>> Oudenaarde >> Villa Vanthilt >> 75 jaar Traction Avant >> Een paraplu op wielen >> SM Royale >> Calendrier >>

Citroglycerine n° 94 • augustus / août 2009

ARG JA 90 ERNIEUWIN V

>> Oudenaarde >> Villa Vanthilt >> 75 jaar Traction Avant >> Een paraplu op wielen >> SM Royale >> Calendrier >> 2.000.000 de kilomètres De DS/SM Club is lid van de BFOV, Belgische Federatie voor Oude Voertuigen en van de ABCC, Amicale van Belgische Citroën Clubs Le DS/SM Club est membre de la FBVA, Fédération Belge des Véhicules Anciens et de l’ABCC, Amicale Belge des Clubs Citroën

Citroglycerine Editoral

p. 5

75 jaar Traction

p. 6 - 9

2.000.000 de kilomètres en DS

p. 10 - 11

SM Royale

p. 16 - 17

Parijs & mijn DS

p. 18 - 20

Audenarde

p. 24 - 26

Villa Vanthilt

p. 28 - 30

2 PK

p. 32 - 35

Ditjes en datjes / Ceci et cela

p. 36 - 39

Kalender / Calendrier 2009

p. 45

3

Citroglycerine / N° 94 / 2009

Président / Voorzitter: • Marc Stelleman – rue du Poirier 11 B – 7191 Ecaussines-Lalaing Tél.: 067/33.04.87, gsm: 0477/72.34.71 / e-mail: [email protected] Ondervoorzitter / Vice-Président: • Paul Depoorter, Diksmuidse Heerweg 394, 8200 St.Andries-Brugge. Tel.: 050/39.74.60, gsm: 0477/41 25 85 / e-mail: [email protected] • Jean-Marc Ancion, Rue Vinave 67 - 4460 Grâce-Hollogne. Tél.: 04/233.49.61, gsm 0475/52.78.46 / [email protected] Penningmeester / trésorier: • Wouter Couché Serpentsstraat 119, 9700 Oudenaarde-Eine. Tel.: 055/30 47 90, Fax: 055/30 47 70 / e-mail: [email protected] Secretaris / Secrétaire: • Walther Apers, Savooistraat 128, 9600 Ronse. [email protected] Tel.: 055/30.40.50, gsm: 0475/800.845 Redactie / Redaction Citroglycerine: • Marc Roelandt, Rédacteur en chef / Hoofdredacteur d'Overschielaan 29 - 1850 Grimbergen. Tel. & fax: 02/269.86.48, gsm: 0472/903.908 / e-mail: [email protected] • Günther H. Götzfried, redacteur / [email protected] gsm: 0478/377.976 mail uw teksten naar / envoyez vos textes à: [email protected] Clubshop: • Annie Verstraete [email protected] gsm: 0479/39.57.40 Ontwerp en opmaak / Création et mise en page: • Leo Van de Velde Tel.: 0486 96 56 56 / e-mail: [email protected] Website: www.dssmclub.be • Vincent De Potter, webmaster, Oude Houtlei 142, 9000 Gent. Tel.: 0476/31.87.29 / [email protected] Technisch raadgever / Conseiller technique • fr. Carl Dufays: Tél.: 071/52 21 34 ou gsm: 0479/202 602 / [email protected] • nl. Gunter Temmerman: Tel.: 015/41 91 97 ('s avonds) Regionale verantwoordelijken / Responsables régionaux: • Antwerpen: Günther Götzfried, 03/449 11 56 • Brabant: Marc Roelandt, 02/269 86 48 • Hainaut-Namur: Carl Dufays, 071/52 21 34 • Liége-Luxembourg: Jean-Marc Ancion, 04/233 49 61 • Limburg: Jurgen Stelten, 011/66 28 50 / [email protected] • Oost-Vlaanderen: Vincent De Potter, 0476/31.87.29 • West-Vlaanderen: Paul Depoorter, 050/39 74 60 Het jaarlijks lidgeld voor 2009 bedraagt 35 Euro, na 1 juli 20 Euro. Te storten op KBC rek.nr.: 738-1113031-75 van DS/SM Club Belgium. La cotisation annuelle pour 2009 s'élève à 35 Euros (20 Euro dès le mois de juillet) à verser au compte du KBC: 738-1113031-75 du DS/SM Club Belgium. IBAN: BE05 7381 1130 3175 / BIC: KREDBEBB Overname van artikels toegestaan mits bronvermelding. De artikels in Citroglycerine verbinden slechts de schrijvers ervan. Reproduction d’articles possible en mentionnant la source. Les articles dans le Citroglycerine n’engagent que leurs auteurs. Wie doet wat / qui fait quoi spécifiquement? Classic Car Insurance: Réprésentati(e)ion FBVA : Réprésentati(e)ion l'ABCC: Registre/registratie Chapron: Registre/registratie SM:

Walther Apers Marc Roelandt Marc Roelandt et Paul Depoorter Vincent De Potter Marc Roelandt et Annie Verstraete

Editorial / Editoriaal

Wanneer ik deze enkele lijntjes schrijf, zie ik een blauwe hemel en de zon schijnen buiten. Wat een genoegen ! Het ideale weer dus om onze ID, DS of SM buiten te halen. En dat doe ik ook wanneer de gelegenheid zich voordoet. Jullie ook, neem ik aan ? Voor anderen, is het een aanzet om aan de auto te sleutelen. En goed maar ook, want zo komen de auto’s tot hun recht, en schenken zij plezier aan een groot aantal toeschouwers tijdens onze ritten. Zoo ok op 5 juli, de dag voorbehouden aan de modellen uitgerust met veerbollen. Een echt plezier voor de ogen ! Graag tot op de uitstap in Rebecq. Een niet te missen belevenis ! Marc Stelleman

Lorsque j’écris ces quelques lignes, il y a un beau ciel et un grand soleil dehors. Quel plaisir ! C’est le temps idéal pour sortir nos chères ID, DS et SM. Et c’est ce que je fais dès que l’occasion se présente. Je suppose que vous aussi. Pour d’autres, par contre, c’est un temps qui est mis à profit pour la restauration. Et c’est bien ainsi car cela permet aux voitures existantes de retrouver leur éclat et de procurer du plaisir au plus grand nombre lorsqu’on peut les apercevoir au cours de nos manifestations. Tel fut le cas, le 5 juillet dernier lors de la journée consacrée aux voitures équipées de la suspension hydraulique. Quel plaisir pour les yeux ! Je vous attends toutes et tous lors de la sortie à Rebecq. Un grand moment en perspective ! Marc Stelleman

5


75 jaar Traction Avant door Frederik Pilaert.

10, 11, 12 en 13 juli. Vrijdagmorgen 10 juli, na het inladen van mijn campinggerief in mijn Traction Avant 11 BN (’53), kwam ik tot besef dat een reservewiel goed in de weg kan zitten voor een reisje Traction. Met een goed gevoel vertrok ik vanuit Brugge richting Lille om zo mijn weg verder te zetten via de autosnelweg naar Arras waar het festijn zou plaats vinden. Even na de middag kwam ik aan op het terrein waar het 75 uur voor 75 jaar evenement al reeds begonnen was. Dat bevond zich aan de ArtoisExpo, juist buiten het centrum van Arras. Enkele honderden verschillende Traction Avants stonden al op de parking van de expo. Met geluk vond ik één van de laatste plaatsen voor de verwelkomsttent waar ik me onmiddellijk kon gaan aanmelden en daar mijn rallyplaat met programma voor het weekend kreeg. Een camping had ik nog niet kunnen vastleggen want die was er niet vanuit de organistaie zelf ! Paniek alom… Gelukkig vond ook Marc Roelandt zijn weg naar de verwelkomsttent en kreeg ik een leuk aanbod om samen te kamperen op de camping die Marc samen met een kennis uit Engeland had gereserveerd. Een camping even buiten Arras een kleine 10 km verder die was afgehuurd door de Club Traction Avant Nederland. Terwijl wachtend op Tom Evans vanuit Engeland, die al was overgekomen met de ferry in Duinkerke, konden wij de grote ICCCR tent van Marc opzetten. Op het evenementplein was een groot museum opgebouwd binnenin de expo met naast een onderdelen beurs. Ook leuk om te zien waren de nieuwe

vlaggen en banners met het nieuwe verfrissende ACI Citroën logo (ontwerp van onze Leo !). Stickers, lanyards en meerdere accessoires waren verkrijgbaar aan de ACI stand ! Binnenin het museum stond een 50tal Tractions opgesteld waarvan enkele zeer interessante modellen. 1934 7A sans partie avant, berlines 7A 7B 7C, 1935 11AL Roadster, big 15, 1938 11BL Cabriolet, Cabrio Bernath, 11B Coupé, 15/6 Limo & familiale, Splendilux, 7c Roadster, zelfs de 15H ex général de Gaulle en de 15-Six D familiale van Président Coty. Ondertussen waren er gratis pendelbussen voorzien die op en neer reden naar de Grand’Place die was voorbehouden voor onze Tractions binnenin het centrum van Arras. Na het opzetten van de tent was Tom gearriveerd vanuit Engeland zodoende dat ik met hem kon kennismaken, en met zijn Traction Avant die reeds al lange jaren nog steeds als dagelijkse wagen diende. Wel ondertussen uitgerust met een ID19 motor met vierversnellingsbak en ‘s nachts de zeer zichtbare 12v installatie. Een T.A. gebouwd in Slough UK met herkenbare dubbele chevron achter de grille en een origineel open schuifbaar dak. Prachtig!

De Britten waren enorm aanwezig, 75jaar trouw gepresenteerd. Op de eerste openingsavond was iedereen welkom op een groots barbecue feest gelegen op een derde locatie in de Pré Fleuri tuinen, die was opengesteld voor een 1500 personen. Bij het binnenkomen kreeg iedereen een aperitiefglaasje en kon je non-stop aanschuiven voor het eten. Ik, Marc en Tom verlieten als laatste gasten het feest en reden zo met Tom zijn Traction Avant terug campingwaarts. Leuke belevenis… Zaterdag waren nu de meeste deelnemers aanwezig op het Artois-Expo. Mooi zicht al die zwarte Traction Avants en toch zoveel verschillende modellen. Na de middag reden we nu met mijn wagen richting Grand’Place die bijna compleet gevuld was met tractions en waar ook de Tractions Sans Frontières waren aangestrand.

Het project 75 uur voor 75 jaar: Hommage Lecot Francois Lecot was in die tijd een authentiek autoliefhebber, verbonden met het automobilisme. Deze persoonlijkheid, in combinatie met een ongewone vasthoudendheid, dat hij besloot om specialist te worden op het gebied van lange afstandritten. André Ctroën presenteert zijn Traction op de Salon de l’Automobile de Paris van 1934, die Traction – een viercilinder 11cv - waarmee Lecot tussen 22juli 1935 en 26 juli 1936 maar liefst 400.134 km aflegt, zijnde tien maal de omtrek van de aarde.

Boven: open schuifdak op de luxe uitvoering engelse tractions

6

Links: prachtige faux cabriolet (= coupé)

Het project 75 uur voor 75 jaar voorzag een traject van 4000 km, dat aaneengesloten moest afgelegd worden van donderdag 9 juli tot en met zondag 12 juli.

Het project 75 uur voor 75 jaar voorzag een traject van 4000km, dat aaneengesloten moest afgelegd worden van donderdag 9 juli tot en met zondag 12 juli. De Traction moet continu rijden, met ploegen die mekaar om het uur aflossen, en ook nog op Total biobrandstof. De auto, een Traction 11BL is voorzien van enkele speciale aanpassingen zoals een vierversnellingsbak (dat even wennen was) en een 12 volt installatie.

kenners beraden zich

Tom had ook de uitdaging aangenomen om tussen 20 en 21u te rijden met de Lecot Traction. Zo konden ik en Marc meerijden met de Lecot en Tom helpen met het voorlezen van de gekozen roadmap. Enkele minuten na het vertrek was het even wennen aan de vierversnellingsbak en mischien ook het links sturen voor Tom. Leuke ervaring met tussenin gelach… Na de Lecot uitdaging gingen we terug het centrum van Arras binnen om gezellig te gaan eten.

Tom in zijn Slough build Big 15

Lecot Traction

Zo kozen we een kelder als restaurant om toch even het zicht van alle Tractions op de Grand’Place even te kunnen vergeten. Moeilijk! De zondag keerde ik rond de middag huiswaarts en zo zetten Marc en Tom verder tot het bitter eind met een traction doop georganiseerd door de Engelsen, een modedefilé, en op maandag als afsluiter een rit met picknick. Een niet te vergeten 75ste verjaardagsweekend zoals ook niet de enige ID19 die was opgesteld in het museum met als naamkaart ID19 1955.☹ FIN

Pilaert Frederik

Frederik en méér dan 1100 tractions in Arras


75 jaar Traction Avant - Arras 2009

N° 94 88 // 2009 2008 Citroglycerine // N° Citroglycerine

Deux millions de kilomètres en DS

Métier : essayeur. En sortant du régiment après deux ans de service, Jean Satin entre chez Citroën. Nous sommes en 1929, il a 23 ans. Il quitte Soissons pour Paris et embauche comme ajusteur mécanicien. Chez Citroën, on fabrique alors les C4 et C6, deux voitures d’avant-guerre aussi mythiques que la DS aujourd’hui. A Javel, il entre au service des essais. Il est à la disposition du super contrôle dont le rôle consiste à essayer, en les prélevant sur les chaînes, un certain nombre de voitures choisies au hasard. Le but «étant de vérifier leurs aptitudes et leur conformité. Les essais se font aux environs de Paris ; le service est fort de quatre essayeurs et d’un mécanicien. Au retour, il fait un rapport sur chaque voiture. Ce rapport aboutit sur le bureau du responsable, M. Fontana, et le moindre incident est rapporté à André Citroën dont il dépend directement.

voiture dans un camion, on faisait 100 ou 200 km et on la sortait pour des essais. Les patrons (Bercot et Brueder) essayaient aussi le prototype de la DS. Ils venaient parfois de nuit, avec nous. C’était surtout quand nous avions apporté des modifications à la voiture, des fois, c’était peu de chose, tel un nouveau cadran par exemple. Les essais nocturnes duraient 3 ou 4 heures minimum. On ne peut pas travailler beaucoup quand il ne fait pas clair. Dans les Landes par exemple, on avait un endroit avec 10 km de ligne droite. Il nous fallait bien 4 km avant d’être lancés … Sur nos prototypes, les volants étaient généralement monobranches, mais j’ai eu en main des DS avec des volants à 3 ou 4 branches. Concernant le style, nous n’avions pas de carrosserie de la DS en essai, car tout cela pouvait se travailler sur banc et soufflerie. Nous avions parfois des jupes inférieures, un capot, etc. des bribes d’éléments de carrosseries.

