2012, nummer 2

Schoolkrant Vrije School Utrecht schooljaar 2011/2012, nummer 2

n le i tra

Ma ar te n, H

Sin t

kaa l. V

d'He ilige

h t.

ts lich st

n nu

ac

er

o n ze

, in en rein hart onze harte rein.

Donker is de aarde, d e bom en z ij

w ld

oor kw aa

d

're Michaël , de dapp l ë a h Mic 're p is nu gekomen. En heel de wer t p n a e v d eld w d de ach ht . A c s a t, e r n icolaas wil helpen. Een be N k o r nh ter m fe rd f ee a o ens a s l de n w o t e e k b z n we i o j n. O ch re s p d at ij he tK

voorwoord

)

Even geen 'moeten'

,

colofon Schooljaar 2011/2012, nr. 2 Hiëronymusplantsoen 3 3512 KV Utrecht 030-2319209 Abonnementsprijs 10 euro Voor ouders van onze Vrije School is de schoolkrant gratis.

P

Redactie Léanne Alberts Cinta Depondt Jacqueline van Eimeren Miriam van Kreij Ellen Lennartz Annegreet Schol

vormgeving Ellen Lennartz Inlichtingen voor abonnementen en advertenties: [email protected] VSU 030-2319209 Inleveren kopij (bij voorkeur digitaal) in de kopijbus in de hal van de school, bij een van de redactieleden of per e-mail naar: [email protected].

De herfst is al geruime tijd in ons land, redelijk rustig met weinig regen en wind. Maar de eerste week van december begint het dan toch echt te stormen. De wind blaast de netjes aangeveegde hoopjes bladeren weer volledig overhoop. Een ieder krijgt het gevoel niet meer echt van huis te willen. Lekker thuis, boek op de bank, muziekje aan, geen ‘moeten’, maar lekker ontspannen ‘mogen’. De schoolkrantredactie heeft zich op dit soort avonden lekker teruggetrokken en heeft hard gewerkt aan een nieuwe editie. En we zijn er weer trots op. Mocht je deze kerstvakantie je vervelen, pak dan de schoolkrant erbij en geniet van de artikelen en mooi-geschoten-plaatjes. Wil je deze kerstvakantie liever vertoeven achter (of voor) de computer, dan hebben we leuk nieuws: de schoolkrant staat sinds een tijdje ook volledig op de website van school. De huidige editie staat er op, maar ook de schoolkranten van een tijdje terug. Zodat je ze altijd nog eens door kan bladeren (al dan niet in real paper) of een opa/oma/oppas/tante/oom/ neefje/nichtje/buurvrouw/buurman/buurjongen/-meisje of wie dan ook, op de hoogte wilt houden van onze schoolactiviteiten.

Een gezellige kerst- en wintertijd wensen wij jullie! En een goed begin van 2012…

:

2 inhoud

Namens de redactie, Annegreet Schol Voor aanmeldingen: [email protected]

M

4 Koos' column 5 Voor u gelezen 6 Interview met Bas, Valentijn, Merel en Nathan 8 Eerste schooldag 9 Materiaal uit de klas 10 Daar ga ik voor, met Aisa, Fenna en Yma 11 Pretpraatjes 12 Mee naar huis 14 Estafette met Gijs Jansen 16 Interview met Saskia Koffijberg 18 Wat doe je al je niet oudert? 20 Onderwijs in het nieuws 21 Raden maar... 22 Materiaal uit de 2e klas

D

Advent op de VSU 24 Materiaal uit de kleuterklas van Corry-An 26 5 Vragen over... 28 Antroposofie en snoepgoed 30 Knutsel een raamster 31 Bij ons op de boekenplank 32 Ouderbibliotheek in de wolken! 34 Knutsel een beweegbaar kersttafereel 35 Realisatie 2012 van Harrie Stokkel 36 Mijn huisdier... van Thomas 36 Wat zien ik? 39 Dag Mark van Kuilenburg 40 Mijn huisdier... van Iris 42 Mijn huisdier... van Myra 43

3 | vsu winter 2011

Voo r

column

Nog een paar weken en het is zover: 2012! Een nieuw jaar met bijbehorende goede bedoelingen. Jaren geleden heb ik me voorgenomen er niet meer aan mee te doen, wetend dat al mijn voornemens uiteindelijk gedoemd zijn te mislukken. Kwestie van gebrek aan doorzettingsvermogen of deugen mijn voornemens niet? Dat laatste is niet het geval, want mijn voornemens zijn heel gangbaar: niet te veel snoepen, eten, drinken, op tijd naar en uit bed, veel bewegen, niet te hard rijden, niet te snel oordelen, beleefd zijn, maar niet te, enzovoorts. Gek genoeg laat ik me vlak voor iedere jaarwisseling toch weer verleiden. Het ergste van goede voornemens die mislukken is het gevoel van falen. Behalve het afgelopen jaar dan. Ik had een heerlijk jaar, want net voor de jaarwisseling had ik me voorgenomen geen goede voornemens te hebben. En ik kan u zeggen dat dat tot nu toe de beste aanpak is gebleken. Onbezorgd ben ik het jaar doorgekomen. Gek genoeg is er nu de jaarwisseling nadert, toch een licht gemis. Om me heen hoor ik mensen pochen op door hen behaalde resultaten, mijn resultaat steekt daarbij op z’n zachtst gezegd bleekjes af. Wat te doen? Ik ben op zoek gegaan naar een andere aanpak en ik heb het gevonden: Zet je goeie voornemens op papier, noem ze geen voornemens maar doelen en vier na het behalen van een doel een feestje! Succes verzekerd! Mmm, klinkt niet gek, maar misschien ben ik toch iets te naïef? Op “Run2Day LIJFSTIJL Battle” kom ik in een artikeltje over goede voornemens het volgende tegen: realiseer dat het afleren

van een slechte leefstijl, net zo moeilijk is als het afkicken van een verslaving! Motiverende, leerzame, maar vooral eerlijke coaching is dan de schakel die niet mag ontbreken. Zo, dat is andere koek. Voornemens worden doelen en er moet eerlijke coaching worden georganiseerd. Leuk idee, maar eigenlijk heel onzinnig. Je kunt voornemens een andere naam geven en jan en alleman om hulp vragen, uiteindelijk komt het erop neer dat je het zelf moet doen. Terwijl ik daar over nadenk valt mijn oog op een artikel in de Schoolkeuzegids van het Parool. Scholen van voortgezet onderwijs bieden ouders van brugklasleerlingen een workshop aan om te leren hoe je de kinderen kan begeleiden bij de overstap naar het voortgezet onderwijs. Kern van de boodschap: je moet als ouder leren je kind los te laten, of anders gezegd: de kinderen moeten het zelf doen. Mooi voornemen voor 2012: doe het zelf!! Een mooie kersttijd en fijne jaarwisseling!

Koos Blase

4 | vsu winter 2011

:

‘

Coaching

P

2

eleze n

Koos’

ug

In deze nieuwe rubriek krijg je boekentips van een leerkracht van de VSU Monkie

Als klein meisje had ik een knuffelaapje waar ik heel dol op was. Hij heette Monkie, naar het gelijknamige prentenboek. Mijn aapje en ik hebben precies hetzelfde meegemaakt als het verhaal dat het boek vertelt: het gaat over een jongetje dat met zijn moeder de eendjes gaat voeren in het park. Als alle kruimels opgegeten zijn door de vogels en de staart van Monkie erbij, gaan ze snel naar huis omdat het hard gaat regenen. Thuis aangekomen blijkt dat ze Monkie onderweg zijn kwijtgeraakt. Het aapje maakt ondertussen allerlei avonturen mee: de muizen maken een schommel van zijn broek, kleine egeltjes gebruiken hem als springkussen, een gemene ekster pikt zijn oog uit en Monkie valt in het water. Gelukkig wordt hij opgevist door de Poppendokter die hem weer oplapt. Monkie staat fris en vrolijk voor het raam van het huis van de Poppendokter en wie komt daar op de slee voorbij..? Mijn aapje raakte kwijt op de terugweg van de supermarkt tijdens een regenbui en hij werd weken later weer gevonden bij de kassa van de speelgoedwinkel. O, wat was ik blij! Het is bijzonder om dit verhaal nu aan mijn zoontje Teun te vertellen. Ja, vertellen, want dit boek kun je namelijk niet voorlezen: er staan alleen maar plaatjes in. Teun heeft zelf ook een Monkie. We zullen goed oppassen dat hij die niet kwijtraakt!

M

Morgen ben ik beter

Evert Hartman heeft prachtige boeken geschreven die meestal gaan over grote thema’s als oorlog en vrijheid. Ook al zijn zijn boeken al wat ouder, de thema’s zijn van alle tijden en het lukt deze schrijver de lezer aan het denken te zetten. Een van de

mooiste boeken die ik van Hartman gelezen heb toen ik in de zesde klas van de Vrije School zat is ‘Morgen ben ik beter’ (bekroond door de kinderjury). Het boek gaat over Mariëlle, een meisje dat erg ziek is en in het ziekenhuis ligt, maar niemand weet wat er precies aan de hand is. Mariëlle heeft veel doorzettingsvermogen en probeert de moed er in te houden terwijl ze allerlei onderzoeken moet ondergaan. Het is misschien niet een heel vrolijk boek, maar wel erg mooi!

Simpel toch?

Ik heb het boek nog niet eens uit, maar toch wil ik het toch graag aanbevelen, omdat het me interessante inzichten heeft gegeven. Het heet Simplicity parenting en is geschreven door Kim John Payne. Voor zover ik kon nagaan is het nog niet in het Nederlands vertaald. De schrijver geeft veel praktische tips over hoe je je kinderen een veilige, rustige en ‘simpele’ basis en leefomgeving kunt bieden in deze tijd van drukte, sociale media en overvloed. Hij geeft tips over hoe je structuur in de dag en de week kunt aanbrengen bijvoorbeeld met behulp van rituelen. Payne adviseert over hoe je het speelgoed van je kind(eren) goed kunt organiseren met bijvoorbeeld een Toy library. Hij heeft het over fevers en soulfevers. Wat doe je als je kind koorts heeft als het ziek is? Precies, je brengt rust en geborgenheid. Soms is je kind niet fysiek ziek, maar gaat het wel door een soulfever heen. Als je er op dezelfde manier naar kan kijken als naar een griepje, kun je je kind beter tot steun zijn. Veel van zijn ideeën komen uit de antroposofie, maar zijn ook gebaseerd op de jarenlange ervaring van de schrijver als vader, onderzoeker, opvoedkundige en coach voor scholen en ouders. Op www.simplicityparenting.com lees je meer. Echt een aanrader!

5 | vsu winter 2011

:

Hanne

in te

r

m ew et... i v

n a h Bas Merelen Nat n j i t n Vale

In het vorige nummer keken we naar het begin van een nieuw schooljaar zonder de voormalige 6e klassers. Wij vroegen ons af waar zij naar toe zijn gegaan en hoe het hen daar bevalt. Valentijn, Nathan, Merel en Bas, allemaal nu 13 jaar, gaven antwoord op onze vragen.

Wat is er allemaal anders? De overgang van de VSU naar de middelbare school vonden Merel en Nathan best eng: “Je bent ineens de allerkleinste tussen allemaal grote mensen... Maar de eerste dag was het meteen al leuk, dus uiteindelijk viel het heel erg mee.” Voor Bas was het een grote verandering om voor iedere les naar een ander lokaal te moeten: “Het is wel heel anders, met ieder uur een andere leraar.” Valentijn viel de overgang wel mee: “Alles bleef zo’n beetje hetzelfde,

maar wel met nieuwe klasgenoten en leraren. Ook op de middelbare school moet je gewoon elke dag naar school!” Wat missen de kinderen? Valentijn: “Ik mis het versieren van schriften en de mooie klaslokalen, dat alles zo verzorgd was, en met aandacht gedaan werd.” Bas: “Als ik terugkijk dan mis ik mijn klas.” Ook Merel en Nathan missen de mensen op school en de kinderen uit de klas. Nathan: “En alle creatieve dingen die we altijd deden.” Euritmie en de verhalen in de zaal worden genoemd als dingen die de kinderen niet echt missen. Merel: “En dat je altijd voor iedereen lief moest zijn. Ik vind het fijn dat we nu ook af en toe van ons af mogen bijten. De VSU heeft ons wel geholpen in hoe we zijn, wij hebben geleerd hoe we met elkaar om moeten gaan.” Valentijn beaamt dit: “Door de VSU ben ik (ook) geworden wie ik ben. In sommige dingen ben ik wel anders dan mijn huidige klasgenoten, die niet van een Vrije School komen, dat merk ik vooral aan hoe ze met elkaar omgaan.” Qua lesstof sluit niet alles naadloos aan. Merel loopt bij bijvoorbeeld wiskunde of Nederlands wel tegen dingen aan die ze nog niet gehad heeft, ook al zeggen de leraren dat dat wel zo

Tips voor de huidige 5e en 6e klassers Nathan: “Niet bang zijn, want als mensen zien dat je bang bent, wordt het niet leuk. Gewoon laten komen en vertrouwen hebben in jezelf!” Valentijn: “Gewoon doorgaan. Geen stress! Je wordt op je nieuwe school echt heel goed opgevangen en begeleid. Je boekentas is echt loeizwaar, maar daar krijg je een kluisje voor. Je moet goed je agenda gebruiken en het overzicht op je werk houden, dan is het allemaal wel te doen.” Bas sluit zich hier bij aan: “Leer huiswerk plannen...” Merel: “Kies voor jezelf! Ga niet mee met vrienden of vriendinnen omdat je daar bij in de klas wil blijven. Je moet kiezen voor de school die het beste bij jou past. Je hoeft niet depressief te zijn dat je je klasgenootjes nooit meer gaat zien: dat heb je zelf in de hand.” We willen Bas, Merel, Nathan en Valentijn bedanken voor hun inspirerende antwoorden en wensen hen veel succes op school!

