Zeven inspirerende vragen voor ambitieuze vrouwen met een dilemma. Marije van Duijne Strobosch

Zeven inspirerende vragen voor ambitieuze vrouwen met een dilemma

Marije van Duijne Strobosch

Zeven inspirerende vragen voor ambitieuze vrouwen met een dilemma Marije van Duijne Strobosch eIn dit e-book vind je:

Ø Zeven diepgaande vragen om je op weg te helpen naar jouw eigen balans tussen ambitie en realiteit. Ø Een vragenlijst om je huidige stressniveau te checken. Ø Heel veel tips om je te helpen om een structurele verandering in je leven in gang te zetten. Ø Oefeningen en opdrachten om de eerste stappen op weg naar jouw ideale situatie te zetten.

M energie Marije van Duijne Strobosch begeleidt ambitieuze vrouwen die (even) knel zitten naar meer balans. “Al meer dan 10 jaar coach ik mensen in organisaties en in individuele trajecten met een unieke aanpak gericht op je denken en gedrag. Zelf ben ik een ambitieuze 40-er met een brede achtergrond als bedrijfskundige, manager, trainer en coach. Ik heb een pubergezin en weet er alles van hoe het is om te schipperen tussen mijn eigen wensen en die van mijn gezin. Met aandacht en passie begeleid ik gedreven vrouwen naar hun eigen werkbare balans tussen ambitie en het altijd verrassende leven.” www.m-energie.nl [email protected] 06 21811585 Twitter: @marijevds Linkedin: http://www.linkedin.com/in/marijevanduijnestrobosch

Dit e-book bied ik gratis aan en mag je dus gerust verspreiden! Vermeld altijd wel mijn website www.m-energie.nl Dank je wel.

Inleiding Botsen bij jou de realiteit en je ambities ook regelmatig? Om me heen zie ik veel vrouwen van ongeveer mijn leeftijd – zeg tussen de 35 en de 50 – die een enorme drive hebben. Zij hebben veel in huis, een groot idealisme, een verlangen om iets neer te zetten, een ambitie. Aan de andere kant houdt iets hen tegen: de situatie waarin ze zitten met een gezin met kleine kinderen. Of de sandwich tussen zorg voor kinderen en zorg voor ouders. Of gezondheidsproblemen zoals een langdurige hernia, chronische klachten of een (dreigende) burn-out. Deze vrouwen willen èn èn. Ze doen hun uiterste best om alle ballen in de lucht te houden, maar dat is niet altijd gemakkelijk. En dan voelt het alsof er iets wezenlijks mist. Ze worden geleefd door de dag, alsof het leven een snelstromende rivier is die hen jarenlang meesleurt. Ik hoor ze regelmatig zeggen dat ze onvoldoende ruimte hebben voor hun eigen ‘ding’ en dat hun leven overvol voelt. En soms ook dat ze blij zijn als ze weer zonder kleerscheuren het weekend hebben gehaald.

Dit e-book is voor deze vrouwen bedoeld. Als herkenningspunt, als hart onder de riem en hopelijk ook als prikkel om iets te gaan veranderen. Want ik weet dat het kan. Er is altijd ruimte voor een andere inrichting van jouw leven. Jij kunt achter het stuur van jouw eigen leven gaan zitten en het zo inrichten dat jij een balans ervaart. En dat brengt rust. Dat hoeft niet meteen te betekenen dat je alles wat je wilt, hier en nu meteen kunt doen. Maar je werkt er aan, je geeft het aandacht en dan kan het groeien. Zoals een coach van mij ooit zei: stel dat het leven een landschap is. Je kunt genoegen nemen met het uitzicht dat je nu hebt en dat is vast prachtig. Maar als iets in jou omhoog wil, de berg op, geef dat dan de ruimte. Begin in elk geval met het beklimmen van die berg. Met elke stap zal je uitzicht veranderen. En ja, je bent niet meteen boven, maar het doet al goed om onderweg te zijn en van die andere uitzichten te genieten. Misschien is dit e-book voor jou de eerste stap op weg naar de top, naar een heel nieuw vergezicht. Dit e-book biedt je inspirerende vragen, tips en oefeningen en een vragenlijst om je huidige balans te checken.

Ik schreef dit e-book omdat ik in mijn coachingspraktijk merk dat het precies deze vragen zijn die helpen als iemand vast zit en niet verder omhoog komt. Telkens opnieuw helpen deze zeven ogenschijnlijk simpele, maar heel doordringende vragen om koers te bepalen en daadwerkelijk stappen te zetten. Het zijn basisvragen die je uitdagen om tot aan je eigen kern te gaan. Ik ga er van uit dat ze jou ook helpen. Natuurlijk zijn ook mannen van harte welkom om dit e-book te lezen. De tips en oefeningen zijn uiteraard niet manonvriendelijk!

Tot slot ben ik heel benieuwd naar jouw persoonlijke ervaring. Wat is het dilemma in jouw leven en hoe heb je dit opgelost of ben je dit aan het oplossen? Wil je jouw verhaal met mij delen, stuur me dan een e-mail: [email protected]. Je krijgt altijd antwoord. Ik wens je veel inspiratie op weg naar jouw eigen ideale uitzicht! Marije van Duijne Strobosch

Ik begeleid ambitieuze vrouwen die (even) knel zitten naar meer balans

1. Over botsingen, stress en basis-vragen De creativiteit van botsingen Waar sta jij in je leven? Zie je een overzichtelijke weg voor je of zie je een hobbel, een heuveltje of een enorme berg?

Er zijn fasen in je leven dat alles stroomt en als vanzelf lijkt te gaan. Wat je aanraakt, lukt en wat je wilt, krijg je (moeiteloos) voor elkaar. Maar dat is niet altijd het geval. Iemand vertelde me ooit dat elk mens 3 tot 5 keer een fase meemaakt waarin het niet stroomt en dat die fase telkens een paar jaar duurt. Ik weet niet of dit waar is, maar ik zie om me heen dat ieder mens wel eens worstelt.

