- Een socialistische maatschappij onder controle van de democratische organen van de arbeiders en hun gezinnen

Socialistisch Links 1€

nummer 278  oktober 2008

maandblad van de Linkse Socialistische Partij

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

SAMEN STERK voor w w w. s o c i a l i s m e . b e

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

steun: 2 €

KOOPKRACHT en WERK

ABVV en ACV

BREEK DE BANDEN met SP.a en CD&V! : is s a b le a ic d n y s e d d n o r n Met e

EEN SYNDICALE PARTIJ IS NODIG! D

e komende weken en maanden - geïndexeerde uitkeringen op het zal actie worden gevoerd voor niveau van echte vervangingsinkokoopkracht en werk. Nadat mens de winsten jarenlang nieuwe record- - massaal programma van kwaliteitshoogtes bereikten, wordt het tijd dat volle, publiek gefinancierde sociale de ondermijning van onze levensstanwoningbouw daard wordt gestopt. LSP neemt deel - afschaffing van de notionele intrest aan de acties en voert campagne met en andere neoliberale cadeaus aan een socialistisch programma voor de patroons koopkracht: - een vermogensbelasting op de grote fortuinen - geen afbraak van de index, voor een index die de reële levensduurte - harde aanpak van de fiscale fraudeurs uitdrukt - 32-urenweek, zonder loonverlies, - een minimum nettoloon van 1.500 € en vervangende tewerkstelling in volwaarde jobs - afschaffing van de BTW op levensnoodzakelijke producten

- De nationalisatie van sleutelsectoren van de economie zoals het bankwezen, de energie- en voedingsector,… Deze moeten ten dienste staan van de behoeften, niet van de winsten - Een socialistische maatschappij onder controle van de democratische organen van de arbeiders en hun gezinnen Werk met ons mee om dit programma te verdedigen in de acties voor koopkracht, op de werkvloer of in de wijken. Bouw mee aan een socialistisch alternatief en vervoeg de rangen van LSP! > Lees meer over ons programma voor koopkracht op pagina’s 6-7

Maak van 6 oktober een succesvolle stakingsdag! Het patronaat blijft provocaties lanceren. Volgens het VBO en Unizo is er geen ruimte voor maatregelen inzake koopkracht. VBO-topman Leysen pleit voor een dalende koopkracht omdat we zouden moeten kiezen tussen “behoud van koopkracht op korte termijn of het behoud van de werkgelegenheid.” Unizotopman Van Eetvelt stelde voor om langer te werken voor een lager loon: een 48urenweek tegen een zelfde loon zonder indexering. Na jarenlange recordwinsten, moeten wij ons deel van de koek eisen. Het zal ons niet zomaar in de schoot worden geworpen, we zullen ervoor moeten strijden. De acties op 6 oktober kunnen een goede aanzet vormen. Van die actiedag moeten we een strijdbare stakingsdag maken!

red de solidariteit Samen strijden voor meer koopkracht en werk 3 Obama versus mccain Waarom wij Nader steunene 8 anti-racistische betoging in Keulen Extreem- rechts gaat op zijn bek... 10 dossier Ons antwoord op de koopkrachtcrisis 6-7

Socialistisch Links

politiek

www.socialisme.be oktober 2008

Koopkracht

Veel woorden, weinig daden den. Als antwoord op de kritiek van Van De Lanotte op het regeringsben het begin van het jaar werd leid, stelde Vandeurzen in een opiniehet koopkrachtprobleem stuk dat de voedings- en energieprijdoor politici en werkgeverszen internationaal en conjunctureel organisaties nog afgedaan als een worden bepaald en dat geen enkele gevoel. Vandaag kunnen ze niet regering daar een antwoord op kan anders dan het probleem te erbieden. Alleen als de economische kennen, maar zegt men dat “we” crisis de ondernemingen en de bemoeten kiezen tussen een reële langen van de aandeelhouders raakt, daling van de koopkracht of onze “we kunnen niets doen” lijken regeringen in staat en bereid baan. Volgens de werkgeversorgaTerwijl uit een studie van OIVO om iets te doen. nisaties is er – zoals steeds – geen blijkt dat 53% van de Belgen de daOm in 2009 een overschot van 0,3% ruimte voor een verhoging van lende koopkracht als het belangrijk- op de begroting te kunnen boeken, de lonen. Als er al ruimte is voor ste probleem ziet, houden de diverse moet de regering op zoek naar 5 een verhoging van de lonen dan regeringen zich intussen bezig met miljard euro. In het verleden werden moet dit ten koste de gaten in de gaan van de finanbegroting vaak ciering van de socidichtgereden ale zekerheid of van met een malihet overheidsperge maatregelen soneel. De regering zoals de versteekt haar handen koop van overin de lucht en zegt heidsbezittindat ze niet veel kungen. Leterme nen doen. stelde echter: “ We m o g e n geen gemakkeZelfs beperkte lijkheidoplosmaatregelen singen kiezen, worden geen kunstgretegengehouden pen zoals in het De regering zegt verleden.” Met het koopkrachtprohet oog op de bleem te erkennen regionale veren dat ze ook iets kiezingen, bewillen doen om het loven alle parprobleem te verzacht ije n d a t d e ten. Begin september belastingen beloofde de regering voor de bevolHet antwoord van Leterme op de koopkrachtproblemen: er zijn geen middelen. om 200 miljoen € vrij king en onderte maken om iets te nemingen niet doen aan de laagste uitkeringen. De hun communautaire spelletjes. De zullen stijgen. Hoe en waar ze het uitvoering van die maatregel werd regering stelt dat er geen geld en geld dan wel zullen vinden, is veel meteen geblokkeerd door de werk- ruimte is om een antwoord te bieden minder duidelijk. geversorganisaties die in ruil voor aan het koopkrachtprobleem en dat een stijging van de laagste uitkerin- er dus keuzes gemaakt moeten wor-

I

D o o r K a r e l , LSP-B r u g g e

gen een verdere daling wensen van hun belastingen. Dit tot groot ongenoegen van het ABVV. De regering heeft ook een aantal kleinere maatregelen genomen om iets te doen aan de hoge energieprijzen voor mensen met een laag inkomen.

SP.a: niet anders

Onmiddellijk doken voorstellen van werkgeversorganisaties op om te snijden in het overheidsapparaat en de inkomsten daarvan te gebruiken om de lasten te verlagen. Dit voorstel werd uiteraard meteen gesteund door de liberalen. Vreemd genoeg reageerde Gennez (SP.a) op het voorstel van VLD om het aantal ambtenaren te verminderen met de tegenvraag waarop de VLD wachtte om reeds te beginnen met het afbraakbeleid. Niet alleen probeert de SP.a op communautair vlak in te spelen op de dominante opvattingen over Franstaligen, maar blijkbaar moeten ook de ambtenaren er aan geloven. Wie had gehoopt dat de SP.a in de oppositie linkser uit de hoek zou komen, is er aan voor de moeite. Zijn de Franstalige partijen anders?

Langs Franstalige kant beweren alle partijen op te komen voor meer koopkracht. Zijn pakweg de PS en CDH dan zoveel socialer? Als we kijken naar het beleid van beide partijen in de Franstalige Gemeenschap en het Waalse Gewest, weten we wel beter. Er kwam een reeks positieve maatregelen zoals gratis openbaar vervoer voor kinderen tot 12 jaar en halve prijs voor wie onder de 24 jaar is. Alleen wegen deze maatregelen niet op tegen de cadeaus aan het patronaat. Het CDH stelt dat het ernaar streeft dat de patronale lasten op de laagste lonen volledig verdwijnen tegen 2011. Ecolo houdt zich op

de vlakte, in de strijd tussen PS en MR eten de groenen graag van twee walletjes. Alles voor de winst

De traditionele partijen willen samen met de patroons in eerste instantie de winstmarges van de bedrijven veilig stellen. Het argument dat ze naar voor schuiven is het behoud van de werkgelegenheid. Het doel van een onderneming is niet om banen te creëren, maar om winst te creëren voor haar aandeelhouders. Het VBO stelt dat het betreurt dat de vakbonden door vandaag meer koopkracht te eisen, alleen maar aan de korte termijn denken en niet aan de toekomst van hun leden. Het is vreemd om dat te horen van een patroonsorganisatie op een moment dat de fundamenten van het financieel systeem op instorten staan door het korte termijndenken van hun leden. Als het economisch goed ging, zoals het grootste deel van de afgelopen 15 jaar, dan was er geen ruimte om de koopkracht van de bevolking te verhogen. Nu het slecht gaat door de winsthonger en het korte termijndenken van de patroons moeten de werkenden de rekening daarvan maar betalen! Wie is het die zijn verantwoordelijkheid niet neemt en op korte termijn denkt? socialisme.be /lsp/lonen

Maximumfactuur: sociale retoriek voor besparingsbeleid

S

D o o r B e n o i t , LSP-G e n t

inds het begin van dit schooljaar geldt in het lager- en kleuteronderwijs een plafond voor kosten die niet noodzakelijk zijn om de eindtermen te behalen. Er werden twee maximumfacturen ingevoerd. De zogenaamde scherpe maximumfactuur houdt een maximumbedrag in van 60 euro per jaar in het basisonderwijs en 20 euro per jaar in het kleuteronderwijs. De minder scherpe maximumfactuur in het basisonderwijs, is de 360 euro die maximaal over zes jaar aan de ouders gevraagd mag worden voor bepaalde uitstappen (meer buitenschools). Hoewel deze maatregel op het eerste zicht positief lijkt, betekent het in de praktijk dat heel wat scholen moeten besparen. Uit een rondvraag van De Morgen (bij 248 scholen) bleek dat 1 op de 2 basisscholen uitstapjes en/of zwemlessen laat vallen. Veel directeurs kantten zich om deze reden tegen de nieuwe maatregel. Pieter Breynaert, directeur van school De Oester in Gooik verklaarde bijvoorbeeld: “Nog nooit is een minister erin geslaagd om het vertrouwen in leerkrachten

en de school zo snel en zo erg aan het wankelen te krijgen. Ouders worden gevoed met het idee dat scholen er zeer goed bij zitten en dat ze de kluit belazeren. Nog nooit heb ik zoveel wantrouwen gevoeld als de voorbije twee jaar.” In het kleuteronderwijs geldt een maximumfactuur van 20 euro. Ook de werkgroep kleuteronderwijs Vlaanderen kant zich tegen de maximumfactuur. Een interne rondvraag stelde: “Vier op de tien schrappen schoolreisjes, drie op tien gaan niet langer zwemmen en in 23 procent van de gevallen verdwijnt het toneel van de agenda.“ De invulling van de maximumfactuur zal ertoe leiden dat scholen moeten schrappen in de uitstappen. Vooral het transport is een probleem omdat dit vaak duurder is dan de rest van de uitstap. Het zou vrij makkelijk zijn om op dat vlak tot oplossingen te komen. SP.aminister Vandenbroucke kan toch overleggen met zijn partijgenoot en minister van mobiliteit Van Brempt om het openbaar vervoer gratis te maken voor jongeren? En waarom wordt niet meteen overgegaan tot gratis toegang tot musea, investeringen in publieke zwembaden en sportinfrastructuur zodat deze gratis toegankelijk zijn voor iedereen,... Dat vereist

natuurlijk meer middelen en een andere visie op het aanbieden van openbare diensten (in de zin dat deze effectief diensten zouden aanbieden in plaats van winsten centraal te moeten stellen). Volgens Vandenbroucke is het budget voor basisonderwijs al sterk toegenomen en zijn het de scholen die deze extra middelen liever aan andere zaken besteden dan aan uitstappen. Daarmee komt hij op een centraal punt in zijn beleid terug: het doorschuiven van alle besparingsverantwoordelijkheden naar de verschillende scholen of scholengroepen. Die moeten maar zien hoe ze rondkomen met de gekregen middelen, ook als die ontoereikend zijn. Het is duidelijk dat Vandenbroucke enerzijds een sociale retoriek hanteert van betaalbaar onderwijs, terwijl er geen structurele middelen tegenover staan. Begin jaren ‘80 maakte onderwijs nog 7% uit van het bbp, vandaag is dit herleid tot om en bij de 5%. Wij zijn voorstander van gratis onderwijs dat volledig wordt gefinancierd met publieke middelen. Dat is een socialistische visie op onderwijs die niet wordt gedeeld door neoliberale ministers als Vandenbroucke. socialisme.be /lsp/onderwijs

