jaargang 6 augustus 2015
Dit is een uitgave van Woningbouwstichting De Gemeenschap in Nijmegen
WBSG nieuws 1 1920 - 2015
In dit nummer onder meer: 95-jarig jubileum: Tien bewoners vertellen zes mooie verhalen 95-jarig jubileum: Drie directeuren praten over vijf thema’s Duurzame woningen in Horstacker Landelijke primeur in Tolhuis Groot Onderhoud in Spoorbuurt
1
De Gemeenschap al 95 jaar ‘Thuis in Nijmegen’ Deze maand viert De Gemeenschap haar 95e verjaardag. Op 13 augustus 1920 werd zij opgericht als woningbouwvereniging voor medewerkers van de toenmalige Nederlandse Spoor- en Tramwegen. Inmiddels is de doelgroep verbreed en het woningbezit al lang niet meer beperkt tot Nijmegen-Oost, maar wat bleef is het ‘Thuis in Nijmegen’. Ter gelegenheid van het 95-jarig jubileum laten we in deze speciale nieuwsbrief tien bewoners aan het woord in de verschillende stadsdelen van Nijmegen. Het zijn mooie verhalen over toen en nu, dierbare herinneringen, vriendschappen voor het leven en betrokkenheid
bij de buurt. ‘We willen hier niet weg’, deze zin horen we in alle verhalen doorklinken; een mooi cadeau voor een jarige woningcorporatie! Drie generaties Mooie verhalen over het heden en het verleden van de corpora-
tie zijn ook verteld door de drie generaties directeuren die De Gemeenschap kent. Wim Arts, Willem Berkhout en Paul van Roosmalen praten in deze jubileumuitgave over het karakter van de corporatie, de band met de bewoners, de opgaven in de stad, de financiële situatie en de relatie met de overheid. De tijdsbeelden verschillen, maar er zijn ook opvallend veel overeenkomsten in hun boeiende verhalen te ontdekken.
Laatste papieren nieuwsbrief Met deze jubileumuitgave van WBSG nieuws komt een einde aan de nieuwsbrief op papier. De papieren nieuwsbrief maakt plaats voor een digitale variant. Over vorm en inhoud denken we nog na. Laat u verrassen!
Wij wensen u veel leesplezier!
Thuis in Nijmegen
1920 - 2015
En nu bouwen… Drie jaar na haar oprichting start De Gemeenschap op 29 maart 1923 met de bouw van de eerste 85 woningen in de Spoorbuurt. Een snelle bouw, want al op 17 december van hetzelfde jaar wordt de eerste woning verhuurd. Van 1925 tot en met 1930, het begin van de crisistijd, realiseert De Gemeenschap in totaal nog 415 woningen in Nijmegen-Oost.
‘Een nieuw huis is mij te koud en te kaal’
2
Doortje Rooijackers (87) woont al 49 jaar in de Spoorbuurt. Met haar man en vier kinderen betrok ze in augustus 1966 de woning aan de Sweelinckstraat. Nu woont ze er samen met haar hond Sita. ‘Eerlijk gezegd ging ik hier met tegenzin naar toe. Gelukkig veranderde dat snel. We hadden hier met de kinderen een hele leuke tijd en nog steeds woon ik er met heel veel plezier.’ Doortje wil er niet aan denken dat ze haar huis en buurt moet verlaten. ‘Er zijn heel wat mensen die met me van woning willen ruilen. Ik denk er niet aan! Ik ben zo gehecht aan dit huisje en er zitten ook veel herinneringen aan vast. Drie kinderen zijn van hieruit getrouwd en mijn dochter heeft in deze buurt haar man
leren kennen’, vertelt Doortje. ‘Het is allemaal zo vertrouwd. Een oude boom moet je niet verplanten’, lacht ze. De rust in de straat trekt haar het meest aan. ‘Het is een nette straat en ik woon op het mooiste punt van het woonerf.’
Aankloppen Toch denkt ze met wat weemoed terug aan vroeger. ‘Toen was het wel wat gezelliger. We dronken koffie met elkaar en hadden een kaartclubje. Helaas zijn mijn kaartvrienden inmiddels allemaal overleden. Aan de overkant ken ik nog twee bewoners. De rest van de buurtgenoten is jonger en je merkt dat mensen nu toch meer op zichzelf zijn. Ook mijn buren zijn een stuk jonger, van middelbare leeftijd. We hebben het leuk met elkaar en ik kan altijd aankloppen als er iets is.’
Koffiedrinken en boodschappen In het weekend loopt het huisje aan de Sweelinckstraat vol. Kinderen en kleinkinderen komen op zaterdagochtend koffiedrinken en haar dochter en schoonzoon doen dan de boodschappen. ‘De kinderen springen bij, ik heb een traplift, een douche boven en de chauffeur, die me van de dagbesteding thuis brengt, helpt me de trapjes voor mijn huis op.’ Zo hoopt ze nog jaren aan de Sweelinckstraat te wonen, want iets anders wil ze niet: ‘Een nieuw huis is mij te koud en te kaal.’
