■
JAARVERSLAG SEIZOEN 2013-2014
zaterdag 27 september 2014 ALGEMENE LEDENVERGADERING 14.00 uur Het ‘Arendsman Huis’, H.B. Blijdensteinlaan 83, 7523 BA Enschede De opkomst voor de ledenvergadering was dit jaar matig met nog geen 10% van het ledenbestand. Toch bedankte Wim van Hagen de ca. 41 aanwezigen dat ze in grote getale waren gekomen. De ledenvergadering vond dit jaar plaats op een heel bijzondere locatie, nl. in de expositieruimte van het Arendsmanhuis in Enschede. Wim loodste de bescheiden menigte kordaat door de vergaderagenda en stond stil bij drie speciale momenten. 1. de herverkiezing (bij acclamatie!) !) tot bestuurslid van Elly IJzerman, 2. de verkiezing (bij acclamatie!) tot nieuw bestuurslid van Paula Glazenburg en 3. De benoeming (bij ACCLAMATIE!!!) tot erelid van de Kunstkring Haaksbergen van Jeanne Claessen en Fons Kormelink. De beide laatsten namen net als Hans Claessen na veertig jaar afscheid van de muziekcommissie van de KKH. Omdat Hans al eerder tot de illusteren van de vereniging werd benoemd, viel die eer dus nu Jeanne en Fons ten deel. Zij mochten in de pauze, na van het vergaderdeel van de middag, de vele felicitaties in ontvangst nemen van de enthousiaste kunstkringers. Na de versnaperingen vertelde Adrie Arendsman over haar late roeping tot de schone kunsten en over haar Werdegang als beeldendkunstenaar. Ze nodigde iedereen uit om na afloop haar bijzondere atelierwoning te gaan bekijken. En zo hoorde je aan het eind van de middag overal in het gebouw bewonderende “Aah’s” en “Ooh’s”. In het atelier op de begane grond, in de expositieruimte op de eerste verdieping, in het woongedeelte op de tweede etage en vooral op het tot de verbeelding sprekende dakterras met uitzicht op de herrezen wijk Roombeek en het centrum van Enschede. zondag 5 oktober 2014 SEQUENZA STRING TRIO 15.30 uur, Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen Vijfentwintig jaar geleden maakte Dmitry Sitkovetsky een transscriptie voor strijktrio van de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach. De beginaria hieruit klonk aan het begin van het eerste zondagmiddagconcert van het nieuwe seizoen. Met dit ingelaste programmaonderdeel werd stilgestaan bij het verschrikkelijke drama met een zogenaamde monstertruck dat in Haaksbergen precies een week eerder voor grote ontreddering en verdriet zorgde. Na de vertolking van dit stuk volgde een moment van ingetogen stilte waarna de musiciennes van het Sequenza String Trio de eerste maten inzetten van het strijktrio op.9 nr.2 van Ludwig van Beethoven. Violiste Cécile Gouder de Beauregard, altvioliste Judith Wijzenbeek en celliste Amber Docters van Leeuwen, die Noëlle Weidmann verving, speelden hierna het in 1944 in concentratiekamp Theresienstadt ontstane strijktrio van de Moravische componist Gideon Klein. Dit voor velen onbekende stuk maakte, mede door de gloedvolle vertolking, grote
indruk op het kleine gezelschap muziekliefhebbers dat naar de Richtershof was gekomen. Aan het einde van de pauze nam Niels Bijl, de nieuwe voorzitter van de muziekcommissie, het woord. Hij vroeg Jeanne en Hans Claessen en Fons Kormelink naar voren om hen namens alle muziekvrienden van de Kunstkring te bedanken voor meer dan 40 (veertig!!!) jaar tomeloze inzet voor het Haaksbergse (kamer-)muziekleven. In de nieuwe commissie worden Nell van Raaij en Paul ten Bruggencate voortaan terzijde gestaan door Niels, Martine Bauhuis en Bennie Waanders. Voordat het concert werd afgesloten met de Serenade voor viool, altviool en cello Op.10 van Ernö von Dohnányi klonk speelde het Sequenza String Trio eerst nog de Prelude en Fuga van Wilhelm Friedemann Bach in een bewerking voor strijktrio KV 404a nr.2 van Wolfgang Amadeus Mozart. De uitvoeringen van beide composities raakten de gevoelige snaar bij het publiek, dat de jonge muzikanten na afloop van het concert bedankte met een bijna (want er waren maar 35 toehoorders) ovationeel applaus. zaterdag 11 oktober 2014 KASTEEL DOORWERTH EN BEELDENGALERIJ HET DEPOT excursie naar Doorwerth en Wageningen De belangstelling voor de excursie overtrof een (klein beetje) de verwachtingen. Er hadden zich namelijk iets teveel mensen aangemeld. De ‘BABA reizen’bus van Dick Vos uit Enschede was net niet groot genoeg om aan iedereen plaats te kunnen bieden. Vandaar dat voor de gelegenheid de Peugeot Partner van de vice-voorzitter uitkomst bood. Hij vervoerde daarmee deze herfstdag de ‘boventallige’ excursiedeelnemers naar Doorwerth en Wageningen. Bij kasteel Doorwerth was het een drukte van belang. Overal waren groepjes, in eigentijdse middeleeuwse dracht gehulde, boogschutters actief, die deelnamen aan een groot internationaal toernooi. Maar in het kasteel was daar niet veel van te merken. Daar werd het Haaksbergse gezelschap in groepen rondgeleid door de geheel gerestaureerde waterburcht , die in de laatste oorlogsjaren bijna volledig in puin was geschoten. Hoewel de geschiedenis van dit gebouw veelkleurig is, waren de verhalen van sommige rondleiders enigszins kleurloos en werden ze soms een beetje te veel van een papiertje voorgelezen. Gelukkig was het tot het middaguur nog goed weer en kon men vanuit de moestuin en vanaf de wegen rondom het kasteel een blik werpen op het imposante voormalige adellijke verblijf. De gezamenlijke lunch in theeschenkerij de Zalmen, in één van de bijgebouwen, was een absolute voltreffer. ’s Middags werd het druilerig. Maar dat was niet van invloed op het bezoek aan Beeldengalerij Het Depot in Wageningen. Hier werd binnen de permanente tentoonstelling over hedendaagse beeldhouwkunst van torsen en fragmenten bewonderd. Ten tijde van ons bezoek was er ook een solotentoonstelling te zien van Eppe de Haan. En in de van top tot teen gerestaureerde Villa Hinkeloord uit 1855 waren beelden van Eja Siepman van den Berg geëxposeerd. Niet alleen de getoonde torso’s spraken tot de verbeelding maar ook de diversiteit in architectuur van de gebouwen van Het Depot en natuurlijk het prachtige arboreteum. Elly IJzerman en Azarja Fransen oogstten weer veel lof voor de organisatie van deze bijzondere excursie.
