Wereldwijde instructiebijeekomst voor leiders

Wereldwijde instructiebijeekomst voor leiders De priesterschap en de ZHV, de jongevrouwen en het jeugdwerk 10 J A N U A R I 2 0 0 4

DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS VAN DE HEILIGEN DER LAATSTE DAGEN

Een uitgave van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen Salt Lake City (Utah), VS ©2004 by Intellectual Reserve, Inc. Alle rechten voorbehouden Printed in the United States of America Engels origineel vrijgegeven: 8/03. Ter vertaling vrijgegeven: 8/03 Titel van het origineel: Worldwide Leadership Training Meeting, January 10, 2004 Dutch

Inhoud Gevaren die het gezin bedreigen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 President James E. Faust Leerstellig fundament van de hulporganisaties. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 Ouderling Richard G. Scott De doelen van de hulporganisaties. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 Bonnie D. Parkin Susan W. Tanner Coleen K. Menlove De priesterschap en de hulporganisaties . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16 Ouderling Dallin H. Oaks Sterk en onverzettelijk standhouden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20 President Gordon B. Hinckley

PRESIDENT JAMES E . FAUST Tweede raadgever in het Eerste Presidium

Gevaren die het gezin bedreigen

Het uiteenvallen van het gezin

Ik wil het vandaag over de gevaren hebben die het gezin bedreigen. De samenleving wordt door een verderfelijk kwaad bedreigd. En dan bedoel ik het uiteenvallen van veel gezinnen. Er is al te veel sprake van verwarring en wanorde in de samenleving, maar we mogen daar ons gezin niet door laten verwoesten. In ieder land wordt afbreuk gedaan aan de morele structuur van de samenleving, waardoor de heilige gezinseenheid met nieuwe gevaren wordt bedreigd. Dat weet u allemaal, omdat we erdoor overspoeld worden. Regeringen oefenen steeds minder moreel gezag uit. Dus

de voornaamste instellingen die een rechtschapen leven aanmoedigen, zijn de kerk en het gezin. De gezinsrelatie tussen vader, moeder en kinderen is de oudste en duurzaamste instelling in de wereld. Het gezin heeft alle verschillen van tijd, geografie en cultuur doorstaan. Het huwelijk tussen man en vrouw is een natuurlijke toestand die door God is voorgeschreven. De profeet Joseph Smith heeft gezegd dat “het huwelijk een hemels instituut is, in de hof van Eden ingesteld; [en] dat het noodzakelijk is [dat ] het door het gezag van het eeuwig priesterschap wordt voltrokken.”1 Het is een morele verplichting. Het huwelijk is ongetwijfeld de belangrijkste beslissing in het aardse leven. Iemand behoort niet alleen te trouwen om getrouwd te zijn. Er is volwassen voorbereiding nodig om de belangrijke verantwoordelijkheid op zich te nemen die bij deze heilige relatie hoort. Het huwelijk vereist ook geloof — geloof in onszelf, in onze huwelijkspartner en in de Heer. En er is volledige toewijding van beide partijen voor nodig. De eerste stap tot het stichten van een gezin is trouwen! De tegenzin om te trouwen neemt over de hele wereld toe. Tussen 1970 en 2001 is het aantal huwelijken in de Verenigde

Staten afgenomen van 76.5 tot 45.6 procent.2 De voornaamste factoren die voor deze terugloop zorgen, zijn: jonge mensen die het huwelijk uitstellen; een toenemend aantal volwassen dat nooit getrouwd is geweest; en een stijgend aantal samenwonenden.3 Het aantal huwelijken in vier Zuid-Amerikaanse landen is het afgelopen decennium drastisch gezakt4, en in de meeste Europese landen is dat al verscheidene decennia het geval. Uit onderzoek blijkt echter dat heiligen der laatste dagen meer geneigd zijn om te trouwen dan mensen buiten de kerk. Er is ook bewezen dat gehuwden over het algemeen langer leven en gezonder en gelukkiger zijn dan ongehuwden.5 De grondslag van een gelukkig gezin is de volledige wederzijdse toewijding van beide ouders. Wat seksuele intimiteit betreft, vereist de wet van de Heer onthouding vóór het huwelijk en trouw daarna. In ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ staat: ‘Het heilige voortplantingsvermogen [mag] alleen gebruikt worden tussen een man en een vrouw die wettig met elkaar gehuwd zijn.’6 Helaas wordt het huwelijk steeds minder gewaardeerd. Samenwonen wordt in veel landen als een alternatief voor het huwelijk geaccepteerd. Samenwonen wordt vaak gezien als een proefhuwelijk met weinig verplichtingen. Sinds 1960 is het aantal ongehuwd samenwonenden in de Verenigde Staten met 760 procent toegenomen. In het jaar 2000 woonden er 38 miljoen stellen ongehuwd samen.7 Uit de statistieken blijkt dat samenwonenden sneller uit elkaar gaan dan gehuwden.8 Uit de statistieken van sommige representatieve andere landen blijkt dat ook daar het aantal echtscheidingen toeneemt. Deskundigen schatten dat de helft van alle vrouwen in de Verenigde Staten eens in hun leven

JANUARI 2004

1

een echtscheiding meemaakt.9 Een andere alarmerende statistiek is dat het aantal buitenechtelijke kinderen met 158 procent is toegenomen.10 Ook de veranderende houding ten opzichte van het doel van het huwelijk is verontrustend. Steeds meer mensen zien het huwelijk als ‘een relatie die in de emotionele behoeften van de volwassenen moet voorzien, en niet als een instituut om kinderen op te voeden.’ Het najagen van zo’n relatie met een ‘zielsvriend(in) kan het huwelijk als instituut om kinderen groot te brengen, verzwakken’.11 Een andere verontrustende ontwikkeling voor het gezin is dat kinderen steeds minder gewaardeerd worden. In veel delen van de wereld worden steeds minder kinderen geboren. Abortus is waarschijnlijk het duidelijkste teken dat mensen geen kinderen willen. Ongeveer een kwart van alle zwangerschappen in de hele wereld wordt door abortus beëindigd. De percentages variëren van bijna vijftig procent in Europa tot zo’n vijftien procent in Afrika.12 Volledig wederzijds vertrouwen verrijkt een huwelijk zeer. Door niets wordt de kern van het onderlinge vertrouwen zo ernstig beschadigd als door ontrouw. Overspel is nooit gerechtvaardigd. Af en toe overleeft een huwelijk deze vernietigende ervaring en blijft het gezin intact, maar daarvoor heeft de gekwetste partner onvoorwaardelijke liefde nodig die groot genoeg is om te vergeven en te vergeten. En de ontrouwe partner moet zich in alle opzichten willen bekeren, nederig om vergeving vragen en het kwaad daadwerkelijk verzaken.

twijfelachtig contact met anderen dan hun partner te vermijden. Deugdzaamheid is de sterke lijm die het huwelijk bijeen houdt. ‘De Heer heeft gezegd: “Gij zult uw vrouw met geheel uw hart liefhebben, en gij zult haar aankleven en geen ander” (LV 42:22). Iedere belofte die een man en vrouw tijdens een huwelijksceremonie afleggen — en vooral tijdens een tempelverzegeling — geldt als een van de belangrijkste verbonden die we ooit kunnen sluiten. Heilige verbonden moeten altijd nagekomen worden. De gevaren voor het hedendaagse gezin zijn talrijk en groot. Het gezin heeft iedere mogelijke bescherming nodig, en het naleven van onze heilige verbonden is een krachtige verdediging. Nehemia in het Oude Testament bouwde een muur met ‘daarin geen bres meer’ (Nehemia 6:1) om Jeruzalem te beschermen. Zijn vijanden verzochten hem om van de muur af te komen, want zij waren van plan hem kwaad te doen. Nehemia bleef op de muur staan en zei: ‘Ik (…) kan niet komen. Waarom zou het werk stil liggen?’ (Vs. 3.) Wij kunnen geen stenen muren om onze gezinsleden bouwen, maar we moeten wel voorzorgsmaatregelen nemen om ze te beschermen. Door deze voorzorgsmaatregelen worden ze beschermd. Ik wil graag drie manieren noemen hoe we ons gezin kunnen beschermen en versterken.

Ons gezin beschermen

We behoren niet alleen lichamelijk trouw te zijn aan onze partner, maar ook verstandelijk en geestelijk. Flirten is nooit onschuldig, en jaloezie hoort niet in een huwelijk thuis. Huwelijkspartners moeten de schijn van het kwaad vermijden door ieder

2

Gezinsgebed Ten eerste, het gezinsgebed. Door gebed en eendracht in het gezin nodigen we de Geest van de Heer bij ons thuis uit. Ouders moeten hun

kinderen leren dat zij een kind van God zijn en dat zij dagelijks tot Hem moeten bidden. Samen bidden, schept een bepaalde band. Kleine kinderen kunnen leren bidden als ze hun ouders en oudere broers en zussen horen bidden. Als jongen werd ik enorm geboeid en geraakt door de gebeden van mijn grootvader. Zijn grote gezin knielde iedere ochtend en avond neer om voor het eten te bidden. Ik vond toen dat zijn gebeden veel te lang duurden! Hij had veel om voor te bidden. Hij was boer. En tijdens de grote economische crisis was er een verschrikkelijke droogte. Zijn dieren gingen dood van de honger. Hij had velen te voeden; maar zijn gebeden waren zo krachtig en zijn geloof zo groot, dat ik ervan overtuigd was dat de Heer voor ons zou zorgen en dat alles goed zou komen. En dat bleek uiteindelijk ook zo te zijn. Persoonlijke en gezinsgebeden zijn onmisbaar voor ons geluk als persoon en als gezin.

Gezinsavond Ten tweede, de wekelijkse gezinsavond. De gezinsavond is voor iedereen belangrijk, ongeacht de levensfase waarin we ons bevinden. Mijn vrouw en ik vinden dat de gezinsavond voor ons nu anders is dan vroeger met onze kinderen en kleinkinderen om ons heen. Nu bestuderen we meestal samen de Schriften. Enkele weken geleden lazen we tijdens de gezinsavond onze patriarchale zegen om erachter te komen wat we nog moeten doen. We kwamen erachter dat we nog steeds werk te doen hebben. Sommige gezinnen hebben afstand van de gezinsavond genomen. Wij moeten ons uiterste best doen om de

maandagavond vrij te houden van andere bezigheden. Net als lijm houdt ook de gezinsavond het gezin bij elkaar. De lessen moeten leerzaam zijn en alle gezinsleden moeten er op ontspannen wijze en liefdevol bij betrokken worden. We moeten iedereen, behalve zuigelingen, op de een of andere manier bij de gezinsavond betrekken. Kleine kinderen kunnen liedjes zingen. Oudere kinderen kunnen bijvoorbeeld een les geheel of gedeeltelijk geven. Andere gezinsleden kunnen de jongere kinderen bij hun voorbereiding helpen. Iedereen moet de kans krijgen om vragen te stellen naar aanleiding van hun eigen evangeliestudie of de les. De gezinsavond is ook een gelegenheid om activiteiten te plannen zodat iedereen weet wat er van hem of haar verwacht wordt. Het is een gelegenheid om misverstanden uit de weg te ruimen. En het is een kans om de gezinsleden aan te moedigen hun talenten te ontwikkelen en zich nieuwe vaardigheden eigen te maken.

dagelijkse routine tijdverspilling was. Maar desalniettemin heeft ze die routine van kinds af aan voortgezet. Nu ze terugkijkt, beseft deze jonge vrouw dat die gezamenlijke schriftstudie een belangrijke routine was die zij en haar broers en zussen nu in hun eigen gezin voortzetten. Tijdens die schriftstudie heeft ze langzaam maar zeker een getuigenis van het evangelie ontwikkeld. In die jaren van ontwikkeling heeft ze ook een bijzondere band met haar ouders en haar broers en zussen gevormd. Persoonlijke en gezamenlijke schriftstudie is een levenslang proces. Kinderen hebben soms moeite met de taal van de Schriften. Daarom moeten ouders en oudere broers en zussen de tijd nemen om moeilijke gedeelten te bespreken en uit te leggen. Ze moeten uitleggen hoe de betekenis ervan op hun huidige omstandigheden van toepassing is. Het kan jaren duren voordat de gewoonte om als gezin de Schriften te bestuderen, is ingeburgerd — dat gebeurt niet vanzelf. Door studiegewoonten vormen we een beschermende muur waar het gezin op kan vertrouwen en waardoor eenheid ontstaat. De verantwoordelijkheid van de ouders

