13046_Berlin, Berlin :45 Pagina A

13046_Berlin, Berlin

12-06-2013

16:45

Pagina A


12-06-2013

16:45

Pagina B


12-06-2013

16:46

Pagina C


12-06-2013

16:46

Pagina D


12-06-2013

16:46

Pagina 1

Berlijn, Berlin!


12-06-2013

16:46

Pagina 2

Lees ook: Au pair


12-06-2013

16:46

Pagina 3

Elisa van Spronsen Au pair:

Berlijn, Berlin!

u A pair Uitgeverij Ploegsma Amsterdam


12-06-2013

16:46

Pagina 4

Kijk ook op: www.aupairmeisje.com www.elisavanspronsen.nl www.ploegsma.nl Voeg Lot toe op Facebook: www.facebook.com/lot.bergman

Voor Sam en Arthur

isbn 978 90 216 7142 0 / nur 284 © Tekst: Elisa van Spronsen 2013 Omslagontwerp: Annemieke Groenhuijzen Omslagbeeld: Getty Images / Shutterstock Illustraties binnenwerk: Shutterstock / Stock.XCHNG © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam 2013 Alle rechten voorbehouden. Uitgeverij Ploegsma drukt haar boeken op papier met het FSC-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.


12-06-2013

16:46

Pagina 5

Inhoud

Een übercool festival! 7 Zoenen op het ChouChou-pleintje 16 Au revoir, Paris! 22 Das Punky Hostel 26 Feestje in Die Fabrik 36 An die Arbeit 44 Break a leg en toi toi toi 53 Willkommen am Set 59 Improvisier, improvisier! 68 Een filmscript in de Spree 76 Een bezoekje van de Lonely Planet 80 Ik speel de hoofdrol, weet je nog? 87 Kauf dich Glücklich 93 Idir & band 98 Glamour op de set, eindelijk! 106 Monsieur Mimouni 112 It’s a wrap! 120 Berlijn, Berlin! 129 Liebe ohne Ende 136 Ga je binnenkort naar Berlijn? Lees dan deze tips van Lot! Woordenlijst 145

142


12-06-2013

16:46

Pagina 6


12-06-2013

16:46

Pagina 7

Een übercool festival!

Aan: [email protected] Van: [email protected] Onderwerp: under[ground]20, under[ground]20, under[ground]20 Hey girl, ça va bien? Wo bist du? Ik probeerde je net te bellen, maar je neemt niet op. Misschien dat je nog op de taalschool bent? Of ging je nou niet meer naar Franse les? Ik ben het ff kwijt ☺ O, Lot, ik heb zoiets leuks voor je! Ik weet zeker dat je helemaal door het dolle zal zijn. Ik vertel het je zo… Ik zit dus in Berlijn, nu al weer bijna drie weken. En Berlijn is dus echt TOLL! (Dat is Duits voor TOF.) In het begin moest ik wel een beetje wennen. Al die nieuwe mensen en zo (ik wou soms echt dat ik niet zo verlegen was), maar nu mis ik Parijs niet meer zo erg en vind ik het juist wel fijn dat m’n au-paircontract is afgelopen. Maar jou mis ik natuurlijk wel! Met niemand anders kan ik zo gezellig in het Frans kletsen ☺ Ik schrijf even op hoe mijn leventje er ongeveer uitziet: ’s Ochtends werk ik in Das Punky Hostel. Ik doe de inkopen voor het ontbijt, zet alles klaar en ruim daarna de boel weer op. Is een

