We kunnen ons meten met toplanden

14e jaargang 22 april 2009 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanzemag.nl | Foto: Wiep Wierda

15

• Carmen Manduapessij voetbalt in eredivisie • Twitteren • Kaya wint 20.000 euro • Walk of Mud • Zinnenprikkelende producten voor Australian • Trainen voor marathon

Carmen voetbalt bij Heerenveen en in Oranje

‘We kunnen ons meten met toplanden’ Carmen Manduapessij (17) begon op haar zesde bij de F’jes van FC Lewenborg. Daar viel het talent van de middenvelder al op en Be Quick benaderde haar om met de D-junioren in de topklasse te komen spelen. Ze werd gescout als veelbelovend jong talent voor het districtteam van het Noorden en ze had vorig Foto: Wiep Wierda

jaar de keuze uit SC Heerenveen en de VS. Sinds februari studeert ze ook nog Communicatie & Media aan de Hanzehogeschool. Lastige keus, Heerenveen of Florida?

‘Het inschrijvingsbewijs voor de universiteit van Florida lag al klaar toen de uitnodiging voor de talentendag van SC Heerenveen op de mat viel. Zeven meisjes werden uitgenodigd om stage lopen. Daarvan zijn er drie uitgekozen en daar zat ik bij. Amerika is natuurlijk prachtig. Vrouwenvoetbal is daar veel populairder dan mannenvoetbal. Amerika kan ik later altijd nog proberen. Ik heb het geweldig naar mijn zin bij Heerenveen.’

in een gelijk spel, maar de Franse dames scoorde drie keer in de laatste vijf minuten. We waren echt de betere ploeg. Dan baal je wel. We hebben een prima prestatie neergezet, maar om ons te plaatsen voor het EK moeten we van 23 tot en met 28 april naar de tweede kwalificatieronde in Zwitserland. De eerste ronde in Litouwen heb ik gemist vanwege een blessure. Ik denk dat we een kans maken. We hebben in La Manga laten zien dat we ons kunnen meten met toplanden. Het is nu aan ons om de kansen om te zetten in doelpunten.’

Is er veel verschil tussen Be Quick en Heerenveen?

‘Ik speelde bij Be Quick bij de B-junioren en bij Heerenveen in de Eredivisie. Ik heb de Ajunioren overgeslagen. Dat is geen punt. De eredivisie is wel een stuk intensiever. Ik train nu elke dag, behalve zaterdags. Op zondagochtend al om kwart over negen. Af en toe een keer op stap moet kunnen, maar niet op zaterdag, vindt de trainer. Op donderdag spelen we een wedstrijd.’ Je voetbalt ook in Oranje?

‘Ik ben begonnen bij de vrouwen onder de 15. Vorige maand ben ik met Oranje onder de 19 naar een oefentoernooitje in Spanje geweest. Dat ging best lekker. We zaten in een zware poule met Zweden, Engeland en Frankrijk. De eerste wedstrijd verloren we ongelukkig van Engeland. Daarna wonnen we terecht van Zweden. Het duel tegen Frankrijk leek te eindigen

2

HANZEMAG WOENSDAG 22 APRIL 2009 [15]

Kun je van het voetbal leven?

‘Mannen- met vrouwenvoetbal vergelijken is zoiets als appels met peren vergelijken. Mannen zijn niet alleen fysiek sterker en sneller, financieel is het ook een ander verhaal. De dames worden betaald via een omweg. Dus officieel is het geen betaald voetbal. Ik zou ervan rond kunnen komen. Geen eigen huis kopen, dat niet. Maar ik woon nog bij mijn ouders, dat scheelt natuurlijk. Verder is er ook weinig glitter en glamour voor de dames weggelegd. We mogen wel eens leuke clinics volgen en laatst met de mannen en de vrouwen van Heerenveen naar Center Parcs. Een familiedag voor de fans. Af en toe komen we op televisie. RTL8 zendt iedere zaterdag om kwart voor vijf een wedstrijd uit.’ Wie zijn jouw voetbalhelden?

‘De Braziliaanse spits Martha is de beste voet-

balster. De vrouwelijke Ronaldinho, de Braziliaan die bij AC Milan speelt. Ik vind Robben en Suarez erg goed. Suarez vind ik dan weer niet zo’n sympathieke voetballer en Robben wil nog wel eens dubieus onderuit gaan binnen de zestien meter, maar het zijn topspelers.’ Waar droom jij van?

‘Voetballen is mijn leven. Ik droom dat vrouwenvoetbal als een volwaardige sport wordt beschouwd. Er zijn nog zoveel mannen die zeggen dat vrouwen niet kunnen voetballen. Vannacht droom ik dat we morgen winnen van AZ. We spelen thuis in het Abe Lenstra-stadion en er komen meer dan zevenduizend mensen. Loes Vader

Eredivisie vrouwenvoetbal In 2007 legde de KNVB de basis voor een eredivisie voor vrouwen. ADO Den Haag, AZ, SC Heerenveen, FC Twente, FC Utrecht en Willem II besloten mee te doen. De eerste wedstrijd werd op 29 augustus 2007 gespeeld tussen Twente en Heerenveen. Heerenveen won met 2 - 3. De vrouwen spelen een gesloten competitie, dat betekend dat er geen teams kunnen degraderen. Alle teams treffen elkaar vier keer per seizoen, twee keer thuis en twee keer uit. De landskampioen mag deelnemen aan de UEFA Womens’s Cup, het EK voor vrouwen. Het eerste seizoen werd ADO Den Haag landskampioen en eindigde Heerenveen op de zesde plaats. Op dit moment staat Heerenveen ook zesde.

INHOUD Pagina 4

Versus Twitter-ja-twitter-nee

Pagina 6

Annousjka Abbring ergert zich groen en geel aan haar dagelijkse modderbad

Pagina 7

Bij de Les HBO-psychologen testen een test

Pagina 9

Afstuderen op een gratis vakantie

Pagina 10

Oud-Minervastudent maakt vouwwerk voor gevorderden. ‘Er komt geen lijm aan te pas’

Pagina 11

Stage in Tanzania. ‘Sinds The Lion King is dit mijn droom’

Pagina 13

Studenten M&M verzinnen tien nieuwe zinnenprikkelende producten voor Australian Homemade

Pagina 14

UITwonen Er gaat niets boven Groningen, vooral als je verliefd bent

Pagina 17

Legal Alien Tanja Friedrichs from Omsk: ‘In Groningen you meet people from all over the globe’

Pagina 18

Stoyan Nedin: ‘You want to bake the perfect burger or be the Burger King?’

9 6

7

13 17 11 [15] 2009 22 APRIL WOENSDAG HANZEMAG

3

VERSUS

Twit-twat? Dé twitteraar van Nederland, Maxime Verhagen, tsjilpt en kwettert dat het een lieve lust is. Wie zich inschrijft als volger van de minister van Buitenlandse Zaken blijft op de hoogte van z’n handel en wandel. Docent Informatiedienstverlening & -Management Kees Westerkamp ziet mogelijkheden voor twitteren in het onderwijs. Doe maar niet, adviseert docent Communicatiesystemen Arnold Greidanus.

TEG

R VOO

EN

Kees Westerkamp (42) ‘Het aantal twitteraars steeg in één jaar van 474 duizend tot zeven miljoen. Het is een vorm van communicatie die uitstekend aansluit op de behoefte aan snelle informatie. Zeven miljoen! En de sneeuwbal is nog maar net aan het rollen. ‘Een tijdje terug maakte een vliegtuig een noodlanding op de rivier de Hudson. In New York. Maar wie kwam met de scoop? Niet de plaatselijke kranten, niet de radio of de tv. Nee, het was een doodnormale passant die het nieuws twitterde. ‘Het is helemaal gratis en voor niks. Op twitter.com zet je berichten ter grootte van een sms’je, het zijn een soort microblogjes. Je maakt zelf uit wie toegang tot je berichten krijgt: ongewenste volgers blokkeer je gewoon. Zo houd je het overzichtelijk. ‘Ik schrijf artikelen over informatiedienstverlening en zet die op m’n weblog. Vervolgens twitter ik dat het artikel daar te vinden is. Inmiddels is de redactie van Informatie Professional, hét vakblad, één van mijn volgers. Zij zien dat het artikel af is, bekijken het en hup, ze nemen het over in het nieuwste nummer. Zo is twitteren voor mij een goed hulpmiddel om de opleiding te promoten. ‘Via twitter volg ik studenten die stage lopen. Ook hun stagebegeleiders houd ik zo in het oog. Marloes zit op dit moment

4

Arnold Greidanus (50) in Flagstaff, ik ben goed op de hoogte hoe of het met haar gaat. Zij twittert op de pc, twee andere studenten doen het via de telefoon. ‘Het zou prachtig zijn als al m’n studenten zouden twitteren. Stel dat ik ziek word: ik maak een bericht en zet dat op twitter. Dan kunnen de studenten dat ter plekke zien. Het kan ze een gang naar school besparen, ze kunnen zelfs omkeren als ze al onderweg zijn. Met sms kan dat ook, maar dan zou ik hele lijsten telefoonnummers moeten hebben. ‘Een paar mensen van de Hanzehogeschool zijn inmiddels aangesloten op een twitvoorziening voor bedrijven. Yammer is alleen voor HG-personeel. Een leuk initiatief waarmee het mogelijk is om een duidelijke doelgroep van informatie te voorzien. ‘Het systeem heeft een zelfreinigend vermogen. Als ik nu twitter dat er een grote brand is uitgebroken op het Zernikecomplex, zal er vast een collega-twitteraar zijn die dat betwist. Een paar weken terug kwamen er allemaal merkwaardige berichten van een twitteraar die zich uitgaf voor minister Bos. Zijn collega Maxime Verhagen was er als de kippen bij met de mededeling dat Wouter Bos, de echte, niet twittert.’