Heel vaak komt dit, omdat er iets in de weg lijkt te staan. Je wilt ergens naar toe, maar het lange termijn uitzicht is geblokkeerd en de berg is lastig te beklimmen. Sommige mensen gaan vol in de aanval als ze een berg tegenkomen. Ze halen touwen, ijzers en rugzakken en klauteren omhoog. Anderen kamperen jarenlang aan de voet van de berg en zijn daar heel gelukkig. En er zijn ook veel mensen – onder wie ik zelf – die onderaan de berg eerst aarzelen. Wil ik wel omhoog? Wat brengt me dat? Kan ik er niet omheen? Het is lastig als je eigenlijk omhoog wilt, omdat je voelt dat dat jouw weg is, maar je tegelijk niet goed weet hoe je omhoog kunt komen. Dit e-book is niet geschreven voor de gedreven klauteraar. Die komt zelf wel boven. En ook niet voor de happy camper in het dal van de berg. Die zit daar prima. Dit boek is juist geschreven voor die andere mensen. Die wel omhoog willen, maar niet de juiste strategie weten of die onderaan de berg heen en weer wandelen zonder een besluit te durven nemen. Die mensen hebben last van de berg. De berg staat hen in de weg, ze kunnen niet verder, terwijl ze dat wel willen. Ze ervaren onrust in zichzelf, stress en schuldgevoel misschien. De berg is een realiteit waar we mee moeten dealen, waar we tegen aan gebotst zijn. Die berg of realiteit kan verschillende vormen hebben. Plaatje van een botsing met een bliksemschicht

Realiteit ß----à Ambities Zorg voor je gezin Je wilt jezelf uiten Werkplek waar je niet blij bent Je wilt je hart volgen Zorg voor ouders Je wilt je idealisme een plek geven Gezondheidsproblemen Je hebt een grote passie Echtscheiding Idealisme Gevolgen: Onrust Onhoudbare spagaat Schuldgevoel Stress Lichamelijke klachten

Laten we eerst eens naar de berg kijken. Die staat daar niet voor niets. Sterker nog: de berg kan het beste in ons naar boven halen. Een oud-collega van mij zei

altijd: “zonder wrijving geen glans”. Ik weet nog goed dat ik een bloedhekel had aan die uitspraak. Maar hij is wel waar. Botsingen, dilemma’s en wrijving zijn DE basis voor verandering, creativiteit en vernieuwing.

Mijn man werkt als natuurkundige bij de deeltjesversneller van CERN in Genève. Van hem heb ik geleerd hoeveel botsingen kunnen opleveren. Dagelijks worden in de deeltjesversneller protonen op elkaar geknald, zodat ze uit elkaar spatten in elementaire, met het oog niet waarneembare deeltjes. In die kleinste brokstukjes vinden de natuurkundigen sporen van nieuwe deeltjes die ons iets kunnen leren over hoe het leven werkt en hoe de aarde is ontstaan. Dit laboratorium werkt helemaal vanuit de gedachte: ‘zonder botsingen geen nieuwe aanwijzingen!’ En: het is elke keer verrassend wat er uit de botsingen komt. Dan zien wij als leken weer een stelletje nerds op tv juichen omdat er een spannende ontdekking is. Gefeliciteerd daarom met je eigen berg en je eigen dilemma! Stiekem hoop ik dat het zo af en toe botst in jou en dat je deze kans aangrijpt om te kijken wat je anders wilt…

‘Red alert, shields up, all hands to battlestations’ Terug naar de botsing: je werkelijkheid knalt keihard op je ambitie of verlangen. Dat levert dilemma’s op en die zijn uiteraard ook een bron van problemen. Vermoedelijk ben je uit je evenwicht en is je uitzicht troebel. Ook bij de botsingen in de deeltjesversneller komt een boel troep vrij overigens. Daarom eerst een uitstapje naar stress. Ik geloof er absoluut in dat lichaam en geest verbonden zijn en dat je lichaam soms veel eerder dan je hoofd signalen afgeeft dat er iets uit balans is. Soms weet je lichaam zelfs eerder dat er een lastig dilemma speelt dan jijzelf in de gaten hebt. Alsof je lijf de berg al heeft geregistreerd en je hoofd hem nog niet wil zien.

Allereerst: stress is van nature gezond. We hebben altijd een basislaagje adrenaline in ons lijf als we wakker zijn. Dit maakt dat we snel kunnen reageren op de situatie. We springen opzij als een auto plotseling de hoek om komt bijvoorbeeld. En als je een presentatie moet geven, een marathon wilt lopen of je goed moet concentreren om werk af te krijgen, maak je vanzelf handig een extra shot adrenaline aan. Stress wordt ongezond, als je veel stressmomenten ervaart en onvoldoende tijd neemt om te herstellen. Ik vergelijk het graag met de ruimteschepen in Star Trek. (Ja, ik ben een fan, vooral van Voyager!) Een ruimteschip heeft een duidelijk alarmsysteem. Ergens in de woeste ruimte komt er een vijandig schip voorbij of een onbekend ruimtemonster. ‘Red alert!’ roept de captain, ‘shields up, all hands to battle stations!’ Een zwaar ritmisch gezoem dreunt door het schip, de lichten worden gedempt en de rode alarmlampen kleuren de gangen. Alle bemanningsleden, inclusief de kok en de dokter laten los wat ze aan het doen zijn en grijpen de wapens.

In je lijf gebeurt hetzelfde. Als er gevaar dreigt of het wordt spannend, dan maak je hormonen aan die zorgen dat je op scherp komt te staan. Er gaat meer brandstof naar je spieren zodat die razendsnel in actie kunnen komen (bemanning grijpt de wapens) en je lijf schakelt de energietoevoer naar de systemen die niet levensreddend zijn uit; zoals je spijsvertering (denk aan de kok) en je immuunsysteem (denk aan de dokter). Die energie kun je op dat moment beter gebruiken om te vechten of vluchten dan om je boterham te verteren. In Star Trek kan het dan twee kanten op: òf er wordt strijd geleverd òf het blijkt vals alarm. In het eerste geval verbergt het schip zich in een protonenwolk of ander hoekje om de reparaties uit te voeren. In het tweede geval gaat iedereen terug naar zijn plek, puft nog even na of neemt een biertje.

