Waarom Zwarte Piet en Witte Nelis Hetzelfde zijn Beste Mensachtige, om te begrijpen waarom Zwarte Piet Witte Nelis en Gele Ali hetzelfde zijn word aan de hand van 3 apparte wetenschappelijk bewezen experimenten en ontdekkingen alles verklaard. daarna vind je ook de oplossing:) Veel plezier! Wetenschappers beweren: Menselijke ziel heeft een gewicht van 1/3000e van een kleine 30 gram Een geweldig experiment, uitgevoerd door onderzoekers in Dresden, Duitsland, heeft vastgesteld dat de menselijke ziel bestaat, en het weegt precies 1/3000e van een kleine 30 gram. Deze doorbraak studie werd gepubliceerd in het Duitse wetenschappelijk tijdschrift, Horizon. Co-auteur Dr. Becker Mertens schreef in een brief dat het onderzoek “De onontkoombare conclusie is, dat we nu het bestaan van de menselijke ziel hebben bevestigd en het gewicht bepaald. De uitdaging voor ons is om er nu achter te komen waar de ziel uitsamengesteld is”, legde hij uit. “We zijn geneigd te geloven dat het een vorm van energie is.” “Het viel ons op dat het gewichtsverlies het resultaat zou kunnen zijn van een onmiddellijke fysieke achteruitgang”, zegt Fisher. “Maar na uitgebreid onderzoek zijn wehet erover eens dat dit niet het geval was.”
Duncan MacDougall (1866 - 15 oktober 1920) was een Amerikaanse arts uit Haverhill (Massachusetts). In 1907 voerde MacDougall een medischexperiment uit door zes patiënten tijdens hun sterfproces te wegen. De bedden werden op een industriële weegschaal geplaatst zodat het gewicht van de patiënt voor, tijdens en na de dood in de gaten kon worden gehouden. In twee gevallen mislukte het experiment. De vier andere patiënten verloren direct of enkele minuten tot uren na hun dood een beetje gewicht. Volgens MacDougall toonden de afwijkingen aan dat zijn experimenten herhaald moesten worden voordat iets zinnigs gezegd kon worden. In de jaren negentig ontwikkelde hoogleraar Konstantin Korotkov van de Staatsuniversiteit van Sint-Petersburg een apparaat dat gebaseerd is op het meridianensysteem uit de Chinese geneeskunde. Met het apparaat, een GDV geheten, kan men de bio-energie van levende organismen en de natuurlijke omgeving meten.
Een GDV (Gas Discharge Visualization) lijkt enigszins op Kirlianfotografie, waarbij objecten in een hoogfrequent hoogspanningsveld worden gefotografeerd. De objecten worden blootgesteld aan een sterk elektrisch veld waardoor er ionisaties van gasmoleculen ontstaan. Daardoor verschijnen er rondom de objecten kleine zwakke zichtbare kleurige ontladingen. Deze worden door het fotopapier geregistreerd. De GDV stelt de vingertoppen van een proefpersoon gedurende een milliseconde bloot aan een elektrisch veld. De manier waarop het lichaam reageert wordt gemeten in de vorm van een ‘elektronenwolk’ die bestaat uit lichtdeeltjes. Deze gloed wordt vastgelegd door een CCDcamera en omgezet in een digitale afbeelding van het lichaam. Het apparaat wordt aanbevolen door de Russische Academie van Wetenschappen en is goedgekeurd door het Russische ministerie van Volksgezondheid. In het Journal of Consciousness Exploration & Research is een wetenschappelijke studie verschenen over de werking van de GDV. Volgens de oosterse metafysische theorieën bevat ons lichaam zeven ‘chakra’s’ of energiecentra die gerelateerd zijn aan fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel welzijn. Deze chakra’s zijn onderdeel van de wervelkolom en lopen van het staartbeen tot de kruin. Energieveld