Socialistisch Links

politiek


Hun begroting en de onze

SocialistischLinks

Onze mening

V.U.: G. Cool, PB 131 1080 Molenbeek-Sainctelette door

Stephane Delcros

O

nze samenleving werd omge- Welk soort begroting is er nodig? Vanuit het vormd tot een casino en kent belang van de werkenden en hun gezinnen momenteel een complete crisis. – de meerderheid van de bevolking – is er De gevolgen zijn rampzalig voor de levensnood aan een begroting die een reële verhostandaard van arbeiders in heel de wereld ging van de brutolonen en uitkeringen toelaat en de oplopende inflatie maakt duidelijk en tevens middelen voorziet voor de massadat 2009 een nog moeilijker jaar zal wor- le bouw van degelijke openbare huisvesting, den voor de meerderheid van de bevol- scholen, gratis en toegankelijke ziekenhuiking. Sinds juni hebben in België meer zen,... Een begroting die de recordwinsten dan 3.000 arbeiders hun job verloren en van de bedrijven aangrijpt om de middelen dat enkel in de grote bedrijven. Het aan- te vinden om jobs te creëren via een verkortal faillissementen bereikt een nieuw re- ting van de arbeidsduur tot 32 uur per week cord: meer dan 1.800 bedrijven legden de zonder loonsverlies. boeken neer tussen juni en augustus 2008. We kennen echter de methoden die de afgeloDat is een stijging met bijna 23% tegenover pen jaren werden gebruikt bij het opstellen van dezelfde periode in 2007. een begroting. Telkens opnieuw werden lastenTegen die achtergrond moet Leterme, on- verlagingen toegekend aan de bedrijven. Dat danks zijn verkiezingsbeloften inzake “goed werd gefinancierd door de uitverkoop van de bestuur”, proberen om 5 miljard euro te vin- kroonjuwelen, zo werden veel gemeenschapsden om de begroting in evenwicht te brengen. gebouwen verkocht. Een transfer van geld van

Edito

de gemeenschap, en dus van ons, naar de zakken van het patronaat. De gebouwen zijn al verkocht op een ogenblik dat de vorige regeringen nog konden rekenen op een mooie economische groei. Vandaag liggen de economische verwachtingen heel wat lager met een vooruitzicht van 1,6% groei in 2008 en 1,2% in 2009. De huidige financiële crisis kan de regering er ook toe dwingen om extra middelen te voorzien om de één of andere bank te redden. Als Leterme daarnaast nog iets wil doen aan zijn belofte dat de koopkracht niet zou verminderen, zal hij nog enkele miljarden extra moeten vinden. We weten allemaal waar de regering de middelen zal zoeken: door zo veel mogelijk te besparen op de kap van de arbeiders en hun gezinnen. De vermindering van het aantal ambtenaren zal daar een onderdeel van zijn.

De hardste maatregelen zullen wellicht niet worden doorgevoerd voor de regionale en Europese verkiezingen van 2009. Alle traditionele partijen kennen momenteel een crisis, bij de ene partij al wat diepgaander dan bij de andere, en geen enkele partij wil gezien worden als verantwoordelijk voor de besparingen die eraan komen. We kunnen er bijgevolg op rekenen dat de traditionele partijen hun communautaire opbod zullen verder zetten. Er is nood aan een begroting die een antwoord biedt op de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen. Vandaag wordt een kleine minderheid steeds rijker, terwijl de grote meerderheid op haar honger blijft zitten. Er mogen geen nieuwe cadeaus worden gegeven aan het patronaat, integendeel. Een begroting die onze belangen verdedigt, kan pas als we de middelen opbouwen om dit systeem te veranderen.

Red de Solidariteit - vecht voor meer koopkracht en meer werk! door

O

Anja Deschoemacker

p 4 september werd in De Standaard en in Le Soir een tekst gepubliceerd uit naam van een lange lijst syndicalisten en progressieven (1). Ze waarschuwen in de tekst dat het confederalisme “een laatste halte voor de splitsing” is en stellen een aantal alternatieve maatregelen voor om de communautaire impasse te doorbreken. Dit initiatief is zeker toe te juichen – een andere stem laten horen die niet bewust de ene gemeenschap tegen de andere wil opzetten – maar de echte redding van de solidariteit zal liggen in het al dan niet lukken van de mobilisaties in het najaar die moeten voorkomen dat de werkenden en de armen in dit land de rekening van de crisis moeten betalen. We treden de oproep bij voor wat betreft de opmerking dat de ontwikkeling naar confederalisme de soli-

dariteit verder zal ondermijnen door het doen toenemen van de verschillen tussen beide gemeenschappen – wat dan weer onvermijdelijk de ontwikkeling richting splitsing zou bevorderen. We zijn ook akkoord met geschiedenisanalyse die stelt dat federaties overal uit confederaties zijn gegroeid, niet omgekeerd. Maar een van de zwaktes van Red de Solidariteit – waaruit dit laatste initiatief is gegroeid – is van in het begin geweest dat het België van vandaag te rooskleurig wordt voorgesteld. Een beetje alsof België nu op solidariteit is gebouwd. Dat moet stevig worden genuanceerd aangezien alle stelsels van solidariteit - opgebouwd onder druk van de arbeidersbeweging - reeds jarenlang onder vuur liggen van het neoliberale beleid van alle regeringen. Het België van vandaag heeft een sociale zekerheid die steeds minder overschotten en steeds meer tekorten zal boeken – ondanks de daling van de uitkeringen, ondanks dat

Daens - de musical, de realiteit Het is bijzonder cynisch dat een musical over het leven en werk van een strijdbare figuur uit de arbeidersbeweging, priester Daens, wordt aangegrepen om het asociaal beleid in ons land ten aanzien van werklozen nogmaals in het voetlicht te plaatsen. Antje De Boeck, destijds actrice in de film Daens, weigerde in een periode van werkloosheid om te werken bij de vestiaire of ticketbalie van de musical Daens en werd prompt door de RVA geschorst. We hebben trouwens wel meer bedenkingen bij deze musical waar je ook kunt opteren voor een VIP-arrangement “de burgerij” (!) voor 150 euro per persoon… Studio 100 wil blijkbaar munt slaan uit de populariteit van Daens.

steeds meer mensen door de mazen van het net vallen of dat men steeds meer zelf betaalt bij geneeskundige verzorging,... Dat heeft niets te maken met “potverterende Walen en Brusselaars”, maar alles met de verlaging van de patronale bijdragen – doorgevoerd met de steun van de Vlaamse én Franstalige partijen, die wel lippendienst bewijzen aan de “interpersoonlijke solidariteit”, maar tegelijkertijd mee het instrument daartoe (de sociale zekerheid) ondermijnen. LSP/MAS is geen onvoorwaardelijke verdediger van de Belgische natie. We denken dat dit land zeer ondemocratisch in elkaar zit. Waar we Red de Solidariteit wel 100% volgen, is dat de beruchte resoluties van het Vlaamse parlement het land niet democratischer, maar juist nog ondemocratischer zouden maken. Dit regionaliseringsprogramma heeft ook helemaal niet tot doel een beter land voor de brede bevolking te creëren, maar juist om de werkende bevolking een rad voor de ogen te draaien en door de financiering van de staat besparingen te delegeren naar lagere besturen om zo eengemaakt verzet van de arbeidersbeweging te vermijden. Zo heeft de regionalisering van het onderwijs besparingen opgelegd aan alle regio’s om beurt. Ook het economisch eenmaken van het land – het door gerichte investeringen optrekken van de economisch achterblijvende gebieden - heeft in België enkel in de geperverteerde vorm van “wafelijzerpolitiek” bestaan, dat vandaag nog absurde sporen van ongebruikte bruggen achterlaat. De Belgische burgerij is

altijd creatief omgesprongen met de verschillen tussen de regio’s om er maximaal van te kunnen profiteren. Ganse regio’s van Wallonië worden vandaag geteisterd door hoge werkloosheid en een totaal gebrek aan toekomstperspectieven. Maar ook in Vlaanderen, in steden als Gent en Antwerpen bijvoorbeeld, heb je wijken waarin de werkloosheids- en armoedecijfers diezelfde duizelingwekkende hoogten bereiken. De plaatselijke en regionale elites gebruiken dit om mensen wijs te maken dat een “eigen volk eerst”-politiek een uitweg zou bieden. Wij zijn het met Red de Solidariteit eens dat de enige mogelijkheid tot stappen voorwaarts voor de meerderheid van de bevolking integendeel bestaat in een “arbeiders en armen eerst”-politiek, waarbij het uitzuigen van de schatkist door de allerrijksten wordt gestopt. Dit houdt in dat we opkomen voor het behoud van een nationale sociale zekerheid, een nationale arbeidsmarktpolitiek en het nationale loonoverleg. We denken ook dat in de plaats van pesterijen twee- en meer-

taligheid moet worden gestimuleerd en gegarandeerd door het onderwijs. Een voorwaarde daarvoor is dan echter weer een strijd voor een verhoging van het onderwijsbudget. Het stimuleren van het interculturele leven i.p.v. de strikte scheiding der gemeenschappen door de taal en door taalgebonden culturele instellingen zou een stap vooruit zijn. Hét vraagstuk voor de komende periode, dat ook beslissend zal zijn voor de verdere ontwikkeling op het vlak van de nationale kwestie, is echter het bereiken van een overwinning met de beweging voor meer koopkracht via hogere lonen en uitkeringen en de strijd tegen de aankomende bedrijfsherstructureringen en -sluitingen. Om die strijd op een meer blijvende manier te kunnen winnen en niet te laten ondergraven door allerlei afleidingsmanoeuvres vanwege het patronaat en haar politieke partijen, zullen de arbeiders en hun gezinnen een eigen partij nodig hebben. (1) Zie: http://www.reddesolidariteit.be/opinie/Confederalisme.php socialisme /be /lsp/communautair

Socialistisch Links

Sociaal


Economische crisis leidt tot massale toename armoede en werkloosheid

wordt in de vorm van eten dat weggegooid wordt of van producten waarvan de houdbaarheidsdatum overschreden nlangs paste de Wereldbank de armoe- wordt (Humo, 9 september) Anders gesteld, eten dat niet verdecijfers aan. Voorheen kocht kan worden, wordt liever weglag de grens op 1 dollar per dag en werd uitgegaan van 985 miljoen gesmeten dan in de voedselbehoeften te voorzien. Een nog perverser voorarmen. Nu wordt de grens op 1,25 beeld van het winstbejag op voedsel dollar geplaatst en is er sprake van is de speculatie op graan en grond1,4 miljard armen (in 2005). Als rechtstreeks gevolg van de voed- stoffen die de prijzen in de lucht hebben doen schieten. Ook de maïsteselcrisis dreigen naar schatting een korten in Mexico, gevolg van de 100-tal miljoen extra in extreme armoede te vallen. Dat betekent ‘bio’brandstoffen, zouden er niet zijn dat binnen korte tijd één op vier als de bedrijven en de regeringen oprecht zouden investeren in mens en mensen op de wereld niet in staat zal zijn zich te voeden. De ramp, milieu, en niet in de winsten. menselijk, maatschappelijk en ecologisch, is niet te overzien. In tienVS in recessie tallen landen zijn al voedselrellen uitgebroken. In de VS betekent recessie voor de Nochtans is er genoeg eten voor gewone man een stijging van de armaar liefst 12 miljard mensen, het moede, werkloosheid en inbeslagnadubbele van de wereldbevolking. Wat me van huizen,... In de naweeën van is dan het probleem? Eet een deel van de immobiliën-zeepbel kampt de VS de bevolking teveel en het andere te nu met het fenomeen van tentenkamweinig? Is de groeiende welvaart (van pen en massale verkrotting in de grote een kleine minderheid) in China de steden. Twee miljoen gezinnen verlooorzaak? Of de vleesconsumptie in ren hun huis, volgens economen kan het westen, die de graanteelt mono- dat oplopen tot 10 miljoen. Vorig jaar poliseert? Zonder de eetgewoontes in waren er 37,3 miljoen armen in de VS, het Westen op te hemelen, denken we 1 miljoen meer dan een jaar voordien. dat deze redeneringen vertrekken uit Van de Amerikanen jonger dan achteen logica van tekorten. tien jaar leeft 18% in armoede. Zoals de cijfers van de VN aantoHet Amerikaanse kapitalisme en in nen, is er voldoende om iedereen een het bijzonder de financiële sector zijn hoge levensstandaard te geven. Het nog niet uit de problemen. De crisis probleem is dat de ongelijke verde- zal zich verder ontwikkelen – en doet ling van ’s werelds rijkdommen voort- dit reeds – in de reële economie. Dat komt uit de productie voor winst, niet is reeds het geval in onder meer de VS, voor de behoeften. Zo berekende de maar ook Europa, Japan, de rest van universiteit van Arizona dat in de VS Azië en uiteindelijk China volgen. De bijvoorbeeld bijna de helft van het ge- arbeiders in de financiële sector zulproduceerde voedsel gewoon verspild len het eerst worden geraakt. Er zijn reeds 63.000 jobs verdwenen, voornamelijk in New York en Londen. De Aantal werkloosheid zal toenemen, in Grootwanbetalers in Brittannië wordt geschat dat er een half miljoen werklozen zullen bijkoons land neemt men. Dit is een veroordeling van het toe neoliberale kapitalisme en de ongebreidelde heerschappij van de markt 6 op 10 met openstaande waarbij een handvol miljardairs verschuld hebben meer dan antwoordelijk zijn voor de miserie van één factuur niet betaald miljoenen mensen. D o o r E m i e l , LSP-A n t w e r p e n

O

In 2006 was nog ruim 40% van de wanbetalers maximaal 250 euro schuldig, nu gaat dit om slechts 15% van de wanbetalers. In 29% van de gevallen is er een schuld van meer dan 1.000 euro Betalingsachterstand komt steeds meer omdat er geen geld is om te betalen, nonchalance en betwistingen komen minder vaak voor 53% van de wanbetalers heeft een betaalde job. Dit is een stijging in vergelijking met eerdere onderzoeken (51% in 2006 en 47% in 2005).

