Zomertrip Cornelia Martina. Van de. met Cora en Leo de Oude + hondje Senna

1

Zomertrip 2012

Van de

Cornelia Martina met Cora en Leo de Oude + hondje Senna 2

Inhoudsopgave: Bladzijde

omschrijving

afstand

4

Inleiding

5-7

Traject Steenbergen – Wambrechies

210 km

8-11

Traject Wambrechies – Pont l’Evêque

162 km

11-16

Traject Pont l’Evêque – Parijs

193 km

16-22

Traject Parijs – Montargis

145 km

23-32

Traject Montargis – Nevers

155 km

33-39

Traject Nevers – Monceau les Mines

151 km

39-44

Traject Monceau les Mines – St Jean de Losne

126 km

44-61

Traject St Jean de Losne – Montbéliard

169 km

62-74

Traject Montbéliard – Straatsburg

188 km

74-82

Traject Straatsburg – Sarreguemines

157 km

82-86

Traject Sarreguemines – Bernkastel

179 km’

88-92

Traject Bernkastel – Düsseldorf

282 km

92-95

Traject Düsseldorf – Tiel

175 km

95-96

Traject Tiel – Bruinisse

130 km

Totale afgelegde afstand

2.242 km

97-98

Terugblik

98

Overzichtskaartje gehele route

3

Inleiding. Reisverslag Frankrijk 2012 Samen met Jan en Andrie Hordijk gaan we richting Zuid-Frankrijk met onze 2 schepen. De Pieter Cornelis, een luxe motor van 15 x 4,50 meter en onze Cornelia Martina, een Combikotter met gelijke afmetingen. Dus als er één ergens door kan, kan de andere dat ook. Alleen in de doorvaarthoogte is er verschil. Jan moet minstens 3.20 meter hebben en wij hebben genoeg aan 2.85 meter. Dus als Jan voorop vaart heb ik geen probleem. Wel op tijd het mastje strijken voor een brug, anders gaat hij er vanzelf af. (Dit bleek een profetische opmerking te zijn!) Het eerste deel van het traject is Steenbergen – Oude Tonge – Terneuzen – Kortrijk – Lille – Compiègne – Parijs, Het tweede deel loopt van Parijs via Melun – Sainte Mammès – Briare – Digoin naar Chalon sur Saone. Het derde deel van Chalon sur Saone via Lyon – Avignon – Arles – Aige Mortes – Montpellier naar Sète aan de Middellandse Zee. Dat was de bedoeling. Het is geworden: Chalon sur Saone – Besançon – Mulhouse – Strasbourg – Saarbrucken – Trier – Koblenz – Dusseldorff – Nijmegen – thuis, De eerste deel van iets meer dan 560 kilometer en het tweede deel is ruim 500 km en het derde deel is ongeveer 1360 km lang. In het totaal een kleine 400 sluizen van groot tot klein. Verreweg de meeste sluizen zitten in het middengedeelte. Soms om de 300 meter een sluis. Ja, je moet over wat hoogvlaktes heen. Sluizen waar een batterij aan vrachtschepen gezamenlijk kunnen worden geschut tot priegelsluisjes waar we aan weerszijden maar zo’n 20 centimeter over hebben en in de lengte samen net in passen. De opzet is zonder haast te genieten van Frankrijk en hoe lang dat gaat duren, zien we wel. We denken aan overwinteren in de buurt van Montpellier, dicht bij de Middellandse Zee, maar we zullen na het voltooien van het tweede deel bij Chalon sur Saone de balans opmaken en beslissen om door te gaan naar het zuiden en overwinteren of terug te gaan, maar dan via een ander traject. Moezel en Rijn bij voorbeeld. Bij onze voorbereidingen hoorden gesprekken met mensen die deze trip al gemaakt hebben, het lezen van reisverslagen opgediept op het internet, boeken lezen en niet te vergeten Google Earth bestuderen en vaarkaarten kopen en bestuderen. Een fantastisch instrument dat Google Earth! Ik heb zo ongeveer de gehele trip al gemaakt vanuit de lucht. Ik wens namelijk niet verrast te worden en wil vooraf weten wat me te wachten staat. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Een beetje gestoord misschien! Ter voorbereiding op overwinteren heb ik een batterij aan zonnepanelen op mijn dak laten monteren en een kleine stroomgenerator van 2 kilowatt (Honda’tje) gekocht en daar moeten we zelfvoorzienend mee zijn als we eens een paar weken in de bush liggen (hoop ik).

4

Week 1 2 april. Zo, vandaag moet het gebeuren. Na een maandenlange voorbereiding gaat het nu dan van start. Het officiële vertrek gezamenlijk is 3 april, maar vandaag varen we van Steenbergen naar Oude Tonge, de residentie van de Hordijkjes. Daar is ons eerste nachtje op de boot. Piet en Rina Timmers komen ons uitzwaaien om half één, maar we moeten eerst nog wat tassen uitpakken en ergens zien op te bergen. Elke dag staan er weer tassen gereed de laatste dagen en de boot zakt als maar dieper naar de grens van de waterlijn. We hebben zo veel rommel bij, dat we telkens moeten zoeken. “Waar is dit, waar is dat?” klinkt steeds weer en het antwoord is zelden snel paraat. Effe wennen dus!! Om één uur vertrokken we. Het eerste tochtje is kort en het is mooi weer. Het gevoel is er weer. Jan doet de brug open en we worden met open armen ontvangen op Oude Tonge. S’middags nog even naar Appie Heijn om groenten en we komen schoonouders tegen die nog een verrukkelijke appeltaart komen brengen voor onderweg. Erg toevallig dat we elkaar tegenkwamen, want zoek ons maar eens, zo op de bonnefooi! 15 kilometer gevaren vandaag. 14.45 uur afgemeerd. 3 april. Keurig weertje, nauwelijks wind, een graadje of 12 en een zonnetje prikkend door de heiige lucht. Om 9.00 uur vertrokken en uitgezwaaid door menigeen op Suijssenwaerde en op naar de Krammersluis. Tot Wemeldinge een haast vlakke Oosterschelde, ideaal om bruinvissen te spotten. Ik heb er 3 gezien en Cora 5. Erg leuk. Eén bleef zelfs een poosje bovendrijven op een afstand van zo’n 50 meter van de boot. Zich verbazend over wie er zich, toch zo vroeg in het seizoen, nu al op het water bevond. De sluis bij Hansweert lag op ons te wachten en de schutting was dus snel achter de rug. Even een klein uurtje buiten de sluis gelegen, gegeten, hondje uitgelaten en in het zonnetje gezeten en toen de stroom naar zee begon te lopen op naar Terneuzen. Dat gaat snel met tot 6 km stroom mee! In de sluis bij Terneuzen konden we tussen twee vrachtschepen in liggen met ongeveer 50 cm ruimte aan weerszijden. Een goede oefening voor de kleine sluisjes in Frankrijk! Om 18.00 uur afgemeerd in de jachthaven van Terneuzen. 56 km gevaren.

5

Tussen de vrachtschepen in de sluis Terneuzen.

4 april. Om 9.20 uur vertrokken. Uitstekend geslapen en weer was het een mooi begin van de dag. Zonnetje erbij, ondanks dat er een hele dag regen was voorspeld. Op naar de Leie. Via de ringvaart om Gent heen, want daar krijgen ze me niet meer doorheen. Dat hebben we vorig jaar wel gezien. De Leie is weer herkenbaar van vorig jaar. De Magnolia’s staan in bloei en de Prunusbloesems beginnen uit te vallen. Om 14,15 uur afgemeerd bij Sint Martens Latum, zo’n 5 km ten zuiden van Gent. We vinden het nu welletjes. En net na afmeren begon het wat te regenen. Eindje gelopen en het dorp verkend. De Ferrari’s en Porsches rijden hier af en aan en ook nog een Bentley. Nee, het is hier niet de minste buurt van België. Morgen proberen we voorbij Kortrijk te komen. We zien wel. 46 km. gevaren 5 april. Om 9.15 uur vertrokken voor de tocht langs de goudkust van België. Er worden veel tuinen gereed gemaakt voor de Pasen. Paps en Mams zullen de kinderen wel hebben uitgenodigd voor het weekend en dan moet alles er weer netjes bijliggen natuurlijk. We slingeren langs de bebouwde oevers. Jan vroeg via de marifoon of ik wist waar het geld hier mee wordt verdiend. Hij meende dat wij iets verkeerd deden. Toch hebben wij niets te klagen! Via het erg nauwe sluisje en ophaalbruggetje van Astene en Deinze naar Kortrijk. Door de stad heen naar Menen en daar een mooie ligplaats gevonden aan een kade met een drijvende steiger ervoor. Dit laatste omdat bij passerende vrachtschepen er veel water in en uit stroomt en je anders op de kant kan worden gezet. Afgemeerd om 15.30 uur. 58 km gevaren. 6

6 april. Om 9.10 uur vertrokken in de richting van Frankrijk. Eerst bij een bunkerschip nog even afgetankt (ik dan) en daarna door naar Wambrechies. Dit is een voorstadje van Lille. Bij de sluis van Questnoy een beetje verf gelaten aan de betonmuur en bij het afmeren bij Wambrechies een lik verf aan de achterzijde aan een betonbalk. Eerst de schandvlekkies wegwerken!! De potten verf, het schuurpapier en de kwastjes komen van pas. Dan kan ik het weer achter me laten. Wel een beetje de pest in mijn lijf! Om 13.15 uur afgemeerd. 28 km gevaren, maar een klein stukkie. Wel lekker even wat rustiger aan. Morgen blijven we wel liggen denken we. Op de fiets Lille in en zien wat dat te bieden heeft. 7 april. Het begint met enkele buitjes. We liggen naast een groot oud gebouw dat een museum blijkt te zijn. Cora zal gaan onderzoeken wat precies. Ik om een stokbroodje en dat oppeuzelend geeft het Frankrijk-gevoel. Het wordt weer dongel-tijd en dat geeft natuurlijk weer sores. De KPN doet het prima, maar de Franse dongel weigert mails te verzenden. Wel ontvangen en internetten, maar verzenden zal met de KPN moeten gebeuren. “Waarom dan een Franse,” hoor ik de lezer mompelen, wel hierom. We zijn natuurlijk Zeeuwen en willen zuinig zijn. KPN is in Nederland niet zo duur, maar in het buitenland vragen ze om je gezondheid. Dus een Franse dongel in gebruik die in Frankrijk niet duur is, maar voor hen in het buitenland weer wel. Zo snoepen we van 2 walletjes.

Wambrechies, vlak voor Lille.

7

Traject Steenbergen – Wambrechies 210 km.

Kijk even mails verzenden gaat razend snel dus het verwisselen van de dongel is dan ook geen probleem. En zo lossen we dat probleem weer op. Lekker uit eten geweest. Paasweekend he? Het is loei koud, maar de kachel doet het. We hebben Jan z’n boot verplaatst, want die lag in de weg voor de feestelijkheden morgen. Met paaszondag is het havenfeest met eieren zoeken en allerlei andere festiviteiten. Ook rondvaarten op de Deule (zo heet dat riviertje hier), wellicht van de ene sluis naar de andere en weer terug, want de sluizen draaien niet op paaszondag. Wij liggen dus een extra dagje hier. Niets mis mee! Als morgenochtend om 6.00 uur de fanfare maar niet langs komt. 8 april. Eerste Pasen en feest van het water vallen hier samen. Redelijk weer met een dun zonnetje er soms bij en als de bewolking even wat dikker wordt is het koud. De bakker is open dus …. Ook de supermarkt is ‘s ochtends open. Rondje fietsen en Cora ook nog naar een poppenmuseum waar we vlak naast liggen. Er wordt driftig heen en weer gevaren over de Deule met betalende gasten. Ze zitten in elkaar gedoken van de kou. Zij liever dan wij. Wij zitten nu lekker bij de kachel. Morgen is de planning dat we om 8.30 uur vertrekken richting Douai.

Week 2 9 april. Na een donker begin een regenachtig dagje geworden. We zijn om 8.45 vertrokken uit Wambrechies en via Lille en Douai naar Arleux. 5 sluizen en 62 km varen verder. We liggen nu aan het begin van het Canal du Nord. Dit is 93 km lang met 19 sluizen. Ook bevind zich hier de lange tunnel van ruim 4300 meter. Midden in die tunnel is er een passeerstrook waar het verkeer wordt geregeld met verkeerslichten. Spannend allemaal. Vandaag 2 sluizen met drijvende bolders. Als het hoogteverschil meer dan 4 meter wordt, dan heb je drijvende bolders. Erg fijn, dan hoef je niet elke keer over te pakken. Vooral met veel stroming in de sluis is dat spannend. De boot wil dan alle kanten op, terwijl gewoon op z’n plaats blijven ons wel zo aangenaam is. 8

Geen krasjes opgelopen. Ik heb inmiddels de grote dikke stootwillen en de twee nieuwe extra trossen als bescherming erbij gehangen. Die blijven er voorlopig bij hangen. Het is wel geen gezicht, maar “wie kent onze kont in Frankrijk”! Overigens is het bijwerken van de krassen aardig gelukt, al zeg ik het zelf. De omgeving is erg industrieel tussen Lille en Douai. Maar even doorbijten. Het schijnt na het Canal du Nord mooi te worden. 10 april. Canal du Nord met regen. Sluizen waarin je ruim 6 meter omhoog gaat. En dat in no time. Het water komt vanuit de bodem en wervelt de sluis in met soms onverwachte stromingen. De tweede sluis anders geprobeerd. Cora aan de trap telkens verpakkend en ik bij de stuurstand om de motoren bij te zetten of de boegschroef. Gezien de breedte van de sluizen (5.75 meter) kunnen we toch niet dwars komen te liggen en gaat het beter. Telkens als we een sluis uitvaren is het uitzicht mooier en weidser. Na sluis 7 komt de tunnel, die 2/3 van de afstand 5.75 meter breed. 1/3 is hij dubbel zo breed. Daar kun je afmeren om tegenliggers op te wachten. Het verkeerslicht regelt het verkeer. Zo hoort het ook, anders was het geen verkeerslicht! 5,75 meter is niet breed om in het duister met matige verlichting in het midden te blijven. We hadden een vol vrachtschip voor ons en die voer zo’n 2,5 km per uur, een snelheid die ik met beide motoren niet kan varen, dus steeds vooruit – vrij – vooruit – vrij, linker motor vooruit om een beetje bij te sturen en dan weer rechts.

Halverwege wordt de tunnel breder, kun je een tegenligger passeren.

Na enige afstand een poosje blijven drijven om meer afstand te creëren met de voorganger. Jan achter me gewaarschuwd dat ik een poosje zou vertragen en die had een leeg vrachtschip achter zich die dus ook moest vertragen. Allemaal erg spannend. Kort daarna een berichtje over de marifoon van Jan dat Andrie gek was geworden van de tunnel en zij verder ging lopen. Op dat moment sprintte Andrie langs ons over het looppad 9

naast de boot. Wij schrokken en dachten dat dit echt zo was, maar toen bleek dat Jan een grapje maakte. Die Jan toch!!! Andrie rende ons voorbij om onze beide boten in de tunnel op de film te zetten en stond even verderop ons filmend op te wachten. Na deze tunnel zochten we een plaatsje voor de nacht. Dit gevonden tegenover een voederfabriek langs de kant van het kanaal. Bij het dorpje Moislains. Even later zag ik een grote rat zwemmen, dus ik de uitlaten afgesloten met stalen korven die ik daar speciaal voor had gekocht. Een zelfde soort die je op een hemelwaterafvoer in de dakgoot kan plaatsen. Het ziet er niet uit, maar er kan geen rat in kruipen! Prima geslapen want we waren toch wel moe van alle inspanningen. 33 km en 7 sluizen met regelmatig regen. 17.30 uur afgemeerd. 11 april. Deze dag een kort stukje naar Péronne. Nog 6 km. en 4 sluizen en bij alle 4 stond het licht op groen. Het ging nu naar beneden en dat gaat gemakkelijker. Minder stroming in de sluizen. Als het begon te regenen kwam Cora naar binnen en hield ik de boot op de motoren op zijn plaats. Na 2,5 uur afgemeerd in Péronne in een jachthaventje bij een camping. Prima steiger, maar niet erg diep. 20 cm water onder de kiel.

Even de Pieter Cornelis opvangen in Péronne en Senna kijkt toe of het goed gaat.

Watertank gevuld en dat was nodig ook. Cora de wasmachine aangezet en allebei lekker uitgebreid gedoucht en de tank nogmaals bijgevuld. De havenmeester was tot 17.00 uur afwezig, dus geen stroom. Toen maar het Honda’tje bijgezet. Ja, een wasmachientje vergt stroom hè! Ja, waarachtig dat ging prima. Voor de omgeving een ramp. Maar er was toch niemand thuis dus niemand stoorde zich daaraan. Wat is nu het geval? De Honda loopt heeeéél erg rustig ………..behalve als de wasmachine veel stroom vraagt. Dan schiet het toerental omhoog met daaraan gekoppeld de decibelletjes!! 10

En dat gaat maar op en neer, want de stroomvraag varieert. Werkt dus uitstekend, de ampèremeter bleef in de plus, maar een irritante geluidsproductie!!!! Dit moet je dus echt in de rimboe doen, maar niet in een bewoonde wereld. Niet op de Grevelingen bijvoorbeeld aan een eilandje met allemaal rustminnende mensen om je heen. En dan dat ding maar jengelen! Ik denk dat dan de Honda snel zwemles zou krijgen! Nog een boodschapje gedaan bij de Lidl in de buurt, de helft van het boodschappenlijstje hadden ze natuurlijk weer niet. En verder de dongel goed ingesteld op een gemaild schema van Lennert. Ja, nu doettiut!!(doet hij het) Ik ben best wel trots op mij zelf dat ik dat zomaar heb kunnen instellen op de computer. De Franse dongel werkt nu perfect!!! We zijn nu optimaal verbonden met de rest van de wereld (onze familie en vrienden in Nederland en ik kan gewoon mijn werk doen voor mijn Grondzakenbureau). 12 april. Vanavond komen de zoon en schoondochter van Jan en Andrie naar hen toe. We zouden vroeg vertrekken (7.30 uur) om zeker te kunnen zijn dat we de volgende halteplaats op tijd zouden bereiken. Potdichte mist! Om 8.00 uur konden we weer wat zien en vertrokken we dus wat later dan gepland. De trip verliep overigens uitermate vlot want weer stonden haast alle sluizen op groen. Het is erg rustig op het Canal du Nord. Om 14.30 uur lagen we afgemeerd in Pont l’Evêque. Ook nog een tunneltje van 1053 meter doorgeworsteld. Nog donkerder dan de vorige tunnel, maar gelukkig wel korter. De kinderen kwamen even later en we zijn met ons zessen uit eten geweest. Een prima restaurant op enkele minuutjes loopafstand. Erg gezellig!

Traject Wambrechies – Pont l’Evêque 162 km.

13 april. De kinderen blijven nog een dagje. Afgesproken dat we naar Compiègne zouden varen en zij met de auto. Het was maar 22 km en 2 sluizen. We vetrokken vanwege de mist pas om 10.00 uur en om 13.00 uur lagen we in de rivier de Oise aan een kade voor een sluis in Compiègne.

11

Prachtig weer onderweg met mooie landschappen en echte Franse dorpjes, kleine en grotere boerderijen, bossen en zelfs al een enkel groot landhuis en iets dat op een kasteel leek in de verte tegen een helling opblinkend door de mist heen. We genieten van de streek waardoor we varen en de streken die Jan uithaalt. Die vent heeft wel humor! Ook zijn zoon trouwens. Geen extra schrammetjes meer opgelopen. We zijn dan ook optimaal beschermd rondom. Nog een 170 km tot aan de Eiffeltoren. 4 dagtochten? We zien wel. 14 april Vanmorgen regen en wat vertraagd op pad. De reis verliep overigens erg vlot. 1,5 km stroom mee gaat lekker en de sluizen werkten weer perfect. Wat een goede service aan de pleziervaart hier in Frankrijk en altijd vriendelijk door de Marifoon. Mijn gebrekkige Frans komt toch over, want de sluisdeuren gaan altijd vlot open. In Nederland hebben wel eens het idee dat de brugwachters of sluismeesters aan bootje-pesten doen. Niet reageren op marifoonoproepen, de brug pas open doen als je na een poosje wachten net bent afgemeerd. Hier niets van dat al. Duidelijk dat de Oise een oude rivier is. De oevers zijn hier en daar wat vervallen, oude woningen langs de kanten, hier en daar wat hokken en vervallen steigers langs de oever, verscholen tussen kreupelhout en soms in de oever gebouwd. Een mooie brede rivier met boskanten en hier en daar een inkijkje in het binnenland, soms wat woningen tegen een helling. Dan weer een perceel dat lijkt op koolzaad in volle bloei. Zou dit voor biodiesel worden verbouwd of voor zaadteelt??? We vervelen ons niets. Een dood schaap(of zoiets), drijvend in het water, hoort er ook bij. Jan vroeg over de marifoon of we toch al vlees hadden voor het avondeten! Wel bijzonder dat je zoveel meer geniet van het landschap en de omgeving als je met een vaartje van 11 km per uur voortgaat. Zoals Jan het verwoordde: een brug passeren met een auto is gewoon een brug. Als je er met een boot onderdoorvaart is elke brug anders en wordt het een kunstwerk. We passeerden vandaag een TGV-brug, die over de Oise-vallei was gebouwd. Werkelijk een immens bouwwerk, om met Jan te spreken een waar kunstwerk. Bij elke brug is het voor mij nog weer de vraag, “Is hij hoog genoeg, of moet de mast naar beneden”. Als je dat een keertje vergeet is de ravage niet te overzien. Dan wordt hij uit het voordek getrokken, want daar zitten de 6 bouten aan vast! Ik ben blij dat hij voor mijn neus staat en niet op het kajuitdak. Ik ben hem nog niet één keer vergeten; afkloppen!!!!! Om 15.30 lagen we afgemeerd in Boran-sur-Oise. Een steiger bij een watersportcentrumpje met een verlopen zwembad, een waterskischool gevestigd in een voormalige kippenschuur(zo lijkt het), een brasserietje/café, maar wat het belangrijkste is een goede afmeerplaats voor ons ……… en nog gratis ook! We liggen hier best. 47 km op de teller, maar in het echt ongeveer 54(stroom mee hè) en 4 sluizen. We zijn nu 418 kilometer van huis(over het water gemeten dan). En dat met een bootje (nou ja, een bootje?) van een werfje in Dordrecht. Alles functioneert prima. Chapeau voor de werf De Combinatie!! We manoeuvreren door tunnels en nemen sluizen of we nooit anders hebben gedaan! Ik ben zo blij met mijn 2 motoren. Kind kan de was doen. De boegschroef is nauwelijks nodig. Morgen draaien we de Seine op!

12

15 april. Zo, 46 km verder liggen we dus op de Seine, nog 63 km verwijdert van de Notre Dame in het centrum van Parijs. Het laatste gedeelte van de Oise werd dan al breder, maar de Seine is gelijk aan de Merwede bij de Kop van ’t Land op de punt van het Eiland ven Dordrecht en de tegenstroom blijkt maar een halve km te zijn. Mooi die bebouwde rotsoevers. Hier en daar iets citadel-achtigs. We liggen langs de kant van de Seine aan een steigertje voor één boot, dubbel dus. Jan aan de kant en wij ertegenaan. Als er een vrachtschip langskomt beweegt het wel een beetje, maar het zal wel gaan. We dachten in een jachthaventje te overnachten genaamd Le Paradis, maar toen ik door het nauwe gaatje naar binnen was gewurmd leek het meer op de hel dan op een paradijs, dus snel omgedraaid en weer eruit. Wat een kolerebende! Samen met de buurtjes een borrel gedronken op het bereiken van de Seine en ons plan voor morgen doorgenomen. We gaan proberen het centrum van Parijs te bereiken. Nog maar 2 sluizen.

