Vrijdag 20 Maart 2015 We rijden de kibboets Dgania Bet uit en gaan zodra linksaf waarna we al snel een eerste stop maken bij een volgende kibboets. Het is een melkveebedrijf met zwart bonte koeien. Deze koeien zijn gefokt met rassen uit verschillende landen zodat ze geschikt zijn voor het Israëlisch klimaat. De koeien moeten aan hoge kwaliteitseisen voldoen en de niet geschikte kalveren gaan weg voor de slacht. Het bedrijf is half geautomatiseerd (nog geen melkrobot) en de koeien worden drie maal per dag gemolken. We krijgen nog een korte uitleg over het ontstaan van de kibboets. De kibboets is gebaseerd op de communistische gedacht van alles en iedereen is gelijk. De verklaring daarvan is dat de eerste Kibboetsen zijn gesticht door Joden die uit Oost Europa kwamen en dat gedachtengoed uit Rusland meenamen. Het boek “Altneuland” uit 1902 van Theodor Herzl is een belangrijke voorbeeld geweest waarop de Kibboetsen zijn georganiseerd. Terwijl deze communistische gedachte overal is mislukt, bestaan de kibboetsen nog steeds. Wel is het zo dat steeds minder mensen de Kibboetsen aantrekkelijk vinden om te verblijven en te werken. Vaak wordt nu personeel (management) ingehuurd. Ook worden Kibboetsen geprivatiseerd. Vooraanstaande Israëliërs als Golda Meïr en Simon Peres komen uit de kibboetsen. Onze volgende stop is Zafed. Dit relatief kleine dorp is een basis voor kabbalistische Joden. Deze Joden kopen onroerend goed en komen daar wonen omdat Zafed afgelegen is waardoor ze een eigen leer kunnen volgen. Dit heeft als gevolg dat de oorspronkelijke bewoners (Arabieren) vertrekken. We zien ook veel orthodox geklede Joden lopen. kabala betekent 'ontvangen' of 'dat was is ontvangen'. Het is de mystieke, esoterische kant van het Jodendom en zoekt een dieper begrip van de Torah dan zijn letterlijke interpretatie. De kabbala zoekt en geeft antwoorden over het wezen van God, het ontstaan van de wereld, de spirituele wereld en onze individuele relatie met God en met elkaar. Volgens de kabbalisten zijn alle antwoorden op de grote vragen die elke generatie zich weer stelt, zoals, wie ben ik, waar kom ik vandaan, waarom zijn we hier, in code te vinden in de Torah. Het is lang een geheime leer gebleven die mondeling werd doorgegeven aan een select aantal rabbijnen per generatie. De studie was voorbehouden aan getrouwde rabbijnen van boven de veertig jaar. Oningewijden die de kabbala bestudeerden, liepen
het gevaar gevangen te worden door krankzinnigheid. Men vond de kennis te gevaarlijk om met de grote massa te delen.
We bezoeken eerst een kleine synagoge en maken daarna een wandeling door de winkelstraat langs ateliers en winkels.
We gaan verder noordwaarts en daarna buigen we af naar het westen en passeren de kibboets Kefar Blum. Deze kibboets is een voorbeeld van een geprivatiseerde onderneming. Door zijn specialistische kennis van ontwikkeling en productie van optische instrumenten is deze kibboets gekocht door een Amerikaanse onderneming. We passeren de kibboets Dan en er verschijnen bordjes langs de weg “mijnenvelden”. Dat duidt er op dat we de grens met Syrië naderen. We maken een stop bij naar de bron van Baniass (één van de drie bronnen van de Jordaan) en de restanten van de grotten en tempel van Pan. Een fotogenieke plek waar we ook picknicken voor de lunch. Er zijn broodjes met kaas, omelet en tonijn waar we ruim de tijd voor nemen
Zo zag het er in zijn oorsprong uit en de restanten van de tempel zijn nog te beklimmen. De oorsprong van deze grot en tempel ligt in de eerste en tweede eeuw onder Griekse invloed.