1920 - 2015
Naoorlogse jaren
‘We voelen ons hier al 60 jaar tevreden en rijk’ In november 1955 mochten Harry (91) en Corry (86) BurgersPolman al een week eerder hun nieuwbouwwoning aan de Hengstdalseweg betrekken, want ze verwachtten hun tweede baby. ‘Gelukkig dat dit zo geregeld kon worden. Kort na onze komst in Hengstdal is ons kindje geboren’, vertellen Harry en Corry. In de jaren die volgden zag het echtpaar het aantal woningen in de buurt groeien, evenals hun gezin. Ze kregen nog drie kinderen en zo woonden ze jarenlang met zeven personen in de aan de ‘trolleybus-lus’ gelegen woning in Hengstdal. ‘Ik heb zelf de kelder uitgegraven en daar slaapkamers gemaakt. Zo hadden alle kinderen een eigen
Pegasus, het gevleugelde paard, verscheen in de wijk, evenals een benzinestation. En op de plaats van de speelkuil verrees een flatgebouw en er werd een parkje aangelegd’, zo somt het paar op.
kamer’, vertelt Harry. Het gevleugelde paard In de zestig jaar dat Harry en Corry in Hengstdal wonen, zagen ze nogal wat veranderingen in hun buurt. ‘Twee boerderijtjes met pluimvee verdwenen, er werden bomen geplant, de trolleybus maakte plaats voor een dieselbus, het kunstwerk
Natuurwandelroute Harry en Corry hebben nooit overwogen te vertrekken uit hun woning in Hengstdal. ‘We zijn echt verknocht aan dit huis en aan deze plek. We hebben een mooie tuin waarin we heerlijk kunnen zitten. Het is een gezellige buurt en we wonen dicht bij de stad en een prachtig
Na de tweede wereldoorlog maakt ook Nijmegen de trieste balans op; naast honderden slachtoffers zijn ook vele woningen onherstelbaar verwoest. Met vereende krachten wordt Nijmegen in de naoorlogse jaren weer opgebouwd. Ook De Gemeenschap levert haar bijdrage.
natuurgebied.’ ‘Dat de natuur in onze wijk een echt pareltje is, blijkt ook uit de natuurwandelroute N70 die onder meer door Hengstdal voert’, voegt Corry er aan toe. ‘Al 60 jaar lang voelen we ons hier tevreden en rijk’, zo concludeert het echtpaar dat zich eveneens gelukkig prijst met tien kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.
3
Thuis in Nijmegen
1920 - 2015
Gedenkwaardige dag 19 mei 1964 is een gedenkwaardige dag. Voor het eerst in haar geschiedenis start De Gemeenschap met de bouw van een complex woningen buiten NijmegenOost. In Neerbosch-Oost bouwt ze 59 woningen, gevolgd door 168 maisonnettes die ze in 1966 oplevert.
Twee van hun drie kinderen zijn geboren aan de Balladestraat. ‘In die tijd woonden er allemaal gezinnen met kinderen. Er was voldoende ruimte in de wijk en de kinderen speelden graag buiten. Ze hadden het enorm naar hun zin met hun vriendjes. Het was ook een gezellige buurt, iedereen kende elkaar en we pasten op elkaars kinderen. Er ontstonden vriendschappen voor het leven. Met een oudbuurvrouw heb ik nog wekelijks contact’, vertelt Riet. 4
‘De buurt, met veel groen, sprak ons aan’ Kees (77) en Riet (73) Meeuwsen wonen er vanaf het begin. In 1966 verhuisden ze van de Tweede Walstraat in hartje Nijmegen naar het nieuwe maisonnettecomplex aan de Balladestraat in NeerboschOost. ‘We wilden meer ruimte om ons heen en de buurt, met veel groen, sprak ons aan. Ook het mooie grote balkon was een pluspunt’, vertellen Kees en Riet. Een bijzondere band Toen Kees en Riet in NeerboschOost kwamen wonen, kende de wijk nog weinig voorzieningen. ‘Er was een noodwinkel van de Spar’, herinnert Riet zich. Het maisonnettecomplex kende in de eerste vijftien jaar veel trouwe bewoners. Er was weinig verloop. ‘Later veranderde dit en zagen we regelmatig nieuwe bewoners komen. Alleen de buren hier op de hoek wonen er ook vanaf het begin. We weten veel van elkaar en dat schept een bijzondere band’, vertellen Kees en Riet.
Geen spijt Het echtpaar heeft weleens overwogen om te vertrekken uit Neerbosch-Oost en te verhuizen naar Lindenholt. ‘De kinderen wilden niet weg, dus hebben we het plan maar opgegeven.’ Tot op heden hebben Kees en Riet hier geen spijt van. Ze zijn nog steeds blij met de ruimte die ze hebben. ‘Ik was automonteur van beroep. Met auto’s doe ik niets meer, maar ik repareer nog graag fietsen. Daar heb ik hier in de garage mooi de ruimte voor’, vertelt Kees.
Gastvrouw bij OpMaat Ook Riet is nog flink actief. ‘Ik zit in de bewonerscommissie van De Gemeenschap en kwam hierdoor in contact met ontmoetingscentrum OpMaat in winkelcentrum Notenhout. Daar ben ik nu een ochtend in de week gastvrouw. Dat is erg leuk om te doen en ik ken hierdoor ook veel wijkbewoners. Nee, we gaan hier niet weg. Het is allemaal zo vertrouwd, we hebben fijne buren en zijn er voor elkaar als het nodig is.’