‘Digitale onanie, Narcisme 2.0, dat is het. Neil Postman schreef het boek Amusing Ourselves to Death. De huidige tijdgeest kun je omschrijven als Communicating Ourselves to Death. Internet wordt steeds meer een vergaarbak van allerpersoonlijkste oprispingen en zielloze opinies. Twitter is daar een zoveelste uiting van, net als al die weblogs en sociale netwerken als hyves. Communicatie is geen middel meer, maar een doel. Ik twitter, dus ik besta. ‘Iedereen moet doen wat ie wil. Het mooie van internet is juist de lage drempel. De oerdroom van de mensen van het eerste uur is uitgekomen, internet is een superdemocratisch medium: iedereen is z’n eigen uitgever geworden. Maar het bos groeit de laatste jaren wel heel erg. Er staan zoveel bomen dat het verdomde moeilijk wordt om de verborgen schatten te vinden. Het aantal persoonlijke mededelingen groeit enorm en zoekmachines verwijzen daar steeds vaker naar. Wie informatie zoekt, raakt zo steeds vaker verzeild in irrelevantie webdiscussies. ‘Twitter is misschien wel het eindpunt van de versnippering van content (de inhoud van informatie op internet, red.). Toen internet opkwam, was het motto: content is king. Goede content beschouwden we al voorwaarde voor goede websites. Dat idee staat nu erg onder druk, internet is verworden tot een plaats voor

zelfbevestiging en –manifestatie. Iedereen gebruikt het om sporen van zichzelf achter te laten. En met twitter doe je dat erg fragmentarisch. De poes is dood of heb een half bruin gehaald bij de bakker. Ik zie de meerwaarde niet. ‘Sommige internetgebruiker lijken verslaafd, voortdurend op zoek naar een roes van digitale prikkels. Tijd voor reflectie is er nauwelijks. Jongeren doen hun huiswerk met de computer op schoot, want ze moeten chatten en hun mailbox in de gaten houden. Ondertussen staat de tv op MTV, de mobiele telefoon is nooit ver weg voor sms’jes en de broodnodige belletjes. En daar komt twitter dan nog eens bij. Jongeren zijn constant alert op nieuwe impulsen. Dat gaat natuurlijk ten koste van de aandacht en de diepgang. Dat zie je terug in geschreven teksten van sommige studenten. Aan het begrijpelijk verwoorden van hun ideeën besteden ze nauwelijks tijd en moeite. Op twitter, hyves en sms is dat misschien geen probleem, maar in de niet-virtuele wereld is het een handicap. Vreemd: hoe meer communicatiemiddelen, hoe slechter we communiceren.’ Tekst & foto’s: Boudewijn Otten

Kwesties gezocht! Ook een heikele kwestie? Een vurig pleitbezorger van ’t een of ander? Treed in het strijdperk in de rubriek VERSUS. Mail: [email protected].

kort nieuws

Kaja wint jazzprijs: 20.000 euro

Foto: Boudewijn Otten

Kaja Draksler heeft de Deloitte Jazz Award gewonnen, de grootste prijs voor jazztalent in Nederland. De vierdejaars Piano aan het Prins Claus Conservatorium speelde op 8 april tijdens de finale in het Bimhuis in Amsterdam Driekusman Total Loss van Misha Mengelberg, eigen composities en bewerkingen van Frédéric Chopin en Thelonious Monk. De uit Slovenië afkomstige Kaja (22) won optredens in het Amsterdamse Concertgebouw (tijdens het Robeco Jazzcafé Live op 28 augustus) en op de Brussels Jazz Marathon van 2010. De twintig duizend euro die Kaja in de wacht sleepte, gebruikt ze voor een studie in de Verenigde Staten.

Hbo maakt veel BSA-slachtoffers

Mbo’ers kiezen massaal voor doorstuderen

PA-studenten houden modeshow

HG-studenten maken Oegandafilm

Nederlandse hogescholen gebruikten in het studiejaar 2007-2008 ruim veertien duizend keer een bindend studie-advies (BSA) om slecht presterende eerstejaars te weren van deelname aan het vervolg van de opleiding. Dat rapporteerde de Onderwijsinspectie begin april aan minister Ronald Plasterk. De gezamenlijke universiteiten kwamen in 2007-2008 niet verder dan 39-honderd BSA’s. Het verschil vloeit voort uit de populariteit van het middel: 98 procent van de hbo-opleidingen gebruikt het BSA, op de universiteiten doet slechts 43 procent dat. In het hbo vallen de meeste BSA-slachtoffers bij de economische en educatieve opleidingen, waar één op de vijf studenten wordt weggestuurd.

Omdat de arbeidsmarkt krimpt, kiezen studenten in het middelbaar beroepsonderwijs in groten getale voor doorstuderen. De vereniging voor middelbare beroepsopleidingen, de MBO-raad, schat dat 35 duizend studenten zich het komend schooljaar zullen inschrijven voor een tweede studie aan één van de regionale opleidingscentra. Over het aantal studenten dat zich, met een mbo-diploma op zak, zullen storten op een hboopleiding heeft de MBO-raad geen cijfers, maar ook hier verwacht de organisatie een groei ten opzichte van voorgaande jaren. Het kabinet geeft de komende jaren een half miljard euro uit voor de bestrijding van jeugdwerkloosheid. De MBO-raad en de vereniging van hogescholen (de HBOraad) pleiten ervoor om een deel van dat geld te investeren in beroepsonderwijs.

Zes studenten van de Pedagogische Academie zamelen op de Hanzehogeschool (HG) kleding in voor het goede doel. De studenten, die deelnemen aan de onderwijsexpeditie van stichting Edukans, moeten de man duizend euro inzamelen voor onderwijsprojecten in derdewereldlanden. HG’ers kunnen de studenten én het goede doel steunen door gebruikte kleding in bakken te gooien die de studenten in alle HG-gebouwen hebben geplaatst. De vintage kleding wordt op 2 juni in het Atrium geshowd en daarna verkocht in het Cultuurcafé op het Zernikecomplex. De modeshow in het Atrium begint op 2 juni om twaalf uur ’s middags. (www.edukans.nl, kies: onderwijsexpeditie).

HG-studenten Rosanne Drenthe, Jop Heinen, Connilia Ambei Tebo-Marie, Anna Nordmann, Corinda Roelfsema, Marit Schakel en Jacob de Vries zijn met documentairemaakster Swanhilde de Jong in Oeganda. Ze maken een educatieve film over meisjes en vrouwen in de techniek voor het project Uchange for equal opportunities. Oegandese studenten bepalen het script en spelen rollen in de film. De studenten buigen zich met Oegandese studenten van vier technische scholen over een communicatiecampagne, de huisstijl en de website voor hun scholen. Aan het einde van het project geven de HG-studenten een workshop voor hun Oegandese medestudenten. De verrichtingen van de studenten zijn te volgen op www.uchange-uganda.com.

HG experimenteert met BSA-norm

NK Studenten Poker

CDA wil uitbreiding student-containers

HG-student wint Kunstbendeprijs

De HG wil opleidingen die dat wensen de mogelijkheid geven om een hogere norm voor het Bindend Studieadvies vast te stellen. De huidige norm van veertig studiepunten, die eerstejaars moeten halen om tot het tweede jaar te worden toegelaten, vinden sommige opleidingen te laag. Het College van Bestuur stelt voor om die opleidingen de kans te geven om een hogere norm te stellen, met een maximum van vijftig studiepunten. De uitvoering van dit nieuwe beleid zal de komende twee studiejaren nauwlettend in de gaten worden gehouden en worden geëvalueerd. Het voorstel ligt op 20 april voor aan de medezeggenschapsraad (HMR). De HG kan dit beleid niet uitvoeren zonder instemming van de HMR.

Vanaf zondag 19 april organiseren Studenten.net en Holland Poker voor het eerst het Nederlands Kampioenschap Studenten Poker. Acht weken lang kunnen studenten het online tegen elkaar opnemen met virtuele kaarten. Om mee te kunnen doen moeten studenten zich inkopen voor 2 dollar 20, pokersoftware laden en een account aanmaken. Iedere zondagavond om acht uur wordt er gespeeld. De topdrie van de spelers van die dag gaat door naar de grand finale op 14 juni. Studenten kunnen zich individueel of als vereniging inschrijven. Hoofdprijs is een ticket naar de World Series of Poker in Las Vegas, voor verenigingen zijn er pokertafels en LCD-tv’s te winnen. Info: poker.studenten.net.

Het CDA wil extra zeecontainers plaatsen voor studenten- en jongerenhuisvesting. De gemeente Groningen, de woningcorporaties en de onderwijsinstellingen willen de komend zeven jaar 4500 wooneenheden voor jongeren bouwen, maar op de geplande locaties (Paddepoel, Eendrachtskade, Friesestraatweg en CiBoGa-terrein) kan niet op korte termijn gebouwd worden. CDA-raadslid Joop Vogel wil dat plan versnellen door de plaatsing van containerwoningen. De woonstudio’s, zoals aan het Damsterdiep en de Antillenstraat, zijn een goed alternatief omdat de jongeren die er wonen tevreden zijn over hun woonruimte. Vogel stelt voor om nieuwe bouwlocaties voor de containerwoningen te zoeken. Hij noemt de voormalige locatie voor buitenlandse studenten op het Zernikecomplex als mogelijkheid.

Eerstejaars Sociaal Juridische Dienstverlening Richard Vis heeft op 11 april in Assen de eerste prijs gewonnen bij de voorronde van Kunstbende Drenthe in de categorie Taal. Opdracht was een verhaal, raptekst, gedicht of songtekst te schrijven en te presenteren. Het thema was macht. De jury, onder voorzitterschap van dichter Jean Pierre Rawie, was onder de indruk van de manier waarop Vis de macht van de liefde wist te verwoorden. Ook zijn podium-performance was indrukwekkend. Als winnaar van de voorronde gaat hij door naar de finale op 27 juni in Amsterdam. Kunstbende is een wedstrijd voor creatief talent van dertien- tot en met achttienjarigen.

[15] 2009 22 APRIL WOENSDAG HANZEMAG

5

FRICK

Walk of Mud voor Groningse HG’ers

Sterkte Op paasmaandag stond hij er ineens, in een tuintje. Een struik met een weelde aan witte bloemen, heel veel bloemen en heel weinig blad. Ik stapte van m’n fiets om dit stukje stadsflora te botaniseren. Het midden van de bloem was een bolletje geelwittige steeltjes, het bloemblad bestond uit een dozijn ver van elkaar afstaande langwerpige sneeuwwitte vingers. De meeste van die vingers hingen slap, als condooms na gebruik. En, inderdaad heel opmerkelijk, ook van dichtbij droegen de takken nauwelijks blad. Ik wipte weer in het zadel en besloot: dit is een rare plant. Ik bedoelde raar in de betekenis van zonderling. Maar raar betekent ook zeldzaam. En dat is ie niet, de stermagnolia, want zo gaat de condoombloemplant door het leven. De magnolia stellata staat werkelijk overal. Ik turfde er tijdens dat fietstochtje van vijftien kilometer zo maar 138 stuks. Klein en groot. Jong én oud. Ze bestaan dus al jaren. Maar ik, floraal gesproken toch wel een oplettend type, zag hem jaren over het hoofd.

De HG’ers die achter het Willem-Alexander (moeten) parkeren, krijgen dagelijks een modderbad, volgens Annoesjka Abbring. ‘Het is in één woord verschrikkelijk.’

Versterken bestaat ook al jaren. Het woord leidde decennia lang een tamelijk anoniem bestaan, als een stermagnolia in een beschutte kloosterhof. Maar het is net als met de plant: nu versterken mij is opgevallen, lees ik het ineens overal. Vroeger werd het woord vrijwel alleen gebruikt in de bouw: een fundering versterken met gewapend beton. Dat idee.

