Zondag 29 november 1e Advent voorganger: Ruth Jellema ouderling: Abje van Andel diaken: Hans Bonis muziek: Wouter van der Meiden kosters: Dirk Jan Moerman en Peter van der Drift Welkom kaarsje aangestoken door kind, met gedichtje op de beamer De eerste kaars mag aan, een lichtje heel erg klein. Zie ons in het donker staan, wachten tot het kerst zal zijn. aanvangslied: Lied 25a: 1 en 2 bemoediging en groet Bemoediging V: Onze hulp is in de Naam van de Eeuwige G: die hemel en aarde gemaakt heeft, V: Die trouw blijft tot in eeuwigheid G: en het werk van zijn handen niet loslaat. Groet V: Er is genade voor u en vrede van God onze Christus G: Amen De gemeente gaat zitten
Vader en van de Heer Jezus
zingen: Lied 442: 1 en 2 Themastelling: Advent is bidden en (ver)wachten… Het is Advent. We leven toe naar het Kerstfeest. We verwachten de komst van Jezus, de Messias, de Redder, de Vredevorst. We zingen ervan, we bidden erom, toch? Maar we bidden al zo lang, om vrede, om een kind dat ons zal redden… wat betekent het eigenlijk wanneer we bidden? We luisteren naar een prachtige profetie van Jesaja. En Lucas vertelt ons over Zacharias en Elisabet, twee oude mensen die wachten en bidden om een kind dat vrede brengt… In de preek wil ik met u nadenken over het gebed.
Kyriëgebed, gebed Lieve God, om licht zijn we gekomen licht in donkere dagen, licht op onze levensweg Om warmte zijn wij gekomen warmte voor koude handen, warmte die de kou verjaagt Om blijheid zijn we gekomen blijheid om het feest dat komt, blijheid met mensen om ons heen Om troost zijn wij gekomen troost als het feest niet komt, troost om gemis om licht zijn wij gekomen lieve God , met het licht van uw ogen, zegen ons. Amen zingen: Lied 598 ‘Als alles duister is… (3x) gebed bij de opening van de schriften Eeuwige, de psalmen dichters leren ons dat uw woord een lamp is voor onze voet, een licht op ons pad. En ook dat wij in uw licht, het licht zien. Kom met uw Geest, kom met uw licht dat wij zien, dat wij begrijpen, dat wij getroost en geïnspireerd mogen raken Amen. kinderlied: projectlied kinderverhaal lezing: Jesaja 40:1-11 (let op: dit is anders dan in het kerkblad vermeld) zingen: Lied 439: 1 en 2 lezing: Lucas 1:5-25 zingen: lied 464: 1, 2,7, 8 en 10
Preek Gemeente van onze Heer Jezus Christus. Advent is bidden en (ver)wachten… mag ik u iets vragen? Gelooft u dat God luistert als je bidt? Gelooft u dat God echt ingrijpt in uw leven, of in het leven van anderen?
Dat is een moeilijke vraag hè? Misschien heeft u vroeger wel geleerd dat God alle gebeden verhoort, dat God alles kan, dat hij alles hoort en ons lot kan veranderen. Maar gelooft u het ook echt met uw hart? Na de aanslagen in Parijs, nu twee weken geleden circuleerde op het internet al heel gauw deze poster. Pray for Paris.
