeld, waarvoor duizendmaal dank !

ons Vergeet ! b u a niet Lidgelden 2015 • Aansluitend lid € 15,00 • Beschermend lid € 20,00 • Erelid € 40,00

ONZE 2 MINISTERS (VLAANDEREN EN WALLONIË) EN DE BRUSSELSE STAATSSECRETARIS VOOR DIERENWELZIJN NEMEN HUN TAAK ZEER ERNSTIG Ben Weyts, Vlaams minister voor dierenwelzijn : • Terugdringen van de import van puppies, t.t.z. het aan banden leggen van de “broodfok”. Er wordt werk gemaakt van meer inspecties, die systematisch en onaangekondigd plaats vinden. Klachten over puppies die ziek zijn of ziek worden na aankoop zullen nauwer opgevolgd worden. • Het doorvoeren van de nieuwe rabiëswetgeving. Die schrijft voor dat pups vóór export moeten worden ingeënt tegen rabiës, wat pas mag vanaf de leeftijd van 12 weken. Daarna geldt nog een incubatieperiode van 3 weken, tijdens dewelke het dier niet mag reizen. Wat dus wil zeggen dat pups pas vanaf de leeftijd van 15 weken kunnen worden geïmporteerd. Dit zal waarschijnlijk tot gevolg hebben dat de import drastisch zal dalen • Strengere aanpak van dierenbeulen ! Schrijnende dossiers moeten voor de strafrechter komen, wat tot op heden te weinig gebeurt. Er moeten ook structurele controles komen : een hervorming van het controlemechanisme, zodat er niet alleen meer gecontroleerd wordt op basis van klachten, maar ook proactief en structureel • De Vlaamse regering plant een uitdoofscenario voor nertskwekerijen. Er mogen geen nieuwe kwekerijen komen en de huidige inrichtingen krijgen geen vergunning meer om uit te breiden. Het is wel jammer dat er geen einddatum op het uitdoofscenario gezet wordt. Bianca Debaets, Brussels staatssecretaris voor dierenwelzijn : • On-line signaleren van klachten in verband met dierenwelzijn. Diegenen die een dierenmishandeling of –verwaarlozing in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vaststellen zullen dit voortaan online kunnen signaleren via een formulier dat terug te vinden is op

foto GAIA

de website van Leefmilieu Brussel. Het formulier verplicht de persoon om persoonlijke gegevens te vermelden maar garandeert wel de anonimiteit. • Verbod op kwekerijen van dieren voor bontproductie. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zijn er geen pelsdierkwekerijen, maar tot op heden was het voor iedereen mogelijk een vergunning aan te vragen om een dergelijke kwekerij op te starten. Dit kan nu niet meer ! Mevr. Debaets is van mening dat het kweken van dieren om er luxeproducten van te maken, niet meer van deze tijd is. Carlo Di Antonio, Waals minister voor dierenwelzijn : • Verbod op kwekerijen van dieren voor bontproductie. In Wallonië zijn er geen, maar de Waalse regering ontving onlangs wel een aanvraag voor de bouw van een dergelijke kwekerij voor 18.000 dieren. Dit zal nu echter niet meer mogelijk zijn • On-line signaleren van klachten in verband met dierenwelzijn. Het mishandelen of verwaarlozen van dieren moet streng aangepakt worden, er is zelfs sprake van een nultolerantie ! Het on-line formulier geeft aan de personen, die getuige zijn van dierenmishandeling of – verwaarlozing, de mogelijkheid om dit rechtstreeks te melden via het formulier dat terug te vinden is op de website van de Waalse Regering – dienst Dierenwelzijn. De dienst garandeert een snelle interventie en een streng optreden tegenover de verantwoordelijken van deze daden. Net zoals voor het Brussels Gewest moet de persoon in kwestie zijn persoonlijke gegevens vermelden op het formulier.

2

LET OP : HOND AAN HET WERK (slot) Ze jagen op criminelen, ze speuren naar stropers en ze vinden drugs net zo feilloos als gesmokkeld ivoor en grote hoeveelheden contant geld. Honden hebben bijna magische vaardigheden in de misdaadbestrijding. Daarom zijn politieagenten, douanebeambten en natuurbeschermers dol op ze.

GEEN VAKANTIE ZONDER HOND Alle douanehonden hebben een hondengeleider die hun dier na het werk mee naar huis nemen. Het gezinsleven is belangrijk voor de speurhonden. Dat kan D.B. alleen maar bevestigen. Hij zou zijn viervoeter niet meer kunnen missen. Zijn gezin heeft de Duitse herder eveneens in het hart gesloten. Het zal dan ook niet in hen opkomen om zonder hond op vakantie te gaan.

mogelijk worden aangegeven. Want blaffen of zelfs het geluid van een bewegende hondenhalsband zou een explosie kunnen uitlokken. Daarom leren de honden springstoffen aan te duiden door te gaan zitten. Men spreekt ook wel van het “engageren” van de hond. SPEURHOND NARCOTICA

