Water en voedsel voor 5000 gezinnen in de Hoorn van Afrika

Nr.24 oktober 2011

Campagne Zij zijn het (ook) zat! Wilde Ganzen voor Kenia:

Water en voedsel voor 5000 gezinnen in de Hoorn van Afrika

Voorspoed in de Hoorn van Afrika?! De keuze voor de najaarscampagne was dit jaar niet moeilijk. Als je dagelijks beelden van de honger voorbij ziet komen, wil je daar als organisatie voor ontwikkelingssamenwerking iets aan doen. Ook bij Wilde Ganzen zijn we teleurgesteld dat het wéér niet is gelukt medemensen in de droogste gebieden op aarde een menswaardig bestaan te geven. En dat er opnieuw vreselijke situaties moeten ontstaan vóór de mensen in de Hoorn van Afrika hulp krijgen. De jaarlijkse campagne van Wilde Ganzen is daarom bestemd voor structurele ontwikkelingsprojecten in Kenia.

Al ruim een jaar is KCDF, Kenia Community Development Fund, een partner van Wilde Ganzen. De laatste leert de eerste hoe je fondsen kunt werven onder de eigen bevolking. Samen zoeken ze naar blijvende oplossingen voor de honger. Geen noodhulp (ook al zijn ze daar niet tegen) maar opbouwwerkzaamheden, en altijd pas als de gemeenschap solide plannen heeft. Projecten om mensen weerbaar te maken tegen droogte worden altijd uitgevoerd in samenwerking met de plaatselijke bevolking en lokale organisaties.

Bij het zoeken van geschikte projecten vroegen wij onze lokale partner, Kenia Community Development Fund (KCDF), om advies. Die stelde vrijwel meteen voor om te helpen bij haar Ustawi-projecten in schrijnend droge gebieden. Ustawi betekent voorspoed. De basis van Ustawi is wateropvang; door water op te slaan, kunnen gemeenschappen periodes van droogte doorstaan en zorgen dat er voldoende voedsel is. KCDF werkt alleen in gemeenschappen die zélf met initiatieven komen. Die zijn er volop, en samen met de lokale organisaties is dan ook al veel bereikt. Bijvoorbeeld in de Mwing-gemeenschap. Dankzij het water is er voedsel en exploiteert men nu zelf een voedselopslagplaats en een winkel. Er zijn echter talloze gebieden in de Hoorn van Afrika waar nog geen sprake is van Ustawi. Daarom voert Wilde Ganzen dit najaar campagne voor KCDF en haar Ustawi-projecten. Als we allemaal een beetje ons best doen, zullen nog veel meer gemeenschappen dankzij wateropvang de honger op afstand kunnen houden en kunnen denken aan Ustawi. Voorspoed in de Hoorn van Afrika. Wilde Ganzen gelooft dat het kán. Josine Westerbeek-Huitink Reageren? [email protected]

COLOFON Het magazine van Wilde Ganzen verschijnt vier keer per jaar. Productie Global Village Media in opdracht van Wilde Ganzen Bladmanagement Arjen Duijts/Global Village Media, Amsterdam Redactie Bregje Ament, Mariken de Bruijn, Johanne van Dijk, Lex van Iterson (hoofdredacteur), Peter Jansen, Linda Muskens, Ellen de Paauw/Wilde Ganzen, Marjolein van Rotterdam/ Global Village Media 2

Aan dit nummer werkten mee Carlo Houtkamp, Fabio Poelhekke, Josine WesterbeekHuitink, Daniella de Winter Eindredactie Selma Kers/ Global Village Media, Amsterdam Fotografie Ronald de Hommel, Marjolein van Rotterdam, Bianca Sistermans, Wilde Ganzen Artdirectie, grafisch ontwerp Marijke Hoogendoorn richgirl-design.com Drukwerk Drukkerij Tesink, Zutphen

Wilde Ganzen Heuvellaan 36 1217 JN Hilversum t 035 - 625 10 30 f 035 - 624 66 77 rekening 40 000 [email protected] www.wildeganzen.nl

Voor een bedrag van 30 euro heeft een Keniaans gezin toegang tot water

Met uw hulp kunnen 5000 gezinnen zich weren tegen de droogte

Bent u het ook zat? Ustawi for everybody! Eén wateropvangtank, en je hoeft niet meer dood te gaan van de honger. Dit is geen sprookje. Zo simpel kán het zijn. Wilde Ganzen-partner KCDF, Kenia Community Development Fund, wil Kenia weerbaar maken tegen de droogte met het project Ustawi, letterlijk ‘voorspoed’. Wilde Ganzen helpt met de najaarsactie Zij zijn het (ook) zat!

Om de dag een kop thee met geitenmelk. Het menu van de gemiddelde inwoner van Isiolo, Kenia, voelt als een stomp in je maag. Alle mensen kennen wel iemand die is doodgegaan van de honger. Kinderen moeten het vaak een hele dag doen op alleen een kop thee. Isiolo ligt in de Hoorn van Afrika, het is er al jaren kurkdroog. “Mijn kleinste heeft nog nooit regen gezien”, zegt Mary Loplet-Mbayani, een mooie vrouw met een jongetje van een jaar of twee op schoot. 200 kilometer verderop, in Mwingi (OostKenia) is het ook droog, maar staan de zaken er anders voor. Hier hebben ten-

