Wonders of Waste feat. Al Gorado & the Zero Transmissions
Het is mogelijk een auto te laten rijden op frituurolie. In Rotterdam eten we ons laatste patatje en dan wordt het frituurvet vervangen. Dit keer wordt het vet niet weggegooid, maar tanken we onze auto’s ermee vol. Met deze nieuwe vorm van dieselolie vertrekken we in de richting van Rome. We zijn een band en gaan samen met zo’n 20 andere teams meerijden van Rotterdam naar Rome tijdens het hemelvaart weekend. De race ‘Wonders of Waste’ is een 1600 kilometer lange rit van Rotterdam naar het Colosseum in Rome. De deelnemers mogen alleen gebruikte frituurolie als brandstof gebruiken en moeten deze onderweg gratis zien te krijgen. Met deze bizarre 4 daagse reis laten de deelnemers zien dat zij een uitdaging ze uit de weg gaan. Het einddoel van de reis is het Colosseum in Rome, dat recentelijk verkozen is tot één van de zeven nieuwe wereldwonderen. Deze reis biedt de deelnemers de mogelijkheid dit wereldwonder opnieuw te ontdekken: de reis is de bestemming. Doel van het project Het Wonders of Waste project wil laten zien wat je allemaal met afval kunt doen. Frituurolie wordt vaak in het riool gegooid. Het kost ongeveer € 3,00 om een liter frituurvet uit het water te zuiveren. En dat terwijl frituurolie gemakkelijk gebruikt kan worden als vervanger van dieselolie. Het weggooigedrag van onze maatschappij kunnen we met dit project mooi onder de aandacht brengen. Daarnaast is de rally een sponsorloop met auto’s. We rijden voor het goede doel en proberen hiermee zoveel mogelijk geld op te halen. Wij steunen het werk van
Macha Works door het onder de aandacht brengen van: • Weggooien van frituurvet in het riool en de consequenties daarvan • Het nut van afval onder de aandacht brengen • Mogelijkheden van alternatieve brandstoffen • Sponsoren van het biodiesel project van Macha Works Macha Works, het goede doel voor Wonders of Waste Macha Works ondersteunt kleinschalige ontwikkelingsprojecten op het platteland van Zambia. De aanpak van de stichting richt zich specifiek op talent uit de betreffende dorpen en ondersteunt hen om de ontwikkeling van hun dorp in eigen hand te nemen. Het talent wordt door toegang tot internet en door uitwisselingen van succesvolle plattelandsprojecten met andere talenten van het platteland in staat gesteld zelf de noodzakelijke projecten voor hun dorp te selecteren, te implementeren en te exploiteren. Meer informatie op www.machaworks.org
Jatropha/ Biodiesel project The 7 Adventures ondersteunt het biodiesel project van Macha Works. In Macha wordt 5 km land geschikt gemaakt voor de aanplant van de Jathropha plant. Deze plantage kan binnen 3 jaar voldoende biodiesel produceren voor de energiebehoefte van het dorp. Op dit moment wordt de diesel over ruim 70 kilometer afstand en over slechte zandpaden aangevoerd naar Macha. Een Jatropha stek kost 10 eurocent en er worden 125.000 plantjes per km2 uitgezet. Vijf planten produceren jaarlijks minimaal 1 liter biodiesel olie.
Al Gorado & the Zero Transmissions “Yo Arjen, heb je tijd zo rond hemelvaart? Ik heb een leuk projectje...” “Ja VET! Wat gaan we doen dan?” “We gaan met een bus op frituurolie naar Rome rijden! We moeten alleen nog even een band regelen...” “Oh, nog vetter. Ik weet nog wel een paar mensen...” Binnen twee uur stond er een nieuwe band op poten: Al Gorado & the Zero Transmissions. Nadat Arjen het halve conservatorium gevraagd had werd er een vette soulband geboren. “Hoi Joris, met Frank van the 7 adventures; hoe staat het met de wonders of waste band?” “Het is helemaal geregeld; ik heb een vette band verzameld. We spelen soulmuziek van Otis Redding, Wilson Pickett en James Brown.” “Oh geweldig! Ik ben heel benieuwd en succes met de voorbereidingen.”