Week 3 16 april. Vanmorgen om 8.45 vertrokken vanuit La frette-sur-Seine. Op het dak van de kajuit lag een laagje ijs vanmorgen. Op naar Parijs. Na een tweetal sluizen kwamen we in de echte voorsteden aan. En na een grote bocht in de Seine kwam de Eiffeltoren in zicht. Nu wordt het menens! Op aangeven van onze informanten Ko en Roos Saman uit Zierikzee een plekje gezocht en gevonden vlak voor de Eiffeltoren, achter een regiment oude vrachtschepen, verbouwd tot woning, en vóór enkele rondvaartboten. Het was genaamd Port de Grenelle en het hoofdkantoor van de vaarwegen ( de VNF) in Frankrijk lag op 50 meter afstand op de kade, met een afgesloten parkeerterrein voor onze deur. Door de ramen van de kajuit de toren in zicht met s’avonds een prachtige verlichting op de toren. Op elk heel uur gaat in heel de toren sterren knipperen. Wel spectaculair. Zie onder. Een supermarktje (vers brood) en een Metrostation om de hoek. Precies zoals we hadden gehoord tijdens ons gesprek in Zierikzee. In het totaal vanaf Steenbergen 523 km gevaren.

13

En daar is hij dan, de Eiffeltoren.

En ’s avonds mooi verlicht met fonkelende sterren.

17 april. Vandaag op site-seeïng tour met Jan en Andrie. Sacré Coeur, Montmartre, Place du Tertre, een poppenwinkeltje dat tegenviel voor Cora, een hapje dat niet tegenviel voor een erg redelijke prijs en terug naar de boot. S’avonds de Champs Elisé te voet vanaf de Arc de Triomphe tot Place de la Concorde en een stukje terug omdat we het Metrostation niet konden vinden en zeer versleten terug naar de boten.

14

18 april. Vanmorgen bezoek gekregen van een beambte van de haven of iets dergelijks met het bericht dat we hier beslist niet mochten liggen en dat we de tijd kregen tot 12 uur om te vertrekken. Op mijn vraag waarom er geen bord stond waarom dat te lezen staat, antwoordde hij dat dat niet nodig was! Daar schoten we niet erg mee op, dus gaven we vriendelijk te kennen direct te zullen vertrekken. Hadden we toch maar netjes 2 nachten gratis gelegen. De volgende 2 nachten zouden we wel enigszins duurder uitkomen. Wij op zoek naar Port d’Arsenal, vlak achter de Notre Dame.

En zo varen we langs de Notre Dame de Paris.

Dus onder al die Parijse bruggen door en langs de oude dame en andere oude gebouwen als Palais de Justice, Grand Palais, Petit Palais en alle andere tussenvormen in, het indrukwekkende Louvre en onder de Pont Neuf door (oudste brug van Parijs). 7 km gevaren en we liggen nu in een jachthaven (ruim € 50,-- per nacht!). Vanmiddag de Notre Dame bezichtigd en gefilmd (mag niet, maar iedereen doet het, dus wij ook) en de Parijse sfeer geproefd in het Quartier Latin en daar in Rue de la Huchette een hapje gegeten. Niet verkeerd!! Dit is de straat waarin het ene na het andere eettentje is gevestigd. Hier aten en eten de studenten van de Sorbonne. En nu vooral de toeristen. En daar is het ervan vergeven. Wat een drukte!! We moesten in de rij staan voor de Notre Dame, maar telkens als ik die van binnen zie is dat het waart!

15

We liggen te wachten tot we door het sluisje naar de jachthaven kunnen.

We vragen ons wel af of er nog mensen zijn die moeten werken. Wat een hordes aan toeristen. Waar je ook komt in Parijs en dat op een slordige regenachtige en erg koude dag in april. Het is nu weer zo’n 10 jaar geleden dat we hier waren, maar het wordt als maar drukker. De Metrotreinen zijn soms zo vol dat je er niet meer bij kunt. We moesten zelfs een treintje laten gaan; geen nood binnen 4 minuten staat er weer een volgende klaar en daar konden we via ellebogenwerk nog net bij en dat om half acht in de avond! Morgen een dagje ieder op zich en vrijdag weer op pad over de Seine naar het zuiden. 19 april. Poppenhuiswinkeltjes gezocht en gevonden en ik op een terrasje gezeten. Vervolgens getracht de dongelproblemen bij Jan en Andrie bij de kop te pakken en niet gelukt. Het spulletje met laptop en al opgepakt en naar een Orange.nl winkel te brengen om hen het probleem te laten oplossen. Die winkel hadden we de dag ervoor per ongeluk ontdekt. Ja, ja. Na enkele Metro-ritjes en verwijzing naar een andere kant van de stad bleek het probleem ook voor de technici onoplosbaar (of ze hadden er geen zin in voor die rare buitenlanders!). Ik herinner me mijn dongelproblemen van een paar jaar geleden en dat is waardeloos. Denk je dat je goed gesteld bent en dan werkt het niet. Mailen ze maar via mijn machientje! Ik ben erg blij dat mijn dongeltje goed z’n best doet! Je moet hem zo nu en dan hartgrondig eren, dan blijft hij het ook doen! Zo, de watertanks afvullen, de jachthaven betalen en de supermarkt nog even plunderen en dan zijn we klaar voor het tweede traject naar het zuiden.

16

Traject Pont l’Evêque – Parijs 193 km.

20 april. Vertrek uit Parijs. We zijn allemaal versleten van het lopen en de indrukken en verlangen weer naar een mooie trip met de boten. En dat gaat het worden. Vandaag richting Melun, zo’n 59 km zuidelijk van Parijs. Even de aderlating bij de havenmeester ondergaan en dan het sluisje uit en richting zuid. Na het industriële gedeelte komt het mooie stuk. Een brede rivier met bossen op de flanken van de aangrenzende heuvels en na een 30-tal km komen de woningen op die heuvelkanten in zicht. Ja, die Parijzenaars weten wel wat mooi wonen is. Oud geld en nieuw geld door elkaar heen. En onderweg naar Melun passeren we 6 sluizen. Je zou verwachten dat die sluizen aan elkaar gelijk zijn, want meerdere ontwerpen maakt het alleen maar duurder zou je denken. Nee dus. Betonwanden wisselen de damwand-wanden af en de ene sluis gaat tergend langzaam omhoog, in de andere komt het water met donderend geraas de sluis binnen en moet je alle zeilen bijzetten om de boot een beetje in het gareel te houden. En dat allemaal op de middenbolder, want de sluizen zijn niet ingericht voor kleine schepen. De sluisbolders staan 40 meter uit elkaar, dus wij maken vast aan een trapje met onze 2 middenbolders en we houden ieder een lijntje vast en verplaatsen die lijnen om de beurt bij stijgend water op een moment dat er even rust in de bewegingen van de boot is. Dit is soms erg spannend. Het laatste trapje zat vast met enkele m12 bouten. Alles bewoog en kraakte, maar het hield en dat is het belangrijkste (voor ons tenminste). En natuurlijk begint het te regenen als er een sluis in zicht komt! Om 17.00 uur afgemeerd in Melun, naast elkaar, aan een laag steigertje waar de gaten in vallen van ellende. Maar we liggen goed voor de nacht. 59 km gevaren.

17

Broederlijk naast elkaar in Mélun, de Cornelia Martina en de Pieter Cornelis.

21 april. Vandaag een korte trip van Melun naar St Mammés, het begin van het Canal du Loing. Nog 2 sluizen, rustige deze keer, en 30 km varen. Een prachtige omgeving met meer oude statige woningen op de oevers van de Seine. We varen langs de bossen van Fontainebleau, het zomerverblijf van de Franse koningen. Het paleis is niet te zien. Veel buien, zelfs als er geen sluis is. Zinloze buien dus! Bij St. Mammés is een Shell-tankstation aan de oever en dus alle tanks weer eens bijgevuld zodat we het centrum van Frankrijk door kunnen. Kunnen we in Nederland voor de verwarming nog rode diesel tanken, dat kan dus hier niet. De tankstations zijn daarvoor verantwoordelijk, dus dat doen ze echt niet. Dus dan maar witte diesel in de rode tank. Gelukkig maar kleine hoeveelheden. Veel tankstations zullen we niet tegenkomen, zo is ons verteld, dus je moet de kans benutten als hij langskomt. In de stromende regen met hagel afgemeerd aan het begin van Canal du Loing en afscheid genomen van de Seine. Die zien we voorlopig niet meer terug. De terugweg zal niet via de Seine lopen.

18

Het schilderachtige plaatsje Moret sur Loing, aan het begin van Canal du Loing.

Vanmiddag even de nauwe sluizen bekijken hoe dit gaat, zodat we weten hoe we moeten handelen. De sluizen zijn vanaf nu tot de Saone allemaal 39 meter lang en 5.05 tot 5.20 breed. Er blijft dan best weinig speling over met onze 4.55 meter + stootwillen. Maar, je kan dan ook geen kant meer op, dus het is misschien ook wel gemakkelijk. Alleen het invaren vergt precisie!!! En dat zijn 148 sluizen over 411 km. 31 km gevaren. We liggen nu op 631 km van onze thuishaven Steenbergen. 22 april. Zondag vandaag. We hebben met elkaar besloten vandaag niet te varen. Lekken uitslapen, boodschapje doen bij de supermarkt (de bakker en supermarkt zijn ‘s ochtends open. Cora doet een wasje in de wasmachine, want we liggen op stroom in Moret sur Loing. En genieten van de omgeving. Heerlijk sfeertje hier. Zoals Jan verwoordde: “Ik voel me hier echt in Frankrijk”. Het weer is redelijk, maar ik verwacht dat we het niet droog houden. Vanaf donderdag wordt het mooi weertje. 20 graden en zonnig. Hebben we nodig. Tijdens de buien kan het gemeen koud zijn. Wie gaat er nu in april varen, hè!

Week 4 23 april. April doet wat hij wil. Het begint met een veelbelovend zonnetje, dus wij op pad door de eerste kleine sluisjes.

19

De eerste spitsen-sluis. Er zullen er nog vele volgen.

Na de eerste sluis begint de motregen en daarna houd het op met zachtjes regenen. Na de zevende sluis komen we aan in Nemours en daar vinden we een prima steigertje waar we weer dubbel gaan liggen. Het is niet groter! We gaan dit plaatsje verkennen als de regen ophoudt en pas als we zeker zijn dat we beter weer krijgen gaan we weer weg hier. De eerste sluis werd door een vrouwelijke sluiswachter elektrisch bediend. Er werd ons uitgelegd dat de volgende sluis geheel geautomatiseerd was en dat klopte ook. Als je aan komt varen zet een elektronisch oog de sluis in werking en gaan, na het leeglopen van de sluis, de deuren open. Als je erin ligt, trek je een blauwe stang omhoog, de deuren gaan dicht, de schuiven aan de andere kant gaan gedoseerd open en loopt de sluis vol, vervolgens gaan de deuren open en vaar je eruit. Dit alles in een goede volgorde, stel je voor dat de andere deuren open zouden gaan ….. dan liep het kanaal leeg! Er is ook een rode stang voor het geval er iets mis zou gaat. Trek je daaraan stopt het hele gedoe en moet je iemand van de VNF (Voie Navigable de France ofwel Rijkswaterstaat in Frankrijk) bellen. Dus, bij de volgende sluis aangekomen gebeurde er natuurlijk niets. Ik een keer achteruit varen om het niet geziene elektronisch oog nogmaals te bedienen, maar weer niets. Na een tijdje drijven verscheen er een Renaultje van de VNF en ja hoor, een mannetje ontsteeg het autootje en moest de deuren opendraaien, de schuiven open en andere weer dicht en omlopen naar de andere kant en nog eens hetzelfde proces. Men verwacht dat de schippers helpen, maar bij regen blijf ik toch wel aan boord en ook moeten we even leren hoe het met de stroming gaat in de sluis. Dit bleek mee te vallen.

20

Heel voorzichtig in- en uitvaren en zo nu en dan even een likje verf.

Het automatische sluisje bleek tot nu toe de enige te zijn. En wij maar denken …… “dat gaat lekker zo!!” Zo hebben we dus 7 sluizen gedaan van 9.15 uur tot 15.00 uur. Want de draaiknezen (overigens aardige mannekens) eten van 12.00 tot 13.00 uur. En 17 km gevaren. Nou, we wisten dat we er hier de tijd voor moesten nemen. Cora gaf de sluismannekens een doosje babbelaars, die werden ontvangen met een stortvloed van “dat hoeft toch niet”, “dat is zo aardig”, “Merci, merci, merci.” En zo ging het nog een tijdje door. Jan heeft zijn dongel inmiddels aan de wilgen gehangen. Ook na frequent overleg met de dochter van hun buren(woont in Frankrijk), die ervoor had gezorgd lukt het maar niet om het kreng op te waarderen via internet. Ze gebruiken nu zo nu en dan onze dongel. Deze werkt perfect. Dagelijks even de headlines van teletekst bekijken via internet en zo blijven we bij. We kunnen ook de Nederlandse tv zenders ontvangen via onze schotel. Zowel Jan als ik hebben zo’n automatisch openslaande wok gekocht en deze werkt goed. Een ingenieus ding. Na een druk op een knop klapt hij open en draait rondjes om z’n as in verschillende standen en vindt de satelliet en klaar is Kees. Je kunt hem zelfs diverse satellieten laten zoeken en zo weer andere zenders laten ontvangen. Dan druk je op een ander knopje en draait hij weer opnieuw zijn rondjes en blijft uiteindelijk in een andere stand staan. Het duurde even voordat we door hadden hoe hij bediend moest worden, maar nu gaat het meestal goed. Zo hadden we gedurende de eerste weken twee onderwerpen die elke dag aan de orde kwamen. De dongels en de satellietantennes. We hebben al gememoreerd dat we ons zouden gaan vervelen als alles goed zou werken. 24 april. Vanmorgen regen, dus we draaien ons nog eens om in bed. Tussen de buien door hondje uitlaten, bakkertje opzoeken, rondje doen in het zeer oude stadje. Supermarktje aflopen en lezen. Lekker bij de kachel want tijdens de buien is het frisjes. De zon tussendoor geeft best al lekker warmte af …… nog een paar dagen en de 20 graden komen in zicht. Dat mag van ons. 21

Enig getob met de wok. Hij ging telkens gedeeltelijk open en weer even dicht. Na bestudering van het boekje en lang en dikwijls drukken op de knopjes van de afstandbediening werkte hij plotseling weer normaal. Maar waarom??? Oorzaak onbekend!! Oh help, als dat maar zo blijft!!???? 25 april. Regen, motregen, druppelen, regen, markt voor de deur, stokbrood kopen op de markt want dan hoef je niet ver te lopen, spijt, want het is niet knapperig vers, dus voor het middageten toch maar naar de bakker met paraplu, Cora naar de markt (vlak voor botensteiger voor groenten en ik een boekje lezen) ……. en zo wachten we op beter weer. 26 april. De weerberichten zijn slecht. Ik heb 3 sites met weerberichten geraadpleegd op internet, maar niet één geeft een beetje hoop. Toch was de bewolking vanmorgen niet zo dik en zijn we om 9.30 uur vertrokken uit Nemours. De sluizen liepen als een trein. Steeds één of soms twee personen die de deuren en schuiven bedienden, met de zwengel dus hè, elektriciteit hebben ze hier nog niet uitgevonden. De Renaultjes van de VNF maken aardig wat kilometers! Tussen de 8ste en 9de sluis zien we een reetje zwemmen in het kanaal. Ze kon er niet uit. Een sluis daarvoor dreef een dode ree in het water. Cora de sluiswachter gewaarschuwd en die heeft direct iemand gebeld met het probleem. De sluis daarop kwam hij vertellen dat het dier uit het water was geholpen en springlevend was. Cora blij, Andrie blij en het reetje ook, zo naar ik aanneem. We liggen nu bij Cepoy, een klein dorpje net ten noorden van Montargis. Dit moet ook weer een zeer oud stadje zijn. Het doel voor morgen. Vanavond het Kamerdebat gevolgd op tv over het convenant van de 5 partijen. Blijkt dat ze het belastingvoordeel op de rode diesel gaan schrappen. Dan zal ik de brandstoftanks maar gaan koppelen. In heb overigens nog nergens gelezen dat het voor de huisbrandolie(voor de verwarming) ook vervalt en daarvoor heb ik het nodig. 27 april. En regenen s’nachts. Dat slaapt toch zo lekker. Ook om 8 uur nog eens omgedraaid. Klokslag 9 uur kwam de sluismeester vragen of we wilden schutten. Dit maar een uurtje uitgesteld tot het droog was. Om 10 uur vertrokken en om 12 uur lagen we in Montargis. Prachtig oud stadje. We zijn door de stad gaan fietsen. Veel winkels en in elke straat wel één of twee bakkers. Wat winkels betreft vergelijkbaar met Bergen op Zoom. Langs het Canal de Braire veel stokoude platanen. In de stad meestal geknot met erg grillige stammen. Bijzonder om te zien. En ………………………. in de loop van de middag weer regen! We moeten voor het eerst sinds Parijs weer eens betalen voor de ligplaats. Overigens zijn dat héééééél vriendelijke tarieven. 28 april. De dag begint droog met redelijke temperaturen. Dus broodje gehaald en eens begonnen aan het schoonmaken van de boot. Dit was vanaf de winter nog niet gebeurd. De grauwsluier liet zich redelijk vlot verwijderen; het had tijd genoeg gehad om te weken door al die regen. Op één zijkant na is het klaar, maar ik had geen puf meer om de boot om te draaien. De volgende keer afmeren doen we aan bakboord, dan kunnen we daar vanaf de kant goed bij. Daarna 22

boodschappen doen op de fiets en dan lekker uitzakken in de bank. Half de middag weer regen. Dit geeft wel goede verwachtingen!! Alles dat nu valt, valt verder in het seizoen niet meer!! Dus we krijgen veel goed weer ter compensatie! Cora heeft het wasmachientje 3 keer laten draaien. De kuip, onder de kuiptent, hangt nu vol met was. Om het droogproces te bespoedigen hebben we er een straalkacheltje onder gezet. Even verderop in het kanaal is er teveel aan water, zo horen we van de sluismeester. Daar draaien de sluizen niet. Mogelijk is dit na één of twee dagen weer opgelost. We zien wel hoor, we liggen hier best. Het plan is morgen weer een stukje te varen en wat verder op te schieten in de richting van Braire. We zijn nog 13 km en 10 sluizen verwijdert van het dorpje met de prachtige naam: Châtillon Coligny. Rogny, met zijn sluizentrap van 6 sluizen ligt weer 7 sluizen en 10 km verder. Mooie dagtripjes, ….. op het gemakkie en genieten van weer een nieuwe ligplaats met z’n eigen panorama. Dit is het land ontdekken op de manier van de achttiende/negentiende eeuw. Alsof je met de snelheid van een voetreis reist …. en ….. het bevalt prima! En toch zien Jan en Andrie soms nog weer andere zaken dan wij. Zojuist is er een Nederlands schip aangekomen, die Ko en Roos Saman uit Zierikzee ook kent. Hij wil naar Toulouse en daar overwinteren. Het schijnt druk met Nederlanders te zijn in Zuid-Frankrijk gedurende de winter.

Traject Parijs – Montargis 145 km.

29 april. Geregend vannacht!!! Tjonge, jonge …….. als het kanaal nu verderop niet overloopt, dan weet ik het niet meer. Het is winderig en er dreigen buitjes, niet erg vriendelijk weertje om te vertrekken. We liggen goed,…… in de buurt van bakkers, groenteboeren met uitstekende asperges in voorraad en de super is ook nabij.

23

Maar … Briare lonkt, we willen het aquaduct zien dat Gustav Eiffel heeft gebouwd rond 1880, 662 meter lang over het Loiredal heen. Inmiddels, 11.30 na, overlegd met de sluiswachtster op 150 meter afstand, besloten tot woensdagmorgen te blijven liggen. Het kanaalgedeelte verderop is tot dan gesloten. Dan kunnen we nu nog wel 10 km varen, maar dan liggen we bij een klein dorpje en nu bij een grotere stad op een prima ligplaats. We zijn benieuwd of de nationale feestdag, 1 mei, hier uitbundig wordt gevierd. Even een paar daagjes vrij om te luieren. Even echt vakantie houden. Ja, het is zwaar werk dat varen! Oh, ja??? Jazeker!!!

Week 5 30 april. Mooi weertje!!!!! Eindelijk! Mooi buiten zitten in de kuip, eindje fietsen, boodschapje doen, genieten, eten in de open kuip!! Vanwege de blokkade een eindje verderop in het kanaal blijven we maar liggen en de vrije dag 1 mei is toch alles gesloten. Ook de sluizen. Met dit weer leven we buiten. De zon is best al sterk, zeker zo’n stuk zuidelijker dan Nederland. Jan en Andrie kregen broer en schoonzus op visite, die vanuit Spanje onderweg naar Nederland met de caravan op een camping vlakbij stonden. En …………. natuurlijk eindigde de dag met regen. Maar we hebben eindelijk de Franse warmte gevoeld. 1 mei. Nationale feestdag hier. Erger dan eerste Pasen! De bakkers hebben zelfs een vrije dag! Het moest niet mogen! Weer begint de dag met prachtig weer. Er zijn geen feestelijkheden, voor zover we merken. We liggen aan de rand van de stad, het enige wat wij ervan merken is dat er wat mensen een rondje lopen langs de liggende boten. Heerlijk rustig. Cora heeft de hond getrimd en het resultaat mag bekeken worden. Ik zit met een zere voet. Ik ben er doorheen gegaan met het afstappen van de boot. Nu al ruim 2 dagen geleden. En natuurlijk verstap je je dan ook nog eens met diezelfde voet. Pijnlijk en lastig! Dan maar een boek lezen en minder actief doen. Daar hebben we die stapel boeken ook voor meegenomen. 2 mei. Potverdorie wat een dag. Eindelijk weer een stukkie varen. Chatillon Coligny is het doel. Na 100 meter sloeg het noodlot toe. Ik vergeet de mast te strijken en er komt een brug aan …… ……….wat een ravage!!! Mijn mast was een metertje te lang. Wat een dreun geeft dat. Jan en Andrie zagen het gebeuren. Ze toeterden en brulden via de Marifoon dat mijn mast naar beneden moest, maar als je met je slaperige kop dat ding niet aanzet, hoor je de goedbedoelde waarschuwingen niet. En dan kom je erachter als het te laat is. Je bent dan plotseling wel erg wakker. 24