6

lijk uit je auto komen. Auto’s worden her en der neergezet, dubbelparkeerders zorgen ervoor dat je er bijna niet meer uit kunt komen. Zelfs mijn buurman weet van de erbarmelijke omstandigheden, omdat ook deeltijdstudenten daar ’s avonds moeten parkeren. ‘Wat ziet je auto er weer uit, jij werkt zeker ook bij de Hanzehogeschool?’, zegt hij dan. Tot overmaat van ramp deelt de politie bekeuringen uit als je je auto op een ander stukje zand zet. Mijn collega zakte laatst tot haar enkel in het zand. Is het de bedoeling dat we in regenlaarzen en regenbroek uit onze auto stappen? Zelf vond ik op een dinsdag na een dag hard werken mijn auto compleet wit gezandstraald terug. Ik had hem bij de allerdiepste plas gezet… die er in de ochtend niet was. Ik had geen zicht meer naar rechts toen ik wegreed en thuis bij de noodzakelijke wasbeurt zag ik dat het zand tot diep in de portieren en spiegels zat. Een dag daarvoor had ik hem al laten wassen voor zeven euro en om dit bedrag nogmaals uit te geven, werd mij iets te gortig. Kortom, sinds september merk ik niks van de Walk of Fame, een Walk of Mud


komt eerder in de buurt. Mijn begin van de dag, mijn optimisme, het werken voor de HG, verdwijnt na het parkeren in de ochtend en anders wel als ik weer terug kom. Wellicht dat iemand enige verlichting kan brengen voor de verbannen medewerkers en studenten? Annoesjka Abbring, medewerker studentenadministratie

Supermarkt

HG vers

De Walk of Fame is ver te zoeken bij medewerkers en studenten die verbannen zijn naar P4, de parkeerplaats achter het Willem-Alexander Sportcentrum, de plek voor HG’ers zonder parkeerkaart. Medewerkers en studenten uit de gemeente Groningen hebben geen vrije toegang krijgen tot de bestrate parkeerplaatsen. Dat is een keuze van de Hanzehogeschool (HG). Hier moeten we ons bij neerleggen. Ik vind een afstand van elf kilometer van mijn huis naar het werk, te ver en onveilig. Ongeschikt om elke dag te fietsen, zeker niet als het regent of donker is. Dus ga ik met de auto. Er ís een nieuwe parkeerplaats, P4. Je zou denken dat er voor de mensen die niet op de fiets gaan iets is geregeld is. Dat is er wel, maar je moet niet vragen hoe het parkeerterrein eruit ziet. Het is in één woord VERSCHRIKKELIJK. Sinds 1 september parkeer ik vijf dagen per week mijn auto op P4. De eerste gesprekken met mijn collega’ gaan ‘s ochtends over de erbarmelijke parkeeromstandigheden. Enorme diepe plassen, allemaal zand, vieze schoenen, broeken en auto’s. Je kunt niet fatsoen-

Met uw gitaar Laat u wijnen dansen En uw hoed van grijze haren Zorgt voor heimwee naar de toekomst Uw stem doet mensen spreken Over rook en over noten En wanneer men weg fietst Bent u tien cent rijker

Versterken klinkt krachtig, maar het huidige gebruik is zo slap als wat. Bos wil IMF versterken, staat er boven een krantenartikel. Wat wil minister Bos? Uit het artikel blijkt dat hij vindt dat de betrokkenheid van andere landen minder vrijblijvend moet worden. Wat gaat Bos doen? Hoe gaat Bos dat doen? U begrijpt, al deze vragen blijven keurig onbeantwoord. Versterken is een werkwoord dat kregel maakt. Het geeft vaag een richting aan, maar het maakt nooit expliciet. Een ideaal woord voor politici en bestuurders. Binnenkort rolt het nieuwe Strategische Beleidsplan van de Hanzehogeschool van de persen. ‘Ik denk dat ik ga turven hoe vaak ik daarin het woord versterken tegenkom, het allernieuwste staaltje vaagtaal’, meldde ik mijn collega K. ‘Versterken is helemaal niet nieuw’, bromde K, goed op de hoogte, ‘de voorganger van het huidige plan heette al Versterkt Verder.’ Ik besloot ter plekke: ik schaf een rare plant aan.

Jan Willem Hajo Frick

bij de les

Het testen van een test Op de universiteit klaargestoomde psychologen moeten weten hoe ze een goede test in elkaar zetten. Hbo-psychologen moeten kunnen beoordelen of zo’n test oké is en ermee

Foto: Boudewijn Otten

kunnen werken. Dat leren studenten het best door met zo’n test aan de slag te gaan.

Femke (l), Joelle, Wietske en Gijs hangen aan de lippen van ProSelectman Olav (niet op de foto).

‘We dachten eerst aan open vragen, maar nee, een schaaltest is veel geschikter.’ Haar boodschap is helder, maar haar stem onvast. Rania is zenuwachtig. De ogen van veertien studenten zijn op haar gericht: er zitten concurrenten tussen. Warm is wel de blik van Nienke Velterop, bemoedigend en aandachtig: toe maar, Rania, lijkt ze te zeggen. Ingrid Veldscholten en Fransis Bosch zijn minder goed te peilen. En dat hoort ook zo, de dames vertegenwoordigen de opdrachtgever, het Talent & Career Center (T&CC). Negen weken geleden klopte het Groningse loopbaanadviesbureau op de Hanzehogeschool aan bij Toegepaste Psychologie. Zou het niet leuk zijn om de bezoekers van de website te trakteren op een test waarmee ze hun tevredenheid over hun huidige werk in kaart kunnen brengen? Iets leuks, iets snels, iets nuttigs? Natuurlijk zou dat leuk zijn. De begeleiders van de tweedejaars maakten er een opdracht van, vijf studiepunten. Drie groepen mochten gaan nadenken over zo’n baantevredenheidstest, een testopzet maken en hun bevindingen presenteren aan het Talent & Career Center. En die presentatie vindt vandaag plaats, op de dinsdag na Pasen, buiten schijnt de zon, in lokaal L0.07 van de Marie KamphuisBorg is het aangenaam

fris. De Minnesota Satisfaction Questionnaire (MSQ) is een test die zich al decennia heeft bewezen als goed instrument om baantevredenheid te meten. Voor SMART, Rania’s groep, was de MSQ een handig handvat. ‘De MSQ is heel uitgebreid, het kost tijden om zo’n test te doen. We hebben hem goed bestudeerd en daardoor ideeën opgedaan. Uiteindelijk zijn we tot een test gekomen die de baantevredenheid meet op twintig aspecten.’ Die test legde SMART voor aan 25 proefpersonen, allemaal hoog opgeleide werknemers, de doelgroep van het T&CC. De deelnemers vulden de proeftest online in. Logisch, de uiteindelijke test komt ook op internet. Daarna interviewden de groepsleden van SMART de proefpersonen om er achter te komen wat ze van de test vonden. ‘De lengte van de test vonden ze wel oké’, rapporteert Rania’s groepsgenoot Auke, ‘een minuutje of vier.’ Problematisch vonden de proefpersonen dat sommige vragen zich te veel op de emotie richtten. Auke: ‘We hadden een paar vragen die begonnen met: in mijn huidige baan voel ik me… Dat bleek te veel van het goede. Dat hebben we objectiever geformuleerd door zinnen met het werkwoord vinden te gebruiken: ik vind mijn huidige baan… Het lijkt een detail, maar de respondenten vonden het

prettiger.’ De baantevredenheidstests die de drie groepen maakten, lijden aan eenzelfde euvel. Ze geven het grif toe: over de betrouwbaarheid is weinig te zeggen. De vijf studenten van ProSelect namen de Job Satisfaction Survey (JSS) van Paul Spector als uitgangspunt. Woordvoerder Olav: ‘De JSS is een veelgetoetste vragenlijst, die is betrouwbaar, maar…’, hij kijkt de T&CCdames recht in de ogen, ‘dat zegt iets, maar zeker niet alles over de betrouwbaarheid van ónze vragenlijst.’ SMART geeft de respondenten vijf keuzemogelijkheden per vraag, ProSelect vier. Olav: ‘We wilden de neiging om een neutrale keuze te maken uitsluiten.’ Olav is in zijn nopjes met de resultaten van de enquête die ProSelect hield nadat dertig proefpersonen de vragenlijst hadden getest. ‘85,7 procent vond de vragenlijst aantrekkelijk, 96,4 procent vond hem relevant en 57,1 procent oordeelde dat de lijst inspirerend was. En inspirerend, dat is een moeilijk begrip, hè? Toch vindt 57,1 procent dat. En 21 procent heeft deze vraag niet ingevuld, dus het percentage kan nog hoger liggen.’ ‘Ik zit toch een beetje met die vierpuntsschaal’, zegt Ingrid Veldscholten. ‘Leg dat nog eens uit.’ ‘U bent niet de enige’, zegt Olav, ‘ook sommige proefpersonen

vonden het jammer dat de keuzemogelijkheid neutraal er niet was. Maar voor ons was het een heel bewuste keuze. Uit de literatuur blijkt dat veel mensen op de vijfpuntsschaal het veilige midden opzoeken. En wat zeg dat dan? Weinig. Echt neutraal is bijna niemand. Het is een beetje als in de politiek, D66 is een middenpartij, maar als je móet oordelen zeg je: ze zitten toch een beetje meer links dan rechts.’ Het is kwart over elf als de dames van T&CC en Nienke Velterop, na een beraad van twintig minuten, terugkeren in lokaal L0.07. Het verdict: SAB, de groep die in de vroege ochtend het spits afbeet, krijgt een zes voor hun presentatie. SMART en ProSelect slepen een acht in de wacht.’ ‘Heel profi allemaal’, zegt de opdrachtgeefster, ‘maar ik kan nog niet zeggen welke test we op de site zetten. Dat moet ik nog even bespreken met de collega’s.’ De teerling is nog niet geworpen, een paar slimmeriken wensen Veldscholten en Bosch veel succes met de afweging en danken de opdrachtgevers voor de aangename samenwerking.

Boudewijn Otten


7

CULTUUR

DVD

Boek

TV-serie

Boek

Deadwood

Job van Schaik - Hardloper Huizenga. Het verhaal van een vergeten wonderatleet

★

★★★★

★★★★★

★★★★

Wat is er in godsnaam aan de hand met Steven Spielberg? Vorig jaar maakte hij zelf al een absurd vervolg op de Indiana Jones-serie uit de jaren tachtig, dit jaar verbindt hij zijn naam als producer aan een film die nog honderd keer slechter is. Het uitgangspunt is een bekend Hollywood-cliché: wat als computers ons niet meer dienen, maar zelf de macht nemen? De films die al eerder over dit onderwerp zijn gemaakt worden dan ook volkomen schaamteloos gekopieerd. Het begin is The Matrix, het einde is rechtstreeks gejat uit 2001: A Space Odyssee. Wat daar tussenin gebeurt, is door de onwaarschijnlijkheid en idioterie een rechtstreekse aanslag op je intelligentie. Het grootste probleem voor de schrijvers lijkt de almachtigheid van de computer. Want hoe kun je een computer die alles kan horen en zien, als mens nog om de tuin leiden? Het script komt met ‘inventieve’ oplossingen. Er is bijvoorbeeld ineens een plek waar de computer je niet kan zien, en je dus kunt overleggen zonder dat de machine het merkt. Zucht… En hoe wordt de almachtige computer uiteindelijk verslagen? Door één klap met een stok tegen een rode lamp te geven. Dubbel zucht… Spielberg moet zich diep, diep schamen voor dit wanproduct.