v.l.n.r. Joris Heus - bas; Dorus Oomen - gitaar; Sascha Beynon - zang; MarleenVolman - sax; Floris Lamers - toetsen; Joffrey Hoijer - zang; Frank Barneveld - trompet; Arjen Bos - drums
Voorbereiding In Maart was de band compleet, nu nog repertoire en sponsoren! De sponsoren hadden we bovenaan onze lijst staan, dit was cruciaal voor het project. Zonder sponsoren geen reis. In het begin was het lastig sponsoren te vinden, later kregen we de smaak te pakken. Vooral Sascha, die haar volledige familie geld afhandig wist te maken! Na een aantal keer gerepeteerd te hebben stond er al een leuk repertoire. Ondertussen waren Arjen, Frank en Joris druk opzoek naar een geschikt busje. Deze werd al snel gevonden in de buurt van Eindhoven. We waren erg blij want we hadden een mooie deal gesloten. Helaas werd het na 200 meter rijden duidelijk dat het iets te mooi was om waar te zijn. De motor was direct al in de soep gelopen. Gelukkig bleek de garagehouder zo schappelijk om de koop ongedaan te maken en waren we weer terug bij af. Twee weken voor de dag van vertrek vonden we ons Volkswagen Transporter busje in Opdam! Ook nu hadden we het geluk nog niet aan onze zijde want in twee weken tijd viel de uitlaat er onder vandaan, begaf de dynamo het en kwamen we tot de ontdekking dat de snelheidsmeter en brandstofmeter iets heel anders aangaven dan ze zouden moeten doen. Nadat we de uitlaat en de dynamo vervangen hadden ging alleen de radio nog kapot, maar de auto was klaar voor vertrek. In de tussentijd zijn er nog enkele nachten doorgehaald met het verzamelen van jerrycans en het ontwikkelen van het filtersysteem, tot groot ongenoegen van de bovenburen... sorry. De woensdagavond voor vertrek hadden we de generale repetitie in de setting zoals we ook in Italie zouden gaan optreden. Gelukkig maar, want de backline bleek nog een paar kabels te missen. Alle spullen de auto in gepropt en snel nog even slapen; volgende dag moesten we vroeg op!
Onze sponsoren
IT SERVICES
Arend van Heijden 2x2 techniek Alle familie, vrienden en andere geldschieters die ons zo enorm geholpen hebben
Reisverslag Donderdag 13 mei 08.50 Eindelijk op de snelweg. We lopen een uurtje achter op schema en we zijn nog niet eens in Rotterdam. Terwijl er verse koffie wordt gedronken uit de thermoskan van Arjen en Brad Mehldau door de boxjes van Marleen klinkt, worden we langzaam wakker. Gisteravond de generale repetitie gehad en we beginnen er steeds meer vertrouwen in te krijgen. In de optredens wel te verstaan. Ik krijg steeds meer het bange voorgevoel dat de auto het niet gaat overleven. We zullen zien. Elke vierkante centimeter van ons met sponsorstickers beplakte busje zit volgepropt met versterkers, instrumenten, snoeren, matjes, tassen, dekentjes en natuurlijk onszelf. Het zal me niks verbazen als we straks door de as zakken. Maargoed, genoeg pessimisme voor deze reis. We hebben een automonteur in ons middel dus het gaat natuurlijk wel goed komen. Enige vraag op dit moment is waar we vannacht gaan slapen. De mannen weigeren een tomtom mee te nemen en willen alles met behulp van de wegenkaarten van Europa zien te vinden. Nog 21 kilometer tot Rotterdam. We zijn bijna bij het startpunt van onze reis.. 02.30 Na een lange middag en avond in de auto gezeten te hebben zijn we nu eindelijk aangekomen op onze eerste slaapplaats.
