3.1. HERINNERINGEN VAN ESSENEN - UITTREKSELS (A. & D. MEUROISGIVAUDAN). _______________________________________________________________________________ 'Dit volk, zoon van Joshe, heette het volk van Sem, en hieruit zijn alle wezens met een blanke huid die heden de aarde bewandelen, voortgekomen. Zijn civilisatie is met geen enkele andere te vergelijken, noch wat zijn luister betreft, noch zijn wetenschap en kracht. Tweemaal had de aarde echter al danig geschud en tweemaal was het continent van Atl reeds uiteengevallen, gesplitst in verscheidene delen waar de wateren rijkelijk binnendrongen. Onthoud dit nu bovenal goed, Simon : de Wijzen van Sem, die een uiteindelijke catastrofe voorzagen, bezochten de vorst van het Rode Land (Egypte) om over hun angstige verwachting te spreken. Met hem besloten zij het mooiste meest resistente gebouw te construeren dat de menselijke geest kon voortbrengen, een gebouw waarin de som van hun meest geheime weten zou worden verborgen, behoed voor de komende volkeren. Als de Naamloze het toestaat, Simon, zul je eens dat gebouw zien, op een dag van groot licht, een dag waarop de armen van de zon niet uitsluitend het zand zullen verwarmen. Maar luister verder... Wreedheid en ontucht maakte zich meester van het volk van Sem en de leiders van de zeven grote families zagen dat het moment gekomen was. Zes van hen vluchtten met de hunnen naar het witte ijs in het noorden, terwijl de zevende, de zonen en elf andere wijzen de zengende hitte van de Rode Aarde kozen. Zo gebeurde het dat op een nacht, toen de Leeuw op weg was de Kreeft te ontmoeten, de sterren uit de hemel begonnen te vallen, het land van Atlantis verzonk in de wateren en onze aarde werd bijna in zijn geheel verwoest. Je kent het vervolg, Simon, het is niet nodig dat we je het hier vertellen. Naar men mij gezegd heeft, heeft onze broeder Zerah je al meermalen de rollen van Mozes voorgelezen ; en van anderen. Weet dan nu, dat de grote koning die de rijkdommen en de kennis van Sem heeft willen behoeden, Zurid heette, en dat hij meer dan 3600 jaar voor de invasie van het water leefde. Weet ook, Simon, dat zij van de aarde van Israël, zij van Mozes, de zonen zijn van de zevende leider van het ras van Sem, en dat zij van Essania van het bloed zijn van de elf priesters, voortgekomen uit de zes andere families ; de priesters die niet hun verwanten volgden omdat ze zich wilden wijden aan de schat en de heilige vlam van Zurid. Hier, ons werk, jouw werk is het om deze vlam in stand te houden tegen stormen en vloedgolven tot het laatste uur, waarin zij in het volle daglicht zal kunnen oplaaien'. * * * 'Simon, we gaan een gevaar trotseren ; het is goed dat je dat weet : deze deur (in de rotsen van Karmel) scheidt ons van een gebied waar de mensenwereld geen plaats meer heeft. Talloze levensvormen evolueren op deze planeet en, zo goed als er ontastbare wezens bestaan in de lucht die je inademt, zijn er ook in het hart van de aarde waarin wij doordringen. Ja, Simon, over enige ogenblikken gaan wij het koninkrijk van de aardgeesten binnen... maar kijk me zo niet aan : ik gebruik geen bijgelovige taal. Mijn woorden zijn gewoon van iemand die weet, omdat hij geleerd heeft te zien wat de meesten weigeren te zien. Het lichtje dat in je ogen schijnt, heeft ons doen begrijpen de broeders en mijzelf - dat jij in staat bent bepaalde blikken en tegenwoordigheden te verdragen. Kijk naar die deur. Zodra we over de drempel zijn, komen er myriaden vreemde wezens om ons heen, die waarschijnlijk zullen proberen onze wandeling te
