19e jaargang nr. 1 juni 2015

19e jaargang nr. 1 juni 2015

Inhoud Inhoud ....................................................................................................................... 2 Bestuur Toonkunst Plus ............................................................................................ 2 Van de voorzitter ....................................................................................................... 3 Agenda ...................................................................................................................... 3 Adventsconcert .......................................................................................................... 4 Interview met Reny Lochmann .................................................................................. 4 Verslag van de Toonkunst dag .................................................................................. 8 Natuurlijk, bovennatuurlijk ! ....................................................................................... 9 Concert van 21 februari ........................................................................................... 12 De ouwetjes doen het nog goed! ............................................................................. 12 Vooruitblik uitje Toonkunst Plus op 8 juli ................................................................. 13 Algemene Ledenvergadering 15 april 2015 ............................................................. 13 Muziek op reis, schrijf het ons ................................................................................. 17 Nieuwe leden stellen zich voor ................................................................................ 18 Vrienden - maken, zijn en blijven ............................................................................. 21 Bedankt als lid hebben ............................................................................................ 22 Bestuur Toonkunst .................................................................................................. 22 Wat doet Toonkunst Gouda in 2015. ....................................................................... 22

Bestuur Toonkunst Plus Erica de Wijs Joke Hofstra Jopie Kamermans Dick Verbaan Arie Ernst Ben Hoetjes Nanneke de Vries

voorzitter vice - voorzitter e 1 secretaris e 2 secretaris, concertcommissie e 1 penningmeester, contributieadministratie e 2 penningmeester, vrienden, concertcommissie coördinator koorvertegenwoordigers

Koorvertegenwoordigers Ludi Maas Trudy Rootinck Nanneke de Vries Marja van Wickevoort Leo Moons Joke Hofstra Ied de Visser José Rikken

1 koorvertegenwoordiger sopranen e 2 " sopranen e 1 " alten e 2 " alten e 1 " tenoren/bassen e 2 tenoren/bassen muziekbibliotheek ledenadministratie

Redactie Toonzetting Toonkunst Plus Marja van Wickevoort Albertien Massee Kopij inleveren

[email protected] [email protected] per e-mail, uiterlijk 27 nov. 2015

e

Adres Website: www.toonkunstplusgouda.nl Rekeningnummer NL92 INGB 0000 728289 t.n.v. Toonkunst Plus

Toonzetting juni 2015 pagina 2

Van de voorzitter Dit is alweer de laatste Toonzetting van het seizoen 2014/2015! De zomer staat voor de deur, tijd om te genieten van lange en ontspannen dagen met - hopelijkveel warmte en zon! De afgelopen periode, sinds de kerstvakantie, stond allereerst in het teken van ons voorjaarsconcert op 21 februari in een volle ‘Ark’ in Reeuwijk. We zongen een bijzonder programma, over de natuur en bovennatuurlijke zaken. De muziekkeuze was bepaald niet bedoeld om het ons makkelijk te maken, we zongen in het Duits, Frans, Engels, Italiaans en als klap op de vuurpijl onze eigen ‘Leeuwen’ in het Nederlands: dit laatste bleek echt een publiekslieveling! Bijzonder, en tekenend voor de slagvaardigheid van ons koor, was de uitvoering van twee van de vijf Fabels van Bob Chilcott. In zijn toespraakje tot het publiek meldde Leo dat het om ‘work in progress’ ging: we hadden deze stukken nog maar kort op het repertoire en het klankidioom is nogal verschillend van wat we altijd gewend zijn. Achteraf had hij dat eigenlijk niet hoeven zeggen, want tot ieders blijdschap gingen die twee stukken juist heel goed en beleefde het publiek er kennelijk veel plezier aan! Nu kijken we vooruit naar wat het nieuwe seizoen ons gaat brengen. Wat in het vat zit: allereerst een adventsconcert (zie elders in dit nummer); verder is de reiscommissie druk aan het werk om de 2-jaarlijkse koorreis te organiseren, Maar eerst sluiten we het seizoen af met een dag-uitstapje op 8 juli (de laatste repetitiedatum). Verderop leest u daar meer over. Vanaf deze plaats wil ik iedereen een heerlijke zomer toewensen; we zien elkaar weer, hopelijk in goede gezondheid, op 26 augustus ! Erica de Wijs, voorzitter

Agenda zomervakantie herfstvakantie kerstvakantie

11 juli t/m 23 aug 2015 17 t/m 25 okt 2015 19 dec t/m 3 jan 2016

Adventsconcert

27 november 2015, in de Ark, Reeuwijk


Adventsconcert De bedoeling was eerst om dit jaar weer een Kerstconcert te geven. Bij het zoeken naar een geschikte datum en locatie bleek echter dat er in de periode voor Kerst rond de weekends al héél veel concerten werden gegeven; ook de jaarlijkse Kaarsjesavond vindt in 2015 plaats op vrijdag (11 december), dus die datum viel ook af. Daarom zochten we naar steeds een iets vroegere datum, waarop bovendien de Jozefkerk aan het Aalberseplein beschikbaar was. We wilden n.l. graag weer eens een concert in Gouda zelf geven en deze locatie lijkt uitermate geschikt. Zo kwamen we uit op vrijdag 27 november, maar dat is wel wat te vroeg om een echt kerstconcert te geven. Het idee van een adventsconcert was snel geboren, evenals passend repertoire. Dat is geworden: het Magnificat van Pergolesi; dit is de lofzang van Maria als ze hoort dat ze zwanger zal worden van Jezus. Daarnaast het eerste deel ‘Erwartung’ (verwachting) uit de meerdelige cantate ‘Der Stern von Bethlehem’ van Rheinberger en daarnaast ook nog de ‘Messe basse’ van Fauré, een korte mis (4 delen: Kyrie, Sanctus, Benedictus, Agnus Dei). Dit stuk schreef Fauré voor 2 stemmen, maar er is een fraaie bewerking voor 4-stemmig koor gemaakt door koordirigent Dick Duijst; dat is de versie die wij zullen zingen. Erica de Wijs

Interview met Reny Lochmann We hebben Reny Lochmann, trouw lid van de alten van Toonkunst Plus, bij haar thuis geïnterviewd. Zij is op dit moment de oudste zanger in ons koor en lid vanaf de oprichting. Jouw 90ste verjaardag is de aanleiding om je te interviewen. Het is een kroonjaar en we bewonderen je vitaliteit en creativiteit. Hoe doe je het? Laat ik het zo zeggen, ik ben eigenlijk gezegend met behoorlijk wat talenten, die ik steeds in mijn leven gebruikt heb. Muziek is een van de dingen waar ik mee ben op gegroeid en waar ik nu heel dankbaar voor ben, dat ik dat als kind heb mogen beleven. Daar heb ik nu nog veel plezier van. Zingen is ongelofelijk belangrijk voor me. Ik houd er van om dingen te beleven en bijzondere dingen doe ik graag alleen omdat ik dan geen vragen van anderen hoef te beantwoorden. Ik houd van tekenen en ontwerpen. Als je iets in gedachten hebt, dat je het zelf kan maken. Ook reizen is een van mijn grootste hobby’s. Ik heb mijn hele leven gewerkt, zie niet gauw tegen moeilijkheden op, het komt daarna wel weer goed, denk ik dan. Dat lukt niet altijd, maar ik probeer nog steeds wel zo te leven. Ik houd van mooie dingen, ben wel ijdel, al valt er nu niet veel meer te “ijdelen”.