DIENSTHONDENEENHEID Ook politiehondengeleiders hebben een nauwe band met hun honden. Deze honden worden op veel gebieden ingezet : presentatie van de politie, criminaliteitsbestrijding en het voorkomen van escalatie van geweld staan net zo goed op hun rooster als de zoektocht naar drugs en springstoffen. Er worden zeer hoge eisen gesteld aan politiehonden, maar de Duise en Mechelse herders voldoen er altijd ruimschoots aan. Deze twee rassen worden dan ook overwegend ingezet als diensthonden. Of het nu gaat om een Mechelaar of een Duitse herder, de vereisten van een hond die in dienst van de politie komt, zijn altijd dezelfde : moed, hoge speel- en buitmotivatie, onberispelijk sociaal gedrag en absolute neutraliteit tegenover de omgeving zijn een must voor een goede diensthond. Er moet bij voorkeur een nauwe band bestaan tussen de diensthond en zijn of haar geleider, en over het algemeen blijkt dat ook het geval te zijn. Uiteindelijk kun je niet zomaar diensthondengeleider worden – en niet iedereen wil dit ook. Diegenen die het graag willen moeten over de volgende kwaliteiten beschikken : • Een grote affiniteit met honden hebben; • Thuis een hond kunnen houden ; • Jonger dan veertig jaar zijn ; • Minstens drie jaar in dienst van de politie zijn (exclusief opleiding); • De opleiding diensthondengeleider met succes hebben afgerond. (nvdr. De laatste 3 puntjes hierboven hebben betrekking op Nederland) Wie aan deze eisen voldoet, kan met zijn hond een zeer hecht team vormen. Valt het dan niet zwaar om je geliefde viervoeter regelmatig potentieel gevaarlijke situaties in te sturen ? “Jazeker. Mijn hond is bij het doorzoeken van een winkelpand van de 4de verdieping naar beneden gevallen. Dat ging me enorm aan het hart en ik ben zeer dankbaar dat het hem nu weer goed gaat”, vertelt een politiecommissaris. Het komt ook regelmatig voor dat honden met messen, schroevendraaiers of andere steekwapens verwond worden. Dat vinden de geleiders erg, maar het is helaas niet altijd te vermijden wanneer honden voor de politie werken. SPEURHOND EXPLOSIEVEN Niet minder riskant is de inzet van de zogenaamde “explosievenhond”. Uiteindelijk gaat het hier om explosief materiaal en dat kan al snel de lucht ingaan wanneer niet alle betrokkenen met de grootste voorzichtigheid te werk gaan. De diensthond moet explosieven, wapens en munitie opsporen en deze aanduiden. Daarbij wordt hij geconditioneerd op verschillende soorten springstoffen, waaronder militaire en commerciële-, maar ook zelf in elkaar gedraaide explosieven. Om de neus te trainen maken trainers gebruik van oefenkisten met verschillende preparaten. De zakken in de kisten geven de geur af van springstoffen, maar zijn niet explosief. In de zakken zit diatomeeënaarde, een geurneutrale drager, waarop de geur van individuele explosievenpreparaten wordt afgegeven via dampen. Bij de opleiding gaat het er naast het opsporen en aanduiden van springstoffen vooral om dat eventuele vondsten zo stil

Misschien wat minder explosief, maar ook niet ongevaarlijk is het werk van de drugshond. Zijn opdracht bestaat uit het opsporen en aanduiden van verdovende middelen en afgeleiden daarvan. Hiertoe behoren narcotica zoals heroïne, hash, marihuana, amfetamine, extasy en opium. In tegenstelling tot de explosievenhond vindt de inzet van de drugshond vooral geconcentreerd plaats tijdens de late uren en nachtdiensten. Afnemers, en met name dealers, zijn ’s nachts veel meer aanwezig dan overdag. Meestal wordt de drugshond ingezet voor het doorzoeken van woningen, personenauto’s en offroad terreinen, waar hij door krabben, bijten en blaffen aangeeft iets gevonden te hebben. Hij hoeft dus niet stil te zijn zoals de explosievenhonden. Personen worden overigens niet besnuffeld door de drugshond. Lijfvisitatie doen de politieagenten zelf. Speuren naar drugs is bijzonder gevaarlijk. Als een hond bij de zoektocht per ongeluk drugs opneemt, kan dat voor hem levensgevaarlijk worden.

ZO BLIJVEN DRUGSHONDEN GEMOTIVEERD Voortdurend trainen. De geur waarop zij ooit geconditioneerd werden, vergeten explosievenhonden en drugshonden weliswaar nooit meer, maar hun motivatie moet behouden blijven. Gemiddeld twaalf uur per maand trainen diensthondengeleiders met hun dier. Het is heel belangrijk dat er op een realistische plek geoefend wordt. Dat kan in winkelcentra, fabriekshallen en op andere plekken zijn. Op die manier kunnen diensthonden voortdurend geconditioneerd en in alle categorieën getraind worden. In een realistische werkomgeving kunnen ze namelijk ook afgestompt raken, wat om nieuwe conditionering vraagt. Bij de daadwerkelijke inzet komen de honden meestal met lege handen terug. Vanuit hun training zijn ze er echter aan gewend na gedane arbeid een beloning te krijgen. Meestal spelen de geleiders dan met hun honden en wordt het gevonden object omgeruild voor een speeltje. Dat is in een realistische situatie niet altijd mogelijk.

3 MANTRAILING Op zoek naar mensen. Het Engelse woord is samengesteld uit “man” = mens en “trailing” = zoeken. Mantrailinghonden worden met succes ingezet bij de jacht op voortvluchtige criminelen. Er komen geurobjecten bij kijken. Dit kan een sleutelbos zijn, een ring, een armband of een ander object dat toebehoort aan de gezochte persoon. Bij onervaren honden legt de trainer het object op de grond. Bij het vrij besnuffelen wordt het object voor de neus van de hond gehouden in een zakje waarvan de rand ver naar beneden is afgerold. Bij het klassieke besnuffelen steekt de hond zijn neus diep in de zak met het geurobject en ademt hij twee keer flink in voordat hij op zoek gaat. ELK JAAR EXAMEN DOEN Of actieve diensthonden nog goed genoeg zijn om ingezet te worden, wordt jaarlijks bekeken bij de diensthondentest. Honden die niet meer aan de eisen kunnen voldoen, gaan met pensioen en mogen oud worden bij hun geleiders thuis. De viervoeters brengen hun laatste jaren in het gezin door dat zij kennen. Dat hebben dieren die zichzelf in gevaar brengen voor onze veiligheid toch op z’n minst wel verdiend ! Overgenomen uit “Hart voor Dieren” maart 2014 Met onze oprechte dank