Leanne en Cinta

‘

Naar een andere school De kinderen zijn naar twee verschillende scholen gegaan. Bas en Valentijn zitten nu op het Sint Gregorius College; Valentijn op het tweetalig onderwijs, waar de helft van de lessen in het Engels zijn. De school is in de binnenstad, net als de VSU, dus Valentijn gaat nog steeds op de fiets naar school, terwijl Bas nog altijd lopend naar school gaat: “De VSU was 30 meter lopen en het Gregorius 100 meter...” Merel en Nathan zitten op het Jordan Lyceum in Zeist en moeten 40 minuten fietsen om op

school te komen. Merel: “Het is lekker om fris op school te komen”, Nathan: “…maar als het regent of sneeuwt, is het natuurlijk niet zo leuk. Gelukkig is dat laatste nog niet voorgekomen.” De kinderen zitten geen van allen bij elkaar in de klas; wel zitten Nathan en Merel bij een paar kinderen van de VSU in de klas: Nathan zit in 1F, bij Sam en Hidde, en Merel zit in 1A, bij Marthe en Louisa. Ook Valentijn en Bas zitten in verschillende klassen, van 27 kinderen elk. Nathan: “Onze school bestaat uit 800 leerlingen, dat is wel even wat anders dan de VSU! Maar in vergelijking met andere middelbare scholen is onze school nog relatief klein.”

zou moeten zijn. Valentijn maakt ook het omgekeerde mee: “Bij verschillende vakken heb ik sommige dingen al lang gehad, zoals bij aardrijkskunde en geschiedenis, maar bij andere vakken, zoals Nederlands, ben ik dingen heel anders gewend.” Voor Bas ligt de moeilijkheid ergens anders: “Ze moeten je meer voorbereiden voor de stapels huiswerk en het plannen daarvan.” Het Jordan Lyceum, waar Merel en Nathan op zitten, is een montessorischool, waar de kinderen samen met één van hun twee eigen klassementoren wekelijks werkbespreking houden. Merel: “We gaan dan samen inplannen wat je allemaal gaat doen die periode. Vier keer per jaar krijgen we een studiewijzer, daarin staat alles wat je moet doen. Iedere dag hebben we een keuze-uur, we mogen dat zelf invullen.” Nathan kiest meestal gym, en Merel besteedt dit uur nuttig. “Bijvoorbeeld voor wiskunde, want daar moet je echt wel hard voor werken. Voor gym heb ik geen tijd.”

6 | vsu winter 2011

7 | vsu winter 2011

Ee rs

te

schoold ag

Voor het eerst naar school en voor nieuwe indrukokude r kind én

N

iet alleen voor kinderen kan het naar school gaan een grote verandering zijn... Onze dochter werd de eerste dag van dit schooljaar vier en mocht die morgen dan ook beginnen in de kleuterklas. Daar staan we dan: de eerste schooldag, een plein half volgebouwd met een podium voor bierfeestende studenten en voor de andere helft gevuld met opgewonden kinderen. Er gaat een bel, maar wat wordt er daarna precies van ons verwacht? Ik realiseer me dat de meeste kleuters natuurlijk door het jaar heen op allerlei dagen voor het eerst naar school gaan: zo’n eerste schooldag lijkt niet zo erg berekend op kinderen – en ouders! – die totaal nieuw zijn en de weg niet weten. En even voel ik me net zo verloren als mijn kleutertje, op het plein vol mensen waarvan ik nog niemand ken... Dat komt natuurlijk ook omdat we echt helemaal nieuw zijn hier. Net een paar maanden in deze stad, geen bekenden van speelzaal of kinderdagverblijf. Maar langzaamaan realiseer mij dat ik veel meer doe dan alleen mijn kind ergens heen brengen waar het goed opgevangen wordt en zich samen met andere kinderen kan ontwikkelen: het is ook voor mij, voor ons als ouders, een nieuwe wereld die open gaat: van nieuwe contacten, van speelafspraken, ouderavonden, en evenzovele mogelijkheden in deze stad een kennisenkring op te bouwen die

wijder is dan die van de paar collega’s die toevallig in de buurt wonen. Het wennen op school gaat voor onze dochter niet zo soepel als we verwachtten, en gedurende een aantal weken brengen en halen we haar op andere tijden. Dat betekent nog even minder contact met andere ouders – maar wel even een leuk kijkje in de klas, waar de kinderen lief met elkaar omgaan en de juf met één woord de groep kan laten luisteren (waarom lukt dat mij thuis nou niet met één peuter en één kleuter...?). Maar langzaamaan ontdekken we samen met onze dochter deze nieuwe wereld die Vrije School Utrecht heet; een goed gevoel om hier deel van uit te mogen maken. Een warme wereld met ruimte en aandacht voor de individuele ontwikkeling van ieder kind. Ik heb nog steeds af en toe het gevoel dat ik nog aan een ‘inburgeringstraject’ bezig ben wat betreft de school, die met veel tekst maar weinig uitleg komt, zodat het af en toe nog steeds raden is waar iets voor is of wat er van ons verwacht wordt. Heel eerlijk gezegd was ik vooraf een beetje huiverig voor het woord ‘betrokkenheid’ – zoals die van de ouders gevraagd wordt. Zou ik wel zo betrokken kunnen zijn als van mij verwacht werd? Maar betrokken ouders om je heen is nu juist wel weer heel prettig: mensen die zich voorstellen en geïnteresseerd zijn, ervaringen uitwisselen, je af en toe uitleggen wat ergens de bedoeling van is; lieve medeouders die zomaar dingen voor je meebrengen. Inmiddels ben ik hier, in de schoolkrantredactie, terechtgekomen en kon ik het na het luisteren naar het adventgezang niet laten om me ook op te geven voor het ouderkoor. Zaken die iets vertrouwds hebben en waarbij ik me in mijn element voel. En opeens klinkt ‘betrokkenheid’ helemaal niet zo angstaanjagend meer...

materiaal uit de klas

De Bootjes

Wij hebben in de klas bootjes gemaakt. En dat was heel leuk. We begonnen met een plak bijenwas. En die gingen we een vorm geven. Daarna staken we er een stokje in, en maakten we de zeilen. Toen begon het al op een bootje te lijken. We maakten het af met het versieren van het zeil.En toen was het bootje eigenlijk al klaar. Maar sommigen kinderen deden er nog wat versieringen op. Daarna was iedereen klaar en ging juf ze beoordelen. Ze hebben de bootjes ook laten zien bij de ouderavond van de 5’klas.

Dick van Loon, Kaj Prins, Lasse Gommers Daar komt een schip geladen tot aan het hoogste boord, draagt Gods Zoon vol genade, des Vaders eeuwig Woord. Hoe 't schip het water kliefde! het bergt een kostb're last; het zeil, dat is de liefde, de heil'g e Geest de mast. Het anker valt ter rede, nu is het schip aan land. Het Woord is vlees geworden, Gods Zoon reikt ons de hand. Te Bethlehem geboren als kindje in een stal, geeft zich voor ons verloren de Heiland van 't heelal. En wie in groot verblijden dit kindje kussen wil, moet vooraf met Hem lijden zijn kruis, om zijnentwil, en daarna met Hem sterven, om geest'lijk op te staan en 't leven te verwerven, gelijk Hij heeft gedaan.

advertentie

Cinta

8 | vsu winter 2011

9 | vsu winter 2011

: Daar ga ik voor!

Hoi ik ben Fenna!

2

Hoi! Ik ben Aisa uit groep 8

Alle kinderen van groep 8 uit de Vrije School Utrecht moeten geld ophalen voor hun kamp. Samen gaan we aan de slag. We hebben al heel veel gedaan. Zoals: eten en drinken verkopen, portretten tekenen, een boetbalspel (dit houdt in dat kinderen voor geld 3x mogen proberen een bal in een door iemand bewaakt doel te schieten), je kunt gemasseerd worden, er is een nagelstudio, er worden vilten poppetjes verkocht (dtie Dyuna samen met haar oma zelf maakt!), er is geschminkt, we hebben loempia’s verkocht, en een paar kinderen spelen muziek. We hebben ook een loterij gehouden, veel ouders hebben een lot gekocht. Dat was een groot succes! Ook op de adventsmarkt waren we actief; we hebben zelfgemaakte kerstkaarten verkocht, boeken en kaarten van de ouderbieb en er zijn boomstammetjes met vogelzaad verkocht.Alles was uitverkocht! Wat komt er nog meer? Na de kerstvakantie gaan we een sponsorloop houden op het Lepelenburg, in het voorjaar komt er een rommelmarkt op het schoolplein en het hele jaar door verkopen we iedere woensdagmiddag lekkere dingen in de gang of buiten. Eind Juni hopen wij allemaal leuke dingen te gaan doen tijdens ons kamp op een kampeerboerderij op Texel!

Ik ga voor Ivo, mijn uitlaathond. In Zuylen, aan de rand van het bos liggen een stuk of honderd volkstuinen waar mensen hun eigen tuintje kunnen verzorgen. In één van die tuintjes zitten mijn broer, ik en mijn ouders bijna elk weekend. De achterbuurvrouw heeft een hele lieve Golden Retriever hond: Ivo. Ik vind het superleuk om hem dan elk weekend uit te laten. Hij is pas twee en nog heel speels. Hij is dol op takken en spelen. Zóóóó lief! Ook ga ik voor mijn vriendinnen: Eline, Linde, Levine, Dyuna, Machteld en Camile. Ze zijn heel lief en aardig, en ook al gaan we volgend jaar naar de brugklas, ik hoop dat we nog heel lang vriendinnen zullen blijven en dat de brugklas ons niet zal scheiden. Ik kan me geen betere vrienden voorstellen. We zijn met veel dus er ontstaat soms ruzie maar dat duurt nooit lang. Dit vind ik leuk/fijn aan ze: ze zijn lief, betrouwbaar, aardig, grappig en ze staan altijd voor je klaar! Topvriendinnen als je het mij vraagt.

Groetjes Fenna

Pretpraatjes

Meisje 6 jaar, samen met ouders in gesprek over de Driekoningen: “Ik weet wel wat de

Driekoningen meebrengen aan het kindje. Het rode goud, mirre en bier ook!” Bij gebrek aan wierook, een mogelijk alternatief? Meisje 4,5 jaar, vol enthousiasme vertelt ze aan juf over die ene keer dat het kindeke Jezus op bezoek kwam. Juf: “ Wanneer was dat dan?” Meisje: “Toen ik op het Elfenbakje zat.” Juf: “ Was dat hier in de grote zaal?” Meisje: “ Nee, Jezus kwam op bezoek tijdens

het knutseluurtje!” Jongetje 2 jaar, zingt: ‘....en strooi dan wat

Tijdens de rekenperiode ging het over de kwaliteiten van de getallen. Juf vroeg aan de kinderen: ‘Waar is er maar één van in de

wereld?’ Nadat de zon en maan werden genoemd zei een meisje 6 jr.: De Domtoren! Op de kleuter-ouderavond werden er transparanten gemaakt. Een moeder had er een gemaakt met de afbeelding van Sint Nicolaas, maar helaas had ik per ongeluk met het mesje de krul van de staf van Sinterklaas afgesneden. Meisje 6 jaar zag dit en zei: "Mama, waarom

heeft Sinterklaas geen haak?"

lekkers in Nederlandse hoek.’ Meisje (6e klas?) jaloers tegen haar vriendin: Meisje 5 jaar: ‘De lievelingskleur van Sinterklaas is rood! Daarom heeft hij een rode mantel en een rode smijter.’

Groetjes Aisa

Tijdens de 1e taalperiode in de 1e klas: Meisje, 6 jaar: “Juf, ik weet nog een woord die

Hoi ik ben Yma!

...."wij moeten naar school, en mama gaat naar haar werk!" Vriendin mompelt iets terug (in de trant van: misschien heeft zij ook wel geen zin) meisje (triomfantelijk): "ja, maar zij heeft er

zelf voor gekozen - en wij niet voor school!"

met de ‘m’ begint: mondhygiënist!”