Je houd ook van reizen. Met mijn man heb ik behoorlijk wat reizen gemaakt, maar toen hij gestorven was heb ik een jaar gerouwd. Daarna ben ik voor het allereerst alleen op reis gegaan, met de Oriënt Expres helemaal door Moscow en China, en door Mongolië met een jeep. Daarna had ik de smaak te pakken: Afrika, Rusland, China, heel Europa en Amerika. Daar zou ik nooit willen wonen maar het is fantastisch om daar rond te scharrelen. Mijn laatste reis is naar Israël geweest. Wel altijd met een gezelschap, maar in dat gezelschap alleen. Want er is zoveel te zien, dan loop je te kletsen en heb je niet gezien wat je wilde zien Er zijn altijd leuke mensen bij, ik ging iedere avond aan een andere tafel zitten, met iedereen kennis maken. Later ben ik overgestapt op cruises, ik stapte gewoon een vakantiewinkel binnen en zei dat ik naar Alaska wilde. Zij maken zo’n cruisereis voor je klaar, ik stap op het vliegtuig en kom dan in Alaska terecht. Ook de cruise naar Noorwegen was fantastisch. Hoe ben je bij Toonkunst Plus gekomen? Uit nieuwsgierigheid. Ik vond een krantje waarin stond: Toonkunst Plus opgericht. Dat leek me wel wat. Ik ging eerst bij een repetitie kijken, en Leo zei meteen: ga maar bij de alten staan. Ik ben niet gestemd of zo, helemaal niet, hij had me blijkbaar nodig, en ik ben altijd gebleven. Heb je ervaring in het maken van muziek? Op zeer jeugdige leeftijd heb ik jaren vioolles gehad, ik heb in jeugdorkesten gespeeld en in een groot orkest, ik heb met een kwartet gespeeld. Toen er thuis een piano kwam heb ik pianoles gekregen. De pianolerares was ook zanglerares. Een keer moest ik iets zingen, waarna ze zei: “Je hebt een heel goede stem.” Daarna ben ik ook aan zangles begonnen, dat mocht allemaal van thuis. Ik heb op kinderkoor A,B en C gezeten, dat liep op in leeftijd van acht tot zestien. Ik kom uit een muzikaal nest, ieder speelde een instrument. Mijn zuster is al die jaren violiste geweest bij het Rotterdams Filharmonisch Orkest, mijn broer speelde er als trompettist/bassist. Aan sport werd niet gedaan, alleen muziek was belangrijk. Als de Mattheüs op de radio was zaten we rond de tafel, partijen erbij, dan werd de Mattheüs doorgespit. Er waren bij ons thuis ook vaak huisconcertjes met pianisten. Ik ben eigenlijk zo met muziek groot gebracht dat ik er genoeg van kreeg en er mee gestopt ben. Muziek was dus het belangrijkste bij ons thuis, maar wat mijn ouders in hun jeugd aan muziek deden weet ik niet, want daar werd nooit over gepraat. Op een dag kwam mijn vader thuis met een viooltje, we waren een jaar of zeven, acht. Dat viooltje staat nu nog op het dressoir hier. Toen is mijn zus viool gaan spelen. Na verloop van jaren moest ik natuurlijk ook, maar zij is daar volkomen in door gegaan. We hadden altijd ruzie omdat zij veel beter was, ik kon haar niet bijhouden met begeleiden, je kent dat wel…


Daarna mocht ik naar de Academie in Rotterdam, de modeafdeling, vandaar dat ik die mode kant helemaal ben opgegaan. Ik tekende thuis al mode, ik heb zelfs nog een tekening hier hangen. Je bent een elegante vrouw, wil je ons iets van je geheim onthullen? Mijn vader was ook een ijdel mens, ik zie hem nog met zijn bolhoed, souspieds, fluwelen kraag, wandelstok en witte sjaal, en mijn moeder met haar bontjassen en pothoeden. Dus het zit gewoon in mij van huis uit, mijn ijdelheid overkomt me. Ik loop graag te scharrelen overal, zoek spullen zoals bandjes en strikjes op rommelmarkten. Mooie pakken en jasjes, ik maak ze altijd zelf, koop nooit iets. Dat zit in de opleiding: wat je tekende moest je kunnen maken. Je moest ook stage lopen bij een kleermakerij om het vak te leren. In een van die kleermakerijen vroeg de baas: “Wil jij niet meedoen met de show?” Het ging om de herenshow die één keer per jaar gegeven werd en dat heb ik gedaan. Daar won ik dus meteen als eerste vrouw tussen alle mannen de tweede prijs. Je hoefde geen mannenkleren te maken? Vroeger, omdat heren zo stijf zijn, zag een vrouwenmantelpak er uit als een herenkostuum, en ik als vrouw maakte een vrouwelijk pak, met tresjes en stiksels en zo. Ik mocht meedoen op mijn manier. Kan je nagaan, dat was in 1954, toen waren er nog kleermakers, die rokkostuums en smokings maakten en shows om te laten zien wie de beste was. Maar dat heb je helemaal niet meer. Nadat ik die prijs gewonnen had ben ik mijn eigen zaak begonnen. Ik was getrouwd en woonde boven een lege winkel en dacht, als ik daar nou eens een atelier begin. Ik ben in mijn eentje begonnen. Langzamerhand krijg je een klant, ik had al mensen waar ik wat voor werkte, als ik de huur verdiende was ik al tevreden. Daarna kwam het eerste meisje er bij, het tweede meisje en het derde meisje. Ook de klantenkring breidde zich uit, ik had alleen maar de upper ten van Rotterdam. Er waren geen bruidswinkels, bruidsjaponnen kon je niet kopen, die werden gemaakt, bij mij in het atelier. Bij een bruiloft ging ik ’s avonds naar het huis van de bruid toe om haar bruidsjurk te strijken, zodat die de volgende ochtend klaar hing. Als je een bruidje had, had je de moeder, de schoonmoeder, de dochters en de zusters, de bruidsmeisjes. De bruidjes kregen ook een huwelijksuitzet mee als ze op huwelijksreis gingen. Dus dan had je weer weken werk. Dames kwamen elkaar tegen op recepties en vroegen,’ waar heb jij dat laten maken’, want er werd niet gekocht, het werd gemaakt. Zij kregen speldengeld van hun man voor hun hoeden en de naaister. Ik had jaarrekeningen, daar moest ik zeven mensen die bij mij werkten van betalen. Ondertussen gingen de shows door, met ook avondkleding. Dat werd allemaal met de hand gemaakt. De japonnen werden beschreven in een systeem, zodat niet twee dames met dezelfde kleur japon op een feest verschenen. Er waren toen ik showde nog geen nylonkousen, ik had van die fil- de-cosse kousen en ging naar Brussel voor oorbellen en handschoenen. Toonzetting juni 2015 pagina 6