La Traction Avant. En 1932, au moment de la Rosalie, j’ai participé à quelques essais à Montlhéry. Puis il y eut les débuts de la Traction … qui furent rapides ! J’ai travaillé à ces essais ainsi qu’à ceux de la « 22 ». Deux modèles sortis trop vite, pas au point, et qui nous coûtèrent cher ! La Traction était un tel changement … on descendait pour la première fois dans une voiture et, paradoxalement, on a essuyé beaucoup de critiques pour cela. Les gens ne s’habituaient pas à descendre dans cette auto. Elle paraissait si moderne … Puis ce fut fin 1934 et l’arrivée des Michelin. Une page était tournée, une autre ère commençait, celle de la 2 CV et de la DS.

L’après-guerre et la DS 19. J’ai travaillé, à la fin des années 30, sur les 15Six et sur la 2CV dont j’ai conduit les tout premiers prototypes. Puis, à la Libération, je me retrouve aux Etudes, affecté à la future DS tout en terminant les essais de roulage de la 2 CV. J’ai travaillé sur tous les prototypes de la DS et j’ai fait tous les essais de nuit à partir de 1951. On faisait souvent des essais nocturnes, surtout quand nous avions des voitures munies de carrosseries car il ne fallait pas se faire repérer. On transportait la

10

Un pilote exceptionnel. Un jour, je pilotais un prototype portant une carrosserie en bois aux formes indistinctes. Elle était unique. Nous étions quatre dans la voiture : il y avait Magès, le père de l’hydraulique chez Citroën, Cadiou, le patron des Etudes, Georges Sallot, Roger Prud’homme, ancien patron des Etudes et moi. Je roulais à 80 ou 100 à l’heure, j’allais doubler un utilitaire qui était à une centaine de mètres avant moi et brusquement, le type a tourné à gauche d’un seul coup, sans prévenir, dans une cour de ferme. Nous, on était lancé, pas question de s’arrêter ; alors je suis entré à sa suite dans la cour, celle-ci faisait une centaine de mètres, et on a repris la route. Le chauffeur s’était arrêté, il était affolé. On n’aurait pas eu les réactions de la DS, on était cuits. On aurait pu être tué si j’avais donné un seul coup de frein. Don, j’ai pu m’emmancher dessus, je suis passé devant et je me suis rabattu. Il y avait les gens qui étaient dans la cour, ils nous ont vu arriver dans un nuage de poussière, on ne s’est pas arrêté, on est sorti de là et on a vite continué. Le soir, Cadiou nous a payé le champagne – et pourtant ce n’était pas un homme généreux. Il est vrai que je lui avais sauvé la vie !

Des essais dans les Landes.

L’accident.

Une fois, on s’arrête pour regarder quelque chose sur la voiture, on venait de la descendre du camion. Vous pensez bien qu’on faisait très attention aux endroits où on descendait. Des gendarmes passent en voiture et ils stoppent pour voir ce que nous ‘trafiquions’. On explique en gros qu’on fait des essais de pneumatiques. Ils se demandaient si on ne leur racontait pas des histoires, mais nous avions des papiers officiels de chez Citroën. A la fin, on blaguait avec eux … C’est dans les Landes aussi que j’ai eu une terrible mésaventure. Nos protos avaient souvent des nouveaux pneus Michelin, on testait à la fois la DS et des pneus. Donc, je roulais vite, la roue avant droite a perdu son pneu qui venait d’éclater. Quand on roule sur une jante sans pneu, on est entraîné malgré soi vers l’intérieur. J’ai tenu le volant et du fait qu’on avait le pivot dans l’axe, ou presque dans l’axe, on est resté en ligne et la voiture s’est arrêté dans une gerbe d’étincelles très impressionnantes, mais sans dommage.

Lors de la présentation de la voiture à la presse au Mans, la veille de la célèbre course des 24 Heures, je conduisais une DS 19 verte, d’un vert un peu fonçé, portant une immatriculation usine (2049 WO). Sur le circuit du Mans, j’avais cédé le volant à un journaliste, j’étais responsable de la voiture mais il avait insisté « Permettez que je conduise ? ». Comme il avait obtenu de faire un article omportant pour la marque dans La Revue Automobile, un magazine mensuel, j’ai cédé. Ce type était un peu « fou fou », il a démarré très vite, à toute allure. Voulant sans doute prouver à ses confrères qu’on savait conduire, il a appuyé à fond sur le champignon. L’un des premiers virages, dans la descente précédant les lacets du Tertre Rouge, a été abordé à plus de 120 ; or, on ne pouvait l’aborder à cette vitesse car il était trop « dur ». Il nous a emmanchés dans le talus de droite pour rebondir dans celui de gauche, et on a écrasé l’avant de la DS dans les fascines. Heureusement, l’avant de la voiture a absorbé le choc. A l’époque, il n’y avait pas de ceinture, alosr on a cogné

Papieren bitte ! Une fois, nous étions sur la frontière allemande, des douaniers allemands nous ont questionnés, ces gens sont très soupçonneux mais c’était le lieu, leur métier et l’époque qui voulait ça. En général, les douaniers ou les gendarmes qui nous arrêtaient ne nous posaient pas de questions sur la voiture. Une seule fois, un gendarme a demandé à voir la voiture, on lui a montré. Quant aux automobilistes, ils ne nous voyaient pas, car on ne s’arrêtait jamais sauf dans des endroits déserts et repérés à l’avance. Le camion nous retrouvait toujours au point convenu et on enfournait la DS dedans tout de suite.

Debriefing sur les essais. Quand on rentrait au Bureau des Etudes, nous faisions une réunion des ingénieurs intéressés. Selon les corrections, il étaient deux ou trois, parfois cinq ou sept. Il y avait souvent Lefebvre qui supervisait, toujours Bertoni. Magès aussi … Je connaissais très bien Bertoni. C’était un homme gentil, serviable et qui avait tout le temps de bonnes idées. On a beaucoup travaillé le profil de la voiture pendant les essais. Il y eut beaucoup de modifications apportés par Bertoni. Même chose pour la forme arrière qui fut beaucoup « cherché » et travaillée. On a perdu un peu de temps aussi car il fallait que tout soit réuni avant que tout le monde soit d’accord sur la forme définitive de la DS.

fort. Derrière nous il y avait un journaliste dans une autre voiture, il s’est arrêté et il a fait des photos. Quelle aubaine ! Blessés tous les deux, nous avons été embarqués à l’hôpital dans une ambulance. L’affaire n’était pas drôle pour lui, alors il m’a demandé de dire ceci ou cela pour le dédouaner … je lui ai répondu qu’il pouvait dire et écrire ce qu’il voulait, mais que moi je ne pouvais ni ne voulais raconter des histoires … Ce fut là mon premier et seul accident. Je crois que ce jour-là, la DS me sauva la vie.

11


Auto-inspectie voor oldtimers ?

Een eigen lijn ?? Wij allen – autobezitters - gaan om het jaar naar een controle van onze auto’s. Met moderne auto’s, maar ook naar de controle van onze oldtimers DS’sen die om het jaar gecontroleerd moeten worden. Dan heet het aanschuiven. Om de drie minuten een kleine 8 meters - of minder - opschuiven. Zo kan je meestal één uur of twee bezig zijn. En de oldtimer-auto op hoge toeren jagen . . . Wij hebben bij onze leden – bv. uit Edegem – een Citroënliefhebber die grote afstanden moet rijden om in een stillere auto-inspectie beter bediend te worden. Moet dat…? Günther H.Götzfried

12

Deze foto werd 19 jaar geleden genomen toen ik voor het eerst met mijn DS Pallas automatic naar de controle in Hoboken kwam. Controle op de brug.

Verleden week was het voor mij weer zo ver. Met mijn zwarte DS Pallas 23, automatique Borg –Warner en - stilliggende – Airco, stond ik in de rij voor de gewone auto’s. Op een nooit bezocht centrum. Alles nieuw. Stuk voor stuk aanschuiven… Wat ging het worden? De voorbije jaren ging ik in het Antwerpse controle-station Hoboken en daar stond ik dan meestal rond 6.30 u (!!!!!!!) ’s morgens voor de poort die ook om zeven uur open ging, zoals in alle stations. Met een klein hartje. En meestal was ik dan ook wel om 7.30 u “bediend»... Al dan niet een herkeuring voor een klein mankement, bijvoorbeeld dat “de lichten staan niet goed” … Natuurlijk altijd, als men mij niet verwittigt dat tijdens de schouwing de motor daarbij moet draaien. Een DS is maar goed als hij perfect op hoogte staat. Nooit vergeten !!!!!! De gesprekstoon met de controleurs was nogal nors, tot het onhoffelijke toe. Omdat het zeven uur ‘s morgens was ? Meestal geen antwoorden of korte ja en neen. Je wist niets. Er was geen communicatie. Zeker niet de vragen van een oldtimer-liefhebber. In mijn nieuw controle-station (in Kontich) was alles anders. Je moest veel langer wachten in de rij. Twee uur stuk per stuk - aanschuiven. Maar als je aan de beurt was kreeg je een communicatie. Een liefdevolle behandeling bijna. Van jonge mensen. Die dan wel ook niet alles van onze auto kenden, maar toch. Absoluut goed dus.

remmen op juiste hoogte te houden. Na . . .!!!!!! Ja, daar zit ik nu mee. En - oh wonder - kreeg ik na een gesprek met een DSclublid uit Welden – Gilbert Vermaercke - een telefoon met de vraag “Hoe was je controle, en natuurlijk er dòòr ?” Ik zei goed. “Er door . . .!” En dan vertelde Gilbert ook hoe hij, enkele maanden geleden, eveneens met zijn zwarte DS, naar de controle ging. “Daar stond ik in een lijn van de herkeuringen. Zo moet ik dit daar al jaren doen. In die korte file gaan staan. Dit is de gezamelijke herkeuringslijn voor alle oldtimers. Want, er zijn dikwijls niet voldoende herkeuringen, dan kunnen toch die ook niet bepaald massale aanbiedingen van oldtimers daar over rijden. Dus een rustige lijn - en kenners. Garantie. In ieder geval meer ontspannend … dan elders.” Dat zou doch bij alle Auto-inspecties zo kunnen zijn ? Waarom dus niet… ? Het idee hebben we. Kunnen de Technische controle-stations niet overal in het land dat soort doorloop organiseren zoals dat op Gilbert zijn controlestation in Nazareth, nabij Gent, gehandhaafd wordt ? Misschien is dat ook en idee voor onze Koepelvereniging BFOV? Onze Peter Henning van de BFOV, (tel.016/53 78 20) is reeds met vele oplossingen naar ons toegekomen. Neemt onze voorzitter daar eens contact op ? Dank je, Marc,

Mijn controleur was bezig en op de iets later ontvangen groene kaart staat nu als mankement “het hydraulische stuur draaide niet automatisch terug”. Daar had dan een dag later mijn garagist, Mr. Weyten, het lachen mee. Dat was niet bij een DS. Wel bij een SM. Klopt dat ? Steun me. En dan ontdekte dezelfde jonge man onderaan op de bodemplaat (rechts vooraan) een leiding met een klein “slangetje”. Daar moest ik duidelijk op letten. “Krijgt u dan feitelijk voldoende benzine ?” zei hij tegen mij. “Ja”, zei ik. “Geen probleem”. De volgende ochtend zei mijn garagist dat deze leiding niet de benzineleiding is maar een ingebouwde, buitenliggende leiding voor de koplampen, om deze constant bij het

nvdr: Mijn DS werd vorig jaar afgekeurd. De jonge controleur - onder de auto - had opgemerkt dat de remblokken niet goed waren. Dat leek me vreemd, omdat alles nog maar een paar jaar ervoor gereviseerd was en de DS sindsdien bijna geen kilometers had gereden. Toen ik bij de garage kwam wisten ze me te vertellen dat je de remblokken van een DS niet kan zien van onder de auto, je moet ze van bovenaan bekijken ... de man van de keuring had de handremblok gezien en vond die wat klein uitvallen... dus afgekeurd! Toen ik terugkeerde naar de autokeuring hebben ze met een droog ‘ok’ de auto goedgekeurd. Geen excuses, geen pardon voor hun fout en ook niet voor mijn halve dag verloren tijd. Wat een service!

