In de eerste sluis wilde Jack het water in voor het koelwater. Hij had de trap al opgehangen en ik had met mijn stomme kop de boot aan de andere kant vastgemaakt zodat de boot niet bij kon vallen en dat Jack er tussen zat. Maar we hadden een ding vergeten. Het water was ijskoud en Jack werd bijna bevangen toen hij van de trap gleed en in het water terecht kwam. Ik moest heel snel het touw losgooien en de boot bijtrekken zodat hij eruit kon. Hij was door en door koud. Doen we dus maar niet meer als we boven op een berg zijn. We wilden nog een paar sluizen doen maar na 12 sluizen waren we het zat en zijn we om 3 uur in Void blijven liggen. We zijn in 18 kilometer en 12 sluizen met een verval van 3 meter per sluis 36 meter naar beneden gegaan en zijn nu op Maas hoogte. We hadden gezien dat er slecht weer op komst was en dat het zou gaan regenen. Jack had het onzalige plan op gevat dat we dan nu de blauwe rand maar even moesten gaan schuren en verven. Pal in de zon en 35 graden warm. Maar het is gelukt. Ik heb op de kop in het gangboord gelegen en de rand netjes afgezet. Jack is erachter aan met de roller en heeft de rest gedaan. Op het laatst werd ik niet lekker en heb met moeite de laatste meter gedaan. Toen moest ik eerst gaan zitten. Zwemmen hebben we maar niet gedaan het water was toch te koud maar aan bakboord en op de kop zit alles nu in de verf. We waren moe en zijn niet laat naar bed. Bianca is ziek aan boord gekomen verleden week en toen zij weer weg gingen begon ik met pijn in mijn keel wat nu is uitgegroeid tot een heerlijke keelontsteking met hoesten en een loopneus. Dinsdag 18 juli Toen we om 8 uur wilden vertrekken zagen we opeens een spits aankomen. We kregen weer een trauma van de vorige dag dus we hebben heel snel losgegooid en zijn de laatste 6 kilometer naar de Maas gevaren. Dit was een leuk stuk langs een snelweg en wij lagen met het kanaal een stukje hoger dan de snelweg. We voeren net iets hoger dan het dak van de vrachtwagens.
mooi stukje
net boven de autoweg
Net voor we op het kanaal de ‘l Est branche Nord ( kanaal langs de Maas die hier nog niet bevaarbaar is ) kwamen we met een aquaduct over de Maas. Toen moesten we een scherpe bocht naar links maken en kwamen we voor de voor ons eerste sluis.
over de Maas met aquaduct
sluis 1 op de Maas
We hadden al een telecommandeur (afstandbediening voor de sluizen) mee gekregen maar we kregen geen beweging in de sluis. Jack is toen aan de wal gegaan en heeft toen ontdekt dat onze voorganger de sluis aan de beneden kant had geactiveerd en dan kun je wachten tot je een ons weegt, de sluis wacht dan net zo lang tot er een schip in de sluis komt. Jack heeft toen zijn slipper voor de sensor gehouden als was hij een boot en heeft toen de sluis door aan de stang te duwen geactiveerd en toen ging de sluis in werking. Wij konden toen eindelijk schutten. Leuke acties zijn dat.
3 bruggen bij Euville
Euville
Om 12 uur waren we in Commercie en hebben we bij de Aldi die daar aan het water zit even snel boodschappen gedaan. Een pit stop van 15 minuten. Om 4 uur kwamen we in St Mihiel aan waar we graag wilden gaan liggen maar er was geen plek. Er lagen al 9 boten waarvan een paar bij elkaar opzij. Jack liet de boot drijven en ineens zag ik de Zwambuys van Wim en Nel. Daar hadden we twee jaar geleden heel gezellig een paar dagen samen mee gevaren. Ze vonden het goed dat wij bij hun opzij kwamen liggen.