DIERENARTSKRONIEK Symptomen... waarbij je zo snel mogelijk naar de dierenarts moet gaan (deel 5 – slot) In sommige gevallen is het erg belangrijk om geen tijd te verliezen. Wij laten je zien welke gevallen dat zijn en vertellen je wat de meest voorkomende oorzaken zijn. Dieren kunnen ons niet vertellen dat ze zich ziek voelen. Daarom moeten wij als baasjes hen goed in de gaten houden !

Bij cavia : De meest voorkomende oorzaken van plotselinge verlamming zijn verwondingen door vallen, klem komen zitten tussen een deur of door hondenbeten. Door de relatief grote ruimte tussen de laatste lendenwervel en het heiligbeen, kunnen zelfs kleine kneuzingen leiden tot een ernstige dwarslaesie bij de cavia. Overgenomen uit “Hart voor Dieren” - juli 2013 Met onze oprechte dank !

DEEL 5 – VERLAMMING Bij kat : Na een ongeluk komt een letsel aan de zenuwen in de oksel vaak voor, wat ervoor zorgt dat de kat zijn voorpoot aan de getroffen kant niet meer kan belasten en deze er slap bij hangt. Katten met een hartprobleem lopen een groter risico op bloedstolling die de hoofdslagader verstopt. Deze zogenoemde aortatrombose treedt zeer plotseling op, is zeer pijnlijk en uit zich in een verlamming van beide achterpoten. Bij hond : Bij oudere honden van grotere rassen is vaak een ruggenmerginfarct de oorzaak van een plotselinge verlamming. Meestal betreft het de achterpoten. Bij een ruggenmerginfarct is een bloedvat in het ruggenmerg afgesloten door bijvoorbeeld een stolsel of een stukje kraakbeen. Een deel van het ruggenmerg krijgt dan geen bloed meer, wat leidt tot verlammingsverschijnselen. Voorvallen met de tussenwervelschijven komen bij honden ook vaak voor. Grote honden lijden vaker aan een instabiliteit van de halswervelkolom, die in het ergste geval tot verlamming leidt. Bij konijn : Verlamming aan de achterpootjes komt bij konijnen vaak voor. Wanneer konijntjes omhoog worden gehouden en daarbij verkeerd vastgehouden, kunnen ze met de achterpoten zo hard trappen dat ze zich daarbij zwaar blesseren aan hun wervelkolom. Ook parasieten, met name de veroorzaker van Encephalitozoon cuniculi, leiden tot verlamming van verschillende lichaamsdelen.

FRANKRIJK : DE DEFINITIEVE BESLISSING IS GEVALLEN – DE DIEREN KRIJGEN EEN STATUUT In de vorige editie van onze “Keten” meldden we reeds dat de discussies de goede kant uit gingen en nu is het definitief : sinds 28 januari 2015 worden dieren door het Burgerlijk Wetboek beschouwd als levende wezens met gevoelens. Hiermee komt Frankrijk aan het hoofd te staan van de meest progressieve naties op gebied van burgerlijk recht. Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk beschouwen het dier als zijnde geen voorwerp, maar erkennen het niet als een levend wezen. Aan deze beslissing gingen uiteraard tientallen jaar van strijd vooraf en een jaar van debateren in het Parlement. Er werden in totaal 770.000 handtekeningen ingezameld door voorstanders van een nieuw juridisch statuut voor de dieren. Op een bepaald ogenblik, nadat de Senaat de tekst verworpen had, zag het er zelfs helemaal niet meer positief uit. Maar uiteindelijk kwam alles goed en werd de tekst toch nog goedgekeurd. Zal België nu het Franse voorbeeld volgen ? We kunnen het alleen maar hopen !

4

ZWERFKATTENPOPULATIE : HET IS EN BLIJFT EEN NETELIG PROBLEEM ! U weet beste leden dat dit een problematiek is die ons zeer nauw aan het hart ligt, vandaar dat we er nog maar eens aandacht willen aan besteden.

Het is niet alleen in het buitenland dat men geconfronteerd wordt met zwerfdieren, ook bij ons zijn, vooral dan zwerfkatten, een veelvuldig voorkomend fenomeen. Oorzaak van het probleem : onnadenkende katteneigenaars die hun kattin nestjes laten hebben ! Die kittens komen dan, in de beste gevallen in een dierenasiel terecht, en in het slechtste geval op straat! Het leven van zwerfkatten is een echte overlevingsstrijd : ze zijn mager, krijgen ziektes,... Dus hoe meer zwerfkatten hoe hoger het risico op de verspreiding van besmettelijke ziektes zoals leucose, kattenaids, besmettelijke kattenbuikvliesontsteking, enz... Katten die op straat worden geboren hebben meestal een veel korter leven dan een huiskat. Zonder de hulp van de mens komen die dieren echt in erbarmelijke omstandigheden terecht. Euthanasie is werkelijk geen oplossing : de plekken die vrij komen in de groep worden namelijk onmiddellijk opnieuw ingenomen door andere zwervertjes.