Ik was altijd in gedachten op zoek naar iets nieuws. In de zaak had ik een groot schoolbord, waar regelmatig een nieuwe tekening op werd gemaakt. In de etalage lag alleen maar één bruidsjurk of één kostuum, met een viool of een vogel , uit chiqueheid, of het stuk dat op de show gewonnen had met de beker erbij. Ik heb een tijdschrift waarin staat dat ik de beste couturier van Nederland was, omdat ik die prijzen met de wisselbekers won. Ik heb ook in tijdschriften les gegeven, weet je wel, die vakbladen. Ik heb dag en nacht gewerkt. Wanneer hield de zaak op? Toen mijn dochter werd geboren heb ik het nog een aantal jaren gedaan, daarna ben ik ineens gestopt. Mijn man kreeg een andere baan, we verhuisden van Rotterdam naar Gouda. De vaste klanten heb ik nog een tijd gehouden, met behulp van een paar meisjes die thuis werkten, eigenlijk tot mijn scheiding. Mijn dochter heeft de plakboeken met de modeontwerpen en alles. Maar ikzelf heb alle hoeden, tassen en schoenen nog, ik kan ze niet wegdoen. Ik heb nog heel lang een hoed gedragen, dan ging ik speciaal naar Duitsland, kon ik mijn bontjas aan en een hoed op. Ik heb ook nog jaren aan astrologie gedaan, omdat ik iets heel anders wilde. Wel bleef ik mijn eigen kleren maken. Tijdens mijn reizen met chique cruises trok ik ’s avonds voor het diner een mooie avondjurk aan, deed al mijn juwelen om en schreed de trap af naar de dinerzaal, zodat iedereen kon zien hoe chic ik was. Heb je nog andere hobby’s, we denken aan de film die je maakte van de Bachreis in 2004? Het maken van een film en het helemaal opzetten ervan vond ik heel leuk. Vraag nou niet of ik kan koken, want dat kan ik niet, maar alles wat maar een beetje leuk is doe ik graag. Ik ben vreselijk blij dat mijn stem er nog is en dat mijn oren nog goed zijn, hoewel dat ook minder begint te worden. Wat vind je het leukst aan het zingen bij Toonkunst Plus en wat minder leuk? Vroeger had ik er absoluut geen last mee om tekst en muziek te zingen, nu kost de tekst me meer moeite en zeker in vreemde talen. Ik zing ontzettend graag een mis, hoewel, de moderne dingen, zoals de fabels, als ik ze eenmaal onder de knie heb zijn ze ook leuk. Als we stukjes apart repeteren heb ik geen overzicht over het geheel en met een mis of iets dergelijks weet ik wat er komt. Ik heb niet meer de snelheid van begrip, vroeger zong ik het allemaal zo. Ik ga nog steeds iedere week zo graag naar de repetitie. Staan is lastiger geworden, maar ik zal nooit laten merken dat het moeilijker wordt. Als ik het niet meer kan dan houd ik op, maar dan heb ik ook zoveel gehad en gedaan. Ondanks soms vervelende dingen heb ik nog zoveel zegeningen.


Wat zijn je beste herinneringen aan de reisjes die we met Plus maakten? Samen zingen, dat je elkaar veel beter leert kennen dan op het koor, dat je praat met mensen die je normaal niet spreekt. Ik heb het met Marja altijd heel leuk gehad, het is jammer dat ik niet meer mee kan. Op de eerste reis naar Engeland sliepen we in caravans, met kinderbedjes. Ik ben ’s nachts uit bed gevallen, dat bed was zo smal. Ik herinner me het liedje op de bonte avond van Dr.P. met al die kinderen die één voor één door de wolven werden opgegeten. Tijdens een andere reis was het Mangolied zo leuk, die canon die we daar met z’n allen met zoveel plezier zongen. Wat ik ook heel fijn op het koor vind is het sociale gedeelte, dat iedereen om elkaar geeft, dat er kaarten worden gestuurd bij ziekte, als lichtpuntjes, dat doet mij veel. Dat iedereen de moeite neemt op begrafenissen te gaan zingen. Hoe houd je het vol om steeds te komen zingen ondanks je vergevorderde leeftijd? Ook al voel ik me niet lekker, het idee dat ik nog kan zingen, zingen maakt zo blij, het geeft je vreugde, heerlijk. Zo gauw als er iets bekends is, zoals Zigeunerleben, dan zing ik uit volle borst. Je vergeet de pijn, want het kost me echt veel moeite om me op te tutten, schoenen aan te doen etc., dat je dat alles overwint om toch te gaan. Het is leuk om iedereen weer te zien, dan ga ik op mijn plekje zitten, ik kijk graag rond. Laatst zat er iemand voor me met een jasje aan met een patroon waarvan de blokken niet doorliepen, dat zie ik zo. Als ik dan Maxima zie met al die mooie kleding… Ik heb zo’n zwak voor alles dat mooi is. Marja van Wickevoort, Albertien Massee

Verslag van de Toonkunst dag Vlak voor het concert kwam er een Toonkunst dag, dat bleek een hele wijze stap te zijn. Want hoewel er sommige stukken goed in zaten moest er op andere passages nog goed geschaafd worden. We kregen dan ook aan het begin van de dag de raad om een lijstje aan te leggen met dingen die wij thuis nog eens even voor ons zelf na moesten kijken. Erica startte de dag zoals gewoonlijk met een paar heel belangrijke verjaardagen te melden. Dat werd door alle koorleden goed verstaan doordat Erica via een snoertje verbonden was met Leo die op zijn beurt behangen was met een zendertje, zodat elk oor luid en duidelijk alles kon horen. Nogmaals wil ik proberen om te pleiten voor het gebruik van een dergelijke installatie, niet voor mij maar voor veel mensen van ons koor die tobben met dit ouderdomsgebrek. Opvallend was dat men erg geconcentreerd bezig was, er werd dus niet onnodig gepraat, waarschijnlijk omdat alle aanwijzingen voor de andere zanggroepen goed verstaan werden. De ochtend vloog om, de pauze brak aan en wij konden ons voeden met champignonsoep, wat de meesten zich goed lieten smaken. Het middaggedeelte verliep net zo vlot als de ochtend, waarbij heel duidelijk naar voren kwam dat wij aan de uitspraak van de Fabels thuis nog heel wat moeten doen. Moe maar voldaan gingen wij om drie uur huiswaarts. Nog een week, dan de generale, direct daarna het concert. Vol verwachting klopt ons hart.


Generale repetitie Al vroeg kwamen de koorleden naar de Ark in Reeuwijk, want een goed concert begint met een generale. De bok voor de dirigent werd in elkaar gezet, de stoelen werden neer gezet, herplaatst en herplaatst totdat men de juiste opstelling had. Voor de repetitie begon waren de tenoren heel dicht bij de dirigent gekropen, dat werd onmiddellijk afgestraft, want we moesten een heel eind naar achteren. Voor dat we begonnen met zingen wilde onze voorzitter ook wel eens op de voorgrond treden en zij beklom het podium waar gewoonlijk de dirigent op staat. Dat gaf haar een heel groots gevoel. Geen wonder, het was dan ook de eerste keer dat het hele koor tegen haar op zag! . Toen begon de generale repetitie, u begrijpt dat hij ook een keer beëindigd is. Wat er goed of fout aan was mogen wij zelf bepalen. Wij hadden nog twee dagen de tijd om ons geestelijk voor te bereiden, vroeg naar bed, niet te veel eten en helemaal niet drinken: iedereen is B.O.B. bij het concert. Arie van der Brugge

Natuurlijk, bovennatuurlijk ! “De thuisblijvers hadden ongelijk.” Met dit cliché, vooral gebruikt in de voetbaljournalistiek, begroette een kennis mij de zondagochtend na ons concert in Reeuwijk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar, in Kruim, eigenlijk de fouten en onvolkomenheden van de zaterdagavond op een rijtje aan het zetten was. Maar na deze vriendelijke, volstrekt van ironie gespeende woorden besloot ik van dit verslag van binnenuit een positief stukje te maken. Ik hoef me daarbij geen geweld aan te doen, het was natuurlijk ook voor ons, de koorleden, een mooie avond. De opbouw van het programma: afwisselend koor, solozanger en pianist was, in ieder geval voor mij, verrassend, maar eigenlijk ook wel logisch. Zoals mijn kennis ook nog zei: “De eerste indruk van het programma was dat het een rommelige uitvoering zou worden, van Renaissance tot woest-modern (hij vindt eigenlijk dat alle componisten na Brahms er maar een potje van gemaakt hebben), en dan Italiaanse, Franse, Duitse, Engelse en Nederlandse teksten, ik was nogal sceptisch. Maar mijn complimenten, ook voor de korte toelichtingen van jullie dirigent, waardoor we tenminste konden weten waarover een lied ging.” Och, ja, de generale Zijn we zo aan gewend: bij de repetitie zitten er tien(?) sopranen op een rij, vijf tenoren, vier bassen en elf(?) alten? Ja, en nu moeten we “indikken” . Dat gaat niet zonder slag of stoot. Er is te weinig plaats voor de sopranen. Ze blijken last te hebben van de uitstraling en het geluid van de tenoren. De stoelen staan niet goed! Hoe bassen en alten dit opgelost hebben ontgaat me gelukkig. Ik heb meer last van het klapstoeltje. Na wat schuiven, herplaatsen en een klein beetje gemopper komt alles goed. We zitten.