Gezamenlijke en individuele schriftstudie Ten derde, persoonlijke en gezamenlijke schriftstudie. Dat vereist wel enige organisatie en discipline van de ouders en alle kinderen. We moeten onze kinderen helpen door hun geloof en begrip te versterken. Een jongedame die pas in de tempel was getrouwd, sprak over de betekenis die schriftstudie voor haar had toen ze nog bij haar ouders woonde. Haar moeder luidde om vijf uur ’s morgens altijd een grote koebel om het hele gezin wakker te maken voor de schriftstudie. Ze was vaak humeurig en vond dat deze

Mijn vrouw en ik hebben onlangs ons nieuwe achterkleinkind gezien. Ik hield haar toen voor het eerst in mijn armen. Ik besefte dat dit meisje tegen zoveel dingen opgewassen moet zijn om een gelukkig leven te kunnen leiden. De beste omgeving waar kinderen kunnen leren wat belangrijk is, is thuis, want daar wordt de meeste liefde ontvangen. Ouders hebben de opdracht gekregen om hun kinderen te ‘onderwijzen in de leer van bekering, geloof in Christus, de Zoon van de levende God (…) en de gave des Heiligen Geestes’ (LV 68:25). Om de moeilijkheden van het leven het hoofd te kunnen bieden, moeten onze kinderen een getuigenis van de Heiland, de Verlosser van de wereld, hebben. Zij moeten leren dat

ze op een dag verantwoording aan de Heer moeten afleggen voor hun leven. Ze moeten ook het plan van geluk leren kennen dat de Heer zijn kinderen heeft gegeven. Dat houdt in dat ze moeten weten dat God hen liefheeft, dat we vóór de schepping van de wereld bij Hem woonden en dat we door de zending van zijn Zoon, Jezus Christus, allemaal bij Hem kunnen terugkeren. Om de moeilijkheden van het leven het hoofd te kunnen bieden, hebben onze kinderen bovendien een goede opleiding nodig. Ouders moeten hun kinderen liefdevol en rechtschapen disciplineren. Kinderen mogen niet tot gehoorzaamheid gedwongen worden. President Hinckley heeft gezegd: ‘Er is behoefte aan discipline in het gezin. Maar harde, wrede discipline leidt niet tot verbetering, maar tot afkeer en verbittering. Er wordt niets door hersteld, en het probleem verergert. Het schiet zijn doel voorbij.’13 De beste manier om kinderen terecht te wijzen wanneer ze iets fout gedaan hebben, is door vastberadenheid, liefde, geduld, vriendelijkheid, overreding en redelijkheid. Volgens mij hebben de leden van de kerk de doeltreffendste remedie tegen het verval van het gezin in de samenleving. Mannen, vrouwen en kinderen moeten de door God ingestelde rol van de vader en de moeder in het gezin eren en respecteren. Als ze dat doen, wordt er door de rechtschapenheid onder de leden van de kerk wederzijdse eerbied en waardering ontwikkeld. Ik besef dat er ook alleenstaande ouders zijn die kinderen moeten opvoeden. Voor hen herhaal ik de wijze raad van ouderling John. B. Dickson, die heeft geschreven: ‘Als er geen ideale situatie met een vader en moeder is, moeten we ons best doen om via de priesterschap hulp te bieden en structuur te geven. Maar we mogen de voorrangsrol van de ouders geen geweld aandoen.’14

JANUARI 2004

3

De macht van de priesterschap

God is zo verstandig geweest om voor de belangrijkste instellingen in de wereld een leidend gezag te vestigen. Dat leidende gezag is het priesterschap. Door middel van dienstknechten die Hij heeft aangewezen, verschaft het priesterschap alle leden Gods zegeningen. Dit gezag van het priesterschap is een zegen voor alle leden — door middel van de inzet van huisonderwijzers, quorumpresidenten, bisschoppen, vaders en alle andere rechtschapen broeders die zijn aangesteld om de zaken van Gods koninkrijk te behartigen. Het priesterschap is de rechtschapen macht en invloed waardoor jongens in hun jeugd en hun hele leven onderricht worden om kuis, eerlijk en ijverig te zijn, en vrouwen te respecteren en te beschermen. Het priesterschap is een beteugelende invloed. Meisjes leren dat door de invloed en macht van het priesterschap veel van hun verlangens in vervulling kunnen gaan. De grote verzegelbevoegdheid die door Elia is hersteld, en waarover Maleachi heeft gesproken, wordt door het priesterschap geactiveerd. In rechtschapen gezinnen wordt die gebruikt ‘om het hart van de vaderen tot de kinderen te wenden, en de kinderen tot de vaderen, opdat de ganse aarde niet met een ban worde geslagen’ (LV 110:15; zie ook Maleachi 4:6). Deze verzegelbevoegdheid die door Elia is verleend, krijgt gestalte in gezinsrelaties, in deugden en houdingen die in een koesterende omgeving ontwikkeld worden, en in liefdevol dienstbetoon. Wij moeten bijdragen aan de zending van Elia en de harten van de vaderen en de kinderen tot elkaar wenden. Maar alleen als we de verordeningen van de tempel gestalte geven in ons dagelijks leven, krijgen ze een dynamisch karakter en 4

brengen ze iets goeds voort. Dat zijn de banden die gezinnen samenbinden en waarvan de ontwikkeling gestimuleerd wordt door het priesterschap. Ik moedig vaders, echtgenoten, vrouwen en kinderen ten zeerste aan om de zegeningen van het priesterschap te eren en te respecteren. Als ze dat doen, kunnen ze bijdragen aan de bestrijding van het kwaad dat onze samenleving bedreigt en in ons gezin doorsijpelt. Ik hoop en bid dat de vaders kunnen leren om hun roeping als patriarch van het gezin groot te maken; en dat de zusters in hun belangrijkste rol — als moeder — gezegend mogen worden, en dat zij samen de zegeningen zullen ontvangen die onze hemelse Vader heeft beloofd. Dat zeg ik in de naam van Jezus Christus. Amen.

Notities 1. History of the Church, deel 2, 320. 2. Gebaseerd op gegevens van het Volkstellingenbureau van de VS (aantal huwelijken per 1000 ongehuwde vrouwen van 15 jaar en ouder), figuur 1 in het National Marriage Project, ‘Social Indicators of Marital Health and Wellbeing: Trends of the Past Four Decades’, The State of Our Unions, 2003: The Social Health of Marriage in America (jaarverslag, 2003), 21. 3. National Marriage Project, ‘Social Indicators’, 20–21. 4. Verenigde Naties, Demographic Yearbook 2000 (2002), tabel 23; zie ook voorgaande jaren. 5. Zie Tim B. Heaton en Kristen L. Goodman (juni 1985), ‘Religion and Family Formation.’ In: Review of Religious Research, 343–359; Elizabeth VanDenBerghe, ‘Religion and the Abundant Life.’ In: Ensign, oktober 1994, 32–45; Linda J. Waite en Maggie Gallagher (2000), The Case for Marriage. 6. De Ster, januari 1996, 93. 7. Arlene F. Saluter, Current Population Reports, serie P-20, nr. 450, Marital Status and Living Arrangements: March 1990 (1991), tabel N (439.000 ongehuwd samenwonende paren in 1960); Jason Fields, Current Population Reports, serie P-20, nr. 537, America’s Families and Living Arrangements: March 2000 (2001), 12 (38 miljoen ongehuwd samenwonende paren in 2000; het aantal ongehuwd samenwonende paren ligt mogelijk veel hoger). 8. National Marriage Project, ‘Social Indicators’, 25. 9. Rose M. Kreider en Jason Fields, Current Population Reports, serie P-70, nr. 80, Number, Timing, and Duration of Marriages and Divorces: 1996 (2001), 17–18; zie ook National Marriage Project, ‘Social Indicators’, 23–24, 25. 10. Statistieken van het National Center for Health, National Vital Statistics Reports, Births: Final Data for 2002, 17 december 2002, tabel C; statistieken van het National Center for Health, Nonmarital Childbearing in the United States, 1940–1999, 18 oktober 2000, tabel 1 (gegevens 1973–2001). 11. David Popenoe en Barbara Dafoe Whitehead, ‘Marriage and Children: Coming Together Again?’, uit The State of our Unions 2003: The Social Health of Marriage in America, National Marriage Project (jaarverslag, 2003), 10–11. 12. Stanley K. Henshaw en anderen, ‘The Incidence of Abortion Worldwide’, International Family Planning Perspectives, supplement, januari 1999, tabel 1. 13. Teachings of Gordon B. Hinckley, [1997], 418. 14. ‘Lead Me, Guide Me’, Ensign, september 2003, 17. 15. Popenoe en Whitehead, ‘Marriage and Children’, 9.

OUDERLING RICHARD G. SCOTT Van het Quorum der Twaalf Apostelen

Leerstellig fundament van de hulporganisaties

De rol van de hulporganisaties

Mijn toespraak is gebaseerd op de geweldige woorden die president Faust zo duidelijk over het huwelijk en het gezin heeft gesproken. Ik heb het voorrecht om tot u te spreken over de leerstellingen en beginselen waarop de hulporganisaties van de kerk gebaseerd zijn, en over hun relatie tot de gezagslijn van de priesterschap. Om een goed fundament te leggen, is deze toespraak gebaseerd op uitspraken van verschillende presidenten van de kerk, waarvan ik vele letterlijk zal citeren. Ik geef u deze raad zodat u doelmatig in uw hulporganisatie werkzaam kunt

zijn onder leiding van uw priesterschapsleiders. Waar nodig zijn ze een hulpmiddel om uw activiteiten aan te passen, zodat ze overeenkomen met uw plaatselijke omstandigheden en hulpbronnen. De kerk heeft vijf hulporganisaties: de jongemannen, de zondagsschool, de zustershulpvereniging, de jongevrouwen en het jeugdwerk. Deze toespraak is tot de zustershulpvereniging, de jongevrouwen en het jeugdwerk gericht. De twee andere hulporganisaties komen in een toekomstige uitzending aan de beurt. Wat is de rol van een hulporganisatie? Om die vraag te beantwoorden, moeten we beseffen dat ‘het gezin van Godswege is geboden’ en dat het ‘centraal staat in het plan van de Schepper voor de eeuwige bestemming van zijn kinderen.’1 De fundamentele rol en bedoeling van de hulporganisaties van de kerk is ‘een getuigenis van Jezus Christus en het evangelie te vormen en te ontwikkelen’. Hulporganisaties kunnen ook in de goddelijke zending van Joseph Smith en de herstelling van de Kerk van Jezus Christus onderwijzen. Daardoor kunnen personen en gezinnen ‘hun leven volgens de wetten en beginselen van het herstelde evangelie, onder leiding van de priesterschap, in orde brengen.’2

Het gezin is de basis van een rechtschapen leven. Het priesterschap is de macht en de gezagslijn van het priesterschap is het middel van de Heer om het gezin te steunen. We hebben de Schriften en goedgekeurde leermiddelen om personen en gezinnen in de wegen van God te onderrichten. Een voorbeeld van zo’n leermiddel is het nieuwe lesboek voor de Melchizedekse priesterschap en de zustershulpvereniging, dat dit jaar de leringen van president Heber J. Grant behandelt.