Ik ga helemaal voor mijn nichtjes en mijn neefje. Ik ga voor mijn nichtjes omdat ze gezellig, grappig, lief en behulpzaam zijn. En ze zijn er altijd voor me. Ik heb in totaal 2 neefjes en 4 nichtjes. Maar 1 neefje is nog zo jong dat ik er niet mee kan spelen dus ik schrijf maar over 1 neefje en 4 nichtjes. Willemijn is de oudste, ze is al 15 jaar en super lief. Ze is al heel zelfstandig en ze zorgt bijna als een moeder voor Sterre (mijn zusje). Lorraine is daarna de oudste en is grappig, lief en behulpzaam. Ze is 14 jaar en ze lijkt qua karakter een beetje op mij (want ik ben ook heel rustig en we hebben allebei eczeem). Rosa is 13 jaar en lacht veel. Ze is lief, gezellig en kan goed dansen (eigenlijk kunnen ze dat allemaal). Annabelle is net zo oud als ik zelf ben, ze is maar ongeveer 4 maanden ouder. Ze is grappig, lief en ze heeft gevoel voor stijl. Ook is ze behulpzaam en aardig. Mickey is het enige neefje waar ik over schrijf. Hij is het grappigst van allemaal en hij heeft veel humor. Hij is 10 jaar en we hebben met z'n tweeën een grappenshow over 'Toren-C' gedaan. Nou, dat waren mijn nichtjes en neefje. Het gezelligste wat we ooit samen gedaan hebben is: ‘Just dance’ op de Wii en zelf films maken. Dat was mijn verhaal waarvoor ik ga.

Heb jij nog Pretpraatjes? Laat het ons weten! ...of mailen mag ook:-)

P

Groetjes Yma

10 | vsu winter 2011


is

m ee

r naa

Rugzak

hu

Het kostte wat, maar dan heb je ook wat: een uiterst cool rugzakje van ruim formaat, met veel vakjes en in de goede kleuren, heel skate en comfi voor een stoere tweedeklasser. We hebben het op de kop getikt van Broer, die het in de kelder liet verschimmelen maar het ineens toch niet zomaar kwijt wilde toen ik het kraakhelder uit de wasmachine trok. Hij ging over stag toen ik er harde euro’s voor bood, en zolang we onze guldens nog niet hergebruiken valt het aantal nog mee, dacht ik bij mezelf. Deze week kwam er weer van alles uit het rugzakje. Want nu we zo’n grote hebben kun je er ook best een oude zomerjas, te kleine euritmietjes en volgeschreven schriften in vervoeren. Ineens komt er meer mee naar huis dan vroeger, dankzij de nieuwe schooltas. Ik legde een enorm groot geel schrift op tafel en begon er tijdens de thee belangstellend in te bladeren. Sommen! Heel veel sommen, rijen dik, bladzijden lang. Allemaal met kleurpotlood geschreven, op zich al een kunst, hier en daar een kriebelig tekeningetje erbij en af en toe een krulletje eronder als compliment. Mijn kleine rekenwonder met je inmiddels tandeloze mond, wat word je al groot en wat gaat dat allemaal veel sneller dan vroeger. “Wow,” zei ik per ongeluk. En toen was ineens de beer los.

“Stom,” gaf de schrijver van het vele rekenwerk terug, “Heel stom schrift.” Maar waarom? Weet je hoeveel werk, en dat de uitkomsten echt allemaal goed zijn? “Ja nou. Het was ook veel werk en ik kan echt heel goed rekenen Mam. En waarom moet ik dan ineens in dat schrift een klok tekenen? Dat verpest het. En ik kan allang klokkijken, trouwens!” Dat laatste is waar. Hij kon al klokkijken voordat hij kon lezen. En de tekeningen van twee klokken achterin het schrift waren weliswaar ook weer ontroerend in hun slordige aandachtigheid, maar de door hem beleefde dissonant met de rijen sommen, waar steeds “Taak Zoveel” boven geschreven stond, begreep ik. Het ging hem om de sommen, en het vorderen met de Rekentaken. Afwerking, versiering, recht schrijven en mooie ronde klokken tekenen, dat is voor dit kind allemaal ondergeschikt aan rekenen. Hier ligt nog een schone taak voor de Vrije Schoolleerkracht, tot ver in de bovenbouw aan toe vrees ik…

haar persoonlijke spirituele ontwikkeling. Mijn overleden grootvader, met wie mijn dochter nog regelmatig een klein geheim treffen beleeft, speelde er een centrale rol in. Ze zong een lied voor hem en plakte een klein fotootje op de voorkant van haar werkstuk, dat ik zelf van hun samen maakte toen hij haar in 1995 bij ons op straat leerde lopen. U mag dit uiteraard aan niemand doorvertellen, maar wat heb ik gehuild achterin de zaal op de schouder van een voor het eerst zwangere collega. Ze schrok er geloof ik een beetje van, en intussen zag ik mijn intuïtieve kind vanaf haar podium naar me speuren om te zien of ik wel huilde. Tja. Het verschil tussen “de leerling” en mijn eigen meisje is ook voor mij schokkend groot. Misschien is dat over tien jaar bij de derde anders, ik hoop het wel een beetje… Het eindwerkstuk is eigenlijk het toppunt van een periodeschrift. De leerling maakt een proces naar keuze door over een zelf te bepalen onderwerp, en schrijft daarover op wat hij erin beleeft, ontdekt, vindt en oordeelt. Dan krijg je stijliconografie, een zelfgebouwde zeilboot, anorexia, sprookjes en mindfulness. Ze beleven het elk voor zich heel intensief, en de fraai verzorgde werkstukken zijn van een ontroerende en vaak een beetje opschepperige kwaliteit. Een kroon op die serie zelf gemaakte schriften van twaalf jaar onderwijs. En met een gemak waar wij volwassenen nog een puntje aan kunnen zuigen: je vertelt ze iets, ze schrijven het op, halen het door de spellingscontrole en laten het

door het Kruidvat netjes inbinden, met kleurenfoto’s en ontwerptekeningen en versierde randjes en al. Maar daar hebben ze dan ook al die jaren voor getraind, want bijna alle leerstof hebben ze verwerkt in hun periodeschriften, voor elk vak opnieuw, eerst met (kleur)potlood en daarna nog jarenlang met vulpen. Schrijven kunnen ze, in een persoonlijk en doorleefd handschrift, en ook typen en vormgeven, en een eigen taal hanteren. En dan maken ze een keuze en dan doen ze onderzoek naar iets dat er nog aan ontbrak. En voor je het weet zit je dan ineens met je tranen te luisteren naar waar dat allemaal toe geleid heeft: de eigen keuzes, de eigen weg, het los-zijn. Met het risico dat het dan toch weer gaat over iets heel dichtbijs, zoals je eigen dierbare grootvader. Ik ben er altijd erg trots op om onze schoolverlaters met ieder hun passende rugzak vol bruikbaars de wereld in te zien gaan. Maar nu met dit eigen kroost rijst het helemaal de pan uit. Wat een comfi rugzak, die kan je echt vol vertrouwen de toekomst in sturen, want ze is geworden wie ze is. Met dank aan alle toegewijde onderwijzers die al in de onderbouw zijn begonnen met vullen. En dat gele rekenschriftmet-klok, dat bewaar ik ergens onopvallend in een koffertje. Voor straks bij het uitvliegen, als hij eens wil kijken naar wat er eigenlijk op de bodem ligt.�

Susanne van Hoogstraten

Vorige week was ik op de beroemde Eindwerkstukpresentaties, waar ook mijn oudste kind haar moment-of-fame op het podium beleefde. Ruim 17 lentes telt ze inmiddels, en voor het eerst in mijn loopbaan mocht ik toezien hoe een eigen kuiken het Kroonjaar der Vrije School vormgeeft. En dan ging het ook nog over



est a

e t t fe

Gijs

Jansen

Je zou het bijna vergeten, maar ook de ouders van de kinderen hier op school zijn eens jong geweest! Wat weten zij eigenlijk nog van hun lagere schooltijd? Hadden ze ook zo’n leuke school, of ging het er ‘vroeger’ heel anders aan toe? Hoe waren hun meesters en juffen? In deze column vertellen ouders hoe zij nu op deze tijd terugkijken. Er gaat op school een echt estafettestokje rond, en wie het stokje krijgt, mag de volgende keer in de schoolkrant schrijven over zijn of haar herinneringen. Dit keer Gijs Jansen, vader van Douwe (3de klas), Rutger (1ste klas) en Elin (Elfenbankje)

Haagse anarchie in de jaren ‘80 In 1970 kozen mijn ouders op gevoel en niet zozeer uit overtuiging voor mijn oudste broer de Rudolf Steinerschool in Leiden. Wat mijn ouders toen nog niet wisten dat we nu ruim 40 jaar later nog steeds allen aan de Vrije School verbonden zouden zijn. Als derde zoon begon ik vijf jaar later op diezelfde school. Het gebouw stond in een nieuwbouwwijk in Zuidwest Leiden, gebouwd voor de Vrije School zelf, een groot schoolplein met achter de school de schooltuinen met vijver en al. Op school vond ik ‘t niet echt leuk, denk ik. Ik was geen held in schrijven en lezen, kriebelde te veel. Er was voor mij geen aardige RT-juf of meester die mij wat meer les zou geven. Nee, in de goede oude tijd was er extra euritmie. Met mijn voeten en mijn armen de letters uitbeelden zou mij helpen de rechter- en linkerhelft van mijn hersenen te koppelen heb ik later begrepen. Toen was dat een halfuur met een oude dame (ik denk eind 40) met een Duitse tongval en een knotje op haar hoofd strepen trekken met je tenen over de grond. Ik heb niets tegen Duitsers, laten we dat vooropstellen, maar dat heeft niet aan haar gelegen… Raar De klas was groot, 42 kinderen, de meester lief zoals het hoort. Als kind ontgaat je veel want na drie jaar werd de klas gesplitst; hij was te groot voor meester. Ik weet nog goed dat ik met mijn


moeder naar het Sint Jansfeest ging en ik mijn nieuwe meester voor het eerst zou zien. Ik vond het heel erg spannend. Hij was raar, niet eng, maar raar, zei ik tegen mijn moeder op de terugweg. Dat was hij ook wel eigenlijk: een grote blonde krulsnor, een overhemd en een vlinderstrik. Niet alleen voor het Sint Jansfeest maar elke dag een vlinderstrik. Niet echt een Vrije Schoolmeester uit 1976 zou je zeggen. Maar eenmaal in de klas was hij leuk, er ging een wereld voor ons 9-jarigen open. Er was meer dan de grauwe Vrijeschoolse lesvormen van toen. De eerste dag leerden we het liedje ‘Ving vandaag een grote mug, groter dan een nijlpaard.’ We werden een tweede stroom en dat is later een aparte school geworden, de Vrije School Mareland, een leuk detail is dat juf Marrie (ja, de enige echte, die van Utrecht) de eerste kleuterjuf was van deze school. Reunie De Rudolf Steinerschool in Leiden is kortgeleden opgeheven en we hebben afgelopen zomer een reünie gehad. Het mooiste moment was toen 100 volwassenen onder leiding van de oude muziekleraar het ‘In the quest of the holy grale’ zongen. Bijzonder om te zien dat mijn klasgenoten in wezen het zelfde zijn gebleven. De dwaler is nog steeds een dwaler, de bob de bouwer is een bob de bouwer geworden, de kunstzinnige zit in het theater, de slimmerik is gepromoveerd, de snelle jongen zit in het bedrijfsleven en de einzelgänger is gescheiden en weer alleen. Het doet je anders naar je eigen kinderen kijken, wat zijn ze en wat zullen ze ermee gaan doen. Anarchie Na de zevende klas ging ik met veel anderen en onze meester naar een nieuwe bovenbouw, de Leidsche Bovenbouw in Den Haag. Totdat we genoeg leerlingen hadden waren we een dependance van de grote Haagse Vrije School. Het was heel leerzaam en niet alleen wat cognitie betreft; het was een soort sociaal experiment denk ik. Leraren moesten eerder weg

omdat hun volgende les ergens anders was, de volgende les begon later of soms ook niet. We waren best oud genoeg (al 13, dus volwassen) om even alleen te zijn op school, maar vaak genoeg kwam er geen leraar of waren we zelf al vertrokken naar Het Binnenhof. Regelmatig gingen we kijken of Beatrix aan het werk was op het Korte Voorhout, en dan wachten tot ze naar buiten kwam. We waren erbij op het Malieveld tijdens de anti-kernwapendemonstratie in 1983. Het liep echt uit de hand toen we in de 10e klas het leegstaande schoolgebouw naast die van ons kraakten en er een eigen kantine bouwden. Toen werden ze op het hoofdgebouw op de Waalsdorperweg wakker. Wat dachten die pubers uit Leiden wel dat ze waren! Ik begrijp nog steeds niet dat we na een heel aantal donderspeeches het voor elkaar hebben gekregen dat we de kantine mochten houden en exploiteren. Maar leuk en leerzaam was ‘t wel. Gelukkig Los van de licht anarchistische momenten die mijn schoolloopbaan kende op de Vrije School, heb ik ook positieve herinneringen aan het periodeonderwijs. Bijvoorbeeld met de Parcivalperiode. Toen gingen we met de hele klas naar Antwerpen voor de operavoorstelling, die in drie delen van twee uur werd opgevoerd, met lunch en diner. Daarnaast staan mij de jaarlijkse toneelstukken nog helder voor de geest, van ‘De Zeven Raven’ in de eerste tot ‘My fair Lady’ in de schouwburg in Zoetermeer in de 12e. Ik heb er een brede algemene ontwikkeling aan overgehouden, waar ik nog steeds veel plezier aan heb. Ik heb geen vergelijk natuurlijk, maar daar prijs ik mij nu nog steeds gelukkig mee.