vertragen. Je moet niet bang worden : als je ziel onbevangen blijft, kunnen ze niets tegen je doen. Wees als een kristal, dat is alles wat ik je wensen kan'. ... Toen, in het diepst van de nacht, loste heel langzaam een sluier op alsof de duisternis zich veranderde in een poederig licht, in een agglomeraat van dichte warrelende deeltjes, in schijnbare wanorde. Plotseling verstijfden mijn ledematen : gezichten zag ik rondom me, temidden van een oceaan van verborgen leven ; niet te kwalificeren gezichten, half menselijk, half mineraal, tegelijk grijnzend en engelachtig. En kijk, nu kwamen hele wezens uit het zwarte licht tevoorschijn, wezens als kristallen, als wortels, ruig, niet als menselijke wezens, kleine schepsels met vlugge gebaren en scherpe ogen die me minachtend opnamen. ... 'We zijn aangenomen, Simon ; had ik het niet gezegd ? Elk element heeft zijn eigen leven, zoon van Joshe, en dit bestaan is niet monsterlijker dan het onze. Houd van die wezens, want zonder hen zou je niet kunnen leven ; zonder hen zou het zaad van vlas niet ontkiemen, noch een bloem bloeien. Ze zijn een deel van het etherische lichaam van de aarde, de essentie deer mineralen, die door de mens worden gesmolten en gevormd. Kijk naar hun lange handen, gelijk aan klei, de Vader laat ze alles wat de mens zaait opnemen ; zij werken samen met de wezens van het vuur, het water, en de lucht. Wist je dat de mensen uit dalen en bergen hen vereren ? Zonder het te weten, door de duizend riten met onbeduidende aanzichten ? Herhaald door de eeuwen heen ? Er zal echter een tijd komen dat diezelfde mensen hun hart zullen verhard hebben, zodanig dat ze geen zuchtje meer zullen waarnemen. Dan zullen niet meer voldoende vruchten der aarde zijn, en de mensen zullen vele andere dranken uitvinden en een nieuwe soort gronden. Dat zal een teken zijn ; één van de vele tekens die in stilte zullen uitroepen : de dagen gaan veranderen. Ik zeg je : houd van deze schepselen, want zoals aan alles in dit universum, en voorbij de universa, heeft de Naamloze ze een ziel gegeven analoog aan de jouwe, voortgekomen uit de wil van de zon. Maar voel je niet hoe je lichaam vibreert ? Je hart klopt langzamer en de energie van de Vader circuleert langzaam door je wezen. Om die redenen moet je hun tegenwoordigheid niet zoeken. Je moet ze slechts herkennen daar waar ze wonen ; ze eren, en in harmonie met ze leven. Zij gaan naar hetzelfde lichtpaleis als wij ; maar langs een andere weg ; herinner je dat. Ze zijn niet van precies dezelfde substantie als jouw lichaam, noch die van je ziel : alleen je etherisch lichaam lijkt op het hunne. Je moet dus niet te veel proberen hun diepe wijze van redeneren en oordelen te analyseren. Ze blijven ondoorgrondelijk voor hem die zijn voeten op aarde zet'. ... We kwamen voor een tweede deur, in alle opzichten identiek aan de eerste. De broeder stopte twee meter ervoor en plantte zijn fakkel in de enige spleet in de verglaasde rots, die beslist daarvoor bedoeld was. Ik zag hem toen een cirkel om hem heen beschrijven, met de punt van zijn wijsvinger naar de grond gericht ; tegelijkertijd telde hij de passen die hij terplaatse deed en verdiepte zich vervolgens geheel in een smartelijk eentonig gezang. Op dat ogenblik zagen wij ons omringd door lichtende lintjes, waarvan men niet wist waar ze vandaan kwamen, en die met een waanzinnige snelheid om ons heen cirkelden. Plotseling scheen onze escorte op te lossen als een puzzel waarvan de wind de stukjes verstrooit ; daarna niets meer : we waren alleen. 'Dat was geen magie, Simon, je dient het verschil te leren zien... Magie is nooit meer dan een verzameling technieken die een sterk en wilskrachtig mens in staat stelt de wetten van de natuur te beheersen, de wetten die aan velen onbekend zijn. Hier in het Krmel (= Kar-
mel) werken wij met het hart, en alleen dat komt in ons tot uitdrukking. Zie hoe het altijd de totaliteit van je wezen verlicht en doorgloeit, dan zal het altijd de hoogste sleutel van de koninklijke weg blijven. Al het andere is slechts gezichtsbedrog en ondersteuning voor onze nog te zwakke zielen'. ... De broeder die me tot hier had gebracht, straalde. Zijn grote gestalte drong zich vrolijk door de stapels rollen en metalen of stenen tabletten. Zonder langer te aarzelen volgde ik hem na. ... 