woensdag 22 oktober 2014 LA LAUZETA 20.00 uur Kunstzaal Achterom, Sterrebosstraat 2, Haaksbergen
Greetje Buikstra, Nicole Pisuisse, Lies Prins en Josta Walland vormen samen het ensemble voor oude muziek La Lauzeta. Zij speelden in Kunstzaal Achterom voor een schamel 20-koppig publiek hun programma “Van de minne”. Tussen de speelse kunstwerken van vader Gerard en dochter Carolien Koopman klonken naast hoofse minneliederen van vnl. Noord-Franse troubadours ook liederen van de mystica Hadewijch en liederen en gedichten uit het 14de-eeuwse Gruuthuse-handschrift. De dames maakten voor de begeleiding van hun gezang gebruik van een uitgebreid instrumentarium bestaande uit luit, diverse blokfluiten, kistdraailier, klokkenspel, organetto, vedel en psalterium. Hiermee werden de diverse liederen dankzij veelkleurige en afwisselende arrangementen tot klinken gebracht. Hun stemmen klonken parelend en kwinkelend als de zang van een leeuwerik hoog boven de velden. De avond met muziek en voordracht kreeg door de verhelderende toelichtingen van Lies Prins en Greetje Buikstra een extra dimensie. Het is bedroevend dat voor zo’n zorgvuldig samengesteld programma, dat met zoveel liefde en inzet werd gepresenteerd, maar zo weinig animo bleek te zijn. Hier is een parafrase op de titel van een vroeg rondeau uit de Nederlandse literatuur, en ook afkomstig uit het Gruuthuse-handschrift, op z’n plaats: “ Waerde Kunstkringer, ( Egidius) waer bestu bleven' donderdag 6 november 2014 DOUBLE DUTCH lezing door Bernard Hulsman , architectuurcriticus 20.00 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen "Double Dutch, Nederlandse architectuur na 1985" is de titel van een boek van Bernard Hulsman (1958). Hij is redacteur van NRC Handelsblad en schrijft sinds 1985 over architectuur en popmuziek. Zijn boek biedt een fascinerend overzicht van de Nederlandse architectuur van de afgelopen decennia. Van de schraalheid van de jaren tachtig tot de bravoure van de ‘Superdutch’-generatire en van de opkomst van de neotraditionalistische architectuur tot de duurzaamheidsgolf van vandaag. De lezing voor de Kunstkring ging over hetzelfde onderwerp. Bernard Hulsman vertelde in De Richtershof voor bijna 100 man (M/V) over de ongekende bloei van de architectuur in Nederland in de afgelopen kwarteeuw. Daarbij kwamen natuurlijk naast de internationaal vermaarde Kunsthal van Rem Koolhaas vele andere gebouwen, zoals bijvoorbeeld Villa VPRO van MVRDV, ter sprake. Vele (al dan niet bekende) namen van architecten(-buro’s) passeerden de revue. Aldo van Eijck, Herman Hertzberger, Marlies Rohmer, Molenaar & van Winden, Sjoerd Soeters, Mart van Schijndel, Adolfo Natalini, Rob Krier, Adriaan Geuze, Frits van Dongen, Mecanoo, Cees Dam, enz., enz.. Hulsman gaf
daarbij een af en toe hilarisch inzicht in de controversiële wereld van Nederlandse bouwkunst, met zijn soms onwrikbaar lijkende theoretische en idealistische standpunten. Maar de lezing ging vooral over hoe het postmodernisme langzaam doorbrak in het modernste architectuurland ter wereld. En ook over hoe de revolutie van het Wilde Wonen mislukte en over hoe het ornament zijn herintrede deed, terwijl de aandacht voor ambacht en duurzaamheid groeide. Hulsman beëindigde zijn verhaal somber. Door de crisis in de bouw tekenen zich grote veranderingen af. De belangrijkste is dat de Nederlandse bouwmachine, een soort bouwindustrieel complex van bouwondernemingen en overheid dat in de jaren na WO II werd opgetuigd voor de wederopbouw is vastgelopen. En deze machine zal nooit meer zo goed draaien als in de tweede helft van de 20ste eeuw. De tijd van de massawoningbouw, die ook in de Gouden Kwarteeuw van de Nederlandse architectuur een belangrijke rol speelde is voorbij: de vinexwijken zijn de laatste grote, staatsgestuurde woonwijken die zijn gebouwd. Bernard Hulsman voorspelt dat het in de nabije toekomst meer zal gaan om kleinschalige opgaven. Het particulier opdrachtgeverschap zal een steeds groter aandeel krijgen in de (woning)-bouw. Hergebruik, restauratie en renovatie van bestaande gebouwen zullen in belang toenemen. De rol van Nederland als architectuurgidsland is ten einde. Ons land is een gewoon West-Europees architectuurland geworden. zondag 16 november 2014 MATANGI PLAYS JAZZICS! zondagmiddagconcert door het Het Matangi Quartet 15.30 uur, Hervormde Kerk, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
JAZZICS! Dit is de titel van het in september jl. verschenen nieuwe album van het Matangi Quartet en het was ook de titel van het concert in De Richtershof. Na jarenlang te hebben samengewerkt met jazz-grootheden als Eric Vloeimans, Wolfert Brederode en Michiel Braam, werd het tijd voor Matangi om zelf de spotlights van de jazz op te zoeken. Met composities van Chick Corea, Martin Fondse, Michiel Braam en Wolfert Brederode betreedt het viertal de wereld van de jazz als klassiek strijkkwartet, waarin Louis Andriessen’s Facing Death de Matangi’s uitdaagt om de grenzen tussen jazz en klassiek op te zoeken en te doen vervagen. Het kwartet werd opgericht in 1999, tijdens de studieperiode aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en het Rotterdams Conservatorium van de vier leden Maria-Paula Majoor (viool), Daniel Torrico Menacho (viool), Karsten Kleijer (altviool) en Arno van der Vuurst (cello). Na het Conservatorium volgden ze een tweejarige opleiding aan de Nederlandse Strijkkwartet Academie, en inmiddels is het kwartet uitgegroeid tot een gevestigde naam op de kamermuziekpodia in Nederland en daarbuiten. Met hun gloedvolle spel en vlotte presentatie zijn deze musici boegbeelden van een nieuwe generatie klassieke musici. Communicatief, uitdagend en verfrissend veelzijdig zijn typeringen die vaak worden gebruikt. Het Matangi Quartet neemt