Na het inzingen is alles nog pais en vree .Dan het “echte” werk. In ‘El Grillo’ ergeren mijn medetenoren zich ineens aan de Gooise “R” die ze menen te horen bij de sopranen ( ‘Gwwootmoedews vooww Gwwootmoedews’ mompelen de onderwijzers onder ons).Der Floh gaat goed, evenals de rest. Dan merken we wat Vincent Spoeltman gaat doen. Vooral als hij met zijn gezicht naar ons toezingt is het in alle opzichten duidelijk dat we heel blij kunnen zijn met de keuze voor deze bariton. Verder in de middag wordt duidelijk dat er nog het een en ander verbeterd, nog meer gerepeteerd, maar er vooral beter gekeken moet worden naar Leo! We slagen er niet in onze laatste twee stukken: Chilcott en Bremer bevredigend af te maken: Leo’s conclusie: ”Er moet nog wel wat geoefend worden. Zaterdag iedereen klokke zeven op haar/ zijn plaats en dan… goed!” De uitvoering Om zeven uur( het klokje van zeven uur en dus…) zit ieder op haar/ zijn plaats. Nou, nou, ja, ja er blijkt weer wat te moeten veranderen: niet iedereen zit goed, zit niet naast haar/ zijn vaste buur, heeft te weinig elleboogruimte en daarbij komen nog andere zenuwen die opspelen. Gelukkig gaat het inzingen goed. Ook het repeteren van Chilcott en Bremer gaat boven verwachting. Als om iets na achten Leo opent zit de kerkzaal aardig vol. (Arie, hoeveel?). De eerste nummers gaan heel redelijk door. ‘The Three Ravens’ bezorgt ons weer een beetje kippenvel. Ook de on-nederlandse dierengeluiden in het werkje van Banchieri gaan goed. Want ga nu maar na: een Nederlandse kat komt hoogstens tot miaauw, een normale hond hier laat alleen maar van zich horen middels woef, woef, of waf, waf. Italiaanse beesten blijken net zo gemankeerd als een Alfa Romeo. Dan mag Martin: het plezier spat van hem af in de twee stukken van Grieg. Nog niet hebben we ze van hem gehoord: hij staat, terecht, boven onze repetities. Ik kan alleen maar vol bewondering naar zijn grijpende en soepele vingers kijken. Daarna Vincent Spoeltman. Nu moet ik bekennen dat ik een heel grote bewondering heb voor Vaughan Williams. Een man die, begin 20e eeuw, op een fiets zonder versnellingen en adequate remmen, het platteland van Engeland doortrok om volksliederen vast te leggen en er zijn eigen, fantastische interpretatie van gaf. Die het weergaloze ‘The lark ascending’ heeft gecomponeerd en het dwingend aan te bevelen ‘Dona nobis pacem’, op teksten van onder meer Walt Whitman (lees die man!). Dan zingen we voor de pauze nog Edward Elgar. Persoonlijk vind ik iemand die het ‘Lake District’ of de Schotse Hooglanden ( Wordsworth, James Watt, Comptom Mackenzie ) minder acht dan Beieren( Franz Jozeph Strauss) enigszins suspect. Bij Elgar denk ik alleen aan Land of Hope and Glory, het muzikale toppunt van het Toonzetting juni 2015 pagina 10

‘jingoïsm‘. Ook al klinken de drie stukken die wij zingen goed, The Bavarian Highlands zullen nooit in mijn favorietenlijst komen. De pauze is zoals gewoonlijk te kort om met alle bewonderaars een gesprekje te voeren. Op naar de finale Voor ons, de koorzangers, waren de meest uitdagende stukken voor na de pauze bewaard. Zigeunerleben van de überromanticus Schumann ( wie slaapt nu met gewichten aan de vingers om meer bereik te hebben over het klavier?) is nog niet een echte uitdaging. Ontspannen bij Frühlingsglaube is er ook niet bij. Vincents vertolking van dit fraaie lied van Schubert dwingt tot actief luisteren. Een prachtige ervaring. Na afloop van het concert blijkt ook nog dat sommigen van ons er heel mooie, particuliere herinneringen aan hebben. Dan Der Frühling: op de repetitiedag en ook nog na de generale vertelden sommige koorleden me dat ze er meer niet in konden komen. (zie je wel, na Brahms!). Maar het blijkt goed te gaan en het blijft natuurlijk een fantastisch mooi stuk. De wisselwerking met Vincent wordt door ons publiek als feilloos beschouwd. La Passeggiata gaat voor ons eigen gevoel - drie tenoren - niet zo goed: tekstbeheersing, uitspraak. Maar de uitvoering wordt gewaardeerd en Leo kijkt ons waarderend aan. De overgang naar de tweede helft van de twintigste eeuw wordt door Martin op weergaloze wijze begeleid. Zijn vertolking van Scott Joplin´s The Easy Winners is beter dan ik ooit hoorde op LP of CD. Het schijnbare gemak waarmee hij de best ingewikkelde muziek speelt, het exacte maatgevoel, maar vooral het duidelijke genoegen dat hij er zelf aan beleeft en waarmee hij ons verrast maken me weer eens duidelijk dat we in hem een weergaloze pianist hebben. We mogen dankbaar zijn dat hij ons wil begeleiden! En dan Chilcott: helemaal feilloos gaan de twee stukken nog niet, maar het zijn wel fijne liederen om te zingen en ook het publiek stelt ze duidelijk op prijs. En dan als klap op de vuurpijl onze ‘eigen’ Leeuwencyclus. Die mogen we echt wel vaker uitvoeren, want hij wordt duidelijk gewaardeerd, en dat is nog zwak uitgedrukt. En het is ook qua teksten een feest: de enige nog leesbare dichter uit de 19 e eeuw, Trijntje Fop (oudere lezers van De Volkskrant hebben er jarenlang van kunnen genieten) en tot slot de meest (voor)gelezen dichteres uit de 20e eeuw. De thuisblijvers hebben inderdaad een heel mooie avond gemist.. Hein Reijs