De hulporganisaties van de kerk zijn georganiseerd om personen, gezinnen en de priesterschap te helpen bij het bereiken van hun goddelijke doelen. De activiteiten van iedere organisatie moeten echter zorgvuldig gecoördineerd worden, zodat alles ordelijk blijft verlopen en de geopenbaarde leer zuiver wordt gehouden.3 Deze coördinatie kan het beste onder leiding van de priesterschap in de ringraad of wijkraad plaatsvinden. Tot steun van het gezin

President Kimball heeft gezegd: ‘Het is de zending van de kerk met betrekking tot de leden om de beginselen, programma’s en het priesterschap beschikbaar te stellen, door middel waarvan zij zich op de verhoging kunnen voorbereiden. Ons succes, als persoon en als kerk, zal grotendeels afhangen van de mate waarin wij thuis het evangelie naleven. Alleen als wij duidelijk de verantwoordelijkheid van iedere persoon en de rol van het gezin inzien, JANUARI 2004

5

kunnen we gaan begrijpen dat priesterschapsquorums en hulporganisaties, zelfs wijken en ringen, uitsluitend bestaan om de leden te helpen bij het naleven van het evangelie thuis. Dan zullen we begrijpen dat mensen belangrijker zijn dan programma’s, en dat de programma’s van de kerk altijd de gezinsactiviteiten moeten steunen en daar geen afbreuk aan mogen doen. (…) ‘Onze overtuiging om thuis het evangelie na te leven moet de duidelijke boodschap van alle programma’s van priesterschap en hulporganisaties worden. Zo nodig moet het aantal facultatieve activiteiten worden verminderd, zodat de aandacht niet onnodig van het gezin wordt afgeleid.’4 Op een belangrijk moment in de geschiedenis van de kerk kreeg ouderling Harold B. Lee de moeilijke taak om de vele verschillende aspecten binnen de algemene organisatie van de kerk te coördineren. De inzichten die hij door die heilige opdracht kreeg, zijn voor ons nu bijzonder nuttig. Tijdens een conferentietoespraak gaf president Lee de volgende raad: ‘Het gezin is de basis van een rechtschapen leven (…) De programma’s van de priesterschap functioneren om het gezin te steunen; de programma’s van de hulporganisaties dragen daartoe bij. (…) [Het is] noodzakelijk om nadruk te leggen op het belang van beter onderwijs en meer ouderlijke verantwoordelijkheid in het gezin. Veel van ons organisatorische werk is het bouwen van steigers, want we proberen het individu op te bouwen, en we mogen de steigers niet met de ziel verwarren.’5 Tevens legde hij de nadruk op het volgende: ‘Priesterschapsleiders (…) behoren de kerk te sterken — ze zien erop toe dat alle leden van de kerk hun plicht doen en dat de hulporganisaties hun uiterste best doen om 6

toe te passen wat dat woord ‘plicht’ (…) inhoudt. Een hulporganisatie is een hulpmiddel van de priesterschap om over de kerk te waken, en een hulpmiddel voor het gezin, onder leiding van en (…) in samenwerking met de priesterschap.’6 President Lee verkondigde verder dat de programma’s van de kerk het gezin moeten versterken: ‘Als er ooit een tijd zou aanbreken dat (…) de activiteiten [van de kerk] zo veelomvattend zouden zijn dat ze alle tijd van het kind in beslag zouden nemen, (…) dan zou dat bedroevend zijn (…) Wij moeten bewust en dagelijks ons best doen om het gezin, de eerste verdedigingslinie van onze hemelse Vader, te versterken.’7 President Hinckley heeft gezegd: ‘We moeten ons inspannen voor onze taak als ouders alsof alles ervan afhangt, want alles hángt er in feite vanaf. Als we thuis falen, falen we in ons leven. (…) Bid om leiding, hulp, richting, en volg dan de influisteringen van de Geest voor leiding bij de belangrijkste taak die u heeft, want de gevolgen van uw leiding in uw gezin zijn eeuwig.’8 In een toespraak tijdens een algemene conferentie in 1906 heeft president Joseph F. Smith het volgende gezegd: ‘We kijken uit naar de dag (…) dat iedere raad van de priesterschap (…) zijn taak volledig [zal] begrijpen, zijn verantwoordelijkheid op zich [zal] nemen, zijn roeping ten volle groot [zal] maken (…) Als die dag aanbreekt, hoeft er door de hulporganisaties niet meer zo hard gewerkt te worden als nu, want dan zal het door de quorums van de priesterschap worden gedaan.’9 President Harold B. Lee heeft die uitspraak als volgt uitgelegd: ‘Er zijn wat misverstanden over die uitspraak [van president Joseph F. Smith]. Hij bedoelde niet dat we de tot nu toe gevestigde hulporganisaties

zullen opheffen, maar dat we de verantwoordelijkheid van de priesterschapsquorums zullen vergroten om deze bestaande organisaties te versterken door meer betrokken te zijn, zodat er meer nadruk van de priesterschap op de verschillende fasen van het werk van de Heer kan worden gelegd.’10 Deze beginselen die voormalige presidenten van de kerk hebben genoemd, bepalen mede de werking van de hulporganisaties van de kerk. Ze zijn door latere Eerste Presidiums herhaald. Zij blijven het fundament van de hulporganisaties van de kerk. Roepingen in wijken en ringen

Hoe worden hulporganisaties bestuurd? Ik zal de algemene beginselen van bestuur beschrijven. Later in de uitzending zal er worden gedemonstreerd hoe we deze beginselen kunnen toepassen. Alle hulporganisaties vallen onder de directe leiding en supervisie van de priesterschapsleiders van de wijk en ring, die de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het werk van deze organisaties hebben.11 Onder goddelijke leiding dragen ringpresidenten en bisschoppen de sleutels om in de respectievelijke organisaties die zij presideren mensen te roepen en leiding te geven. Zij dragen de sleutels om door inspiratie te weten te komen wie zij moeten roepen, en zij zijn verantwoordelijk voor het roepen, voorstellen en aanstellen van functionarissen en leerkrachten. Ringpresidenten zijn in het bijzonder verantwoordelijk voor alle roepingen in het Melchizedeks priesterschap. Die roepingen omvatten functionarissen in de quorums van de hogepriesters en ouderlingen, maar ook administrateurs en secretarissen. Ringpresidenten zijn ook verantwoordelijk voor het roepen van ringfunctionarissen van de hulporganisaties. Bisschoppen zijn verant-

woordelijk voor alle roepingen in het Aäronisch priesterschap en voor het roepen van de wijkfunctionarissen van de hulporganisaties. Iedere president van een hulporganisatie wordt gevraagd om na gebed en overweging raadgevers voor te stellen. Als een presidium is goedgekeurd en geroepen, doet het voltallige presidium van die hulporganisatie, na gebed en overweging, aanbevelingen voor andere functionarissen, zoals secretarissen en leerkrachten Door de sleutels die zij dragen, kunnen ringpresidenten en bisschoppen openbaring ontvangen om overeenkomstig het vijfde geloofsartikel met die roepingen verder te gaan. Door dit geïnspireerde patroon blijft er orde in het koninkrijk. Daardoor kan eventuele informatie die de functionaris van de hulporganisatie niet heeft, mee overwogen worden wanneer men de bevestiging zoekt of een persoon al dan niet kan worden geroepen. Een ringpresident of bisschop heeft de sleutels van de kerk in Israël en weet daarom of de persoon de gedragsnormen naleeft of dat er andere problemen zijn die niet algemeen bekend zijn. Daarom moet een president van een hulporganisatie inspiratie van de Heer ontvangen om te bepalen wie er voor een bepaalde positie wordt voorgesteld, maar moet hij/zij zich wel realiseren dat het slechts een aanbeveling is. Hoewel de ringpresident of bisschop vaak de bevestiging krijgt dat de aanbevolen persoon geroepen kan worden, is dat niet altijd het geval. Iedere aanbeveling wordt zorgvuldig overwogen, met de kennis dat er al nauwgezet en met een gebed in het hart over is nagedacht. Een ringpresident of bisschop overlegt goed met de leidinggevenden van de hulporganisaties over personen die voorgesteld worden, om er zeker van te zijn dat het hele plaatje van de organisatie wordt

bekeken voordat er onder gebed een bevestiging voor een roeping wordt gevraagd. Dan heeft hij een gesprek met de desbetreffende persoon voordat hij hem of haar roept. Ringpresidenten en bisschoppen, als u een nieuw presidium van een hulporganisatie roept, geef hun dan instructies en uw visie zodat zij zich daarop kunnen richten. Stel samen met uw raadgevers een richtingbepalende verklaring op die zij kunnen volgen bij het vervullen van hun taken en het voorzien in de plaatselijke behoeften. Zorg ervoor dat het nieuwe presidium uw visie goed begrijpt. Laat hen een plan opstellen om die visie in praktijk te brengen. Een lid van het presidium of de bisschap spreekt geregeld met hen om hen verder te begeleiden bij het oplossen van eventuele problemen. Werking van de hulporganisaties

Hoe behoren wij te dienen? Volg het voorbeeld van de hulporganisaties op de hoofdzetel van de kerk. Zij werken onder leiding van de hun toegewezen algemene autoriteiten. Zij komen geregeld bij elkaar om dubbel werk te voorkomen, om de gegeven raad te vereenvoudigen en om ervoor te zorgen dat het materiaal in overeenstemming met de leer en het beleid van de kerk is. Uitstekende voorbeelden van hoe deze gezamenlijke inspanningen de lasten op de schouders van de leden van de kerk verlichten, zijn het onlangs door het jeugdwerkpresidium voorbereid en gepubliceerde ‘Geloof in God’-programma voor jongens en meisjes, de programma’s ‘Plicht jegens God’ voor de jongemannen en ‘Mijn persoonlijke vooruitgang’ voor de jongevrouwen, die nu over de hele wereld gebruikt worden. Er is veel werk verzet om ervoor te zorgen dat dit materiaal eenvoudig, duidelijk en over de hele wereld te

gebruiken is. Er is samen met de andere hulporganisaties op de hoofdzetel van de kerk aan gewerkt. De andere organisaties hebben hun materiaal op soortgelijke wijze ontwikkeld. Na voltooiing wordt het materiaal door het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf beoordeeld en goedgekeurd.

De functionarissen van de hulporganisaties worden op alle niveaus door hun priesterschapsleiders gepresideerd — op de hoofdzetel van de kerk en in de ringen en wijken. De algemene functionarissen van de hulporganisaties hebben af en toe contact met de functionarissen op wijk- en ringniveau. Deze functionarissen van de hulporganisaties op de hoofdzetel van de kerk presideren de plaatselijke functionarissen echter niet. De algemene functionarissen van de hulporganisaties van de kerk hebben af en toe contact met de plaatselijke functionarissen om ervoor te zorgen dat het materiaal dat zij voor wereldwijd gebruik ontwikkelen relevant is, tegemoet komt aan de behoeften van de plaatselijke hulporganisaties en gericht is op het versterken van het gezin. Volg het voorbeeld van de hulporganisaties op de hoofdzetel van de kerk. Als functionarissen van hulporganisaties op ringniveau wilt u het ringpresidium van tevoren laten weten wat uw plannen zijn. En op wijkniveau moet u uw plannen eerst met de bisschap overleggen. Het is uitermate belangrijk dat functionarissen van hulporganisaties actief en JANUARI 2004

7

wezenlijk deelnemen aan de ring- of wijkraad. Ringpresidiums en bisschappen behoren geregeld te vergaderen met ieder afzonderlijke presidium van een hulporganisatie om op de hoogte en daardoor in staat te zijn om geïnspireerde raad en leiding te geven. Door deze investering van tijd zal de waardevolle steun die iedere hulporganisatie in de plaatselijke ringen en wijken aan personen en gezinnen geeft, steeds sterker worden. Het werk vereenvoudigen

