Woordje van de voorzitter

Jaargang 33 - nummer 10

Oktober 2007

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Woordje van de voorzitter

B

Ter gelegenheid van KONINGSDAG nodigen wij U uit op donderdag 15 november 2007 op het plechtig Te Deum om 1100 u. in de St Quintinuskathedraal te Hasselt ( plaatsen in te nemen vóór 1045 u.) Telefonisch 011.228848 of elektronisch inschrijven vóór 05 nov 07 Wij nodigen U uit op ons jaarlijks KORPSMAAL op vrijdag 16 november 2007 om 1215 uur in ’t Driessent te Diepenbeek. Telefonisch 011.228848 of elektronisch inschrijven vóór 05 november 07. De stortingen van € 48 per persoon met code ‘KRP/07’ moeten vóór 09 Nov 07 toekomen op rekening 961-1951400-46 Bij inschrijving minstens één, en bij voorkeur twee namen opgeven van collega’s met wie U de tafel wenst te delen ( tafels van 8-10-12 personen ) - Wij voorzien een eretafel Warm voorgerecht aan tafel *Haasje van vlaswijting op een bedje van preireepjes met sojascheuten afgewerkt met bosuitjes en een zacht sausje met Tierenteynmosterd Buffet *Entrecôte à la minute gebakken zoals u hem wenst met blauwgeaderde kaas of natuurlijke jus *Natuurgebraden edelhert op een bedje van wortel en knolselder afgewerkt met poivrade en geneverbes Assortiment van wintergroenten Twee aangepaste aardappelbereidingen Nagerechtenbuffet 2 warme vruchtenbereidingen IJskarretje Vers gebakken flensjes Lauwwarme chocolade taart Salade van verse najaarsvruchten met slagroom en vruchtencoulis Koffie- en theebuffet Inbegrepen : toast (1 schuimwijn) - vrij tot 1700 uur : aperitief (martini/porto/sherry/ frisdrank/bier), wijnen (witte wijn en rode wijn), waters

ij het verschijnen van dit oktober-nummer zitten we volop in het najaar, maar ik betwijfel of we daar veel zullen van merken voor wat het verschil in weer betreft. In feite zijn we bijna de ganse zomer en nazomer geconfronteerd geweest met een soort najaarsweer. Onze Toscane-reizigers hebben tenminste volop kunnen genieten van de zuiderse zon; op één enkele plensbui na, die we dan nog grotendeels te verwerken kregen tijdens een verplaatsing met de bus, waren de weergoden ons echt gunstig gezind, wat zeker ook heeft bijgeCdt Jules Neven dragen tot het succes van deze (Vervolg op pg. 2)

In dit nummer : Woordje van de Voorzitter Korpsmaal : 16 november 2007 Lidgelden 2008 Verslag Mettekoven “Riolen ea.” - Luc Vandenborne “Islam” - Jan Jacobs “Wanneer komt er nog eens een brief of een pakje ...” - Willy De Greeve “Kreet uit de wieg onzer beschaving” - Luc Vandenborne “Toscane” - verslag - deel 1. Allerlei en Varia

oktober 2007

K.V.O.O. - LIMBURG

Woordje van de Voorzitter (vervolg van pagina 1.)

prachtige reis. Meer nieuws over onze wedervaren ter plaatse vindt u elders in dit nummer en in de volgende nummers, waar de dagelijkse schrijver van dienst een overzicht geeft van al het mooie dat we er gezien en meegemaakt hebben. Ik ga er hier dan ook niet verder op ingaan. Toch mag ik niet nalaten om in naam van alle deelnemers een dikke pluim te geven aan onze reisleider Leon, voor de perfecte wijze waarop hij deze reis heeft voorbereid en begeleid. Bedankt Leon! Tijdens het schrijven van mijn maandelijks woordje probeer ik regelmatig eens in te pikken op de actualiteit van het ogenblik. Dat kan dan zowel gaan over belangrijk wereldnieuws als over toestanden dichter bij huis, zoals de evolutie van onze nationale politiek of een gebeurtenis in onze straat of onze vereniging. Daarom wacht ik gewoonlijk tot de laatste dag, juist vóór de deadline om, ondanks de termijn die nodig is voor het drukken en verspreiden van de Nieuwsbrief, toch niet te ver achter te lopen op de actuele evolutie. Maar deze keer ga ik de actualiteit moeten laten voor wat ze is, want aangezien we meer dan een week vóór de deadline voor een drietal weken op buitenlandse reis vertrekken, heb ik me dus veel vroeger aan het schrijven gezet. Voor wat de politieke situatie in ons landje betreft maakt het ogenschijnlijk niet meer veel uit of we er vandaag, morgen, volgende week of volgende maand even wat aandacht aan besteden. Vandaag zitten we juist geteld aan dag 100 sinds de verkiezingen, en nog steeds staan de hoofdrolspelers van de verschillende deelnemende partijen even ver als drie maanden geleden, t.t.z. NERGENS. Er is zelfs nog geen begin geweest van enige vorm van onderhandelen, laat (Vervolg op pagina 3)

-2-

Vergeet niet om de wijzigingen, of het opstarten van een e-mail-adres te willen meedelen. De tamtam lijsten zullen worden bijgewerkt nadat de lidgelden 2008 zijn geïnd Het bedrag van het Korpsmaal werd op 48 euro gebracht - het aperitief en de wijnen zijn vrij tot 1700 uur. Toscane sluit af met een batig saldo van € 600. Dit bedrag zal aan de deelnemers worden teruggestort. De excursie Affligem werd gecanceld - 15 geïnteresseerden JH.

Bestuursvergadering 17 september 2007 Aanwezig : Marcel Demot - Herman Schrijvers - Leon Monsieur - Gilbert Moons - Jules Neven - Luc Van Camp - Luc Vandenborne - Jos Hermans Verontschuldigd : Jef Hendrix Evaluatie activiteiten: Alle activiteiten krijgen de vermelding Zeer Goed Activiteit

Organisatie

aantal

Jan

Nieuwjaarsreceptie

Jos Hermans

116

Feb

Algemene Vergadering

Gilbert Moons

83

Modeshow

Marc Rogiest

83

Filmvoorstelling

Louis Truyers

66

Mar

Thieu en Binche

Leon Monsieur

45

Luik

Jean-Pierre Dechesne

63

Apr

150 jaar KVOO

Mei

RWE

Jean Reinquin

34

Jun

Concert

Jos Hermans

18

Maas

Urbain Paulissen

51

81

Jul

BBC

Herman Schrijvers

105

Aug

Leopoldsburg

Julien van Hurck

18

Volgende activiteiten : 18 Sep

Mettekoven

Jef Hendrix

09 Okt

Affligem

Jos Hermans

16 nov

Korpsmaal

Jos Hermans

05 Dec

Brussel

Herman schrijvers

Overeenkomsten tussen de VZW’s. Jules Neven en Marcel Demot geven een overzicht van de stand van zaken Tamtamlijsten - er zal een nieuw systeem op punt worden gesteld waarbij de leden die de berichten per e-mail kunnen ontvangen telefonisch één collega verwittigd - lijsten verschijnen na boeking van de lidgelden. Activiteiten 2008. De voorstellen worden ingewacht vóór 10 november - idem voor de reisvoorstellen zie elektronisch formulier mijn voorstel 2008. Volgende vergadering. 03 dec 2007 19.30 u

Danstee

JH

Dinsdag 16 oktober 14u30 Ekkelgardenstraat, 12 3500 Hasselt

Inschrijvingen op het nummer 011.210615 vóór 13 oktober De stortingen van € 4 pp. code TD/9 moeten toekomen vóór 15 Okt op 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG

juni – juli2007 1999 oktober

K..V.O.O. -- LIMBURG K.V.O.O.

Woordje van de Voorzitter (vervolg van pagina 2.)

staan van het zoeken naar een gemeenschappelijk programma. Toen sommige commentatoren kort na de verkiezingen al eens verwezen naar het historische gezegde “Sire, geef me 100 dagen”, werd dit toch eerder beschouwd als een erg pessimistische inschatting. Maar in de huidige stand van zaken weten we wel beter. Er wordt soms al schamper gesuggereerd dat we niet verwonderd moeten zijn indien we het met Kerstmis nog steeds zonder federale regering moeten stellen; als dat zo is, in wat voor een situatie zouden we ons dan met Pasen 2008 bevinden?… In elk geval kan ik nu al met een grote waarschijnlijkheid voorspellen dat wat ik hierboven kom te vertellen binnen een maand, als we terug thuis zijn, nog even actueel zal zijn als vandaag; tenzij er onverwacht toch nog ergens een fenomenaal communautair wondermiddel uit één of andere hoed wordt getoverd, maar de kans daartoe lijkt bijzonder klein. We zullen zien!… Uw voorzitter, Marcel

Ziekenboeg : Ondergingen een heelkundige ingreep en zijn herstellend : Leon Monsieur Jef Hendrix Jean Reinquin Jules Neven Leo Van den Bosch Met onze wensen voor een spoedig en volledig herstel Adreswijziging : LtKol Vl. Soos Stephan Lezen : Bronstraat 4 / 01 3400 LANDEN

- 3-3--

LIDGELDEN 2008 Vanaf het boekjaar 2006 bestaat het lidgeld LIMBURG uit een forfaitair bedrag dat de uitgave van de voorzorgskas, de verzekering en de kosten van de nieuwsbrief moet dekken. Voor wie in het telefoonrepertorium met echtgenote of partner* vermeld staat bedraagt dit lidgeld € 12 ; voor wie in dit repertorium zonder partner° wordt vermeld, bedraagt dit lidgeld € 9,50. 1. Het lidgeld LIMBURG mag samen met het NATIONAAL lidgeld worden gestort op rekening : 961-1951400-46 KVOO LIMBURG Helbeekplein 3/7 3500 Hasselt. 2. Het lidgeld nationaal kan eventueel aan Brussel worden gestort in dit geval moet u : de datum van storting meedelen aan Limburg uw bijdrage LIMBURG op rekening van LIMBURG storten (zie &.1)

LIDGELD 2008

U BETAALT

Waarvan voor Limburg Nationaal

Weduwe

21,50 €

9,50

Cdt met *

29 €

Cdt zonder °

26,50 €

Maj met *

33 €

Maj zonder °

30,50 €

LtKol met *

35 €

LtKol zonder °

32,50 €

Kol met *

36 €

Kol zonder °

33,50 €

GenMaj

41 €

12

29

LtGen en Gen

43 €

12

31

Sympathisant

32 €

12

20

12 9.50 12 9.50 12 9.50 12 9.50

12 17 17 21 21 23 23 24 24

Uw betaling wordt verwacht vóór 25 oktober 2007 De bijdrage voor een van de nationale fondsen kan op dezelfde wijze gestort worden.

Noteer in uw agenda Woensdag 05 december - Brussel

Culturele dag met lunch in de club Prins Albert

Uw voorstellen voor de activiteiten van 2008 worden ingewacht vóór 10 november op het secretariaat

Lezers van de elektronische nieuwsbrief kunnen hiervoor terecht op

Copyright KVOO LIMBURG

mijn voorstel 2008

Er wordt aan herinnerd dat voor het kopiëren of reproduceren van artikels uit de nieuwsbrief KVOO LIMBURG steeds de toelating van de verantwoordelijke uitgever vereist is. JH.