Even bijkomen van de schrik ……. oh mijn mooie bootje ……… stomme donder dat ik er ben, het huilen stond me nader dan het lachen. Even later Cora aan het roer en de schade opgenomen. De grondplaat waar de mast mee op het dek staat was gedeeltelijk krom getrokken. De voorste 2 bouten waren uit het dek getrokken, het ankerlicht en de Digitenne-antenne aan diggelen. Voor de rest viel het nog mee. Na enige tijd bemoedigende woorden van Jan door de marifoon. “er zijn veeeeel ergere dingen”! En dat is waar natuurlijk. Na een paar uurtjes slijt de commotie en toen we in Chatillon Coligny lagen eerst de mast maar eens goed bekeken. Het led-lampje van het toplicht, dat ik op het dek terugvond, deed het nog. De tv-antenne kon nog weer in elkaar worden gezet en het mini-led-lampje brandde nog in dat ding. De printplaat lijkt onbeschadigd, dus het omhulsel weer in elkaar gezet en terug op de mast aangebracht. Toen samen met Jan de mast verwijdert van de voetplaat en opzij gelegd. De kromme voetplaat gedemonteerd en goed bekeken. De moker uit de kelder gehaald en op de kant op een stuk hout langs de kade op de kromme delen gaan meppen. En waarachtig, ik heb hem recht gekregen. Blijkbaar op de juiste plaatsen gemept. Hij is kaarsrecht, kan ik nog ergens trots op zijn die dag! Nu wachten op een Franse Gamma of Formido voor een tube kit en enkele nieuwe rvs-bouten en dan kan de zaak weer op z’n plaats. In een watersportzaak een nieuw toplicht kopen, deze monteren en de sporen zijn weer uitgewist. Behalve een kras op de aluminium mast (verfschade, maar die verf heb ik) en een deuk in mijn ego! En …….. het regende weer eens bijna de hele dag! 3 mei. Een prachtige dag. We hebben maar 10 km en 6 sluizen te gaan, er zat zo weinig druk op dat Jan en Andrie zich versliepen. Ik er even langs met de vraag of ze toch nog wel in leven waren en ja hoor, een slaperige, grijnzende kop van Jan verscheen achter een raampje van hun kajuit. De zes sluizen genomen en om even na twaalven afgemeerd in Rogny, les sept écluses. Hier liggen de oude7 sluizen in een trapvorm achterelkaar. Je voer vroeger dus van de ene sluis in de andere en dat 6 keer achterelkaar. Deze zijn rond 1610 gebouwd en in 1884 afgedankt omdat ze niet meer konden worden aangepast aan de nieuwe en steeds grotere maat van de schepen. Leuk om te bekijken en te filmen en foto’s maken. Het is lekker zonnig weertje en we liggen kont aan kont (de boten dan) zodat we zo nu en dan even een opmerking kunnen maken naar elkaar. Wat ervaren we dit toch als waardevol voor onze reis. Niet alleen met z’n tweetjes, maar met z’n vieren. Zie hoeveel steun dat je van elkaar ondervindt als er iets gebeurt. Naast de boot wordt er door 4 Franse mannetjes Jeu de Boules gespeeld. Nu (na zessen) de buurman in het dal klaar is met grasmaaien is het heerlijk rustig. We gaan zo aan de boontjes, gekookte aardappelen van thuis en de ingevroren gehaktballen genieten.(Hollanders hè!) Ongeveer 1 x per week wordt er buiten de deur gegeten, de rest van de week wordt er braaf gekookt. Ben nog even langs een autobedrijf geweest om rvs bouten, maar hij had ze niet. De mast ligt op stootwillen op het dek, maar ik wil dat ding gewoon weer gemonteerd hebben. Dan maar in Briare een watersportzaak zoeken. Nog één flinke dag varen en we zijn daar. Morgen geven ze weer regen af, misschien doen we er wel twee dagen over. 25

Na de boontjes hebben we de Jeu de Boules - ballen ter hand genomen en een paar spelletjes gespeeld met z’n vieren. Zijn de oudjes ook eens actief! Glaasje wijn als toetje. Laat deze boeren maar dorsen. 4 mei. Het was nog droog, ondanks de slechte weerberichten. Dus, volgens afspraak met de mannekes van de SNF om 9.30 uur gereed voor de volgende sluis. De eerste van de zes van Rogny. Dat duurde 20 minuten voordat er leven in de sluis kwam. Dat zijn we niet gewend. De service is altijd geweldig en ook de behulpzaamheid om lijntjes aan te pakken van ons. We zullen ze het maar vergeven. Na 7 sluizen was het lunchtijd en we moesten een afmeerplekje zoeken. Dat vonden we op een geweldige plek, zo mooi dat we acuut beslisten om te blijven liggen voor de rest van de dag. Jan wilde vissen. Zijn visvirus stak de kop op nadat we een Fransman een paling zagen schoonmaken en wassen aan de kant van het kanaal. “Dat mo’k ok hè,” dacht Jan en legde twee hengels uit. Hij ving wel visjes, maar geen paling. Het is hier zo heerlijk rustig en ruim, dat het ons doet denken aan de Grevelingen. Een beetje thuisgevoel! Vanwege mijn nog steeds zere voet, die 3 dagen ingetapet is geweest, is lopen voor mij nog geen optie. Fietsen gaat prima, dus naar de bakker op 200 meter afstand van de boot met de fiets. Het gaat wel iets beter gelukkig. Er zitten wat onweersbuien in de lucht en zo nu en dan vallen er wat druppels. 5 mei. Lekker uitgeslapen. Een aardige ochtend, wel bewolkt maar goed fietsweertje. We zijn het dorpje Ouzouer sur Trézée wezen bekijken op zo’n 4 km afstand. Het was wel aardig heuvelachtig, dus een goede fietsoefening. Met de voet gaat het gelukkig wat beter, maar goed uitkijken dat ik niet zwik. Dat is uiterst pijnlijk moet ik uit ervaring zeggen. Na terugkomst zaten Jan en Andrie lekker buiten op de kant en in de zon koffie te drinken, dus ook een bakkie meegedaan. Wij hadden appeltaartjes meegebracht, dus het mes erin om er 4 van te maken. Jan zat te vissen, zoals de laatste dagen, en ving alsmaar kleine, geel gekleurde, minimeervalletjes. Althans daar leken ze op. Hij had gisteravond twee forellen gevangen in een meertje hierachter, maar werd gewaarschuwd door een andere visser dat, als hij geen vergunning had hij erg moest oppassen. De bekeuringen zouden fors zijn. Dus de laatste gooide hij maar terug. En weer kwam de regen …….. Morgen doorzetten naar Briare. Nog 10 km varen en 7 sluizen. We dalen nu en dat gaat erg relaxt. De sluis loopt gewoon rustig leeg. Dit geeft veel minder wervelingen in de sluis. 6 mei. Vanmorgen regen, regen en regen. Tegen 11 uur bleek het wat uitgedruppeld en gingen we maar weer een stukkie varen. Als het weer nat zou worden zouden we in Ouzouer sur Trézée blijven liggen, anders doorvaren naar Briare. Uiteindelijk werd het Briare. Ook het Canal de Briare hebben we nu achter ons gelaten en zijn we 2 km gevorderd op het Canal Lateraal à la Loire. 196 km lang en 36 sluizen, dus in 26

verhouding wat minder sluizen. We liggen nu op minder dan 1 km van het aquaduct over de Loire. Dat gaan we eerst per fiets bekijken voordat we erover heen varen. We gaan vanavond een eettentje zoeken in de stad en laten we ons lekker verwennen.

Week 6 7 mei. Goed weertje om te poetsen, werken, wassen, opruimen, mast repareren en boodschappen te doen. Aldus gedaan. Cora 5 wassen gedraaid en op de kant op het droogrekje gedroogd en Jan en ik eerst op de fiets naar een bouwmarkt op bouten en kit. De mast zit er weer op en het wachten is op een watersportwinkel voor een nieuw ankerlicht. Ik heb geprobeerd de stukjes aan elkaar te leggen, maar lijmen gaat niet lukken. Er lag ook gruis op het dek en dat laat zich niet lijmen. Dit is het laatste dat nog gerepareerd moet worden. Je ziet er nauwelijks nog iets van. Gelukkig, dit akkefietje kan ik weer achter me laten. Fijn dat je dan met z’n tweeën bent. Vier handen maken meer werk en het werkt zoveel plezieriger.

Het aquaduct van Briare, bij de ingang ruim 5m breed daarna 5,75m en bijna 700 meter lang.

Gisteravond nog even op het aquaduct wezen kijken. Prachtig zicht over een erg brede, snel stromende Loire. Wat een bak met water ligt daar onder je. Gaan we eerdaags overheen fietsen en filmpjes maken. Mogelijk met één boot een retourtje overkant om Jan te laten filmen met z’n professionele camera. Wellicht blijven we nog een extra dagje liggen. We hebben de tijd. Peter en Lia Rijnberg uit Dinteloord kwamen gister langs gevaren. Bijzonder! Vorig jaar lagen we bijna naast elkaar in St-Annaland, in de jachthaven en zo zie je ze plotseling in Briare langs je heen schuiven. Zij hebben een retourtje Middellandse zee gepland met nog een uitstapje naar Italië en dan weer terug via de Rijn. 27

Een druk programma. Wij doen het rustiger aan hoor. We willen ook per fiets het land in en op een mooi plekje enkele dagen blijven liggen. Toen ik vanmorgen uit mijn bed kroop, waren ze alweer vertrokken. Jammer, een bakkie koffie samen zou gezellig geweest zijn. Dat kon gisteravond niet, want we hadden met Jan en Andrie afgesproken te gaan eten. Vannacht heb ik veel last van buikpijn gekregen. Een halve nacht wakker gelegen. Na een paar pilletje van het rampenfonds (Cora) zakte de pijn toch nog weg en kon ik nog een uurtje slapen. Zeker iets verkeerds gegeten gisteravond. Maar ….. het was wel lekker in het restaurantje. Verder vandaag geen last meer van de buik. 8 mei. Een regenachtig dagje. Het is om en om. Mooi weer en regen. Maar de temperatuur is goed. De watertank weer eens bijgevuld. En via Google Earth het volgende traject verkent. Waar zijn afmeerplaatsen, waar de sluizen enz. Ook enkele wijnproeverijen opgezocht in het wijngebied Sancerre. Daar komen we over 40 km varen langs. De witte wijn is op en we liggen weer boven de waterlijn, dus……. Cora een mozaïekmuseum bezocht waarmee Briare wereldbekend is geworden. We wachten op beter weer om verder te trekken. Gisteravond met de fiets over het aquaduct naar de overkant (en terug natuurlijk). Foto’s gemaakt. Mooi en indrukwekkend!! 9 mei. Vanmorgen kwamen de opklaringen. Nadat Jan Andrie had geïnstalleerd met de camera zijn we over het aquaduct gevaren. Het begin en het einde zijn smalle toegangen net als de sluizen en de breedte van het duct was denk ik 5.75 meter, de zelfde breedte van de tunnels die we hebben gehad. Dus geconcentreerd varen en Cora filmen en foto’s nemen. Aan de overkant is Jan teruggedraaid om Andrie weer op te pikken en wij hebben gewacht tot ze er weer waren. Daarna ongeveer 10 km doorgevaren en afgemeerd op een mooi plekje bij Beaulieu sur Loire. Ruim 20 graden en lekker zonnetje. Voor ons hoeft het even niet verder en blijven we hier. Morgen weer verder. 10 mei. De tweede sluis was “en panne”, oftewel kaput! Één van de deuren kon niet dicht. Er zat een steen tussen de deur en de drempel. Er was niemand, dus zelf aan het prullen om de deur dicht te krijgen. Er lagen harken met een lange steel en daarmee door de sluis geroerd. Niets verandert. Toen maar gebeld naar het hoofdkantoor van de VNF en die zouden iemand langs sturen. Binnen enkele minuten kwam er een Renaultje (Kangoo’tje) aangescheurd. Het manneke legde uit dat er een steen tussen de deur zat en dat was voor ons oud nieuws. Hij ook met de harken aan de slag en uiteindelijk wist hij de steen te verplaatsen. Goed geharkt jochie! En we konden weer door. Om 16.15 uur lagen we in Ménétréol sous Sancerre. Morgen een wijnhuis opzoeken en proeven. Eindelijk warm weertje, zo’n 28 graden. 11 mei. Vanmorgen weer schitterend weertje. Op de fiets naar de wijnbedrijven. Op het Chateau de Thauvenay werden we ontvangen door mevrouw de gravin in eigen persoon. 28

Een voorvader van de huidige graaf was minister van Binnenlandse Zaken geweest onder Napoleon en dat willen ze nog graag uitdragen. Twee wijntjes geproefd en twee flessen gekocht. Echte Sancerre-wijn. Aan mij niet zo besteed, maar Cora vond het lekker. Ach …….. geef deze cultuurbarbaar maar een colaatje of een jus’tje. Als we ons bedachten en meer flessen wilden, hoefden we maar te bellen en ze zouden per bestelauto worden afgeleverd aan boord. Nou, die moeite hoefde de hooggeboren vrouwe nu ook niet te doen!! Maar …. het was wel leuk. Even later nog naar een supermarkt geweest en de voorraden aangevuld. Snel op pad, want we lagen niet echt plezierig aan een drukke weg met motoren die even lekker optrokken en vrachtwagens die langs denderden. Op naar een rustig plekje en dat gevonden 10 km verderop aan een graskantje met houten banken. Heerlijk om gezamenlijk te eten met de Tapan Yakki om vlees te braden en het Honda’tje voor de stroom op zo’n 10 meter afstand (mijn verlengsnoer is niet langer). Dat werkt prima!! En het was gezellig. En ook nog lekker.

Gezellig eten met z’n viertjes.

De lucht betrok wat en we hebben gelukkig op tijd gegeten. Daarna werd het al snel koeler en winderiger. We zitten nu in een ruim gedeelte van de Loire-vallei. Vandaar wat minder beschutting. Jan is weer aan het vissen en ving natuurlijk weer zo’n klein geel mini-meervalletje. Zijn goede bui was direct verleden tijd .….. die rotkrengen! Inmiddels hebben we op aangeven van Jan en Andrie besloten niet naar de Middellandse Zee te gaan. Zij zien het zo lang van kinderen en kleinkinderen verstoken zijn toch niet zo zitten. Geen probleem. Vooraf hebben we afgesproken samen uit, samen thuis! 29

Goed dat we het nu al weten, dan kunnen we in gezamenlijk overleg de terugweg vanaf Chalon sur Saone met elkaar plannen. Mogelijk gaat dat via Luxemburg, de Moezel en de Rijn. Ook zouden we nog een uitstapje naar Basel kunnen maken. Mogelijkheden te over. Ook kunnen we nu wat meer temporiseren en wat frequenter een dagje of soms wel 2 blijven liggen. Kortom er zit nu veel minder druk op de ketel. Als we in de loop van oktober maar terug zijn. Deze winter heeft een goede kennis van ons enkele aanpassingen aan de boot gedaan. Zoals een afzuigkap boven het fornuis met extra kastje voor de borden, soepkommen, koffiekopjes, theeglazen, laden in de kajuitbanken, extra kastje in de wc en zonnecellen op het dak. We zijn er zeer content mee (hulde aan Ton). Alles functioneert prima en volgens verwachtingen. Vooral als we enkele dagen liggen, hebben we veel baat bij de zonnecellen op het dak. Of deze voldoende zijn bij overwinteren lijkt me stug. Dan staat de zon veel lager. We merken wel dat er veel ligplaatsen zijn in Frankrijk waar water en stroom beschikbaar is, terwijl ze meestal nog gratis of voor een paar euro’s zijn. Dat is in Nederland wel anders. Daar is het melkkoe-idee haast overal aanwezig. En Jan, hij ving deze avond zijn eerste paling. Te laat voor de Tapan Yakki. 12 mei. Om 9.00 uur starten we de motoren en gaan met die “bananen”. 7 sluizen en 25 km. Redelijk weertje met zo nu en dan een zonnetje, maar 15 graden kouder dan gisteren. Het is weer gedaan met het puffen. De geplande afmeerplek viel erg tegen. Er lagen nogal wat erg verwaarloosde pieremachochels en oude vrachtboten en het trok ons niet aan. Dus 5 km verder een rustige plaats gevonden bij een klein dorpje Cours-Les-Barres genaamd. Ik weet zeker dat dat plaatsje niet voorkomt op een Bosatlas. Maar ze hebben wel een bakker! Weer kont aan kont en een paar eigen pinnen erbij om goed stevig te liggen. De gekochte meerpinnen en het mokertje komen goed van pas. We liggen nu 20 km ten noorden van Nevers. Dit wordt een stadje om te bekijken. Onderweg mooie uitzichten op het Loire-dal gehad. En mooie vergezichten. Hier en daar wat rundveehouderij, maar veel gerst, tarwe en koolzaad. Dat laatste zal wel voor de olie-industrie zijn(biodiesel). Enkele percelen koolzaad raken al uitgebloeid….. jammer. Zo te zien is er toch wel veel oppervlakte onttrokken aan de voedselproductie hier in Frankrijk. Intussen zie je ook geen wijnstokken meer. Dat Sancerre-gebied is maar erg klein. Zojuist even het dorpje in geweest. Er was een tentoonstellinkje van oude tractoren en werktuigen. Een oude Vierzon ééncilindertractor, de tegenpool van de Duitse Lanz Bulldog, een oude Farmall en nog een waarvan ik het merk vergeten ben, een oude Case en enkele Mc Cormics. De Vierzon werd enkele keren gestart met z’n plofgeluid. Ook enkele oude motorfietsen en handwerktuigen. Leuk om te zien en te filmen. We liggen nu 800 km van Steenbergen. En nog 225 km tot Chalon sur Saonne (84 sluizen)! Morgen blijven we een daagje liggen. 13 mei. Weer mooi weer. Wel frissig en winderig, maar geen wolkje aan de lucht. De komende nachten worden koud, is de voorspelling. We liggen heerlijk lui te zijn met het uitzicht op het Loire-dal. Zo nu en dan komt er een bootje langs met een Nederlandse naam erop, maar met een Engelse vlag of een Canadese of een Zwitserse of een Japanse vlag erop. 30

Men koopt een boot in Nederland en gaat de Europese waterwegen op. Vooral opgebouwde motortjalken zijn in trek. Veel ruimte en laag en ze worden toch behoorlijk goed onderhouden. En huurboten natuurlijk. Die komen soms langs gedenderd met veel zuiging en bombarie. Het is normaal dat je wat gas terugneemt als je liggende boten passeert, maar zij die van niets weten denken daar niet aan. Ze weten niet beter. Een boot huren mag je hier zonder vaarbewijs, terwijl ieder ander (dus ook Fransen) die een bootje heeft van meer dan 7 meter lang een vaarbewijs moet hebben. Het doel voor de volgende dagen is Nevers Ik ben erg blij met de satelliet-antenne. Op deze wijze en via internet blijven we op de hoogte van alle wels en wee’s in Nederland en de rest van de wereld. Even het journaal kijken ’s avonds en teletekst op tv of via internet en je bent weer bij. Toch wel mooi dat je, zo ver van huis, gewoon de Nederlandse tv-zenders gewoon kunt ontvangen. Helaas werkt de antenne van Jan minder goed. Afkloppen en hopen dat de mijne wel zijn werk blijft doen.

Week 7 14 mei. Vertrokken naar Nevers. 23 km en 5 sluizen. En een aquaduct van 225 meter over het riviertje de Allier. En dat alles met mooi weer. Strak blauwe lucht, nauwelijks wind en tegen de 20 graden. Prachtig landschap en vergezichten. Na de middag een zijkanaaltje op met 2 automatische sluizen. En dan echte automatische sluizen! Je trekt aan een touwtje en het proces stelt zich in werking. Kind kan de was doen. Je verwondert je erover dat niet alle sluizen zo zijn geautomatiseerd. Het duurt wel wat langer, maar het moet toch veel minder arbeid kosten voor de VNF. Moet je indenken: we schutten gemiddeld om de 2 km. Er rijdt een sluiswachter met een Renaultje mee met ons en die zorgt dan dat de volgende sluis al open staat als we eraan komen. Hij/zij neemt een touwtje aan van ons, want er zijn geen bolders in de sluismuren en belegt dat boven op de sluiswand en slaat aan het draaien van deuren en schuiven in de deuren. Na twee, drie of soms wel vier sluizen draagt hij/zij ons over aan een volgende hij/zij ook met een Renaultje. Dat moet wat kosten!!! Als we varen hebben we constant begeleiding. Ook vragen ze aan het einde van de dag wat onze plannen zijn voor de volgende dag en hoe laat we believen te vertrekken en of we soms een dagje blijven liggen. Wat een service!! Als je dat beschouwd is het jaarvignet voor Frankrijk ad € 520,- voor onze maat boten niet veel.

31

En nu een dubbele sluis. Gelukkig nam de sluismeester de lijntjes aan.

We liggen nu in de jachthaven van Nevers en nemen de tijd om de stad te bekijken.

En weer een aquaduct.

32

Over het riviertje de Allién.

15 mei. Fris en winderig weertje, maar zonnig. Rond 14 graden. Extra trui dus. Per fiets naar de stad, rondje en boodschappen doen. ’s Middags nog een keertje. Weinig nieuws verder.

Traject Montargis – Nevers 155 km.

16 mei. Om 9.00 uur vertrokken uit Nevers. Zowel de Hordijkjes als wij hadden geen klik met Nevers. Dus na nog een toertje door de stad en enkele buitjes besloten we vandaag maar weer te vertrekken en een volgende halte aan te doen. 33

Onderweg zeker 4 ree’tjes zien drijven in het kanaal. Ook nog enkele kleinere dieren. Iets wat leek op een hond en kat. En een paar everzwijnen. Het land van Asterix en Obelisk hè! Het uitzicht onderweg was zo nu en dan schitterend. Mooie vergezichten over akkerbouwpercelen en weilanden met meestal Charolais-vee. Grote carrouselberegeningsapparatuur gezien. Volgens ik kon opmeten op Google Earth zijn ze tussen de 320 en 380 meter lang. Maar gezien de vele regen van de afgelopen maand was er geen in werking. Voor het eerst een perceel erwtjes gezien …. zo’n 50 ha aan één stuk. Je ziet kleine, haast vervallen, boerderijtjes en enkele grote statige boerderijen op de toppen van de heuvels. Het koolzaad raakt uitgebloeid en er blijft een veelheid aan groene kleuren over. We verwonderen ons erover dat een kanaal in stand wordt gehouden voor een enkel plezierjacht en één tot twee vrachtboten per dag. Gezien de staat van onderhoud van het kanaal zal er op korte termijn wel Europees geld moeten komen anders zullen we over 10 jaar hier niet meer langs kunnen. Na 7 sluizen en 27 km varen om 15.15 aangekomen bij Decize. Dit is een leuk stadje. 17 mei. Hemelvaartsdag Bewolkt en nu en dan een zonnetje. Rond 18 graden. We blijven voorlopig even liggen hier. Eerst de drinkwatervoorraad bijgevuld (de Spa-blauw raakt op). Drie ritjes met de fiets met zijtassen en de rugzak op naar de vlak bijgelegen supermarkt en we kunnen weer een paar weken vooruit (Evian nu). Er schijnt een braderie te zijn in Decize, dus vanmiddag op de fietsen ernaartoe. 18 mei. Bewolkt, maar 20 graden. Goed weertje om te fietsen. Cora eerst naar de kapper, dus de morgen is weer voorbij. Er zijn vanmorgen al 4 boten voorbij gevaren. Dat belooft een drukke dag te worden. Ik zie veel mensen vissen, dus ik neem aan dat hier ook de vrijdag tussen Hemelvaart en het weekend als een vrije dag wordt opgenomen. Net de Stieg Larsson Millennium-trilogie uitgelezen. 1770 bladzijden aan spannende gebeurtenissen. Jammer dat het uit is. 19 mei. Mooi weertje, ondanks dramatische voorspellingen. Net boven de 20 graden en zo nu en dan wat bewolkt. We vertrekken om 9.00 uur en om 12 uur liggen we bij Gannay sur Loire. Dat is 4 sluizen en 18 km verder. Mooie plaats en we zien geen reden om vandaag verder te gaan. Een beetje liggen, een beetje fietsen en wat lopen. Kun je je een mooier tijdverdrijf voorstellen???? Met uitzicht op de Loire-vallei! Overdag de merels fluitend in de bomen en ’s avonds de krekels die krekelen in het gras langs het kanaal tot het avondlicht moe is van de dag (of van het gekrekel …. wie het weet mag het zeggen). Het leven hier is een stuk minder gestrest dan in Nederland. De dongel krijgt soms geen verbinding omdat de zendmast te ver weg is gelegen. Maar de mails op mijn telefoontje werkt wel en de schotelantenne werkt ook prima. Zo blijven we op de hoogte van alle gebeurtenissen in Nederland. Het is toch haast een wonder dat je op bijna 900 km van Nederland gewoon de Nederlandse tv-zenders kunt ontvangen op een schoteltje van 40 cm doorsnee. Via een druk op de knop kantelt dat ding open en begint rondjes te draaien tot hij de satelliet treft en dan stopt hij en stelt nog eens extra fijn af door enkele centimeters heen en weer en op en neer te wiebelen. Het ding geeft een groen lichtje af 34

op de display en je kunt de tv aanzetten. De techniek staat voor niets. Ik heb het al eerder omschreven geloof ik, maar ik blijf me erover verwonderen. Dat doe je bij wonders hè?? Als je je niet verwondert over wonders zul je geen wonders ervaren.