Het Eerste Presidium heeft in het verleden de volgende waarschuwing gegeven:‘Er bestaat een groot gevaar dat het werk van de kerk op allerlei gebieden tot in het kleinste detail aan banden wordt gelegd. Het gevolg daarvan is dat niet alleen alle initiatieven de grond in geboord worden, maar dat alle kansen op inspiratie door de Geest worden verdreven. De kerk is niet op dat beginsel gebouwd. In al hun werk moeten de hulporganisaties niet alleen toelaten dat mensen initiatief nemen, (…) ze moeten dat aanmoedigen.’12 Ik wil u graag een waarschuwing geven aangaande het plannen van uw activiteiten. Zorg ervoor dat er in de essentiële behoeften voorzien wordt, maar organiseer niet zoveel activiteiten dat de essentiële worden ondergesneeuwd. Ik zal u een voorbeeld geven. Onlangs besloot een enthousiast ZHV-presidium gretig gebruik te maken van de wereldwijde uitzending van de vrouwenconferentie. Op de dag van de conferentie organiseerden zij een instructiebijeenkomst voor de ZHV-presidiums van de wijken, die vier uur duurde, met daarna een formeel diner, dat uiteraard door de plaatselijke ZHV-presidentes werd klaargemaakt, opgediend en opgeruimd. Toen de uitzending van de zustershulpvereniging begon, waren deze zusters al helemaal gevuld. Zij 8

konden niet het volledige voordeel uit de zorgvuldig voorbereide uitzending halen. Vergeet niet dat we ons werk moeten vereenvoudigen, niet compliceren. Hebt u onlangs een roeping gekregen en voelt u zich overweldigd? Weet u nog hoe gemakkelijk het leek toen iemand beschreef hoe je piano kunt spelen of zwemmen? En toen u het zelf probeerde, bleek hoe moeilijk het eigenlijk was. Weet u nog dat het, toen u volhardde, steeds gemakkelijker werd? Als u ijverig werkzaam bent, zal de Heer u op soortgelijke wijze met uw nieuwe roeping helpen. Er is een gelijkenis over irrigatie die weleens in de kerk gebruikt wordt om ‘water aan het eind van het irrigatiekanaal te krijgen’. Op ring- en wijkniveau zou het veel beter zijn als de leidinggevenden van priesterschap en hulporganisaties het eenvoudigweg ‘laten regenen’. Door uw heilige roeping hebt u recht op inspiratie. Streef daar vol vertrouwen naar. Waar u ook in de wereld woont, in de kleinste gemeente of de grootste wijk, in een district dat het moeilijk heeft, of een volledig georganiseerde ring, u hebt recht op inspiratie bij het vervullen van uw taken om in de behoeften van uw leden te voorzien. Medewerkers in het koninkrijk van God op aarde, wij hebben u lief. Wij bidden voor u. Wij bidden dat u geïnspireerd zult worden, en succes en grote vreugde zult hebben als u uw heilige opdrachten vervult. In de naam van Jezus Christus. Amen

Notities 1. ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’, De Ster, januari 1996, 93. 2. ‘Memorandum of Suggestions’, 29 maart 1940, 2. 3. Zie brief van het Eerste Presidium, 7 december 1990. 4. ‘Living the Gospel in the Home’, Ensign, mei 1978, 101. 5. Conference Report, oktober 1967, 107; of Improvement Era, januari 1968, 31. 6. The Teachings of Harold B. Lee, onder redactie van Clyde J. Williams [1996], 263. 7. ‘Primary Fundamentals for Primary Workers and Parents’, Children’s Friend, augustus 1950, 342. 8. Conference Report, oktober 2002, 109; of Ensign, november 2002, 100. 9. Conference Report, april 1906, 3. 10. The Teachings of Harold B. Lee, 263. 11. Brief van het Eerste Presidium, 13 januari 1923. 12. ‘Memorandum of Suggestions’, 29 maart 1940, 4.

B O N N I E D. P A R K I N Algemeen ZHV-presidente

S U S A N W. T A N N E R Algemeen jongevrouwenpresidente

C O L E E N K. M E N L O V E Algemeen jeugdwerkpresidente

De doelen van de hulporganisaties

Eensgezind in onze doelen

Zuster Parkin Wat een zegen voor zuster Tanner, zuster Menlove en mij, zuster Parkin, om hier aanwezig te zijn. Zuster Coleen Menlove is de algemeen presidente van het jeugdwerk. Zuster Susan Tanner is de algemeen presidente van de jongevrouwen. In de kerk zijn we allemaal geroepen om de Heer te dienen, ongeacht waar we wonen. We hebben allemaal de heilige taak om gezinnen en personen tot Jezus Christus te brengen. Dat is onze zending. In het kort willen we het doel van het jeugdwerk, de jongevrouwen en de zustershulpvereniging noemen.

Zuster Menlove In het jeugdwerk helpen we de kinderen bij het ontwikkelen van hun getuigenis van Jezus Christus. Zuster Tanner In de jongevrouwen bereiden we de jongevrouwen erop voor om tot Christus te komen. Zuster Parkin En in de zustershulpvereniging helpen we vrouwen en gezinnen om tot Jezus Christus te komen. We willen dat iedereen de liefde van Jezus Christus voelt. Zuster Tanner Ik ben dankbaar dat we zo eensgezind in onze doelen zijn, en ik ben

ook dankbaar dat we het voorrecht hebben om onder leiding van de priesterschap samen te werken. We zien daadwerkelijk de hand van de Heer in alles wat we doen, en we geven ons getuigenis dat die leiding effectief is. Zuster Menlove Ja, dat werkt echt. Wat een voorrecht om ons deel te kunnen doen. Ik moet aan de uitspraak van president Hinckley in onze laatste conferentie denken: ‘We werken vereend voor een grote zaak.’1 Zuster Parkin We willen u graag drie korte videopresentaties laten zien, en die vervolgens bespreken. De eerste gaat over iemand die door middel van een priesterschapsleider een roeping van de Heer krijgt, de tweede gaat over een presidiumvergadering van een hulporganisatie en de derde gaat over verslag uitbrengen aan een priesterschapsleider. Dan willen we een paar minuten over deze presentaties praten en bespreken wat we ervan kunnen leren en hoe we de Heer beter kunnen dienen. Zuster Tanner Laten we naar de eerste presentatie kijken. U ziet een bisschop die een zuster voor een taak roept. Let alstublieft op het volgende. Kijk hoe de bisschop aandacht besteedt aan de behoeften van het gezin en aan de bezorgdheid van de zuster. Kijk dan wat voor rol openbaring in die roeping speelt. Vignet 1 — Iemand roepen om in de kerk te dienen

JANUARI 2004

9

Bisschop Barker Dag zuster Jensen. Zuster Jensen Hallo, bisschop. Bisschop Barker Dag broeder Jensen. Dank u, dat u gekomen bent. Hoe gaat het met uw gezin? Zuster Jensen Volgens mij erg goed. Jenny geniet van het leven, net als de meeste vijftienjarigen, en Grant is naar een andere school gegaan en heeft al wat nieuwe vrienden, dus we voelen ons goed over de weg die hij is ingeslagen. Het gaat goed met onze zendeling. Hij schrijft dat hij van zijn zending geniet. Japans is een moeilijke taal, maar hij doet goed zijn best. Bisschop Barker Hij is een geweldige zendeling. U hebt een fantastisch gezin, en u bent een aanwinst voor onze wijk. Zuster Jensen, ik vind het fijn dat we vorige week een gesprek voor een tempelaanbeveling konden hebben. Ik ben blij dat u een tempelaanbeveling waardig bent en dat u uw huis op orde hebt. Ik wil u graag bedanken voor al het werk dat u als bestuurslid liefdediensten in de zustershulpvereniging verricht. Zuster Jensen, u bent een zegen voor veel zusters in onze wijk. Weet u, het is interessant. Ik heb de laatste tijd veel aan u gedacht, en het is me nu duidelijk wat de Heer met u van plan is, namelijk de jonge zusters in onze wijk tot zegen te zijn. Als bisschap hebben we uw naam aan de Heer voorgelegd, en Hij heeft ons aanvankelijk gevoel bevestigd dat u, zuster Jensen, de nieuwe jongevrouwenpresidente van onze wijk moet worden. Ik heb u vandaag allebei uitgenodigd om u uit naam van de Heer te roepen als presidente van de jongevrouwen in onze wijk. En ik wil u laten weten dat het een roeping van de Heer is. 10

Zuster Jensen Maar bisschop. Ik heb nog nooit met de jongevrouwen gewerkt. Bisschop Barker Ik begrijp uw bezorgdheid. Maar... thuis hebt u dat wel gedaan. Iedere keer dat ik u met Jenny zie omgaan, zie ik een moeder die door de Heer geleid wordt. U doet geweldig werk, en u zult een fantastisch voorbeeld voor de jongevrouwen in onze wijk zijn, vooral tijdens hun overgang van jonge vrouw naar volwassen vrouw. Zuster Jensen Ik heb natuurlijk een getuigenis van Jezus Christus en zijn werk, en ik hou van de jongevrouwen. Ik wil deze roeping graag aanvaarden, maar ik voel me erg overweldigd. Bisschop Barker U bent een getrouwe zuster, en ik weet dat Hij u zal helpen. Broeder Jensen, kunt u uw vrouw steun verlenen als presidente van de jongevrouwen in onze wijk? Broeder Jensen Bisschop, ik ben Marcie bijzonder dankbaar voor alle steun die zij mij altijd geeft, en ik wil haar graag in deze roeping steunen. Bisschop Barker Geweldig. Zuster Jensen Bisschop, wat is uw grootste zorg betreffende de jongevrouwen in onze wijk? Bisschop Barker Dat is een goede vraag. Ik maak me oprecht zorgen of de jongeren ervan overtuigd zijn dat ze de normen van God moeten naleven. Als u met uw presidium vergadert, hoop ik dat u daar veel aandacht aan zult besteden. Overweeg hoe u de ouders kunt helpen bij het onderwijzen van de jongeren in de evangeliebeginselen. Zuster Jensen En raadgeefsters?

Bisschop Barker Ik wil graag dat u enkele zusters aanbeveelt die goed met u en de jongevrouwen kunnen samenwerken. Denk na over zusters met levenservaring, waar de jongevrouwen iets aan hebben, die met hun getuigenis en ervaring de jongevrouwen kunnen helpen bij hun overgang van jonge vrouw naar volwassen vrouw. En laten we er dan over praten. Zodra we uw raadgeefsters geroepen hebben, willen we u als presidium aanstellen. Broeder Jensen, u bent daar van harte bij uitgenodigd. En voordat u naar huis gaat, wil ik u graag wat materiaal geven dat u nodig zult hebben. Ik weet zeker dat u veel vragen zult hebben. Zuster Jensen Inderdaad. Bisschop Barker Hier zult u iets aan hebben. Mijn raadgever, broeder Franks, zal binnenkort contact met u opnemen. Hij zal iedere maand met u vergaderen. En hij zal al uw vragen beantwoorden. Bedankt voor uw komst. Bespreking — Elementen van het gesprek

Zuster Tanner Dat roept herinneringen op. Er is iets heiligs aan een roeping van de Heer, iets wat je nooit meer vergeet. Laten we eens naar de belangrijkste elementen van dat gesprek kijken. Ten eerste was de bisschop vriendelijk, betrokken en liefdevol. Het was duidelijk dat hij die mensen kende en liefhad; hij had respect voor hun toewijding aan het evangelie. Ten tweede was hij goed voorbereid doordat hij vooraf een normengesprek had gehouden en zich ervan had verzekerd dat de omstandigheden van het gezin zuster Jensen in haar roeping niet in de weg stonden. Hij legde nadruk op het gezin, zoals president Faust ons vandaag heeft geleerd. Hij

vroeg naar de kinderen. Hij gaf zuster Jensen een compliment over haar toewijding aan haar gezin. Hij zei: ‘U hebt een fantastisch gezin.’ Geen enkel gezin is volmaakt, maar volgens mij kreeg die nieuwe presidente een gevoel van hoop en vertrouwen in haar verantwoordelijkheid om haar kinderen groot te brengen. Ik kan me nog herinneren dat toen ik geroepen werd, mijn man, John, zijn liefde voor mij opnieuw bevestigde en zei dat hij mij in mijn roeping zou steunen. Hij zei dat tegen een priesterschapsleider, maar het was belangrijk dat ik, zijn vrouw, dat hoorde. Zuster Menlove Het is zo belangrijk om de ondersteuning van je gezin te voelen. En nog een belangrijk punt. De bisschop zorgde ervoor dat zuster Jensen de nodige handboeken en wat materiaal had, en hij zorgde ervoor dat zij geregeld met zijn raadgever zou vergaderen. Zuster Parkin Het is belangrijk dat u het handboek krijgt. En er moet ook geregeld vergaderd worden. Vergeet ook niet hoe belangrijk de leidsters en presidiums van de hulporganisaties op ringniveau zijn. Zij kunnen het nieuwe presidium in de wijk instructies geven, zodat zij het werk kunnen verrichten dat nodig is om vooruitgang te maken. Wat me echter het meest opviel in de video die we zojuist hebben gezien, was dat de bisschop zei dat de Heer haar in haar gezin op deze taak had voorbereid. Onze inspanningen om thuis en in de kerk de Geest uit te nodigen, in het evangelie te onderrichten en de normen na te leven, is van invloed op veel toekomstige generaties. Het heeft alles te maken met de verlossing van Gods kinderen. Van ouders. Van gezinnen. Van weduwen, alleenstaande zusters, jongeren en bekeerlingen.