Eén oplossing : sterilisatie/castratie ! Het kattenplan legt sinds 1 september 2014 de verplichte sterilisatie/ castratie op van katten die verkocht of gratis afgestaan worden. Dat wil zeggen dat elke kat die verandert van eigenaar moet gesteriliseerd worden.

Deze maatregel heeft echter een negatieve kant : heel wat kittens komen in asielen terecht omdat hun eigenaars niet de kosten willen dragen van het laten steriliseren van een gans nest kittens ! Met alle gevolgen vandien : overpopulatie in de asielen, die op hun beurt moeten opdraaien voor de kosten van sterilisaties/castraties, want de katten moeten in orde zijn voor ze geadopteerd worden ! Zo lang men niet overgaat tot het doorvoeren van de laatste etappe van het kattenplan, nl. het verplicht steriliseren van ALLE huiskatten, zal het probleem niet opgelost geraken. En neen, dit zal niet tot gevolg hebben dat er binnen X aantal jaren geen huiskatten meer zullen zijn ! Wil iemand dat zijn of haar kat een nestje nakomelingen heeft, dan zal hij of zij hiervoor een aanvraag kunnen indienen bij de bevoegde overheidsdienst en een erkenning hiervoor bekomen. Wij krijgen wekelijks aanvragen binnen voor het laten steriliseren/ castreren van zwerfkatten die ergens op een terrein zitten. Meestal gaat het om groepen tot 10 of 20 katten. Dankzij de gulheid van onze leden, die positief reageerden op onze oproep, kunnen wij opnieuw het gewenste gevolg geven aan die aanvragen, maar in beperkte mate. Uw giften voor ons fonds “sterilisatie zwerfkatten” zijn steeds welkom op volgend rekeningnummer : BE79 7340 3354 5033 BIC : KREDBEBB Hartelijk dank bij voorbaat !

BENT U TOEVALLIG IEMAND DIE ZICH HET LOT VAN ZWERFKATTEN AANTREKT ? Wil u ervoor zorgen dat ze over een goede beschutting beschikken tijdens de koude dagen en nachten ? Hieronder een model van een “kattenhuisje” dat u zelf in elkaar kan knutselen. WAT HEBT U NODIG ? • zes houten panelen met 2 cm plaatdikte (zie illustraties voor maten); • twee blokken hout van 65 cm lengte, minstens 5 x 5 cm; • vier hoekbeugels voor het vastschroeven van de zijkant en onderkant; • een 94 cm lange scharnier om het deksel vast te zetten aan de achterwand; • styropor ter isolatie van het gehele schuilhuisje; • dikke laag stro om het schuilplekje aan te kleden en te verwarmen 1. Gebruik uitsluitend materialen die diervriendelijk zijn en vrij van oplosmiddelen. Twee platen van 94 x 45-50cm dienen als zijwanden. Het styropor kun je aan het einde op maat snijden en vastzetten, maar zorg eerst dat je de scharnier goed op zijn plek hebt. 2. De voorkant is 65 x 50 cm, de achterkant 65 x 45 cm. Het toegangsgat moet zo hoog worden aangebracht dat er geen water of sneeuw naar binnen kan komen. Bovendien moet het dak iets over de voorzijde heen hangen. 3. De bodemplaat is 94 x 61 cm. Schroef de twee houtblokken stevig vast aan de bodem. 4. Het deksel met de scharnier bevestigen, het huisje isoleren met syropor en er een flinke laag stro in leggen. En voilà ! Overgenomen uit “Hart voor dieren” – feb.2015 Met ons oprechte dank !

ADVIEZEN VAN DE RAAD VOOR DIERENWELZIJN (OP DAT OGENBLIK NOG FEDERAAL) Advies betreffende aandoeningen bij honden ten gevolge van doorgedreven fok op uiterlijke kenmerken Bij het fokken van honden werd vroeger vooral geselecteerd op gedragskenmerken (in functie van het gebruik van de hond), terwijl er de jongste decennia voornamelijk wordt geselecteerd op het uiterlijk van de hond. Dit eenzijdig fokbeleid heeft geleid tot het veelvuldig voorkomen van gezondheidsproblemen en erfelijke ziekten. Deze fok- en selectiemethoden zijn al regelmatig aan de kaak gesteld in binnen- en buitenland, maar de acties van de betrokken partijen blijven beperkt. Vanuit een bezorgdheid voor het welzijn van de honden behandelde de Raad deze problematiek: een dossier met een probleemschets en de structuur en werkzaamheden van de hondenwereld werden opgemaakt. Er werd een advies opgesteld dat o.a. het volgende vermeldt : Gebaseerd op wetenschappelijke literatuur, genomen initiatieven in het buitenland en/of ervaringen bij landbouwhuisdieren, stelt de Raad volgende aanbevelingen als mogelijk vertrekpunt voor: • Aanbeveling 1: Formulering van een fokbeleid per ras om de gezondheid en het welzijn te verbeteren (in overleg met de betrokken verenigingen) • Aanbeveling 2: Aanpassing van de rasstandaarden en training en erkenning van keurmeesters (in overleg met de betrokken verenigingen) • Aanbeveling 3: Behoud of uitbreiding van genetische diversiteit (bijvoorbeeld door het beperken van het aantal nesten per reu, het beperken van inteelt door een restrictie of verbod op 1ste en 2de graadkruisingen, werken met open stamboeken om frequenter nieuw genetisch materiaal toe te laten in een bestaand ras en het aanmoedigen van import en het gebruik van bloedlijnen uit een andere regio (al dan niet via kunstmatige inseminatie) • Aanbeveling 4: Het opstellen van een databank en zijn toepassingen (bijvoorbeeld door registratie van de afstammingsgegevens van de honden, verplichte testen voor belangrijke aandoeningen bij registratie, systematische verzameling van gegevens over sterfte en ziekten van alle geregistreerde honden en hun oorzaak, gebruik maken van fokwaardeschattingen) • Aanbeveling 5: Fokprogramma’s uitwerken en uitvoeren • Aanbeveling 6: Het positief imago van de geëngageerde fokker promoten. De Raad benadrukt dat de aanbevelingen voor de aanpak van deze problematiek van toepassing zijn op zowel honden met stamboom als zonder stamboom, aangezien de welzijnsproblemen ten gevolge van het fokken naar extremen en een te nauwe genetische basis bij beide voorkomt. De Raad wijst erop dat elke partij zijn verantwoordelijkheid moet nemen en stelt dat de overheid hierbij een faciliterende rol kan spelen.