13


Blinkende Zwarte DS in ouderwetse garage

Ik heb reeds veel foto’s genomen tijdens de laatste jaren. Van alle mogelijke onderwerpen. Meestal was mijn DS het “slachtoffer”. Een van de vier DS’sen die ik ooit bezat. Vanaf het moment dat ik de zwarte DS 23 had – 1990 - dan werd het echt een ziekte. Foto’s maken uit alle hoeken op alle mogelijke plaatsen. Soms – dikwijls – waren de foto’s nog niet eens zo mooi. Lelijk soms. Waarom ? Omdat ik gewoon alles fotografeerde wat aan mijn zwarte DS te fotograferen was. Ik heb daarbij dikwijls gewoon mijn liefde voor de fotografie vergeten en gewoon op het knopje gedrukt. Met mijn Nikon’s, later met de digitale miniapparatuur van een Sony-camera. Die trouwens na twee jaar het bestierf. Viel op de grond. Dood ! De volgende was dan een Samsung. Die leefde ook niet lang. Ook laten vallen. Dan maar weer een nieuwe Samsung kopen… Fotograferen kostte bijna niks. Je kon er op los ”schieten”. Je moest niet laten ontwikkelen, dat was er niet meer bij. Ja, en dan – soms – bekijk ik mijn talrijke verzamelingen en dan vind ik zo’n foto als deze hienaast. Een “typische” garage van eveneens een echte Citroën-liefhebber. Alles ligt zowat overhoop. En dan staat daar dan een blinkende DS midden in de “rommel”. De vorm van een DS komt hier bijzonder goed over. Mooier kan doch niet ? Dat wilde ik jullie eens vertellen. En nu heb ik geen camera meer… Ook weer gevallen ! Günther H.Götzfried

14

15


SM Royale 2009

Joepie !! Eindelijk !! Na de aankoop van onze SM carbu van 1972 vorig jaar in juli 2008, was het onze droom om ook eens deel te nemen aan een internationaal evenement . Dit jaar namelijk organiseerde de Nederlandse SM club het event in Apeldoorn, kort bij het park van de Hoge Veluwe. Reden te meer om er es op uit te trekken, de SM mooi op te poetsen, te tanken en alles eens goed na te kijken : hop naar 700 km rijplezier, leuke mensen te ontmoeten met dezelfde passie(s), mooie landschappen en zo veel meer. Vrijdag 22 mei was de start gepland, werd de Maserati warm gedraaid richting Grimbergen centrum om Marc Roelandt op te pikken met zijn SM en samen richting Walter en Annie te rijden. Met drie Belgische SM’s werd dan richting Apeldoorn gereden, met op de E19 tussen Antwerpen en Breda een aantal geïnteresseerde mensen die richting onze auto keken! Waren die blikken naar Ann gericht of waren ze toch voor de andere Diva bedoeld? Drie SM’s op een rij en het diepe gegrom van de Maserati V6 tesamen met het zoevende gezuig van de drie Weber carburatoren : gewoon héérlijk, daarvoor doe je het gewoon.! Onderweg werden we toch nog getrakteerd op een lokale regenbui, kwestie van onze poetsbeurt overbodig te maken! Doel van de bestemming was het park van de Hoge Veluwe met als kroon op het werk het Kröller-Müller museum, waar menig schilderijtje verzameld geweest is.Aangekomen aan de ingang en

16

22 tot en met 24 mei 2009

de parking van het park werden de drie SM’s zusterlijk naast elkaar gerangeerd en konden de Diva’s uitrusten. Marc had voor lekkere koffie en koekjes gezorgd voor bij de leuke pick-nick, en dit alles in een ‘d’époque’ stijl met aangepaste antieke picknickmand en blikken koekendoos. Typisch Nederlands zijn de witte fietsen aan de ingang van het park, waar je kan over beschikken! Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck verdwijnen in het niets als we Marc en Walter op de fiets bezig zagen, ze zijn vast en zeker sneller aan het stuur van hun SM! Zelfs Annie gaf hen het nakijken! Natuurlijk moet ik zeggen dat de omstandigheden tegen zaten met sterke windop en heuvelachtig parcours. Godzijdank zijn we ingegaan op het voorstel van Marc om voorafgaandelijk aan SM Royale 2009 het park van de Hoge Veluwe en het museum te bezoeken; gewoonweg super en prachtig, en dit zowel inside als outside ( prachtige beeldentuin). De Veluwe deed ons soms denken aan de steppes in Argentinië waar we vorig jaar in november verbleven. Het museum was ook indrukwekkend met een zéér volledige collectie ‘Van Gogh’s’, onafgeschermd en ‘life’ te bekijken en te voelen. De wandeling in het park werd gekruid met inzetjes over distributiekettingen, RVS kleppen, Andrew Brodie, 123 ignition, oliepompasjes, ... Tijd om de Diva’s terug te starten en de imposante 6-koplampenneus richting hotel ‘De Keizerskroon’ te richten waar we

werden verwelkomd aan de ingang door een SM Opéra 4-deurs en een SM Mylord cabrio : het leven kan toch mooi zijn ! En mooi was het leven in Apeldoorn: leuke en vriendelijke ontvangst door allemaal enthousiaste medewerkers van de Nederlandse SM club, en al de buitenlandse SM’ers die al present waren: Fransen, Zwitsers, Duitsers,Italianen en één opmerkelijke Fin! Gewoonweg direct uit Finland gekomen, met zijn charmante filmster-partner en elfjesdochter aan boord, gewoon langs de baan en met de boot gekomen : dat SM virus is gewoonweg nog véél erger dan de Mexicaanse griep! Zaterdag-en zondagvoormiddag werd een gewoonweg schitterend parcours uitgestippeld in een prachtige regio die de Hoge Veluwe toch wel is, weinig bekend in België, maar ten onrechte ! Het parcours was misschien meer geschikt om te flaneren in een mooie DS cabrio, ook vanwege het ronduit zonnige weer , maar voornamelijk omdat de gemiddelde snelheid die we ontwikkelden, niet direct aan onze SM’s besteed was. Toch hebben Marc, Walter en Annie, Ann en ikzelf ontzettend genoten van deze toertochten : blijkbaar waren er ook nog andere oldtimers op pad ! Daarvan hebben we volop kunnen genieten vanop een leuk terrasje. De organisatie had alle activiteiten gefocused op verschillende vervoersmogelijkheden: zo stapten we in Beekbergen op een échte rijdende stoomtrein, werden we met militaire eer begroet en vervoerd in echte DAF’s 6x6 van het ex-Nederlands leger! Zaterdagavond werden we zelfs vervoerd in prachtige paar-

denkarren naar het koninklijk paleis ‘Het Loo’, waar we op het achterterras het aperitief genoten voorafgaandelijk aan het galadiner in hotel ‘De Keizerskroon’. Zondag werd de mooie voormiddagrit afgesloten in Kasteel Doorwerth in de zuidelijke Veluwe met een glaasje champagne en een lekker lunchbuffet. SM Royale 2009 is mij schitterend meegevallen een ook mijn twee diva’s hebben het zéér goed gedaan : proficiat ! Voor de techneuten onder ons : de SM-072 heeft het na een gebroken klep en de traditionele ‘improvements’ ( RVS kleppen, oliepompas, curved limiter met Reynolds synergie kettingen) zéér goed gedaan, géén olieverbruik, en 11liter op 100 km gemeten over 700 km ( weliswaar zeer rustig gereden) en géén koelingsproblemen ondanks 30° in het terugkeren. De diva geeft mij wat ik er van verwacht, en ik begin stillekesaan te geloven dat we een betrouwbare SM rijden : wat een leuk gevoel ! We kijken uit naar de volgende internationale bijeenkomst volgend jaar in de regio van Reims ( champagne) ; jaja! Wij zullen er graag bij zijn !! Afspraak op 22, 23 en 24 mei 2010! Want één zaak is zeker voor een échte Citrofiel : ‘ Een dag niet gezweefd, is een dag niet geleefd’ Eddy

17


Een mail van limocoachservices.com

Parijs & mijn DS Het was een simpel mailtje dat ik ontving op mijn Apple-computer via Vincent De Potter op 13 november 2008. Van een zekere Gilles Lazare. Manager. Om 9.17 uur. Vanuit Paris verzonden. Die Gilles Lazare beheert een zogenaamde “Coach Fleet” : hij leent auto’s zoals Mercedes Maybach, “Stretch Ford Lincoln” en andere gepantserde auto’s. Maar DSsen heeft hij niet om te verhuren. Dus… Of ik dan met mijn zwarte Citoën DS 23 Pallas, jaargang 1974, volautomatique, airco en perfecte leren zetels, een Amerikaanse businessman een week lang iedere dag 10 uren lang door Parijs en omstreken zo willen rondrijden. Voorwaarde: behoorlijk Frans en Engels spreken. Zoals jullie weten ben ik perfect tweetalig. !! En meer… Günther H.Götzfried

«

Madame, Monsieur, Un de mes clients me demande de louer du 15 au 21 juin une DS pour des mises à disposition de 10 heures par jour. Ce client est américain et me demande de vérifier que votre DS est bien équipée de ceintures à l'arrière et si le chauffeur, qui effectuera la mission durant la semaine, a un excellent niveau d'anglais. Dans l'attente de votre réponse en retour. Sincères salutations. Gilles LAZARE LIMO COACH SERVICES www.limocoachservices.com

18


»

Zulk een mail krijg je niet iedere dag. Ik heb onmiddellijk teruggemaild dat ik ervoor zou willen rijden. En heb uiteraard een mooie foto meegestuurd. En dat ik op 15 juni 2009 stipt in 103 Rue Edouard Vaillant samen met mijn verzorgde, blinkende DS aanwezig zal zijn. Geen probleem met de tijd, ik ben toch gepensioneerd en heb heeel veel vrije tijd. In principe heb ik nooit iets te doen. Ik zal rijden. En ik kon een mooie stuiver mee verdienen. Dollars, real dollars. American dollars. Inmiddels is deze datum voorbij en ik wil jullie vertellen wat ik daar in Parijs en omstreken allemaal heb gedaan. Beleefd heb. Ondergaan. Heerlijk. Heerlijk. En de DS heeft zonder problemen prachtig gedraaid. Ik had het niet verwacht, na al die herstellingen van de laatste 16 maanden. Ik zie me noch staan voor de zaak in Parijs, in de Rue Edourd Vaillant. Vanuit het bureel komen twee heren op me af. De een sprak Frans, dus dat moest Gilles Lazare zijn. De andere , met een cowboy-hoed op z’n kop moest dus de American uit . . . ja , waar dan ook weer. Uit Amerika. This was my man for one week. Toegether in my bloody nice Citroen DS 23 etc. En die man – ik kende zijn echte naam (nog)niet en noemde hem van het begin Mister XXX, sprong onmiddelijk op de achterbank en maakte het zich achterin tussen de donkerbruine leren zetels gemoedelijk. Strekte de armen uit en bleef zo zitten. Het eerste uur. Maar dan had hij door dat de rechter voorzetel in feite een betere uitzicht zou hebben. En dat hij daar òòk een asbak had voor zijn havanna-sigaren. Mij gelijk. “Come on, let’s show me this devil Paris and show me this country I never have seen. We can do it . . .” AUTOMATIQUE IN DERDE VERSNELLING INGELEGD . . . EN WEG WAREN WE. Met là DS… Acht dagen met telkens 10 uren per dag. 80 uren in een DS. Een droom, ja. En een chique hotel in de Rue Lafayette. Absoluut Centrum Paris. Die straat ken ik reeds 49 jaar. Sedert 1961… Toen was ik reeds op de bijeenkomst van de vier grote nationaliteiten en toen sliep ik ook in diezelfde straat. In een Hotel uiteraard. Maar niet hetzelfde. En toen herinnerde ik mij nog dat de bussen in Parijs achteraan nog een open ruimte hadden. Nu al lang niet meer. Rue Lafayette… Ach, wat hebben we niet alles gezien en meegemaakt. “Mijn” cowboy Mr. XXX en ik. En là DS. From that moment, english/american was the language.

Toen hoorde hij dat ik ook Duits sprak. “Oh, you speak German ???? What a wonder”. Tijdens onze eerste gemeenschappelijke zwevende rit door alle mooie hoeken van Parijs hebben we een strategisch plan gemaakt. Die dag daar en de avond naar bijvoorbeld de “Moulin Rouge”, of zouden we naar de “FoliesBergères” en dergelijken gaan ? We waren dan doch een week lang in Paris… De volgende dag een ritje naar Versailles en, eten gaan op het zesde verdiep in de “La Tour d’Argent”, vlakbij de “Chatédrale Notre Dame de Paris”. s’Avonds dan weer een stap in de Nightclub-scene. En ik altijd mee. 10 uren per dag. Het werden precies iedere dag veel meer uren… De volgende dagen dan ongeveer ook zulk een programma, maar dan met vrijheid van het doel. Ook gingen we naar mijn lievelingsrestaurant “ Le Wagram” Waar je kaviaar uit de schotel kunt eten. à VOLONTÉ : Natuurlijk tegen een serieuse prijs. But it can absolute . . . En daar suggereerde ik hem dan het Park van André Citroën. Ja, wandelen in “zijn” park en “dineren” in het restaurantje “ Bistro Chez André”. Vlak om de hoek. En volgende dag moest Mijnheer naar een expositiepark, want daar was een wereldbeurs voor “Aéronautique”. Op de luchthaven van Le Bourget. Ja, en de volgende dagen zouden we wel zien. “La Défense” en andere mooie dames ! En als ik nu zeg dat we reeds op de derde dag een mooie omslag van de Président van Frankrijk, Monsieur Sarkozy – én CARLA BRUNI - mochten ontvangen, voor een ontvangst de volgende dag in het Palais de l’Elysée in de Rue du Fauburg-Saint-Honoré, aansluitend diner in de tuin bij hen. De Amerikaanse Ambassade ligt tenslotte niet voor niets vlakbij het Palais van de Franse Président. Een paar broodnodige relaties hebbend is alles altijd en overal gemakkelijker ! Zo, ik ga jullie niet vervelen met al die uitstappen. Jullie kennen allemaal Paris. Een stad om te dromen. Zoveel mogelijkheden. Zoveel te zien. Overal waar we met onze zwarte DS stopten en uitstapten voor een dergelijk bezoek stonden onmiddellijk veel volk rondom ons en “là DS”. Sommigen dachten namelijk dat mijn Amerikaan op hun ex-president Charles De Gaulle leek ! Dit was trouwens één reden waarom ik zelf van mijn “Yankee” absoluut géén foto’s mocht maken. Of was het in ons geval dankzij Gilles Lazare ???? En ineens zei mij Amerikaan : “ If you can, I will stay an another week here in Paris, it can. And so we can visit some other places around Paris : will you ?” Ja en zo kwam het dat we op een dinsdag met DS naar Deauville vlogen. Het plaatsje waar André Citroën veel van

19


zijn geld verspeelde in het plaatselijke Casino. Vlak bij het Channel. Het Kanaal met aan de overzijde Engeland. Boring …

stond dan meestal in een vreemde garage en er werd meestal aan gesleuteld. Ik kon zelfs niet in juni weg van huis. Ja, zo’n gepensioneerde en zijn problemen…

En de woensdag (van die tweede week) zaten we alweer in Reims diep in de Champagne. Hele flessen hebben we die dag leeg gehaald. En weer 800 kilometers voor de DS. She too dit it very well…

Sedert verleden maandag, 6 juli 2009, beschik ik weer volledig over là DS.

Mijn passagier leefde op grote voet en ik mocht daar aan deelnemen. De dollar-briefjes fladderden in mijn richting. Ik kon mijn Portemannaie bijna niet meer sluiten. Iedere dag en dat twee weken lang stroomde dus al het geld naar mij toe. Deze man was een geschenk uit de hemel voor mij. Dacht ik die dagen regelmatig. Het was soms zelfs voor mij teveel. Een droom werd bijna langzaam aan een zachte nachtmerrie. Sedertdien spreek ik nu ook bijna perfect “like Mister XXXXX”. Het is een handige en goedkope les voor mij geweest.

