WOORDJE VAN DE VOORZITTER

WOORDJE VAN DE VOORZITTER Beste vrienden (innen) De aanhef van dit voorwoord is volledig gewijd aan de succesvolle ANPCV vergadering van 06 maart 2004. Over het vlotte verloop, de felicitaties die we van andere regio ontvingen en onze dankbetuigingen aan hen die zich hebben ingezet, besteden we een afzonderlijk artikel. Grote vraag van de 350   aanwezigen:   “   Blijft   de   Brigade   Para   Commando   (BPC)   bestaan”.   Ze   werden   hierop   van   antwoord   gediend   door   de   commandant   van   3   Para   Lt   Kol SBH van GILS en de voorzitter van het ANPCV Kol b.d. REYNDERS. En wat blijkt nu. Spijtig genoeg is de eigen bevelvoering in de schoot van de BPC ontnomen en de steuneenheden waaronder de batterij Para Commando worden elders opgeslorpt. Bevelen van het hoogste orgaan van Landsverdediging moeten door ondergeschikten hoe laag in graad ook uitgevoerd worden. Dus de splitsing is onomkeerbaar. Maar  ….  “Every cloud must have a silver lining”  en  waar  schaduw  is  moet  er  ook  licht   zijn. En dat is er ook! De openstaande plaatsen in de Fus bataljons 1 Para, 2 Cdo en 3 Para worden nu beter ingevuld. En het is misschien beter, gezien de trage rekrutering, dat onderbezette eenheden waar weinig handen het vele werk moeten opknappen stilaan weer vollopen zodoende dat vele handen het vele werk annex afwezigheden wat lichter maken; Wij komen regelmatig in 3 Para en nu zien we ondanks één compagnie in Kosovo meer rode mutsen in Tielen. Blijft   nog   de   onbeantwoorde   vraag:   “Behouden   de   paracommando’s   hun   eigenheid   qua   opleiding,   training   enz…   We   blijven   optimist en jullie kunnen er zelf ook aan meewerken. Op 13 juni wachten ons verkiezingen en nu is het opportune moment aangebroken aan de politiekers die jullie kennen een paar beloften af te troggelen. Waaruit dan een eigen bevelvoering gebaseerd op het oude principe van het regiment kan ontstaan. Met eigen opleiding van de rekruten want momenteel is er een geweldig tijdverlies in deze. Tot zover de veranderingen in de brigade; Het ANPCV onderneemt ook het nodige om het ledenbestand te laten aangroeien. Een aantal fraaie affiches zullen op publieke plaatsen uitgehangen worden en lokale TV zenders worden ook aangesproken. Bij deze bedanken we nog de voorzitter en ANPCV Voorzitter Kol SBH b.d. REYNDERS voor zijn inzet en voor het mooie geschenk voor ons lokaal dat we mochten ontvangen. Korpsoverste Lt Kol SBH van GILS mag rekenen op onze dank voor zijn aanwezigheid en zijn steun om deze prachtige dag te hebben kunnen organiseren. Voor het Bestuur Henri Stabel AFSCHEID  VAN  …. Op donderdag 24 januari hebben we definitief afscheid genomen van ANDRE DEKEERSGIETER. Onder de talrijke rouwenden bevinden zich een afvaardiging van de Onderofficieren van 3 Para verpersoonlijkt door Korpsadjudant Adjt Maj John Vanherle, een groot aantal Korea vrijwilligers. Van onze Vriendenkring, Roger Lingier, Louis Van