Dat zouden wij eigenlijk ook moeten doen. We zouden de opgebouwde stress kwijt kunnen raken door daadwerkelijk te rennen, stampvoeten of boos te worden. Of we zouden even de tijd kunnen nemen om te kalmeren en te reflecteren op wat er gebeurd is. Het probleem is dat we daar vaak niet aan toe komen. We

negeren de opgebouwde spanning en lopen door zonder deze af te voeren. Dat is een keertje niet erg, maar als je keer op keer de stress niet afvoert, wordt je stressniveau erg hoog.

Bedenk daarbij dat we niet alleen stress krijgen van een werkelijke aanval van buitenaf. Ook gedachten en emoties geven stress. Bij de gedachte aan een toekomstige confrontatie of een lastige gebeurtenis uit het verleden verhogen we ons stressniveau. En als we een film kijken en samen met de hoofdpersoon bang zijn dat hij zal worden neergeschoten, maken we ook stress aan. Doe de stress-checklist Kijk eens naar je eigen situatie. Ben je stressvrij of geeft jouw lichaam ook signalen dat het niet volledig happy is op dit moment? Hoeveel van de volgende opmerkingen zijn op jou van toepassing? o Ik heb regelmatig last van hoofdpijn. o Ik heb regelmatig last van kleine klachten, zoals hartkloppingen, nekpijn, rugpijn of steken in de borst. o Ik slaap slecht en/of ben vaak moe. o Ik ben snel geïrriteerd. o Ik heb last van stemmingswisselingen. o Ik voel me rusteloos, opgejaagd of ongeduldig. o Ik voel me minder waard dan mijn collega’s. o Ik pieker veel. o Ik heb moeite me te concentreren. o Ik ben ontevreden over hoe ik mijn werk doe. o Ik ben niet meer zo gemotiveerd voor mijn werk als een tijd geleden. o Ik heb eerder conflicten met collega’s of mijn partner dan een tijd geleden. o Ik heb geen energie voor veranderingen of nieuwe dingen op mijn werk. o Ik heb het gevoel dat ik geen controle heb over mijn leven. o Ik heb heel vaak haast.

De een is de ander niet, maar je zult met me eens zijn dat het niet een heel goed teken is als je acht keer of meer een rondje hebt aangekruist op deze lijst. Dat is niet een reden om in paniek te raken, maar wel een aanleiding om alert te zijn. Het kan een drukke fase zijn of een tijdelijke dip op je werk: kijk dan over een paar weken of maanden nog eens naar de vragen. En als je voelt in jezelf, dat het structureler is dan dat, is dit misschien het moment om een stap te zetten op weg naar jouw eigen ideale uitzicht. Heb je minder ja, wees blij! Je mag dit e-book gerust wegleggen. Of… lees nog even verder, want voorkomen is beter dan genezen en dit e-book staat bol van de tips.

(De vragenlijst is trouwens gebaseerd op wat ik leerde in mijn opleiding HBO medische basiskennis en op Arbo GGZ vragenlijsten over stress.)

De eerste stap op de berg Okay. Bergen, stress, dilemma’s. Wat doet het met jou? Hoe hoog is je nood? Ga je er iets aan doen of blijf je nog even onderaan de berg heen en weer wandelen? Ik kan je één ding wel zeggen. Hoe moeilijk ik het vaak ook vond, telkens als ik boven op de berg stond, was het uitzicht megageweldig en was ik blij dat ik de klim was begonnen!

Een berg beklim je met kleine stapjes en met regelmatige rustpauzes. Op de volgende bladzijden vind je 7 basisvragen die je uitdagen, confronteren en je helpen om de eerste stap te zetten. Als jij het wilt, kan het. NU. Je neemt het roer in eigen hand en gaat op weg naar jouw eigen ideale uitzicht.

2. Zeven inspirerende vragen - Vraag 1: Waar sta je nu?

Voordat je welke berg dan ook gaat beklimmen: ga zitten. Juist als je het druk hebt en je innerlijke uitzicht troebel is, neem dan tijd voor jezelf. Zoek een rustige plek, zet je telefoon en computer uit en zorg dat je tijd hebt voor jezelf. Een kwartier is prima om mee te beginnen.

Hieronder heb ik een paar vragen geformuleerd die je kunnen helpen om je huidige situatie in kaart te brengen. Dat kan een lastige opgave zijn. De waan van alledag kan zo sterk in je hoofd rond darren, dat je het overzicht niet snel krijgt. Ooit was ik op vakantie op Corsica; een wonderschoon eiland met prachtige uitzichten op zee. ’s Morgens kon het alleen uren duren voordat de zeemist was opgetrokken en je de rotsige kustlijn kon ontwaren. Zo kan het ook in je hoofd zijn. Geef jezelf de tijd. Deze korte ontspanningsoefening helpt om de to-do-lijst en rondzingende gedachten in je hoofd even uit te schakelen. Je kunt uiteraard ook mediteren of een paar yogaoefeningen doen en voor sommige mensen werkt het goed om buiten een rondje te lopen.

Ontspanningsoefening: een leger hoofd Zet je voeten goed op de grond, zorg dat je ontspannen kunt zitten. Leg eventueel een kussen in je rug of zorg voor een voetensteuntje. Zorg dat er geen spanning zit in je bovenbenen en dat ze samen met je onderbenen een hoek van 90 graden vormen. Houd je rug recht tegen de leuning van de stoel en je hoofd ietsje naar voren gekanteld. Dan is je kaak het meest ontspannen. De wervels van je ruggengraat staan op een natuurlijke manier op elkaar.

