12|
woensdag 27 oktober 2010
.FZWBFSU(MBTT&OHJOFFSJOH
Zeven generaties e Dirk De Moor
Familiebedrijven hebben het moeilijk om ook na het aantreden van de derde generatie aan de top te blijven, zegt men. Maar dat geldt niet voor het succesvolle Gentse glasbedrijf Meyvaert. Paul (72) en zoon Frederic (45) Meyvaert blikken als vertegenwoordigers van de zesde en zevende generatie trots terug op bijna tweehonderd jaar Meyvaert. Toch koesteren ze de ambitie om, zoals vroeger, via zorgvuldig geselecteerde niches een woordje mee te praten op wereldniveau en ook sant in eigen land te blijven.
Frederic Meyvaert, zevende generatie van Meyvaert Glass Engineering.
Business,NP
|13
woensdag 27 oktober 2010
HKBBSPVEFSEBO#FMHJ»
s en hun niches De geschiedenis van Meyvaert gaat terug tot 1826, toen de eerste industriële spiegelfabriek werd opgericht. “Pas de jongste jaren hebben we de geschiedenis van het bedrijf onder de loep genomen”, zegt Paul Meyvaert. “We hebben altijd vooruit gekeken, en dat doen we nog.” Het verleden biedt wel een inkijk op het bedrijfs-DNA dat mee de strategische keuzes heeft bepaald. “In de beginjaren werkten we op verschillende locaties met glas. De meubelindustrie was de grootste klant, maar ik weet dat er in de Drabstraat in Gent ook een spiegelwinkel voor particulieren was. Als een van de eerste bedrijven combineerde Meyvaert dus industriële productie en distributie.”
DYNAMISCH EN INNOVATIEF Dynamiek en zin voor innovatie en initiatief lijken bij de
familie Meyvaert in het leidingwater te hebben gezeten. Toen bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog de schrik voor de Duitsers er in de streek rond Gent goed in zat, verhuisde de grootvader van Paul met hebben en houden naar Cardiff in Wales. Hij richtte er prompt een nieuw bedrijf op, dat al gauw werk gaf aan honderd mensen. “Dat mijn vader Freddy in Wales naar school was geweest, kwam later van pas. Na de oorlog heeft mijn grootvader in Gent de draad weer opgepikt en is hij ook met nieuwe activiteiten gestart. Jammer genoeg is hij vroeg gestorven. Daardoor is mijn vader al in 1923 aan het hoofd van de zaak gekomen. Hij was nog maar achttien en het bleek een harde leerschool.” Kennelijk hielp dat hem om nog dynamischer voor de dag te komen en zich niet door tegenslag te laten ontmoedigen. Na een kort verblijf in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog bracht hij het bedrijf vanaf 1945 – hij had toen al heel wat ervaring opgebouwd – echt in een hogere versnelling. “Hij investeerde in machines om glas te slijpen en profiteerde van het feit dat de meubelindustrie na de oorlog opnieuw goed boerde. En in een tijd waarin iedereen nog echt onder de eigen kerktoren leefde, begon hij volop te denken aan export. Zijn Britse relaties – dankzij zijn jeugdjaren in Wales – hielpen hem om een netwerk van agenten op te zetten. Het bedrijf plukte bovendien de vruchten van een nieuwe trend: mensen begonnen volwaardige badkamers te installeren. Mijn vader was ook een netwerker avant la lettre. Hij was voorzitter van de middenstand en stond mee aan de wieg van de Gentse Jaarbeurs, waarvan hij ook 25 jaar voorzitter was. Vandaar dat hij met een van de eerste Belgische handelsmissies mee reisde naar de Verenigde Staten. Terug in België besloot hij meteen om de winkel te verhuizen naar de Veldstraat, dé winkelstraat van Gent. Daar verkocht hij porselein uit Limoges en de producten van Val-Saint-Lambert. Naast de spiegelproductie en de distributie via de winkel ontwikkelde hij een derde activiteit: het plaatsen van glas in gebouwen.”
BANKEN BEVEILIGEN Begin jaren 1960 was Meyvaert dan ook een bloeiend bedrijf, maar toen Paul en zijn broer Francis klaar waren om het roer over te nemen, braken moeilijke tijden aan. “Mijn broer koos niet voor de universiteit, maar ging meteen aan de slag in de fabriek. Ik had economie gestudeerd en volgde als een van de eersten het speciale manage®
Paul Meyvaert, zesde generatie van Meyvaert Glass Engineering.
14|
woensdag 27 oktober 2010
Theophile Meyvaert. Bedrijfsleider van 1870 tot 1902.
Albert Meyvaert. Bedrijfsleider van 1902 tot 1923.
Freddy Meyvaert. Bedrijfsleider van 1923 tot 1965.