Even een terugblik op wat er vandaag allemaal is gebeurd en het begint in Rotterdam. Na een koud, vroeg en nog niet erg soepel optreden wordt de tank volgegooid met biodiesel. Toegejuicht door ‘al onze fans’ en andere achterblijvers vertrekken we uit de ramen en deur hangend richting onze eerste stopplaats: Milaan. Na anderhalf uur komen we aan bij de McDonald’s in Beuningen. Het blijkt meteen een goede keus te zijn, want de manager heeft van de actie gehoord en wil al te graag zijn oude frituurolie aan ons doneren. Het filteren blijkt moeilijker en tijdrovender te zijn dan gedacht. Het plan was om in twee stappen te filteren: eerst door een panty en vervolgens door de filterzak die we bij vertrek hebben gekregen. Het filteren door de panty gaat best vlot, maar de filterzak is geen succes. Na anderhalf uur filteren is de inhoud van de filterzak slechts met 10 centimeter afgenomen. Uiteindelijk om 16.00 uur besluiten we om ons filtersysteem achterin de auto te zetten zodat we niet al teveel tijd verliezen. Gelukkig zit er nog genoeg biodiesel in de tank om in ieder geval een flink stuk Duitsland in te komen. Als we net in Duitsland zijn gebeurt er iets waar we allemaal even van schrikken. De auto begint een raar geluid te maken. De angst slaat toe, want autopech is iets wat we absoluut niet kunnen gebruiken met ons strakke tijdschema. We stoppen zo snel mogelijk langs de weg en Arjen duikt onmiddellijk onder de auto om te kijken wat er aan de hand is. Er blijkt een gat in de uitlaat te zitten, maar onze personal automonteur weet het tijdelijk op te lossen met wat ijzerdraad en verzekert ons dat het absoluut geen kwaad kan en dat we gewoon door kunnen rijden. Dus dat doen we ook en we vervolgen (zeer luidruchtig)
onze reis. Nadat we onderweg nog een keer frituurolie gekregen hebben, speelt die enige vraag weer op: Waar slapen we vannacht? We besluiten om zover mogelijk Duitsland in te rijden en gewoon te stoppen in een of ander dorpje. Gevolg: de mensen in dat een of andere dorpje weten geen camping in de buurt. Toch maar in een restaurant langs de snelweg vragen dan. Met behulp van de Duitse skills van Dorus en Joris komen we erachter dat er een halfuur verder rijden een camping moet zijn. Om 21.30 komen we aan bij Holiday Park, een – zoals de naam al enigszins verraadt – vakantie park. Enige probleem, het park is dicht. Gelukkig vinden we helemaal achteraan een ingang naar een caravan staplaats. Helaas is de ingang afgesloten met een slagboom (die we met geen mogelijkheid open krijgen), maar de uitgang is wel gewoon open. Via de uitgang naar binnen dus. We komen op een terrein met grote donkere velden waar al een paar caravans staan en zetten (in de regen) een tweepersoons tentje op. Ook installeren we ons filtersysteem tussen de auto en de tent en besluiten dat om de 2 uur iemand moet opstaan om de frituurolie bij te vullen. Rond een uur of 02.30 gaan we richting ons ‘bed’. Marleen, Joris en Frank slapen in de auto en Arjen, Dorus, Floris en ik slapen in het (kleine) tentje. De wekker staat op 07.00 uur…
Vrijdag 14 mei Ondanks de zeer korte nacht hebben de meesten best goed geslapen. We pakken de tent en al onze spullen weer in en gaan op weg. We moeten vanavond immers om 23.00 optreden, dus we hebben wel een deadline.. We besluiten te ontbijten bij ons inmiddels meest bezochte restaurant, de McDonald’s. De meningen over dit ontbijt zijn verdeeld, maar we hebben in ieder geval wat te eten gevonden. Ook vindt de eerste tankbeurt met frituurolie plaats. We zijn erg benieuwd of de auto het gaat volhouden, we hebben namelijk al verhalen gehoord van andere deelnemers dat hun auto het niet meer trok. We rijden weer verder en komen bij het zoveelste wegrestaurant. Het blijkt toch niet zo gemakkelijk te zijn om aan gebruikt frituurvet te komen. Veel restaurants hebben een contract met bepaalde frituurvet-ophaalbedrijven waardoor ze niks mogen afgeven. Maar bij dit restaurant hebben we weer beet. Ze hebben twee enorme containers vol gebruikt frituurvet in een hokje aan de achterkant van het restaurant staan en we mogen pakken wat we willen. De grootste vangst tot nu toe, dus we zijn helemaal blij! We pakken onze jerrycans en willen net naar het hokje lopen als er een auto aankomt waar we niet vrolijk van worden: de politie. Ik dacht eerst, wat maakt het uit, maar al snel wordt me duidelijk gemaakt dat onze frituurtocht niet zonder risico’s is. Het zelf produceren van brandstof is namelijk verboden en het vervoeren van die brandstof van het ene naar het andere land is al helemaal illegaal. We besluiten om te wachten totdat de politie wegrijd, maar dat doen ze niet. Erger nog, ze houden ons constant in de gaten. Dan maar de voetbal pakken en heel