Een tweede advies betreft de productie van foie gras

foto GAIA

5

Er werd aan de Raad voor Dierenwelzijn gevraagd een stand van zaken op te maken inzake de productie van foie gras in België, en meer in het bijzonder om het gebruik van alternative methoden voor de productie ervan te overwegen. In België zijn er 13 ondernemers die ongeveer 25 ton rauwe foie gras per jaar produceren door de kweek van om en bij de 50.000 eenden. Dat is 0,09% van de wereldproductie die in 2012 op 26.800 ton werd geraamd. Ons land is evenwel een grote consument van foie gras (3,7% van de wereldconsumptie) zonder een grote producent te zijn. De kleine hoeveelheid die in België geproduceerd wordt, kan verklaard worden door de hoge productiekosten. Ons land heeft in 2010 het verbod op individuele kooien tijdens de periode van dwangvoedering geïmplementeerd en het gebruik van collectieve kooien of groepshuisvesting verplicht gemaakt. Desondanks blijft het risico dat het dierenwelzijn tijdens deze periode geschaad wordt nog altijd erg groot. Daarom is de productie van foie gras door middel van alternatieve methoden voor dwangvoedering een doelstelling die prioritair nagestreefd moet worden. Er zijn op de markt verschillende alternatieve producten die afkomstig zijn van levers van dieren die niet onder dwang gevoederd worden. Momenteel bestaat er hierover enkel een Franse studie. Onderzoekers hebben het gewicht van de lever van ganzen vergroot door de lichtsterkte geleidelijk aan te verminderen om zo de periode die aan de migratie voorafgaat na te bootsen. Het is interessant op te merken dat 2/3 van de geproduceerde levers een gewicht hadden van meer dan 400gr, wat de wettelijke limiet is om de benaming “foie gras” te dragen. Deze spontane leververvetting heeft levers geproduceerd met een vetpercentage dat het percentage, verkregen tijdens de productie van foie gras door middel van dwangvoedering, benadert. Ondanks deze bemoedigende resultaten laten de zeer grote individuele verschillen en de resultaten en de toename van de productieduur niet toe deze techniek in de praktijk toe te passen. De Raad voor Dierenwelzijn is van oordeel dat een verbod op de praktijk van dwangvoedering wenselijk is in België maar bij de bepaling van de datum van die inwerkingtreding zal moeten rekening gehouden worden met de mogelijkheid van het gebruik van alternatieve methoden, de afschrijvingstermijn van de bestaande bedrijven en de concurrentiepositie van de Belgische productie binnen Europa.

Opmerking : de Waalse Federatie van Landbouw (FWA) gaat echter niet akkoord met alle punten van het advies. ANDIBEL (Belgische beroepsfederatie van handelaren in gezelschapsdieren en toebehoren) heeft zich hierbij aangesloten !

Positief nieuws : Na het Vlaams Parlement, heeft nu ook het Federaal parlement beslist om foie gras van het menu te schrappen. Er zal dus voortaan geen foie gras meer geserveerd worden in de restaurants of op recepties van het Federaal parlement. Hopelijk zal het Waals en het Brussels Parlement dit voorbeeld volgen ! Zoals reeds in de titel aangegeven zijn dit twee adviezen die nog opgesteld werden vóór 1/1/2015, dus vooraleer alles geregionaliseerd werd. Deze zullen nu waarschijnlijk overgeheveld worden naar de regionale raden. Terwijl we deze lijnen schrijven zijn er nog steeds geen nieuwe raden samengesteld. Voor wat betreft de Vlaamse Raad voor Dierenwelzijn werd er reeds een oproep gedaan naar kandidaturen, maar voor wat betreft de Waalse en Brusselse Raad is er tot op heden nog steeds geen duidelijkheid. Wij betreuren uiteraard dat het allemaal zoveel tijd in beslag neemt, want ondertussen zijn er nog heel wat thema’s te behandelen en te bespreken, maar blijft alles een beetje geblokkeerd. Er werden wel al een aantal beslissingen genomen door de nieuwe ministers voor dierenwelzijn (zie hiervoor een apart artikel verder in deze Keten), wat wij alleen maar kunnen toejuichen.

6

KRONIEK VAN ONZE LEDEN Onlangs ontvingen wij van één van onze leden uit St.Lambrechts-Woluwe, het trieste verhaal over zijn kat “Apache”. Hieronder vindt u het volledig relaas : Op een mooie zomeravond kwam één van mijn katten, Apache, niet naar huis. De volgende dag ook niet en de daaropvolgende dag ook niet. Ik voelde dat hij problemen had. Het is een jonge kater die, vooral ’s nachts, een jachtleven leidt.