St Mihiel met de bootjes
vanaf de overkant
’s Avonds hebben we Wim en Nel uitgenodigd voor een borrel. Ik voelde me knap beroerd maar als je afgeleid wordt gaat het weer. Om 11 uur naar bed want de knollen waren op. Woensdag 19 juli Jack was al weer vroeg wakker mede door mijn geblaf de halve nacht. Je wordt er niet vrolijk van zo en honds moe. Om 9 uur lag ik al in het water. Ik hing aan de fenders of aan een touw en kreeg van Jack de kwast aangereikt. Zo kon ik de plekjes die we waren vergeten van bovenaf bijwerken en de onderste rand afzetten. Ik zat ook lekker onder de verf maar na een half uurtje acrobaatje spelen waren we klaar en toen kon ik het gevecht met de wasbenzine aan. Daarna kon ik de houten rand achterop die ik al geschuurd had aflakken. We zijn nu bijna klaar met klussen. Jack is elke keer bezig om de voorpiek op te ruimen maar telkens is het er weer een puinhoop. We kregen van Otto en Ineke een sms waar we waren en dat ze het leuk zouden vinden om nog een paar dagen samen met ons op te trekken. Dat vonden wij wel een goed idee dus snel even terug gebeld. We liggen nu twee dagen varen uit elkaar en zij blijven liggen. Dat moet dus lukken. Het is voor ons nieuw dat mensen ons vragen of we nog een paar dagen samen willen zijn. Meestal komt zoiets van ons af maar nu eens niet. Geeft wel een fijn gevoel. Na al het geklus ben ik naar de farmacie gelopen om toch maar iets voor het hoesten te halen. Ik ben gewapend met het woorden boek “hoe zeg ik het op z’n Frans” van boord gegaan. Gelukkig stond de zin “ik heb keelpijn” er in dus ook hoe je het uit moest spreken. Ik ben dus “mal à ma gorge” gelukkig begreep ze het en ik vroeg om een “siroop pour la nuit”. Ik kreeg daar gelijk een hoestbui dus ze wist wat ik had. Met een heerlijk siroopje kon ik weer terug. Ik moest het 4 keer per dag innemen. Terug aan boord heb ik gelijk mijn eerste lepel genomen. Een half uurtje later ben ik Bianca gaan bellen en tijdens dat gesprek heb ik niet een keer moeten hoesten het wekte dus wel. Vlak voor het eten hebben we samen een wijntje gedronken maar na twee slokjes werd ik weer niet goed. Ik werd ineens heel erg moe en duizelig. Heb toen de stoel in de slaap stand gezet en heb tegen Jack gezegd dat ik niet zou koken. Ik heb tot 10 uur zo in mijn stoel gelegen. Ik had het vermoeden dat, dat door de hoestdrank kwam. Toen we met Eric en Mariska op het kanaal de st Quentin waren was zij ook zo aan het hoesten en kreeg ze ook een drankje waar ze overdag niet eens normaal van kon lopen. Het leek wel of we drugs of spierverslappers hadden gehad. En dat haal je dan bij de apotheek/drogist. Er stond wel een stikker op met een verbod om te rijden.
Ik neem ze nu alleen maar voor de nacht dan slaap ik lekker ( en snurk ik heel erg volgens Jack ). Donderdag 20 juli Jack was al weer vroeg wakker en heeft bij de bakker nog stolbrood gehaald. Om 8 uur zijn we vertrokken na afscheid te hebben genomen van Wim en Nel. Vanaf nu zijn er weer een heleboel sluizen die met de hand bediend worden en die beginnen pas om 9 uur. We zijn lekker alleen en dan hoef je alleen maar achterop een touwtje vast te maken. Jack help nu alleen met de boven deur dicht draaien en komt dan aan boord. Anders moet hij de vieze trap afklimmen en daar heeft hij geen zin in. Onderweg kwamen we nog een boot tegen die ons de groeten deed van Otto en Ineke. Het waren kennissen van hun uit Krimpen en die wisten dat ze ons zouden tegen komen. We kwamen ook nog langs Verdun maar ook daar was het weer vol met boten. Er zijn er bij die blijven er weken liggen en dan is er voor de passerende boten geen plek meer. Het is er gratis inclusief stroom en water. We hadden er 3 jaar geleden al een paar dagen gelegen dus hoefde het ook niet voor ons.