regelmatig deel aan avontuurlijke crossover-projecten en met deze baanbrekende uitstapjes buiten de klassieke muziek slaagt Matangi erin een nieuw publiek warm te maken voor het strijkkwartet. En minstens zo belangrijk: het geeft extra inspiratie om het rijke klassieke repertoire dat in de afgelopen 250 jaar is opgebouwd, van Haydn tot Andriessen, met nieuw elan tot klinken te brengen. Ook in dit concert, waarvoor bijna 50 liefhebbers naar De Richtershof waren gekomen, slaagde het Matangi Quartet er in om de energie, passie en opwinding die in alle goede muziek ligt besloten op een bijzonder muzikale wijze voelbaar te maken. Het dankbare publiek werd voor het hartelijke applaus getracteerd op een korte toegift, een intense uitvoering van het tweede deel uit het tweede strijkkwartet van Philip Glass. De overige composities op het programma waren: Michiel Braam - Black To White (2014)
Chick Corea - Adventures of Hippocrates Part 1-4 (1994) Martin Fondse - Just Me, A Thin Reed Blowing In The Night (2014) Louis Andriessen -Facing Death (revised version 2014) Oene van Geel - Sivuca (uit: Brazilian Heroes, 2009) Wolfert Brederode - Shadowchild (2014) Chiel Meijering - Caixa de Dolcos donderdag 20 november 2014 JUDITH KOELEMEIJER lezing door/met Judith Koelemeijer 20.00 uur in de bibliotheek, Bouwmeester 8, Haaksbergen (in samenwerking met de bibliotheek en Boek en Buro)
Het is de zomer van 1985. Zes meisjes uit de Zaanstreek vieren vakantie op de Griekse eilanden. Ze hebben net eindexamen gedaan en het leven lijkt één grote belofte. In de laatste nacht van de vakantie in de Egeïsche Zee gebeurt er een tragisch ongeluk, waarbij een van de vriendinnen, Annette, zwaar hersenletsel oploopt en overlijdt. Met vijf meiden, zes rugzakken en een doodskist keren ze naar huis terug. Schrijfster Judith Koelemeijer was één van hen. In de lezing in de bibliotheek vertelt ze over haar eerste autobiografische boek waarin ze dit dramatische verhaal uit haar jeugd ontrafelt. Hoe kon ze haar vriendin Annette zo plotseling verliezen? De zoektocht voert haar terug naar Paros, naar de ouders van Annette, de vriendinnen van vroeger en de Duitse jongens die bij het ongeluk betrokken waren. Wat deed de dood van Annette met hún leven? En waarom lopen hun herinneringen aan die fatale nacht zo uiteen? Op indrukwekkende wijze sprak Judith Koelemeijer over de tot standkoming van haar laatste boek "Hemelvaart. Op zoek naar een verloren vriendin". Ze maakte met haar bijna theatrale voordrachtstijl grote indruk op de ca. honderd toehoorders. En ze wekte bij hen, voor zo ver ze het boek nog niet kenden, grote nieuwsgierig op naar "Hemelvaart". Iedereen raakte door haar prachtige lezing in de ban van dit aangrijpende verhaal over vriendschap, schuld en de pijn van het volwassen worden. Geen wonder dat velen in de pauze de net aangeschafte exemplaren van dit boek (en de beide eerdere titels: "Het zwijgen van Maria Zachea" en "Anna Boom") door de schrijfster lieten signeren. Na de tussentijdse versnaperingen was er gelegenheid om de spreekster vragen te stellen. En van die mogelijkheid werd grif gebruik gemaakt. Er was zelfs sprake van een on-Haaksbergs spervuur van vragen waarmee Judith Koelemeijer werd bestookt. Zij genoot zichtbaar van dit, naar eigen zeggen, mooiste deel van de avond. Jammer dat het schrijven van literaire non-fictie een tijdrovend proces is. Want we zullen daarom nog enkele jaren geduld moeten opbrengen voordat ze weer kan komen vertellen over haar nieuwste titel.
woensdag 3 december 2014 VAN GOGH TOT CREMER, Nederlandse kunstenaars in Parijs lezing door Carolien ten Bruggencate 20.00 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
Vanaf zaterdag 13 september 2014 tot en met zondag 4 januari 2015 is in Museum de Fundatie in Zwolle de tentoonstelling Van Gogh tot Cremer - Nederlandse kunstenaars in Parijs te zien. In deze expositie staat de artistieke pelgrimage van Nederlanders naar Parijs centraal. Deze bedevaart kwam eind 19de eeuw op gang kwam en duurde tot en met de jaren ’50. Honderden schilders, beeldhouwers en tekenaars uit Nederland verbleven in die periode voor korte of langere tijd in Parijs. Waar de een zich door de stad zelf liet inspireren, richtte de ander zich op de kunst van de internationale avantgarde. Bij terugkeer naar Nederland nam iedereen in zijn werk een stukje Parijs met zich mee. Over de bijzondere relatie tussen de Nederlanders en de Franse hoofdstad ging de lezing van Carolien ten Bruggencate. In de met ruim 65 mensen weer goed gevulde Richtershof toonde ze vele dia’s van de werken zoals die in Zwolle worden getoond. Dat van Gogh, van Dongen, Mondriaan, de CoBrAkunstenaars en de gebroeders Bram en Geer van Velde in Parijs hadden gewerkt wisten de meesten natuurlijk wel. Maar dat dat ook gold voor zoveel tot op heden onbekende (kleine) meesters was een grote verrassing. Want wie had er ooit iets gehoord over of gezien van bijvoorbeeld: Siebe ten Cate (1858-1908), Antoon van Welie (1866-1956), Klaas van Leeuwen (1868-1935), Pieter Dupont (18701911), Henri van Os-Delhez (1880-1976) of Anthonie Schotel (1890-1958)? En wie kende de namen van Pier Pander (1864-1919), Siep van den Berg (1913-1998), Daniel Been (1885-1967) of Jan Korthals (1916-1972 )? Van al deze kunstenaars zijn prachtige werken te bewonderen op de expositie in Zwolle. Carolien is bij het Haaksbergse Kunstkringpubliek bekend om haar consciëntieuze aanpak en boeiende verteltrant. Daarvoor kreeg ze ook nu weer na afloop de handen op elkaar. Door haar verhaal, dat ze lardeerde met veel interessante citaten, werden de toehoorders enthousiast gemaakt voor een bezoek aan het prachtige museum in de provinciehoofdstad. Een bezoek aan Museum De Fundatie is elke keer opnieuw een belevenis!!