7


12-06-2013

16:46

Pagina 8

leuke job! De backpackers komen uit allemaal verschillende landen en zo leer ik meteen nieuwe mensen kennen. Ik verdien daar 15 euro mee (niet echt veel nee, maar ik mag hier dus wel gratis slapen en frühstücken). ’s Middags ga ik de stad in. Eigenlijk ben ik nog niet verder gekomen dan Kreuzberg (zo heet de wijk waar we zitten) omdat alleen hier al zoveel te zien en te doen is. Gisteren heb ik een paar leuke tweedehandszaakjes gevonden. Daar koop je gewoon kleren per kilo!! (Ik heb een kilo aan Adidas-jackjes ingeslagen, die liggen nu bij de was, haha). Je hebt hier ook heel veel uitgaansdingen. Ik ben twee keer naar een feestje in Die Fabrik geweest, dat is een oud pakhuis waar een vriend van mijn broer Christoffel de huisdeejay is (dj Moustache is zijn artiestennaam, hij heeft ook een snorretje). Je mag gewoon je eigen blikjes drinken meenemen en overal waar je maar kijkt, zie je graffiti. De muziek is niet helemaal mijn ding (snoeiharde techno, ik doe altijd oordopjes in) maar je hebt er ook een pingpongtafel en het is echt grappig om met z’n allen te tafeltennissen. En dj Moustache draait gelukkig tussendoor ook altijd wel wat vrolijke dansnummertjes. Ondertussen probeer ik een beetje na te denken over wat ik volgend jaar wil gaan doen. Kunstgeschiedenis? Frans? De lerarenopleiding? Psychologie? En in welke stad? Ik heb nog geen idee… Mijn vader wil dat ik rechten of economie ga studeren, maar dat lijkt me allebei stom Gelukkig maar dat ik me in Berlijn zo thuis voel. En… sta je al te popelen om bij je liefste Duitse vriendinnetje langs te komen? Oké, ga dan nu rustig zitten (ik ben echt serieus bang dat er anders – jou kennende – ongelukken gebeuren) en lees dit:

8


12-06-2013

16:46

Pagina 9

Under[ground]20 is op zoek naar jou! Dit najaar krijgt het Internationale Filmfestival van Berlijn er een jonger broertje bij: Under[ground]20. Een übercool festival, speciaal voor filmmakers die niet ouder zijn dan 20 jaar. Het festival is nog steeds op zoek naar FRIS en JONG talent. Dus heb jij een film gemaakt die iedereen MOET zien, ben je niet ouder dan 20 en past jouw productie in het thema YOUNG IN EUROPE? Stuur ’m dan a.s.a.p. op naar [email protected]. De beste filmmaker ontvangt het gouden bling-blingwelpje en wint meet & greets met een heleboel belangrijke mensen uit de internationale filmbusiness. De voorzitter van de jury is de veelgeprezen Berlijnse filmregisseur Johann Putz, bekend van o.a. Mädchen sind blöd.

Zo jammer dat ik nu je gezicht niet kan zien ☺ Stel je voor, Lottie, dat jij dat welpje wint! Zucht, zwijmel, zucht… Ik zie het al helemaal voor me: dan gaan we samen naar alle filmfestivalfeestjes en ontmoeten we allemaal beroemde filmmakers. Christoffel vertelde dat het dé plek is om te worden ontdekt. En weet je wat ik daarnet met hem heb geregeld? Je mag ook in Das Punky Hostel komen logeren! Als je een beetje helpt bij de receptie (jij spreekt vloeiend Nederlands en Frans), hoef je zelfs niets te bezahlen! Ik zei toch dat ik je allerliefste Duitse vriendinnetje was ☺ Tschüß, Katrin PS: Is je film Een zomer in Parijs eigenlijk al af? De deadline is al over twee weken!

9


12-06-2013

16:46

Pagina 10

‘Dat meen je niet!’ gilde Lot. Ze rende een rondje door haar kamer en gooide bijna de paspop om die ze van Lauren voor haar zeventiende verjaardag had gekregen. Haar film op een internationaal festival, dat was haar aller-aller-allergrootste droom. Of eigenlijk: haar allergrootste wens. Als ze niet kon slapen, of een beetje een stomme dag had, dan fantaseerde ze altijd over een geweldige première van Een zomer in Parijs. Natúúrlijk kwamen er heel veel journalisten op af en stiekem zag ze het krantenbericht, inclusief een supergoed gelukte foto, al helemaal voor zich…