mooi huisje in Verdun
varen door de stad Verdun
de biefstuk kant van Verdun
dag Verdun
Om 6 uur kwamen we voor sluis 24 in Conservois aan en hadden we 60 kilometer en 13 sluizen gedaan. Daar konden we mooi aan het damwand liggen. Met een mooi stuk grasveld
voor de deur dus de hondjes konden heerlijk rennen en zelf van en aan boord met de plank. Er lagen in het haventje een paar Nederlanders en daar was Jack mee aan het kletsen. Om af te koelen hebben we nog lekker gezwommen. Heerlijk is dat. Het doorkomen is altijd wat minder, want je hele lijf is zo verhit, maar daarna is het heerlijk. Een van de boten wilde ook weg morgen dus gaan we maar samen. Men wil de boten niet meer alleen schutten nu het al zo lang warm en droog is. Vrijdag 21 juli Omdat het een bediende sluis was konden we niet eerder weg dan 9 uur. Gelukkig lukt alles en zijn we samen met de buurman naar Stenay gevaren.
tussen Conservois en Stenay
op het kanaal lang de Maas
De buurman hield er ook niet van om snel te varen dus ons tempo was voor hem snel genoeg. Om 3 uur kwamen we uit de sluis van Stenay. Even verderop was er een klein haventje waar we achterwaarts ingevaren zijn. Er was nog een stuk steiger vrij waar wij op vast hebben gemaakt.
de haven van Stenay
Jack op het bankje bij de invaart
De buurman is achter ons aan de muur gaan liggen. Water en stroom waren weer aanwezig. Maar je moest er wel havengeld betalen maar de € 7,00 was nog te doen. We hebben lekker gezwommen en de hondjes konden weer lekker even aan de wal. Na Dun sur Meuse werden de sluizen weer automatisch en dan kun je weer opschieten en dat is wel lekker.
Zaterdag 22 juli Jack wilde al vroeg weg want na zijn wandeling en kletsronde langs de boten bleken er weer meerdere collega’s het zelfde plan te hebben. Officieel mag je pas om 9 uur beginnen maar we hebben wel geleerd dat als je mazzel hebt je al eerder weg kunt. De spitsen kunnen al om 7 uur beginnen en de telecommandeur kan niet zien welk schip er aan komt. Dus jack is om 7 uur weg gevaren. Ik hoorde wel wat maar ben toch weer ingedommeld. Dat kan met zo’n rustige motor. Ik werd 8 kilometer verder wakker toen we voor de sluis waren. Het varen op de Maas en het kanaal de ‘l Est is heel mooi en afwisselend dan weer smal en tussen de bomen en dan weer heel breed en weids met heuvels en dalen. Om 1 uur kwamen we in Sedan aan waar Otto en Ineke al lagen. Ze waren net terug van het boodschappen doen en waren blij ons weer te zien. We konden vlak bij hun aan een vingersteiger vastmaken. We hebben bij ons aan boord de fles champagne opengemaakt om de nieuwe motor te vieren. Tot 3 uur hebben we geborreld en toen zijn Ineke en ik op de fiets naar de supermarkt gegaan. Heerlijk is dat in zo’n koele ruimte je blijft graag binnen. Toen we terug kwamen hebben we eerst gezwommen en toen de stoeltjes aan de wal gezet met de parasols zodat we in de schaduw konden zitten.