Business,NP
^
.FZWBFSU(MBTT&OHJOFFSJOHOW LPQQFMUBMTGBNJMJFCFESJKGEF LSBDIUWBOUSBEJUJFBBOFFOOFVT WPPSJOOPWBUJFFOOJDIFT
mentprogramma van Vlerick. Francis zou de glasactiviteiten voor zijn rekening nemen – het huidige Meyvaert Glas nv – en ik de spiegelactiviteiten, maar uiteindelijk is het omgekeerd gegaan. Toen ik in 1962 begon, hadden we het niet gemakkelijk. We hadden het glas geplaatst op de luchthaven van Zaventem en kregen af te rekenen met condensatieproblemen in de beglazing die we hadden aangekocht. Bovendien moesten we optornen tegen de grote glasbedrijven. Toen zijn we ook begonnen met de productie van aluminiumramen, een geschikte aanvulling als je glas in ramen plaatst.” Paul Meyvaert besefte goed dat je altijd moet proberen om te innoveren en de concurrentie een stapje voor te blijven. “De veiligheid in de bankkantoren kwam in die tijd almaar vaker aan de orde. We speelden daar op in met ons gelaagd en kogelwerend glas. Van de twaalfduizend bankkantoren die België toen rijk was, hebben we er zowat een vierde beveiligd. We werkten daarvoor ook samen met een gelijkaardige Waalse firma. Dat was toen eigenlijk ‘not done’, maar ook commercieel hebben we altijd geprobeerd om de koe bij de hoorns te vatten.” De keuze voor de veiligheidsniche legde Meyvaert geen windeieren. Dus een reden om zich nog meer op niches te richten. Paul Meyvaert “Ik had toen al beslist om de winkel in de Veldstraat te sluiten. Mijn vader had het daar moeilijk mee, maar rationeel gezien was de distributieactiviteit niet langer houdbaar. Naast de beveiliging van banken hebben
|15
woensdag 27 oktober 2010
we ons daarna toegelegd op de productie van brandvertragend glas voor grote gebouwen. Voor de ontwikkeling van die producten hebben we ook samengewerkt met de Gentse universiteit. Ook dat is een goede niche gebleken, waarin we nog altijd actief zijn.”
WERELDSPELER IN MUSEUMINRICHTING Maar dé specialisatie van Meyvaert begon bij het maken van toonkasten voor musea. “De curator van het schoolmuseum in Gent wist niet goed hoe hij objecten achter glas kon tentoonstellen zonder de veiligheid ervan in gevaar te brengen. Omdat wij ervaring hadden met zowel profielen als (veilig) glas, zijn we museumtoonkasten beginnen maken. En we groeiden uit tot een van de belangrijkste spelers ter wereld.” Het bedrijf werkte onder andere voor het Ashmolean Museum for Art and Archeology in Oxford en het Louvre in Parijs. Het surfte mee op de golven van de cultuurvernieuwing waaraan president Mitterrand zo veel belang hechtte. “We leverden overal uitstekend werk op maat en konden zo relaties aanknopen met de belangrijkste musea ter wereld, waarvoor we op de duur de totaalinrichting voor onze rekening namen.” Ondertussen gaf ook broer Francis Meyvaert, die zich bekommerde om de spiegelactiviteiten, blijk van gezond verstand. “Hij zette de spiegelproductie stop en stortte zich op andere vormen van glasverwerking. Het is een goede zaak dat we onder hetzelfde dak zaten en zitten. Zo hadden we een rechtstreeks aanspreekpunt als we naar speciale glaseigenschappen op zoek waren voor de niches waarin we actief zijn.”
TOEKOMSTGERICHT Ondertussen zijn ook Bernard en Alexandre, de zonen van Francis, aangetreden als opvolgers in Meyvaert Glas nv. Paul Meyvaert van zijn kant werd bij Meyvaert Glass Engineering nv opgevolgd door zoon Frederic. “We willen
"%7 '*5
de dynamiek en innovatiekracht die het bedrijf altijd hebben gekenmerkt, in stand houden”, legt Frederic uit. “We blijven kiezen voor niches. De beveiliging van de banken is een mature markt. Maar de beveiliging van personen en van retailers, zoals juweliers, blijft wel perspectieven bieden. Op de museummarkt blijft het de bedoeling om onze rol als wereldspeler te behouden, al beseffen we dat het daarvoor niet langer volstaat om de beste te zijn. De toewijzing van de contracten gebeurt via competities waarbij ook politiek een belangrijke rol speelt. Een troef is dat we niet alleen de toonkasten maken, maar ook oog hebben voor allerlei ontwikkelingen, zoals interactiviteit, multimedia, klimaatbeheersing en bescherming tegen uvstralen. En dat we de museuminrichting naadloos in een pand kunnen integreren. We verwachten ook veel van de trend dat vermogende personen een privémuseum inrichten. Dat hebben we onder meer al gedaan in Tasmanië.” Als engineeringbureau kunnen we oplossingen op maat bieden. Tegelijk willen we in onze niches ook weer meer focussen op standaardoplossingen: alles is cyclisch. Paul Meyvaert looft alleszins de aanpak van zijn zoon om het bedrijf door de moderne tijden te loodsen. “Ik ben ervan overtuigd dat door de financieel-economische crisis ook het kleinschalige en de samenwerking op mensenmaat weer een toekomst hebben. We hebben dat in de praktijk gebracht met de opening van het nieuwe Gentse stadsmuseum STAM. Ondanks onze activiteiten op wereldniveau zijn we dus ook sant in eigen land en dat vinden we belangrijk.”
16|
woensdag 27 oktober 2010