De foto op de achterflap toont de jonge schrijver Paolo Giordano (1982) van De Eenzaamheid van de Priemgetallen als een mediterrane filmheld. Dat zal zeker tot de verkoopcijfers van deze internationale bestseller hebben bijgedragen. Toch hebben de kopers het gelijk aan hun zijde. Priemgetallen zijn alleen deelbaar door zichzelf en door 1. Dat maakt ze volgens de hoofdpersoon Mattia argwanende, eenzame getallen. Mattia heeft als klein jongetje zijn achterlijke tweelingzusje, waarvoor hij zich schaamt, in een park achtergelaten om beter voor de dag te kunnen komen op een feestje. Het zusje blijkt verdwenen, voorgoed naar later blijkt. Mattia leidt als puber een eenzaam bestaan. Hij heeft de gewoonte ontwikkeld zich te verminken met scherpe voorwerpen. Op school maakt hij kennis met Alice die verliefd op hem is. Ze heeft als klein meisje een ski-ongeluk gehad waardoor ze mank loopt. Net als Mattia verminkt ze zichzelf, niet door zichzelf te snijden maar door niet te eten. Mattia en Alice voelen zich tot elkaar aangetrokken, maar door hun verleden zijn ze niet in staat echt tot elkaar te komen. De precieze, poëtische, maar zeer afstandelijke stijl van Giordano maakt de eenzaamheid van de hoofdpersonen pijnlijk tastbaar. Die afstandelijkheid zorgt er tegelijkertijd voor dat het verhaal nergens sentimenteel wordt. Een knappe debuutroman.

Alleen al de intro. Een fiedel zweeft droevig traag uit de tv, de cowboyviool dwingt de kijker tot kalmte. De verstilde beelden, bronsbruin als oude whisky, tonen door de woestijndorre omgeving rennende paarden. Ze laten zwart neerstromend zand zien waarin stukjes goud blikkeren. Dit is Deadwood, een nederzetting in het Wilde Westen, waar arme drommels nog harder naar goud dan naar geluk zoeken. In de serie, die vrijdagavond laat te zien is op Canvas, lopen meerdere verhaallijnen. Bij sommige rode draden moet je afleveringen wachten voordat ze weer worden opgepikt. De constante factor is het dorp Deadwood zelf. In Deadwood lopen rare figuren rond, van oerdomme drinkebroers tot levende legendes als Calamity Jane, Wild Bill Hickock en Wyatt Earp. Die roemruchte figuren hebben ook allemaal in het echte Deadwood geleefd. In Deadwood, waar God noch gebod geldt. De inwoners maken de dienst uit en dan vooral kroegbaas Al Swearengen (ook al een berucht historisch figuur). Swearengen (gespeeld door Ian MacShane) onderneemt van alles, van moord tot vrouwenmishandeling, maar alleen als dat in zíjn belang is. Het zet kwaad bloed en dat stroomt dan ook even rijkelijk als de whisky. De serie won in Amerika prijs op prijs en wie één keer op vrijdag inschakelt weet waarom.

Journalist Job van Schaik heeft langeafstandsloper Louwe Huizenga tot leven gewekt. Huizenga werd in 1893 geboren in Wehe als zoon van een vleeshouwer. Hij werkte als dertienjarige als slagersknecht en verhuisde op zijn 21-ste naar Groningen. In recordtijd bereikte de kleine tengere pezige atleet met grote passen de nationale atletiektop. De toekomst van de witte Keniaan avant la lettre leek met goud geplaveid. Een toevallig bezoekje aan het befaamde grote Noordersportterrein bij de Korreweg had verstrekkende gevolgen. Hij ging in op een uitnodiging om mee te trainen bij atletiekvereniging Vitesse. Hij liep meteen iedereen naar huis. Vanaf oktober 1914 waren er Britse soldaten gehuisvest in Groningen. Zij bleken ideale sparringpartners voor de alleswinnaar. In de volgende drie jaar liep Huizenga maar liefst twaalf Nederlandse records. De volksheld won van ‘Hollanders’, buitenlanders, wielrenners, paarden en de stroomtrein. Huizenga was echter ook een opportunist met sterallures. Hij liep zijn marathons met korte tussenpozen (drie marathons in drie weken!) en raakte overbelast. De drank deed de rest. Huizenga werd steeds moeilijker in de omgang. Hij begon een ambachtelijke slagerij in Ruinerwold, sloot zich in 1939 aan bij de NSB en overleed eenzaam op tachtigjarige leeftijd.

8

BIJBAANTJE

Adverteren in HanzeMag?

Luuk Steemers l | www.hanzemag.nl | foto: | e-mail: [email protected]

Lees jij

Bel Bureau Nassau

HanzeMag en heb je een mening?

jk magazine van 2008 redactioneel onafhankeli

de Hanzehogeschool Groningen

De Hanzeredactie zoekt:

14e jaargang 5 november

ga eens uit ons dak

5

the art of having fun

Platformtheater.nl

Eagle Eye

Paolo Giordano De eenzaamheid van de priemgetallen

studenten voor de redactieraad De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur) over de inhoud en de vorm van de Hanze. Verdiensten: 12 euro per keer.

STEENTILSTRAAT 10 9711 GM GRONINGEN

020 6230905 Of mail

TEL. 050 - 589 15 10 Belangstelling?

Mail naar: [email protected] of [email protected] of bel 050 5955588

ingstechnieken ten • Debat over DNA-opspor Stiltecentrum voor alle gezind • My Sweet Sixteen idee? • Hoe scoort de HG? • Wonen op Zernike een goed n • Stage in het UMCG • Lekker thuis blijven wone


http://www.dejongensvanhemmes.nl

[email protected]

FM-studenten bezorgen minima vakantiepret

Afstuderen op gratis vakantie Drie wooncorporaties en negen studenten Facility Management zorgen dat achttien gezinnen met een smalle beurs deze zomer op vakantie kunnen. Kim

werken zich met projectgroep Devotion 9 een slag in de rondte voor EchtNL, een Verdiende Vakantie. Manager Wonen bij Woonconcept Drenthe, Ineke Dilling, kwam met het idee om zes leegstaande woningen in drie provincies deze zomer beschikbaar te stellen voor achttien gezinnen. Gezinnen die het écht verdiend hebben om op vakantie te gaan. Ze maakte wooncorporaties in Limburg en Zeeland warm voor haar plan en zocht contact met de opleiding Facility Management (FM) van de Hanzehogeschool. Negen FM-studenten studeren af op het vakantiewisselproject. Projectleider Kim Bary: ‘Het gaat om gezinnen, liefst met kinderen, die al een tijdje niet op vakantie zijn geweest. Natuurlijk denk je dan meteen aan minima, maar het kunnen ook mensen zijn die aan huis zijn gebonden door de zorg voor een zieke moeder of een hulpbehoevende buurman.’ ‘Mensen kunnen zichzelf opgeven, maar ook een ander gezin dat in aanmerking komt’, vult Ilse Eising aan. ‘De wooncorporaties stellen alle drie twee woningen beschikbaar. Onze taak is gezinnen werven, woningen inrichten en activiteiten organiseren. Ook het zoeken van sponsors ligt op ons bordje. De woningen zijn bijna rond. Zeeuws-Vlaanderen heeft twee net gerenoveerde en gestoffeerde woningen beschikbaar gesteld. In Limburg wordt het nieuwbouw, casco opgeleverd. Een en al beton. Daar moet dus nog flink wat worden geklust, maar dat doen wij dan weer niet. Er zijn grenzen. Van Steenwijk, Meppel en Oostbrug krijgen we bestaande woningen in bruikleen.’

Foto: Pepijn van den Broeke

Bary (24) en Ilse Eising (21)

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen

Zes woningen richt je niet voor nop in. Maar de projectgroep heeft er alle vertrouwen in dat het ze gaat lukken om de huizen op tijd tip top in orde te krijgen. Financiële malaise of niet. Kim: ‘We zijn heel hard op zoek naar sponsors. Nu kun je denken: dat kunnen ze schudden in deze tijd, maar wij werken gewoon dubbel zo hard. Onze grootste kostenpost is de inrichting. We hebben dus vooral meubelen en huisraad nodig. In bruikleen mag ook. Na zes weken kan het weer retour. Het hoeft ook niet nieuw te zijn. ‘Maar’, vindt Ilse, ‘vakantie is ook rust. De huizen moeten een frisse indruk maken en geen allegaartje van ouwe rommel zijn. We staan open voor mensen die iets willen doneren, maar het moet wel in het concept passen. Daarvoor hebben we een moodboard gemaakt waarin we alle kleuren en materialen beschrijven.’ Kim: ‘Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen is nu een hot item, daar kunnen we op inspelen. Dus we vragen niet om exorbitante bedragen, maar vooral om materialen. Bedrijven kunnen laten zien dat ze het goed met de samenleving voor hebben.’ Hertog Jan

Naast het inrichten van de zes recreatiehuizen zijn de afstudeerders druk met het regelen van recreatie en entertainment. Ook allemaal gesponsord. Ilse: ‘Er zijn al een aantal pretparken en campings die meedoen. Er komt een

rondleiding door Hertog Jan, de bierbrouwer en VVV-kantoren willen een map samenstellen met wandel- en fietsroutes. Ook vervoer wordt geregeld. Eerst moeten de gezinnen worden geselecteerd dan pas weten we waar ze vandaan moeten komen, of ze misschien een auto hebben of familie die ze kan brengen.’ De eerste families zijn aangemeld. Ilse zit in het cluster gezinnen. ‘Wij zorgen voor een eerste selectie dan is er nog een jury en de uiteindelijke keuze zal door loting worden bepaald.’ Heeft de projectgroep deze zomer zelf nog wel tijd om op vakantie te gaan? Kim: ‘Wij staan zes weken stand-by om de gezinnen te ondersteunen. We zijn in december begonnen en gaan door tot 6 september. Dus tot na het afstuderen.’ Loes Vader

Devotion 9 Projectleider: Kim Bary, operationeel projectleider: Ilse Eising Werkgroep Gezinnen: Ilse Eising, Ilse van Dijk Werkgroep Marketing & PR: Jochem Reinders, Linda Prinsen Werkgroep Recreatie & vervoer: Christien Werkman, Bernd Schutte Werkgroep Huisvesting: Jessica Knoors, Sander de Vries


9

JAN WILLEM

Foto: Luuk Steemers

Het tweede nieuws

‘Het begon met kraanvogels’ Drie lotustafels van interieurarchitect en ruimtelijk vormgever Zhenni Tian staan met hun gevouwen voeten in de etalage van galerie Het Filiaal aan het A-Kerkhof. En de Table for 2 van de oud-Minervastudent zweeft aan het plafond.

als mandjes en kraanvogels op school, maar ik ga steeds een stapje verder. Het was een zoektocht om de constructie voor de lotustafel goed te krijgen. Ik maak gebruik van de kracht van de vouwen, van plat naar driedimensionaal, om de glasplaat te dragen. Er komt geen lijm aan te pas. Ik heb ook een serie gevouwen lampen ontworpen, in drie verschillende variaties.’ Ga je je werk ook in China exposeren?

Zhenni, waar is die zwevende tafel voor bestemd?