Er kwamen veel reacties op. “Ze doen het alleen maar, zodat ze zichzelf beter kunnen voelen dan een ander”, schreef ene Betty op Facebook. “Bidden is laf”, reageerde een ander. “Je moet niet bidden, je moet wat gaan doen.”, adviseerde iemand. Charlie Hebdo liet één van zijn tekenfiguurtjes melden: “We hebben geen gebed nodig, wij willen champagne, dans, zoenen.” Zelfs de Dalai Lama, mengde zich in het debat: “Je moet niet naar een god gaan bidden. Mensen doen dit, mensen zullen het moeten oplossen.” Het is Advent. We leven toe naar het Kerstfeest. We verwachten de komst van Jezus, de Messias, de Redder, de Vredevorst. We zingen ervan, we bidden erom, toch? Maar we bidden al zo lang, om vrede, om een kind dat ons zal redden… toch? Ik moet denken aan die twee oude mensen waar Lucas ons over vertelt. Zacharias en Elisabet. Opgevoed met het joodse geloof. Zacharias is zelfs priester in de tempel. Hele gelovige mensen, denk ik zo. Elisabet en Zacharias vertrouwen erop dat God de wereld in zijn hand heeft en ze verwachten dat hij ooit de Messias zal sturen. Maar geloven ze ook dat God in hun persoonlijke leven kan ingrijpen? Elisabet en Zacharias willen heel graag een kind. Ze zijn al jaren getrouwd en ze wachten en wachten. En ze bidden, maar Elisabet wordt niet zwanger. Op een gegeven moment raakt Elisabet in de overgang, en ze weten: Nu kan het niet meer. Het is onmogelijk geworden. Waarom zou ze nog bidden? Wij lijken wel een beetje op Zacharias en Elisabet, zoals we hier zitten. We zijn niet de jongsten meer (gemiddeld gezien), wel gelovig en vroom, en vol verlangen naar een kind, een kind dat vrede brengt. Maar kijk eens om je heen, zijn wij ook niet de overgang gepasseerd? Kunnen wij nog zwanger worden? van vrede?
We bidden om vrede, elke zondag. Maar wat bidden we dan, en wat verwachten we van ons gebed? Wij weten zo langzamerhand wel dat God geen sinterklaas is. We bidden geen verlanglijstje bij elkaar. Wat dan wel? Critici zeggen: bidden is laf, je schuift je probleem af op een ander. Zo ervaar ik het niet. Op internet las ik een prachtig blog over het gebed. een aantal gedachten uit dat blog deel ik graag met u, ik kan het zelf namelijk niet beter verwoorden. Het blog is van Sybrand van Dijk, hij schrijft: Voor mij is bidden: onder de indruk komen van het probleem. Ik word stil, omdat de dingen groter zijn dan ik. Ik kan niet begrijpen wat er in Parijs is gebeurd, laat staan in Beiroet, of Mali. Er zijn politici die roepen dat ze het weten, maar is dat zo? Links en rechts wordt geroepen dat ‘we in oorlog zijn’. Zij slaan ons, wij slaan hen. Klaar. Maar wie zijn eigenlijk die ‘zij’? En met wie wordt ‘wij’ bedoeld? Ik weet het eerlijk gezegd echt niet. Bidden is voor mij ook tijd nemen. Die tijd hebben we nodig om tot bezinning te komen, de impact te horen. “Tot tien tellen”, zei mijn moeder, wanneer mijn broers elkaar weer eens in de haren dreigden te vliegen. En dat zei ze, omdat kwaad worden heel gemakkelijk is, maar wijs blijven niet. Bidden is voor alles luisteren. Het is nodig om naar buiten te luisteren, luister en kijk naar anderen, verzamel meningen, wik en weeg, Het is ook belangrijk om naar binnen te luisteren. Wat is impuls, wat is waarheid, wat is echt en wat is dwaasheid. Bidden is naar buiten en naar binnen luisteren. En ja: ik geloof dat ergens in dat luisteren God zich meldt. Dat is ook mijn ervaring. En als ik God zeg, bedoel ik niet “een almachtig wezen dat het voor mij oplost”. In de bijbel maakt God zich bekend als “ik ben die ik ben” een geheimzinnige naam. Die wij nooit helemaal doorgronden. Voor mij betekent het dat God erbij is, dat Hij aanwezig is, dat heb ik ervaren in mijn leven en ik vertrouw erop dat ik het opnieuw zal ervaren. Anders en onverwacht. Ik bid misschien wel het meest, omdat ik hoop dat er een creativiteit loskomt. Dat we niet herhalen, wat we altijd al doen. Maar dat mensen een nieuwe taal vinden en een nieuwe manier van doen. Zoals die moslim die op de Place de la Republique ging staan met een blinddoek om: Je kunt mij doden, maar wil je mij ook vertrouwen, misschien? Bidden is: sterk worden om vertrouwen te vinden. En dan, ja dan handelen.