zondag 14 december 2014 DE ONSTERFELIJKE BACH Niels Bijl, Ronald Moelker en leden van het Bassano Quartet 15.30 uur, Hervormde Kerk, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
In november 2014 was het 200 jaar geleden dat Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon, geboren werd in Dinant (België). Ook de muziekcommissie van de Kunstkring Haaksbergen (N.B.: onder voorzitterschap van een meestersaxofonist!) wilde dit feit niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Daarom op de valreep van het jubileumjaar nog een heel bijzonder concert; barokmuziek op hedendaagse blaasinstrumenten. Zoals op de revolutionaire Eagle altblokfluit en op sopraan- en baritonsaxofoon. In dit programma speelden Ronald Moelker (de Paganini van de blokfluit) en Niels Bijl (de Horowitz van de saxofoon en lid van het Aurelia Saxophone Quartet) bewerkingen van werken van de grootmeester van de Barok: Johann Sebastian Bach. Zij werden bijgestaan door Saskia Teunisse en Wolf Meyer (evenals Ronald Moelker leden van het Bassano Quartet). Door de bezetting van sax(-en) en blokfluit(-en) ontstond er een verrassende welluidende dynamiek. In de programma-flyer van het concert stond: “De werken van Johann Sebastian Bach hebben de bijzondere eigenschap bij elke volgende beluistering raadselachtiger te worden en tevens iets meer te onthullen van hun diepgang en dichterlijkheid. Elke goede interpretatie laat ons nieuwe aspecten aan zijn muziek ontdekken en voegt iets toe aan ons persoonlijke mozaïek van Bach’s wereld”. De musici stonden garant voor een méér dan goede interpretatie. Met als resultaat: in schoonheid badende, af en toe orgelachtig, himmlische muziek van de oppergod der componisten. De bijna 70 aanwezigen kregen deze middag ruimschoots de gelegenheid om hun persoonlijke mozaïek van Bach’s wereld verder te verrijken. De onsterfelijke Bach werd weer springlevend dankzij dit weergaloos mooie concert. donderdag 8 januari 2015 MOZART EN DE PIANO lezing door dr. Marcel Zwitser, docent muziek-en cultuurgeschiedenis 20.00 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen Zijn lezingen in de wereld van smartphones, tablets, labtops, PC’s, I-books en interactieve TV’s nog wel van deze tijd? Zijn ze niet een ouderwets fenomeen: de avonden met sprekers (m/v) lichtbeelden en muzikale of andersoortige intermezzi? Afgaande op de enorme belangstelling voor de lezingen van de Kunstkring Haaksbergen beslist niet! Integendeel. Lezingen zijn springlevend. Voor de lezing ‘Mozart en de piano’ waren maar liefst 80
mensen naar de Richtershof getogen om Marcel Zwitser te horen vertellen over het unieke talent uit Salzburg. Hij begon met zijn gehoor te laten luisteren naar een fraaie opname van Maria João Pires met het langzame middendeel uit de vroege pianosonate KV 282. Dat Mozart zijn talent vooral ontwikkelde op klavierinstrumenten was bijzonder. Zijn vader Leopold Mozart was namelijk een vooraanstaand vioolpedagoog en in 1756 schreef die het boek Versuch einer gründlichen Violinschule . Dit boek geldt nog steeds als één van de belangrijkste muziekboeken uit de tweede helft van de 18e eeuw. Wolfgang Amadeus Mozart was zelf een uitstekend pianist en hij componeerde vele composities voor solo klavier (waaronder 17 pianosonates, 6 sonates voor piano 4-handig, 27 pianoconcerten, 4 Fantasien en talloze Variationen ). Het klavier speelde ook een grote rol bij de kamermuziekwerken. Hij schreef maar liefst 35 sonates voor viool en piano, 7 pianotrio’s, 2 pianokwartetten en 1 pianokwintet. Veel te veel om allemaal op één avond te laten horen. Marcel Zwitser moest zich daar om beperken tot uiteindelijk maar drie fragmenten. En zo hoorden we na Maria João Pires nog pianist Andras Schiff met zijn echtgenote Yuuko Shiokawa in een deel uit de vioolsonate nr. 21, KV 304 en Ronald Brautigam met de Kölner Akademie o.l.v. Michael Alexander Willens in pianoconcert nr. 20, K 466. Relatief weinig muziek in een lezing over een muziekonderwerp, maar wel een prachtig verteld verhaal. Menigeen zal zich na deze avond nog levendig voor kunnen stellen hoe er ooit met de vleugel van mozart van hot naar her is gezeuld in het Wenen van de 18de eeuw. Het mag een wonder heten dat dit instrument tot op heden de tand des tijds heeft weten te doorstaan. Net als de muziek van zijn eerste eigenaar! Marcel Zwitser liet drie geluidsfragmenten horen, 1. Mozart Pianosonate nr.4, K 282. (Maria João Pires) 2. Mozart Vioolsonate nr. 21, K 304. (Sigiswald Kuijken & Gustav Leonhardt) 3. Mozart Pianoconcert nr. 20, K 466. (Ronald Brautigam, Kölner Akademie o.l.v. Michael Alexander Willens) zondag 25 januari 2015 SEVERIJN, kamermuziek uit de 17e en 18e eeuw Judith en Tineke Steenbrink, viool en klavecimbel 15.30 uur, Theater de Kappen , Sterrebosstraat 2, Haaksbergen Het Nederlands Muziek Instituut verwierf in 2006 een unieke collectie ‘Speelmuziek’. Deze verzameling speelboeken uit de eerste helft van de 18de eeuw bestaat uit meer dan 1000 melodieën. Het betreft een collectie notitieboeken van violisten uit die periode, te vergelijken met het Klavierbüchlein für Anna Magdalena Bach; de beste melodieën opgeschreven om thuis nog eens van te genieten. Het geeft een beeld van wat violisten in die tijd speelden en welke muziek vanuit Europa, en dan vooral Duitsland, Frankrijk en Engeland, tot in de kleinste dorpjes in Nederland doorsijpelde. Een van de notitieboeken is van Michiel van Bolhuis (1738), muziekliefhebber en rechter te Groningen en verwoed kunstverzamelaar. Hij liet hij na zijn dood 51 verschillende muziekinstrumenten en 233 nummers ‘gedrukte en net geschreven musyk werken’ na, waaronder verscheidende werken van Händel, Telemann en Vivaldi. Deze collectie speelmuziek is tot nu toe onbekend gebleven, is niet eerder uitgegeven en heeft sinds de de tijd van ontstaan niet op een concert geklonken. De muziek is afwisselend, dansant en vol emotie. Severijn, barokvioliste Judith Steenbrink en klaveciniste Haru Kitamika (die Tineke,de tweelingzus van Judith verving), maakte voor het concert ‘SPEELMUZIEK’ UIT DE 18de EEUW’ in de foyer van theater de Kappen een selectie uit deze 1000 melodieën. De prachtig spelende musici brachten voor een aandachtig gehoor van ruim vijftig luisteraars muziek ten gehore van o.a. Händel, Telemann, Locatelli en Leclair. Dat Judith Steenbrink en Haru Kitamika behoren tot de wereldtop in de wereld van