'Een deel van de archieven van onze aarde en zijn volkeren bevindt zich hier in veiligheid, Simon. Begrijp je dat voorrecht ? Twee hele continenten zijn verzwolgen, opgeslokt door vloedgolven en aarde, sinds de eerste rollen, de eerste stenen tafelen, werden geschreven met de nauwkeurigheid van een edelsmid. Daar ligt bijna 100.000 jaar geschiedenis en kennis van onze planeet. Tussen deze massa werken zijn er die niet door menselijke handen werden samengesteld ; die blijven voor sommigen van ons nog een mysterie. Andere zijn in getekend schrift dat lijkt op dat van de grote rode koningen, en ze zijn uit een tijd dat zelfs het volk van Atl nog niets betekende. Het zijn de boeken van het "Ma" - tijdperk, de Aarde-Moeder, wat ook 'water' betekent. Het was in die tijd dat zij, die door de kinderen van Abraham Elohim genoemd werden, regelmatig over de planeet begonnen te wandelen om zijn ontwikkeling te leiden. Kijk eens goed naar deze twee tekens, Simon, ze dragen het spoor van die grote wezens'. De broeder greep een klein zwartachtig matelen tablet en wees in het midden van een verzameling hiërogliefen, naar twee heel kleine fijn gegraveerde tekeningen. Terstond herkende ik ik er één van, het beeld van Ishtar, Maan-Zon, die ik overal ontmoette. De tweede was me minder vertrouwd ; het was een spiraal die zich om een kruis met gelijke armen wond, het geheel onder bescherming van een wassende maan. 'Het is één van de symbolen van "Hrma" (Mercurius) wiens glorie niet ver van die van de zon schittert. Zoals ik al zei : de boodschappers van Maan-Zon en Hrma leefden dikwijls temiden der mensen in die verre oude tijden. Zij deden zich gelden als gidsen en wetgevers ; de één ontwikkelde intuïtie en liefde, de ander de juiste en verborgen kennis der fenomenen. Zij waren als de twee handen van de Vader die de ogen van het mensenras openden. Dit heeft niet alleen maar de waarde van een voorstelling, Simon. Het mensenlichaam was nog onvolkomen op de aarde van Ma. Zijn ogen leken niet op echte ogen, maar op vage gevoelige punten op de oppervlakte van zijn schedel ; zijn skelet was soepel en naar wens vervormbaar, en slechts door de stralende krachten van de maan - die toen ontstond - werd het verhard. Ik zie je glimlachen, maar je moet weten dat de mens lijkt op een bloem die zich langzaam opent in de loop van de eeuwigheid, naargelang de seizoenen van zijn hart en geest. Evenmin zullen de lichamen blijven in het stadium waarin ze zich nu bevinden. Je zal je misschien afvragen waarom ik je hierheen gebracht heb. Wel, deze plaats bewijst je dat het ras van Essania één van de bezitters van de Traditie is'. 'Wat is de Traditie ?'. 'Het "Weten" dat door de ware zonen van de Naamloze sinds immer op onze aarde in stand wordt gehouden. De tijdperken gaan voorbij, Simon, maar er bestaan vanaf het begin colleges van wezens, die het onderhouden en verspreiden van een Woord als taak op zich genomen hebben. En dit tot aan de opening van de deur van het Zelf der mensheid ! Je zal deze woorden later begrijpen'. 'Wachten allen van onze religie op het openen van die deur ?'. 'Onze religie ? Gebruik deze term voortaan niet meer ! Wat betekent het ? Dat men ergens op de wereld is gekomen met een bepaalde huidskleur, gewoonten en manieren van hopen en geloven ? Als het dat is, heeft het geen betekenis. Wij hebben geen religie, Simon,
wij hebben geen geloof : wij lopen zonder stok op de lichtstraal die uit de mond van de Vader komt. En wij bereiden de komst voor van Hem die komen moet. ... Het is belangrijk dat deze bibliotheek op deze manier wordt bewaakt, want voor hen die tweedracht zaaien in plaats van één maken, voor hen die werken als prisma's op de mensheid, zou het een veel te grote bron van macht zijn. Het is ook uit voorzichtigheid dat hij soms wordt verplaatst. Vandaag worden deze rollen behoed onder de stenen van onze tempel, morgen zullen ze onze grond verlaten om onderdak te vinden in een land dat wacht aan de andere kant van de sneeuw, daar waar de zon opgaat, één van de vaderlanden van de Assa, waaruit de huidige naam van ons volk voortkomt'. ... De broeder raakte niet moe van het uitleg geven over bepaalde teksten die hij met luide stem voorlas, terwijl hij me liet buigen over de meest antieke onder hen. 