Haal een paar keer diep adem. Ontspan je lichaam door het na te lopen. Ontspan je voeten, je enkels en je kuiten. Check of je knieën niet op slot staan. Ga met je aandacht naar je bovenbenen en via je knieën langs je onderbenen naar beneden via je voeten de grond in. Ga dan met je aandacht naar je heupen, zitvlak en bekkengebied. Zijn je billen goed ontspannen? Stuur dan je aandacht naar je buikgebied. Adem naar je buik, je middenrif en je borstkas. Stuur je adem langs je ruggengraat naar beneden en heb het gevoel dat je met je adem je hele romp vult. Ontspan je schouders. Haal diep adem en laat je schouders bij de uitademing iets verder naar beneden zakken. Herhaal dit een paar keer. Stuur je adem door je schouders heen via je bovenarmen, je ellebogen en je onderarmen naar je handen en vingers. Herhaal ook dit een aantal ademhalingen zodat je vingers goed warm worden. Adem nu diep in, houd je adem even vast en adem uit terwijl je met je aandacht langs je ruggengraat naar beneden gaat, via je billen, je benen en je voeten de grond in. Herhaal deze adem gedurende een aantal minuten.

Als je wat meer rust hebt gevonden in jezelf, neem dan de tijd om de volgende oefening te doen:

Oefening: hoe gaat het echt? Beantwoord de volgende vragen voor jezelf: · Wat maakt jou blij in je leven? · Waar ben jij tevreden over?

Sta stil bij wat in je op komt als je deze vragen leest. Wat voel je in je lijf? Kun je het door je heen laten stromen? Neem de tijd.

Stel jezelf pas de volgende vraag als je minimaal 5 punten hebt gevonden die je tevreden stemmen. De volgende vraag is: · Wat gaat er niet zoals jij wilt dat het gaat?

Sta ook nu stil bij de antwoorden die in je op komen. Je hoeft ze niet op te schrijven (het mag wel). Registreer ze maar gewoon en kijk of ze er mogen zijn. Welke gevoelens roept deze vraag bij je op? Word je verdrietig, boos, teleurgesteld misschien?

Kun je nu terug naar het blije en tevreden gevoel dat je even eerder had in jezelf? Probeer eens of het lukt om heen en weer te schakelen tussen het positieve en het negatieve gevoel in jezelf. Als je deze oefening hebt gedaan, heb je een eerste opening gecreëerd om oprecht te kijken naar jezelf zonder dat je daar meteen iets aan hoeft te doen. In onze resultaatgerichte samenleving zijn we gewend om te denken in oplossingen of acties, als we constateren dat iets niet is zoals we het zouden willen. Daar gaat het nu niet om. De uitnodiging is om te observeren en te constateren hoe het gaat, zonder in beweging te komen en als het kan ook zonder al te veel oordeel naar jezelf. Het helpt om dit regelmatig te doen. Eens per week bijvoorbeeld. Als je eerst de ontspanningsoefening doet, heb je daarna de rust om goed en diepgaand te onderzoeken in jezelf wat er speelt. Regelmatig deze oefening doen, heeft bovendien als voordeel dat je jezelf leert kennen en veranderingen sneller opmerkt.

- Vraag 2: Wat is jouw ideaal?

Droom jij nog wel eens? Af en toe neem ik even vrij van mezelf. Dan ga ik in zo’n houten tentje aan de kust zitten. Met uitzicht op de golven die aan komen rollen op het strand. Dan eet ik extra zoute friet met een kopje thee (ik weet het, voor velen een afgrijselijke combinatie, voor mij echter onweerstaanbaar) en staar naar de zee. De ideale plek om te mijmeren. Hoe zou ik het willen? Wat is mijn ideale leven? Wat is mijn mooist denkbare uitzicht? Als ALLES wat jij wilt, zou kunnen, waarmee zou jij dan je dagen vullen? En je hoeft jezelf niet terug te houden! Wat zou jij doen? Aan klanten geef ik soms de jackpot-oefening. Je wint morgen de jackpot van de staatsloterij: 26,6 miljoen euro. Een niet te bevatten bedrag. Het wordt binnen een week op je rekening gestort. Alles kan en alles mag.

Weet je hoe vaak ik van klanten terug hoor dat ze die oefening niet konden maken, omdat ze hem te confronterend vonden? ‘Kan het bedrag niet wat naar beneden?’ kwamen ze soms de volgende sessie vragen. Of: ‘ik heb een plan gemaakt, maar 2 ton is wel genoeg hoor.’ Misschien is het onze calvinistische cultuur die ons belemmert om ongebreideld te fantaseren en om luchtkastelen te bouwen. Wie weet. Maar het is zo prachtig om het af en toe wel te doen. Ik beloof je dat ik je in de volgende vragen weer met beide benen op de grond zet, maar nu nodig ik je uit om onbekommerd te vliegen en plannen te smeden. Dit lijstje met vragen helpt je op weg:

Oefening: vragen om te dromen · Wat vond jij als kind het leukste om te doen? · Waarvoor mag ik jou midden in de nacht wakker maken? · Welke dingen, activiteiten, mensen maken dat je hart een sprong maakt? · Wat is jouw stokpaardje – waar kun je maar niet over ophouden in gesprekken met anderen? · Over welk onderwerp heb jij de meeste boeken in huis of informatie op je computer? · Wat geeft jou energie als je er mee bezig bent? · Wat wil jij bijdragen aan de wereld? Als je er helemaal in wilt duiken, pak dan een groot vel papier en brainstorm met kleuren, teken, verf of plak jouw ideaal. En hang het daarna op een plek waar je het regelmatig kunt zien.

Zonder het te groot te willen maken: het is jouw leven! Dat zeg ik bijna elke dag tegen mezelf. ‘Marije, het is jouw leven. Niemand anders gaat zijn best doen om iets van jouw leven te bakken. Iedereen is veel te druk met zijn eigen leven. Jij hebt deze tijd, deze talenten, dit hoofd, dit lijf, deze handen en voeten gekregen om iets moois, iets unieks neer te zetten.’