onschuldig een balletje trappen op de parkeerplaats. Blijkt ook geen goed idee te zijn, een agente stapt uit het busje en komt naar ons toe om ons te vertellen dat we niet mogen voetballen in verband met de auto’s die langsrijden. Geen voetbal dus. Het enige wat we nu kunnen doen is afwachten. Na een halfuur staan ze er nog steeds. We balen omdat we zoveel tijd verliezen, maar we willen niet wegrijden en deze grote hoeveelheid frituurolie mislopen. Dan opeens lijkt onze verlossing te komen, een enorme groep Hell’s Angels look-a-likes. Die zullen de aandacht van de politie vast wel naar zich toe trekken. Maar zelfs nu de parkeerplaats volstaat met zo’n 20 motors houdt de politie ons nog steeds in de gaten. Na drie kwartier nemen we ons voor om nog 10 minuten te wachten en dan maar gewoon te gaan, want we kunnen immers niet de hele dag blijven staan op die parkeerplaats. Dan ineens stappen er 4 man uit het politiebusje en ze lopen naar een auto op de parkeerplaats. We weten niet wat er aan de hand is, maar de kofferbak wordt leeggehaald en gecontroleerd. Op zich is dit het ideale moment om de jerrycans te gaan vullen, maar we zijn bang dat de politie binnen 5 minuten weer hun aandacht op ons richt. Dit blijkt niet het geval want na 10 minuten staan ze nog steeds bij de auto dus uiteindelijk hakken we de knoop door en vullen zo snel mogelijk de jerrycans met zoveel mogelijk goede olie. Het filteren gaan we natuurlijk niet op die parkeerplaats doen, dat is wel heel erg riskant, dus we stappen weer in de auto en rijden snel door naar een parkeerplaats verderop langs de snelweg. We zetten ons filtersysteem weer op, ditmaal niet midden op de parkeerplaats, maar bij een picknicktafel die achterin staat.
Daar komen we erachter hoe we het filterproces kunnen versnellen, namelijk door de achtergebleven vet en viezigheid (ook wel ‘Zut’ genoemd) weg te schrapen. Hier hebben we uiteraard speciaal gereedschap voor, namelijk een McFlurry lepeltje gestoken in een rietje, ideaal! Arjen wordt ongeduldig omdat het lepeltje toch niet ontzettend snel gaat en hij besluit zijn hele arm in de filterzak (vol frituurvet) te steken. Het gaat inderdaad een stuk sneller zo en we beginnen goede moed te krijgen omdat het filteren overduidelijk beter gaat. Maar dan komt Floris, die een balletje aan het trappen is op de parkeerplaats, langslopen en laat ons zo subtiel mogelijk weten dat de politie eraan komt. Het eerste wat ik denk is: ja ja, grapje natuurlijk, het kan nooit zijn dat de politie ons nu weer in de gaten houd. Maar het is geen grapje. En nu worden we echt bang, want ons filtersysteem staat open en bloot op de parkeerplaats en we kunnen het niet meer opruimen. Het enige wat we kunnen doen is er omheen blijven staan en toen alsof er niks aan de hand is. Dat is dus ook wat we doen. Drie van ons staan bij de auto en de andere vijf staan om het filter heen. De politie rijdt langs en we hopen dat de auto gewoon door zal rijden, maar nee. De auto stopt. Smoesjes, verklaringen en angstige voorgevoelens schieten door ons heen. Als we gepakt worden krijgen we zeker een boete, op z’n minst! Misschien zullen ze alles wel innemen en hebben we geen brandstof meer! Spanning... Ik sta achter het busje en kan dus niet zien wat de politie doet, want kijken valt ook zoveel op. Maar dan ineens hoor ik iemand roepen ‘ja ze rijden door!’ We zijn nog nooit zo opgelucht geweest. We dachten echt dat dit het einde van de reis zou zijn. Zoveel geluk op één dag kan bijna niet!
