2015 1e uitgave

GROEN &WIT

Seizoen 2014/2015 1e uitgave

FC BERGHUIZEN

Correspondentieadres: Postbus 230, 7570 AE Oldenzaal Clubgebouw: telefoon 0541-514348 Afgelastingen: telefoon 0541-512041 Website: www.fcberghuizen.nl RTV Oost: pagina 682

Opgericht: 22 november 1947 Sportcomplex: ‘t Venterinck Clubkleuren: groen shirt en witte broek

GROEN EN WIT

VAN DE REDACTIE

Clubblad van FC Berghuizen Seizoen 2014-2015; December no. 1 E-mailadres: [email protected] Kopie volgende clubblad: Voor 2 maart Redactie: Robin Olde Kalter, Rob Egberink en Tim Nijhof

Het voelt iedere keer weer goed dat veel Berghuizenaren tijd willen vrijmaken voor het schrijven van een clubbladartikel. Al is de oproep aan de late kant, de mannen en vrouwen van de FC komen over de brug met teksten die er mogen wezen. Zo ook deze editie, die weer rijkelijk gevuld is, met dank aan de auteurs, voor wie we onze hoed diep, diep afnemen. Groen en Wit leeft bij de gratie van een gemotiveerd schrijverslegioen. Blijf stukken leveren, wij begroeten iedere bijdrage met instemmend gejuich.

INHOUD CLUBBLAD Colofon Van de voorzitter Meningen verschillen Het publiek de grote winnaar Stel je voor Douma’s boys De derde helft FC Berghuizen C2 Zaterdag is de mooiste dag van de week Roger that! Traditie Het wel en de weeën van Dames 2 Fotocollage kampioenen heren 1 Verhalen uit de plakboeken van John Zaalflitsen Het verhaal achter de cijfers van FCB 1 Sprietjes Doorgaan op ingeslagen weg Het bleef nog lang gezellig... Soms is het goed... Een maatje te groot Soms rond, soms niet Hoor wie klopt daar kinderen... Wee’j nog

Blz. 1 2 3 4 5 6 7 8 10 12 13 14 16 17 19 20 21 23 24 25 26 27 28

Deze uitgave herbergt onder andere een verslag van de botsing tussen het derde en het vierde van Berghuizen, bezien vanuit drie paar ogen. Het is op papier minstens zo bloedstollend en bijtend als het moet zijn geweest op het gras. Verder hebben we een kerstachtige Spriet, worden verschillende jonge voetbalgoden onder het vergrootglas gelegd, zijn er getuigenissen van de eerste twee heren- en damesteams en betuigen we op de middenpagina (met hulp van archivaris Wim Olde Kalter en Photoshopmagiër Joost Broeker) eer aan alle kampioenen die Berghuizen heren 1 door de jaren heen heeft gehad. Mooier kan het haast niet worden. Zoals u wellicht weet is het complex van Berghuizen net iets te karig beoordeeld door dagblad Tubantia. We zijn trots op ons sportpark en vonden dat dit nadrukkelijker in het eindcijfer naar voren mocht komen. Ook daarover leest u in dit clubblad. Tot slot: fijne feestdagen en in 2015 gewoon weer d’r an met de lippe.

Groen en Wit – 2014/2015 – 1e uitgave

1

VAN DE VOORZITTER Bij FC Berghuizen is altijd iets te doen. De eerste seizoenshelft zit er dan wel op, maar er zijn volop activiteiten in de winterperiode. Het jaar wordt afgesloten met de oudejaarsmiddag en het nieuwe jaar wordt ingeluid met het boerenkooltoernooi. De meiden voetballen gewoon door in hun wintercompetitie en op 17 januari hebben we weer een feest voor alle vrijwilligers van FC Berghuizen. Mooi om te constateren dat er, ook in deze voetballuwe periode, van alles wordt georganiseerd. Jaarvergadering Ik kijk eerst even terug op de afgelopen jaarvergadering waarin we hebben gesproken over de financiën en plannen voor verbouw van ons clubgebouw. Over het afgelopen seizoen hebben we een klein tekort geboekt en met de stijgende lasten van de gemeente heeft de jaarvergadering besloten dat de contributie verhoogd moet worden. Deze maatregel is niet te voorkomen om financieel gezond te blijven. Ondanks deze verhoging blijven we wel de goedkoopste voetbalvereniging van Oldenzaal. Daarnaast heeft Shelly Amweg de plannen voor verbouwing van het clubgebouw gepresenteerd en ik ben blij dat deze goed zijn ontvangen. Inmiddels is er een bouwcommissie samengesteld die de verbouwing gaat voorbereiden. Naast het uitwerken van de bouwkundige zaken wordt ook bekeken welke werkzaamheden we zelf kunnen uitvoeren en op welke wijze we de financiering rond kunnen krijgen. Er wordt al van verschillende kanten hulp aangeboden en we hopen dat we via sponsoring en acties voldoende geld kunnen inzamelen. De jeugd heeft de toekomst Op 22 november hebben ruim 35 vrijwilligers van onze jongens- en meisjesteams met elkaar gesproken over de begeleiding van de jeugd. Doel van deze bijeenkomst was om met elkaar te kijken hoe we de begeleiding kunnen verbeteren. We hebben geconstateerd dat veel zaken goed zijn geregeld, maar als we verder willen is het belangrijk dat we blijven investeren in trainingen, wedstrijdbegeleiding en dergelijke.

2

Tijdens de avond hebben technische commissie, leiderscommissie en scheidsrechterscommissie hun taken nog eens toegelicht. We hebben de ambitie uitgesproken dat we met onze jeugdteams op een hoger niveau willen spelen en daar gaan we onze de komende tijd voor inzetten. Iedereen heeft zijn tips op een groot vel gezet en met deze tips gaan de commissies aan de slag. De avond werd afgesloten met een schnitzel met friet. Week van respect Binnen Breedwijs heeft een week in november in het teken gestaan van respect, waarbij de kinderen op verschillende manieren aandacht hebben besteed aan dit thema. Op de zaterdag hebben we op ons sportpark een bord onthuld met de uitgangspunten voor respect zoals we die binnen FC Berghuizen hanteren. Hiermee willen we iedereen op ons sportpark er aan blijven herinneren dat we met respect met elkaar moeten omgaan. De tweede seizoenshelft Na de winter gaan alle teams weer strijden in de competitie en hopelijk leidt dit tot mooie resultaten. Natuurlijk staan daarbij sportiviteit, plezier en respect voorop. Ik wens alle teams heel veel succes toe. Voor de start gaan we eerst nog met alle vrijwilligers een geweldig vrijwilligersfeest vieren. Ik ben erg blij dat het vrijwilligersfeest terug is van weggeweest. De feestcommissie is volop bezig met de voorbereidingen en zal ongetwijfeld zorgen voor een geslaagde avond. Jeroen Kip


MENINGEN VERSCHILLEN OVER SPORTPARK ‘T VENTERINCK Een verslaggever van Tubantia gaf onlangs cijfers voor het sportpark van Berghuizen. De redactie van Groen en Wit dacht er het zijne van. Een recensie van een recensie. Parkeergelegenheid In het gedeelte over de parkeerplaats is de scribent van Tubantia meteen al de weg kwijt. Dat geeft hij trouwens zelf ook toe. Wat is er tegen een gedeeld terrein, vanwaar die sneer naar postduivenclub De Reisduif? Hoezo rommelig? Een paar containers, guttegut. Onze conclusie: Tubantia ziet ze vliegen. Ons cijfer: 8 Entree Kleine correctie aangaande de entree: er is nog een derde manier om het complex te betreden. Het kan ook door de lucht. Bij Berghuizen zijn alle vreemde kostgangers welkom, inclusief postduiven en ander gevogelte. Ons cijfer: 8 Kantine Over de kantine: niet groot, niet groot, wat had de verslaggever verwacht? Een villa met dertien verdiepingen en VIP-boxen? We kunnen niet allemaal Chelsea zijn. Dat van de gezelligheid is correct. En tevens juist. Ons cijfer: 8 Hoofdveld Dan het hoofdveld. Het is de vraag of de recensent in kwestie met zijn zondagse schoenen aan een stap heeft durven zetten op het gras. We moeten kritisch zijn, het veld heeft wel eens betere tijden gekend. Ons cijfer: (een krappe) 6 Kleedkamers Door naar de kleedkamers. In de Sinterklaasperiode is het soms schipperen met de ruimte, maar de club redt zich vooralsnog best. De kwaliteit van het douchewater mag overigens ook worden geroemd: ziedend heet in de zomer, lekker op temperatuur in de winter. Ons cijfer: 7 Bonus Geen bezwaar tegen de passage over bult en boules. Behalve (vrij naar Herman Lentfert) dit: naar onze onbescheiden mening verdient Berghuizen meer. De aanwezigheid van Martin Spit alleen al zou reden moeten zijn voor een tweede bonuspunt. Ons eindcijfer voor het complex van Berghuizen (naar beneden afgerond): 9 De redactie


3

HET PUBLIEK DE GROTE WINNAAR Zaterdag 11 oktober was het dan zover. Ik had deze avond de eer om de kraker tussen het derde en vierde in goede banen te leiden. Deze aanstelling had ik te danken aan de teammanager van het derde, Josimar (Joost Oonk). Hij heeft altijd veel vertrouwen in mij. Om kwart over vijf kom ik het sportpark op en tegelijkertijd kom ik de teammanager van het vierde tegen, Bart Teunissen. “Wel consequent fluiten Henk.” Ik denk: dit maakt mij alleen maar sterker en bereid mij rustig voor op de match of de Day. Rustig begin ik met de warming-up en je voelt de spanning tussen de beide kemphanen toenemen. Om twee minuten over zes is het dan zover. Nadat het eerste fluitsignaal klinkt, neemt het aantal toeschouwers fors toe. Bert Bakker, de man van de kaartverkoop bij het eerste elftal bij thuiswedstrijden had beter deze avond zijn plaats in het kassahokje in kunnen nemen. Dan waren er een flink aantal kaarten over de toonbank gevlogen, waar de penningmeester jaloers op zou zijn worden. Het derde begint als favoriet, maar in het eerste half uur van de wedstrijd is daar niets van te merken. Integendeel, het vierde krijgt de eerste twintig minuten twee tot drie goede kansen die niet worden benut. Field man (Dennis Veldman) verprutst twee goede mogelijkheden om het vierde op een verdiende voorsprong te zetten. Na een half uur krijgt het vierde een flinke dreun te verwerken. De stoomwals (Patrick van Halteren) valt met een blessure uit. Dit leidt tot een kentering in de wedstrijd. Het derde wordt gevaarlijker en krijgt enkele goede mogelijkheden. Een mooie combinatie tussen Ronaldienno (Ronald Westerhoff) en Ralf Edstrum (Ralf ter Beek) belandt op de binnenkant van de paal. In deze wedstrijd groeien beide doelverdedigers uit tot de beste spelers van het veld door vele goede reddingen

