Wat op kamp gebeurt, blijft op het kamp!
… dat was het thema dat we de kinderen aan het eind van het kamp nog even snel hebben meegegeven. Want wat een top-weekend hebben we gehad zeg. De kinderen kwamen zaterdagmiddag om 12 uur aan en konden direct hun slaapplek uitzoeken. Met een klein overschot aan stapelbedden en wat heen en weer schuiven had vrij snel iedereen wel een goede plek gevonden. Ook voor de kampleiding was er voldoende ruimte, waardoor er een aparte snurkkamer werd ingericht.
Na een goede lunch werd er al flink gesprongen op het door René geregelde springkussen en werd ook het naastgelegen speelbos verkend. Toen Erik op de fluit blies was iedereen binnen een minuut rond het kampvuur voor de uitleg van de (minimale) regels en het middagspel.
Voor het spel werd de groep van 30 kinderen in 6 teams gedeeld die verdeeld over 3 spellen 5 wedstrijdjes moesten spelen. Zoals bij elke wedstrijd werd er dapper gestreden om de eerste plaats en na elk potje werd een gouden en een zilveren medaille uitgereikt. De teams moesten de binnen geharkte medailles goed bewaren want -daar zou meer mee gebeuren- zo werd gezegd. Opvallend was dat Yannick telkens als eerste werd gevonden bij het buskruiten. Toen Robert hem vertelde dat het wellicht door z’n fluorescerende oranje shirt kwam, leek het hem een goed plan om het uit te trekken. Daarbij vergat hij echter bij het verstoppen achter de boom dat hij het shirt nog in z’n handen had en dat hij daardoor weer heel snel gevonden werd.
Tijdens het flesvolleyen ging het er soms fel aan toe. “De bedoeling is wie het eerste de fles van de tegenpartij tegen de grond krijgt”, zo legde René uit. Ook Thea bleek hier verdomd handig in te zijn en was voor de zwakkere teams een uitstekende aanvulling. Kritiek was er uiteraard op de dubieuze beslissingen van René om de verkeerde teams de gouden medailles uit te reiken, maar aan het eind van de rit had ieder team toch mooi 5 medailles verdiend, dus bleek er niks aan de hand. Bij het volleyballen werd erg fanatiek gespeeld. Dit spelletje kende immers iedereen en met Michael als coach, scheidsrechter en trainer tegelijk verliep dit alles van een leien dakje. Tussen al het fanatisme door was er ruimte genoeg voor pauze, limonade en springen op het springkussen, waardoor iedereen om half 5 helemaal klaar was en de bijna alle energie was opgebrand. En toen waren we dus nog niet eens op de helft…
Terwijl de kampleiding voorzichtig een eerste biertje tevoorschijn haalde en het avond eten langzaamaan ging voorbereiden, vermaakte de kinderen zich uitstekend in het speelbos, op het springkussen en op het volleybalveld.
Ook dit jaar heeft Henri weer voor een fantastische pan met macaroni met saus gezorgd. Alle kommetjes werden zorgvuldig vol geschept en weer leeggegeten. Zo ook de vla dat er als toetje achteraan kwam werd gretig naar binnen gewerkt. De energie behoefte was dus weer aangevuld en reden genoeg om weer het springkussen op te gaan en het kampvuur aan te steken. Wat de kinderen niet wisten is dat Erik en Thea ondertussen 3 schatkisten hadden verstopt in het bos. De teleurstelling was echter groot toen verteld werd dat niet de gouden, maar de zilveren medailles ingewisseld konden worden voor een stukje schatkaart. Nadat na veel puzzelen (en een beetje hulp) de schatkisten waren gevonden, kon er begonnen worden met de uitleg van het dierengeluidenspel.
Willem, Henk, Maarten en Jolanda die in waren gevlogen als dier, verstopte zich samen met Thea en Ad in het bos, waarna de kinderen in 6 groepen met maar 1 zaklamp per groep in het donker de dieren moesten vinden. Dit bleek voor een aantal toch best wel spannend. Vooral de slang (Jolanda) die zich erg goed had verstopt, werd door 2 bij het kampvuur bevende kinderen bestempeld als een compleet gestoord mens. Toen alle dieren gevonden waren was het inmiddels aardig laat geworden en zag je her en der al wat gegeeuw en kleine oogjes tevoorschijn komen. Bij het kampvuur dat inmiddels goed was opgestookt door feuermeister René, werden alle lichtgevende armbandjes uit schatkisten tevoorschijn gehaald evenals de marshmallows en afbakbroodjes.
De kampleiding verzamelde zich rond het kampvuur met wat alcoholische sapjes en de kinderen vermaakten zich in en om het kampgebouw. Robert die zijn verantwoordelijkheid nam en zich over de kinderen ontfermde heeft de meiden in de slaapzaal nog een spannend verhaal verteld, waarna het langzaamaan steeds rustiger werd. Toen iedereen rond een uur of twee in de bedden lag kringelde er alleen nog een klein rookpluimpje uit het gedoofde kampvuur en ronkte de snurkkamer er ritmisch op los…
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------En toen was het weer ochtend! Kleine oogjes! Met je pyjama nog aan proberen het nog warme kampvuur weer aan te krijgen. Alle zeiknatte tafels afnemen onder het genot van een kopje koffie. Gewoon rustig aan beginnen dus… Althans dat vond de kampleiding. De kinderen vonden dat het wel weer tijd was om te volleyballen, te rennen en vooral het kletsnatte springkussen te bespringen.
Na een goed ontbijt met onder andere springende en hoge hagelslag (?) was het tijd voor “gewoon” spelen. Het speelbos, het volleybalveld, het springkussen alles kon en alles mocht. Totdat Erik wéér op de fluit blies. Verzamelen bij het kampvuur! Manon, Hetty en Ad legde het spel uit. Levend cluedo! Wat een gaaf spel! Moeilijke vragen, gekke locaties, vreemde moordwapens en vooral een bizarre ontdekking aan het eind. Niemand zal weten hoe en waarom Margreet zulke dingen doet, maar dat ze zich altijd al een beetje verdacht gedroeg, dat vond iedereen eigenlijk wel.
Tijd voor nog een laatste spel vond Manon. Iedereen kreeg een ballon aan z’n enkel en moest de ballon van de anderen kapot zien te krijgen. Yoran en Luca bleken hier erg gedreven in te zijn en bleven maar rondjes om elkaar heen rennen. Uiteindelijk was Yoran onverbiddelijk en trapte de ballon van Luca kapot. Een mooie afsluiter van het kamp. Iedereen ging de zaal in om de spullen vast te verzamelen en op te ruimen, zodat Thea en Margreet de pannenkoeken vast konden klaarmaken. Of het nou kwam doordat René en Erik de poedersuiker uitdeelden of doordat Margreet en Thea zo goed hadden gebakken is niet duidelijk, maar alle pannenkoeken gingen in razend tempo naar binnen. Iedereen hielp gelukkig nog even met opruimen en na een kort applaus voor onszelf restte ons alleen nog de mededeling: Alles wat op het kamp is gebeurt blijft op het kamp! Bedankt, het was weer top!
Al ons eten en drinken op het kamp is mede mogelijk gemaakt door de Albert Heijn. Kom dus allemaal naar de AH op seinhorst maak meteen een leuk praatje met Manon.