'Er zijn letters en symbolen die echte levende wezens zijn ! Onthoud dat. Een figuur, een tekening, zijn evoluerende krachten in een zeer reële wereld. Je zal ze eens mogen hanteren, heb nog wat geduld. Je moet voordien in staat zijn te begrijpen dat een man of een vrouw of zelfs een kind, ook boeken zijn die ontcijferd kunnen worden, net als deze die je hier beschouwt, met hun codes en krachtpunten, hun mogelijkheid om te begrijpen wat ons altijd weer duizenden en duizenden jaren terugzendt. Het enige verschil is dat hun ziel er nog niet in geslaagd is de zucht voort te brengen, die hen kan ontdoen van het stof om het lezen gemakkelijker te maken. ... Er zijn drie werelden : "ik heb", "ik ben", en "ik word". Het zijn drie gewaden van de Vader. Ik schrijf dit voor de komende volkeren, zodat ze niet meer vergeefs hoeven te zoeken. Hij die het niet weet, veroordeelt zichzelf om meer en meer achter te blijven. De mensen leven niet slechts één maal ; ze komen op een dag weer terug : andere werelden en plaatsen ontvangen hen op hun weg. De eeuwigheid is een cirkel waarvan de Vader het middelpunt is, en alle aanzichten van de Vader zijn die van een Grote Zon. Leer dat, zoon van de toekomst. Onthoud het woord van gisteren en morgen. Zie je, Simon, we hebben altijd de ongelukkige gewoonte gehad onszelf ervan te overtuigen dat de mensen uit de oudheid onwetend waren : onbehouwen en bijgelovige schepsels, en dat wij pas in onze tijd begonnen zijn met duidelijk te zien, de vooruitgang te ontdekken. Maar wat is vooruitgang ? De trots en zelfgenoegzaamheid ? Neen, alles wat een menselijk wezen bij mogelijkheid kan weten, is destijds al op aarde in bewaring gegeven door de "Heren van de tien en zeven", zij van de sterren. Wij behoeden en onderhouden slechts, en wij herinneren het ons steeds weer, totdat onze geesten geschikt zijn geworden ons bij hen te voegen'. * * * 'Vandaag zal je leren hoe de Naamloze de mens heeft geschapen, en waarom het contact met een mens verwarmt of verbrandt. Het is lang geleden, heel lang geleden, toen de Vader reeds heel lang zijn adem had ingehouden, dat Hij zijn slaap verliet. Toen ontsnapte uit het middelpunt van zijn ronde en unieke mond een lange ademtocht, de adem van de ziel van onze adem. En hoe verder deze witte fantastische uitwaseming zich van hem verwijderde, hoe meer die in het oneidige viel, daarbij een spiraal tekenend van alle kleuren van de regenboog : zo werd hij tot ether, gas, vuur, water, en klei. Van daaruit ontstond het leven, zie je : overal in de immensiteit van de hemelen. De klei, die als een zak zonder vorm alleen maar kon rollen, leerde het water kennen en het water kende zichzelf door met het vuur in aanraking te komen. Het vuur en het water, die op de klei rustten, schiepen toen het gas.
Op dat moment werd de mens gevormd uit de eenheid van alles, en zo werd de ether openbaar die in elk van hen sliep. Maar daar eindigt de geschiedenis niet, Simon, zij eindigt niet met de vijf elementen : mijn verhaal heeft een vervolg ! Je zal zelf moeten ondekken op welke wijze het verder gaat en zich uitbreidt. Aldus hebben wij, mensen, een lichaam van aarde, een ander van water, één van vuur, enz. Ons kleine mensenbrein kan er nog zes aan toevoegen. Nu moet je weten, Simon, dat deze lichamen geheel aparte wezens zijn. Ze hebben hun eetlust, hun verwachtingen, en ze gaan twee aan twee samen. Zo bezit de mens, voor alles, drie echte lichamen, waarvan elk zowel mannelijk als vrouwelijk is in zijn neigingen ; wat het laatste betreft - het juweel van Sheba dat bevat alle andere en kroont ze als met 144.000 diamanten. Dat is het wat je kan zien gelijk duizenden vuren, wanneer je hart kan ontvangen zonder te begeren : het zijn de drie lichamen. En wat het juweel van Sheba betreft, je oog heeft het één maal aanschouwd. Het is de vier, de basis van de pyramide die zich opricht naar het unieke licht. Daarom hebben de wijzen vier letters gegeven als reflecties van de heilige namen. Wat je hart spontaan begrepen heeft, moet door je wil gedirigeerd worden. Ik denk dat de tijd gekomen is je datgene te leren, wat door je sterfelijk oog niet kan worden doorgelaten, Simon. Ik hoop en geloof dat mijn vertrouwen niet beschaamd zal worden, want wat ik je te leren heb, is een tweesnijdend zwaard : of je zal het