Eurozone: negatieve groei

Ook Europa ontsnapt niet aan de dans. Cijfers geven een negatieve groei aan voor de hele Eurozone, en verschillende landen zijn al officieel in recessie. Voor de meeste loontrekkenden betekent dit koopkrachtverlies,of zelfs jobverlies.

De burgerlijke commentatoren stellen dat loonsverhogingen zouden leiden tot een spiraal van inflatie. Nu zien we echter een andere spiraal: de stijgende prijzen en dalende consumptie door het verlies aan koopkracht versterken de crisis en leiden mee tot bedrijfssluitingen en massale afdankingen. In de VS neemt de verkoop van auto’s reeds maandenlang met meer dan 10% op jaarbasis af. De grote automobielbedrijven (Ford, GM en Chrysler) waren samen goed voor een verlies van 24 miljard dollar in het tweede kwartaal van 2008 en dat kan ook leiden tot jobverlies bij ons. Als de grote banken in de problemen komen, is de overheid snel om tussen te komen. Desnoods zelfs met nationalisaties zoals bij Northern Rock, Roskilde Bank of Freddie en Fannie. Om de winsten van de aandeelhouders veilig te stellen, moet de gemeenschap betalen – “socialisme voor de rijken” noemen sommige burgerlijke economen dat. Voor onze looneisen zijn er echter nooit middelen. Belangrijke gebeurtenissen kunnen opvattingen bevestigen of weerleggen. Het kapitalisme faalt in een periode die gunstig zou moeten zijn voor dit systeem. Als de werkenden en hun gezinnen niet in een vloedgolf van werkloosheid en armoede willen worden getrokken, dan moeten we de politieke wapens van het socialisme en het marxisme opnemen.

Enkel een superflexibele toekomst voor jongeren? D o o r T h o m a s , L SP-G e n t

W

ie als jongere denkt dat hij of zij niets te maken heeft met de geschillen tussen arbeiders en patroons, slaat de bal mis. Want sociale zekerheid en openbare diensten gaan ons allen aan. Het patronaat wil de solidariteitsbanden doorknippen, en dit heeft voor zowel arbeiders als jongeren zware gevolgen. Vandaag komen jongeren op een arbeidsmarkt waar ze weinig kansen krijgen. In Brussel is één op de vier jongeren afhankelijk van een werkloosheidsuitkering of van het OCMW. Toename van flexibiliteit en lagere lonen zijn de norm. Als het van de politici afhangt, verandert daar niets aan. De toename van interimarbeid betekent voor veel jon-

geren niet meteen dat er een springplank is naar meer succes. Weekcontracten, soms dagcontracten, bieden geen werkzekerheid en ondermijnen de mogelijkheden tot verzet. Dat moet de arbeidsvoorwaarden van alle arbeiders onder druk zetten. Vooral jongeren worden getroffen: 45,3% van de uitzendkrachten zijn jonger dan 25 jaar en 64% is jonger dan 30 jaar (cijfers voor 2004). De dalende koopkracht ondermijnt voor veel jongeren de mogelijkheid om verder te studeren. Het leidt er ook toe dat jongeren langer thuis blijven wonen, 37% van de 18 tot 35-jarigen woont thuis. De dalende koopkracht gaat gepaard met het opdrijven van de prestatiedrang in het hoger onderwijs. Tegelijk worden vakantiejobs gevaarlijker: in 2007 waren er onder jobstudenten 10,1% meer arbeidsongevallen dan in 2006.

Vrouwen, eerste slachtoffers van de crisis D o o r M a r i e , L SP/MAS L u i k

D

e dalende koopkracht treft alle arbeiders, maar de armsten worden uiteraard het hardst geraakt. Uit heel wat studies blijkt dat zowat 15% van de Belgische bevolking onder de armoedegrens leeft. Die grens ligt op een maandelijks inkomen van minder dan 860 euro voor een alleenstaande. De armste (Franstalige) gezinnen geven relatief meer uit aan voeding en huisvesting: 27% aan voeding en 42,5% aan huisvesting (tegenover een gemiddelde van 26% bij de volledige bevolking). Om daar een verdere verglijding in armoede te vermijden, eiste de voorzitter van de Waalse federatie van OCMW’s een verhoging van de uitkeringen tot op het niveau van de armoedegrens. Hierdoor zou een alleenstaande 860 euro krijgen in

de plaats van 698 euro, een gezin zou van 930 naar 1548 euro gaan. Dat zou de overheid 1,25 miljard euro kosten, of zowat de helft van het fiscaal voordeel dat werd toegekend aan het patronaat met de notionele intrestaftrek. Onder de armste lagen vinden we veel vrouwen. Zowel gepensioneerde vrouwen die met een klein pensioen moeten rondkomen als alleenstaande moeders of zelfs samenwonende vrouwen zonder werk. 16,2% van de vrouwen zijn arm tegenover 13,8% van de mannen. Onder alleenstaanden is 26% van de vrouwen arm (tegenover 12% van de mannen). En dan zijn er nog factoren als deeltijdse arbeid waarbij vrouwen goed zijn voor 80% van de deeltijdse arbeid. In sectoren waar de lonen lager liggen – zoals het onderwijs, sociale sector,... – is er doorgaans een vervrouwelijking van het personeel.

Socialistisch Links

syndicaal


Als een staking de media haalt… D o o r J e a n P e lt i e r

D

e aankondiging van de actiedag voor koopkracht op 6 oktober is niet onopgemerkt voorbijgegaan in de media. Zowat alle kranten waren er snel bij om te stellen dat het ABVV een algemene staking had uitgeroepen. De Franstalige krant La Dernière Heure slaagde er in om op 17 september te titelen “België lam gelegd” met een foto van betogers, en dat reeds drie weken voor de staking zelf! De artikels zelf brachten slechts gedeeltelijk de visie van de vakbonden. Na een periode van aanhoudende ondermijning van de koopkracht, wordt het steeds moeilijker om te doen alsof er geen koopkrachtprobleem is. Wel werd onmiddellijk overgegaan tot het openen van de kranten voor reacties van tegenstanders van de acties: VLD-voorzitter Somers en Unizo-topman Van Eetvelt doken overal op om te wijzen op het “onverantwoorde” karakter van de actiedag. De Morgen publiceerde een artikel van 456 woorden, waarin het evenveel ruimte bood aan het standpunt van het patronaat als dat van het ABVV (telkens zo’n 180 woorden).

Toen Herwig Jorissen van de Metaalbond van het ABVV verklaarde dat hij zich tegen de actiedag verzet, was dit in verschillende kranten goed voor een groter artikel dan de aankondiging van de actiedag zelf... De traditionele media hebben een traditie van negatieve artikels over stakingsacties en de arbeidersbeweging. Ten tijde van het Generatiepact drie jaar geleden, werd het ABVV en nadien ook het ACV een “conservatieve” opstelling verweten omdat ze protesteerden tegen de aanvallen op het brugpensioen. De stakingsactie van 7 oktober 2005 was een groot succes met honderdduizenden stakers en een deelname van veel ACV-militanten ondanks de oproep van de ACV-leiding die naar buiten kwam met “10 redenen om niet te staken”. De artikels over deze staking waren veelal goed verstopte korte stukjes. Verschillende kranten maakten duidelijk dat zij voorstander waren van het Generatiepact. Als er toch moest erkend worden dat het protest ertegen op een brede steun kon rekenen, lazen we dat “stakingspiketten het land blokkeerden”. Dat honderdduizenden arbeiders vrijwillig in staking gingen, drong niet door tot de journalisten voor wie een staking enkel kan slagen als

enkele forse vakbondsmilitanten de toegang tot een bedrijf afzetten. De Franstalige krant La Meuse slaagde erin om meteen tot de essentie van de staking door te dringen: “Het ABVV zet het wereldkampioenschap ping-pong op de helling”, een stakingspiket had enkele uren de werkzaamheden aan de zaal waar de pingpong wedstrijden zouden plaatsvinden, geblokkeerd. Linkse kranten of media zijn zo goed als verdwenen. De vakbonden beschikken zelf amper over enige media-instrumenten zoals kranten of websites waar het standpunt van de werkenden en hun gezinnen aan bod komen. Dat gebrek aan onze eigen media versterkt het belang van militante kranten zoals Socialistisch Links dat niet enkel informatie wil bieden over strijdbewegingen, maar ook voorstellen doet inzake eisen en strategie. Met onze website bieden we dagelijks berichtgeving. Aarzel niet om dit te ondersteunen. Ons maandblad is beperkt op het vlak van omvang, frequentie en oplage, maar we kiezen wel duidelijk kant: deze van de arbeiders, werklozen en alle onderdrukten. We gebruiken al onze energie om onze gezamenlijke strijd te verdedigen en te versterken.

Neem een abonnement op dit blad:

- proefabo: 5 euro/3 nummers -gewoon abo: 12 euro/jaar -steunabo: 25 euro/jaar Stort op 001-3907596-27 van ‘Socialist Press’ met vermelding “abonnement”.

Brussels overheidspersoneel in actie voor meer koopkracht door

T i m , LSP/ MAS B r u ss e l

O

p 25 september is er een staking van het personeel van de Regionale en Gemeentelijke instellingen in de hoofdstad. Vlak voor deze actie spraken we met een arbeider van een ziekenhuis van IRIS-netwerk (netwerk van publieke ziekenhuizen in het Brussels Hoofdstedelijk gewest) die vakbondsdelegee is voor de CGSP-ACOD. Wat zijn de concrete problemen die de aanleiding vormden voor deze staking? “De belangrijkste reden is de problematiek van de veel te lage lonen in de sector. Bij ons verdient een alleenstaande arbeider nauwelijks 1.100 euro netto, ik heb collega’s met drie kinderen, die slechts 1.400 euro netto verdienen met een voltijdse job. Bovendien is het zwaar werk, en hebben we te maken met zeer flexibele uurroosters. “In het eisenpakket staat dan ook een verhoging van de koopkracht, gratis woon-werkverkeer betaald door de werkgever, en het herinvoeren van sociale voordelen zoals de eindejaarspremie die in 2002 werd afgeschaft.

Daarenboven bestaat er een grote frustratie over onze werkcondities, en dit geldt voor alle beroepen in de sector, arbeiders, verplegers, paramedici… Er is een gebrek aan erkenning voor het werk dat we doen. Deze situatie geldt niet enkel voor de ziekenhuizen, maar ook voor de OCMW’s, de gemeentearbeiders, de regionale reinigingsdienst Brussel Proper,…” Welke acties zijn er al geweest, en wat is er nog gepland?

“Op 16 juni was er al een staking, met een betoging van 2.000 arbeiders die een parcours deed langs de hoofdkwartieren van de traditionele partijen in Brussel-Centrum. Enkel ACOD riep op tot deze acties. Vooral de kwestie van de lage lonen, waardoor steeds meer werkenden het moeilijk krijgen om de maand rond te komen, werkt mobiliserend. De Brusselse regering blijkt echter doof te zijn voor onze eisen: het enige wat zij voorstellen is een verhoging van 3% voor slechts één van de vele barema’s in de sector. Dit is onvoldoende. Daarom lanceerde ACOD een oproep voor een staking op 25 september. De bedoeling is dat het personeel het werk neerlegt, en dat de toegangswegen naar Brussel op meer dan 10 plaatsen worden geblokkeerd.

Foto: Betoging op 16 juni “Een extra stimulans voor de mobilisatie is een dreiging over de maaltijdcheques die onlangs naar boven kwam drijven. In 2002 werden maaltijdcheques ingevoerd, als vervanging voor de eindejaarspremie. Deze maaltijdcheques worden niet op dezelfde wijze belast als een premie. Op dit ogenblik vinden hierover heel wat fiscale controles plaats, en in een aantal werkplaatsen in Wallonië, vooral in Verviers, riskeren een aantal werknemers deze niet-betaalde belastingen in één keer te moeten terugbetalen. Deze dreiging heeft de mobilisatie nog versterkt, maar intussen zijn de directies in het tegenoffensief gegaan door op bewuste wijze desinformatie in het rond te spreiden. Ze beschuldigen de ACOD ervan valse informatie te verspreiden, en hopen hierdoor de mobilisatie af te remmen.”

brek aan een gemeenschappelijk vakbondsfront: CCSP/CCOD vindt dat het voorstel van de Brusselse regering reeds ruim voldoende is, en wil geen acties meer. Deze houding van de vakbondsleiding leidde tot heel wat onbegrip en woede bij basismilitanten van CCSP/CCOD, en de vraag naar eenheid in de strijd wordt vaak besproken. Er is een groot potentieel voor de acties, maar zoals gezegd heeft de lastercampagne van de directie dit in zekere mate beperkt. We kunnen ons de vraag stellen of de vakbondsleiding hierop voldoende duidelijk geantwoord heeft, want niet reageren, is het verzwakken van de mobilisatie.”

