DAG 1, 22/06/2011: ZOERSEL - COTONOU, BENIN 07 u 10 We hebben afgesproken op het pleintje in Zoersel. Als duurzame reizigers kiezen we immers voor een optimaal gebruik van het openbaar vervoer. En de snelbus naar Antwerpen hoort daar toch bij. (Bart gaat volgend jaar met de fiets zegt hij.) Aan de bushalte staat ook Jef Van Rossum die vorige maand ook nog mee aanwezig was in Lora Del Rio. Of hij dit keer ook meegaat? Nee. Hij moet nu gaan werken. Ja, dat gaan wij ook doen, zeggen wij. Op bus zijn er ruim voldoende zitplaatsen. Geen sardientjestoestanden dus. Maar ja, het is dan ook een woensdag in de examentijd…
07 u 30 Op de snelbus constateren we dat de vaccinatiekaart van Gaby nog op het bureel van Erik ligt. Gelukkig hebben we van alles een goede (kleur)kopie. Hopelijk volstaat dit. Voor alle zekerheid dicteert Bob een mail aan de verantwoordelijke in Benin om het probleem al te melden. De nieuwe media: toch handig om via een PDA een mail te versturen naar de andere kant van de wereld. 09 u 20 Met de trein naar Brussel-Zuid. In de trein krijgen we telefoon van Katrien. Waar zitten jullie al? Ah, we zitten kennelijk in mekaars geburen: onderweg tussen Mechelen en Brussel. Alleen zal het met de trein nu wel wat vlotter gaan. We krijgen alvast haar morele steun. OK, we beloven om tijdig verslagen en foto’s te bezorgen. 10 u 00 Brussel-Zuid. Na wat gezoek hebben we de terminal van AirFrance gevonden. Hier moeten we nu immers reeds inchecken voor de vlucht naar Cotonou. Het station geeft maar een grauwe indruk. Voor een WC is het ook al zoeken. Het is 10 minuten stappen, helemaal de andere kant op. Gelukkig zijn we goed op tijd. Tijd voor het ontbijt, wachtend op de TGV die ons naar Charles de Gaulle Airport in Parijs brengt.
10 u 20 De TGV naar Parijs – aéroport Charles De Gaule vertrekt. De zitplaatsen zijn erg comfortabel. Ah. Erik krijgt een mailtje van Anke. De eerste foto’s staan al op de website. Over realtime verslaggeving gesproken. Ondertussen werkt Bob aan een powerpoint-presentatie voor de vrienden uit Bohicon en maakt Paul dit verslag.
11 u 45 Na een rit van minder dan anderhalf uur komen we aan in de luchthaven Charles De Gaulle nabij Parijs. Alleen de valiezen moeten nog worden ingecheckt. Ondanks de geschenken (waarover later meer) weegt geen enkele valies boven de 23 kg. Dat is dus alvast in orde.
12 u 30 Christophe Ramont vervoegt onze delegatie. Hij komt rechtstreeks uit Rabat. Hm, van Marokko terug naar Parijs om dan weer opnieuw naar Afrika te vliegen? Hij vertelt ons dat een vliegreis van Rabat rechtstreeks naar Cotonou nog 700 EUR duurder is dan de over en weer naar Parijs. Begrijpen wie kan. In de Wifi-zone surft Erik naar de website van Zoersel. Jaja, de eerste foto’s staan er al op! Goed zo Anke!
14 u 00 Na een licht middagmaal is het boarding time. Het vliegtuig is een Airbus 340 met 297 zitplaatsen. Het toestel zit aardig vol. Om 14 u 30 stijgen we op. Nog even zien we de Eifeltoren, waarna Parijs onder de wolken verdwijnt. 3 uur later zien we voor het eerst de aardbodem terug: de immense zandvlakte van de Sahara, met een aantal donkere vlekken in. Oases? Neen. Het blijken de schaduwen van enkele wolken te zijn. Ondertussen zijn we al even onderweg en reizen is best vermoeiend.
20 u 30 Na 6 u en 30 min vliegen maken we ons klaar voor de landing. De plaatselijke tijd is één uur vroeger dan bij ons. We verzetten onze horloges. 19u30 (Ah ja, horloges verzet hé!) Het valt ons op dat de duisternis reeds is ingevallen. Als we uit het vliegtuig stappen overvalt ons de warme vochtige lucht van Cotonou. We worden beneden aan de trap van het vliegtuig opgewacht door iemand met een bordje “delegation Zoersel”. We worden met een minibus naar de “Salle D’Honneur” gebracht. Daar staat ons een delegatie van 4 mensen uit Bohicon op te wachten.
We geven onze reispassen en documenten mee met Jacques. Angstvallig wachten we af of we Gaby moeten achterlaten in de transitzone. Na een paar minuutjes komt Isidore met het verlossend bericht dat er geen enkel probleem is. Oef, Gaby kan mee. Erik gaat mee naar de bagageband in een ander gebouw, om mee te kijken welke bagage van ons is. Aan die band is het een drukte van jewelste. 300 mensen wachten op hun koffer, 50 kruiers met bijhorende karretjes bieden hun diensten aan en staan kris kras de schaarse ruimte die er nog over was, op te vullen. Na een tijdje is alle bagage verzameld. Nu nog een kruier bemachtigen en langs de douane. De douaniers gaan grondig te werk, maar wij krijgen een speciale behandeling. We moeten enkel het bundeltje reispassen laten zien. Erik vervoegt de andere leden van de groep, die gezellig in het aircogekoelde salon in de lederen zetels zitten te wachten. Na een bagagecheque vertrekken we met een comfortabel busje. 21 u 30 We worden kennelijk nog niet naar het hotel gebracht. Na een rit door het donkere Cotonou stoppen we bij een restaurantje waar we een ‘Mezeschotel’ voorgezet krijgen. Een waar feestmaal. De 29 verschillende schoteltjes zijn gevuld met allerhande lokale specialiteiten, zoals gebakken kippemaagjes met ajuin, humus, verschillende stoofschotels met kip, rijst, aardappelen, gekookt vlees, worstjes gevuld met een koeskoessalade, verschillende gefrituurde zaken zoals kippegehaktkroketjes met koriander, vleeskroketjes, pastijtjes, tonijnsalade, brood, frietjes, weer stoofschotels met paddestoelen, kikkererwten, witte kool, … Ook de ‘Beninoise’ smaakt geweldig. Neenee dat is geen plaatselijke schone, maar het lokale bier.
23 u 00 Na dit wel zeer uitgebreide maal werden we naar het hotel gebracht. Hier checkten we in, namen afscheid van onze ontvangers en gingen met een goed gevoel slapen.