Week 8 20 mei. Regen, regen en de volgende 3 dagen geven ze nog veel meer regen af. Meer dan 60 mm. Nou ja, we hebben al een paar dagen droog weer gehad, dus niet klagen!! Gisteravond de Chapionsleage finale op tv gezien. Tot en met de pinantjes uitgekeken. Jammer voor Robben! Moet hij de kansen maar benutten. 20 mei. Nog 2 dagen regen, zo wordt voorspeld en dan gaat het mooie weer van start. Wachten we toch nog eventjes!!! Lezen we maar weer een boek uit. 21 mei. Zo, de regen valt dan ook continu. Uitslapen, lezen, hondje uitlaten in de regen, lezen en internetten. Een zware dag hoor! Maar na nog één dag zo komt er ander weer aan 23 tot 27 graden continu. We geloven het pas als we het meemaken. Om er eens even uit te zijn maar uit eten in het tentje tegenover de boten. Niet duur en toch redelijk. 22 mei. En ja hoor ……. regen! Zie 21 mei. Maar we hadden er op gerekend. Dus verstand op nul en blik op oneindig. Zo wordt het verslag geen verhaal van belevenissen. 23 mei. Droog , maar de zon is nog ver weg vandaag. We vertrekken want we hebben het hier gezien. Op naar zuidelijker oorden. Op naar Diou, het laatste tussenstation op 25 km voor het einde van Canal Lateral à la Loire bij Digoin. Een klein plaatsje, maar je kunt er afmeren achter een supermarktje en onze voorraden raken een beetje uitgeput.

Zonsondergang over de Loire bij Digoin.

35

Komen we daar, is de super op woensdag gesloten. En we hebben met de sluiswachter afgesproken dat we morgen om 9.30 uur bij de volgende sluis liggen. Dus vroeg op morgen en dat op de verjaardag van Cora!!! 28 km gevaren en 6 sluizen. Er zaten wat nauwe doorgangetjes bij van iets meer dan 5 meter breed. Eentje zelfs zonder een houten balk op de waterlijn. Goed gegaan bij ons allebei. Weer een tripje van 9.00 uur tot 15.00. Dan zijn we weer toe aan rust. We hoeven geen haast te maken. 24 mei. Een bijzondere dag. Cora jarig en ver van familie en vrienden. Moeten we maar wat van zien te maken. Veel mailtjes en op andere wijze felicitaties voor Cora. Vandaag tot Digoin gekomen.

Om boodschappen aan de overkant.

Op 200 meter van het einde van Canal Lateral à la Loire en het begin van Canal du Centre. Net voor het aquaduct over de Loire. Het is hier maar 230 meter lang. Een veel kleinere rivier dan bij Briare. Het is dan ook 200 km dichter bij de bron. We zeggen de Loire tabé en buigen af naar het noordoosten. We zitten nu op het zuidelijkste puntje van onze trip. We zijn nu 938 km van Steenbergen (over het water) en nog 112 km van Chalon sur Saone (en 61 sluizen). Lekker uit eten geweest ter viering van de verjaardag. Warm weertje. Tussen 26 en 30 graden en vochtig vanwege de vochtige natuur. Er is veel regen gevallen de laatste weken. Alle beken en de Loire voeren veel water af.

36

25 mei. Weer zo’n lekker dagje tegen de 30 graden en een licht windje. Prima!! We blijven liggen vandaag en fietsen en stadje bekijken. Ik hoorde plotseling Flakkee’s praten vanmiddag. Een Flakkee’s stel (Leus en Krijn Tanis) kwam langsgefietst en die zagen twee Nederlandse boten liggen. Dus even een glaasje fris met elkaar. Zij bleken op de fiets onderweg van Nevers tot Basel. Vorig jaar fietsten ze van de Atlantische kust tot Nevers. Ze hadden de auto en caravan in Dijon op een camping gezet en met de fiets per trein naar Nevers en zo in trajecten van 80 km per dag en via hotelletjes weer naar de camping. En zo enkele keren verspringen. Hun zoon had kanker gehad en was nu al weer 6 jaar vrij van die ziekte en hij zal op 7 juni meedoen aan de Alpe d’Huzès tour. En dat wilden ze als ouders meebeleven. Dus ook daar gingen ze nog naartoe. Zo zit je dan midden in Frankrijk met een vreemd stel mee te leven met hen en de strijd die door hun zoon gevoerd is tegen kanker en die zij uiteraard intensief hebben meebeleefd. Verhalen over een sponseringstraject. Inmiddels had hun zoon al meer dan € 12.000,-- bij elkaar gekregen! 26 mei. Canal du Centre. Weer een totaal ander landschap. Veel kleiner landschap en kronkeliger kanaal met kleine doorgangetjes ter breedte van de sluizen. Haast alle doorgangen onder de bruggen zijn 5.20 meter breed. Dus elke keer als de egeltjes, hééééél voorzichtig.

Schitterend varen op het Canal du Centre.

Het Canal du Centre verbindt het Loire-bekken met het Saone/Rhone-bekken. We worden dus doormiddel van de 61 sluizen over een hoogvlakte heen getild. Deze sluizen zijn haast allemaal geautomatiseerd. Dus invaren allebei, aan een touw trekken en de sluis handelt de hele riedel vanzelf af. We zijn nu aangekomen in Paray le Monial op 15 km van Digoin. Een mooie ligplaats met elektriciteit en waterleiding aan een park met helaas aan de overkant een weg. Wel goed uit te 37

houden zo met alle zonwering op en een laken aan één kant van de kuiptent om de zon buiten te houden. Het is weer tussen de 25 en 30 graden met een beetje wind. We treffen het prima de laatste dagen. Het is al weer de 4de dag droog en de 3de dag warm en zeer zonnig weertje. Echt Frankrijk zo! De dames aan de was en Andrie zet net haar droogrekje uit op de kant.

Paray le Monial.

27 mei. Eerste Pinksteren. Jan en Andrie gaan naar de mis van 11 uur. Ook op eerste Pinksteren vers brood gehaald bij de bakker. Weer mooi weertje. Licht bewolkt en zo’n 22 graden. Fietsen dus. Stadje verkennen en de omgeving. Er zijn veel kerken, en kerkelijke gebouwen hier. Het ziet er voor Franse begrippen erg goed onderhouden en schoon uit in dit plaatsje. En een goed winkelbestand. Morgen nog maar eens naar de binnenstad als de winkels open zijn.

Week 9 28 mei. Cora voelt zich niet goed. Wellicht een blaasontsteking. Gelukkig heeft ze hier op gerekend en zijn er medicijnen in huis. Na een slechte nacht is de ergste crises voorbij. De dag begint met mooi weer maar in de loop van de middag ontstaan er een paar buitjes. We blijven nog even in Paray le Monial. We liggen goed en het dorpje heeft nog niet al haar geheimen voor ons ontsloten. Ofwel vertaald: Cora wil nog wat winkelen. Hopelijk voelt ze zich morgen wat beter en kan dat proces worden afgerond.

38

29 mei. Cora voelt zich wat beter en er kan gewinkeld worden. Paray is een heel mooi plaatsje met aardige winkels. En het ziet er ook nog schoon uit. Soms kom je langs dorpjes die erg vervallen zijn. Grauw en goor en met nauwelijks enig leven te bekennen. Dat is hier anders. Ik ga mee tot ik het zat word en in goed overleg terugga naar boord. Weer mooi weer en we zijn erg blij met onze overdekte kuip. Zitten we lekker uit de zon en hebben we een windje voor een tochie. Als de zon via de zijkant naar binnen loert, hangen we daar een oud laken voor. Ook voor het dakluik hebben we met hulp van Adrie vd S. te F. een laken gemaakt met magneten op de hoeken, zodat dit op het stalen dak blijft liggen met wind. 30 mei. Stel je eens voor. Sinds een week nu: Elke morgen zonnetje, de temperatuur loopt op tot zo’n 25 à 28 graden. Een schitterend landschap met hier en daar wat vergezichten. Een enkel kasteeltje te zien via een doorkijkje door de boompartijen. Een visarend plukt een visje uit het kanaal vlak voor de boeg van je boot. Je vaart een sluisje binnen en via de automatiek rijs je weer een 2,50 tot 3 meter hoger en alleen het geluid van enkele merels begeleidt je op die opwaartse reis. De deuren gaan zoemend open en je vervolgt je reis met nog weer andere prachtige uitzichten. Even later, na een zevental sluizen, meer je af en lig je weer, begeleid door weer andere merels, naar een ander panorama te kijken; een bruggetje, een oud dorpje, een oud bochtig stukje kanaal en als het druk is zie je die middag ook nog eens 3 plezierboten langs komen. Maar vanmiddag is het niet druk …….. er komt geen ander vaartuig meer langs. En … in de loop van de middag horen we de krekels, die worden hier cicades genoemd. Die krekelen niet zoals in Nederland, nee, ……… die cicaderen, het zijn Franse krekels. En zij die al eens in Frankrijk met vakantie zijn geweest kennen dat geluid en dat zomergevoel. Is dat het Zwitserleven-gevoel? Nee, dat is het Interpolis-gevoel. En dat gevoel speelt zich af in het dorpje Génelard. Weer 20 km verder dan Paray le Monial. Nog 82 km te gaan op dit prachtige Canal du Centre. 31 mei. Nog zo’n dag. We blijven nog even in Génelard. Morgenochtend vertrekken we weer voor een tripje van 20 km en 7 sluizen. Vandaag is het druk. Er zijn 3 boten bijgekomen. Twee Nederlanders en één Duitser. En dat moet morgenochtend allemaal vertrekken??? Misschien blijven we nog wel een dagje liggen. 1 juni. We wachten nog een dag. Al die drukte …… Weer zo’n mooie dag. Het zou gewoon kunnen worden. Regen? Wat is dat? 2 juni. Bij mooi weer vertrokken en bij erg warm weer aangekomen in Montceau les Mines. De lakens worden snel opgehangen om meer schaduw te produceren. Een prachtig tochtje door weilanden en langs gehuchtjes en langs veel Charolais-koeien. 39

Slinger de slang door het landschap. 18 km en 7 sluizen weer verder. We zijn nu 990 km van Steenbergen. Nog 64 tot Chalon sur Saone. Dat houdt in 3 dagtochtjes, maar hier en daar een extra dagje voor het genieten. Morgen wordt veel regen afgegeven voor deze streek. Dus lekker blijven liggen. 3 juni. We zijn 2 maanden geleden vertrokken uit Oude Tonge. We hebben koud en regenachtig weer gehad, prachtige dagen en nu weten we ook weer wat regen is. Het regent constant vandaag. Er is 40 mm water voorspeld, dus boekje lezen en tukje doen. Gisteravond gezellig uit eten geweest met z’n viertjes. Vandaag dus lekker binnen blijven.

Week 10 4 juni. Vanmorgen één sluisje en afgemeerd bij een superdesupermarkt. Wat een winkel! Met een grote visafdeling, kampeermiddelen, brillen, bloemenzaak, pizzatent, en nog een zootje ongeregeld. Hier een kar helemaal volgeladen en de grens van de waterlijn komt weer in zicht. Zo we kunnen weer de nodige weken drinken en eten is er voor een week in voorraad (groente en zo). Alles weer op z’n plek en verder naar Blanzy, op 3 km van Montceau les Mines. We meren hier maar af, want de volgende afmeerplek is over 15 sluizen en daar is het nu te laat voor. Morgen weer verder. Droog weer, maar rond de 19 graden en een enkele opklaring.

Traject Nevers – Monceau les Mines 151 km.

40

5 juni. Droog weer met in de middag een zonnetje en 18 tot 20 graden. Vandaag 12 km gevaren en 7 sluizen. We liggen nu op het hoogste punt en we storten ons naar beneden in de volgende sluizen. We stromen dan met het water mee naar de Saone. We krijgen 11 sluizen achter elkaar met verval van 2,5 en ruim 5 meter. Bijna 50 meter in het totaal over de 11. We liggen afgemeerd langs een dijk waarachter een waterbuffer ligt voor het kanaal. Zo zijn er 7 meren op dit hoogste gedeelte. En wij maar vissen. Alleen enkele catfish ofwel poisson-chat op z’n Frans gezegd. Jan baalt ervan dat hij niets anders vangt. Ik vang zelfs geen catfish! Het ligt lekker rustig, maar op afstand een drukke weg. Een constant geraas van vrachtwagens. 6 juni. Vanmorgen regen. Dat was niet afgesproken. Maar om 9.00 uur was het zo goed als droog. Dus toch vertrokken. De eerste sluis nog even vastgemaakt, maar daar het weer begon te regenen de volgende sluis geprobeerd zonder lijnen te nemen. Het dalen in de sluis gaat erg relaxt en dat bleek te gaan. Dus de volgende sluizen niet meer vastgemaakt. En zo 19 sluizen gedaan vandaag op 16 km. He, he, effe uitpuffen. Zonder eten tot 14.30 uur doorgegaan en afgemeerd in St Léger sur Dheune. Ja, een nieuw riviertje langs het kanaal dat stroomt naar de Saone en vervolgens via de Rhone naar de Méditeranée. Vanmorgen kreeg ik even de bibbers. Mijn agenda nagekeken en over de laatste 10 dagen hebben we maar 52 km afgelegd. En de week daarvoor ook maar 62! We relaxen wel lekker, maar we moeten er nog 1400 ….. als we onze plannen willen realiseren. We zullen een tandje bij moeten zetten. En om even na tweeën kwam de zon weer door!! Het dorpje verkennen en geconstateerd dat de winkels die nodig zijn vlak in de buurt liggen.

Waar is mijn snoeischaar?

41

7 juni. Regen en mooi weer wisselen elkaar wat af. Wat boodschapjes doen, een beetje lezen en hond uitlaten. En uit eten met Jan en Andrie en Mieke en Emile. Deze laatste twee zien we regelmatig op ons traject en zij hebben dezelfde plannen als wij. Ze komen uit Sluiskil en wonen nu al 6 jaren op hun boot met als winterligplaats/thuishaven Gent. In de loop van de middag veel regen en onweer. Jan en Andrie zijn weer eens natgeregend. Morgenochtend weer een stapje verder. 8 juni. Vanmorgen net droog toen we wilden vertrekken en gedurende de dag kwam er een lekker zonnetje en licht windje bij. Wij op weg in de richting van Chalon sur Saone. We hebben Fragne gehaald, 15 sluizen en 25 km verder en nog 6 km verwijdert van Chalon. Het weerbericht voor morgen is goed, maar daarna is het weer hommeles. Vanavond Jan en Andrie en Mienke en Emile op visite. Mienke zingt en Cora had met haar afgesproken dat ze haar zou begeleiden. Jan met zijn professionele filmcamera enkele momenten vereeuwigd en wij aan de borrel/wijn enz. en toen werd het toch nog gezellig.

En dan moet de was drogen.

9 juni. Prima plekje dit Fragne. Lekker rustig en mooi weer en vanaf je boot kun je de parachutisten waarnemen die recht boven de boot worden losgelaten. Zeker 15 seconden vrije val en daarna wordt het scherm opengetrokken. Het vliegtuigje dat ze naar boven brengt daalt daarna zo snel dat hij ongeveer gelijk geland is met de springers. Daar zou ik dus niet in willen zitten, tijdens die daling dus. Op 3,5 km afstand is nog een grotere supermarkt dan in Montceau les Mines (zie 4 juni). Daar dus op de fiets naar toe en morgen nog eens, want er is weer wat vergeten. Toen begon de voetbal! Wat een sof!! Duitsland deed het uiteindelijk een stukje beter. 42

10 juni. Weer een verkiezingsdag in Frankrijk. Het weerbericht was niet best voor vandaag, maar vanmorgen is het nog goed. Dus weer een lekker stukje fietsen. Weer parachutisten bekeken. En dus nog eens naar de superdesuper. Ook was er een rommelmarktje nabij de ligplaatsen.

Week 11 11 juni. Nog 8 km naar de jachthaven van Chalon sur Saone. En een sluis met een verval van 10,23 m. En dat ging snel naar beneden!!!! We liggen nu op een stromende rivier en dat was best lastig met afmeren. Er drijven halve bomen in deze stroom en het laatste wat je wilt is een stuk hout in je schroef.

Wij lagen net in de knik in het steiger.

Wij lagen net in een knik in de steiger, wat gunstig was, maar velen waren continu bezig met hout van tussen de boten en de steigers door te duwen met pikhaken. Aan de overkant van de weg was een nieuw winkelcomplex met onder andere een superdesuperdesupermarkt. Zo’n grote hadden we nog niet gezien in Frankrijk. 42 kassa’s op een rij. We waren nog niet halverwege en we waren het al zat(althans ik dan). Zeker 25 aparte ruimtes waren weer benut door andere winkels. Volgens Google Earth was het gehele complex meer dan 2,5 ha groot. 12 juni. Vandaag tussen de buien door de stad in. Een leuke oude binnenstad met mooie winkels. Leuke pleintjes met terrasjes en een aardige kathedraal. Nog een keertje door die super gelopen en s’avonds voetbal gekeken. We zijn erg benieuwd naar morgenavond. Zullen we nog een kansje overhouden na de wedstrijd tegen Duitsland??? Wij vrezen daarvoor 43

En de Pieter Cornelis een eindje verder.

Vakwerk bij de vleet in Chalon sur Saone.

13 juni. Vertrek van Chalon naar het noordoosten. We zoeken het canal du Rhone au Rhin op en moeten een kleine 65 km de Saone op varen. Dus tegenstrooms. Wij de binnenbochten opgezocht en zo een beetje minder stroom-tegen geïncasseerd. Wel fijn eens lekker doorvaren 44

zonder snelheidsbeperking en maar één sluis op deze afstand. Na 48 km afgemeerd in Seurre. Morgen nog een goede 20 km en onderweg nog even tanken. Wel een mooi landschap het Saone-bekken. Hier en daar ook wat vlakke streken die bij een hoge waterstand kunnen onderstromen en ook bosoevers op weer andere plaatsen. Hier en daar een enkele luxe woning wat hoger gelegen langs de rivier. De rivier varieert van 150 tot 250 meter breed. En een stroom van 1,5 tot 2,5 km per uur tegen. Kortom weer eens duidelijk wat anders dan de smalle kronkelkanaaltjes met soms om de 300 meter een sluisje.

Traject Monceau les Mines – St Jean de Losne 126 km.

14 juni. Weer om 9.00 uur vertrokken uit Seurre. Er stond waarachtig een bakkersauto voor de loopbrug tegenover de boot vanmorgen toen ik de hond uitliet om acht uur. Ik dacht, ik vraag even of ze er straks ook nog staat als ik terugkom van mijn ochtendrondje met de hond, maar ik krijg me daar een tirade over me heen. Ze had wel meer te doen dan op mij te wachten, ze was al van vijf uur af in touw en wat ik allemaal wel niet dacht dat ze nog een beetje zou gaan staan te wachten tot ik terug beliefde terug te komen(of iets dergelijks, want ik ben niet zo goed in waterval-Frans). Mogelijk heb ik me wat ongelukkig uitgedrukt in mijn zelfgemaakte Frans of ze heeft me verkeerd begrepen (dat is het geweest natuurlijk), dus ik direct maar mijn 2 baguettes (Franse stokbroodjes) gekocht en direct daarna verdween de auto. Dus ik met de broden in de hand de hond uitgelaten. Zoals het plan was diesel getankt. Zelfbediening. Dat was nog lastig, want de installatie was zo afgesteld dat na elke 47.5 liters de pomp stilviel en je het vulpistool terug moest hangen, rekening uit laten printen, je betaalkaart er weer in en opnieuw de keuze-riedel maken en weer 47,5 liter tanken. Na 7 keer hield hij er mee op. Vond waarschijnlijk dat een ander ook eens aan de beurt moet kunnen komen. Ach, er was nog plaats voor zo’n 30 liter, als het moet haal ik Luxemburg wel, daar zal het goedkoper zijn. 45

De € 1,43 is overigens niet duur, want in Chalon stond er een prijs van 1.63 op de pomp. Kunnen we voor het verschil toch weer een keertje uit eten. Even verder het Canal du Rhone au Rhin op. Nu geautomatiseerde sluizen. We kregen een kastje als afstandbediening en op 200 meter van een sluis kunnen we via enkele knoppen de sluis klaar zetten voor ons.

Entree van het Canal du Rhone au Rhin.

Jammer, want als de mannekes met de Renaultjes ons begeleidden, stond de sluis al klaar als we aankwamen. Gemak went gauw! Dit gaat toch een stuk trager. En vlak voor een sluis heb je hier een uitwaterings- of spuigat en dat geeft dwarsstroom. Erg lastig met invaren als je maar 30 cm over hebt aan weerskanten. Dit zijn weer dezelfde maat sluizen als de vorige kanalen, dus we passen er samen weer prima in. Met 7 meter speelruimte in het totaal(voor, achter en tussenin). We zijn er nu aan gewend met afmeren en goed op z’n plaats houden van beide boten. Dit kanaal telt 74 sluizen ophoog (vanaf de Saone) en 40 omlaag (Rijn-niveau), dus na de 200 sluizen van Steenbergen tot Chalon gaan we op dit kanaal tot de 316, de 2 sluizen op de Saone meegerekend. Als we thuis zijn komen we ruim aan de 400 denk ik. De Moezel en de Rijn tellen er niet zo veel, dus dat zal wel lekker hard gaan. Ook is er dan vanaf Nancy stroom mee. 15 juni. Weer om 9.00 uur vertrokken. Nu maar voor 3 sluizen en 8 km naar het plaatsje Dôle. Wat een lastige sluizen hier met die dwarsstroom voor zo’n sluis. Hoe krijgen ze het verzonnen!!! Soms kom je bijna dwars te liggen en dan moet je maar zo weten te manoeuvreren dat je recht voor de sluis komt en dan naar binnen inschuiven. Dat gaat dus nauwelijks zonder met de linker of rechter hoek van de sluismuur in aanraking te komen. En nu gaan we naar boven, dus dan heb je een sluismuur van enkele meters hoog. Als we naar beneden schutten is er soms maar een stukje opstaande rand van 10 cm hoog. Maar dan is er 46

hopelijk geen dwarsstroom vlak voor de sluis. Laten we ons daar nu nog maar geen zorgen over maken. Mijn moeder zei altijd: “een mens lijdt het meest door de zorgen die hij vreest, maar die nooit op komen dagen!” We liggen nu in Dôle. Prachtig stadje met veel “oude” sfeer. De geboortestad van Louis Pasteur, van Victor Hugo en van de gebroeders Lumiére, ja die twee van de film.

Dôle, een prachtig stadje. Ligplaats geknipt voor twee.

Was het zo dat je elders over de bakkers struikelde, hier heb ik een halve stad afgelopen voor een broodje. Nog eens de andere kant op proberen. We liggen aan een kade. Een Engelsman waarschuwde ons dat het waterniveau zou gaan zakken en dat er een schuine stenen rand onder water zit. Dus de oude autobanden maar uit de kist gehaald en die onder de flanken van de boten aangebracht. Ja, ook daarop zijn we voorbereid. Leve de voorbereidende gesprekken met Ko en Roos Saman in Zierikzee dit voorjaar. Het mooie is dat er onderweg veel afwisseling is van landschappen. Het kanaal wordt afgewisseld met stukjes rivier. Dat is de Doubs. En dan heb je direct meer uitzicht op heuvelachtige oevers en ook bebouwde oevers. Er is wel weer aardig wat stroom op die stukken rivier. Volgens de tekst die we erover hebben gelezen is het bevaren van dit traject goed te doen voor ervaren plezierbootschippers. Nou, er worden hier boten verhuurd, dus dat zal wel meevallen, zo denken we. Wellicht moeten we meer uitkijken voor die schippers. Wat een leuk stadje en lekker eten ….!! 16 juni. We blijven even liggen hier. Even de tijd nemen voor dit stadje. De markt van de zaterdagmorgen verkend en op een terrasje een uitgebreid gesprek met een Franse familie gehad. Een fijn sfeertje dit Dôle. En een superdesuper hebben ze hier ook. Het is weer rond de 47

25 tot 28 graden en de zonneschermen (de lakens) zijn weer in stelling gebracht. Lekker windje erbij. Het weerbericht voor de volgende dagen is beslist niet verkeerd! 17 juni. Een bewolkt begin, maar de zon komt er al snel bij en op naar de 25 graden. Gisteravond nog een plensbuitje, dus snel alles dichtgeritst. We gaan een endje fietsen vandaag. Morgen weer een plaatsje verder.