Zuster Tanner Wij zijn geroepen om iedereen te dienen. Als wij een roeping ontvangen, is het zeer belangrijk om te zeggen dat we die roeping aanvaarden, en om instructie en visie van de priesterschapsleider te ontvangen. Ik weet nog dat ik overweldigd was en voelde dat ik niet was opgewassen tegen mijn roeping in het jongevrouwenpresidium, maar ik zei: ‘Ik heb een getuigenis, en ik kan hard werken.’ President Hinckley heeft me duidelijke instructies gegeven. Hij maakte zich duidelijk ernstig zorgen over de jongevrouwen in de kerk. Hij zei: ‘Ze mogen niet tussen de wal en het schip vallen.’ Toen wist ik wat hij van mij verwachtte. Die leiding, die visie, dat advies zijn belangrijk voor iemand die in een hulporganisatie werkzaam is. Zuster Menlove Ik was onder de indruk van de instructies van de bisschop. Toen ik in het jeugdwerk werd geroepen, zei een van mijn priesterschapsleiders dat ik de profeet, zijn leringen en zijn openbaringen ten opzichte van de leiders en de kinderen van de kerk moest vertegenwoordigen. Ik voel me zo verantwoordelijk om die heilige opdracht te vervullen. Zuster Parkin Ik denk dat iedereen die een roeping krijgt, denkt dat hij of zij niet de nodige vaardigheden heeft. Dat gevoel hebben we allemaal. Ik kan me nog precies herinneren wat president Hinckley zei toen hij me riep: ‘Ik wil dat u weet dat de algemene autoriteiten vertrouwen in u hebben. We zijn het er allemaal over eens dat de Heer u heeft geroepen, en Hij zal u helpen.’ Het is erg belangrijk om te weten dat de Heer ons heeft geroepen. President Monson zegt vaak: ‘Wie door de Heer wordt geroepen, wordt door de Heer geschikt gemaakt.’2

Zuster Menlove Dat is zo waar. Als u weet dat de Heer u heeft geroepen, dan weet u dat Hij u zal blijven inspireren, en ervoor zal zorgen dat u succes kunt hebben. Zuster Tanner Inderdaad. Dat gesprek was ook belangrijk omdat er vertrouwen tussen de bisschop en de nieuwe presidente werd gewekt. Als u het gevoel hebt dat de Heer vertrouwen in u heeft, dat uw priesterschapsleider vertrouwen in u heeft en dat uw gezin u steun verleent, dan kunt u vooruitgang maken. We weten dat president Hinckley altijd zegt: ‘Doe uw uiterste best.’ En dan zegt hij: ‘Wees een beetje beter dan voorheen.’ En dan zegt u: ‘Ja! Dat zal ik doen.’ Zuster Parkin Laten we nu naar de volgende videopresentatie kijken over een presidiumvergadering van de zustershulpvereniging. Laten we eens kijken hoe deze zusters hun vergadering laten slagen. Vignet 2 — Presidiumvergadering

Zuster Call Dank u wel, zuster Yamada, voor dat prachtige gebed. Ik ben diep door de Geest geraakt. Zuster Jenkins, u hebt vandaag de opbouwende gedachte. Zuster Jenkins Ik weet dat we als presidium over eenheid en samenwerking hebben gesproken. Tijdens mijn schriftstudie vanmorgen las ik iets dat vader Lehi JANUARI 2004

11

heeft gezegd. Ik werd er diep door getroffen en dacht: ‘Dat moet ik aan u vertellen.’ Lehi zei: ‘Zijt (…) één van zin en één van hart, eendrachtig in alle dingen.’ (2 Nephi 1:21.) Het had me echt getroffen. Vooral de nadruk die hij legde op ‘vastberaden’ en ‘eendrachtig’, en dat we één van zin en één van hart moeten zijn. Ik weet dat ik soms mijn eigen weg ga, en dat weerhoudt me ervan om één van zin en één van hart te zijn, maar ik wil u laten weten, zuster Call, dat het mijn doel is om u volledig te steunen, omdat ik weet dat u onze bisschop steunt. Op die manier kunnen we allemaal eendrachtig zijn en kunnen we eenheid en liefde in het presidium en met al onze zusters hebben. Zuster Call Dank u voor deze opbouwende woorden. Als wij eensgezind zijn, kan de Heer door middel van ons wonderen verrichten. Ik waardeer de steun van u alle drie. Ik vertrouw op u. En ik vertrouw op uw mening en inspiratie. Het belangrijkste onderwerp op de agenda van vandaag is de instructie van de bisschop — hoe we ouders kunnen helpen bij het onderwijzen van de jeugd in de morele normen. Zuster Barber, ik weet dat u hier aan hebt gewerkt. Zuster Barber Ons comité verrijking van het persoonlijk en huiselijk leven is met enkele goede ideeën gekomen. Ten eerste willen ze dat de jeugdwerkleidsters enkele ZHV-zusters onderwijzen in wat zij ‘Mijn evangelienormen’ noemen. Zoals deze bijvoorbeeld: ‘Ik kleed me fatsoenlijk om mijn hemelse Vader en mijzelf respect te tonen.’3 We kunnen bijvoorbeeld een klas organiseren waar de zusters de meisjes een rok leren naaien. Dat vinden wij een erg goed idee. Een ander idee van het comité is om enkele jongevrouwen uit te nodigen om 12

over hun ‘Persoonlijke vooruitgang’ te praten. Ik las het boek ‘Persoonlijke vooruitgang’ door en kwam de norm ‘Keuzevrijheid en verantwoordelijkheid’ tegen. Daar staat: ‘Schrijf in je dagboek alle normen van goed gedrag op die in de brochure [Voor de kracht van de jeugd] staan en vermeld ook waarom het belangrijk is om je aan die normen te houden.’4 Weet u, we kunnen een geweldige paneldiscussie houden met sommige zusters en jongevrouwen over televisie, muziek, boeken en andere media. Zuster Call Zuster Jenkins. Zuster Jenkins Weet u, dat vind ik een fantastisch idee. Als mijn kleinkinderen op bezoek komen, weet ik iets van wat zij leren en kan ik er met hen over praten. Dan zullen ze denken dat ik echt bij de pinken ben. Zuster Call Zuster Yamada. Zuster Yamada Ik kan het comité een lijst van alle moeders met dochters in de jongevrouwen geven; dan kunnen die moeders en hun dochters daaraan deelnemen. Zuster Call Geweldige ideeën. Het ziet er veelbelovend uit. Tijdens mijn maandelijkse vergadering met de bisschop zal ik deze ideeën met hem doornemen We moeten echter wel in gedachten houden dat we de last van de bisschop zoveel mogelijk moeten verlichten, zoals president Hinckley ons tijdens de oktoberconferentie heeft gevraagd.5 Laten we dat altijd in gedachten houden. Tot slot heb ik nog een eenvoudig verzoek. Als u thuis komt, wilt u dan uw gezin bedanken? Bedank ze voor hun steun. Vertel ze dat mijn man en ik tijdens ons avondgebed altijd voor jullie bidden.

Bespreking — Vertrouwen, eensgezindheid en de Geest

Zuster Parkin Ieder presidium heeft eenheid en vertrouwen nodig. U moet samen vergaderen, en u hebt de Geest van de Heer nodig bij wat u onderneemt. U moet de instructies van de priesterschapsleiders volgen, en u moet zich concentreren op het helpen van gezinnen. Daar zagen we in deze vergadering een goed voorbeeld van. Zuster Menlove Dat is een goede opmerking over het gezin. Toen wij als presidium geroepen werden, zeiden we dat we thuis zoveel mogelijk over onze ervaringen zouden vertellen. Ons gezin is rijkelijk gezegend door mijn roeping, vooral met een beter begrip dat gebeden beantwoord worden. Ons gezin heeft gevast en gebeden voor mij en voor het werk dat van mij gevraagd wordt. Zij steunen me en moedigen me aan, omdat ze weten dat dit het werk van de Heer is. Zuster Parkin Het is zo belangrijk dat u een presidiumvergadering eerst met een gebed begint, voordat u zich over alle problemen en vraagstukken buigt. Het gebed brengt eenheid en liefde teweeg, want als we naar een zuster luisteren die bidt, leert u haar volgens mij op een andere manier kennen. Door het lezen van een schrifttekst en het toepassen daarvan wordt de Geest in een presidiumvergadering uitgenodigd. Dan zal de Geest u leiden. In ons presidium bestuderen we ook de woorden die de profeet tijdens de algemene conferentie heeft gesproken. We weten dat als we ons de woorden van de profeet voor ogen houden, we in staat zijn om te doen wat hij van ons verwacht. Dus bereiden we ons eerst geestelijk voor en bestuderen we vaak het handboek. Dat is een leidraad voor ons.

Zuster Tanner Wij doen hetzelfde in onze vergadering. Als we met een gebed en een schriftlezing beginnen, nodigen we de Geest uit. Dan vertrouwen we op de Heer en op elkaar. Als we de Geest uitnodigen, ontvangen we de visie en de inspiratie om te weten wat we moeten doen. Zuster Parkin Ik kan me nog herinneren wat president Hinckley tegen me zei: ‘Ik wil dat u gelovige vrouwen als raadgeefsters aanbeveelt, en ik wil eenheid in uw presidium.’ Iedere keer dat ik met mijn raadgeefsters vergader, krijg ik zo’n geruststellend gevoel. De Heer heeft deze vrouwen geroepen en ik stel hun raad bijzonder op prijs. We streven ernaar al onze beslissingen samen te nemen, met de hulp van de Heer. Er schuilt grote kracht in presidiums. Dat hebt u gevoeld, en dat heb ik gevoeld. Zuster Menlove Inderdaad. Dat is ook het patroon dat we volgen als we met de priesterschapsleiders vergaderen. We praten met de priesterschapsleiders over onze ideeën en aanbevelingen, net als raadgeefsters die met hun presidente bespreken. Zuster Parkin U zag dat het presidium een agenda had, een eenvoudige lijst met punten die behandeld moesten worden. Daardoor werd orde geschapen, en konden ze alle punten afwerken. Dat is belangrijk. Je bent geconcentreerd als je volgens een agenda vergadert, en het is een hulpmiddel om de beschikbare tijd verstandig te gebruiken. Tijd is zo belangrijk. En ik houd vooral van het gedeelte waar je de vergadering met een actielijst verlaat. Dan weet je wat je gaat doen. Je hebt een taak ontvangen. Daarom: ga heen en doe.

Zuster Menlove En zusters en broeders moeten van de bestaande programma’s, hulpmiddelen en bronnen die de kerk verschaft gebruik maken. We hoeven niet een ander programma te gaan bedenken. Zuster Parkin Je hebt gelijk. In de zustershulpvereniging hebben we bijvoorbeeld de bijeenkomst ter verrijking van het persoonlijk en huiselijk leven. We hebben het huisbezoek. We hebben de zondagse lessen. We hebben de welzijnszorg. We moeten gewoon gebruik maken van alles wat al georganiseerd is, en de aanwijzingen van onze priesterschapleiders volgen. Zuster Tanner Inderdaad. We hebben al geweldige programma’s. Ik las onlangs het verslag van de laatste algemene conferentie. Ik las de toespraak die president Hinckley tijdens de priesterschapsbijeenkomst gaf, waar hij ‘ieder lid van de kerk [aanmoedigde] zijn of haar uiterste best te doen om de last van onze bisschoppen en gemeentepresidenten te verlichten.’6 Ik denk dat we dat onder andere kunnen doen door met hen te communiceren en door verslag van ons werk uit te brengen. Ik vond het vooral fijn dat president Hinckley vroeg dat we onze priesterschapsleiders zouden bedanken en voor hen bidden. Zuster Parkin Ik wil graag nog één punt aanstippen dat volgens mijn heel belangrijk is als je in een presidium werkzaam bent. In een presidium moet je bepaalde zaken vertrouwelijk houden. Loslippigheid kan levens vernietigen. Het is zo belangrijk dat de informatie die we in een vergadering bespreken ook binnen de muren van die vergaderruimte blijft. Het is die houding van: ‘In ons huis wordt geen

kwaad over u gesproken.’ Als wij informatie vertrouwelijk houden, ontwikkelen we eenheid en vertrouwen. We moeten ons op het doel blijven concentreren om mensen te helpen tot Christus te komen. Zuster Menlove Er is nog een videopresentatie, deze keer in het Spaans. Over een jeugdwerkpresidium dat verslag uitbrengt aan een priesterschapsleider. Let op hun verantwoordelijkheid en bereidheid om de bisschop te helpen. Vignet 3 — In raden bijeenkomen

Zuster Vasquez Mijn raadgeefsters en ik waarderen onze vergadering met de bisschap vorige maand. Nu zijn er een paar punten die we graag met u willen bespreken. Ten eerste zijn we heel blij met wat er afgelopen zondag in het jeugdwerk gebeurde. Alicia Gonzalez had een toespraakje, en haar moeder Angela kwam luisteren. We hadden Angela al heel lang niet meer in de kerk gezien. Ze had tranen in de ogen toen ze luisterde. Ik denk dat ze iets voelde. Het is duidelijk dat kinderen hun ouders op unieke wijze geestelijk kunnen bereiken. Broeder Torres Dank u wel. Ik zal het aan de bisschop doorgeven. Hij zal er erg blij mee zijn. Misschien wil hij het wel doorgeven aan de huisonderwijzers van het gezin en aan de huisbezoeksters van Angela.