Jacqueline

in te

r

Saskia

m ew et... i v

Over als de dood bij het leven hoort…

Saskia Koffijberg (34 jaar) heeft een eigen uitvaartonderneming in Utrecht: Strikt Persoonlijk Uitvaart. Saskia woont en werkt aan de Nobelstraat, vlak bij onze school. In deze donkere maanden spreken we Saskia over haar werk en over Wereld Lichtjes Dag.

Wat doet een uitvaartondernemer? Een uitvaartondernemer regelt van alles als iemand is overleden. Saskia legt uit hoe dat begint: “Als iemand overlijdt, moet een arts bevestigen dat het ook echt zo is. Daarna bellen mensen mij en ga ik er meteen naartoe, ook midden in de nacht. Ik was en kleed de overledene, vaak samen met de familie. Daarna bespreek ik hoe ze het afscheid willen invullen. Bijvoorbeeld: Welke kist past bij de overledene? Welke afbeelding en tekst moeten er op de rouwkaart? Komt er een begrafenis of juist een crematie? Zal er een kerkdienst zijn? Welke muziek? Wie gaan er spreken? Wat wil men qua catering?” “Ik regel alles wat er geregeld moet worden. Iedere dag kom ik langs en zo wordt de invulling van de uitvaart compleet. Het is heel intensief maar dankbaar werk. Samen met de nabestaanden zorg ik er voor dat het afscheid zo passend mogelijk is. Dat is het begin van hun rouwproces. Daarom vind ik het heel belangrijk dat het zorgvuldig en met respect verloopt.” Waarom ben je dit werk gaan doen? Saskia vertelt dat ze al jong met de dood in aanraking kwam. “Toen ik 11 was overleed mijn dansvriendinnetje plotseling. Ik stond er letterlijk

bij en keek er naar. Dat heeft veel indruk gemaakt. De dood was al ook al vroeg in ons gezin aanwezig, want mijn oudste broer overleed toen hij zes weken oud was. Mijn moeder zegt altijd dat het goed is dat tijden veranderen, omdat er tegenwoordig meer begeleiding is en meer openheid om over de dood te spreken.” Saskia heeft jaren gewerkt als student in de horeca, als projectmanager in de mode en ook in de vormgeving. Maar daar zat ze niet echt op haar plek. Pas toen ze voor het vak van uitvaartondernemer koos, vielen alle puzzelstukjes ineen. “Nu heb ik eindelijk mijn plek gevonden! Ik kan al mijn vaardigheden inzetten in mijn werk als uitvaartondernemer.” “Mijn telefoon staat dag en nacht aan. Mijn familie en vrienden weten dat ik onverwacht gebeld kan worden en dan meteen vertrek. Dus ja, ook als dat op mijn verjaardag is of tijdens het kerstdiner. Dat hoort bij het vak.” Wat is Wereld Lichtjes Dag? Misschien heb je de rozerode poster op het prikbord in de hal zien hangen? Wereld Lichtjes Dag is een herdenking voor en door ouders van een overleden kind. Dit jaar was dat op 11 december. In de hele wereld worden om 19


uur kaarsjes aangestoken om de overleden kinderen te herdenken. Die golf van licht maakt de aarde tijdelijk iets lichter. Een moment van bezinning, herkenning en troost in de adventstijd. Wereld Lichtjes Dag is elk jaar op de tweede zondag van december. Volgend jaar dus op 9 december, ook in Utrecht. Welke tips kun je kinderen geven? Saskia is daar heel duidelijk in. “Gaat er iemand in je omgeving dood en heb je vragen? Stel ze! Vraag alles wat je wilt weten. Ook als je denkt dat het een rare vraag is. Het is natuurlijk heel verdrietig als iemand is overleden. Voel jij je ook verdrietig? Praat er dan over met mensen. Of maak een tekening, die kan helpen om aan je vader of moeder uit te leggen wat jij voelt. In de bibliotheek kun je ook veel boeken vinden over de dood.” Trouwens, als je je spreekbeurt hierover wilt houden, dan wil Saskia je gerust van alles vertellen! En wat raad je ouders aan? Saskia raadt ouders aan om hun verantwoordelijkheid te nemen. Heel concreet: “Vertel je partner of je begraven of gecremeerd wilt worden. Schrijf je wensen en ideeën op en laat je nabestaanden weten waar ze die brief kunnen vinden. Dan hoeven ze zich later niet af te vragen wat jij zou hebben gewild.” “Een uitvaart kost al gauw 7.000 euro. Het is fijn als je een potje hebt voor een onverwachte situatie. Als je een uitvaartverzekering hebt of wilt, check dan goed hoe het geregeld is. Mijn advies is een verzekering die geld betaalt. Met dat bedrag kun je zelf kiezen hoe je de uitvaart wilt. Als de verzekering in natura is, kun je bijvoorbeeld niet kiezen wat voor kist of welk crematorium je wilt.”

Wil je meer weten over de uitvaart en alles eromheen? Doe dan mee aan de gratis workshop ‘Uitvaart: feiten, fabels en trends’. De eerstvolgende workshop is op zondagmiddag 29 januari. Je kunt je opgeven bij Saskia. Haar mailadres is info@ striktpersoonlijkuitvaart. nl en haar telefoonnummer is 030-2316131. Op haar website www.striktpersoonlijkuitvaart.nl vind je meer informatie, bijvoorbeeld over Wereld Lichtjes Dag en over de workshops. Saskia, dank voor het bijzondere gesprek!

Miriam Boekentips Ken je iemand in de rouw is? Lees dan het boekje van Karin Kuiper: ‘Wat kan ik voor je doen?’ Daarin staan heel praktische tips voor hoe je een familielid of vriendin kunt helpen. Breng bijvoorbeeld regelmatig een gezonde maaltijd. Of verzorg de tuin, ook het jaar erna. Voor peuters en kleuters is het voorleesboekje ‘Lieve oma Pluis’ van Dick Bruna een aanrader. Nijntje vertelt over de dood van haar oma. Er zijn veel boeken over rouw. Op www.rouwboeken.nl vind je er veel!

Je kunt niet tegengaan dat vogels van verdriet overvliegen. Maar je kunt wel voorkomen dat ze nesten maken in je haar. Dit Chinees gezegde staat op de website van Stichting ‘Achter de regenboog’. Deze mensen ondersteunen kinderen die verlies moeten verwerken.


Wat doe jij als je niet ‘oudert’? Tussen 8.15 en 8.40 vertonen ouders op het schoolplein van de Vrije School grote overeenkomsten: iedereen is lekker druk met de zorg om van alles en nog wat, hier een tas, daar een jas, en vlug-vlug nog een zoen en een zwaaitje voor dochter of zoon ter afscheid. Maar wat gebeurt er als het kroost is verdwenen?

Peter Rurenga, vader van Iris uit de 5e klas en Martien uit de 3e klas Wat voor werk doe je? Ik ontwerp en onderhoud geautomatiseerde administratieve systemen. Op dit moment doe ik dat voor het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie, afdeling visserij. In dit systeem wordt bijvoorbeeld bijgehouden hoeveel kabeljauw er elk jaar gevangen mag worden. Of wie er een visvergunning heeft en waar hij dan op welke vissoort mag vissen.

Peter Rureng a de ‘vakliteratuur’ in Peter verdiept in nu m k, die dankzij he ouderbibliothee el tik is! Zie ook het ar geautomatiseerd ze liotheek in de over de ouderbib schoolkrant.

Waarom doe je dit werk? Het leuke is dat je je moet verdiepen in de werkwijze van een organisatie. Je krijgt een kijkje in de keuken, er gaat letterlijk een wereld voor je open. Zo blijken er vele manieren van vissen te bestaan waarvan ik nog nooit had gehoord: weervisserij, warrelnet, mosselzaadvanginstallatie (laatste is ook weer handig voor scrabble)…

Waar heb je voor geleerd? Na een jaartje bosbouw heb ik sociologie gestudeerd in Utrecht. Daar heb ik een diploma van. Wist je altijd al wat je wilde worden? Nee, ik ben er nog steeds niet uit. Veel beroepen lijken me leuk. Vorig jaar ben ik een tijdje postbode geweest. Lekker veel buiten in de frisse lucht. Wat was jouw ‘ergste’ blunder op je werk? Op een ochtend was ik, nogal ongebruikelijk, als eerste op kantoor: bleek het zaterdag te zijn. Ben je thuis anders dan op je werk? Thuis scheer ik me minder vaak en zit niet zo lang achter elkaar op een stoel.

Marnix Lamers, vader van Emanuel, 5 jaar, kleuterklas Corry-An Wat voor werk doe je? Meerdere dingen. Vanuit ‘Het Energiecafé’ zorg ik voor enthousiasme voor duurzame woningverbetering (zoals isolatie, dubbel glas, zonnepanelen) bij huurders en woningeigenaren, in opdracht van woningcorporaties en gemeenten. Resultaat is onder meer permanente energie- en kostenbesparing en een groter wooncomfort. Win-win voor alle betrokkenen. Verder begeleid ik vanuit het ‘Expeditieteam’ inspiratie-workshops, creatieve dialogen en verandertrajecten. Doelgroep: organisaties (en daarbinnen teams en medewerkers) die echt willen innoveren. Thema’s bijvoorbeeld: stap in je eigen kracht; zelfsturing in teams; hoe verminder je het controle-denken en geef je werkelijk ruimte; wat is de onderliggende dynamiek in teams en organisaties; hoe benut je meewerkende, en hoe verminder je tegenwerkende krachten? Daarnaast verzorg ik spirituele workshops en ceremonies. En bovendien heet ik je binnenkort graag welkom bij mijn humor-workshop.

Marnix Lam er s

Waarom doe je dit werk? Het zit gewoon in me om mensen dichter bij elkaar te brengen en dichter bij hun kern. Ik ga voor een wereld waarin innerlijke en uiterlijke duurzaamheid geïntegreerd zijn. En ik breng plezier in mijn omgeving want een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Waar heb je voor geleerd? Ik ben opgeleid als communicatieadviseur, basketballtrainer en ik heb diverse spirituele/healingtrainingen gevolgd. Ik loop het pad van het hart! Verder heb ik geleerd te schrijven, creatief te zijn en dialogen te begeleiden. Wist je altijd al wat je wilde worden? Niet helemaal, al zat het communiceren en schrijven er al jong in. Op mijn 8e wist ik dat ik ooit een boek zou schrijven. Nu komt het ervan. Titel: Holy Shift - van holbewoners naar holisme. Over de enorme transitie van de wereld van nu, ook in onszelf, wat heiligheid werkelijk betekent, en de rol van Nederland in dit verband in de wereld. Pas op mijn 22e deed ik een simpel beroepstestje dat echt hout sneed, met de man van mijn moeder. Hij zei direct: ‘Jij moet communicatie gaan doen!’ Nooit aan gedacht, wel meteen gedaan. Wat was jouw ‘ergste’ blunder op je werk? Tja…een echte blunder herinner ik me niet! Ik heb wel ooit per ongeluk geheime stukken gekregen over een aanstaande getructe verkoop van aandelen van het bureau waar ik werkte, met nare kwalificaties van mijn collega’s en hoe zij omzeild konden worden….met rode oortjes gelezen en wel netjes teruggegeven. De afzender wist toen niet hoe ze het had, en nam mij gelukkig niets kwalijk. Boeiend. Alle emoties kwamen langs in me. Ben je thuis anders dan op je werk? Thuis trek ik me wat meer terug waar ik in mijn werk veel contacten aanga. Meestal ben ik toch wel mezelf. Mijn onderneming heet Wayra Communicatie & Procesbegeleiding - www.wayra.nl

Jacqueline 18 | vsu winter 2011


Onderwijs in het nieuws

Waarom vinden die IT-directeuren het goed dat hun kinderen zonder ICT opgroeien? De ouders van de Waldorf-school zeggen daarover: “Kinderen hebben die technologische snufjes echt niet nodig in de klas. Ze pikken het snel genoeg op zodra ze het nodig hebben. En dat is heus niet al op de basisschool!”

er Kinderen zondec e zit dat? ICT-dir teur zijn… Ho Silicon Valley is het technische hart van Amerika. Daar staat een Waldorf-school. Die school lijkt nogal op de Vrije Scholen zoals wij ze kennen. Dus bijvoorbeeld zonder computers en digiborden. Directeuren van grote technologische bedrijven als eBay, Yahoo en Google sturen hun kinderen naar deze school. Juist omdat de kinderen er grotendeels zonder techniek en IT opgroeien. Waarom? Dat lees je in dit artikel, dat is gebaseerd op een artikel in de New York Times van eind oktober.