Concert van 21 februari We hadden een mooi, maar bewerkelijk programma. Bloed, zweet en tranen is teveel gezegd, maar er moest wel flink gewerkt worden op al die stukken. Toch is het concert wonderwel gelukt. Het publiek was enthousiast. Dat maak ik tenminste op uit de reacties die ik kreeg. Tijdens de pauze van het concert liep ik Toos-van-de-schilderklas tegen het lijf. Hé! Zing jij hier ook? En wat zie je er netjes uit! (Ja, Toos, ik zing geen concert met mijn schilderjasje aan. Dit is KOORKLEDING! ) en wat een leuke stukken brengen jullie! Die DJINNS! Geweldig! Leuk, Toos, dankjewel. Een paar dagen later vermeldde ik het concert op mijn Archiefclub. Mieke viel om van verbazing. Hè! Zing jij ook in dat koor? Ik heb je niet gezien! (Ja, Mieke, ik sta op de tweede rij en de dirigent benam je waarschijnlijk het uitzicht op mijn persoon.) Maar wat een leuke stukken! Die DJINNS! Geweldig! Ook leuk, Mieke, dankjewel. Natuurlijk was mijn vrouw Els ook aanwezig op het concert. Het heeft onze echtelijke conversatie verrijkt. Zo bespraken we aan de eettafel de toestand van de tuin. Ja, op de plek van de daslook kwamen al kleine sprietjes boven de grond. Der Frühling kommt, der Frühling naht, zeiden we hoopvol. Later die week fietsten we over de Bloemendaalseweg en zagen hoe de oude dokter Lafeber zijn bomen aan het snoeien was. De afgezaagde takken lagen in grote stapels op zijn erf, maar nog heel wat bomen wachtten op hun beurt. Dat doet die man helemaal in zijn eentje, zei Els, maar hij doet het op zijn gemak en hij gaat maar door tot het klaar is. Waar heb ik dat eerder gehoord? Plechtig zei ik: SLOW BUT STEADY WINS THE RACE. Nu ik er over nadenk zou deze uitspraak ook het motto van Toonkunst Plus kunnen zijn. Als we er in de toekomst nog meer naar gaan leven worden we vast nog FABELACHTIG goed. Jan van der Kaaden

De ouwetjes doen het nog goed! Met verbazing bij het publiek werd het concert in Reeuwijk afgesloten. Met “De Leeuw”. Het publiek werd verteld dat de leeuw eigenlijk bang is voor niemand, dat hij ontzettend snel is en dat je hem maar beter niet tegen moet komen. Geboeid luisterde het publiek naar de levensbeschrijving van een leeuw in gevangenschap, waarbij de bassen een schitterende solo zongen waar andere koorgroepen jaloers op zijn. Daarna brak de leeuw los, men zag hem lopen, men zag de angst van de pianostemmer en van de timmerman en de behanger. Toen het frêle gezang van de oma’s: het was onze Jan die er aan kwam. Paniek brak uit toen men bedacht dat hij opgevreten zou worden. Snel volgde de Toonzetting juni 2015 pagina 12

ontknoping, de leeuw werd mak en begon te spinnen. Daarna beleefde het publiek de optocht naar het circus, na het hoi, hoi, hoi, hoera! brak een daverend applaus los. Een trots en blij kijkende Leo en een goed keurend geknik van Martin, DIT WAS EEN TOPPER. Er is uiteraard nog veel meer ten gehore gebracht dat echt de moeite was om voor naar Reeuwijk te komen, maar de leeuw is voor mij kampioen. Groetend T12 ( Arie van der Brugge)

Vooruitblik uitje Toonkunst Plus op 8 juli Op woensdag 8 juli vindt het tweejaarlijkse uitje van Toonkunst Plus plaats. Die datum staat vet in de agenda’s van alle koorleden. Op het voorlopige programma staan een bezoek met rondleiding aan het Keringhuis en de Maeslantkering in Hoek van Holland en een rondvaart door het Europoortgebied. Het Keringhuis is het publiekscentrum voor hoogwaterbestrijding in Zuid-Holland. Sinds de opening in 1996 hebben al bijna 1,2 miljoen bezoekers hier geleerd over water en het Nederlandse waterbeleid. De Maeslantkering is een spectaculair 20 meter hoog bouwwerk in de Nieuwe Waterweg en onderdeel van de Deltawerken. Een rondvaart begint traditie te worden in de uitjes van Toonkunst Plus. Deze keer dus door het Europoortgebied op het tot partyboot verbouwde voormalige Rode Kruisschip Henri Dunant. Het belooft een interessante dag te worden. En gezellig, want daar zorgen we altijd met elkaar voor. Erica en Enneke

Algemene Ledenvergadering 15 april 2015 Erica opent de ledenvergadering en vertelt ons dat zij net gisteravond is verkozen tot voorzitter van Toonkunst, waar zij ook zingt. Daarbij stelt zij ons meteen gerust, wij hoeven ons geen zorgen te maken, zij zal ons blijven voorzitten, haar hamer heeft nu twee kanten. Het verslag van de ledenvergadering van 9 april 2014 wordt goedgekeurd. Dat er weer veel gebeurd is in het afgelopen jaar zie je aan de lange lijst van activiteiten in en om ons koor. Toonzetting juni 2015 pagina 13

Plannen voor 2015 Ons Adventsconcert op 27 november zal waarschijnlijk plaatsvinden in de Jozefkerk in Gouda. Op de laatste koordag voor de zomervakantie, 8 juli maken wij ons tweejaarlijkse uitstapje. Het plan is om naar de Maasvlakte te gaan en daar een rondvaart te maken. Voor onze koorreis in 2016 moet er nog een reiscommissie komen en een bestemming worden gezocht. Hoewel vanuit onze zeer reislustige en luidruchtige koorleden geroepen wordt: “Indonesie, Nieuw Zeeland!” zal het toch wel weer een reis naar Duitsland worden, ook al vanwege budgettaire overwegingen. De stemtest zal voorjaar 2016 worden gehouden. Mededelingen van de dirigent Dan is het woord aan Leo. Voor ons Adventsconcert wil Leo wat langere stukken instuderen. Een Mis van Gabriel Fauré, Magnificat van Giovanni Battista Pergolesi en Der Stern von Bethlehem van Josef Rheinberger. Voor de Duitslandreis 2016 denkt hij aan de Fabels van Aesopus en de Leeuw. Leo vindt dat het goed gaat, over de mannen is hij zeer te spreken, vrouwen gaan ook goed. Jaarrekening 2014 Namens de kascommissie spreekt Hein zijn goedkeuring uit, alles is duidelijk en helder. Complimenten voor Arie, hij doet buitengewoon goed werk. Kascommissieleden Piet, Hein en Hilda keuren de boeken goed, en verlenen decharge aan de penningmeester. De nieuwe kascommissie bestaat uit Hilda, Hein en Riet de Valk. Hein vindt dat hij het iedereen kan aanraden. Dat is leuk om te horen. Koffiegeld Dan volgt de “everlasting story” over de koffie en de koffie-euromunt. De legendarische gebeurtenissen van het vorig jaar en het merkwaardige bedrag dat daar soms op de schoteltjes lag, het bevatte soms enige muntjes voor de boodschappenkarretjes van AH en de autowasstraat. Nu worden de kopjes geteld en de muntjes gedeeld door de kopjes. Hilda heeft ook nog een ideetje: als iedereen een eigen kopje meeneemt wordt het nog goedkoper. Balans en begroting Arie geeft weer helder en duidelijk uitleg en toelichting, ook over het overschot. Bestuur Met een mooie speech wordt Tineke Ernst bedankt voor haar inzet als vicevoorzitter. Altijd heeft zij alles paraat en was zij op de hoogte van de gang van zaken als zij eventueel moest invallen. Wij weten hoe graag zij er met Arie op uit trekt in hun caravan, zij reizen graag. Daarom krijgt zij een zeer toepasselijk cadeau, een Bosatlas. Nieuwe vicevoorzitter wordt Joke Hofstra. Verder treedt Gees van de Stadt af als koorvertegenwoordigster van de alten. Met een groot boeket wordt ook zij bedankt voor haar inzet. Gees werkte hard bij het uitdelen van de nieuwe muziek. In haar tas zat een set prachtige briefkaarten voor allerhande gelegenheden: vreugde of leed, er kwam altijd een mooie kaart op de Toonzetting juni 2015 pagina 14