JANUARI 2004

13

Zuster Vasquez Dank u wel. U weet waarschijnlijk dat zuster Benites met haar gezin verhuisd is. Dat betekent dat we een nieuwe kinderkamerleidster nodig hebben. We hebben twee zusters overwogen — Maria Hernandez en Gloria Gonzalez. We denken dat ze allebei een goede keuze zouden zijn. Toen we in gebed gingen, hadden we over allebei een goed gevoel. Broeder Torres Het zijn fijne zusters. Ik zal hun naam opschrijven en uw aanbevelingen tijdens onze bisschapsvergadering deze week bespreken. Ik zal u bellen om u te laten weten wat de bisschop ervan vindt. Zuster Vasquez Dank u wel. Het is zo belangrijk voor de kinderen — vooral voor de kleintjes — om een vaste leerkracht te hebben. Met alle nieuwe gezinnen die in de wijk zijn komen wonen, hebben we een nieuwe lijst gemaakt met kinderen die zich op de doop voorbereiden. We hebben een kopie voor de bisschap gemaakt. We willen u ook graag uitnodigen om binnenkort de participatieperiode bij te wonen. Ons onderwerp is waarom we de normen van het evangelie naleven en hoe we er vreugde en gemoedsrust door kunnen vinden. Broeder Torres Heel graag. Ik kom graag op de derde zondag van de maand. Ik wil ook graag de klas van de elfjarigen bezoeken. Zuster Vasquez Dat zou geweldig zijn. Het is zo fijn als een lid van de bisschap ons bezoekt: veel kinderen hebben namelijk geen priesterschapsdrager thuis. Uw kleine Jose en Marcia zullen ook wel blij zijn. Broeder Torres Ik zal het er met de bisschop over hebben, maar ik neem aan dat u op me kunt rekenen. 14

Zuster Vasquez We hebben nagedacht over het verzoek van de bisschop om de ouders te helpen bij het bespreken van morele normen. Wat vindt u ervan als we ons met de oudere kinderen op ‘Mijn evangelienormen’ concentreren? We kunnen ze leren dat ze zich door het naleven van die normen voorbereiden op het naleven van de beginselen in de brochure Voor de kracht van de jeugd. Zou het mogelijk zijn dat de huisonderwijzers en huisbezoeksters nadruk leggen op de norm ‘Ik lees en kijk alleen naar dingen die goed zijn in de ogen van mijn hemelse Vader’?7 Zoals u weet vormen de media in deze tijd een grote verleiding voor de kinderen. Broeder Torres Dat is een goed idee. Ik zal het tijdens de volgende wijkraad te berde brengen, en u kunt uw idee dan verder toelichten. Zuster Vasquez Dat zal ik doen. Dank u wel. Bespreking — verantwoording afleggen

Zuster Menlove Een geregelde vergadering met een priesterschapsleider biedt de mogelijkheid om verslag uit te brengen van wat we gedaan hebben. Zuster Parkin Ik vond het leuk dat de jeugdwerkpresidente met een succesverhaal begon. Vorige week spraken we met onze priesterschapsleider en vertelden we hem over een van onze kleine wonderen. Ik denk dat hij daar hernieuwde kracht uit putte. Ik zag hoe hij erop reageerde, en dat was fijn om te zien. Wij assisteren hem, en hij is zo betrokken bij alles wat we in dit grote werk verrichten. Zuster Tanner Inderdaad. Ik denk dat een priesterschapsleider het recht heeft

om de succesverhalen te horen, omdat hij ook om deze mensen geeft en zich voor hen inzet. Een van de manieren om hem te helpen, is om over onze ervaringen te vertellen. Hij werkt. Zuster Menlove Ja, dat werkt echt. En uit de wisselwerking tussen het jeugdwerkpresidium en het lid van de bisschap blijkt hoeveel wederzijds respect zij voor elkaar hebben. Je kunt merken dat zij vaak samenwerken. In zo’n vergadering verspillen ze geen tijd. Ze hebben gebeden en ze hebben plannen gemaakt. De zusters waren voorbereid. Ze waren klaar om aanbevelingen te doen. Zuster Tanner Ja, en ik denk ook dat ze de werking van de kerk goed begrepen. Het presidium deed voorstellen met namen voor roepingen, en vertrouwde erop dat de Heer aan de bisschap zou bevestigen wie Hij op die roeping had voorbereid. Zuster Menlove Ik waardeerde de manier waarop het lid van de bisschap plannen maakte om het jeugdwerk te bezoeken. Daaruit blijkt zijn liefde voor de kinderen, en het belang van die hulporganisatie in de kerk. Je kunt merken dat hij het jeugdwerk eerder heeft bezocht, en hij is geïnteresseerd in wat er met de elfjarigen gebeurt. Het is fijn om te weten dat je er niet alleen voor staat. We helpen priesterschapsleiders en ouders — vooral ouders — bij het onderwijzen van hun kinderen in het evangelie. De zegeningen van een roeping

Zuster Tanner Ik vind al deze videopresentaties zo fijn omdat ze me laten zien hoe de zaken van de kerk geregeld behoren te worden. Tijdens instructiebijeenkomsten stellen mensen ons vaak vragen. En ons antwoord is meestal een

wedervraag. Bijvoorbeeld: ‘Hebt u het in gebed aan de Heer gevraagd? Wat hebben uw priesterschapsleiders u geadviseerd? Wat staat er in het handboek?’ Ziedaar drie goede richtlijnen bij ons streven om de Heer te dienen. Zuster Parkin Als je dienstbaar bent, krijg je bepaalde zegeningen. En ik wil u graag laten weten dat ik die zegeningen heb ontvangen. Daar kan ik van getuigen. Ik heb ze ervaren. Ik weet dat ze echt zijn. Mijn gezin is door mijn roeping gezegend. Vandaag hebben we enkele essentiële punten over de hulporganisaties naar voren gehaald. Overweeg enkele zaken die we besproken hebben. We hebben het over vertrouwen gehad. We hebben over eenheid, verantwoordelijkheid en vreugde gesproken. We hebben besproken hoe we de priesterschapsleiders kunnen bijstaan om personen en gezinnen tot Christus te brengen. In dit werk gaat het om de liefde voor elkaar en bovenal om onze liefde voor de Heer. Het is een bijzondere zegen voor ons om vandaag bij u te zijn. We leven en werken over de hele wereld, en toch zijn we allemaal verenigd in het evangelie van Jezus Christus. Dat is opmerkelijk. Tot slot willen we graag ons getuigenis geven. Zuster Menlove. Zuster Menlove Een roeping om te dienen is een heilige opdracht van de Heer. Het is een mogelijkheid om de liefde van de Heiland sterker te gaan voelen — zijn liefde voor ons en voor de mensen die wij dienen. Mijn gezin is zo gezegend door leidinggevenden in de priesterschap en de hulporganisaties die de Heer liefhebben. Ik ervaar zoveel vreugde als ik uw liefde voor de kinderen en hun gezin zie. Ik ben dankbaar voor de verlangens van uw hart om iedereen, ook de kinderen, te laten weten dat we

een liefdevolle hemelse Vader hebben die onze gebeden hoort en verhoort, en dat Jezus Christus onze Heiland en Verlosser is. Ik weet dat zijn evangelie door de profeet Joseph Smith is hersteld, dat de hemelen zijn geopend en dat we een hedendaagse profeet hebben, president Gordon B. Hinckley. Ik weet dat dat waar is. Ik weet het door het getuigenis van de Heilige Geest. In de naam van Jezus Christus. Amen. Zuster Tanner Ik ben zo dankbaar voor het voorrecht dat ik de priesterschap kan helpen in het geweldige werk om gezinnen te sterken en tot Christus te brengen. Het is zo’n zegen om de hand van de Heer te zien in alles wat we doen, en te weten dat Hij eenieder van ons liefheeft en zich om ons bekommert. Ik weet dat de Heer ons roept om te dienen, en Hij helpt ons bij dat werk, hoe zwak en eenvoudig we ons soms ook voelen. Het is een rijke zegen om de jongevrouwen te zien opgroeien en vooruitgang te zien maken, voorbereid om hun heilige taak thuis, in het gezin, op zich te nemen. Ik weet dat het gezin centraal staat ‘in het plan van de Schepper voor de eeuwige bestemming van zijn kinderen.’8 Ik weet dat Jezus Christus leeft, dat Hij ons liefheeft en dat we zijn herstelde evangelie op aarde hebben, met apostelen en profeten, en met alle sleutels van het priesterschap om gezinnen voor eeuwig aan elkaar en aan de Heer te verzegelen. Daarvan getuig ik, in de naam van Jezus Christus. Amen. Zuster Parkin We werken in drie verschillende hulporganisaties, maar we werken graag samen. We hebben elkaar lief. Ik heb een getuigenis van de macht van de profeet van God, president Gordon B. Hinckley. Ik ben dankbaar voor hem, voor zijn liefde en voor alle priesterschapsleiders die

vertrouwen in de zusters van de kerk stellen. Toen we over het werk van de hulporganisaties spraken, dacht ik aan de manier waarop de Heer van de vrouwen in zijn kerk houdt. Ik geloof dat hij blij is met hun bereidheid om in welke hoedanigheid dan ook te dienen, met een eenvoudig verlangen om Hem te dienen. Als er iets is wat ik de vrouwen in de kerk toewens, dan is het dat zij weten dat de Heer hen liefheeft en dat zij die liefde dagelijks voelen. Ik heb zelf de liefde van de Heer gevoeld en daar ben ik erg dankbaar voor. Ik getuig van mijn Heiland, Jezus Christus. Ik weet dat Hij leeft. Ik heb zijn leiding gevoeld, en ik heb de gemoedsrust ervaren die Hij ons allemaal belooft. Daarvan getuig ik, in de heilige naam van Jezus Christus. Amen. Notities 1. Conference Report, oktober 2003, 85; of Ensign, november 2003, 82. 2. In Conference Report, april 1996, 62; of De Ster, juli 1996, 43. 3. Geloof in God – voor jongens (2003), 22; of Geloof in God – voor meisjes (2003), 22. 4. Persoonlijke vooruitgang jongevrouwen (2001), 41. 5. Conference Report, oktober 2003, 65; of Ensign, november 2003, 60. 6. Conference Report (oktober 2003), 65. 7. Geloof in God – voor jongens (2003), 22; of Geloof in God – voor meisjes (2003), 22. 8. ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’, De Ster, januari 1996, 93.