‘Table for 2 was mijn afstudeerwerk voor Minerva in 2006. Het is een draagtafel. Of zo je wilt: een tweepersoons slab. Je gaat met z’n tweeën op de grond zitten, steekt je hoofd aan weerszijden door de openingen en je draagt de tafel. Ik heb hem gemaakt van polyprop, de motieven zijn uitgelaserd. Mijn eerste model had Delfts Blauwe porseleinmotiefjes. Het symboliseerde de twee culturen waarin ik leef. Ik ben geboren in China en vanaf mijn tiende woon ik in Nederland. Het object symboliseert de verbondenheid tussen de twee gebruikers. Je kunt er samen aan eten. Tegenwoordig zijn mensen steeds meer met zichzelf bezig, maar liefde, vriendschap en familiebanden zijn misschien wel het allerbelangrijkste in ons leven. Mijn Table for 2 is een symbool om een verbintenis te versterken. Ik

10

heb er laatst een aantal verkocht voor een netwerkbijeenkomst in Utrecht, als een soort speeddate-object.’ En de gevouwen tafels?

‘De lotusbloem groeit in de modder. De lange steel groeit naar boven en daardoor blijft de bloem schoon. Mijn lotustafels laten de schoonheid van de Aziatische vouwkunst zien. Je kunt ze in verschillende standen zetten, zodat ze van vorm veranderen. Ik heb in het begin gewerkt met melkpakkenkartons, maar het resultaat was minder mooi. Tyvek komt uit Amerika, het lijkt op papier maar het is eigenlijk plastic. Het is sterk, moeilijk te scheuren, brandveilig en kan tegen vocht. Het is ook gemakkelijk schoon te maken. En belangrijk voor mij: het is heel goed te vouwen. Sinds mijn kindertijd ben ik al met vouwen bezig. Het begon natuurlijk met eenvoudige dingen


‘Dat zou ik erg graag willen en ik heb ook plannen in die richting. De invloed van China op mijn leven is nog steeds heel groot. Ik ga er eens per twee jaar heen en ben getrouwd met een Chinese man. Mijn vader, die ook kunstenaar is, woont er ook weer. De twee verschillende culturen waarin ik opgegroeid ben, beïnvloeden me nog steeds en zijn de rode draad in mijn leven. Ook in mijn ontwerpen zie je dat terug. Ik heb, nadat ik ben afgestudeerd, ook gewerkt voor twee interieurarchitectenbureaus, maar ik ben vastbesloten om voor mezelf te beginnen. Het enige wat ik wil is met poëtische humor en ambachtelijk werk de mensen blij maken.’ Rina Tienstra

Kijken? www.thianzhen.nl, www.cbkgroningen.nl.

Waar is het nieuws gebleven? Nieuws, iets waar over na te denken valt, iets wat mij aangaat, waar ik iets mee kan, wat misschien zelfs invloed heeft op mijn doen en laten. Dat het invloed heeft is in ieder geval een ding wat zeker is: iedere vorm van informatie heeft immers invloed. Maar de vraag of dit het nieuws, en dus de informatie, en dus de beïnvloeding is waar ik op zit te wachten is niet moeilijk te beantwoorden: Jan de Hoop en consorten, blijf bij jullie leest! Het journaal vertelde mij vorige week dat de president van Amerika een nieuw hondje heeft. Nou en! Ik heb denk ik meer dan tien keer in de media moeten horen dat het dochtertje van Barack (want informeel als wij zijn, mogen we hem best bij de voornaam noemen) allergisch is voor ik weet niet hoeveel soorten viervoeters, maar net deze ene zwarte bezorgt haar geen pukkels, tranen en niesbuien. Iedere ochtend staan de kranten bol van katernen vol met mode, uitgaanstips en ander vermakelijk leed. Vind je het gek dat het zo slecht gaat met de krantenmarkt. De serieuze media maken zichzelf kapot door steeds meer onzin te publiceren. Onder het mom ‘If you can’t beat them, join them’ produceren talloze ex-serieuze media meer en meer showbizz en ander oninteressant ‘nieuws’. Omdat de lezers daarom vragen. Niks mee te maken! Dat de media ‘gatekeepers’ zijn, moet nu maar eens flink uitgebuit worden. De media bepalen wat nieuws is! Laten de lezers zich daar maar eens aan aanpassen. Iedere bewoner van Nederland zou verplicht moeten worden minimaal een half uur per dag in aanraking te komen met serieuze media. En dan heb ik het dus niet over RTL Boulevard, Hart van Nederland, de Metro of de Spits! Want dat zijn de media die de nu opgroeiende mensen vergiftigen met journalistiek van het niveau likmevestje. Mensen zien niet eens meer wat nieuws is. En zelfs dat weten de huidige media nog uit te buiten, want juist die mensen plaatsen ze in een of ander showbizzprogramma, om te laten zien hoe dom wij wel zijn. Maar oké, het zal er niet inzitten. Tot de tijd dat minister Plasterk zich hier mee gaat bemoeien zullen we het moeten doen met Jan de Hoop die vertelt over het wel en wee van de rijkste viervoeter ter wereld. Jan Willem Dijk

Jeldau in hakuna-matataland Vijf derdejaars van de Pedagogische Academie lopen stage op de Arusha National School in Tanzania. Jeldau houdt een weblog bij. ‘Een hele concrete opdracht hebben we niet.’

Mail van Jeldau --- Ons doel is om in drie

maanden een beeld krijgen van het basisonderwijs in Tanzania. In februari en maart helpen we de leerkrachten van een basisschool in Arusha, een stad in het noorden met zo’n driehonderd duizend inwoners. Sommigen docenten vinden het handig dat we er zijn, ze nemen de benen en laten ons achter met een klas vol kinderen. Anderen zien ons als ‘blanken (bazungu) die even komt vertellen hoe het moet’. Directeur Otto Changula vatte onze functie treffend samen: just make them happy. Op maandag en dinsdag geven we hier vrije invulling aan in de nursery class en de first en second class (de kleuters en groep 3 en 4). Woensdag en donderdag zijn de sportdagen: we hebben er een soort zeskamp voor bedacht. Arusha, 8 februari --- Als sinds ik de film The Lion King zag is dit mijn droom. Ik wilde Afrika, ik krijg Afrika. En ook nog in Tanzania, het land van hakuna matata, Swahili voor geen probleem en maak je niet druk. We wonen bij twee broers in een huis midden in wat we het bananenbos zijn gaan noemen. Geen stromend water en geen elektriciteit, maar wel bananen dus, in alle soorten en maten. Een blanke (muzungu) is in Arusha echt een attractie. De mensen zijn vreselijk aardig en behulpzaam, de kinderen zijn geweldig. Arusha, 12 februari --- Als we de klas inlo-

pen, gaan alle kinderen naast hun stoel staan en zeggen als uit één mond: Goodmorning, teacher. Wij: Goodmorning, how are you? En dan zij: Fine, thank you, and how are you? En dan wij weer: Fine, sit down, please. Alles gaat klassikaal, de weinige opdrachten die zelfstandig worden gemaakt kosten ontzettend veel tijd. Als een leerling eerder klaar is, moet ie gaan slapen. Het is wennen en één ding went nooit. Met enige regelmaat daalt er een liniaal op een hoofd, draait de leerkracht een kinderoor om of deelt een venijnig kneepje uit. Voor ernstige vergrijpen (spijbelen) komt een speciale juf-metstok langs. Vreselijk om te zien.

Gisteren, in het bananenbos, zag ik twee enorme zwarte ratten. Ernest, één van de broers, reageerde verheugd: hij wil ze vangen voor op de barbecue. Arusha, 20 februari --- We beginnen de dag

met tachtig kleuters, schatjes met bolle wangen. Ylse en ik hebben ze head, shoulders, knee and toes geleerd. Nog een heel karwei, want de kleuters spreken geen Engels en ons Swahili is… nou laat maar. Ons beleid van zero-tolerance, western style werkt niet echt. De leerlingen trekken zich er niets van aan. Ze zijn alleen bang voor slaag en dat krijgen ze van ons niet. Uit pure wanhoop zetten we er soms één in de hoek. Arusha, 8 maart --- Ik ben ziek geweest. Protozoa, een bacteriële infectie. Ik kreeg een leger aan pillen mee, veertien per dag moest ik er slikken. Ze hebben gewerkt, ik huppel weer vrolijk door het bananenbos. Op school moesten we vanmiddag netball organiseren. We wisten alleen niet wat die sport inhield, welke teams eraan meededen en wat onze functie was. Flexibiliteit in het onderwijs is heel be-

langrijk, dus aan de slag! Nu, uren later weet ik nog steeds niet wat netball is. De kinderen hebben de benen genomen. Dinsdag hebben we bij Jackline gegeten, een onderwijzeres van onze leeftijd. Ze woont in een piepklein huisje met haar ouders, een broertje en een zusje. Tien vierkante meter. The room isn’t big, but full of love, zei Jacklines moeder. Het eten was lekker (anders dan de Tanzaniaanse maaltijden die we tot nu toe hebben gehad). Arusha, 20 maart --- Ze noemen me Yellow, Jeldau is ook in Tanzania een lastige naam. In april doen we mee aan een straatkinderenproject van de school. Althans, dat was het plan. Maar bijna niemand weet er wat van. Daarom hebben we contact opgenomen met Sibusiso, een stichting die zich inzet voor gehandicapte kinderen. Veel wijzer zijn we er niet van geworden, afwachten maar. Hakuna matata. Arusha ligt ingeklemd tussen de natuurparken. We hebben olifanten en leeuwen gezien, en nog veel meer. Zo’n safari voelt een beetje als verstoppertje spelen.

De beesten verstoppen zich en wij moeten ze vinden, echt supergaaf. Arusha, 1 april --- Voor Karin en mij is dit

de laatste week op school. De hoofdmeester hield een speech met als boodschap: kinderen onthoud dat jullie schoolgeld moeten betalen. Daarna moesten wij de kinderen toespreken. Vreselijk, maar het hoort erbij. Na onze famous last words (we love you all, you are the best, in Tanzania zijn ze dol op zulke taal) was het gedaan. Hier zit het erop, nu nog het straatkinderenproject. Jeldau Veenstra

De PA in Tanzania Ylse Huizinga, Karin Wolf, Ellen Bruin en Monique Jonker maken in drie maanden kennis met het basisonderwijs in Tanzania. Ze volgden een cursus Swahili van Paul Wabiki, die ook bemiddelaar was bij het vinden van de stageplaats. De studentes betalen hun reis en verblijf zelf.


11

Studentaanhuis.nl is op zoek naar

I T- S T U D E N T E N

Voorlichtingsdag Masters

Wie zijn wij?

Studentaanhuis.nl is een jonge organisatie die met behulp van IT-studentenfirst-line hulp biedt bij problemen op digitaal gebied bij mensen thuis.

Wat zijn de werkzaamheden?

16 mei 2009

Het bieden van simpele hulp aan huis bij problemen op digitaal gebied.