“Toen je in 2007 in mijn huis geboren werd, was je voorbestemd om geplaatst te worden in een opvanggezin. Daarom had ik je geen naam gegeven. Je nieuwe familie zou dat wel doen. De weken gingen voorbij en kandidaat-adoptanten begonnen zich aan te melden. Ze wilden het ganse nest zien, jij, je broer en je zussen. Ze wilden kunnen kiezen. Jullie werden betast, opgenomen, aangehaald,... Ik zag dat vooral jij dat afgrijselijk vond. Eens ze hun keuze gemaakt hebben willen de mensen hun dier meenemen. En toen heb ik moeten onderhandelen, hun laten inzien dat het nog te vroeg was, omdat jullie nog niet bij jullie moeder weg konden. De weken die volgden gingen je broer en je zussen één na één weg. Jouw beurt zou snel komen. Op een avond komen er bezoekers langs. Ze komen voor jou. Opnieuw nemen ze je op, nemen ze jou in hun armen, betasten ze jou. Je hoort hun opmerkingen. Ik sla het in stilte gade maar ik merk dat je dat helemaal niet leuk vindt. De volgende ochtend bij het opstaan lig je op mijn bed. Je beklom met je kleine lichaam de trap naar mijn kamer. Je keek me recht aan. Je miault heel fel. Ik begrijp dat je me iets wil zeggen. Ik voel dat je vraagt... om bij mij te mogen blijven. Ja, dat is wat ik die ochtend gevoeld heb. Dus heb ik besloten je te houden. Ik gaf je de naam “Apache” mee. Ik had echter de reactie van je mama niet voorzien. Een week later heeft ze je verworpen; ze ging ervan uit dat ze haar opvoedkundige rol volbracht had. Ze wou dat je wegging. Maar ik had je mijn woord gegeven; je bleef bij ons. Je bent gegroeid en sterk en krachtig geworden. Je had een trots en sterk karakter. Hoe dikwijls zijn we niet in de clinch gegaan ? Hoe dikwijls heb ik je niet terecht gewezen ? En dan ging je mokken en bleef je het grootse deel van de nacht buiten. Op straat kwam ik je soms tegen, terwijl je op de uitkijk stond in de voortuintjes. Als ik je riep herkende je me wel, maar je wou me niet volgen, want je was op jacht. Je was een “vrije kat” geworden. Maar je wist heel goed dat je een huis had waar je terecht kon om te eten en te rusten. Die zomernacht was ik verwonderd dat je niet thuis gekomen was. Gedurende een ganse week zag ik je niet. Op een morgen deed ik mijn meditaties bij zonsopgang achteraan in mijn tuin. Een geluid aan mijn linkerkant haalde mij uit mijn meditatie. Ik zag je uit de struiken tevoorschijn komen en al waggelend kwam je naar mij toe. Ik schrok, je was zo mager geworden, en je kon met moeite gaan. Mijn kat was ziek, je was ziek ! Wat is er gebeurd Apache ? Ik gaf je te drinken. Je dronk gretig. Eten ? Je kon zelfs de trappen niet meer op. Dus heb ik je naar boven gedragen. Daar wou je niet eten. Of kon je niet ? Ik dacht dat je een slechte ontmoeting had gehad, een gevecht, dat je gekwetst was geweest, zoals dat reeds gebeurde. Ik telefoneerde naar de dierenarts voor een spoedbezoek. Ondertussen had je toch een middel gevonden om te ontsnappen. Ik vond je terug in de hoek van een kleerkast, precies alsof je in alle stilte wou lijden, uit het zicht van alle blikken. Ik bekwam een afspraak, maar ik was me er nog niet van bewust dat het je laatste “uitje” zou zijn. In de wachtkamer van de dierenarts vond ik dat je zeer kalm was, en zelfs bedaard, precies alsof je wist dat je verzorgd ging worden, dat alles in orde zou komen (deze dierenarts had op een

dag reeds één van je verwondingen verzorgd en je had haar toen je dankbaarheid getoond). Je keek geïnteresseerd naar de andere dieren die ook aan het wachten waren. Het verdict De dierenarts liet ons binnen. Toen ze je zag sprak ze het definitief verdict uit. “Die kat is er erg slecht aan toe”. Ze toont mij zijn gele huid onder zijn vacht en rond zijn snuit. “Hij heeft geelzucht in een ver gevorderd stadium. Hij kan dit niet overleven (!)”. Ze heeft je lever en nieren onderzocht. En toen heb je gereageerd; dat deed pijn ! “Zijn lever staat op het punt open te barsten. Er kan niets meer aan gedaan worden...” Op dat ogenblik verdween mijn hoop als sneeuw voor de zon. Apache, je hebt ons gesprek gehoord. Ben je je ervan bewust geweest dat we het over jouw leven hadden, jij die deze morgen om mijn hulp kwam vragen ? De dierenarts heeft me zelfs gevraagd om je niet meer mee naar huis te nemen, teneinde de andere katten niet aan te steken. Alles moest hier eindigen. In een emotionele waas hoor ik nog haar stem die vraagt : “Bent u akkoord ?” Het is op dat ogenblik dat de ultieme daad gesteld werd (na een spuit om hem te laten slapen). Mijn enig contact, mijn enige communicatie met jou was mijn hand op jouw lijf. Dat zal je laatste herinnering zijn. Ik ben naar huis gegaan, teneergeslagen. Jouw lichaam, dat normaal gezien zo gespierd was, is volledig flens geworden. Ik heb jou in de tuin gelegd, in afwachting van je te begraven. Mijn andere katten hebben jou gezien. Ze bleven op afstand. Wat gaat er in hun hoofd om ? Eén van hen is al miaulend weggelopen... Ik heb je in een doek gewikkeld, teneinde je pels te beschermen tegen de zachte aarde. Ik heb een diepe put gegraven. Dat nam heel wat tijd in beslag, wat me toegelaten heeft in gedachten nog bij jou te zijn. Een beetje verder keken je open ogen mij aan. Ik heb je begraven achteraan in de tuin, jouw speelterrein waarmee je zo vertrouwd was. Je rust nu naast je zusje die jaren geleden op jonge leeftijd overleed. Het vervolg van de dag verliep met oneindige traagheid. Mijn katten, die anders zo levendig en zelfs soms allesoverheersend zijn, hebben zich voor de rest van de dag niet meer laten zien. Je hebt tijdens je korte leven heel intens geleefd. Je hebt je vrijheid kunnen behouden.” Onvoorbereid afscheid moeten nemen van iemand die je lief is is hartverscheurend.