En die droom, die was wel echt. Ik zweer het… Triestig dat ik deze Parijse tocht niet echt kon beleven. Günther H.Götzfried Brief naar Vincent Depotter Onderwerp: Antw.: Doorst.: LOCATION JUIN Van: [email protected] Datum: 14 november 2008 09:17:13 GMT+01:00 Aan: [email protected] Hallo Vincent,

En tijdens die rit zei hij ook nog, dat hij wel het plan had om met mij ook eens Antwerpen bezoeken. Ja, ik had natuurlijk de vrije ruimte in mijn huisjes. Maar Hotels zijn er ook genoeg in Antwerpen. En zo zaten we dan weer op de na bijna twee weken op de A1 richting Berchem… En daarvoor zou ik ook nog betaald worden met dikke dollars ? En toen schoot ik wakker. Te veel was teveel. Ik was in slaap gevallen en had gedroomd ! Wakker uit een droom. Dat kon doch niet meer. Nooit. Ja, ik zat maar in mijn droom in Parijs bij Sarkozy. En Carla Bruni… Ik had eergisteren een telefoon met de Firma “LIMO COACH SERVICES”. En daar kreeg ik dan te horen dat die Amerikaan wel gevraagd had en een prijs voor een week had gekregen. En toen deze man van Gilles Lazare het prijsvoorstel had ontvangen, belde die mister XXX dan direct uit The States terug dat deze prijs zo vreselijk hoog was en dat hij zoveel geld niet wilde investeren. En of ie het niet ook met een Mercedes kon doen… Gierigaard ook nog… Dus, het hele opzet was mislukt. Nooit ben ik met mijn DS naar Parijs geweest en heb toch alle droom-sprookjes ondergaan. In mijn slaap… Dus, ik had het wél gedroomd. Goed gedroomd. En dan dat wakker worden. Dat was natuurlijk niet leuk… Toch wilde ik deze aanbieding niet uitslaan, zij was te verlokkelijk. Maar ik kon nog niet eens de voorbije anderhalf jaren met de DS op reis geweest zijn. Mijn mooie auto

20

uiteraard heb ik je mailtje ontvangen van "Location" Juin uit Frankrijk. Dat is een geestige. 7 dagen een Amerikaan rondrijden, waar naartoe? De website van Location is natuurlijk goed. Er word daar echt ook met Mercedes Maybach en ander LIncolns-stretch gereden: nu zouden die auto's in contact kunnen komen met een echte DS. Dat hebben die vermoedelijk nog nooit meegemaakt. Ik dus ook nog niet. Maar ik denk toch dat dit een droom blijft. Dat is toch ook al iets. Ik ga deze mensen toch eens vriendelijk contacteren. Je weet nooit. Met de beste groeten en vermoedelijk maak ik daar toch nog een artikel in Citroglycerine over. Zeker. Het is te koddig. Zoals de DS te koop van de vroegere Baas van Rusland, Breznjev, in een Citroglycerine. Die grosse Welt kommt immer näher. Dichter bij God… Groetjes Günther

Garage

Dirk OOSTERLINCK NV Zuidleiestraat 2, 9980 Aalter T: 09 / 374 52 02 F: 09 / 374 59 88 [email protected]

Volledige restauratie met originele onderdelen Restauration complète avec des pièces d’origine 21


Wat deden we tussen n° 93 en n° 94 ?

Bij het verschijnen van ons vorig nummer waren we nog aan het nagenieten van het heerlijke weekend in Heer sur Meuse. Daar pikken we de draad weer op en laten U meegenieten van alle evenementen die sindsdien de revue gepasseerd zijn. Bedankt aan alle aanwezigen die samen met ons op 17 mei een dagje Antwerpen reden.

SM-Clubs weekend in Apeldoorn Vrijdag 23, zaterdag 24 en zondag 25 mei staan dan weer volledig in het teken van SM. Organisatie dit jaar is in handen van onze noorderburen ; place to be : Apeldoorn. Voor de eerste keer sinds wij aan deze jaarlijkse bijeenkomst deelnemen wordt onze club vertegenwoordigd door maar liefst 3 SM’s en op zondag zelfs 4. Samen met Marc Roelandt en Ann en Eddy, een prachtkoppel, sinds kort niet alleen trotse eigenaars van een prachtige SM, maar, ook pas getrouwd is ons team volledig. Of ze nu gewacht hebben om te trouwen tot ze die mooie auto hadden of omgekeerd laten we in het midden maar hun stralende trouwfoto’s liegen er niet om !!! Het officiële gedeelte zou pas op vrijdag om 16.00 uur van start gaan maar aangezien het voor ons slechts een paar uur rijden is besluiten we om in de voormiddag te vertrekken en het Nationaal Park Hoge Veluwe aan te doen met een bezoek aan het Kröller Müller museum. Kunst is voor mij meer een kwestie van iets al of niet graag zien en wat dat betreft is mijn schilderij “dreef met bomen”, gemaakt door een oom die graag een pintje dronk en op die manier wat bijverdiende evenzeer kunst met een grote “K”. Toch moet ik bekennen dat wanneer je een bezoek brengt aan het Kröller Müllermuseum je ongewild onder de indruk bent van wat je te zien krijgt. Op nauwelijks een halve meter afstand te staan van het zelfportret van Van Gogh, de rust, de sereniteit die het ganse complex uitstraalt… echt waar, zelfs voor leken als Walter en mij is het een ervaring om niet te vergeten en een aanrader van formaat. Na het bezoek aan het museum nog even uitwaaien op de heide voor een uurtje fietsen, witte fietsen gratis ter beschikking, heen en terug tot aan het Jachthuis Sint Hubertus. Mooi op schema melden we ons aan in Hotel De Keizerskroon in Apeldoorn. Op de parking heel wat gekende kleuren, uitvoeringen, nummerplaten…. We geven ons over aan wat gebeuren gaat en laten alles maar op ons afkomen. Al rechtstaand met mes en vork eten is niet zo handig en uit schrik dat wat eigenlijk op mijn bord behoort te blijven ergens anders terechtkomt durf ik het niet aan om nog eens een rondje buffet te maken…. We worden door de mensen van de organisatie op het hart gedrukt dat het morgen een superdrukke dag wordt dus is het de bedoeling om tijdig de kamers op te zoeken. Dat afzakkertje in de bar van het hotel zorgt ervoor dat we in ieder geval heel goed slapen… Na het ontbijt staat een rit op het programma die ons door middel van een roadbook een stukje van een heel mooi deel van Nederland laat ontdekken. De tocht brengt ons tegen het middaguur in Beekbergen waar we onze auto’s achterlaten en overstappen in een oude stoomtrein die, gerestaureerd,

22

onderhouden en rijdend gehouden door liefhebbers, ons naar Dieren brengt. Onderweg wordt ons een heerlijke maaltijd aangeboden en we wanen ons zowaar in het Agatha Christie tijdperk. Voor we het goed en wel beseffen zijn we in Dieren en bij het uitstappen is het eerste wat we zien een aantal legertrucks. Als de bestuurders van deze mastodonten ons zien aankomen stappen ze uit en beginnen ze laddertjes tevoorschijn te halen… dan pas dringt het tot ons door dat deze “Dikke Daffen” op ons staan te wachten….. Wat volgt is een tocht in de laadruimte van deze legendarische voertuigen over een gelukkig niet al te hobbelig terrein….. Bestemming : een zandvlakte midden in een bos waar een rij doelen opgesteld staan à la Willem Tell. Gelukkig zie ik nergens appels…. De bedoeling is om aan ieder die het wil met pijl en boog te proberen de roos te raken…. Velen voelen zich geroepen een kans te wagen, anderen maken van de gelegenheid gebruik om op een zonnig plekje een beetje te rusten of een praatje te maken. Eens de winnaar van het boogschieten gekend, een vrouw…natuurlijk…. Worden we onder grote belangstelling van de plaatselijk bewoners in deze niet alledaagse transportmiddelen teruggebracht naar onze auto’s. We stellen ons onderweg de vraag wie er nu het meest van deze rit genoten heeft, wij of de bestuurders, allen militairen op rust die het onderhouden en het rijdend houden van deze paradepaardjes van het nederlands leger als hun hobby hebben. Dat ze er in ieder geval zin in hebben blijkt uit de manier waarop ze zich voor de gelegenheid hebben uitgedost en deze logge tuigen, (stuurbekrachtiging, wat is dat ??) in een serieus tempo door de straten sturen. Tegenliggers, welke tegenliggers ??? Terug in Beekbergen wordt er nog even stilgestaan bij de schade aan de rode SM van een echtpaar uit het Franse Baskenland dat tijdens de rit van ’s morgens ernstige schade heeft opgelopen bij een ongeval waarbij nog 2 andere wagens (geen SM’s) betrokken waren. De schade aan de wagen is niet gering maar gelukkig is er niemand gewond en zijn ze er met de schrik vanaf gekomen. Volgens een uitgewerkte routebeschrijving keren we terug naar het hotel. Dat er in Nederland ook flitsers staan zal Marc enkele weken later ondervinden…. Het avondprogramma begint met een korte rit in een paardentram die ons naar Paleis Het Loo brengt waar ons het aperitief wordt aangeboden en we tevens een kleine rondleiding krijgen in dit voormalig Koninklijk Paleis dat sinds 1984 na een grondige restauratie gedeeltelijk is opengesteld voor het publiek. De kostbaar ingerichte vertrekken geven een beeld van drie eeuwen bewoning door de Oranjes, terwijl de gereconstrueerde tuinen met hun waterwerken en sierlijke bloemperken de sfeer van de 17de eeuw ademen. De wandeling terug naar het hotel doet deugd en het diner is een waardige afsluiter van een goed gevulde dag. Ook nu weer zijn we de laatsten om richting kamers te gaan en laten bovendien nog ons goed hart zien door samen met de winnares van het boogschieten van die middag de gewonnen fles champagne soldaat te maken ; zij vieren vandaag hun huwelijksverjaardag. Na het ontbijt checken we uit en worden onze SM’s weer gestart.

22

Ondertussen heeft Mathieu zich ook aangemeld en kunnen we met 4 SM’s de zondagrit aanvatten. Via een prachtige route over de zuidelijke Veluwe arriveren we op kasteel Doorwerth waar we aan een naar meer smakende lunch mogen aanschuiven. Na het maken van de gebruikelijke groepsfoto eindigt om 14:30 u. het formele programma en is het tijd om afscheid te nemen en de terugweg aan te vatten. Een welgemeende merci aan allen die er mee voor zorgden dat ook dit weekend weer een onvergetelijke ervaring werd. Indien je nog even de sfeer wil opsnuiven zijn hier enkele web-site adressen : www.hogeveluwe.nl www.bilderberghotels.nl/kasteel-doorwerth/info_fotos www.citroensmclub.nl/SMroyale009/index3.html

als een treffen tussen Vlaanderen en Zeeland, en is nu uitgebreid naar andere belgische clubs. De organisatie van deze editie is volledig in handen van Citrosfeer en heeft plaats in Oudenaarde. Bedoeling is een club- en grensoverschrijdend evenement te laten plaatsvinden dat om beurt in Nederland, België en Frankrijk door een andere club wordt ineengestoken. Een stadswandeling onder begeleiding van gidsen door het historisch rijke centrum, aansluitend een gezamenlijke lunch en in de namiddag een rit door de prachtige streek van de Vlaamse Ardennen is in ieder geval een sterke formule die voor herhaling vatbaar is. Wij sluiten de rit af met een bezoekje aan een “clublid-sindsjaren” waar we een gezellige babbel hebben en tevens zijn pas volledig gerestaureerde DS mogen bewonderen.

Het daaropvolgende weekend is het alweer alle hens aan dek voor de beurs in Ciney. Op onze grote stand die we delen met het ABCC kunnen we de bezoeker 8 verschillende auto’s aanbieden en wordt het weer een gezellige drukte van komen en gaan. Samen met Frans, Odette, Paul en Lucy nemen we op zondag 21 juni deel aan de Kabouterrit in Oostkerke/Damme, een dag georganiseerd voor oldtimers van alle merken en modellen. Leuk gezelschap, mooie auto’s, mooi weer, lekker eten…….

Wij hebben wel geen Traction maar “75 jaar Traction” is een gebeurtenis die niet elk jaar plaatsvindt dus voor ons toch maar weer een reden om op zondag 12 juli richting Arras te rijden om toch een stukje van dit weekend mee te pikken. Wat een wijs besluit !! In de tentoonstellingsruimte waar een aanbod van alle speciale types en modellen te bewonderen valt komen we Marc Roelandt tegen die het volledige weekend aanwezig is samen met zijn Engelse Traction-vriend-sinds-jaren Mr. Tom Evans. Zijn voorstel om samen in de (rechts gestuurde !!) traction de parade te rijden viel niet in dovemansoren en werd enthousiast aanvaard. Wat hebben we genoten van de rit, het gezelschap, de sfeer, de auto’s !!

Het laatste weekend van juni staat volledig in teken van die bruine omslag, je weet wel, die formulieren waarop je alles moet invullen en waarvan afhangt hoever we volgend jaar op vakantie kunnen…..

Ondertussen is voor velen de vakantie reeds achter de rug, anderen hebben meer geluk, maar wat ook jullie plannen zijn, vergeet niet 30 augustus, 20 september en 3 oktober vrij te houden…..

