19

vrijdag 24 apr

Exit Vlaamse zenders op Astra 1 Eergisteren verscheen een banner op het scherm dat vanaf 22 mei de resterende Vlaamse SD zenders verhuizen naar Astra 3. Dit wil zeggen dat we vanaf hier geen Vlaamse zenders meer zullen zien. Hier zitten we op de grens voor Astra 3. Gisteravond was enkel nog de Eén te bekijken op Astra 3. Dus, het comfort om al onze Vlaamse zenders te zien van Turkije tot Marokko is verleden tijd. Ze zullen enkel nog te zien zijn in centraal Europa. Wat jammer. Shame you, TV Vlaanderen. Gelukkig kunnen we verder om 19.10 het journaal op Eén zien op BVN op Astra 1!

60 km

14° /19°

Trip 9u30 en 16° Grijs en mistig We rijden de 15 km terug tot op de A7,die we een 22 km volgen. We nemen niet de afrit naar San Jose, want dan kom je op smalle weggetjes terecht, maar de afrit 4,5 km verder richting Cabo de Gato. Ik kreeg de coördinaten van Vlamingen die gisteravond naast ons stonden en we vinden probleemloos de parking. Er staan een tweetal campers en we plaatsen ons erbij. Waterkraan en superette.

Cabo de Gato Een wat ouderwets badstadje met zeer veel eenvoudige oude typisch Spaanse huisjes met plat dak. Weinig nieuwbouw. Vanaf de parking loopt een strandboulevard van een 500 m lang. Er zijn twee restaurants open. In het dorp vinden we nog twee kleine superettes. Het geheel doet wat troosteloos aan, maar dat zal wel aan het weer liggen denk ik. Het blijft grijs en mistig. Precies Bretagneweer in november.

Het natuurgebied In de namiddag fietsen we naar het 5 km verder gelegen La Fabriquilla. Onderweg, in La Almadraba, zien we een oude in onbruik geraakte zoutfabriek met de nog bewoonde armzalige werkershuisjes. Links de Salinas en een groot natuur- gebied met flamingo’s en rechts naast de

kaarsCABO DE GATA VCP N36. 77887° W2.24 306° Er is een waterkraan, geen lozing

rechte weg een strook begroeid zand, vol bloemen, en de zee. Onderweg zien we een observatie hut voor de vogelliefhebbers, maar er is maar één flamingo te zien. In La Fabriquilla staan enkele campers. Een heel mooi staan, direct aan zee. Vanaf hier loopt de weg omhoog, de berg op naar de Phare Van Cabo de Gato, maar erg smal op het einde en dus weinig geschikt voor campers. ’s Avonds staan we met 10 campers. We babbelen een uurtje met Vlamingen en een uurtje met Fransen en de dag is weer voorbij!

zat 25 apr

70 km

Grijs

Lpg tanken

Het is nu al de tweede dag op rij dat grijs de boventoon voert. Mistig met af en toe een heldere periode. Gisteren kwam daarbij nog een strakke wind. Vandaag wordt het beter naarmate de dag vordert, maar toch, er zijn wel zonnige periodes, maar de mist komt toch regelmatig weer opzetten.

TT staat ingesteld op een LPG station in Roquetas de Mar. Maar net als we de afrit hebben genomen en TT zegt dat het nog 1,5 km is naar het LPG station, zien we direct aan de afrit dat het Repsol station ook LPG verkoopt. We moeten niet lang nadenken en tanken dus hier.

Euro Relais Eerst lopen we nog even rond op de markt op 100 m van de CP. Tien kramen waaronder drie met groenten en fruit. Boeren uit de streek die hun plaatselijke producten aanbieden. Goeie merchandise. Daarna nemen we richting Almeria. Net voor we de A7 nemen zien we dat een Repsol tankstation een Euro relais born heeft. We kunnen er lozen en ook de WC cassette legen. REPSOL EURORELAIS ALMERIA CALLE OBSERVATORIO N36.87 611° W2.33818°

REPSOL LPG AAN AFRIT A7 ROQUETAS DE MAR N36.81 899° W2.59 741° Dus, anderhalve km verder richting Roquetas moet er nog een LPG station zijn. GAS AUTO ROQUETAS AVENIDA EL PARADOR N36.80988° W2.59 7584° Daarna vinden we probleemloos de VCP van Roquetas de Mar. We raken er meteen aan de praat met mensen uit Klerken: Ronnie en Nadine met een Hymer. Zij ontvangen met een Oyster wel nog alle Vl zenders op Astra 3!