Voor toegang tot het fotogalerij met de reeksen over Toscane - Mettekoven Leopoldsburg - De Maas - BBC - RWE - Stréphy en Binche - Luik Algemene Vergadering - Modeshow - Korpsmaal 2006 klik op Fotogalerij



- 4-3--

Mettekoven 18 september 2007 Zevenentwintig leden gaven op 18 september 07 gevolg aan de uitnodiging van collega Cdt Vl. Jef Hendrix voor een bezoek aan het waterproductiecentrum van Rukkelingen en voor een namiddagwandeling. Afspraak in Mettekoven in het Martenshof (“Martini Curtis” d.w.z. de Hoeve van Maarten waarvan in vroegere documenten al in 1135 melding werd gemaakt.) Na de ochtendkoffie ging het per autocar van de Lijn langs een bijzonder mooi parcours over holle wegen naar Rukkelingen. Even werd halt gehouden aan “Het Doolhof” – een oud hoevekasteeltje uit een vroeger tijdperk - waar nu in de aanpalende boomgaarden door de VRT het feuilleton ‘Cataract’ wordt opgenomen dat in het voorjaar zal worden uitgezonden. In Rukkelingen, een petieterig dorpje bij Heers, werd in 2006 door de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening een modern waterproductiecentrum in gebruik genomen dat in de drinkwaterbevoorrading van 17 gemeenten voorziet. Het grondwater wordt uit putten van 50 tot 70 meter diep in een laag van krijt en silex opgepompt en ondergaat er enkele behandelingen vooraleer het als kwaliteitsvol drinkwater kan worden afgeleverd. Het zachte regenwater is door de bodem gesijpeld en werd zo op een natuurlijke wijze gefilterd, maar het heeft het de mineralen calcium, magnesium, ijzer en mangaan opgenomen. De eerste stap in de behandeling van het water is een centrale ontharding. Het water wordt onderaan binnengebracht in een 6 meter hoge korrelreactor met Australische zandkorrels die door de opwaartse snelheid van het water tot wervelen worden gebracht. Door natronloog (bij ons beter gekend als ‘duvel’) toe te voegen, neemt de zuurtegraad (pH) toe en wordt het water kalkafzettend. Door kristallisatie zet die kalk zich af op de zandkorrels, die aangroeien en naar de bodem van de reactor zakken. Wanneer de zandkorrels de grootte hebben van een luciferkop worden ze verwijderd en gaan naar de landbouw voor kalktoevoeging aan de bodem. Het zachte water dat nu aan de bovenzijde uit de reactor stroomt, is nog een weinig kalkhoudend en om aanslag in de leidingen te voorkomen worden die laatste kalkresten verwijderd door de zuurtegraad van het water te corrigeren door toevoeging van kooldioxide. Vervolgens stroomt het water naar de filterinstallatie voor een tweede behandeling waar het moet ontdaan worden van ijzer en mangaan. Hoewel ijzer op zich niet ongezond is moet het uit het water omdat het een bruine verkleuring van de wastafels, de toiletten en het wasgoed kan veroorzaken. (Vervolg op pagina 5)



(Vervolg van pagina 4)

De resterende hoeveelheid ijzer (een groot gedeelte werd samen met de ontkalking in de vorige behandeling verwijderd) moet om te kunnen filtreren omgezet worden in een onoplosbare vorm. Daartoe wordt een kleine hoeveelheid lucht in het water geblazen. De zuurstof in de lucht oxideert het ijzer en mangaan tot onoplosbare bruine roestverbindingen die in een zandfilter worden tegengehouden. Om te beletten dat de filters verstopt raken worden ze op een vernuftige wijze gereinigd door ze, van onder naar boven, terug te spoelen met lucht en vervolgens met water. Het spoelwater wordt opgevangen in een bezinkingsbak. Kleine anekdote - de hond van onze gids viel voor enkele maanden per ongeluk in die bak en het heeft een paar dagen intensief spoelen en schrobben gekost om hem van de bruine roestkleur te ontdoen en hem zijn natuurlijke vacht terug te bezorgen. Een laatste behandeling dient om het water op smaak te brengen - en wij die in een vroeger leven geleerd hebben dat goed drinkwater behalve dat het kleurloos en reukloos moet zijn ook smaakloos hoeft te wezen! Daarom brengt men het na filtratie naar de cascade, waar het belucht wordt door middel van drie watervallen. Bij elke val worden luchtbellen in het water opgenomen. Die zorgen ervoor dat het water zuurstof opneemt en zo een frisse smaak krijgt. Als preventieve ontsmetting wordt in de laatste waterval nog een beetje natriumhypochloriet (chloor) toegevoegd. Uiteindelijk wordt het water tijdelijk opgeslagen in twee reinwaterkelders van elk 300 m³ van waaruit het door middel van een hoogdrukpomp naar de watertoren van Corswarem gestuurd wordt voor de bevoorrading van de regio Heers-Gingelom. Het geheel werd door de gids op een boeiende en interessante wijze naar voor gebracht en de talrijke vragen, zowel tijdens als na de uiteenzetting, toonden dat dit bezoek erg in de smaak viel. Terug naar het Martenshof waar een smakelijke lunch van streekgerechten werd geserveerd. Het namiddagprogramma bestond uit een wandeling door de Haspengouwse boomgaarden van Mettekoven. Over licht heuvelige paden ging het langs de uitgestrekte aanplantingen die voor een groot gedeelte al geplukt waren, maar aan de uitdagende sappige peren en appels die her en der genade hadden gevonden bij de plukkers, kon niet iedereen van het gezelschap weerstaan. Bij het nagenieten in de afspanning dankte voorzitter Kolonel Vl. SBH Marcel Demot de initiatiefnemer en organisator van deze excursie, Cdt Vl. Jef Hendrix, voor de bijzonder geslaagde dag. Beste Jef, dit bezoek en de wandeling waren echte voltreffers waarvan wij als deelnemers echt van hebben genoten. Bedankt en proficiat. JH.

- 5-3--



- 6-3--

R i o l e n e.a.

Kapt ter zee Luc Vandenborne

Genk 26-9-2007

Vorige week werd begonnen met het reinigen van de riolen in onze straat. Neen, natuurlijk is dat geen wereldnieuws. Riolen zijn nu eenmaal riolen en moeten worden gereinigd. Niemand hoeft daar nochtans meewarig of minachtend over te doen. Dit is een grote operatie. Torenhoge hijskranen, tankwagens, eindeloze buizenmassa’s, trucks en containers maken elke doorgang onmogelijk. Indrukwekkend als de opbouw tot de kermis in mijn jonge jeugd . Pas op, na de reiniging gaat men in die rioolbuizen een met hars versterkte kous aanbrengen. Die hars wordt dan met lucht op 80° gesmolten. Begrijp je nu waarom dergelijke formaliteit in onze nieuwsbrief moet komen? Inderdaad onze riolen zijn niet zomaar riolen. Onze riolen, ook als ze dezelfde “bucht” moeten vervoeren als in jullie buurt, zijn hun gewicht in goud waard (lichtjes overdreven). 18 jaren lang al waren we hier getuige van rioolwerken. Een echte autochtone bewoner vertelde me dan nog dat ik me gelukkig mocht prijzen om de 20 voorgaande jaren niet te hebben moeten meebeleven. Hij is een echte autochtoon en als hij vroeger met zijn hondje, in een boodschappenmandje aan zijn stuur gezeten, voorbijkwam stopte hij even om die inwijkeling op de hoogte te brengen van het reilen en zeilen in de buurt. Voelde me met die aanspraak erg vereerd omdat ik, na meer dan dertig jaar als aangespoelde te zijn beschouwd door onze toch zo vriendelijke kustbewoners, eindelijk ergens meer dan min werd aanvaard. Die man wist, zijn vader had het hem verteld, dat we hier op drijfzand leven. Zijn vader had dat trouwens tegen die, stomme, ingenieurs gezegd toen ze de riolen aanlegden. ”Ze zullen wegzakken mijnheer” had hij gezegd. “ Ondertussen bouwen ze er maar op los en bij elke bouw pompen ze gedurende een paar maand grondwater op wat de zaak nog verergerd “vertelde mijn buurtraadsman. Een wijs man, even wijs als “Louwieke”, mijn ondertussen overleden “velomaker”. Ook onze ex-schoenmaker was en is een wijs man. Hij, ex-speler van Winterslag, legde me bij elk bezoek opnieuw uit welke de oorzaken waren, en zijn, van de teloorgang van het vroeger, glorierijk, voetbal. Zijn hoofdargument was “ze spelen die bal meer achteruit dan vooruit”. Wijs noem ik dat. Na elk

bezoek vroeg hij me: ”Kom nog eens langs, je hoeft daarom geen schoenen mee te brengen”. Telkens vertelde hij dan weer hetzelfde verhaal. Ook “Louwieke” vertelde me telkens weer hoe hij ooit een fiets verkocht aan iemand uit Bergen en die fiets al fietsend afleverde, daarbij de nieuwe fiets voortduwend. Wijze, sterke en vrolijke man. We leven dus op drijfzand. Aanvaardbaar want alleen de Hasseltweg scheidt ons van het sompige natuurgebied “De Maten”. We zijn het laagste gelegen niveau van Genk. Fiets maar eens de Boxberg op dan voel je dat hoogteverschil in je kuiten (voor de normale fietsers onder ons natuurlijk en helemaal niet bedoeld om iets af te doen aan de prestaties van onze berggeiten). Zeer gevaarlijk dergelijke ligging. Ontving de bevestiging van het gevaar in een onlangs ontvangen mailtje, dat de situatie van ons landje voorspelde nadat al dat ijs aan de polen is gesmolten. Op de bijgevoegde kaart leest men “Hasselt aan zee” (meteen hebben we dan vriendelijke kustbewoners, alhoewel die van Hasselt??). Op die kaart ligt ook Genk nog op het droge maar zeg nu zelf wij met ons drijfzand dat ziet er niet echt goed uit. Een mens zou er aan denken een Ark te bouwen maar een andere e-mail maakt dan weer duidelijk dat zoiets vanwege administratieve moeilijkheden vandaag niet meer mogelijk is. Enfin “après nous le …..”. Dat smelten van het poolijs doet me denken aan de bemoedigende artikelen van onze voorzitter, een waar schild tegen al die doemdenkers. Zijn verdediging tegen de voorspelling van het onheil dat ons, bij de opwarming van onze planeet, te wachten staat past wel in de loopgraventactiek die alle sceptici in dat verband hebben gevolgd. Loopgraaf “1: Warmt het wel op? “ 2: Is de mens daarvoor verantwoordelijk? “ 3: Zal de temperatuurstijging niet gewoon meevallen “ 4: Heeft het economisch gezien wel zin om vandaag een stringent klimaatbeleid te voeren? Maar toch, het blijft bemoedigend: ”De herder die zijn schapen behoedt” Nu we toch bij onze “nieuwsbrief” zijn beland wil ik mijn bewondering uitspreken over de hyperactiviteit van Willy De Greeve. Jongens wat die man allemaal uitspookt!!!! Mocht de goede Heer me 10% van zijn energie willen geven, ik zou Hem en hem eeuwig dankbaar zijn. (Vervolg op pagina 7)




Alleen Willy (mag ik?) waarom geen one-man show over je fantastische belevenissen in Haïti.(niet in het Hesselts aub) Begrijp niet waarom onze bazen dergelijke operaties niet op film vastleggen. Wat een onmetelijke publiciteit zou men niet kunnen halen uit jou verhaal of dat van Lt Gen Schoups, of Kol. SBH Geens beschrijving van de start van UNIFIL. Of toch, ik begrijp het wel als zelfs de opperbevelhebber van de Britse strijdkrachten zegt dat hij niet kan meegaan met: ”a society that uses the military as a political and media football”. Wat betreft Haïti las ik onlangs dat sinds begin dit jaar de UN troepen, onder bevel van een Braziliaanse Generaal, City Soleil zijn binnengetrokken en het daar hebben uitgevochten met de bendes criminelen. Waar vroeger de inwoners zegden “we zijn arm en worden beschoten” zegt hij nu alleen nog “we zijn arm”. De politie zou 22000 manschappen nodig hebben doch telt er slechts 8000. Alle zes maanden zijn er 500 nieuwe rekruten doch er is evenveel afval. De politie wordt evenwel beschouwd als een model van efficiëntie in vergelijking met de rechtbanken en de overbevolkte gevangenissen. Zo zie je maar Willy het was geen vergeefse arbeid. Nog onze nieuwsbrief. De lieve mevrouw Veerle Vos-Van Hoof heeft me nachtmerries bezorgd. De gegronde kennis van het onderwerp druipt van haar voeding- en slaapraadgevingen. Wat meer is ze brengt die toch vrij droge materie in een verbazend aangename schrijfstijl. Nu is het juist die oer-degelijkheid en oer-juistheid van haar bijdragen die me stoort. Niet wat het slapen betreft daar ben ik kampioen in (een brave ziel en een gerust geweten dan heb je het wel “geweten”) en hoef geen raadgeving. Het zijn die eetdrink- en rookgewoontes die me storen. Hoe is het mogelijk zo plots met al zijn zonden te worden geconfron-

Nederlands is voor buitenlanders moeilijk te leren, maar weten we ook waarom? Na het lezen van onderstaand gedicht is het vast duidelijk. Men spreekt van één lot, en verschillende loten, maar 't meervoud van pot is natuurlijk geen poten. Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten, maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen? Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik vloog. Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog, want woog is nog altijd afkomstig van wegen, maar is dan 'ik voog' een vervoeging van vegen? Wat hoort er bij 'zoeken'? Jazeker, ik zocht, en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht? Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten. En toch is ik 'hocht' niet afkomstig van hechten. En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep. En evenmin zegt men bij slopen 'ik sliep'. Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen. Maar fout is natuurlijk 'ik riep' bij het rapen. Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u 't weet en dat u die kronkels beslist niet vergeet.