Casteren, Leon De Laet, Kamiel De Moor, Frans Van De Poel (tevens oud Korea vrijwilliger) en Rik Stabel om Andre naar zijn laatste rustplaats in Jabbeke te begeleiden. Andre kende nogal een gevulde militaire loopbaan. Als jong vrijwilliger vertrok hij reeds in 1951 naar het oorlogsgebied in Korea. Op zijn bidprentje lezen we dat Andre daar twee jaar heeft verbleven. Opzoekingen leren ons echter dat hij maar liefst vier jaar in Korea zou hebben gediend. Frontdienst onderbroken door af en toe een kort verlof in Japan. Uit de anekdotes die Andre ons vertelde, zette hij als jong vrijgezel samen met boezemvriend Luc Goris er de bloemetjes buiten. Persoonlijk leerde ik Andre kennen in Kamina. Hij was er onderrichter in het peloton mortieren samen met oud RSM van 1 Para Bing De Muynck. Hij nam deel aan de ontwapening van de Kongolese militairen in Elizabethstad en Jadotstad. In 1964 muteerde Andre naar 3 Para in Lombardsijde. Zijn functie was onderofficier bewapening. In 1971 wat ouder geworden en met de op handen zijnde verhuizing van 3 Para naar Tielen, haakte Andre het para-leven met zijn vele afwezigheden van zich af en ging over naar een munitiedepot dichter bij huis te Zedelgem. Af en toe zag ik, hem nog eens terug bij een voetbalwedstrijd van Club Brugge waar na afloop we een of meerdere pinten gingen pakken in het café van Fernand Boonen aan de legendarische  ‘Klokke’.   Toen 3 Para zich meer profileerde als Korea bataljon zagen we Andre jaarlijks terug tijdens de reünie annex militaire plechtigheid. In juli 1998 was hij er voor de laatste maal, sloot zich spontaan aan bij onze Vriendenkring, maar ik denk dat rond die tijd de eerste ziekte symptomen de kop opstaken. Hoe dan ook, zelfs zwaar ziek keek Andre altijd uit naar ons boekje.  Spijtig  genoeg  zal  hij  de  volgende  uitgaven  niet  meer  lezen… Maar het leven gaat verder en wij wensen Andrea sterkte in de komende moeilijke tijden, troost zal zij zeker vinden bij haar kinderen en kleinkinderen. Wij zullen Andre altijd blijven herinneren als een goedlachse kameraad, die op zijn manier genoot van het leven. Rik TAALVERWARRING Lang geleden dat we nog eens een anekdote over dit gesmaakte onderwerp hebben geschreven. Dit geval is zeer recent en de betrokkenen gebruiken allemaal het Nederlands, of ze daarmee ook dezelfde taal spreken is wat anders. Op 16 maart 2004 komt Lt Gen Jockin op bezoek in Tielen, hij is de Vice Stafchef van ons leger. De brigadecommandant (Bde Comd) van de 1 Mec Bde uit Leopoldsburg, en dus onze rechtstreekse overste na de herstructurering, maakt van deze gelegenheid gebruik om met ons kennis te maken. Beide Heren wensen met alle categorieën van het bataljon in een gemoedelijk sfeer te kunnen spreken. Dus iedereen staat in de kantine, frisdrankje in de hand, en wacht tot hij aangesproken wordt. De Bde Comd is een Recce, hij spreekt een groepje onderofficieren aan met de vraag:   “zijn   er   hier   jagers   in   3   Para”.   Alle   ogen   verplaatsen   zich   onmiddellijk   richting   adjudant Lode Bonnez die in zijn vrije tijd aan natuurbeheersing doet met behulp van een tweeloop.  De  Bde  Comd  stapt  resoluut  op  Lode  af  en  vraagt:  “  Bent  U  een  jager?”  Iets   waar Lode wat onbegrijpend mee instemt.