Het begin van de grote vakantie brengt gelijk ook de start van “De Sfeerbollendag”. Dit initiatief bestaat reeds enkele jaren,

Annie

Ciney, Sfeerbollen en Arras

Portugese Commerciale

23


SORTIE à

Audenarde C’est en réponse à l’invitation du club Citrosfeer Vlaanderen que nous nous sommes retrouvés ce dimanche 5 juillet à Audenarde, la perle des Ardennes flamandes, non loin du Centre du Tour des Flandres cycliste. Environ 65 équipages en DS, SM, Xantia, XM, CX, et autre GS étaient présents pour participer à la journée des sphères hydrauliques ; principalement des Belges et des Hollandais. Après l’accueil petit-déjeuner, nous sommes partis à pied à la découverte du centre historique de la ville d’Audenarde. Notre guide nous a raconté l’histoire de la ville qui débute au 10ième siècle mais qui n’obtient son réel statut de ville qu’au 12ième siècle, avec Philippe d’Alsace. Audenarde trouve sa richesse dans l’industrie drapière et est célèbre pour ses tapisseries. De nombreuses brasseries ont également fait les beaux jours de la ville même si, à l’heure actuelle il n’en reste malheureusement que deux. Les bières encore brassées à Audenarde sont l’Ename, la Liefmans, la Felix et la Roman. Notre balade a commencé sur la place du marché, au pied du magnifique hôtel de ville surplombé d’un beffroi et d’une couronne, en référence à Charles-Quint qui résida quelques temps dans cette ville. Il y fit un enfant à la fille d’un tisserand, donnant ainsi naissance à la future Marguerite de Parme, princesse des Pays-Bas espagnols. La fontaine sur cette même place est un vestige de l’occupation française et a été construite en hommage à Louis XIV pour permettre aux soldats d’abreuver leurs chevaux. Pendant deux heures, nous avons usé nos chaussures dans les rues et ruelles audenardaises pour découvrir, sous un soleil de plomb, un large éventail de styles de construction des bâtiments comme par exemple : -

24

le gothique tardif / flamboyant à l’hôtel de ville le rococo, à l’ancien refuge d’Ename, actuellement maison privée les styles Louis XV et Louis XVI sur plusieurs bâtiments autour de la place du marché le classique à la bibliothèque municipale, le baroque à la porte d’entrée du béguinage

Nous avons poursuivi notre route en direction du seul endroit vert d’Audenarde, le parc Liedts. Un superbe parc au cœur de la ville donc, où nous avons pu admirer un très beau château. Certains observateurs auront surtout remarqué la belle XM garée devant l’entrée. Le parc est aussi agrémenté d’un joli plan d’eau bordé notamment de nénuphars. Un jardin à l’anglaise complète le tableau. Nous quittons le parc pour nous rendre jusqu’à l’Escaut. Le fleuve coupe la ville en deux. Jadis, chaque rive était occupée par une ville autonome, jusqu'à ce qu’Audenarde et Pamele fusionnent au 16ème siècle. L’Escaut, ancienne frontière franco-allemande, a été transformé par les Romains en une importante voie de transport. Entre quatre-vingts et nonante bateaux empruntent le fleuve chaque jour, obligeant ainsi le pont-levis à s’ouvrir autant de fois et aux automobilistes de s’armer de patience. C’est de là que nous avons pu admirer des monuments tels que l'église Notre-Dame de Pamele (1234), exemple suprême du gothique scaldien, la Maison de Lalaing et l'Abbaye du Val des Vierges (Maagdendale), qui fut l'une des plus grandes abbayes de femmes de Flandre. Toujours le long de l’Escaut, nous avons vu Le Quai Louise-Marie, qui accueillit la Joyeuse Entrée de notre premier Roi, Léopold 1er et de son épouse. Notre guide nous a raconté toute une série d’anecdotes sur la ville. J’ai retenu celle de l’emblème de la ville : une paire de lunettes. La légende raconte que lorsque Charles-Quint arriva à Audenarde, il fut fâché d’apprendre que le guetteur de la ville ne l’avait pas remarqué. Il lui suggéra donc de porter des lunettes pour éviter que cette « erreur » ne se reproduise. La réelle explication réside dans la calligraphie de l’époque ; le A majuscule d’Audenarde ressemblant quelque peu à une paire de lunettes. Notre groupe fera aussi une halte dans la cour du béguinage, dont la porte d’entrée en style baroque est surmontée de la statue de Saint Roch. Notre guide précisera qu’il s’agit du plus sexy de nos saints car il dévoile toujours sa jambe ! Le béguinage date du 17ème siècle. Le béguinage est un endroit où les jeunes filles aînées de famille fortunées se regroupaient pour


Nintendo DS?

vivre, sans avoir le statut de religieuse. Leurs pères ne souhaitaient pas qu’elles se marient, évitant ainsi que leur fortune ne passe dans les mains des maris. Célibataires, si ces jeunes filles devenaient des religieuses, c’est à l’Eglise qu’elles devaient confier leur fortune ; ce qui ne convenait pas non plus à leurs pères ! Le béguinage était donc LA solution. Notre découverte pédestre se termine de nouveau sur la place du marché, au pied de l’église Sainte Walburge (sainte patronne de la ville) dont la tour culmine à 90 mètres. En face de l’église se trouve la bibliothèque municipale, appelée par les habitants la halle aux viandes parce que les bouchers s’y rassemblaient naguère. Cette agréable promenade nous ayant ouvert l’appétit, nous avons repris des forces au restaurant « De Zalm » avant d’embarquer dans nos voitures pour parcourir 50 kilomètres vers les villages avoisinants. A la grande satisfaction de Luc, nous avons emprunté quelques tronçons du Tour des Flandres. Nos DS ont avalé sans difficulté les pavés de quelques monts bien connus des cyclistes.

26

Petite note à l’attention de Joseph Delchambre : dommage que tu ne sois pas venu, tu aurais un peu retrouvé les sensations vécues lors de ton récent passage à vélo. Certains ont eu des difficultés à suivre le road-book sans se tromper mais finalement, tout le monde est rentré à bon port pour prendre un dernier verre avant le chemin du retour. Une belle journée qui nous a permis de (re)découvrir une très jolie région. Notre retour vers Amay a été « agrémenté » d’une nouvelle explosion de bougie (depuis le week-end à Heer sur Meuse, on a l’habitude) mais nous sommes finalement rentrés à la maison, très très tard dans la soirée. Il ne nous reste plus qu’à remplacer les bougies, histoire de pouvoir reprendre la route prochainement. A bientôt pour les récits des sorties à Rebecq et à Hoogstraten. Myriam, Luc & Cécile.

Drie DSsen bij Agfa Gevaert in de jaren 1966 tot 1974 Het kan ! In één wereldfirma drie zwarte Directie-DSsen rijden. Het kan. Ergens moet je een speciale auto hebben voor de grote baas. Sommigen van jullie weten, dat mijn zwarte DS 23 Pallas met – airco-automatic versnellingsbak van Borg-Warner het vervoermiddel was van ene Mijnheer Cappuyns. Hij was toen in 1974, de grote directeur van AGFA-Gevaert, vlak naast mijn woning. Ik was er altijd trots op dat ik “een-auto-mét-geschiedenis” had. Maar kort geleden liep ik een jonge man tegen het lijf – die juist aan mijn DS, linker voorvleugel aan het werken was – en hij vertelde mij : “Ik heb ook een zwarte DS van AGFA-Gevaert gehad”. “??????? En wanneer ?” “Het was een model 1969 Pallas!” Oei, juist van vòòr mijn auto. “Ja, maar er is nog een derde zwarte DS bij AGFA-Gevaert geweest. Dit was dan wel een Prestige. Dus met tussenruit”. Daar zat ik dan met mijn geschiedenis van wegen de enige directie-auto van Agfa-Gevaert te bezitten. Trouwens, nu zijn alle directie-auto’s van Gevaert simpele bakken van Mercedes… De jonge man vertelde dan van zijn – de tweede – DS, die hetzelfde model was als de mijne. Zwart. Donker leer. Automatique. “En heb je die nog ?” “Neen”. “Verkocht naar Amerika”. “En heb je daar nog foto’s van ?”. Ja, dat zal wel. Ook van die Prestige. Maar ik weet niet waar ik die foto’s heb liggen . . .” X-keren heb ik de man nu reeds gevraagd en steeds was het antwoord : “Ik kan ze niet vinden !!!!!!!!.” Ofwel is die man een beetje vergeetachtig of is hij met mij aan het rammelen. En ik moet zeggen dat hij mijn herstelling van mijn linker voorvleugel – inclusieve het spuitwerk – zeer mooi heeft afgewerkt.

Daarover later een verhaal. Dus wat doet “bibi-GHG” ? Hij gaat naar AGFA-Gevaert. Vlakbij. Nog steeds dicht bij mijn woning, maar serieus “gekrompen”… en daar wordt me verteld door de bevoegde man, die vroeger over die auto’s de verantwoordelijkheid droeg, dat het zeer juist is dat er drie zwarte DSsen in de verschillende jaren in het bezit waren van de firma. Want, men kocht om de vier jaar een nieuwe auto. Om de technische controle uit de weg te gaan… “Maar documenten ?” “Nergens iets te vinden.“ is zijn antwoord. AGFA-Gevaert had in feite nooit veel foto’s gemaakt van zijn auto’s. Ook niet van zijn gebouwen. En ook niet van zijn mensen !!! Leef ik hier op de maan of spelen die mannen ook met mijn voeten ? Ja, ik zal jullie laten weten als ik een nieuw berichtje kan ontvangen of zelfs foto’s van een van die auto’s kan te pakken krijgen. Ik ben nu wél zeker, dat zij wel zeker foto’s van hebben van een zwarte DS. Namelijk die van mij. Jaargang 1974. Want ik was er zelf bij toen die foto’s gemaakt werden. Voor het gebouw van Agfa-Gevaert. Toen nog. Vandaag heet die firma weer “Gevaert” alleen. En waar zijn die foto’s, bij mij ? Ze zijn ook zoek !!! Bij mij… Ergens tussen in mijn stapels papieren. Daarom hierbij drie keer dezelfde zwarte DS. Allen van AGFA-Gevaert : vast én zeker… GHG

27


Vanthilt en de DS. Foto “Gazet van Antwerpen”

Met een DS op het dak van «VillaVanthilt» !!! Acht weken lang TV vanuit “VRT” met een DS van Nicholas Claeys geleend, in Gent (in juni) én Hasselt (in augustus) Günther H.Götzfried

28


De eerste reeks is voorbij. De eerste 20 afleveringen van “De Villa van Vanthilt” - van gemiddeld 45 minuten - in Gent zijn voorbij. Marcel Vanthilt, kijk naar de grote foto hierbij, heeft Vlaanderen uitgenodigd. Vanaf juni 2009 tot aan het begin van de Ronde van Frankrijk mochten alle beroemde en minder beroemde Vlamingen hun commentaar geven. Hun geschiedenis vertellen. Hun avonturen. Midden op een groot plein in Gent liet hij een twee verdiepingen glazen kast neerzetten. Vlaanderen hing aan de buis en wij zagen onze droom bovenop het dak staan. Tien meter hoog. Iedere avond in een mooi blauw licht. Een Citroën DS van 1969. Met achteraan een bloedmooi campingwagentje. Van de zelfde eigenaar : Nicholas Claeys. Het was vaders DS die een beetje veel verroest is. Nog steeds… Maar mooi gespoten.

Een maand lang was Marcel Vanthilt druk bezig om al die “beroemde” Vlamingen op antenne te krijgen. Vijf dagen in de week - uitgezonderd vrijdag en zaterdag. Meestal 10 minuten nà 22 uur. En wat we dan voor doordringende, schitterende kleuren kregen. De gespreken waren toch interessant. En om de 10 minuten kwamen weer de shots van onze DS. Gegarandeerd. Nog nooit werd in een programma onze DS zo dikwijls op het scherm gezet. Niemand kon daaraan ontsnappen. Ook dat heerlijk kleine – even oude – Caravaneke van de familie Claeys : mooi toch. Dan weer de dagopnames van Gentse straten, dat wil zeggen rondom het St.Pietersplein. Het grootste plein van Gent? Mooi, mooi, volgende week zijn we trouwens weer op de

“Gentse Feesten”, toffe kunst en diners en dranken. Mét madame. Vanaf medio mei/begin juni begon de promotie ervoor. “De Morgen” had in zijn”media.com-rubriek een column van “Vriend Jules”, die een extreem positief artikel op papier zette, dat en normale mens toch een beetje raar opkeek. Want Marcel staat doch een beetje lager op het trapje, doordat hij alle mogelijke programma’s aanpakt. Jules zei woordelijk : “Vroeger vond ik je een aansteller, maar ik leerde de handige professional achter het drukke typetje te waarderen”. Hij moet ook een beetje zijn kost verdienen, tenslotte … En alweer in “DE Morgen” een positieve bespreking: “Uitstekend uurtje feelgoodtelevisie. Vanthilt dendert als een trein en is voorbij voor je erg in hebt…“ Met dit programma heeft hij dus wel degelijk een zeer goed werk afgeleverd. Zeer veel aandacht, niet opdringerig en doch van alles op de hoogte. Veel dan doch. “Vriend Jules” schrijft nog verder over Marcel: “Je werkt hard, Marcel. Een betrouwbare en bereidwillige meid voor alle werk. Een dwarsligger die met de jaren salonfähig is geworden. Het aantal programma’s dat je werd toevertrouwd is amper nog bij te houden” Dus, deze acht weken werken heeft Marcel echt verdiend. Want, goed gemaakt. Marcel verdient een gouden medaille. Een uitspraak van voor het begin van Marcel Vanthilts “Villa” zelf kan dan vergeten worden, want toen zei Marcel : “Villa Vanthilt’ mag zeker geen zomerversie van

29


Met een DS op het dak van «VillaVanthilt» !!!

“De laatste show” worden. “ Het is het echt niet geworden, Marcel, want de optredende Vlaamse VIPS tenslotte kregen ook alle kansen. Zij konden allen hun boodschap kwijt.

Alleen dit getal is al verantwoord dat deze reportage in ons lijfblad “CIROglycerine” verschijnt. Onze auto is trouwens daarom ook dé eyecatcher, omdat alles in het kader van het jaar 1969 (veertig jaar geleden) functioneerde. En dan moeten jullie weten dat deze auto die op het dak van de “Villa van Vanthilt” wel een mooie auto is. Dat wél … maar onderaan… is die doch een beetje veel meer dan rot. Dat vertelde mij de huidige eigenaar Nicholas. Zijn vader wilde er niet meer mee rijden en zette de DS gewoon weg. Nadien heeft hij de auto aan zijn zoon geschonken. En weer werd de DS stilgelegd. Voor de televisieshow werd de auto wel degelijk zorgvuldig gespoten : een wit dak en een beige rondom-kleur. De achterliggende Caravan is eveneens in het bezit van de familie en is wel degelijk in perfecte staat. Iedereen dacht – ik zelf ook – dat er een perfecte auto op het dak van de “Villa” zou staan . Liefst hoopte ik nog eentje van een clublid.