- 7-3--

teerd. Voelde me telkens weer die kleine jongen die overdonderd door het bulderend gepreek van een witte pater zich bewust werd dat hij alle mogelijke dood- en andere zonden op zijn geweten had. Het vage….vuur en de hel waren mijn onmiddellijke bestemming. Toen preekte men nog de missies of retraite, elke namiddag weer, vijf schooldagen lang. Mijn ellende was niet te overzien. Ik wist waar en wanneer en hoe dikwijls ik wel had gezondigd. Als ik dat allemaal moest biechten zou de pastoor me briesend enkele lappen hebben gegeven in plaats van een penitentie (standaard drie Onze Vader’s en drie wees gegroetjes). Niet biechten dan, maar redding was toch niet meer mogelijk. Ja, mevrouw Veerle nu weet je hoe een mens op leeftijd zich voelt als hij tot de vaststelling komt dat hij zijn duurbaar lichaam gedurende al die jaren het grootste onrecht heeft aangedaan. Helaas, moet ik aanvaarden dat ook hier geen redden meer aan is. Toch bedankt ik zal aan je denken als mijn ongezonde gewoontes zich beginnen wreken . Aan haar echtgenoot daar in het hoge noorden zou ik willen aanraden: “The great Arab conquests: How the spread of Islam changed the world we live in” van Hugh Kennedy te lezen. Echt niet negatief over de oorspronkelijke veroveringen maar wel over de naweeën na de teloorgang van de glorieperiode op de latere Islam generaties. Gevoelens van woede, vernedering en wraak. Misschien kunnen jullie daar in die lezingen ook eens vertellen hoe mooi de wereld er zou uitzien als men de “Bergrede” zou volgen. Waarom zoveel over onze nieuwsbrief? Heb daarstraks grote kuis gehouden en kwam tot de vaststelling dat mijn stomme kop er al 12 jaar in wordt afgedrukt. Moest me ergens wreken op zoveel onzin en beloof: ” zal jullie niet veel langer kwellen met mijn” gekweel”. Groeten uit Genk,

lvdb

Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik 'ik riep'. Nu denkt u: van snoepen, dat wordt dan 'ik sniep'? Alweer mis, m’n beste. Maar u weet beslist, dat ried komt van raden, ik denk dat u 't wist. Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood. En toch volgt na wieden beslist niet 'ik wood'. 'Ik gaf' hoort bij geven, maar 'ik laf' niet bij leven. Dat is bijna zo dom als 'ik waf' hoort bij weven. Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken. Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken. 't Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist, maar hoort bij vergeten nou logisch vergist? Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen. En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen: hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond? Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond. En noemt u een mannetjesrat nu een rater? Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater. U ziet, onze taal beste dames en heren, is, net als ik zei, best moeilijk te leren!

lvdb



- 8-3--

“Wanneer komt er eens een briefje of een pakje van thuis?” LtKol Willy De Greeve Achteraf bleek dat dit ook een serieuze onderneming zou worden want om de 180 Km die wij daar vanaf lagen per voertuig af te leggen hadden we immers 10hr – bij slecht weer en overvloedige regen zelfs 18hr! - nodig er met onze Chevrolet Blazers te geraken gezien de slechte toestand van de wegen. Maar voor een briefje naar huis heb je al veel over.

“Wanneer komt er eens een briefje of een pakje van thuis?”

Dit was een vraag die we ons allemaal wekenlang hebben moeten stellen. Zoals iedereen weet is een soldaat, hoe grote en stoere bink hij ook maar is, altijd blij om iets van thuis te horen en af en toe een briefje te krijgen. Zeker naar de colli’s met sigaretten, sigaren, snoepgoed, shampoo, enz zou worden uitgekeken. En als het leven dan ook niet altijd even rooskleurig en aangenaam is neemt het belang ervan nog toe. Ook voor de familie thuis is het belangrijk om te weten hoe het je vergaat in dat verre land tussen die rare snuiters waarover je zoveel dingen hoort vertellen op TV. Maar dat hadden ze in Brussel niet gesnapt. Voor mijn vertrek was dat allemaal ter sprake gekomen tijdens één van de voorbereidende vergaderingen. De ervaring uit de opdracht waaraan MP’s hadden deelgenomen in Namibië had ons geleerd dat het doorsturen van de post dikwijls zeer mank loopt. Daarom had ik contact opgenomen met DHL en TNT op de luchthaven van ZAVENTEM om te zien welke mogelijkheden zij hadden. En zij garandeerden mij een transfer ter plaatse met de geregelde vluchten van Air France vanuit PARIJS via de luchthaven van PORT-AU-PRINCE. Een Franse transportfirma aldaar zou instaan voor het brengen van de postpakketten naar onze standplaats – waar we ook maar zouden zijn – binnen de 24 à 36 hr. Het prijskaartje was ook aanvaardbaar en de twee firma’s waren zelfs bereid om een uitzonderlijke prijs te maken gezien het humanitair karakter van onze missie. Het enige wat wij – het thuisfront van de 4de Cie MP zou die rol immers verzorgen – moest enkel de colli’s maken en naar ZAVENTEM brengen. Ook de post terug was geen probleem maar dan moesten wij wel zorgen dat alles op de luchthaven van Port-auPrince geraakte. Maar daar zouden wij ter plaatse wel een oplossing moeten voor vinden.

“Trop compliqué et sans garantie ” luidde het door de telefoon in Evere. Iemand zou me dat eens even komen uitleggen. En een uur later stond de brave man bij mij in het bureel. Hij was aangeduid om het probleem van de sociale contacten tussen ons en onze families te regelen. Hij zou zorgen voor de video-opnames op de contactdagen die er zouden georganiseerd worden voor de families ook voor het versturen van de persoonlijke post en postcolli’s. In enkele minuten maakte hij mij duidelijk wat ik eigenlijk reeds lang had moeten weten: zij konden dat veel beter, veel vlugger, veel zekerder en.....veel goedkoper doen. Zijn oplossing was dat alle private post via het Distributiecentrum van het kwartier in Evere naar het “thuisfront” van de 4de Cie MP zou gaan die dan alle brieven aan de families zou doorsturen. Idem dito zou het gaan met alle voor ons in Haïti bestemde zendingen. Voor de transfert van en naar had hij zelfs meerdere opties. De eerste mogelijkheid was via de Belgische Ambassade in Washington en de verschillende links met de US Army ter plaatse. Een tweede mogelijkheid ging via het Belgisch Consulaat in Port-au Prince langs de Belgische Ambassade in Venezuela, verantwoordelijk voor alle Belgische aangelegenheden in het Caraïbisch Gebied en CentraalAmerika. Desnoods kon het ook nog via het Haïtiaans consulaat in Brussel. In alle gevallen zou het meegestuurd worden met de diplomatieke post waardoor het met zekerheid bij ons zou geraken of terug thuis. Wij moesten natuurlijk dan ook dezelfde weg dezelfde weg terug volgen voor onze post. Vermits wij een Militaire Attaché hadden in Washington – Mr Flahaut was in die tijd nog geen Minister van Landsverdediging en toen bestonden die posten dus nog wél – was dat voor mij de minst slechte oplossing en ik stelde dan ook, zij het weinig overtuigd, maar voor om voor die oplossing te gaan. En daarmee was dat probleem opgelost opgelost ..... (Vervolg op pagina 9)




volgens onze “collega”. Ik snapte niet waarom die “Tête de sanglier” op zijn muts zo triest naar mij keek toen hij samen met zijn voldane Commandant van de Ardeense Jagers mijn bureel in de blok MP verliet...... maar een paar maanden later wel! Toen wij ginder goed en wel geïnstalleerd waren heeft de eens te meer spreekwoordelijke keiharde realiteit echter nog maar eens het tegendeel van zijn weldoordacht systeem bewezen want op enkele uitzonderingen na is tussen 20 november 1994 en 10 januari 1995 NIETS tot bij ons en NIETS tot bij onze families geraakt!! Geen briefje, geen postcolli .... dus geen Belgische sigaretten en cigarillo’s om ’s avonds eens bij weg te mijmeren of overdag je ellende mee weg te blazen, geen Jacques- of Côte-D’Or –chocolade om je US-rantsoen wat meer smaak te geven, geen zwijntje van marsepein in de zak van Sinterklaas, NIETS van THUIS onder de geïmproviseerde Haïtiaanse kerstboom .....!! Maar ook thuis hoorden ze niets van ons. Ter illustratie hieronder hoe het brievenschrijven mij verging ..... Ik ben nooit een brievenschrijver geweest maar hier had ik er af en toe wel nood aan om mijn miserie weg te schrijven naar vrienden of gewoon eens een briefje naar huis te sturen. En dat laatste deed ik voor de eerste keer op 28 november 1994: ik schreef een brief - de eerste brief sinds wij in april 1972 gehuwd zijn - aan mijn vrouw. Samen met nog wat andere post werd dat historisch stuk proza bij de US Postmaster afgeleverd en het vertrok enkele dagen later voor een “zeer lange” reis richting Blok 10 in Evere. Geloof me of niet, maar .... midden-juni 1995 bracht de RSM van het toenmalige Bataljon “Bevrijding” – mijn getrouwe CSM uit mijn tijd als Compagniecommandant van “dé A”, de beste Cie van het Bataljon – bij mij thuis in Leopoldsburg de bewuste brief aan mijn vrouw. Hij had die met de militaire post toegekregen samen met een briefje dat ik aan hem had geschreven in december 1994 !!!!!.

- 9-3--

artikel iets meer want dat is ook een verhaal op zich – en wisten dat er weldegelijk dingen opgestuurd waren. Iedereen verwonderde zich er namelijk over dat wij niets gekregen hadden. Na een tijdje – het moet zo midden december geweest zijn – maakte ik hiervan melding in mijn “daily report” om een beetje druk op de ketel te zetten bij de mensen in Evere om de zaken eens na te trekken. Ook telefonisch contact via satelliettelefoon met het COps in Evere werd gebruikt om iedereen in te lichten dat er geen post doorkwam . Verbijstering alom want er waren enkele postzakken uit Brussel vertrokken; men stuurde mij in antwoord nog dezelfde dag per fax een kopie van de verzendingsborderels als bewijs. Maar daar hadden wij in Haïti eigenlijk zeer weinig aan: wij kregen niets toe! “Wordt nagekeken” luidde het antwoord. Maar er veranderde niets en men bleef maar “nakijken” in Evere. Ondertussen was ook in Washington gestart met het “nakijken”, maar ook dat leverde buiten een reeks faxberichten met verzendingsborderels in bijlage niets op. Onze liaison ploeg in Port-au-Prince had de US Military Postmaster Office ook al op zijn kop gezet en zelfs de Postmaster Store werd doorzocht. Eén zaak was eind december duidelijk: onze post – 18 postzakken in totaal - was met zekerheid in Haïti! De vraag was alleen: “Waar?”. Eigenlijk kon het niet anders dan op de luchthaven zijn bij de douane .Dus werd op de luchthaven in Port-au-Prince gezocht maar de Haïtianen van de bagagediensten en het douanepersoneel vonden niets, begrepen het ook niet en wisten van niets.

Ik kon me niet van de mening ontdoen dat zij hier wel eens een hand konden hebben in de zaak en bracht de Belgische Vice-Consul in Port-au-prince hiervan op de hoogte, met de vraag om de nodige discretie te behouden en geen diplomatieke incidenten uit te lokken omwille van valse beschuldigingen aan het adres van “des Citoyens Haïtiens honorables”. Ik vroeg hem ook om zijn medewerking want mijn S3 in Evere had de oplossing gevonden om die puzzle te ontwarren: een zending van een postzak op de voet volgen vanaf het Het systeem was dus inderdaad, zoals onze Comman- vertrek in Brussel, via de diensten van de Militaire dant Chasseur Ardennais gezegd had: “zeker” – want Attaché in Washington en tot aankomst in Haïti. mij brief was bij mijn vrouw geraakt – en “goedkoop” – Die vluchtgegevens kreeg ik door en op de voorziene want de twee brieven waren samen in één omslag, met dag van de aankomst stonden wij dus met een paar de militaire post en dus “op Staats’ kosten” verstuurd. mensen op het vliegveld samen met de Belgische ViceAlleen over zijn “betere” en “snellere” manier van Consul. Toen de bagage uit het vliegtuig gelost was en verzenden kan discussie gevoerd worden. richting van de douanepost gingen stonden wij daar al Maar ja, ... elk systeem heeft soms ook zijn nadelen en te wachten om onze post op te pikken. Bij navraag door dat kon de “brave man” op voorhand niet weten! de Vice-Consul bleek dat er geen post uit “Belgique” Wij hadden natuurlijk wel contact met thuis maar dan binnengekomen was. via telefoon – maar daarover vertel ik in een volgend

(Vervolg op pagina 10)