gebruiken om het kwaad op te sporen en te bestrijden, of het zwaard zal slechts de verdeeldheid in je ontwikkelen. Zie je het gevaar ? Om de lichamen van anderen te lezen, zou je moeten leren hen te kennen, te helpen, te genezen, en niet om jezelf bij hen in te dringen en hen te gebruiken. Verheug je niet, Simon : ik geef je geen macht ! Niemand zou - aan wie ook - werkelijke macht kunnen geven. Ik bied je alleen een methode tot ontwikkeling aan, en die kan jou meer van dienst zijn dan je kameraden, want hij schijnt je te roepen. Weet dus welke de drie lampen zijn die het menselijk lichaam verlichten, en leer hun functies. Het probleem dat ik je bied is tegelijk eenvoudig en moeilijk. Het bestaat uit het heroveren - door oefeningen - van bekwaamheden, van een vermogen dat zich in een paar woorden laat samenvatten : weten te kijken. Kan iedereen kijken ? Neen, er is veel voor nodig. Let goed op : aan een wezen, dat in zich de capaciteit tot waarnemen heeft ontwikkeld, verschijnen de drie menselijke lampen, de AURA zoals ze gezamelijk genoemd worden, met de schoonheid van een groot lichtend zuiver eivormig omhulsel. In feite kan men het vergelijken met een schelp van licht, waar in de kern het individu evolueert als een pit in het hart van een vrucht. De Broeders noemen het ook : uitstraling. Van nature is de aura uiterst subtiel. Ik zou eveneens geneigd zijn te spreken van uitwaseming, stralenbundels, golflengten, die zich verplaatsen op verschillende ritmes ; ik kan het niet beter uitdrukken : de taal is zo arm op dit gebied. Hij die erin slaagt de aura waar te nemen, wordt onmiddellijk getroffen door zijn gasachtig en dus uiterst beweeglijk onbestendig aspect. Onze aura, in zijn geheel, kan ongeveer drie ellen (ca. 120 cm) uitstralen buiten het lichaam dat hij omvat en doordringt. Maar je begrijpt dat zij die beginnen met het lezen ervan, nog niet direct de uitgebreidheid der stralingen ziet. De menselijke straling bestaat in feite uit drie opeenvolgende, min of meer subtiele lagen, die mens slechts geleidelijk ontdekt. Het deel van de aura dat het hoofd omhult, wordt gewoonlijk het eerst waargenomen, want dat openbaart zich altijd met een grotere helderheid. Lijkt je dat niet logisch ? Is het brein niet een soort mechanisme of vuur dat
het hele lichaam voedt ? Het is goed om te weten dat het lichtei niet volmaakt in zijn vorm is, in die zin dat het aan de top verlengd wordt door een projectie, vergelijkbaar met een vlam, vuriger dan de andere. Enkele mensen der verre volkeren die ons bezoeken, kennen ook het bestaan van deze lichtfontein ; zij bezitten bijzonder suggestieve kapsels. Die kam, Simon, of "vlammende pluim", die uit de top van de schedel komt, is de manifestatie van het innerlijk vuur - kosmisch en heilig van oorsprong - dat denkende wezens bezielt, en dat onophoudelijk op zoek is naar 'iets anders' dan wat we zijn. Het is het teken van het juweel van Sheba, zetel van het hoogste menselijke bewustzijn. Wanneer je het zal zien, moet je die uitstraling - sterker dan de andere en zeer onthullend wat de eigenaar betreft - grondig bestuderen. In de tweede plaats moet je weten dat de lichtsterkte en grootte van de aura in geen geval vaststaan. Die hangen af van een groot aantal factoren en omstandigheden die ik zal beschrijven. Onthoud dit eerst goed : de straling van de mens is globaal genomen samengesteld uit een groot aantal gekleurde golven die zich met elkaar vermengen en zo een basistint vormen, die de persoonlijkheid en neigingen onthult. Op die basis verschijnen in alle richtingen gekleurde stromingen. Die zijn het die de aura tot iets onbestendigs maken, en moeilijk te begrijpen. Maar deze energiestromen verplaatsen zich toch niet zo ongeordend als je op het eerste gezicht zou zeggen. Zij vormen draaikolken en krullen op verschillende plaatsen van het lichaam. Zij bevatten zogenaamde "vitale knopen" die voor een groot deel corresponderen met organen die onmisbaar zijn voor ons leven. Zo zijn onze milt en ons hart wat dat betreft bevoorrechte krachtcentra, zoals ook de neuswortel. Je zal zien dat sommige zones