tafel te liggen om te ondertekenen. Haar opvolgster wordt Nanneke de Vries, tevens coördinator van de koorvertegenwoordigers. Daarnaast krijgt zij de verjaarskalender in beheer. Alle vrijwilligers worden bedankt voor het vele werk dat achter de schermen wordt gedaan. Er staat een heerlijk potje jam of zoetzuur voor hen klaar, zelfgemaakt door Ben Hoetjes. Rondvraag Nel Molenaar vraagt of er wel eens is overwogen de concerten ‘s middags te houden. Tini Groenendijk houdt een pleidooi tegen het illegaal kopiëren van muziek. Het moet op legale wijze verstrekt en gezongen. “Je hebt volkomen gelijk” zegt Erica. Theo vraagt waarom er nooit aandacht is besteed aan het vertrek van Nico Kroese, hij is tenslotte jaren onze voorzitter geweest. Een en ander is zo gelopen door wat strubbelingen. Daar zal alsnog aandacht aan besteed worden, er zal hem een grote bos bloemen bezorgd worden. Er is een ingekomen brief van Rita de Jong over de koorkleding. Haar stoort het rommelige beeld op het toneel wanneer wij een concert zingen. Zesenzeventig tinten wit en evenzovele tinten zwart, verschillende kragen en opvattingen, speciaal bij de dames. Even dreigt de jaarlijkse kleren-storm weer op te steken. Deze discussie wordt in de kiem gesmoord door onze flinke voorzitter: Het bestuur beslist. Basta! Nel staat op om het bestuur te bedanken voor al hun werkzaamheden. Erica sluit de vergadering met een harde hamerslag. Naschrift: Wat gaat dit allemaal weer lekker soepel en humorvol. Complimenten aan onze voortreffelijke voorzitster Erica, bedankt en alsjeblieft, blijf ons sturen in onze turbulente meningen, blijf de navigator van ons schip op de woelige baren. Albertien Massee - van Erp

Mijn Zingende Zaterdagen Scratches/projecten De eerste keer dat ik met een scratch in aanraking kwam, was door een circulaire van de Dordrechtse organisatie Dordtissimo, die jaarlijks op een zaterdag in het voorjaar een scratchdag houdt in de Wilhelminakerk in Dordrecht. Voor dat betreffende jaar stond de Schöpfung van Haydn op het programma en omdat we dat met Toonkunst Plus ook gezongen hadden en ik het een heel fijn stuk vond, wilde ik het graag nog eens zingen. De Toonzetting juni 2015 pagina 15

deelnemers werd de mogelijkheid gegeven eerst nog een aantal repetities bij te wonen van Toonkunst Dordrecht, dat ook aan de scratch wilde meedoen en het aan het instuderen was. Dat waren erg leuke avonden, onder leiding van de dirigent Ries van der Zouwen, die ook de scratch zou dirigeren en bovendien dominee was in de Wilhelminakerk. Ook de scratchdag en de uitvoering in die bijzondere koepelkerk waren voor herhaling vatbaar. Voor de deelnemers was er tussen de repetitie en het concert een zeer gezellige Indische buffetmaaltijd, die in de hal van de kerk geserveerd werd. De gasten voor het concert zullen zich 's avonds bij binnenkomst afgevraagd hebben of ze wel op de goede locatie waren en ik denk dat het dagen geduurd heeft voordat alle Indische luchtjes weer uit de kerk verdwenen waren... Toen Leo in de Sint Janskerk in Gouda ook op zaterdagen scratches ging organiseren, ben ik daar ook heel enthousiast aan mee gaan doen, zoals met de Messiah van Händel, het Requiem van Mozart en de Carmina Burana van Orff. Ik herinner me van de Messiah nog, dat ik thuis eindeloos had zitten oefenen om moeilijke passages met enorm veel snelle nootjes onder de knie te krijgen en dat ik tot mijn verbijstering merkte dat er deelnemers waren die dachten dat ze alles wel op de dag van de scratch konden leren, zonder dat ze het muziekstuk ooit hadden gezien! Ik hoorde ze op de scratchdag bij binnenkomst vragen waar de partituur verkrijgbaar was..... Niet echt leuk als je zo'n zanger naast of achter je krijgt, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen en de hele saamhorigheid van zo'n dag en het met z'n allen toewerken naar een zo goed mogelijk concert is wel héél bijzonder. Themadagen/workshops Van de zaterdagse themadagen of workshops herinner ik me het Gregoriaans zingen in het Passionistenklooster, wat heel bijzonder was, maar voor mijzelf niet zó aantrekkelijk omdat het “maar” éénstemmig is. Dan een Lutherdag in het sfeervolle Lutherse kerkje/de St. Joostkapel aan de Lage Gouwe, waarvoor ik thuis gelukkig goed geoefend had, want wat bleek dat lastige muziek te zijn toen alle partijen bij elkaar kwamen! (Iets met een afwijkende toonladder??) Ook niet voor de poes was de workshop Sjostakowitsj. De oppeppende lunch in de oude refter met Leo's eigengemaakte Russische borsjt-soep hadden we hard nodig om de moed erin te houden. Als verrassend toetje was er aan het eind van die dag in de kloosterkapel nog een mooi toepasselijk concertje door een jong strijkersensemble, met Leo's dochter Mariëlle als celliste. Zo waren er nog meer zingende zaterdagen en één die ik me ook nog goed herinner was een Liszt dag onder leiding van José Doodkorte, waarvoor we tot mijn verrassing van tevoren o.a. Panis Angelicus toegestuurd kregen. Ik had me nooit gerealiseerd dat dat een stuk van Liszt was! Het was nota bene het eerste klassieke stuk dat ik te zingen kreeg toen ik meer dan 50 jaar geleden lid werd van de Stolwijkse Gemengde Zangvereniging Eensgezindheid. Ik was in die tijd veruit het jongste lid en vond het toen al heerlijk om in het vierstemmige koor de altpartij mee te zingen. Helaas is Eensgezindheid wegens vergrijzing en ledentekort, na 103 jaar bestaan te hebben, enige jaren geleden ter ziele gegaan.