1920 - 2015
Een sterk staaltje durf
‘Ruimte, natuur en rust’
Omdat de verhuur buiten Nijmegen-Oost geen problemen oplevert, durft De Gemeenschap het aan om ook in Dukenburg te bouwen. In 1969 worden in Lankforst 120 maisonnettes opgeleverd, gevolgd door 290 woningen in Tolhuis in 1972. Het appartementencomplex Heeren van Nijmegen bij het winkelcentrum Dukenburg sluit in 2007 de rij van de bouwactiviteiten in Dukenburg.
5
Samen met haar man en twee kinderen verhuisde mevrouw Braam in 1981 van een maisonnette in Aldenhof naar een eengezinswoning in Tolhuis. ‘Er waren toen ongelooflijk veel kinderen in de wijk, allemaal jonge gezinnen. Dukenburg was nieuw, en dat was te merken ook! De kinderen zorgden voor het sociale gebeuren en de eenheid in de buurt.’ De jeugd had toen ook alle ruimte om naar hartenlust te spelen. ‘Ze konden hutten bouwen en fietsen op het pad door het park. 's Winters werd er zelfs geschaatst op de vijver in Tolhuis en maakten de ouders erwtensoep’, vertelt mevrouw Braam. Ruim en gezellig Naast de buurt, vond de familie Braam ook de woning bijzonder aantrekkelijk. ‘Aan de trap in de
kamer moesten we wel wennen, maar de woonruimte is ruim en gezellig. Het mooiste aan het huis vind ik nog steeds de woonkeuken waarin je heerlijk kunt zitten. Wat minder zijn de schuurtjes aan de zijkant van de woningen. Ze staan op flinke afstand van de huizen en zijn ook veel te klein voor een gezin. Veel bewoners vinden dat een nadeel. Ze zijn niet praktisch en zeer inbraakgevoelig. Bij ons is er meerdere keren ingebroken.
Ons schuurtje grenst aan het park en er is geen toezicht op. Bij de bouw is daar niet goed over nagedacht.’ Nette woonomgeving Inmiddels heeft de wijk een wat ander karakter dan toen de familie Braam er kwam wonen. De jonge gezinnen met kinderen vertrokken. Er wonen veel mensen van middelbare leeftijd en enkele alleenstaanden. ‘Nu zie ik soms weer jonge gezinnen komen en dat is goed. Er bestaat een fijn contact tussen de buurtgenoten die net als ik hier al langer wonen. Als het nodig is, proberen we goed voor elkaar te zorgen en ook voor een nette woonomgeving. Die was en is goed en dat willen we graag zo
houden. Toch merk ik wel dat het contact steeds afstandelijker wordt, maar dat is overal zo. De woningen zijn inmiddels op leeftijd, maar worden goed onderhouden door de woningcorporatie. Dat draagt eveneens bij aan het woongenot.’ Volop natuur ‘Tolhuis staat nog steeds voor ruimte, natuur en rust’, vindt mevrouw Braam. ‘Ik hoop dat dit nooit verandert. Het is heerlijk om in een stad te wonen en naast je huis volop natuur te vinden; grote grasvelden, struiken en grote bomen waarin we zelfs 's nachts uilen horen. Ik word er nog steeds blij van!’
Thuis in Nijmegen
1920 - 2015
Drie generaties directeuren:
‘Goede relatie met bewoners en grote tevreden De Gemeenschap kreeg in 1985 met Wim Arts (81) haar eerste directeur. In 1994 werd hij opgevolgd door Willem Berkhout (67) en in 2013 kwam Paul van Roosmalen (52) aan het roer van de corporatie. Drie ‘generaties’ directeuren, drie verschillende tijdsbeelden, drie verschillende persoonlijkheden, maar met één ding gemeen: passie voor de volkshuisvesting en De Gemeenschap. Samen praten zij over het karakter van de corporatie, de band met de bewoners, de opgaven in de stad, de financiële situatie en de relatie met de overheid.
6
Wim Arts kwam van het bedrijfsleven toen hij in december 1969 startte als hoofd technische dienst bij De Gemeenschap. Het personeelsbestand werd toen gevormd door technische medewerkers; schilders, timmerlieden, een loodgieter, een rioleur en een opzichter. Op kantoor werkte Wim samen met een administrateur. In de loop der jaren kreeg hij steeds meer taken, van personeelszaken tot verhuur en het vertegenwoordigen van de corporatie naar buiten toe. ‘Hierdoor was de stap naar directeur een heel natuurlijke’, vertelt Wim. ‘Corporatienestje’ De opvolger van Wim had een geheel andere achtergrond. Willem Berkhout was landelijk bestuurder bij de vakbond voor middelbaar en hoger personeel in het bank- en verzekeringsbe-
drijf. In 1991 trad hij in dienst bij De Gemeenschap, werkte nog drie jaar samen met Wim en volgde hem in 1994 op als directeur. In april 2013 vierde Willem zijn 65e verjaardag en nam hij afscheid. Paul van Roosmalen werd zijn opvolger. In tegenstelling tot zijn voorgangers, kwam Paul wel uit het ‘corporatienestje’. Hij werkte meer dan twintig jaar in diverse functies bij corporaties in Arnhem en Deventer. Karakter ‘Een veredelde voetbalclub, zo zag ik de corporatie in mijn beginjaren’, antwoordt Wim op de vraag naar het toenmalige karakter van De Gemeenschap. ‘Het stelde niets voor, we hadden zelfs geen koffieapparaat. Er was echt helemaal niets. We moesten zelfs verf verkopen om het hoofd boven water te
houden. Zo arm waren we.’ Willem typeert De Gemeenschap in zijn tijd als eigenwijs: ‘We voeren een eigenzinnige koers in een periode waarin de corporaties financieel op eigen benen kwamen te staan en zich gingen gedragen als ondernemers. Na de verzelfstandiging van de corporaties in 1995 waren er nogal wat nieuwe trends. Veel van die trends lieten we aan ons voorbij gaan en dat heeft goed uitgepakt. De Gemeenschap had ook iets van een familiebedrijf. Bewoners waren sterk verbonden met de corporatie. We zijn ook altijd bewust klein gebleven.’ Paul herkent het karakter van een familiebedrijf. ‘De Gemeenschap is een organisatie van, voor, door en met de huurders en medewerkers. Ze kent opvallend veel trouwe huurders en ook de medewerkers zijn trouw aan de organisatie. Dit heeft als keerzijde dat de corporatie een wat gesloten cultuur kent, gericht op zichzelf en weinig zichtbaar in de stad.’ Veel trouwe bewoners Zijn arbeidsverleden in het bedrijfsleven komt duidelijk naar voren als Wim vertelt over zijn band met de bewoners. ‘Ik heb me altijd terdege beseft dat we ons salaris aan de huurders
Van links naar rechts: Paul van Roosmalen, Willem Berkhout en Wim Arts.