Wat een Platanen!

Week 12 18 juni. Gister gefietst langs het kanaal met eeuwen oude platanen erlangs. Een heel stuk werd helemaal overdekt door het gebladerte van de beide rijen aan weerszijde van het kanaal. Stammen van meer dan 4 meter in omtrek. Hoe oud zouden deze reuzen wel niet zijn. Vocht genoeg zo langs het kanaal en beste temperaturen hier, dus groeien doen ze wel. Ik stond even bij zo’n dikke stam geleund en nam een mier waar, die klauterend op weg was naar boven. Ik dacht nog zo, “dreumes waar begin je aan. Ik weet zeker dat je verdwaalt en de weg terug niet meer kan vinden.” Moet je je indenken, een stam van meer dan 4 meter in omtrek en een hoogte van wel 30 meter met een onmetelijke hoeveelheid aan takken, duizend maal die hoeveelheid aan twijgen en dan nog eens miljoenen bladeren. En niet te vergeten de kans dat één of andere merel of welke andere natuurlijke vijand je onderweg in beeld krijgt is ook niet gering. En dan een miertje van 2 tot 3 mm lang!!!! 6000 keer zo klein als een mens, dus die boom is dan voor mierenbegrippen 180 km hoog!!! Ik wist het zeker, die gaat verdwalen! 48

Dus ….. ik heb geprobeerd hem of haar op andere gedachten te brengen en een poosje op hem ingepraat. Hij trok zich echter niets aan van goede raad, dus ik heb hem van de stam afgepinkt. Wellicht is hij daarna door een fietser overreden of door mezelf. Ach …..waarom zou je ook ingrijpen in de natuur? Dat regelt zichzelf wel. Vanmorgen vertrokken uit Dôle en na 7 km een schitterende plek gezien bij een stroomversnelling in de Doubs bij het plaatsje Rochefort sur Nenon. Langs een rotswand en een fietspad erlangs met rustbankjes. Snel afgemeerd aan een steiger voor 2 boten en genieten van het uitzicht op de Doubs. Dit is dus weer zo’n gedeelte van het kanaal dat wordt gevormd door de oude rivier.

Wat een sfeertje.

Prachtige uitzichten op percelen gras met Charolais-koeien en tarwe in de verte, een oud dorpje, een brug en de stroomversnelling en troepen bomen van verscheidene aard. De tarwe begint te verkleuren overigens. Gerst wordt al aardig geel. En dat onder het geluid van enkele brulkikkers die in de oever verscholen zitten. De hond staat met verbazing te luisteren naar het lawaai van die onverlaten en kijkt ons aan met een uitstraling van “wat hangt er nu aan mijn fiets?”. Dat zal wat worden vanavond.

49

Tussen de platanen door uitzicht op de omgeving.

We gaan de elektrische bakplaat op de kant zetten, zo hebben we afgesproken en de ingevroren forellen bakken vanavond die Jan heeft gevangen aan het meertje langs het Canal de Briare. En dus mogelijk ook nog wat kikkerbilletjes! 19 juni. De forellen smaakten prima, vooral met een goed glaasje rosé erbij. Het was weer bijster gezellig met z’n viertjes eten op een bankje met tafel op de oever. Vanmorgen vertrokken in de richting van Ranchot, maar daar waren de plaatsen al ingenomen door andere vaarders. Er zijn weinig afmeerplekken, zeker als je met 30 meter bootlengte aan komt zetten (twee boten). Uiteindelijk moesten we 33 km doorzetten voordat we een natuurligplaats vonden. Nog 17 km tot Besançon. Dus nog één dagtochtje. En dan zijn we dan ook halverwege de reis. Ongeveer 1.200 km van Steenbergen. We liggen weer naast een stroomversnelling met het bijbehorende geruis. Het is hier erg mooi en onderweg hebben we prachtige uitzichten gehad met hier en daar een brede rivier.

50

En dan weer een stukje rivier.

Twee waterniveaus, naast elkaar, het kanaal en de rivier.

Zittend bij die stroomversnelling zagen we vissen opspringen tegen het vallende water in. Het lukte ze niet om boven te komen, maar we zagen ze duidelijk zwemmen. Jan pakte zijn hengel en gooide uit in de richting van de vis, we dachten forellen. Nee dus …….de eerste de beste keer haalde hij er een grote voorn uit. Tussen de 25 en 30 cm lang. Jan heeft hem weer terug gezet boven de waterval. Dat had hij wel verdiend. 51

20 juni. Een beetje regen vanmorgen, maar toch op pad. Over prachtige gedeelten van de Doubs. Via 2 tunneltjes en de nodige sluizen en toen waren we in Besançon. Een nieuw steiger met geen havenmeester in beeld.

En dan een tunneltje.

Met lichtslang en automatische regenbui. Deze stopt als je daar langskomt .

52

Stroom en water via een sleuteltje, dus afwachten maar tot de “baas” komt. En na 15.00 uur weer regen. Er wordt druk gebouwd langs op de oever en we liggen net niet onder een spoorbrug. Dus het kon allemaal wat beter. Misschien gaan we nog wel verleggen. 21 juni. Vandaag naar de Citadel. Hier zijn de citadelletjes van Namen en Dinant maar hutjes bij. Op een hoogte van 135 meter boven het rivierniveau is een grillig fort gebouwd waar geen end aan komt, onder leiding van architect Vauban van 1668 tot 1688. Met de bus er naar toe en lopend terug via een kronkelpaadje met haarspeldbochten en trappen met uitgesleten treden. Schitterend uitzicht boven op de Doubs-vallei en we konden beide boten zien liggen vanaf het topje van de muur. Even later kwamen Jan en Andrie ook terug van dezelfde trip, maar die hadden hem ook naar boven gelopen. Hulde!! Het weer werkte wel mee, want pas rond 14.00 uur kwam de zon pas stevig door en werd het pas echt warm.. Vervolgens hebben we met elkaar vastgesteld dat de we deze stad weer achter ons gaan laten.

De super-citadel van Besançon, van onderen bezien.

53

En het uitzicht van bovenaf.

22 juni. 9.00 uur vertrek. Ik vergat de stroom los te koppelen en Jan riep mij tot de orde via de marifoon. Gelukkig was ik nog maar 1 meter van de steiger, dus ik kon nog gauw terug. Nu is een losgetrokken stekker en kabel nog snel te repareren, maar toch … te onachtzaam!!!! Rest ons een prachtige tocht over de Doubs en hier en daar een stukje kanaal met een sluisje erin om de hoogteverschillen te ondervangen. In de Doubs zijn er stroomversnellingen waar het water 2 tot 4 meter omlaag valt, wij moeten dat met een sluis overbruggen en soms een stukje kanaal achter die sluis. We liggen nu samen aan een steiger aan de oever van de Doubs. Schitterende uitzichten over de heuvels, de bossen, de oevers, een eilandje in de rivier en de cicades cicaderen er een eind op los met zo nu en dan een kwaak van een uit de kluiten gewassen brulkikker er tussen door. En dat alles omzoomd door gefluit van de merels, want die zijn er overal genoeg in Frankrijk. De weg en de spoorlijn liggen gelukkig op wat afstand zodat het lawaai daarvan binnen de perken blijft. Kortom het Interpolis-gevoel is weer sterk aanwezig. We hebben vandaag wel 3 plezierboten langs zien komen. Twee Zwitserse stellen in huurboten en een tot woonboot verbouwde peniche onder Engelse vlag. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat een peniche een vrachtboot is die net in de sluizen hier past. De sluizen zijn ruim 38,5 meter lang en 5,10 tot 5,20 meter breed. De maten van de peniches zijn 38,5 x 5.05 meter, precies een sluis vol dus. Ja, de fransen houden niet van verspilling. 23 juni. Wat een weertje. Zo nu en dan een tochtje wind en rond de 25 graden. Mooi zonnetje erbij. En dan dat landschap!!! Geen reden om verder te varen vandaag en waarom zouden we ook. Vanmiddag kwam een manneke met een Renaultje vragen wat onze plannen zijn voor morgen. De volgende sluis was namelijk bemand omdat het een dubbele sluis is met een totaalverval van 6,25 meter. 54

In goed overleg hebben we hem voorgesteld om 9.30 uur daar aanwezig te zijn en hij zou ons dan opwachten.

Als je zo ligt heb je geen behoefte aan vertrekken!

Vandaag, zaterdag dus, is er geen gebruik gemaakt van zijn diensten en heeft hij dus een volle dag gewacht op klandizie. Er is dus geen boot bij ons langsgekomen. Onbegrijpelijk!!! 23 juni, prachtig weer en een zaterdag en er vaart niemand! En wij liggen ongestoord langs de boorden van de Doubs te genieten van de rust!! Moet je niet op de Grevelingen zijn of op het Veerse Meer. Daar varen ze je op deze dag van de sokken als je niet uitkijkt. 24 juni. Vandaag dus weer een stukje verder om de sluiswachter wat te doen te geven. Als het goed is is er over 10 km weer zo’n mooi plekje, heb ik op de kaart en op Google Earth gezien. Liggen we toch daar weer een dagje. De sluiswachter was precies op tijd, en wij ook. En het plekje bij Laissey was ook vrij gelukkig, dus daar weer afgemeerd in de volle zon. De lucht betrekt heel langzaam op de regen die wordt voorspeld voor morgen. Morgen wordt een regendag, zo wordt verwacht. Enkele dagen later wordt een paar dagen met 30 graden voorspeld ……. We zien wel. Het went snel, ’s ochtends rond 8.30 in je T-shirtje in korte broek op de fiets naar de bakker om de dagelijkse baguettes. Leven als God in Frankrijk! Hé, vandaag één boot (Belg) langsgekomen. Het moet niet gekker worden!!!

Week 13 25 juni. Vandaag regen, zoals werd verwacht. In de regen naar de Bar/Tabac van het dorpje Laissey, waar we liggen om brood, maar de bakker was nog niet geweest. 5 minuten zei ze. Ik dus wachten, maar kreeg een koffie aangeboden voor het wachten, gratis, een krantje erbij en ik zag op de achterpagina dat de Tour de France het traject doorkruiste dat wij zouden varen. En dat kwam nog redelijk goed uit ook. Zondag 8 juli zou de tourkaravaan langs 55

Montbéliard/Sochaux komen en als we enkele dagen langer zouden wachten dan was voorzien, dan zouden we dat kunnen meemaken. Aldus met Jan en Andrie besproken en besloten dat te doen. Als we 4 km zouden fietsen vanaf de jachthaven van Montbéliard dan kunnen we langs het Tourtracé staan. En na 25 minuten kwam de bakker. Geen probleem, het regent toch en we hebben een hele dag de tijd. Wat liggen we mooi op de rivier. Vandaag 5 boten langsgekomen. Topdrukte! Het moet niet gekker worden! 26 juni. Vanmorgen motregen, maar toch vertrokken. We hadden het nu wel gezien in Laissey. Na 15 km afgemeerd in Baume-les-Dames. Net 2 mooie plekjes voor onze mega-jachten. Er mogen boten liggen tot 15 meter en dat past net met onze 14.96 meter lengte. En om 14.00 motregent het nog. Zo gauw het droog is met de fiets naar de supermarkt (ruim 800 meter verder). We liggen langs een niet zo drukke weg bij een camperkampeerplaats en dat is weer gelegen aan het canal de Rhone au Rhin. Wat er aan boten langs komt is meestal Zwitser, veel Engelsen, een enkele Belg en soms een Franse huurboot. Maar heel veel boten van Nederlands fabricaat. We krijgen steeds meer stukjes kanaal en minder rivier. Na L’isle sur le Doubs (nog 30 km te gaan), is het gebeurd met de rivier en is alles kanaal. Dat zal afvallen! De rivier bevaren is het mooiste. Prachtige natuur en breed water. 27 juni. We blijven liggen. Tegen de 30 graden en stralend weertje. Dan is er ook niet veel te vertellen. We hebben inmiddels Engelse buren gekregen. Zij zijn met een zeilboot zonder mast onderweg van de Middellandse zee. En even een tourtje Doubs, want ze hadden gehoord dat het hier zo mooi is. En dat klopt! 28 juni. Weer dat prachtige weer. Een buitje zou lekker opfrissen! En dat buitje kwam in de middag. Niet veel en toen werd het broeierig!!! En branden dat die zon deed! Het water gutste over onze lijven. 29 juni. Op naar Clerval. 16 km en 7 sluizen. Jan en Andrie waren gister op de fiets poolshoogte wezen nemen hoe je daar zou kunnen liggen. Vanwege de diepte aldaar was dat toch maar krapjes. Ze zijn er gaan zwemmen en ondervindenderwijs lopend een traject verkend hoe naar het steiger varen. Dat was goede informatie. We zijn vanaf de vaargeul met Jan voorop naar het steiger geschoven en inderdaad, we hadden zo’n 10 cm over. Jan aan het steiger en wij naast Jan, want wij steken een 30 cm dieper. Prima. Het water kan nog een beetje zakken en dan kunnen we nog weg. We willen nog enkele dagen genieten van de rivier met dit mooie weer, want nog één dag en dan kunnen we niet meer op de rivier varen. Dan is er alleen nog kanaal. En dat is vuiler water, veel waterplanten en soms dode vissen. De rivier is helder tot meer dan 1,5 meter diep en schoon stromend water. En ja hoor …… vanmiddag voor het eerst gezwommen! Ook Cora. Het water was ruim 25 graden en een temperatuurtje van rond de 30 graden boven water, dus het moest maar eens gebeuren. 56

Jan en Andrie stonden verbaasd te kijken. Ze hadden niet meer gedacht dat ze dit nog zouden meemaken. Heerlijk! Je kon staan naast de boot op een stenige bodem, dus de plastic crocs snel aan de voeten. Morgen blijven we liggen, als het water niet onheilspellend zakt, en zondag wordt de hele dag regen voorspeld, dus dan ook wellicht. Kan het water weer stijgen!

Naast elkaar in Clerval aan de Doubs.

30 juni. Prachtige dag. Rond de 30 graden. Zwemmen, waterlijn van de boot poetsen, lezen, luieren, lekker uit eten met z’n vieren. God in Frankrijk dus. 31 juni. Ik heb een steen in het zicht op de waterlijn gelegd op een grindkopje dat boven water uit stak. Kunnen we zien of het waterpeil verder zakt. Wel effe in de gaten houden want we liggen maar net vrij van de bodem. ’s Avonds was er 2-3 cm minder water! Er is regen voorspeld, maar dat kwam pas rond 21 uur. Weer God in Frankrijk. Het wordt een erg saai verslag zo. 1 juli. Regen, regen, regen, soms hagel, dus uitslapen en lezen. De steen lag nu onder water. Geen probleem meer. Er valt zo veel water! Morgen gaan we weer een stapje verder. Het valt ons wel op dat de Fransen in het algemeen zo voorkomend en vriendelijk zijn. Jongeren groeten je normaal. Er is ons nog geen moment een gevoel overkomen dat we ons niet veilig voelden of maar enigszins niet op ons gemak. Mensen in de dorpen laten de deur open staan en we hebben het idee dat we vreemd worden aangekeken als we de fietsen op slot 57

zetten als we een winkel binnengaan of de fietsen met een staalkabel aan een paal zekeren voor de nacht.

Flinke hagelstenen.

Leven we in Nederland in zo’n hufterige samenleving?? Als we in Nederland nabij een terrasje liggen met de boot, zijn we beducht dat er ’s nachts door benevelde lieden meerlijnen worden losgegooid. Soms worden we gewaarschuwd door een havenmeester voor dat soort grappen. ’s Nachts hoor je schreeuwende en lallende jongeren die uit het café naar huis gaan. Hier niets van dat al. Of moet dat nog komen als het vakantie is??? We zullen het ervaren.

Week 14 2 juli. Vandaag precies 3 maanden geleden (maandag 2 april) vertrokken we uit Steenbergen naar Oude Tonge om ons bij onze vrienden Jan en Andrie te voegen voor dit grote avontuur. Wat hebben we al veel gezien en genoten. Ook veel regen op onze tets gehad. Gisteravond de voetbalfinale gekeken. Spanje was wel erg oppermachtig. Dat hadden we weer niet gehaald als we de finale hadden bereikt. Gelukkig werd het geen verlenging met penalty’s. Dat is zo’n lange zit! Vanmorgen op pad naar L’Isle le Doubs. Een prachtige tocht. Het Doubs-traject is toch verreweg het mooiste dat we tot heden in Frankrijk hebben gedaan. Eerst afgemeerd tegenover een grote supermarkt en zwaar spul met de kar naar de boot gebracht. Voorraden aangevuld 30 flessen water en 20 pakken sappen. Ze hebben hier 2-liter flessen water en 2-liter pakken sappen, dus 60 liter water en 40 liter jus d’orange en meervoudige sappen. Een kar vol dus. Kunnen we weer even vooruit. Ook de waterlijn van de boot komt weer wat dichter bij het waterniveau. En toen nog groente en andere dagelijkse 58

benodigdheden. Weer een kar bijna vol. Het dorpje stelde niet veel voor, zeker niet omdat het al gauw weer ging regenen en dan is alles somber. 3 juli. Weer een stapje verder. Of in één dag maar Montbéliard of nog een tussenstop. Na 10 km is er nog een heel rustige natuurligplaats, dus daar konden we niet voorbij. Toch heerlijk met het auto- en treinlawaai op grote afstand. En een fijn stuk gefietst. Weer uitstekend weertje en niet te warm. 4 juli. Weer om 9.00 uur vertrokken. Nu 15 km naar ….. eindelijk ….. Montbéliard. Na 8 sluizen en 2 ophaalbruggen zijn we om 13.00 uur op bestemming. Hier blijven we 5 nachten liggen tot we op zondag a.s. de tourkaravaan hebben zien passeren. Ook schijnt hier het Peugeot-museum te zijn. Het complex autofabrieken dat Peugeot/Citroën hier heeft is immens. Onderweg één boot tegengekomen en later is er geen meer langsgekomen. Hoe is het toch mogelijk. Het is nog wel geen vakantie in Frankrijk, maar er varen toch meer mensen rond??? Je snapt toch niet dat een land voor een enkele boot en een paardenkop die kanalen in stand houdt?? Overigens is het voor ons heerlijk dat er zo weinig boten varen, immers, er zijn betrekkelijk weinig afmeerplekken en als er dan ook nog geen plek is voor je, weet je niet waar je moet blijven. Vanmorgen onderweg een ijsvogeltje gezien. Prachtig beestje. Het vloog enkele momenten voor de boot uit en ging steeds een eindje verder zitten langs het kanaal. Leuk moment. Mooi zonnig weer met lichte bewolking en zo’n 25 graden. Wat wil je nog meer! Mooie stad dat Montbéliard. Een rijke historie. En Cora heeft voldoende keuze uit de winkels. Een bezoek aan de Peugeotfabriek zal er niet inzitten. Een publieke rondleiding is gepland op 17 juli en zo lang zijn we niet van plan te blijven, of ……. Jenneke moet één dezer dagen bevallen. Het wordt wel spannend. In elke grotere stad, die op ons traject ligt, onderzoek ik of er een auto te huren is. En hoe snel zijn we daar dan. Want het eerste kleinkind moet niet te lang wachten op bezoek van de kersverse Opa en Oma. We zijn ook heel benieuwd naar de dan kersverse vader en moeder. 5 juli. Vanmorgen eerst de plaats bekeken waar we de Tour willen zien passeren. Een kwartiertje fietsen van de jachthaven. Goed te doen. Zondagmorgen om 11.45 komt de tourkaravaan met al zijn reclames en ander uitingen langs en om 13.29 zouden de renners langskomen, volgens het tijdschema dat ik op internet heb gevonden. Ik ben benieuwd hoe dat allemaal verloopt. Een eindeloze reclame-toestand en in een flits de renners voorbij, zo denk ik. Maar we staan op een brug en zien ze van te voren aankomen en nadien ook nog een poosje uit het zicht rijden. Stadje bekijken vandaag. Sfeertje proeven dus.

59

Het kasteel van de Graven Von Wurtemberg.

En Jan wacht op zijn satellietantenne. Hij deed het niet meer en hij heeft hem met de pakketpost opgestuurd naar de importeur in Hoogvliet. Daar is hij gerepareerd en teruggestuurd naar de jachthaven van Montbéliard. Niet aangekomen. Bellen en mailen dus. Hopelijk vandaag of morgen dan. 6 juli. Het regent elke avond en vanmorgen ook nog eens. Daarna werd het weer droog met aangename temperaturen. Prima om het stadje in te trekken en musea te bezoeken. Cultuur snuiven dus. overigens wordt hier ook nog wel wat anders gesnoven. Nabij het station werd driftig gedeald, zo zagen we. Na de grote hoeveelheid regen van de afgelopen dagen is ons buur-bootje in de jachthaven gezonken. Vol geregend en blijkbaar onvoldoende drijfvermogen en dat voor een polyester bootje. Hoe bestaat het. Zeker de luchtkasten vergeten tijdens de bouw. Na een aantal pogingen om het bootje te lichten naast ons te hebben aangezien (Franse slag), maar besloten een ander plaatsje op te zoeken in de haven. Krijgen ze ruimte voor hun dwaze plannen. Anders durfde ik niet de boot alleen achter te laten en de stad in te gaan. De havenmeester begreep ons en excuseerde zich voor de overlast. Jan wacht nog steeds op zijn satellietantenne. Het is nu 19.00 uur en de onweersbuien tekenen zich weer af achter de heuvels. 7 juli. We liggen best op ons nieuwe stekkie. Dichter bij Jan en Andrie = gezelliger. Het museum bekeken en het kasteel van de Graven van Wurtemberg, dat centraal hoog boven de stad uittorent. S’avonds uit eten met elkaar en vannacht weer de nodige buien. Laat het ’s nachts maat regenen en overdag mooi weer zijn. 60

8 juli. Vanmorgen is onze kleinzoon geboren. Leonardus de Oude, roepnaam Niek. Tjonge wat zijn we trots op dien hummel. Lennert en Jenneke sliepen op de zeilboot toen de bevalling vannacht begon.

Een champagne-ontbijt op zondagmorgen 8 juli. De stamhouder is geboren!

Traject St Jean de Losne - Montbéliard

61

Eerst geprobeerd om snel nog een huurauto tot mijn beschikking te krijgen, maar dat lukt niet op zondag. Dan is er niemand bereikbaar, hoe behulpzaam de havenmeesteres (van het toeristenbureau) ook mag zijn. Dus morgen maar naar huis en op audiëntie bij de stamhouder. Jan en Andrie uitgenodigd op een glas champagne en een ontbijtje met z’n vieren. Fijn om dit met elkaar te kunnen vieren. De Stamhouder: Leonardus (Niek) de Oude, geboren op 8 juli 2012 te Oud-Beijerland om 8.35 uur, 50 cm lang en 3.180 kg zwaar:

62

En dan toch nog maar naar de tour. Leuk om een keer gezien te hebben. Een hoop kabaal met een reclamekaravaan En uiteindelijk kwamen de renners voorbij. Nou ja, dat was dan dat, zoef-zoef-zoef en ze waren voorbij. Daarna naar het Peugeotmuseum. Zeer indrukwekkend. Ik wist niet dat ze zoveel gereedschappen hadden gemaakt. En door de koffiemolens zijn ze uiteindelijk groot geworden. Toen zijn de fietsen, motoren en auto’s pas gekomen. Veel gefilmd in het museum.