- 10-3--

gaan - maar de brieven staken er nog in of lagen los in De man – blijkbaar de chef want hij had veel goud op de zakken. de epauletten van zijn uniformhemd - moest ondertus- De rest van het zoekwerk lieten we aan onze US sen wel met lede ogen aanzien dat er al een paar van collega’s over want daar lag nog veel bij elkaar. Wij mijn mensen binnen in het gebouwtje waren vlak bij een hadden wat immers gevonden waarvoor we gekomen reeks magazijntjes waarvan de deuren afgesloten waren en vertrokken met onze gehavende buit terug waren met kettingen en dikke hangsloten. Toen hij hen richting Port-de-Paix. opmerkte vloog hij op vanachter zijn tafel en liep wild Met deze vondst was weer één van onze problemen opschreeuwend in hun richting. De aanblik van een hand gelost maar werd tegelijk ook duidelijk hoe “zeker” en op de GP’s – weliswaar nog in de holster - had dadelijk hoeveel “beter” de oplossing van onze Commandant een kalmerend effect: hij bleef staan en zijn personeel Chasseur Ardennais was. verkoos de buitenlucht op te zoeken. Ter informatie......De echtgenote van één van mijn manEn daar stonden we dan weer eens: je kan veel doen, je nen had een colli opgestuurd met de diensten DHL: wil veel doen maar je mag niets doen en meters in de voor 78,- Bfr en nog geen volle drie dagen na de veromtrek geen Haïtiaan meer te bespeuren. Maar rondzending ervan stond een chauffeur van een transportkijken en rondsnuffelen, kost niets en ...jawel hoor ... firma uit Port-au-Prince ’s avonds bij ons aan de op een van de wagentjes lag weldegelijk onze postzak!!! poort..... De Chef van de douanepost was inmiddels braaf terug Deze colli nog netjes gesloten toen de man het pakje op zijn stoel gaan zitten zweten: je kon zo aan hem zien aan de poort afleverde......de déodorant-spray stak er dat hier wel eens nog meer te vinden kon zijn. nog in en de chocolade smaakte heerlijk! Onze Vice-Consul nam onmiddellijk vanuit het bureel Hadden wij, voor ons vertrek, dat systeem niet voorgetelefonisch contact op met de Haïtiaanse Minister van steld als de beste oplossing ???? Binnenlandse Zaken en kwam terug met de melding dat de minister persoonlijk onderweg was naar aanleiding WDG. van dit incident. (Vervolg van pagina 9)

Geruime tijd later – wachten kan soms heel lang duren – verscheen de minister. Deze Haïtiaanse schone – mijn beoordelingscriteria werden op dat ogenblik (en nu nog altijd niet) met zekerheid niet beïnvloed door de geruime duur van mijn afwezigheid uit België of door de adrenaline in mijn bloed omwille van de situatie – had aan de VUB gestudeerd, was jarenlang secretaresse geweest op het Belgisch Consulaat in Port-au-Prince en was Minister van Binnenlandse Zaken geworden na de terugkeer van President Aristide. Zij gaf ons onmiddellijk de toelating om het gebouw te doorzoeken en vroeg mij of ik die douanechef kon laten aanhouden. Ik liet mij deze vraag ook geen twee keer stellen en voor de eerste keer in mijn MP-carrière deed ik iemand met zielsveel plezier de handboeien om. De politiechef van Port-de-Paix, Colonel Clairejune, was mij te vlug af geweest maar “deze scalp zou voor altijd mijn haardsteen sieren”! Ook mijn mannen moest zij geen twee keer tot actie aanzetten en samen met een twintigtal US MP’s die ons waren komen vervoegen werden de paar magazijntjes opengebroken. En wat ontdekte één van onze US collega’s helemaal achterin onder een hoop rommel: onze 18 postzakken!! Alles was geopend, de dozen die erin zaten waren grotendeels leeggehaald, de briefomslagen waren opengescheurd – die sukkelaars dachten misschien dat onze vrouwen ons zakgeld gingen opsturen om op café te

Email 05.10.07 van Bert Swennen : Jos, ik stuur je deze brief ter Info. Een jaar geleden stelde ik die vraag aan een politieker van de commissie Landsverdediging maar die pipo deed er niets mee..... Toen wendde ik mij tot de heer Jan Schrijnemaekers, directeur van CM Limburg en na een jaar stuurde hij me de kopie van de heer Justaert, nationaal voorzitter van CM. En nu maar hopen dat het in orde komt. Groetjes, Lambert. Geachte heer Swennen De vraag die u mij een jaar geleden stelde over de medische dossiers van gepensioneerde militairen bleef mijn aandacht houden. Ik heb destijds uw bekommernissen overgemaakt aan onze nationale voorzitter. Vandaag krijg ik kopie van de brief die hij vorige week stuurde aan Minister Flahaut. Ik stuur u hierbij kopie. Zodra ik meer verneem over het antwoord van de Minister zal ik niet nalaten u onmiddellijk te informeren. met oprechte groeten, Jan Schrijnemakers De heer André Flahaut Minister van Landsverdediging Lambertmontstraat 8 1000 BRUSSEL 25 september 2007 Betreft: medische dossiers (gepensioneerde) militairen Geachte heer Minister, Momenteel worden de medische dossiers van militairen, bij hun oppensioenstelling, op microfiche gezet om vervolgens te worden gearchiveerd. Er gebeurt verder niets meer met deze dossiers. Dat betekent dat al de medische onderzoeken die deze mensen ooit hebben gehad en, alle nuttige medische informatie die destijds werden vastgesteld door een militair geneesheer of een arts erkend door de geneeskundige dienst van de krijgsmacht, niet meer beschikbaar zijn voor hun huisarts. Hierdoor gaat kostbare informatie verloren en dienen nogmaals dezelfde onderzoeken plaats te vinden, met onnodige kosten voor de ziekteverzekering tot gevolg. Hieromtrent hebben wij een aantal concrete vragen, waarvan wij graag van u een antwoord op hadden verkregen. In welke mate kunnen gepensioneerde militairen en/of hun huisarts dit gearchiveerd medisch dossier opvragen bij het departement van Landsverdediging? Is het niet mogelijk om het medische dossier van militairen bij oppensioenstelling automatisch over te maken aan de huisarts die het Globaal Medisch Dossier bijhoudt van de betrokkene? In welke mate is de militair geneesheer of erkend arts die niet de huisarts is van de militair gehouden om, op vraag van de patiënt, de nodige medische informatie aan zijn huisarts, al of niet beheerder van het Globaal Medisch Dossier, te bezorgen? .Wij hopen dat u onze vragen en bemerkingen ter harte neemt en zijn steeds bereid om samen met u dieper in te gaan op deze problematiek. Met de meeste hoogachting, Marc Justaert,Voorzitter LCM



- 11-3--

ISLAM CDT JAN JACOBS Commandant PsTp Jan JACOBS

Semitische Arabieren en Joden.

Was “Militaire UNO Waarnemer in PALESTINA" in 1972/73 en in 1977-80 Hij woonde ik in Tiberias ( aan het meer van Galilea..) Hij was werkzaam op de Golan-hoogte ; in Beyrouth ; aan de Libanese grens ; in Caïro ; en in de Sinaï woestijn Als burger (Reisleider) (her) bezocht hij meerdere malen Syrië, Jordanië, Libanon, Egypte en Jemen. Los van dat was hij als lid van de "Mil Technische Samenwerking" werkzaam in Burundi en Congo

Van de nomadische stammen werd een goed deel van de weerbare mannen door de grensgouverneurs van de beide rijken ingelijfd als huurling. Zij werden hoofdzakelijk ingezet om de belangrijkste karavaanroutes te beveiligen. Deze huurlingenpraktijk pasten de Romeinen ook toe in hun Afrikaanse kustgebieden ( oa Lybie).

Gezien de artikels als bedoeling hebben "de gesprekken over de islam te verbreden en te verdiepen" volgt hier een kleine bijdrage. Ik probeer herhaling m.b.t. de reeds verschenen artikels te vermijden.

De landkaravanen liepen van de oostkust (Jemen-Oman) via een reeks oasen naar de oostelijke uithoek van de Mare Nostrum, voornamelijk beladen met kostbare specerijen en wierook .

Eerst volgt een kort historisch overzicht om toe te lichten hoe het komt dat deze in the middle of nowhere ontstane godsdienst als een bliksemschicht ongeveer de toenmalige wereld veroverde; verder geef ik enige persoonlijke commentaar over jihad, de positie van de vrouw, democratie en islam; om dan te besluiten.

Mekka, met zijn schier onuitputtelijke ZemZem bron, was, ongeveer halfweg de route en tevens op twee dagmarsen van de Rode Zee, één van de belangrijkste rust, aflossing- en overslagplaatsen.

Inderdaad was toen de overlandweg de voornaamste commerciële ader tussen de Indische kusten en het Middellandse zee gebied.

Het was ten tijde van de farao's bij een mislukte poging gebleven om via een kanaal en de Bitter Meren een (gedeeltelijke) scheepsdoorsteek te hebben tussen de Rode en de Middellandse zee Ook Perzen en RomeiBij het lezen van de KVOO artikels over de Islam en nen deden halfmislukte pogingen; maar het zal wachten Jihad kwamen een hoop herinneringen van een vijftal zijn tot 1869 toen het Suezkanaal, met de Franse keizerin Eugénie op kop, werd geopend jaren leven in het Midden -Oosten bij mij op .

De islam is dus in de 7de e. bijna letterlijk als een bron ontsprongen uit het onmetelijke Arabische woestijnlandschap om in de kortste keren als een kolkende rivier het Afrikaanse deel van de Middellandse Zee tot Spanje te overspoelen. Hoe kon zoiets fenomenaals gebeuren? Het Arabische schiereiland, met uitzondering van de jemenitische hoogten en een snoer van oasen, is niet geschikt voor permanente menselijke bewoning. Het vormde in die tijd het grensgebied tussen twee elkaar voortdurend bestrijdende, grootmachten. Enerzijds, en voor onze streken het belangrijkste, was daar het Romeinse Rijk dat de Middellandse Zee als haar Mare Nostrum (Onze Zee) beschouwde; anderzijds was er het (Nieuw) Perzische Rijk wiens hoofdmoot tussen de Kaspische Zee en de Perzische Golf lag. Dus zo ongeveer het huidige Iran en delen van Irak. Tussen haakjes, de Perzen waren zoals de Romeinen van het Arische ras, dit in tegenstelling met de

In de 4de, 5de e. lijkt het Romeinse rijk blijkbaar te groot en te slap ( brood en spelen) geworden. Het begint bij zijn buitengrenzen uit elkaar te vallen. Dit ondanks een morele revival met de verspreiding van het christendom als staatsgodsdienst. Schisma's zijn mede oorzaak van een opdeling tussen een west(Rome)- en een (sterker) Oost-Romeinse (Byzantium) rijk. Beide grootmachten (Byzantium en Perzië) verliezen langzaamaan de controle in hun bufferstaten. De Arabische huurlingen steken veel op over oorlogvoering, bouw van verdedigingswerken ed . Dit zal een belangrijke rol spelen in het succes van de blitzkrieg van de eerste moslimtroepen. De verdere teloorgang zal echter ook een economische ramp betekenen voor de karavaanhandel. Want mede met de machtsverschuiving van Rome naar Constantinopel zal de karavaanhandel verminderen en de routes opschuiven naar het noorden . Met als gevolg dat een goed deel van de bevolking van het Arabische schiereiland wegzakt in armmoedige leefomstandigheden. (Vervolg op pagina 12)




- 12-3--

Volgens de koran wordt Mohammed, via de engel Gabriël, eigenlijk opgeroepen om het geloof van Adam en Abraham opnieuw te introduceren; een soort teruggaan naar het rechte pad, weg van de dwalingen die zich hadden ontwikkeld.

De vrije mannen doen langdurige en verre tochten op zoek naar enige welstand, velen keren niet terug. De achtergebleven vrouwen zijn in overaantal en het wordt soms een “noodzaak” de pasgeborene te doden als het een meisje is Dit deint misschien nog na in de De grote kracht van de islam, tegenover zijn vooronder-de-man rangorde van de vrouw in, de islamitische gangers, is zijn eenvoud . Hier geen onbegrijpelijke geschriften; dogma’s; heilige drievuldigheid, mens en god terzelfMekka is één van de weinige westelijke oasen die toch dertijd enz. nog floreert en dit vooral omdat de ZemZem bron Zich met de nodige geloofsijver (jihad) houden aan de water blijft opborrelen en er nog genoeg handel is; vijf voorschriften is voldoende om een volwaardige komende van de Afrikaanse kusten( goud, slaven ) . moslim te zijn. Mohammed wordt geboren in de verarmde stam van de Haashim, een substam van de Qoeraisj die vanouds het beheer over de bron en de Kaaba hadden. Het is in en rond de Kabaa (= dobbelsteen), een rechthoekig gebouwtje opgetrokken over een zwarte steen, dat allerlei goden worden aanbeden. De zwarte steen zou van meteoritische oorsprong zijn maar volgens de overlevering werd deze steen door de aartsengel Gabriël meegebracht; Mohammed zal deze versie in zijn onthullingen bevestigen.