Ergens   voelt   de   Bde   Comd   dat   er   iets   niet   koosjer   is   en   vraagt   ter   verduidelijking   “Ja,   maar  ik  zoek  een  echte  jager  te  paard?”  Waarna  Lode  kan  antwoorden  dat  hij  inderdaad   thuis  over  pony’s  beschikt. Pol Ooms ALGEMENE VERGADERING ANPCV op 06 maart 2004-03-12 Deze vergadering (vanaf nu AG) was qua inhoud en qua organisatie een topper. Voor dit laatste stonden we zelf borg in samenwerking met de steun van onze vrienden uit 3 Para. Daarom permitteer ik me als Voorzitter in naam van de 350 aanwezigen en de ruim 300 deelnemers aan de maaltijd de nodige dank uit te spreken. Dank  aan… 2 Comd (2IC) Maj Stefaan Schoenmaekers voor zijn permanente aanwezigheid, en ook dat hij voorzien had de AG te organiseren in de sporthal, want op 350 belangstellenden hadden we niet gerekend. 1 Kpl chef Marc Van Gorp en 1 Kpl chef Patrick Deknock, die instonden voor een vlekkeloos verloop van het kantinegebeuren. Adjt James Hendriks en zijn team koks die een uitstekende maaltijd voorschotelden. 1 Sgt chef Mark Van Eynde voor zijn werk als algemene organisator catering, met behulp van een 15 tal stoere Mortieren, kort geknipt zoals waarderend werd opgemerkt. Sgt Jan Coppens en Kpl chef Thierry Vervecken dien instonden voor licht, geluid en projectie. Onze eigen leden die ook een flinke hand toestaken en het horecagebeuren. Ik noem op Ritten Gillebert, Louis Van Dromme, Jo Cambre, Eddy Crockaert, Rik Onzia, Jean Claude Dubois, Robert Detrogh. Onze penningmeester Jos Verholen voor zijn perfecte organisatie inzake eettikkettenverkoop. 1 Sgt James Claes voor de verwarming. Roger De Baere en Jeanine voor het openhouden van hun ANPCV shop. Jan Geuns en Frans Van De Poel voor het openhouden van het museum en het rondleiden van de bezoekers. En natuurlijk Adjt maj Dany Scheerlinck en onze secretaris Adjt chef Pol Ooms op wiens steunende brede schouders ik al 20 jaar kan rekenen. Rik Foto boven Voorzitter van het ANPCV Kol SBH Reynders geeft een briefing aan onze toekomstige Koning tijdens een les tactiek op Tielen Heide in 1983. Onze secretaris Pol Ooms volgt alles aandachtig. Een, opmerkzame opmerker ziet dat het huwelijk met misschien de mooiste toekomstige Koningin van de wereld Prins Filip niet heeft doen vermageren. Herinnering aan een mooie tijd. Foto onder De  ‘Dirty  Dozen’  doorkruisen  Corsica.  Op  kop  voorzitter  Regio  Tielen  Stabel  H.  (HH),   gevolgd door kaartlezer Patrick Van Nieuland (den oriënteur) en Dany Scheerlinck (

Dany F-side). Datum medio april 1988. Spijtig genoeg zou dit de voorlaatste raid Corsica zijn. In 1989 werd de laatste raid georganiseerd, daarna zijn er nog soortgelijke oefeningen georganiseerd in de Pyreneën, in Slowakije (Tatras gebergte), in onze eigen Ardennen of zelfs Benin, maar geen van allen evenaart het unieke landschap van Corsica.  Misschien  toch  maar  terug  een  Regiment  en  hup  …naar  Solanzara….   Solaro…Tova…enz..enz..enz.. Voorwoord:  Het   volgend  artikel   is   er  een  uit  de  ‘  Stille  Morgen’  ergens  in   de  jaren  80.   Destijds  voerde  het  bataljon  jaarlijks  op  Corsica  een  meerdaagse  mars  uit:  ‘de  raid’.  Men   kende twee soorten: de winter- en de zomerraid. Vanaf 1980 zagen we meer beroepspersoneel in de rangen en veel van hen hebben dus meerdere zomer en winterraids  op  hun  actief.  Men  kan  het  zich  niet  voorstellen  maar  voor  hen  “werd de raid een sleur”  een  ‘gesleur’  was  het  al  natuurlijk.     Om dit fenomeen tegen te gaan zocht het commando alternatieve parcours. Een van deze, was   de   raid   ‘Dwars   door   Corsica’   van   1988.   Landen   in   Ajaccio   aan   de   westkust,   het   eiland  ‘dwarsen’  en  terug  opstijgen  in  Solenzara  aan  de  oostkust.    Dit  is  het  relaas  van  het   ‘peloton  veteranen’  zelf  noemden  ze  zich  ‘de  Dirty  Dozen’  een  naam  waar  ze  om  meer   dan één reden aanspraak op mochten maken. Ze gebruikten destijds schuilnamen, ook om meer dan één reden, de feiten zijn echter verjaard en in een epiloog van onze Voorzitter worden ze ontmaskerd Pol Ooms CORSICA  DIGEST  of  de  avonturen  van  de  “Dirty  Dozen”   In de hoofdrol: Jean Yellow Marvin 12/04

Voorspoedige   landing   in   het   vochtige   AJACCIO.   Onze   ‘Dozen’   nog   niet   zo   ‘Dirty’  vertrekken  begeleid  door  de  pompiers,  het  mooie  CORSICA  in.  Na  wat   heen en weer gezoek en gevloek, aankomst op bivak Nr 1. Ondanks de drooglegging,   via   een   Corsicaanse   peetmoeder   toch   aan   wat   ‘booze’   geraakt.   Wel te rusten.