Niet makkelijk. Wel waar. En als het een goede dag is – wat het eigenlijk altijd wel is – dan opent dat een enorme nieuwsgierigheid in mezelf. Wat zal ik nou eens bedenken of aanpakken? Voor mij wordt het leven dan ook meer een onderzoek. Dan ga ik met mezelf op pad, dromend, doend, ervarend, levend. En DAT gun ik jou ook.

- Vraag 3: Wat houdt je tegen?

Okay. Je hebt je gedachten laten gaan over waar je nu staat. Je hebt gekeken naar wat goed gaat en naar wat minder gaat. Daarna heb je gekeken naar wat je wilt. Als je die twee nu bij elkaar brengt, wat krijg je dan? Ligt het vlak bij elkaar en ben je op weg om je dromen te verwezenlijken of is er een kloof tussen de realiteit en je ideaal? Ik vermoed het laatste, anders was je waarschijnlijk al veel eerder gestopt met het lezen van dit e-book. Hoe ziet jouw niemandsland er uit, de kloof, die berg die voor je neus staat? De volgende oefening helpt om inzicht te krijgen in de obstakels op je weg.

Oefening: jouw berg van dichtbij Ga eens zitten en maak een lijst met alles dat in je opkomt als je bedenkt waarom jouw ideaal niet te verwezenlijken is. De volgende vragen kunnen daarbij helpen: · Wat maakt dat het onmogelijk is om jouw ideale situatie te bereiken? · Wat zou er allemaal moeten veranderen? · Wat is absoluut onhaalbaar en waarom? · Wat vind je spannend of eng? · Kan het echt niet of DENK je dat het niet kan? En wat denk je dan, welke gedachten horen er bij het niet-kunnen? Als je naar je lijst kijkt, kun je de obstakels in categorieën indelen. Allereerst staan er vermoedelijk harde obstakels op. Dit zijn reële en niet te beïnvloeden grenzen. Hier heb je mee te dealen. Al zou ik het willen, ik kan geen piloot worden – mijn zicht is onvoldoende – en met mijn leeftijd is een carrière als danseres ook niet meer voor de hand liggend. Overigens kunnen deze grenzen mensen soms heel creatief maken. Op Youtube wemelt het van de filmpjes over mensen die een bijzondere draai hebben gegeven aan hun ogenschijnlijk harde grenzen. Zoek eens op: ‘conquer your fears’ of ‘never give up’.

Daarnaast staan er vermoedelijk obstakels op je lijst die wat minder hard zijn. Veel zaken zijn beter te beïnvloeden dan je op het eerste gezicht denkt. Heb je wel eens met je partner, baas of kinderen gesproken over oplossingen of andere manieren om de dingen te doen? Een mooi voorbeeld vind ik dat van een vrouw met vier kinderen die haar kinderen zodra het enigszins kon dingen zelf liet doen. Zo had ze in de gang voor elk kind een vakje met wanten, sjaals en mutsen. Deze kinderen leerden al vroeg dat ze zichzelf konden aankleden voor het naar buiten gaan. Als het vakje leeg was, hadden ze alles aan wat nodig was. Dat scheelde haar een zee van tijd en ergernis en de kinderen vonden het leuk om actief mee te doen. Ik schat dat in 70% van de coachingstrajecten die ik in de afgelopen 10 jaar heb gevoerd de uitkomst niet was dat mensen een andere baan gingen zoeken, terwijl ze wel vaak met die verwachting aan het traject begonnen. In deze trajecten kwamen mensen zelf tot de conclusie dat ze weer enthousiast en succesvol konden zijn door aan een aantal kleinere obstakels te werken. Een andere verdeling tussen werk en privé bijvoorbeeld, afspraken met de leidinggevende over een ander type projecten, tijd voor een sport of hobby (of juist minder tijd voor sport en meer voor het gezin). Het is dus alleszins de moeite waard om juist deze categorie beperkingen in beeld te brengen.

Tot slot staan er hoogstwaarschijnlijk ook een ander type obstakels op je lijst: gedachten en overtuigingen die je tegenhouden. Het gaat hierbij meestal over angst (‘dat zal wel weer mislukken’), pijn uit het verleden (‘vorige keer is het ook niet gelukt’) of schuldgevoel (‘dan moet ik die of die in de steek laten’). Het zijn reële gedachten - je hebt ze immers – maar hoe waar zijn ze? Helpen ze je op een positieve manier of belemmeren ze je? Met je eigen gedachten en overtuigingen beïnvloed jij jezelf de hele dag. Dat kan positief zijn, maar vaak zijn veel gedachten eerder beperkend. De innerlijke criticus in je hoofd levert de hele dag commentaar op alles dat je doet. Hij (of zij) doet dat met een reden, namelijk jou te beschermen tegen het spannende leven buiten. Het is goed dat die criticus er is, maar met mate.

- Vraag 4: Wat is jouw eerste kamp op de berg?

Je hebt jouw eigen berg aardig in kaart gebracht. Je hebt een eerste idee over welke zaken te beïnvloeden zijn en welke niet. Nu sta je op een kruispunt. Wil je de berg op of blijf je waar je bent? Elke verandering begint met een keuze en die is volledig aan jou. Als jouw intentie werkelijk is dat je het anders wilt doen, zal

het gaan veranderen.

Ik heb veel mensen ontmoet die de eerste stap niet hebben gezet. Zij hadden allemaal een goede reden of een smoesje, het is maar hoe je er naar kijkt. Ik heb er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan of over gevonden, maar dit is de top-5 die ik de afgelopen jaren heb verzameld. Het zijn redenen die mensen noemen om geen actie te hoeven zetten om hun ideale leven vorm te geven: o Het kan niet, anderen zijn afhankelijk van mij. Als ik mijn ideale leven zou gaan naleven, wie moet er dan voor de kinderen zorgen/ voor mijn man zorgen/ voor mijn ouders zorgen/ het huishouden doen… o Het hoeft niet hoor. Ik neem gewoon een week vakantie en dan kom ik helemaal bij. Daarna kan ik weer overal tegen. o Ik wacht wel tot het over is. Als de kinderen groot zijn /mijn man een andere baan heeft gevonden/ we de erfenis van mijn ouders hebben/ de crisis voorbij is… ga ik aan de slag met mijn idealen. o Een ideaal leven is onmogelijk. Kijk nou toch om je heen. Andere mensen leven toch ook niet hun ideale leven. o Ik heb niet de jackpot gewonnen en de kans dat ik die win is bijzonder klein omdat ik niet meespeel in de loterij. Het is jouw leven. Je kunt altijd even stoppen en je kunt ook altijd terug - hoewel mijn ervaring is dat mensen zelden terug gaan als ze eenmaal op pad zijn gegaan!