minste meer mensen te eten. Niet veel, een gewone familie eet éénmaal per dag. Op school krijgen de kinderen soms ook wat, al is dat vanwege de grote droogte tijdelijk afgeschaft. Mwingi is een van de oudste Ustawi-projecten van KCDF. Ustawi betekent voorspoed, welvaart. Het project moet de mensen verzekeren van water en voedsel. In vier jaar zijn al 12.000 huishoudens geholpen via een Ustawi-project. Drupjes water al genoeg Ustawi begint altijd met een lokale organisatie. Die zorgt samen met KCDF voor wateropvang: zonder water geen voedsel. Op een heuvel vlakbij Mwingi staat een enorme opvangtank. Pijpen lopen naar een reservoir dat water voor acht tot tien jaar kan bevatten. Een opvanginstallatie bouwen is simpel. Ze zijn alleen duur. Terwijl de kosten vanuit Europees perspectief beschamend laag zijn. Voor een bedrag waarvoor in Nederland één persoon uit eten gaat (30 euro), heeft een Keniaans gezin toegang tot water. Is er water, dan

volgt de rest (bijna) vanzelf. Mensen kunnen iets ondernemen. De grond is vruchtbaar en vaak zijn drupjes water al genoeg. Met één druppelirrigatiesysteem kan een gemeenschap haar land bebouwen. Bij Ustawi hoort ook kennisoverdracht. Zo wordt er voorlichting gegeven over irrigatiesystemen, kassen en gewassen. Een van de dingen die KCDF probeert te bewerkstelligen, is het telen van gewassen van vroeger: sorghum, cassave, zoete aardappelen of maïs; allemaal gewassen die beter bestand zijn tegen de droogte dan ‘nieuwe’ gewassen als paprika. In Mwingi werkt KCDF onder andere met Omega Child Center en NGOCAP. “Met het geld van KCDF hebben we twee kassen kunnen neerzetten”, zegt programmamedewerker Julius M. Musungu. “In de kas in Ngomeni verbouwen de mensen tomaten. Dankzij deze kas hebben we zo’n 100.000 Kshilling, 750 euro, verdiend.

Hiervan kopen de inwoners eten voor de Early Childhood Development centers. Zo zijn 1266 kinderen al geholpen.” 5000 huishoudens De Ustawi-projecten zijn een succes. Toch zijn ze kwetsbaar, zeker in tijden van extreme droogte, zoals nu. De opslag en de winkel van Mwingi waar voedsel en zaden worden verkocht, is bijna leeg. Er zijn mensen die het dagenlang zonder voedsel moeten doen. In Isiolo is het niettemin nog erger. Wilde Ganzen is er op bezoek geweest, KCDF houdt de regio in de gaten. Samen met een goede lokale partner kan er een Ustawi-project starten. Wilde Ganzen wil samen met KCDF en haar lokale partners tien gemeenschappen gaan helpen. Hiervan zullen 5000 huishoudens (circa 30.000 mensen) profiteren. De gehele opbrengst van de najaarscampagne Zij zijn het (ook) zat! gaat daarom naar KCDF. n

 Meer informatie over Zij zijn het (ook) zat! en/of direct doneren: www.wildeganzen.nl 

3

zij zijn het (ook) zat! Mary en Samuel Loplet-Mbayani wonen samen met hun acht kinderen (zes van henzelf en twee van Mary’s overleden zuster) in het kurkdroge Isiolo, in Noord-Kenia. Vroeger hadden ze geiten, toen was het leven nog goed. Nu ligt de honger voortdurend op de loer.

Dit magazine staat in het teken van de najaarscampagne Zij zijn het (ook) zat! 4

Mary en Samuel Loplet-Mbayani uit Isiolo, Kenia

Winifred Mwende-Maluki uit Mwingi, Kenia

Mary: “’s Morgens maak ik pap voor de kinderen, als er tenminste iets is om het van te koken. Mijn man gaat direct op pad om hout te hakken. Daar maken wij houtskool van dat we verkopen op de markt. Dit levert tussen de 50 en 100 Kshilling op (100 Ksh is 75 eurocent). Als we geld verdiend hebben, kopen we meel om eten van te maken voor de kinderen.” Samuel: “Voedsel is ons grootste probleem. Water kun je nog wel lenen, maar voedsel niet. We hebben helemaal niets te eten. Al drie jaar is er nauwelijks regen gevallen. Iets laten groeien kan hier niet meer. Zie je niet hoe het land erbij ligt? Het is echt heel lang geleden.” Mary: “De regen laat ons in de steek. Hulp is er niet. Als die er wel zou zijn, zouden we met irrigatie gewassen kunnen verbouwen. Zodra er water is, kunnen we leven van wat we zelf verbouwen. Meestal maïs en bonen; de zaden hiervoor krijgen we van het ministerie van landbouw. Dat kan nu allemaal niet meer. We hebben nog zaad, maar we kunnen er niets mee doen. Het is overleven, en dat is geen manier van leven. Soms gaan we met honger naar bed, en hebben we niet eens pap om aan de kinderen

“Ik heb zeven kinderen, ik leer ze hoe ze boer moeten zijn. We telen maïs en bonen. Sinds Omega Child Center hier is, is er iets bij gekomen: de geiten. Dankzij de geiten verdienen we nu een inkomen. We verkopen hun melk. Het geld dat we ermee verdienen, geef ik uit aan schoolgeld voor de kinderen, en spullen als suiker, bakvet en thee.”