te danken hebben. Er was een goede band met onze bewoners en als er problemen waren, dan ging ik ’s avonds zelf naar ze toe om het op te lossen.‘ Ook Willem praat over een goede relatie met de bewoners in de 22 jaren dat hij bij de corporatie werkte. ‘Het jaarlijkse huurdersoverleg was elk jaar weer een bijzondere gelegenheid om met onze huurders in contact te komen. Dat de bewoners zich goed voelen bij De Gemeenschap blijkt ook uit de tevredenheidsonderzoeken die we jaarlijks uitvoerden.’ Paul beaamt dit. ‘We halen hoge rapportcijfers waar het gaat over huurderstevredenheid. Die tevredenheid blijkt natuurlijk ook uit het grote aantal huurders dat al tientallen jaren bij ons woont. Op dit moment denken we na over hoe we de bewoners nog meer bij onze organisatie kunnen betrekken. Dit jaar zijn we al gestart met een digitaal bewonerspanel, waarmee we een breed beeld krijgen van de wensen van bewoners. Net zoals mijn voorgangers, ga ik ook regelmatig bij huurders op de koffie. Het is overduidelijk dat dit al jarenlang wordt gewaardeerd’, concludeert Paul. Opgaven in de stad In de tijd van Wim stond alles in het teken van bouwen, heel veel bouwen. Het woningbezit verdubbelde bijna. ‘Ik stond bekend als de directeur die de krenten pikte’, vertelt Wim. ‘De Gemeenschap bouwde alleen op mooie locaties, want dat vond ik voor de verhuurbaarheid belangrijk. Alle projecten zijn in bouwteamverband tot stand gekomen. In zo’n team werkten wij als opdrachtgever samen met een architect en een aannemer. Deze wijze van ontwikkelen heeft een financieel voordeel van 10 tot 15% van de stichtingskosten’, aldus Wim.
nheid’ Het appartementencomplex Canabae, op een prachtige locatie aan de Museum Kamstraat, was zijn laatste nieuwbouwproject. Hij heeft er goede herinneringen aan en is er trots op. ‘Sociale woningbouw op een toplocatie, met enkel koopwoningen er omheen, dicht bij het centrum, wat wil je nog meer!’ Duurzaam en levensloopbestendig ‘In mijn tijd speelde de laatste fase en afronding van de ‘aanpak particulier woningbezit’ in de Athlonestraat, Sweersstraat en Van Gentstraat in NijmegenOost. In de Sweersstraat sloopten we een aantal woningen en werkplaatsen om plaats te maken voor een complex met acht appartementen. Ook het seniorencomplex De Weijer bij het Oud Burgeren Gasthuis is in mijn periode gebouwd. In de eindjaren negentig concentreerden we ons met name op de eerste renovatie in de Spoorbuurt. Daarna zijn we weer gaan bouwen in Nijmegen-Noord’, vertelt Willem. ‘Ik heb nog geen enkele woning gerealiseerd’, lacht Paul. ‘Wel mocht ik een maand na mijn aantreden de 21 eengezinswoningen in de Lentse wijk Laauwik opleveren en zijn we inmiddels gestart met de bouw van 18 appartementen in Parc Margriet.’ In de komende jaren pleegt De Gemeenschap slechts beperkt nieuwbouw. ‘Het accent zal veel meer liggen op het duurzaam en levensloopbestendig maken van de bestaande woningvoorraad, waarbij betaalbaarheid voorop blijft staan’, licht Paul toe. Financieel solide ‘Ik heb het al eerder gezegd: De Gemeenschap was arm.