Als je de berg op gaat, volgen nieuwe vragen. Ga je met grote passen of kleine? Ga je linksom het snel stijgende pad of rechtsom het glooiende pad? Het helpt om voor jezelf ankerpunten te zetten op de berg. De hele berg is vermoedelijk te hoog om ineens te beklimmen. Lees: het is waarschijnlijk te ingewikkeld om ineens je hele leven om te gooien en het anders te gaan doen.

Bergbeklimmers werken met kampen. Ze plannen hun bergbeklimming in etappes en zorgen dat ze aan het eind van elke etappe een warme en veilige plek kunnen maken.

Oefening: basiskamp op de berg Ga zitten met twee voeten op de grond in een rustig moment. Kijk nu naar wat je hebt opgeschreven bij vraag 2. Met wat je hebt bedacht in vraag 3 in je achterhoofd, kun je nu de volgende vragen beantwoorden: · Hoe dichtbij is jouw ideale uitzicht? · In hoeveel stappen denk je jouw ideale uitzicht te kunnen verwezenlijken? · Hoe zou je eerste kamp op de berg eruit kunnen zien? · Wat zouden eerste stappen kunnen zijn op weg naar dat eerste kamp? De grootste uitdaging in het leven is om je idealen niet los te laten terwijl je de werkelijkheid leeft. De schijnbare paradox is dat we dromen hebben, terwijl we rondlopen in een concrete wereld. Hoe breng je die twee bij elkaar?

Door te beginnen, vind ik altijd. Een klein stapje op weg naar de top maakt al dat je een ander uitzicht hebt. Het verandert direct de balans tussen je huidige situatie en wat je wilt. ‘If you shoot for the moon, even if you miss it, you will land among the stars.’ Misschien is deze uitspraak wel een van de mooiste die ik ken. Als je ‘laag’ mikt, zul je ook nooit iets ‘hoogs’ krijgen.

- Vraag 5: Wat heb jij onderweg nodig?

Mijn ideaalste ideale vergezicht is een plaats op de kaart. Mijn stiefzoon speelt graag van die Civilization-achtige spellen op de computer. Je wordt ergens in een gebied gedropt en gaat dat langzaam verkennen. De gebieden die je al kent, zijn ingevuld op de kaart. De andere gebieden zijn nog zwart. Als je op een zwart vlakje gaat staan, wordt ook dat ingevuld met natuur en dorpen en ziet de kaart er opeens compleet anders uit. Zo werkt ook deze reis. Met elke stap wordt ook de volgende mogelijke stap weer duidelijker. De vraag is nu wat jij nodig hebt om de reis te beginnen, vol te houden en af te maken. Het eerste dat helpt om de tocht vol te houden, zijn ankerpunten. Toen ik dit e-book ging schrijven, wist ik niet wat ik tegen zou komen onderweg. Ik verwachtte dat het schrijfproces soms makkelijk zou gaan en soms ook niet en ik heb ook geen idee wat het me gaat brengen als ik dit e-book straks in de wereld zet. Om dat ongewisse aan te kunnen, heb ik drie ankerpunten gezet voor mezelf. Het eerste is bovenop de berg. Hoewel ik geen idee heb hoe dit e-book uiteindelijk zal worden, heb ik een beeld van mezelf met het e-book als het af is. Ik zie mezelf als het ware staan met een boekje in m’n hand en ik voel dat ik een groot deel van mijn ervaring, kennis en inzichten in het boekje heb gestopt. Hoe het vanaf daar gaat, laat ik los.

Het tweede ankerpunt ligt juist aan het begin. Ik heb met mezelf een harde afspraak gemaakt dat dit e-book er gaat komen. Sterker nog, voordat ik ook maar op de helft van het schrijfproces was, ben ik al gaan aankondigen dat er een e-book zou komen. Eng, zeker, maar vooral een stok achter de deur om daadwerkelijk in actie te komen. Door dat onderaan elke e-mail te zetten en aan te kondigen op mijn site en in mijn nieuwsbrief werd het e-book al echter.

Het derde ankerpunt is onderweg. Ik ken mezelf en weet hoe makkelijk ik word ingehaald door de waan van de dag, ons drukke gezin en de vele sociale activiteiten en andere leuke dingen. Het gaan zitten schrijven is altijd een stap. Om het mezelf makkelijk te maken, heb ik schrijfmomenten in mijn agenda ingepland. Vooruit gereserveerde tijd om in het proces te kunnen zakken. Oefening: ankerpunten · Welke ankerpunten kun jij zetten voor onderweg? · Wat heb jij nodig onderweg? · Welke afspraken kun jij met jezelf maken? · Wie kun je om hulp vragen zodat je op pad blijft? · Hoe houd jij jezelf bij de les? Maak het niet te moeilijk. Het helpt vaak al enorm om kleine dingen te regelen: momenten in je agenda om aan je nieuwe plannen te werken, een to-do-lijst, bondgenoten om je scherp te houden en je kunt uiteraard een coach inschakelen: ideale stok achter de deur en continue inspiratiebron ;)

- Vraag 6: Hoe blijf jij in het hier & nu?