4

te verrichten. Zaterdagvoetbal zou voor Bas Kip en Huub Huttenhuis wel eens een goede uitkomst kunnen zijn. Op zondag zijn de heren vaak aan het vliegen vangen, dan is het niet kijken maar grijpen. Vijf minuten voor de rust maakt Rolf Vreeswijk een harde overtreding op Ralf. Teammanager Bart Teunissen ramt zowat het dak van de dug-out met zijn hoofd. Maak je niet druk Bart, ik houd de kaarten vanavond wel op zak. Je snapt het toch, fluiten in de geest van de wedstrijd. Inmiddels is de rust aangebroken en alle toeschouwers zijn ervan overtuigd dat het derde in de tweede helft aan het langste eind gaat trekken. Maar schijn bedriegt. Bij de opkomst op het veld schrikt iedereen van de lichtinstallatie, die velen het zicht doet belemmeren. Het derde mag vlak na de pauze van geluk spreken. Bjorn Boersma krijgt het eerste kwartier twee dotten van kansen. Bjorn heeft de kopballen voor het inknikken. Maar het derde komt met de schrik vrij. Ook aan de andere kant komen er kansen en halverwege de tweede helft komt er een voorzet van de rechterkant van Emory Ottenhof, precies op maat en op het hoofd van Ralf, die weet te scoren en de goed keepende Huub Huttenhuis het nakijken geeft. Het vierde gooit daarna alle remmen los en gaat massaal op de aanval.


Over en weer komen er kansen. Vele scherpe duels worden er uitgevochten tussen Bjorn Boersma en Gerwin Wissink. Voor het vierde is het pompen of verzuipen, het derde richt zich met name op de counter. Bjorn Boersma is tevergeefs op zoek naar een strafschop. er volgen aan beide kanten nog enkele goede mogelijkheden. Na zes minuten blessuretijd fluit ik voor het einde. Trots dat ik deze wedstrijd kaartloos heb geleid. Over en weer worden handen geschud en het derde gaat als gelukkige winnaar van het veld. Een gelijkspel zou minimaal op zijn plaats

zijn geweest. Maar niemand die er na afloop nog om treurt. Na afloop wordt er gezamenlijk een biertje gedronken en vliegen de ballen gehakt over de tafel. In een zeer gezellige en volle kantine wordt de wedstrijd nog eens dunnetjes over gedaan. De penningmeester zal deze avond als grote winnaar naar huis gaan. Rinus Michels zei ooit: voetbal is oorlog. Maar deze avond werd het tegendeel bewezen en toonden twee teams van Berghuizen dat voetbal ook heel mooi kan zijn. Met vriendelijke groet, Henk Hulsmeijers.

STEL JE VOOR Ik ben: Timo Luttikhuis Mijn leeftijd: 9 jaar Ik speel in team: E4 Mijn positie: is soms spits, maar ik sta ook vaak op het

middenveld. Spits zijn vind ik het mooist, lekker doelpunten maken! De beste speler van FC Berghuizen: Jasper, waarvan ik de achternaam niet weet, van het eerste. Hij was eerst mijn trainer. Hij kan goed acties maken en is snel. Het leukste van FC Berghuizen: zijn de voetbalvelden, want ik woon er recht tegenover. Aan de overkant van de straat dus. Lekker dichtbij. Messi of Ronaldo: Messi .. nee .. Ronal.. mm.. toch maar.. Messi.. maar die was ook niet zo goed op het WK.. nou ja, toch maar Ronaldo, want die kent meer trucjes. Ik kies voor Ronaldo! Wat kan er bij FC Berghuizen verbeterd worden: dat weet ik zo niet. Naast voetballen zijn mijn andere hobby's: karten op het Hulsbeek. En weet u meneer, ik heb zelfs al een keer gequad. Mijn vader is er natuurlijk altijd wel bij. Mijn moeder maakt hele lekkere: pasta ovenschotel. Ik lag laatst dubbel van het lachen om: toen ik door een straatje fietste waar je niet mocht fietsen. Iemand die daar woonde zag het en werd boos. Ik maakte dat ik weg kwam, maar moest er erg om lachen. Als ik later groot ben word ik: voetballer bij Barcelona. Zeker weten! Het leukste tv-programma is: Checkpoint. Er wordt van alles onderzocht. Zo worden er wel eens dingen opgeblazen, wat ik weer mooi vind. De mooiste film die ik ooit zag: Flodder. Maar mijn moeder mag dat niet weten. Fietsen of zwemmen: zwemmen. Gelukkig heb ik A en B zodat ik lekker vrij kan zwemmen. Hagelslag of jam: doe maar hagelslag. Zingen of rappen: zingen. Laatst heb ik nog ‘Sinterklaasje kom maar binnen’ gezongen, want meer liedjes wist ik niet. Mijn lievelingsboek: heeft een lange titel. Het Boevendorp De Ondergrondse Kamer. Het gaat over boeven die stelen en ontvoeren. Het loopt wel goed af. Ik wil nog graag kwijt dat: voetballen het allermooiste is!!!!!!!!!!!!!!


5

DOUMA’S BOYS Het is een koude 16 december wanneer de laatste training, voor de winterstop, van het tweede elftal erop zit. Een tumultueuze training, aangezien het weekend ervoor het elftaluitje was gevierd. Jelle Punt en Tijn Hoge Bavel konden nog steeds niet recht lopen, waardoor Jelle maar besloot rondjes te gaan lopen. Na de training en een warme douche werd het tijd voor een biertje. In de kantine is Cambuur tegen Heracles te zien. Er is echter weinig animo voor deze wedstrijd omdat de ‘zwarte gaten’ van het weekend ervoor weer moeten worden ingevuld. Ik bestel een halve liter en ik hoor achter me nog: “Heb ik dat echt gedaan?!” Ik zal de namen maar in het ongewisse laten. Lachend ga ik zitten en kijk met een schuin oog naar de wedstrijd. Net wanneer Heracles het tweede doelpunt uit de touwen moet vissen krijg ik een sms’je: “Ha Rutger, wil jij wat schrijven over het tweede elftal? Moet deze week af zijn.” In het kader van een strakke deadline en het niet willen teleurstellen van de redactie, ben ik maar snel begonnen met schrijven. Het tweede elftal draagt de geuzennaam: Douma’s Boys. Vernoemd naar de fameuze trainer Marcel Douma, wie kent hem niet. Het tweede elftal is een elftal van vele gezichten, zowel letterlijk als figuurlijk. Na de voorbereiding werd al snel duidelijk dat een zevental vaste waarden van vorig seizoen het eerste elftal moest gaan versterken. Dit zorgde voor een kleine binnensmondse opmerking van de heer Douma. De trainer moest gaan bouwen aan een nieuw elftal met ontzettend veel jonge jongens. Deze jongens zijn allen even gretig met een bal als met een glas bier. Marcel had echter nog een troefkaart in zijn handen. Dit was de terugkeer van ‘oud-linksback’ en ‘grensrechter’ Emiel Schlepers. De speler met een achternaam waar menig scheidsrechter nog moeite mee heeft om het uit te spreken. De terugkeer was wellicht niet zo verrassend. De positie van Emiel des te meer. Emiel werd namelijk

6

gepositioneerd in de aanval. Geen slechte keus, want er zijn weinig spitsen die zo kunnen sleuren en trekken als Schlepers. Maar doelpunten maken, dat is een punt waar nog aan gewerkt kan worden, dit weten ze met name in Overdinkel. Gedurende het seizoen stonden veel van de eerder genoemde gezichten op verschillende plekken. Dit kwam door de vele blessures in zowel het eerste als het tweede elftal. Het heeft voor een bepaalde wisselvalligheid gezorgd binnen de selectie. Zo werd er een aantal weken geleden (dik) verloren van de koploper, om vervolgens een week later een directe concurrent van de mat te spelen. Wanneer ik de statistieken erbij haal dan staan we keurig op een vijfde plaats. Kijk ik een stukje verder, dan zie ik 17 doelpunten voor en 27 tegen. Doelpunten maken is iets waar het elftal weinig affiniteit mee heeft. Het tweede elftal speelt liever het ‘tikkie-takka’ voetbal van Bayern München. Dat is iets dat naar voren komt in de uitgebreide besprekingen van de trainer. Marcel hamert op de fysieke duels die moeten worden gewonnen in het veld. Het belangrijkste daarbij is dat wij ‘verdomme positief’ moeten blijven. Onder aanvoering van Michel de Gunst, wij weten nog steeds niet waar zijn bijnaam ‘Henkie’ vandaan komt, moeten we na de winterstop op jacht naar meer doelpunten en overwinningen. Dit zijn we dan ook ‘verdomme positief’ van plan. Rutger Siegersma


DE DERDE HELFT ‘De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zal zijn’ Tijdens de derde helft worden wedstrijden uitvoerig geanalyseerd, nieuwtjes gedeeld, roddels besproken en serieuze gesprekken gevoerd. Dit kan middels een lang betoog, waar ik zeker niet vies van ben, dit kan echter ook via een korte en bondige quote. Op voetbalgebied zijn vele de revue al gepasseerd, hieronder enkele voorbeelden die je wellicht bekend in de oren klinken. Knap als je ze zonder google weet ;) 1. 2.

“Scheidsrechter Reygwart toch…” “Gewoon je helm opzetten en de motor starten.” 3. “Of ik verder nog wat opgestoken heb van de trainerscursus? Ja, een paar sigaretten.” 4. “Als 50.000 mensen in het stadion roepen: Temmink, je moeder is een hoer! Dan moet er toch een kern van waarheid in zitten.” 5. “Je hebt scheidsrechters die zelfs polonaises uit de hand laten lopen.” 6. “Amigos de la prensa, Yo me voy. Felicidades!” 7. “Strafschoppen zou ik het liefst koppend willen nemen.” 8. “Ik weet precies wanneer ik speel. Dat is als Ancelotti goedemorgen tegen me zegt.” 9. “Ze passen hier met de snelheid waarmee men in Frankrijk op doel schiet.” 10. “Wat Romario met een sinaasappel kon lukte mij nog niet met een skippybal.” 11. “Onze linkerkant reed, volgens mij, rondjes 34,4.” 12. “Onze Schotse speler Ian Ferguson heeft weleens de hele weg naar de bekerfinale met de handen zijn ogen afgeschermd, alsof hij oogkleppen droeg. Hij durfde niet naar buiten te kijken, uit angst dat hij een ekster zag. Een ekster brengt ongeluk, dan moet je altijd een tweede zoeken.”