We voerden een zeer zuinig beleid. Mijn achtergrond in het bedrijfsleven heeft me hierbij zeker geholpen. Ik was scherp op het geld, maar het zuinige beleid is nooit ten koste gegaan van het onderhoud’, aldus Wim. Willem weet zich nog een anekdote te herinneren rondom het vertrek van Wim. ‘Het is niet te geloven, maar na jaren winst nam Wim afscheid met een “verlies”. Dit had puur te maken met de meerjarenbegroting die dat jaar in een andere vorm werd opgesteld. Wims reactie was: ‘Dat kan toch niet waar zijn!’ We hebben er uren over vergaderd’, lacht Willem. Alle gekheid op een stokje; Wim legde voor zijn opvolgers een stevige basis in de vorm van een financieel solide woningcorporatie. ‘Dat is ook nodig, gelet op de kenmerken van ons oudere woningbezit’, aldus Paul. ’De 500 woningen in de Spoorbuurt, een kwart van ons bezit, tellen zo’n 36 unieke woningtypen, met allemaal bijzondere detailleringen. Dit betekent dat de onderhoudskosten per woning hoger zijn. We zijn niet arm, we zijn niet rijk, maar hebben voldoende financiële middelen om dat wat we moeten doen zelfstandig uit te voeren.’
Rijksoverheid brengt verandering ‘De rijksoverheid zorgt ervoor dat ons werk de komende jaren verandert’, verzekert Paul. ‘De nieuwe Woningwet, die sinds 1 juli 2015 van kracht is, betekent dat we een aantal zaken straks niet meer kunnen doen, zoals het bouwen in de vrije sector. De verhuurdersheffing, die tijdelijk zou zijn tot 2018 en De Gemeenschap 1,7 miljoen euro per jaar kost, raken we waarschijnlijk niet meer kwijt. Zo’n 3 à 4 maanden aan huurpenningen vloeien jaarlijks weg naar de overheid en dat betekent nogal wat.’ ‘Ik kan me daar best boos over maken’, reageert Wim. ‘Ik vind dat zeer onterecht. Toen in de beginjaren negentig de financiële relatie tussen overheid en corporaties werd doorgeknipt en de woningcorporaties verzelfstandigd werden, hebben we afgerekend met de rijksoverheid. Nu zie je dat de overheid het weer terug wil draaien en zich, puur om financiële redenen, gaat bemoeien met de corporaties.’ Gemeente als bondgenoot ‘De gemeente is onze partner en bondgenoot om van Nijmegen een prettige woonplek te maken. We investeren dan ook in
de samenwerking met ambtenaren, bestuur en politieke partijen. Het zijn realistische en rationeel denkende mensen met wie het prettig praten en zakendoen is’, aldus Paul. ‘Ook ik kon het goed vinden met de gemeente en de politiek’, vertelt Wim. ‘Uiteraard waren we het niet altijd met elkaar eens, maar dat heeft vooral te maken met de verschillende rollen. Ik moest tot mijn pensioen door en een wethouder zit er maar vier jaar. Die kan aan korte termijn politiek doen.’ Ook Willem spreekt over een goed contact met het stadsbestuur. ‘Wel kwam vanuit het stadhuis het geluid dat zeven woningcorporaties in de stad wat veel was. Daar heb ik me niet veel van aangetrokken.’ Over dit thema wil Wim aan het einde van het gesprek nog wel wat kwijt. ’In de beginjaren negentig wilde ik graag fuseren met Stichting Studentenhuisvesting Nijmegen (SSHN), want hiermee kon De Gemeenschap de hele woningmarkt bedienen, van studenten tot senioren. Het merendeel van het personeel was echter tegen de fusie. Ondanks dat al een aantal medewerkers van De Gemeenschap bij SSHN aan het werk was, heb ik toen de fusieplannen afgeblazen. Dit tot ergernis van velen.’
Thuis in Nijmegen
7
1920 - 2015
Bouwen in Lindenholt
‘Wanneer kom je weer kletsen?’
In 1981 levert De Gemeenschap 88 eengezinswoningen, 2 woningen voor mindervaliden en 13 bejaardenwoningen op in Horstacker. Aanvankelijk is Lindenholt niet erg populair. Een gerichte voorlichting, verbetering van het voorzieningenstelsel en het vol raken van de stad maken dat Lindenholt in de loop der jaren aan belangstelling wint. Later bouwt De Gemeenschap ook nog 40 woningen in Drieskensacker.
8
Henk (70) en Hennie (67) Benthem betrokken in 1981 de nieuwbouwwoning in de Horstacker. ‘Een paar jaar daarvoor was het hier nog weiland’, vertelt Henk die bij de Spoorwegen werkte. ‘We woonden in een maisonnette in Neerbosch-Oost en wilden graag een nieuwe start maken in een huis met een tuin in een nieuwbouwwijk.’ Toen Henk en Hennie in de Horstacker kwamen wonen, stond er nog niet veel. ‘De afgelopen vijf jaar is de wijk wederom veranderd’, vertellen Henk en Hennie. Het Cultureel Centrum Sprokkelenburg en het oude gezondheidscentrum met apotheek werden afgebroken. 'Daarvoor in de plaats kreeg de wijk een modern multifunctioneel complex met een gezondheidscentrum, apotheek en zorgappartementen. Ook kwam
er een nieuwe supermarkt met appartementen erboven. De Horstacker kreeg hiermee een positieve impuls’, vinden Henk en Hennie. Henk legde drie jaar lang het nieuwbouwproces van het nieuwe Gezondheidscentrum Lindenholt op foto vast en Hennie maakte er een diapresentatie van. Schatten van mensen In de 34 jaar dat ze er nu wonen, hebben ze heel wat bewoners
zien gaan en komen in hun rijtje van acht woningen. Ook hun directe buren aan een kant wisselden. ‘Nu woont er een modern Marokkaans gezin met inmiddels vier kinderen. Schatten van mensen’, vertelt Henk. ‘Ik vind het gezellig die geluiden van de kinderen. Vooral de tweelingzusjes zijn een stel apart, erg leuk’, voegt Hennie er aan toe. Passie voor de wijk Henk is op zijn manier betrokken bij zijn buurt. Regelmatig bezoekt hij wijkprojecten en activiteiten en is ook lid van de bewonerscommissie van De Gemeenschap. Hij spreekt mensen aan als er iets gebeurt dat niet goed is. Ook de jeugd.