Wat bieden wij? • • • •

€ 10,- per uur € 2,50 per bezoek Vrijheid om te bepalen wanneer en hoeveel je wilt werken Een bijbaan in jouw interessegebied

Wat vragen wij? Jij bent een student aan de Hogeschool en je hebt een voorliefde voor digitale apparaten (o.a. TV, computer, mobiele telefoon, radio, etc.). Verder heb je vrije tijd en wil je graag lekker bijverdienen naast je studie! Kijk voor meer informatie op: www.studentaanhuis.nl

Ontdek, Leer, Begrijp

Geïnteresseerd? Is deze bijbaan wat voor jou? Stuur dan een e-mail naar [email protected]

uvt.nl/masterkiezers [email protected]

22

>

9KL\KLPQR\QGMPCCTRGTUQPGGNXQQTFG\QOGTOCCPFGP XQQTOGGTFGTGJQTGECDGFTKLXGP 9KLDGUEJKMMGPQXGTGGPTWKOGJQGXGGNJGKFRGTUQPGGNMCOGTU 8QQTQPURGTUQPGGNUVCCVGNMGFCIGGPQPVDKLVGPKGFGTGCXQPFGGP YCTOGOCCNVKLFMNCCT

3,'($&'##+$D,('$'+&,'*

3 S 2

Sneller, groener en goedkoper drukwerk

line drukwerk In vier stappen on inten pr n va voor de prijs

KIJK VOOR ONZE AANBIEDINGEN OP WWW.PRINTBUTLER.NL

Geribbelde tegels op de voetpaden dienen altijd vrijgehouden te worden om onze slechtziende medemens vrij doorgang te geven.

Geleidelijnen voor blinden en slechtzienden! Daarom hier geen ﬁetsen, scooters, brommers, bakﬁetsen of andere voorwerpen parkeren.

12


M&M pitcht in de Puddingfabriek

Foto: Rina Tienstra

Het publiek zat anderhalf uur te likkebaarden, maar alleen de jury had het ultieme proefprivilege. Tien studententeams van Commerciële Economie presenteerden na tien weken teamwork tien nieuwe smaaksensaties voor Australian Homemade.

Het winnende team: Thomas Hartjes, Jorrit Ferwerda, Lieke Kasper, Barbara van Brug, Sabrina Dagelet en Rick Prins met Bastian Lamers (3e van rechts).

T- Sensation, Fruit & Chocolate, Fountain of Joy, Luxury Cakes, Home Moodz, The Mux, Made at Home, Chocolate Shine, Continental Cocktails en Mix ‘n’ Joy. Tien zinnenprikkelende nieuwe producten verzonnen tien tweedejaars teams van het Instituut voor Marketing & Management voor Australian Homemade. Bastian Lamers, marketing director van Australian Homemade en oud-student Commerciële Economie, gaf de marketeers in spe tijdens een gastcollege de opdracht een nieuw product voor zijn bedrijf te bedenken en te presenteren. En dat deden ze. Moodmovies met palmenstranden, lekkere meiden, duikende pinguïns, ontroerende chocoladesmoeltjes en opzwepende muziek, alles halen de studenten uit de kast om de jury te charmeren. ‘Australian Homemade wil zijn merk versterken op de Nederlandse markt’, vertelt Leon Minnema, lid van het T-Sensation team na afloop. ‘Het koffie-, ijs- en chocoladebe-

drijf werkt alleen met natuurlijke producten en hun nieuwe verkoopthema is happiness. Dat moesten we uitdragen. Een echte praktijkopdracht dus. Met de uitslagen van de Belbin-test stelden de docenten onze projectgroepen samen. Je vult een vragenlijst in waaruit blijkt wat voor type mens je bent, daardoor zaten er verschillende types studenten in iedere groep. En dat werkt heel goed. Je versterkt en corrigeert elkaar. Ikzelf ben een plant, een creatief persoon, een beelddenker. Door mijn vooropleiding in de multimedia kon ik een goede bijdrage leveren aan onze promotiefilm.’ Leons TSensation eindigde niet bij de eerste drie. Winnaar Home Moodz kreeg een 8,3 van de jury voor de originele promotie van hun homemade-ijsidee en hun door Minervastudenten gedecoreerde serviesgoed als designdrager. Bastian Lamers is dik tevreden: ‘Het niveau van de presentaties was hoog. We zullen met ons marketingteam al jullie ideeën onderzoeken op haalbaarheid en bruikbaarheid. Maar de opbouw, samenhang en manier van presenteren van Home Moodz was het beste. Jullie hebben X-factor.’

Rina Tienstra

Onder begeleiding trainen en over een jaar de marathon van Rotterdam lopen. HGmedewerkers kunnen daarvoor sinds kort terecht bij De Plint.

Het begon met een vraag van projectmanager Theo Miljoen die in zijn vrije tijd veel hardloopt. ‘Zou het niet een aardig idee zijn om een marathongroep te beginnen met als doel deelname aan de Marathon van Rotterdam 2010? Goed voor het imago van de hogeschool en ook voor de gezondheid van de deelnemers.’ Miljoens idee sprak Jannie Pattiasina-Beekelaar, teamleider van De Plint wel aan. ‘Vitale en gezonde medewerkers die lekker in hun vel zitten. Daar gaat het om. De Plint is er om dat te bevorderen. Voor de HGmedewerkers zijn wij hét centrum voor gezondheid en welbevinden. Binnen De Plint werken schools samen op het gebied van beweging, voeding en gezondheid. Studenten doen de begeleiding onder supervisie van docenten. Sinds de start van dit hogeschooljaar hebben we al een hardloopgroep voor beginners gehad. Het leek me een goed idee om te kijken of we een en ander kunnen combineren. Dat idee heeft nu vaste vorm gekregen.

Op 20 april gaan we van start.’ ‘De training is wekelijks op maandagmiddag van half vijf tot zes uur’, zegt student sportmanagement Wouter Visch die de trainingen gaat coördineren. ‘De twee groepen beginnen de training met een gezamenlijke warming-up. Vervolgens doet iedereen zijn eigen programma. En daarnaast krijgen de deelnemers van de trainer een persoonlijk schema voor de rest van de week.’ ‘De deelnemers krijgen bovendien dieetadviezen van een student Voeding & Dietetiek, zegt docent Jelle Wijma van het Instituut voor Sportstudies die Wouter Visch begeleidt. ‘Iedereen kan instappen. Maar als je echt een beginner bent is het niet aan te raden. Een jaar is dan te kort.’ ‘Voor de marathon moet je behalve de wekelijkse training van De Plint al gauw twee keer extra trainen’, legt Visch uit. ‘En dat is niet alleen fysiologisch een belasting, maar ook voor je botten, gewrichten en pezen. De belasting moet je niet te snel opbouwen. Natuurlijk is het wel zo dat je altijd nog kunt overstappen naar de beginnergroep als het te zwaar wordt. Andersom kan natuurlijk ook.’ Luuk Steemers

Foto: Luuk Steemers

De Plint start marathongroep

De trainingen beginnen op maandag 20 april. Opgeven voor de marathongroep kost dertig euro en kan via De Plint.


13

UITwonen

Een huis tussen park en stad De stad op loopafstand en een vijver en een park in de buurt. Er gaat niets boven Groningen. Vooral niet als je op de eerste dag al verliefd bent.

‘I

k liep die trappen op en ik dacht: hier ga ik echt niet wonen. Maar toen ik de deur opendeed was ik direct verliefd. En op de dag van mijn verhuizing van Rijswijk naar Groningen, 23 augustus, werd ik wéér verliefd. In Hoppe. Op de eerste de beste Groninger die ik tegen kwam, Niek dus.’

Cindy had ook HT in Den Haag kunnen doen, ‘maar ik vond het studieprogramma hier lekker breed de eerste twee jaar. En ik heb totaal geen spijt dat ik hier naartoe gekomen ben. Groningen is supergezellig, er wonen leuke mensen. Open, vrolijk, nuchter. Het enige dat ik mis is het strand. Je kunt niet even snel naar Scheveningen. Maar we hebben hier in de buurt gelukkig een grote vijver met een grasveld ontdekt, waar je met mooi weer lekker langs het water kunt zitten. En het Stadspark is vlakbij.’

Rina Tienstra

Foto’s: Luuk Steemers

Cindy Wiegman (21) zit op haar luie blauwe bank en knuffelt Niek Hofsink, eerstejaars Elektrotechniek. Boven hun hoofd hangt een lijst met vier professionele foto’s van het stelletje. ‘Die hebben we voor de grap laten maken bij V&D, we kregen een kortingsbon toen we aan het winkelen waren.’ Een vriendin haalde Cindy over om te gaan stappen op haar eerste avond in Groningen. ‘Eigenlijk had ik daar niet zo veel zin in. Ik was doodmoe van het verhuizen. Mijn vader en m’n tweelingbroer Yoerie trouwens ook. Ze hebben me echt vervloekt die dag. Alles uit Rijswijk wilde ik meenemen, maar het moest wel even al die trappen op gesleept worden.’ De eerstejaars Human Technology beklimt iedere dag de twee steile hoge trappen in het donkere verveloze trappenhuis aan de Peizerweg. Op naar haar ruime lichte zolderkamer. Er is een apart slaapgedeelte en een luxe was-

tafel in een nisje. De keuken en de badkamer liggen op dezelfde verdieping die ze deelt met een ander meisje. Het mini-balkon ligt vol met lege wijnflessen. ‘Een echt studentenhuis, hè?’, grinnikt Cindy. ‘We wonen hier met zijn vijven, maar we gaan niet echt met elkaar om. We eten niet samen of zo. Ik was best laat met zoeken, er waren bijna geen kamers te vinden. Deze kwam toevallig net bij een makelaar binnen. 350 euro kost ie. Ik hoefde er helemaal niets aan te doen. Alles was geschilderd en er lag net nieuw zeil in.’

14


In & UIT

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 13 mei kun je mailen naar [email protected]. De deadline is donderdag 28 april.

USVA Nootuitgang Donderdag 23 april, 20.30 uur, INTheater Munnekeholm. Kom kijken bij de Groningse voorronde van Nootuitgang! Nootuitgang is een jaarlijks terugkerend festival waarin studerende singer/songwriters uit het hele land zich presenteren. Entree: € 4,- en € 3,- voor studenten/Stadjerspashouders. Info: www.usva. nl/nootuitgang. Studium Generale Groningen Dinsdag 12 mei - Groningen meets Europe - Lezing Maarten van Rossem. De Europese eenwording is een product van de Europese geschiedenis. Vooral de vijandschap tussen Frankrijk en Duitsland veroorzaakte veel leed en ellende waarvan iedereen blij is dat die dankzij de Europese samenwerking is afgelopen. Zijn er andere redenen om elkaar op Europees niveau de hand te reiken? 20.00 uur, Academiegebouw. Broerstraat 5, Groningen. Gratis.