Week 15 Maandag tot zondag 9 tot 15 juli. ’s Ochtends zo snel mogelijk een auto gehuurd, opgehaald en om 10.00 uur vertrokken we om de nieuwe boreling Niek te verwelkomen op dezen aardbol. Een reisje van 6 uur en een kwartier en we stonden op Flipland. Beide auto’s startten niet, dus kunst en vliegwerk uitgehaald om ze aan de praat te krijgen. Uiteindelijk kostte het één nieuwe accu. De volgende keer de accu’s maar loskoppelen als we ze voor lange tijd achterlaten. ’s Avonds al naar Lennert en Jenneke en daar wastiedan. De één dag oude stamhouder. Klein maar alles derop en deraan. Wat een feest! Vader trots, moeder trots, opa trots en oma trots en allemaal vertedert en ontroerd. De volgende dag nog eens wezen kijken, maar dan met groot-opa erbij, en ook die was trots op de voortzetting van het geslacht De Oude. Vier generaties op de foto, twee maal Nicolaas Leendert en twee maal Leonardus. Drie stonden er trots bij en één wist van de prins geen kwaad. Het zal hem een zorg zijn! Zaterdag nog een keertje wezen kijken en de nieuwe wereldburger vast mogen houden. En hij wist nog steeds geen kwaad van welke prins dan ook. Zondagmorgen om even na zeven weer uit Flipland vertrokken en om 20 over één weer bij de boot. Veel regen onderweg en ook bij aankomst. Weer een prima reis gehad. ’s Avonds met Jan en Andrie uit eten en het was lekker en erg gezellig.

Week 16 16 juli. Na het terugbrengen van de huurauto en groente en brood inslaan bij de super, zijn we om 11 uur vertrokken voor een klein eindje varen. Na 6 sluizen afgemeerd op een heerlijke rustige plaats aan een lang steiger zonder enige voorzieningen. Wat een mooie streek. Het is op de driesprong van het kanaal met de aftakking naar Belfort en Mulhouse. Met doorkijkjes tussen de bomen op groene hellingen. Hier en daar al stoppels van gedorst graan en ook wordt hier en daar gehooid. Lekker weertje, niet te warm. En beschut liggen tegen de wind.

63

Een bloemetje geeft wat extra’s aan een sluisje.

17 juli. Vanmorgen weer als vanouds om 9.00 uur vertrokken. Op naar de laatste opwaartse sluizen naar het plaatsje Montreux-Chateau. Daar moet een mooie afmeerplek zijn met water en stroom. Niet dat we iets van dat al nodig hebben, want de zonnecellen houden het stroomverbruik netjes bij en als we een drietal uur varen zijn de accu’s sowieso weer op 100 %. Althans bij ons dan. We liggen zoals verwacht. De werkelijkheid klopt met de beelden van Google Earth. Er staat vandaag veel wind, krachtje 5 tot 6 denk ik en we hebben de boot omgedraaid en liggen heerlijk uit de wind met de open kuip. Het draaien ging maar net; we hadden voor en achter 50 cm. over in het kanaal, zo smal is het hier. We blijven maar weer een dagje liggen om uit te rusten van de “inspanningen”. Anders zijn we half augustus al weer in Nederland. Heerlijk genieten van het steeds vernieuwende panorama. En wat treffen we hier weer aan in dit dorpje? Ik merk wel dat nu de kleinzoon is geboren ik meer rust heb. Immers de spanning van het plannen om in een grote plaats te liggen om een auto te kunnen huren is nu voorbij. Of we nu deze week of volgende week in Mulhouse of Strasbourg zijn maakt nu helemaal niets meer uit. We kunnen nu helemaal van dag tot dag leven. 18 juli. Het wordt een warme dag, dus de verduisteringen voor de ramen en de lakens weer opgehangen om de zon uit de kuip te houden. Vanmorgen maar een end gaan fietsen, want vanmiddag is het warm. Even naar de sluizentrap bij Dannemarie gaan kijken, die ons te wachten staat. Indrukwekkend hoor, je kijkt zo 10 sluizen naar beneden over een afstand van nog geen 2 kilometer. En dan zijn er aan de bovenkant nog twee om een hoekie en aan de onderkant 3 weer om een ander hoekie, die je dus niet kan zien. 15 sluizen richting Rijn. Als 64

we nu in het water plassen komt het vanzelf in de Noordzee terecht. Grappig, gister kwam het nog in de Middellandse Zee terecht.

Kont aan kont, dat is gezelliger. Als de één fietst, heeft de andere controle over de beide boten.

We gaan vanaf morgen 41 sluizen naar beneden. Het was vandaag een drukke dag, zeker wel 9 boten langsgekomen. De ligplaats hier ligt vol. Als laatste kwamen enkele Zwitsers aan. Onze schepen een beetje verlegd en toen konden ze er net nog tussen. Een man van 81 jaar oud, die ons alles kon vertellen over Basel en Mulhouse en Straatsburg. We hadden hem op de sluizentrap al gesproken toen we daar op de fiets waren. Over Basel zei hij: “als je dat wil zien, neem dan de trein vanuit Mulhouse, dan ben je er in 20 minuten”! Hij zat even later met zijn verrekijker naar de omgeving te kijken en ik sloop achter hem en zei plotseling: “gibt es da nog schöne Frauen?” Hij veerde van schrik op en kon er hartelijk om lachen. Weer de watertank bijgevuld na hem eerst te hebben leeg laten lopen, dus het water ververst. Dat is nu de tweede keer dat we dat hebben gedaan deze reis. Even alles eruit. Ter ontsmetting enkele theelepels keukenzout opgelost in een glas water en dat in de lege tank gegoten. Een handige tip van Ko en Roos Saman. Zo kunnen we er weer tegen, ook als we een aantal dagen in de natuur moeten liggen zonder voorzieningen. Cora heeft de hond getrimd en 3 wassen gedraaid (de wasmachine dan). Dus alles weer op ree. 19 juli. Vanmorgen eerst de boot gedraaid, immers, voordat we afmeerden hier heb ik hem met de kont van de wind en uit de zon gelegd. Weer een krappe bedoening. Ja, het kanaal is inmiddels niet breder geworden! 65

Op weg naar de sluizentrap van 15 stuks. We kregen twee bevallige dames toegewezen die ons de diepte in begeleidden. Geen straf, zou Jan zeggen. Andrie moest maar filmen, want daar had Jan geen tijd voor met die mooie dames op de wal. Cora uitgebreid aan de babbel met ze over hun vakantiebaantje, de studie en vanallesennogwat waarover ze maar wilden babbelen.

De sluizentrap, 9 sluizen achter elkaar over een afstand van 1900 meter.

Even later, om half één, meerden we af in Dannemarie. We werden onze plaats gewezen door een zeer potige havenmeesteres. Dat was maar goed ook, want er stond een aanzienlijke wind en we moesten aan een steiger met vingerpieren afmeren en de wind was naar de steiger toe. Met hulp van de madame la capitaine en twee Zwitsers, die we de dag daarvoor al hadden leren kennen (anderen dan de 81 jarige) op de vorige ligplaats, werd alles weer goed opgelost. Ook Jan en Andrie met vereende krachten afgemeerd en we konden weer aan onze “afmeerkoffie”. Die afmeerkoffie doen we bij toerbeurt nadat we op de nieuwe plek zijn afgemeerd. Steevast. Plezierig, kunnen we even bespreken hoe het tochtje is verlopen en hoelang we plannen op de nieuwe plek te blijven liggen. Ook geeft dat gelegenheid tot het evalueren van de kwaliteit van de dames van de VNF die ons hebben begeleid. 20 juli. Een rustig dagje. Bewolkt weer, rond de 20 graden. Fietsen, boodschapje doen en na 16.00 uur regent het weer eens. Je zou het ontwennen! 21 juli. Om even na negenen vertrokken, want er was iemand voor bij de sluizen om 9 uur. Vandaag kregen we twee jonggezellen toegewezen die ons zouden begeleiden in de sluizen. Er zijn er 13 te gaan, dus het is meer sluizen in- en uitvaren dan varen in het kanaal. Alles verliep prima en Cora kon met de jongens ook weer goed door één deur. 66

Ik gaf ze ieder een blikje fris en dat viel in goede aarde. In de laatste sluis vroegen ze, het was inmiddels 12.30 uur, of we eerst wilden eten of nog één sluis doorgaan. Wij kozen voor het laatste. Geen probleem! En toen we wilden afmeren, net voor de daaropvolgende sluis, waren de boy’s niet gaan eten, nee, ze stonden te wachten in de regen om ons te helpen afmeren!!!!! Wat een service! En zo verdienen ze een extra fooitje. Nee, je hoort ons niet klagen over de service van de VNF. Anders dan een andere Nederlander, die gisteravond kwam informeren bij ons hoe laat wij zouden vertrekken de andere morgen. Hij werd niet op zijn wenken bediend en dat zat hem dwars. Hij had verder nog veel meer te klagen over dit traject. Hij was een oud-schipper, 45 jaar professioneel gevaren. Nou, zowel Jan als ik meenden dat we helemaal niets te klagen hadden en het leek ons hem aan te raden iets minder haast te hebben. Wellicht stelde hij zich wat vervelend op tegenover de sluisbedienden en dat geven ze door via de zaktelefoons natuurlijk. “Pas op, er komt een irritante Nederlander!” Overigens weer een mooi traject vandaag. Maar een 12 km gevaren met al die sluizen. Een mooie brede vallei met zo nu en dan zicht op bergen van 1300 tot 1500 meter hoog in de verte. Mooi bloeiende oevers met veel paars en geel en soms vaar je tussen de waterlelies door, dan weer tussen bomengroepen en dan weer een breed uitzicht op de percelen maïs en graan. En overal staan kerktorens met wat huisjes eromheen. Overal wonen mensen, met een hond, soms wat kippen en een haan(die hoor je dan) en kinderen. En overal waar wij komen wordt het gras gemaaid. Met motormaaiers, met zitmaaiers en vooral met die vreselijke motorzeisen. Ze hebben soms zelf wel gehoorbeschermers op, maar wij niet!!! We liggen nu naast het dorpje Heidwiller en dat is gelegen tegen een heuvel. Vlak voor sluis nummer 30. Nog 10 te gaan voor Mulhouse. Dat doen we morgen. Nu ik dit zit te typen, schijnt de zon en valt er een fijne motregen. Prachtig zicht. 22 juli. Om kwart voor negen kwam één van de VNF-boy’s vertellen dat de sluis klaar stond voor ons, dus vooruit met de geit. Na 10 sluizen Mulhouse bereikt en we lagen even en toen kwamen Peter en Lia Rijnberg aangevaren met de “Janneke”. Even een kopje koffie met z’n viertjes en bijgepraat. Zij hadden de Middellandse zee geproefd en Marseille en Sète en andere plaatsen die ook bij ons op het programma stonden. Leuk te horen hoe zij dat hebben ervaren. Ons plan is om morgen met de trein naar Basel te gaan en dat even te bekijken. Cora heeft daar een poppenmuseum ontdekt en dat met worden bezocht. De eerste 2 dagen zijn de temperaturen nog dragelijk, maar daarna wordt 32 graden verwacht, dus dan liever het open veld en niet te veel in een stad liggen. We zoeken dan de Rijn op en wellicht zal daar wel een windje staan.

Week 17 23 juli. Vanmorgen op tijd op en brood en andere boodschappen gehaald. Immers, we zouden naar Basel gaan met de trein en dat moet gepland worden. Het hondje op tijd uitlaten en tussendoor naar Basel. Om kwart voor twaalf verliet de sneltrein het station en 22 minuten later stapten we uit in Zwitserland. Paspoorten gereed, maar we mochten op ons goede gezicht zo doorlopen. Anderen werden wel gecontroleerd en moesten de rolkoffers open. 67

Mooi liggen aan een kopsteiger in Mulhouse.

Met de taxi naar het museum, maar dat was niet nodig geweest. Het station dat ik op Google Earth had gezien was een ander dan waar wij uitstapten. Eigenlijk was het veel dichterbij dan ik had gedacht. Terug hebben we gelopen dus. Wat een relaxte manier van reizen eigenlijk en ook niet duur. Met de boot kost het alleen heen al meer aan dieselolie dan eerste klas kaartjes met z’n tweeën. Nou, het was wel een uitgebreid museum, maar alle vitrines stonden zo vol met allerlei dingen dat het soms een zootje leek. Veel oude ambachten in miniatuur, allerlei oude winkels, poppen, ontzettend veel beren, twee opgestelde kermissen in miniatuur, draaiend en wel. Voor Cora veel miniatuur-huisjes met uitgebreide inboedels, kastjes, bureautjes enz. Veel te zien. Daarna even gegeten. Een menuutje dat goed klonk in het Zwitser Duits. Lekker en mals gebraden vlees met rösti. We konden de oorsprong van het vlees niet goed thuisbrengen, dus halverwege nog eens gevraagd welk vlees dat toch was. Paardenbiefstuk ……. effe slikken, dat zijn we niet gewent! Maar …. het bleef lekker, dus toch het bordje leeggegeten. Het was zeker geen vlees van een oude knol! Tegen 5 uur waren we weer terug bij de boot. Leuk uitstapje geweest en sinds zo’n 40 jaar weer eens met een trein gereisd.

68

Basel, een bakkerswinkeltje in miniatuur.

De weerberichten liegen er niet om. De eerstvolgende 5 dagen worden heet. 30 tot 33 graden!!!! Morgen de stad Mulhouse uit met de boten en op weg naar de Rijn en naar Straatsburg. Als er wat wind staat op de Rijn blijven we daar maar even. Dat is geen weer om in een stad te liggen. Overigens valt het ons op dat een stad als Mulhouse zo schoon en netjes is. Het groen wordt prima onderhouden en de soms toch erg oude huizen staan er netjes bij. We denken dat het welstandsniveau vrij hoog is hier. De huizen en steden zien er beter uit dan de boten in de jachthavens. Die worden absoluut niet goed onderhouden. Wij Nederlanders krijgen dan ook veel complementen voor onze boten van voorbijgangers. Fietsers staan vaak even stil om een foto te maken van onze twee schepen. Nou is het natuurlijk wel een mooi gezicht als we een sluis invaren met z’n tweeën. In de breedte en in de lengte een sluis vol. 24 juli. Vertrek uit Mulhouse, op naar de Rijn. Al snel de laatste kleine sluis op het canal de Rhone au Rhin en dan een brede waterstroom naar Nilfer aan de Rijn en dan het Grand Canal d’Alsace op. Dit is een kanaal dat langs de Rijn is aangelegd omdat de oude rivier hier niet bevaarbaar is. 4 tot 5 km/uur stroom mee en drie grote sluizen met vervallen van 12 tot 17 meter. In de verte zie je de bergen van het Duitse hoogland en aan de andere kant de bergen van de Alsace en dat allemaal op kilometers afstand. Warm weertje, rond de 28 graden en een lekker windje op de kop, noorden wind dus. Morgen nog warmer en dan zoeken we een ankerplekje op een Rijn-arm. Dit is geen weer om in Straatsburg te liggen. 25 juli. Weer eens om 9.00 uur vertrokken. Eerst wezen afrekenen op het havenkantoor. Gisteren 2 km rondgelopen voor niets. Niemand aanwezig en geen bordje wanneer wel. 69

Voor de sluizen op de Rijn twee keer de Jannetje gezien met Peter en Lia Rijnberg. De eerste keer konden zij mee met de sluis en wij niet, de tweede keer lagen zij al een poosje te wachten en kwamen wij weer bij. Nu zijn zij verder doorgevaren(zij gaan de gehele Rijn af) en wij gaan bij Rhinau weer van de Rijn af het Canal du Rhone au Rhin, branche Nord op, binnendoor naar Strasbourg. Inmiddels hebben we besloten zolang mogelijk door Frankrijk te varen. Het ligt ons wel, stukje varen met de nodige sluisjes en afmeren bij dorpjes waar we langskomen. Overal bakkers aanwezig en/of een supermarkt. We komen aldus via de Maas terug, via Nancy, Toul, Sedan, Charlevilles Mézière, Dinant, Namen. We zien dan wel of we via Limburg terugkomen of via het hellend vlak van Ronquières, waar je met een sluisbak vol water de helling afrijdt, en dan via Antwerpen. En dan zijn er nog 2 mogelijkheden, via het Albertkanaal, vanaf Maastricht dwars door Noord-België of het Willemskanaal door Noord-Brabant langs Veldhoven, Tilburg en Oosterhout. We liggen nu tegenover Rhinau in een afgedamde tak van de Rijn, wij aan de kant aan een ietwat gammel steigertje (gemakkelijk om de hond uit te laten) op een honderd meter van de grote Rijn, en Jan en Andrie zijn voor anker gegaan aan de overzijde van de Rijn. Wij liggen in Frankrijk en zij in Duitsland. De grens ligt midden in de Rijn hier. Als de grootste hitte achter de rug is ga ik de bijboot (Knorretje) opblazen en gaan we deze riviertak eens verder verkennen. Er ligt ook nog een meer achter de dijk en er moet een verbinding zijn volgens de kaart. De goede lezer begrijpt, we blijven hier zolang het nog warm is en dat is volgens de weersverwachting voor deze omgeving zeker tot zaterdagmorgen. Ons panorama vanuit de zonnetent over de kuip is dus de Rijn met zijn scheepvaart in de verte en op enkele kilometers de bergen van het Duitse massief, waarboven stevige onweerswolken zich ontwikkelen en gelukkig daar blijven. 26 juli. Ja, warmpjes hoor. Rond 30 graden of nog hoger. En nauwelijks wind. Soms om te puffen en dan springen we maar in het water. Het meertje ligt er, maar er ligt een zandzuiger in en dat is niet zo aanlokkelijk om rond te varen. Wat liggen we rustig. Het enige geluid is de brom van een veerpont op 2 km afstand. Dat ding vaart nu werkelijk continu heen en weer. We zien regelmatig een rij auto’s staan op de dijk voor de pont. Soms komt er een vrachtschip in de verte voorbij, maar golven van betekenis komen daar niet van. We verbazen ons erover dat het hier zo rustig is. Een enkele visboot en op het heetst van de dag een vier-vijftal boten die voor anker gaan of nabij ons aan het steiger afmeren en overnachten. Wat een rust hier en wat genieten we ervan. Vanmorgen koffie wezen drinken bij Jan en Andrie met Knorretje (de bijboot). Hondje mee en dat vindt ze geweldig. Ze krijgt een zwemvestje met een handvat om en hup overboord in de bijboot. Het staatje blijft kwispelen, maar ze kruip wel heeeeel dicht bij je. Het is ook wel erg spannend met zo’n knetterende motor achter je. Het bevalt hier uitstekend, dus lekker blijven liggen, wellicht tot zaterdagmorgen. Vrijdag 27 juli. Vandaag vader jarig. 94 jaar oud!! Hij heeft vanmorgen voor 8.00 uur al 17 kilometer gefietst. Als ik ook zo kras oud mag worden kan ik nog 30 jaar genieten van mijn boot! Zullen er wel wat onderdelen aan vervanging toe zijn en sommige zelfs voor de tweede keer, maar dan hebben we wel rendement van de investering. Warmpjes vandaag, ik denk wel rond de 33 graden. Enkele keren in de plomp vallen en een paar keer met knorretje enkele kilometers snel varen om lekker wind te vangen. Het 6 pk’tje 70

brengt hem snel in plané en rousen maar, de Rijn op. De kleine jongen komt weer boven. Er staat geen wind, dus de oppervlakte is een spiegeltje. Als de kinders maar zoet zijn hè!

Zijtak van de Rijn bij meer dan 30 graden.

Morgenochtend gaan we bij Rhinau het Canal du Rhone au Rhin weer op in de richting van Strasbourg. Morgen wordt onweer verwacht en afkoeling, dus dan maar naar binnen.

Sluis in canal du Rhône au Rhin, branche nord; op naar Straatsburg.

71

28 juli. Vannacht wakker geworden door een alarm met betrekking tot de stroomvoorziening. De spanning liep snel terug tot onder de 11,5 volt en dan gaat het alarm en kort daarna zelfs onder de 10,5 volt. Dus uiteindelijk maar de motoren gestart zodat de dynamo’s konden bijladen. Erg vreemd, want de Mastervolt accuwatch gaf aan de er nog 92 % voorradig was. Dus dit klopte niet erg. Dit is nu de tweede nacht dat dit gebeurd, dus Ton Spithoven gebeld. Deze gaf aan dat het wellicht een los contactje zou kunnen zijn, dus de accubeschermplaat los geschroefd en alle accupolen gecontroleerd. Naast de accu’s ook nog een massa-verbindplaat aangedraaid en pang, de moer brak los van de bout. Ik in zak en as. Uiteindelijk met een kleine ouderwetse lijmklem de zaak bij elkaar geklemd en zowaar het bleef zitten. Vervolgens deden diverse onderdelen het niet meer en na enige tijd bleek de grote omvormer uitgeschakeld door de stroomuitval. Knopje ingedrukt en ja hoor …..alles deed het weer, maar mijn zin om verder moeren aan te draaien was wel geweken. Wie weet maakte ik nog meer kapot en daar zit je dan, ver verwijderd van deskundige hulp. Eerst maar eens zien of het a.s. nacht weer fout gaat. Vanmorgen vertrokken vanuit ons Rijn-stekkie, het had al behoorlijk geregend, en nu liggen we nabij Boofzheim. Eerst een supermarkt opgezocht, want de etensvoorraden waren aardig geslonken. Voor de zekerheid de stroomkabel maar bij Jan ingeplugd. Jan heeft 3 mooie palingen, gevangen op de Rijn, schoongemaakt en die eten we vanavond, als het droog blijft, met elkaar op. Hele mooie, niet te vette palingen. Morgen naar Strasbourg. 29 juli. Vandaag is dochter Marleen jarig. 28 jaar is ze geworden. De paling smaakte uitstekend gisteren, gebakken op de braadplaat op de wal. Jan z’n generator aan en een lang snoer naar de boot. Dit is nu de derde keer dat we dat ding gebruiken en het is weer goed bevallen. Net voor de bui eer opgeruimd en koffie bij ons aan boord. En ja hoor, we zijn in Strasbourg aangekomen. Het was vandaag nog een hele tippel, 33 km en 9 sluizen, maar we hebben een mooi plekje tussen en onder de treurwilgen toegewezen gekregen aan een kade. Prachtige Platanenrijen langs het kanaal. Grillige stammen op een hoogte van ongeveer 5 meter geknot in het verleden. Je wordt er stil van als je daar doorheen mag varen. Vanmiddag eerst even een poosje rust, maar vanavond met z’n viertjes uit eten in het centrum. Nadat we gisteravond heerlijk hebben gegeten in de wijk Petit France van de stad Strasbourg, een wijk met hele gezellige steegjes, oude panden met veel vakwerkgevels gaan we vandaag de Cathedrale de Notre Dame bezoeken en de wijken eromheen. Opvallend, dat het allemaal erg schoon is, ruim opgezet en veel luxe winkelpanden. Deze stad ligt ons wel en zelfs mij (en dat wil wat zeggen). Het is weer één van de bloemensteden met overal bloembakken aan de bruggen, wat de boel natuurlijk mooi opfleurt. Zo zijn veel steden “Ville Fleurie” genaamd en die bordjes kom je dan ook hier en daar tegen onderweg.

72

Week 18 30 juli.

De wijk Petit France in Strassbourg.

Vakwerk te over.

73

Wat ons ook opvalt is dat er gedeelten van wegen in de stad zijn afgescheiden voor fietsers, zodat je veilig door het centrum kan fietsen. Prima voor ons, want onze fietsen worden goed gebruikt.

Traject Montbéliard – Straasburg 188 km.