• “Vroeger was ik de snelste op het veld.” (Gerard Hemme) • “Jongs, nog een betke noar links hen. Zo ja, mooi, zo likt ’t heel wat.” (Keeper Tom Breukers zet de muur neer waarna de bal toch op miraculeuze wijze langs de muur in de korte hoek verdwijnt) • “Wat kan mij dat nou scheel’n of die bal erin gaat, ik word later toch vrachtwagenchauffeur.” (Mika Steinenbach) • “Ik had het belangrijkste moment, dat was de ommekeer in de wedstrijd, 2-1 achter, ik maakte de 2-2 en toen barstte het los.” (Baran Ada) • “Ik ben net Rambo.” (Bent Everink haalt met een lichtelijk getailleerd shirt de bal uit de bossen) • “Al lijkt Alzheimer Light soms nog heel ver weg, genoeg alcohol en je krijgt een keer pech. Waarom ik dit nu juist moe zeggen achter een glas bokbier, weet ik ook nie meer.” (Andre Jonker, dichter des FCB B1) • “Ik heb een hele goed reden dat ik te laat ben. Ik moest van mijn vader iets eten wat ik niet lustte.” (Stijn Groenewold) • “Ik snap echt niet waarom er zoveel geblesseerden zijn bij FCB. Ik zeg altijd maar: ik train zo weinig mogelijk om zondags zo fit mogelijk aan de wedstrijd te beginnen.” (Mart Wolbers, filosoof) Enkele leden zijn onlangs aangesproken of ze • “De jeugd heeft de toekomst.” (Alexander nog een leuke quote wisten van het afgelopen Beld) half jaar. Dit blijkt toch niet zo eenvoudig te zijn • “Als we thuis tegen UD W. moesten en ik als het lijkt, toch gaan we het in willekeurige zette aan, kwam ik bij De Lutte op het veld volgorde proberen. Mocht u als lezer in het pas tot stilstand.” (Bram Geisink tijdens de volgende clubblad ook een quote plaatsen dan bokbieravond) kunt u deze altijd mailen naar • “Jongens, ik kan voorlopig niet meedoen, [email protected]: hamstring, donderdag 11 december 2014 • “Doar moew de volgende keer met het hele train ik weer mee.” (Ivo Reinink meldt dit team op an.” (Aschwin Teggeler tijdens donderdag 30 oktober 2014 vijf minuten ieder gesprek over een evenement in de nadat hij geblesseerd is uitgevallen op de FC regio) Berghuizen 3 app) Edwin Kattier


7

FC BERGHUIZEN C2 An outstanding performance De najaarscompetitie is ten einde en dat betekent dat voor veel teams het eerste deel van het seizoen erop zit. Na de winterstop zal opnieuw alles worden ingedeeld, maar we blikken eerst terug en dit keer is dat met FC Berghuizen C2. Het meest bijzondere team binnen onze vereniging, want wat daar gebeurt is ongekend. De training wordt op de dinsdag door Roy Scholte op Reimer verzorgd en op de donderdag door Pim Mulder. De coaching op zaterdag komt voor rekening van Jack Shabo, Pim Mulder en als achtervang fungeert Jordy Olde Scheper, die helpt met vlaggen, trainingen en wedstrijden. Op het oog lijkt het nog steeds niet zo bijzonder, maar de laatste drie heren zijn slechts twee of drie jaar ouder dan de spelers en voetballen in de A1 van FC Berghuizen. De vraag is: kan dit eigenlijk wel? Het seizoen begint met een 2-3 overwinning uit bij De Esch C3 en de motor moet nog warm draaien. Die week daarop wordt op niet mis te verstane wijze uitgehaald tegen AJC ’96 C2, 16-0. Het team speelt volgens een vaste speelstijl met vaak spelers op dezelfde plek. Volgens de experts wordt zo het vaakst gespeeld:

Franco

Rens Jamie Mohamed/ Savio/ Abdulkadir

Op het middenveld een uitstekende combinatie van harde werkers en verfijnde voetballers. Meesterkok Robert Kranenborg zegt altijd dat het om dosering en balans gaat en zo is het ook bij FCB C2. Met deze spelers achter zich en naast zich kan Almir dan af en toe uitblinken en dat deed hij uit bij Luctor et Emergo waar hij de bal van 25 meter, met links, in de kruising schoot. Toch worden de meeste goals gewoon voorin gemaakt, zoals het hoort.

Savio, Mohamed en Abdulkadir zijn meer de aangevers. Opvallend dat Abdulkadir als eerstejaars D-speler gewoon lekker meebalt en als trainingsbeest kan worden bestempeld bij C2. Onlangs wist hij twee keer zijn tegenstander te passeren middels een lob. Ook Savio en Mohamed boeken progressie. Hugo kan als linksbuiten aangeven en zelf scoren Carsten en Emre is toch de afmaker in dit gezelschap. Van de 88 goals, ik herhaal Vitor Shevonton 88 goals, scoorde hij meer dan 35 keer. Emre blijft vrij nuchter onder dit Almir Mathijs/Mirco ongekende aantal, ik ben trots op mijn team en het is de verdienste van hen dat Emre Hugo ik zoveel scoren mag, aldus de immer bescheiden Emre.

De coaches houden van een duidelijke structuur en zoals je ziet wordt aan de verdediging amper gesleuteld. Achterin staat het als een huis met slechts elf doelpunten tegen. Carsten is een betrouwbare sluitpost en moet alleen nog werken aan de penalty’s. Niet om ze tegen te houden, maar om ze te verzilveren.

8

Franco, Rens en Shevonton zijn aangenomen om ballen af te pakken en dit gebeurt onder leiding van Vitor ‘Beckenbauer’ Pereira de Paiva. De getalenteerde keeper blijkt ook een uitstekende voetballer te zijn en is de absolute leider van het team. Een van de trainers is enorm gecharmeerd van Shevonton, een rasechte verdediger die altijd naar de bal kijkt. Zoals onlangs geconstateerd tijdens een bijeenkomst van de KNVB is dit niet vanzelfsprekend.

Het kampioenschap wordt op één haar na gemist. Slechts één goal tekort in de beslissende wedstrijd tegen RSC C2. Berghuizen komt met 20 voor, uiteraard beide goals van Emre, maar 23 is de einduitslag. Volgens Mathijs is niet lang naar een verklaring gezocht: “You win some, you lose some!” Part of the game en het ligt verder aan niemand. In het land van continue zaken analyseren en het zoeken naar oorzaken een interessante kijk op deze nederlaag.


De spelers zijn ook tevreden over de coaches. ‘Perfect’ is het woord dat als eerste valt. Daarna ontpopt een speler zich als woordvoerder van het team. Deze redenaar/zegsman wil nog wel het een en ander kwijt. Allereerst zijn mobiele nummer (0618866174), voor de chickies uiteraard. Tussen de 12-14 jaar en voor de rest geen voorkeur, liefst wel per app contact zoeken. Dan gaat hij door, ik snapchat trainer Pim weleens als ik naar kappertje ben geweest. Kan hij zich daar op instellen als ik naar de training kom en eventueel inspiratie opdoen. Ik ben ook meer een man van de training, daar leg ik de ballen er gewoon makkelijk in. Zie ik Carsten duiken en denk ik, leuk geprobeerd keeper en vooral blijven oefenen. Na de winter ga ik me ook focussen op de spitspositie. Dat past gewoon meer bij mij. We willen trouwens ook graag met C2 oefenen tegen C1 en uiteraard een keer tegen meisjes B1, voetballen. Altijd goed voor de contacten. Dit betoog duurt nog een stuk langer, maar ik moet

me aan het maximale aantal woorden van de redactie houden. Voor deze zegsman heb ik nog wel een weddenschap. Mocht je na de winter scoren in een competitiewedstrijd dan trakteer ik het team op patat. Dat durf ik wel aan ;) Het succes van C2 blijft uiteraard niet onopgemerkt. Na de winter zullen in ieder geval Vitor en Almir aansluiten bij C1, erg benieuwd of ze op een niveautje hoger ook kunnen uitblinken. De overige spelers zullen gewoon vrolijk verder gaan met spektakelvoetbal. Het team met een hoge trainingsopkomst, zelfs tijdens de laatste training waarbij iedereen aanwezig was, wil ook na de winter weer vlammen. De vraag ‘kan dit eigenlijk wel?’ is hiermee in feite beantwoord. Een groot compliment naar de jonge enthousiaste begeleiding en de steun van de ouders op de achtergrond. An outstanding performance! Edwin Kattier

Achteraan: Jamie Olde Scheper, Jordy Olde Scheper (trainer), Almir Mekic, Roy Scholte op Reimer (trainer), Carsten Hogt, Hugo van Langen, Pim Mulder (trainer) en Shevonton Fernando. Midden: Mohamed Issa Ali, Franco Groothuizen, Abdulkadir Issa Ali en Savyo Zakariya Vooraan: Mathijs Reinink, Mirco Breuker, Rens Reinink en Emre Odabas Afwezig: Vitor Pereira de Paiva (later ivm studie) en coach Jack Shabo Groen en Wit – 2014/2015 – 1e uitgave