13/04

Incident  Nr  1.  Handige  Harry  heeft  z’n  ABL  schop  zo  ’handy’  op  z’n  bergham   gefit dat die wel op Yellow Jean z’n  hoofd  moest  vallen.  Consternatie  alom.  De   vooroorlogse Hollywoodkop van onze hoofdrolspeler vertoont slechts een schrammetje. Terwijl de punt van de schop, van huidig ABL materiaal vervaardigd, omgebogen is. Incident  Nr  2.  “Waar  zit  de  Regimentscommandant”  vraagt  men  zich  af  in  PC  1.   Is hij al gekidnapt door het FNLC? Welnee, hij zit rustig een boterhammetje te verorberen  aan  de  kant  van  het  pad,  om  vervolgens  bij  onze  ‘Dozen’  terug  aan  te   sluiten en het PC 1 te vervoegen.

14/04

Een kalme dag. Onze ondertussen beroemd geworden groep steekt natuurlijk op de   verkeerde   plaats   de   rivier   over.   Patrick   ‘den   oriënteur’dreigt   voor   de   vierde   maal  “het  zich  niet  meer  aan  te  trekken”,  de  kaart  af  te  geven  om  alleen  verder  te   gaan.

15/04

Konigingenetappe. Jean Yellow   MARVIN   laat   ¾   van   zijn   ‘Dozen’   500   m   voorbij  een  riviertje  passeren,  om   vervolgens  “middaghalte”  te  roepen.  Plezant   als   de   veldfles   leeg   is.   De   eerste   model   B’s   worden   opgemaakt.   Patrick   waarschuwt voor de 32e maal het kaartlezen te laten voor wat het is. Aankomst en   bevoorrading.   Vooral   die   frisse   pinten   en   coca’s   deden   ons   deugd!   Welke   kantine?   Oh,   was   er   helemaal   geen   kantine?   Ja,   een   mens   begint   aan   ‘fata   morgana’  te  lijden  na  vier  dagen  afzien.  Of  bedoelden  ze  misschien  het  tubetje   siroop voor dranken in ons C-rantsoen.

16/04

Het optreden van Leo de Steenmarter. Bij het opstaan blijkt de volgende mondvoorraad verdwenen te zijn: spek-eieren-boter. Veel steenmarters werden geroepen, doch weinige melden zich spontaan aan. Uitgezonderd één: Leo. Zou die  20  eieren,  één  kg  spek  en  een  pak  boter  als  ontbijt  in  z’n  klos  kunnen  slaan?   Normaal lukt dat geen mens, maar bij onze Leo verplaatst men beter de normale menselijke normen als het eten betreft. De etappe zonder ontbijt (steenmarter) is maar kort; Patrick geeft na 186 waarschuwingen dan toch de kaart af. Aankomst om   1200   Hr.   Geen   bezoek   aan   de   INCUDINE   door   onze   ‘Dirty   Dozen’.   Wel   veel schoengepoets bij het bezoek van Lt Gen DECONINCK. Haha, zou die daar   nog   intrappen?   s’Middags   algemene   wasbeurt.   Woeste Rinus, goed ingezeept  neemt  vrijwillig  een  duik  in  de  ijskoude  rivier.  s’Nachts  heeft  hij  last   van buikkrampen, buikloop, braakneigingen. Toen was het héél véél minder natuurlijk.

17/04

Op weg naar CHISA. Na één minuut marcheren, een rivieroversteek! Onvrijwillige duik in het ijskoude water door Danny F-Side. Later nog eens overgedaan door de ons al gekende Rinus. Veilig  loodsen  Kpl  Chef  Van  Looy  en  Kpl  Habraken  onze  ‘Dozen’  voorbij  een   gevaarlijk   punt.   Eindelijk   het   ‘moment’   om   iets   te   doen   aan   het   toekomstig overaanbod van het aantal kandidaten Adjudant chef. Maar men heeft er niet van willen profiteren. Plotseling blijken we op kop van het bataljon te gaan. Waar is PC  1?  “Een  vlag   gaan  planten  waar  die  niet  thuishoort”  volgens  den  S3.   Alles   komt weer in de juiste volgorde. Bivak te CHISA.