Hoe reageren de werkenden in de sector op de acties?

“De vakbondsleden spelen een cruciale rol in de mobilisatie, en we zien ook dat er een enorme stijging is in het aantal aansluitingen, en de wil om deel te nemen aan de acties. De delegees zijn de motor achter de

“De mobilisatie is al enkele weken bezig, en de reacties zijn goed. Er bestaat wel onbegrip over het ge-

Wat is de rol van de vakbond in dit conflict, en hoe kan de vakbond worden uitgebouwd?

mobilisatie. Ook zijn reeds verschillende leden van CCOD/CCSP aangesloten bij ACOD om toch deel te kunnen nemen aan de staking. Belangrijk is echter dat de syndicale leiding een actieplan uitbrengt, een strijdbare vakbondsleiding is uitermate belangrijk zo’n strijd, en is ook nodig om het hele personeel te kunnen betrekken bij de strijd. Dit moeten we bespreken in onze delegatie, en concrete initiatieven nemen om dit te verbeteren.” Welke rol is daarbij weggelegd voor jongeren? “Jongeren spelen een zeer belangrijke rol, want daar bevindt zich de zwakte van de vakbonden: weinig jongeren zien de noodzaak zich te organiseren in een vakbond. Maar we zien dat dit stilaan begint te keren: bij de voorbije acties was er een grote deelname door jongeren. Nu moeten we als delegee met hen discussiëren over het belang om een actieve rol te spelen in de vakbond.”

Socialistisch Links

dossier


ons antwoord op de

koopkrachtcrisis D

door

Geert Cool

e economische crisis laat zich voelen in onze portemonnee. De winsten van de grote bedrijven daarentegen worden minder bedreigd. De afgelopen jaren waren er fenomenale winststijgingen en zelfs in dit crisisjaar rekenen economen op een winstgroei van 8% in het eurogebied. Een loonstijging met een zelfde percentage wordt daarentegen gezien als onrealistisch en een “gevaar voor de economie”. Uiteraard wordt bedoeld “voor de winsten”. KBC-analist Luc Van Heden erkent: de winsten kunnen in Europa onder druk komen omdat de werknemers “luider dan in de VS roepen om een koopkrachtverhoging” en “dat vormt allicht de enige bedreiging voor de winstmarges”. Wij denken dat het na de recordwinsten tijd wordt dat de werkenden en hun gezinnen hun deel van de koek krijgen. Meer koopkracht door meer loon

De prijzen nemen op een snel ritme toe, de eerste acht maanden van 2008 met gemiddeld 4,74% op jaarbasis. Om dat op te vangen, zal een eenmalige opsmukoperatie niet volstaan, er is nood aan blijvende koopkrachtmaatregelen. Luc Coene, voormalig medewerker van Verhofstadt en nu

topman bij de Nationale Bank stelde in Knack Geen afbraak van de index, deze zomer: “Er is vandaag niemand die ontkent voor een index die de reële dat er nu, in 2008, een koopkrachtprobleem be- levensduurte uitdrukt staat: er is een reële collectieve verarming van alle Belgen.” Alle Belgen? Topmanagers of poLSP pleit voor het herstel van de volledige inlitici zullen met hun loon niet direct iets voelen dex. De afgelopen decennia is de koppeling van van die collectieve verarming… de lonen aan de stijging van de prijzen al verschilCoene voegde eraan toe: lende keren aange“Maar de mensen staan LSP EISt: vallen. Dat zorgt erniet machteloos, alle voor dat vandaag de Belgen kunnen ook zélf - Een minimum nettoloon van lonen de prijsstijginiets doen. Ze kunnen hun gen niet meer vol1.500 euro energie- en voedingsgegen. Het indexcijfer woonten aanpassen. Maar is een weerspiegewe mogen niemand iets - Geïndexeerde uitkeringen ling van de prijzen wijsmaken: iedereen zal op het niveau van echte de afgelopen maanzijn deel van die collec- vervangingsinkomens den waarbij de lonen tieve verarming moeten automatisch worden dragen.” Wij verwerpen aangepast zodra de een dergelijk pleidooi voor een dalende levens- grens van 2% wordt bereikt. standaard voor de meerderheid van de bevolking. Dat principe werd ondermijnd door een aanOm iets te doen aan de dalende koopkracht, is er tal zogenaamde indexsprongen in de jaren nood aan meer loon. 1980 (waarbij een verhoging werd overgeslaOnze collega’s van IG Metall in Duitsland wil- gen) er de invoering van de gezondheidsindex len 7% tot 8% meer loon in 2009. De vakbond ten tijde van het Globaal Plan midden jaren stelt dat een dergelijke looneis verantwoord is na 1990. Daarbij werd de korf van producten in de sterke stijgingen van de winsten de afgelopen de indexberekening aangepast, de impact van vijf jaar: de winsten stegen met 220%, de lonen olieproducten werd fors beperkt. Het resultaat met slechts 16%. Ook wij willen een loonsver- is dat onze lonen lager liggen. Met een gewohoging bovenop de index! ne index lag het indexcijfer in augustus 2008

Syndicale eisen zijn ook politiek

D

e eisen vanop de acties voor meer koopkracht zijn niet alleen syndicale eisen, het zijn ook politieke eisen die ingaan tegen de heersende neoliberale logica waarin enkel de winsten van de grote bedrijven centraal staan. Het is moeilijk om een gevecht aan te gaan met één arm op de rug gebonden. De syndicale strijd heeft nood aan een politieke arm die dezelfde strijd voor meer koopkracht voert. Op dit ogenblik is er geen enkele grote traditionele partij die daartoe in aanmerking komt, allen verdedigen ze de belangen van de grote bedrijven en aandeelhouders. Als de regering-Leterme aankondigt dat besparingen nodig zijn, vraagt de “oppositiepartij” SP.a zich enkel af waarop wordt gewacht om effectief het mes te zetten in het ambtenarenapparaat. Een echte oppositiepartij zou wijzen op de recordwinsten om het geld te zoeken waar het zit. Bij het Generatiepact voelden we het gebrek aan een eigen politieke partij aan: toen betoogden we met 100.000 tegen het Generatiepact, maar werd bijna geen enkel parlementslid gevonden dat bereid was om ook tegen het Generatiepact te stemmen.

Het politieke vacuüm biedt ruimte aan allerhande populisten die beweren oplossingen te hebben, maar intussen even goed pleiten voor een verderzetting van het neoliberale beleid. Zolang we de politiek overlaten aan de politiekers, zullen rechtse populisten zoals Dedecker hoogtij kunnen vieren. Dat wordt bovendien gebruikt door de traditionele partijen om te stellen dat er een “verrechtsing” zou zijn en de bevolking nu eenmaal een rechts beleid wil. We weten dat dit niet klopt. Maar als we niet enkel gelijk willen hebben, maar ook gelijk willen krijgen, zullen we nood hebben aan een eigen politieke partij. Overal in Europa is er een opgang van linkse formaties, ons land kan niet achterblijven. Alleen is het niet evident om tot een nieuwe formatie te komen. De belangrijkste kracht voor een nieuwe formatie moet volgens ons uit de arbeidersbeweging komen: de syndicale basis die in actie komt voor meer koopkracht. Met en rond deze basis is er nood aan een politieke partij die de syndicale eisen opneemt, kortom: een syndicale partij.

28,93% hoger dan in 1996, met de gezondheidsindex is dat 26,15%. Het patronaat klaagt erover dat de lonen de afgelopen jaren sterker stegen dan de loonnorm van 5% die voor 2007-2008 werd opgelegd. In deze periode stegen de prijzen echter nog meer en hebben we in de praktijk veelal geen reële loonsverhoging gekend. LSP EISt: In die sectoren waar werd gewerkt met een - Afschaffing v all-in akkoord (waarbij op levensnood een algemene loonsver- producten hoging over twee jaar - Afschaffing v wordt vastgelegd met notionele intres inbegrip van de index) neoliberale ca leidde dit zelfs tot een patroons aantal gevallen waarbij - Een vermogensbel de loonsverhogingen op de grote fo lager waren dan de inHarde aanpak v dexverhogingen. fraudeurs Een minimum nettoloon van 1.500 euro

LSP pleit voor een leefbaar minimumloon. De rechterzijde stelt vandaag dat de uitkeringen te hoog zijn waardoor het verschil tussen lage lonen en hoge uitkeringen te klein is om werklozen te motiveren om werk te zoeken. Wat wij uit die vaststelling vooral onthouden, is dat de laagste lonen echt wel laag zijn. 4% van de werkenden komt onder de armoedegrens terecht. 20% van de werkenden kan niet rondkomen met hun maandloon, 51% heeft het moeilijk om rond te komen. Het opdrijven van de flexibiliteit (onder meer via deeltijdse arbeid en interim) en de daarmee gepaard gaande “flexibele lonen” hebben de afgelopen jaren geleid tot een nieuw fenomeen: dat van de “working poor”, werkenden die toch arm zijn. De aanvallen op de uitkeringstrekkers zullen de positie van de werkende armen niet verbeteren, integendeel. Lagere uitkeringen zullen de druk enkel vergroten om gelijk welke job aan te nemen. In Duitsland wordt reeds geëxperimenteerd met 1-euro-jobs waarbij een werkloze moet gaan werken en daarbij 1 euro per uur krijgt bovenop het bedrag van de werkloosheidsuitkering. Voor de werkenden geldt niet “the sky is the limit”, maar wel het neoliberale principe dat de bodem inzake lonen en arbeidsvoorwaarden niet diep genoeg kan zijn. En steeds zal er wel een “concurrent” worden gevonden met nog lagere lonen. Wij pleiten voor een ommekeer. De middelen zijn er om de lonen op te waarderen en de werkenden en hun gezinnen te geven waar ze recht op hebben: een degelijke levensstandaard op basis van een degelijk loon. Daarom pleiten we voor een Europees minimumloon van 1500 euro netto per maand. Daarnaast ijveren we voor een verhoging van de uitkeringen, zodat werklozen, gepensioneerden,… niet langer in de armoede worden gedreven. stop de cadeaus aan het patronaaT

Liberalen pleiten ervoor om de belastingen te hervormen zodat niet de breedste schouders het meest betalen, maar wij allemaal. Dat is onder meer het geval met BTW, iedereen betaalt evenveel BTW op producten. Wie arm is, moet evengoed BTW betalen op brood of verwarming. Op

Socialistisch Links

Dossier


energie betalen we zelfs 21% BTW alsof het een luxeproduct zou betreffen. Een verlaging van de BTW op basisproducten, zoals geëist door de vakbonden, zou natuurlijk een stap vooruit betekenen. Maar waarom wordt er niet meteen een stap verder gegaan met de eis om BTW op levensnoodzakelijke producten (energie, voedsel,…) af te schaffen? van de BTW In de plaats van een zakelijke dergelijke asociale belasting, is er nood aan een sociaal belastingsvan de stelsel. Dat kan onder est en andere meer door een einde te adeaus aan de maken aan alle patronale cadeaus die ertoe gensbelasting hebben geleid dat de rertuinen ële belastingsdruk voor van de fiscale bedrijven is gedaald tot onder de 20%, er wordt beweerd dat de vennootschapsbelasting rond de 16% zou liggen. Dat kon onder meer met de notionele intrestaftrek waarmee 6 miljard euro werd afgetrokken, vooral door de grootste bedrijven (37% van het totaal bij 25 grote bedrijven). In 2006 steeg het fiscale resultaat van de bedrijven die notionele intrestaftrek toepasten met 20%, terwijl ze maar 5% meer belastingen betaalden. De 30.000 grootste bedrijven maakten vorig jaar 77 miljard euro winst op een totaal bruto binnenlands product van ruim 300 miljard euro. Ze gaan dus met zowat een kwart van de gecreëerde waarde lopen, terwijl bedrijven slechts instaan voor 12% van de fiscale inkomsten van de overheid. Met andere woorden: nu betalen de breedste schouders het minst. Daartegenover plaatsen wij de noodzaak van een progressieve belasting waarbij de rijksten het meest bijdragen. Met de eis voor een vermogensbelasting willen we uiteraard niet diegenen raken die wat spaargeld opzij hebben kunnen zetten, maar wel de grote vermogens. Daarnaast is er nood aan een harde aanpak van fiscale fraude. 32-urenweek, zonder loonverlies