16° /20°

VCP ROQUETAS DE MAR PASEO CARLOS CRESPO RUBIO 1. N36.71 919° W2.26 080° 2. N36.77 454° W2.60 195°

Gedoogplaats De VSP van Roquetas 1 is schitterend gelegen aan de west kant van het stadje. Het is een mix parking met palmbomen en zeer heldere verlichting. WC cassette kan je lozen aan het hotel met de blauwe torentjes ( een putdeksel met een touw er aan wegnemen). Water op het strand. De tweede VCP is langs de N kant van het dorp, op onbebouwd terrein, grenzend aan de zeeboulevard.

Zeeboulevard Langs de zee loopt een kilometers lange boulevard en vanaf Roquetas loopt een bici carril (fietspad) tot in het 13 km verder gelegen Agua Dulce. De baai heeft een prachtig grof zandstrand, goed onderhouden, dagelijks gezeefd en op het strand staan douches en groepjes palmbomen.

Schattie is in de wolken over dit plaatsje. Ze wil hier direct enkele dagen blijven.

zon 24 apr 17°/23° Storm! Maar warm In de voormiddag blijven we weer veel te lang babbelen met onze camperburen uit Klerken. We kunnen toch nog een uurke wandelen voor het middagmaal. Nog voor de middag steekt er uit het westen een hevige storm op. We moeten zelfs onze camper verplaatsen, meer achteraan op de parking waar we in de luwte van een groot gebouw staan. Zo kan ik ook naar LBL kijken. Ook onze West-Vlaamse buren, Ronnie en Nadine verhuizen mee. Na vier uur proberen we nog een wandeling te maken, maar dat valt niet mee. Soms worden we gewoon door een rukwind een meter opzij geblazen. Dan maar terug naar de camper. Er wacht ons nog een lekker maal deze avond. Koetong in tomatensaus met champignons, jammie!

Reusachtige hotels

Ma 27 apr 17°/23° stevige bries - helder Vandaag geen storm, maar nog steeds een stevige wind. De hemel is schoongeveegd en staalblauw. We verkennen het natuurgebied en de salinas ten zuiden van Roquetas. Doorheen het natuurgebied lopen zandpaden die zeer geschikt zijn om te fietsen. We beuken kilometers lang tegen de wind in. We stoppen vaak en kunnen van zeer dichtbij de steltkluut, de gele kwikstaart en de strandloper fotograferen. Steltkluten zitten er hier zeer veel en ze zijn dicht te benaderen. We zien ook flamingo’s, maar niet van dichtbij.

Di 27 apr 17°/22° windstil – helder We fietsen tot in het 12 km verder gelegen Aguadulce. Nog voor de haven drinken we links, aan een blauwe bar, twee koffies en een totado tomato voor 3 €! We nemen ook afscheid van Ronnie en Nadine. Zij rijden door naar Alquerias. Gisteravond wel Vl zenders.

Onderweg in het natuurgebied Sneeuw op de Sierra Nevada

wo 29 apr

246 km

Op de terugweg kunnen we niet weerstaan aan een drankje op het terras van een fantastisch gelegen strandbar.

de zee volgt. Prachtig. Op de terugweg kunnen we niet weerstaan aan een drankje op het terras van een fantastisch gelegen strandbar. Het is pas 16u30 maar, een cava, een sangria, een bordje olijven…. Wat wil je meer!

Twee keer pech We vertrekken om 08.45, lozen langs de laan in een rioolput, tanken goedkoop op weg naar de A7 en het wordt een prachtige dag. Na 187 km komen we in Rincon de la Victoria. Een gedoogplaats, maar er staan geen campers. Dus we weten het wel, dit is net zoals Cala del Moral dat een 5 km verder ligt, gedaan voor campers. De volgende plaats op onze lijst is

Fuengirola. Weeral pech, op de grote parking in stad staan verschillende grote tenten en zijn er festiviteiten op til. Dus verder. Onze volgende plaats is Cala de Mijas. Zo’n 15 km voor Marbella. En het lukt. Er staan een tiental campers. En het is echt warm!

Vroeg aan de apéro We gaan een uurtje wandelen langs een wandelpad dat 6,7 km

16° /26°

Lichtjes beneveld aanvaarden we de terugweg. We hebben nog een BBQ te goed met lamsribbetjes en een flink glas rioja. Later op de avond zijn we er nog niet uit als we morgen blijven, of naar Sanlucar de Barrameda verplaatsen. We zien wel. Met de Philips M7 alle Vl tv zenders na uitrichten LNB kop.