18/04

Tocht naar SOLENZARA. Een flauwe plezante laste vijf kilometer voor de definitieve aankomst nog een afdaling van 250 m in. Natuurlijk moesten we die later   terug   stijgen   op   een   afstand   van   zo’n   goeie   kilometer.   De   model   B’s   worden terug bovengehaald. Jean Yellow Marvin weigert de sectie nog te leiden. De   model   B’s   worden   terug   verscheurd.   Aankomst   te   ZARA   met   het   vaste   voornemen er een braspartij van te maken. Haha, na zes pinten, een gamelleke wijn en een biefstukske gaan onze woestelingen rand 2200 uur allemaal strijk in hun sleeping.

19/04

We vervoegen terug België.

NB. Patrick heeft zijn kaart zo dikwijls afgegeven en weer teruggepakt dat ze totaal versleten is.

H.H. Epiloog Na wat verschil van mening, gezoek en weddenschappen zijn we toch na 16 jaar erin geslaagd  de  namen  van  onze  ‘Dirty  Dozen’  terug  te  vinden.  Ritten  Gillebert,  Jan  Geuns   (Jean Yellow), Rik Stabel (Handige Harry), Patrick Van Nieuland (den oriënteur), Michel Drees (Ouwe Rinus), Dany Scheerlinck (Danny F-side), Danny Pattijn, John Vanherle, Warre Verhaeghe, Jean Baisipont. Jef Vermeer had het genoegen of de pech opgenomen te worden in PC 1 en kon dus met ons niet mee marcheren. Buiten bovenstaande belevenissen herinner ik me dat de Recceploeg, ik denk o.l.v. kapitein Liberloo uitstekend werk afleverde en de moeilijke volgweg zeer goed afbakende. Rik alias H.H. DIVERSEN Lidgeld (Waarschuwing) Wij verzoeken onze leden die nog achterstaan met betaling van het lidgeld dit zo spoedig mogelijk te regelen. Voor hen die niet in orde zijn is de uitgave van april 2004 het laatste clubblad dat in uw brievenbus zal vallen. De hoge kosten van ons boekje verplichten ons tot deze maatregel, deze regel wordt ook door het ANPCV gehanteerd. Golden Spike (Waarschuwing) Wordt gelopen te Schaffen op 28 mei 2004 en georganiseerd door het trainingcentrum voor parachutisten (Trg C Para). Kandidaat deelnemers zullen tijdig door ons aangeschreven worden. Vrienden die mee willen lopen en de kleuren van de Vriendenkring mee willen verdedigen geven een seintje aan de Voorzitter of de Secretaris. Naam, geboortejaar zijn de minimumgegevens die we nodig hebben. Details, wie, wat, wanneer, waar en hoe, kunnen we pas geven wanneer we ze zelf kennen (natuurlijk). In het licht van de actualiteit kan een massale opkomst van sportievelingen enkel  gunstig  zijn  voor  de  paracommando’s.  Deze  unieke  wedstrijd  is  DE  gelegenheid   om oude kameraden terug te zien en tussen pot en pint wat bij te babbelen. Men moet daarvoor zelfs niet gelopen hebben. Boek ‘Met  de  Kamina  naar  Korea’,  Leon  Delaet  kwam  niet  alleen  van  het  verre  Lombardsijde   om de A.G. van het ANPCV te bezoeken. Hij schonk ons ook nog een Franstalig exemplaar van het voornoemd boek. Bedankt Leon. Sprongnieuws De toegelaten leeftijd om te springen via het ANPCV is verhoogd tot de maximumleeftijd van 50 jaar. Openhouden lokaal Ons lokaal is geopend op de zondag: 04 april