Op de voorpagina! Een zomer in Parijs in première ***** (5 sterren dus!) Parijs, van een van onze verslaggevers

Vandaag is een zeer bijzondere dag. De zon schijnt en de film van Lot Bergman, nog maar net 17 jaar, gaat in première op het Frivole Franse Filmfestival. Dit is natuurlijk très très très speciaal want zo’n jong meisje met zo’n prachtige film (insiders die ’m al gezien hebben geven wel vijf sterren), dat is nog nooit voorgekomen! De rij voor de kassa is dan ook gigantisch lang. Het was een poosje zoeken voor we Lot Bergman konden vinden voor een kort interview. ‘Ik heb expres een gewone spijkerbroek en een simpel zwart truitje aangetrokken zodat ik me goed kan verstoppen.’ ‘Verstoppen?’ vragen we verrast.

10

‘Ja,’ legt Lot vrolijk uit. ‘Zodat ik stiekem om me heen kan kijken… Bij welke stukjes lachen de mensen? En wanneer worden de zakdoekjes uit de handtassen gevist? Daar ben ik zó benieuwd naar en daar verheug ik me dan ook enorm op! Ik hoop dat stelletjes bij romantische scènes elkaar zachtjes in de handen knijpen en dan nóg een beetje verliefder worden.’ In Een zomer in Parijs gaat Lot op zoek naar verhalen over haar moeder Charlotte Binoche. In de eighties was zij een veelbelovende actrice en een echte Parisienne. Denk: hoge hakjes, Chanelpakjes et beaucoup de glamour. Ze stond op het punt om door te breken


12-06-2013

16:46

toen ze in Nederland verongelukte. Haar dochter Lot was toen nog maar twee jaar oud en heeft haar dus nooit echt gekend. Lot speelt in Een zomer in Parijs stukjes uit Charlottes jeugd na en spoorde een heleboel mensen en dingen op (collega-acteurs, buren, Charlottes eerste vriendje, theaterstukken en films waar Charlotte in speelde enzovoort.) Maar we verklappen natuurlijk

Pagina 11

niet alles, want jullie gaan de film vast nog zien ☺ ‘En…’ vragen we aan de jonge talentvolle regisseur, ‘wat hoop je met deze film te bereiken?’ Lot glundert terwijl ze antwoord geeft. ‘Dat mensen met een blij gevoel de bios uit lopen en nog een poosje over mijn film blijven nadenken.’ De jonge filmmaker is even stil. ‘Een week of zo!’

Het leukst was als ze er ’s nachts verder over droomde. De rode lopers leken dan zó echt. En wat ook zo tof was, was dat mensen gewoon een kaartje kochten! Voor haar film. Hoe cool was dat! Als ze dan ’s ochtends wakker werd, vond ze het niet eens jammer dat het allemaal maar een droom was geweest. Ze kreeg dan juist extra veel zin om nieuwe scènes op te nemen en schreef dan alle nieuwe ideeën snel op in haar agenda. Maar nu was het geen droom! Voor de zekerheid kneep ze een keer in haar arm. Nee, dit was for real! Met als enige verschil dat haar film niet in een sfeervolle, negentiende-eeuws Parijse bioscoop in première zou gaan, maar in Berlijn. Ze liep naar haar balkon en keek naar de Eiffeltoren die in de zon glinsterde. Hoe zou Berlijn eruitzien? Zou het er net zo fijn zijn als hier in Parijs? Katrin vond van wel. Haar mail klonk echt leuk. En ook Océane en Lou Lou, haar Franse vriendinnen van het cineclubje, vertelden er enthousiaste verhalen over. De filmscene daar scheen heel hip te zijn en het barstte er van de galerietjes en andere leuke, kunstige dingen. Lot pakte haar laptop van het bureau en plofte op het balkon neer. Snel tikte ze het adres van Under[ground]20 in en er start-