Later op de avond horen we van onze Engelse buren dat ze een document van de politie kregen dat de parking voor campers gesloten is van 1 mei tot 30 september wegens werken. We mogen nog juist één dag blijven! Drie keer pech op een dag!

do 30 apr 18°/26° lichte bries – helder We fietsen op het fietspad langs de zee richting Marbella. Het is de bedoeling dat het doorloopt tot aan deze bekende badplaats, maar helaas, na een dikke 4 km houdt het pad op. Maar ze werken er aan. Ieder jaar komt er een stuk bij. Het pad is voor voetgangers en fietsers. Deels geplaveid, deel houten vlonders. Een schitterend pad met vele mooie tuinen, chiringuita’s en vergezichten.

Zomers dineetje ‘s Avonds laten we ons eens lekker gaan op een terras in de avondzon. Voorbij de viaduct rechts, “Venta Paco y Christobal”. Op aandringen van Schattie nemen we het nationale gerecht van Spanje: paella. Huisgemaakt zegt de chef, 30 minuutjes wachten. Geen nood, apéro en een bordje olijven dat we erbij krijgen verkorten het wachten. De paella is de beste ooit en kost slechts 19 € voor twee personen. Het is nog 24° om 22.00 als we terug naar de camper wandelen. Ondanks de apéro, twee glazen wijn en een cognac vinden we toch nog onze camper terug. Hoe is het mogelijk! Vandaag enkel nog Eén en Canvas op Astra3

’s Avonds eten we op aandringen van Schattie, de beste paella ooit. Homemade zegt de chef, wachttijd 30 minuten. VCP CALA DE MIJAS N36.50 565° W4.68 138° Aan afrit N340/A7 Voorste geasfalteerde deel is voorbehouden voor de markt, achterste onverharde parking is voor campers. Gesloten van 1 mei tot 30 sep. Op 300 m van Lidl, op 200 m van centrum en zee. Gratis. In hoek tegen rivier en brug is een kraan en een saneomento (uitgietput WC) onder een rond gietijzeren putdeksel.

do 1 mei

223 km

15° /27°

De trip 07.30 en 15°. In een lichte nevel en mist vertrekken we. We kiezen resoluut voor de tolweg omdat we vroeg in Sanlucar willen zijn. Het is 1 mei en we verwachten heel wat drukte. Goede keuze, want voor het stuk van 80 km tolweg betalen we slechts een goede 5 €. Rond Marbella zien we heel mooie golfterreinen. Het is ook heel groen hier, door de gemengde loofbossen. Waarschijnlijk regent het hier meer door de nabijheid van de oceaan. Op de snelweg zien we Algeciras liggen. De rots van Gibraltar steekt uit de zee op. In de verte zien we op een 16 km van Europa verwijderd, Afrika opdoemen. Daarna draaien we westwaarts en nemen de A381, richting Jerez de la Frontera. Het wordt nog groener. Overal zien we lage gebieden overstroomd en raar, hier grazen overal koeien. Maar langzaam wordt het landschap weer droger en wijken de graslanden. De eerste wijnvelden doemen op, we naderen Jerez, de stad van de Sherry. Het is 10.20 en 23° als we de parking voor campers in Sanlucar de Barrameda oprijden. De buitenronde staat vol, maar er is nog één plaatsje vrij op de eerste rij, met zicht op de monding van de rio Guadalquivir. We hebben nog heel de dag voor ons en trekken er onmiddellijk op uit om de omgeving te verkennen. Eerst wat footing langs de oevers van de rivier en vervolgens trekken we met de fiets naar het centrum van de stad. Eerste indrukken zijn zeer positief: gezellige pleintjes, een mooi oud centrum, veel groen, overal net en onderhouden. Het wordt een hete dag. Maar ’s avonds koelt het gelukkig af.

VCP Sanlucar de Barrameda N36.78 333° W6.35 880 Avda de las Piletas Onverharde gratis parking aan een strand. Er is een officieel bord met aanduiding enkel voor campers. Stadcentrum op wandelafstand. Er is een loospunt, een watertappunt (onder deksel, dus met slang vullen) en een deksel voor legen wc-cassette in straatje naast parking. Plaats voor meer dan 100 campers. Deze parking dient ook voor feestelijkheden en is dan voor campers gesloten. Schitterende ligging bij een heel mooi typisch Spaans stadje.