Tenminste, dat denken we, totdat we bij de douane komen. Ons verbeterde filtersysteem staat voorin de auto op de grond, zodat de olie verwarmd wordt door de voetenverwarming (ook wel de ‘ondergrondse blower’ genoemd) waardoor het filteren nog sneller gaat. We hebben er echter helemaal niet bij stil gestaan dat de douane ons hoogstwaarschijnlijk gaat aanhouden en dan ons filter meteen ziet staan. We zijn immers 7 jongeren, we rijden in een busje die helemaal is volgeplakt met gekke stickers, een busje die ook nog eens een heel vreemd geluid maakt door de kapotte uitlaat en we zijn tot op de nok toe volgeladen met spullen. Maar ons geluk laat ons niet in de steek, we hoeven niet eens te stoppen en mogen gewoon meteen doorrijden! Als we ’s avonds in Zwitserland zijn besluiten we om nu eens normaal te eten, namelijk niet bij de Mac of Burger King. We nemen een willekeurige afslag en komen in een piepklein bergachtig dorpje terecht. Daar vinden we een pizzeria waar we heerlijke pizza’s bestellen. We vinden de perfecte picknick plek, namelijk een klein grasveldje met het mooiste uitzicht ooit: enorme beboste bergen met wit besneeuwde toppen. Genietend van het uitzicht en de pizza bespreken we de verwachtingen van de avond. We moeten namelijk nog optreden in Milaan om 23.00, maar zoals het er nu uitziet wordt het flink doorrijden. Na onze pauze rijden we verder en de tijd begint steeds meer te dringen. Inmiddels zijn we al te laat, maar we hebben er nog vertrouwen in. Totdat we in Milaan komen. Daar beseft ‘men’ dat een TomTom toch wel erg handig geweest zou zijn. Maar gelukkig neemt Marleen
het initiatief en vraagt wat mensen die op straat lopen naar de weg. Het lijkt niet echt te helpen want iedereen geeft ons andere routebeschrijvingen. Uiteindelijk krijgen we telefonisch iemand van de organisatie te pakken die naar ons toe komt rijden en ons de weg wijst. Het is inmiddels 01.30 en aangezien het ‘feest’ tot 02.00 duurt komt er niks meer van het optreden. We balen hier allemaal heel erg van, want we hebben er echt naar uitgekeken om in Milaan te kunnen spelen. Bijna direct na aankomst rijden we door naar de camping waar we die nacht zullen verblijven met z’n allen. We besluiten toch een extra tentje op te zetten waardoor we allemaal iets comfortabeler liggen. Het is een leuke camping, overal tenten en caravans en (tot ons grote genoegen) douches met warm water!! Want na 2 dagen in de auto te hebben gezeten zonder te kunnen douchen is dat toch een hele verademing. Het filter, dat inmiddels de functie van een kampvuur (met z’n allen er omheen staan) heeft gekregen, wordt weer neergezet. We blijven nog tot een uur of 4 om het filter heen staan, we hebben er voor de gezelligheid zelfs wat fakkels bij gezet. We beseffen dat 3 uur slapen erg weinig is als we weer achter het stuur moeten zitten dus we zetten de wekker een uurtje later, om 08.00. Morgen lekker douchen!