Paus Fransiscus zei een paar maanden geleden: “Wanneer je bidt om recht, en je hebt je ogen weer open gedaan, dan ga je daarna het recht doen. Want zo werkt gebed.” Kom ik terug bij Zacharias en Elizabet. Zacharias is in de tempel, hij is net bezig met het reukoffer wanneer er opeens een engel bij hem staat. “wees niet bang, zacharias”, zegt de engel, “God heeft je gebed verhoord.” voordat Zacharias zich kan bedenken over welk gebed het eigenlijk gaat, gaat de engel al verder. “Je zult een zoon krijgen en je moet hem Johannes noemen. Wat zul je blij zijn! Hij zal een man van God worden en een wegbereider van de Messias.” (scherm zwart) Je zou denken dat zo’n gelovige man als Zacharias meteen gelooft wat een engel tegen hem zegt. Maar zo gaat het niet.. Het is onmogelijk, dat weet hij zeker. Het kan gewoon niet. Hij denkt dat hij het verkeerd begrepen heeft. Hij zegt: “het kan niet waar zijn, ik ben een oude man en mijn vrouw is ook al oud, te oud.” Ook Elisabet durft het eigenlijk niet te geloven. Toch wordt ze zwanger. Ze blijft vijf maanden binnen, zo spannend vindt ze het. Maar toen ze één keer beweging voelde in haar buik, toen kwam het geloof. We krijgen een kind. Dit kind zal een wegbereider zijn voor de vrede. Zacharias en Elisabet. Twee oude, trouwe, gelovige, maar ook verdrietige mensen. Zij die eigenlijk al veel te oud zijn, zij die het zelf eigenlijk niet meer durfden te verwachten. Zij die er misschien al lang niet meer om baden. Naar hen heeft God omgezien. Omdat voor God niets onmogelijk is. Omdat bij God oud niet afgeschreven is. Omdat God oude mensen nieuw leven in kan blazen. Omdat God het verlangen van Zacharias en Elisabet kent, en Hij naar hen heeft omgezien. Zo kent God ons verlangen, en zo zal Hij ook naar ons omzien. Hij zal komen, met vrede… Amen.
(stilte) zingen: Lied van de maand – december Kerstoratorium De Verhalen: Als er een God is
gebeden, met acclamatie 458a God van het licht, we bidden voor een wereld vol beschadigde mensen ontworteld, gewond door geweld, gevlucht en verdreven, zonder toekomst. Wijs ons samen de weg en verlos ons van het kwaad in ons hart en in onze wereld. zo bidden we zingend:.. God die mensen in het oog houdt, wij bidden voor wie eenzaam is, voor wie geweldig opziet tegen de maand december voor wie verdrietig is en bang, of geraakt door de dood. Wees bij hen en droog alle tranen. Wilt U hen omarmen als mensen hen laten vallen zo bidden we zingend:… God van het begin, laat ons dromen van toekomst en leven, van uw rijk dat baan breekt, van de wereld omgekeerd. geef ons vredestichters en liedjeszangers kunstenaars en grappenmakers mensen op weg naar een hemel op aarde zo bidden we zingend:.. wij bidden het gebed dat Jezus ons leerde: Onze vader…
collecte - omgekeerde collecte (iedereen krijgt een kaarsje) - 1e collecte: diaconie -2e collecte: adventsproject dankgebed bij de gaven eeuwige, Ooit heeft u gezegd: ‘Laat er licht zijn’, en er was licht. Elke dag gaat de zon op en strooit het licht uit over de wereld. In deze dagen van advent en Kerst krijgt dat een nog diepere betekenis. Juist nu de nachten lang zijn weten we te leven in het licht van Christus. Licht dat schijnt in de duisternis. Dat licht is er voor ons om te ontvangen en door te geven. Wij danken u voor de gave van het licht. En wij bidden u, laat ons een lichtje zijn voor de mensen om ons heen. amen.
slotlied: 441: 1, 6 en 10
zegen Gaan wij heen van hier in het vertrouwen dat God met ons gaat, dat de Eeuwige scheppend met ons bezig is, dat de Zoon ons gaande houdt op zijn weg, dat de Geest ons bezielt met kracht tot liefde. Amen.