‘Ik ga naar ze toe als ik bijvoorbeeld zie dat er eentje een blikje weggooit op straat. Ik vraag ze dan of ze weten wat dat ronde ding daar achter ze is, wijzend op de prullenbak. Als je op een leuke manier even uitlegt waarom je dat zegt, dan lukt dat meestal prima. De jeugd moet elkaar kunnen ontmoeten, geen probleem, maar rotzooi maken is niet de bedoeling. Als je rustig met ze praat, dan hoor je verhalen over bijvoorbeeld de moeilijke gezinssituatie. ‘Wanneer kom je weer kletsen’, vroeg er laatst een. Aandacht doet ze goed.’
1920 - 2015
De jongste aanwinsten Nijmegen-Noord, gelegen aan de overkant van de Waal, is het jongste stadsdeel van Nijmegen. In 2005 bouwt De Gemeenschap 24 woningen in Lent. In 2007 en 2009 wordt in Oosterhout gebouwd: 17 woningen en een appartementencomplex. De jongste aanwinsten in Nijmegen-Noord zijn de 33 woningen aan de Edith Piafstraat (bouwjaar 2011) en de 21 woningen aan de Avilastraat en Castiliëstraat (bouwjaar 2013) in de Lentse wijk Laauwik.
‘Pionieren in de blubber schept meteen een band’ Ruim drie jaar geleden besloten Willie Kerkhof (32) en Merel van der Wal (33) samen te gaan wonen. ‘Dan ga je om je heen kijken en maak je een soort van kosten-batenanalyse. Onze wens was om in Nijmegen te blijven wonen. De mogelijkheden lagen echter niet voor het oprapen en we besloten een afspraak te maken bij De Gemeenschap. We gingen er heen voor informatie en keerden huiswaarts met de plattegrond onder de arm van de nieuwbouwwoningen in de Lentse wijk Laauwik’, vertelt Willie. Toen ging het allemaal heel snel. In januari 2012 verhuisden Willie en Merel naar de eengezinswoning aan de Edith Piafstraat. ‘Het is een rustige wijk, met een mooi natuurgebied en goede voorzieningen in de buurt. Vanuit de woning hebben we vrij uitzicht en door de goede isolatie ondervinden we weinig last van het drukke
verkeer op de Prins Mauritssingel. Het centrum van Nijmegen is in korte tijd met een mooie fietstocht te bereiken’, zo somt het paar de pluspunten op van het wonen in Laauwik. Gezellige start Merel en Willie kijken terug op een gezellige start aan de Edith
Piafstraat. ‘Iedereen was nieuw in de buurt. In het begin ben je veel buiten aan het werk in de tuin en dan ontmoet je elkaar als buren. Dat pionieren in de blubber schept meteen een band’, lacht Willie. Inmiddels is de modder weg, maar ze wonen nog steeds met veel plezier in Nijmegen-Noord.
9
Thuis in Nijmegen
Column Een kwestie van oefenen Een van de meest spraakmakende burgemeesters van Nijmegen is, denk ik toch wel, Ien Dales geweest. Een stevige sjekkie rokende vrouw die flink van leer kon trekken tegen alles en iedereen die het niet met haar eens was. Zij was ook degene die stelde dat je niet een beetje integer kon zijn. Blijkbaar lukt het ons nog steeds niet goed om zo met elkaar samen te leven dat het een non-issue kan worden. Als u de krant openslaat, zal het voor u niet moeilijk zijn om voorbeelden te verzamelen die te maken hebben met integriteit.