Wie was er ook weer - onder andere - die bij Marcel en de DS op het dak voorbij defileerde ? Een kleine opsomming : Ann Van Elsen en Dave Peeters, Jimmy White en the Black Box Revelation, ene zekere Ryan, Yvan Heylen (de Boerendochter), auteur Rudy Pieters, Triggerfinger (?) Hilde Crevits en Geert Lambert (“Geen vervelende politiek”), Burgemeester van Gent Daniel Termont (hoeveel heeft dit programma aan de stad Gent gekost ??? 50.000 Euro !), Pascal Platel en zanger Luc de Vos. En Jean Blaute en Ray Cokes, (die het in een ander Canvas -programma ”Tournée Générale” het “Geheim van het Belgische bier” onderzochten. Wisten ze dat niet allang ? ) En o.a. ook Frank Vandenbroucke (ooit schitterende én misschien-ex en niet-meer-wielercoureur), Luc Uytenhoeve (de sportjournalist), De Nieuwe Snaar, en nog vele andere.

Neen, de eerste douche – nog voor de auto op tv te zien was – kreeg ik van vriend Leo Van de Velde (onze vormgever én DS-kenner) : ik mailde hem een tijd geleden dat ik vermoedelijk een reportage over deze show zou maken met een DS op het dak. “En jij gelooft dat dit een perfecte DS zou zijn ? Volgens mij is die van onder zo lek als een zeef”. Hij had dus gelijk. Günther H.Götzfried

Het grote programma én vooral de talrijke technische shots – én het creatieve camerwerk - die tijdens de uitzendingen gebruikt werden. De mensen van “de mensen” deden goed werk voor dit programma. “Ik kan niet zeggen dat het daardoor een slecht programma werd. In tegendeel. Je voelde je precies in een andere wereld. En dan iedere keer Xte-keer die (onze) DS van Nicholas Claeys op het dak. Wij konden gelukkig zijn. Nog nooit had onze oldtimer-auto een dergelijke aandacht gekregen. Namelijk : in de 20 Gentse afleveringen waren in totaal bij iedere uitzending 556.000 kijkers gemiddeld. Bij 20 vertoningen dus 11.120.000 kijkers !!!!!!! En het dubbele komt dan nog eens bij als de locatie ook 20 keer uit Hasselt uitgezonden wordt. Dan zijn het namelijk 22.240.000 kijkers. Niet mis toch ?

De DS voor Marcel Van Thilt van boven op het dak gefotografeerd (Nicholas Claeys). 30

Voulez-vous voir Citroën en peinture ? Eric LEFEBVRE est un artiste peintre vivant à Huy. Il est né à Montsur-Marchienne le 20 janvier 1957. Dès l’âge de 6 ans, il se passionne pour les pinceaux et les pots de couleurs et l’empreinte surréaliste marque ses premiers dessins aquarellés. Gradué en compta-informatique, il a également poursuivi des études d’orthopédie. A l’heure actuelle, la réalisation d’orthèses podologiques fonctionnelles est son activité principale mais la peinture prend de plus en plus d’ampleur dans sa vie et il mène les ses deux activités de front. Parmi ses œuvres, on trouve des aquarelles, des huiles et des dessins. Vous devez vous demander pourquoi cet article trouve sa place dans notre revue ? Tout simplement parce que j’ai pu admirer, sur une petite place de Huy, une reproduction d’une de ses œuvres dont certaines deviennent ainsi des décorations urbaines. L’œuvre en question est intitulée « entrée dans la légende » ; admirez plutôt : Ce tableau existe en aquarelle, œuvre originale, au format de 50 x 70 cm (prix : 1500 euros) et en lithographie, au même format et en tirage limité à 150 exemplaires (prix 150 euros). Le texte se rapportant à l’œuvre est le suivant : « Traction Avant, 2 CV, DS,….. mythes et logique d’une mécanique avancée. Ces voitures de légende ont obtenu leur droit d’entrer dans l’intemporelle allée des Grandes ». En rentrant à la maison, j’ai visité le site internet de l’artiste où j’ai découvert une autre œuvre qui trouve aussi sa place dans cette revue. Il s’agit d’une aquarelle intitulée « De beaux harnais pour ma campagne » où une 2 CV se retrouve en plein désert égyptien. Ces œuvres sont bien entendu à vendre. Avis aux amateurs. Pour plus d’infos, n’hésitez pas à visiter le site www.ericlefebvre.be ou à le contacter par mail à l’adresse [email protected] Myriam

31


Een paraplu op

ANRG 90ERNJIEA UWI V

Wanneer de economische crisis toeslaat in de jaren dertig, vat André Citroën het idee op een populaire, goedkope auto te ontwikkelen, met de codenaam TPV “très petite voiture” waarvoor de naam 2 CV (twee fiskale PK in Frankrijk) na de oorlog wordt gekozen. Vanuit zijn standpunt, moeten nieuwe markten ontdekt worden, van de auto een gebruiksvoorwerp gemaakt worden, nuttig en bereikbaar voor het gewone volk. Voor de eerste keer gaat Citroën een auto ontwikkelen als een werktuig voor de werkende klasse en voor het platteland, zoals Henri Ford dit gedaan heeft. Volgens het lastenboek opgesteld door Pierre Boulanger, alge-

32

meen directeur in 1936, moet de TPV “vier personen kunnen vervoeren en vijftig kilo aardappelen of een vaatje wijn, aan een maximumsnelheid van 60 km/uur”. Er wordt een ploeg gevormd rond André Lefebvre, en de TPV wordt ontwikkeld als een economisch voertuig met eigen kenmerken, géén verkleining van een model uit de middenklasse, zeker géén Traction van de arme man. In dit programma bevestigt Pierre Boulanger zijn verlangen om een technische voorsprong te nemen : zijn ingenieurs moeten werkelijk alles overwegen, zelfs als het onredelijk lijkt, daarna kan een keuze gemaakt worden in de nieuwigheden. En deze ontbreken niet, dankzij de technieken uit de luchtvaart, die André Lefebvre nauw aan het hart liggen.

Citroën 2 PK vier wielen De TPV beschikt over een aantal interessante kenmerken voor die jaren: voorwielaandrijving, soepele ophanging, een luchtgekoelde platliggende tweecylinder, een koetswerk in profielen gemaakt. En natuurlijk de lichtheid, de stijfheid en een doordachte gewichtsverdeling, zoals in een vliegtuig. De oorspronkelijke lancering van het voertuig is voorzien voor het najaar 1939, maar het uitbreken van de de oorlog belet dit. De bestaande prototypes worden vernietigd of in onderdelen gedemonteerd en op verschillende plaatsen verborgen. Het model wordt verder in het geniep ontwikkeld tijdens de oorlog. De 2 CV blijkt dan een ideaal voertuig te zijn : de wederopbouw van het land heeft nood aan praktische toepassingen voor de werkende klasse, aan een lage prijs gemaakt met weinig grondstoffen. Bij de lancering blijkt de 2 PK vlug het symbool te worden van de vrijheid. Zij wordt voorgesteld op het Salon in Parijs in 1948, met een 375 cc motor die 9 PK ontwikkelt, en, voorzien van een centrifugaal koppeling. Mooi kan je haar bezwaarlijk noemen, maar zij is ruim. Zij heeft andere kwaliteiten : pretentieloos, sympathiek, zuinig, vernuftig ... zo weet zij uiteindelijk alle harten te veroveren. Van 1949 tot 1990, worden er 5.114.940 stuks gemaakt, waarvan 1.246.335 bestelwagens. Vele mensen denken met weemoed aan de “eend” of “geit” als hun eerste wagentje. Nu nog vandaag, is het bezitten van een 2 PK een uiting van non-conformisme, van jeugd en avontuur !

33


Salon 1948 Op het autosalon van oktober 1948 wordt de 2 PK aan de pers en aan het publiek voorgesteld. Op deze foto zien we hoe Pierre Boulenger (rechts met mantel) met vaderlijke trots zijn laatste spruit voorstelt aan de president Vincent Auriol, die niet weet wat hij ervan moet denken !

De Bijou Aangezien de standaard 2 PK niet goed verkocht in Engeland, besloot de engelse fabriek zelf een luxe versie te maken, die wat van de uitstraling van een DS zou meekrijgen. Het werd een tweedeurs auto met een glasvezel koetswerk ... die evenmin goed verkocht werd, omdat hij te duur was tegenover zijn concurrenten, de Morris Minor en de Mini ! Van 1959 tot 1964 werden er slechts 212 van gemaakt.

De Charleston In 1981 wordt een speciale serie voorgesteld, de Charleston, die van het lelijke eendje een sierlijke auto maakt in tweekleuren livrei, bordeaux en zwart. Deze serie kent zo een succes, dat de Charleston vanaf 1982 een derde seriemodel wordt en ook nog in de combinatie geel/zwart en lichtgrijs/donkergrijs kan geleverd worden.

Van 1949 tot 1990, worden er 5.114.940 stuks gemaakt, waarvan 1.246.335 bestelwagens.

34

90 ans d’innovation

Citroën 2 CV: T.P.V. La 2 CV Citroën est née d’une démarche logique de ‘marketing’ pour employer une expression d’aujourd’hui. En 1935, Michelin devenu propriétaire de Citroën est conscient de la nécessité de diversifier l’offre de la marque par de nouveaux marchés. Il lance les études de la petite camionnette (le TUB) et celle de la très petite voiture (TPV), une voiture de classe très inférieure à la traction et destinée à une clientèle populaire. A cette époque, se souvient M Cadiou, ingénieur puis directeur du bureau d’études, Citroën fabriquait la traction qui était une monocoque. Les premières études s’orientent vers une architecture similaire : caisse autoporteuse sur laquelle les éléments mécaniques viennent se rapporter. Le cahier des charges imposant un poids réduit, la tôle d’aluminium est essentiellement le matériau défini pour réaliser la carrosserie monocoque de cette voiture. Deux problèmes, cependant se présentent : l’emboutissage difficile de la tôle d’aluminium et son soudage on ne peut plus délicat. L’idée de départ d’une caisse monocoque en aluminium pour la TPV a donc été abandonnée. Le dessin original de la TPV monocoque en aluminium avait une filiation certaine avec sa grande sœur ‘la Traction’. Nous étions en 1936/1937.

différente qui est présentée, bien que de concept général équivalent. Sous les directives du sculpteur et styliste Flaminio Bertoni, la forme s’est améliorée. L’acier remplace l’aluminium et le magnésium. Des ressorts hélicoïdaux et des amortisseurs à friction assurent la suspension. Le moteur de cylindrée équivalente est refroidi par air. Ces nouvelles caractéristiques ont permis d’améliorer la faisabilité et de réduire les coûts. A contrario, l’habitacle s’est enrichi (tableau de bord, sièges), présence de poignées de porte extérieures et d’un essuie glace et de deux phares. De 1948 , année de sa présentation, à juillet 1990 date de fin de fabrication, plus de 5 millions de 2 Cv ont été produites dans les usines de Levallois et d’Ivry (France), de Forest (Belgique), de Vigo (Espagne) ainsi qu’à Mangualde (Portugal). Son moteur est passé de 375 cm³ et de 9 ch à 602 cm³ et 33 ch. Elle a tout fait et tout transporté. Cest un phénomène autant mécanique que sociologique. Chère au cœur du monde, la 2 CV qui a participé à de si nombreuses expéditions collectives ou non, représente comme l’indiquait une publicité, ‘l’amour libre, l’amour toujours’. Chiffres de production:

Les études s’orientent alors vers un dispositif ‘châssis plateforme’ portant la carrosserie ainsi que le groupe moteur-boîte, et maintenant l’ensemble de la liaison au sol. Il faut donc que ce châssis-plateforme fasse part de qualités de rigidité exceptionnelles tant en torsion qu’en flexion, avec paradoxalement, une masse aussi faible que possible. La nouvelle orientation des études maintient cependant l’aluminium malgré son prix élevé, les responsables espérant une baisse prochaine de ce matériau. La plateforme, caisson de quelques cm de hauteur, dont la longueur est égale à celle de la voiture, se termine à l’avant et à l’arrière par des longerons. Sa rigidité est due à un cloisonnement interne de tôles verticales, du type ‘nid d’abeilles’.

2 CV 2 CV fourgonnette Dyane Acadiane Méhari

3.868.631 1.246.335 1.443.563 253.393 144.953

Destinée au monde ouvrier et rural, comme l’indique le cahier des charges de Pierre Boulanger, directeur de Citroën à l’époque, la 2 CV doit être légère pour en abaisser le coût. Dans cet esprit la conception de la carrosserie se voulait aussi simple qu’il était permis. Cette particularité induit une suspension souple, à grands débattements pour allier confort et fiabilité de l’ensemble. Un phare unique assure l’éclairage. En 1939, près de 200 véhicules sont prêts à être exposés. Ils sont dotés d’un châssis et d’une plateforme en alliage d’aluminium (ailes en acier), d’une suspension par huit barres de torsion et dispositif hydraulique d’anti-cabrage, de bras de suspension en magnésium et d’un moteur bicylindre de 375 cm³ (8 chevaux) refroidi par eau. La déclaration de guerre survenant, ils ont détruits à l’exception de quatre d’entre eux précieusement cachés, et d’un cinquième servant aux essais de pneus par Michelin et transformé en pick-up. Durant la guerre, l’étude se poursuit clandestinement, le temps aidant. Au Salon de Paris 1948, c’est une voiture sensiblement

35


Ditjes en datjes / Ceci et cela Motorkap weggevlogen : Tijdens het rijden… Jaren geleden en toch herinner ik me het gebeuren : iemand uit onze Club ging met zijn DS naar een garage (van Gommaire zaliger) voor een kleine nazicht. Met wat praten en verhaaltjes en dan weer de auto in en op de autostrade gebeurde het: de motorkap loste en midden op de Ring van Antwerpen ging de hele motorkap de lucht in en vloog op één van de navolgende auto’s. Serieuze schade. En de motorkap was niet meer te gebruiken. Ik weet niet hoe het is afgelopen : verzekering etc… Kortgeleden kreeg ik ook weer zulk een gebeuren verteld. De persoon (ik zal de naam niet noemen!) reed met zijn mooi verzorgde DS naar de Technische controle. Hij doet heel de doorloop, er werden zelfs andere testers bijgeroepen om te bewonderen hoe mooie die DS van onder is. Geen roest. Geen enkel plaatje gelast. Trots als een pauw vertrok onze vriend. En op de autostrade naar huis had hij hetzelfde voor als het bovenstaand verhaaltje : de motorkap begon te bewegen en hoe hoger de snelheid werd hoe meer de kap zich verwijderde van de auto. Tot – eindelijk? – de hele motorkap de lucht inging. Men heeft mij niet gezegd of er schade bij derden was. Een normaal verhaal: nee. Helemaal neen. Want, deze DS had al jaren een haakje waaraan de motorkap vasthing. Speciaal persoonlijk gemonteerd. Jaren geen schade dus.