“Soms hebben we niet eens pap om aan de kinderen te geven” te geven. Gisteren nog, moesten ook zij zonder eten naar bed. Toen we de geiten nog hadden, gebeurde dat nooit. Als een kind ziek werd, verkocht mijn man een geit en konden we het kind verzorgen.” Samuel: “Ik probeer nu te graven naar een bron, maar het lukt me niet om diep genoeg te komen. Ik bid voor betere tijden, voor meer geld dat ik kan steken in de toekomst van onze kinderen.” Mary: “De kinderen kijken me soms aan… Ze dromen en zeggen dat ze later, als ze succes hebben, auto’s en motoren zullen kopen, over de hele wereld zullen vliegen en echt heel lekker zullen eten. De kinderen zijn mijn enige hoop.” n

“Ik bid voor betere tijden, voor meer geld dat ik kan steken in de toekomst van onze kinderen”

“Mijn leven is nu draaglijk dankzij de geiten”

wateropvanginstallatie Vroeger, voordat het Omega Child Center met KDFC een wateropvanginstallatie had aangelegd en de geiten kwamen, had Winifred geen vaste inkomsten. Ze wist nooit of ze de volgende dag te eten had. “Zonder de geiten is het leven hier verschrikkelijk. Er waren toen dagen dat we de deur uitgingen zonder eten. Een kopje thee was al een luxe. Die dronken we zonder melk - melk is heel duur. “Als het regent, groeit alles hier en kunnen we oogsten, alleen regent het nu niet. Alle gewassen gaan dood door het watertekort.” Winifred heeft een echtgenoot. Maar die is weg,

op zoek naar een baan. Desondanks vindt ze het leven tegenwoordig beter dan vroeger. “Mijn leven is nu draaglijk. Ik heb wat geld, en kan wat dingen kopen voor mijn kinderen”. Winifred: “Het enige dat ontbreekt, is water. Als dat er weer is, zal het nog veel beter zijn. Maar de honger raakt ons niet zo hard als anderen. Er zijn mensen die niets te eten hebben. Dat hebben wij wel. Ik denk dat het dankzij de geiten alleen nog maar beter wordt.” n

Winifred MwendeMaluki is een moeder uit Mwingi, in Kenia. Ze werkt voor de geitenhouderij die is opgezet door het Omega Child Center en KCDF. Naast de geitenhouderij heeft dit Ustawiproject ook een graanopslagplaats en een winkel.

“Zonder de geiten is het leven hier verschrikkelijk. Er waren toen dagen dat we de deur uitgingen zonder eten. Een kopje thee was al een luxe. Die dronken we zonder melk”

 Meer informatie over de campagne Zij zijn het (ook) zat! en/of direct doneren: www.wildeganzen.nl 

5

Kringloopwinkel Heemskerk geeft 2.000 euro tegen de honger

samenwerking De hongersnood in Kenia, Somalië en Ethiopië vraagt om meer dan noodhulp. Wilde Ganzen en haar Keniaanse partner KCDF, Kenya Community Development Foundation, zijn het daar 100% over eens. Daarom werken de twee organisaties ook zo goed samen bij de actie Zij zijn het (ook) zat! Melvin Chibuli van KCDF en Sam Schiltmeijer van Wilde Ganzen geven uitleg.

KCDF en Wilde Ganzen helpen Kenia structureel

“Noodhulp is heel belangrijk, Maar we moeten ook verder” Wilde Ganzen en KCDF hebben dezelfde doelen bij het omgaan met de huidige hongersnood in Kenia. Zowel Melvin Chibuli, communicatiemedewerker bij KCDF, als Sam Schiltmeijer, senior fondsenwerver bij Wilde Ganzen, kan het niet genoeg benadrukken: “We vinden allebei dat de oplossing voor de droogteproblematiek duurzaam moet zijn. Dus moeten we óók investeren in midden- en langetermijninterventies waardoor gemeenschappen zelf weerbaarder worden en zich kunnen wapenen tegen de droogte”, legt Melvin uit. alles begint met water Sam: “Alles begint met water. Wie over water beschikt, kan zijn grond bewerken of zijn vee laten drinken, en heeft dus te eten. Met KCDF ontwikkelen we daarom samen met de gemeenschappen uitgewerkte plannen waarin wateropvanginstallaties en irrigatiesystemen altijd een rol spelen.” Melvin: “We zijn heel blij dat Wilde Ganzen ons wil helpen bij het ontwikkelen van deze regio.

Iedereen is nu gefocust op noodhulp, en natuurlijk, dat is heel belangrijk. Maar we moeten ook verder. Als je de lange termijn vergeet en niets duurzaams ontwikkelt, werkt het niet. Wij denken dat het de enige manier is. Daarom zijn we zo blij met de donoren van Wilde Ganzen. Zij helpen ons de mensen in de door de droogte zwaar getroffen regio’s te helpen zélf voor hun voedsel en water te zorgen.” Openheid over geld Even blij is Sam Schiltmeijer met KCDF. Het hebben van een betrouwbare partner is van onschatbaar belang voor Wilde Ganzen, stelt ze. “Het is heel fijn dat we die in KCDF hebben gevonden. We weten zeker dat het geld goed terechtkomt bij KCDF. Alle lokale leiders zijn open, ook over financiële zaken. Toen wij er op projectbezoek waren, vroeg ik steeds aan de lokale mensen wat ze vonden van KCDF. We hoorden alleen goede dingen!” n

 Meer informatie over de campagne Zij zijn het (ook) zat! en/of direct doneren: www.wildeganzen.nl 

6

“Wij steunen graag de duurzame actie voor Kenia” “Toen we de beelden zagen van de hongersnood in Afrika wilden we iets doen”, zegt Dick van Os, vrijwilliger bij de Kringloopwinkel Heemskerk. “Maar wel graag iets duurzaams, iets dat voortduurt ook als de media allemaal weer naar huis zijn. Daarom belden we met Wilde Ganzen. Zij vertelden toen over de grote actie met hun partner KCDF om 5000 Keniaanse gezinnen te helpen aan een watervoorziening en dus op een kans om te overleven. Dat sprak ons aan.” Liever geen feest De Kringloopwinkel Heemskerk is een bijzondere. In tegenstelling tot collegawinkels gaat in Heemskerk het hele nettoresultaat naar het goede doel. “De klanten waarderen dat enorm en geven daarom graag aan onze winkel”, zegt Van Os. “We informeren de mensen ook bijna continu over de goede doelen die we steunen. Elke keer als we geld geven aan een groot project sturen we persberichten naar de lokale kranten. In de winkel laten we het ook weten. Het geheim van deze kringloopwinkel is dat iedereen er echt in gelooft. Als 