11


12-06-2013

16:46

Pagina 12

te een muziekje. Het was zo’n opzwepend deuntje dat ze het liefst meteen in de trein naar Berlijn wilde springen. Ze wiebelde met haar tenen op de maat van de muziek en bestudeerde de strak vormgegeven site. Op een van de foto’s stond Johann Putz, de juryvoorzitter, en nu ze er zo over nadacht… eigenlijk was ze best wel fan van hem. Zijn film Mädchen sind blöd was ontzettend grappig. Het ging over meisjes van het gymnasium die allemaal rare handeltjes begonnen om zo wat geld te verdienen. Stel je voor dat ze hem kon ontmoeten! Hij kon haar vast alles over het wereldje vertellen. Wat je moest doen om ontdekt te worden en zo. Haar hart klopte steeds harder. Nog één keer las ze de checklist met eisen door. Ze voldeed echt aan ieder puntje. Dit kon toch geen toeval meer zijn? Alleen die deadline, help, die was al zo snel! Ze kieperde de la leeg waar al haar filmspullen in lagen en gooide de camera, het boekje met scenarioplannen, de foto’s van mama en haar schetsen van locaties allemaal op haar bed. Een plan had ze nodig, en wel zo snel mogelijk. Er was geen tijd te verliezen. Geen idee hoe ze het ging regelen, maar ze moest hoe dan ook naar Berlijn! Aan: [email protected] Van: [email protected] Onderwerp: [re:] under[ground]20, under[ground]20, under[ground]20 Mein Liebling, ma chérie! Jouw berichtje is zo supertoll! Ik ga als een gek aan de slag om de deadline te halen. Bel je daarna, oké? Tschüß en groetjes aan Stoffel! Lot PS: Ik heb zoooo’n zin in Berlin!

12


12-06-2013

16:46

Pagina 13

Nadat ze het berichtje had verstuurd, pakte ze haar mini-cameraatje en installeerde die op het bureau. Al een paar dagen was ze van plan om een filmdagboek bij te houden en nu leek het een nóg beter idee, ze had vandaag ineens zo veel leuks te vertellen! Ze plofte in kleermakerszit neer op haar bed, deed snel nog een plukje haar achter haar oren, griste mama’s parelketting van de kaptafel en haalde diep adem. ‘Scène 1.’ Scène 1 filmdagboek Datum: 18 september Tijdstip: 14:30u Locatie: Grand Rue, Parijs Ik ben Lot en ik ben 17 jaar. Ik woon nu al weer een paar maandjes in PARIS en het is echt een superfijne stad! Ik ben au pair. Dat is een chic woord voor iemand die op kinderen past en dan tegelijkertijd bij het gezin op zolder woont. Ik heb heel veel geluk, want ik pas op het liefste kleutertje van de wereld, Nicolas. En af en toe pas ik ook een beetje op zijn ouders, Beau en Lauren Pastisse. (Haha, grapje. Alhoewel: het is nog een beetje waar ook…) En dit is dus mijn filmdagboek. Nu vraag je je misschien af: waarom een filmdagboek en geen gewoon dagboek? Voilà, c’est simple: Eén: ik ben veel beter in kletsen dan in schrijven. En ik kan dat ook véél sneller! Twee: films maken vind ik het leukste van de wereld om te doen. Nóg leuker dan jarig zijn, brownies eten en shoppen tijdens de solde. (Ik kan eigenlijk maar één ding verzinnen wat nog leuker is dan films maken en dat is zoenen met Idir. Op hem ben ik heel erg verliefd, maar ik weet nog steeds niet helemaal zeker of hij dat ook op mij is…)