Langsheen de monding van de Guadalquivir loopt een fiets en wandelpad.

za 2 mei 17°/28° helder - heet Wat een schitterende zaterdagmorgen. Volop zon en het wordt een hete dag, dat is zeker. Het normale plan om maandag Sevilla te bezoeken zal waarschijnlijk niet lukken: bewolking voor ma en di!

Wegwijs in Sanlucar Op de CP sta je met je rug naar de stroom. Als je de grote laan links van je neemt en altijd maar rechtdoor volgt kom je na 500 m in het oude centrum. Dus in 5 min ben je er. Onderweg zie je een grote tent. Dit is de voorlopige overdekte markt. Als je rechts fietst, een eindje langs de zeeboulevard, dan zie je na een paar honderd meter dat links een rood fietspad begint. Het loopt 2 km gestaag omhoog. Na een paar honderd meter zie je aan de rechterkant een Mercadonna. Helemaal aan het einde van het fietspad heb je een paar groot warenhuizen, waaronder de Consum. Onderweg op dat fietspad kun je bij de eerste grote rotonde links ook afslaan naar het oude centrum.

Bezoek de overdekte markt We nemen de grote avenida naast de camping en lopen richting hoog hotel. Onderweg zien we een grote rechthoekige tent. Dit is de voorlopige overdekte markt. Ze verkopen hier vis, groenten en fruit en vlees. Hier heerst een grote bedrijvigheid en kun je op de koppen lopen. Dit is het kloppende hart van de stad. Vooral de vis trekt onze aandacht. Alles is hier ongelofelijk vers, nog deze nacht gevangen. Veel verse vis, garnalen, langoustines en schelpdieren….Prachtig, het water komt ons in de mond. Op de terugweg kopen we hier een halve kg grote langoustines om zelf te koken. Voor de markt bevindt zich het tourist bureau. Even binnen wippen en een plattegrond vragen.

Het oude centrum Door het verlengde weekend is er zeer veel volk in de stad. Eens je het oude centrum binnenkomt valt de echte Spaanse sfeer op. Prachtige witgeschilderde herenhuizen getuigen van een rijk verleden. Overal zie je gezellige pleintjes met veel groen en leuke volle terrasjes.

Mensen genieten er van een ontbijt en sommigen al van een glas van de plaatselijke witte wijn, de Barbadillo, uitgeschonken in een typisch sherry glas.

Muzikanten en tapa’s We passeren ook de plazza principiale. In het midden van dit plein staat een marmeren fontein. Duiven proberen er van het koele heldere water te drinken. Een kindje voedert de duiven en probeert ze vervolgens te pakken, maar dat lukt natuurlijk niet en het spelletje gaat verder. Rondom de plaza zien we een heleboel tapas bars. Binnen in de gekoelde vitrines staan de lekkerste hapjes die je maar kunt inbeelden geëtaleerd. Je bestelt waar je zin in hebt, alhoewel dit wel wat ellenboogwerk vraagt. Er wordt druk besteld en luidruchtig gediscussiëerd, bordjes worden gevuld met garnalen, mosselen, vishapjes, patta negra, caracoles, gebakken chopitos…. Glazen witte Barbadillo worden in hoge glazen uitgeschonken. “Hier komen we vanavond smullen,” zegt Schattie. Ik slik en knik, zoals gewoonlijk denken we hetzelfde. Onderweg naar de kerk van Desemparados komen we op een pleintje twee muzikanten tegen. Ze spelen een middeleeuwse pentatonische melodie op een houten fluit en begeleiden zichzelf op een trom.

Templo de Ntra Sra de los Desemparados Deze kerk stamt uit de 18de eeuw en werd in de barok stijl opgetrokken. Opening in 1762. De kerk is niet groot, maar is rijkelijk versierd. Vooral het beeld van de H Maagd Maria is prachtig en getuigt van een rijk verleden. We gaan eventjes tot vooraan in de kerk. De voorste wand is helemaal in zwart. Heel de kerk hult zich in een waas van wierook, we gaan vlug achteraan zitten, bij de open deur, om wat verse lucht te happen en eventjes te bezinnen.