zich onderscheiden door "gekleurde wervelingen", heel levendig ; ze lijken op spiralen die de indruk geven in het lichaam zelf door te dringen. Die spiralen zullen je de plaats wijzen van de "krachtwielen", en er zijn er die onontbeerlijk zijn voor het evenwicht, bijvoorbeeld die in de maagholte (plexus solaris). De belangrijkste van alle - zes plus één - waren al bekend bij de volkeren van Atl, en in alle tradities van onze aarde. Ze zijn min of meer zichtbaar vanaf de basis van de ruggengraat tot aan de top ervan. Onze aura volgt natuurlijk ons lichaam tot in de kleinste bewegingen, past zich aan aan zijn veelvuldige houdingen, en voegt zich naar elke beweging van onze ledematen. Eigenlijk zou je hem goed kunnen omschrijven als een verbazingwekkend energieveld, bezield door vele trillingen voortkomend uit een geheel van actieve krachten in het centrum van ons fysisch wezen en van ons bewustzijn. Luister nu nog beter naar me, Simon, want je wil wordt nog te gemakkelijk afgeleid : je intellect denkt dat het nodig is de eenvoudige kennis die ik je overbreng ingewikkeld te maken. De energieën waarover ik sprak, zijn niet in de eerste plaats voortgekomen uit de "zenuwen" of vitale centra van ons lichaam : ze worden eerst geabsorbeerd van buitenaf door de krachtwielen, en daarna pas opnieuw gedistribueerd. De "spiralen" die je al gezien moet hebben, vertegenwoordigen om zo te zeggen hun toegangsdeuren in ons organisme'. 'Maar wat betekent "van buitenaf", broeder ?'. 'Dat is een goede vraag, Simon, het is niet de atmosfeer, of in elk geval niet alléén de atmosfeer ! Er is in de lucht die je inademt, en in het licht dat je absorbeert, een energie - fabelachtig - die onze veel te groffe zintuigen niet kunnen opmerken. Enkele geleerde priesters uit de tempel van Salomon noemden het "levend licht". Wij noemen het ook Kosmische of Zonne-energie,
naargelang de werkzaamheid positief, voedend, vitaliserend is voor het geheel van ons wezen. Wat zijn nu die drie lichamen waarover ik je heb verteld ? Het zijn drie omhulsels. Het eerste verdient eigenlijk niet de naam 'aura', want het straalt maar weinig uit. Het is echter het meest zichtbare voor een niet-ingewijde, want het is de meest "dichte" van alle drie. De dichtheid zou je haast doen denken dat het stoffelijk is, zo dicht blijft de aard van zijn trillingen bij die van het fysieke lichaam. Je zal zien dat het het enige omhulsel is dat precies de vormen van het lichaam volgt, en dat het zelden meer dan twee vingers buiten de hele oppervlakte daarvan uitstraalt. In het Krmel noemen we het "het levenslichaam" (etherisch lichaam in de gnostiek). Sommige volkeren op aarde zien er een ziel in, maar dat is een vergissing, voortkomend uit de betrekkingen die de ether onderhoudt met het bloed'. 'Lijkt het niet op de rook van wierook ?'. 'Precies, maar het is niet zo beweeglijk. Het verschilt hier en daar in dikte, naargelang de plaats ; en de kleur is grijsblauw. Maar je zal later zien dat bij enkele mensen die in alle opzichten gezond zijn, deze tint soms plaats maakt voor goudachtig wit. Het levenslichaam is in feite de aura van de gezondheid, en wij allen wensen dat je in de gelegenheid zal zijn het dikwijls te gebruiken. Je zal constateren dat het zich voedt ter hoogte van de milt. Maar Simon de broeders hopen dat je het daar niet bij zal laten. Om te kennen en te helpen zal het onontbeerlijk blijken om uit andere bronnen te putten dan uitsluitend het levenslichaam. Als we ons hart en ons oog laten vibreren, schieten er vlammen door ons tweede lichaam : het aandoeningslichaam (het astraal lichaam in de gnostiek), dat alle verlangens weergeeft, de vertwijfelingen, teleurstellingen, geluk, natuurlijke neigingen, kwaliteiten, en fouten. Je zal het waarnemen op ongeveer 40 cm buiten het vitale omhulsel, en je zal snel begrijpen dat het een zeer onstabiele aura is, want hij varieert op het ritme van de gedachten en impulsen. Hij bezit een basistint die voor elk individu verschillend is, en hij verandert van seconde tot seconde, parallel aan de gemoedsbewegingen. Je zal dus kunnen constateren dat deze