9

ZATERDAG IS DE MOOISTE DAG VAN DE WEEK Zaterdagochtend 11 oktober 2014, ik word wakker en mijn eerste gedachte is dat er vandaag iets bijzonders op het programma staat. Dit is zo’n herkenbaar gevoel, dat je niet direct weet wat er ook al weer staat te gebeuren maar wel dat het iets speciaals is. Dan weet ik het, mijn ogen sperren zich open, er wordt vandaag gevoetbald. En niet zo maar gevoetbald. Berghuizen 4 tegen Berghuizen 3 in de reserve vijfde klasse. De clash, één van de wedstrijden die het seizoen bepaalt, waar tot in de lengte van dagen nog over gesproken wordt. FC Berghuizen 3 versus The Legend (aka FC Berghuizen 4). Ik stap uit bed en loop naar de douche. Zittend op de wc check ik de whats appjes die ik gemist heb terwijl ik lag te slapen. Staand heb ik dit ook wel eens geprobeerd, maar daar krijg je zo’n rotzooi van. Vooral als je naast een kleine boodschap ook een grote moet. Naast de felicitaties op de groepsapp aan het adres van Triple T, alias the Painter aka Tom ten Tusscher, die op deze dag jarig is, heb ik nog niet veel gemist. Los van de standaard filmpjes en foto’s waar doorgaans een vrouw de hoofdrol heeft. Na het douchen neem ik een licht ontbijt en probeer iets te verzinnen wat ik tot het tijdstip waarop ik aanwezig moet zijn ga doen. Ik check nog snel op de ‘Officiële Legend App’ het verzameltijdstip. Op deze app, zet Bart, en alleen Bart, en niemand anders dan Bart alias Teun aka Bart Teunissen informatie met betrekking tot trainingstijdstippen, trainingsopkomst en aanwezigheidstijdstippen voor wedstrijden. Eenieder die het willens en wetens waagt een app te plaatsen in deze groep wordt zonder pardon verwijderd door Bart, geen tweede kans, zonder pardon. Omstreeks 17.00 uur slinger ik mijn voetbaltas om mijn schouder. Geef mijn levenspartner een kus. Ze wenst mij succes en vraagt mij het rustig aan te doen, vooral na de wedstrijd. Ik stap op de fiets en zie mijn buurman en tevens teamgenoot Hoezie, alias GJ aka Gert Jan

10

Hoezen al klaar staan. Samen fietsen we naar de Schapendijk. Onderweg wordt er een strijdplan gemaakt. Wat bij GJ min of meer inhoudt dat een aantal mensen bij de tegenstander de negentig minuten niet volmaakt. Vaak beseft hij dan niet dat dit voor hem ook vaak betekent dat hij de negentig minuten (gedwongen) niet volmaakt. De kantine binnenkomend kijk ik direct wie er allemaal aanwezig zijn. Ik zie direct dat Bobby Beachboy alias de Beul aka Lars Boberg en Gerrie alias Wiskey aka Gerwin Wissink tussen de overige spelers van het vierde staan. Mijn eerste gedachte is, de vuile %&^$#%$, kunnen ze het weer niet op eigen kracht. Ik meng me in een discussie bij enkele spelers van The Legends, die hun commentaar geven op de opstelling. Sterf alias de Dwarsligger aka Stefan Kattier kijkt mij aan en zegt: we gaan het vandaag anders doen. Als een Louis van Gaal tijdens een interview bij Jack van Gelder na de wedstrijd tegen Spanje zegt Stefan dat we een andere tactiek gaan hanteren: 3-4-3, waarbij ik op het middenveld sta, samen met GJ. Wij krijgen als opdracht Paulus alias Mental aka Paul Muntel uit te schakelen. GJ wordt tegenover Ottie aka Emory Ottenhof gezet. Een verdedigend blok daarachter met Thijs Damhuis, Patrick van Halteren en Wolf Vreeswijk moet voldoende zijn. De eerste twintig minuten gaan we furieus van start. Waar Paul loopt, loop ik ook, GJ maakt Emory het leven zuur. Thijs bijt zich vast in Lars. FCB3 komt er niet aan te pas. Bij FCB4 krijgt de aanval geen kans, het middenveld wordt ontwricht en de achterhoede staat onder druk. Emory kijkt mij na tien minuten enigszins geïrriteerd aan en zegt: Huttie, dit gaan we niet de hele wedstrijd doen! Veldmann alias Ballenjongen PSV aka Dennis Veltman mist een niet te missen kans.


Dit klinkt raar, maar toch is het gebeurd. Helaas moet tegen het eind van de eerste helft Patrick geblesseerd naar de kant. Waarschijnlijk door een vuile overtreding van Kalfje aka Hij die niet spoort aka Ralf Ter Beek, die de scheidsrechter Toetoe aka Henkie alias Henk Hulsmeijers ontgaan is. Deze scheidsrechter maakt tevens deel uit van de elftal groepsapp van FCB3 en nodigt tijdens verjaardagen ook dit elftal uit, maar dit terzijde. Vanaf dat moment stappen we van onze, tot dat moment, geniale tactiek af en komen toch onder druk te staan. Ik neem achterin de positie van Patrick over en moet nu tegen Lars en Ralf aan de bak. Bij Ralf had ik al gezien dat hij vooral aan kwaliteit heeft ingeboet, maar nog steeds zijn streken heeft. De scheidsrechter laat zich helaas manipuleren door Ralf. Wat betekent dat een struikelpartij over iedere loszittende vezel in het kunstgras al een vrije bal oplevert in zijn voordeel. En daar zijn er nogal wat van. De tweede helft blijven beide teams aanvallend spelen. Waarbij The Legends continu druk houden en FCB3 het vooral van de counter moet hebben. Waffie alias Dagobert aka Rob Egberink is inmiddels in het veld gekomen. Voorspelbaar als hij is, probeert hij alles voor zijn dodelijke linkervoet te krijgen. Maar een cobra verliest zijn dodelijkheid als zijn giftanden worden geneutraliseerd. Toch presteert hij het een bal voor onze goal te slingeren. Ralf loopt met een slim gezet duwtje uit mijn rug en geeft onze doelman Huubje alias het zwarte schaap met blonde haren aka Huub Huttenhuis het nakijken: 1-0, verslagenheid, domineren maar geen loon naar werken krijgen. Enigszins aangeslagen hervatten we de wedstrijd, kansen

genoeg maar geen scherpte. Zou het komen door de zwakke veldverlichting of de irritatie die bij ons de overhand krijgt, waardoor we geen doelpunt hebben kunnen afdwingen… Ik weet het niet. Ik weet wel dat het in mijn ogen een geweldige wedstrijd was, die ook de toeschouwers het nodige amusement heeft gegeven. Na de wedstrijd, als de gemoederen enigszins bedaard zijn en tal van spelmomenten nog eens zijn doorgesproken, zitten beide teams in de kantine. Her en der kunnen sommige spelers van FB3 het niet laten om nog een steek onder water te plaatsen. Helaas voor hun is The Legend een team van doorgewinterde spelers die daar niet ontvankelijk voor zijn. Bij ons heerst de gedachte dat we hier een wedstrijd hebben laten zien waaruit blijkt dat we zeker niet onderdoen voor het derde en vooral dat we op wilskracht en teamgeest een sterker team zijn. Ik kijk nu al uit naar de return die ongetwijfeld weer op een zaterdag zal worden gespeeld, wederom op sportpark ’t Venterinck. Rob Huttenhuis


11

ROGER THAT! ‘Traditie’ In juli is dochter Floor (voor Amerikanen heet ze Florence) geboren. Omdat we nu een klein Amerikaans Van der MeerKattiertje hebben en dochter Rosalie op school nogal wat Amerikaans patriotisme krijgt voorgeschoteld doen wij thuis zoveel mogelijk met alle gebruiken en tradities mee. Het is zaterdag 29 november. Morgen is het grote sinterklaasfeest van de Houston Dutch Club. Een geweldig feest met zo'n tweehonderd Nederlandse kinderen. Nu ik dit zo opschrijf krijg ik toch wel een beetje heimwee naar het sinterklaasfeest in Nederland en de Sinterklaasactie van FC Berghuizen. Ik heb zojuist met dochter Rosalie (uitgedost in pietenoutfit) de kerstboom opgezet en de gevel van het huis voorzien van pak 'em beet tweeduizend witte LED-lampjes. Zelfs met de nieuwe opblaasbare, verlichte Hello Kittykerstpop in de tuin erbij ben ik daarmee geen concurrentie voor mijn buren. Ik troost mij met de gedachte dat ik nog een rookie ben, meedoen belangrijker is dan winnen en meer van dat soort dooddoeners. Het is het laatste weekend van november, het weekend na Thanksgiving Day. Thanksgiving is de feestdag waarop dank wordt gezegd voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen. De Amerikaanse traditie stamt van een feest van de Pilgrim Fathers, die na de barre oversteek vanuit Europa met hun boot de Mayflower hun eerste goede oogst hadden, dankzij de hulp en de landbouwkennis van de indianen. Als dank gaven de pelgrims een feestje voor de indianen. Er werd gezongen, gedanst, gegeten en gedronken. De achterliggende gedachte: ‘Life is good!’ Dat de indianen niet alleen eten en drinken kregen maar ook de griep, difterie en polio, waardoor de indianenbevolking nagenoeg werd uitgeroeid, wordt doorgaans achterwege gelaten.

Het is onderhand half zeven 's avonds en de telefoon gaat. Een Nederlands nummer op het scherm. Het is half twee 's nachts in Nederland. Er zou toch niets ernstigs zijn? Ik neem op; "Ja, hier uh, met Joost en Boris, we zijn dus bij Kothman enne Tim is prins en Lexie Beld is rentmeester!" De laatste keer dat ik rond deze tijd werd gebeld vanuit Nederland was tijdens de Zomerfeesten en toen waren het de drapvoorzitter himself met Sietse Siemerink en Gerben Vrijkorte, met een paar uitermate enthousiaste doch ondefinieerbare kreten. Ik ben nu dus wel blij met 'echt' nieuws zo vers van de pers. "Ik sta hier met Boris aan de bar!" Niet dat ik dat niet al had kunnen raden, maar het is toch een mooi stukje informatie voor de volledigheid. "Boris beweert dat hij ooit in de competitie heeft gescoord vanaf zeventig meter, is dat zo? Jij was erbij, zegt-ie. Klopt dat?" Ik moet even heel erg diep graven, allereerst naar mijn veronderstelde aanwezigheid en vervolgens naar de afmetingen van een voetbalmat. Gelukkig sta ik niet al vijf uur met beide heren aan de bar en kan ik beide vragen beantwoorden. “Klopt, Joost. Ik was er inderdaad bij.. (Ik geef Boris graag het voordeel van de twijfel. Hij schijnt nogal handig te zijn en je weet nooit waar het goed voor is), maar zeventig meter is wel heel erg ver, ik herinner me dat het rond de middellijn was en dat de bal de grond pas raakte in het doel. Houd het maar op een metertje of vijftigzestig.” “Mooi, bedankt! Groeten aan Nel.” Ik hoop niet dat er een traditie van wordt gemaakt mij te bellen elke keer wanneer er grote feesten zijn in Berghuizen. Voor de zekerheid heb ik het nummer van Lexie Beld alvast geblokkeerd in mijn telefoon. Roger van der Meer