09 mei 13 juni (na de kiesplicht) 11 juli 08 augustus 12 september met wandeltocht en BBQ, later meer info Prijzen tombola Beter te vroeg dan nooit: op 13 november 2004 plannen we ons jaarlijks korpsmaal. Probeer nu reeds een of meerdere prijzen los te peuteren, hoe bescheiden ook, bij uw kruidenier of andere middenstanders, of misschien bij uw firma. Generaal Depoorter, oud Korpsoverste van 3 Para, oud Commandant van het Regiment Para Commando en lid van onze Vriendenkring schreef volgend artikel. De inhoud spreekt voor zich. Wanneer men iets wil uitschakelen, zonder te veel moeite, kan dat gebeuren door het in stukjes  te  snijden…en  dan  stuk  na  stuk  te  laten  verdwijnen… Dat is de tactiek die men probeert toe te passen, op onze paracommando brigade. Verleden jaar was het doel het 1ste bataljon Para te elimineren. Dit is niet gelukt. De bevolking  van  Diest  en  veel  ‘anciens’  o.a.  hebben  geholpen  dit  voorstel  te  kelderen. Nu proberen diezelfde hoofdofficieren het hoofdkwartier te elimineren. De parlementariër  Stef  Goris  Noemt  hen  in  een  krant  “gefrustreerde  generaals”.  Ook  Dhr  FX de Donea, gewezen minister en Dhr Dedecker, voorzitter van de senaat, stemmen niet in met de nu voorgestelde veranderingen en interpelleren. Schaf  Hoofdkwartier  van  de  Brigade  af  …en…  verklaart  de  minister  en  dit  betekent  niet   dat   de   paracommando’s   zullen   verdwijnen. Maar in de bataljons staat het peloton mortieren en het peloton verkenner niet meer op de slagorde!, de aëromobiele lichte pantservoertuigen op wielen vertrekken naar de Infanteriebataljons. Dit is nog niet alles: de aëromobiele paracommando artillerie batterij komt onder bevel van het 2e artillerie bataljon en het eskadron Recce vertrekt naar het 1e Jagers te Paard bataljon, naar dezelfde 1e brigade in Leopoldsburg. Het Paratrainingscentrum in Schaffen en het Commandotrainingscentrum hangen voortaan af van  de  staf  van  de  “Landcomponent”  (de   vroegere Landmacht) in Evere en krijgen een andere naam! Binnen enkele maanden zullen het 1e en 3e Para onder bevel staan van de 1e Brigade, het 2e Commando en de compagnie Anti-tank van de 7e brigade in Marche-en-Famenne. Dus is een staf voor paracommando eenheden totaal nutteloos. Die vernietigers die nooit een grote sympathie gevoeld hebben voor de Rode of Groene baretten willen het Hoofdkwartier niet aannemen. Waarom is dit Hoofkwartier noodzakelijk? De essentiële kenmerken van alle paracommando eenheden zij de volgende: 1. SPIRIT: het moreel en de professionaliteit van onze eenheden zijn het gevolg van de grondige paracommandovorming en training in vele jaren opgebouwd en verbeterd. Wie kan daar beter voor instaan  dan  een  staf  van  paracommando’s? 2. SOEPELHEID: de veranderende omstandigheden verplichten ons de gebruiksdoctrine en de daarbij horende technieken aan te passen, elke opdracht intens