Is de Waldorf-school een Vrije School, zoals wij die kennen? Ja, dat is hetzelfde! De naam is anders, maar het aanbod is hetzelfde. In het artikel staan voorbeelden uit de lessen die zo van de VSU hadden kunnen komen: inzet van hoofd, hart en handen om nog gemakkelijker te leren. Antroposofie is de basis voor de Waldorfscholen. Honderd jaar geleden zijn de oprichters persoonlijk in gesprek gegaan met Rudolf Steiner om de school zo goed mogelijk vorm te geven. De eerste school is trouwens opgezet voor de kinderen van de werknemers van Waldorf-Astoria, een grote sigarettenfabriek. Daar komt de naam vandaan. In Amerika zijn nu zo’n 150 Waldorf-scholen. Net als bij de VSU gaan veel Waldorf-kinderen naar hoger voortgezet onderwijs. Dat komt onder andere door het hogere opleidingsniveau van de ouders. Meer over de Waldorf-scholen vind je op www.whywaldorfworks.org.


Wat zegt de antroposofie eigenlijk over computers en digitale schoolborden? In de tijd van Rudolf Steiner bestonden er nog geen computers en geen digiborden. Hij heeft er dus niks over geschreven. Maar, in de geest van Steiner kun je er wel wat over zeggen. Juf Annegreet hierover: “Rudolf Steiner benadrukte het belang van vormkracht, fantasie en beeldend vermogen sterk. Het werk, de inspanning die een leerkracht verricht om een bordteke-

ra den

En wat vinden de kinderen ervan? In het artikel in de New York Times stond een mooi voorbeeld. Een jongetje van 11 was op familiebezoek. Hij zat met zijn neven en nichten in een kamer. En hij vertelde teleurgesteld dat ze helemaal niet samen speelden! Iedereen hing op de bank met zijn eigen spelcomputertje. Wat een teleurstelling! Kinderen houden van spelen, van bewegen, van ontdekken. Mooi dat daar ook op de VSU veel aandacht voor is!

. ..

Vrije School in Amerika ouders computers, terwijl hun

De Waldorf-school adviseert ouders om hun kinderen thuis ook niet achter het scherm te zetten. Of dat scherm dat nou van de laptop, de tv of de iPad is. Daar gaan die ouders trouwens verschillend mee om. Net als bij ons ;).

ning te maken, is op geen enkele manier te vergelijken met een druk op de knop van de computer. Daarnaast gaat het kunstzinnige aspect van het bord-/handschrift verloren met de computer. Deze motorische activiteiten zijn van belang voor het ontwikkelen van een gezond stel hersens.” Reguliere onderwijskundigen zijn het er trouwens ook niet over eens. Digitale schoolborden zijn niet perse beter voor de prestaties van de kinderen.

ar a m

Rara, wie is dit? Altijd prijs! Als je het weet, mail je antwoord dan naar: [email protected]


Miriam


Het toneelspel in de tweede klas

o r J i t s n i S en d

Het toneelspelen in de Vrije School is niet iets leuks erbij maar maakt een wezenlijk deel uit van het leerplan. Dat het daarnaast ook heel leuk kan zijn maakt het tot voor de klas en mij de leukste periode van het jaar!!

O

mdat de vertelstof van de tweede fabels en heiligenlegendes betreft lag het voor de hand een van de heiligen te kiezen en daar een mooi toneelstuk bij te zoeken. Een probleempje vormde het aantal kinderen die ik allemaal een rol wilde geven. Welk toneelstuk heeft 29 rollen? Afijn, ik vond iets geschikts dat ook nog eens in de tijd van het jaar paste: Sint Joris en de draak. Meestal neem ik voor een toneelstuk 4 weken om alles voor elkaar te krijgen. De eerste week hebben we vooral veel geïmproviseerd in de klas en aan de basale emoties gewerkt. (angst voor de draak en moed die de burgers en Joris nodig hebben). De tweede week hebben we de rollen verdeeld en zijn we al met de vaste tekst gaan oefenen in de zaal. De kinderen kunnen dan alvast wennen aan hun vaste plekken waar ze moeten zitten en spelen. Van zeer groot belang is altijd dat de kinderen die niet spelen en in de coulissen op banken zitten genoeg betrokken blijven zodat ze de kinderen die spelen niet storen. Dit vereist wel de nodige heldere afspraken vooraf en discipline van de kinderen. Met deze klas ging dit bijzonder goed. Het verhaal was goed aangeslagen en ieder was enthousiast. Ook waren er steeds koorstukken die we met z'n allen moesten zeggen, dus de aandacht bleef daardoor goed gefocust.

De derde week was rommelig want toen viel ik een paar dagen uit door ziekte. Met vervangers werd er echter wel door geoefend! Tenslotte kwam de laatste en vierde week, waarin we met kleding , decors en belichting gingen spelen. Toen werd het wel heel echt! Het was voor de tweede klas de eerste keer dat ze een stuk voor de hele school gingen opvoeren. De eerste opvoering is tradititioneel voor de ouders. De zaal zat stampvol met ouders, oma's, opa's, broertjes en zusjes. Voor mij als meester de taak de kinderen nog een beetje rustig te houden voordat ze het podium opgaan want de zenuwen gieren iedereen door de keel. Het werd een prachtige opvoering waarin ieder goed te verstaan was en met een buiging ontvingen we het enthousiaste applaus. De volgende morgen mochten we het nog eens dunnetjes overdoen voor de hele school. Ook toen ging het prima. Hoewel het altijd een maand keihard werken is kijk ik er altijd met voldoening op terug. Er is iets samen gepresteerd!! Je oefent het stuk samen in, je zegt elkaar voor als je je tekst niet weet, je helpt elkaar verkleden etc. Kinderen die normaal in de les niet opvallen spelen opeens de sterren van de hemel. Kortom het is een groot sociaal gebeuren! Leren ze daar dan iets van zou een cynicus kunnen denken. Ik dacht het wel!!

e d r a ak

Michaël, Michaël, met uw zwaard zo sterk en fel, met uw weegschaal in uw handen, waakt gij over de wijde landen, bant gij het kwaad aan uw voeten neer, en als een lichtstraal is uw speer.

Meester Michel



U S V e d p o t n e v d A




Advents- en kersttijd

in de kleuterklas

De Advents- en kersttijd is in de kleuterklas een drukke, maar ook een ontroerende tijd.

i

n de kleuterklas begint de periode met het ‘adventsklaar’ maken van de klas. De bonte kleuren van de herfst worden van de jaartafel verwijderd, en het adventsblauw komt er op. Blauw de kleur van verwachting. Op de jaartafel staat de stal met het kribje. De engel die het kindje in haar armen draagt, komt langs de ladder uit de hemel. Jozef en Maria staan met het ezeltje ergens in de klas. Zij gaan op weg naar de stal en komen elke dag iets dichterbij. Het huisje in de klas verandert in een kerststal. Blauwe kleedjes op de tafels, sterren op de ramen. De adventskrans hangt, en de adventskalender staat op de jaartafel. Natuurlijk komen ook de kerstkleren in de klas, want ook dit jaar gaan we weer het kerstspelletje spelen. Een van de poppen uit het huisje wordt het kindje, dat in het kerstspelletje door het kleine engeltje aan Maria gebracht wordt. “Moet het kleertjes aan juffie?’ Dit jaar kiezen de kinderen ervoor om het een jurkje aan te doen. De adventstijd begint in de klas met het lopen van het adventstuintje. Op maandag na de eerste adventszondag , mogen de ouders niet mee de klas in. Het is donker in de klas. Alleen de adventskaars brandt en het kaarsje midden in de adventstuin. De tuin is een mooie spiraal

van dennengroen. Op ieders stoel staat een kaarsje en ieder kind heeft zijn eigen sterrenkroon. Een voor een steken de kinderen hun kaarsje aan, aan het grote licht in het midden van de tuin. Op de terugweg zetten ze hun kaarsje in de tuin, brengen zo het licht de wereld in. Het is elk jaar weer ontroerend en mooi hoe ze vol aandacht kijken hoe ieder zijn/haar kaarsje aansteekt. Ondertussen zingen we het adventsliedje en kerstliedjes. Dan vertel ik het kerstverhaal. Daarna zachtjes naar buiten. De dennentakken kwamen dit jaar in de bouwhoek terug. Een paar kinderen hadden een mooi kasteel met tuin gebouwd! Voor de kinderen naar huis gaan, maken we het eerste


luikje van de adventskalender open. Iedereen wil, en ze maken zich zorgen of ze wel aan de beurt komen om een luikje te openen. We spreken dit jaar af dat we ‘de namenlijst ’volgen! Zo komt iedereen aan de beurt. Ze nemen hun kaarsje met zelfgemaakte standaard en sterrenkroon mee naar huis. Dit uiterlijke doen, het lopen van de adventstuin, veroorzaakt een innerlijke beleving waarmee het kind de advents- en kersttijd in kan gaan. Kerstspel in de klas. Nu beginnen we met het spelen van het kerstspelletje. Ze hebben zich er al helemaal op verheugd! Samen halen we de kleren uit de doos en hangen ze in de verkleedhoek. Dit jaar hebben we nieuwe engelenjurkjes en herdersmantels. Gemaakt door de twee klassemoeders! De hoofdengel heeft een mooie nieuwe sterrenstok! De kinderen zoeken lampjes voor de waarden. De oudsten weten nog te vertellen hoe het gaat, en kennen nog veel liedjes. Ieder jaar geniet ik er ook zelf van. Ik vind het mooi hoe ze het spel spelen met een natuurlijke eerbied en aandacht. De engeltjes die op de hemelwei dansen en later de herders wekken, Jozef en Maria die op weg gaan naar Bethlehem, de waarden die geen plek hebben, alleen de laatste waard die heeft nog wel een plekje in de stal. Alle rollen worden met verve door zowel meisjes als jongens gespeeld! Soms spelen de jongsten samen de rol van een waard. “Mijn huis is vol tot de kelder en het plafond.” In het vrije spel zie je in hun spel het kerstspel terug komen. De kleren zijn ook zeer in trek. Maria is koekje aan het raspen, Jozef ook, of speelt met de kisten en de planken. De engeltjes zijn in de bouwhoek een kasteel aan het bouwen! In het atelier zingen ze kerstliedjes terwijl ze aan het knutselen zijn: “Stil nu, stil nu, maak nu geen gerust”.

Vlak voor de kerstvakantie spelen we het kerstspelletje voor de ouders, altijd weer bijzonder. Er wordt ook veel geknutseld in de klas ter voorbereiding van de kerst. Een stalletje met Jozef, Maria en het kleine kindje van bijenwas. Sterren vouwen, knippen, mooi kleuren. Een kaarsenstandaard van hout of klei, een kerststukje van dennentakken. En kaarsjes trekken. Het kaarsjes trekken is een rustgevende bezigheid in de adventstijd. Het is een belevenis om van gesmolten bijenwas een nieuwe kaars te zien ontstaan! De katoendraad kort indopen in de gesmolten was, laten afkoelen, en glad strijken. Ieder kind maakt zijn eigen kaars en als het kerstvakantie is, is de kaars dik genoeg om thuis te branden bij het kerstdiner. Als alle luikjes van de adventskalender open zijn, de vier kaarsen in de adventskrans branden, de diverse knutsels mee naar huis kunnen, de zelfgetrokken kaars dik genoeg is, het kerstspelletje ook gespeeld is voor de ouders, en we het kerstdiner in de klas gegeten hebben, dan is het Kerstfeest! Het feest van: Licht in de duisternis.

Het staldeurtje kraakt en de os loeide zacht, Toen Jozef ontwaakte was het kindje gebracht!

Corry-An


5 vragen over...

tie is a r e p ö o c n e e l o o h dat onze sc

zaken. En de leerkrachten stellen samen het bestuur en de schoolleider aan. Hierdoor is de betrokkenheid en verantwoordelijkheid op de VSU hoger dan bij een traditionele organisatie. Dat leidt er ook toe dat de kwaliteit van het onderwijs op de VSU hoger is. En dat is natuurlijk goed voor de leerlingen en hun ouders! 4. Zijn er ook nadelen? Nee, er zijn geen nadelen. Of toch: voor de leerkrachten kost het tijd om aan de Algemene Ledenvergaderingen mee te doen! 5. Waarom zou de VSU het ook andere scholen aanraden? Een coöperatie is een geweldige vorm, omdat het de medewerkers serieus neemt als professionals. Bij ‘gewone’ organisaties heb je vaak wel een medezeggenschapsraad of on-

Onze school is een coöperatie. Wat betekent dat nou precies? En waarom is dat zo fijn voor ons? We vroegen het aan meester Ron Boels en aan Harrie Stokkel. Hun antwoorden lees je hieronder. 1. Waarom is de VSU een coöperatie? Onze school vindt het heel belangrijk dat elke leerkracht vrijheid heeft in zijn of haar pedagogisch handelen. Dat betekent dat een leerkracht zelf bepaalt hoe hij of zij de lessen geeft. Natuurlijk houdt elke leerkracht zich aan de regels, maar daarbinnen heeft de leerkracht vrijheid. Ook vinden we het belangrijk dat de groep van alle leerkrachten die vrijheid heeft. Daarom heet onze school ook Vrije School. Die vrijheid is dus belangrijk. Daarbij past de vorm van een coöperatie heel goed. In een coöperatie hebben de medewerkers het namelijk voor het zeggen. En de medewerkers, dat zijn vooral leerkrachten. Er is geen bestuur dat een pedagogisch beleid kan opleggen. De leerkrachten bepalen het zelf. Trouwens, bij de VSU zijn ook andere

dernemingsraad. Maar dat zijn maar slappe aftreksels vergeleken bij een coöperatie. We raden het trouwens niet alleen scholen aan, maar ook andere instellingen. Bijvoorbeeld organisaties in de gezondheidszorg of commerciële bedrijven. Stel dat bedrijven werknemerscoöperaties zouden worden, dan wordt het voor bestuurders een stuk moeilijker om te graaien! Dat is ook een maatschappelijk voordeel. Wil je meer weten? Of heb je vragen? Wil je een filmpje zien waarin Ron en Harrie uitleg geven over de coöperatie? Typ dan deze link in op je computer: http://www.jktv. nl/rhbm/rabo_2011_10_praktijkvoorb.html. Veel kijkplezier! En heb je nog vragen over de coöperatie? Stel ze dan gerust aan Ron en Harrie!