De neoliberale logica valt de werklozen en de armen aan, in de plaats van de werkloosheid en de armoede. Wij menen dat het werk moet worden verdeeld zodat iedereen een degelijke en leefbare job zou hebben. Daarom pleiten we voor een kortere werkweek. Het opdrijven van de productiviteit en de arbeidsduur zorgt er vandaag voor dat de werkdruk nooit geziene proporties aanneemt terwijl een deel van de bevolking uit de boot valt. Een korte werkweek zou een antwoord bieden op de werkloosheid maar ook op de werkdruk. In de plaats van steeds maar te willen privatiseren en meer diensten over te laten aan de grillen van de winsthonger, is er nood aan meer openbare diensten die effectief in dienst staan van de bevolking. Daartoe zijn er meer publieke middelen nodig voor woningbouw maar ook voor onderwijs, openbaar vervoer,…

kenden en hun gezinnen. Daartoe is er nood aan arbeidersbeheer en –controle. In de plaats van te nationaliseren in het belang van de kapitalisten, De nationalisatie van sleutelsectoren van de zou er worden genationaliseerd in het belang van economie zoals het bankwezen, de energie- en de meerderheid van de bevolking – de werkenden voedingsector,… is nodig om deze in dienst te en hun gezinnen. Er zou enkel een compensatie stellen van de behoeften, aan de voormalige niet van de winsten. eigenaars (de aanDit betekent niet dat LSP EISt: deelhouders) worwij pleiten voor natioden betaald voor naliseringen zoals bij - 32-urenweek, zonder zover ze dit echt Northern Rock, Roskilde loonverlies, en vervangende nodig hebben (bijBank of Freddie Mac en tewerkstelling in voorbeeld voor kleiFannie Mae. Daar komt volwaardige jobs ne aandeelhouders de overheid tussen om met wat spaarcenten de belangen van het fidie werden geïnvesnanciële systeem te ver- - Massaal programma van teerd in aandelen). dedigen. Er wordt enkel kwaliteitsvolle, publiek Uiteraard stellen we genationaliseerd omdat gefinancierde woningbouw niet voor om iedere de belangen van de kakleine zelfstandige pitalisten op het spel te nationaliseren, maar enkel de grootste bedrijstaan. Bij deze overheidsinterventies telt niet ven (waaronder de banken). het algemeen belang en komt er uiteraard geen gemeenschapscontrole met een democratische Een socialistische maatschappij economische planning. Neen, er wordt genatioonder controle van de naliseerd om het bedrijf zo snel mogelijk terug democratische organen van de aan private partners over te laten zodra deze oparbeiders en hun gezinnen nieuw winst kunnen maken. Dit zien we onder meer bij Northern Rock waar de overheid 2.000 De eisen die wij voorleggen inzake koopkracht van de 6.500 jobs wil wegsnoeien. vertrekken vanuit de belangen en behoeften van Wij pleiten daartegenover voor een nationali- de meerderheid van de bevolking, de werkenden sering onder democratische controle van de werNationalisatie onder arbeiderscontrole en -beheer

en hun gezinnen of de arbeidersklasse. De belangen van de arbeidersklasse staan recht tegenover deze van de kapitalisten die enkel oog hebben voor hun winsten. Iedere vooruitgang die we vandaag bekomen op het patronaat zal slechts tijdelijk zijn, steeds opnieuw zal worden geprobeerd om verworvenheden terug te schroeven. Dat kan op verschillende vlakken: langer werken voor een lager loon, het opdrijven van de productiviteit,… De wetenschappelijke en technologische kennis die vandaag aanwezig is, zou moeten worden aangewend op het verbeteren van de levensstandaard van de meerderheid. Wij pleiten voor een socialistisch alternatief waarin het werk wordt verdeeld in de plaats van de werkloosheid. Een socialistische samenleving zou via democratisch verkozen comités in de wijken, bedrijven, scholen,... - uitlopend in een nationale en internationale arbeidersregering - de planning van de maatschappij en de productie overnemen en zo een einde stellen aan de anarchie van de vrije markt. Politieke vertegenwoordigers zouden op alle niveaus verkiesbaar en permanent afzetbaar zijn en niet meer verdienen dan het loon van een geschoolde arbeider.

Naar een algemene mobilisatie en een algemene staking

N

a de succesvolle actieweek voor koopkracht in juni werd uitgekeken naar een vervolg op deze betogingen en stakingsacties. De opkomst en het enthousiasme voor de actieweek overtrof de verwachtingen van de vakbondsleidingen. Een nieuwe laag van pas verkozen delegees en militanten nam mee het voortouw waardoor er relatief veel jongeren en ook meer vrouwen aanwezig waren op de acties. In een aantal bedrijven werd, soms tegen de nationale leiding in, overgegaan tot stakingsacties. Een vervolg op deze actieweek bleef lang uit en zal moeten bestaan uit ernstige acties. Er is nood aan een actieplan waarin rekening wordt gehouden met de actiebereidheid en de wil om samen iets te doen voor meer koopkracht. ABVV-voorzitter De Leeuw kondigde aan dat er een stakingsaanzegging voor alle sectoren in alle regio’s van het land komt, maar “de precieze omvang van de protestacties is nog niet gekend.” Het wordt “geen betoging in Brussel, het worden acties op het terrein, in de bedrijven.” Er zal nood zijn aan duidelijkheid over de komende acties, zodat deze niet de mist ingaan. Daarbij zou het nuttig zijn om actiemiddelen als een algemene 24-urenstaking (of een 48-urenstaking) in het vooruitzicht te stellen. Een actieplan moet vermijden dat de acties in oktober louter dienen om stoom af te laten. Cortebeeck van het ACV liet al in zijn kaarten kijken: “We gaan een afweging moeten maken tussen de emoties bij de mensen, die hun ongenoegen kwijt willen, en de effectiviteit van een actiedag.” Een nationale betoging in oktober zou goed geweest zijn om de acties voor te bereiden, maar met een stakingsaanzegging voor 6 oktober zal het erop aankomen om er een succesvolle stakingsdag van te maken in het hele land. Als we echt willen gehoord worden, zijn drastische mid-

delen nodig. Geen acties om gewoon wat stoom af te laten, maar acties die het patronaat raken waar het pijn doet: in hun portemonnee. Daartoe is er nood aan een oproep tot een algemene staking waarbij deze goed wordt voorbereid met een informatiecampagne op de werkvloer en daarbuiten. Tijdens de actieweek voor koopkracht viel reeds op dat de nieuwe generatie militanten, toen pas verkozen bij de sociale verkiezingen van mei, goed vertegenwoordigd was. Er waren veel jongeren en ook veel vrouwen op de betogingen. Dat is een goede ontwikkeling waarop we verder kunnen bouwen. Koopkracht is geen thema dat beperkt is tot de traditionele syndicale middens, het moet worden gebruikt om de impact van de vakbonden uit te breiden onder alle werkenden, uitkeringstrekkers, jongeren,… Het zal niet volstaan om een actie uit te roepen, om er effectief een succes van te maken en de vruchten van dat succes te kunnen plukken, zal een maximale betrokkenheid van de basis vereist zijn.

Socialistische media Uw media Socialistisch Links en de website socialisme.be brengen verslagen vanuit de acties voor meer koopkracht. Tijdens de actieweek voor koopkracht in juni brachten we dagelijks foto’s en verslagen. Heb je zelf verslagen of foto’s? Aarzel dan niet om deze op te sturen naar [email protected].

Socialistisch Links

? Internationaal


VS. Welk alternatief op het asociale beleid van de traditionele partijen? Waarom wij Nader steunen

D

Door Wim Cardoen va n u i t d e VS

e campag ne voor de Amerikaanse presidentsverk iezingen is in de laatste rechte lijn beland. In november wordt de volgende president en vice-president(e) van de VS verkozen. De voorbereidende conventies van de twee traditionele partijen, de Democraten en Republikeinen, vormden hoogdagen voor de bedrijfswereld, de belangrijkste geldschieter van beide campagnes. Terwijl op en rond de conventies plannen werden gemaakt om de vetpotten van de kapitalisten verder te vullen, werden politieke tegenstanders onder de knoet gehouden door robocops. Zo werd in St Paul repressief opgetreden toen werd betoogd tegen de Republikeinse conventie.

Nader was de oorzaak was van acht jaar Bush! Om de vier jaar wordt het er nog eens ingepeperd: de Democraten staan voor progressieve waarden en een stem voor kandidaten zoals Ralph Nader is een verloren stem. Hoe kun je echter verklaren progressief te zijn als je er mee voor gezorgd hebt dat de koopkracht van de gewone man er op achteruit gegaan is? De voormalige president Jimmy Carter, de man die o. a. de steun aan de Moedjahedin in Afghanistan opstartte, de Sjah van Iran en tal van militaire regimes in Latijns-Amerika bijstond met wapens en adviseurs, werd een toespraak op het podium ontzegd omdat hij zich recent iets te kritisch uitliet over de praktijken van Israël in de bezette gebieden. En was het niet Bill Clinton die serieus de schaar zette in de welvaartsstaat? Hoop op verandering

Geen programma

Echte programmapunten komen in de massamedia nauwelijks aan bod. De massamedia is wel aan het uitvlooien of Obama zich al dan niet bezondigd heeft aan seksisme. De Republikeinen willen de aandacht van de publieke opinie af leiden door de tegenstrever zwart te maken. Sarah Palin bewees dat ze die tactiek voortreffelijk beheerst. Bovendien werd duidelijk dat ze beschikt over een klaar zicht op de gang van zaken en een gedegen kennis van aardrijksunde. In prime time wist ze te melden dat ze vanuit Alaska Rusland kan zien. En indien haar zicht haar in de steek zou laten, kan ze nog steeds beroep doen op de voorzienigheid. Het was immers gods wil die haar er toe bracht om de aanleg van een oliepijpleiding door Alaska goed te keuren. Op de Democratische conventie in Denver werd Al Gore gerecycleerd. Alhoewel hij tegenwoordig liever met Bono uithangt of op koffiekrans gaat bij de koning van Zweden, kwam hij naar Denver om zijn achterban en de wereld de les te spellen: Ralph

Chicago (de universiteit waar Milton Friedman doceerde). Hij richtte zich onder meer tegen Michael Moore omdat deze in zijn film Sicko pleitte voor een algemene nationale gezondheidszorg: dat is volgens Goolsbee in strijd met de vrije markt. Ook David Cutler, professor aan de universiteit van Harvard en oud-adviseur van Bill Clinton, is een volgeling van het vrijemarktmodel in de gezondheidszorg. In 2006 schreef hij in de The New England Journal of Medicine dat een (private) medische industrie kan fungeren als motor voor economische groei. Anders gezegd: gezondsheidszorg is een manier om winst te genereren. Jeffrey Liebman, een ancien uit het Clinton tijdperk en tevens verbonden aan de universiteit van Harvard, verdedigde al tijdens de Clinton-regering de privatisering van de sociale zekerheid. Er vallen nog heel wat andere punten te vermelden over Obama. Zo staat Joe Biden, de running mate van Barack, bekend als Credit Card Joe omwille van zijn handen spandiensten aan de financiële sector. Enkele jaren geleden kwam hij in het nieuws met het voorstel om Irak op te splitsen in drie. Tussen McCain en Obama zijn er op programmatorisch gebied verschillen te ontwaren. McCain staat verder rechts. Nochtans zijn er ook vele punten van overeenkomst: beide partijen worden gesteund door de big business, hebben een blind geloof in de vrije markt, verdedigen het Amerikaans imperialisme,...

Hope en Change klinken mooi. Wanneer men het programma van Barack Obama doorneemt, komt men echter tot de conclusie dat er met het Obama-team weinig reden tot hoop is voor de gewone man. Op Fox News liet hij zich positief uit over de surge (het sturen van extra manschappen naar Irak) en uitte hij bedreigingen tegenover Iran. Als er in de Senaat wordt gestemd over de financiering van de oorlog in Irak en Afghanistan, stemt Obama telkens voor. Hij vindt dat er te weinig Amerikaanse troepen in Afghanistan zijn en wil na zijn verkiezing het leger uitbreiden. Politiek alternatief Als je bedenkt dat het jaarlijkse Amerikaanse defensiebudget nu al – waarom wij Nader steunen bijna evenveel bedraagt als dit van de rest van de wereld samen, dan Bestaat er een politiek alternakan Barack Obama toch bezwaar- tief voor McCain en Obama? Een lijk een anti-oorlogsactivist genoemd alternatief dat de belangen van de worden. arbeiders en hun gezinnen verdeOba m a’s b ela ng r ijk st e a dv i- digt? De Democraten zijn bang van seurs op economisch gebied zijn iedere poging om een derde kandidrie harde neoliberalen: Austan daat naar voor te schuiven, naast de Goolsbee, David Cutler en Jeffrey Republikeinen en Democraten, en Liebman. Goolsbee is een neo-klas- richten zich daarom tegen de camsiek econoom aan de universiteit van pagne van Ralph Nader.