Toen Mohammed in 632 stierf was hij reeds bezig met de planning van veroveringstochten tegen Byzantium en Perzie . Deze veroveringstochten konden historisch niet beter ge-timed zijn Het was het moment, beide rijken liggen op apegapen en houden elkaar in een verzwakkende patstelling. Bovendien zullen de Arabische huurlingen al snel kazak draaien en de kleine troepenmacht uit Mekka/Medina aanzienlijk versterken in aantal en knowhow; zij worden de speerpunten van de verovering. In twintig jaar tijd is het ganse midden Allerlei afgodsbeelden, dikwijls meegebracht door de oosten veroverd en geïslamiseerd . In 712 wordt nomadenstammen als hun huisgod, worden er dus aan- Toledo veroverd. beden . De plaats was er eerder een van magie, Alleen de Frankische christenen zullen hen stoppen bij duistere cultuspraktijken en losbandige, platte Poitiers in 732. commercie dan van gebed en bezinning. Deze bedrijvigHet is duidelijk dat het hier om godsdienstig heid stak schril af tegen de monotheïstische cultus van gemotiveerde veroveringsveld-tochten gaat; de zogede joodse en christelijke gemeenschappen. naamde ( kleine) jihad. Er had ook reeds een soort jaarlijkse bedevaart plaats. Naast het goede historische ogenblik is een andere Mohammed wordt dus geboren in dat Mekka en zal on- reden van het succes de volledige overgave van de vermijdelijk in contact komen met deze monotheïstisch islamstrijder aan “de wil van God “, lees de wil van de gemeenschappen. profeet en de wil van zijn opvolgers. De islamstrijder Als jonge kameeldrijver zal Mohammed met de gaat met doodsverachting tot het uiterste wegens de karavaanhandel ook buiten Mekka kennis opdoen over stellige verzekering dat hij of rechtstreeks naar het de toenmalige wereld; de levensomstandigheden, paradijs gaat bij sneuvelen, of zeker is van buit te gewoonten en gebruiken bij de bedouïnenstammen en mogen nemen bij niet sneuvelen. bij de volkeren langsheen de oostrand van de middellandse zee. Hij maakt ook hier kennis met de “mensen van het boek” zoals hij ze zelf noemde; het jodendom ( met de Thora) en het christendom ( met de Bijbel). Op reis in Syrië werd ik tijdens een bezoek aan Bosra door de lokale mensen naar de ruïne van het “huis van Bahira” gebracht. Deze Bahira, een nestoriaanse monnik zou aan de jonge Mohammed de principes van het christendom hebben bijgebracht. De lokale traditie zegt dat deze monnik Mohammed bijstond met de compositie van de koran, voornamelijk met wat uit de Wetten van Mozes en uit het christendom werd gehaald. Het is in elk geval een feit dat de islam veel gemeen heeft met de joodse en christelijke godsdienst.

Dat paradijs wordt in de koran beschreven als een lusttuin ( groen is de kleur van de islam), met stromende rivieren van melk en wijn en bevolkt met “donkerogige hoerris (maagden) die voortdurend ter beschikking staan” Vandaag de dag zou één en ander trouwens nog steeds dè reden zijn dat er wachtlijsten van fundamentalistische kandidaat (zelf)moordenaars zijn . Miserabele leefomstandigheden (vluchtelingenkampen ed ) en islambrainwash vanaf zeer jonge leeftijd moedigen bovendien aan om asap een ereplaats in het eeuwige paradijs te verkrijgen. Het nieuw ontstane islamitische rijk zal door zijn (Vervolg op pagina 13)



- 13-3--

(Vervolg van pagina 12) heeft gekregen. De stoom werd verdrongen door de uitgestrektheid en interne schisma's (de voornaamste ontploffingsmotor en petroleum is een oppermachtig zijnde sunnieten versus shïieten) niet in zijn geheel wapen geworden standhouden De eerste echte aanwending ervan gebeurde in 1973 Rond het jaar 1100 komt er tevens een serie herove- ten tijde van de zogenaamde Yom Kippour oorlog; oorlog ringstochten op gang .Op bevel van God, uitgebracht die ik als neutraal toeschouwer van nabij mocht meedoor paus Urbanus II die, onfeilbaar zoals alle pausen, maken. het “Deus le volt” (God wil het ) afkondigt. Zo wordt De passage uit de Koran, welke ook in de Genesis voorvoor enkele honderden jaren een deel van het midden komt, m.b.t. Hagar lijkt een beetje profetisch. Hagar, oosten heroverd op de islamieten. de moeder van Ismaël, wordt met haar zoontje ver-

jaagd uit het huis van Abraham. Ronddolend in de woestijn hoort ze een Stem die haar belooft dat haar zoon de stamvader zal worden van een grote (Arabische) natie “En God opende haar ogen en ze zag een bron..” Het gaat hier over de onuitputtelijke ZemZem bron, maar we kunnen aannemen dat, indien niet God, dan In de foulé, op zoek naar een Indiaroute, wordt een toch zeker Allah, als extra ruggesteun, de eveneens nieuw werelddeel, Amerika, ontdekt en datzelfde jaar onuitputtelijke oliebronnen erbij heeft voorzien… 1492 wordt het laatste islamitische bolwerk in Spanje, Dus dank zij de olie is de islam de laatste decennia terug goed op weg naar een (godsdienstige) wereldGranada, heroverd. Wat ons “Westen” betreft zal het dan enige tijd stil hegemonie. Gezien democratie moeilijk samengaat met zijn rond de islam die wel nog gevoelig uitbreidt naar theocratie (in ons geval Allah-cratie) zal dit streven het oosten. Ondertussen waren wij hier dus druk bezig nog vele conflicten in allerlei vormen opleveren. Bin om de rest van de wereld te ontdekken, in te palmen en Laden heeft in zijn recente boodschap nog bevestigd uit te buiten. Opeenvolgend, en van elkaar zoveel moge- dat democratie een mislukking was, oorzaak van alle lijk nieuw gebied afnemend, zullen Portugal (Brazilië en kwaad en dat de islam als enige heil biedt. OK onze Bin de Afrikaanse kusten), Spanje (de Amerikas), Neder- is niet de volledige islamwereld maar van een massale, land (Indonesië) en tenslotte het Verenigd Koninkrijk duidelijke Bin Laden afkeuring is er ook niet zoveel te ( Indie, N. Amerika) de buit verdelen. Wat laat, kan ons horen. Belangrijker en nefaster voor de toenmalige moslimwereld zijn de maritieme ontdekkingsreizen van het christelijke Europa om nieuwe wegen – buitenom de onveilige/vijandige moslimgebieden- naar het Verre Oosten en de resterende onbekende delen van de wereld te vinden.

nieuwbakken landje zelfs een Afrikaans graantje In elk geval is de islam nog volop in uitbreiding, dat ik heb ik de visu kunnen vaststellen oa aan het aantal mosmeepikken dank zij onze sluwe Leopold I. Wat de islamwereld betreft; vanuit de opeenvolgende keeën, tijdens reizen naar bv Afrika in de voorbije islamitische machtscentra (Mekka, Bagdad, Damascus, twintig jaar. De offensieve jihad van de uit het Cairo en Istanbul )worden grote delen van Azië vero- Arabisch schiereiland aanstormende kamelen-en verd en/of tot de islam bekeerd. De val van Byzantium ruitersbendes is niet meer van toepassing ( Darfour in 1453 zorgt wel voor de nodige opschudding in de uitgezonderd); maar toenemende immigratie, fundachristelijke wereld en de Balkan wordt ook deels islami- mentalisering en terrorisme zijn andere middelen van tisch; in 1529 worden de islamitische strijders tot uitbreiding.

staan gebracht vóór de poorten van Wenen, zij zullen Over Jihad is reeds veel geschreven en op Internet (oa daar nog eens tot staan worden gebracht Wikipedia) vindt men menige site; in de KVOO Jul - Aug Maar eigenlijk zal de islamitische gemeenschap na de wordt er ook uitgebreid op ingegaan. uitdrijving uit Spanje een paar eeuwen op de zijlijn van het wereldgebeuren blijven. De industriële (stoom) revolutie ondergaat zij slechts als mogelijke afzetmarkt en/of als leverancier van goedkope arbeidskrachten en grondstoffen.

Moslims verdelen de wereld in twee “huizen” Het huis van de onderwerping aan Allah, het” Deir al Islam” waar de samenleving en alle aspecten van het leven worden beheerst door de wetten en regels van de islam (en waar dus “vrede” heerst) en daarnaast is er het huis De twee wereldoorlogen zullen een kunstmatige opde- van de oorlog “Deir al Harb”, de rest van de wereld ling van het gebied tot gevolg hebben; oorzaak tot op waar de ongelovigen de dienst uitmaken. heden van allerlei conflicten. Het einddoel is van met slechts één wereld, één huis De dekolonisatie, het opkomende nationalisme en vooral over te blijven.. de schier onuitputtelijke Arabisch / Perzische olie- Zonder jihad, klein of groot, innerlijk of uiterlijk, voorraden hebben echter gemaakt dat sinds de tweede (Vervolg op pagina 14) wereldoorlog de islam terug een immense slagkracht



- 14-3--

Afghanistan. offensief of defensief zal dit moeilijk te verwezenlij- Godsdienstvrijheid is voor wat de in een islammilieu ken zijn . Proselitisme zal niet volstaan vrees ik. geborenen betreft omzeggens ondenkbaar; iemand die NB. 1. Uit de Oxford Dictionary:”Jihad; religious het islamgeloof wil verlaten kan zich aan serieuze problemen tot en met de doodstraf verwachten. war by Moslims against unbelievers “


2. Uit de Grote Van Dale:”Jihad; een heilige oorlog Als vreemdeling uw godsdienst belijden in bv Saoudi Arabie is gevaarlijk, in het openbaar een simpel kruis (volgens de islam)” 3. Uit de Larousse:”Guerre sainte, au nom d'un slaan kan u in de gevangenis doen belanden. U zult er ook geen kerk of kapel bespeuren. idéal religieux” Ook de positie van de vrouw werd reeds behandeld in de vorige KVOO artikels doch ik las er niets over de toegestane polygamie; tot vier vrouwen op voorwaarde dat de man ze gelijkwaardig kan behandelen. Wat de vrouwen zelf over deze situatie denken is niet altijd even vrolijk en positief.

Mijn coptische huisbaas in Caïro vertelde over allerhande schrijnende gevallen van pesterijen tot verminkingen . De laatste tijd verdwijnen er regelmatig jonge coptische meisjes; bij de (islamitische) politie aankloppen, helpt absoluut niet.

Bij een ontmoeting met een herder ergens in Jordanië antwoordde de man op mijn vraag hoeveel kinderen hij had, ”ik heb twee kinderen en drie meisjes” Met kinderen bedoelde hij alleen de jongens. Misschien was er een taalprobleem maar ik dacht er later aan terug, bij het lezen van koranvers 11 “ God draagt u op ten aanzien van uw kinderen voor de knaap zoveel als het aandeel van twee meisjes “ m.a.w. een jongen is meer waard dan een meisje.”

Deze paar feiten om aan te geven dat godsdienstvrijheid nogal moeilijk ligt als die godsdienst nog, of terug, de hoofd- of enige pijler is van een samenleving. Denken we maar aan de inquisitiefase in de christelijke godsdienstontwikkeling.

De Iraakse vluchtelingenstroom in Jordanië bestaat Het is ook best mogelijk dat de vrouwen “in alle aange- bijna voor de helft uit christenen die nochtans slechts legenheden gelijk zijn aan de mannen” doch er staat in een 4% van de bevolking uitmaken de koran ook “dat de mannen de opzichters zijn over de In Algerije werden een paar jaar geleden een tiental christelijke paters de keel over gesneden. vrouwen”

Aan godsdienstvrijheid en aan vrijheid tout court kan er in de islamitische gemeenschappen zeker nog worden gewerkt. ”Oplossingen” in de zin van te stellen dat – wat bv homoseksualiteit betreft- “er geen homoBij onze Belgen van Marokkaanse/Turkse afkomst kan seksuelen zijn in Iran” zijn natuurlijk onaanvaardbaar. deze opvatting ook mede aan de basis liggen dat Tot besluit, er staan in de Koran, zoals in de Bijbel en probleemjongeren bijna uitsluitend jongens zijn. Jon- andere godsdienstige boeken, een heleboel edele, gens die, in tegenstelling met de meisjes, vanaf prille prachtige principes en positieve dingen. leeftijd “vrijgevochten” zijn en waar de moeder geen Doch, zoals het meestal gaat met alles wat enig succes gezag meer over heeft. Na de vader of bij diens afween dus aanzien gevolgd door macht oplevert, wordt het zigheid, zijn zij gezinshoofd waar de vrouwelijke leden al snel ingepalmd door een zelfverklaarde ( en eventunaar te luisteren hebben. eel zichzelf benoemende) hiërarchie. Deze zo ontstane Het boek “Achter Mekka” van Betsy Udink hangt op hiërarchische organisatie zal allerlei bijkomende geboeen levendige manier een goed beeld op van het dage- den, voorschriften, regels en regeltjes toevoegen lijkse leven in Saoudi Arabie van de jaren 90 . zodat bij “overtreding” of “het niet in de pas lopen” tot de meest onzinnige en zelfs onmenselijke acties “in de "De romans "De gesluierde Eva" en "God stierf bij de naam van God” kan worden overgegaan. Nijl" van de egyptische arts en schrijfster Nawal El Saadawi zijn verhelderend betreffende het lot van de Dit gebeurde ook met de islam, in principe een godsvrouw op het platteland" dienst waar de gelovige zich rechtstreeks met God De film “Osama” van Siddiq Barmak geeft een beeld van onderhoud, zonder tussenpersoon en/of organisatie. het vrouwenlot in taliban Afghanistan. De dag van vandaag zit de moslim al te dikwijls onder Middeleeuwse lijfstraffen (afhakken van hand, steni- de knoet van allerlei religieuze “leiders” die voorschrijging ed ) zoals ze in de sharialanden( Iran, Saudi ven hoe het precies moet. Arabie) nog worden uitgevoerd zijn uiteraard in strijd In de echt seculiere landen wordt de godsdienst en met de universele rechten van de mens. Het boek “The zeker de ongezonde uitwassen ervan onder controle kite runner” van Khaled Hosseini geeft een beklemmen- gehouden en wordt zonodig ingegrepen. Als de de beschrijving van zo een “stenigingsceremonie” in (Vervolg op pagina 15)



- 15-3--

macht gaat Zelfs Mr Greenspan heeft dat, met enig o ds d ie n s t ig e o rg a n i sa ti e s het p ol i t i e k / ge vertraging, ingezien. maatschappelijk voor het zeggen hebben kan het erg- 2. Ik ben niet tegen de Islam als godsdienst maar wel ste worden verwacht. als staatsvorm. Helaas brengt volgens nogal wat isDe Islam moet dus blijven wat het is, een godsdienst en lamieten het één het andere mee. geen staatsvorm. 3. Met auteurs van het genre Arthur Van Amerongen


Wij hebben er hier eeuwen over gedaan om via de Verlichting te komen tot een duidelijke scheiding van Kerk en Staat . De moskee is 600 jaar na de kerk gebouwd, het kan dus nog even duren vooraleer er een islamitische verlichting komt; maar hoop doet leven..