dreggen naar het droogrek
en hebbes
Ineke had er weer een wasje bij ons ingegooid en toen die weer droog was en afgehaald wilde ze Jack helpen met water laden en toen ze de klep open wilde doen kiepte het droogrek over boord. Met de pikhaak konden ze er niet bij maar toen kwam een buurman met een dreg aan en toen had Jack het rek in een keer naar boven. Er werd genoeg gelachen door de buren. We hadden niet veel zin om te koken dus hebben we de grilplaat aan gezet en de spullen die we nog in de vriezer hadden voor de barbecue gebakken. Met dit weer is het geen doen om ’s avonds in de keuken te staan het is er dan tussen de 33 en de 38 graden. We hadden op de tv gezien dat er een regengebied op ons af kwam en na de barbecue is Ineke snel bij hun de tent gaan dicht doen. De wolkjes werden steeds donkerder en dreigender. Er waren een heleboel buren aan de wal uit eten gegaan en die hadden alles open laten staan. We hadden net op tijd al de spullen terug aan boord toen het onweer en de hoosbuien losbarsten. Ik zat lekker binnen maar Jack had het op zijn heupen en heeft zijn regenjas aangetrokken en is bij de boten in de buurt de stoelen plat gaan leggen en alle ramen die hij dicht kon krijgen dicht gaan doen. Hij is wel een uur bezig geweest en af en toen zag ik hem niet meer en dat vond ik dan niet leuk. Het onweer en de regen raasden over Sedan. Om 11 uur werd het wat rustiger en kwamen als eerste de Amerikanen terug die twee steigers verder lagen en die hadden alles van kleding tot en met de matrassen drijf nat. Op de boten die Jack gedaan had was de schade beperkt.
Otto en Ineke voelden zich schuldig dat zij er niet aan gedacht hadden om bij de Amerikanen de boel dicht te doen. Zij waren samen met hen al sinds Vitry aan het varen. Maar zelf hadden zij een raam lek en daar waren ze al druk genoeg mee om de boel droog te houden. Zondag 23 juli Er waren meer boten van plan om vandaag naar Charleville de Messière te varen. Dus hadden Jack en Otto afgesproken dat we vroeg weg zouden gaan. Maar allerlei buren zeiden dat we niet voor 9 uur konden schutten. Maar om half negen zijn we toch maar weg gegaan. De Haarlemse buurman heeft eerst voor Otto en Ineke met kit hun raam water dicht gemaakt.
De haven van Sedan
wegvaren uit Sedan
Het weer was helemaal omgeslagen en we zaten nu te genieten van de wolken en het t-shirt en de lange broek. Het waren 6 sluizen van Sedan naar Charleville en maar 30 kilometer. We genieten van de omgeving.
sluis van Charleville
de Maas door Charleville met Pienot
Om 12 uur kwamen we de haven van Charleville in en die was tot onze verbazing bijna leeg.
invaart haven Charleville
ons plaatsje in de haven
Een uurtje na ons kwamen de Amerikanen en Canadezen er ook weer aan. Het was er een uitdragerij aan dek want alle matrassen dekbedden en lakens waren drijfnat. George de Amerikaan is op de fiets op zoek gegaan naar een wasserette maar degene die bij de jachthaven en camping hoorde was bezet. Ik heb toen maar aangeboden om twee wasjes voor hun te draaien en Ineke had de boot al vol hangen met de lakens die al op de hand gewassen waren. Ze wilden mij waspoeder geven maar ik was bang dat die voor de handwas was en zou gaan schuimen dus hebben we onze eigen maar gebruikt. Ook het wasrek is weer goed gebruikt vandaag. Om 5 uur waren de matrassen en al de was droog en waren ze dolblij. Het weer is “jammer” genoeg weer terug bij het oude, dus bloed heet. De haven is erg schoon dus hebben we meerdere keren lekker gezwommen. Ideaal zo’n zwembad voor de deur. Ook nu hebben we het vlees op de grilplaat gelegd en alleen wat groente erbij gemaakt. We hebben weer lang buiten gezeten tot we weer wat afgekoeld waren.