DE GEVER

er bezuinigd moet worden, wil niemand dat dat ten koste gaat van de goede doelen. ‘Laat dan die feestavond maar weg’, zeggen de medewerkers.” Als een deksel op een potje Wilde Ganzen kreeg al vaker geld van de Kringloopwinkel. Een project voor gehandicapten op Sri Lanka kreeg in 2009 bijvoorbeeld 8.100 euro. Posters van Wilde Ganzen hangen altijd in de winkel. “Omdat we ons zo verbonden voelen met de doelstelling van Wilde Ganzen”, zegt Van Os. Toch is het elke keer afwachten of de Kringloopwinkel Wilde Ganzen steunt. De doelengroep (commissie die het voorbereidende werk doet) stelt een lijst op, maar de 75 medewerkers - vooral vrijwilligers - beslissen. Projecten die in aanmerking willen komen, moeten bovendien voldoen aan allerhande criteria. De Kringloopwinkel wil willekeur voorkomen. Dit jaar haalden negen gegadigden de status van hoofddoel. De Wilde Ganzen-campagne Zij zijn het (ook) zat! voor Kenia is er één van. “We hebben voor Kenia gekozen”, zegt Dick van Os, “omdat de actie bij ons past als een deksel op een potje. Het project kiest voor de lange termijn en voor hulp waarbij mensen in een ontwikkelingsland zichzelf helpen. Dat zijn precies de zaken die wij belangrijk vinden.” n

Gemakkelijk doneren? Ga naar www.wildeganzen.nl



Een kringloopwinkel die alle winst aan goede doelen geeft. Zo zijn er niet veel. Die van Heemskerk doet het al jaren. Onlangs stortte de winkel razendsnel geld voor de najaarsactie Zij zijn het (ook) zat! tegen de honger in Kenia: 2.000 euro, opgebracht uit de verkoop van tweedehands meubels, snuisterijen en kleren.

Dit magazine staat in het teken van de najaarscampagne Zij zijn het (ook) zat! 7

Iedere week zet Wilde Ganzen op radio en televisie één project in de schijnwerpers, waarvoor zij samen met onze donateurs geld inzamelt. Op deze pagina’s kunt u de informatie over onze Projecten van de Week nalezen. Wilt u één of meerdere van deze projecten steunen of Wilde Ganzen op een andere manier steunen, dan kunt u gebruikmaken

van de uitneembare machtigingskaart middenin deze nieuwsbrief. Maar u kunt natuurlijk ook direct geld overmaken op rekening 40.000 van Wilde Ganzen in Hilversum. Op www.wildeganzen.nl vindt u meer informatie over onze projecten van de week en kunt u ook online doneren.

project van de week

INDONESIË Dorpsziekenhuis op Flores

KENIA campagne Zij zijn het (ook) zat!

Op het Indonesische eiland Flores is nauwelijks elektriciteit; de ontwikkeling van de gezondheidszorg, de werkgelegenheid en het toerisme blijven achter. Voor de ongeveer 4000 inwoners van het kustdorp Reo ligt het dichtstbijzijnde ziekenhuis onbereikbaar ver weg, in Ruteng. De lokale organisatie Yayasan Rupingh wil daarom met steun van de Limburgse Zusters Servarum Spiritus Santi en Wilde Ganzen een klein ziekenhuis bouwen dat door een arts en de zusters van dezelfde congregatie zal worden gerund. In het ziekenhuis komen een ruimte voor verloskunde en een klein laboratorium waar onder andere bloedonderzoek kan worden verricht. Helpt u mee?

Blijvende hulp voor mensen die in de droogste gebieden op aarde leven. Dat wil Wilde Ganzen, en dat wil KCDF, haar partner in Kenia ook! KCDF zorgde al voor wateropvang voor 12.000 huishoudens, en dus voor kansen. Met water, ook al is het maar een beetje, kunnen de mensen in de Hoorn van Afrika de honger te lijf gaan. Samen met Wilde Ganzen wil KCDF nóg 5000 gezinnen de mogelijkheid geven weerbaar tegen de droogte en honger te worden. Dat kost 150.000 euro. Een groot bedrag, maar levensreddend. Steunt u een gezin voor 30 euro?

SOMALIË Kraamkliniek  tegen kindersterfte Een ziekenhuis op 500 km afstand is voor zwangere vrouwen onoverbrugbaar ver. In Somalië sterft nu 10% van de kinderen tijdens de geboorte, en 1% van de vrouwen. Een kraamkliniek in Adado in de geïsoleerde regio Galgadud kan de situatie van de vrouwen en kinderen enorm verbeteren. In dit project werken de Somalische organisatie TARDO en de in Nederland gevestigde stichting Deegaan nauw samen. Deegaan is opgericht door vluchtelingen uit Somalië. Wilde Ganzen vindt dit project een mooi voorbeeld van het verbeteren van de infrastructuur in de Hoorn van Afrika, en draagt daarom graag bij. Doet u mee?

ZUID-SOEDAN Oefenkeuken in meisjescentrum In Juba zijn veel straatkinderen, volgens schattingen zo’n 2000. De meisjes lopen een groot risico in de prostitutie te belanden. CCC Sudan wil 200 van hen, in de leeftijd van 12 tot 20 jaar, een alternatief geven door ze te leren koken en de gemaakte etenswaren te verkopen. CCC Sudan wordt geleid door Cathy Groenendijk. Zij zorgde al voor de opvang van 300 wezen en andere kwetsbare kinderen. In 2010 is het Meisjescentrum gebouwd. Daarbinnen wil CCC Sudan, geholpen door haar Nederlandse ondersteunende stichting en Wilde Ganzen, nu de oefenkeuken bouwen. Draagt u hieraan bij?