( “Brussels Eurabia”) ga ik ook niet akkoord. We zijn allemaal Belgen; de één al wat eerder dan de andere; de één al wat blanker dan de andere. Begrippen als allochtoon en autochtoon zouden beter achterwege gelaten worden.

Beste groeten,

PS. 1. Voor alle duidelijkheid, ik keur de inval van Bush en Co in Irak af . Het is evident dat het hier om olie en Genk 29-5-2007

Kreet uit de wieg onzer beschaving ... “En op de derde dag ben ik opgestaan……”

Jan bedelarij? Verdund uranium en tumors? Weduwen en eenzaamheid? Ontvoeringen en kidnappings? Bommen en ontploffingen? Huursoldaten en aannemers? Ondervragingen en opsluitingen? Corruptie en terechtstellingen? Bloedverlies en gebrek aan transfusies? Klinieken en gebrek aan medicamenten? Olie en diefstal? Verlangens en kwelling?

De vijanden aan mijn poort waren talrijk en mijn Judas Iets binnenin me blijft aandringen om verder te droeg vele maskers. Elk masker van verschillende schrijven. oorsprong, een andere kleur, een andere leugen en elk Genoeg nochtans er blijft me geen inkt meer over. masker een ander verbergend…. Iets, iemand, als een stille stem van diep binnen, van Waar wil je dat ik begin? buiten, beveelt me zachtjes….schrijf. Hier moet je me helpen ….. En ik vecht en ik worstel…met woorden. Leen me een van je zogezegde christelijke weldoende Woorden die me blijven ontsnappen, tussen mijn handen en zeg met wat ik zal beginnen. vingers glippen, als kwikzilver… Leen me wat van je zogezegde moslimgodvruchtigheid Ik druk ze samen, nijp en wring…. en sta me bij, tenminste voor een korte tijd. Ik tril, alsof ik een fles schud om de laatste druppels Leen me wat van je zogezegde Joodse tranen en spreek te laten vallen en hopelijk te blussen. over de vervolgden, de versmaden… En ik vecht nog wat meer en er komt niets meer uit.

Leen me een van je zogezegde Arabische hoogdravende, fiere stemmen en geef me een aanzet.

Vele malen riep ik ui :Oh God waarom heb je me verzaakt? Waarom heb je me verlaten? Leen me een van je zogezegde vuisten van solidariteit en vermenigvuldig mijn stem, vermenigvuldig mijn afweMaar ik hoor niets dan de stilte van mijn schreeuw als zige woorden… een echo in een massagraf. Leen me een van je zogezegde beschaafde, humanistiEr is geen tekort aan ellende, er is geen gebrek aan sche redevoeringen en stolt mijn bloed. lijden…. Stop me azijn te geven en te pretenderen dat het Misschien is het te groots om er alleen mee om te gaan water is. en waar zal ik beginnen? Stop nog meer nagels in mijn lichaam te slaan en te Foltering en dood? Leegheid en honger? Niet behanzeggen dat het balsem zou zijn. delde ziekten en lijden? Wezen en ronddwalende straatkinderen?Armoede en honger? Verbanning en Stop me met doornen te kronen en te zeggen dat het vluchtelingen? Vernietiging en verlamming? Puin en bloemen zijn. steenslag? Woede en neerslachtigheid? Geweld en (Vervolg op pagina 16) bezetting? Dwaasheid en verdwazing? Werkloosheid en



- 16-3--


Isoleer jezelf niet en herbezit de woorden met mij.

Help me, sta me bij.

Misschien vinden we een gemeenschappelijke taal.

Sta me bij als ik wankel, sta me bij als ik zink, sta me Misschien een gemeenschappelijk gebed. bij als de aarde onder mijn voeten erodeert. Misschien wordt je herboren en proeft het leven opIk ben het beu je te schudden, te schudden zoals ik nieuw… deze lege fles schud. En als je mij en mijn drama verlaat, en ik verdwijn in de Ik ben het beu je uitleg te geven, je trachten te over- onderwereld, gedenk dat ik je zal meesleuren. tuigen, je te tonen, je te vertellen… Want je bent noch alleen noch immuun. Ik ben je lege tempels beu, moe van je hol geroep, je Als ik de Godin Ishtar kon doen zinken in de duistere vervalste standbeelden en je eindeloze aanbidding van onderwereld dan kan ik jou ook zinken. idolen. Als ik Gilgamesh’s bijl kon scherpen, kan ik jou voorzeIk voel me verschrikkelijk eenzaam…. het ondenkbare ker ook raken. doende…. het onpeilbare… het miraculeuze. Als ik duizend invasies kon overleven vanaf de BabyloniMijn getrouwe en moedige mannen en vrouwen bieden je sche tijd , de Mongolen tot de blanken en hun donkere weerstand en doen dit reeds gedurende slaven dan kan ik jou voorzeker ook overleven. jaren… alleen. Als mijn baarmoeder geboorte kon geven aan honderWeerstaan aan je tirannie, je dictatorschap, je geweld den profeten kan ik jou voorzeker ook de geboorte en brutaliteit, je wrok, je haat en je gulzigheid….. alschenken. leen. Beschouw mijn noodkreet niet als hulpeloosheid…. Ik ben moe van je beschuldigingen, je schuine opmerNeem het als mijn hand die je eindelijk zal redden. kingen, je wantrouwen, je projecties, je verwijten, je onwetendheid, je idiotie, je gebrek aan houding, je Herinner me. Herinner mijn geschiedenis en herinner wie ik ben, en vergeet nooit mijn naam. Ik ben Irak. gebrek aan wil…. Ik zoek naar woorden alsof ik kruipend op handen en Ik stierf wel duizend maal en ben weer opgestaan. Nu voeten de kralen van een gebroken paternoster tracht ben ik nogmaals gestorven en zal weer opstaan. te verzamelen. Maar ditmaal zal het uw finaal einde zijn en mijn eeuwig Kniel met mij en zoek ze… herwin je heilige beloften, bestaan. herontdek je taal. Aldus sprak ze op de derde dag aan het kruis. Ik geef je deze mogelijkheid, offer je deze gift, over mijn doodgemarteld verscheurd lichaam…. Nota: vrije vertaling van Engelse tekst (auteur mij onJe hebt me aan het kruis genageld en ik ben verrezen, bekend) opnieuw en opnieuw.

Sluit me niet uit, isoleer me niet … Roddelen Een boer die allerlei roddelpraat over iedereen vertelde kreeg spijt en vroeg aan de rabbi hoe hij boete kon doen. Verzamel een zak vol kippenveren, ga daarmee het hele dorp door en leg op ieder erf bij elke deur een veer. De boer deed wat hem was opgedragen en vroeg aan de rabbi of hij daarmee genoeg had gedaan. Nee, nog niet, zei de rabbi, nu moet je een zak nemen, langs al die huizen gaan en elke veer die je er hebt neergelegd weer oppakken en verzamelen. Maar dat is toch een onmogelijke opgave, protesteerde de boer. De meeste veren zijn al lang door de wind weggeblazen. Toen antwoordde de rabbi, zo is het nu ook met jouw roddelpraatjes. Je spreekt ze zo gemakkelijk uit, maar hoezeer je het ook probeert, terughalen kun je ze niet. Eerlijkheid Een bakker kreeg boter van een boer en de boer brood van de bakker. Na een tijdje viel het de bakker op dat de stukken boter van de

Lucvdb boer, die drie pond zouden moeten wegen, steeds lichter werden. Zijn weegschaal gaf hem gelijk en hij klaagde zijn boterleverancier aan bij de rechter. Uw stukken boter zouden niet het vereiste gewicht hebben, zei de rechter tegen de boer. Dit stuk zou drie pond moeten wegen, het weegt echter veel minder. Dat is uitgesloten, meneer de rechter, zei de boer, ik heb het elke keer nagewogen. Misschien kloppen uw gewichten niet, meende de rechter. Hoezo gewichten, vroeg de boer stomverwonderd. Ik heb helemaal geen gewichten, die gebruik ik nooit. Maar waar weegt u dan mee als u geen gewichten heeft, vroeg de rechter. Heel eenvoudig, zei de boer, ik krijg mijn brood van de bakker en hij krijgt boter van mij. Een brood weegt drie pond dus leg mijn boter links op de weegschaal en een brood rechts en zo weeg ik dat af. Etis



- 17-3--

K V O O LIMBURG - TOSCANE 01 - 10 september 2007

reisleider Leon monsieur

Dag 1 en dag 2 Zaterdag 1 september 2007, 06.00 hr: Louis Feyen We zijn vertrokken.

door Colmar naar Bazel, om dan af te slaan naar Luzern, om het Vierwoudstedenmeer te aanschouwen en ons vervolgens richting Gotthardpas te begeven. Natuurlijk zijn we onderweg enkele malen gestopt, eerstens om te middagmalen en tweedens om de benen eens te kunnen strekken en de chauffeur de nodige rusttijd te geven , blijkbaar werd er ook aan de dames en kleinblazigen gedacht, want plassen tegen betaling kon men overal. Aandachtige lezers zullen nu opmerken dat we reeds in Zwitserland zijn, en ze hebben gelijk, maar de grensoverschrijding was niet van die aard dat we er een heel verslag aan moesten wijden. Slechts één maal hebben we een koe met een bel om gezien, waarschijnlijk was voor haar het drukke toeristische seizoen reeds voorbij want geklingel hoorden we niet. De Gotthardtunnel nog door en we waren ter bestemming: einddoel eerste dag: Motel San Gotardo Sud in Piotta. Een driesterren hotel, misschien klein, maar zeker proper en goed verzorgd., en wat belangrijk was, het lag aan de zuidkant van de Alpen, dat kon alleen maar betekenen dat vanaf nu het weer beter zou worden. Niemand van de reizigers had eigenlijk iets gedaan, maar toch was bijna iedereen doodop, dat werd natuurlijk geweten aan het vroege opstaan, het lange stilzitten en het verre reizen. Ik heb in het verslag geen gewag gemaakt van de prachtige panoramische uitzichten, de idyllische Zwitserse dorpjes en de romantisch klaterende riviertjes, omdat die voor iemand die het niet voor ogen ziet, toch niet te beschrijven zijn.

Het merendeel van de reizigers had Wellen als vertrekpunt gekozen en hadden in het donker hun weg gezocht. Er werd niet veel gezegd, bijna iedereen had de slaap nog in de ogen en dat zou nog een tijdje duren. Stipt op tijd vertrokken we. Eerste halte: Hasselt; daar stapte nog een klein groepje op de bus en een eigenlijk te luide “goede morgen allemaal” deed een aantal mensen de ogen openen, om ze onmiddellijk daarna weer terug dicht te doen. Volgende stop: St Truiden de laatste deelnemers hezen zich aan boord en om 07.00 hr kon de “trek naar het Zuiden”beginnen. Ik doe er een kaartje van het eerste deel bij, omdat een groot aantal personen hun ogen dicht hadden. Dat geldt trouwens ook voor het tweede deel van de reis. Volgende halte: Luxemburg, niet de stad, maar de staat. We kwamen er zo rond negen uur aan, iedereen stapte uit, en het handjesgeven en kussen kon beginnen. Dat alles daar een beetje goedkoper(?) was sprak ons op dat ogenblik niet aan. Een goede tas koffie en een broodje als ontbijt was welkom. Dan maar weer de baan op, eerst een beetje file maar algauw zaten we in Frankrijk. Over prachtige, betalen- Dag 2. de autostrades reden we over Metz langs Straatsburg Om acht uur was het vertrekken geblazen. Vanaf de (Vervolg op pagina 18)



KVOO LIMBURG - 1 Sept 2007

Zoals voorzien reisden wij de eerste dag tot Piotta, een klein stadje juist voorbij de Gottard via Luxemburg- MetzStraatsburg- BazelLuzern. De tweede dag naar Montecatini Terme, schitterende stad, befaamd kuuroord waar wij de ganse tijd verblijven in hotel Biondi. Onderweg een bezoek aan het Certosa di Pavia, één der mooiste Kartuizerkloosters. Dit was onze CP van waaruit wij ‘s morgens vertrokken en ’s avonds terugkeerden.