Pietas bij nacht Maandag 24 juli We hebben besloten dat we nog een dagje blijven liggen. Jack en ik wilden het laatste stuk van de blauwe rand nog verven en ik wilde graag weer eens in een grote stad kijken. Ik Otto en Ineke zijn ’s morgens al naar de stad gereden en hebben daar de boel verkend.
de Maas dwars door de stad
het plein in de stad
Toen om 2 uur de winkels weer open waren zijn Ineke en ik samen naar de stad gefietst. Toen we uitgeshopt waren hebben we heerlijk op een terrasje een pilsje gedronken. Aan boord hebben we de nieuwe spullen aan de mannen geshowd en daarna snel het badpak weer aan getrokken en snel te water Om 8 uur zijn we naar de stad gewandeld want we wilden eigenlijk bij de Griek eten maar die was niet te vinden dus zijn we bij een Italiaans restaurant terecht gekomen. Blijkt het, het enigste restaurant te zijn dat geen pizza’s serveert. Jack wilde eigenlijk al weer weg gaan maar we hebben dan maar spaghetti genomen. Er dat was niet zo’n succes maar de wijn en het ijs na waren heerlijk. Om half elf waren we weer aan boord en hebben we nog een afzakkertje gedronken en toen naar bed. Dinsdag 25 juli Vanmorgen om 8 uur uit Charleville vertrokken. Er was nog niemand in de haven op dat idee gekomen dus we hadden vrij spel. We zijn heerlijk achter elkaar aan gesukkeld dan Otto voorop dan wij weer.
hier vaar je toch heel graag nog een keer We wilden al bijtijds gaan liggen maar elk steiger dat we tegen kwamen lag weer vol. Het werd dus weer 3 uur voor we in Revin aankwamen waar een kleine jachthaven was. Ook hier lag alles vol maar er lag ook een Tjalk en die mensen vonden het goed dat we opzij kwamen. Het waren Engelsen en die vonden het wel gezellig en wilden graag een kletspraatje maken. Ik ben gelijk gaan koken want na een paar dagen barbecue en uit eten hadden we weer behoefte aan aardappels en vlees. De Intermarché was vlak bij de haven dus daar zijn we maar weer voorraad in gaan slaan. Wat een verademing die airco in de winkel maar wat krijg je een klap voor je kop als je weer buiten komt. Het water was heerlijk en we hebben dan ook lekker lang in het water gelegen. Na mijn soap wilde ik nog een keer zwemmen maar toen was er iemand lollig geweest en had gemorst met het overladen van de diesel van de jerrycan naar de tank. Er lag een vieze film op het water en dan heb ik geen zin om daar in te zwemmen. Het was heel broeierig heet en het water liep je van je lijf. We hebben tot laat buiten gezeten en toen koelde het langzaam wat af. Woensdag 26 juli
Revin Vanmorgen weer om 8 uur weg. Er wilden al meer boten losmaken maar je kunt maar de eerste zijn. We konden de tunnel gelijk in maar toen we eruit kwamen stond de sluis wel rood groen maar er gebeurde helemaal niets. Gelijk kwam er een auto van de VNF aan en die zorgde dat de boel weer ging draaien. Toen de deuren open gingen lag er een hoop hout voor. Zelfs een gebroken roeispaan. Die hebben we er maar uitgevist.
Voor de tunnel van Ham
uit de tunnel van Ham
Verder ging het prima. Voor de laatste sluis voor de tunnel van Ham ging het voor ons niet zo goed. Het duurde lang voor de deuren open gingen en toen we eenmaal gingen schutten duurde het meer dan een half uur voor we er weer uit konden. Otto zat nu in de voorhoede en ging als eerste de tunnel in. Ze hadden de schijnwerper al klaar dus dat ging goed. Door zijn schroefwater kwamen wij steeds langs de kant dus moest Jack een paar keer met de kopschroef corrigeren.
gaan wij niet hard met de nieuwe motor
de krijt rotsen bij Givet
De rest ging prima. Om 3 uur kwamen we in Givet aan waar we op een van de steigertjes van de jachthaven vastgemaakt hebben. En we zagen weer een bekende. De Noorse buurman die ook bij ons in Meaux lag. Hij had een andere route genomen en hij had zo wie zo geen haast want hij was al 5 jaar door Europa aan het varen en was zelfs in Tunesië geweest met de boot. Hij liever dan wij.
Givet de bakboord kant
stuurboort met de jacht haven
Hij pakte gelijk een touwtje aan en dat is altijd makkelijk. Otto kon op de steiger naast ons vastmaken. Na het zwemmen zijn Jack, Ineke en ik naar de stad gelopen.