en chakra’s van een gezond persoon (links) en een ongezond/emotioneel instabiel individu (rechts). “Aangenomen wordt dat iedere chakra trilt op een andere frequentie,” legt hoofdonderzoeker dr. Pradeep B. Deshpande van de Universiteit van Louisville uit. “Met behulp van nieuwe software is het nu mogelijk om de energie van chakra’s te meten en aan te geven in hoeverre ze openstaan.” Aan het onderzoek, waarvan de resultaten hieronder vermeld staan, werkten ruim 100 mensen mee. In Rusland zijn dergelijke onderzoeken al op grotere schaal gedaan. De persoon bij wie de chakra’s recht onder elkaar staan was rustig en ontspannen als gevolg van deelname aan de studie, die in het teken stond van meditatie, ademhalingsoefeningen, liefde, vriendelijkheid en intentie. “Ieder afzonderlijk deel van de vingertop staat energetisch in verbinding met specifieke organen en orgaansystemen zoals het ademhalingsstelsel,” legde professor emeritus dr. Deshpande uit. “Wanneer de gegevens van alle 10 individuele bio-grammen zijn verzameld en samengevoegd, krijgen we een afbeelding van het volledige energieveld van het lichaam.” Een gezonde emotionele staat wordt geassocieerd met eerlijkheid, oprechtheid, vastberadenheid, gelijkmoedigheid, onvoorwaardelijke liefde, compassie, dankbaarheid, onderscheid kunnen maken tussen waarheid en leugens, genegenheid en het vermogen om ten allen tijde kalm te blijven. Een ongezonde emotionele staat wordt daarentegen in verband gebracht met gehechtheid, ego, hebzucht, liegen, angst, boosheid, irritatie en verdriet.
Deze studie laat zien hoe het bewustzijn direct invloed heeft op onze fysieke materiële wereld. De wetenschappers beginnen naar eigen zeggen te begrijpen waarom mensen al duizenden jaren in afgelegen gebieden zoals de Himalaya wonen, eenvoudig voedsel eten, zo weinig mogelijk contact hebben met de buitenwereld en tienduizenden uren mediteren om hun innerlijke kracht te ontwikkelen. Met de behulp van een wetenschappelijk raamwerk en de GDV kan ons bewustzijn worden versterkt tot het punt waarop we wereldwijde transformatie en vrede kunnen realiseren, zo concluderen de onderz
X. Xu and E. R. Siegel, (2008) arXiv: 0806.3767v S. L. Adler, (2008) arXiv: 0805.2895v3 L. Ackerman, M. R. Buckley, S. M. Carroll, M. Kamionkowski, (2008) arXiv: 0810.5126v1 [astroph]. G. Jungman, M. Kamionkowski, K. Griest, Supersymmetric Dark Matter, Phys. Rep. 267 (1996), 195-373. E. Lozneanu, M. Sanduloviciu, Chaos, Solitons and Fractals 18 (2003), 335-343. V. N. Tsytovich, G. E. Morfil, V. E. Fortov, N. G. Gusein-Zade, B.A. Klumov, S.V. Vladmirov, New Journal of Physics 9 (2007), 263 doi: 10.1088/1367-2630/9/8/263. Mituo Uehara et al, Physics and Biology: Bio-plasma physics, American Journal of Physics 68 (2000), 450-455. Sylvan Muldoon & Hereward Carrington, The Projection of the Astral Body, Samuel Weiser Inc., USA, 1973. De geschiedenis van de slavernij wordt ons verteld als een geschiedenis van zwarte slaven, door blanken onderdrukt en vernederd. Dat verhaal klopt niet. Het was in werkelijkheid ingebed in grootschalige blanke slavernij, ook in de tijd van de zwarte slaven. Dat is uitvoerig gedocumenteerd, maar wordt alleen in de marge verteld. Hoe zat het? Het beeld dat we hebben van de slavernij is dat van zwarte Afrikanen, verscheept als vee naar de VS om daar onder erbarmelijke wijze op de plantages te moeten werken. De zwarten als slachtoffers, de blanken als daders.