En dan op die Technische Controle moest hij de stalen kabel lossen van de haak en vergeten… Gelukkig had deze man in zijn eigen smalle garage nog een perfecte motorkap (als nieuw !) en hij moest die gewoon weer aanhangen en dat soort grapjes kunnen nu en in de toekomst niet meer gebeuren. Wat toch allemaal met onze Deessen zomaar kan gebeuren … Altijd weer werk … GHG

Uitstap in Vlaamse Ardennen, zonder DSsen De Vlaamse Ardennen zijn - schijnt het – een geliefde plaats te zijn om een rondrit met oldtimers te doen. In juli waren het onze Citroën-clubs die vanuit Oudenaarde vertrokken. Dan kreeg ik een berichtje van de “Materse oldtimervrienden” die reeds op 28 juni dit jaar een rondrit organiseerden. En onze contactpersoon – Gilbert Vermaercke - was ook gevraagd om mee te rijden. Niet in zijn DS maar mét de tractoren. 198 tractoren – niet meer en niet minder - werden op reis gestuurd. Wel te verstaan : het waren oldtimer-tractoren. Via het Koetsen-museum Verdonck. Een bezoek en dan was het reeds middag. Dus : “een diner met alles daarop en eraan” , vertelt Gilbert. Wist hij dat 4 uur later alweer een vol bord werd uitgedeeld . . .

moesten veel kruispunten en menige grote baan gedwarsd worden. Dan ging de reis naar Vloesberg en o.a. La Houppe in Wallonië. En dan weer terug met al die voertuigen naar Mater. Daar was - nà 220 km rondrit - de “Jagerij”, waar weer een opulent menu aan alle deelnemers (inclusief familieleden) aangeboden werd. Sponsoren ? ? ? Ik heb in ieder geval uit het verhaal van Gilbert begrepen dat hij bijzonder verheugd was over de opulente menu’s. Maar toch heeft Gilbert wel gezegd dat hij bij zijn DS/SM Club blijft. Ook al wordt daar minder gedineerd. PS.: Op deze foto linksonder zie je nogal wat tractoren maar tussenin zit er altijd wel een werkje van “would-be-André Citroëns”. Een twee-zitter op basis van een 2CV, van het merk “Le Patron”. GHG

Beste lezers… De laatste maanden in dit jaar 2009 geraken veel van onze leden met de verjaardagen op vervelende termijnen. Wees lief met die oudjes… Marc Roelandt , wiens 50ste verjaardag gevierd werd, mag nu ook in “vrijwillige disponibliteit voorafgaand aan de pensionering”. Op 57 jaar. Op pensioen ga je definitief met 60.

Om de bijna 200 tractoren over de wegen van de Vlaamse Ardennen te krijgen waren niet minder dan 22 motards bezig alles in lijn te houden. Natuurlijk

Bij hem zou je het niet zeggen. Vermoedelijk was hij ook verrast dat hij al mocht beschikken… Zo jong en dan dat… VEEL DEUGD, Marc. Günther Götzfried heeft het ook reeds tien jaar geleden getroffen. Toen was hij 36

Le rêve le plus fou : la production de la Citroën GT confirmée ! Vous connaissez l’histoire de Pinocchio, cette marionnette de bois qui finit par devenir un petit garçon de chair et d’os. L’histoire de la GT ressemble un peu à ce conte.

60. Op rust gaan. Dat zat niet snor. Hij heeft dan wel geprobeerd en met met vallen en opstaan is hij nog steeds bezig om voor dat heerlijke tijdschrift wat te schrijven. “Solange uns die Füsse tragen”. Hij is nu 70 jaar. En wie is nu 80 ? Gilbert Vermaercke. Deze “kranige tachtiger” heeft inderdaad een druk arbeidsleven achter zich. Veel gereden met ouderwetse vrachtwagens o.a.Scania, van de petroleumhaven van Gent naar Tessenderlo. In die periode toch. En daarna vanuit Welden iedere dag om 4 uur met de trein naar Vorst. VW wachtte op hem. Zijn tuintje . . .

Dès les jours qui ont suivi la présentation de la Citroën GT au Mondial de Paris, la rumeur d’une production en petite série a commencé à circuler. Et bien, à en croire au Magazine Autocar, la mise en production de 20 unités serait désormais confirmée ! Dans une interview accordée au magazine anglais, Vincent Besson, chef de produit chez Citroën a avoué : « Originellement conçue virtuellement pour le jeu vidéo Gran Turismo 5, la Citroën GT a suscité un tel enthousiasme depuis sa présentation qu’elle a poussé Citroën à revoir ses projets. Nous pensons maintenant à la production d’une petite série, sans doute limitée à 20 exemplaires » a-t-il ajouté. Malheureusement, la magnifique GT perdra son mode de propulsion vert à pile à combustible lors du passage à la production puisque Besson a révélé qu’elle devrait être mue par un V8 américain en provenance de chez Ford ou de chez GM. Si la plupart d’entre nous devrons encore attendre de nombreux mois avant de rêver d’en croiser une (à 20 exemplaires, il ne va pas en avoir à tous les coins de rues), quelques privilégiés ont déjà eu la chance de la croiser dans la circulation ! Le Blog Auto mars 2009

Toen al met DSsen gereden. De liefde was te groot. Al jaren is hij bij ons lid in de DS/SM Club. Gilbert is al 20 jaar lang “starter” bij een Cross-club. Iedere zondag. Een trouwe man. Drie jaar geleden heeft hij zijn prachtige lieve vrouw Gerarda verloren. Hij blijft aandringen voor een mooi leven. Zijn liefde : de Vlaamse Ardennen. Wie Gilbert Vermaercke tegen het lijf loopt, bewonder deze man. Hij doet alles uit liefde. Wanneer zien we ons weer . . .? Gilbert is dus wél tachtig GHG

Citroën ontwikkelt een CO2arme versie van de C6. Het doorgaans goed geïnformeerde Britse blad Autocar meldt dat Citroën aan een milieuvriendelijke C6 werkt. De ‘eco C6’ zou minder dan 100 g/km CO2 uit moeten stoten, wat behoorlijk laag is voor een grote sedan. Daarvoor wordt dan ook het een ander aan geavanceerde techniek uit de kast getrokken. Allereerst is dat het Hybrid4systeem, de aandrijflijn die we eerder zagen in de Peugeot Prologue Concept (de voorloper van de Peugeot 3008). Een 163 pk dieselmotor wordt bijgestaan door een elektromotor met een klein accupakket. De brandstofmotor drijft de voorwielen aan en de elektromotor de achteras.

Daarnaast wordt er alles aan gedaan om de aerodynamiek positief te beïnvloeden. Zo krijgt de hybride C6 een platte bodemplaat, banden met lage rolweerstand en half-afgedekte wielkasten achteraan. De autofabrikant streeft ernaar uit te komen op een Cw-waarde van 0,24 – een lage luchtweerstand voor een directie-auto. De auto wordt verder uitgerust met een start-stop-systeem en een gerobotiseerde, handmatige transmissie met zes versnellingen. Het is nog onduidelijk of de ‘eco C6’ alleen als conceptcar gepresenteerd wordt of ook in productie wordt genomen. De Britse media suggereren dat de auto de toevoeging ‘CX’ krijgt, refererend aan de lage Cw-waarde maar ook aan de aerodynamische Citroën CX uit 1974, geïnspireerd op een ontwerp van designfirma Pininfarina.

Le groupe PSA proposera un véhicule électrique fin 2010 Le groupe PSA proposera un véhicule électrique fin 2010 Un nouvel accord de collaboration a été signé le 2 mars dernier entre PSA et Mitsubishi Motors Corporation. Les deux constructeurs vont mettre au point ensemble un véhicule électrique pour l’Europe basé sur l’iMiEV de Mitsubishi. Ce véhicule sera vendu fin 2010 sous la marque Peugeot parallèlement au modèle européen de l’iMiEV du constructeur japonnais. De son côté, Citroën envisage des concepts innovants de véhicules électriques comme C-Cactus électrique. En complément, le groupe axe sa recherche vers le développement d’un véhicule électrique polyvalent de type hybride « plug-in ». PSA PeugeotCitroën confirme son engagement dans des technologie prometteuses : le Stop & Start de deuxième génération généralisé à partir de 2010 et pour 2011, une offre d’hybrides diesel illustrée par les futures Citroën DS5 HYbrid4 et Peugeot 3008 HYbrid4.

37


Du pain, du vin, et … de la DS ! in de Weekend Knack, editie zomernummer Frankrijk, staan op de kaft de gekende franse iconen : Napoleon, de Eiffeltoren, de Tour de France, een croissant, Brie, Bibendum en .. een 2 CV en de DS ! En in het voorwoord schrijft Pierre Darge, die het niet kwalijk zal nemen dat wij hem nog eens citeren : Veel later ontdekte ik Parijs, pastis, de Azurenkust en de Citroën DS, het futuristische product van wat toentertijd het wonderlijkste automerk van het westelijk halfrond was. Voilà, zo weten we het weer eens van een ander ! Vive la France

Le Moulin de Fourges Is het jullie al overkomen dat je ergens voor het eerst komt, en dan zegt ... dit komt mij bekend voor, waar heb ik dit reeds gezien ? Ik was zo eens op reis met een groep senioren, in de voetsporen van de Impressionisten. Een eerste stadje dat je moet bezoeken is Auvers-sur-Oise, tussen Parijs en Normandië, waar in de loop van de jaren een schilderskolonie huisde : Daubigny, Cézanne, Pissaro en Vincent van Gogh, die er zijn laatste creative periode kende, er stierf en ook begraven ligt. 38

Dan moet je in Giverny de woning en de tuin bezoeken van Claude Monet, wiens schilderij ‘Impression, soleil levant’ de naam aan de stroming van vernieuwende schilders heeft gegeven. En zodoende gingen we ’s middags dejeuneren in een charmante watermolen, de Moulin de Fourges op tien kilometer daar vandaan. Na de maaltijd gingen we een wandelingetje maken, en toen ik de voorkant van de molen zag, had ik het gevoel : dit ken ik van ergens !

Om zeker te zijn nam ik een folder mee van het restaurant, en toen ik thuis kwam, zocht ik het op in het boek “La DS, Objet de Culte”, en ja hoor, de twee foto’s kwamen overeen. Alles klopte, de overkapping van het waterrad, de schouwen op de daken, de ramen en dakramen ... alleen de visser en de jonge vrouw stonden niet meer in de folder.

Jullie moeten namelijk weten dat ik een vijftigtal boeken over Citroën in de kast heb staan, en daarbij een zeer fotografisch geheugen heb. Na enig denkwerk wist ik dat ik deze molen kende van een publicitaire foto met de eerste ID, nog wel in de hevige kleur ‘Capucine’.

Marc

Wat een toeval, dat ik daar eens zou gaan eten, nietwaar ?

Les SM non fiables Souvenez-vous de l’article écrit par Charlotte dans le Citroglycerine d’août 2007 : Une SM remporte le Tour de Lissac 2007 en régularité. Et bien, pas moins que 5 SM ont pris part dans l’édition 2009 qui s’appelle dorénavant Tour Auto Optic 2000, suite au changement du sponsor principal. Comme les années précédentes, le rallye se produit sur cinq jours et l’on roule au choix dans une des deux catégories, vitesse ou régularité.

Nonante pourcent des participants roule en Alfa, Aston Martin, Ferrari et Porsche …

NIEUWS van de Amicale Citroën Internationale

Dans la catégorie régularité, la première SM a terminé en 37 ième position, la première DS en 41 ième et la GS en 46 ième sur 114, une prestation reconnue par les autres compétiteurs. Source : The Citroënian – juillet 2009.

Oh Là Là De DS wordt graag gebruikt in fotoreportages … zo heeft het zwitserse lingeriemerk Beldona een mooie reportage gemaakt voor haar lente-zomer katalogus, met een model in een pseudo-Pallas.

Recent werd het logo van de ACI vernieuwd, om zo een dynamischer imago weer te geven. Drie nieuwe kleuren werden gekozen : zilvergrijd, rood en zwart, en met de toestemming van Citroën, werden dezelfde kleuren, en hetzelfde lettertype gebruikt als in hun nieuw logo. Ons nieuwe logo dat ondertussen door Citroën is goedgekeurd, zal in sommige mededelingen naast dat met de nieuwe Chevrons gebruikt worden. Fondsen voor het ‘Event of the year’ Alhoewel de ACI onafhankelijk blijft, is haar voornaamste taak, wereldwijd de club te vertegenwoordigen bij Citroën, en hen zo veel mogelijk diensten te verschaffen. Een uiting van het wederzijdse vertrouwen tussen Citroën en de ACI, is dat deze laatste in toekomst de fondsen zal ontvangen voor het ‘Event of the Year’. Op die manier zullen voorschotten kunnen betaald worden aan de organisatoren, en kan de ACI een controle uitvoeren dat het geplande evenement aan zekere voorwaarden voldoet.

Ajoutons à cela qu’un écossais a participé avec une GS 1220 de 1972, une voiture qui est par définition une petite familiale, ne développant que 55 chevaux et sousvireuse à souhait ! Pour un bon classement, il faut évidemment respecter le temps idéal choisi, et éviter au maximum les pénalités sur circuit, sur les tronçons fermés et sur route libre.

En om Günther nogmaals een pleziertje te doen, citeren we : «... im Fond eines Citroën DS wirken die neuen Dessous nochmals um eine Nuance verspielter und sinnlicher.» Voor meer speels en zinnelijk, surfen naar www.beldona.ch en dan klikken op Beldona Magazin.