13


12-06-2013

16:46

Pagina 14

En o ja, drie: van al deze korte fragmentjes wil ik misschien een keer een lange film maken. Een documentaire over mijzelf of zo. Maar dat weet ik nog niet zeker hoor, dan moet ik eerst heel beroemd worden. Minstens zo beroemd als Johann Putz! Ik heb al best veel korte filmpjes gemaakt, maar deze zomer heb ik heel hard aan mijn eerste échte lange film gewerkt. Hij is bijna af! Mijn plan is om met Een zomer in Parijs het Under[ground]20-festival te veroveren en hopelijk het gouden welpje te winnen. (Het beeldje zelf is eerlijk gezegd best wel kitsch, maar hé, daar gaat het natuurlijk niet om. Al lijkt het me wel grappig om het ding hier in de Grand Rue op de schoorsteenmantel te zetten.) Mijn doel is natuurlijk om in Berlijn als filmmaker te worden ontdekt en daar door te breken – dat is in het filmwereldje heel moeilijk, dus dit is een HELE GROTE kans. Maar voor het zover is, moet ik eerst nog een paar belangrijke zaakjes regelen: 1. Een supersmoes verzinnen om de komende weken onder mijn Franse lessen uit te komen. Een zomer in Parijs is nog niet helemaal af en ik moet natuurlijk wel iets geweldigs opsturen. 2. Op zoek gaan naar een reserve-au pair. Help, waar vind je die? Hopelijk bestaat er een site als reserve-aupair-punt-com! 3. Mijn gastouders slash werkgevers Beau en Lauren ervan overtuigen dat ik er een poosje tussenuit moet. Lauren vindt het vast goed, maar van Beau weet ik het zo net nog niet. Die kan soms zo onverwacht streng en ouderwets doen.

14


12-06-2013

16:46

Pagina 15

Ooo… het moet gewoon gaan lukken allemaal. Ik wil zo graag naar Berlijn. IK MOET GEWOON WINNEN! Winnen! Winnen! Winnen! (Misschien helpt het als ik het heel hard roep.) Doei, salut, tot de volgende keer! Lot, die dus heel graag wil winnen!

15


12-06-2013

16:46

Pagina 16

Zoenen op het ChouChou-pleintje

Toen Lot op haar nieuwe omafiets – een verjaardagscadeautje van haar vader Cees – kwam aangeracet, zag ze dat Idir er al was. Hij zat op een longboard met zijn rug tegen de fontein aan, precies op het enige plekje in de schaduw. Het was al eind september maar het bleef maar warm, op de radio hadden ze het over een Indian Summer. Zo zachtjes mogelijk – zonder te rinkelen – zette ze haar fiets op slot. Snel deed ze nog een beetje lipgloss op, trok haar witte linnen jurkje recht en liep het steegje in dat op het ChouChou-pleintje uitkwam, het mooiste pleintje van Parijs. Haar hart maakte niet-normaal wilde sprongen. Het was zó spannend om Idir weer te zien. Bijna een maand was hij bij zijn familie in Algerije geweest en daarvoor hadden ze nog maar drie keer afgesproken. ‘Coucou,’ zei Lot. Ze zwaaide en Idir keek op. Oh my god, was dit echt haar vriendje? Of nou ja, bijna-vriendje dan, ze wist niet of ze nu officieel ‘iets hadden’. Dat durfde ze steeds maar niet te vragen en Idir was er ook nog niet over begonnen. Aan de andere kant: ze hadden bij elkaar opgeteld al minstens drie-en-een-half uur gezoend, en ze stuurden elkaar al een maand lang IEDERE DAG een berichtje met een kusje of een x-je. Dat deed je toch alleen maar als je echt iets met elkaar had? Jee, Idir was nog knapper dan ze zich kon herinneren. Zijn donkere krullen waren gegroeid en leken daardoor woester dan eerst.