Bij de herdenking van het schuldgevoel, en de discussies over afbetalingen, 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, is dit nog steeds het onderliggende beeld. In de marge van dat beeld wordt er tegenwoordig enige aandacht besteed aan het feit dat er ook blanke slaven waren. Maar de essentie van het beeld blijft toch overeind: De zwarten uit Afrika in de schepen, de blanke heersers met de zwepen. De werkelijkheid was anders: slavernij was een logisch uitvloeisel van de armoede in Europa. Er was op grote schaal slavernij van blanken. De zwarte slavernij werd daar als vanzelfsprekend ingebed. Het werkelijke onderwerp was dus: de slavernij. En niet: de zwarte slavernij. Over de slavernij van nu heeft men het al helemaal niet meer. Dat is nu juist geen slavernij door blanken. (Al zullen die hier en daar op de achtergrond zeker een rol spelen.) Die slavernij vindt, getuige de slavernij-index vooral plaats in Afrika en in delen van India. De geschiedenis van de blanke slavernij is nauwelijks verteld. In de marge verscheen enige tijd geleden hierover een interessant, en wat mij betreft ook onthullend boek. Zeer goed gedocumenteerd, uitgebreid voorzien van bronnen. De schrijver is Michael A. Hoffman II in, de titel is They were white and they were slaves, The Untold History of the Enslavement of Whites in Early America. (Het boek is gratis als PDF te lezen.) Hoffman maakt aannemelijk dat er op massale schaal blanke slavenhandel plaatsvond. Daar bestaan weliswaar bronnen van, maar die geschiedenis is ons nooit onder ogen gebracht, en het maakt geen deel uit van het maatschappelijke debat over de slavernij: Dat het ook langer geleden voor een deel de blanken waren, die verantwoordelijk waren voor de blanke slavenhandel, is nog minder bekend. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Vikingen in de negende eeuw tienduizenden blanke slaven en slavinnen verkochten aan de Arabieren die op dat moment Spanje bezet hielden. Dit gebeurde op grootschalig georganiseerde basis. Maar goed, dat was lang geleden. Tot in de 14e en 15e eeuw vond de handel in blanke slaven en slavinnen naar de moslimwereld plaats. En de handelaren waren blank. Het was in het kader van die handel dat er ook op vanzelfsprekende wijze handel in blanke slaven tot stand kwam naar Barbados en Virginia, waar er een schreeuwend tekort was aan arbeidskrachten. Die blanke slaven waren voor een deel politieke gevangen uit Engeland, die werden doorverkocht aan de plantagehouders. De enorme schaal waarop de blanke slavernij plaatsvond, valt vooral te begrijpen in het licht van de schrijnende armoede van de blanke onderklasse in Groot Brittannië:
Op een bepaald moment, zo schatte de Engelse schrijver Frances Trollope, waren er zo’n 200.000 Engelse kinderen weggenomen bij hun ouders en te werk gesteld in de fabrieken waar ze onder mensonterende omstandigheden moesten werken. In de 19e eeuw werkten tienduizenden blanke kinderen als slaven in de Engelse mijnen, vanaf een jaar of vier. Ze stierven daar massaal. Als de kinderen in slaap vielen bij de machines werden ze met de zweep afgetuigd. In 1830 werd vastgesteld dat zeker 10.000 kinderen zwaar verwond raakten door ongelukken met machines. Daarna werden ze op straat gezet omdat ze onbruikbaar waren geworden. In de VS was het toen allang gebruikelijk dat zogeheten blanke ‘knechten’ werden doorverkocht door hun meesters. Het lot van de zwarte slaven moet gezien worden in het licht van deze gebruiken: Het was zelfs zo, stelt Hoffman, dat blanke slaven werden gehouden door zwarten en door Indianen. Net zo goed als dat zwarten in de VS andere zwarten in dienst hadden: Status werd afgemeten aan het aantal blanke slaven dat men in dienst had. In South Caroline kon men zich alleen verkiesbaar stellen als men minstens