INDIA Meubilair inwonend ziekenhuispersoneel Het Lakhnadon Christian Hospital heeft sinds januari een nieuw gebouw waar het ziekenhuispersoneel in dit achtergebleven gebied kan wonen. Er is alleen geen geld voor een fatsoenlijke inrichting. Dit is wel belangrijk om goed personeel te kunnen krijgen en huisvesten. Het geld dat het ziekenhuis vraagt, is bedoeld voor een basale inrichting. Met een goede staf zal het ziekenhuis ook beter kunnen werken aan de gezondheid van de inwoners in deze arme streek. Het ziekenhuis heeft 33 bedden en richt zich op 90.000 mensen in de dorpjes in de omgeving. Helpt u mee?

NEPAL Basisschool op instorten

GAMBIA Kraamkliniek mét privacy

In de heuvels van het district Kaski ligt Bharatpokhari. Hier staat een eenvoudig schooltje met 5 klaslokalen en een onderwijzerskamer. Het gebouw van de Janajagritischool staat echter op instorten. Dat is, zeker in een gebied met veel aardbevingen, een riskante zaak. Bovendien hebben regen en wind in de lokalen vrij spel. De school wil daarom graag een nieuw, aardbevingbestendig gebouw neerzetten. De lokale gemeenschap – voor wie het naar school sturen van de kinderen een zware inspanning maar investering in de toekomst is – helpt mee. U ook?

Bevallen is niet iets wat de meeste vrouwen graag in het openbaar doen. In Banjulinding, in het westen van Gambia, doen vrouwen het daarom liever niet in de kliniek, waar alles open is. Van de 500 à 600 baby’s die per maand worden geboren, komen er daarom slechts rond de 60 in de kliniek ter wereld. De Gambiaanse vrijwilligersorganisatie FWGG en een Nederlandse steunorganisatie voor Gambia, SSOG, willen nu samen een nieuwe kraamafdeling mét privacy gaan bouwen bij de kliniek van Banjulinding. Wilde Ganzen wil er – met uw hulp - graag aan bijdragen. Doet u mee?

SRI LANKA Samen naar school in Pamunugama

KENIA Matopeni, wonen in de modder

Een soort brede buurtschool. Dat hebben de mensen van Pamunugama voor ogen. Ze willen een open school bouwen waar 200 ‘gewone’ kinderen en 35 kinderen met een beperking passend onderwijs gaan krijgen, plus extra lessen, sport en spel, en een warme maaltijd. Voor volwassenen komen er ook projecten. Het Santosaproject is een initiatief van de Sri Lankaanse Santosa Foundation en de Nederlandse Stichting Santosa, die de armste families en kinderen in Sri Lanka ondersteunt. Zij voerde met de Lionsclub Woerden al actie voor de school. Wilde Ganzen staat er helemaal achter. U ook?

In de Keniaanse sloppenwijk Matopeni (letterlijk ‘wonen in de modder’) was tot voor kort geen enkele school of schoon drinkwater. Inmiddels zijn de bewoners zelf begonnen met de bouw van een basisschool, die is uitgegroeid tot het Boston Children Centre met 8 klaslokalen. Samen met de Nederlandse stichting Wings of Support, gelieerd aan de KLM, maakte Wilde Ganzen de bouw mogelijk van 4 klaslokalen voor de middelbare school. Een nieuw project is het aanleggen van een waterput op het schoolterrein. Wings of Support betaalt deze, geholpen door de openbare basisschool ‘Samen een’ uit Aalsmeer en Wilde Ganzen. Helpt u mee? 

IKON PASTORAAT Kerstactie Onder het motto ‘aandacht voor mensen’ wil het IKON Pastoraat een tegenstem bieden aan de toenemende verharding van de Nederlandse samenleving. Het pastoraat is evenwel volledig afhankelijk van giften. Ieder jaar rond Kerst houdt Wilde Ganzen daarom een actie voor het IKON Pastoraat. Steun het werk van het IKON Pastoraat met uw gift op rekening 40.000.

Lees over dit project op pagina 10 Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

Uitzenddata

16 okt. Radio 5 10:58 +

23 okt. Radio 5 10:58 +

30 okt. Radio 5 10:58 +

6 nov. Radio 5 10:58 +

13 nov. Radio 5 10:58 +

20 nov. Radio 5 10:58 +

27 nov. Radio 5 10:58 +

4 dec. Radio 5 10:58 +

11 dec. Radio 5 10:58 +

O.a. 24 dec.

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

17:58; Ned 2 11:58

8

9

even voorstellen

project Wie veilig wil bevallen in de Somalische regio Galgadud, heeft pech. Het eerste ziekenhuis ‘in de buurt’ ligt ruim 500 kilometer verderop. Er zijn vrouwen die daarom liever niet trouwen, om een zwangerschap te vermijden. Stichting Deegaan helpt landgenoten een ziekenhuis en een kraamkliniek te bouwen. Wilde Ganzen bouwt mee.