31 juli. Deze dag met een rondvaartboot de grachten door die we niet kunnen bevaren. Dat was lang geleden dat ik in zo’n ding heb gezeten! Goed overzicht van de bezienswaardigheden en een Nederlands verhaal erbij op de koptelefoon. Natuurlijk langs het Europees Parlement. Wat een immens groot gebouw en dan te bedenken dat er in Brussel ook zo’n ding staat en beide worden maar half gebruikt en elk half jaar moet alles worden verhuisd van de ene stad naar de andere. Nu zal wel veel digitaal zijn, maar er wordt wat belastinggeld over de balk gesmeten!!! ’s Avonds naar een lichtshow met waterfonteinen, laserlicht en vuurwerk. Een werkelijk schitterende show. Jan was niet zo lekker vandaag, dus die is niet meegegaan met de rondvaartboot. 1 augustus. Vanmorgen weer op ons gewone tijdstip vertrokken. Na een paar uur varen een mooie ligplaats gevonden tussen de bossen. Maar ……. er zaten vissers. Een nieuwe aanlegplaats met bolders en zo en het was op een enkele boot na bezet door vissers, die niet wilden wijken. Nu ben ik niet moeilijk als er elders genoeg plaats is, maar dat was er niet, dus ik eerst vriendelijk gevraagd of één van de betreffende heren een beetje wilden opschuiven, maar er was geen sprake van. En dan word ik giftig! Bij het dichterbijkomen dreigde de visser met een katapult met één of andere troep en op mijn aangeven dat het beter was dat niet te doen katapulteerde hij een handvol maden in de richting van Cora. Hoewel zij daar niet zo erg op gesteld was, bleef zij onverstoorbaar met een 5-6tal maden in haar decolleté en gaf te kennen wat voor eng mannetje hij toch wel was. Ik deed hem terstond alle scheldwoorden toekomen die ik in het Frans nog kende van ruim 40 jaar geleden en heb de boot resoluut naar de kant toegestuurd. Wellicht was mijn vastberaden blik voldoende om 74

hem toe te bewegen zijn stekkie op te breken. Gelukkig duurt zo’n afmeerproces enkele minuten, dus mijn ergste boosheid was al wat getemperd en ik zag dat hij bakzeil haalde. Ik heb wel direct de VNF gebeld en vrij kort daarna kwam een Renaultje aanrijden met een zeer stevig persoon erin met een stem als een brulboei, die in alle toonaarden aangaf dat hij moest opsodemieteren en dat dit een plaats was voor boten en niet voor vissers. Volgens de beambten van de VNF moesten we de politie bellen voor het katapult-gedoe, maar dat vond ik wat te ver gaan. We hoeven het nu ook weer niet op de spits te drijven. Toen ik de beambte bedankte voor zijn optreden, wenste hij ons een hele fijne voortzetting toe van onze vakantie in Frankrijk. Leve de VNF ! ! Warm was het wel vandaag, wel ruim 30 graden. 2 augustus. Vanmorgen weer hommeles met mijn accu’s. Heel vreemd, toen ik opstond stond de accumeter op 12,67 volt, ik zette de kachel aan voor een warme douche en het alarm ging af en toen ik bij het dashboard kwam zag ik de spanning aftellen en stond hij op 10,63 volt. Dus maar gauw de motoren gestart. Onbegrijpelijk. Vanmiddag de werf gebeld, vakantie. Ook ADT de leverancier van de acculader en omvormers, maar die kon mij ook niet helpen. Hij vond het ook maar vreemd, maar kon op afstand natuurlijk niets doormeten. Vanavond maar weer op stroom bij Jan. Want we liggen niet in een haventje maar langs de kant van het kanaal in aan een nieuwe kade zonder stroom en water. We hebben vandaag 9 sluizen gedaan en 18 km gevaren. We waren het zat. Er waren veel boten op het kanaal, dus veel wachten voor de sluizen. Morgen naar Saverne. 3 augustus. Gisteravond tot 10 uur ingeplugd geweest bij Jan en daarna geen probleem meer gehad met de stroom. Vandaag aangekomen in Saverne en daar eerst alle accu’s losgemaakt en doorgemeten. Allemaal hetzelfde voltage. Ik had ook niet anders verwacht na een kleine 3 uur varen. Enkele boutjes gehaald bij het botenverhuurbedrijf en de lijmklem verwijderd waarover ik eerder verslag deed en een nieuwe bout gemonteerd. Dat ziet er toch een stuk beter uit dan het lapwerk. Bij het demonteren van alle accupolen één pool aangetroffen die redelijk geroest was. Deze schoongemaakt en met vaseline weer gemonteerd. Mogelijk is dit het probleem geweest. Ander weet ik het niet meer en is mijn kennis op gebied van elektriciteit uitgeput. Saverne is een prachtig plaatsje met kastelen en –ruïnes op de heuvels. Het is weer een Ville Fleurie (bloemenstad) en de bruggen over het kanaal zien er prachtig uit. Het mooie hiervan is dat we nu al een tijdje de bloembakken zien en ze zien er prima onderhouden uit. Overal waar we ze tegenkomen. Ze maken er wel werk van hier in Frankrijk! Na 2 dagen varen zullen we bij de sluizenlift van Arzviller aankomen waar we 45 meter omhoog gaan met een sluisbak schuin tegen een helling op. Lijkt op Ronquières in België, maar dan overdwars. Daarna twee tunnels en een 33 km zonder sluizen. We zien er naar uit. Ik moet zeggen, nu het veel drukker is in de vakantietijd, de sluizen beginnen te irriteren. Zeker het wachten voor een sluis als er tegenliggers zijn. Of beginnen we ze gewoon zat te worden na ruim 350 stuks? Dat kan het ook zijn natuurlijk!! Onderweg prachtige vergezichten op de heuvels van deze streek. We varen over het algemeen op de hellingen en niet in de dalen. Jammer dat er zo weinig diversiteit is in gewassen, 90 % is maïs. Het weer zit erg mee. Wel eens een buitje in de avond of ’s nachts, maar overdag zeer aangename temperaturen om lekker in korte broek rond te lopen en T-shirtje. 23 tot 30 graden en dat wisselt zich een beetje af. Maar tot 10 uur buiten zitten zit er wel in hoor. 75

4 augustus. Wat een stralend weertje weer. De lakens weer gespannen tegen teveel directe zon en het plaatsje verkennen. Een aangenaam winkelstadje met een oud zomerpaleisje van één of andere adellijke oude familie. Baron De Rohan was hier vroegen gedurende de zomerperioden en er was een aardig optrekje voor hen gebouwd en daar liggen we tegenover. ’s Avonds verlicht natuurlijk. We hebben het zicht op een botenverhuurbedrijf en met de zaterdag is het wisselen. Even een stukje varen en een paar rondjes maken als opleiding en hup ….. de wijde wereld in. Even later kom je ze tegen op een nauw kanaaltje en dan komen ze zigzaggend aangevaren en jij maar hopen dat ze ter hoogte van jouw boot een zig maken en geen zag, want dan is er niet veel ruimte meer over. Ja, in Frankrijk moet je met een boot langer dan 5 meter en een motor van meer dan 3 pk een vaarbewijs hebben maar huurders van pleziervaartuigen zijn daarvan vrijgesteld!!! We hebben uitstekend gegeten met z’n viertjes in Saverne. 5 augustus. Vanmorgen weer op tijd vertrokken. Het is maar 10 km en 9 sluizen, maar het is nu volle vakantietijd in ja douce France. En dat bleek. We moesten direct al 2 sluizen wachten en na de eerste sluis was het al half elf!! Jan was een touwfender verloren vlak voor de sluis en dus moest die worden opgepikt. Een huurboot had hem uit het water geplukt en toen konden we verder. Uiteindelijk lagen we om half twee afgemeerd in Lutzelbourg. Dit is een klein plaatsje heel knus langs het kanaal tussen de heuvels met een kasteelruïne op de top van de heuvel. Het loopt nu vol met boten en je moet vroeg zijn, anders heb je geen plekje. Hoewel er aanzienlijk veel regen was afgegeven voor vandaag blijft het toch droog. Vannacht heeft nog wel een buitje gedaan, maar dat gaat zonder verlet.

Week 19 6 augustus. Regen vanmorgen en vannacht om 5.45 uur weer alarm op de stroomvoorziening. Dus snel een munt in de walstroom gegooid en we weten nu dat het accu-probleem niet is opgelost met het schoonmaken van een accupool. Even overleggen met Jan en Andrie, want nu wil ik versneld terug naar Nederland om de werf het probleem op te laten lossen. We kunnen nog varen, onderweg zoveel mogelijk aan de walstroom overnachten, als dit aanwezig is en anders bij Jan inpluggen ’s avonds en even op hun generator. Met een verhuurbedrijf afgesproken dat zij morgen even naar mijn accu’s kijken. Eén van de jongens daar schijnt verstand te hebben van stroom en accu’s (moeten we dan maar aannemen). 7 augustus. Vanmorgen extra vroeg vertrokken om op tijd bij het botenverhuurbedrijf te liggen. De knul leek van wanten te weten, maar dat is voor een leek moeilijk te beoordelen. Aan het gedrag van de accu-monitor af te lezen bij het inpluggen en uitpluggen in de walstroom was zijn snelle beoordeling dat de accu’s naar de filistijnen waren. Ook heeft hij even deskundig gevoeld aan de accupolen en geconstateerd dat alles netjes was ingebouwd …… ja, dat wist ik ook wel! Hij gaf het advies contact te zoeken met de werf want dit mocht niet plaatsvinden met een schip dat ruim één jaar en drie maanden geleden was opgeleverd. Naar zijn mening kregen de accu’s waarschijnlijk te grote klappen voor hun kiezen en worden ze mogelijk te warm tussen de motoren.

76

We moesten maar goed uitkijken naar havens onderweg waar stroom aanwezig is en ’s nachts zoveel mogelijk op stroom aansluiten. Dan zou de terugreis weinig problemen opleveren, zo dacht hij.

Slingerend door het Franse landschap richting het kunstwerk van Arzviller.

Helaas is de werf nog steeds niet bereikbaar; alle drie de telefoonnummers die ik ervan heb blijven zo dood als een pier. Anders had ik Rob (de werf) vriendelijk verzocht mij 8 nieuwe Mastervolt AGM-accu’s te brengen. Om 10 uur konden we verder reizen. Eerst naar de grote lift-sluis bij Arzviller. Dit was echt indrukwekkend. Heel simpel afmeren in de sluisbak en vervolgens je ruim 44 meter de berg op laten rijden. Daarna even boven afgemeerd en de zaak nog eens goed bekeken en gefilmd van bovenaf. Na 3 km de 2 tunnels. Eentje van 2300 meter en één van 475 meter. Topconcentratie en zorgen dat je in het bijna-donker niet tegen één van beide kanten botst. Nou, dat ook weer ongeschonden doorgekomen en uiteindelijk afgemeerd bij Niderviller. Morgen draaien we het kanaal naar de Saar op.

77

En zo rijdt de hele sluisbak de helling op, 44 meter omhoog.

Van boven af bezien.

78

Pas op voor mijn tentje! Kom niet tegen de muur, want dan heb je schade!

Ik zie net een huurboot afmeren! Moet je voorstellen; meneer komt aangevaren, haaks op de steiger. Waarschuwt zijn dochter die boven op dak zit te kijken. Zij laat zich van het dak glijden en rent naar voren. Op het moment dat ze de boeg bereikt knalt de boot tegen de steiger en rolt dochterlief op de steiger. Zonder touw natuurlijk, dus snel opgekrabbeld, terug aan boord gesprongen, touwtje gepakt en inmiddels was de boot teruggeveerd van de steiger en sprong de dochter in het water!! Is dat lachen!!. Alles liep goed af, maar of de dochter nog een keertje mee gaat varen????? Ja, je ziet wat onderweg!! 8 augustus.

Hier draaien we het Saarkanaal op.

79

Na 2,5 uur doorvaren zonder sluizen aangekomen in een minuscuul plaatsje Houillon op het kanaal richting de Saar. Lekker weertje en we liggen in een haventje naast elkaar met aan de andere kant van de kade een enorm meer. Zeshonderd hectaren groot. Op de kaart staat een zeilbootje ingetekend in dit meer, dus verwachten we watersport. Op het meer ligt zegge en schrijve één visbootje!!! Een genoeglijk praatje gemaakt met de vissers en zowaar hielden ze de maden voor de functie waarvoor ze waren gekocht. Voor vissen dus! Mogelijk blijven we hier een poosje, want Jan is nog steeds niet van z’n verkoudheid, die al weken duurt, af en Cora begint vermoeidheidverschijnselen te vertonen van de continue stroom van indrukken en steeds nieuwe beelden op haar netvlies. Hoewel het reistempo beslist laag is met meestal één dag varen (3 tot 5 uurtjes) en dan meestal 1 dag rust, is toch elke dag anders en lopen de hoofden vol van de indrukken. Donderdag 9 augustus. Moor weertje, zo’n 25 graden en een beetje wind. Endje fietsen, lezen enz. Niets verder te melden. 10 augustus. Weer een mooie dag. Op tijd vertrokken, want we hebben 14 sluizen te passeren. En via de automaat werkt het toch niet zo snel als via de Renaultjes met de mannetjes en/of vrouwtjes. Maar het gaat allemaal goed en we zakken 2,678 meter per sluis. Wat een onzin om dat zo nauwkeurig aan te geven op de kaart, want het nodigt uit om het na te gaan meten. En stel je voor dat we 2,70 meter zouden zakken ……. dan moest dat worden gecompenseerd met de volgende sluis, anders kwam het niet goed. Stel je voor, dan kom je onder zeeniveau uit als we in Nederland aankomen. Tegen 3 uur meerden we af in Mittelsheim. Een klein onbetekenend plaatsje met een camping aan het meer met wat watersport. En het was daar helemaal niet druk. Je zou anders verwachten midden in vakantietijd. 11 augustus. Weer vertrokken uit Mittelsheim en we komen aan in Sarralbe. Dat heeft nog een stevig uitziende kerk, dus dat plaatsje moeten we aan een nader onderzoek onderwerpen. Onderweg weigerde een sluis te functioneren. De deuren gingen niet dicht, dus een “Renaultje” gebeld. Binnen 5 minuten was er een aanwezig en na enkele rammen op knopjes ging alles weer zoals het moest. Onderweg varieerde het landschap van tussen bossen varen en open vlakten met vergezichten van wel tot meer dan 20 kilometer. Op het jaagpad zag ik een kopje uitsteken boven het lange gras en even later huppelde er een prachtige vos over het pad. Wat een grote! Mooi om te zien, behalve voor jagers dan! 12 augustus. Na het kopen van vers brood op zondagmorgen – dat zullen we missen buiten Frankrijk – om 9.30 vertrokken voor een klein stukkie naar Wittring (11 km), dan hebben we morgen minder te varen. Morgen komen we aan in Sarreguemines, het laatste stadje in Frankrijk, voordat we Duitsland in gaan. Dan is het gebeurd met de Franse dongel en moeten we weer overschakelen op de dure Nederlandse KPN-dongel. Dat wordt dan geen Google Earth kijken en andere zaken. We kunnen daar tanken door middel van een zelftankapparaat en liggen dan weer naast een supermarkt. Dus de kar weer volladen met het zware spul en in de boot kieperen. 80

We liggen nu naast een restaurant, dus dat wordt een makkelijke keuze vanavond. Volgens mij zijn er verder geen gelegenheden hier. Het is maar een gehuchie. En weer is het weer om te zoenen. Rond de 25 graden, heel licht bewolkt en een licht windje. Onderweg weer enkele verre blikken kunnen werpen op de omgeving en we kunnen constateren dat er meer heuvels komen. Je ziet hier veel natuurweiden met veel bloemen en ….. ja hoor, stekels kennen ze hier ook. De pluizen waaien zo de boot in. De naderen de echte Saar die na 100 km uitstroomt in de Moezel en dan varen we tussen bergen door met veel druiven op de hellingen (zeggen ze). We zullen daarvan nauwgezet verslag uitbrengen.

Week 20 13 augustus. Een klein stukje naar het tankstation vlak onder de stad Sarraguemines. Hier wordt je het vel niet over de neus getrokken want het is een pomp door de gemeente ingesteld. De dieselprijs is € 1,47 per liter en volgens enkele Duitsers is die prijs bijzonder gunstig, want in Duitsland is deze rond de € 1,60. Volgens de kaart kan je hier betalen met je pinpas, maar die automaat was kapot. Dus alle centen bij elkaar opgeteld konden we voor € 525 tanken. Op 150 liter na was de tank weer vol. Jan en Andrie gingen eerst pinnen in de stad. Daarna een mooi plekje onder een oud-Casino gevonden met (gelukkig) stroom op de steiger.

Warm weertje in Sarraguemines. De lakens hangen weer op.

Het is een hele mooie stad met mooie bloembakken aan bruggen en andere plaatsen. Het is ook weer een Ville Fleurie en je begrijpt niet hoe ze die bakken zo mooi kunnen houden en dat maanden lang. Prachtige composities van kleuren en nooit zie je uitgebloeide planten erin. Ze hebben speciaal voor dit doel waterwagentjes die je soms in de morgen ziet rijden. Het is een plaatsje om nog een dagje te blijven liggen 81

14 augustus. Vanmorgen werden we wakker gemaakt door een watermannetje met trekkertje en aanhangwagentje met een watertank daarop met een aparte motor met pomp die op 20 meter naast de boot uitgebreid bezig was de bakken te besproeien. Wat wordt daar een werk van gemaakt!! De halve stad doorgelopen voor een bakker, want ook die gaan met vakantie. De ene na de andere was dicht. En zo kwam ik met een hongerklop terug van mijn ochtendwandeling op de nuchtere maag. Cora naar een museum, maar in tegenstelling tot de folder waren ze toch gesloten tussen 12 en 14.00 uur. Dus die was niet zo vrolijk! Warm weertje, rond de 30 graden en zo blijft het nog zeker een week. Het doet ons verlangen naar de Krabbenkreek en de Grevelingen. 15 augustus. Het is vandaag een religieuze feestdag. Maria Hemelvaart. Iedereen vrij en geen winkel open, op een enkele bakker na en dat is zoeken. En warm dat het wordt!! Een eind boven de 30 graden. En Jan en Andrie zijn lekker gaan fietsen met die hitte. Dit is een beetje te!

Traject Straatsburg – Sarreguemines 157 km.

16 augustus. Vanmorgen vroeg regende het lekker op het dak van de boot. En het was om 8.00 uur lekker afgekoeld. Vanmorgen vertrokken uit Sarreguemines naar Saarbrücken en dat ligt in Duitsland. Vanaf begin april waren we in Frankrijk met z’n nauwe sluisjes en de mannekes met de Renaultjes in nu zijn we in het land van de Bockwurst en de schnitzels. Die laatste eerst maar eens gegeten op een terrasje van Saarbrücken (smaakte prima) en ze hadden daar ook een prachtig winkelcentrum. Een Duitse dongel geregeld bij meneer Vodafone en na veel vijven en zessen geïnstalleerd op de laptop, met hulp van de winkel, want ik was al weer enkele malen op tilt geslagen en dus met de nieuwe dongel en laptop op de fiets naar de winkel terug. 82

En zo kunnen we ook vanuit Duitsland de reisverslagen doorsturen naar onze achterban. Ook gelukte het om bij een superboekhandel een vaarboek van de Moezel en van de Rijn te vinden (er was er van beide maar één in voorraad!!) en deze snel aangeschaft. Zo nu kunnen we ook op papieren kaarten varen en vooraf de route plannen. Dat geeft een goed gevoel! 17 augustus. Vanmorgen vroeg vertrokken. Wat een lawaai! We lagen op een 60 tal meters van een snelweg midden in Saarbrücken. Als je buiten zat kon je elkaar niet verstaan. Nu over de rivier de Saar richting Trier. Lekker doorvaren en maar 3 sluizen op 43 km. we liggen nu bij het plaatsje Merzig aan een afmeerkade voor grote schepen. We hebben even in een jachthaven gekeken, maar het zag er allemaal niet zo stevig uit en mede omdat er niet werd gereageerd op onze oproepen via de Marifoon zijn we maar weer omgedraaid. Op het moment dat we weer wegvoeren kwam er een mannetje aangerend om ons binnen te houden, maar we zijn toch maar vertrokken naar de kade aan de overkant. Voor ons ligt een passagiersschip. We hebben een poosje gebabbeld met de Nederlandse kapitein. Het is een prachtig landschap. Onderweg dreef een lijk van een meerval van wel 1.5 meter lang. Jan dacht al weer aan vissen natuurlijk. Morgen naar Saarburg. Dat moet weer een heel mooi stadje zijn. 18 augustus. Vandaag Lennert jarig. Zijn eerste verjaardag als pappie! Zou de kleine Niek er iets van merken? Vanmiddag om rond 13.00 uur afgemeerd in Saarburg. Een schitterende plaats, waarvan we maar met mate van kunnen genieten. Want het is warm! Rond de 35 graden. Gelukkig staat er zo nu en dan een lekker windje, anders was het in de schaduw zelfs niet te harden.

De Saar kronkelt lustig door het landschap.

83

Er loopt een riviertje dwars door het stadje en dat gaat via een waterval tussen de bebouwing naar beneden. Een deel van het water wordt door een houten constructie afgeleid en dat brengt drie waterraderen in beweging. Een mooie constructie dat met houten schuiven kan worden bediend om meer of minder water te geleiden naar die raderen. Heel bijzonder. En natuurlijk zijn rond die waterval een troepje terrasjes breedwerpig uitgezaaid en daar kun je wat drinken en/of eten (als je je portemonnee niet hebt achtergelaten op de boot tenminste). Vanavond gaan we daar met z’n vieren uit eten. Lekker romantisch doen. Ook liggen er al veel wijngaarden langs de berghellingen. Men zegt dat de beste moezelwijn uit Saarburg komt! Ook dat gaan we proeven vanavond. Morgen blijven we een daagje liggen (om de kater te verwerken, ha, ha).

Een riviertje stroomt door het stadje.

Zondag 19 augustus. Morgen komt een broer van Jan enkele dagen met hen meevaren en die zal in de buurt van Trier opstappen. Vandaag is het warm!!! Op naar de 38 graden. Eerst met een kabelbaan/stoeltjeslift naar boven op de berg en van een prachtig uitzicht genieten. Cora heeft zich kranig gehouden en mee geweest met de lift, ondanks haar hoogtevrees. Bibberend zat ze naast me, maar ze deed het!! Het is vandaag drakenbotenrace op de rivier, vlak voor ons. Smalle bootjes met 20 peddelaars erin, een stuurman achterop en een trommelaar, die de maat aangeeft, voorop. Leuk gezicht. Gisteren waren ze de gehele middag aan het oefenen met het echte “Duitse geschreeuw” erbij en nu is dan de wedstrijd en per boot hebben ze dezelfde kleuren aan. We zitten eerste rang. Ook speelt er een uitstekende band bij het peddelfestijn. Ook dat treffen we weer. We geraken steeds meer onder de indruk van al wat we meemaken. Wat zijn we bevoorrecht!

84

3 waterraderen op een rijtje.

Drakenbotenrace op de Saar.

Week 21 20 augustus. Vanmorgen vertrokken uit het prachtige Saarburg. We hebben daar, ondanks de hitte, erg goed gelegen. 85

Het uitzicht was geweldig boven op de berg.

