Waterperikelen De activiteiten bij de Tirelire gaan gestaag door. We zijn druk met het elektrisch en de badkamer. Op 4 november is het dan zover dat we ook weer aangesloten gaan worden worden op het waternet. Nou water krijgen we, met bakken valt het uit de lucht en de riviertjes treden buiten hun oevers. De buurman komt zonder water te zitten ( maar even ) want zijn leiding wordt doorgegraven. De klus blijkt minder eenvoudig dan gedacht. Er moet een heel nieuw aansluitpunt gezet worden want het oude voldoet niet meer aan de normen. Dus worden we pas op de 5de aangesloten. Tenminste dat denken we, maar als we na 3 dagen terug komen blijkt er niets gebeurd. We moeten wachten to 8 november en dan moet het goed zijn. Zelfs de buren klagen dat ik alles van te voren moet betalen en dat er dan nog een puinhoop van wordt gemaakt. Zoals de achterbuurman zegt: dit kan u toch niet verbazen we hebben het over Frankrijk! Op 12 november ligt er nog een berg blubber , kunnen we het erf nog niet op en is het nog niet gepiept. Dus bel ik wederom de SAUR. Hun antwoord:”Oh is het dan nog niet klaar?? Ik bel voor u even de hoofdaannemer. Ja nou, ze komen donderdag terug om het af te maken. Oh ach uw leveringen kunnen niet doorgaan, ja vervelend. “ Uiteindelijk moet het vrijdag 15 geklaard zijn. “ Door de wateroverlast liep alles wat tegen, u begrijpt wel….” Begrijpen doe ik het niet, maar als het maar voor elkaar is. Kortom op de 18e hang ik wederom aan de telefoon. Ik heb nl geen burcht gekocht maar een gewoon huis. Een slotgracht van 5 meter lang en 80 cm diep stond niet in het koopcontract. Er stond juist dat er geen water was! De 20ste is het gat dicht en denken we dat het voor elkaar is. Blijkt de meter nog niet in de put te zitten en is de verbinding met het huis nog niet gemaakt! Dus nog maar eens gebeld en 17 dagen later is het dan echt voor elkaar. We hebben water!! Een klus waar normaal 1 dag voor staat! De eerste keer dat we de kachel in de woonkamer ontsteken krult de rook uit de schoorsteen en samen met de nevel en de zon geeft het een prachtig beeld:
We krjgen het heerlijk warm binnen en de schoorsteen trekt fantastich.
We hebben bij ons thuis een Reunion ( soort van lezing voor de boeren). Gesponsord door Pfizer tegenwoordig Zoetis geheten). Wij leveren de ruimte en verzorgen de maaltijd na afloop. Een groot succes en erg gezellig. We hebben 25 eters van buiten af . Ze hadden er op 30 gerekend dus was er eten genoeg! We hebben er nog dagen van gegeten. Het tevens de dag waarop de veterinairen in heel Frankrijk staken omdat de regering wil dat alle medicijnen alleen nog via de apotheek worden verstrekt nadat wij een recept hebben geschreven. Niet handig als je dan voor een flesje penicilline naar de nachtapotheek op 100 km afstand moet!