TERUG OP DE SCHOOLBANKEN – EEN HELE AANPASSING ! Inderdaad, u leest het goed ! Mevr. Elsen en Nathalie Vanhinderdael, keerden terug naar de schoolbanken voor het volgen van een cursus “dierenasielen”. Sinds dierenwelzijn geregionaliseerd werd, en sinds 1 januari 2015 ook effectief werd, zijn er door de bevoegde ministers voor dierenwelzijn al heel wat initiatieven genomen. Zo werd o.a. beslist een cursus “dierenasielen” te organiseren, bestemd voor de verantwoordelijken en medewerkers van dierenasielen. De cursus was gespreid over 5 volle dagen (1 x/week) en werd afgesloten met een examen. De bedoeling van de cursus is asielen op een duurzame manier te ondersteunen bij hun dagelijkse werking ten behoeve van het welzijn van de dieren. De cursus werd gegeven in de Hogescholen die in Vlaanderen en Wallonië een opleiding “Dierenzorg” aanbieden en omvatte volgende thema’s : • 8 uren dierengezondheid • 4 uren ethologie • 8 uren dierenwelzijn en huisvesting • 8 uren bedrijfsbeheer • 4 uren hygiëne • 8 uren management en marketing.

7

Onze afgevaardigd-bestuurder, Mevr. Elsen-Verlodt Marleen, nam deel aan de cursus in St.Niklaas, en haar assistente en tevens lid van de Raad van Bestuur van de BWK, Nathalie Vanhinderdael, nam de franstalige cursus voor haar rekening in Fleurus. Na vele jaren niet meer op de schoolbanken gezeten te hebben was het uiteraard een hele aanpassing, maar de ervaring was zeer positief. De cursus werd gegeven door diverse docenten van de hogescholen en was zeer interessant. We hebben er heel wat van opgestoken . We zullen dan zeker niet nalaten om verenigingen die een asiel hebben, maar die niet het nut inzien van het volgen ervan of er gewoonweg geen tijd kunnen voor vrijmaken, aan te zetten om het toch te doen. Als vicevoorzitster van de Nationale Raad voor Dierenbescherming,die een 40-tal verenigingen voor dierenbescherming groepeert, was dit eigenlijk de hoofdreden waarom Mevr.Elsen vond dat het nuttig was de cursus te volgen. Trouwens, er is sprake van dat de cursus verplicht zou worden voor personeelsleden van alle dierenasielen in België. Wij vinden het in alle geval een goede zaak ! Elke deelnemer aan de cursus, die geslaagd is in het examen, ontvangt een opleidingscertificaat. We kunnen alvast mededelen dat Nathalie geslaagd is voor het examen ! Op het ogenblik dat we dit artikel schrijven had Mevr. Elsen echter nog geen resultaat van het door haar afgelegd examen.

WAARAAN WORDEN UW LIDGELDEN EN GIFTEN BESTEED ? Hieronder vindt u een overzicht van de grootste uitgavenposten (2013) op jaarbasis : - Sterilisatie/castratie zwerfkatten € 20.100,00 - Hulp aan personen die tijdelijk niet kunnen instaan voor de kosten verbonden aan de verzorging van hun dier(en) € 7.600,00 - Voedsel voor zwerfkatten € 1.900,00 - Functionneringskosten plaatsingsdienst € 6.800,00 - Functionneringskosten afdeling Frankrijk € 15.000,00 - Drukken van de “Keten” € 15.600,00 - Portkosten € 12.100,00 - Andere drukwerken € 11.250,00 (lidkaarten, omslagen, postkaarten,..)

Hieraan moeten uiteraard nog de kosten voor de dagelijkse administratie gevoegd worden, alsook voor het onderhoud van het gebouw, belastingen, verplichte verzekeringen,enz... Hieruit kan u afleiden dat we elke euro goed kunnen gebruiken. Uw steun is broodnodig om ons toe te laten het hoofd te blijven bieden aan al die onkosten die de werking van een vereniging zoals de onze nu eenmaal met zich meebrengen. Alvast bedankt voor uw steun !

“BLAAR EN TOK TREKKEN DE WERELD IN” Een kinderboek van de hand van Christina Guirlande, geïllustreerd door beeldend kunstenaar Lieve Janssen. Een aanrader voor kinderen, hun ouders én grootouders ! Het verhaal gaat over de kip Tok en de koe Blaar. Ze worden allebei vol misprijzen behandeld door hun bazen. Tok kan geen ei meer leggen en Blaar kan wegens dezelfde ouderdomsproblemen geen melk meer geven. Kip Tok is weggevlucht uit haar hok en zo maakt ze kennis met koe Blaar die ook van huis is weggelopen. Blaar en Tok besluiten samen de wereld in de trekken. Ze beleven heel wat avonturen, hele prettige, maar ook soms wel nare ! Maar koe Blaar wordt gezocht. Haar foto kwam in de krant en op de televisie, en zo loopt ze natuurlijk wel flink wat kans om opgespoord te worden. De auteur heeft er een schitterend verhaal van gemaakt met de wijze boodschap dat het niet is omdat men vindt dat iemand, mens of dier, te oud lijkt, hij of zij dan nutteloos zou zijn. Elke leeftijd heeft zijn charme en kan plezierig zijn om te beleven. Uitgeverij “Het Punt” – richtprijs : € 17,00

8

VAKANTIEGANGERS OPGELET !