JANUARI 2004

15

O U D E R L I N G D A L L I N H. O A K S Van het Quorum der Twaalf Apostelen

De priesterschap en de hulporganisaties

Fundamentele beginselen

De hartelijkste groeten uit de Filipijnen, waar we hard ons best doen om de kerk in het enige christelijke land in Azië te vestigen. Door de enorme groei zijn er ruim tweehonderdduizend leden van de eerste generatie, en veel nieuwe en onervaren leiders. In die omstandigheden moeten we ons op de fundamentele beginselen van de leer en het bestuur van de kerk concentreren. Tijdens mijn presentatie over de fundamentele beginselen van de kerk word ik vergezeld door vijf Filipijnse kerkfunctionarissen, die ik gevraagd heb om mijn directe publiek te zijn. Eenieder van hen vertegenwoordigt 16

duizenden anderen met soortgelijke verantwoordelijkheid in de grote groep leidinggevenden in priesterschap en hulporganisaties die deze uitzending volgen. een ringpresident, Raul Edgardo Vicencio, uit onze ring Makati; een bisschop, Michael Ramirez, uit onze ring Cainta; een ZHV-presidente, Filipina Fernandez, uit onze ring Pasay; een jongevrouwenpresidente, Liza Enciso, uit onze ring Quezon City-Zuid; en een jeugdwerkpresidente, Grace Teh, uit onze ring Antipolo. Ik wil u graag hartelijk bedanken voor uw aanwezigheid en uw geweldige dienstbetoon. Ons onderwerp vandaag is de priesterschap en de hulporganisaties. We kunnen het echter niet over deze twee onderwerpen hebben zonder ook het gezin te noemen. We zullen vaak naar het gezin verwijzen, dat zowel het fundament als de begunstigde van het werk van de priesterschap en de hulporganisaties is. We beginnen met drie leerstellige basisbeginselen aan te halen. Ten eerste worden de kerk en het eeuwige gezin door het gezag van het priesterschap gepresideerd. Het bestuur en de werkwijzen in de kerk en het gezin verschillen dan wel, maar het gezag dat aan beide ten grondslag ligt — het priesterschap — is hetzelfde. Ten tweede steunen de organisaties van de kerk en het gezin elkaar.

Op hun eigen terrein zijn ze onafhankelijk van elkaar, maar ze streven wel hetzelfde doel na — het doel van God om het eeuwige leven van zijn kinderen tot stand te brengen. (Zie Mozes 1:39.) Ten derde krijgen het HLD-gezin en de kerk allebei geestelijke voeding en leiding van onze Heer Jezus Christus. De Heiland heeft gezegd: ‘Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen’ (Johannes 15:5).

Ik heb hier een tak die ik onderweg naar deze bijeenkomst heb gevonden. Wat gebeurt er met deze tak die van de wijnstok is afgescheiden? Hij zal uiteraard sterven. Hij kan nooit meer vrucht dragen. Jezus heeft gezegd: ‘Blijft in Mij, gelijk Ik in u. Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien gij in Mij niet blijft’ (Johannes 15:3–4). Als De Kerk van Jezus Christus en het gezin vruchten willen dragen, moeten zij geworteld blijven in de Heiland Jezus Christus. Hetzelfde geldt voor al hun leden. Dat houdt in dat wij allemaal zijn geboden moeten onderhouden en naar zijn leringen en zijn aangestelde dienstknechten moeten luisteren. De oorsprong van de drie hulporganisaties

Het Eerste Presidium heeft ons gezegd: ‘Het gezin is de basis van een

rechtschapen leven. (…) De hulporganisaties van de kerk zijn georganiseerd om personen, gezinnen en de priesterschap te helpen bij het bereiken van goddelijke doelen.’1 Laten we eens naar de oorsprong en de zending van deze drie hulporganisaties kijken. De zustershulpvereniging werd in 1842 in Nauvoo opgericht, door de profeet Joseph Smith. Sommige invloedrijke vrouwen in Nauvoo wilden statuten op papier zetten, maar de profeet zei dat hij hun ‘iets beters’ zou geven. Hij zou ze ‘onder leiding van de priesterschap’ organiseren, ‘naar het voorbeeld van de priesterschap.’2 Deze organisatie zou geestelijke doelen nastreven, ‘niet alleen om de armen te helpen, maar om zielen te redden.’3 De profeet zei: ‘De organisatie van de kerk (…) was nooit volmaakt totdat de vrouwen georganiseerd waren.’4 Door de organisatie van de zustershulpvereniging kreeg de vrouw een officiële positie in de kerk en werd zij voorbereid op haar grote taken, zoals tempelwerk en zendingswerk. De organisatie die we nu de jongevrouwen noemen, werd zo’n dertig jaar later door president Brigham Young georganiseerd, om de jongevrouwen de kans te geven het evangelie te leren kennen en de kracht te ontwikkelen om de geboden te onderhouden en de vernietigende wegen van de wereld te verwerpen. De nieuwe organisatie kreeg al snel een naam die dat doel weergaf: De onderlinge ontwikkelingsvereniging van de jongevrouwen. Zo’n tien jaar later, toen president John Taylor profeet was, werd de noodzaak erkend om kinderen in het evangelie te onderrichten, en werd het jeugdwerk georganiseerd. En in dezelfde tijd werd duidelijk dat de jongemannen ook behoefte hadden om het evangelie te leren

kennen, te dienen en zich op het Melchizedeks priesterschap voor te bereiden. Daarom werden zij geordend en in quorums van de Aäronische priesterschap georganiseerd. Ouders en kerkleiders

In de Schriften staat het gebod: ‘Doet de wapenrusting Gods aan, om te kunnen standhouden tegen de verleidingen des duivels’ (Efeziërs 6:11). In hedendaagse openbaring wordt die wapenrusting beschreven als met waarheid omgord, met het borstschild der gerechtigheid, het schild des geloofs en de helm der zaligheid (zie LV 27:16–18). Kinderen en jongeren moeten van die wapenrusting worden voorzien. De heilige plicht om kinderen en jongeren die wapenrusting van God aan te doen, rust bij de ouders en andere familieleden, geholpen door leidinggevenden van de priesterschap en de hulporganisaties van de kerk. Onder leiding van de priesterschap

Bij het uitvoeren van hun taken werken de zustershulpvereniging, de jongevrouwen, het jeugdwerk en de quorums van de Aäronische priesterschap onder leiding van het gezag van het priesterschap. Vele jaren geleden heeft het Eerste Presidium gezegd: ‘Wij willen (…) dat iedereen goed begrijpt dat alle hulporganisaties onder het presidium en de leiding van de priesterschapsleiders van de wijk en ring vallen, die de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het werk van deze organisaties dragen’5 Dat betekent dat iedereen die in een hulporganisatie werkzaam is, aangesteld moet worden en de bevoegdheid moet krijgen om in het koninkrijk van God leiding te geven en te onderwijzen. Het houdt ook in dat de priesterschapsleiders die de hulporganisaties presideren, het werk

daarvan moeten leiden en daar toezicht op moeten houden. Ringpresidenten, bisschoppen en gemeentepresidenten mogen het werk van de hulporganisaties niet gewoon aan de leiders en leerkrachten daarvan overlaten om te doen en laten wat zij willen. Het werk van de hulporganisaties is, net als het werk van de quorums en andere organisaties van de kerk, bedoeld om het gezin te versterken, zoals ouderling Scott al tegen ons heeft gezegd. De quorums van de Melchizedekse priesterschap en de zustershulpvereniging doen dit voornamelijk door het onderrichten van de ouders — door ‘hen te vermanen (…) alle huiselijke plichten na te komen’, zoals de Heer in een openbaring heeft gezegd (LV 20:51; zie ook vers 47). De jongevrouwen en het jeugdwerk versterken het gezin voornamelijk door het onderwijs aan de kinderen en de jongeren, en door het organiseren van gepaste activiteiten. Net als de ouders hebben de leiders en leerkrachten van de kerk de opdracht van de Heer gekregen om uit de Schriften te onderwijzen, ‘waarin de volheid van het evangelie is vervat’ (LV 42:12). Deze goddelijke zending kan alleen volbracht worden als leidinggevenden en leerkrachten van hulporganisaties gehoor geven aan de leiding van de priesterschapsleiders, en als de priesterschapsleiders de hulporganisaties leiderschap, begrip en steun verlenen. Toepassing van beginselen

Laten we het nu even hebben over enkele praktische toepassingen van deze beginselen in de veranderende omstandigheden van een wereldwijde kerk. In het Handboek kerkbestuur staat dat ringpresidenten en bisschoppen geregeld met de ZHV-presidentes dienen te vergaderen.6 Hun

JANUARI 2004

17

raadgevers vergaderen geregeld met de presidentes van de jongevrouwen en het jeugdwerk.7 Broeders, de opdracht om geregeld te vergaderen houdt meer in dan één keer per jaar. En de bisschap heeft de opdracht om minimaal één keer per maand met alle drie presidentes in de wijkraad te vergaderen. Daar geeft de bisschap instructies op het gebied van leerstellingen en taken. Daar komen leidinggevenden in priesterschap en hulporganisaties bij elkaar om te bespreken hoe ze het onderwijs en de activiteiten in de wijk kunnen verbeteren, en hoe ze personen en gezinnen geestelijk kunnen versterken.8 Als de priesterschapsleiders niet met de leiders van de hulporganisaties vergaderen, of als de priesterschapsleiders niet voldoende leiding en steun aan de hulporganisaties geven, kunnen het onderwijs en de activiteiten van de geboden van de Heer gaan afwijken. Datzelfde kan gebeuren als leidinggevenden van hulporganisaties niet trouw zijn in het navolgen van de instructies van hun priesterschapsleiders. Ik heb bijvoorbeeld weleens de volgende afwijkingen vastgesteld, hier in de Filipijnen of in andere delen van de wereld: 1. Ik heb leidinggevenden van hulporganisaties horen klagen dat hun bisschop of gemeentepresident nooit met hen vergadert. Daardoor worden de instructies om ‘geregeld te vergaderen’, die ik zojuist heb genoemd, niet nageleefd. Het is noodzakelijk dat priesterschapsleiders geregeld met de leidinggevenden van hulporganisaties vergaderen, zoals we net hebben gezien in de video van de algemene presidentes. Presidentes van hulporganisaties worden ook uitgenodigd om aan de wijkraad deel te nemen, die minimaal één keer per maand wordt gehouden. 18

2. Ik heb ook functionarissen van hulporganisaties horen klagen dat hun priesterschapsleiders geen functionarissen en leerkrachten roepen en aanstellen. Ze geven de indruk ‘dat ze niet om ons geven’. Het is noodzakelijk dat priesterschapsleiders ijverig de nodige leidinggevenden van hulporganisaties roepen, zoals we net hebben gezien in de video van de algemene presidentes. 3. Ik heb alle jeugdwerkkinderen op zondagmorgen samen in één enkel lokaal gezien met versnaperingen en vermaak. Dat is geen jeugdwerk. In het jeugdwerk worden de kinderen in het evangelie onderwezen met muziek en geestelijke boodschappen, en met de liefdevolle geestelijke aanmoediging van de participatieperiode. 4. Jongevrouwen en Aäronischpriesterschapsdragers krijgen soms niet meer dan wekelijkse saaiheid in hun klaslokaal op zondag of doordeweeks ongeorganiseerde activiteiten, zoals basketballen, in een winkelcentrum rondhangen of in de kapel zitten kletsen. Dergelijke activiteitenavonden voldoen niet aan de norm van geïnspireerde leringen en activiteiten die met een doel voor ogen zijn georganiseerd. 5. Ik heb leerkrachten in de zustershulpvereniging en in priesterschapsvergaderingen horen praten over hun eigen hobby’s en stokpaardjes in plaats van over de onderwerpen die door een geïnspireerd leerplan voor deze klassen zijn ontworpen. 6. Zonder krachtig en geïnspireerd priesterschapsbestuur kan iedere organisatie (of activiteit) van de kerk een persoonlijk bezit worden om de hoogmoed en ijdele ambities (zie LV 121:37) van functionarissen en leerkrachten te bevredigen. Daar waarschuwde

de apostel Paulus voor toen hij de heiligen in Rome aanmaande mensen te mijden die ‘in afwijking van het onderwijs, dat [zij hebben] ontvangen, de onenigheden en de verleidingen veroorzaken.’ Hoewel dergelijke personen ‘schoonklinkende en vrome taal’ gebruiken, waarschuwde hij hen dat zij de ‘harten der argelozen’ misleiden en niet ‘onze Here Christus [dienen], maar hun eigen buik’ (Romeinen 16:17–18). Ons aan de omstandigheden aanpassen