Miriam

organisatievormen uitgeprobeerd hoor. Maar die waren allemaal niet zo goed als de coöperatie. De VSU is dus een coöperatie! 2. Wat is dat eigenlijk: een coöperatie? Een coöperatie is eigenlijk een bijzondere vorm van een vereniging. De leden van de VSU zijn de leerkrachten. Bij een vereniging staat het gemeenschappelijk doel voorop. En de eventuele winst van de school? Daar krijgen de leerkrachten niks van hoor. Dat mag ook niet volgens de wet in Nederland. Het doel van de coöperatie van de VSU is formeel: “het ten behoeve van de leden bevorderen en (doen) geven van onderwijs op basis van het antroposofisch mensbeeld”. Wat minder formeel zou je kunnen zeggen, dat het doel is dat de leerkrachten goed lesgeven volgens de antroposofie.

Achterste rij, van links naar rechts: Koos (schoolleider), meester Lars (4e en 6e klas), juf Léanne (1e klas), meneer Fred (conciërge), Roos (Intern begeleider), meester René (3e klas), juf Maureen (kleuterklas en handwerken), juf Marrie (kleuterklas). Middelste rij, van links naar rechts: juf Hanne (muziek), juf Annegreet (kleuterklas), juf Heleen (R.T.-er, dat betekent remedial teacher), juf Nienke (R.T.-er), juf Corry-An (kleuterklas), juf Wil (onderwijsassistente). Voorste rij, van links naar rechts: juf Karijn (LIO-stagiaire, dat betekent leraar-in-opleiding), meester Ron (5e klas), juf Eva (6e klas) en meester Gerben (4e klas en onderwijsassistent). Bij de foto van het college missen: juf Aafke (2e klas), meester Jörgen(1e klas), meester Michel (2e klas), juf Jany (3e en 5e klas), juf Peggy (houtbewerken), juf Susanne (R.T.-er), juf Elisabeth (kleuterklas), Harrie (administratie), juf Philia (euritmie), meester Ward (pianobegeleiding euritmie), juf Femke (invalleerkracht/stagiaire), juf Miranka (invalleerkracht/Duits) en nog een aantal invalleerkrachten.

Fred Gelukkig Nieuw60Jaar!

3. Wat zijn de voordelen voor leerkrachten, voor ouders, voor leerlingen? Voor de leerkrachten is het belangrijkste voordeel, dat ze zelf het onderwijskundig beleid bepalen. Ze bepalen dus zelf hoe er lesgegeven wordt. Verder bepalen ze ook de andere regels, bijvoorbeeld rond personeels-


30 oktober

werd Fred 60

jaar en dit

is maandag

ochtend!

Elina en Ylva: Meneer Fred... Fred: Jaaa Elina en Ylva: Je bent de liefste van de hele school Fred: Oja? Dat wist ik helemaal niet... Elina en Ylva: Jaaaa, daarom zeggen we het ook! [Elina en Ylva zitten in de kleuterklas van Marrie en Maureen]


advertentie

k n u ts e l e

n

antroposofie en...

Snoepgoed Waarschijnlijk heb je de laatste pepernoten, chocoladeletters en speculaaspoppen nog maar net achter de kiezen of er dient zich alweer een feest aan met lekkers. De maand december staat voornamelijk in het teken van lekker eten.

I

edereen heeft zijn eigen normen en waarden wat betreft voeding, zo ook de Vrije School. In menig Vrije School-schoolboekje is de zin te vinden: Uit gezondheidsoverwegingen hebben we besloten om de kinderen geen snoepgoed mee te laten nemen naar school. Vaak wordt er wat betreft traktaties aan gerefereerd dat een teveel aan suikers niet wordt gewaardeerd. Waarom geen of weinig suiker op de Vrije School? Er zijn een aantal redenen voor te beschrijven. Een aantal zijn inkoppertjes, redenen die bij een ieder wel bekend zijn, een aantal zijn misschien nieuw: • Snoep is slecht voor je tanden, tandbederf in de vorm van gaatjes op jonge leeftijd is de tandarts niet vreemd. Snoep zorgt voor snelle pieken en dalen, • en ontregelt hierdoor je concentratie. Snoep kan op school zorgen voor wedijveren, • vriendjespolitiek, omkopen etc. Snoep is over het algemeen niet vullend, • de kinderen krijgen weinig voedingswaarde binnen en kunnen er niet lang op teren. • Suiker is niet een noodzaak, je lichaam heeft weliswaar glucose nodig, maar dat haal je ook uit koolhydraten, uit natuurlijke suikers. Suiker wordt een aantal ernstige symptomen • toegerekend, het onttrekt kalk uit je botten, verstoort een evenwichtige opname van vitaminen en mineralen in de darmen.

• Suiker ontregelt de suikerhuishouding en

speelt een rol bij psychische ontregeling, kanker en hypoglykemie (lage bloedglucosespiegel). • Suiker werkt verslavend. • Zwaarlijvigheid is een gevaar, evenals flauwvallen, zwakke afweer, jeuk (candida), prikkelbaarheid, depressies en slapeloosheid. • Kinderen eten ongeveer 50 keer zoveel suiker als in de jaren vijftig. Ze raken door een beetje suiker veel sneller ontregeld dan volwassenen, omdat het suikerregelsysteem, bloedsuiker en de alvleesklier nog niet zo stabiel is. En hun lichaamsgewicht/bloedvolume veel lager is. In • bijna alle voorbewerkte etenswaren zit suiker, controleer maar eens in de supermarkt de etiketten. In soep, saus, groenten in blik enzovoorts. Suiker is heel goed te vervangen door • alternatieven als: honing, vruchtensuiker, oersuiker, noten, gedroogde zuidvruchten, agavesiroop of een van de andere opties bij de biologische winkel. • Als suiker nu nieuw op de markt zou komen, zou het waarschijnlijk verboden worden vanwege de vele nadelige bijwerkingen.

Raamster van zijdevloei Nodig: • 4 grote vellen zijdevloeipapier (A4 formaat, groter of kleiner kan natuurlijk ook) in één of twee kleuren • goede schaar • druppeltje knutsellijm Knip de vellen papier in de lengterichting doormidden, zodat je acht lange, smalle stukken krijgt. Vouw ieder stuk in de lengte dubbel en vervolgens weer terug, om het midden te markeren. Vervolgens leg je het papier in de lengterichting (‘portrait view’) voor je en vouw je de bovenste hoeken drie keer om naar de gemarkeerde middellijn (een beetje alsof je een vliegtuigje vouwt), en de onderste twee hoeken elk één keer. Om mooie strakke punten te krijgen moet je heel netjes vouwen (dus niet zoals op het plaatje!). De flappen kun je vastzetten met een klein druppeltje lijm (op de plaats van de kruisjes). Als de acht punten gevouwen zijn, worden ze samengevoegd tot een achtpuntige ster door steeds een punt half over de vorige heen te leggen en opnieuw vast te maken met een druppeltje lijm. Als je twee kleuren papier hebt gebruikt, neem je om en om een punt van de ene en van de andere kleur. Tegen het raam geplakt ziet de ster er heel mooi uit!

Annegreet



Bij ons op de boekenplank…

d Jeug en k boe ipt get

Soms gaat er niks boven een fijn boek op de bank (of in bed of in bad). Maar wat ga je lezen als je thuis alles al uit hebt? Speciaal voor de schoolkrant hebben we weer een aantal smakelijke leestips verzameld. Ze rolden zó uit de boekenkast van Morris (klas 6), Rhona (klas 5), Phaedra (klas 1) en hun ouders Ralph en Jose.

Tips van Rhona, klas 5 Mooiste boek: ‘Leven van een loser’ van Jeff Kinney Omdat: het vol grappen zit. Leukste stuk: Dat z’n broek afzakte en hij een beertjesonderbroek aanhad. Andere mooie boeken: ‘De zoektocht van Pico’ van Christine Linneweever en Anky van Grunsven: ‘Van paardengek tot kampioen’. Want: Gaan over paarden. Leest momenteel: ‘Coolman en ik’ van Bertram& Schulmeijer.

Tips van Morris, klas 6

Hoe zouden jullie je gezin typeren, (jeugd)boek technisch? Bij ons thuis wordt er niet erg veel gelezen. De kinderen zijn vooral buitenspelers en lezen eigenlijk alle drie alleen in hun bed voordat ze gaan slapen. Wij als ouders komen er gewoonweg niet aan toe en lezen vooral op vakantie en hebben beide op vakgebied veel te lezen.

Tips van Phaedra klas 1 Mooiste boek: ‘Scoren!’ van Vivian den Hollander. Omdat: het over voetballen gaat. Mooiste stuk: Ben er net in begonnen maar is eigenlijk boven niveau. Andere mooie boeken: ‘Lola op de boerderij’ van Ilse Loodts en ‘Pom Ti Dom’ van Kim van Kooten. Want: Zijn grappig Leest momenteel: Avi 1 boekjes.


Mooiste boek: ‘Fantasia IV’ van Geromino Stilton. Omdat: het vol fantasie zit. Leukste boek: ‘Leven van een loser’ deel 1, 2 en 3 Omdat: het vol grappen en stripverhaaltjes zit. Leukste stuk: Dat hij opgesloten zat in de meiden wc. in deel 3 Andere mooie boeken: Andere Geromino Stilton’s en Coolman Want: omdat ze grappig geschreven zijn en afgewisseld met stripverhaaltjes. Leest momenteel: ‘Coolman en ik: YES!!!’ van Bertram & Schulmeijer

Tips van Ralph (1959)

Tips van Jose (1963)

Jeugdboek: ‘Inspecteur Arglistig’ van Wim van Helden Omdat: het spannend was. Mooiste stuk: dat de boeven bijnamen hadden en ze waren niet gemeen. Andere mooie boeken: Strip-boeken, oa Guust Flater, Asterix en Obelix en Lucky Luke Leest op dit moment: Boeken over kleurcorrectie, dus op vakgebied.

Jeugdboek: ‘Gerdientje’ van W.G. van de Hulst.Dat boek hangt nu van draadjes aan elkaar, dat heb ik helemaal stukgelezen, omdat het over een paard gaat en verder weet ik het niet meer, maar het is wel het boek wat in mij opkwam. Andere mooie boeken: ‘De Dolle Tweeling’- boekjes van Enid Blyton, omdat ik het kattenkwaad op de kostscholen heerlijk vond, en ‘De Negerhut van oom Tom’ van Harriet Beecher Stowe. Leest op dit moment: ‘Eten, bidden, beminnen’ van Elizabeth Gilbert en ik heb Steve Jobs klaar liggen! Heb net in de vakantie ‘Gung Ho!’ van Kenneth Blanchard uitgelezen, een makkelijk te lezen boekje op het gebied van motiverend leidinggeven.


Jacqueline

k n u ts e l e

••Nieuwe boeken! ••Nieuwe boeken! ••Nieuwe boeken! ••Nieuwe boeken! Vorige keer in de schoolkrant al een interview met haar, nu hebben we haar boek ook in de bieb: Agnes Holvast ‘Leven met de beminde’ Een greep uit de nieuwe prentenboeken: ‘Een wereld van gebeden’, verzameld door Jeremy Brooks 4 sprookjesboeken uit de serie ‘De mooiste klassieke sprookjes’ ‘Kikker is een held’, Max Veldhuis ‘Pip de Pinguin is verdwaald’, K.Wilson ‘Beste vriendjes of niet’, P. Lewis

De hele collectie is terug te vinden op de website van de Vrije School: www.vrijeschoolutrecht.nl Het lenen is gratis, de boeken kunnen vier weken geleend worden, en verlengen is natuurlijk ook mogelijk. Ook verkopen we euritmietjes, (nieuw en 2e hands, inruil mogelijk) luizencapes, bijenwas en bijenwaskrijtjes, ansichtkaarten, bollen sprookjeswol in allerlei kleuren, en doosjes natuurlijke kleurstof van Auro voor 1 euro per doosje

De ouderbibliotheek is er voor en door ouders. Op de eerste verdieping, door de klapdeur links, vlak bij de klassen 1 en 2. Je kunt hier gratis boeken en tijdschriften lenen over opvoeding, vrije schoolonderwijs, vertelstof, antroposofie, jaarfeesten, spelletjes- en knutselen, religie, spiritualiteit, etc. Ook is er een mooie collectie kinderprentenboeken.