de oude muziek blijkt wel uit de lijst van ensembles waar ze mee werk(t)en. Zo speelde Judith bij het Amsterdam Baroque Orchestra en was ze als concertmeester verbonden aan het European Union Baroque Orchestra. Zij stond aan de wieg van Holland Baroque Society, waarvan ze ook lid is van het artistiek team. Daarnaast speelt zij in diverse kamermuziek gezelschappen en beweegt zij zich inmiddels moeiteloos door verschillende genres; van een Vivaldi dubbelconcert naast wereldster Rachel Podger tot het schrijven van een nummer voor meestertrompettist Eric Vloeimans. Haru Kitamika speelde na haar studie in Tokio en Den Haag in muziekensembles in verschillende Europese landen en Japan, en ze maakte tournees door Israël en Australië. Ensembles waarmee ze optrad of opnames mee gemaakt heeft zijn o.a.: Bach Collegium Japan, New Dutch Academy, Spirit of Gambo, Combattimento Consort Amsterdam, de Radio Kamer Filharmonie, Ensemble L'arpeggiata en het Orchestre d'Auvergne. Musici van dit kaliber treden niet elke dag op in de regio. Het was daarom een extra voorrecht om hen in Haaksbergen te hebben kunnen horen met hun spetterende spel, waar het speelplezier van afdroop. Bovendien voorzag Judith Steenbrink de verschillende programmaonderdelen ook nog van verhelderende toelichtingen, hetgeen door het dankbare publiek hogelijk werd gewaardeerd. ‘SPEELMUZIEK’ UIT DE 18de EEUW’ 1. Georg Philip Telemann (1681- 1765) - Sonate Für Violine Und Basso Continuo G-Moll Twv 41:G1 - Adagio - Allegro - Adagio - Vivace 2. Speelmuziek manuscript - Locatelli: Andante - Bolhuis Aria 13 (allemande) - Poolse Dans 23 - Schotse Gigue no 15 - De Actiekraam 3. Georg Friedrich Händel (1685-1759) - Sonate in g-moll Opus 1 nr 6 - Andante Larghetto - Allegro - Adagio - Allegro 4. Speelmuziek manuscript - Marche 32 - Aria Adagio - Murky - Gavotte d’Hendel - Marche 87 5. Jean-Marie Leclair (1697-1764 )- Sonata VIII - Largo - Vivace - Affetuoso - Tempo Gavotta-Allegro 6.Speelmuziek manuscript - Overgaan van Doornik - Adagio - Geen titel - Polonoise 37 - Murky - Hippel op t Sootje
dinsdag 3 februari 2015 GERRIT RIETVELD Een lezing door Frederieke Upmeijer, kunsthistorica 20.00 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen Of ze het nu heeft over Frans van Mieris, het Bauhaus, David Hockney , het musée d’Orsay of zoals op deze avond over Gerrit Rietveld, een lezing door Frederieke Upmeijer is elke keer op nieuw een belevenis. Ook nu waren er weer vele fans (> 65) naar de Richtershof gekomen om naar haar verhaal over de Utrechtse meubelontwerper/architect te luisteren. Natuurlijk besprak ze de beroemde ontwerpen zoal het op de werelderfgoedlijst staande RietveldSchröderhuis en de roodblauwe stoel. Maar het was voor menigeen het interessantst om ingewijd te worden in zijn betekenisvolle, vaak minder bekende, werken van latere datum. De eerst genoemde ikonen stammen uit zijn beginperiode. Daar bleef het echter niet bij. Wat te denken van bijvoorbeeld belangrijke gebouwen zoals: - villa Hildebrand (1933) - textielfabriek Weverij de Ploeg in Bergeijk (1954-1958) (N.B.:beschermd als rijksmonument) -Nederlands paviljoen voor de Biënnale van Venetië (1953/54) - beeldenpaviljoen voor het park Sonsbeek te Arnhem (1954; afgebroken en in 1965 herbouwd in het beeldenpark van het Kröller-Müller museum) - academiegebouw, Hogeschool voor beeldende Kunsten, Arnhem (1963) - de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (1967; samen met Joan van Dillen en Johan van Tricht) - scholengemeenschap Rietveld Lyceum te Doetinchem (1971), - het Van Gogh Museum in Amsterdam, geopend in 1973 (eveneens met Joan van Dillen en Johan van Tricht). Over leven en werk van Rietveld zijn wereldwijd talloze boeken en studies verschenen. Het knappe van Frederieke Upmeijer is dat zij de betekenis van deze grote kunstenaar in een lezing van ca. anderhalf uur aan haar gehoor weet duidelijk te maken en dat het fenomeen Rietveld veel meer is dan alleen een De stoel of Het huis.
donderdag 12 februari2015 ALEX BOOGERS lezing door/met Alex Boogers 20.00 uur in de bibliotheek, Bouwmeester 8, Haaksbergen (in samenwerking met de bibliotheek en Boek en Buro)
Alex Boogers was gevraagd om op woensdag 21 januari in de bibliotheek te komen vertellen over zijn boek Wanneer de mieren schreeuwen. Maar door omstandigheden moest hij het toen laten afweten. Gelukkig kon hij toch snel daarna wèl acte de présence geven. En zodoende zaten op donderdag 12 februari 32 belangstellenden klaar in de bibliotheek in afwachting van de schrijver uit Vlaardingen. Hij was eerder op de dag in Amersfoort bij de drukkerij langs geweest waar zijn allernieuwste titel van de persen rolde. Daar zag hij, zoals hij zelf zei:”mijn nieuwste boek letterlijk geboren worden”. Maar in Haaksbergen kwam Boogers vertellen over Wanneer de mieren schreeuwen uit 2013. Wanneer de mieren schreeuwen herinnert ons eraan hoe fragiel het leven is, en hoe gebeurtenissen op onvoorspelbare wijze kunnen samenvloeien. Alex Boogers baseerde deze indringende novelle op de tragische dood van de Rotterdamse jongen Sedar Soares. Op 1 februari 2003 verliezen zeven mensen het leven in een spaceshuttle, tijdens een missie die de mensheid iets moet leren over de geheimen van het universum. Op dezelfde dag speelt een jongen met zijn vrienden in de sneeuw op het parkeerdek bij een metrostation. Ook hij zal die dag niet overleven. In Wanneer de mieren schreeuwen krijgt het dertienjarige voetbaltalent Socrates een stem via zijn neef Gabriel. Het is het verhaal van een jongen die eindeloos op straat voetbalt, interesse krijgt in meisjes, en ervan droomt om profvoetballer te worden, net zoals al die andere