astrale aura nooit gelijk is aan zichzelf, omdat een wezen nooit exact dezelfde blijft op ieder moment van zijn leven. Weinigen weten dat hij ook een aantal aanwijzingen geeft over de gezondheid van een organisme, aanvullende aanwijzingen aan die, voortgebracht door de etherische uitwasemingen. De ziekten van het lichaam zijn heel dikwijls de reflectie van die van de ziel, Simon, vergeet dat nooit, en het emotionele aanzicht van een mens blijft sterk verbonden met zijn zuivere fysische kant. De astrale aura is in feite de uitstraling van het ego. Maar als de Naamloze het toestaat, zal je ook daar niet blijven stilstaan. Je zal proberen je blik verder dan die tweede straling te richten, om het derde, zuiver eivormige omhulsel te ontdekken, een lichaam dat je veel minder onrustig zal voorkomen. Niet onbeweeglijk, Simon, neen, niets is ooit onbeweeglijk. Het zou niet juist zijn te beweren dat dit lichaam doorlopend aan zichzelf gelijk bleef. Je zal opmerken dat lichte golvingen elkaar opvolgen aan de oppervlakte, met een min of meer snelle of regelmatige kadans. Ze ontstaan naar aanleiding van iemands mentale activiteit. Je moet weten dat een andere bijzonderheid van deze metale aura is, dat de basistinten veel minder gevarieerd zijn dan die van de vorige lichamen. Het wordt gewoonlijk gekarakteriseerd door een dominant schijnsel van geel, blauw en wit. En dit moet je ook goed onthouden, Simon : hoe meer een mens het voordeel geniet van een juist ontwikkelde persoonlijkheid - solide, stralend - hoe sterker en stabieler dit derde lichaam zich zal manifesteren, gelijkend op een eierschaal voor tweeledig gebruik. Alles is namelijk dubbel : de verspreiding van de
personaliteit van de mens met zijn innerlijke rijkdom in de omringende atmosfeer, en de bescherming tegen alle agressie van buitenaf, psychisch of mentaal. Je ziet het dus : deze derde aura is vergelijkbaar met een springplank voor de communicatie met anderen, en een verschansing tegen hen die ermee in disharmonie zijn. Het spreekt vanzelf dat hij zich niet altijd op gelijke wijze bij de mensen ontwikkelt. Zo zelfs, dat sommigen een heel gezelschap lijken te verlichten, terwijl anderen er als uitgebluste wezens uitzien. Helaas, bij sommige mensen verkeert de derde aura in embryonale toestand ; dat zijn vaak wispelturige, impulsieve schepsels met kinderlijke en oppervlakkige reacties'. 'Wanneer leer je me dat alles goed te zien, broeder ?'. 'Je hebt me niet goed begrepen, Simon : ik zal het je niet leren. Ik kan je niet leren wat je zelf moet ontdekken. Ik ben slechts in staat te verhinderen dat je fouten maakt, je aan te raden om enkele details te respecteren. Zo moet je weten dat atmosferische condities je taak min of meer kunnen verlichten. Een mooie zon, droog weer, maken het zien van de stralingen gemakkelijker ; dat geldt in het bijzonder voor de etherische vlammen die altijd sterker worden onder de werkzaamheid van de zonnestralen, die op de plaats van de milt een lichte holte teweeg brengen. Maar mist en sneeuw maken de waarneming eveneens eenvoudiger. Ten slotte zal je merken dat grote vochtigheid, zoals bij iemand die net uit bad komt, onderhevig is aan een grote verstrooiing van de etherische aura, en eveneens - maar in mindere mate - ook van de volgende aura. Nu is het van kapitaal belang om te weten dat de plotselinge en totale onderdompeling van een lichaam in water, gedurende een fractie van een seconde, de totale uitstoting van het etherisch lichaam tot gevolg heeft. De zeer korte projectie van dit levenslichaam buiten het stoffelijke, veroorzaakt altijd het verlies van bewustzijn, snel en kort als een bliksemschicht, maar voldoende om bepaalde dingen te produceren op een subtieler niveau. Eens zal je heel goed de belangrijkheid van dit detail begrijpen. Nu je, vanaf vandaag, bepaalde oorzaken en hun gevolgen kent, moet je in 't vervolg vermijden de drie lichamen te lezen van iemand die uit het water komt, alvorens hij zich goed heeft afgedroogd. Geloof niet dat dit fantasie is die de broeders zich verbeelden ! Gedurende de dag, en zelfs 's nachts, hoopt zich