Zaterdag 15 mei Als de wekker gaat zijn we allemaal nog erg moe, we hebben immers maar 4 uurtjes geslapen. Gelukkig kunnen we eindelijk lekker douchen! Als we allemaal weer fris en fruitig zijn stappen we de auto weer in, maar niet nadat we aan de organisatie een nieuwe filter hebben gevraagd. Ons oude filter is namelijk helemaal dichtgeplakt met alle Zut en er is niet meer tegenop te schrapen. We krijgen het nieuwe filter en gaan om 09.00 op weg naar ons eindpunt: Rome! De reis verloopt voorspoedig op één ding na: de wegrestaurantmanagers in Italië zijn niet zo vrijgevig als die in Duitsland en Nederland. Het is dus echt ontzettend moeilijk om aan gebruikt frituurolie te komen, maar gelukkig hebben we nog een voorraadje. Onderweg proberen we het oude filter schoon te maken door er diesel in de gooien. Dit blijkt een geweldig idee te zijn want zodra alle diesel er doorheen is gedropen en we er nieuwe frituurolie in gegooid hebben, gaat het filteren weer prima! Nog sneller dan het nieuwe filter. Zo snel zelfs, dat we sneller aan het filteren zijn dan dat we de olie verbruiken! Dit is echt een doorbraak voor onze filter skills, we hebben eindelijk door hoe we zo snel mogelijk kunnen filteren! Enige nadeel is dat onze frituurolie voorraad op begint te raken. Maar daar maken we ons later wel druk om, eerst weer snel op weg, want vanavond willen we niet weer te laat komen! We moeten rond 22.30 optreden, dus als we weer om 01.30 aankomen zou dat ontzettend zonde zijn.. Onderweg hebben we weinig problemen. Geen autopech, geen
politie en genoeg eten voor onderweg. Maar nu beginnen we ons toch wel zorgen te maken over ons gebrek aan frituurolie. We willen eigenlijk geen diesel gaan tanken, omdat het toch de bedoeling is dat we alles op frituurolie rijden. Daarnaast kost het ons wel gewoon geld, terwijl frituurolie gratis is. Bij de supermarkt kopen we 5 liter zonnebloemolie om die te mixen met de frituurolie die we nog hebben. Dan kunnen we weer 50km extra vooruit. Uiteindelijk kunnen we er niet meer omheen. Als we vanavond op tijd op de camping in Rome willen zijn, moeten we toch echt diesel gaan tanken. Dat is dus ook wat we doen. We gooien de tank helemaal vol en moeten het op die manier in ieder geval tot Rome redden. Wat we op de terugweg doen, zien we morgen wel weer. Nog steeds de hele dag regen… Maar gelukkig hoeven we nu niet meer buiten te staan om het filter bij te vullen en schoon te maken. Tegen een uur of 7 beginnen we allemaal wel honger te krijgen, maar we weigeren om bij een restaurant eten te halen omdat we weten dat er een (hopelijk overheerlijke) BBQ op ons wacht in Rome. Gelukkig komen we steeds dichter in de buurt van ons eindpunt! Zelfs zonder TomTom lijken we er al bijna te zijn. Dan ineens worden we gebeld door Frank Manders, de organisator. Hij heeft ons zien rijden en is er van overtuigd dat we verkeerd rijden en zegt dat we terug moeten rijden om vervolgens achter zijn auto (met TomTom) aan te rijden. De mannen voelen zich beledigd en het gaat eigenlijk tegen hun principes in om achter hem aan te rijden, maar toch wordt de auto omgedraaid. Als we de auto vinden volgen we braaf de route die ons wordt voorgedaan, ook al weten wij zeker dat
we nu ontzettend om rijden. Het is 20.30 als we aankomen op de camping en de geur van BBQ komt ons tegemoet. We beginnen meteen met het uitladen van onze spullen zodat alles klaar staat om op te treden. Als we gaan soundchecken komen we echter voor een onaangename verassing te staan. Doordat de stroom niet goed geaard is, krijgen we allemaal schokjes als we aan onze instrumenten komen. De piano van Floris staat onder spanning, evenals de gitaar van Dorus en mijn microfoon. We proberen nog op een andere manier aan stroom te komen, maar dit kan niet, dus dat wordt optreden terwijl we onder stroom staan.. Om 22.30 beginnen we met spelen en we merken er niks meer van, dus het optreden gaat prima! Met nog een gastoptreden van een van de andere deelnemers is het een gezellige avond. Om 02.00 begint het feest en de (inderdaad overheerlijke) BBQ op zijn einde te lopen. Een deel van de groep gaat naar een club naast de camping, een ander deel gaat slapen en wij nemen onze fakkels mee en gaan nog chillen aan het strandje. Rond 04.00 gaan ook wij richting onze tent. Gelukkig kunnen wij wel iets langer uitslapen dan de rest, omdat de anderen allemaal nog naar het Colosseum in Rome rijden. Wij kunnen hier helaas niet naartoe, omdat Dorus, Floris en ik maandagavond een tentamen hebben en Arjen en Joris een belangrijke repetitie. Dit vinden we echt superjammer, omdat we nu dus niet het echte Rome zullen zien.. De wekker staat op 10.00.