De winkelstraat in Givet De buurtje hebben wat aan boord te eten gemaakt en Jack zou een pizza gaan halen maar het zag er daar niet uit in die zaak dus heeft hij maar frietjes meegenomen. We hadden gezellig op een terrasje wat willen gaan drinken maar dat is dan maar bij ons aan boord geworden. Donderdag 27 juli Bij de eerste sluis, die nu weer een groter formaat hebben omdat er nu vrachtschepen van 1000 ton kunnen varen, moesten we even wachten. Er kwam een schip bij dat net geladen was. Een hele nette man die netjes zijn schroef uitzette zodat we redelijk rustig schutten.
krijtrotsen tussen Givet en Dinant
klein kasteel met grote tuin
tunnel voor de auto’s
vlak voor Dinant
Telkens kwamen er meer boten bij en bij Dinant gingen er weer een paar liggen.
Dinant Om 2 uur was ik het zat. Voor de sluis Rivière konden we nog liggen dus hebben we de boot rond gegooid en tegen de kant aan gegaan. Ik had van Ineke een boek geleend en die “moest” vandaag uit. Jack en Otto hebben nog wel gezwommen maar toen Ineke en ik eindelijk de foto’s hadden uitgewisseld was het water zo vies geworden dat we maar van het idee afgestapt zijn. Van het bootje voor ons ging de vrouw wel zwemmen en toen we nog eens keken was ze haar, haar aan het wassen. We keken elkaar aan! Er dreef gewoon een film laagje olie op het water! We hebben allemaal op onze eigen boot gezeten. Heel rustig want het was weer broeierig warm en dan moet je zo weinig mogelijk doen. Tegen elf uur hebben we samen nog een borrel gedronken. Otto en Ineke varen morgen verder dan wij. Om half 12 was het bedtijd en was het een beetje afgekoeld. We zien op de tv alle buien gaan en die zouden ook over ons heen gekomen zijn, maar meer dan een paar druppels hebben we nog niet gehad. We hebben al wel uit voorzorg de zijkanten in de tent geritst en dan opgerold. Als er dan een bui komt hoeven we alleen maar de zijkanten neer te laten en dicht te ritsen en houden we de boel droog. Vrijdag 28 juli Om 8 uur wilde Jack de sluis oproepen want die kwam met een schip omhoog. Maar de sluis gaf geen antwoord. We hebben toch maar losgegooid en met ons nog 5 boten. Bleken we toch een sluis verder te zijn dan we dachten! Ja dan kan de sluis ook geen antwoord geven. Samen met de rest zijn we de laatste 3 sluizen naar Namen gevaren. Daar moesten we eerst weer de tank met diesel olie vullen bij de Esso. En dorst hadden we zeker. 611 liter voor 485 euro. Dat was meer dan we verwacht hadden. Jack heeft uitgerekend dat we gemiddeld 4 liter per uur verdraaid hebben.
Namen Na een half uurtje zijn we weer verder gevaren en toen we bij de sluis Grand Mallades kwamen lagen al de bootjes er nog braaf in te wachten en konden we zo weer mee. Zo blijkt maar weer dat hard lopers ook dood lopers kunnen zijn. We zijn nog mee gevaren naar des sluis Andennes. Daar hadden we al eerder boven de sluis gelegen en er was een leuk grasveld waar de hondjes weer eens lekker konden rennen. Na ons kwamen nog 3 boten en daar heeft Jack nog een praatje mee gemaakt. Een van de mannen had ook gevaren en dat geeft gelijk weer een aankooppunt voor een praatje. Hij is nog even komen kijken naar de nieuwe motor en had nog een paar tips met het aanleggen van de nieuwe bedrading. Altijd makkelijk die buren die je kunnen helpen. We waren lekker moe en hebben het maar niet laat gemaakt. Zaterdag 29 juli Jack was al erg vroeg wakker en is om 6 uur al begonnen. Hij riep de sluis op en kon gelijk schutten. Ik ben maar lekker blijven liggen want ik vond het wel erg vroeg. Nu kan hij makkelijk alleen schutten want hij maakt alleen achter op een touwtje vast.