één blanke slaaf bezat: In zeker zin was de status van zwarten soms zelfs hoger. Toen zwarte wapens mochten dragen en in militaire dienst mochten, was dit voor blanke slaven nog steeds verboden. Blanke slaven werden niet gezien als mensen. Ze werden aangeduid als ‘lading’. Ze werden puur als economische grootheid gezien. Op Barbados werkten in de 17e eeuw zwarte slavinnen samen met blanke slavinnen op de suikerplantages. Blanke slaven waren goedkoper. Er was makkelijker aan te komen. Ze werden daarom vaker misbruikt. Zelfs de zwarten keken op ze neer: Honderdduizenden blanken zouden als slaaf sterven. Ze werden, bij aankomst van de schepen in de VS net zo op de markt verhandeld als zwarten, en daarbij gescheiden van hun familie. En dan waren er nog de restanten, die niemand wilde hebben en die wat extra dagen vastgehouden moesten worden, om dan voor dumpprijzen weggedaan te worden: De Engelse verovering van Ierland door Cromwell in de 17e eeuw bracht een aparte slavenstroom tot stand. Ook de Schotse armen werden massaal versleept, naar Jamaica met name. Het kleinste vergrijp kon al genoeg reden zijn om een arme blanke als misdadiger te laten veroordelen en als slaaf op een schip te laten zetten, waarbij de rechter zelfs de helft van de opbrengst kreeg. De toestanden op de schepen waren precies als bij de verscheping van de zwarte slaven: Blanke slavinnen in de VS mochten niet trouwen, en blanke slaven werden zwaar gestraft als ze een slavin zwanger hadden gemaakt. Zo’n straf kon dan bijvoorbeeld zeven jaar extra slavernij
zijn. Op de West-Indische eilanden werden de blanke slaven bij het minst vergrijp doodgeslagen. Daar stond geen straf op. Ze waren tenslotte bezit. De liberale blanke bovenklasse begon zich op een bepaald moment geëngageerd te voelen met het lot van de zwarte slaven. Maar dat engagement bestond niet met de blanke slaven. Het valt Hoffman op dat een naam als ‘nigger’ in de VS geldt als extreem beledigend, vanwege de connotatie met de slavernijtijd. Maar woorden als ‘Hill Billy’s’ en ‘Rednecks’, die ook stammen uit de slavernijtijd, maar dan voor blanken, worden nog steeds gebruikt: Het is duidelijk: deze geschiedenis zou rechtgezet moeten worden. Het beeld klopt gewoon niet. Het was geen verhaal van onderdrukking van zwarten door blanken. Het was een verhaal van slavernij. ELITE Geloof het of niet, maar dit verhaal is gebaseerd op prehistorische spijkerschriftteksten. Toen moderne geleerden deze teksten vanaf Sumerische kleitabletten vertaalden konden zij bijna niet geloven dat deze geschriften duizenden jaren voor dat wij ook maar iets van ruimtevaart of het heelal afwisten zijn geschreven. Aanvankelijk durfden zij de vertaalde tekst niet eens te publiceren omdat zij vreesden voor de rest van hun carrière nooit meer serieus zouden worden genomen. Pas toen verschillende vertalers tot de zelfde schokkende conclusie waren gekomen durfden ze dit verhaal op kleine schaal te publiceren. We moeten ons namelijk realiseren dat ver voordat Darwin met de evolutietheorie kwam, en zelfs duizenden jaren voordat de Koran en de Bijbel werden geschreven het nu volgende verhaal is vastgelegd: In een vergeten verleden, zo ver dat er nog geen levend wezen bestond, was er niets dan donkere leegte en onbreekbare stilte. Ergens in het niets zweefde er een soort kosmisch ei dat een ongelooflijke hoeveelheid geconcentreerde energie bevatte. Toen de druk zo groot werd dat zelfs dit krachtige ei het uiteindelijk niet meer kon houden, explodeerde deze `levenswortel' in een gigantische oerknal.Door exact de juiste omstandigheden op exact de juist gelegen planeten kon er op verschillende plekken in het universum leven ontstaan. Één van deze plekken was ons eigen zonnestelsel waar lang geleden tien planeten toe behoorden. De tiende planeet