Musica Sacra De dirigent/organist Eef de Kwant uit Ouderkerk a/d IJssel is meer dan een jaar geleden begonnen met een projectkoor in Nieuw-Lekkerland. Daarmee wil hij vrij onbekende kerkmuziek die hij in diverse archieven heeft opgediept, gaan uitvoeren en omdat er nog niet genoeg alten waren en hij mij kent van het Schoonhovens Gemengd Koor, vroeg hij me onlangs of ik mee wilde doen. We hebben inmiddels 20 stukken in studie, van o.a. de componisten Führer, Hauptmann, Hummel en Schnabel, maar ook van Goudimel, Bach en Mendelssohn, dus ik had wel even wat in te halen. Het zijn mooie stukken en daarom was het een groot plezier om thuis de achterstand zo snel mogelijk weg te werken. Elke eerste zaterdag van de maand komen de 20 zangers van het koor bij elkaar en één van de bassen herkende mij vorige maand bij mijn eerste repetitie meteen van ca. 15 jaar geleden, toen we allebei nog lid waren van het koor Vriendschap uit Berkenwoude! Eef vertelde mij trouwens, toen ik destijds in Schoonhoven bij hem kwam voorzingen en het ter sprake kwam dat ik ook bij Toonkunst zong, dat hij Leo Rijkaart als jongeman nog orgelles had gegeven! Een kleine wereld... Op zaterdag 19 september 2015 is er in de Sint Joostkapel in Gouda, waar Eef ook organist is, een evenement rond het Maarschalkerweerdorgel in verband met het feit dat de Utrechtse orgelbouwer Michaël Maarschalkerweerd 100 jaar geleden gestorven is. Er zijn nog meer dan 125 van zijn orgels in Nederland in gebruik, waaronder dat van het Concertgebouw en dus ook dat van de Sint Joostkapel! Bij die gelegenheid zal Eef het orgel bespelen en zullen wij met Musica Sacra ons eerste concertje geven. Ik ben heel benieuwd. Vooral nu ik met pensioen ben, geen baan meer heb maar wèl alle tijd van de wereld, realiseer ik me steeds vaker wat een geluk je hebt als je een beetje kunt zingen en daardoor kunt meedoen aan al die bijzondere zingende dagen, zowel de doordeweekse als de zaterdagse. Ik hoop dat ik er nog lang mee door zal kunnen gaan en dat er door Leo en anderen nog veel van die dagen zullen worden georganiseerd, want wat is zingen toch een verrijking van je leven! Nel Molenaar

Muziek op reis, schrijf het ons Wij zijn een reislustig stelletje koorzangers, krijg ik de indruk. We genieten van allerhande uitstapjes en vooral het reizen met elkaar op tournee. Want wat hebben wij niet al een prachtige reizen gemaakt sinds Stratford upon Avon, een legendarische camping-koorreis.


Nu vraag ik jullie, als je op je vakantiereizen een leuke muzikale ervaring hebt, schrijf er over in de Toonzetting. Stel, je bent in de Andes en hoort een eenzame herdersfluit, terwijl een Alpaca arrogant voor je voeten loopt. Op Jamaica hoor je een nummertje van Bob Marley, je swingt mee. Ga je naar die zomerfestivals in Salzburg of elders, en je wilt het ons laten ‘meebeleven’. Beschrijf voor mijn part op Bali de gamelan, de godenmuziek, die door de mens wordt overgenomen zodra de Petoet (trom) gaat slaan. Maar zo extreem hoeft het niet, ik overdrijf een beetje in mijn voorbeelden, het mag ook gewoon dichter bij huis hoor. Schrijf het ons, kort of lang, een halve pagina is genoeg. Het gaat om de ervaringen en we hebben er weer een leuke rubriek bij. Albertien Massee- van Erp

Nieuwe leden stellen zich voor Als nieuwkomer bij Toonkunst Plus zal ik mij even voorstellen. Ik ben Yvonne Luinstra, 74 jaar en woon met mijn man al 41 jaar in Gouderak. Ik ben geboren in Heerlen in een, voor ZuidLimburg, klein gezin van 4 kinderen. Mijn vader had een mooie zangstem en met enige regelmaat zaten we rond de keukentafel om zijn liedjes te leren. Daar kijk ik, zeker achteraf, met veel genoegen op terug. Aan Zuid-Limburg bewaar ik hele mooie school- en jeugdherinneringen. In 't westen van Nederland heb ik mijn man ontmoet. Een Fries. Een niet stijfkoppige Fries. In 1964 zijn we getrouwd en hebben twee dochters gekregen. Vanwege het werk zijn we steeds in 't westen gebleven. In Gouderak ben ik in 2001 lid geworden van het dameskoor. Dat heeft voor mij 12.5 jaar geduurd toen een opheffing helaas noodzakelijk werd. Muzikaal liet 't koor misschien te wensen over, maar het was één warme familie. Na wat speurwerk van collega koorlid Gerda hebben we een paar koren bezocht. Bij Toonkunst Plus leek het repertoire, de locatie en de repetitietijd heel geschikt. Maar vooral door de hartelijke ontvangst en de vriendelijke benadering van iedereen voelden wij ons heel welkom. Ik hoop nog een hele tijd met plezier bij Toonkunst Plus te kunnen zingen. Yvonne Luinstra, sopraan Als nieuw lid wil ik mij graag even aan u voorstellen. Mijn naam is Gerda, mijn man heet Wim en wij zijn al weer 47 jaar getrouwd. We hebben twee kinderen, een zoon en een dochter, beiden wonen evenals wij in Gouda. Voordien woonden wij 30 jaar lang op het Beijersewegje even buiten Gouderak, op een leuk buitenspulletje met wat geitjes, kippen


en konijnen, waar we een fijne periode van ons leven doormaakten. Echter door teruglopende gezondheid van mijn man waren we genoodzaakt een appartement te betrekken in de stad met alle voorzieningen dichtbij. Het was wel even wennen maar na 7 jaar ben ik er nu wel blij mee. Gouderak ben ik nog geregeld blijven bezoeken vanwege het dameskoor waar ik net als Yvonne lid van was. In mijn geval al 25 jaar, maar daar kwam een eind aan na onze laatste kerstuitvoering in december 2013, een heel gemis. Dus zijn we naarstig op zoek gegaan in Gouda waar uiteindelijk onze keus gevallen is op Toonkunst Plus, waar wij goed werden ontvangen en het afwisselende repertoire mij wel aanspreekt. Op naar het volgende concert waar ik dan een aardig toontje hoop mee te kunnen zingen. Gerda van den Hoek, sopraan Mijn naam is Jannie Bijlemeer, ik ben geboren in het mooie dorp Nieuwkoop waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Na mijn trouwen hebben we 10 jaar in Leimuiden gewoond, daar zijn onze drie dochters geboren. In 1985 zijn we verhuisd naar Waddinxveen en zijn we ondertussen grootouders van 6 kleinkinderen geworden. Ik zit al 20 jaar op het koor Kreamusica in Waddinxveen, daar zingen we pop en klassiek zoals Ave Verum en Blame it on the Boogie. Met Kreamusica hebben we optredens in Tsjechië, Duitsland en in ons land gegeven. Het is leuk om eens op de site van dit koor te kijken (www.kreamusica.nl). Hier kun je filmpjes en foto’s van onze optredens zien. Omdat ik graag in een koor wilde zingen dat meer gericht is op klassiek, ben ik gaan zoeken op internet en kwam uit bij Toonkunst Plus. Ik ben per 1 januari 2015 lid geworden en kijk uit naar de nieuwe ervaringen die ik met jullie op zal gaan doen. Jannie Bijlemeer, alt Graag wil ik mij aan jullie voorstellen: Mijn naam is Frans Johan Böhm (roepnaam Frans). Ik ben geboren in Rotterdam in 1933. In 1959 zijn wij naar Waddinxveen verhuisd omdat wij daar een woning konden krijgen, wat in Rotterdam totaal onmogelijk was. In dat jaar zijn wij ook getrouwd en hebben ons gezin daar gesticht. In 2000 zijn wij naar een appartement verhuisd omdat traplopen moeilijk werd. Wij hebben drie kinderen, elk met een partner, zes kleinkinderen en een achterkleinkind. Wat het zingen betreft, dat heb ik altijd gedaan. In Rotterdam zong ik bij een kinderkoor van de Rotterdamse Muziekschool (nu conservatorium). Daar werden kinderopera's ingestudeerd en ook uitgevoerd in een kleine zaal in de stad. In Waddinxveen zijn wij lid geweest van een plaatselijk koor, waar wij bekende operaen operette koordelen zongen. In 1976 ben ik bij Toonkunst Gouda gekomen op Toonzetting juni 2015 pagina 19