jongens, tot die ene dag. In plaats van stukken uit dit boek te reciteren (hij wilde namelijk niet dat de fantasie van de lezer beïnvloed zou worden door zijn wijze van voordragen) las hij een uitvoerig artikel dat hij erover geschreven had voor. Dat voorlezen werd regelmatig onderbroken door vele vragenstellers. Zo was er vanaf het begin van de avond sprake van een levendige interactie tussen Boogers en zijn toehoorders. Hij voelde zich duidelijk snel op z’n gemak. Het was jammer dat er maar een handjevol literatuurliefhebbers naar de Bieb waren gekomen. Want het was een bijzondere avond met een buitengewoon aardige Alex Boogers, die (en daar zijn ook de Nederlandse literatuurcritici het unaniem over eens) een veel groter (lezers-)publiek verdient. zondag 15 februari 2015 SOFIA VASHERUK 15.30 uur, TKH GROUP-foyer van theater de Kappen, Sterrebosstraat 2, Haaksbergen We, (publiek, muziekcommissie en de Kunstkring Haaksbergen) kunnen weer terugzien op een zeer geslaagd concert. De kleine tachtig (77) aanwezigen hebben kunnen genieten van een heel gevarieerd en doordacht samengesteld recital, dat Sofia Vasheruk met veel verve over het voetlicht bracht. Niet alleen het publiek was onder de indruk van wat deze buitengewoon getalenteerde pianiste ten gehore bracht. Sofia zelf toonde zich na afloop ook zeer enthousiast. Ze was vol lof was over het instrument, het publiek en de ontvangst. Er was dus duidelijk sprake van een zeer geslaagde wisselwerking op deze februarimiddag. Onder de toehoorders bevonden zich ook een paar nog heel jonge kinderen, die zich voorbeeldig gedroegen. Een van hen was het dochtertje van Sofia, dat, ondanks een licht griepje, aandachtig de verrichtingen van haar moeder gade
sloeg. Op het programma met grote contrasten stonden werken uit verschillende perioden. Zo klonken allereerst van Domenico Scarlatti de sonates K. 193 en K474 . Deze werden gevolg door een gloedvolle interpretatie van Sarcasms Op.17 van Sergei Prokofiev. Het deel voor de pauze werd afgesloten met twee stukken van Rachmaninov: Vocalise (in een arrangement van Sofia Vasheruk) en de etudetableau Op.39 No.1. Pas na het laatste stuk durfde het publiek voor het eerst te applaudiseren. Tot dan had men ademloos geluisterd naar het prachtige pianospel. Bij de introductie van het tweede deel van het programma doorbrak Sofia de enigszins plechtige stemming door erop te wijzen dat men best na afloop van elk stuk mocht klappen. Maar men wachtte daar toch maar even mee totdat alle vier stukken van Debussy’s Suite Bergamasque hadden geklonken. Ook de gevoelige vertolking van de Trois Novelettes van Francis Poulenc en de daarop volgende bravoureuze uitvoering van de Hongaarse Rapsodie nr. 10 van Franz Liszt werden beloond met een klaterend applaus. De concertgangers keerden huiswaarts met hun hoofden vol dierbare muzikale herinneringen aan een heel mooi zondagmiddagconcert door een begenadigde en lieftallige pianiste, die het publiek voor zich innam met haar uitgebreide toelichtingen op het programma. dinsdag 3 maart 2015 EVA BESNYÖ een lezing door drs. Maartje van den Heuvel, conservator fotografie Universiteit Leiden 19.30 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen Vanaf 2007 is Maartje van den Heuvel Conservator Fotografie en Fotografica bij de sectie Bijzondere Collecties in de Universiteitsbibliotheek Leiden. De fotografiecollectie van het Leidse Prentenkabinet werd in 1953 gestart en is een van de oudste institutionele fotocollecties van Nederland. De collectie bestaat uit vele daguerreotypieën, cartes-devisite, stereofoto's, albums, fotografische objecten, 20e eeuwse binnen- en buitenlandse foto's en fotoboek-dummy's. Deze representeren belangrijke hoogtepunten uit de fotografiegeschiedenis. Er is werk aanwezig van fotografen als Henri Berssenbrugge, Paul Citroen, Piet Zwart, Emmy Andriesse en andere klinkende namen. Regelmatig worden foto's uit de collectie in binnen- en buitenland gepubliceerd en tentoongesteld. De Universiteit Leiden is een belangrijk centrum voor studie en onderzoek op het gebied van de geschiedenis en de theorie van de fotografie. De collectie speelt een actieve rol als bron van beelden, informatie en inspiratie voor onderwijs, onderzoek, tentoonstellingen, publicaties én het werk van hedendaagse fotografen en kunstenaars. Volgens Maartje van den Heuvel werkt ze in een 'heuse schatkamer' met de mooiste fotocollectie van Nederland. Voor de Kunstkring sprak ze in een tot de laatste stoel bezette Richtershof voor zeventig mensen over de op 29 april 1910 in Boedapest geboren Eva Marianna Besnyö. Die groeide met twee zussen op in een liberaal-joods gezin. Na een opleiding bij de bekende fotograaf Jozsef Pecsi vertrok zij in 1930 naar Berlijn, waar ze haar latere echtgenoot John Fernhout leerde kennen. Via hem werd zij opgenomen in de kring van zijn moeder, de schilderes Charley Toorop. In de jaren dertig richtte ze zich vooral op de portret- en architectuurfotografie. Tijdens de bezetting moest ze onderduiken en werd ze actief in het verzet. In 1945 scheidde ze van Fernhout en hertrouwde een jaar later met de grafisch ontwerper Wim Brusse. Na de oorlog verlegde zij haar werkterrein naar documentaire series. In de jaren zeventig was zij hevig betrokken bij Dolle Mina en legde de beweging met vele opnamen vast. Eva Besnyö maakte jarenlang deel uit van het bestuur van het Maria Austria Instituut samen met Benno Premsela en Paul Huf; zij vormden daarin een kleurrijk en inspirerend drietal. Besnyö leek een voorkeur te hebben voor haar vroegste werk. De beste foto's komen allemaal uit dezelfde tijd, toen ze 20 en 21 jaar oud was, meent ze zelf. De zigeunercollectie, de korenman, het station van Berlijn, somt zij op. ,,Misschien had ik toen moeten ophouden, maar ik ben doorgegaan.'' In 2003 overleed Eva Besnyö, die na de oorlog tot op hoge leeftijd een toonaangevende rol in de Nederlandse fotografiewereld speelde. Met haar lezing onderstreepte Maartje van den Heuvel nogmaals het belang van deze bijzondere kunstenares.