Woensdag 13 mei - Jantina Tammes Lezing. Marie Antoinette - Film, Frans buffet en lezing door Dena Goodman. Een film en lezing over de verkwistende levenswijze van de Franse Koningin Marie Antoinette. Hoe kwam het dat zij

de woede van het volk over zich afriep? Tussen film en lezing kan het publiek genieten van een Frans buffet. Voertaal lezing is Engels! 16.15 – 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5 Voor studenten € 5,- (anderen € 7,50). Informatie: Studium Generale Groningen, Oude Boteringestraat 13, tel. (050) 363 5463, www. rug.nl/studium. Bevrijdingsfestival 5 mei – Stadspark Groningen – van 12.00 tot 00.00 uur. Gratis! Dit jaar telt het Bevrijdingsfestival zes podia: Main Stage, Urban Area, Podium Noord, Dance Area, Local Heroes en Bus Beats. Main Stage heeft een topprogramma met o.a. Milow, The Wombats en The Ting Tings. Ook het Noordelijke talent is goed vertegenwoordigd op alle podia. Met o.a. Florian Wolff op Main Stage, Krause in de Dance Area, Jannes en Wia Buze op Podium Noord en The Monroes op het Local Heroes Podium wordt de diversiteit in de Noordelijke muziek van nu duidelijk weergegeven. De Urban Area is weer gegroeid en de hele dag is er een fijne mix van lokale en nationale namen, afgewisseld met DeBattles en debatten. Acts als The Opposites en DIO zorgen ervoor dat het dak van de tent er geheid af gaat. In de Dance Area zijn ’s middags intieme busconcerten te bezoeken in samenwerking met HamRadioCommunications. De Dance Area eindigt met een optreden van The Subs. Op Podium Noord is naast Jannes weer veel nieuw en gevestigd regionaal talent te bewonderen. Bij Bus Beats laten drie soundsystems horen wat ze in huis hebben, van reggae tot funk en balkanbeats waarbij ook nog een potje Panna gespeeld kan worden.

PZZL

De CAST Jazzfestival Woensdag 6 mei: The Jitterbug Story (Jazz) Atrium, 11.45 uur. Film: Urban View v.a. 13.00 uur, Cultuurcafé. Donderdag 7 mei: Kromatic Trio (Groove/Jazz) Marie KamphuisBorg, 11.45 uur. Maandag 11 mei: DJ Itchynutzz feat. Harvey (Funk/Jazz) Atrium, 11.45 uur. De CAST Lunchconcerten - 11.45-12.45 uur in de kantines. Woensdag 6 mei: The Jitterbug Story (Jazz) Atrium. Donderdag 7 mei: Kromatic Trio (Groove/Jazz) Marie KamphuisBorg. Maandag 11 mei: DJ Itchynutzz feat. Harvey (Funk/Jazz) Atrium. Dinsdag 12 mei: The Postponers (Pop) Minerva. Woensdag 13 mei: DJ Ozan (Bollywood) Atrium.

Excellence for Intelligent Sensor Innovations (CENSI), en de mogelijkheden om een minor, stage- of afstudeerproject te volgen in een multi-disciplinaire omgeving. Studenten van alle scholen die de uitdaging aan willen gaan om samen met mede-studenten een nieuw en inspirerend project tot een goed einde te brengen zijn welkom. Aanvang: 13.00 in de AULA, Zernikeplein 11. ACLO Studentensport Wil jij het Sportbeleid in Groningen bepalen? De ACLO is opzoek naar Algemeen Bestuursleden. Het Algemeen Bestuur bestaat uit elf studenten en werkt nauw samen met het Dagelijks Bestuur van de ACLO. Het Dagelijks Bestuur is beleidsuitvoerend en het Algemeen Bestuur beleidsbepalend. Solliciteer voor 15 mei via [email protected]. Podium zoekt kunstenaars Sinds 2005 organiseert beeldend kunstenaar Leopold Wijdeveld in zijn atelierruimte in Sint Jacobiparochie kleine concerten, dichtmiddagen en meer. Dit jaar krijgt het atelier een definitieve bestemming als theater. Er zijn mogelijkheden voor professionele mensen om hier op te treden. Info: www.leopoldwijdeveld.nl.

De CAST Bollywoodfestival Dinsdag 12 mei: Tuktuk-taxiservice op de Zernikecampus (10.30-14.30 uur). Hennatatoeëerster in het Cultuurcafé (11.00-14.00 uur). Woensdag 13 mei: Lunchconcert: Bollywood DJ Ozan (11.45-12.45 uur), Bollywoodfilm in het cultuurcafé (v.a. 14.00 uur). Donderdag 14 mei: Optreden Madan Dance (12.30-13.00 uur), workshop Madan Dance (14.00-15.00 uur). Opgave nog steeds mogelijk! Eindfeest in Enzo (v.a. 22.00 uur). CENSI / MINOR voorlichting Woensdsdag 6 mei geeft prof. Hans Appel, lector aan de Hanze Institute of Technology, een presentatie. De onderwerpen zijn het Centre of

JUST 4 KIDS - sterk in merk Vingino, Villa Happ, Gaastra, G-Star, Mexx, IOTTUM, EDC-Esprit, je vindt het allemaal in het inbrengwinkeltje voor kinderkleding van maat 80 t/m 188. Overtuig jezelf en kom eens langs op dinsdag van 13.00 u.- 20.00 uur of op vrijdag van 10.00 tot 12.00 uur aan de Brinkweg 1, 9756 AM te Glimmen, tel. 050-4064105. Alle kleding is aan een strenge inspectie onderworpen. Ook verkopen wij speelgoed, sportschoenen en kinderboeken. Tot gauw ziens. Pedicure Brigitte Munzebrock, telefoon 06 30485416.

kranten & bladen 16 21 27 27 10 18 24 1 26 9 7 28 10

Hori 1. Schootcomputer (6) 4. Fidele krant (5) 8. Naderend bloot (5) 9. Handwerkblad (7) 10. Tijdelijk publicatieverbod (7) 11. HG-studentenadministratie (afko, 4) 12. Afwaswater (3) 14. New York Kite Enthusiasts (afko, 4) 15. Zweedse popgroep (4) 18. De publiekste omroep (3) 21. … Kurylenko of … Commandeur (4) 23. Marten …, schrijver van Tom Poes (7) 25. Scoop (7) 26. Leuk hapje (5) 27. Afdruk (5) 28. Jochie met oog voor pruimen (6)

Verti 1. The …, hét medisch tijdschrift (6) 2. Versierdersblad (7) 3. Gym voor het openbaar ministerie (8) 4. … & Co, blad voor groenliefhebbers (4) 5. Aangezien (5) 6. Rijkdom, pracht (6) 7. Zwitsers ski-oord (5) 13. Wijde blik (8) 16. Somber vol inkt (7) 17. Polonaisejongeheer in het leger (6) 19. Roddelblad (5) 20. De … Amsterdammer (6) 22. Buik… of vogel… (5) 24. Verzoek(schrift) (4)

De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 30 april. De vorige PZZL is gewonnen door: Wiebe Prins. De oplossing is: FRAMBOOS. Boudewijn Otten


15

LEEUW

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

hebt straks bijna twee maanden vakantie. Maak een rondreis door Afrika, trek er op uit. Ga met eigen ogen bekijken wat Afrika jou te bieden heb, en jij Afrika. Ze zitten daar te springen om goed opgeleide hbo’ers. Je wilt toch niet je hele leven slijten achter de Groningse geraniums en onder de rook van de Olle Grieze? Lieve Loes

Lieve Loes, Mijn vriend is een half jaar op stage in Afrika bij een ontwikkelingshulpproject. Hij vindt het geweldig daar en is bezig met de bouw van een school. Nu belde hij me dat ze hem een baan hebben aangeboden als hij is afgestudeerd. Hij voelt daar wel wat voor, maar Afrika trekt mij totaal niet als woonplaats. Ik ben zelfs nog nooit Nederland uit geweest en wil het liefst een baan in de buurt van Groningen zoeken als ik klaar ben met mijn studie.

Ik ben afgelopen weekend behoorlijk aangeschoten met een jongen én een meisje in bed belandt. Op zich heb ik daar helemaal geen spijt van, want het was een hele leuke ervaring. Alleen hebben we toen ook foto’s en filmpjes gemaakt. Nu ben ik als de dood dat die foto’s op Hyves of zo terechtkomen. Ik moet er echt niet aan denken dat mijn studiegenoten of mijn ouders mij als amateur pornoster zullen zien. Of erger, mijn baas of de liefde van mijn leven. Heb jij een idee hoe ik dit kan voorkomen?

Gezina

Gerda

Beste Gezina,

Beste Gerda,

Ben jij echt nog nooit Nederland uitgeweest? In welke eeuw leef jij? Durf je niet te vliegen? Ben je een milieufreak die principieel niet verder gaat dan haar pedalen haar brengen? Ben je niet nieuwsgierig naar andere landen, andere culturen, ander eten, andere mensen? Meid, boek een ticket en ga die vriend van je opzoeken! Je

Niet zo handig, Gerda, want het internet staat vol met naakte webcammers, dronken uitspattingen en door gemene exen geplaatste privéfotos! Je zult niet de eerste zijn wiens imago naar de knoppen gaat dankzij het internet. Maar volgens mij is Hyves nou niet direct het medium voor amateurporno. En als ze ergens

anders op het web zwerven, moet je er echt naar op zoek gaan. Gelukkig voor jou is porno nog een redelijk taboe en zullen mensen je niet gillend in de gang van de Van OlstToren of de Marie Kamphuisborg tegemoet treden met: ‘Hé Gerda! Ik zat gisteren ff lekker langs pornosites te surfen, kwam ik jou tegen!’ Het beste wat je kunt doen om te voorkomen dat de hele wereld straks kan meegenieten van jouw escapades, is de jongen en het meisje vragen het materiaal te vernietigen. Waarschijnlijk schamen zij zich net zo erg als jij en is er niets aan de hand. Maar pas voortaan wat beter op met dit soort dingen. Denk goed na over wat je wel of niet met de rest van de wereld wilt delen. Er is niets mis mee als je op Hyves wat van je privéleven laat zien. Maar foto’s van een avond flink stappen, zou ik lekker voor mezelf houden. Kijk ook uit als je net je baas (én Hyvesvriend) hebt gebeld dat je niet kunt komen werken omdat je ziek bent en hij een krabbel over een geweldige stapnacht tegenkomt. Je baas direct verwijderen uit je vriendenlijst of blokkeren is ook zo onaardig en doe je niet snel. Een goede Hyves-vriend vertelde me onlangs dat je vrienden kunt indelen in groepen, zodat de ene groep vrienden die ranzige kroegfoto’s wel mag zien en je moeder en je baas niet. Hoe het werkt weet ik niet, maar het is het uitzoeken waard.