- 18-3--


Gotthard tunnel daalden we af langs Lugano en Como richting Milaan. De Alpen lagen nu achter ons en na het meer van Lugano te hebben overgestoken en een blik op het Comomeer te hebben geworpen bevonden we ons al in de Povlakte. Milaan lieten we links liggen en we zetten onmiddellijk koers naar Pavia. Daar bezochten we “Certosa di Pavia” een oud kartuizerklooster dat zeker het bezoeken waard is. Ook hier ga ik me niet wagen om veel uitleg te geven ; verschillende bouwstijlen en prachtige ornamenten , er zijn vierentwintig celhuisjes, bestaande uit drie kamertjes en elk huisje met een tuintje. Volgens onze waarneming staan er een groot deel van deze celhuisjes leeg. Gedetailleerde info voor de liefhebbers is te vinden op het internet. Dan maar weer terug op weg: eerst richting Genua om dan, na de Apennijnen te hebben overwonnen, koers zetten in de richting Livorno. Natuurlijk hadden we de nodige stops om de inwendige mens te versterken, en stops om de inwendige mens te verlichten. En terwijl we aan de ene zijde van de bus soms een blik konden werpen op de Middellandse zee, schoven aan de andere zijde stadjes langs ons weg waarvan de

namen ons bekend in de oren klonken, zoals bevoorbeeld Carrara en Massa, die ons direct deden denken aan de marmeren inkomhal van de gevangenis in Hasselt. We reden niet helemaal tot Livorno, want in Viareggio sloegen we linksaf richting Firenze. Ergens onderweg zouden we nog een afslag nemen om onze bestemming Montecatini te bereiken. In Montecatini wachtte ons een eerste verrassing, het was zondag, en in de stads was er een soort autorace op touw gezet, niet zo erg, ware het niet dat de bus ons niet tot aan het hotel kon brengen en we zelf ons bagage, na een zeer vermoeiende dag, “enkele honderden meters“naar het hotel moesten sleuren. Hotel Biondi, prachtig viersterren hotel met alles erop en eraan als je op de folder kijkt. We werden er ergens in een zijvleugel ondergebracht, en na een blik te hebben geworpen op onze slaapplaats voor de komende zeven nachten, had ik sterk de indruk dat er van die vier sterren er zeker twee ergens gestolen waren. Maar ja, we waren er, de volgende vijf dagen zouden we kunnen gebruiken om Toscane te verkennen.

Louis Feyen KVOO LIMBURG 2 Sept 07



Dag 3 Maandag 3 september 2007 Willy schampaert LUCCA PISA Het is eigenlijk de eerste dag van onze bezoeken aan Toscane. Ja, gisteren was er, tussenin en bijna ter bestemming, het inderdaad schitterende Kartuizerklooster van Pavia, maar dan erop en erover naar Montecatini, naar ons logement in het hotel Biondi. Dag 3 voormiddag dus: In de voormiddag brachten we een bezoek aan Lucca, waar we, willens nillens, de smaak te pakken kregen voor de rest van de dagen. Een eerste van de bijzondere bezienswaardigheden zijn de “check points” bij de steden. In Lucca reden we een heel eind om, om dit “check point” te vinden. Officieel zijn ze er geïnstalleerd om de stad milieuvriendelijk te houden, ware het niet dat voor zo’n autocar een onmogelijk hoog bedrag moet worden opgehoest om zijn “tourista” binnen in de stad te mogen afzetten en ophalen op een vooraf vastgelegde plaats. Eénmaal afgeladen haast onze autocar zich dan terug naar de rand van de stad om zich te stallen op een verplichte tourista-parking (van onnodig brandstofverbruik en luchtvervuiling gesproken). OK, ik kan begrijpen dat zoveel vreemde autocars in de stad het reeds zeer dichte en vervuilende verkeer de situatie nog verergeren. Maar het milieu vervuilen ? Het is zoal enorm vervuild door de eigen verkeersdrukte. Het antwoord ligt dus duidelijk ergens anders: GELDGEWIN niet meer of niet minder …op de rug van de bezoeker !

- 19-3--

Michele, Torre del Oro, Chieso San Frediano, , togen we naar de Piazza Amfiteatro. Hier stond in de vroegste Romeinse tijden een amfitheater met alles erop en eraan. Een heus programma “brood en spelen” werd hier opgevoerd… wilde dierenjacht, afslachten van allerlei gespuis, de betere klasse met een zwaardhouw, maar bij het gepeupel mocht de doodstrijd wat langer duren. De toeschouwers moesten toch waar krijgen voor hun geld ?! Nadien volgde dan de gevechten tussen gladiatoren. De gekwetsten werden opgelapt in een heuse ziekenboeg (een goede gladiator was deze moeite wel waard), terwijl de doden werden afgevoerd naar het lijkenhuis en later naar de kadaverput.. Thans is dit ovale plein rondom volledig volgestouwd met hoge gebouwen, behuizing, cafetaria en andere. Verder gingen we langs de Piazza San Pietro, het Palazzo en Torre Guinigi naar de Piazza San Martino (?), waar we de Duomo di San Martino gingen bezoeken, de eerste van een lange rij kerkgebouwen, maar zeker niet te versmaden, een asymmetrisch gebouw met aanleunende campanile en met in een der portalen natuurlijk het beeld van Sint Martinus die zijn mantel in twee deelt(?) San Martino ? San Martini toch ! maar dat blijkt een vergissing van jewelste, die martini kunnen we eventueel bestellen bij het middagmaal straks. Een opmerkelijke legende omtrent het Santa Croce trekt onze aandacht, maar vooral het Salomonsoordeel van de toenmalige plaatselijke bisschop van Lucca, die een meningsverschil met Luni, waar het kruisbeeld in de achtste eeuw aanspoelde, oploste door het beeld op een ossewagen te vervoeren en de ossen zelf de te volgen weg te laten kiezen.

We beginnen in ieder geval onze wandeling naar de echte bezienswaardigheden onder de kundige leiding van Léon. Een flink ommuurde “oude” stad, met stadsomwalling, op sommige plaatsen tot 12 meter hoog, trekt onze aandacht. We liepen meestal door soms zeer smalle steegjes, waarvan de meeste, tegen elkaar aanleunende huizen, nog bewoond zijn, winkeltjes allerhande (“Oh, zie daar, mooie lederen handtassen”, zegt mijn Monique). Dan mochten we het geboortehuis van Puccini, (ge weet wel, La Bohème, Madame Butterfly, enz) met zit-standbeeld op het plein aanschouwen. Hij was bij leven al een gevierd kunstenaar, was een verwoed jager Hotel Gothard Noord op watervogels, bezat een eigen wapenkamer(!), naast Wonder boven wonder toch wel zeker, de ossen kozen zijn Steinway-piano uiteraard. voor de weg naar Lucca. Na nog een paar andere omzwervingen, Piazza San (Vervolg op pagina 20)




- 20-3--

brengen.

Nu nog, elk jaar op de avond van 13 september (precies de dag dat ik dit neerpen!) worden de omzwervingen van het Santa Croce herdacht, in een immense processie door de stad, de Luminaria di Santa Croce. Na nog de Piazza del Giglio, met het theater waar de première werd opgevoerd in 1831 van Rossini’s Wilhelm Tell, belandden we op de Piazza Napoleone met standbeeld van Marie Louise de Bourbon-Parma. Een woordje uitleg: “Napoleone”, zijn zus Elisa Bonaparte werd prinses van o.a. Lucca en regeerde hier samen met haar echtgenoot van 1805 tot 1815. Door het congres van Wenen van 1815 (Waterloo – Napoleon en zijn familie hebben afgedaan) wordt de Spaanse prinses Marie Louise de Bourbon-Parma aangesteld (vanwaar het standbeeld). Het was tijd voor wat ontspanning met een natje en een droogje, maar geen martini, die is hier niet te betalen. We vonden in de onmiddellijke nabijheid de nodige cafeteria’s, die tegen betaling van voldoende euro’s, de nodige versterkingen voor de inwendige mens lieten aanrukken, nu ja, “aanrukken” ! Het duurde wel even, maar we waren toch in Italië nietwaar, en we hadden tijd zat, dachten we. Dat was echter zonder de waard (Léon) gerekend, want dadelijk erna trokken we naar Pisa. voor het namiddagbezoek. Dag 3 namiddag: PISA … PISA (spreek uit” pieza…pieza, dus niet “pidza” van pizza, dat is iets heel anders ! De scheve toren van … is wereldberoemd, maar dat is niet alles …

Kartuyzer Pavia De scheve toren staat er al eeuwen zo scheef bij; toch heeft men getracht dit monument in zijn oorspronkelijke (van bij de bouw uiteraard) staat te herstellen. Deze pogingen zijn, door de eeuwen heen, niet geslaagd en gelukkig maar, want anders waren er zoveel financiële inkomsten misgelopen. Financiële inkomsten ? Wel één voorbeeld zal volstaan, denk ik. Die toren was dus nog altijd maar schever aan het zakken ( in 1993 tot 5,40 m uit de loodlijn !), maar met moderne technologieën is men er dan nu toch in geslaagd om dit spijtige proces te stoppen en zelfs een beetje om te keren. Maar niet teveel natuurlijk, want dan is de pret er van af. Nu is hij gestabiliseerd, zeggen zij die het kunnen weten. En hij is bovendien opnieuw toegankelijk voor het publiek, jaja, zelfs tot op de hoogste verdieping voor wie deze trap (294 treden !) wil trotseren. Maar nu komt het: op dit avontuur wordt een prijskaartje geplakt van maar liefst 15 euro per persoon ! Het wemelt er van het volk, dus de commercie draait weeral !

Na de inmiddels gekende aankomstprocedure moest de autocar onmiddellijk gaan plaatsnemen op een enorme parking. We werden ditmaal zelfs niet ter plaatse gebracht; achteraf begrepen we ook waarom, zo’n drukte, zelden meegemaakt. Daarbij komt nog dat de straatjes rond de ingangspoort tot de Piazza dei Miracoli (?) wemelen van allerlei kraampjes. Allerlei prullaria worden hier aan de argeloze voorbijganger De Duomo Santa Maria Assunto: een beschrijving van aangeboden. Onvoorstelbaar hoe inventief deze mensen dit meesterwerk, waarvan de bouw amper 55 jaar in trachten het geld uit de zakken van de bezoeker te beslag nam (1063 – 1118), zou ons echt te ver leiden. kloppen. Een detail toch wel: in 1595 werden in een brand de (?)Miracoli: in dit geval niet te verwarren met het even- oorspronkelijke houten deuren vernield. In 1602 eens gekende merk van spaghetti bolognese. werden ze vervangen door bronzen exemplaren. Deze Eénmaal door de poort het plein betreden, vielen dade- poorten zijn versierd met allerlei religieuze taferelen; lijk de voornaamste monumenten op, namelijk de scheve de bijzonderste ervan, de poort tegenover de campanitoren uiteraard en zeker niet in mindere mate de le. Ze is versierd met twintig in het brons uitgewerkte duomo en het baptistero, naderhand ook de half reliëf panelen, taferelen uit het leven van Christus. Camposanto, een beetje verstoken achter de andere Binnenin kreeg ik een nietig gevoel onder invloed van gebouwen. Daarnaast natuurlijk aan de andere zijde de het enorme volume van deze dom. En wat vooral opviel niet weg te denken drukte van winkeltjes allerhande en was de herinnering aan een meer wereldlijke figuur, de leurders, vooral veel mensen van zwarte origine, die namelijk Galileo Galileï, die door, zijn natuurkundige hun waren aan de man, vooral de vrouw, trachtten te (Vervolg op pagina 21)



- 21-3--

Niettemin vroeg ik me af of deze restauratie wel klaar onderzoeken met de kerkelijke overheid in botsing zou geraken tegen de tijd dat deze kunstenaars met kwam en in 1633 verscheen voor de rechters van de pensioen mogen. Inquisitie. Hij werd veroordeeld tot het afzweren op Mede door het mooie weer, het lange slenteren en het zijn knieën van zijn theorieën en in ballingschap gezon- feit dat onze dorst naar cultuur zo goed als gelaafd den naar Firenze onder bewaking van dezelfde Inquisi- was, kregen we af te rekenen met een aanval van natte tie. dorst. Dus we gingen op zoek naar wat lijfelijke lafenis. (Vervolg van pagina 20)