We zijn elke woensdag- en vrijdagochtend open van 8.30 tot 9.30.

Tot ziens in de ouderbibliotheek!

Beweegbaar kersttafereel van karton (Uit ’Overwinter’ van Diny Kiers)

Werkbeschrijving • Print allebei de mallen. (zie: www.doehoek.nl) • De voorste vorm moet 2x uit karton worden geknipt langs de buitenste lijn. • Snijd voorzichtig het venstertje uit de voorkant. • Tussen deze twee lagen komt de draaischijf met de herders en koningen. • Bevestig de drie lagen met een splitpen door het midden. • Draai de middelste laag en zo komen herders, schapen en koningen om de beurt de stal binnen... Natuurlijk kun je ook zelf een mooie schildering of tekening van Jozef, Maria en het Kind maken en die gebruiken voor de draaischijf.

Stil nu

    



Stil

nu,

      

  

Stil





stil





nu,



nu, stil

nu,









maak

nu





’t ruist

 





geen



al

door

 





Advent is de tijd van naar binnengaan en stil worden. Als je dit lied blijft herhalen word je vanzelf rustig. Het lied nodigt uit tot steeds zachter zingen of te neurieën totdat het helemaal stil is. Dit lied zingen de kleuters ook nog een tijdlang in de Driekoningentijd.



ge - rucht.





de lucht.



 



’t Won -der komt heel zacht - jes aan, ’t kerst - kind wil naar bin - nen gaan.

   

Stil



nu,



stil



nu,





maak nu



geen



print mal 2...

Boeken uitlenen gaat veel sneller nu, geen gepruts meer met al die losse kaartjes in de kaartenbakken. Je kunt nu ook heel snel zien of een boek al is uitgeleend, en door wie, en of de boeken te laat zijn. Zelfs de boetes worden automatisch berekend! Alleen de stempel in het boek met de inleverdatum wordt nog ouderwets met de hand gezet.

(zie ook de rubriek: Wat doe je als je niet oudert?” om meer te lezen over Peter en zijn werk!)

Voor degenen die het nog niet gemerkt hebben: De ouderbibliotheek is volledig geautomatiseerd! En, volgens de degene die dit allemaal heeft weten te bewerkstelligen: Peter Rurenga, één van de ouders van onze school: De ouderbieb is nu ‘In the cloud.’ Dat betekent dat het systeem zich op internet bevindt, maar wij vinden het gewoon ook een mooie term die aangeeft hoe wij ons voelen met het nieuwe systeem! Peter meldde zich enthousiast na een oproep in een schoolkrant vorig jaar, om ons te helpen het oude systeem met de kaartenbakken te digitaliseren: “Het lijkt me een leuke klus!” Het kostte hem drie dagen en toen werd er een proefversie gestart. Peter vond het niet alleen leuk om te doen, het is ook zijn dagelijks werk om computer- Peter verdiept in zijn vakliteratu programma’s te ontwerpen en te onderhouden. ur

Draaiplaat herders en koningen

print mal 1...

bibliotheek in de wolken!

n

Ouder



ge - rucht.

advertentie

Hanne

•

Begroting 2012 Onderstaande begroting is vastgesteld in de Algemene Ledenvergadering van 29 november jl. In de begroting staat aangegeven waaraan de ouderbijdrage wordt besteed. Voor een nadere toelichting op het waarom van de ouderbijdrage verwijs ik naar de schoolgids (hoofdstuk 5) en de toelichting die jaarlijks verstrekt wordt bij de ouderbijdrageformulieren. Voor 2012 zijn de volgende uitgaven en inkomsten begroot: UITGAVEN Ouderbijdrage Personeelskosten K 905.061,- K 55.650,Onderwijsinhoudelijke kosten K 9.276,- K 4450,Onderwijskosten K 37.245,- Huisvestingskosten K 92.318,- Afschrijvingen K 22.318,- K 2.500,Kosten Dagelijkse Gang v. Zaken K 6.970,- K 950,Beheerskosten K 38.295,- Algemene kosten K 6.640,- Contributies K 9.482,- K 6.450,Totaal uitgaven

K 1.127.445,-

INKOMSTEN Personele subsidies Materiële subsidie Diverse inkomsten Ouderbijdrage

K K K K

Totaal inkomsten

K 1.123.887,-

Resultaat

K

K 70.000-

892.724,- 151.113,- 10.050,- 70.000,-

wordt een tekort van K3.558,-. Dit is vooral te wijten aan de stopzetting van de subsidie van •deBegroot gemeente voor de conciërge. Dat scheelt K25.600,- op jaarbasis. Verder speelt het niet volledig compenseren van de sterk gestegen werkgeverslasten door het Rijk een belangrijke rol. Alle basisscholen hebben hier mee te maken. We ontkomen er daarom niet aan om kritischer te kijken naar de formatie. Zo is besloten om nog maar op 4 dagen een onderwijsassistent te hebben i.p.v. 5 dagen. In de personeelkosten en -inkomsten zijn niet de kosten van vervangers van zieke leerkrachten begrepen, daar deze volledig vergoed worden (is dus budget neutraal). Vanuit de ouderbijdrage worden o.a. vakleerkrachten betaald. Het deel uit de ouderbijdrage is ongeveer 55% van deze loonkosten. Dit betreft de vakken euritmie, muziek, handwerken, handvaardigheid en Duits. De onderwijsinhoudelijke kosten betreffen jaarfeesten, toneel/muziekuitvoeringen, schoolbegeleidingsdienst en schoolreisjes. Vanuit de ouderbijdrage worden de schoolreisjes (reiskosten), een groot deel van de jaarfeesten en toneel/muziekuitvoeringen betaald.

•


• • • • • • • •

• •

-3.558,-

•

Leermiddelen, boeken voor de kinderen lerarenbibliotheek, remedial teaching middelen, extra activiteiten begaafdheid en klassenpot maken onderdeel uit van de post onderwijskosten. Hierin zijn ook opgenomen de kosten voor het verbeteren van het taal en rekenen. De kosten zijn gelijk aan de extra subsidie van het Rijk. Het overgrote deel van de huisvestingskosten bestaat uit onderhoud, schoonmaak en energie. Er is hierbij sprake van een toename van onderhoudskosten, vooral veroorzaakt door hogere beveiligingskosten. De aanschaf van meubilair valt hier ook onder. Een deel hiervan wordt uit de ouderbijdrage gefinancierd via de afschrijvingen. De kosten voor afschrijvingen zijn iets hoger dan in 2011, maar zullen na 2012 lager worden. Schoolkrant, schoolgids, open dag en informatieavonden, kantinekosten, MR en de vrijwilligersvergoeding maken onderdeel uit van de kosten dagelijkse gang van zaken. De schoolkrant (deels) en de vrijwilligersvergoeding worden vanuit de ouderbijdrage betaald. De beheerskosten worden gevormd door de kosten voor telefoon, porto, kopieermachine, abonnementen, administratie- en accountantskosten en diverse kantoorkosten. De algemene kosten betreffen verzekeringen, algemene reiskosten, wervingskosten en diverse (bestuurs-)kosten. Onder de contributies is de contributie aan de Vereniging van Vrije Scholen veruit de grootste post met K6.450,-, daarnaast zijn we ook lid van de Verenigde Bijzondere Scholen, van de PO-Raad, de Coöperatie PO-raad (deze vertegenwoordigt ons in de PO-raad) en de Landelijke Oudervereniging Bijzonder Onderwijs. Voor de betaling van contributie voor de Vereniging van Vrije Scholen is de ouderbijdrage nodig. Uit de personele subsidie worden niet alleen salarissen en nascholing bekostigd, maar ook bijvoorbeeld de begeleidingsdienst en de bedrijfshulpverlening. De materiële subsidie is bedoeld voor een groot aantal zaken en is niet gebonden, d.w.z. dat de school het naar eigen goeddunken mag inzetten, bijvoorbeeld om er personeel mee te betalen. Dit laatste is bij ons absoluut niet aan de orde, daar de materiële subsidie al jaren te laag is om met name onderhoud en schoonmaak van te betalen. Dat wij de ouderbijdrage hiervoor niet hoeven te gebruiken komt door de verhuur van de zaal. De opbrengsten hiervan (vallend onder diverse inkomsten) zijn voldoende om het gat te dichten. Daarnaast dient uit deze subsidie ook de vervanging van het leerlingmeubilair betaald te worden. Daar wij duurder meubilair aanschaffen, dan waar de overheid vanuit gaat, hebben wij voor het verschil wel de ouderbijdrage nodig. De diverse inkomsten bestaan naast verhuuropbrengsten nog uit te rente en incidentele subsidies. Voor 2012 zullen er weliswaar forse investeringen in het gebouw plaatsvinden, maar deze worden bekostigd door de gemeente. Het gaat hierbij om het aanbrengen van een ventilatiesysteem, aanbrengen van dubbel glas en gevelisolatie. Met vriendelijke groeten,

Harrie Stokkel penningmeester

advertentie

Oudwijkerdwarsstraat 120 3581 LJ Utrecht 030 254 4747 www.valkenburgtrainingen.nl

37 | vsu herfst 2011

Thomas (3 klas) en zijn kat Kayra e

mijn huisdier

automatisch uit de verte:

“Thomas, niet plagen!” Terwijl Thomas

De kat van Thomas, uit de derde klas, is een hele gezellige lieve “en dikke!” poes. Tja, wat is het eigenlijk, een kat of een poes? Ze dachten in het begin dat het een vrouwtje was, en noemden haar Kaya. Later bleek het toch een mannetje te zijn, en werd de naam veranderd in Kayra, vandaar die bijzondere naam! Maar toen was Thomas nog niet eens geboren… want Kayra is inmiddels al 15 jaar oud! En Thomas is pas 8. Hij kent Kayra dus al zijn hele leven, en is vanaf het begin al dikke vriendjes met hem. Als baby kroop Thomas al achter hem aan, en toen was het bijvoorbeeld heel leuk om hem bij zijn staart te pakken. En Kayra? Die vond dat allemaal goed. Zolang Thomas het maar deed. Zijn ouders hoefden dat natuurlijk niet te proberen….dan werd hij boos. Maar van Thomas vond (en vindt!) hij alles goed.Nog steeds. Thomas weet dat wel, en dus sjouwt hij soms wat teveel met zijn lieve vriendje rond.

“Thomas, niet plagen!” roepen zijn

ouders dan.

Maar 1 keer heeft Thomas Kayra gered toen ze bijna van de trap af viel en met haar pootjes nog net aan een tree hing. Toen zijn vader Kayra hard hoorde mauwen, riep hij

hem juist gered had!

Het leukste aan Kayra vind Thomas dat hij een grappig zwart stipje op zijn snuit heeft zitten. En wat ook grappig is: Laatst had Kayra zijn tong uit zijn mond hangen. Die was hij vergeten naar binnen te halen nadat hij zichzelf gewassen had! Dat hij eigenlijk al zo oud is is overigens niet echt te merken. Behalve dan dat hij tegenwoordig wat minder stout is dan vroeger. Toen kon hij zelf de deuren nog openmaken, en sprong hij op de tafel om bijvoorbeeld koekjes of cake te pakken. Maar dat lukt hem nu niet meer. Nu slaapt en zit hij vooral veel. In zijn slaap snurkt hij zelfs, en je kan zien dat hij droomt. Waarover zou hij dromen? Over leuke vogeltjes die hij ziet? In het echte leven heeft hij nog nooit een vogeltje gevangen.

Het paard van Sinterklaas

Op een donkere decembermorgen fietsen we door de binnenstad op weg naar school. Het is niet zomaar een decembermorgen... het is 5 december en al in het voorafgaande weekend zijn wij verrast door Sinterklaas die een hoop cadeautjes bij ons bracht; bij andere kinderen komt hij diezelfde avond langs. Omder de kinderen heerst een opgewonden stemming: vandaag zal de goedheiligman de school bezoeken! We steken de Oude- en de Nieuwegracht over, rijden een smal straatje in en zien dan potseling in een zijsteegje een onverwachte verschijning: een prachtig wit paard staat vastgebonden bij een van de Middeleeuws ogende huisjes, terwijl iemand (“een smid!”) zijn hoeven schoonmaakt en prachtige rode beenwikkels om zijn voorbenen aanbrengt. Het paard van Sinterklaas! Zou het echt? Hebben wij het paard van Sinterklaas gezien? Op het schoolpein wemelt het van de Zwarte Pietjes, sommige niet van echt te onderscheiden. Langzaam verdwijnen zij in de klassen, om

even later weer allemaal naar buiten te komen en zich te verzamelen op de hoek van het Lepelenburg in een grote, zingende en springende groep. Wat een mooie Sinterklaasliedjes kennen de kinderen en wat wordt er veel gezongen! En dan komt hij aan, in vol ornaat, begeleid door twee Pieten: Sinterklaas op het prachtige witte paard met de rode beenwikkels, die zo mooi kleuren bij de mantel van de Sint. Statig, plechtig en vriendelijk rijdt de goedheiligman aan het hoofd van de stoet kinderen naar de school, waar gestrekte halzen en handen gaan in de richting van de Sint en zijn paard. “Ik heb het paard geaaid!” roept een kleuterpietje enthousiast. En als de kinderen, Sint en Pieten zich verzamelen in de zaal en later in de klassen voor het echte feest, blijft het paard met zijn mooie zachte ogen geduldig buiten staan wachten...

wat zien ik?

advertentie

Maar hij gaat nog wel eens op stap. Hij vindt het gezellig om even bij de buren langs te gaan. Vooral als die aan het barbecuen zijn, gaat Kayra daar graag even buurten. (natuurlijk in de hoop dat hij ook wat lekkers krijgt) Maar het allerleukste aan hem is toch wel dat je hem zo lekker kunt aaien en hem op schoot nemen. En Kayra? Die vindt alles best.