lekker boenen in de mist Toen ik eindelijk wakker werd was het nog steeds nevelig. Na de boterham is Jack het schip maar eens flink gaan boenen. Dat was nodig want we hadden niet erg schoon gelegen. Hij wil geen dompelpomp met slang om makkelijk water te hebben om af te spuiten. Hij doet het met de puts,dat is een emmer met een touwtje er aan en dan haal je elke keer een emmer water omhoog. Ik vind het omslachtig maar ik boen dan ook nooit de boot af.
ook Huy nog in de mist Het bleef eigenlijk tot de middag nevelig. Om een uur waren we in Luik waar Otto en Ineke op de havenpunt zaten om ons uit te zwaaien. Ze waren in Huy blijven liggen en samen met ons in Yvoz Rammez geschut. Zij varen veel harder dan wij en dat kan nu we op groot vaarwater zitten.
varen door Luik Het varen door Luik viel mee en er was weinig vaart dus het schommelen bleef uit. Om 3 uur waren we in Klein Ternaaien waar we zo de sluis in konden. Jack heeft toen de jachthaven het Bassin in Maastricht weer opgebeld en hij had nog een plek vrij die hij voor ons zou reserveren dat was dus mooi geregeld. Om 4 uur gingen we de sluis in om in het Bassin te komen en direct door de sluis konden we vastmaken maar dat was niet naar Jack´s zin want we hadden geen stroom. Hij is toen gaan kijken en om de hoek konden we ook liggen en daar was wel stroom dus losgemaakt en achterwaarts de hoek om en weer vastmaken. Daar lagen we veel rustiger. Langs de andere kant van de haven zijn heel gezellig allemaal terrasjes en restaurantjes en dat is met ons “waakhonden” niet zo´n goed idee die blaffen dat gezellig naar alles en iedereen die langskomen. Tegen 8 uur zijn we naar de restaurantjes gelopen Bij het eerste restaurant zijn we op het terras gaan zitten het was bij een eetcafé en dat hadden we nog nooit gedaan. Ze hadden heerlijk rosé dus daar eerst maar een glas van gedronken. Daarna hebben we genoten van een heerlijke stuk zalm ( ikke dus ) en Jack van een lekker biefstuk. Op de terug weg hebben we een kortere weg gevonden dus waren we weer snel aan boord. Jack vindt het heerlijk dat we weer kunnen bellen en hij heeft dan ook nog 800 belminuten dus die moeten voor de eerste op. Ook het internet staat weer constant aan.
Zondag 30 juli
We hebben lekker uitgeslapen en daarna wat geklungeld. Het was lekker afgekoeld en dan heb je weer wat energie om wat te gaan doen. We zijn op de fietsjes op verkenning gegaan in Maastricht. Het is een heerlijke stad met veel winkels en die hebben we toch wel gemist in Frankrijk. Wat wij kennen in Nederland, bijna elk dorp heeft wel winkels, dat hebben ze daar niet op een paar grotere plaatsen na maar dat is sporadisch. We hebben bijna iedereen weer vereerd met een belletje en op het net weer van alles opgezocht. Al met al hebben we weinig gedaan wat vermeld moet worden.
Het Bassin in de avond ziet er heel gezellig uit. Maandag 1 augustus Vanmorgen eerst maar eens op de fiets naar de appie hein want we hadden geen brood en melk meer. Het boodschappen kratje met springetjes vastgemaakt en wij op stap. Terug aan boord heeft Jack heerlijk genoten van de witte boterhammen dat het halve brood al weer op was. Ik heb een pan met groente soep gemaakt. Als welkom in Nederland voor Otto en Ineke en als lunch want we gaan vanavond naar de Griek dus iets warms is altijd lekker. We hadden de Pienotjes pas in de middag verwacht maar om 11 uur kwamen ze de bocht om en kwamen ze achter ons liggen. We hebben snel koffie gemaakt en daar gezellig van genoten Na de soep zijn we samen de stad in gefietst maar op het plein moesten we ze toch neerzetten. We hebben ze alle vier aan elkaar vastgeknoopt zodat ze niet makkelijk mee te nemen waren. Als eerste hebben de heren genoten van een (twee) haringen en toen die op waren zijn we gaan lopen.