Op 9 november reis ik naar Arrigny vlak bij Lac du Der en tref daar mijn nicht en een vriendin. Wij gaan samen kijken naar de kraanvogels die hier in grote getale verzamelen voor de grote trek naar het zuiden. Bij het krieken van de dag staan wij samen met vele anderen te blauwbekken op de stuwdam van Lac du Der. Maar het is de moeite waard: om ons heen horen we van alle kanten het ge-grus-grus van duizenden kraanvogels die hier overnachten. We horen later dat er op de dag dat wij er zijn 83.000 geteld zijn!! We zien ze in vele kleine groepjes opstijgen. Een deel vliegt door en een deel gaat fourageren in de omgeving. Maar niet alleen daarom, ook het kijken naar de vogelaars op zich is een beleving. Een duidelijke scheiding tussen de pro’s en amateurs valt waar te nemen. Waar de ene nog een regenjasje heeft voor zijn /haar kapitale kijker loopt de ander op gympen door een volledig in een moeras omgetoverd terrein. Kan me voorstellen dat als je op jeugdige leeftijd door je ouders wordt meegenomen en je tot op het bot verkleumd raakt dat je later geen vogel meer wilt zien De eigenlijk geplande dag valt letterlijk in het water en wij besluiten zelf op zoek te gaan naar de vogels met goed resultaat! Een wat jammerlijke bijkomstigeheid van ons overigens zeer geslaagde uitje is dat ik ’s morgens mijn auto terug vind met ingeslagen ruit en leeggehaalde kofferbak en dat ze in Frankrijk de inhoud van een auto niet mee-verzekeren. Persoonlijke spullen mevrouw. Dus waarom doen we dan onze auto op slot?? Dan hoeven ze niet ook nog een raam in te tikken.
In het weekend van 16 op 17 wordt onze kleine geit ziek. En op 17 november overlijdt ze. Ondanks dat ze best lastig kon zijn zullen we haar missen. Ze kon zo vrolijk langs het hek huppelen en was altijd in voor een “ praatje”. Haar heldere belletje hoorde je van verre. Handig ook want zeker voor anderen was het nuttig dat ze haar aan hoorden komen. Met haar kleine hoorntjes en haar dansen op de achterpoten heeft ze menig een schrik aangejaagd! Op een wandeling rond het meer raakt onze Teazle kreupel. Ze scheurt de kruisband in haar linkerknie. Ze wil meedoen met de anderen en verstapt zich in een kuiltje en de anderen vallen over haar heen. Helaas heeft ze weer geen geluk en 21 november wordt ze geopereerd in Nevers. Terwijl de natte sneeuw met bakken uit de lucht valt komen we weer thuis. In Nevers regende het en op 400 meter hoogte bij St Benin des Bois vroor het en was het glad.
En wie had dat nou gedacht: onze oude Piet haalt haar 16de verjaardag! Typisch Frans: Af en toe kopen we brood bij de Carrefour supermarkt. En zolang wij hier al wonen krijgen we als we gesneden brood kopen de gewone dunne sneetjes en één dikke want één mes in de broodsnijder ontbreekt. Vandaag viel het op dat de dikke plak weer iets dikker is geworden dwz dat er nog een mes geknapt is of in ieder geval ontbreekt. Ben benieuwd wanneer het tijd is om het apparaat te repareren! Hoeveel snaren moeten er nog verdwijnen?? Binnenkort krijgen we als we geneden brood kopen gewoon 4 dikke plakken of zo.
Nollie is creatief in de keuken en komt met dit fraaie groentenbrood. Omwikkeld met preibladeren die een Mondriaan effect geven en geeft driekleurige plakken na aansnijden.
Een van mijn eigen gezaaide passiebloemen blijkt nog vrucht te dragen. Niet veel, maar toch leuk. Alle niet vaste planten zijn weer naar binnen. En ook de schapen dreven bijna uit de wei. In de schapenstal is het weer een gezellige drukte. In tegenstelling tot andere jaren hebben we deze tijd nog steeds gasten. Vaak zelfs onverwachts en voor dezelfde avond. Ook komen onze vaste jagers een paar weekenden achter een. We krijgen van hen een zwijnsbout cadeau. Heerlijk! Bij een wandeling om het Etang du Merle zie ik ineens een hele troep kraanvogels opstijgen. Om de termiek te benutten doen ze zelfs een paar rondjes alvorens door te vliegen. Zo dichtbij. Het blijft een pracht gezicht. We komen in Chatillon en Bazois een konvooi vrachtwagens met onderdelen van windmolens tegen. Het hele stadje moet afgezet om de drie wagens te laten passeren. We staan een kwartier stil voordat we weer mogen rijden.
De laatste stand van de Tirelire:
Hopelijk de volgende keer wat foto’s van binnen. Groeten Nol en Koos