Na de picknick vervolgen we onze weg naar de Golan hoogte en passeren een Druzendorp. De Druzen zijn na de bezetting van de Golan hoogte na de zesdaagse oorlog door Israël trouw gebleven aan Syrië. Ze vormen dus een bijzondere bevolkingsgroep in Noord Israël. Deze streek is onder andere ingericht voor de wintersport. Als we onze volgende stop, mount Bental hebben bereikt, klimmen we naar de top van de berg waar het ijzig koud is en waar een restaurant is met de naam coffee Anan. Aan de voet van de berg staat een Druze honing te verkopen.
De top van deze berg heeft een heel dubbel karakter. Het geeft een ruim uitzicht over Syrië maar dat is ook tegelijkertijd het bijzondere aan deze bergtop. In 1973 tijdens de Jom Kipoeroorlog vielen Egypte in het zuiden en Syrië in het noorden Israël tegelijkertijd aan. Rondom deze berg is hevig gevochten. De Syriërs vielen aan met ruim 1600 tanks en 1000 artillerie stukken. Israël beschikte over 160 tanks en toen de oorlog over was waren en nog 7 operationeel. Toch wist Israël de overwinning te behalen en 900 tanks van Syrië te vernietigen. Op de berg zijn nog de restanten van de verdedigingswerken te zien zoals loopgraven en resten van bunkers en mitrailleurnesten.
Op de berg treffen we tot ieders verrassing een uitkijkpost van de UNTSO (United Nations Truce Organisation) aan. De UNTSO is belast met het toezicht op de situatie tussen Israël en Syrië. De uitkijkpost van de UNTSO was bezet door twee UNTSO waarnemers. Een daarvan was de Nederlandse Luitenant ter zee 1e klasse, Louis Gilde-Leurs. Louis gaf een uitgebreide uitleg over hun rol en taak, die vooral is gebaseerd op waarnemen. Hij vertelde onder andere dat enkele maanden geleden nog gevechten zijn waargenomen. Hezbollah stelt zich dan op langs de flanken van de berg waardoor beschietingen op hen in Israël terecht komen. Onze gids had overigens geen hoge dunk van deze waarnemers. “als zij op de vlucht slaan, is dat voor Israël een teken dat de vijand er aan komt”.
e
Luitenant ter zeen 1 klasse Louis Gilde Leurs
Onder de indruk van alles wat we hoorden en zagen (en verkleumd van de kou) vervolgen we onze tocht en kunnen ons nauwelijks voorstellen dat het nog beter wordt. (Dat wordt het ook niet maar wat niet wil zeggen dat de rest niet meer de moeite waard was.) We rijden langs mijnenvelden, zien Israëlisch uitkijkposten, tankopstellingen en een basis van de UNTSO. Onze volgende stop is bij een viewpoint genaamd “blik op de vrede” waar we een mooi uitzicht hebben op het meer van Galilea (meer van Tiberias). Ook dit punt staat, naast het mooie uitzicht in het teken van de grensconflicten. Vóór de zesdaagse oorlog in 1967 was dit gebied in handen van Syrië en kon Syrië van hieruit met groot gemak Israël bestoken. Lans de grens met Jordanië rijden we weer naar het zuiden naar onze eigen kibboets. We maken een avontuurlijke afdeling aan zien aan de overzijde van de grens in Jordanië “toeristen” die picknicken om naar de grens met Israël te kijken.
Terug in onze eigen Kibboets krijgen we tot slot van deze enerverende dag nog een rondleiding. Deze kibboets is gesticht begin twintiger jaren in de vorige eeuw en heeft een melkveebedrijf met bijna 400 koeien. Er wonen 500 mensen in deze kibboets maar er zijn er maar 175 lid van de kibboets. Management wordt ingehuurd om de kibboets professioneel te kunnen exploiteren. Onze gastheer weet trots te vertellen van een onderzoek heeft uitgewezen dat hun koeien 11.000 liter melk per jaar geven, maar “onze boeren” hebben daar hun eigen ideeën over.
Deze route hebben we gereden