39


Louis Geveke en zijn DSsen “en miniature”: bloedmooie exemplaren

Zo klein en toch zo echt (1/43) Iedereen van onze leden heeft ofwel een SM in zijn garage staan, ofwel een DS. En iedereen heeft een kleine miniatuur van een SM, maar zeker ook van een DS. Sommigen kunnen daarvan niet genoeg krijgen voor hun glazen kast. Sommigen kopen of vinden graag goedkope exemplaren, anderen staan er op prachtig afgewerkte lievelings-DS-miniaturen van gelijk welk merk. Iedereen zijn persoonlijke smaak. Ikzelf heb dat van onze vriend en -medeoprichter van onze DS/SM Club -Charles Lentz geleerd - toen we samen met Marc Roelandt – een tijd geleden bij hem thuis ontvangen werden - en een absolute verrassing van wonderbaarlijke exemplaren van onze DS konden zien. Toen heb ik gedacht : ”En ik zit ook wel met DS, maar met zéér simpele versie. Omdat ze goedkoop waren . . .” Bij Charles was alles het beste. Tot in de details afgewerkt. Natuurlijk heb ik dan meestal naar de DSsen gekeken, maar in mijn herinnering waren zijn andere niet-DS-modellen even fijn gevormd. Ik herinner me nog een modelletje dat de allereerste DS was die in Draguignan juist uit zijn “geheime” schuilplaats reed. Voor het eerst in de historie reed een echte DS met hydraulische vering op de openbare weg. Natuurlijk was deze auto niet met de definitieve vorm uitgerust. Wat wél speciaal was : met zelfs die fotograaf die toen de eerste foto maakte vanuit de struiken voor die streng geheim gehouden locatie. Miniatuur 1:43, prachtig. Ergens heb ik ook nog een foto van Charles zijn exemplaar.

op, en de handel was snel rond. Enkele dagen later kwam er een charmant reuze-pakket waar de auto’s inzaten. Voorzichtig via de Post. Deze (vrolijke en hardwerkende) Louis Geveke is wel helemaal geen Waal, wel een Nederlander. Het is bijna een echte Belg !!!! Die verliefd is op België. Verleden week was ik bij hem op bezoek en we hebben snel vriendschap gesloten. De jonge man is dus een verwoede verzamelaar van waardevolle miniatuurauto’s. En daarvoor reist hij de halve wereld voor af. En hij neemt alleen prachtige exemplaren aan, die nooit verkocht waren !!! Wél is de verpakking per exemplaar een nieuwe. Achter een plastieken doos staat dan wél gegarandeerd een uitzonderlijke DS. Voor een aanvaardbare prijs. Wie er eens met Louis Geveke wil contact opnemen doet dat best via e-mail [email protected] Daarmee kan jij eventueel je droom vervullen. Hij heeft geen duizenden exemplaren maar zoekt naar exemplaren zoals zijn klanten het wensen. Doen. GHG

Hiernaast zie je twee 1/43-miniaturen-DSsen staan (een DS 21 1968 en een DS 23 Pallas) die ik – toevallig? - gevonden heb op Internet. Toevallig. Echt ! Ik moest er niet lang nadenken om deze twee exemplaren in mijn miniaturenkast te voorzien. Ik was - en ben het nog - er echt verliefd op . . . Ik mailde daarvoor naar een zekere Mijnheer Louis Geveke (een Nederlander en België-fan uit Yvoir in Wallonië, zoals ik later wist)

Garage Snoeckx NV Bredabaan 196 2170 Merksem. 40

tel.: 03/ 645 95 13 Fax: 03/ 647 32 52

Peter en zijn idee

Met zelf gemaakte foto’s een puzzel te maken van DSsen. Exclusief in Citroglycerine. Een bedenksel van Peter en Corrie Bink. Een DS-puzzel. Wat deed Peter : hij had zoals vele mensen reeds de o.a. “Ravenburger Puzzels” gezien. Een Duits product, waarbij een puzzel bestaat uit honderden onderdeeltjes die in rare vormen zijn uitgesneden uit het oorspronkelijk gaaf drukdocument. En het doel is uiteraard dat het geheel telkens weer met veel moeite terug bijeengebracht moet worden. En als je het juiste resultaat hebt, dan kan je dat op een stevige karton overbrengen en daar vastlijmen. Dat was zo ongeveer de overweging van Peter. Hij maakte dus zijn eigen puzzels. Als ik het goed voor heb waren dat zeker een tiental motieven. Drie heb ik gekozen

en deze zouden de eerste in dit nummer van Citroglycerine en ook in de volgende resterende 2 nummers van Citroglycerine verschijnen. En als je dus met dit beeld haast hebt dan kun je dat al eens proberen. Maar als de tweede verschijnt (binnen drie maanden) dan meng je de eerste en de tweede en probeert daarbij een hogere moeilijkheidsgraad. En met de derde evenzo. Ik weet het, het is maar een spelletje. Maar voor onze DSsen is ons toch geen moeite teveel. En dan denk je ook even aan Peter en Corrie Bink. Met hun beiden hebben zij dit uitgewerkt en wij mogen daarmee spelen. Veel plezier. GHG

41


DE SM 0001 heeft bestaan! LA SM 0001 a existé !

In de Citroglycerine van de maand mei 2009, stelde ik mij de volgende vraag: de SM 0003 is de oudst gekende, maar waar zijn nummers 0001 en 0002 ? Betreffende de 0003, heeft Eddy Muyldermans haar geschiedenis kunnen terugvinden, en wij weten dus dat zij oorspronkelijk door Citroën Belux was ingeschreven, en dat zij terug naar België is gekeerd na lange omzwervingen … Ik moet toegeven dat het bestaan van een SM nr 0001 en nr 0002 mij niet belet te slapen, maar dat anderzijds die vraag mij toch intrigeert ; zo is het voor mij ondenkbaar dat een constructeur het nr 0003 toekent, en de nummers 0001 en 0002 overslaat. Zelfs de allereerste Type A uit 1919 die aan een particulier werd verkocht, droeg het chassis nr 00001. Het is nogmaals onze vriend Eddy die mij het bewijs heeft geleverd dat de SM nr 0001 bestaan heeft. Hij stuurde mij namelijk een kopie v an de « Notice descriptive des véhicules automobiles Type SB Série SB », die letterlijk weergeeft : « PROCES-VERBAL DE RECEPTION Il résulte des constatations effectuées à la demande du constructeur le 30 décembre 1969 que le véhicule N° 00 SB 0001 à moteur N° 100 001 ci-dessus décrit et présenté comme prototype d’une série CITROEN, type « SB série SB » satisfait aux dispositions …. Paris, le 6 mai 1970. »

Ziehier een onweerlegbaar bewijs dat de nr 0001 wel degelijk bestond. Aangezien de établissements Chausson drie prototypes met de hand hebben vervaardigd, en zes modellen van de preserie, en dat wij weten dat er twee gouden waren voor de foto opnames (winter 1969 – 1970) en twee witte voor het Salon van Genève (maart 1970), welke zijn dan de twee ontbrekende ? Dan blijft er nog een andere puzzel op te lossen : welke chassisnummers werden aan welke voertuigen toegekend ? Als we de drie prototypes buiten beschouwing laten, geeft ons dit zes autos voor de serieproductie van start ging. Wie kan ons zeggen of de twee gouden en de de twee witte een chassisnummer hebben gedragen, en wat voor de twee onbekenden … ??? Wordt vervolgd …. Dans le Citroglycerine du mois de mai 2009, je me suis posé la question suivante : la SM 0003 est la plus ancienne connue, mais où sont restées la 0001 et la 0002 ? Concernant la 0003, Eddy Muyldermans a su retracer son histoire, et nous savons donc qu’elle avait été immatriculée initialement par Citroën Belux, et qu’elle était retournée en Belgique après beaucoup de détours … 42

Je dois vous avouer que l’existence d’une SM n° 0001 et n° 0002 ne m’empêche pas de dormir, mais que cette question m’intrigue quand même ; pour moi, ils est impensable qu’un constructeur attribue un n° 0003 en laissant passer les n°s 0001 et 0002. Même la toute première type A de 1919 vendue à un particulier portait le n° de châssis 00001. C’est encore notre ami Eddy qui m’a fourni la preuve que la SM n° 0001 a existé. Il m’a envoyé une copie de la « Notice descriptive des véhicules automobiles Type SB Série SB », qui reprend textuellement : « PROCES-VERBAL DE RECEPTION Il résulte des constatations effectuées à la demande du constructeur le 30 décembre 1969 que le véhicule N° 00 SB 0001 à moteur N° 100 001 ci-dessus décrit et présenté comme prototype d’une série CITROEN, type « SB série SB » satisfait aux dispositions …. Paris, le 6 mai 1970.» Voilà une preuve irréfutable que le n° 0001 a bel et bien existé. Considérant que les établissements Chausson ont construit trois prototypes à la main, et six modèles de présérie, et que nous savons qu’il y avait deux dorées pour les sessions de photo (hiver 1969 – 1970) et deux blanches pour le salon de Genève (mars 1970), quelles sont les deux manquantes ? Un autre petit puzzle à résoudre : quels numéros de châssis ont été attribués à quelles voitures ? En laissant les trois prototypes hors considération, cela nous donne quand même six voitures avant que la production en série ne démarre. Qui nous dira un jour si les deux dorées et les deux blanches ont porté un numéro de châssis, et quid des deux inconnues … ??? A suivre ….

43

Vanwege de redactie: deadlines voor 2009. nummer 95

grote artikels 31 oktober 09

laatste correcties 5 november 09

verzending 20 november 09

De la part de la rédaction : deadlines pour 2009. numéro 95

44

grands articles 31 octobre 09

dernières corrections 5 novembre 09

envoi 20 novembre 09

Kalender /Calendrier 2009 Clubactiviteiten Activités du Club

Uitstappen en weekends (onder voorbehoud van wijzigingen) • zondag 30 augustus : rit in Rebecq – Philippe Swimberghe • zondag 20 september : rit in Hoogstraten – Annie Verstraete en Marc Roelandt • zondag 4 oktober : 90 jaar Automobiles Citroën in Brussel – de clubs in samenwerking met Citroën Belux • zaterdag 21 november – algemene ledenvergadering in Asse – Marc Stelleman Sorties et weekends (sous réserve de modifications) • dimanche 30 août : sortie à Rebecq – Philippe Swimberghe • dimanche 20 septembre : sortie à Hoogstraten – Annie Verstraete et Marc Roelandt • dimanche 4 octobre : 90 ans Automobiles Citroën à Bruxelles – les clubs en collaboration avec Citroën Belux • samedi 21 novembre – assemblée générale des membres à Asse – Marc Stelleman

45


Te koop / A vendre

Te koop:

A vendre

DS Break Doordat ik mijn firma wagen kwijt raak en met onze DS niet dagelijks de weg op kan moet ik haar verkopen. Het is een DS Break van 1973 met twee stoeltjes in de koffer. Ze ziet er nog goed uit maar heeft een kleine herstelling nodig aan de rechter voorbalk van het chasis. Motorisch is ze in goede staat. Wie interesse heeft stuur me een mailtje en dan kunnen we afspreken als je eens wil komen kijken

DS 20 Pallas De : André Loumaye > [email protected] Je suis le propriétaire d'une DS 20 Pallas 1971, boite hydraulique. Cette voiture a fait l'objet d'une restauration importante en 1998 chez un spécialiste français et a toujours été entretenue depuis au garage Delbauche à Bruxelles. Je pense vendre cette voiture. Si un de vos membres est intéressé, il peut me contacter via mon adresse mail.

Pieter Teunissen, Beringen

From: Paul Depoorter [[email protected]] Sent: zaterdag 19 september 2009 11:46 Te koop:

A vendre D-SUPER 5 (DS21M) (ex-Lucien Theuninck) 13.000 euros Beige vanneau – Finition PALLAS complète – 1974 – +/- 140.000 km Pour connaisseur ! La DS la plus fiable : Moteur 2,2 l carbu – Boîte 5 manuelle Avec CARPASS (immatriculation normale) – Parcourt toutes distances – Aucun frais à prévoir. Historique connu depuis l’origine – Roule chaque semaine. Entièrement restaurée (inox) – Pneus Vredestein neufs (moins de 3000 km – 2 ans) – Sphères OK. Essuie-glaces neufs – Vidanges et graissages effectués – Batterie neuve (facture mars 2009) Options : Full cuir havane d’origine en très bon état (sièges, appuie-tête, accoudoir avant et contre-portes) – Vitres teintées avec lunette arrière dégivrante – Ceintures de sécurité normales à l’avant – Sièges avant réglables en hauteur – Rétroviseur droit – Clignotants avant en inox – Baguette inox sur le dessus de la malle arrière (spécificité des modèles PALLAS belges construits à Forest) – Déflecteur inox de vitre avant (gauche et droite) – Double avertisseur d’origine : ville et campagne (compresseur) – Feu anti-brouillard et feux de recul – Feux de détresse – Pot d’échappement inox (flexible neuf) – Attache-remorque agréée – Jauge de température moteur au tableau de bord (en option à l’époque) – Radio-CD moderne avec petit haut-parleur d’origine à l’avant et gros haut-parleur d’origine dans la plage arrière CONTACT : 0477 594 193 – [email protected] Nombreuses photos (y compris détails) disponibles par email.

46

Ds 23 injectie Pallas 5 vit manueel blauw metaal met blauwe stof goede staat verkoper ; NoÎl Cools 057/48.99.46 gsm : 0472/39.40.19

Nieuwe leden Nouveaux membres 795 N VAN HALDEREN Alex – Geraardsbergen 796 F

TAVERNIER Stéphane – Laeken

797 N VAN LINDT Mathieu - Neerpelt Welkom in de club - bienvenus au club!

Hét adres voor al uw DS-onderdelen!

Halderstraat 71, 3390 Houwaart. gsm: 0475 / 93 17 89 - fax: 016 / 63 04 44 e-mail: [email protected] INVOERDER VOOR BELGIË VAN “CITRONPIÈCES”

IMPORTATEUR EXCLUSIF POUR LA BELGIQUE DE “CITRONPIÈCES”

Interieurdelen in leer of skaï. Deurpanelen, hoofd- en middenarmsteunen in leer, skaï of stof.

Intérieurs en cuir ou en skai. Panneaux de portes, appuies-tête et accoudoirs en cuir, skai ou tissu. Sphères, tuyaux et autres pièces en caoutchouc. Envoi gratuit du catalogue sur demande.

Veerbollen, leidingen en rubbers. Gratis catalogus wordt u op aanvraag toegestuurd

Nu verkrijgbaar : complete SM uitlaat € 600 Maintenant disponible : échappement complet pour SM 600 €€ NIEUW: zwart en bruin leer voor Citroën SM stoelen • NOUVEAU: cuir noir et brun pour les sièges SM

Catalogus wordt u gratis toegezonden! Bel! 47

>> Oudenaarde >> Villa Vanthilt >> 75 jaar Traction Avant >> Een paraplu op wielen >> SM Royale >> Calendrier >>

Recommend Documents