16


12-06-2013

16:46

Pagina 17

Hij kon gewoon bijna een staartje in! Maar het meest hield ze van zijn ogen. Die straalden iets liefs en stoers tegelijk uit, en als hij blij was glinsterden ze zo schattig. Ze voelde zich ineens een beetje verlegen. Wat kon ze nu het beste zeggen? Dat ze ’m gemist had? Of was iets grappigs beter? Misschien vragen hoe zijn vakantie was? Of meteen al beginnen over Berlijn? ‘Daar ben je!’ zei Idir vrolijk. Hij sprong op. Ze gooide haar tas op de grond en vloog haar vriendje-in-wording om zijn nek. Hij tilde haar op en draaide een rondje. De vlinders in haar buik duikelden alle kanten op. Eerst gewoon maar even een paar uur zoenen, de rest kwam later wel… Geen idee of het nou een kwartier of twee uur duurde, maar het was in ieder geval weer super om bij Idir te zijn. Samen zaten ze op het longboard en Idir vertelde over zijn vakantie. ‘Het allercoolst was dat ik iedere avond in het visrestaurant van mijn oom een gig mocht geven. Gewoon in mijn eentje, ik en mijn gitaar. Unplugged.’ In zijn ogen zag ze de fonkeltjes die hij altijd had als hij over muziek praatte. ‘De eerste keer vond ik dat best spannend, zo zonder mijn band, maar het publiek ging uit zijn dak. Er was een deejay van de lokale radio die mijn nummer Les rêves te gek vond. Hij draaide het in zijn show en uiteindelijk werd het een hitje in strandtent Il est où le soleil?’ Idir gaf haar een van zijn oordopjes en samen luisterden ze naar het nummer. Het Frans ging best snel, maar ze maakte eruit op dat je altijd je dromen achterna moest gaan, en die nooit, maar dan ook nooit, mocht opgeven. Ze legde voorzichtig haar hoofd op zijn schouder. De vlinders in haar buik maakten intussen ingenieuze salto’s, ze werd er helemaal wiebelig van.

17


12-06-2013

16:46

Pagina 18

Idir praatte rustig en kalm verder. ‘Maar er waren ook wat mindere dingen, hoor,’ zei hij toen het liedje was afgelopen. ‘Mijn neven zaten me constant te dissen dat ik nog een jaar als au pair wilde blijven werken. Dat vonden ze niet cool. “Je bent toch geen meisje,” zeiden ze de hele tijd. Tsss, echt serieus, waar bemoeien ze zich mee?’ ‘Laat ze lekker,’ zei Lot. ‘Ze kennen Samira niet eens! Een stoerder meisje bestaat er niet. En jullie zijn een perfect team! Net zoals Nicolas en ik dat zijn. Zullen we ze zo weer samen van school ophalen?’ Ze keek onopvallend op het klokje van haar mobiel. Hopelijk duurde het nog heel lang voordat de school uitging. ‘En… er was nog een dingetje. Wat ook minder was, bedoel ik.’ Idir zei het zo serieus dat Lot ervan schrok. Zijn grote donkere ogen keken haar ernstig aan. Niet uitmaken! dacht ze. Of kon je het helemaal niet uitmaken als je nog geeneens echt iets had? ‘O?’ Ze schoof een stukje van hem vandaan, naar het andere uiteinde van het longboard, en plukte wat mos los dat tussen de keitjes groeide. ‘Dat ik jou zo heb gemist, habibi. Echt heel erg veel. Steeds als ik iets leuks meemaakte, zoals met die zomerhit, of toen we gingen kitesurfen of tijdens die kamelentrektocht, dacht ik… was Lot hier maar bij.’ Hij prikte haar plagerig in haar zij. ‘Daarom vond ik het ook super dat je zo vaak sms’jes en foto’s stuurde. Leek het toch nog alsof je bij me in Algerije was.’ Wat? Zei Idir dit echt allemaal? De woorden drongen nu pas goed tot haar door. Hij had haar gemist! Gemist! Dat was bijna ongeveer hetzelfde als: ik hou van jou. Nu was het dus officieel. Idir was haar vriendje. Idir was dus ook verliefd op haar! Ze kon wel juichen, het klonk zo stoer! Als iemand haar probeerde te versieren, dan kon ze zeggen: ‘Nee, ik heb al een vriend, een paar