Jacqueline en Eefje



Cinta

advertentie

De vader van Maarten uit de 6e klas is overleden

Mark van Kuilenburg ✩ 13-7-1962

✝ 13-11-2011

Mark deed zoals veel ouders vrijwilligerswerk op school. Hij gaf een jaar lang schaakles in de 4e klas. Hij zette het ouderkoor op en gaf het vorm. Hij was de dirigent. Met advent, Pasen en Sint Jan zong het ouderkoor op de trappen van de school.

Kom eens kijken bij Rozemarijn. Eén van de gezellige winkels aan de Steynlaan met artikelen voor elk wat wils. Bent u op zoek naar een leuk kadootje, kijkt u dan eens rond in ons ruime assortiment. Van zijden hemden tot prachtige bronzen kandelaars. Voor kinderen is er een ruime keuze uit verantwoord speelgoed, en wat u ook zoekt; wij zoeken graag met u mee. Kortom; een winkel waar je met een glimlach rondloopt, zelden met lege handen de deur uitgaat en waar je altijd vriendelijk geholpen wordt. Steynlaan 46, 3701 EH Zeist, 030-6914592 [email protected] www.Rozemarijn.nl Per 1 januari 2009 is ons nieuwe adres: Steynlaan 65, 3701 EC Zeist

Korte berichtjes voor Mark, Elselien en Maarten, van de kinderen uit de 6e klas.

Treurig Heel ziek In het ziekenhuis Nee toch geen kanker Lieve Maarten en Elselien, Snik Veel sterkte. Maak er samen (Julian) een leuke tijd van. Groetjes Iza

Mark was een leuke, intelligente en lieve man. Tos

Ik hoop dat jullie verder een goed leven hebben. Grts Auke

Lieve Elselien, Veel sterkte met Mark. Ik hoop dat je niet al te verdrietig bent. xxx Yma

Lieve Mark, Ik hoop dat je het leuk hebt in de hemel! Heel veel groetjes Pien

Lieve Mark is het fijn in de hemel? Ik zou het wel willen weten. En heb je mijn opa ook gezien? Nou veel sterkte in de hemel.

Lieve Maarten, Veel sterkte met dat je vader er niet meer is. Maar bedenk je dat het in de hemel heel fijn is. xxx Yma

Hallo mogelijke helper, Wij, Peter, Jeanine en Wieke (5de klas) en onze poezen (Guus en Elmo) gaan volgend jaar verhuizen naar Wijk bij Duurstede. Ons nieuwe huis wordt naar verwachting rond augustus opgeleverd (mogelijk eerder of iets later, afhankelijk van wat de winter ons brengt). Nu hebben we ons huidige huis inmiddels verkocht en zoeken wij per 1 of 15 maart tijdelijke (huur)woonruimte in Utrecht. Het zou voor max. een half jaar zijn. Ons verzoek aan jou/jullie: weet iemand iets te huur voor ongeveer een half jaar of ken je iemand die zijn/ haar huis wil verhuren of tijdelijk naar het buitenland vertrekt en zijn/haar huis/appartement wil verhuren? Het hoeft niet groot te zijn, want we gaan een deel van onze inboedel opslaan en we zijn met z'n 3-en en 2 poezen. Nog een andere vraag: weet iemand opslagruimte, waar wij gebruik van mogen maken (voor kasten/ dozen/piano)? (een vergoeding is natuurlijk reeël) Groeten Peter en Jeanine 030-2312007 of 06-23911522


Handgemaakte houten kinderlampen met duurzaam karakter


www.kinderkamerlicht.nl

mijn huisdier

Myra (5e klas) en haar cavia Joeke, en pony Blacky

mijn huisdier

Iris ( 5e klas) en haar pony Kitty Op een frisse herfstmiddag rijden we even buiten Utrecht naar het weilandje waar we Iris en haar pony Kitty gaan opzoeken. Niet ver van de manege waar Iris ook paardrijles heeft, staat haar eigen pony Kitty. Een leuke kleine witte pony. Iris gaat hier een aantal keer per week naar toe om haar pony te verzorgen, en om op haar te rijden. Ze is hem net ijverig aan het borstelen als we aankomen. Haar moeder komt net aangesjouwd met een kruiwagen vol hooi, en helpt dus ook mee, en gaat ook vaak ’s morgens nog even naar Kitty toe. Want er moet een hoop gebeuren. Zo moet het weiland elke dag schoongemaakt worden (“poep scheppen”), en moet Kitty elke dag vers hooi hebben. En dat borstelen is ook belangrijk, niet alleen om haar vacht steeds weer wit te krijgen, maar ook is het belangrijk voor als ze een zadel opkrijgt, dat er geen scherpe dingetjes onder het zadel zitten. Iris kreeg Kitty toen ze zeven jaar was, dus ze heeft haar nu al vier jaar. Vanaf het allereerste moment kon Iris goed met Kitty overweg. Het is nu echt haar vriendje. Kitty is een bijzondere pony, en dat maakt haar ook zo leuk. Het is geen slome manegepony die zomaar braaf rondjes gaat lopen, vertelt Iris. Nee, Kitty is lekker eigenwijs, en was vooral in het begin best wel een druktemaker. Iris heeft Kitty echt een beetje moeten temmen in het begin, want toen was ze nog erg wild, en liet Iris alle hoeken van de manegebak zien! (vanaf de grond vooral!) Maar inmiddels is Kitty wat braver geworden. Als wij er zijn laat ze zelfs één van haar kunstjes zien, door met haar voorbenen op een tonnetje

te gaan staan! Moeder en Iris vermoeden dan ook dat Kitty misschien vroeger zelfs wel een circuspony is geweest! Iris doet met Kitty ook mee aan dressuur- en springwedstrijden. Dat kan Kitty heel goed, zeer tegen de verwachtingen van anderen in. Die verwachten helemaal niet dat een kleine pony zo hoog kan springen! Maar Kitty kan nog meer: zo hebben ze haar laatst nog voor een karretje gespannen en zijn een stukje gaan rijden. Dat is ook leuk voor over een tijdje, als Iris te groot wordt om nog op Kitty te rijden. En er is nog iets bijzonders aan Kitty op dit moment: In februari krijgt ze een veulentje! Dat was voor Iris en haar moeder een echte verrassing, want het was niet echt de bedoeling dat Kitty zwanger zou raken. Maar ze betrapten Kitty op een ochtend in een weiland verderop, ze was ontsnapt naar een leuke bruine mannetjespony die daar stond! Eerst dachten ze dat er niets gebeurd kon zijn die nacht, maar toen vanaf dat moment Kitty’s buik steeds dikker en dikker begon te worden….bleek het toch echt waar. En nu kan je het veulentje zelfs al voelen bewegen in Kitty’s buik. Dus aan Iris straks de bijzondere en ook best spannende taak om een babyveulentje op te voeden! Iris heeft overigens ook nog wandelende takken in de aanbieding, een heleboel baby’tjes vooral, dus wie ook een huisdier wil, moet bij Iris zijn!


Jacqueline en Eefje

Myra is een echte dierenliefhebber. Dat zegt ze zelf, maar je hoeft maar een blik op haar te werpen, en dan zie je het ook. Een paardenschooltas, waarin een paardenbroodtrommel en paardendrinkbeker. En als je haar kamer thuis ziet, vol met paardenposters en speelgoedpaarden en stapels Penny’s, weet je het helemaal zeker: Myra houdt van dieren, maar vooral van paarden! Inderdaad geeft Myra na een lange tijd twijfelen toe dat ze toch wel het meeste dol is op haar verzorgpony Blacky, die ze twee keer in de week verzorgt, en waar ze op rijdt. Maar…ze heeft ook nog een cavia, Joeke genaamd, en daar is ze ook dol op. Ze heeft zelfs met handwerken op school een knuffel-Joeke nagemaakt. Ook pikzwart, net als Joeke zelf. Joeke de cavia heeft nog een broertje: Bruno, en die is van het broertje van Myra, Jeroen. Samen zitten ze gezellig in een groot hok buiten in de tuin (de cavia’s dus!), zelfs in de winter! Dan wordt hun vacht wat dikker, en met een extra dekentje over het hok en veel hooi in het hok tegen de kou, gaat dat prima. De cavia’s kunnen zelfs met een trappetje vanuit hun hok de tuin in wandelen. En als Myra en Jeroen de cavia’s nadat we ze bewonderd hebben, weer terug zetten beneden bij het trappetje, dribbelen ze met hun beetje dikke lijfjes toch heel kwiek het trappetje op naar hun huisje. Dat hebben ze wel moeten leren, want vanuit zichzelf zijn cavia’s niet zulke acrobaten. Wat ze wel doen, is piepen als ze willen eten; als je naar buiten komt “dan gaat het alarm af!” Ze krijgen veel rauwe groenteresten die bij het koken over zijn, en caviavoer natuurlijk, maar ook bamboeblaadjes uit de tuin vinden ze heerlijk. En Myra maakt wel eens een speciale

groentemix voor ze met dingetjes die ze uit de tuin haalt. Joeke en Bruno zijn nu 4 jaar. Ze zijn hier als baby’tjes gekomen. En hoe ging dat? “We hebben gewoon net zo lang gezeurd tot we ze kregen!” Goh, zo doe je dat dus! Kinderen (en ouders) opgelet! Maar…er is nog een beest in huis, en dat is kat Spooky! Maar zo ‘spooky’ is hij niet, want hij is zelfs een beetje een bangerik, en mocht er ooit een indringer het huis in komen, dan zal Spooky huis en haard niet met zijn eigen leven bewaken, dat is zeker. Eerder zal hij zich dan inmiddels verstopt hebben op zolder of ergens onder een kastje in de keuken. Maar hij is dan ook al best oud, wel 13 of 14 jaar. En hij is wel een gezellig dikke schootkat. En dan nu nog even over het paard, want dat is toch echt Myra’s ding. Ze zit natuurlijk ook op paardrijles en gaat het liefst naar Terschelling op vakantie, waar ze dan ook heerlijk in de natuur paard rijdt. “Mijn grootste droom is ooit zelf een pony te kopen, daar ben ik nu voor aan het sparen.”

Tip van Myra:

In de vakanties brengen zij cavia’s Joeke en Bruno altijd naar kinderboerderij Rotsoord. Daar worden de beestjes dan zolang verzorgd tegen een niet al te hoge vergoeding.

Jacqueline en Eefje


advertentie

advertentie

buchenauer ontwerp(gestaltun ) In onze winkel vindt u; • producten van Wolletje Winterlok • producten van vilt en producten om mee te vilten • kleurpotloden van Lyra en wasblokjes van Stockmar • accessoires voor de baby- en kinderkamer • kleine gekke cadeautjes • en nog veel meer...

(typo)grafisch ontwerp

Kinderwinkel Westerkade is er voor iedereen die een kind wil verrassen met een bijzonder of creatief cadeautje of voor degene die iets bijzonders wil laten maken. Openingstijden: di. t/m za. 11.00 tot 17.30 uur Westerdade 19, 3512 HB Utrecht T 030 233 29 79 www.kinderwinkelwesterkade.nl

030 - 2965697 buchenauerontwerp.nl

Van Betuwse appels tot Mexicaanse koffie en van Zeeuwse boerenkaas tot Italiaanse wijnen. Estafette kiest voor 100% biologisch en eerlijke prijzen. Ontdek ons! Estafette de biologische eetwinkel van Utrecht Biltstraat 62-64 - 3572 BE - Utrecht - tel. 030-2718169 Openingstijden: ma-vrij 08.00 tot 20.00 uur en za 08.00 tot 18.00 uur

advertentie

Een mo oi

g! l in

en fijne ja d j i t a rw t s r iss ke e e

Onze schoolkrant wordt verzorgd door:

Vrije School Utrecht, Hiëronymusplantsoen 3, 3512 KV Utrecht

U kunt uw schoolkrant online bekijken op: www.schoolkrant.nl/vsu/vsu.html

2012, nummer 2

Recommend Documents