Rusland/Georgië. Oorlog toont de beperkingen van het westen Minder dan een decennium geleden dacht het VS-imperialisme nog dat het in staat was om als enige oppermachtige globale wereldmacht te doen wat het wou. Wij stelden toen reeds dat het VS-imperialisme, ondanks haar immense militaire macht, niet in staat zou zijn om een unipolaire wereld te creëren en dat de autoriteit en macht van de VS snel zou worden ondermijnd. De nachtmerrie en de leugens bij de invasie in Irak hebben de autoriteit van het VS-imperialisme reeds sterk aangetast. De “vijfdagenoorlog” tussen Rusland en Georgië heeft nu nogmaals de beperkingen van de Amerikaanse macht aangetoond alsook de steeds meer onstabiele verhoudingen tussen de belangrijkste wereldmachten. Na de val van de stalinistische regimes in de Sovjetunie en Oost-Europa eind jaren 1980, begin jaren 1990, beweerden kapitalistische politieke leiders dat ze zouden zorgen voor een “nieuwe wereldorde” met vrede, democratie en welvaart. Bijna twee decennia van onbeperkt kapitalisme in het voormalige Sovjetblok hebben echter geleid tot een nooit geziene instorting van de in-

dustrie (met nadien wel enige heropleving), een enorm opgelopen kloof tussen arm en rijk, een economische crisis die ontwikkelt en een toenemend aantal militaire conflicten. In de strijd tussen de belangrijkste kapitalistische machten zijn democratische principes van ondergeschikt belang tegenover de nationale belangen van iedere rivaliserende macht. In het huidige conflict proberen zowel het Amerikaanse als het Russische imperialisme om zich het imago aan te meten dat ze de “zwakken” verdedigen en zo voor een rechtvaardig doel opkomen. Dat is in beide gevallen hypocriet. De steun van het Russische regime voor de “rechten van minderheden op zelfbeschikking” is totaal ongeloofwaardig na de twee brutale oorlogen die werden uitgevochten in Tsjetsjenië, waar vele duizenden slachtoffers vielen en honderdduizenden mensen op de vlucht sloegen. Het feit dat Bush zich fel uitspreekt tegen de Russische inval in Georgië is eveneens hypocriet als we kijken naar Irak.

Veranderingen in de maatschappelijke verhoudingen komen niet vanzelf. De verworvenheden die afgedwongen werden door de werkende klasse zijn er enkel gekomen doorheen jaren van strijd. Eén mei vindt haar oorsprong in de strijd van Amerikaanse arbeiders voor de 8-uren werkdag. In de jaren 1930 en 1940 werden door de arbeidersklasse sociale verworvenheden afgedwongen. Dit gebeurde niet omdat de Democraten de arbeidersklasse in hun hart droegen, maar omdat de arbeidersklasse het gevecht met de burgerij aanging. De Minneapolis Teamster Strike (1934) is hiervan een goed voorbeeld. De regeringRoosevelt vreesde voor “een rood Amerika” en deed toegevingen. De Amerikaanse arbeidersbeweging zit al decennia in het defensief. De sociale afbraak gaat onverwijld verder en moet dringend gestopt en teruggeduwd worden. Nader is geen socialist. Zijn programma bevat echter heel wat progressieve ele-

menten: de eis voor een algemene en publieke gezondheidszorg, een halt aan en een terugdringen van het imperialisme, een serieuze inkrimping van het Amerikaanse leger, een agressieve aanpak van de witteboordencriminelen, afschaffing van de Taft-Hartley anti-vakbondswet, belasting op de speculaties door Wall Street, bescherming en versterking van burgerlijke vrijheden, die zowel door Democraten en Republikeinen werden aangevallen en uitgehold, het breken van de tweepartijentirannie. Een succesvolle Nader-campagne zou een duidelijk signaal kunnen zijn: het zou aantonen dat er in de werkende gemeenschap bredere steun is voor de strijd van de werknemers en het zou de kans bieden om de defensieve stellingen te verlaten. Het heropleven van de strijdtraditie zal ons ook toelaten om het socialisme terug op de agenda te plaatsen. www.socialistalternative.org

socialisme.be /lsp/vs2008/

Ralph Nader

Socialistisch Links

? partijnieuws


Start van het politieke jaar geslaagde meeting met barbecue

O

p zaterdag 13 september hield LSP een barbecue voor leden en sympathisanten. Bedoeling was om hier het nieuwe werkjaar te openen in een gezellige sfeer en met een korte meeting. Op deze meeting werd gesproken door Els Deschoemacker die de algemene politieke achtergrond schetste alsook de campagnes die we de komende periode zullen voeren. Boris Malarme lichtte onze jongerenwerking toe en tenslotte sprak Claus Ludwig, gemeenteraadslid voor Die Linke in Keulen, over de anti-fascistische mobilisatie in Duitsland op 20 september. Na de meeting volgde een heerlijke barbecue waarbij we traditiegetrouw konden rekenen op de uitstekende culinaire talenten van François en Gerte. Ook was er een boekenstand en werd het nieuwe campagnemateriaal rond koopkracht verspreid (affiches en pamfletten). De komende weken zullen LSP-leden en sympathisanten druk in de weer zijn om mee te bouwen aan een succesvolle stakingsdag op 6 oktober. Daarbij zullen we werken met een nationaal pamflet (4 pagina’s A4) en een A2-affiche met de slogan “Samen sterk voor koopkracht en werk”. Tegen de achtergrond van een ontwikkelende economische crisis, worden de aanvallen op de werkenden en hun gezinnen opgedreven en dreigen massale afdankingen en herstructureringen. Als we daar niet tegen strijden, zijn we op voorhand verloren. Met ons materiaal rond koopkracht willen we de acties versterken en een programma naar voor brengen dat de beweging kan vooruithelpen.

Wil je zelf ook een affiche voor je raam hangen? Of een aantal pamfletten verspreiden onder collega’s, vrienden,...? Aarzel dan niet om ons te contacteren! Of beter nog: neem deel aan onze werking. We hebben wekelijkse afdelingsvergaderingen met een politieke discussie om te kunnen antwoorden op de neoliberale propaganda die dagelijks op ons afkomt. Daarnaast voeren we campagne op straat, op de werkvloer, in de wijken,... Sluit aan en bouw mee aan een socialistisch alternatief!

Nieuw magazine: Marxisme.be Marxisme.be is een magazine met achtergrondinformatie en analyses. Voorlopig houden we het op een eenvoudige uitgave. In dit nummer staan vier dossiers: de loononderhandelingen dit najaar, de beurscrash van 1929, de achtergrond van het conflict op de Kaukasus en de geschiedenis van de oprichting van de BWP eind 19e eeuw. Te bestellen via de redactie.

>>> Agenda 4 ok tober: Actie tegen FN- meeting in Molenbeek 6 oktober: Nationale actiedag voor meer koopkracht 25 oktober: Anti-kapitalistisch milieufestival van Internationaal Verzet in Antwerpen 6 december: Klimaatactie 5 maart: Anti-NSV betoging in Leuven 8 maart: Actie in het kader van de Internationale Vrouwendag

LSP/MAS

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeStop de privatiseringen ringen staan op de helling door de uitholling Hoewel de arbeiders deze rijkdom producevan de sociale zekerheid. ren, hebben ze niet de minste inspraak in de LSP/MAS is voor het volledig herstel van aanwending ervan. Heel de productie staat de index en een minimumloon van 1250 euro in functie van de winsthonger van een handnetto, tegen de afbraak van de sociale zekervol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende teheid en de uitholling van het arbeidscontract. genstellingen. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiEr is nood aan betaalbare en comfortabele ting omdat dit onder het kapitalisme enkel sociale woningen, aan gratis openbaar verleidt tot werkloosheid en armoede. voer, aan onderwijs toegankelijk voor iederDe enige maatregel die de massale werkeen, aan speelterreinen en recreatiecentra, loosheid kan oplossen is de onmiddellijke inaan een nationale gezondheidsdienst die gravoering van de 32-urenweek, zonder loonvertis en publiek is. lies en met evenredige aanwervingen. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant Een nieuwe arbeiderspartij uit. Openbare diensten worden gerentabiliDe vakbondsleidingen hebben de kapitalisseerd en opgesplitst. De winstgevende delen tische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. geen sprake meer van diensten. De marktloDaartegenover stellen wij het strijdsyndicagica heeft ook in de openbare sector toegelisme: vechten voor iedere job en het behoud slaan. Voortaan spreekt men van openbare van alle verworvenheden. bedrijven in afwachting van de volgende De arbeidersklasse heeft een partij nodig privatisering. die deze strategie politiek kan en wil vertalen. 32-urenweek Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. In de private sector richt de “vrije” markt Ze moet zich verzetten tegen iedere vereen ravage aan. Alle verworvenheden wordeling van de arbeiders, of het nu is op baden afgebroken in naam van de competitivisis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan teit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor het best door op te komen voor volledige geonderaanneming, uitzendarbeid en andere lijke rechten. nepjobs. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imEen miljoen arbeiders in België wordt reperialisme en vechten tegen de vernietiging gelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars een deel van de arbeiders en hun gezinnen.

waar wij voor staan

n i e u w e l e d e n

Waarom ik lid werd... Ik kende LSP al langer via mijn broer die al jarenlang lid is. Anti-fascist ben ik al lang. Ik was reeds voor ik lid werd bezig met marxisme en had ook wel al marxistische brochures gelezen. Op een filmavond van het ABVV in Aalst, waar Sicko vertoond werd, kwam ik in contact met lokale LSP’ers. Daarna ben ik ook direct actief geworden in de Aalsterse afdeling. De impact van LSP drong pas echt tot me door op de anti-NSV betoging in Gent in maart 2008. Het maakte duidelijk welk verschil we ook als kleine organisatie kunnen maken. LSP is de enige partij die consequent voor de emancipatie van onderdrukte groepen (holebi’s, immigranten, vrouwen,...) opkomt. Ik ben er vast van overtuigd dat er iets moet veranderen en er zijn volgens mij maar 2 mogelijkheden: socialisme of barbarij. Pieter, LSP-Gent Ik kwam in contact met LSP via de werking van de Actief Linkse Studenten. Ik nam snel deel aan meetings aan de ULB (Brussel) waar ik in contact kwam met verschillende LSP-leden met wie ik discussieerde over de politieke perspectieven in België en de rest van de wereld. Ik werd overtuigd door het erg gestructureerde discours van de LSP-militanten over de noodzaak om ons internationaal te organiseren. Na enkele weken werd ik lid en nu speel ik een actieve rol in de Brusselse jongerenwerking. De afgelopen maanden werd mijn kennis en begrip van het marxisme versterkt. Ik nam deel aan het zomerkamp en de zomerschool en kwam zo meer in contact met Nederlandstalige en internationale kameraden. Met het oog op een hete herfst was dat een nuttige voorbereiding. Voorheen was ik ook al geïnteresseerd in het marxisme, maar zonder partij zou het niet mogelijk zijn om het marxisme te kaderen in een actueel perspectief. Giuliano, LSP-Brussel

a c t i v i t e i t

Luik: bijna 240 kranten verkocht op “Retrouvailles”

s t r i j d f o n d s

Streefdoel juli-september behaald

Ieder jaar is er in Luik begin september een weekend waarop de verschillende verenigingen uit het Luikse hun activiteiten en werking kunnen voorstellen. Ook Internationaal Verzet, de jongerencampagne van LSP, was van de partij. Op zaterdag was onze ploeg wat beperkt, op hetzelfde ogenblik haalden we elders steun op voor onze anti-fascistische campagnes, en op zondag vormde het weer een spelbreker. Toch verkochten we een recordaantal kranten: 239. We haalden ook 130 euro extra steun op. Veel aanwezigen wilden op de hoogte gehouden worden of discussiëren over lidmaatschap van onze partij.

respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/MAS maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

c o n t a c t

Het derde kwartaal is bij het ter perse gaan nog niet volledig beëindigd, maar nu reeds hebben we onze doelstelling voor het strijdfonds behaald. Elke drie maanden willen we 10.500 euro financiële steun ophalen. Momenteel zitten we boven de 11.000! Dat geld werd onder meer opgehaald aan de zomerfestivals, bij het campagne voeren op straat, met sociale activiteiten,... Steun onze campagnes en stort een bijdrage op het nummer 001-226039378 van LSP/MAS. Luik-Namen-Lx.: 1.501 € Brussel-W.Brab.: 1.860 € Vlaanderen: 2.310 € Vl. Brab. Limburg: 1.319 € Antwerpen: 894 € Henegouwen: 92 € Nationaal: 3.667 €

133% 95% 91% 91% 45% 17% 407%

TOTAAL: 11.642,10 €

111%

Contactadressen:

Nationaal: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail: [email protected] Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0472/87 05 88; Brugge: [email protected], 0494/82 53 58, Brussel: [email protected], 0494/08.91.35; Gent: 09/232.13.94, gent@ lsp-mas.be; Hasselt: [email protected]; Keerbergen: keerbergen@lsp-mas. be; La Louvière; Leuven: [email protected], 0494/70.30.73; Lokeren; Luik: [email protected], 0485/05 86 39; Mechelen: [email protected], 0476/38 09 17; Mons: [email protected], 0477/75 21 49; Oostende: [email protected]; Sint-Niklaas: [email protected]; Turnhout: turnhout@lsp-mas. be, 0485/47.46.28; Verviers: [email protected]; Waver: wavre@lsp-mas.