12


HET WEL EN DE WEEËN VAN DAMES 2 Als de nummer drie van het vorig seizoen zijn we geüpgrade van het bovenste veld naar het kunstgrasveld. En weer veel te vinden in de kantine. Dit jaar kan niemand meer om Dames 2 heen. En dan doel ik niet op de Epidemie: Zwangere Vrouwen. We gaan er weer helemaal voor in het nieuwe seizoen! Ons paniekvoetbal blijft een bijzondere tactiek voor onszelf en de tegenstandsters. In de pauze na een ‘gezellig’ theekransje besluiten we dat het ook anders kan, waarna regelmatig alles wordt omgegooid. De Derby tegen Quick werd dan ook dik verdiend met 2-1 gewonnen. Op de 2-1 overwinning op Emos viel ook niets af te dingen en het gelijke spel tegen de Zweef (waar het team terug kwam van eenhoogtepunt te stoppen houd ik mijn mond over de andere wedstrijden. Niet dat dit er veel zijn, de teams zijn zo bang voor ons dat ze ons boycotten, waardoor we twee à drie wedstrijden minder hebben gespeeld, dus wie weet staan we over twee weken wel in de top vier. Verder is er veel veranderd. Ons Daan moest helaas voor een tweede maal onder mes. Ze miste tijdens de bokbieravond haar zangmoment. Kim R (ja, de vriendin van....) nam de honneurs waar. Als u er bij was... Geen succes.

Marleen besloot in het huwelijksbootje te stappen, maar heeft de voetbalschoenen niet aan de kant geschoven. Een aantal nieuwe dames heeft ons team versterkt en.... Kim B.B. heeft ons motto voor dit jaar gezet op: pijn is een emotie en emotie kun je uitzetten. Helaas is niet iedereen zo sterk en lopen er nog wel eens wat mensen met pijntjes over het veld. Ikzelf bijvoorbeeld, maar gelukkig vangen de dames het goed op en schieten ze eindelijk zelf de ballen in het doel van de tegenstanders, zodat ik met een gerust hart op de bank kan blijven zitten. Alleen moet de keepster dan niet over de bal stappen ..... Met nog twee wedstrijden voor de winterstop kan het nog alle kanten op en met onze blitse trainingsjacks staan we in het voorjaar in elk geval weer sjiek op het veld. Sportieve Groet Annemieke (onder supervisie van Daantje)


13

14


Fotocollage 2/2


15

VERHALEN UIT DE PLAKBOEKEN VAN JOHN Met meer dan vijftig jaar veldvoetbal- en meer dan dertig jaar zaalvoetbalervaring zegt John Siemerink genoeg gespreksstof te hebben waaruit hij kan putten. Hij haalt voor u gebeurtenissen en herinneringen op die hem nog helder voor de geest staan. Momenteel is ons vaderlandse profvoetbal hevig in beroering. Niet alleen is er de discussie of de bondscoach moet aanblijven (naar mijn mening is zijn hoofd al op het hakblok gelegd). Maar ook is er een stevige discussie op gang gekomen over het kunstgras van een zestal clubs in de Eredivisie. Het zou oneerlijke concurrentie zijn en bovendien zou door het gebruik van kunstgras de kwaliteit van het spel achteruit hollen. Met als gevolg een nog grotere achterstand in Europees verband. Gaarne wil ik met u mijn ervaringen op kunstgras delen, maar eerst mijn ervaringen met gravel. Oefenveld aan de Schapendijk biedt uitkomst Wat velen onder ons en met name de jongeren en nieuwkomers niet weten, is dat er bij de aanleg van ons sportpark in 1967 een oefenhoek van gravel werd aangelegd. Voor met name de selectie van FC Berghuizen een hele uitkomst. We trainden immers nog altijd op het veld aan de Lossersestraat, beter bekend onder de naam de Bult. Daar hadden we te maken met een slechte kleedaccommodatie en we konden er niet douchen. Bovendien moest je altijd met vervoer – lees: de auto - dit trainingsveld bereiken.

Bij gunstige weersomstandigheden was het trainen daar te doen, maar bij ongunstige omstandigheden en met name vorst, werd het een knollenveld. Daardoor kwam de oefenhoek als geroepen. Een gravelveld had echter ook zo zijn nadelen. Niet alleen was er eerder slijtage van de noppen en kleding, vooral van de keepers. En niet te vergeten voor hen grotere kans op blessures en daarbij een zeer gat. Schaafwonden, wat een ellende! Behalve dat je zo af en toe een bal moest ophalen uit het ernaast liggende laaggelegen zeer natte weiland - daar ligt nu de grote parkeerplaats - en dat geheid ‘natte peut’ opleverde, waren er de schaafwonden. Zo’n wonde kreeg vaak een lading jodium en daarna een verbandje, maar bijna altijd kwam het bloed erdoor. Het is me meerdere keren overkomen dat ik ‘s morgens vast zat aan het bedlaken! En als zo’n wonde dan na een weekje genezen was, mocht je van geluk spreken dat onder het nieuwe velletje geen korreltjes gravel waren achtergebleven. Dan kon je het wondje weer open krabben. Mijn eerste kennismaking op kunstgras was zo’n veertig jaar geleden in Goor. We speelden met het eerste elftal een oefenpotje tijdens de winterstop. Omdat ik nogal een fanatiek baasje was - velen zullen dat beamen – gooide ik er zonder me om de gevolgen te bekommeren een sliding tegenaan. Met het gevolg een grote ‘plaat’n vel’ van mijn rechterdij kwijt. Dit grapje heeft me zo’n tien dagen genezing gekost. Dit keer was wondvocht de dader. Dat bleef maar doorgaan. Balen! Ook je seksuele activiteiten hadden eronder te lijden. Je laste dan een ‘sabbattical’ in en daarna gebeurde alles heel voorzichtig. Oorzaak: ‘trekkende’ wond, bloed en wondvocht.

De aanleg van het gravelveld aan de schapendijk 16


Je kon je beter gedeisd houden Nu we het toch over seks hebben, nog het volgende. Al jaren wordt de vraag gesteld of seks vlak voor een belangrijke sportprestatie wel zo gunstig is. Als we Goedele Liekens - de welbekende sekstherapeute - mogen geloven, kan het totaal geen kwaad. Nou, dat wist ik veertig jaar geleden al. Bijna zonder uitzondering hadden de selectietrainers in de midweekse voorbespreking - als het zo ter sprake kwam - het erover dat je je de avond voor de wedstrijd maar beter in bed gedeisd kon houden. En ik durf te stellen, ook

omdat we nogal slaafs waren in het volgen van de Roomse regels der moederkerk, dat menig speler hier ook gedwee naar luisterde. Een trainer zal het wel weten… Dit was niet aan mij besteed! Sterker nog: op 22 september 1974 speelde ons eerste tegen Avanti thuis. De avond ervoor en de morgen ervoor -’t is historisch - heb ik als liefhebber seks gehad! En welke invloed had dat op mijn spel? Ik scoorde die middag een hattrick en zorgde voor de enige assist! Spelers en speelsters: je weet nu wat je te doen staat! John Siemerink

ZAALFLITSEN Kijkduin, woensdag 17 december. Op een verwarmd terras, onder het genot van een mega-size cappuccino, kijk ik uit over de zee. Uit de luidsprekers galmt I’m dreaming of a white Christmas. Achtervolgd door de deadline van Groen en Wit, die vanavond afloopt, probeer ik mijn gedachten te ordenen. Van het Kijkduinse strand dwaal ik echter af naar het warme strand van Copacabana, daar waar de grote voetballers der aarde begonnen zijn. Maar ik moet schrijven over mijn zaalvoetbalteam, een hele andere orde van grootte. Onwillekeurig probeer ik mijn teamgenoten te vergelijken met de

sambaspelers uit Brazilië, maar ik realiseer me dat de vergelijking volledig mank gaat. De realiteit is dat we het best aardig doen in de competitie. We staan stevig in de middenmoot met 27 punten uit twaalf wedstrijden. In de beker zijn we in de poule ongeslagen gebleven en wisten we zonder wisselspelers zelfs het één klasse hoger spelende Excelsior te verslaan. We beseffen dat de bekercompetitie de kortste weg is naar eeuwige roem en daar droom ik dan maar van. Sjef Reuver


17

18


HET VERHAAL ACHTER DE CIJFERS VAN FCB 1 De winterstop is een mooi moment om de balans op te maken over de eerste seizoenshelft van de competitie en het bekertoernooi. Tevens een moment om een vooruitblik te wagen op wat de tweede seizoenshelft nog kan brengen. De hoofdmacht heeft 2014 afgesloten met de volgende cijfers; nummer twaalf in de derde klasse A, elf punten uit dertien gespeelde wedstrijden (waarvan er drie werden gewonnen, twee werden gelijkgespeeld en maar liefst acht werden verloren). In deze duels maakten we 22 doelpunten en kregen we er helaas veertig tegen. In het bekertoernooi werden maar liefst alle vijf de wedstrijden afgesloten met winst, hierbij werd er dertien keer gescoord en moesten we vijf tegentreffers incasseren. Overwintering werd hiermee behaald. Hier volgt het verhaal achter de cijfers van FCB 1. Na het winnen van de finale vorige seizoen wist iedereen één ding zeker, na de zomervakantie komen we wederom uit in de derde klasse A. Met aanvullingen van enkele nieuwe spelers, uit de eigen jeugd, het tweede elftal en elders werd er weer met goede moed getraind om ons klaar te maken voor het seizoen 2014/2015. Daarnaast sprak de groep de ambitie uit om met de ervaring van vorig seizoen in de benen dit jaar één ding na te streven en dat is een stabiele middenmoter zijn. Met deze gedachte gingen we uit de startblokken. De eerste fase van de competitie haalden we wisselende resultaten. Zo gingen we thuis de eerste drie wedstrijden onderuit met duidelijke cijfers, met als dieptepunt een 1-8 verlies tegen Vogido. We hadden meer succes in de eerste twee uitwedstrijden, deze werden gewonnen van Victoria’28 en ATC’65. Vervolgens hebben we als