Het kraambedsterftecijfer van Somalië is schrikbarend hoog: 1 op de 10 kinderen sterft tijdens de geboorte, en 1 op de 100 vrouwen overleeft het kraambed niet. 10

vrouwen uit Galgadud vinden bevallen te riskant

Dan maar niet trouwen in Somalië! Seynab Osman Ali heeft vijf kinderen. Alle vijf heeft ze moederziel alleen op de wereld gezet. De bevallingen waren angstig. Stel dat er complicaties zouden optreden? Wie zou haar hebben moeten helpen? Er zou niemand zijn geweest. Fatma Diiriye komt uit een klein dorp, Amaro. Tijdens een van haar zwangerschappen kreeg ze plotseling zulke hevige pijnen dat zij besloot dat een ziekenhuis de enige optie was. Dat betekende drie dagen lopen naar Adado, en vandaar met een gehuurde auto ruim 500 kilometer verderop naar Galkayo, waar een kleine kliniek is. Eenmaal daar aangekomen bleek het te laat. De baby was al overleden.  Zomaar twee vrouwen uit Somalië. Hun verhalen geven aan hoe riskant bevallen in de Midden-Somalische regio Galgadud is. In deze geïsoleerde en door droogte geteisterde streek zijn nauwelijks gezondheidsvoorzieningen. Abdurahman Ahmed Nuur komt er vandaan. Vier jaar geleden vluchtte hij naar Nederland. Nuur: “Ik ben geboren vlakbij Adado, en ben zelf vader van drie kinderen. Mijn eerste kind is

geboren in Somalië, ik weet hoe dat daar gaat. Toen ik zelf in Nederland in een ziekenhuis belandde, bedacht ik me nog eens dat de mensen in Somalië dat allemaal niet hebben. Ook hoorde ik van vijf Somalische vrouwen uit mijn geboortestreek die besloten hadden om voorlopig maar niet te gaan trouwen, omdat dan een zwangerschap haast onvermijdelijk was. Bevallen vinden zij te riskant.” Weg met de ellende Nuur wil de situatie in Galgadud verbeteren. Samen met de Somalische stichting TARDO en Wilde Ganzen bereidt zijn stichting Deegaan de bouw van een ziekenhuis en kraamkliniek voor. De kraamkliniek wordt eerst gebouwd. Als die er is, zullen vrouwen er voortaan veiliger kunnen bevallen. Seynab Osman Ali’s vijf eenzame bevallingen zijn allemaal gelukkig goed verlopen. Maar, vertelde ze tegen Nuur, het is heel goed dat de kliniek er nu snel komt. “Ik ben heel blij dat andere vrouwen die ellende straks niet meer hoeven te doorstaan.” n

 direct doneren voor dit projec?? Ga naar www.wildeganzen.nl 

Nieuw: servicemedewerkers bij Wilde Ganzen

Hiernaast stellen twee servicemedewerkers van Wilde Ganzen zich aan u voor. Zij staan klaar om u te helpen:

Viola van Dalfsen verzorgt de servicelijn voor gevers. Ze werkt zeven jaar bij Wilde Ganzen. Dankzij die ervaring weet ze wat er te weten valt over giften, donateurschap, notariële schenkingsaktes en nalatenschappen.

Bel of mail Viola van Dalfsen voor algemene vragen over geven aan Wilde Ganzen en voor de speciale brochure nalatenschappen: [email protected]; tel. 035 6260991.

“voor al uw vragen over donaties en nalatenschappen”

Viola: “Er zijn zóveel manieren om te geven. Ik kan mij goed voorstellen dat het soms ingewikkeld is. Mensen die geld willen doneren, kunnen daarbij best hulp gebruiken. “Neem bijvoorbeeld notariële schenkingsaktes: lang niet iedereen beseft dat zo’n schenking pas bij een looptijd van ten minste vijf jaar fiscaal wordt aangemoedigd. “Wie overweegt eenmalig een groter bedrag te doneren – ter gelegenheid van een verjaardag of jubileum – kan zelf bepalen aan welk project zijn of haar geld wordt besteed, of de keuze van de bestemming aan Wilde Ganzen overlaten. Gaat de voorkeur uit naar een specifiek project, bijvoorbeeld voor een thema als vrouwen, kinderen, sanitatie of een bepaald land, dan help ik graag met een wervend A4’tje over het gekozen project. Ook voor brochures, foto’s en feestballonnen kunnen gevers bij mij terecht.”

Peter Jansen (sinds 2001 werkzaam voor Wilde Ganzen) is sinds kort speciaal medewerker nalatenschappen. Hij geeft tips, informatie en voorlichting aan iedereen die denkt over het geven van een nalatenschap aan Wilde Ganzen. Peter: “Nalatenschappen zijn heel belangrijk voor Wilde Ganzen. Ik denk dat wij anders nooit waren gekomen waar we nu zijn. Daar mag iets tegenover staan. Het is daarbij voorstelbaar dat er bij zo’n groot gebaar als een nalatenschap vragen rijzen. Wat als je wilt dat Wilde Ganzen nabestaanden op de hoogte houdt over hoe de nalatenschap wordt besteed? Stel dat je een fonds op naam wilt instellen, kan dit dan door familieleden en vrienden worden aangevuld? “En wat als je graag een bepaald soort projecten steunt, voor jonge vrouwen in Afrika bijvoorbeeld? Mensen die een bestemming zoeken waar hun hart naar uitgaat, willen zeker weten dat ze goed gekozen hebben. Ik kom graag bij u langs om te laten zien wat Wilde Ganzen allemaal doet. Geïnteresseerd in een gesprek, of heeft u een specifieke vraag? U kunt mij bellen of mailen. n

Bel of mail Peter Jansen voor specifieke vragen over nalatenschappen: [email protected]; tel. 035 6256109.

11

V.l.n.r.: Merel Hoogmoed, Cedrick Gijsbertsen en Sander de Haas.

GEEF!

Dertig euro per gezin

de expert Drie bevlogen vrijwilligers over een experimenteel waterproject

Veel concreter kan het niet: 30 euro per gezin. Die aansporing heeft een duidelijke reden: de droogte en honger in de Hoorn van Afrika. Telkens weer klinkt de doordringende roep om voedselhulp. U bent daar zeker niet doof voor. Toch blijft de situatie frustreren. Er zit immers geen ontwikkeling in. Wilde Ganzen kiest daar juist wel voor: ontwikkeling. Al meer dan een halve eeuw. Dat is een bewuste keuze. Wij steunen als we daarmee de behoefte aan hulp kunnen wegnemen. Ook in Kenia. Hoe uitzichtloos de situatie ook lijkt te zijn.