woensdag 18 maart 2015 CAROLIJN VISSER lezing door/met Carolijn Visser 20.00 uur in de bibliotheek, Bouwmeester 8, Haaksbergen (in samenwerking met de bibliotheek en Boek en Buro) Op de avond van de verkiezingen voor de Provinciale Staten brachten maar liefst ruim 80 mensen een bezoek aan de lezing van Carolijn Visser. Zij lieten de uitslagen voor wat ze waren en togen naar de bibliotheek om te luisteren naar de ‘Grande Dame’ van de Nederlandstalige reisliteratuur. Carolijn Visser was, als toen vijfentwintigjarige, één van de eersten die begin jaren tachtig op eigen gelegenheid rondreisden in het toen nog vrijwel afgesloten China. Ze vertelde over de moeizame veranderingen van een communistisch naar een liberaler China: De combinatie van een indrukwekkende kennis over de Chinese samenleving en een grote vertelkunst maakte grote indruk op haar toehoorders. Van haar streven, om tijdens haar leven tenminste één keer in alle landen van de wereld te zijn geweest, heeft ze moeten opgeven. Want, hoewel ze al heel veel landen gezien heeft, leert de praktijk dat ze toch regelmatig naar bepaalde landen terugkeert, waardoor er domweg onvoldoende tijd voor de rest overblijft. Zo is ze bijvoorbeeld vaak in Latijns Amerika te vinden, waarover ze veel heeft geschreven, zoals in haar boek Argentijnse avonden, dat deze avond uitvoerig ter sprake kwam. Argentijnse avonden is het verhaal van een vader en zijn twee dochters, emigranten in Argentinië, en hun gespannen verhouding – het verhaal van een gezin op drift, maar ook een ode aan generaties Nederlanders die een nieuw bestaan opbouwden in een onbekende wereld. Door haar manier van vertellen heeft Carolijn Visser de lachers regelmatig op haar hand. Niet alleen wanneer ze het heeft over de avonturen met haar huis in Estland, maar ook bij het voorlezen van een kort vrolijk verhaal over een bijzondere man in China. dinsdag 14 april 2015 JOS. BEDAUX lezing door/met Frans en George Bedaux + VIJFTIGER JAREN BOUWKUNST IN HAAKSBERGEN lezing door Wim van Hagen 19.30 uur in Het Bakkershoes, Molenstraat 73, Haaksbergen (in samenwerking met de Historische Kring Haaksbergen) Naar aanleiding van de onzekere toekomst van de voormalige de Landbouwhuishoudschool aan de Sterrebosstraat (de oude huishoudschool) hebben de voorzitters van de Historische Kring en de Kunstkring in mei vorig jaar een brief gestuurd aan zowel de gemeenteraad als het college van B&W van Haaksbergen. Onze verenigingen zijn van mening dat het bij dit gebouw gaat om een bijzonder voorbeeld van na-oorlogse wederopbouwarchitectuur dat een beschermde status verdient. Voor een nadere kennismaking met de architect van deze school organiseerden ‘de Kringen’ een speciale lezing over het leven en werken van Jos. Bedaux uit Tilburg en over de kenmerken van de bouwkunst in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Zijn zonen Frans en George hebben het uitvoerige oeuvre van hun vader geïnventariseerd. Aan de hand van vele foto’s van bouwwerken vertelde Frans het verhaal over deze originele architect. De laatste jaren is het werk van de Jos. Bedaux (1910-1989) opnieuw in de belangstelling
gekomen, doordat een groot aantal van zijn bouwwerken op gemeentelijke monumentenlijsten en op de rijksmonumentenlijst zijn geplaatst. Bedaux bouwde ongeveer 500 werken in een grote diversiteit: kapellen, huizen, villa's, kloosters en kerken, woningbouwcomplexen, maar ook gebouwen voor onderwijs zoals de voormalige Landbouw-huishoudschool te Haaksbergen en voor de gezondheidszorg een woonvoorziening voor verstandelijk gehandicapten De Losserhof te Losser (1962). Landelijk is Jos Bedaux met name bekend geworden door het gebouw van de Katholieke Economische Hogeschool in Tilburg (1962) tegenwoordig het hoofdgebouw van de Universiteit van Tilburg, de GGD (1967) en het kantongerecht (1968) in Tilburg. Bedaux werkte veel samen met de tuin-architect Pieter A.M. Buys.
Na de pauze nam Wim van Hagen de microfoon over. Hij vertelde over de wederopbouwarchitectuur van de jaren vijftig in Haaksbergen. Dat deed hij aan de hand van een prachtige PowerPointpresentatie die Azarja Fransen had gemaakt. Daarin waren talrijke voorbeelden te zien van allerlei bouwwerken in het dorp. Van woonhuizen tot en met kerken. Gesneden koek voor de vele (ruim 70!) aanwezige Hoksebargers. Het was een geslaagde avond in Het Bakkershoes. We zijn benieuwd hoe het verder zal gaan met de huishoudschool, en of er ooit nog eens gereageerd zal worden op de brief van vorig jaar mei.
Want die reactie is tot op heden (15 april 2015) uitgebleven! Ook de huidige gemeentebestuurders lijken weinig oog te hebben voor de waarde van beeldbepalende architectuur, net als hun collegae uit de jaren zestig, toen er in Haaksbergen een ware kaalslag plaatsvond en een belangrijk deel van de historische bebouwing tegen de vlakte ging. zaterdag 18 april 2015 WERKMAN excursie naar Museum Dr8888 en het Groninger Museum Om kwart over acht vertrok de bus van ter Doest vanaf de parkeerplaats bij sporthal de Els voor de jaarlijkse voorjaarsexcursie van de KKH. De eindbestemming was Drachten en Groningen. Daar werden in de musea DR8888 en het Groninger Museum tentoonstellingen bezocht over de familie Werkman. In Friesland was dat Drie generaties Werkman en in Groningen H.N.Werkman (1882-1945) Leven en werk . In de bus gaf Azarja een interessante lezing over
Hendrik Nicolaas Werkman en zijn kinderen, zoon Tap en dochter Fie. Voor haar boeiende verhaal werd zij met een enthousiast applaus bedankt. Museum Dr8888 bracht, bijna zeventig jaar na de dood van Hendrik Werkman, een unieke tentoonstelling van drie generaties Werkman. Meer dan tachtig druksels, aquarellen, schilderijen, grafieken en tekeningen van De Ploeg-kunstenaar waren in deze tentoonstelling te zien. Zoon Tap Werkman is al op jonge leeftijd begonnen met tekenen en schilderen en heeft in de loop der jaren een enorm oeuvre opgebouwd. Hij was net als zijn vader autodidact. Zijn werk kenmerkt zich door vele stijlen, die niet alleen in verschillende tijdvakken onderverdeeld kunnen worden, maar ook in geografische delen. Er was voor de tentoonstellingeen selectie gemaakt van ca. 130 werken. Ook kleinzoon Arne Werkman heeft de creativiteit in zijn genen, hoewel die zich uit in een andere discipline: de muziek. Zijn composities worden veelvuldig uitgevoerd in het binnen- en buitenland door vooraanstaande musici. In het auditorium van Museum Dr8888 werden gedurende de tentoonstellingsperiode verschillende composities van Arne Werkman uitgevoerd worden. Het bezoek aan de tentoonstelling in Smallingerland was een groot succes. Evenals de uitbundige lunch in het Karmelklooster, dat enkele jaren geleden ook al eens werd aangedaan. Daar was tegelijkertijd ook een bijeenkomst van de afdeling Friesland van de Socialistische Partij. De excursiegangers genoten met volle teugen van de prachtige lentedag in de voorjaarstuinen van het voormalige Karmelietessenklooster. Om half twee zette de bus koers richting Stad. Daar waren in het “ Palazzo Mendini ” behalve de werken van Werkman ook een bescheiden expositie van zijn dochter Fie en een fraaie collectie topkunst uit Dresden te bewonderen.