De organisatie en het werk van de hulporganisaties van de kerk zijn in het Handboek kerkbestuur opgenomen. Laten we eens nagaan hoe we deze instructies in het handboek moeten toepassen. De volledige organisatie en het volledige programma van de hulporganisaties zoals in het handboek beschreven, zijn het ideaal. In een wereldwijde kerk, zoals in enkele gemeenten en wijken hier in de Filipijnen, zijn er echter omstandigheden waar maar een gedeelte kan worden toegepast. We mogen niet vergeten dat de omstandigheden en hulpmiddelen in verschillende delen van de wereld heel anders kunnen zijn. In sommige gebieden beschikken de leden van de kerk over veel tijd en de vervoermiddelen om aan de activiteiten van de kerk deel te nemen. Die gebieden met veel mogelijkheden hebben echter wel hun eigen uitdagingen, omdat in die gebieden veel alternatieve mogelijkheden om de aandacht van onze leden wedijveren. In andere gebieden werken de leden zes lange dagen per week of hebben ze nauwelijks genoeg geld om met het openbaar vervoer naar de kerk te komen. Misschien zijn daar niet zoveel mogelijkheden tot afleiding aanwezig, maar doordeweekse vergaderingen en

activiteiten worden daar door het tekort aan middelen moeilijk of onmogelijk. De hulporganisaties van de kerk zijn flexibeler op het gebied van organisatie en programma’s dan de organisaties van de priesterschap. De Schriften laten bijvoorbeeld geen ruimte om af te wijken van de priesterschapsverordeningen (zoals het avondmaal of de tempel) of van de organisatie van de priesterschap, zoals quorums, gemeenten, wijken en ringen. Evenmin kunnen afwijkingen worden toegestaan wat het huwelijk tussen man en vrouw betreft om het gezin te leiden. Deze verordeningen en organisaties van de priesterschap moeten over de hele wereld hetzelfde zijn. Daarentegen zijn de hulporganisaties die deze organisaties van de priesterschap steunen wel flexibeler in de manier waarop ze zijn georganiseerd en wat de taken betreft die zij volbrengen om die steun te verlenen. Die flexibiliteit moet uiteraard wel onder de supervisie van de priesterschapsleiders worden toegepast. Ouderling L. Tom Perry heeft ons daar vorig jaar, tijdens de eerste wereldwijde instructiebijeenkomst voor leiders, een goed voorbeeld van gegeven. Zijn instructies over flexibiliteit op het gebied van organisaties en activiteiten zijn vooral op de hulporganisaties van toepassing. U herinnert zich nog zijn instructie dat priesterschapsleiders een overzicht moeten maken van de behoeften van de leden en van het aantal actieve leiders in hun unit — de wijk of gemeente. Toen zei hij: ‘Baseer uw programma op het aantal beschikbare leiders en de behoeften van uw leden.(…) Groei niet harder dan de omvang en volwassenheid van uw unit toestaat.’9 Hier in de Filipijnen hebben we veel aan die instructies gehad. Als we die begrijpen en toepassen, weet ik zeker dat veel andere

gebieden met kleine gemeenten en wijken er ook iets aan zullen hebben. President Hinckley heeft ons een basisprincipe meegegeven waardoor wij ons in veel verschillende omstandigheden kunnen laten leiden: ‘Doe uw uiterste best. Meer vragen we niet van u’, zei hij. ‘De Heer verwacht niet meer van u. Doe gewoon uw uiterste best.’ 10 Broeders en zusters, het priesterschap van God is de grondslag van het gezag in de kerk en het gezin. Door dat gezag worden mannen en vrouwen geleid en geholpen. In de Schriften staat dat in de Here de man zonder de vrouw niets is, noch de vrouw zonder de man (zie 1 Korintiërs 11:11). Dat geldt zowel in de kerk als in het gezin. We moeten vooruitgang maken, hand in hand, en samenwerken om de grote zending van onze hemelse Vader te volbrengen, en het eeuwige leven van de mens tot stand te brengen. Ik getuig van de waarheid van deze zaken en van de goddelijke aard van onze Heiland Jezus Christus, die alles door zijn verzoening en gezag mogelijk heeft gemaakt. In de naam van Jezus Christus. Amen.

Notities 1. Zie brief van het Eerste Presidium, 7 december 1990. 2. Aangehaald door Jill Mulvay Derr, en anderen in Women of Covenant: The Story of Relief Society (1992), 27. 3. History of the Church, deel 1, 55. 4. Zie Derr, Women of Covenant, 41. 5. Brief van het Eerste Presidium, 13 januari 1923. 6. Zie Handboek kerkbestuur, boek 2: leidinggevenden in priesterschap en hulporganisaties, (1998), 194, 196. 7. Zie Handboek kerkbestuur, boek 2, 216, 229–230, 231. 8. Zie Handboek kerkbestuur, boek 2, 317. 9. ‘Programma voor de kleine unit’, Wereldwijde instructiebijeenkomst voor leiders, januari 2003, 9. 10. Gebiedsconferentie American Fork (Utah), 25 augustus 2002.

JANUARI 2004

19

PRESIDENT GORDON B. HINCKLEY President van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen

Sterk en onverzettelijk standhouden

Tegen het getij ingaan

Geliefde broeders en zusters, dit is een bijzonder interessante en belangrijke bijeenkomst. We hebben het voornamelijk over het werk van de hulporganisaties gehad die door vrouwen geleid worden. Zoals al eerder gezegd, zijn er uiteraard nog twee hulporganisaties — de jongemannen en de zondagsschool. Die zullen een andere keer aan bod komen. Maar de nadruk die we vandaag op de zustershulpvereniging, de jongevrouwen en het jeugdwerk leggen, komt nu goed van pas en is uiterst noodzakelijk. Niemand hoeft u te vertellen dat we in een bijzonder moeilijk tijdperk 20

van de wereldgeschiedenis leven. Overal worden normen verlaagd. Het lijkt wel of niets meer heilig is. Zoals president Faust heeft gezegd, lijkt het wel of het gezin uiteenvalt. Het traditionele gezin wordt hevig aangevallen. Ik vraag me af of de omstandigheden in Sodom en Gomorra erger waren. In die tijd smeekte Abraham de Heer om deze steden omwille van de rechtschapenen te sparen. Ondanks zijn smeekbeden ging het zo slecht dat Jehova tot verwoesten besloot. De steden en hun goddeloze inwoners werden vernietigd. Ook tegenwoordig zien we dergelijke omstandigheden. Ze zijn over de hele wereld te vinden. Ik denk dat onze Vader huilt als Hij op zijn eigenzinnige zoons en dochters neerkijkt. In de kerk doen we ons uiterste best om tegen dit kwaadaardige getij in te gaan. Maar het is een hels karwei, en soms vragen we ons af of we wel vooruitgang maken. Maar we hebben welzeker succes. We zien zoveel getrouwe jongeren die van ons aanmoediging en leiding willen ontvangen. We mogen de moed niet opgeven. We mogen ons niet laten ontmoedigen. We mogen ons nooit aan de macht van het kwaad overgeven. We kunnen en moeten de normen in stand houden waar de kerk al vanaf

het allereerste begin voor staat. Er is een betere weg dan de weg van de wereld. En als dat betekent dat we er alleen voor staan, moeten we het toch doen. Maar we staan er niet alleen voor. Ik weet dat er miljoenen mensen op aarde zijn die verdriet hebben over het kwaad om hen heen. Zij houden van alles wat deugdzaam, goed en opbouwend is. Ook zij willen hun stem verheffen en zich inzetten om de normen te handhaven die belangrijk genoeg zijn om behouden te worden en vooruitgang te maken. Helder schijnende hoop

Het is enorm belangrijk dat de vrouwen van de kerk sterk en onverzettelijk pal staan voor alles wat juist en gepast is in het plan van de Heer. Ik ben ervan overtuigd dat er geen enkele organisatie is die met de zustershulpvereniging van deze kerk vergeleken kan worden. Meer dan vijf miljoen vrouwen uit de hele wereld zijn er lid van. Als zij eensgezind zijn en met één stem spreken, is hun kracht onmetelijk. We roepen alle vrouwen van de kerk op om gezamenlijk voor deugd te staan. Daar moeten ze thuis mee beginnen. Dat kunnen ze in hun klassen behandelen. En daar kunnen ze in hun omgeving over praten. Zij moeten de leerkrachten en beschermers van hun dochters zijn. Die dochters moeten in het jeugdwerk en de jongevrouwen in de normen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen onderricht worden. Als u een meisje redt, redt u generaties. Zij zal in kracht en rechtschapenheid toenemen. Zij zal in het huis van de Heer trouwen. Zij zal haar kinderen in de waarheid onderwijzen. Zij zullen in haar voetsporen treden en op vergelijkbare wijze hun kinderen onderwijzen. En er zijn dan geweldige

grootmoeders die hen zullen aanmoedigen. Ik zie dit als een helder schijnende hoop in een wereld die op weg is naar de zelfvernietiging. Ringpresidenten en bisschoppen, wij smeken u om de vrouwen en meisjes in uw ring en wijk zoveel mogelijk te stimuleren en te helpen. Zij hebben de steun van de priesterschap nodig. Zij hebben uw leiding en raad nodig. Help ze zoveel mogelijk. Als u dat doet, helpt u ook uzelf. Het is bijvoorbeeld absoluut noodzakelijk dat de bisschop op het gebied van de welzijnszorg nauw samenwerkt met de ZHV-presidente. Die samenwerking komt meestal tot stand tijdens de maandelijkse vergadering van het welzijnscomité van de wijk, of zo nu en dan tijdens de wijkraad. Maar er kunnen zich noodsituaties voordoen, of omstandigheden die vertrouwelijk gehouden moeten worden. Dan kan het nodig zijn dat de bisschop en de ZHV-presidente overleg plegen. Als er in een gezin een stoffelijke behoefte is, is de ZHVpresidente de aangewezen persoon om het gezin te bezoeken en vast te stellen wat de behoeften zijn. De kracht van de vrouw

We hebben het vaak over de kracht van de priesterschap, en terecht. Maar we mogen nooit de kracht van de vrouw uit het oog verliezen. De moeder geeft thuis de toon aan. De moeder heeft de meest directe invloed in het leven van de kinderen. De moeder leert de kinderen bidden en leest prachtige verhalen uit de Schriften en andere bronnen voor. De moeder verzorgt de kinderen en voedt ze op de manier van de Heer op. Haar invloed is van het grootste belang. President Heber J. Grant heeft zelfs gezegd: ‘Zonder de toewijding en het zuivere getuigenis van de levende God in het hart van de

moeders in de kerk, zou de kerk afsterven.’1 In Spreuken staat: ‘Oefen de knaap volgens de eis van zijn weg, ook wanneer hij oud geworden is, zal hij daarvan niet afwijken’ (Spreuken 22:6). Het gezegde ‘de twijg buigt zich in de richting waarin de boom leunt’, is waar. We noemen onze vrouw vaak onze betere helft. Dat is in wezen waar. Zij is de schepper van het leven. Zij voedt de kinderen op. Zij is de leerkracht van de jongevrouwen. Zij is onze onmisbare metgezellin. Zij is onze medewerkster bij de opbouw van Gods koninkrijk. Zij speelt een belangrijke rol, en haar bijdrage is fantastisch. Zij voegt zoveel glans aan het leven toe.

Ik weet zeker dat de hemel ons goed gezind zal zijn. De Heer hoort en verhoort onze gebeden als wij ons toewijden aan dit werk en ons uiterste best doen. Ik bid voor jullie. Ik bid voor u tot de hemel. Ik dank u allen voor alles wat u doet, en ik bid dat u de kracht zult krijgen om meer te doen als u die grote, bijna overweldigende uitdaging van het leven in deze tijd onder ogen ziet. Ik heb u lief, en ik bid dat God u zal zegenen, in de heilige naam van Jezus Christus. Amen. Noot 1. Heber J. Grant, Gospel Standards, samenstelling, G. Homer Durham (1941), 151.

Bidden en werken

Wij hebben een grotere uitdaging dan we ons realiseren. Paulus heeft gezegd: ‘Wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten’ (Efeziërs 6:12). Verlies nooit de enorme geruststellende kracht van de verzoening van de Heiland uit het oog, waardoor wij opgebouwd en verlost kunnen worden. Door de verzoening worden onze overtredingen vergeven en krijgen we de kracht om rechtschapen te leven. Deze woorden van mij worden vaak geciteerd: ‘Doe uw best.’ Maar ik wil graag duidelijk maken dat we ons uiterste best moeten doen. We hebben vaak de neiging om tevreden te zijn met middelmatige prestaties. We zijn tot zoveel meer in staat. Broeders en zusters, we moeten op onze knieën gaan en de Heer om hulp, kracht en leiding smeken. Daarna moeten we opstaan en voortgaan.

JANUARI 2004

21

Notities

22

DUTCH

4

02242 40120 24240 120

9