“Van de Somalische regen schoon drin kwater maken” Je hebt hydrologie gestudeerd, je bent afgestudeerd op een waterproject in Kenia, en je wilt met je kennis iets doen voor mensen voor wie schoon water een héél zeldzaam goed is. Dat overkwam drie jonge Nederlandse ingenieurs. Met hun stichting SamSamWater bedenken ze nu oplossingen voor een watertekort in Somalië.

12

“Water is voor ons iets normaals, maar in Kenia, waar wij alle drie ons afstudeerproject deden, ontdekten we dat mensen daar heel anders tegen water aankijken”, zegt Sander de Haas (30). “Vrouwen en kinderen hebben er een dagtaak aan om voldoende water te verzamelen. Je realiseert je dan pas hoe ongelooflijk het is dat wij het altijd gewoon uit de kraan kunnen laten lopen.” Deze ervaring in Kenia veranderde Sander’s leven, en dat van Merel Hoogmoed (27) en Cedrick Gijsbertsen (30). Alledrie bleven ook na hun afstuderen betrokken bij Afrika. Ze deden onderzoeken en zetten hun kennis op het internet. Naast hun baan bij een gewoon bedrijf, werkten ze als vrijwilliger voor Afrikaanse waterprojecten. Geen geld, wel de kennis Vorig jaar besloten de drie om hun ‘wateractiviteiten’ te formaliseren. Zo onstond de stichting SamSamWater, die andere organisaties ondersteunt bij water- en sanitatieprojecten. “Niet met geld, want dat hebben we niet, maar met kennis.” SamSamWater werkt nu aan een waterproject in Budunbuto, in Somalië. Samen met Wilde Ganzen, de Somalisch-Nederlandse stichting Kaalo en

Somalische partners proberen de jonge ingenieurs een oplossing te vinden voor het gebrek aan water daar. Sander: ‘Het is niet zo dat er helemaal geen regen valt in Afrika. In veel landen valt er zelfs meer dan in Nederland. Maar: het valt altijd in één klap tegelijk. De grond kan het dan niet vasthouden.” Ook in Somalië valt normaal gesproken regen. Minder dan in Nederland, maar in mei of oktober toch een flinke bak. “Het probleem met deze regio is echter dat door de tsunami uit 2004 de waterputten aan de kust zijn verzilt; het zoete grondwater is vermengd met zout zeewater. Mensen trekken daarom weg naar de binnenlanden, en komen onder andere in het kurkdroge Budunbuto terecht.”

“Het is niet zo dat er helemaal geen regen valt in Afrika. In veel landen valt er zelfs meer dan in Nederland”

Kleine kanaaltjes SamSamWater, benaderd door de stichting Kaalo, werd gevraagd iets te bedenken op het nijpende watertekort dat zo ontstond. Ze kwam met drie oplossingen: putten graven, ook al moet je nu soms tot 100 meter diep gaan (duur!); regenwater opvangen in tanks, waarvoor je een immens groot oppervlak nodig zou hebben; of berkads. “Dat zijn betonnen bakken die half in de grond steken”, zegt Sander. “Er lopen kleine kanaaltjes naartoe vanaf de hoogtes in de buurt. Dat levert veel water op. Het nadeel ervan is alleen dat het snel vervuilt.” Om dat probleem ook nog op te lossen zet SamSamWater nu samen met haar partners een project op dat gaat experimenten met condens. “Als het water uit de berkads verdampt en je vangt die condens op tegen een dak, heb je zuiver water. Het is even afwachten hoe het nu loopt, in verband met de hongersnood en de extreme droogte, maar het idee is dat we van de eerste regen van 2012 drinkwater gaan maken”, zegt Sander. “En als dat lukt, hebben we een systeem dat op veel meer plaatsen in de wereld toepasbaar is om op een duurzame manier schoon drinkwater te maken.” n

Het moet anders, dat is duidelijk. Het kán ook anders. Het bewijs is al geleverd. De Keniaanse organisatie waarmee we de krachten bundelen, KCDF, is al jaren plaatselijk actief met hele concrete hulp. Al 12.000 huishoudens hebben zich kunnen verzekeren van water en voedsel, zelfs in zo’n dramatische droogteperiode als nu. Zij zijn niet langer afhankelijk van noodhulp. Nu hebben we de kans om voor 5000 gezinnen hetzelfde te doen. Voor niet meer dan 30 euro per huishouden. De oplossing van KCDF – het bouwen van wateropvanginstallaties en irrigatiesystemen – is technisch niet eens zo heel erg ingewikkeld en kostbaar. Het echte probleem is de overdracht van kennis om de technieken toe te passen en te onderhouden. Om het vertrouwen door te geven dat de gemeenschap zélf de touwtjes in handen kan nemen. Beter dan de mensen van buiten. Als dat lukt, dan rust ontwikkeling op een stevig fundament. Dan is een eenmalig bedrag van 30 euro per gezin al voldoende om honger en dorst op eigen kracht buiten de deur te houden. Zo maken we onszelf overbodig. Precies wat we willen. Wilt u dat ook? Geef dan 30 euro per gezin of zoveel als u kunt missen. Want het is nu wel heel erg nodig om in Kenia overbodig te worden.



Gemakkelijk doneren? Ga naar www.wildeganzen.nl 13



hoe is het met....

project Op het Indiase platteland betekent licht een enorme stap voorwaarts. Wilde Ganzen’s partner in India, Yerala Project Society (YPS), maakt LED-lampen om arme, afgelegen dorpen te verlichten met zonneenergie. En om verstoten vrouwen als Sunita Mali en Vidhya Ghume een nieuw leven te bieden.