Er is de laatste jaren veel te doen over visualisatietechnieken en hier wil ik daar ook een gedachte aan wijden. De voorgaande vragen zetten je aan om na te denken over wat je zou willen en het helpt om dat ideaal te visualiseren. Er zijn prachtige oefeningen waarbij je je voorstelt dat je over een paar jaar ’s morgens wakker wordt en je stap voor stap je ideale leven invult. Waar word je wakker, naast wie, in welk huis, wat ga je doen, wat voor kleren draag je, met wie werk je samen, hoe lang werk je, wat doe je ’s avonds? Visualiseren heeft echter ook een nadeel. Het kan je weg halen uit het hier & nu en van wat je hier al wél hebt gerealiseerd. Een uitgebreid beeld van hoe je het zou willen, kan je ongelukkig of ontevreden maken als dat ver af ligt van wat je hebt. Dan hoor ik iemand verzuchten: ‘ik weet precies hoe ik het zou willen, maar ik weet niet hoe ik daar moet komen.’

Ik schreef al eerder dat een van de menselijke paradoxen is, dat we rondlopen in het hier & nu, terwijl we tegelijkertijd de hersencapaciteit hebben gekregen om ons levendig voor te stellen ‘hoe het zou kunnen zijn’. Die hersencapaciteit en menselijke verbeeldingskracht maken dat we vooruit gaan. We reizen naar de maan, bouwen immense deeltjesversnellers om de kleinste deeltjes te onderzoeken en zijn omringd door slimme computers, telefoons en tomtoms. Onze nieuwsgierigheid en onderzoeksdrang zijn onmetelijk en een bron van positieve energie.

Om het hanteerbaar en concreet te houden, is het echter van belang om het einddoel los te laten. Het is onmogelijk om tot in detail te visualiseren of voor te stellen hoe je ideale uitzicht er uit zal zien en het zou ook jammer zijn als dat zou kunnen. Bedenk wat je graag zou willen en laat het dan los. Ga open op reis. Ik weet dat we teleurgesteld zijn als het zwembad bij het appartement er niet precies zo uitziet als op het plaatje, maar misschien is het uitzicht betoverender dan je dacht of is er in het dorpscafé op donderdagavond onverwacht een dansfeest met spetterende sambamuziek. Blijf een ontdekkingsreiziger in je eigen leven, geniet onderweg en laat je verrassen – dat wil ik hier maar bepleiten. (En mijn excuses als ik dat iets te schoolmeesterachtig aan het doen ben.) Oefening: hier & nu Hoe blijf jij in het hier & nu? Er zijn veel mogelijkheden: mediteren, lopen, in de natuur zijn, praten met nuchtere mensen, genieten van wat er wel is en vooral: niet de hele tijd bezig zijn met wat je anders zou willen, maar juist met wat je allemaal al wel hebt.

- Vraag 7: Hoe waardeer jij jezelf onderweg?

Toen ik begon met coachen, was een van de eerste dingen die me opviel dat mensen zo kritisch op zichzelf zijn. Misschien komt het door de mensen die ik aantrek als coach, maar allemaal waren ze streng voor zichzelf. Het was niet snel goed. Ook als ze stappen gingen zetten om dichter bij hun ideale situatie te komen, waren ze vaak meer gericht op wat ze nog niet hadden gedaan dan op wat ze al wel voor elkaar hadden gekregen. Toegegeven, dit is iets dat ik zelf ook heb moeten leren. Zoals een coach ooit tegen mij zei: ‘Marije, beloon jezelf om de inspanning, niet om het resultaat. Het resultaat is van zoveel factoren afhankelijk. De meeste daarvan zijn voor jou niet te beïnvloeden. Doe wat je vindt dat je moet doen en waardeer jezelf om de inspanning.’ Ik heb het in mijn oren geknoopt. Als dit e-book straks af is, mag ik van mezelf een dagje naar de sauna. Oefening: waardeer jezelf · Schrijf eens per maand in een logboek op welke successen je hebt behaald. Groot èn klein! Wat heb je al veranderd, welke stappen heb je gezet, met wie heb je gesproken over je plannen? · Verzamel in een apart documentje op je computer of een schriftje positieve opmerkingen en complimenten van mensen die je proces volgen. Op moeilijker momenten, kun je hier inspiratie uit putten om door te gaan en niet op te geven. · Beloon jezelf regelmatig als je iets hebt gedaan dat je spannend vindt. Een mooi tijdschrift, iets lekkers, een middag vrij. · Kortom: maak de reis mooi voor jezelf!

Tot slot

Het leven is een ontmoeting. We zijn voortdurend bezig met veranderen en ontwikkelen. Dat is onderdeel van onze menselijke natuur. Alles groeit, bloeit en vergaat. Stilstand bestaat niet in de natuur. En alles is er altijd tegelijk. Het groeiende, het bloeiende en het stervende. Het fijne en het vervelende, het makkelijke en het moeilijke, het benauwende en het lichte. In de natuur is het vanzelfsprekend – zonder winter, geen lente. Wij zijn dat steeds moeilijker gaan vinden. We richten ons het liefst op de successen en op wat er goed gaat en vergeten de weg, de groei, de ontwikkeling en het vallen en opstaan. Uiteindelijk gaat het er denk ik niet om het optimale te bereiken, maar om onderweg te blijven. Om in jezelf verschillende aspecten te onderzoeken en te kunnen bewegen van het ene naar het andere. Te ervaren hoe als je ontevreden bent, er ook altijd een stuk is waar je wel tevreden over bent en te voelen dat als je gestresst bent, er altijd in je lijf ook een gebied is dat ontspannen is. Misschien is het klein, maar het is er wel. Levenskunst is misschien wel om onderweg voortdurend je aandacht ruimhartig te kunnen laten stromen van het ene naar het andere. Dat is wat ik je toewens: een mooie reis en een grote flexibiliteit.