groep enkele grote tegenslagen in deze periode moeten meemaken. Allereerst moest trainer Richard de Boer helaas noodgedwongen stoppen om gezondheidsredenen, een bericht dat binnen de groep insloeg als een bom. Ten tweede werd de grote selectie alsmaar kleiner door vele langdurige blessures en enkele schorsingen. En tot slot moest ook onze verzorger Ronald Buld noodgedwongen door privéomstandigheden vroegtijdig de handdoek in de ring gooien. In de tweede fase hebben we de koppen bij elkaar gestoken en hebben we geprobeerd in samenwerking met assistent-trainer Jeroen Hulsmeijers de draad weer op te pakken. Een compliment aan de groep dat we in deze moeilijke periode vier wedstrijden ongeslagen zijn gebleven. Met een opmerkelijke uitslag van 5-6 winst uit tegen MVV. Hierbij was het super om het veld af te stappen met een geweldig applaus van onze trouwe supporters. Wat aangeeft hoezeer iedereen met ons meeleeft. De derde fase is helaas het dieptepunt van de eerste seizoenshelft. Als team en als individuen hebben we ver onder ons eigen kunnen gepresteerd. Te weinig zelfvertrouwen, te lage groepscohesie en het niet uitstralen van onoverwinnelijkheid. Het gevolg hiervan is dat alle vijf competitiewedstrijden in deze fase werden verloren van onder meer DSVD, BWO en RSC. Positief is dat de groep wekelijks met elkaar evalueert en zichzelf wil verbeteren in samenwerking met de technische staf, die in de loop van het eerste seizoenshelft is aangevuld met trainer Herbert Steenbeeke. Vooruitkijkend naar 2015 hebben wij als groep maar één doel en dat is vanaf de start van de tweede seizoenshelft resultaten behalen, om handhaving zo spoedig mogelijk veilig te stellen. Vele geblesseerde jongens zullen weer aansluiten bij de groep na de winterstop, wat zorgt voor concurrentie, meer keuzemogelijkheden en scherpte. Daarnaast heeft iedereen in de winterstop de tijd en gelegenheid zich fysiek en mentaal op te laden, zodat we na de hervatting samen kunnen strijden voor dat ene doel. Namens de eerste selectie wensen wij u prettige feestdagen en een gelukkig en gezond Nieuwjaar. Laat 2015 maar komen! Cees Schurink


19

SPRIETJES Zo aan het eind van het jaar mag ik graag terugblikken. Het liefst doe ik dat onder de Kerstboom. Dat is leerzaam en altijd goed voor het sentiment. Tegelijkertijd blik ik ook al naar voren want het nieuwe jaar komt er aan. Zo bedacht ik mij dat de eerste carnavalsbijeenkomsten al geweest zijn en over een week of acht de praalwagens en allerlei leutig volk de straten zullen bevolken. In deze SPRIETJES-aflevering breng ik het bij elkaar: emoties en kameraadschap.

BLIK EN HOND Twee kameraden doen al ruim twaalf jaar mee met De Grote Twentse Carnavalsoptocht. Deze twee waarvan we de kleinste O. en de ander met bonenstaakafmetingen K. noemen, vallen meteen op vanwege hun grote herkenbaarheid. Nimmer veranderden zij van uiterlijk. Altijd dezelfde pakken, steevast witte sokken, immer pokerfaces en totale zwijgzaamheid. Ook lijken ze onophoudelijk op het verkeerde moment, op foute plekken en in onjuiste omstandigheden te zijn beland of te verkeren. Ze zouden met het thema BLIK OP DE WEG de optocht verrijken. Heel simpel. Ze hadden een kruiwagen vol met lege blikken die continu tijdens de tocht op het wegdek zou worden geleegd. Daarna achter de pet krabbend, met een onwezenlijke blik om zich heen kijkend al dat blikkengedoe terug in de kruiwagen en verder hun weg vervolgend. Laurel & Hardy

20

konden er nog iets van leren. Op de ochtend van de grote dag vertelde K. dat hij voor een weeshond uit het asiel een nieuw baasje in Duitsland had gevonden. U moet weten dat K. als vrijwilliger in het asiel menig uurtje slijt. Hij had zelf het beestje naar zijn nieuwe bestemming gebracht. Thuis kreeg hij telefoon. De hond bleek ontsnapt en liep ergens in de Duitse wouden. K. was meteen teruggekeerd en had een plan ontwikkeld. Posters opgehangen, aangifte bij de Polizei gedaan, oproepen via WDR Radio geregeld, enzovoorts. Mocht het beestje ergens gesignaleerd worden dan zou K. als de wiedeweerga terug naar Duitsland. “Dus dat kan vedaag ok gebeur'n en wat mot ik dan”, vroeg O. “Vemèddag hew de optocht. Ie könt mie tog nig in de stek loatn!” K. die een groot hart voor honden heeft werd er bijna beroerd van. Wat een dilemma. “Weej wat, ik doo wa met, mèr ak belt wot, bink vot.” Tijdens de Optocht ging het crescendo. Het publiek - blij dat O. en K. er weer bij waren lachte zich dubbel, of keek het hoofdschuddend aan. Hup, daar ging de kar weer, de blikken rolden alle kanten op, oppakken en verder maar weer. Ondertussen wel flink gaten trekkend in de stoet.


En ja hoor telefoon. De hond was ergens in Noord Duitsland gezien. “O. vin ie het good dak goa?” K. vond het echt naar voor zijn maat en zijn hart bloedde bijna. “Dan mok wa alleen verder en optocht is nog lang nig ofloop'n”, zei O. “Ie hebt geliek”, aldus K. “Mèr ik goa ja?” “Is wa good”, zei O. En zo scheidden zich de wegen. K. op weg naar de Pruis en O. door naar het carnavalseindpunt de Kleine Markt. K. kwam aan op de Duitse plek van bestemming 250 km verder en O. liep met zijn kar met blikken door Boeskoolstad in zijn eentje de act eindeloos te herhalen. En K.? Hij baggerde door de sneeuw in

de omgeving waar de hond was gezien. Hallo, hallo Hundchen, wo bist du denn? Nadat de avond gevallen was liep O. terug naar huis. Hoe sol het met K. wèn vroeg hij zich hardop af. Ik hop dat hee nig veur niks dör hen is veurt. Dan de sirene van zijn mobiel. De stem van K. “Joa het is lukt, wie hebt um vonn'n. De hond is er wèr. En weej wat, ik nem um zelf en ik neum um Luca!” O. weet niet wat hij moet zeggen. “Godsamme K., kearl das mooi , das prachtig! Hoe hejm vonn'n? Haj de juuste blik op de weg of zo?”

En zo kwam het toch nog goed en was het helemaal o.k. met deze Kearls oet Berghoezen als SPRIETJES VAN HET KWARTAAL

Herman Oude Veldhuis & Willem Schoordijk

DOORGAAN OP INGESLAGEN WEG Terug naar afgelopen augustus toen het zonnetje nog heerlijk scheen en dagen nog lang waren. Vrouwen 1 van FC Berghuizen stapt voor het eerst dit seizoen het trainingsveld weer op. Voor veel speelsters was het echter ook de eerste keer dat ze de velden van FC Berghuizen betraden. De selectie telt namelijk maar liefst elf nieuwe speelsters! Na afgelopen seizoen de wedstrijden vaak zonder wissels en met aanvulling uit Meisjes B gespeeld te moeten hebben is het een hele vooruitgang om een selectie van 23 dames te hebben. Op dit moment helaas nog niet allemaal fit in verband met het kruisbandentrauma dat vorig jaar Vrouwen 1 teisterde. Tevens heeft er een trainerswissel plaatsgevonden. Nadja Wiegerink staat vol enthousiasme voor de grote groep meiden. Ilonka Wekking heeft de taak als leider en vlagger op zich genomen. Hilbert Kist als stabiele factor is uiteraard weer verzorger van ons team. Met deze grote groep en nieuwe trainster zijn we vol enthousiasme aan het seizoen begonnen. Na het toch wel dramatische vorige seizoen, met degradatie uit de hoofdklasse naar de eerste klasse, waren we er op gebrand om dit jaar goede resultaten neer te zetten. Er werd gestart

met drie bekerwedstrijden. Door de degradatie speelden we deze wedstrijden tegen clubs uit de eerste tot en met de derde klasse, in plaats van de hoofdklasse, topklasse en eredivisie. Helaas zit er dus geen wedstrijdje tegen Ajax meer in, maar de kans om de beker te winnen is dit jaar wel een stuk groter. De eerste drie poulewedstrijden werden zeer gemakkelijk gewonnen met 9-0, 5-1 en 10-0. Vervolgens werden er een aantal competitiewedstrijden gespeeld en vond de loting voor de beker plaats. Slechts enkele clubs moesten een tussenronde spelen, uiteraard hoorden wij daar dan net weer bij. SVZW, een andere eersteklasser, werd onze tegenstander. Tevens de nieuwe club van onze oud-trainer Marc Annink. Motivatie was direct geboren! Met goed spel werd deze wedstrijd gewonnen met een solide 3-1. Inmiddels zitten we in de kwartfinale van de beker. Onze volgende wedstrijd zal hoogstwaarschijnlijk eind januari plaatsvinden. De tegenstander is nog onbekend maar ons doel is om de finale te bereiken! Hierbij kunnen we uiteraard goed de steun van het publiek gebruiken, dus komt allen kijken.