Eenmaal terug buiten de poort viel ons oog op een cafeteria-terras, waar we onmiddellijk beslag konden leggen op een pas vrij gekomen tafeltje. Een grote pint bier alsublieft, “una birra grande prego”, we doen al het mogelijk om onze nood aan de dame kenbaar te maken. En daar kwam ze afgestevend met grote pinten gerstenat. Het schuim was bijna dadelijk verdwenen van de 40 cl glazen, maar wie maalt daarom ? Dé echte verrassing volgde na het ledigen van ons glas en het ontvangen van de rekening … 7,80 euro voor één exemplaar “grazie”!!! Daarna gingen we het Camposanto of het Heilig Veld Al een geluk dat onze pint leeg was, zoniet hadden we verkennen. In feite is het een rechthoekig gebouwde ons zeker nog eens verslikt ook. vierzijdige zuilengang met enorme afmetingen. In arren moede en zonder nog verder iets te spenderen Oorspronkelijk waren de binnenmuren versierd met aan de talloze winkelkraampjes trokken we terug busplafondhoge fresco’s, waarvan velen echter in 1944 waarts. Het was een leerrijke, een mooie en warme dag, waarvan we zeker hebben genoten ondanks de prijs van zwaar werden beschadigd. De galerijen zijn geplaveid met 600 mooie grafstenen het bier. teruggaand tot zelfs de 1ste eeuw na Christus. Tegen de Tot morgen, in San Gimignano, laat een ander nu maar muren bevinden zich ook een aantal sarcofagen vanaf eens een verslagje neerpennen ! de 3de eeuw na Christus. Maar ook meer moderne “Beste Leon, grafstenen vindt men er terug, nu ja modern ?… begin Het was voor ons, mijn echtgenote en mezelf, een ware 19de eeuw tot nu recentelijk. belevenis deze leerrijke reis onder uw kundige leiding Maar even terug naar de fresco’s, in twee van de zuilente mogen meemaken. Dank u.” gangen en in de aparte frescozaal is men thans bezig aan de restauratie … een paterswerk, geloof me vrij. Willy Schampaert. Het zijn echter vrij jonge kunstenaars die zich ontfermen over dit reuzenwerk. Met een onooglijk klein penseeltje gaan ze aan de slag op een fresco van een moeilijk te schatten oppervlak. Anderzijds is het een feest voor het oog de al afgewerkte delen te mogen aanschouwen. Dan was het de beurt aan het Batistero of doopkapel, die door haar omtrek en hoogte meer weg heeft van een echte kerk. Maar ja, in die tijd mocht niemand de gewijde plaatsen betreden, zonder gedoopt te zijn, dus een apart en liefst losstaand gebouw voor de dooprituelen alleen, was de oplossing. Alles is er nochtans aanwezig, het altaar, de kansel en uiteraard de doopvont. Eén van de dames met dienst gaf een demonstratie van de weergalm en de echo van de koepel door in het centrum een paar zangoefeningen uit te voeren. Wat een akoestiek, zeg !

Gothard Zuid - in de bus

Hotel Gothard - Noord Hotelzicht Piotta Gothard Noord



- 22-3--

Dag 4 Dinsdag 4 september: Sus Lecluyse San Gimignano en Volterra 6 uur: we steken ons hoofd uit het raam van onze hotelkamer en zien een grijze, dreigende hemel die niet veel goeds voor die dag belooft. Wanneer we rond 08.15 uur het hotel verlaten om naar de plaats te gaan waar de bus ons mag komen oppikken, staat deze tot onze grote verbazing voor de deur. De ochtendwandeling valt dus weg. Hoewel onze chauffeur Paul geen toelating heeft om tot voor het hotel te komen (wat andere bussen blijkbaar wel mogen) heeft Leon, op advies van de hoteldirectie, besloten om het risico van een boete van 80 € te lopen en ons toch te laten oppikken Ondertussen zou de hoteldirectie proberen om een officiële toelating te bemachtigen. Deze toelating is er echter nooit gekomen: Paul heeft ons iedere dag voor het hotel opgehaald en terug afgezet zonder ooit beboet te zijn geworden. Om 8.40 uur rijden we de autostrade richting Firenze op. Onderweg worden we overvallen door hevige stortbuien en daalt de temperatuur tot 15°. Leon begint hardop te denken aan wisseloplossingen voor de geplande bezoeken maar komt tot het besluit dat, in de hoop op beter weer, het bezoek aan San Gimignano moet kan doorgaan. Even vóór Firenze - we staan dan al in de file - slaan we af en nemen de autostrade richting Siena. In de gietende regen trekken we doorheen de Siënese heuvels, met links van ons de Chianti-streek. Vanaf de afrit Poggibonsi rijden we nog zo’n 13 kilometer door het Toscaanse landschap, dat er bij dit druilerige weer ook maar troosteloos bij ligt.

Op het “busuitbuitingspunt” van San Gimignano San Gimignano is een middeleeuws stadje, vooral bekend om zijn 14 torens, die de skyline domineren. Op haar hoogtepunt had de stad 70 torens die in de 12de en 13de eeuw werden gebouwd door rivaliserende rijke families en die dienst deden als woning en versterking, maar vooral als prestigeobject. Een andere versie voor de bouw van de torens is dat zij werden opgetrokken om stoffen te drogen die werden gekleurd met saffraan, die rijkelijk in de streek voorhanden was. Dit moest in een stofvrije en tegen het zonlicht beschermde ruimte gebeuren. We wandelen het verkeersvrije stadje binnen via de Porta San Giovanni en vervolgens bergop langs de gelijknamige Via San Giovanni,, een winkelstraat met middeleeuwse huizen.

Wanneer we rond 10.15 uur aankomen op het “busuitbuitingspunt” van San Gimignano miezert het nog steeds en halen we onze regenschermen, KW’s en andere beschermkledijen boven.

(n.v.d.r. busuitbuitingspunt - officiële benaming “buscheckpoint”- is een plaats, gelegen buiten het stadscentrum, waar tourbussen een toelating kunnen kopen,, voor een prijs variërend van 60 tot 120 €,, om hun passagiers dichter bij het stadscentrum te mogen af zetten en terug oppikken)

Porta San Giovanni Aangekomen op de Piazza della Cisterna,, zo genoemd (Vervolg op pagina 23)




naar de 13de eeuwse waterput op het midden van het plein, besluit Leon, omdat het nog steeds regent, om zo snel mogelijk te gaan “schuilen” in de Sant’ Agostino kerk. Dit is een Romaansgotisch bouwwerk uit de 13de eeuw. De sobere gevel staat in schril contrast tot het overdadig versierd rococo-interieur, waaronder een fraai bewerkt marmeren altaar en verschillende fresco’s. Wanneer we de kerk verlaten heeft het opgehouden met regenen (wat normaal was want ik had stiekem een kaarsje aangestoken). We dalen af naar de Piazza del Duomo, een indrukwekkend plein met de Bassilica di Santa Maria Assunta en het Pallazo del Popolo, dit is het stadhuis met erboven de 54 meter hoge Torre Grossa, de hoogste toren van de stad. Tijdens het bezoek aan de basiliek worden we overweldigd door de rijkdom aan fresco’s die vooral taferelen vooral uit het Oude Testament uitbeelden. Na dit bezoek wandelen we de Via San Giovanni verder af naar de Piazza della Cisterna om er te trachten in de talrijke maar kleine restaurantjes een middagmaal te bemachtigen in de beperkte vrije tijd die Leon ons toegekend heeft.

- 23-3--

naam Velathri. Het ligt op een steile heuvel en is moeilijk toegankelijk. Hierdoor was het één van de laatste van de 12 Etruskische steden die in 260 V.C. vielen voor Rome. Het werd toen omgedoopt tot Volterrae.

Volterra - aan de Porto All Arco Het middelpunt van de stad vormt de Piazza dei Priori, genoemd naar het Palazzo dei Priori, het stadhuis dat model heeft gestaan voor het Palazzo Vecchio in Firenze. Verdere bezienswaardigheid op het plein is het Palazzo Pretoria met de gekanteelde Torre del Porcellino, zo genoemd naar het beeld van een everzwijn op het bovenste gedeelte van de toren.

De Sant’ Agostino basiliek met links ervan het Palazzo del Popolo met de Torre Grossa Rond 13.30 uur keren we terug naar de bus voor de rit Piazzo dei Priori met het gelijknamig Palazzo naar Volterra, langs kronkelende wegen doorheen het inmiddels terug zonnig geworden Toscaanse landschap. Dan gaat het verder voor een uitgebreid bezoek aan het Palazzo Vitti. Om 14 uur komen we aan het “ busuitbuitingspunt” van Dit paleis is één van de mooiste private en nog bewoonVolterra en even later worden we afgezet aan de de residenties van Italië. De 12 voor het publiek toestadspoort Porta All Arco. (Vervolg op pagina 24) Volterra werd door de Etrusken gesticht onder de



- 24-3--

voor ongeveer de helft van onze groep is de dag nog gankelijke zalen zijn prachtig gemeubeld en versierd niet ten einde: er is nog een openlucht- concert in het met porseleinen serviezen, albasten verzamelingen en prachtig kader van de Thermen van Monticatini. voorandere kunstvoorwerpen uit de 15de tot de 20ste eeuw zien. uit Europa en het Midden-Oosten. Alles werd in zijn oorspronkelijke toestand bewaard. Visconti en andere regisseurs hebben dit paleis als decor voor hun films gebruikt. (Vervolg van pagina 23)

Avondconcert in de Thermen Op het programma staan vocale en instrumentale uitvoeringen uit opera’s van Mozart, Puccini, Bizet, Verdi , Rossini en Mascagni.. Toch heimelijk foto’s gemaakt in het Palazzo Vitti ? Het concert wordt voortijdig afgebroken omwille van Van het Palazzo Vitti gaat het met de onvermoeibare een opkomend onweer. Leon op kop voor enkele moedigen nog verder naar de De dag eindigt zoals hij begon: nat en koud ….. Duomo Santa Maria Assunta en de Battistero. De Duomo is een kathedraal gebouwd in Romaanse stijl en ingewijd in 1120. Ze heeft in het midden van de 13de eeuw een aanzienlijke verbouwing ondergaan. Zo werd er in de stijl van Pisa marmer aan de voorgevel aangebracht. Het mooie tabernakel is van de hand van Mino de Fiesole. Prachtig en interessant is de beschilderde houtsculptuur van een anonieme kunstenaar uit Pisa. Het plafond met zijn prachtig stukwerk en fresco’s zijn gemaakt door Giovanni Balducci. Verder zijn er in de kathedraal 13 gebeeldhouwde preekstoelen. De uitstap naar Volterra besluiten we met een vluchtig bezoek aan het Battistero, de achthoekige doopkapel van San Giovanni, met als kunstschat de doopvont in 1502 gemaakt door Andrea Sansovin. Op onze terugweg naar de bus lopen we nog snel door enkele souvenirwinkels die uitpuilen van albasten prularia. Na een voorspoedige reis doorheen het nog immer zonnig Toscaanse landschap komen we rond 18. 30 uur aan het hotel. In ijltempo moeten we ons verfrissen en souperen want

Sus Lecluyse De onderstaande foto en de vier foto’s op pagina 25 werden door Guido Del Savio genomen. 224 prachtige beelden die Guido tijdens de reis verzamelde heeft, hebben wij op onze site geplaatst zodat iedereen er kan van genieten. De elektronische lezers klikken hier op Fotogalerij


oktober juni – juli2007 1999

- 25-3--

Toscane - Foto’s Guido Del Savio

Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren v.z.w.

In de volgende nieuwsbrief : Woordje van de voorzitter Verslag korpsmaal

K.V.O.O. - LIMBURG Nieuwsbrief Oktober 2007 verschijnt maandelijks op 300 exemplaren

In en Uit document Artikel door : Luc Vandenborne Jef Schoups Willy De Greeve Frank Decat Reisverslag Toscane : deel 2. Lidgelden Allerlei en Varia

Deadline volgende nieuwsbrief: 28 Okt 07 Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever : Jos HERMANS Lay-out en verzending : Jos en Conny Hermans Helbeekplein 3 bus 7 3500 Hasselt Tel / Fax : 011.228848 GSM : 0472/825510 E-mail : [email protected] Web-pagina : http://users.belgacom.net/kvoo.limburg [email protected] http://users.skynet.be/kvoolimburg

DEFENSIEHUIS LIMBURG MILITAIR COMMANDO PROVINCIE LIMBURG Guffenslaan, 26 3500 HASSELT

U.V

Tel : 011. 28 74 03 Fax : 011. 28 74 19

10 Gp CIS / RSSC Kwartier LEOPOLD I 3970 LEOPOLDSBURG

BRIEF

Woordje van de voorzitter

Recommend Documents