ACHTER DIE LEUKE VAKANTIEKIEKJES ZIT VAAK VERBORGEN LEED ! Het lijkt zo leuk : een tocht maken op de rug van een olifant of een show bezoeken met deze dieren. Volgens de reclameslogans “een onvergetelijke ervaring”. Helaas is die ervaring vooral voor de olifant onvergetelijk. Samen met WAP (World Animal Protection), voorheen WSPA (World Society for the Protection of Animals), kan daar iets aan gedaan worden. In 2012 kwam WSPA in actie met de campagne “Stap van de olifant af!” De organisatie riep reisbureaus op om voortaan olifantvriendelijke reizen aan te bieden. En met succes : verschillende reisorganisaties, waaronder bvb. TUI, bieden alleen nog olifantvriendelijke excursies aan. We zijn dus goed op weg naar een toekomst waarin er geen enkele olifantenrit meer wordt verkocht. WAP dringt er ook in andere landen bij toeristen en reisorganisaties op aan om te stoppen met olifantenritten. Zo is een grote Australische reisorganisatie ook al gestopt met olifantenritten. Goed nieuws, want hoe kleiner de vraag naar olifantenritten, hoe minder jonge olifanten illegaal uit het wild worden geroofd en worden mishandeld om vervolgens een armzalig leven te leiden als toeristische attractie. De “Stap van de olifant af!”-campagne ging ook in 2014 verder door. Want er worden helaas nog steeds olifantenritjes aangeboden én afgenomen door reizigers. Het diervriendelijke alternatief voor olifantenritjes en –shows is het bekijken van deze indrukwekkende dieren in hun natuurlijke omgeving. Op de WAP website www.stapvandeolifantaf.nl kan je de belofte doen om tijdens je vakantie geen olifantenritjes te maken of olifantenshows te bezoeken.

Hoewel het vangen van olifanten illegaal is, groeit het aantal olifanten dat in de toeristenindustrie “werkt” nog steeds. In Birma alleen al worden zo’n honderd, vooral jonge, olifanten per jaar gevangen voor deze zeer lucratieve handel. De moeder en soms ook tantes van de jonge olifant worden hierbij vaak gedood omdat zij het jong proberen te beschermen. Nadat het olifantje bij zijn moeder is weggehaald wordt het dier dagenlang vastgebonden, uitgehongerd en mishandeld om zijn wilskracht te breken. Wanneer het dier voldoende is “afgericht” om als toeristische attractie te worden ingezet, wordt het vaak op gevoelige plekken geprikt om gehoorzaamheid af te dwingen. En hoewel een olifant tot 1.000 kg kan trekken, zijn de rugwervels niet gebouwd op het dragen van één of meerdere toeristen op zijn rug, waardoor de olifant hier pijn en schade van ondervindt. Buiten zijn diensturen staat de olifant permanent aan de ketting, een ellendig bestaan voor deze sociale dieren die gewend zijn om vrij in kudden rond te zwerven. Kom dus in actie en stap van de olifant af ! Bron “Hart voor Dieren” – nov.2014

VERREGAANDE DIERENMISHANDELING ! Maldegem – In juli 2013 ontdekte de politie van Maldegem in het kanaal een drijvende sportzak. Die bevatte een bewusteloos wit hondje, een Westie ! De zak was verzwaard met stenen. Als bij wonder leefde het diertje nog. Na speurwerk kon de politie de 2 daders vinden, nl. een 27-jarige man een een 31-jarige vriend. Omdat de hond naar de vriend gegromd had en zijn tanden had laten zien werd het diertje geschopt en geslagen. Alsof dit nog niet genoeg was werd een touw rond de hals van het diertje gebonden, waarna het door de kamer gezwierd werd ! Vervolgens werd het in een sportzak gestopt, die verzwaard werd met stenen, en in het kanaal geworpen. Door de aanwezige lucht in de zak bleef hij 2 dagen drijven op het water. De 27-jarige man werd niet gestraft – zijn advocaat beweerde dat hij gedwongen werd om aan die mishandelingen mee te doen. De 31-jarige vriend werd veroordeeld tot een werkstraf van 100 uur en een geldboete van € 52,00. Bovendien werd hem een levenslang verbod opgelegd om nog dieren te houden. Voor elke dag dat hij toch nog een dier zou houden, werd hem een dwangsom van € 25,00 opgelegd. Dergelijke wrede daden kunnen niet zwaar genoeg gestraft worden !

REDACTIECOMITÉ: Mevr. VERLODT Marleen, Mevr. VANHINDERDAEL Nathalie, Dr. R.J. HENS

ONTVANG GRATIS “GOED GEREGELD GOED GEGEVEN”, DE PRAKTISCHE GIDS VOOR SCHENKEN EN NALATEN AAN DE BLAUWE WERELDKETEN. BESTELLEN: 02/673 52 30 of [email protected]

NEEM DE BLAUWE WERELDKETEN OP IN JE TESTAMENT

Verantwoordelijke uitgever: M. VERLODT, Robijnlaan 17 - 3090 Overijse