21

Deze steun kunnen we uiteraard ook tijdens competitiewedstrijden gebruiken. De start in de competitie op 4 september tegen Maarsen uit was voortvarend. Na een ontzettend spannende wedstrijd werd deze in ons voordeel beslist met 4-3. De vechtlust was enorm, dit beloofde zeer veel goeds voor de rest van het seizoen. Daarna werden Westlandia en Alkmania beide met 2-1 verslagen. De volgende tegenstander op het programma was Victoria Boys, deze ploeg kennen we maar al te goed, want ook dit team is gedegradeerd uit de hoofdklasse. Hoe dit heeft kunnen gebeuren snappen wij nog steeds niet, want het is een erg sterk team met in elke linie uitblinkende spelers. Mogelijk dat dit ook in onze hoofden is gaan zitten, want helaas kwam daar het eerste verlies. De revanchegevoelens zijn groot, 22 februari zullen wij deze nederlaag gaan rechtzetten! Na deze nederlaag raakten we als team echter ook in een dipje, er volgde een gelijkspel en enkele nederlagen. We werden nooit echt weggespeeld maar creëerden te weinig kansen en kwamen niet tot scoren. We zakten op de ranglijst naar de negende plaats. Het tij moest gekeerd worden. De wedstrijd tegen de koploper werd helaas nog verloren met 2-1, toch was dit een kantelpunt. De strijd en vechtlust was weer terug, we lieten zien dat we ons niet zomaar gewonnen gaven. De twee wedstrijden die volgden zouden zeer belangrijk worden. Deze waren tegen de nummer tien en elf, respectievelijk Westlandia en Fortuna Wormerveer 2. Het systeem was inmiddels omgezet van 4-3-3 naar 4-4-2. Dit wierp zijn vruchten af tegen deze twee tegenstanders. De

22

wedstrijden werden met 7-3 en 5-0 gewonnen. Met name de 5-0 winst tegen Westlandia was een genot voor zowel het team als het publiek. Tikkie takkie à la Barcelona werd er gespeeld en kans na kans werd gecreëerd. Tevens was dit de eerste competitiewedstrijd dit seizoen dat we de nul hebben gehouden. Hier was onze keepster Manon Borghuis zeer content mee. Door deze twee overwinningen zijn we weer gestegen naar de vijfde plaats in de competitie en in de tweede periode staan we bovenaan! Oké, deze eerste plek in de tweede periode is na één wedstrijd spelen bereikt, maar zorgt er toch voor dat we met een goed gevoel de winterstop zijn ingegaan. Het zou mooi zijn om dit jaar een periodetitel te pakken en deel te mogen nemen aan de nacompetitie. De concurrentie binnen de selectie zal alleen maar groter worden, aangezien er na de winterstop weer een aantal speelsters terugkeert na langdurig blessureleed. Hopelijk kunnen we elkaar binnen het team naar een hoger niveau tillen en zetten we de tweede seizoenshelft voort zoals we de eerste zijn geëindigd. Met mooi combinatievoetbal en overwinningen! Marijke Bijvank


HET BLEEF NOG LANG GEZELLIG... Geheel toevallig zat ik twee jaar geleden onder ongeveer dezelfde omstandigheden te werken aan en stuk voor de Groen en Wit. Toen was het Thailand, nu is het Sri Lanka, wat een luxe! Same, same but different wordt hier dan gezegd. Afijn, na behoorlijk wat blessureleed en met name de steeds slechter wordende knie(ën) wordt het nuecht tijd om de handdoek in de ring te gooien. Stoppen met voetballen had ik al veel vaker gehoord, maar nu kon/kan ik er echt niet meer omheen. Verrassend was dan ook het telefoontje van Tim Nijhof met het verzoek om nog één keer de voetbalschoenen aan te trekken. "Gijs, we organiseren een afscheidswedstrijd op 17 oktober, wat vind je ervan en schikt die datum jou?" Er zijn doorgaans aardig wat dingen waarover ik nadenk, maar voor dit grandioze verzoek had ik een pasklaar antwoord: "Tuurlijk kan ik dan en wat een super gaaf initiatief!" Ik voel me nog steeds heel erg vereerd. Een week voordat de wedstrijd begon verscheen er een flyer op Facebook, stond er een stuk in zowel de krant als in het Oldenzaals weekblad, belde amateurvoetbal Twente, patiënten in zowel Oldenzaal als Enschede wisten ervan en mijn telefoon bleef rinkelen. Hierdoor realiseerde ik mij voor de zoveelste keer dat deze avond, de energie die de organisatie er in heeft gestoken en het gebaar van alle mensen om mij heen heel bijzonder is. Waarvoor nogmaals dank! Voordat ik überhaupt een wedstrijd kon spelen moesten ZELFS mijn voetbalschoenen eerst gelijmd worden. Waarschijnlijk hadden die ook zoiets van: 't is mooi west kearl! Vrijdagavond 19.00 uur; langzaam druppelden de voetbalgoden en trainers van weleer binnen en begon de wedstrijd die onder leiding stond van Henk ‘toetoet’ Hulsmeijers. De wedstrijd ging uiteindelijk met 3‐ 1 verloren, maar het was een genot om met de aanwezige spelers en voor het vele publiek te mogen voetballen. Vijf minuten voor tijd werd ik door de trainers naar de kant gehaald, een bijzonder moment. Dit was het dan, twintig jaar actief voetballen stopt hier op het kunstgras van FC Berghuizen. Het was de eerste keer dat ik met een lachend gezicht het veld afstapte na een nederlaag. Ook na de wedstrijd was het nog lang, lang, lang gezellig in de kantine........

FC BERGHUIZEN BEDANKT!


Gijs Broeker

23

SOMS IS HET GOED... Het is zaterdagochtend 25 oktober. Met een knallende koppijn wordt ik wakker door onze kinderen. Welkom in de wereld van het vaderschap, waarin het woord uitslapen voorlopig niet meer bestaat. Oorzaak van mijn koppijn is het jaarlijks terugkerende Bokbierfeest. Ik kan u mededelen dat mijn hoofdpijn een vooraf ingecalculeerd risico was. Ook weet ik zeker dat ik niet de enige persoon ben die hier deze ochtend last van had. Vele bokbieravondfeestgangers hebben hetzelfde lot ondergaan. Maar goed, de bokbieravond zelf. Een populair, jaarlijks terugkerend feestje. Het concept is simpel en staat garant voor een leuke avond (en voor de meesten ook een deel van de nacht). In deze wereld waar veranderingen meer regel zijn dan uitzondering houdt het bokbierfeest in de kantine van Berghuizen stand. Je weet van te voren wat er komen gaat en je weet dat het goed is! Iedereen doet zich te goed doet aan bokbier, mosselen, haring en de kippenvleugeltjes. Ondertussen spelen de Bokkende Matrozen een gevarieerd avondvullend programma.

De Bokkende Matrozen. Wellicht het hoogtepunt van de avond! Een mengelmoes van een populair gezelschap en, naar ik heb horen zeggen, vroeger een niet onaardig bandje. Ze trapten af met ‘Trouw niet voor je 40 bent’. Tenminste, ik denk dat het om deze meezinger ging, zeker weet ik dit nog steeds niet. Na deze aftrap, waarbij de bal was veroverd en de Bokkende Matrozen na drie minuten al met 1-0 achter stonden, was het blijkbaar na zoveel jaar zoeken waar iedereen ook alweer stond en hoe ze elkaar makkelijk konden vinden. Nadat de Bokkende Matrozen reeds met 2-0 achter stonden veranderde er iets. Ik hoorde Johnny B. Goode (Chuck Berry) en Brown Eyed Girl (Van Morrison) langs komen en in no time werd er gescoord en stond het gelijk. Aan het einde van de wedstrijd liepen de Bokkende Matrozen met een ruime zege van het veld en was het een dik verdiende overwinning. Kwaliteit gaat niet snel verloren. Verder viel me op dat dit jaar het vrouwelijk gezelschap ruim vertegenwoordigd was. Goede zaak natuurlijk. Eén vrouw schitterde echter door afwezigheid. Het moment dat ik deze afwezigheid bemerkte was het moment dat ‘Maar vanavond heb ik hoofdpijn’ gezongen moest worden. Normaal, zoals bij iedereen bekend, uit volle borst gezongen door Daantje. Nu werd er nog wel een dappere poging ondernomen. Helaas stierf deze poging een stille dood. Al met al een geweldige avond die nog lang doorging. Lachende mensen, lekker eten, leuk bandje in een sfeervol aangeklede kantine. Sommige dingen moeten veranderen in het leven, maar niet het bokbierfeest. Daar moeten ze vanaf blijven. Wederom bedankt organisatie en tot volgend jaar. Een bokbierliefhebber

Vrijwilligersfeest FC Berghuizen Berghuizen houdt voor alle werkende leden van de club een vrijwilligersfeest. Dat gebeurt op 17 januari, vanaf 19.00 uur in de kantine. Aanmelden (voor 10 januari) is mogelijk via het formulier achter de bar, of de website van de vereniging, onder het kopje vrijwilligersfeest en de bijbehorende link. 24


EEN MAATJE TE GROOT Wanneer zal het geweest zijn. Ergens in oktober, gok ik. Een wedstrijd die al maanden werd aangekondigd. Flyers, posters, advertenties in lokale en regionale media. ‘The Clash’, ofwel Berghuizen 3 tegen Berghuizen 4. Het vierde elftal oogde de weken voorafgaand aan The Clash gespannen. Strakke bleke koppies, de ogen hol in het hoofd. In de kantine zochten de spelers van ‘The Legend’ het liefst een tafel op die ver verwijderd was van de onze. Het was duidelijk. Dit was de wedstrijd waar ze weken, maanden, misschien wel jaren naar hadden uitgekeken. Er moest en zou hoe dan ook gewonnen worden van het derde. Voor ons, Berghuizen 3, was het een wedstrijd als alle andere. Prrrrrrrrt. De kenmerkende fluit van scheidsrechter Henk Hulsmeijers. De wedstrijd is begonnen. De eerste minuten gunnen we de bal aan ‘The Legend’. Zo goed en zo kwaad als het gaat, proberen ze de bal rond te spelen. Gevaarlijk wordt het eigenlijk nooit. En die ene keer dat ‘The Legend’ abusievelijk wél in de buurt van onze goalie komt, laat Bas Kip er geen twijfel over bestaan wie de baas is in zijn zestienmetergebied. Na een kwartiertje kijken we elkaar aan. We besluiten dat het genoeg is geweest. We voeren het tempo op en met veelvuldige positiewisselingen en knappe looplijnen wordt de verdediging van ‘The Legend’ opengereten. Patrick van Halteren, toch al niet fit begonnen aan de wedstrijd, kan de watervlugge spitsen van het derde niet langer volgen. Stuk gespeeld en aangeslagen moet hij na vijftien minuten het veld verlaten. Wat volgt is een half uur open huis. Prachtig positiespel, diverse kansen, een bal op de paal. Het mag een wonder heten dat wij bij rust nog niet gescoord

hebben. De tweede helft vertoont aanvankelijk eenzelfde beeld. Het voetbal en het gogme zit bij het derde. Het vierde kan niet veel anders dan hopen dat het maar lang genoeg 0-0 blijft. Een punt zou voor de spelers van ‘The Legend’ al een fantastisch resultaat zijn (de eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat hun inzet bewonderenswaardig was). De wedstrijd loopt langzaam op zijn eind. Dan, de 72ste minuut. Emory Ottenhof stoomt op over de rechterflank. De bal kleeft aan zijn voet. Emory houdt in, kijkt. Nee. Zoekt. De blikken vinden elkaar. De vooractie van Ralf ter Beek is geniaal. De crossbal van Emory is misschien nog wel mooier. Een sprong. Een knik. De bal ligt in het doel: 1-0. Ingetogen wordt het doelpunt gevierd. Mandekker Rob Huttenhuis blijft vertwijfeld achter. Hier is geen kruid tegen gewassen. De resterende twintig minuten worden solide uitgespeeld. De ijzersterke verdediging (met gastspeler Gerwin Wissink) komt nauwelijks in de problemen. Wel nemen de irritaties over de onmacht toe bij ‘The Legend’. Begrijpelijk. Er volgen wat meer overtredingen en een enkeling moppert op de arbiter. Maar de uitstekend fluitende Henk Hulsmeijers laat zich niet van de wijs brengen. Prrrrrrrrt. De negentig minuten zitten erop. Het was een mooie avond. Helaas was het kwaliteitsverschil te groot. Een echte wedstrijd is het daarom nooit geworden. De spelers van het vierde hebben gevochten als leeuwen en met deze inzet zullen ze in de vijfde klasse ongetwijfeld enkele punten gaan pakken. Maar op dit moment blijkt het derde toch nog wat maatjes te groot. RtB