die wij nu missen zweefde tussen Mars en Jupiter en werd Nibiru, of later ook wel Faëton genoemd. Op deze planeet ontstond er eerder intelligent leven dan op Aarde, dus de mensachtige wezens die op Nibiru leefden waren de Aardse aapmensen dan ook mijlen ver vooruit op kennis en wetenschap. Het volk van Nibiru werd door de eerste Aardmensen als een Godenvolk gezien. Ze noemden ze de `Annunaki' wat staat voor "Hij die van boven naar de Aarde is gekomen" Even na 4000 v Chr. kwam de grote Anu, de president van Nibiru naar de Aarde voor een staatsbezoek. Het was niet de eerste keer dat hij deze ruimtereis maakte. Zo'n 440.000 aardse jaren eerder ( ongeveer 122
Nibiru jaren ) leidde zijn oudste zoon Enki de eerste groep van 52 Annunaki naar de Aarde om daar goud te winnen. Op Nibiru was door een combinatie van schommelingen in de natuur en misbruik van technologie de atmosfeer dusdanig beschadigd en verdund dat het leven daar steeds meer in gevaar kwam. Niet alleen vanwege de in te ademen zuurstof, maar ook vanwege het ernstige broeikaseffect wat er voor zorgde dat de planeet zijn innerlijk opgeslagen warmte niet meer kwijt kon. Wetenschappers concludeerden dat Nibiru alleen van zijn dreigende ondergang gered kon worden door een schild van goudstof in de atmosfeer van de planeet te brengen. Enki, de briljante wetenschapper, landde in de Perzische golf en vestigde daar zijn basis, Eridu, aan de kust. Zijn plan was om het goud daar uit het water te filteren, maar omdat op die manier niet genoeg goud gewonnen werd nam de crisis op Nibiru schrikbarend toe. Moe van Enki's beloftes dat het project toch nog zou slagen kwam Anu naar de Aarde om de situatie persoonlijk te bekijken. Ook had hij Enlil, zijn troonopvolger, meegenomen. Enlil was dan wel niet zijn oudste zoon, maar omdat zijn moeder, Antu, de halfzus van Anu was kwam Enlil toch het meest in aanmerking als wettige opvolger. Hij was niet zo'n briljante wetenschapper als zijn halfbroer Enki, maar wel een uitstekende administrateur. Enlil was een meedogenloze troubleshooter à la Donald Rumsveld. Annunaki wetenschappers hadden berekend dat er in Zuid Afrika veel goud aanwezig was, maar dat betekende wel hard werken… Bittere argumenten braken uit over het project zelf, maar ook tussen de rivaliserende halfbroers. Anu dacht er zelf over om op Aarde te blijven en één van zijn zoons terug te sturen naar Nibiru om daar te regeren; maar dit idee veroorzaakte alleen nog maar tweedracht. Uiteindelijk gingen ze er om loten. Enki zou naar Afrika gaan om daar mijnen te beheren en Enlil zou in E.DIN (Mesopotamië) blijven om daar de nodige faciliteiten te bouwen en metalen te verdelen en te verschepen naar Nibiru. Anu keerde terug naar Nibiru en beëindigde zo zijn eerste bezoek.
DE EERSTE MENS Het tweede bezoek van Anu aan de Aarde was uit nood geboren, en vrij onverwacht. Sinds de eerste landing op Kaap de Goede Hoop was er muiterij uitgebroken onder de Annunaki die in de mijnen naar goud moesten graven. Ze vonden het werk benauwd, te zwaar, te vies, en minderwaardig voor kosmonauten. Ze hadden ook genoeg van alle strubbelingen tussen Enlil en Enki die jaloers op elkaar waren. Enlil’s volgelingen in Zuid Afrika namen Enki als gijzelaar en dachten na hoe ze deze crisis nu snel konden verhelpen want dat het werk door moest gaan was overduidelijk. Een raad van Goden werd met grote spoed bijeen gebracht en Enlil stond er op dat Anu kwam, die meteen gebracht werd, voor de terechtstelling van Enki. Want Enlil