Het was een beetje bewolkt en de zon kwam weer snel door. Op naar Konz, het plaatsje waar de Saar in de Moezel stroomt. Maar 12 km varen en 1 sluis, dus om half elf lagen we alweer afgemeerd in een jachthaventje, waar we net in konden. Zoeken naar een steiger aan de kant in de rivier, maar niet gevonden. De havenmeester vertelde me later dat het steiger, dat ik op Google Earth had zien liggen, deze winter gezonken is. Hoewel er in de boeken stond dat je met maximaal 14 meter naar binnen mocht vonden we toch allebei een plaatsje, op voorspraak van een Belgische oud-binnenvaartschipper, die we inmiddels hebben leren kennen op voorgaande ligplaatsen. Zo zie je de gehele reis regelmatig dezelfde boten met natuurlijk dezelfde mensen erop. Met sommigen heb je niets, maar met anderen klikt het. Zo was er een Nederlandse kapitein van een Baselse gigapassagierschip van 120 meter lang en 11.50 meter breed, genaamd de Modigliani, die even een praatje kwam maken. De dagen daaropvolgend kwamen we hem regelmatig tegen, of haalden we hem in als hij aan de wal lag. Elke keer verscheen mijnheer op de brug en zwaaide uitbundig naar ons. Dat zijn leuke dingen voor de mensen. Je hoorde hem dan door de luidsprekerinstallatie omroepen: “dat zij twee Nederlandse schepen die een rondje Europa doen”. En dat in meerdere talen. Zo ontmoet je veel aardige mensen onderweg! En je hebt met allemaal een praatje over boten, kanalen en sluizen. Vanmiddag is de broer van Jan aangekomen. Hij zal deze week meevaren in de richting van Koblenz en daar via de trein weer terug gaan om zijn auto, hier in Konz. Zowaar viel er een buitje rond het middaguur. Even kort plenzen en daarna werd het weer warm. Maar 30 graden overigens, lekker temperatuurtje na de hitte van gisteren. 21 augustus. Vanmorgen weer om 9.00 uur vertrokken. We kwamen al snel aan bij de sluis te Trier, maar het licht wilde maar niet op groen springen. Nu had ik die ochtend al gehoord van mensen in de haven dat het wel eens uren kan duren voordat je wordt geschut. Eindelijk, na een half uurtje kwam er een niet al te groot vrachtschip waar we nog achter konden afmeren in de 86

sluis. Dit vrachtschip gevolgd tot de volgende sluis en daar konden we dus direct achter binnenvaren. Om half drie afgemeerd bij Neumagen-Dhron. We hadden 47 km gevaren en twee sluizen gehad. In de omgeving is heel veel druiventeelt en soms zie je ze spuiten in de druiven, of takken snoeien. Heftig klusje hoor op die steile hellingen. Veel namen van wijnhuizen op de hellingen als reclame. De huizen en de dorpjes zien er netjes onderhouden uit in deze omgeving. Er wordt blijkbaar geld verdiend met het uitgeperste product. 22 augustus. Vanmorgen om 8.30 vertrokken. We hebben maar een 23 km gepland, maar volgens de broer van Jan, die zich Henk noemt, moet Bernkastel een mooi plaatsje zijn. Nu zegt Henk wel eens meer wat, maar deze keer heeft hij meer dan gelijk. Het is wel toeristisch, maar wat zijn de oude gebouwen keurig onderhouden! Prachtige gevelpartijen. Je kunt zien dat hier geld wordt verdiend! De binnenstad is één bonk vakwerkhuizen. Prachtig! Het is hier overigens vergeven van de Nederlanders. De vakantieperiode in Duitsland is voorbij, maar die in Nederland nog niet geheel, blijkbaar. Wat een druivenvelden tegen de berghellingen. Je vraagt je af waar blijven ze toch met al die wijn. In Frankrijk hebben we toch ook wel wat gezien zo hier en daar, maar die hoeveelheden die we hier zien!!!! Ongelofelijk!

Druiven, druiven, druiven. Meer dan 200 km langs de Moezel.

Vanmiddag kregen Jan en Andrie een ernstig bericht dat een moeder van hun schoondochter een hele zware hersenbloeding heeft gehad. Zij is net zo oud als Andrie en ze hebben veel contact met hen. Even afwachten hoe zich dit verder ontwikkeld. Mogelijk wordt vanavond besloten in sneltreinvaart terug te keren naar Nederland. Even afwachten en de toestand laten bezinken. Als het moet zijn we in 7 dagen thuis(als er niets bijzonders gebeurd!). 87

Bernkastel.

En nu doet de Duitse Dongel het niet meer!! Hij stelt allerlei vragen die ik niet snap en dan word ik méér dan hels. Ik moet iets verwijderen en opnieuw installeren en dan vind je het knopje verwijderen niet. Qurtstriuqqquuuqogosternokkenogeensaantoe!!! Dus ook geen Google Earth om de tochten te plannen en dat is een heel stuk vervelender! Dan maar geen weerberichten en Nederlandse teletekst meer lezen.

Traject Sarreguemines – Bernkastel 179 km.

88

23 augustus. Vandaag naar Traben-Trarbach(die naam heb ik ook niet verzonnen!). Onderweg één sluis en die liet me ons daar wachten!!!! En als je dan contact met ze opneemt via de Marifoon verrekken ze gewoon te reageren. En blijf maar vriendelijk, want anders laten ze je wachten tot de volgende dag. Zij zijn de baas per slot van rekening!! Maar ja, we hebben vakantie. Schitterende dorpjes onderweg en niet anders dan druiven op de hellingen! Het houdt niet op. Heel de wereld kan hier dronken van worden denk ik zo. Over de 23 km druiventeelt, die we zagen, zag ik twee mensen snoeien, één was bezig met spuiten en één was de paden aan het frezen. Verder was er niemand bezig in de wijngaard. Onderweg veel campings gezien en veel camper-staanplaatsen. Geen nieuws van de patiënt, dus we gaan volgens plan door. Het programma van de Duitse dongel onder toeziend oog van Henk, de broer van Jan verwijdert en opnieuw geïnstalleerd en nog doetieutniet. Ergerlijk kreng. Het is zonde van de mooie Moezel om hem erin te lazeren! 24 augustus. We liggen nu in Cochem. Weer zo’n toeristisch dorpje/stadje waar nu wijnfeesten aan de gang zijn. Compleet met een Nederlands dweilorkest uit Arnhem. Het kunnen Olympische zomerspelen zijn, winterspelen, WK Schaatsen of welke grote sportgebeurtenis dan ook, een Nederlands dweilorkest hoort erbij, dus ook bij de wijnfeesten in Cochem aan de Moezel (50 km van Koblenz).

Een Nederlands dweilorkest op een Duits wijnfeest.

Weer mooi weer na een buitje vannacht. Wel wordt het langzamerhand minder warm (niet erg dus). 89

Vandaag 3 sluizen, maar dat ging redelijk vlot. We konden met een Nederlands vrachtschip mee de sluis in en zijn achter hem mee gevaren. Gelukkig ongeveer onze snelheid. Morgenochtend gaat de broer van Jan op de trein en vertrekken we zo vlot mogelijk naar huis, zonder te lange dagen te maken. Naar verwachting zijn we dan rond 1 september weer in Nederland. Dan gaan wij direct naar de werf om het accu-probleem aan te pakken. Ook hebben de motoren dringend een grote beurt nodig, dus dat wordt een paar dagen Dordrecht. We liggen nu al 4 nachten langs de oever van de Moezel. ’s Nachts komen er wel vrachtschepen langs, maar het schommelen en rukken aan de lijnen valt mee. ’s Avonds laat Jan de generator tussen 1 en 1 ½ uur draaien en dan komen wij de nacht weer door met onze accu’s. Het wijnfeest begon met 12 hele zware kanonschoten vanaf de burcht boven het stadje. Wat schrok dat hondje van ons. Ze lag een uur te bibberen van angst. Daarna de harde muziek natuurlijk! 25 augustus. Henk is al vroeg vertrokken (8.00 uur) dus we waren vroeg paraat. Om kwart over 8 kwam er een groot passagiersschip langs, dus wij dachten snel achterop varen, dan kan hij de sluizen voor ons openen.

De Moseltalbrücke bij Winningen, 120 meter hoog, en elk plekje wordt benut om druiven te telen.

Vlak na Cochem meerde dat kreng af, dus weg was onze sluisopener. Nu bleek dat niet nodig te zijn, want de sluizen werden op onze afroep bediend. Het ging dus erg vlot. Om 13.00 uur voeren we bij Koblenz de Rijn op en kregen we 6 km/uur stroom mee. Varen we normaal rond de 11,5 tot 12 km per uur, nu vliegen we met een vaart van ruim 18 km/uur de Rijn af. Het is erg goed opletten, want er is veel vrachtvaart en er wordt veel met blauw bord op gevaren.

90

Voor de niet-ingewijde-lezer: Vrachtvaart vaart graag op zo weinig mogelijk stroom tegen. De meeste stroom ervaar je in de buitenbocht, want ook de stroom wil “de bocht uitvliegen”. Het is de vrachtschepen toegestaan de binnenbocht te nemen (links varen) als ze een blauw bord voeren. Dat moet je dus tijdig waarnemen als tegenligger, en dan als de bliksem oversteken en links gaan varen. Je kijkt dus continu door je verrekijker of een tegenligger een blauw bord op heeft of niet.

In het begin leek het erg mee te vallen met de scheepvaart, maar plots hadden ze een blik vrachtvaart open getrokken en kwam er maar geen eind aan. Op 20 km na Koblenz zochten we een ligplaats op voor de nacht en doken we een zijtak in waar afmeersteigers lagen. En dat was niet diep genoeg. Net even de grond geraakt en een lichte beschadiging opgelopen aan de schroef. Geen onbalans of zo, maar plots was het brandstofverbruik wat hoger van de bakboordmotor. In een andere haven afgemeerd en even aan de schroeven gevoeld. Duiken dus. De beschadiging viel mee, dus we kunnen wel doorvaren. Niet te hard dan. Je hoort en voelt geen onbalans gelukkig. De schroefrand op enkele plaatsen licht gerafeld.

Kaiser Wilhelm kijkt toe of alles goed gaat.

26 augustus. Vanmorgen om 8.30 uur vertrokken van Brohl naar Neuss(dachten we). Maar de jachthaven was niet geschikt voor onze maat boten. Er was een steigertje vrij waar we zouden kunnen afmeren, maar er stond een bord op: max 10 meter en 4,5 ton. En wij met ons gezamenlijke 55 ton durfden we daar niet aan af te meren.

91

Düsseldorf, de jachthaven.

Dus er weer uit en door naar Düsseldorf en daar in de haven afgemeerd. 125 km gevaren vandaag. Om 16.15 uur afgemeerd. Wat een zootje ongeregeld is dat blauwe bord varen. Soms 3 dik en dan moeten wij er maar tussendoor friemelen. Ook gebeurd het dat een boot geen blauw bord op heeft en vaart hij toch aan de verkeerde kant en soms met blauw bord en toch rechts varen. Het is soms gokwerk. Maar de Rijn is breed en er is plek genoeg hetzij linksom, hetzij rechtsom. Nog twee dagen varen en we liggen in Nederland.

Traject Bernkastel – Düsseldorf 282 km.

92

Week 22 27 augustus. Düsseldorf was een redelijk rustig plekje in een hoek van een voormalige vrachthaven. Allemaal nieuwe gebouwen eromheen, de ene al moderner dan de andere. Één gebouw leek erg op het nieuwe stadhuis van Zierikzee, maar de muurplaten waren van roestvrijstaal i.p.v. aluminium, allemaal lachspiegels. We lagen met de boten onder de grote televisietoren. We hebben daar Braziliaans gegeten en het was prima (vonden wij). Vandaag gelukkig weer een zonnige dag. Het grauwe industriegebied, waar we doorheen varen, ziet er dan toch weer een stuk vriendelijker uit dan door beregende ramen tussen de ruitenwissers door. Het scheepvaartverkeer was ook minder hectisch vandaag. Alleen het eerste gedeelte werd met blauw bord gevaren, vanaf Duisburg niet meer. We liggen nu vanaf 13.30 uur in Wesel, heerlijk beschut in een inham, ingericht als jachthaven. Nu 85 km gevaren. 5 uurtjes dus met een gemiddelde snelheid van 17 km/uur. Heerlijk die stroom mee! Even de trip voor morgen voorbereiden, de Nederlandse kaarten tevoorschijn grabbelen en vooraan leggen in mijn kaartenkast en op naar Tiel morgen. 97 km te gaan vanaf Wesel. 28 augustus. Van Wezel naar Tiel is 6 uur op je krent zitten en goed opletten. De boot en de stroom doen de rest. Een beetje sturen mag je zelf doen.

Kalkar is nu een pretpark van Henny van der Most.

Onderweg vanaf de Waal weer letten op blauwe borden, deze schijnen op de Niederrhein in Duitsland niet te worden gebruikt. Ik heb nergens gelezen dat het niet mag, maar het gebeurde gewoon niet. Om half 3 meerden we af in Tiel. We werden keurig opgevangen door de havenmeester. Een service die we zelden meemaken. En na de afmeerkoffie(thee) boodschappen doen bij de plaatselijke C1000. Wat een kwaliteit hier in Nederland. Schitterende groenten in de bakken/schappen, niets verdort of beschimmeld. Vele malen 93

mooier dan in Frankrijk en ook een beetje beter dan in Duitsland. Wat zijn we verwend in ons landje. En dan al die bekende merken weer! Goed weer thuis in Nederland te zijn.

Nijmegen.

Vanavond het afscheidsdiner met Jan en Andrie. Zij gaan via familie huns weegs naar het Brielse Meer en wij morgen direct naar de werf in Dordrecht. Fijn dat we daar direct terecht kunnen. Dus na 5 maanden samen optrekken, samen varen, samen aan de afmeerkoffie of –thee, samen overleggen wat we de volgende dag gaan doen, samen even contact zoeken via de Marifoon over hoe mooi het is onderweg, heb je dit gezien, of dat, of ik ben het zat, zullen we gaan afmeren, samen Europees Kampioenschap voetbal kijken en dan samen op Oranje kankeren dat het weer niets was. Het zal stil zijn zo saampjes. We zullen ze nog missen. We hebben de gezamenlijke “vakantie” afgesloten met een uitstekend etentje in een Israëlisch restaurant in de binnenstad van Tiel. Het beste restaurant in de 5 maanden dat we weg zijn geweest.

94

Traject Düsseldorf – Tiel 175 km.

29 augustus. Uitgezwaaid door onze Flakkeese vrienden en ruim 4,5 uur later afgemeerd in de 2de Merwedehaven in Dordt. Laat de mensen van de werf zich maar eens buigen over de accu’s. Donderdag 30 augustus. De motoren krijgen een grote beurt en de accu’s worden getest. En ja hoor, 5 accu’s zijn helemaal versleten, eentje half en er zijn dan nog 2 goede over. Geen wonder dus dat ik te weinig stroom heb. Ik heb de laatste weken gedacht dat ik maar een paar honderd ampères dan in plaats van 1280 die er in de 8 accu’s moesten zitten. Door enige vertraging in de onderhoudsbeurten van de 2 motoren kwamen we pas laat toe aan de schroeven en toen begon het me daar te regenen en te stormen. Het leek ons beter dit maar tot later uit te stellen. Toen kwam het palaver over hoe het probleem met de accu’s moest worden opgelost. De conclusie is dat er morgen om 8.00 uur een externe deskundige (relatie van de nieuwe werfeigenaar) komt kijken hoe de stand van zaken is en die zorgt ook dat we morgenmiddag met nieuwe accu’s kunnen vertrekken. Ook wordt het systeem van inbouw even doorgelicht. De nieuwe eigenaar is hierin zeer doortastend. Feitelijk is het ook eenvoudig. Deze zijn kapot, dus er moeten toch nieuwe in. Maar belangrijk is dat de oorzaak wordt opgespoord, anders zitten we over 15 maanden weer met ditzelfde probleem. Hopelijk vind men morgen een oorzaak. 31 augustus. Vandaag was het erg hectisch. Wachten op de één en de ander had langer werk dan gepland. Besloten is om 6 nieuwe Victron-accu’s te plaatsen en de twee goede Mastervolts te bestemmen apart voor de boegschroef. Dat wordt later aangesloten en de boegschroef wordt tijdelijk nog op de nieuwe aangesloten. Volgens de technische gegevens zijn de Victron’s 1 mm breder en de vraag is of ze wel in de ruimte passen. 4 naast elkaar is dan 4 mm breder, en dat zou eigenlijk niet kunnen volgens de metingen. Verbazingwekkend bleek dat ze exact de zelfde breedte hadden dan de vorige en dus perfect in de boot pasten. Mag het ook een keertje meevallen.

95

De oorzaak kon niet worden vastgesteld. Mogelijk één slechte accu tussen de overige en die kan de rest “opvreten”. Typisch is dan dat er naast de volledig versleten accu’s nog 2 stuks 100 procent accu’s tussen zitten??!(opmerking van mij, een leek dus) Uiteindelijk konden we om kwart voor 5 vertrekken. Toen we net voorbij de afslag naar de Noord, tegenover Dordrecht, waren viel mijn blik op de accumonitor en bleken de dynamo’s niet bij te laden. Wellicht een draadje vergeten aan te sluiten. Dus snel gebeld en terug naar Sliedrecht deze keer, want daar kwamen de accu-monteurs vandaan. En ….. een draadje zat verkeerd aangesloten. Binnen 5 minuten was het gepiept. Nu was het echter zo laat en we waren zo moe, dat geen puf meer hadden om naar Strijensas te varen en zijn we bij Papendrecht de jachthaven binnengelopen en daar overnacht. Later bleek de acculader niet goed geprogrammeerd te zijn voor AGM-accu’s. De piek laadspanning moet voor dit type accu’s hoger worden afgesteld dan voor loodaccu’s. Dit vraagt een ander chipje in het besturingskastje. Mijn zoon had dit al aangegeven, maar zie techneuten maar eens te overtuigen van een punt dat ze niet zelf hebben verzonnen! De accu’s werden dus nooit goed doorgeladen en dat schijnt funest te zijn. 1 september. Vannacht 2 keer de hond uit moeten laten. Diarree! Weer qqstugktrbvxzwgosternokkenogeensaantoetoch!!!. Het lieve beestje kan er ook niets aan doen. Maar ik lag wel erg lekker met die nieuwe accu’s achter mijn rug. Ook ’s ochtend nog 2 keer de hond uitgelaten vóór vertrek en op hoop van zegen maar op stap met de boot. Ja, want op de boot kun je ze niet uitlaten en als ze moet, moet ze!! (klopt als een bus) Cora had nog een honde-medicijntje voor deze kwaal en waarachtig het ging goed. Na een tankstop in Dintelmonde (837 liter witte en 130 liter rode diesel. Ja, daar moet ik de aankomende winter weer hard voor werken) op naar Bruinisse en in de verenigingshaven (goedkoper dan Aqua Delta, want na het tanken let je daar weer op).

Traject Tiel – Bruinisse 130 km

96

Terugblik: Toen we voor de ingang van de Steenbergse Vliet waren, was de cirkel rond. Hier vertrokken we op 2 april en zijn we nu precies 5 maanden en 2420 km verder weer terug. Meewegende dat de tank niet helemaal vol zat bij vertrek heb ik ongeveer 2150 liter witte diesel verstookt en 200 liter voor de kachel en warm water(wordt ook door de kachel geregeld) en 345 draaiuren voor de motoren. Laten we zeggen dat de 200 liter rood wegvallen tegen het besparen van warm water en kachel thuis, wat dat staat natuurlijk uit als we weg zijn. We hebben 65 dagen niet gevaren met inbegrip van de week terug naar huis vanwege de geboorte van onze kleinzoon Niek en dus 88 wel en op die vaardagen hebben we gemiddeld ruim 27 km afgelegd. We zijn 398 sluizen gepasseerd en dat is dus meer dan 1 sluis per motordraaiuur en 4,5 sluis per vaardag. Je zou er sluizig van worden!! Rond 19 juli hebben we een record van 15 sluizen genomen. (overigens nu we in Bruinisse liggen hebben we de 400 sluizen gehaald sinds 2 april). Vanaf Koblenz tot de Volkeraksluizen hebben we ongeveer 413 km kunnen varen zonder sluizen. En met stroom mee op de Rijn hebben we op 26 augustus 125 km in 7,5 uur gevaren. Ons absolute dag-record. Een ander record was 3 juli. Toen vonden we een mooi plekje om af te meren na 7,6 km varen en dat moest ook kunnen deze reis. Genieten van wat je tegenkomt. De terugreis hebben we versneld afgelegd. Vanaf Saarbrücken, zeg maar vanaf de Frans/Duitse grens aan de Saar, kun je in 10 dagen thuis zijn als je elke dag vaart en dan mag je het op de Moezel nog rustig aan doen en genieten van de prachtige plaatsjes. Haast elke rivier of kanaal heeft ons bekoord. De Rijn hoeft niet zo zeer voor ons. Te veel scheepvaart (met die vermaledijde blauwe borden, geconcentreerd varen dus) en te veel industrie. Ook het kanaal van Gent naar Terneuzen is een verplicht nummertje zonder enige aardigheid. Daartegenover waren de Saar, de Doubs en de Moezel onvergetelijk. We zijn in veel - voor ons - totaal onbekende plaatsjes geweest waar we nog wel eens naar terug zouden willen keren. En ook plaatsjes die we kunnen missen als kiespijn (veel minder). Rivieren passen beter bij ons dan kanalen, hoewel Canal de Briare en Canal lateral à la Loire erg mooi varen is. We waren en zijn nog steeds erg onder de indruk van de service van de “mannetjes/vrouwtjes met de Renaultjes” van de VNF (Voie Navigable de France). Een jaarvignet voor de Franse wateren koste dan wel € 520 maar je kreeg er een nagenoeg persoonlijke begeleiding door het kanalenstelsel voor. En als er een boze visser was, traden ze voor je op en de visser verdween als sneeuw voor de zon (echter wel met achterlating van enkele maden ergens diep in een decolleté). Het gezamenlijke besluit om deze reis met z’n vieren te ondernemen is een hele goede geweest. Samen ben je sterker en sta je sterker. Bij ons afscheidsdiner in Tiel hebben we verwoord dat we ons nooit aan elkaar hebben geërgerd. Hooguit hebben we ons verwonderd over de ander en hebben we elkaars standpunten gerespecteerd. We hebben elkaar met respect behandeld en nooit enige meningsverschil gehad over de plannen voor de volgende dag of over een voorstel van één van ons om een dagje te blijven liggen of ergens onderweg op een mooi plekje af te meren en daar maar te blijven die nacht. 97

Een zeer belangrijke afspraak was dat we met elkaar zouden reizen, maar niet bij elkaar op de lip zouden leven. De afmeerkoffie/thee is een goede gebleken. Kun je direct je ervaringen van die dag uitwisselen en de plannen voor de volgende dag gezamenlijk maken. Eens per week een keer samen uit eten en ieder ging verder zijns weegs. We hebben 3 keer iets samen ondernomen. Een vaste vraag aan elkaar was: “wat gaan we doen, hoe laat vertrekken we of blijven we nog een dagje liggen?” Ondanks het feit dat wij sterkere wensen tot overwinteren in Zuid-Frankrijk hadden dan onze vrienden, hebben we er nooit spijt van gehad dat we bij Chalon sur Saone niet zijn doorgegaan naar het zuiden, maar oostwaarts zijn gegaan en zijn teruggekeerd naar Nederland. De Middellandse Zee loopt niet weg en we zijn nog jong! We hadden afgesproken “samen uit, samen thuis” en daar was geen spelt tussen te krijgen. We hebben erg veel beleefd en gezien. We hebben genoten, dag na dag. We zijn opa en oma geworden van een Dauphin (kroonprins), al het andere is dan maar bijzaak! We hebben het Interpolis-gevoel ervaren. Aan de lezers dank voor de moeite en tijd die het vast gekost heeft om al deze letters tot zich te nemen. Vooral dank aan diegenen die ons hebben teruggemaild met reacties op onze verslagen en hun eigen wels en wee’s. Daardoor hielden wij ook contact met ons thuisfront. We keken daar erg naar uit.

De totale route is 2422 km lang.

Einde reisverslag 2012. LdO 98

Ter overdenking Een spreuk op een huis in Bernkastel:

Dieses haus ist mein Und doch nicht mein Der vor mir war Dachte auch es wäre sein Er zog aus und ich zog ein Nach meinem tod Wird es wieder so sein (ofwel: alles is maar tijdelijk) 99

100