10
Onlangs trok onze minister-president aan de bel en hield een pleidooi om het dikke ik af te zweren. Het dikke ik als metafoor voor graaiende en alleen aan zichzelf denkende mensen. Als de hulpbronnen uitputtende consument die geen aandacht heeft voor de toekomst van onze aarde en wat daarop leeft. Ik zie desondanks dat we meer en meer doordrongen raken van het besef dat we nu moeten handelen, dat dit nodig is om de wereld als een leefbare plek voor onze kinderen achter te laten. Net als met deugden als moed, matigheid, rechtvaardigheid, verstandigheid en integriteit komt dit niet vanzelf. Gaandeweg leren we bij en passen we onze gedragingen daarop aan. Het is kort en goed een kwestie van oefenen. De Gemeenschap zet voor de komende jaren fors in op het energiezuiniger maken van haar woningen. Dit jaar brengen we bijvoorbeeld 103 woningen in de Horstacker naar energielabel B, leverden we onlangs onze full electric adaptieve wandverwarming-woning in Tolhuis op en vergrootten we ons fietsenpark. Als corporatie kunnen we technische oplossingen bieden om woningen energiezuiniger te maken en kunnen we bijdragen aan alternatieve duurzame energiebronnen, zoals zonnepanelen. De belangrijkste factor in het energiegebruik bent echter u. U heeft vooral de sleutel in handen om het energiegebruik van uw woning te beïnvloeden. En ook hierbij geldt: Het is een kwestie van oefenen. Paul van Roosmalen
Duurzame woningen in Horstacker Op woensdag 20 mei 2015 vond de feestelijke aftrap plaats van het project in de Horstacker. Daar worden 103 woningen door De Gemeenschap en KlokBouwOntwikkeling verbeterd en opgeknapt. De Gemeenschap vindt het belangrijk dat bewoners veilig, gezond en comfortabel wonen. Het project in de Horstacker wordt mede mogelijk gemaakt door steun van de provincie Gelderland. Voor de feestelijke startbijeenkomst waren alle bewoners uitgenodigd. Met het oplaten van ballonnen werd het startsein gegeven voor het verbeterproject. De ballonnen waren voorzien van kaartjes waarop de genodigden een wens konden schrijven voor de Horstacker. Energielabel B De woningen in de Horstacker worden energetisch verbeterd. Dit betekent dat de woningen, die nu energielabel D of E hebben, naar energielabel B gaan. Hierdoor dalen de energiekosten voor de
bewoners en wordt een bijdrage geleverd aan een beter milieu. De werkzaamheden De woningen in de Horstacker krijgen isolatieglas en een HR ketel. Tevens worden ramen en deuren vervangen, evenals de mechanische ventilatie. De vloer wordt geïsoleerd en de woningen worden voorzien van rookmelders. Tevens vindt er het nodige schilderwerk plaats. De houten kozijnen van de voorgevel, achtergevel en berging krijgen aan de binnen- en buitenzijde een schilderbeurt.
Gematigde huurverhoging in 2015 De Gemeenschap wil dat wonen betaalbaar blijft. Ze voerde daarom de maximale huurverhoging die wettelijk is toegestaan niet in.
Landelijke primeur in Tolhuis
Het huis dat mensen verwarmt, in plaats van zichzelf Na een bijzondere renovatie werd op dinsdag 2 juni 2015 een eengezinswoning aan de 15e straat in Tolhuis feestelijk opgeleverd. De Gemeenschap, die duurzaamheid hoog in haar vaandel heeft staan, heeft hiermee een landelijke primeur. De woning in Tolhuis is de eerste zogenaamde ActiveWarmth All Electric nul-op-de-meter woning in Nederland. In dit concept staan wooncomfort en verantwoord energieverbruik voor de bewoners centraal. Cruciaal onderdeel van de renovatie is een innovatieve en intelligente wandverwarming. Met deze ActiveWarmth wandverwarming, in combinatie met de zonnepanelen, is het mogelijk een energienota van nul euro per maand te realiseren voor verwarming, warm water en elektrische apparaten. Slimme wandverwarming De verwarming is onzichtbaar verwerkt in de wanden. Wanneer de sensor de aanwezigheid van de bewoners opmerkt, beginnen de wanden een egale en comfortabele warmte uit te
stralen. Binnen een kwartier is het vertrek maar liefst acht graden warmer. Het resultaat is een interactief huis dat per vertrek zorgt voor een optimale verwarming, zonder dat men daarvoor iets hoeft te doen. Monitoren Het is de bedoeling dat het nieuwe concept een jaar lang wordt gevolgd en gemonitord. ‘Daarbij worden het stroomverbruik van de installaties en het huishoudelijk energieverbruik van de bewoners nauwlettend in de gaten gehouden, evenals het comfort dat ze ervaren. Zo kunnen we zien hoe alles in de praktijk werkt en welke resultaten het nieuwe concept oplevert’, aldus Dico van Verseveld, manager Vastgoed en Ontwikkeling.
Directeur Paul van Roosmalen toont de onzichtbare , innovatieve en intelligente wandverwarming.
Voor huurders met een inkomen tot 43.786 euro beperkt De Gemeenschap dit jaar de huurverhoging tot 1½%. Huurders met een inkomen boven 43.786 euro betalen maximaal 4% meer huur. Bij het bepalen van de huurverhoging voor deze groep keek De Gemeenschap naar de kwaliteit van de woning. Dit deed zij aan de hand van de zogenaamde streefhuur, de huurprijs die past bij de kwaliteit van de woning. Bij De Gemeenschap is de streefhuur gemiddeld 80% van de maximaal toegestane huurprijs. Voor huurders van woningen waarvan de huurprijs al op het niveau van deze streefhuur ligt, geldt sinds 1 juli 2015 een huurverhoging van 1½%. Is de huurprijs lager dan de streefhuur, dan
stijgt de huur dit jaar met maximaal 4%. Maximaal toegestane huurverhoging De overheid schrijft jaarlijks voor wat het maximale percentage is waarmee de huur mag worden verhoogd. De huurverhoging per 1 juli 2015 is door het ministerie als volgt vastgesteld: -2½% voor huishoudens met een inkomen tot € 34.229 -3% voor huishoudens met een inkomen vanaf € 34.229 tot en met € 43.786 -5% voor huishoudens met een inkomen boven € 43.786 De Gemeenschap voerde deze percentages niet door en wijkt hiermee dus af van het huurprijsbeleid van het ministerie.