eerst de haring
en dan een pilsje na het shoppen
Later hebben we op een terrasje op het onze lieve vrouwen plein een lekker pilsje gedronken. Ook de kerk aldaar hebben we bekeken. Ja we zijn toeristen of niet.
het stadhuis van Maastricht
Pietas in de kerk
glas in lood raam
Om 4 uur waren de benen moe en zijn we weer terug gefietst. Later kwam Ineke met een bos bloemen aan want die hadden we verdiend. Voor al het wassen en de gezelligheid. Heel lief en ze staan mooi op tafel. Genieten dus. Daarna hebben we allemaal ( bleek later ) een lekker tukje gedaan in het zonnetje. Om 7 uur weer op de fiets ( hier kun je tenminste op een normale tijd eten ) en op weg naar de Griek. Daar hebben we lekker lang en uitgebreid gegeten met een lekker glas wijn erbij. Om half elf bij ons nog een afscheidsborrel gedronken. Het is nu afscheid voor langere tijd en dat vonden we alle vier wel jammer. Moe maar voldaan om 12 uur naar bed. Dinsdag 2 augustus Om half negen kwamen de buurtjes afscheid nemen en toen vertrokken ze. Toen het weer droog werd zijn we met de fiets eerst naar de gamma geweest en toen weer naar de stad gegaan en hebben daar heerlijk 3 uur door de stad gewandeld. Toen het weer begon te regenen zijn we lekker bij Delifrance een broodje wezen eten en zo hebben we de bui weer afgewacht. Het weer kwakkelt een beetje en het is lekker afgekoeld. Verder hebben we weinig gedaan. Woensdag 3 augustus We wilden vanmorgen geen haast maken maar telkens als wij dachten te kunnen schutten gingen er weer een paar beginnen. Wij dachten slim te zijn want er was nog een andere route om op de Maas te komen. Na de tank weer vol met water te hebben gedaan zijn we omgedraaid en naar de andere sluis gevaren.
weg varen uit het Bassin
op weg naar sluis 11
waar moeten we heen rechts dus
de sluis zonder bediening
Daar aangekomen bleek er geen sluis meester te zijn en ook op het mobile nummer nam niemand op. Er kwamen nog twee bootjes die het zelfde idee hadden. Na nog een paar keer proberen hoorden we dat er om 11 uur misschien een sluismeester kwam. We hebben nog een kwartiertje gewacht en toen zijn we achterwaarts ( we waren te lang ) weer terug gevaren door een brug en daarna konden we pas draaien. Ook voor de sluis van het Bassin moesten we nog een schutting wachten maar om half 12 waren we dan eindelijk op de Maas We zijn op het gemakje naar Maasbracht gevaren waar we naast een duwbak hebben vastgemaakt. We zijn vroeg naar bed gegaan. Donderdag 4 augustus Jack is al weer vroeg vertrokken. We wilden eerst nog in een grindgat in de buurt van Nijmegen blijven zodat de kinderen dan lekker zouden kunnen zwemmen en surfen maar het ziet er niet naar uit dat het weer beter wordt dus gaan we nu in een keer door naar Maasbommel. In Nijmegen kunnen we niet terecht voor de reparatie want onze schroef die nu worden klaar gemaakt voor de nieuwe motor is spoorloos dus dat heeft nog een staartje. Om half 8 waren we in Maasbommel waar Bianca Marcel en Bjorn al klaar stonden om ons te verwelkomen. Ze kwamen de auto brengen die nog bij hun stond en wij nu weer nodig hebben. Zo is de vakantie ten einde en we hebben nu nog 2 weken om bij te komen.
We zijn weer “thuis” en zijn we 9 weken onderweg geweest, en we hebben in 280 uren 1628 kilometer gevaren en 298 sluizen gedaan.