18


12-06-2013

16:46

Pagina 19

jaartjes ouder dan ik. Hij is muzikant, heet Idir en heeft al een zomerhitje op zijn naam staan.’ ‘Ik ben echt blij dat we vanaf nu gewoon weer lekker samen zijn.’ Idir sloeg een arm om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. De dunne wol van zijn vest kriebelde lekker op haar blote arm. Ze deed haar ogen dicht en toen weer open, zo verliefd als nu had ze zich nog nooit gevoeld. Straks steeg ze nog op! Een poosje staarden ze allebei naar de blauwe lucht. De zon voelde lekker warm en het enige geluid wat ze hoorden was het water van de fontein. Zo moest het altijd blijven. Forever & ever! ‘Over een maand mag ik optreden in het Musique Mosaïque en ik wilde je vragen of jij dan T-shirts zou willen verkopen,’ zei Idir terwijl hij met zijn vinger cirkeltjes op haar rug tekende. ‘Ik heb in Algerije een partij shirts weten te fiksen, très bon marché. Trouwens, wist je al dat Zaz naar Parijs komt? Dat vind jij vast ook leuke muziek, het is heel vrolijk. In oktober geeft ze drie concerten. En weet je waar ik ook zin in heb? Om Algerijns voor je te koken! Van mijn tati heb ik een heel lekker couscousrecept met abrikozen geleerd en we gaan natuurlijk je film nog afmaken. Weet je al welk liedje van mij je bij de aftiteling wil hebben? Dan monteren we die erin.’ Aftiteling. Haar film. Lot beet op haar lip. Shit. Het voelde opeens alsof ze door een helikopter op het pleintje werd gedropt. Baf, op de harde stenen. Dag perfect moment. Au revoir fijne droom. Ze was Under[ground]20 bijna vergeten. Dagen was ze er zo vrolijk over geweest en kon ze over niets anders praten, maar nu had ze helemaal geen zin om erover te vertellen. Wat een handige timing, maar niet heus. Had ze net een superleuk vriendje, haar eerste échte vriendje, ging ze weg. Naar Berlijn. Hoe ver was dat wel niet met de trein? Tien uur? Misschien nog wel langer! En ze wist niet eens precies voor hoe lang…

19


12-06-2013

16:46

Pagina 20

De fontein kabbelde verder. Idir kriebelde door haar haren, hij tekende geen cirkels meer maar eerder een soort fantasiefiguurtjes. ‘Wat is er?’ vroeg hij. Ik moet het zeggen, dacht ze. Dit is mijn grote droom, en als Idir echt verliefd op me is, dan begrijpt hij het wel. ‘Ken je Under[ground]20?’ vroeg ze voorzichtig. Hij schudde zijn hoofd. Expres vertelde ze alles over Under[ground]20 in sneltreinvaart, dan kon hij haar tenminste niet onderbreken en was ze er het snelst vanaf. Over Katrins mail en Das Punky Hostel. En over Johann Putz natuurlijk en het gouden bling-blingwelpje. En dat ze dus naar Berlijn moest. Waarschijnlijk over drie weken al… ‘Maar habibi, hoe lang ga je dan weg?’ ‘Weet ik nog niet precies, twee maanden of zo,’ zei ze zonder hem aan te kijken. ‘Wow,’ zuchtte hij. ‘Zo lang?’ ‘Misschien ook wel iets korter,’ zei Lot snel. ‘Weet je…’ ‘Idir, ik kan gewoon niet niet gaan,’ zei ze zonder haar officiële vriendje uit te laten praten. ‘Mijn film op een Berlijns filmfestival, daar durfde ik niet eens van te dromen. Stel je voor dat ik word ontdekt! De film van de winnaar gaat op tournee door heel Europa, en het is natuurlijk vet bijzonder dat mijn moeder als actrice zo niet wordt vergeten.’ Het was een wonder dat ze niet over haar woorden struikelde. ‘Ja, het is natuurlijk wel de kans van je leven.’ Idir zei het bedachtzaam. ‘En ik weet hoe belangrijk films maken voor je is. Maar ik ga je wel ontzettend missen.’ ‘Kun je niet mee?’ Idir schudde zijn hoofd. ‘Ik kan Samira toch niet hier achter-

20

13046_Berlin, Berlin :45 Pagina A

Recommend Documents