3. Iets over Marije

Acht jaar lang heb ik afdelingen geleid in reorganisaties en verandertrajecten. Na mijn studies theaterwetenschap en bedrijfskunde lag een managementfunctie voor de hand en ambitieus als ik was, koos ik telkens voor die plekken waar van alles aan de hand was. Grote organisatieveranderingen, kwaliteitsverbetertrajecten, landelijke implementatie: ik draaide mijn hand er niet voor om. Het liefst was ik in gesprek met de mensen in mijn afdeling. ‘Een organisatie bestaat uit mensen. Als je iets wezenlijk wilt veranderen, moet je dat niet op bestuurs- of managementniveau doen maar samen met de mensen op de werkvloer’ was mijn vaste uitspraak. Van inspirerende mentoren leerde ik om coachend leiding te geven en zo mocht ik honderden mensen begeleiden op hun werk. De meest voorkomende problematiek was het in balans krijgen van werk- en privé-zaken. Jonge moeders met ambitie; mannen met pit en kinderen in de luiers; oudere werknemers die graag een volgende stap wilden zetten maar de zorg kregen voor bejaarde ouders en mensen die te maken kreeg met gezondheidsproblemen. Altijd kwam het zoeken naar het precaire evenwicht terug: wat wil ik nou echt en hoe houd ik dat in balans met alle andere zaken in mijn leven.

Tot ik genoeg kreeg van de discussies over kwaliteit versus kwantiteit en de beslissingen die voortdurend van bovenaf werden opgelegd. In 2005 nam ik ontslag - ik werkte toen bij de Rechtbank  ’s Hertogenbosch als leiding-gevende van een afdeling met 25 juristen en landelijk in veranderteams bij de Raad voor de rechtspraak. Kort daarna richtte ik M energie op en begon met het geven van trainingen, deed interim-klussen en gaf organisatie-advies. Af en toe kwam iemand langs voor een coachingstraject en ik merkte dat het zoveel energie gaf om iemand te mogen begeleiden. Ik besloot om dat deel van mijn bedrijf uit te breiden. In 2008 ontmoette ik mijn man en met hem zijn twee heerlijke kinderen van inmiddels 13 en 16. Door omstandigheden zijn de kinderen bijna 100% van de tijd bij hem en ik moest snel schakelen. Wilde ik mijn overzichtelijke en inspirerende leven omgooien en samen met hem zijn kinderen opvoeden? Hoe kon ik dan alle ballen in de lucht houden: mijn bedrijf, mijn behoefte aan rust, mijn rijke sociale leven, mijn hobby’s en een gezin? Met hart en ziel zei ik ja. Ik had altijd een gezin gewild en ik voelde een enorm verlangen om er te zijn voor de kinderen. En toen werd ik ziek. Een vrij slopende chronische ziekte. Ziekenhuis in en uit, onderzoek na onderzoek en twee operaties in anderhalf jaar tijd volgden. Het was heel veel tegelijk. Mijn lijf stribbelde tegen en tegelijk waren we midden in het vormen van een heel nieuw stiefgezin en verhuizingen. Veel bergen op mijn weg en ik raakte uit balans. Ik ging op zoek naar begeleiding en vond veel steun bij een coach en een cranio-sacraal therapeut. Zij gaven mij inzicht in mijn lijf en in mijn denken. Het was niet gemakkelijk en ik heb mezelf recht aan moeten kijken in de spiegel. Wat wil ik? Wat is belangrijk voor mij? Waar liggen mijn grenzen? Hoe blijf ik bij mezelf in alle gezinsdrukte? Wanneer is stress nog gezond voor mij? Inmiddels – anderhalf jaar na de laatste operatie – ben ik gezond, fit, medicijnvrij en heb ik alle energie om verder te bouwen aan mijn eigen coachingspraktijk! Ook ons gezin kreeg vorm in de tussentijd. Het is alsof het nooit anders is geweest, zo vertrouwd is het om dagelijks met z’n vieren te zijn. En ik geniet er enorm van om de pubers te zien opgroeien en ontwikkelen.

In mijn praktijk heb ik me volledig toegelegd op coaching. Ik geniet er enorm van om mensen in contact te brengen met hun eigen kern en hen ontspanning en ruimte te laten ervaren. Door mijn achtergrond en ervaring heb ik bovendien een schat aan coachingstechnieken en ervaring ter beschikking. De zeven vragen pas ik nog regelmatig toe in mijn leven en ik merk dat ook bij kleinere bergen ze heel bruikbaar zijn.

Ik ben benieuwd naar jouw persoonlijke ervaring en reactie op dit e-book. Mail me en je krijgt altijd antwoord: [email protected]

En uiteraard ben je van harte welkom in mijn coachingspraktijk. Ik heb me gespecialiseerd in het begeleiden van ambitieuze vrouwen die (even) knel zitten en ik begeleid ook jou graag met aandacht en passie naar je eigen werkbare balans tussen ambitie en het altijd verrassende leven.

Bronnen

Bij het schrijven van dit e-book maakte ik gebruik van de volgende inspiratiebronnen: · · · · ·

Alarmclock reader Zelfcompassie – Kristin Scott GGZ arbo-site voor de stresslijst www.medischebasiskennis.nl www.brigittevantuijl.com

Vul ik nog aan!

Zeven inspirerende vragen voor ambitieuze vrouwen Gratis e-book © Marije van Duijne Strobosch - M energie 2013 Marije van Duijne Strobosch begeleidt ambitieuze vrouwen die (even) knel zitten naar meer balans.

Al meer dan 10 jaar coach ik mensen in organisaties en in individuele trajecten met een unieke aanpak gericht op je denken en gedrag. Zelf ben ik een ambitieuze 40-er met een brede achtergrond als bedrijfskundige, manager, trainer en coach. Ik heb een pubergezin en weet er alles van hoe het is om te schipperen tussen mijn eigen wensen en die van mijn gezin. Met aandacht en passie begeleid ik gedreven vrouwen naar hun eigen werkbare balans tussen ambitie en het altijd verrassende leven. www.m-energie.nl [email protected] 06 21811585 Twitter: @marijevds Linkedin: http://www.linkedin.com/in/marijevanduijnestrobosch Dit e-book bied ik gratis aan en mag je dus gerust verspreiden! Vermeld altijd wel mijn website www.m-energie.nl Dank je wel.