Samen met Rotary Den Helder en Wilde Ganzen wil het Indiase genootschap YPS nóg 500 vrouwen in arme Indiase dorpen voorzien van een veilige LED-lamp op zonneenergie. 14

Werk voor vrouwen met hiv/aids én veilig licht in huis

LED-lampen brengen Indiase vrouwen verlichting

In de lampenwerkplaats van Yerala Project Society (YPS) in Sangli, India, hangt een optimistische sfeer. Vrouwen met hiv/aids maken er LEDlampen voor verlichting op zonne-energie. Ze zijn ongelooflijk blij met dit werk. “Vrouwen zonder opleiding krijgen hier een kans”, zegt Sunita Mali, opgeklommen tot supervisor. “Ergens anders zouden we meer verdienen, maar hier is iedereen betrokken. Je krijgt vrij als je naar de dokter moet, en als je een tijd ziek bent geweest kun je gewoon weer beginnen. We hoeven niet bang te zijn voor ontslag.” Zonder haar werk was Mali ten dode opgeschreven. Een met hiv besmette weduwe wordt door haar (schoon)familie verstoten. minder zorgen In Jalihal, een arm dorp op zo’n 100 km afstand van de lampenwerkplaats, valt gemiddeld 16 uur per dag de stroom uit. Hierdoor kunnen kinderen ’s avonds geen huiswerk maken, en zijn alleenstaande vrouwen niet veilig op straat. Daarom geeft de lampenfabriek van YPS aan dit soort dorpen lampen tegen kostprijs weg. Een lamp 

op zonne-energie betekent voor de vrouwen op het platteland een reeks zorgen minder. Mevrouw Sulochana is er één van. Ze deed eerder mee aan een geitenproject van YPS, heeft alle startgeiten al terugbetaald, en verdient met haar beesten nu een goed inkomen. Dankzij de LED-lamp heeft ze ook geen zorgen meer over het huiswerk van haar kinderen, en geen angst meer voor ongelukken met de kerosinelamp die ze voorheen thuis gebruikten. eigenwaarde In Sangli werken de vrouwen intussen gestaag door. Vrouwen die vroeger werden gezien als vuil, verdienen er nu een salaris en hebben hun eigenwaarde terug. Sunita Mali is gezond, trots en verantwoordelijk. Ze droomt van het halen van een rijbewijs. Ze is dolgelukkig met haar baan, net als haar collega’s. “Ik kan met mijn salaris mijn dochter, mijn schoonmoeder en mijzelf onderhouden”, zegt Vidhya Ghume, een van de arbeidsters. “Maar het gaat hier niet alleen om het geld. Collega’s hier zijn als familie. Iedereen begrijpt wat je doormaakt.” n

Meer informatie over dit project én direct doneren? ga naar www.wildeganzen.nl 

dorp werkte zelf mee aan een schoon waterproject

“Nkoilale in kenia groeit uit tot een welvarende plek” Schoon drinkwater op school. Voor het eerst van hun leven hebben de 800 kinderen en leerkrachten van de school in het Keniaanse Nkoilale een kraan waar schoon, helder en lekker water ‘uitknalt’. Sialo, een lang meisje dat een groot glas water in haar mond laat klokken, kan het nog nauwelijks bevatten. “We kunnen de hele dag schoon water drinken!”, roept ze enthousiast. Behalve om te drinken heeft de school het water nodig om te koken, voor de groentetuin, en voor de toiletten, douches en wasbakken voor de 150 kinderen die doordeweeks op school slapen. Het water op school is de tweede fase uit een nog veel groter waterproject van Nkoilale. In fase 1 werd een tank gebouwd om schoon water van de omringende heuvels op te vangen, en is een waterleidingnet van zo’n 5 kilometer aangelegd. De dorpelingen werkten er zelf een half jaar aan mee. Met tientallen hakten ze de groef waarin de pijpen kwamen te liggen. Gert Bomhof, voorzitter van de Nederlandse Stichting Nkoilale, was erbij toen in oktober vorig jaar het eerste schone water uit een van de tap

punten stroomde. “De verandering die dit heeft gebracht, is immens”, zegt hij. “Water is de basis voor alles! Voorheen was er alleen water uit een droogvallende rivier. Bruinig, troebel water met ongedierte. Dankzij het project heeft iedereen nu de beschikking over schoon water. In de heuvels rond Nkoilale zijn twee bronnetjes afgetapt. Dat levert 100.000 liter water per dag op. Het is een verschil van dag en nacht.” Bruisend centrum Het schone water heeft een enorme aanzuigingskracht, constateert Bomhof. “Steeds meer mensen trekken naar de tien dorpjes van Nkoilale, de school heeft nu al veel meer leerlingen, en ook de kippen uit een ander project van onze stichting hebben nu voldoende schoon water.” Nkoilale is bezig uit te groeien van een klein armoedig ‘centrum’ naar een welvarende en bruisende plek met veel voorzieningen. Er zijn nu meer dan vijftig winkeltjes. Bomhof: “Het volgende doel in Nkoilale is de aanleg van groentetuinen. En we gaan we nog veel meer dorpjes voorzien van schoon water.” n

Zie voor meer interessante projecten en online doneren: www.wildeganzen.nl 

Schoon water voor 3000 mensen en nog veel meer dieren in Kenia. Een doel dat dankzij Stichting Nkoilale, haar Keniase partner ILICP en Wilde Ganzen is bereikt. In de tweede projectfase kwam er ook water bij de school van Sialo.

Stichting Nkoilale werkt sinds 2004 aan het verbeteren van de onderwijs- en levensomstandigheden van Masai in en rond het droge gebied Nkoilale, Zuid-Kenia. 15