Socialistisch Links

10 anti-fascisme


Keulen: extreem-rechtse mobilisatie valt in het water

Anti-fascisten blokkeren Vlaams Belang en co Verslag

I

door

Benoit

n het weekend van 19 tot 21 september probeerde de kleine neo-fascistische groep Pro Köln, in samenwerking met grote broer Vlaams Belang, een Europees anti-islamcongres te organiseren. Vanuit heel Europa trokken extreem-rechtse militanten naar Keulen, maar de 300 aanwezigen moesten afdruipen. De massale tegenacties zorgden ervoor dat alle activiteiten van Pro Köln en co werden afgeblokt. De sterkte van de mobilisatie lag in haar lokale en massale karakter. Het racistencongres moest op vrijdagavond beginnen met een boottocht waarbij Pro Köln op verschillende plaatsen zou aanmeren om naar migranten te gaan kijken in bepaalde wijken. Op geen enkele voorziene plaats kon de boot aanmeren, overal waren er acties door anti-fascisten. Extreem-rechts zat vijf uur lang opgesloten op haar boot.

Een delegatie van Blokbuster met een 80-tal activisten vertrok vrijdagavond naar Keulen. We vertrokken vanuit Gent, Antwerpen, Brussel, Leuven en Luik. Rond middernacht trokken we in Keulen naar onze overnachtingsplaats, maar werden we gestopt door de politie. Iedere minibus werd volledig uitgekamd. Er werd niets aanstootgevend gevonden, onze nachtrust werd wel met enkele uren ingekort. Duizend keer meer antifascisten...

Het hoogtepunt van het congres van Pro Köln moest zaterdag volgen. De formatie had gehoopt op 1.500 aanwezigen en internationale sprekers als Filip Dewinter, HC Strache (FPÖ) en Le Pen (FN). Le Pen haakte eerder al af en stelde dat de organisatoren “leugenaars” waren aangezien hij nooit had toegezegd om aan het congres deel te nemen. Strache zegde af wegens de verkiezingen in Oostenrijk. Het VB was niet in staat om de beloofde 500 aanwezigen te leveren. In totaal waren er volgens de Duitse media zo’n 300 extreem-rechtsen in Keulen. Wij w i ld e n rond het plein waar het congres plaatsvond deelnemen a a n v reed zame blokkades.

Rond 6u30 werd ons echter het vertrek vanuit onze verblijfplaats ontzegd door de politie. Er werd ons telkens beloofd dat we snel zouden mogen vertrekken, maar dat duurde tot 10u30. In de binnenstad waren er overal anti-fascisten. Wij namen deel aan een blokkadeactie met de jongeren van Die Linke en de vakbondsjongeren. De verschillende blokkades zorgden ervoor dat slechts een kleine groep neo-nazi’s tot op het plein raakte en daar al snel moest overgaan tot het inpakken van het podium en alle propagandamateriaal. Extreem-rechts moest afdruipen omdat de stad werd bezet door zo’n 30.000 tot 40.000 antifascisten. Op de blokkades waren er zo’n 20.000 mensen en daarnaast waren er ook betogingen. Het VB raakte niet tot op de verzamelplaats in de binnenstad. Dewinter hield noodge-

dwongen een geïmproviseerde meeting op de luchthaven waar hij zijn troepen in het Duits toesprak. Bouwen op dit succes

Het resultaat was een vernedering voor extreem-rechts. Met onze strijdbare delegatie maakten we echter duidelijk dat de strijd tegen racisme moet worden verbonden met de strijd voor een alternatief op het kapitalistisch systeem. Het electorale potentieel voor extreem-rechts kan blijven sluimeren op de puinhoop van het asociale neoliberale beleid. Zolang de traditionele partijen een beleid voeren dat de verarming van de bevolking organiseert en er geen partij opstaat die dit consequent tegen gaat, zal extreem-rechts mogelijkheden krijgen om zich verder te organiseren. In Duitsland is de elec-

Extreem-rechts belooft ons een sociale hel D o o r A i s h a , LSP/MAS B r u ss e l

O

p 4 oktober houdt het Front National een nationale meeting in Molenbeek rond het thema “Molenbeek: paradijs of multiculturele hel”. Het doel is duidelijk: migranten aanwijzen als de verantwoordelijken voor alle problemen – onveiligheid, werkloosheid, slechtere levensomstandigheden,... Tegenover de patronale aanvallen hebben de arbeiders en hun gezinnen nood aan eenheid en solidariteit. Voor het FN, en ook het Vlaams

Belang waarmee het FN nauwe banden onderhoudt, is verdeeldheid echter het belangrijkse electorale propagandathema. Velen voelen reeds de gevolgen van de economische crisis. Alles wordt duurder: inkopen doen, huren, vervoer, energie,... De lonen en de uitkeringen volgen echter niet. Integendeel, onzekere en slecht betaalde jobs werden steeds meer de norm. Dat wordt versterkt door massale afdankingen en de afbouw van wat overblijft van de openbare diensten. In Brussel heeft de directie van De Post aangekondigd dat de helft van de postkantoren de deuren zal sluiten voor eind 2009.

Daartegenover blijft de regering riteit tussen arbeiders uit de privé zich bezig houden met het commu- en de openbare diensten, tussen nautaire opbod, op de koopkracht- Franstaligen en Nederlandstaligen, problemen komt er geen echt ant- tussen Belgen en migranten. Samen woord. De beperkte maatregelen wordt gestreden voor onze belandie werden aangekondigd, zullen gen. De vakbonden vormen een de problemen niet oplossen. We instrument waarmee de arbeiders moeten ons richten tegen het neo- de strijd voor hun levensstandaard liberale beleid van privatiseringen, kunnen aangaan. En dus willen patronale cadeaus en aanvallen op het FN en het VB de bonden muilde arbeidsvoorwaarden. Dat is het korven, ze stellen dat de vakbonbeleid waar alle traditionele partij- den verantwoordelijk zijn voor het en voor staan. Maar het is ook het “lamleggen van de economische beleid dat extreem-rechtse partijen ontwikkeling” en daardoor ook als het FN en het Vlaams Belang voor de werkloosheid. Het FN richt op een nog agressievere wijze wil- zich tegen de strijdbare instrumenlen voeren. ten van de arbeiders om te vermijden dat er een echte oppositie zou komen tegen het asociale beleid.

FN: partij van de arbeiders of van het patronaat?

Het Front National heeft zich ontdaan van haar vroegere voorzitter die geld had verduisterd. De partij beweert de echte verdediger van de belangen van de arbeiders te zijn. Nochtans kiest de partij steeds de kant van het patronaat. Toen de beweging rond koopkracht begon, stelde het FN dat de bedrijven “gehandicapt zijn door de hoge loonkosten.” Over de fenomenale winsten voor de grote bedrijven wordt gezwegen. In juni kwamen 80.000 mensen op straat om meer koopkracht te eisen. Op 6 oktober volgt een nieuwe actiedag. Daarbij is er solida-

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons

Extreem-rechts voert propaganda rond de thema’s onveiligheid en migratie. Het zal er voor ons op aankomen om het verband tussen de bestaande onveiligheid en de groeiende sociale miserie duidelijk te maken. We hebben nood aan reële loonsverhogingen en meer middelen voor onderwijs, gezondheidszorg en openbare diensten. De traditionele partijen zullen dat niet verwezenlijken, zij staan niet aan de kant van de arbeiders en hun gezinnen. http://www.blokbuster.be

torale opmars van extreem-rechts afgestopt door Die Linke, maar als deze nieuwe formatie er niet in slaagt om een echt alternatief aan te bieden, kan extreem-rechts ook daar electoraal terugkomen. Die Linke nam deel aan de anti-fascistische acties, maar was weinig zichtbaar ondanks haar 800 leden in Keulen. Met de Blokbusterdelegatie hebben we onze internationale solidariteit getoond en de werking van SAV (de Duitse zusterorganisatie van LSP) mee versterkt, zowel binnen Die Linke als naar bredere lagen toe. Dat zal door SAV worden aangegrepen om zowel binnen als rond Die Linke de strijd aan te gaan om de passieve steun voor deze nieuwe formatie om te zetten in een actieve betrokkenheid bij strijdbewegingen en acties en dit op basis van een consequent socialistisch programma.

België: paradijs voor neo-nazi’s? Op 18 oktober houdt Blood&Honour opnieuw een concert in ons land. Op 6 september kwam de Duitse afdeling van deze neo-nazigroepering reeds bijeen in Zandvliet. De organisatoren van de neonazibijeenkomsten moeten steeds geheimzinnig te werk gaan, waarbij uitbaters van zalen om de tuin worden geleid en de omwonenden niet op voorhand weten wat er staat te gebeuren. De neonazi’s moeten zich verstoppen voor de samenleving omdat hun opvattingen en gedragingen niet worden aanvaard door brede lagen en om te vermijden dat protestacties in de praktijk een einde maken aan de neo-nazibijeenkomsten.

VB-parlementslid gerold Jos Van Assche, Brusselse parlementslid voor Vlaams Belang en lid van de commissie Economische Zaken, liet zich rollen door een Afrikaanse(!) oplichter. Die beweerde dat hij van één bankbiljet er drie kon maken door ze onder te dompelen in warm water met een ‘geheime foto-ontwikkelaar’. Daarna moesten de biljetten 10 minuten in de schoenen en twee dagen in het vriesvak. Het Brussels Parlementslid zag er dé manier in om snel geld te verdienen. Van Assche kwam in contact met de Afrikaanse oplichter via een prostituee. Hij verloor naar eigen zeggen 100.000 euro. De honger naar geldgewin was duidelijk groter dan het ingebakken wantrouwen tegen vreemdelingen.

Socialistisch Links

Jongeren 11


Selectieve economische migratie

Het patronaat bepaalt wie welkom is en wie niet

D o o r J e a n P e lt i e r ( L u i k ) e n P a b l o (B r u ss e l )

D

e federale regering heeft besloten om een dienst voor economische migratie op te zetten in de schoot van de Dienst Vreemdelingenzaken. Die nieuwe dienst werd deze zomer opgezet terwijl de minister van migratie nog steeds geen criteria voor regularisatie heeft bekend gemaakt, en dat ondanks herhaaldelijke betogingen van de mensen-zonder-papieren. Deze evolutie van het asielbeleid laat weinig goeds verwachten voor de mensenzonder-papieren, maar ook niet voor de Belgische arbeiders. Waarom wil de regering economische migratie stimuleren, terwijl het al jarenlang poogt een meedogenloze opdeling te maken tussen “echte” politieke vluchtelingen – die wel papieren krijgen – en “slechte” economische vluchtelingen die zo snel mogelijk worden uitgewezen naar hun land van herkomst? Is er iets veranderd bij het politieke establishment? Absoluut niet. Maar voor het patronaat en haar politici zijn de vluchtelingen die nu tot hier raken gewoon niet diegene die ze het beste kunnen gebruiken. De “geselecteerden” en de anderen