Zondag 16 mei Als we opstaan horen we lawaai en auto’s. Wanneer we naar het hek toe rennen zien we nog net de andere groepen wegrijden naar het Colosseum, dus toch nog even uitzwaaien. Tegen de tijd dat we gedoucht zijn en alles hebben opgeruimd is het bijna 12.00. En dan begint onze lange terugreis helemaal naar Utrecht. We stoppen bij het eerste wegrestaurant om te brunchen en genieten allen van overheerlijke italiaanse pasta! We besluiten toch nog te proberen om aan frituurolie te komen, omdat we eigenlijk willen compenseren voor de diesel die we op de heenweg hebben gebruikt. Hiervoor hebben we nog 2 jerrycans met olie nodig. Gelukkig krijgen we onderweg nog aardig wat olie en uiteindelijk hebben we nog redelijk quitte gespeeld! Onderweg gebeuren er weinig interessante dingen meer, omdat we het grootste deel gewoon braaf op diesel rijden. Dan beseffen we dat we al dat gedoe met de frituurolie, het filteren en het schooien om brandstof toch wel missen. De reis is een stuk saaier zonder onze missie.. De reis verloopt zo goed als vlekkeloos, nog steeds geen autopech en we lopen goed op schema. ’s Avonds eten we weer bij een wegrestaurant en dan begint onze nachtelijke reis. We moeten de hele nacht doorrijden om op tijd in Utrecht aan te komen. De 4 met een rijbewijs (Joris, Arjen, Frank en ik) slapen omstebeurt zodat we elkaar kunnen afwisselen. Het is een onrustige nacht, slapen in een busje met z’n 7en is toch niet zo comfortabel als op een matje in een tentje. Gelukkig wordt er goed doorgereden in de nacht en ’s morgens als we gaan ontbijten rond 07.30
zijn we nog ongeveer 3,5 uur verwijderd van utrecht. Arjen en Joris ontbijten met een ‘overheerlijke Duitse rookworst’. De rest gewoon met broodjes en croissantjes en vooral veel koffie. Er zijn dit weekend echt enorme hoeveelheden koffie doorheen gegaan! Het laatste stukje van de reis gaat ook prima, en om 12.00 stoppen we bij de eerste halte in Utrecht: de kamer van Dorus! Vlak voordat we er zijn schopt Floris per ongeluk het filtersysteem met het laatste restje frituurolie om, waardoor de grond helemaal vol ligt met frituur olie. Het was een kwestie van tijd voordat dit zou gebeuren maar gelukkig kunnen we alles snel opruimen. Het is ongeveer 14.00 als alles en iedereen is afgezet. Twee maanden later... De bus is verkocht, de rekeningen zijn betaald en we hebben uiteindelijk 1064,- opgehaald voor Macha Works! Dat zijn 10.640 jatropha plantjes, 2.128 liter biodiesel per jaar, daarmee kun je ruim 6 keer op-en-neer naar Rome. Het was een ontzettend vermoeiende, enerverende, spannende en vooral leuke reis en we zijn allemaal echt een ervaring rijker! Of we dit nog een keer willen ondernemen is de vraag, ik zie het wel zitten… Sascha Beynon
Sponsoren
IT SERVICES
Arend van Heijden 2x2 techniek Alle familie, vrienden en andere geldschieters die ons zo enorm geholpen hebben