verdacht Enki ervan de muiterij te leiden. Alleen de muiters zelf vertelden een ander verhaal; ze vonden het werk veel te zwaar en Anu bergreep het allemaal, omdat ze kosmonauten waren en absoluut geen mijnwerkers. Het werk werd ondragelijk en ze begonnen de pijn te merken. Het werk lag dus stil, alleen de crisis ging maar door, en de problemen werden ernstiger. De raad was ervoor om dit probleem nu op te lossen want er was niet veel tijd, en Nibiru redden was nog steeds de prioriteit. Al deze belangrijke gebeurtenissen zijn allemaal nauwkeurig bijgehouden en opgeschreven. Ze zijn millennia later aan de Aardmensen verteld omdat de Annunaki vonden dat wij het recht hadden om te weten hoe alles begonnen was. De leiders van de Annunaki stonden al flink onder druk toen de briljante Enki met een oplossing kwam. "We zullen Primitieve Werkers creëren die ons al het zware werk uit handen al nemen!" zei hij tegen een versteld staande groep medewerkers. Hij legde uit dat hij met zijn medische afdelingschef, Ninti Ninharsag, verscheidene experimenten had uitgevoerd met de reeds op Aarde levende aapmensen. Hij wist al dat er een genetische overeenkomst bestond tussen de Annunaki en deze primitieve wezens en zijn plan was om deze gelijkenis te vervolmaken door ze wat van hun eigen genen mee te geven. Zij zouden een nieuw wezen creëren wat uiterlijk op de Annunaki leek, gereedschap kon hanteren en net intelligent genoeg was om hun orders uit te voeren. En zo gebeurde het dat de Lulu Amelu, oftewel de "Gemengde Werker" werd geschapen door een genetische manipulatie en de bevruchting van het eitje van een aapvrouw in een laboratorium. Deze kruising kon zelf geen kinderen baren, dus de eerste keren moest een Annunaki vrouw steeds als draagmoeder fungeren, en door van elke fout te leren werd Enki steeds behendiger en zijn Gemende Werkers steeds beter en bestendiger. Uiteindelijk ontstond zo het perfecte model, en Enki noemde deze `Adam' , wat een uitmuntende naam was, want in onze taal betekende het `Hij van de Aarde'. En met de kennis die Enki vergaarde schiep hij tenslotte vrouwen die baarden. Nu hadden de Annunaki werkers die zichzelf vermenigvuldigden, en keihard werkten voor hun scheppers en hen nog zelfs vereerden. De populatie groeide en de mens had snel geleerd, zodat er binnen enkele jaren goud genoeg werd geproduceerd. De zeven werkterreinen waar nu het goud werd gewonnen groeiden uit tot hele steden, versierd met goud en lampionnen. De mens bleek inventief en werkte steeds zelfstandiger. De 600 leiders op Aarde werden steeds luier en losbandiger, net als de 300 man Annunaki welke waren gestationeerd op satellieten. Zij genoten ook steeds meer vrijheid, en ze raakten aan een makkelijk leven gewend en namen Aardse vrouwen ondanks het protest van Enlil die ze uit elkaar wilde houden want ze kregen een nieuw soort kinderen. Deze vermenging van beide rassen, die een nieuw soort Aardse mensen voortbracht, was van een hogere klasse dan Enlil in gedachten had. Hij wou dit beëindigen ook al dacht hij: "Het begon goed" Maar aan alles kwam al een einde door het begin van de zondvloed…
DE ZONDVLOED Door wetenschappelijke observaties was het voor de Annunaki al geruime tijd bekend dat de ijskap die zich op het Antarctische continent opbouwde onstabiel aan het worden was. De eerstvolgende keer dat Nibiru de Aarde zou passeren tussen Mars en Jupiter zou zijn graviteit waarschijnlijk het wegslippen van een enorme ijsmassa betekenen. Dit zou een wereldwijde vloedgolf te weeg brengen die alle oceanen en de Aardtempratuur abrupt zou veranderen en allerlei cyclonen en orkanen zou veroorzaken. In overleg met Anu gaf Enlil opdracht alle ruimteschepen klaar te maken voor een totale evacuatie van de Aarde. "Maar wat moeten we dan met de mensen doen?" vroegen Enki en Ninharsag zich af. "Laat de mens maar omkomen!" zei Enlil. Hij liet alle Annunaki zweren dit geheim te houden zodat de mensen niet in paniek hun evacuatieplannen zouden belemmeren. Enki legde de eed af met tegenzin, maar zocht toch naar een andere oplossing. Terwijl hij net deed of