op de oppervlakte van de huid organisch en ander afval op. Dat heeft zijn eigen uitstraling. Je zal dus het belang zien dat een lichaam zich daarvan ontdoet, opdat zijn stralingen volkomen helder en onbezoedeld zijn. ... De oefeningen die ik je nu zal geven, moeten dagelijks volbracht worden, zo vaak je maar kunt. Allereerst moet je enkele minuten besteden om kalmte en stilte in je te ontwikkelen. Zoek daarvoor een leeg vertrek met neutrale kleuren ; verwijder alles wat heldere kleuren of drukke motieven heeft. Vergis je niet, dit is een belangrijk detail. In de tweede plaats : kijk goed naar mij, wat je moet doen. Om te beginnen maakt het weinig uit of de gekozen achtergrond wit of zwart is : je kiest die om zijn regelmaat, en begrijp goed dat geen enkel detail van die achtergrond, noch van je hand - zelfs geen ring - in staat mag zijn je aandacht te trekken : kijk maar hoe ik het doe. Ik kijk in de richting van mijn hand, maar beschouw hem zonder hem in focus te zien ; ik kijk verder dan de hand. Doe mij na. Alleen de vage omtrek van je hand mag door de blik geregistreerd worden. Laat je geheel absorberen door het wazige beeld van je uitgespreide vingers. Kijk op deze wijze enkele seconden, en begin daarna op-
nieuw, maar een beetje langer. Heel spoedig zal je een dunne halo kunnen waarnemen, als een opaliserende handschoen om je vingers. ... Nu de tweede oefening, Simon. Ga hier zitten, goed rechtop, onder de lichtbron, en hef je gelaat naar omhoog, met je ogen stevig gesloten. Je zal een lichtende mist opmerken, geel- of witachtig. En nu moet je je vooral niet gelimiteerd voelen door dit licht, integendeel, je moet zonder inspanning blijven waarnemen. Fixeer in gedachten de wortel van je neus, precies tussen je ogen of ietsje hoger, naargelang je gevoel. Laat nu langzaam je hoofd zakken tot horizontaal. Naarmate je blik de horizon nadert, trekken alle kleuren van de regenboog aan je voorbij. Doe de oefening nogmaals en je aandacht wordt getrokken door linten van licht - blauw en violet - en tenslotte door een punt, nog dieper blauw, dat in het centrum van je gezichtsveld ontstaat. Zie je de sluier van Isis, zoon van Joshe ? Het is die kleine blauwe bol, die zo groot moet worden dat hij je geheel absorbeert ; op een dag zal hij zo groot zijn, dat je erin duikt ! Het is je unieke oog. Sommigen spreken over het derde oog, maar het verdient de titel van eerste ! Het is van kapitaal belang, en de ontwikkeling ervan geeft een moeitelozere waarneming van de samengestelde aura. Deze oefening moet maar kort duren, Simon, en je moet weten dat het niet goed is hem dikwijls te herhalen : drie of vier maal per week is ruim voldoende. Door deze oefening wordt je je bewust - als je daar de noodzakelijkheid van ondervindt - van het innerlijke gezicht, dat iedereen bezit. Dit oog, dat begrijp je, heeft nu natuurlijk geen concreet bestaan meer. Maar het bestaat er niet minder om, en op het lichamelijk vlak bewerkt het tegelijkertijd twee kleine organen in de hersenen, de slijmklier en de pijnappelklier. Dit werk kan slechts duurzaam ondernomen worden als er een wil tot waarachtig innerlijk onderzoek is, door een verlangen naar eenheid met het innerlijk wezen. Zie je, tijdens de momenten van concentratie en het zoeken naar vrede, zoals je meesters het van je vragen, ontketent de slijmklier een kracht die de pijnappelklier zal treffen, en zo de sluier van Isis voortbrengt. Maar wees op je hoede, Simon, kristalliseer je wil niet op de waarneming van het unieke oog, want je moet beseffen dat je niet de reflectie van een licht voor het licht zèlf moet houden. Helaas hebben wij, mensen, allen de neiging dat te doen. alvorens je gaat, moet ik je nog voor iets anders waarschuwen : elk kledingstuk dat wordt gedragen, verspreidt een eigen aura ; je moet er dus voor zorgen dat je het onderscheid ziet. Herinner je dat een naakt lichaam altijd ideaal is voor een juiste lezing ; op die manier richt je je analyse op onbezoedelde tinten en kun je met gemak de zieke organen lokaliseren, door de duidelijkheid van gekleurde vlekken, vaak grijs of bruinachtig'.