voor te bereiden en natuurlijk de contacten met speciale eenheden in het buitenland te onderhouden. Kan het hoofdkwartier van de 1e of 7e brigade dit aan? 3. SAMENWERKING: in 50 jaar werd er een speciale band met de 15e TransportWing en de Marine geschapen gedurende zoveel oefeningen en operaties. Dit heeft geleid tot gemeenschappelijke doctrines en praktische regels van uitvoering. Die intermachten verstandhouding moet blijven bestaan. Hoe kan het hoofdkwartier van een Infanteriebrigade die scheppen? Het paracommando hoofdkwartier is de smeltkroes van de spirit, de kiem van nieuw denken, de erfenaar van 50 jaren ervaring na gedurfde, succesvolle operaties. Indien het Ministerie van Buitenlandse Zaken wil aantonen dat ons land toch nog enige betekenis heeft, kan het verwijzen naar het verleden. België beschikt over een goed werkend  instrument,  de  paracommando’s,  dat  wereldwijd  kan  optreden. In het kader van de Verenigde Naties mogen we fier zijn op de inzet van zoveel paracommando’s  in  Korea  1953-54, in Iran 1991, in Somalië 1992-93, in Rwanda 199394, Zaïre  1991,1993  en  1997.  Daarenboven  waren  de  paracommando’s  ook,  altijd  klaar   om, in eigen land, zoals andere eenheden van de strijdkrachten, landgenoten te helpen in geval van rampen enz. Indien we wensen dat de brigade blijft bestaan met al haar kenmerken, moeten wij iedereen inlichten/ schrijf uw persoonlijke visie naar de dagbladen, naar de parlementariër in je streek. In één woord: laat niet toe dat het beste Hoofdkwartier in de Belgische Strijdkrachten verdwijnt. H. Depoorter Hieronder een oproep van Eddy Cich, goed maar zwaar initiatief wij wensen hem en Pieter veel geduld. beste para commando makkers ! mijne maat pieter en ik zijn nu vollebak in samenwerking om zoveel mogelijk oudgediende terug te vinden ! de bedoeling is dat de lijst aan mijn site en zowel aan de zijne gelinkt word ! pieter heeft er tijd en moeite ingestoken en ik hoop niet voor niets om een degelijk programma te maken die alfabetisch werkt ! bij deze wil ik vragen om in alle para commando uitgaven onze website adressen te pupliceren ! pieter zijn site is zo goed als klaar en komt zo online ! iedereen weet dat er meer als 50.000 oudgediende rond lopen in ons klein landje ! wij willen er dus echt ver in gaan en dat kan niet zonder jullie hulp ! wij krijgen veel mails van oudgediende die makkers zoeken dus we doen het speciaal voor jullie en natuurlijk voor ons eigen ! wij hopen op wat samenwerking dus stuur deze mail door naar iedereen in u adress boek ! airborne all the way pieter & eddy www.paracommando.com http://users.pandora.be/crazy.eddy/buddys.htm

11 Troop 1Rli 3 COMMANDO GRAND REEF OPERATIE FEB/MAR 1978 Gedurende  een  Fire  Force  Mission  in  ‘Umtali’  tegen  de grens met Mozambique (een Fire Force bestond erin zoveel mogelijk vijanden uit te schakelen tijdens een duur van zes weken) botsen we in een rivierbed op een tiental terroristen. Luitenant Forbes opent onmiddellijk het vuur, en granaat van Chinese oorsprong (stickgranaat) wordt naar de sectie waarin ik mij bevind gegooid. Het water kleurt rood en stukjes lever drijven op het water. Ik open nu snelvuur op de terroristen die zich proberen te verschansen onder het struikgewas dat de rivierbed gedeeltelijk bedekt.   Een  stem  kreunt  ‘surrender,  surrender’   ik vuur nu een dertigtal patronen (in een contact moogt ge immers nooit een volle belt -50 patronen MAG 7.62- vuren), daar het herladen een tijdje in beslag neemt in operaties! Wij hadden het vuurgevecht gewonnen, en nemen een vijftal minuten dekking. Er wordt ergens  in  de  verte  doodsgereutel  waargenomen.  Bij  ‘Back  Up’  wordt  de  hoge  grond  door   vier man beschermd en trekken Mike Change (later gedood in actie) en ikzelf vier lijken van onder het struikgewas en boven water. Ene  leefde  nog  hals  en  wordt  met  een  9mm  ‘Star’  pistool  uit  zijn  lijden  verlost,  natuurlijk   zijn dit karweien die we niet graag deden. Alhoewel bij het begin van 1979 we dat niet meer moesten doen, er werd alleen een duim afgehakt, dat deden we met  ‘de  panga’  voor   identificatie. De lijken van de vijand werden dan overgelaten aan de dichtste lokale bewoners  in  de  ‘Area’  verbrand  of  in  een  lege  mijnschacht  gegooid!  Vroeger  werden  ze   na  ‘de  body  en  weapen  count’  in  netten  gegooid  en  door  Alouettes  afgevoerd. Bij dit contact maken we twee AK 47 en een Toekarev pistool van Russische makelij buit en    grote  som  nat  geld  dat  later  onder  de  ‘sticks’  verdeeld  werd. DIRK SCHILLEWAERT