Op naar de Castillo Het kasteel en de hoofdkerk liggen op een heuvel. Via een trapstraatje wandelen we er heen. Het kasteel van Saint James werd in

1478 gebouwd op een hoek van de al bestaande vesting en diende om de stad en de monding van de Rio Guadalquivir te beschermen. We moeten samen 12 € toegang betalen, maar als we merken dat senioren vermindering krijgen, melden we dat. De mevrouw verontschuldigt zich en merkt op dat we er nog niet zo oud uit zien. We aanvaarden het compliment, maar steken toch 4 € op zak. Verder is het kasteel voor ons niet zo interessant. Het hangt vol met honderden kaarten van vooral overzeese gebieden uit vervlogen tijden. We zien hier en daar wat meubilair uit het verleden en een zaal met klederdracht uit de 16de en 17de eeuw. Het mooiste, is het uitzicht over de stad boven op de grote achthoekige toren. Maar daarvoor moet je er eerst een stevige klim op de draaitrappen voor over hebben.

Een avondje stappen Rond een uur of acht trekken we fris gewassen de stad in voor een tapas toer. Het is nog 23°, dus enkel een hemdje aan met korte mouwen. Eerst vleien we ons neer op het een terras van een tapas bar op het centrale plein. We bestellen een lokale witte wijn, een tinto estave en enkele tapas. Tapas en drank kies je binnen uit, betaal je en draag je zelf naar buiten. We vervolgen op een klein pleintje wat verder met een menu van 8,5 €. Hier drinken we een manzanilla vooraf. We zijn nog vroeg naar Spaanse normen en zijn dadelijk besteld. Pas als we rond 22.00 klaar zijn met eten, begint het terras te vullen met de plaatselijke bevolking. De Spanjaarden krijgen honger! We aanvaarden de terugtocht, lichtjes beneveld en het is nog 22°

De lokale wijnen Barbadilla: robijnrode wijn Manzanilla: witte wijn die helemaal naar droge sherry smaakt Er zijn verschillende wijnkelders in het stadje, allen te bezoeken. En dat doen we

zo 3 mei 19°/24° halfbewolkt

Impressies Eglesia’s Caracoles Muzikanten Meisje probeert duif te pakken Plaza del Cabildo Straatjes in oude stad

Kerkgangers

Castillo de Santiago

In het katholieke Spanje gaat de jeugd in minirok en opgedirkt nog naar de mis. Later zien we ook een processie waarin heel wat jongeren meestappen.

Het werd gebouwd op het einde van de 15de eeuw. Het was van hier uit dat Christoffel Colombus zijn derde Amerika reis startte. Ook Magelaes gebruikte deze

plaats om een laatste keer provisie in te slaan voor hij zijn reis rond de wereld aanvatte. Het kasteel is goed bewaard en herbergt honderden historische kaarten en een zaal met kledij uit 16de eeuw.

ma 4 mei 17°/24° halfbewolkt Fietstocht naar Chipiona: 24 km

Een authentieke Spaanse badplaats aan de Costa del Luz.

In de voormiddag besluiten we naar Chipiona te fietsen. Het is best zonnig. We rijden langs de zeeboulevard, stroomafwaarts, zover we kunnen en nemen dan het asfaltweggetje. Bij de eerst splitsing links, de heuvel omhoog. Dan aan een rond punt rechtdoor. Bij een splitsing/parking, rechtdoor, parallel de zee volgen. Na een paar km rijden we voorbij een schooltje rechts, modern wit kerkje links en wat verder begint een fietspad, naar Chipiona. Het is een oude spoorweg, omgevormd tot een “via verde”. Het pad loopt door een tuinbouwstreek en is omzoomd door miljoenen veldbloemen. We slaan onderweg af naar een dorpje aan zee en zien een echte BCP. Mooi aangelegd, er staan enkele campers op, maar er is niet veel te doen. In Chipiona zien we dat er op een onverhard terrein, aan de strandboulevard naast de jachthaven, ook campers staan. Chipiona is een authentiek badplaatsje, met een Moorse vesting, een zandkleurige kerk aan het strand en een grote vuurtoren. Merkwaardig is de traditionele manier van visvangst: er zijn muurtjes op het strand gebouwd. Als het water bij eb terugtrekt kunnen de vissers de vissen die in de aldus ontstane bekkens achtergebleven zijn met netten of met de spies vangen. We krijgen honger en stoppen aan een terras van bar Oro, net aan het begin van de zeeboulevard. Een glas manzanilla voor mij en een frisse pint voor Schattie begeleiden een heerlijk huisgemaakt tortilla met jamon.

Een glas manzanilla voor mij en een frisse pint voor Schattie begeleiden een heerlijk huisgemaakt tortilla met jamon.