2014: Een bijzonder jaar In het jaarverslag 2014 kijkt De Gemeenschap terug op een bijzonder jaar. 2014 gaat de geschiedenisboeken in als het jaar waarin de organisatie een nieuwe richting is ingeslagen. In 2014 presenteerde De Gemeenschap de ondernemingsvisie 'Thuis in Nijmegen' voor de jaren 2015-2020. In het najaar werd deze toekomstvisie tijdens een visietafelsbijeenkomst voorgelegd aan de partners. Hiermee zette De Gemeenschap de 'luiken' open en ging zij in gesprek met de stad. Eind 2014 werd de toekomstvisie vervolgens vertaald in een bedrijfsplan. Dit bedrijfsplan geeft duidelijk weer wat De Gemeenschap in de jaren 2015 tot 2020 wil realiseren. Highlights Andere highlights van 2014 waren onder meer de start van de bouw van 18 appartementen in Parc Margriet, het plaatsen van zonnepanelen op de meer-
gezinswoningen, het realiseren van een digitaal bewonerspanel en het goede rapportcijfer 7,8 bij de landelijke Aedes-benchmark.
In 2014 startte de bouw van 18 appartementen in Parc Margriet.
De ondernemingsvisie, het bedrijfsplan en het jaarverslag 2014 vindt u op www.wbsg.nl.
Thuis in Nijmegen
11
Wijkmarkt met informatie over project Groot Onderhoud De prachtige Spoorbuurt in Nijmegen-Oost barst van de actieve bewoners. In deze buurt gaat De Gemeenschap 499 woningen duurzaam renoveren. Maar liefst 25 bewoners dachten in een bewonersparticipatie-traject mee over de plannen voor het groot onderhoud. Ze werkten zes maanden lang in zes werkgroepen intensief aan verschillende thema’s. Als slotstuk van al het harde werken werd op woensdag 13 mei 2015 een bewonersavond georganiseerd in de vorm van een wijkmarkt met diverse informatiestands. De bezoekers konden kennismaken met de bewoners van de werkgroepen die hun ideeën en initiatieven voor de Spoorbuurt presenteerden. Tevens gaven zij toelichting op hun adviezen voor de onderhoudsplannen. Tijdens de bewonersavond werd ook de film ‘Spoorbuurt en bewoners in beeld’ getoond.
12
nagedacht over welke voorzieningen bewoners nodig hebben tijdens het groot onderhoud. Tevens zijn er twee ondernemersavonden georganiseerd waar kennis werd gemaakt met de ondernemers uit de Spoorbuurt. De buurt kent nogal wat ondernemende bewoners en De Gemeenschap onderzoekt welke rol zij kunnen spelen in het project Groot Onderhoud.
Huisjes voor de vogels Het zijn niet alleen de volwassen bewoners die actief zijn in de Spoorbuurt. Ook de kinderen
Ondernemersavonden In de werkgroepen ontstonden nieuwe buurtcontacten en buurtinitiatieven. Zo is er een werkgroep die zich buigt over het groen in de wijk en werd er
samen naar een duurzame toekomst
spoorbuurt
Meer informatie over het project Groot Onderhoud in de Spoorbuurt is te vinden op www. wbsg.nl.
Colofon Dit is een uitgave van Woningbouwstichting De Gemeenschap Curaçaoweg 1, Nijmegen Telefoon (024) 381 78 00 Fax (024) 381 78 17 E-mail
[email protected] Postbus 1071 6501 BB Nijmegen Ontwerp Maarten Slooves, Grave Foto’s Mossa, Ellen van Hees Kimm Govers De Gemeenschap Druk Drukkerij Efficiënt, Nijmegen
van huiskamer Jasmijn bereiden zich voor op het groot onderhoud in de buurt. Zij maakten huisjes voor de vogels die in vrolijke kleuren werden beschilderd, want ook vogels wonen in de Spoorbuurt!
Geen contante betalingen meer mogelijk
Openingstijden kantoor gewijzigd
U kunt niet meer met contant geld betalen bij De Gemeenschap. Dit is zowel voor u als voor onze medewerkers veiliger. Uiteraard kunt u uw (huur)betaling wel, zonder extra kosten, per PIN voldoen.
Sinds 1 augustus 2015 zijn de openingstijden gewijzigd van het kantoor van De Gemeenschap aan de Curaçaoweg 1 in Nijmegen.
Het gemakkelijkst is om uw huur per automatische incasso te betalen. U heeft er dan geen omkijken meer naar. U weet dan zeker dat de huur maandelijks op tijd, per de eerste van de maand, wordt betaald en dat u het juiste bedrag betaalt. Nieuwe huurders van De Gemeenschap zijn verplicht om een machtiging voor automatische incasso af te geven.
Op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag is ons kantoor voor bezoekers geopend van 08.30 uur tot 12.30 uur. Op woensdag is het kantoor 's middags geopend van 12.30 uur tot 16.30 uur. Buiten deze openingstijden bent u uiteraard altijd welkom op afspraak. Telefonisch bereikbaar Telefonisch zijn wij van maandag tot en met vrijdag bereikbaar van 08.30 uur tot 16.30 uur, via nummer (024) 381 78 00.
Thuis in Nijmegen