uitnodiging van een buurman, omdat er te weinig basen waren voor de Mattheüs Passion. Daar heb ik toen gehoor aan gegeven en ben niet meer weg gegaan. Bij Toonkunst Gouda hebben wij in al die jaren vele mooie en indrukwekkende werken van bekende en ook van minder bekende componisten uitgevoerd. Omdat het lange staan mij parten ging spelen ben ik van Toonkunst naar Toonkunst Plus overgestapt in de verwachting dat ik nog en aantal jaren met jullie mag meezingen. Frans Bohm., bas Sinds 1 april jl. ben ik lid van Toonkunst Plus en ik wil me daarom aan jullie voorstellen. Ik ben 78 jaar, getrouwd met Janny en we hebben één dochter (en schoonzoon) en één kleinzoon van 15 jaar. Als lagere schoolleerling heb ik enige jaren harmonium-les gehad, helaas heb ik daar muzikaal niets mee gedaan. Totdat tijdens een reis met vrienden door Italië er door een aantal van ons gezelschap meegezongen werd met een zangeres en een accordeonist in een keldertje in Rome. Dat beviel ons zo dat twee vriendinnen en ik besloten ons aan te melden bij Toonkunst Gouda. Dat was eind 1992. Ik ben dus op latere leeftijd gaan zingen in een koor, achteraf had ik dat eerder moeten doen. Ik heb daarna jaren met veel voldoening bij Toonkunst gezongen en hoop dat ook nog vele jaren bij Toonkunst Plus te doen. Zingen maakt vrij, ontspant, geeft de vrije loop aan emoties én je kunt er oud mee worden! Na een studie aan de TU Eindhoven heb ik gewerkt in de Informatica, bij Amerikaanse en Nederlandse bedrijven. Dat was en is nog steeds een snel veranderende industrietak, vandaar dat ik bij een tiental bedrijven heb gewerkt, in Nederland maar ook op Curaçao. Na mijn pensionering heb ik een aantal jaren vrijwilligerswerk gedaan in de sociale sfeer. We wonen sinds 1971 met veel genoegen in Reeuwijk en hopen daar gezond oud te worden. Wat muziek betreft ben ik een alleseter: barok, romantiek, maar ook naar moderne muziek luister ik graag. Thuis staat vaak Radio 4 aan of we draaien een CD. Mijn ervaring bij Toonkunst Plus is tot nu toe positief, vooral de aandacht voor elkaar valt mij op. Ik verheug me alvast op de reizen die gemaakt gaan worden. De muziek die wordt ingestudeerd is bepaald niet eenvoudiger dan die bij Toonkunst en is voor mij zeker een uitdaging. Martin Zwart, bas


Vrienden - maken, zijn en blijven Vriendschap is natuurlijk vooral een gevoel – van verbondenheid, gezelligheid, betrokkenheid en belangstelling. Daarom is vriendschap voor Toonkunst Plus ook zo eenvoudig. Wie eenmaal gezongen heeft bij ons koor, wie een Toonkunst Plus concert heeft bezocht, wie de sfeer heeft geproefd, is meteen verkocht – ik bedoel vriend of vriendin. Tegelijkertijd zit er ook een praktische kant aan het Vriendzijn van Toonkunst Plus. Er zijn twee soorten: vrienden die per jaar 10 euro bijdragen, en vrienden die 25 euro betalen. De eerste soort heeft recht op twee plaatsreserveringen per jaar, de tweede soort ook, maar daarbovenop ook nog een vrijkaart voor een concert. Vrienden kunnen desgewenst ook het verenigingsblad Toonzetting krijgen. De Toonzetting wordt aan de Vrienden bezorgd liefst via een lid van Toonkunst Plus, dat spaart portokosten en houdt bovendien het contact van de leden met de Vrienden in stand. De status van Vriend is natuurlijk voor de vereniging ook financieel van belang: dankzij de vriendenbijdrage kunnen wij onze stijgende kosten van bijvoorbeeld zaalhuur en koffie opvangen, en meer activiteiten ontplooien. We moeten nu eenmaal echt op de kleintjes letten. Voor wie is het interessant om Vriend van Toonkunst Plus te worden? Familieleden, vrienden en kennissen van onze leden, maar ook oud-leden en niet te vergeten onze leden zelf. Wie lid-vriend is, kan daarmee meteen bij onze concerten aan anderen een vrijkaart en/of plaats reservering aanbieden. Heel prettig en handig. Daarom: denk eens aan een Vriendschap voor Toonkunst Plus, als cadeautje voor uzelf of voor anderen. Voor de feestdagen of een verjaardag. Aanmeldingen zijn van harte welkom via onderstaande aanmeldingsstrook. Vriend worden en blijven, voor iedereen die Toonkunst Plus een warm hart toedraagt! Ben Hoetjes, tweede penningmeester Toonkunst Plus, administratie Vrienden __________________________________________________________________

Meldt zich aan als Vriend van Toonkunst Plus Ondergetekende Naam Adres

: ____________________________ : ____________________________ : ____________________________

Jaarbijdrage Toonzetting ontvangen?

: €. 10 of €. 25 (doorhalen van niet van toepassing is) : ja/nee

Eventueel contactpersoon voor Toonzetting (naam lid) : __________________ De jaarbijdrage kan worden overgemaakt op rekening (IBAN) NL76INGB0008822839 t.n.v. penningmeester Toonkunst Plus Gouda, onder vermelding van: Vrienden van Toonkunst Plus. Toonzetting juni 2015 pagina 21

Bedankt als lid hebben Bert Hopman, bas, Jeanne van Jaarsveld, sopraan, Co Matse, sopraan, Jan van Kersbergen, bas. Allen om diverse redenen, maar altijd met pijn in het hart.

Bestuur Toonkunst Linda Jongejans Ria Schuijt Ger Bosch Marijke Jessurun Ceacilia Brand Paul van der Kooij Nienke van Pijpen

: voorzitter, lid muziekcommissie : secretaris : 1e penningmeester : 2e penningmeester; ledenadministratie : huisvesting : vice voorzitter, public relations : ledenwerving

Wat doet Toonkunst Gouda in 2015. In het najaar van 2015 heeft Toonkunst Gouda 2 concerten op het programma staan:  Op 26 september 2015 zal er een bijzonder evenement plaatsvinden in de Goudse Schouwburg, een “Soiree Musicale”. In samenwerking met de bekende en in Gouda woonachtige mezzosopraan Tania Kross zullen beroemde operafragmenten en koren ten gehore worden gebracht.  Voor 11 december 2015 staat het Weihnachtsoratorium op het programma.

Voor ons koor fijne uitdagingen om aan te werken en voor ons publiek weer veel muzikaals om van te genieten. Rest mij u namens Toonkunst Gouda een gelukkig en muzikaal rijk 2015 te wensen. Hans Sluijs


Kringloopwinkel “De Kring” Reeuwijk Opbrengsten gaan naar goede doelen!!!

Goederen die u thuis over heeft, kunt u, tijdens openingstijden bij ons afgeven. Aanmelden voor ophalen kan natuurlijk ook. Tel: 0182- 30 00 33 b.g.g. 39 37 15 of 39 46 89 Koningin Wilhelminahof 1 te Reeuwijk. Openingstijden : Maandag : 13.00 – 15.30 en 19.00 – 20.30 Woensdag : 10.00 – 15.30 Zaterdag : 10.00 – 15.30 Internet : www.kringloopwinkel-reeuwijk.nl


19e jaargang nr. 1 juni 2015

Recommend Documents