Op 10 april 1945, vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, werd de Groninger drukker en kunstenaar H.N. Werkman (1882-1945) door de bezetter gefusilleerd. In 2015 herdacht het Groninger Museum Werkmans zeventigste sterfdag met de overzichtstentoonstelling H.N. Werkman (18821945) Leven & Werk. In deze tentoonstelling waren druksels en schilderijen, experimenteel drukwerk en de bijzondere publicaties uit de oorlogsjaren voor De Blauwe Schuit te zien. De eigenzinnige ontwikkelingen in zijn werk laten een kunstenaar zien die zich steeds bleef vernieuwen, en die zich niet hield aan regels die anderen hem oplegden. Hij gaf zijn eigen draai aan de begrippen abstract en figuratief. Tegelijkertijd is er een wisselwerking tussen zijn levensloop, de tijd waarin hij leefde en de ontwikkeling van zijn kunstenaarschap. Zijn grafische achtergrond, de economische ontwikkelingen, het kunstleven in Groningen en de rest van de wereld, de oorlogsjaren – het unieke van Werkman ligt in de antwoorden die hij hierop vond met zijn kunst. In de expositie was dit niet alleen te zien in zijn werk maar ook in brieven, portretten, foto’s en familiedrukwerk. Ook was de handpers te zien, waarop
Werkman zijn druksels maakte. Het speelgoed-drukpersje waarop de gebroeders Werkman in hun jonge jaren boekjes maakten liet de start van Werkmans loopbaan zien De tentoonstelling Het geheim van Dresden – Van Rembrandt tot Canaletto toonde een ruime keuze uit de wereldberoemde collectie van de Gemäldegalerie Alte Meister in Dresden. Die vertelde het verhaal van de rijke cultuur in Saksen in de achttiende eeuw onder August de Sterke (regeerperiode 1694-1733) en zijn zoon August III (regeerperiode 1733-1763). Beiden waren behalve Keurvorst van Saksen ook Koning van Polen. Zij zagen het belang van een hoogstaand cultureel leven voor de bloei en welvaart van Saksen. Daarom verzamelden zij een enorme hoeveelheid kunst; een kunstverzameling die tot de belangrijkste in Europa zou gaan behoren. Om de lokale kunstproductie op een hoger niveau te brengen nodigden zij vooraanstaande buitenlandse kunstenaars uit om in Dresden te komen werken. In Het geheim van Dresden werden meesterwerken getoond van onder anderen Rembrandt, Velázquez, Titiaan en Canaletto, die in de betreffende periode werden verzameld, samen met schilderijen die toen in Dresden onder invloed van de beroemde buitenlandse voorbeelden werden gemaakt. Schitterende kunst en de stralende zon en aangename temperaturen maakten van deze excursie weer een waar feest. In de binnenstad was het ook een drukte van belang. Nee, er gaat niets boven Groningen! Op de terugweg was er natuurlijk weer uitgebreid tijd voor diverse drankjes en dito hapjes. En zo als het hoort kreeg Elly IJzerman zeer terecht de handen weer op elkaar voor de perfecte wijze waarop ze ook deze excursie weer had georganiseerd. zondag 19 april 2015 BAS VERTELT lezing/recital over de contrabas met Ruud Ouwehand en Wilton Jongmans 15.30 uur, Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
Op de dag na de voorjaarsexcursie alweer een Kunstkringactiviteit en alweer van dat prachtige voorjaarsweer. Da's blijkbaar te veel 'weer' bij elkaar. Want er waren maar 36 mensen in de Richtershof aanwezig om te genieten van een geanimeerde tweespraak van twee door de wol geverfde bassisten: Wilton Jongmans en Ruud Ouwehand. De één (Jongmans) gepokt en gemazeld in de klassieke muziek, de ander (Ouwehand) een internationale topper uit de jazzwereld. Ze begonnen de middag met een toelichting op hun beider instrumenten. Hoe ze er aan gekomen waren en hoe ze vanaf het allereerste moment een klik met hun bas hadden. De vele anekdotes en wetenswaardigheden over hun dagelijkse muziekpraktijk werden afgewisseld met het spelen van diverse, helaas vaak erg korte, muzikale intermezzi. Het was dus geen zondagmiddagconcert in de gebruikelijke zin, maar het was meer een lezing over de contrabas. Wilton en Ruud lieten zien en horen hoe verschillend de speelwijzen zijn van dit grote strijk(pluk-)instrument in de klassieke en de jazzwereld. Het is, voor welk muziekgenre je de bas ook voor gebruikt, een razend moeilijk te bespelen instrument. Vooral het vinden van de juiste intonatie maakt dat dit een instrument is voor echte specialisten. De muziekstukken die gespeeld werden varieerden van Bach tot blues en Monk. Zo klonk ook het prachtige 'Smile' van Charles Spencer (Charlie) Chaplin, van origine een instrumentaal thema uit zijn film Modern Times van uit 1936. Ruud Ouwehand demonstreerde hoe de harmonieën in dit stuk doen denken aan 'Moonlight Serenade' 'van Glenn Miller. Hij liet dit horen door beide stuken vloeiend in elkaar op te laten gaan. Ruud maakte ook indruk met een ingetogen vertolking van 'Summertime' van George Gerhwin. Tot slot van deze muzikale middag speelden de beide virtuozen het beroemde 'Round Midnight' van de Amerikaanse jazzpianist/componist Thelonious Monk. Natuurlijk was het na afloop van de 'concertle-
zing' nog steeds prachtig weer. Waaruit de conclusie mocht worden getrokken dat het één (concert) heel goed samen kan met het ander (de mooie lentedag) en dat het daarom jammer was dat zo velen zich dit niet op tijd hadden gerealiseerd. Wilton en Ruud trokken zich er gelukkig niets van aan. Zij maakten er voor hun dankbare publiek een mooie middag van!