hij tegen een muur praatte gaf hij zijn trouwe volger Ziusudra instructies om een Tibatu of Sulili te bouwen. Dit was een rond soort schip wat zowel boven als onder water kon varen. Hij vertelde Ziusudra hier met zijn hele familie in te gaan en genoeg verschillende beesten mee te nemen om een lange tocht te kunnen overleven. Hij gaf hem navigatie instrumenten en droeg hem op het schip naar de opvallende tweepuntige berg “Ararat" in het Oosten te varen. Zo hoopte Enki dat het Aardse leven toch niet helemaal zou uitsterven. Tegen de tijd dat deze ramp plaats vond waren er niet alleen halfgoden op Aarde. Sommige Annunaki hadden op Aarde kinderen gebaard die in zekere zin ook een soort "Aardlingen" waren. Sommige gingen mee terug naar Nibiru, maar andere bleven samen met de overige Annunaki in een baan om de Aarde draaien. Zo werkten zij de suggestie dat zij niet voorgoed vertrokken, maar vanaf boven de situatie in de gaten bleven houden. En dat deden ze inderdaad. Nadat een immense vloedgolf over de Aarde was gestroomd en alle regenbuien weer gestopt waren, verschenen de hoogste bergtoppen weer in de eerste zonnestralen die, door de vele regenwolken, overal regenbogen veroorzaakten. Sinds de zondvloed was Nibiru nog een keer langs de Aarde gekomen. Belangrijke overlevingsmaterialen werden naar de Aarde gebracht, maar weinig van waarde werd er teruggezonden. Het werd nu noodzakelijk om naar verborgen metaaladers te zoeken, tunnels en schachten te graven en rotsen op te blazen. De mens moest met zwaar gereedschap uitgerust worden om het goud te bemachtigen wat de Annunaki met hun laserstralen blootlegden. Gelukkig had de overstroming ook nog positieve kanten, want het had verschillende goudaders blootgelegd, uitgewassen en zo de rivierbeddingen met goudklompjes, grind en blubber opgevuld. Dit goud was makkelijker te pakken te krijgen, maar ook moeilijker te bereiken en te vervoeren. Vooral aan de andere kant van de grote oceaan lag
er veel van dit soort goud voor het grijpen, dus de Annunaki zochten al naar een manier om dit te verschepen. Nu Nibiru weer zo vlak bij de Aarde stond kwam ook de grote Anu weer op staatsbezoek samen met zijn echtgenoot Antu. Anu wou zien hoe de mens nu met de zware metalen werktuigen werkte en hoe de operatie aan de andere kant van de wereld verliep. Hij wou ook zien of er alweer genoeg goud was opgeslagen om een volle scheepslading naar Nibiru te sturen. Om indruk op Anu te maken hadden de Annunaki aan de andere kant van de grote oceaan de gouden stad `Uruk' gebouwd. In Zuid Amerika zijn nog verschijnende restanten van dergelijke `gouden steden' te bezichtigen. Na het jaar 4000 voor Christus en het laatste bezoek van Anu is er niet zo veel meer van het Annunaki verhaal bekend. De Enuma Elish; wat de titel is van het Babylonische Scheppingsverhaal dat elk jaar opnieuw rond de Lente Equinox werd verteld en opgevoerd. Het scheppingsverhaal wat je net hebt gelezen is het verhaal waar de absolute elite van onze wereld in geloven. Het maakt dus niet zoveel uit of jij het gelooft maar zij geloven het. Bij het woord 'elite' denken de meeste mensen aan een groep rijke lieden die zich vermaken met sjieke feestjes en paardenraces, maar het is iets totaal anders. De werkelijke elite, althans het deel dat zich de'illuminati' ("De Verlichten") noemt, bestaat in de kern uit 13 steenrijke, zionistische families.Tezamen controleren ze praktisch alle macht en het geld in de wereld. Ze werken al honderden jaren aan een geheime agenda, die hen in kleine stapjes moet brengen naar een zogenaamde"Nieuwe Wereld Orde". De bloedlijnen van deze families gaan terug tot in de Babylonische tijd en ze houden deze lijnen zo zuiver mogelijk door steeds onderling te trouwen. Nu met deze informatie zijn we al veel wijzer geworden:)