De bazen zijn daarin niet racistisch: als ze hun winsten kunne opdrijven door mensen met een andere religie of huidskleur uit te buiten, dan zullen ze dat niet laten. Enerzijds zijn er de geschoolde arbeiders, die een aantal tekorten kun-

nen opvullen in sectoren waar er een het patronaat en de liberalen zich zo derhouden, is echter een illusie. De tekort is aan gekwalificeerd perso- hard verzetten tegen een algemene repressieve aanpak en de muren rond neel (zoals de gezondheidszorg) of regularisatie van de mensen-zonder- Fort Europa kunnen misschien afhoogopgeleiden (voor bijvoorbeeld papieren, het zou hen immers een remmend werken, maar ze stoppen spitstechnologische informatica). hele groep arbeidskrachten ontne- het proces niet. Voor deze groep willen regering en men die vandaag makkelijk en hard Dit beleid is echter ook onaanpatronaat graag (tijdelijke) papieren kunnen worden uitgebuit. vaardbaar voor de werkenden en en een degelijk loon voorzien. Hier Wie niet beschikt over het nodige hun gezinnen. Een selectieve immiis er sprake van een jacht op hoogge- “brein” of handigheid wordt zonder gratie – althans selectief in functie schoolden die anders misschien eer- pardon teruggestuurd naar het land van de behoeften van het patronaat der geneigd zouden zijn om te kiezen van herkomst. Dat uitwijzingsbeleid – maakt van de “geselecteerde” arvoor een groot land zoals Frankrijk, moet de “geprivilegieerden” meteen beiders pionnen die kapitalisten Groot-Brittannië of de VS, die reeds ook duidelijk maken dat ze beter in kunnen verplaatsen van het ene naar langer proberen hooggeschoolden de pas lopen. het andere land naargelang het hen binnen te halen. uitkomt. Tegelijk worden de nietHet gaat hierbij om een “selectieve” geselecteerden onder de knoet geGegarandeerde immigratie waarbij het gastland geen houden met zwartwerk en extreme mislukking basisopleiding moet voorzien (dat uitbuiting. Dat dient om onder alle wordt overgelaten aan neokoloniale De politiek van selectieve migratie werkenden een “legale” concurrenlanden) maar wel onmiddellijk voor- doet – minstens – twee vragen op- tie op te zetten met de geselecteerdeel haalt uit deze migratie. Als de werpen. Is dat beleid houdbaar (voor de migranten en een “wilde” (want citroen uitgeperst is, kan deze steeds de patroons en hun politici)? En is het clandestiene) concurrentie met arterug worden gestuurd. De “selectie- aanvaardbaar (voor de anderen)? Het beiders-zonder-papieren. Tegelijk ve migratie” is zowat het tegendeel antwoord is twee keer neen. worden hoogopgeleiden uit hun van het delokaliseren van bedrijven. Europa en de VS willen hun wet- landen van herkomst weggehaald, Bij selectieve migratie wordt de ar- geving tegen illegale migratie ver- maar dan wel nadat deze landen beidskracht gedelokaliseerd zodat hebben ingestaan voor de opleisterken. Ze doen dat door muren te de Belgische bedrijven hier blijven. bouwen aan de grenzen en kampen dingskosten. Het doel is echter hetzelfde: zoveel voor wie wordt afgewezen. Vanuit Deze “selectieve migratie” is hypomogelijk winst maken tegen een zo de gesloten centra worden de afge- criet en wij verzetten er ons volledig laag mogelijke prijs. wezen migranten op vliegtuigen ge- tegen. Terwijl de kapitalisten steeds Er zijn ook andere groepen vreem- zet. Maar al die maatregelen volstaan pleiten voor een vrij verkeer van kadelingen die zeker welkom zijn voor niet om de druk van de immigratie pitaal en ondernemingen, geldt dit het patronaat: diegenen die hier in niet voor arbeiders die een betere toetegen te houden. De problemen van het zwart werken tegen lage lonen de zogenaamde Derde Wereld (pro- komst zoeken. Wij verdedigen de eis en zonder sociale zekerheid. Dat is blemen van koloniale plundering en van een algemene regularisatie om meestal het geval in sectoren waar nadien van uitbuiting ten voordele de arbeiders van lokale én vreemde vooral laag opgeleiden werken (bouw, van multinationals) zijn immers im- afkomst in onze landen te verenigen. horeca). Hoe kunnen migranten tot mens: economische onderontwikke- De vastberaden verdediging van de extreme arbeids- en loonsvoorwaar- ling, relatieve overbevolking, mas- arbeids- en loonsvoorwaarden die den worden gedwongen? Heel een- sale armoede,… De economische werden afgedwongen door de arbeivoudig: door hen geen papieren te dersbeweging is noodzakelijk om te ontwikkeling in een groot aantal van geven zodat ze in constante angst deze landen is dermate ongelijk dat vermijden dat de komst van buitenleven voor politiecontroles die een het nooit de achterstand op de ont- landse arbeiders wordt gebruikt door voorbode kunnen zijn van een uit- wikkelde kapitalistische machten het patronaat om de arbeidsomstanwijzing uit het land. Dat is waarom digheden en de sociale bescherming kan inhalen en bovendien nemen de te breken. Daarnaast is het nodig om sociale problemen in deze landen de arbeidersbeweging internationaal enkel maar toe. uit te bouwen op basis van solidariDe afgelopen maanden werd teit. Arbeidersverzet in de ex-kolodeze ontwikkeling nog versterkt niale wereld is een noodzakelijk ondoor de economische crisis en de derdeel van onze gezamenlijke strijd speculatie op onder meer voedtegen het kapitalisme. selproducten. Miljoenen mensen We moeten opkomen voor de natiozijn hierdoor in de armoede vernalisatie van de sleutelsectoren van zeild geraakt en in tal van landen kwam het tot voedselrellen. Dat de economie zodat de multinatiowas niet hun eigen schuld maar nals worden aangepakt en niet hun het directe resultaat van de fi- slachtoffers. Enkel dan zal er een nanciële speculatie die de niet echte politiek van ontwikkeling mote stillen winsthonger van een gelijk zijn. Een internationale herorkleine toplaag moest proberen ganisatie van de productie onder arbeiderscontrole en -beheer biedt een te bevredigen. Dit zal er eens te meer toe lei- antwoord op de onstabiele economiden dat honderdduizenden jon- sche (en ecologische) situatie waargeren hopen op een betere toe- onder de overgrote meerderheid van de bevolking gebukt gaat. Er is nood komst en de kans willen wagen om deze te vinden in het Noorden. aan een socialistische politiek! De hoop op een degelijke job en socialisme.be /lsp/asiel een loon waarmee ook de familie in eigen land kan worden on-

KORT - KORT - KORT Schulden in de Derde Wereld: met wiens voeten wordt gespeeld? In 2005 stelden de financieministers van de G7 dat zou worden overgegaan tot een grootscheepse kwijtschelding van de schulden van de 18 armste landen. Die landen zijn slechts goed voor 5% van de bevolking in ontwikkelingslanden. Zelfs dergelijke beperkte engagementen werden niet nagekomen door de wereldleiders. Het zou de landen van de G7 nochtans “maar” 1,2 miljard dollar per jaar hebben gekost, een bedrag dat 600 keer minder is dan de militaire uitgaven van deze landen…

200 miljoen milieuvluchtelingen tegen 2050 Volgens het rapport-Stern zullen de klimaatsveranderingen (stijging van het niveau van de zeespiegel, woestijnvorming in Afrika en Azië, toename van cyclonen en andere natuurrampen,…) ertoe leiden dat er tegen 2050 zo’n 200 miljoen mensen moeten vluchten. Tegen de achtergrond van een economische crisis is de kans groot dat alle doelstellingen inzake vermindering van uitstootgassen snel naar de prullenmand worden verbannen.

Neen aan de militaire interventie in Afghanistan! Terwijl Afghaanse vluchtelingen hier tot wanhoopsdaden overgaan, heeft de Belgische regering er geen probleem mee om haar bijdrage aan de militaire bezetting van Afghanistan op te drijven. Wij verzetten ons tegen een militaire interventie in Afghanistan en ook tegen het asociale asielbeleid van deze regering.

Socialistisch Links

maandblad van de Linkse Socialistische Partij

nummer

w w w. s o c i a l i s m e . b e

strijd



278 

solidariteit

2008

1€

socialisme

steunprijs:

oktober



Neem een abonnement

B en

je de propaganda van de

traditionele media beu?

je

Neem

dan een abonnement op dit

12 euro op 001-3907596-27.

blad en stort

2€

M ys pac e . c o m / m i l

Wil

wel eens een andere visie lezen?

i e u f es t i v a l

O o s t e r wee lve r b in d

in g :

pr estige en winst ga an vo or op milieu en ko opkr acht Onder dru k van het bed rijfsleven en de po- stof afgeleid en gezuiverd kan worden en het litici, zonder noemenswaardige insp raak van lawaai gedempt. de bevolking, zal er 1 miljard euro bela stingOp het anti-kapitalistisch mil ieuf geld nodig zijn om het prestigeproject estival van de van Inte rnat iona al Ver zet in Ant wer pen Oosterweelverbinding te realiseren! (op 25 oktober) zullen we onder mee De gez ond heid van de men sen kom r dist in cus sie voe ren ove r het ver zet tege n de gevaar door de massa’s fijn stof die de au- Oosterweelverbinding. In de namiddag starto’s en vrachtwage ns zullen vers preiden. ten we met discussies over energie, overbeInternationaal Verzet pleit voor mee r inves- volking, voedselcrisis en natuurrampen. ’s teringen in gratis openbaar vervoer en op- Avonds volgt een meeting en nadien optrelossingen zoals een tunnel waardoo r het fijn dens. Werk mee aan dit milieufestival!

zaterdag 25/10 - antwerpen antikapitalistisch milieufestival

Winsthonger bedreigt ook ons milieu! door

D

G i l l e s , LSP/MA S M o n s

e stijgende energieprijzen en de groeiende spanningen op internationaal vlak (na onder meer het conflict in Georgië) leiden ertoe dat de traditionele politici steeds meer op zoek gaan naar alternatieven voor de energieproductie. Eén van de oplossingen die nu steeds meer naar voor komt, is die van kernenergie. Vormt dat een oplossing of is het een vlucht vooruit? In België zijn er twee actieve kerncentrales: die van Tihange (Huy, 3 reactoren) en Doel (Antwerpen, 4 reactoren). Deze werden ongeveer 30 jaar geleden gebouwd en hebben hun houdbaarheidsdatum ongeveer bereikt. Maar de opeenvolgende regeringen stellen de sluiting van de kernreactoren steeds maar uit. Eerst werd beslist om de centrales 40 jaar open te houden en nu heeft de regering-Leterme er nog 20 jaar bijgedaan. Een sluiting zou pas voor 2035 zijn in plaats van 2005. De regering en haar vrienden bij Electrabel rechtvaardigen deze beslissing met het argument dat nieuwe centrales te duur zijn en dat

de kost hiervan gevolgen zou hebben voor onze energiefacturen (alsof Electrabel onvoldoende middelen heeft om te investeren!). GDF Suez, waar Electrabel deel van uitmaakt, maakte in de eerste 6 maanden van dit jaar 14% meer winst. De groep maakte 3,38 miljoen euro winst. Dat is dus waarom we allemaal gemiddeld 300 euro extra zullen moeten betalen dit jaar... Electrabel maakte in 2006 gemiddeld 920 euro winst per Belgisch gezin. Het langer openhouden van de kerncentrales vormt een risico. Er wordt beweerd dat kernenergie veilig en schoon zou zijn, maar het lijkt ons niet veilig om de risico’s ervan over te

Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren Linkse Socialistische Partij Pb 131, 1080 Molenbeek Sainctelette tel/fax: 02/345.61.81. Redactie: 02/410 44 81 http://www.socialisme.be Committee for a Workers’ International http://www.socialistworld.net

laten aan de chaos en de winsthonger van het kapitalisme. Een recent incident in Fleurus (bij Charleroi) wees nogmaals op de gevaren. In Fleurus was er een lek bij het IRE (Institut des Radio-Elements) waarbij een verhoogde dosis radioactief jodium vrijkwam. Dit vormde uiteraard een gevaar voor de volksgezondheid, maar toch werd de lokale bevolking slechts een week na de feiten verwittigd met de melding dat het beter was om geen groenten uit de eigen tuin te eten. Er werd geprobeerd om het incident te minimaliseren en ook de werking van het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) bleek onvoldoende te zijn. De afgelopen jaren was er een toename van het aantal nucleaire incidenten. In 2006 werd in Zweden op het laatste nippertje een nieuw Tsjernobyl vermeden toen de hulpcentrale van Forsmark defect was. Wetenschappers gaven toe dat het toeval was dat een catastrofe werd vermeden. Deze zomer waren er lekken bij een

centrale in de regio van de Drome. Er waren ook ongevallen en incidenten in Hongarije, Japan,... In de plaats van ernstig te investeren in alternatieve energie, kiezen de kapitalisten en hun politici ervoor om zich te richten op energie die erg veel opbrengt op korte termijn. De risico’s nemen ze er maar bij. Hoe met pakweg het nucleaire afval wordt omgesprongen, is voor hen een probleem van de toekomst. De controleorganen blijken niet te werken. En uiteraard wordt dat allemaal zoveel mogelijk in de doofpot gehouden. Er is nood aan een echt milieuvriendelijke energieproductie, maar dat is niet mogelijk onder het kapitalisme. Om de planeet te redden, moeten we opkomen voor een ander systeem. Een socialistische samenleving is nodig voor mens en milieu! socialisme.be /ecologie

S l u i t a a n b i j L S P / MA S dit strookje opsturen naar PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................... Tel / E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Steun LSP:

stort op

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie)

O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

001-2260393-78

- Een socialistische maatschappij onder controle van de democratische organen van de arbeiders en hun gezinnen

Recommend Documents