Colofon

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] Internet: via www.hanzemag.nl Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected] Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl loeXproduXies Luuk Steemers

Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 - [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 - [email protected]

foksuk.nl

Illustraties Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij | Rick van Duuren Sam Peeters | Leo van der Reest | Reid, Geleijnse & Van Tol

Toverslag Het matras ligt op de grond in een kamer die ik niet ken. Mijn broek ernaast, binnenstebuiten alsof ik hem met haast heb uitgedaan. Mijn nachtkastje staat op de gebruikelijke plek, maar mijn boeken zijn weg. Ik herinner me gisteren weer. De dag van de verhuizing. Door de gordijnen komt al wat zonlicht. Vandaag zal het 25 graden worden, een zomerse dag. Ik zet thee, het is nog vroeg. Loop het balkon op, waar ik gisteren speciaal voor dit moment een stoel heb neergezet. Dit was de reden dat het huis me zo aansprak. Ik probeer te genieten, maar al na een paar minuten word ik onrustig. Ik moet nog schrijven, maar ik weet niet waarover. Meestal dient het onderwerp zich wel aan. Ergens in de week voor de deadline wanneer ik er zijdelings over nadenk. Dit keer niet. Wanneer ik niet kan schrijven, ga ik lezen. Ik herinner me de Volkskranten die de vorige bewoonster heeft achtergelaten. Donderdag 2 april. Ik zou het ook geloven wanneer de datum van vandaag erboven stond. Loon topman duikelt door recessie. Het zal allemaal wel. Snel gooi ik het voorste katern aan de kant. Martin Bril schrijft over Rokjesdag. ‘Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen als bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen.’ Een expert noemt Martin Bril zich, hij heeft zelfs een archief bijgehouden van de datum waarop rokjesdag meestal valt: 15 april. 15 april? In de agenda van mijn telefoon zie ik dat het vandaag 15 april is. Zou het vandaag…? Met hernieuwde aandacht bekijk ik de meisjes die langsfietsen. De eerste drie vrouwen zijn boven de vijftig en dragen goedkope spijkerbroeken, maar daarna tel ik vier meisjes met fleurige rokjes aan. Het ziet er nog een beetje koud uit, zo in de vroege morgen, maar ook dit is twee weken geleden door Martin Bril voorspeld. Rokjesdag moet namelijk ‘een element van ontbering hebben, een koude ochtend en kippenvel’. Misschien wordt het tijd Martin Bril te bombarderen tot nieuwe Jomanda. In een verhuisdoos vind ik een rokje van vorig jaar en ik onderdruk de neiging er een legging onder te doen. Dit moet de toverslag zijn. Zonder afspraak weet ik dat wij vrouwen (en Martin Bril) het weten: vandaag is het rokjesdag.

ISSN 1876-1909

Leonie Veraar

16


legal alien Native country:

Germany/Russia, 83.3/ 140 million inhabitants, 9/410 times the size of the Netherlands

Studies:

International Business & Management

Loves:

listening to music, having my friends around.

Hates:

inflexible, conservative people.

Tanja Friedrich (23) What was the last time you were in Germany? ‘My mother lives just across the border in Meppen. I visit her and my sister every weekend. I have lived in Meppen since I was eleven. I come from Omsk in the southwest of Siberia. My father is a Russian, but my mother is a descendant from Volga Germans, farmers who migrated to Russia at the invitation of Tsarina Catherina. When my parents separated, my mother and my sister left to Germany. We took our mother’s maiden name Friedrich. I went back to Omsk once to visit my father and to see my little half brother who was born after we moved to Germany. I hope to repeat that experience soon.’

Why did you come to Groningen? ‘That wasn’t planned at all. After my Abitur I intended to spend a year of adventure and travel. I was in the middle of an application to become an au pair in the United States when a friend asked me to accompany her to an open day of the University of Oldenburg. On the way back in the car she said it had been a bit of a disappointment. ‘Let’s go and see Groningen’, she suggested. We were immediately impressed by the canals, the architecture and the relaxed ambiance. “This is so much nicer”, my friend shouted and I had to agree. After a few minutes I had been persuaded to study in Groningen too.’

You started with International Business and Languages? ‘After a few weeks I decided to switch to IBS. Perhaps it was the age difference. Most IBLstudents were only 17. With IBS I really found what I was looking for.’ Could you live here forever? ‘I’m sure I could. The first time in Groningen was hard. I had to learn Dutch, to make new friends, had to deal with a lot of bureaucracy. I felt quite lonesome. But I came out well. I really feel happy here. I like to speak Dutch too. Sometimes I even forget to switch to German when I’m with other German students. Groningen is exactly right for me. I really like multi culti. In Groningen you

meet a lot of people from all over the globe, and not only international students.’ Do the Dutch have strange habits? ‘They are always eating broodjes and drinking coffee all day. Germans prefer to have a hot meal at lunch time.’ Give us a German proverb. ‘Was du heute nicht kannst besorgen, verschiebe nicht bis morgen. Do not delay till tomorrow what you can do today. I don’t know why I bring up this particular one. It’s completely unlike me.’ Luuk Steemers

OPINION

IBS should produce entrepreneurs, not managers

You want to bake the burger or be the Burger King? Does anybody know what the goal of a business school is? Is it to teach you how to create a business or how to work for a company? Fourth-year student International Business Stoyan Nedin wonders how many people would enroll if business school was called clerk school.

It actually feels like a long term brainwashing process preparing you for a job, working for somebody else’s business. Students don’t even question anymore if they actually want to get a daily job or not. Universities train you for years to excel at making the hamburger, or if you are ambitious; the cheeseburger. But they forget to mention that you can be the owner of the burger chain as well. The first year business plan is actually the closest we get to entrepreneurship. After this, we slowly move away from it. Of course this is not something that is happening just in IBS, it can be seen in almost all business teaching machines around the world. Indeed there are so many valuable skills and competencies we learn in a business school and it is very important to know how to excel in a corporation and bake the steak. We participate in many valuable projects, work for companies, learn from their experience, but it’s

always all about working out somebody else’s idea. We are not trained on the fundamentals. We all recognize the big entrepreneurs like Bill, Henry, Richard, Steve, Donald, but we just admire them, nobody teaches us about the success model that brought them there. Instead we are taught that working in their companies is our success model. At the end do we strive to be those who design the business or those who just respond to other people’s expectations? Why don’t we have a group project where we bring our own idea on the market? Maybe we decide to sell edible food at school, petrol on the web or fresh juice in the streets at 4 a.m. in the morning, just to get a feel of what it is like to discover value niches in society. There is something like an unwritten law that students shouldn’t be creating their own venture. Why not? Are we afraid to lose our business virginity? Are we afraid to learn the art by trial and error? It probably is a conscious process in the mind of every business school manager: ‘Do we teach our students the spirit of job interviews, application letters and climbing the corporate ladder or do we enable them to pursue their passion, discover and deliver unique value into people’s lives, ask questions and come up with innovative ideas, connect the world’s resources and strive to realize their own dreams. Hmm, okay, let’s go for the first one.’ Certainly it is risky

Photo: Chris Wind

All big corporations started in someone’s head; someone had an urge to deliver something valuable to society, hoping to make a profit. It must be pretty cool to work out your own idea and make lots of money with it. It’s probably the coolest job out there. That is why we go to a business school. But do business schools really teach us to be successful in business or just to work efficiently for other people’s profits? If you think about it, creating a profitable business is not exactly the focus of a business school.

and not easy to teach students how to generate valuable business ideas, be creative and take risks, but it’s worth trying because the biggest risk you can take in life is to not take any risk at all. But the problem is not just the management. How can teachers with a daily job preach that glorious business success is never reached by pursuing a daily job? It seems that teaching business is a lot about teaching a spirit;

and teaching a spirit is a lot about having the spirit. All business students must acquire three fundamental competencies: how to identify value, how to generate valuable ideas and how to implement them in the real world. Today there are more opportunities to connect resources around the world than ever before. Grasp them! Stoyan Nedin

[13] 2009 WOENSDAG 22 APRIL HANZEMAG

18

International recruiters visit Hanze University

Photo: Pepijn van den Broeke

‘A familiar face behind every door’

Vanja Garvancheva (right) and Elitsa Pancheva (middle) exchange experiences with a Bulgarian student.

Ten global agents, recruiters of international students, mainly from Eastern Europe and China, visit Hanze University to form an impression of Groningen, the Hanze locations and the international study programmes. ‘Groningen is not for students who want the fancy life.’

A huge tray with bitterballen is passed around in the CAST Cultuurcafé. Two Ukrainians help themselves to the typically Dutch ball-shaped snacks of ragout in a crunchy jacket. They nod approvingly while eating them with a neat dollop of mustard. The Ukrainians recruit students for Hanze University in their own country. A group of ten of these international agents have been invited to a four-day visit to Hanze University. Two Chinese agents seem less pleased with their bitterbal. They put it aside after the first bite. However, Cynthia Chen (31) from Beijing bravely accepts a second one. ‘To me this visit is like coming home’, she smiles. ‘I have been a global agent since 2002, the year of my first visit. I was new in the business and felt a bit uneasy. It was a good experience, though. It made the mail and phone contacts about student

19

cases so much easier. Over the past years I have become very familiar with the Dutch way. Now on my second visit it’s like coming home. I know many people here because they often travel to China. It’s almost as if there is a familiar face behind every door I open.’ As a teacher of English in Beijing, Chen talks about the Netherlands in her classes. ‘When students are interested I invite them to talk about the possibility of studying in the Netherlands after school. I have a pretty good idea which students have the capability to study in the Netherlands successfully. Sixty to seventy percent of my students who apply for a study programme at Hanze University are accepted, which is a very high percentage. That’s my way to help Hanze.’ Bulgarian agents Vanja Garvancheva (25) and Elitsa Pancheva (25) discover a group of countrymen walking by. ‘Come join us here’, they say. The four Bulgarian guys accept the invitation happily. ‘It is a good thing that Bulgarians study abroad and take the expertise and knowledge they gain back to Bulgaria to build up the country’, says Garvancheva. ‘We do a


lot of business with Dutch universities. Many go to The Hague. But some prefer a smaller and safer town. To those students we recommend Groningen.’ Chen nods. ‘I also recommend Groningen to serious students who are not too much for the fancy life. Not students who think only of the night life in Amsterdam or Rotterdam.’ ‘One of the selling points of Hanze is that it is very modern’, says Irina Cheredinova (27) from Estonia. ‘It is clear that people care about students here. Everything is focused on good communication in a relaxed atmosphere, which is particularly important for international students who are away from home. It’s a pity so few students from the Baltic countries go to Holland. Most of our students prefer to go to Denmark or the United Kingdom. In Denmark education is free and in the UK it is very easy to get a loan.’ Pancheva is more positive about Bulgarians coming to Groningen. ‘The number of our students coming to Hanze University has doubled or tripled over the past year. Hanze University is attractive because it offers complete bachelor programmes in English with

practical internships and not just twoyear programmes.’ ‘The great strength of Hanze is its flexibility’, agrees Chen. ‘There are so many study programmes to choose from. Almost all schools offer programmes in English. And in addition, there are prep courses, one-year two-year programmes, bachelor programmes and even master programmes.’ ‘In China it is very often the parents who have the final say’, Chen goes on. ‘Two years ago a father of a prospective student told me he had heard that Dutch universities have no real campus where students live. I tried to point out to him that a campus is no criterion for quality at all. But he could not be convinced.’ ‘Our co-operation with Hanze University is almost perfect’, Chen sums up. ‘The only thing that needs improving is the communication. It is important for us to be kept up-to-date about the latest developments. It is impossible for the agents to visit the websites of all the universities they work for regularly. Regular email updates, that’s what we need.’ Luuk Steemers

Wednesday 22 April 2009 Independent Magazine of the Hanze University Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/news | photo: Chris Wind

13

r o s r e g r Bake Bu ? g n i K r e Be Burg • IBS student Stoyan Nedin wants business school to be more about entrepreneurship • International recruiters visit Hanze University • Legal Alien Tanja Friedrich

We kunnen ons meten met toplanden

Recommend Documents