25

SOMS IS DE BAL ROND, SOMS NIET ‘Over de buitenaardse prestaties van een fitnessvoetballer’ Naar het schijnt heeft Cristiano Ronaldo in de competitiewedstrijd tegen Alméria een slechte beurt gemaakt. Volgens de commentator van dienst (een imitatie-Sierd wiens naam ik heb verdrongen uit mijn geheugen) wilde het in dat duel allemaal niet lukken voor de Portugese recordbreker. Het publiek zou hem hebben gejend, hij zou een mistroostige indruk hebben gemaakt. O ja: Ronaldo scoorde die dag twee keer, Real won met 4-1. Wanneer een dergelijk optreden als ‘flets’ de boeken ingaat, wordt het tijd voor pittige evaluatiegesprekken met hele roedels profvoetballers. Zij kunnen niet eens de slechtste optredens van Ronaldo benaderen. Laat staan de beste. Dit is een compliment aan het adres van Ronaldo. Alsjeblieft, gratis en voor niks. Het heeft geen zin om ervoor weg te lopen. Bij deze staat het groen op wit. Ronaldo heeft in zijn onbedwingbare hunkering naar erkenning en succes een niveau bereikt dat neigt naar sciencefiction. Het is knap dat hij alle voetbalstatistici in staat van totale ontreddering blijft brengen met zijn goals. Ze sluiten zich op in hun zolderkamertjes, eten niet meer, drinken niet meer, laten er de meest geavanceerde rekenmethoden op los, om steeds opnieuw tot dezelfde conclusie te komen: dit moet een grap zijn. Dit kan helemaal niet. Ronaldo speelde 155 competitieduels voor Real en scoorde daarin 202 keer. Dit seizoen is er welgeteld één wedstrijd in La Liga geweest waarin hij geen doelpunt aan zijn ontzagwekkende oeuvre toevoegde. Tegen Malaga, op 29 november. Alle andere competitieduels was hij trefzeker. Doelman Kameni van Malaga moet zich die dag

26

een brok kryptoniet hebben gevoeld. Ronaldo kwam deze voetbaljaargang in veertien competitieduels tot 25 treffers, een gemiddelde van 1,79 per wedstrijd. Niet verkeerd, al is het een beetje teleurstellend dat hij de barrière van 1,8 nog niet heeft geslecht. Dit kan zo niet langer Ronaldo, waar ben je mee bezig? Twaalfduizend push-ups en zeventienduizend sit-ups graag. En rap een beetje. Wellicht is het een idee om met ingang van vandaag te spreken van het Guinness Book of Ronaldo. Want laten we eerlijk zijn: alles wat voor de Portugees is gepresteerd, is in één klap waardeloos geworden. Alle bestaande records in welke takken van sport dan ook moeten worden opgeheven omwille van Ronaldo. Drie vragen tenslotte. Bezit Ronaldo de gave om langs zes tegenstanders te slalommen zonder het overzicht te verliezen en over zijn eigen voeten te struikelen? Brengt hij met ingenieuze wippertjes over zes meter medespelers in stelling? Stift hij? Het antwoord op de eerste twee vragen is nee, de laatste vraag beantwoord ik (vooruit) met zelden. Om de duizelingwekkende getallen van Ronaldo kan niemand heen, maar de voetbalsport kan nooit helemaal in een DowJonesindex worden gegoten. Wie bepaalt wat de waarde is van een schijntrap? Hoewel de prestaties van Ronaldo er niet om liegen is en blijft hij een fitnessvoetballer, de meester van de leg press. Pure graskunst wordt in mijn ogen geschapen door die kleine uit Rosario. Protesten tegen deze opvatting worden niet in behandeling genomen. Tim Nijhof


HOOR WIE KLOPT DAAR KINDEREN... Dit jaar was het de 54ste keer dat we als FC Berghuizen de Sint-Nicolaasactie hebben georganiseerd. Met dank aan de vele vrijwilligers hebben we deze oer-Hollandse traditie in ere kunnen houden en hebben Sinterklaas en zijn zwarte (uiteraard / zonder discussie) Pieten weer vele gezinnen, bedrijven, verenigingen en scholen bezocht. Hieronder enkele cijfers en feiten van de afgelopen actie:           

aantal bezochte gezinnen; 402 gemiddelde opbrengst per gezin € 24,95 aantal bezochte scholen; 13 aantal bezochte bedrijven en verenigingen; 54 uitgedeelde pepernoten; 220 kilo aantal Sinterklazen dat vertrokken is vanaf de Schapendijk; 124 totale bruto opbrengst; ruim € 19.500,aantal vrijwilligers; circa 350 uitgezette enquêtes; 402 ontvangen reacties; 236 gemiddeld cijfer waarmee de bezochte gezinnen onze actie beoordelen; 8,7.

We kijken terug op een zeer geslaagde actie waarbij we weer een toename zagen van het aantal bezochte gezinnen. Ook in 2015 houden we de traditie van het Sinterklaasfeest in ere en blijven wij, met behulp van de vele vrijwilligers, de jeugdafdeling van FC Berghuizen met de opbrengst financieel ondersteunen. Wim Olde Kalter

Oproep! Vanaf het seizoen ’94-’95 heeft Hans Koop de officiële wedstrijden van iedere speler bijgehouden die heeft gespeeld in heren 1. Vanaf het seizoen ’06-’07 zijn hier de kaarten bijgekomen en vanaf het seizoen ’08-’09 ook de doelpunten. Sinds vorig seizoen houd ik deze gegevens bij. Ik wil echter de geschiedenis achterhalen. Dus aanvullende informatie vanaf het seizoen ’94-’95 en alle informatie voor het seizoen ’94-’95 (wedstrijden, kaarten en doelpunten). Heb jij deze informatie? Laat mij het weten! Alvast bedankt! Groeten, Robin Olde Kalter – [email protected]


27

WEE’J NOG Gerard Hemme (57) is ook al zo'n persoon die onder het FC Berghuizen-volkje niet weg te denken is. Bouwvakker van beroep en tegenwoordig oppas-opa en de helpende hand van zijn kinderen. Menig uurtje besteedde hij aan de club, al is het wel minder dan vroeger, zoals uit onderstaande zal blijken. Hij is inmiddels vijftig jaar lid. Begonnen als voetballertje in 1964 en jarenlang samen met Ben Geisink en René Weustink de harde kern vormend van het twaalfde. Daarnaast in de loop van de jaren chauffeur van de sint, lid van de kerstdennencommissie, Zomerfeestenmedewerker, kantinediender, leider van C1 en zelfs nog Piet toen deze nog zwart als roet was.

‘UT WAS GEWOON LÈMS GEVEURLUK!’ 'De foto met al die rook is gemaakt tijdens een weekendje weg in Valkenburg met ons team. Dat was wat. Toen we onderaan zo'n mergelberg stonden meldde zich de gids. De man was er speciaal op gekleed, compleet met berguitrusting. En daar stonden wij in ons daagse goed. Het was lèèms geveurluk en zwaar om die berg op te klauteren. Scheld'n en bekk'n natuurlijk! Het bezoek aan café Malle Babbe was ook zoiets. Het bleek van oud-Berghuizenaar Jan Rödel te zijn. Feest dus en al dat gedoe met de beklimming was natuurlijk toen allang weer vergeten. Tussen de rookwolken door zie je mij met sigaar en dat terwijl ik helemaal niet rook! Het twaalfde was een bijzonder team en bestaat inmiddels niet meer als voetballend team. We zijn na de jeugdafdeling binnen drie jaar bij elkaar gekomen en officieel zo'n tien jaar geleden gestopt. Hoewel we met zo'n twintig man waarn konn'n wie op ut laatst geen elftal bie mekaar krieg'n. Blessures en zo, trouwens wie wedd'n ok wa oald. Het twaalfde was speciaal. We wilden per se als laagste elftal van FC Berghuizen spelen en hebben dat ook altijd gedaan. We wilden op zondag ook zo vroeg mogelijk spelen. Groot voordeel was dat we dan de rest van de dag veur ons zelf hadd'n, ai snapt wak bedoel. We zijn ooit kampioen in de vierde klasse geworden, ook al zo apart. Op 6 september 2008 hebben we een reünie georganiseerd voor alle voetballers die in de periode 1975-2000 in het twaalfde hadden gespeeld. Wat een feest! Wie er zoal bij ons speelden? Hou je vast, dat waren onder andere Bennie Hulst, Robert Huitink, Hans Veldhuis, Robert Oude Engberink, Johnny Kattier, René Weustink, Rutgher Bus, Jan Grunder, Ronnie Adolfs , Gerard Monnikhof, Leo Bekke, René Roelofsen, Bep van de Zande, Paul Hemme, Albert Huttenhuis, Peter Klieverink, Sjef olde Scholtenhuis, Paul Velthuis, Hennie Engbers, Ben Geisink en Matthieu Arends. Een aantal van hen zie je met hun partners op deze reüniefoto. Mooi hè! Op zondag komen we altijd nog met een paar man bij mekaar in de kantine. Altijd even naar het eerste kijken. Ut mot wa un betke wèèr wèn anders bliewt wie mooi binn'n!' Willem Schoordijk 28


2015 1e uitgave

Recommend Documents