Parking dicht Terug bij de camper aangekomen zit er een brief tussen de voorruit: de parking is gesloten tussen 5 mei en 15 juni wegens feestelijkheden. Uitwijkmogelijkheid naar parking op einde van Av de la Manzanilla. En ’s avonds valt er nog een spatje regen.

di 5 mei

123 km

Trip 7.30-9.30 15° Bewolkt. Het is 07.00 en nog niet helemaal klaar als we vertrekken. Eerst nog lozen en aan de Consum goedkoop tanken. Dan rijden we richting Jerez, waar we de A4 tolweg nemen. Halfweg ergens moeten we 7,50 € tolgeld betalen. In Sevilla aangekomen moeten we een drietal minuutjes aanschuiven om over de grote brug over de Rio Guadalquivir de andere oever te bereiken. Intussen zijn de wolken verdwenen en wacht ons een stralende dag. We settelen ons tussen tientallen andere campers op de CP, sluiten aan op 240V en beginnen aan ons ontbijt want we hebben intussen reuzenhonger gekregen. Heel de dag ligt nog voor ons open en we staan te popelen om Sevilla te bezoeken.

BCP SEVILLA N37.36239° W5.994520° Avda Garcia de Morato Verharde en bewaakte parking aan de rand van de stad, aan de oevers van de Guadaquivir. 12 € alles in met uitz van elektra (+3€). Ook wifi. Maria Louisa park op 2 km, cathedraal op 4 km. Op 400 m begint fietspad naar het centrum. Plaats voor een paar honderd campers.

15° /27°

Dag 1 We fietsen nog in de voormiddag naar het centrum. Het is verwonderlijk hoe makkelijk je in zo’n grote stad je kan verplaatsen met de fiets. Overal zijn groen fietspaden en in het centrum zelf is het autoluw of voetgangerszone, waar ook fietsen toegelaten zijn.

File Voor de kathedraal staat een ellenlange file toeristen te wachten in de zon. Daar hebben we geen zin in. Dan maar naar de Alcazar. Idem dito. Morgen zullen we om 9.15 hier staan, dan gaat die open. We maken onze fietsen vast achter de kathedraal en wandelen door Santa Cruz. Een oude Joodse wijk met zijn wirwar van pittoreske smalle straatjes. Winkeltjes, tapas bars, terrasjes, mooie binnentuinen….Zo komen we in de Jardinio de Murillo waar we vooral bewonderend kijken naar eeuwenoude magnolia’s waarvan de stamomtrek enkele meters bedraagt. Onze maag knort en we kiezen een terrasje uit aan de universiteit. Een kannetje sangria en een sandwich met zalm, dat smaakt. Na het middageten zien we dat de wachttijd aan de kathedraal heel

miniem is en we besluiten meteen tot een bezoek. Voor één keer valt het mee om gepensioneerd te zijn. Op vertoon van onze identiteitskaart betalen we maar 4 € pp ipv 9 €.

De kathedraal Ongelofelijk groot binnenin, gotisch, dus veel licht en hoog. Indrukwekkend. Veel bling bling rond het altaar, reusachtige schilderijen, rijkelijk versierde zijbeuken… Deze kathedraal getuigt van een rijk historisch verleden.

Torre del Oro Na het bezoek aan de kathedraal wandelen we tot aan de oevers van de Rio Guadalquivir om de Torre del Oro te bezoeken. Hier werd het goud uit de Nieuwe wereld opgeslagen. Jubilaris krijgen ook hier 50 % reductie. Het is een hele klim naar boven en het uitzicht ontgoochelt wat: je kan niet dicht bij de boord en de kantelen beletten een foto van de stad.

Het Maria Luisa park. Op onze terugweg fietsen we nog het Maria Luisapark in. Dit is ons ding. Het is het bekendste park van de stad en dateert van 1929, gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling. In het midden staat een fantastische Palacio de San Telmo dat Maria Luisa Fernando in 1893 aan de stad schonk. Intussen is het al 27° geworden en het is heerlijk fietsen in de beschaduwde lanen van het park. Koppeltjes picknicken in het gras. In de lanen wandelen mensen. Hier en daar staat nog een mooi gebouwtje of een vijver of een fontein. Maar het is al na 16.00, de beentjes worden moe en we rijden terug naar de CP. Sevilla is echt een heerlijke stad, met veel ruimte, mooie gebouwen, gezellige pleinen en vooral heel leuk om in te fietsen. Dit is trouwens in veel Spaanse steden zo.